Στα δύσκολα φαίνεται ο άνθρωπος

[Evouni]

Καλησπέρα σας , έχω μια πικρία μέσα μου και θα ήθελα μια γνώμη πως μπορώ να την διαχειριστώ!! Έχουμε ένα παιδάκι 3 ετών στο οποίο μαζί με τον άντρα μου αποφασίσαμε να δώσουμε ένα ουδέτερο όνομα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα πεθερικά μου να αντιδράσουν άσχημα δημιουργώντας κατά καιρούς πολλές φασαρίες, ως ένα σημείο οκ το περίμενα . Αυτό όμως που με έχει πικράνει και δεν μπορώ να ξεπεράσω είναι ότι πέρασα ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας .. ναι καρκίνο πλέον το λέω δυνατά .. έχω κάνει 8 χειρουργεία ,τέσσερεις τετραήμερους κύκλους χημειοθεραπείας , 30 ακτινοβολίες και τώρα κάθε 3 μηνες κάνω εξετάσεις για τυχόν μετάσταση . Το παράπονο μου είναι ότι σε οοοοολο αυτό όχι μόνο δεν μου στάθηκαν αλλά ούτε καν ήρθαν να με δουν στο νοσοκομείο . Τώρα που τα δύσκολα πέρασαν είναι σα να μην τρέχει τίποτα και θέλουν να πηγαίνουμε εκεί τις Κυριακές να τρώμε σα να μην τρέχει τίποτα . Το θέμα του ονόματος φαίνεται να το αποδέχονται σιγά σιγά και να σταματούν οι φασαρίες αλλά αυτό που νιώθω μέσα μου δεν μπορεί να φύγει . Θα μου πείτε παππούδες είναι έχουν δικαίωμα να βλέπουν το παιδί οκ αλλά εγώ πνίγομαι όταν τους βλέπω γιατί νιώθω θυμό μέσα μου που σε κάτι τόσο σοβαρό δεν μας στάθηκαν για ένα όνομα !! Δεν θέλω να το συζητήσω μαζί τους για δυο λόγους 1ον δεν υπάρχει δικαιολογία να έχω περάσει τόσα και να μην έχουν έρθει ούτε επίσκεψη να με δουν και 2ον δεν γυρίζει ο χρόνια πίσω και αυτο δεν αλλάζει πια 

Πως μπορώ να διαχειριστώ όλη αυτή την πικρία την στιγμή που λόγω ιδιότητας δεν μπορώ να τους βγάλω από την ζωή μου ;; 

[irin]

πρίν από 16 λεπτά , Evouni είπε:

Καλησπέρα σας , έχω μια πικρία μέσα μου και θα ήθελα μια γνώμη πως μπορώ να την διαχειριστώ!! Έχουμε ένα παιδάκι 3 ετών στο οποίο μαζί με τον άντρα μου αποφασίσαμε να δώσουμε ένα ουδέτερο όνομα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα πεθερικά μου να αντιδράσουν άσχημα δημιουργώντας κατά καιρούς πολλές φασαρίες, ως ένα σημείο οκ το περίμενα . Αυτό όμως που με έχει πικράνει και δεν μπορώ να ξεπεράσω είναι ότι πέρασα ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας .. ναι καρκίνο πλέον το λέω δυνατά .. έχω κάνει 8 χειρουργεία ,τέσσερεις τετραήμερους κύκλους χημειοθεραπείας , 30 ακτινοβολίες και τώρα κάθε 3 μηνες κάνω εξετάσεις για τυχόν μετάσταση . Το παράπονο μου είναι ότι σε οοοοολο αυτό όχι μόνο δεν μου στάθηκαν αλλά ούτε καν ήρθαν να με δουν στο νοσοκομείο . Τώρα που τα δύσκολα πέρασαν είναι σα να μην τρέχει τίποτα και θέλουν να πηγαίνουμε εκεί τις Κυριακές να τρώμε σα να μην τρέχει τίποτα . Το θέμα του ονόματος φαίνεται να το αποδέχονται σιγά σιγά και να σταματούν οι φασαρίες αλλά αυτό που νιώθω μέσα μου δεν μπορεί να φύγει . Θα μου πείτε παππούδες είναι έχουν δικαίωμα να βλέπουν το παιδί οκ αλλά εγώ πνίγομαι όταν τους βλέπω γιατί νιώθω θυμό μέσα μου που σε κάτι τόσο σοβαρό δεν μας στάθηκαν για ένα όνομα !! Δεν θέλω να το συζητήσω μαζί τους για δυο λόγους 1ον δεν υπάρχει δικαιολογία να έχω περάσει τόσα και να μην έχουν έρθει ούτε επίσκεψη να με δουν και 2ον δεν γυρίζει ο χρόνια πίσω και αυτο δεν αλλάζει πια 

Πως μπορώ να διαχειριστώ όλη αυτή την πικρία την στιγμή που λόγω ιδιότητας δεν μπορώ να τους βγάλω από την ζωή μου ;; 

Λυπαμαι για οσα περασες. Σου ευχομαι να τα αφησεις πισω σου και να εισαι παντα γερη! 
O συζυγος σου τι λεει για ολα αυτα;

[Evouni]

πρίν από 12 λεπτά , irin είπε:

Λυπαμαι για οσα περασες. Σου ευχομαι να τα αφησεις πισω σου και να εισαι παντα γερη! 
O συζυγος σου τι λεει για ολα αυτα;

Ευχαριστώ πολύ !! Μου δίνει δίκιο εξάλλου μόνος του ήταν έξω από τα χειρουργεία και περίμενε (οι γονείς μου κρατούσαν το παιδί) ούτε σε αυτόν στάθηκαν . Αυτός όμως είναι γονείς του και ρουά αγαπάει και θέλει επαφές μαζί τους .

 

[vicky86]

Ευχομαι να ηταν η μοναδικη δυσκολια κ απο δω κ περα να εισαι παντα υγιης κ ευτυχισμενη! 

Μπορω να φανταστω οτι ειναι πολυ δυσκολο. Δ ξερω ποσα χρονια εισαι με τον αντρα σου κ τι σχεσεις ειχες με τα πεθερικα σου, αλλα θα πρεπει να διαχωρισεις οτι ειναι διαφορετικοι με σενα σε σχεση με τον γιο τους κ αντιστοιχα το εγγονι τους. Λυπηρο, αλλα συμβαινει

Οπως λες δ εχει νοημα να το συζητησεις. Αλλα εχει σημασια η αποψη του αντρα σου κ πως το διαχειριζεται

Επισης, οταν λες δημιουργουσαν προβληματα; αυτο με το φαι καθε κυριακη ηταν κτ που συνηθιζατε πριν την περιπετεια με την υγεια σου; 

Η ζωη ειναι πολυ μικρη για να κρατησεις καποιον στη ζωη σου μονο λογω της ιδιοτητας του. Οπως εκεινοι σε ξεχωριζουν απο το παιδι κ το εγγονι(φανταζομαι αν ειχε καποιο προβλημα ο αντρας σου θα ηταν πιο υποστηρικτικοι) , ετσι κ εσυ να παρεις αποσταση

Αν εσενα σου ειναι δυσκολο να βρισκεσαι τοσο πολυ μαζι τους μπορεις να το περιορισεις. Αν κατα τα αλλα η συμπεριφορα τους ειναι οκ, θα μπορουσαν να πηγαινουν καποιες επισκεψεις μονοι ο αντρας σου με το παιδι

[Evouni]

πρίν από 8 λεπτά , vicky86 είπε:

Ευχομαι να ηταν η μοναδικη δυσκολια κ απο δω κ περα να εισαι παντα υγιης κ ευτυχισμενη! 

Μπορω να φανταστω οτι ειναι πολυ δυσκολο. Δ ξερω ποσα χρονια εισαι με τον αντρα σου κ τι σχεσεις ειχες με τα πεθερικα σου, αλλα θα πρεπει να διαχωρισεις οτι ειναι διαφορετικοι με σενα σε σχεση με τον γιο τους κ αντιστοιχα το εγγονι τους. Λυπηρο, αλλα συμβαινει

Οπως λες δ εχει νοημα να το συζητησεις. Αλλα εχει σημασια η αποψη του αντρα σου κ πως το διαχειριζεται

Επισης, οταν λες δημιουργουσαν προβληματα; αυτο με το φαι καθε κυριακη ηταν κτ που συνηθιζατε πριν την περιπετεια με την υγεια σου; 

Η ζωη ειναι πολυ μικρη για να κρατησεις καποιον στη ζωη σου μονο λογω της ιδιοτητας του. Οπως εκεινοι σε ξεχωριζουν απο το παιδι κ το εγγονι(φανταζομαι αν ειχε καποιο προβλημα ο αντρας σου θα ηταν πιο υποστηρικτικοι) , ετσι κ εσυ να παρεις αποσταση

Αν εσενα σου ειναι δυσκολο να βρισκεσαι τοσο πολυ μαζι τους μπορεις να το περιορισεις. Αν κατα τα αλλα η συμπεριφορα τους ειναι οκ, θα μπορουσαν να πηγαινουν καποιες επισκεψεις μονοι ο αντρας σου με το παιδι

Δεν είχαμε πολλά πολλά ποτε μπορώ να πω . Με τον άντρα μου είμαστε 9 χρόνια μαζί .  Πριν το παιδί και το θέμα του ονοματος δεν είχαμε θέματα , υπήρχε μια καλή αλλα τυπική σχέση μαζί τους .

Ο πεθερός μου τώρα που πήγε 3 ετών αποφάσισε να τον φωνάξει με το όνομα του για πρώτη φορά . Ο άντρας μου αυτό το είδε σαν μεγάλη κίνηση από αυτούς και γλύκανε μαζί τους ! Για εμένα όμως δεν αλλάζει κάτι . Δεν θέλω να πηγαίνει μόνο το παιδί γιατί του βάζουν λόγια , με τρόπο πάντα , ακόμα και μπροστά μου οποτε καλύτερα να είμαι εκεί . 

[vicky86]

πρίν από 4 λεπτά , Evouni είπε:

Δεν είχαμε πολλά πολλά ποτε μπορώ να πω . Με τον άντρα μου είμαστε 9 χρόνια μαζί .  Πριν το παιδί και το θέμα του ονοματος δεν είχαμε θέματα , υπήρχε μια καλή αλλα τυπική σχέση μαζί τους .

Ο πεθερός μου τώρα που πήγε 3 ετών αποφάσισε να τον φωνάξει με το όνομα του για πρώτη φορά . Ο άντρας μου αυτό το είδε σαν μεγάλη κίνηση από αυτούς και γλύκανε μαζί τους ! Για εμένα όμως δεν αλλάζει κάτι . Δεν θέλω να πηγαίνει μόνο το παιδί γιατί του βάζουν λόγια , με τρόπο πάντα , ακόμα και μπροστά μου οποτε καλύτερα να είμαι εκεί . 

Καταλαβαινω

Φυσικα καλυτερα να εισαι κ εσυ

Φυσικα ειναι γονεις τους αντρα σου κ εκεινος μπορει να εχει κ καθημερινη επαφη αν θελει

Εσυ κ το παιδι ειναι αλλη ιστορια. Απο την στιγμη που η συμπεριφορα τους κατα τα αλλα δ ειναι κ τελεια, το παιδι πηγαινει μονο μαζι σου

Ο αντρας σου συμφωνει σε αυτο; σε καταλαβαινει που εχεις πικραθει κ δ θες να πας; σε στηριζει σε αυτο; "ακουει" τα λογια στο παιδι; συμφωνει να γινουν πιο αραιες οι επαφες; δ εννοω να σταματησουν τελειως, γτ οπως λες αρχισαν να κανουν καποια βηματα προς το παιδι, αλλα οκ το οτι θυμηθηκαν κ 3χρ μετα πως το λενε δ ειναι κ για φαι καθε βδομαδα

[Evouni]

πρίν από 11 λεπτά , vicky86 είπε:

Καταλαβαινω

Φυσικα καλυτερα να εισαι κ εσυ

Φυσικα ειναι γονεις τους αντρα σου κ εκεινος μπορει να εχει κ καθημερινη επαφη αν θελει

Εσυ κ το παιδι ειναι αλλη ιστορια. Απο την στιγμη που η συμπεριφορα τους κατα τα αλλα δ ειναι κ τελεια, το παιδι πηγαινει μονο μαζι σου

Ο αντρας σου συμφωνει σε αυτο; σε καταλαβαινει που εχεις πικραθει κ δ θες να πας; σε στηριζει σε αυτο; "ακουει" τα λογια στο παιδι; συμφωνει να γινουν πιο αραιες οι επαφες; δ εννοω να σταματησουν τελειως, γτ οπως λες αρχισαν να κανουν καποια βηματα προς το παιδι, αλλα οκ το οτι θυμηθηκαν κ 3χρ μετα πως το λενε δ ειναι κ για φαι καθε βδομαδα

Ο άντρας μου μιλάει κάθε μέρα μαζί τους και πολλές φορές δίνει και το παιδί να μιλήσει . Εγώ του είπα ότι μέχρι μια με δυο φορές τον μήνα αντέχω να τους βλέπω . Δείχνει να το δέχεται . Ντρέπομαι να το πω αλλά υπάρχουν στιγμές που νιώθω προδομένη δηλαδή ότι μετά από αυτό εάν με αγαπάει δεν θα ήθελε ούτε να τους ξαναδεί αλλά μετά προσπαθώ να σκέφτομαι οτι ειναι γονείς του και το δέχομαι . Δεν ξέρω πως να διαχειριστώ το συναίσθημα που έχω μέσα μου !! Αυτό που σε καθε τραπέζι υπάρχει αυτό το δήθεν αλλά μέσα σου ξέρεις τα πραγματικά αισθήματα και δεν μιλάς .

[vicky86]

πρίν από 16 λεπτά , Evouni είπε:

Ο άντρας μου μιλάει κάθε μέρα μαζί τους και πολλές φορές δίνει και το παιδί να μιλήσει . Εγώ του είπα ότι μέχρι μια με δυο φορές τον μήνα αντέχω να τους βλέπω . Δείχνει να το δέχεται . Ντρέπομαι να το πω αλλά υπάρχουν στιγμές που νιώθω προδομένη δηλαδή ότι μετά από αυτό εάν με αγαπάει δεν θα ήθελε ούτε να τους ξαναδεί αλλά μετά προσπαθώ να σκέφτομαι οτι ειναι γονείς του και το δέχομαι . Δεν ξέρω πως να διαχειριστώ το συναίσθημα που έχω μέσα μου !! Αυτό που σε καθε τραπέζι υπάρχει αυτό το δήθεν αλλά μέσα σου ξέρεις τα πραγματικά αισθήματα και δεν μιλάς .

Χαιρομαι που το δεχεται ο αντρας σου

Οσο σε στηριζει ειστε σε καλο δρομο

Σημασια εχει να μην πιεζεσαι

Σιγουρα η συμπεριφορα τους ηταν λαθος, αλλα οπως ξερεις κ εσυ αλλιως μετραει στον αντρα σου που ειχαν αλλη πορεια ως τωρα

Χιλια δικια εχεις. Αλλα οσο η συμπεριφορα τους ειναι οκ κ κανουν προσπαθειες για το παιδι κρατα τυπικες σχεσεις κ συ για το παιδι

Αν δυσκολευεσαι πολυ, κ επειδη δ θα κανει καλο πιστευω να το συζητατε συνεχεια με τον αντρα σου, μπορεις να μιλησεις με ψυχολογο

[Ilaeira]

Η στάση τους με την αρρώστια σου ήταν φυσικά άθλια, αλλά ΟΚ, δεν μπορούμε να περιμένουμε από τους άλλους να δώσουν αυτό που δεν θέλουν. Δεν υπάρχει αγάπη και ενδιαφέρον, δεν είναι άνθρωποι που θα σταθούν σε κάποιον, αυτό είναι, το αποδεχεσαι και συνεχίζεις. 

Αυτό στο οποίο θα στεκόμουν εγώ είναι ότι ακόμα και τώρα βάζουν λόγια στο παιδί. Εκεί θα πατούσα πόδι και θα δήλωνα ορθά κοφτά ότι αν συνεχιστεί αυτό, θα κοπούν οι επισκέψεις. 

Επίσης, δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει κάθε Σαββατοκύριακο να πηγαίνετε για φαγητό. Μου φαίνεται λίγο ακραίο ακόμα κι όταν είναι καλές οι σχέσεις, πόσο μάλλον στη δική σας περίπτωση που έχουν προηγηθεί όλα αυτά. 

Ο άντρας σου μπορεί να σε στηρίζει στα λόγια, αλλά το θέμα είναι τι κάνει στην πράξη. Αν για παράδειγμα στην πρώτη σπόντα του παππού προς το παιδί επέμβει ήρεμα αλλά αποφασιστικά, τα λόγια θα κοπούν πολύ πιο εύκολα. 

 

Γενικά, δεν υπάρχει λόγος να ντρέπεσαι γι' αυτό που νιώθεις ή να προσπαθείς να το αλλάξεις. Οι άλλοι φέρονται όπως φέρονται κι εμείς νιώθουμε όπως νιώθουμε, έτσι είναι η ζωή. 

 

Σιδερένια, κορίτσι μου. Εύχομαι το πρόβλημα υγείας να έχει ξεπεραστεί εντελώς και από εδώ και πέρα οι εκπλήξεις να είναι μόνο ευχάριστες.

[kotsifikos]

Καταρχήν εύχομαι να είσαι πάντα καλά, γερή και δυνατή!!

Πέρασες μία τόσο δύσκολη περίοδο στην ζωή σου, δοκιμάστηκαν οι αντοχές και οι δυνάμεις σου, καταλαβαίνεις καλύτερα από τον καθένα πως δεν αξίζει να αναλώνεσαι με τέτοιες καταστάσεις.

Θα συμφωνήσω με την @Ilaeira, ακόμα και τέλειες σχέσεις να είχες δεν υπάρχει λόγος να τρώτε μαζί κάθε σκ, έχετε και άλλη ζωή πέρα από τις υποχρεώσεις στα οικογενειακά τραπέζια.

Δεν ξέρεις ποτέ μία τόσο δύσκολη κατάσταση πως θα τη διαχειριστεί κάποιος, μπορεί τα πεθερικά σου στα αλήθεια να μην νοιάζονται (πράγμα το οποίο θεωρώ ιδιαίτερα σκληρό και θα επιλέξω να πω πως δεν ισχύει), μπορεί να ένιωσαν άβολα επειδή δεν ήξεραν τι θα έπρεπε να κάνουν, μπορεί να το θεώρησαν κάπως υποκριτικό το να είναι δίπλα σου εκείνες τις στιγμές ενώ τα προηγούμενα χρόνια λόγω του ονόματος σου είχαν κάνει τη ζωή δύσκολη. Χίλια δυο μπορεί να σκέφτηκαν, που εδώ που τα λέμε δεν έχει σημασία, σημασία έχει πως εσύ σήμερα νιώθεις έτσι και αυτό δεν μπορεί κανείς να το ακυρώσει, και εδώ που τα λέμε μία δεκάλεπτη επίσκεψη στο νοσοκομείο σε έναν άνθρωπο που περνάει κάτι τέτοιο μπορεί ο καθένας να την κάνει.  Θα μπορούσαν να σε στηρίξουν με πολλούς τρόπους, με το να κρατήσουν το παιδί ώστε να είναι δίπλα σου οι γονείς σου, όμως σκέψου πως δεν στήριξαν ούτε το δικό τους παιδί οπότε τι μπορεί να περιμένεις εσύ.

Μπορείς να βγάλεις από τη ζωή σου όποιον δεν σου ''κάνει'', μπορείς να γίνεις δυσάρεστη απέναντι στη γαϊδουριά του καθένα. Τα πεθερικά σου είναι αυτά που είναι, και αυτό πρέπει να το δεχθείς, να σταματήσει να σε πονάει, και να κοιτάξεις μπροστά. Μη περιμένεις ο καθένας να συμπεριφέρεται όπως εσύ , αυτό δεν θα γίνε ποτέ, ο κάθε ένας μας πράττει όπως εκείνος νιώθει. Αυτό που με στεναχωρεί στο μνμ σου είναι πως ενώ πέρασες κάτι τόσο δύσκολο και άσχημο χαλάς τη ζαχαρένια σου για καταστάσεις που δεν αξίζουν, πραγματικά, γιατί τίποτα δεν αξίζει όσο η υγεία σου, σωματική και ψυχική, όπως φροντίζεις το σώμα σου και υποβάλλεσαι σε εξετάσεις κάθε τρεις μήνες για να βλέπεις την πορεία της υγεία σου, πρέπει να φροντίσεις και την ψυχή σου.

Εύχομαι ότι καλύτερο για εσένα, μέσα από την καρδιά μου.

[Evouni]

Σας ευχαριστώ πολύ που μου απαντήσατε @kotsifikos & @Ilaeira η αλήθεια είναι ότι όταν σου συμβαίνει κάτι τέτοιο θεωρείς κατά κάποιον τρόπο δεδομένη την ψυχολογική στήριξη του οικογενειακού σου περιβάλλοντος . Το ξέρω ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο αλλά δε τέτοιες φάσεις ψάχνεις στήριγμα και δύναμη από παντού . Ο άντρας μου τους αγαπάει πολύ και το σέβομαι μέχρι ένα σημείο και μπορώ να πω ότι όταν πέφτει κάτι στην αντίληψη του τους βάζει στην θέση τους . Τα λόγια προς το παιδί μπαίνουν όταν αυτός πάει σε κάποιο άλλο δωμάτιο του σπιτιού και δεν είναι μπροστά . Τότε αρχίζουν να λένε στο παιδί μπροστά μου «να λες στην μάνα σου να σε φέρνει να βλέπεις την γιαγιά που σε αγαπάει» «άντε να μεγαλώσεις λίγο να σε αφήνει η μάνα σου να κοιμάσαι μαζί μας» «να μας παίρνεις τηλ να μιλάμε να το ζητάς από την μαμα σου» και πολλά ακόμα . Αυτό που με στεναχωρει είναι ότι νευριάζω και στο τέλος της ημέρας καταλήγουμε με τον άντρα μου να υπάρχει ένταση στο σπίτι εξαιτίας τους , ο μόνος λόγος που μαλώνουμε είναι αυτοί . Οποτε πάω να του πω κάτι μου λέει «έλα βρε αγάπη μου αμάν δεν έχεις κάτι άλλο να ασχοληθείς Ασε να λένε γονείς μου είναι έχεις δίκιο αλλά το θες να τους βγάλω από την ζωή μου» και κάπου εκεί κλείνει το θέμα μέχρι μα γίνει πάλι κάτι . Το καλό είναι ότι έχει συμφωνήσει να τους βλέπουμε κάθε δεύτερη Κυριακή αλλά και πάλι όταν πάμε σπίτι τους ο κόμπος στο στομάχι από το παράπονο μου με βασανίζει . Σωστά λέτε ότι με αυτό που πέρασα θα πρέπει να δίνω προτεραιότητα στην υγεία μου αλλά π ψυχισμός μου ειναι ευάλωτος πολύ και είμαι αρκετά πιο ευαίσθητη από παλιά . 
Σας ευχαριστώ ξανά και ξανά που μπήκατε στον κόπο να μου απαντήσετε τόσο όμορφα χωρίς να με κρίνετε εάν κάτι που γράφω φαίνεται υπερβολικό !! 

[kotsifikos]

Μα ακόμα και αν κάτι που λες φαίνεται σε μάς υπερβολικό (που εμένα προσωπικά τίποτα από αυτά δεν μου φάνηκε υπερβολή) έτσι νιώθεις, τι σημασία έχει πως το βλέπουμε εμείς αφού εσύ αυτό νιώθεις?

Προσπάθησε να είσαι ήρεμη, η κατάσταση δε θα αλλάξει, οπότε το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τη διαχειριστείς με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για εσένα.

[Super.mum]

πρίν από 27 λεπτά , Evouni είπε:

Σας ευχαριστώ πολύ που μου απαντήσατε @kotsifikos & @Ilaeira η αλήθεια είναι ότι όταν σου συμβαίνει κάτι τέτοιο θεωρείς κατά κάποιον τρόπο δεδομένη την ψυχολογική στήριξη του οικογενειακού σου περιβάλλοντος . Το ξέρω ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο αλλά δε τέτοιες φάσεις ψάχνεις στήριγμα και δύναμη από παντού . Ο άντρας μου τους αγαπάει πολύ και το σέβομαι μέχρι ένα σημείο και μπορώ να πω ότι όταν πέφτει κάτι στην αντίληψη του τους βάζει στην θέση τους . Τα λόγια προς το παιδί μπαίνουν όταν αυτός πάει σε κάποιο άλλο δωμάτιο του σπιτιού και δεν είναι μπροστά . Τότε αρχίζουν να λένε στο παιδί μπροστά μου «να λες στην μάνα σου να σε φέρνει να βλέπεις την γιαγιά που σε αγαπάει» «άντε να μεγαλώσεις λίγο να σε αφήνει η μάνα σου να κοιμάσαι μαζί μας» «να μας παίρνεις τηλ να μιλάμε να το ζητάς από την μαμα σου» και πολλά ακόμα . Αυτό που με στεναχωρει είναι ότι νευριάζω και στο τέλος της ημέρας καταλήγουμε με τον άντρα μου να υπάρχει ένταση στο σπίτι εξαιτίας τους , ο μόνος λόγος που μαλώνουμε είναι αυτοί . Οποτε πάω να του πω κάτι μου λέει «έλα βρε αγάπη μου αμάν δεν έχεις κάτι άλλο να ασχοληθείς Ασε να λένε γονείς μου είναι έχεις δίκιο αλλά το θες να τους βγάλω από την ζωή μου» και κάπου εκεί κλείνει το θέμα μέχρι μα γίνει πάλι κάτι . Το καλό είναι ότι έχει συμφωνήσει να τους βλέπουμε κάθε δεύτερη Κυριακή αλλά και πάλι όταν πάμε σπίτι τους ο κόμπος στο στομάχι από το παράπονο μου με βασανίζει . Σωστά λέτε ότι με αυτό που πέρασα θα πρέπει να δίνω προτεραιότητα στην υγεία μου αλλά π ψυχισμός μου ειναι ευάλωτος πολύ και είμαι αρκετά πιο ευαίσθητη από παλιά . 
Σας ευχαριστώ ξανά και ξανά που μπήκατε στον κόπο να μου απαντήσετε τόσο όμορφα χωρίς να με κρίνετε εάν κάτι που γράφω φαίνεται υπερβολικό !! 

Εύχομαι πραγματικά να είσαι από εδώ και πέρα γερή και δυνατή ! Έχεις ένα παιδακι που σε έχει ανάγκη . Από όλες τις απόψεις .. ακόμα και στο ψυχολογικό κομμάτι , γιατι «χαρούμενη μαμά , χαρούμενο μωρό». Είναι πολύ σημαντικό το ψυχολογικό κομμάτι. Από την στιγμή που φερθήκανε έτσι και μετά από όλα όσα πέρασες δεν σκέφτηκαν να φιλοτιμηθούν να πουν τουλάχιστον μια συγνώμη που δεν σε στήριξαν στιγμή .. για εμένα θα έκοβα σχεδόν κάθε επαφή και θα βλεπόμουν ίσως πολύ σπάνια και ναι θα ήμουν μπροστά και ναι θα τους έκοβα και το παραμικρό που θα λέγανε στο παιδί μου. Απλά θα έλεγα έτσι έχουν τα πράγματα από την στιγμή που πετάτε σπόντες θα λάβω και εγώ τα δικά μου μέτρα για να προστατέψω την σχέση μου με το παιδί μου. Ο άντρας σου θα έπρεπε να σε στηρίξει ακόμα κ σε αυτό. Ακόμα και στην απόφαση σου να τους βλέπεις πολύ πολύ σπάνια (ανα μια Κυριακή να περνάς χρόνο με ανθρώπους που σου κάθονται στο λαιμό ; ) τι είναι αυτά .. για πιο λόγο ; Ας πηγαίνει ο άντρας σου αν θέλει τόσο πολύ να βλέπει τους γονείς του. Εδώ εμείς που έχουμε πολύ καλές σχέσεις με τα πεθερικά μου δεν πάμε για φαΐ κάθε Κυριακή η παρά μια Κυριακή. Όποτε έχουμε χρόνο. Για εμένα η Κυριακές είναι μέρες που πρέπει να περνάτε οικογενειακά , με το παιδακι σας .. σε ωραία μέρει .. με φίλους και ανθρώπους που θέλετε και οι δυο και σας κάνουν να νιώθεται καλά. Άκου εκεί ! Υποχώρηση για το ένα υποχώρηση για το δεύτερο .. να γινόμαστε κομμάτια για ανθρώπους που ούτε να μας φτύσουν ; Η ζωή είναι πολύ μικρή για να έχουμε τέτοιες μέρες .. με το ζόρι να πάμε κάπου .. με το ζόρι να δούμε κάποιον επειδή πρέπει .. δεν θα είναι το παιδακι σου ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο αν δεν βλέπει συχνά τους παππούδες του. Η σχέση η δικιά σου και του άντρα σου να είναι δυνατή και να σέβεστε ο ένας τον άλλον .. να δείξετε στο παιδί την πραγματική αγάπη και πως πρέπει να βιαζόμαστε για τα παιδιά μας και τους γονείς μας. Εκείνοι δεν έχουν να δείξουν κάτι στο παιδί σου .. ούτε να δώσουν το καλό παράδειγμα . Έχουν αποτύχει για μένα.

[Evouni]

πρίν από 11 λεπτά , Super.mum είπε:

Εύχομαι πραγματικά να είσαι από εδώ και πέρα γερή και δυνατή ! Έχεις ένα παιδακι που σε έχει ανάγκη . Από όλες τις απόψεις .. ακόμα και στο ψυχολογικό κομμάτι , γιατι «χαρούμενη μαμά , χαρούμενο μωρό». Είναι πολύ σημαντικό το ψυχολογικό κομμάτι. Από την στιγμή που φερθήκανε έτσι και μετά από όλα όσα πέρασες δεν σκέφτηκαν να φιλοτιμηθούν να πουν τουλάχιστον μια συγνώμη που δεν σε στήριξαν στιγμή .. για εμένα θα έκοβα σχεδόν κάθε επαφή και θα βλεπόμουν ίσως πολύ σπάνια και ναι θα ήμουν μπροστά και ναι θα τους έκοβα και το παραμικρό που θα λέγανε στο παιδί μου. Απλά θα έλεγα έτσι έχουν τα πράγματα από την στιγμή που πετάτε σπόντες θα λάβω και εγώ τα δικά μου μέτρα για να προστατέψω την σχέση μου με το παιδί μου. Ο άντρας σου θα έπρεπε να σε στηρίξει ακόμα κ σε αυτό. Ακόμα και στην απόφαση σου να τους βλέπεις πολύ πολύ σπάνια (ανα μια Κυριακή να περνάς χρόνο με ανθρώπους που σου κάθονται στο λαιμό ; ) τι είναι αυτά .. για πιο λόγο ; Ας πηγαίνει ο άντρας σου αν θέλει τόσο πολύ να βλέπει τους γονείς του. Εδώ εμείς που έχουμε πολύ καλές σχέσεις με τα πεθερικά μου δεν πάμε για φαΐ κάθε Κυριακή η παρά μια Κυριακή. Όποτε έχουμε χρόνο. Για εμένα η Κυριακές είναι μέρες που πρέπει να περνάτε οικογενειακά , με το παιδακι σας .. σε ωραία μέρει .. με φίλους και ανθρώπους που θέλετε και οι δυο και σας κάνουν να νιώθεται καλά. Άκου εκεί ! Υποχώρηση για το ένα υποχώρηση για το δεύτερο .. να γινόμαστε κομμάτια για ανθρώπους που ούτε να μας φτύσουν ; Η ζωή είναι πολύ μικρή για να έχουμε τέτοιες μέρες .. με το ζόρι να πάμε κάπου .. με το ζόρι να δούμε κάποιον επειδή πρέπει .. δεν θα είναι το παιδακι σου ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο αν δεν βλέπει συχνά τους παππούδες του. Η σχέση η δικιά σου και του άντρα σου να είναι δυνατή και να σέβεστε ο ένας τον άλλον .. να δείξετε στο παιδί την πραγματική αγάπη και πως πρέπει να βιαζόμαστε για τα παιδιά μας και τους γονείς μας. Εκείνοι δεν έχουν να δείξουν κάτι στο παιδί σου .. ούτε να δώσουν το καλό παράδειγμα . Έχουν αποτύχει για μένα.

Αχ ποσο πολύ σ´ευχαριστώ !! Πραγματικά υπάρχουν στιγμές που νιώθω εγώ ο κακός άνθρωπος σε όλο αυτό !!! Νιώθω και τύψεις από πάνω που τα δικά μου αισθήματα γίνονται αιτία να μην βλέπουν το παιδί όσο συχνά θέλουν . Η αλήθεια ποτε δεν είπαν να βοηθήσουν με το παιδί , ούτε καν όταν είχα χειρουργεία δεν το κρατούσαν με διάφορες δικαιολογίες ! Απλά για αυτούς το παιδί είναι μόνο παιχνίδι για δυο ώρες την Κυριακή 

[Super.mum]

πρίν από 9 λεπτά , Evouni είπε:

Αχ ποσο πολύ σ´ευχαριστώ !! Πραγματικά υπάρχουν στιγμές που νιώθω εγώ ο κακός άνθρωπος σε όλο αυτό !!! Νιώθω και τύψεις από πάνω που τα δικά μου αισθήματα γίνονται αιτία να μην βλέπουν το παιδί όσο συχνά θέλουν . Η αλήθεια ποτε δεν είπαν να βοηθήσουν με το παιδί , ούτε καν όταν είχα χειρουργεία δεν το κρατούσαν με διάφορες δικαιολογίες ! Απλά για αυτούς το παιδί είναι μόνο παιχνίδι για δυο ώρες την Κυριακή 

Μην νομίζεις για πολλούς παππούδες είναι μόνο παιχνίδι. Δεν συμμετέχουν όλοι να βοηθήσουν. Αλλά σε τέτοια περίπτωση πρέπει και όχι μόνο πρέπει αλλά επιβάλλεται κιόλας. Και για αυτούς που λένε «άμα δεν θέλουν να βοηθήσουν δεν μπορείς να τους αναγκάσεις» .. και εσυ θα πεις «και εγώ δεν θέλω να τους βλέπω και δεν μπορεί κανείς να με αναγκάσει»  .. ξέρεις θυμώνω με κάτι τέτοια επειδή πραγματικά σε τέτοιες περιπτώσεις την πατάει περισσότερο αυτός που έχει φιλότιμο .. επειδή εκείνοι μπορεί να μην σκέφτηκαν στιγμή ότι εσυ δεν ήσουν καλά και στεναχωρήθηκες και πικράθηκες που δεν σου κάνανε ούτε μια επίσκεψη .. ενώ εσυ κάθεσαι και σκέφτεσαι αν θα πικραθούν που δεν θα τους πας εσυ το παιδί. Σε αυτή την φάση για εμένα πρέπει να βάλεις τον εαυτό σου πάνω από όλα . Για να είσαι εσυ καλά .. δηλαδή ο άντρας σου δεν τον πειράζει να πατε και να ξέρει ότι δεν θα περάσεις καλά ; Βάζει την δικιά του ανάγκη πιο ψιλά να δει τους δικούς του και να μην τους πικράνει και ας στεναχωριέσαι εσυ και πας με χίλια ζόρια ; Μίλησε του σε παρακαλώ .. σοβαρά πολύ σοβαρά ! Εσείς οι δυο έχετε να ζήσετε όλη την ζωή σας μαζί ..όποτε οι ανάγκες οι δικές σου πρέπει να είναι και δικές του. 

[kotsifikos]

38 minutes ago, Evouni said:

Απλά για αυτούς το παιδί είναι μόνο παιχνίδι για δυο ώρες την Κυριακή 

 Αν αυτό μπορούν αν προσφέρουν τότε έχει καλώς, δεν πειράζει, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι κατάλληλοι για όλα, δες τη θετική πλευρά, έστω αυτό το δίωρο το παιδί σου περνάει καλά, για σκέψου να το κρατούσαν όλη μέρα και να μη περνούσε καλά το ίδιο.

Και εμένα τόσο βλέπουν το γιο μου οι γονείς μου, και οι σχέσεις μας είναι πολύ καλές.

Δεν νομίζω ότι είσαι κακός άνθρωπος, απλά έχεις μέσα σου θυμό και απογοήτευση, κάτι που όμως είναι αποκλειστικά δική σου δουλειά να διαχειριστείς, γιατί έχει να κάνει με σένα μόνο, όχι με το παιδί.

[Evouni]

πρίν από 34 λεπτά , Super.mum είπε:

Μην νομίζεις για πολλούς παππούδες είναι μόνο παιχνίδι. Δεν συμμετέχουν όλοι να βοηθήσουν. Αλλά σε τέτοια περίπτωση πρέπει και όχι μόνο πρέπει αλλά επιβάλλεται κιόλας. Και για αυτούς που λένε «άμα δεν θέλουν να βοηθήσουν δεν μπορείς να τους αναγκάσεις» .. και εσυ θα πεις «και εγώ δεν θέλω να τους βλέπω και δεν μπορεί κανείς να με αναγκάσει»  .. ξέρεις θυμώνω με κάτι τέτοια επειδή πραγματικά σε τέτοιες περιπτώσεις την πατάει περισσότερο αυτός που έχει φιλότιμο .. επειδή εκείνοι μπορεί να μην σκέφτηκαν στιγμή ότι εσυ δεν ήσουν καλά και στεναχωρήθηκες και πικράθηκες που δεν σου κάνανε ούτε μια επίσκεψη .. ενώ εσυ κάθεσαι και σκέφτεσαι αν θα πικραθούν που δεν θα τους πας εσυ το παιδί. Σε αυτή την φάση για εμένα πρέπει να βάλεις τον εαυτό σου πάνω από όλα . Για να είσαι εσυ καλά .. δηλαδή ο άντρας σου δεν τον πειράζει να πατε και να ξέρει ότι δεν θα περάσεις καλά ; Βάζει την δικιά του ανάγκη πιο ψιλά να δει τους δικούς του και να μην τους πικράνει και ας στεναχωριέσαι εσυ και πας με χίλια ζόρια ; Μίλησε του σε παρακαλώ .. σοβαρά πολύ σοβαρά ! Εσείς οι δυο έχετε να ζήσετε όλη την ζωή σας μαζί ..όποτε οι ανάγκες οι δικές σου πρέπει να είναι και δικές του. 

Ο άντρας μου έχει αδυναμία στην μάνα του και είναι δύσκολο πολύ και για αυτόν … δέχεται να μην πηγαίνουμε κάθε Κυριακή αλλά όταν πάω να του κάνω κουβέντα δείχνει να δυσανασχετεί λίγο . Του παραδέχομαι ότι είναι εντάξει με το να μην έχουμε πολλά πολλά αλλά ίσως επειδή νιώθει ότι είναι στην μεση προσπαθεί να αποφεύγει πολλές συζητήσεις μαζί μου πάνω σε αυτό το θέμα . Η πεθερά μου γενικά είναι λίγο παραπάνω εκδηλωτική μαζί του (του στέλνει μηνύματα καθημερινά τον ρωτάει συνέχεια εάν είναι καλά στέλνεις καρδούλες του λέει ότι τον αγαπάει και τέτοια σαχλά ) αλλά στην ουσία είναι απούσα από τα πάντα ακόμα και προς αυτόν . Απλά πολλές φορές καταλαβαίνω ότι δεν θέλει ή δεν τον βολεύει η αλήθεια . 

πρίν από 14 λεπτά , kotsifikos είπε:

 Αν αυτό μπορούν αν προσφέρουν τότε έχει καλώς, δεν πειράζει, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι κατάλληλοι για όλα, δες τη θετική πλευρά, έστω αυτό το δίωρο το παιδί σου περνάει καλά, για σκέψου να το κρατούσαν όλη μέρα και να μη περνούσε καλά το ίδιο.

Και εμένα τόσο βλέπουν το γιο μου οι γονείς μου, και οι σχέσεις μας είναι πολύ καλές.

Δεν νομίζω ότι είσαι κακός άνθρωπος, απλά έχεις μέσα σου θυμό και απογοήτευση, κάτι που όμως είναι αποκλειστικά δική σου δουλειά να διαχειριστείς, γιατί έχει να κάνει με σένα μόνο, όχι με το παιδί.

Έχεις δίκιο αλλά πραγματικά ντρέπομαι που το λέω αλήθεια μην με κρίνεται αλλά υπάρχουν στιγμές που νιώθω προδομένη στην εικόνα του άντρα μου και του παιδιού μου μα δείχνουν αγάπη προς αυτούς . Εντάξει το παιδί είναι μωρό αλλά για τον άντρα μου σκέφτομαι «καλά πως είναι δυνατόν να έχεις τέτοια συναισθήματα για αυτούς όταν εμένα μου φέρθηκαν έτσι μήπως δεν με αγαπάς αρκετά ;» Και κατευθείαν νιώθω σχήμα για τον εαυτό μου και για τις σκέψεις μου . 

[Yovanna]

44 minutes ago, Evouni said:

Έχεις δίκιο αλλά πραγματικά ντρέπομαι που το λέω αλήθεια μην με κρίνεται αλλά υπάρχουν στιγμές που νιώθω προδομένη στην εικόνα του άντρα μου και του παιδιού μου μα δείχνουν αγάπη προς αυτούς . Εντάξει το παιδί είναι μωρό αλλά για τον άντρα μου σκέφτομαι «καλά πως είναι δυνατόν να έχεις τέτοια συναισθήματα για αυτούς όταν εμένα μου φέρθηκαν έτσι μήπως δεν με αγαπάς αρκετά ;» Και κατευθείαν νιώθω σχήμα για τον εαυτό μου και για τις σκέψεις μου . 

Κορίτσι, καταρχήν περαστικά να είναι, είσαι μαχήτρια και μπράβο σου. Μόνο υγεία και χαρές πλέον.

Τα πεθερικά πώς και  άλλαξαν στάση? Τι συνέβη? Και όταν λες βάζουν λόγια τι εννοείς? Τι έχεις ακούσει ? Μπροστά σου αυτό? Ή έτυχε να σου πει κάτι το παιδί?

Θεωρώ ότι έχεις όλα τα δίκια του κόσμου. Όχι απλά δεν είσαι κακός άνθρωπος, αλλά υπερέβαλες εαυτόν με το να πηγαίνες εκεί τις Κυριακές για φαγητό. Κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Αν θέλεις να δώσεις μια ευκαιρία (όχι αν βάζουν λόγια φυσικά), δώσε. Αν θες να τους διαγράψεις, κάντο. Έχεις δικαίωμα και κανείς δεν μπορεί να σε κατακρίνει. Ας  πηγαίνει το παιδί ο άντρας σου 2 φορές το μήνα  να το βλέπουν. Πάρε την απόφαση σου και μην του λες άλλα. Πληγωμένος είναι και αυτός. Δεν στήριξαν ούτε εκείνον στις δύσκολες στιγμές που περνούσε και το γνωρίζει πολύ καλά. Είναι τρομερά επώδυνο να συνειδητοποιείς ότι οι γονείς σου δεν νοιάζονται. Γι'αυτό και έτρεξε να αρπάξει το κοκαλάκι που του πέταξαν. Δικαιολόγησε τον όσο μπορείς και αντέχεις. Όμως εσύ είσαι άλλο κομμάτι . Μπορείς να απέχεις. Σκέψου ΄με ηρεμία.

[vicky86]

1 hour ago, Evouni είπε:

Αχ ποσο πολύ σ´ευχαριστώ !! Πραγματικά υπάρχουν στιγμές που νιώθω εγώ ο κακός άνθρωπος σε όλο αυτό !!! Νιώθω και τύψεις από πάνω που τα δικά μου αισθήματα γίνονται αιτία να μην βλέπουν το παιδί όσο συχνά θέλουν . Η αλήθεια ποτε δεν είπαν να βοηθήσουν με το παιδί , ούτε καν όταν είχα χειρουργεία δεν το κρατούσαν με διάφορες δικαιολογίες ! Απλά για αυτούς το παιδί είναι μόνο παιχνίδι για δυο ώρες την Κυριακή 

Οχι βρε κοριτσι μου, δ εισαι κακος ανθρωπος κ φυσικα να μην εχεις τυψεις. Συμφωνω με ολα οσα ειπωθηκων. Κ την κοτσιφικος, κ την γιοβαννα, κ την σουπερ μαμ. Καταλαβαινω οτι ακομη κ αυτο το 2ωρο στις 2βδομαδες σου ειναι δυσκολο, κ αφου δ ειναι κ οτι καλυτερο να πηγαινει μονο με το παιδι ο μπαμπας, αναγκαστηκα λιγο θα το δεχτεις, γτ προς το παρον προσπαθουν για το παιδι, κ δ πρεπει να βαζεις εμποδια στη σχεση τους

Αυτο δ σημαινει ομως οτι δ μπορεις να απαντησεις στις σποντες. Γτ να το κρατας μεσα σου; Οταν ο αντρας σου δ ειναι εκει,μιλα εσυ. Αφου μιλανε στο παιδι, γινε η φωνη του

Οποτε στο μελλον δ θα επηρεαζεται κ θα απανταει το ιδιο

[Evouni]

πρίν από 39 λεπτά , Yovanna είπε:

Κορίτσι, καταρχήν περαστικά να είναι, είσαι μαχήτρια και μπράβο σου. Μόνο υγεία και χαρές πλέον.

Τα πεθερικά πώς και  άλλαξαν στάση? Τι συνέβη? Και όταν λες βάζουν λόγια τι εννοείς? Τι έχεις ακούσει ? Μπροστά σου αυτό? Ή έτυχε να σου πει κάτι το παιδί?

Θεωρώ ότι έχεις όλα τα δίκια του κόσμου. Όχι απλά δεν είσαι κακός άνθρωπος, αλλά υπερέβαλες εαυτόν με το να πηγαίνες εκεί τις Κυριακές για φαγητό. Κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Αν θέλεις να δώσεις μια ευκαιρία (όχι αν βάζουν λόγια φυσικά), δώσε. Αν θες να τους διαγράψεις, κάντο. Έχεις δικαίωμα και κανείς δεν μπορεί να σε κατακρίνει. Ας  πηγαίνει το παιδί ο άντρας σου 2 φορές το μήνα  να το βλέπουν. Πάρε την απόφαση σου και μην του λες άλλα. Πληγωμένος είναι και αυτός. Δεν στήριξαν ούτε εκείνον στις δύσκολες στιγμές που περνούσε και το γνωρίζει πολύ καλά. Είναι τρομερά επώδυνο να συνειδητοποιείς ότι οι γονείς σου δεν νοιάζονται. Γι'αυτό και έτρεξε να αρπάξει το κοκαλάκι που του πέταξαν. Δικαιολόγησε τον όσο μπορείς και αντέχεις. Όμως εσύ είσαι άλλο κομμάτι . Μπορείς να απέχεις. Σκέψου ΄με ηρεμία.

Η στάση τους άλλαξε μόλις γέννησα και τους είπαμε ότι στο παιδί θα δώσουμε ένα ουδέτερο δικό μας όνομα όχι ότι πριν ήταν κοντά μας αλλά τουλάχιστον δεν είχαμε μουρμούρες . Απλά πίστευαν και θεωρούσαν δεδομένο από μόνοι τους ότι το παιδί θα πάρει το όνομα του πεθερού μου . Οποτε εδώ και 3 χρόνια έχουμε μουρμούρες και γκρίνιες 

Όταν λέω βάζουν λόγια εννοώ ότι μιλάνε μπροστά μου στο παιδί σαν να μην είμαι μπροστά πχ γιατί έκανες τοςες μέρες να έρθεις να λες στην μαμα ότι θες να με βλέπεις να πεις στην μάνα σου να με παίρνει τηλ να σε ακούω να πεις στην μάνα σου να σε αφήσει μόνο και να φύγει και τέτοια 

[Yovanna]

10 minutes ago, Evouni said:

Η στάση τους άλλαξε μόλις γέννησα και τους είπαμε ότι στο παιδί θα δώσουμε ένα ουδέτερο δικό μας όνομα όχι ότι πριν ήταν κοντά μας αλλά τουλάχιστον δεν είχαμε μουρμούρες . Απλά πίστευαν και θεωρούσαν δεδομένο από μόνοι τους ότι το παιδί θα πάρει το όνομα του πεθερού μου . Οποτε εδώ και 3 χρόνια έχουμε μουρμούρες και γκρίνιες 

Όταν λέω βάζουν λόγια εννοώ ότι μιλάνε μπροστά μου στο παιδί σαν να μην είμαι μπροστά πχ γιατί έκανες τοςες μέρες να έρθεις να λες στην μαμα ότι θες να με βλέπεις να πεις στην μάνα σου να με παίρνει τηλ να σε ακούω να πεις στην μάνα σου να σε αφήσει μόνο και να φύγει και τέτοια 

Όχι, εννοώ γιατί άλλαξαν στάση προς το "καλό" και θέλουν να σας βλέπουν, φωνάζουν το παιδί με το όνομα του κτλ.

[Deena]

πρίν από 26 λεπτά , Evouni είπε:

Η στάση τους άλλαξε μόλις γέννησα και τους είπαμε ότι στο παιδί θα δώσουμε ένα ουδέτερο δικό μας όνομα όχι ότι πριν ήταν κοντά μας αλλά τουλάχιστον δεν είχαμε μουρμούρες . Απλά πίστευαν και θεωρούσαν δεδομένο από μόνοι τους ότι το παιδί θα πάρει το όνομα του πεθερού μου . Οποτε εδώ και 3 χρόνια έχουμε μουρμούρες και γκρίνιες 

Όταν λέω βάζουν λόγια εννοώ ότι μιλάνε μπροστά μου στο παιδί σαν να μην είμαι μπροστά πχ γιατί έκανες τοςες μέρες να έρθεις να λες στην μαμα ότι θες να με βλέπεις να πεις στην μάνα σου να με παίρνει τηλ να σε ακούω να πεις στην μάνα σου να σε αφήσει μόνο και να φύγει και τέτοια 

 

Για να ευθυμήσουμε, αυτά τα λέει μπροστά μου και η δική μου πεθερά, χωρίς να έχουμε την δική σας προϊστορία 

[Evouni]

1 hour ago, Yovanna είπε:

Όχι, εννοώ γιατί άλλαξαν στάση προς το "καλό" και θέλουν να σας βλέπουν, φωνάζουν το παιδί με το όνομα του κτλ.

Γιατί λόγω καραντίνας και απαγόρευσης κυκλοφορίας πέρασαν διαστήματα που δεν τους βλέπαμε και οταν είπαμε να πάμε να τους δούμε ο άντρας μου μίλησε στον πατέρα του και του είπε ότι το παιδί πλέον μεγαλώνει και καταλαβαίνει και οτι θα ήθελε να τον φωνάζει με το όνομα του . Λίγο ότι δεν τον έβλεπαν για κάποια διαστήματα λίγο ότι το παιδί καταλαβαίνει και αυτό θα έχει αντίκτυπο και στην σχέση του παιδιού με αυτόν τον έπιασε και τον αποκάλεσε με το μικρό του . Τρία χρόνια τον φώναζε με διαφορά υποκοριστικά όπως μικρέ / όμορφε / χλιμιτζουρα  (έξαλλη εγώ με αυτό ) / άτιμε / ή με το επιθετικό του μερικές φορές . 

[Super.mum]

6 ώρες πρίν, vicky86 είπε:

Οχι βρε κοριτσι μου, δ εισαι κακος ανθρωπος κ φυσικα να μην εχεις τυψεις. Συμφωνω με ολα οσα ειπωθηκων. Κ την κοτσιφικος, κ την γιοβαννα, κ την σουπερ μαμ. Καταλαβαινω οτι ακομη κ αυτο το 2ωρο στις 2βδομαδες σου ειναι δυσκολο, κ αφου δ ειναι κ οτι καλυτερο να πηγαινει μονο με το παιδι ο μπαμπας, αναγκαστηκα λιγο θα το δεχτεις, γτ προς το παρον προσπαθουν για το παιδι, κ δ πρεπει να βαζεις εμποδια στη σχεση τους

Αυτο δ σημαινει ομως οτι δ μπορεις να απαντησεις στις σποντες. Γτ να το κρατας μεσα σου; Οταν ο αντρας σου δ ειναι εκει,μιλα εσυ. Αφου μιλανε στο παιδι, γινε η φωνη του

Οποτε στο μελλον δ θα επηρεαζεται κ θα απανταει το ιδιο

Κορίτσια έχετε μπει στη θέση της ; Έχετε καταλάβει ότι η ανάγκη του παιδιού για γιαγιά και παππού αυτή την στιγμή σε αυτή την φάση έρχεται πολύ δεύτερη ; Η κι Τρίτη ; Ότι η ψυχολογία της γυναίκας αυτής που είχε καρκίνο και έκανε τόσα χειρουργια είναι το παν ; Δεν θέλει να τους βλέπει γιατί δεν της έστειλαν ένα περαστικά , γιατί δεν ήταν εκεί έξω από το χειρουργείο να ανησυχούν .. και της λέμε να πηγαίνει γιατί είναι αναγκασμένη να μην βάζει εμπόδια στην σχέση τους με το παιδί ; Εκείνοι σκέφτηκαν στιγμή το εγγόνι τους ; Ότι αυτή είναι η γυναίκα που γέννησε το εγγόνι τους ; Ότι αυτή περνάει τόσα να μεγαλώσει το εγγόνι τους ; Εκείνη γιατί πρέπει να σκεφτεί εκείνη την μάνα που για τον γιο της δεν έκανε πίσω και δεν στήριξε το άλλο του μισό ; 

5 ώρες πρίν, Deena είπε:

 

Για να ευθυμήσουμε, αυτά τα λέει μπροστά μου και η δική μου πεθερά, χωρίς να έχουμε την δική σας προϊστορία 

Δεν έχετε την προϊστορία όμως ! Αυτό ακριβός .. και εμένα τα λέει .. όλες έτσι λένε .. δεν προλάβαμε είναι η απάντηση :p είχε η μαμά δουλειές ποτέ να προλάβει :p είναι η απάντηση που δίνω εγώ αντί του γιου μου που δεν μιλάει ακόμα .. 

4 ώρες πρίν, Evouni είπε:

Γιατί λόγω καραντίνας και απαγόρευσης κυκλοφορίας πέρασαν διαστήματα που δεν τους βλέπαμε και οταν είπαμε να πάμε να τους δούμε ο άντρας μου μίλησε στον πατέρα του και του είπε ότι το παιδί πλέον μεγαλώνει και καταλαβαίνει και οτι θα ήθελε να τον φωνάζει με το όνομα του . Λίγο ότι δεν τον έβλεπαν για κάποια διαστήματα λίγο ότι το παιδί καταλαβαίνει και αυτό θα έχει αντίκτυπο και στην σχέση του παιδιού με αυτόν τον έπιασε και τον αποκάλεσε με το μικρό του . Τρία χρόνια τον φώναζε με διαφορά υποκοριστικά όπως μικρέ / όμορφε / χλιμιτζουρα  (έξαλλη εγώ με αυτό ) / άτιμε / ή με το επιθετικό του μερικές φορές . 

Τι κόλλημα είναι αυτό με τα ονόματα αν είναι δυνατόν. Και να ρωτήσω κάτι .. η συμπεριφορά τους άλλαξε ως προς εσένα μόλις μάθανε ότι δεν θα δώσετε το όνομα του πεθερού (που μόνοι τους νομίζανε ότι θα δώσετε χωρίς να τους πείτε εσείς κάτι) και δεν άλλαξε και προς τον άντρα σου ; Τι νομίζουν ότι η απόφαση ήταν μόνο δίκη σου ; Ο γιος τους δεν συμφώνησε στο να δώσετε άλλο όνομα ; Την πληρωνειιιι πάντα η νύφη ... αχχχχχ 

πρίν από 14 λεπτά , Super.mum είπε:

Κορίτσια έχετε μπει στη θέση της ; Έχετε καταλάβει ότι η ανάγκη του παιδιού για γιαγιά και παππού αυτή την στιγμή σε αυτή την φάση έρχεται πολύ δεύτερη ; Η κι Τρίτη ; Ότι η ψυχολογία της γυναίκας αυτής που είχε καρκίνο και έκανε τόσα χειρουργια είναι το παν ; Δεν θέλει να τους βλέπει γιατί δεν της έστειλαν ένα περαστικά , γιατί δεν ήταν εκεί έξω από το χειρουργείο να ανησυχούν .. και της λέμε να πηγαίνει γιατί είναι αναγκασμένη να μην βάζει εμπόδια στην σχέση τους με το παιδί ; Εκείνοι σκέφτηκαν στιγμή το εγγόνι τους ; Ότι αυτή είναι η γυναίκα που γέννησε το εγγόνι τους ; Ότι αυτή περνάει τόσα να μεγαλώσει το εγγόνι τους ; Εκείνη γιατί πρέπει να σκεφτεί εκείνη την μάνα που για τον γιο της δεν έκανε πίσω και δεν στήριξε το άλλο του μισό ; 

Δεν έχετε την προϊστορία όμως ! Αυτό ακριβός .. και εμένα τα λέει .. όλες έτσι λένε .. δεν προλάβαμε είναι η απάντηση :p είχε η μαμά δουλειές ποτέ να προλάβει :p είναι η απάντηση που δίνω εγώ αντί του γιου μου που δεν μιλάει ακόμα .. 

Τι κόλλημα είναι αυτό με τα ονόματα αν είναι δυνατόν. Και να ρωτήσω κάτι .. η συμπεριφορά τους άλλαξε ως προς εσένα μόλις μάθανε ότι δεν θα δώσετε το όνομα του πεθερού (που μόνοι τους νομίζανε ότι θα δώσετε χωρίς να τους πείτε εσείς κάτι) και δεν άλλαξε και προς τον άντρα σου ; Τι νομίζουν ότι η απόφαση ήταν μόνο δίκη σου ; Ο γιος τους δεν συμφώνησε στο να δώσετε άλλο όνομα ; Την πληρωνειιιι πάντα η νύφη ... αχχχχχ 

Α και εμένα η πεθερά στέλνει καρδούλες στον άντρα μου .. απλά ο δικός μου δεν ασχολείται. 

[Yovanna]

22 minutes ago, Super.mum said:

Κορίτσια έχετε μπει στη θέση της ; Έχετε καταλάβει ότι η ανάγκη του παιδιού για γιαγιά και παππού αυτή την στιγμή σε αυτή την φάση έρχεται πολύ δεύτερη ; Η κι Τρίτη ; Ότι η ψυχολογία της γυναίκας αυτής που είχε καρκίνο και έκανε τόσα χειρουργια είναι το παν ; Δεν θέλει να τους βλέπει γιατί δεν της έστειλαν ένα περαστικά , γιατί δεν ήταν εκεί έξω από το χειρουργείο να ανησυχούν .. και της λέμε να πηγαίνει γιατί είναι αναγκασμένη να μην βάζει εμπόδια στην σχέση τους με το παιδί ; Εκείνοι σκέφτηκαν στιγμή το εγγόνι τους ; Ότι αυτή είναι η γυναίκα που γέννησε το εγγόνι τους ; Ότι αυτή περνάει τόσα να μεγαλώσει το εγγόνι τους ; Εκείνη γιατί πρέπει να σκεφτεί εκείνη την μάνα που για τον γιο της δεν έκανε πίσω και δεν στήριξε το άλλο του μισό ; 

Hold your horses! Η evouni κάνει ήδη μια προσπάθεια , καιρό τώρα, χωρίς να την έχουμε παροστρύνει εμείς. Δεν είμαστε εδώ ούτε για να της πούμε τί να κάνει, ούτε για να ρίξουμε λάδι στη φωτιά, ούτε για να ανακατευτούμε στα οικογενειακά της. Δεν είδα κανείς να της πει οτι είναι αναγκασμένη να ανέχεται τα πεθερικά της, εφόσον δεν το θέλει/αντέχει. Της προτάθηκε μάλιστα να μην συνοδεύει το άντρα της και το παιδί στους παππούδες, έαν είναι ψυχοφθόρο για εκείνη. Σίγουρα η σωματική και ψυχική της υγεία, έχουν προτεραιότητα. Επίσης κάνεις λάθος, κανείς δεν σκέφτηκε την πεθερά της, στην οποία ίσως και να άξιζε να κοιμηθεί όπως έστρωσε, αλλά το παιδί σε πρώτη φάση και τον σύζυγο και πατέρα του παιδιού της σε δεύτερη. Έχει δικάιωμα το παιδί να γνωρίσει τους παππούδες του και ο άντρας της να δώσει μια ευκαιρία στους γονείς του, εφόσον πιστεύει στη όποια μεταμέλεια τους. Κανείς όμως δεν μπορεί να αναγκάσει εκείνη να τους πιστέψει, να τους συγχωρήσει , να τους βλέπει ή να τους δώσει μια δεύτερη ευκαιρία. Εκτός αν εκείνη το επιθυμεί. 

Επίσης , προσωπικά, οι" σπόντες" που πετάνε, δεν μου φαίνονται άξιες λόγου. Δεν θα με απέτρεπαν δηλαδή από το να τον αφήσω να πάει μόνος με το μπαμπά του.