Άγχος κ εφιάλτες στην εγκυμοσύνη

[HelenPap]

Γεια σας κορίτσια και με το καλό τα μωράκια σας.

 

Γράφω πρώτη φορά και πήρα το θάρρος γιατί δεν έχω κανέναν στον κύκλο μου που να έχει εμπειρία από εγκυμοσύνη.

 

Είμαι 24 χρονών και μπαίνω στον ένατο στις 3 Σεπτεμβρίου.

 

Έχω μεγάλο πρόβλημα με τον ύπνο μου. Δεν κοιμάμαι σχεδόν καθόλου και όταν κοιμάμαι βλέπω εφιάλτες πως έχει γεννηθεί το μωρό και εγώ είμαι μονή μου και δε μπορώ να το φροντίσω. Μπορεί να μην ακούγετε τόσο δραματικό, αλλά έχει επηρεαστεί πάρα πολύ η ψυχολογία μου και νιώθω πολύ μεγάλη κόπωση.

Θέλω τόσο πολύ να κοιμηθώ αλλά φοβάμαι ότι θα έχω πάλι εφιάλτες και δε με πιάνει ύπνος. Ο γιατρός μου μου ειπε να προσπαθώ να κάνω πράγματα μέσα στην ημέρα για να ξεχνιέμαι και να συζητάω για άλλα θέματα που δεν αφορούν την εγκυμοσύνη.

 

 Το θέμα μου όμως είναι ότι εγώ δεν έχω κανέναν να μιλήσω για τη γέννα και το μωρο και νομίζω πως για αυτό αγχώνομαι. Δυστυχώς δεν έχω γονείς, μεγάλωσα με τη γιαγιά και τον παππού που τους έχω χάσει τώρα. Οι φίλες μου είναι σε τελείως άλλη φάση στη ζωή τους και δε μπορούν να καταλάβουν. Επίσης δεν έχω πεθερά γιατί ο άντρας μου έχασε τη μαμά του όταν ήταν πολύ μικρός και αν και ο πεθερός μου τον μεγάλωσε μόνος του και με βοηθάει πάρα πολύ με τις δουλειές του σπιτιού και τα ψώνια δεν έχει εμπειρία από τα της εγκυμοσύνης.

Επίσης ο αντρούλης μου ταξιδεύει συνέχεια με τη δουλειά του και λείπει συνέχεια από 2 μέρες εως και μια βδομάδα.

Είμαι τόσο κουρασμένη και φοβάμαι ότι θα επηρεάσω και το μωρό μου.

 

το Σάββατο πήγαμε με τον άντρα μου και είδαμε κάποια πράγματα για το παιδικό δωμάτιο και για το μωρό και ένιωσα μια παρηγοριά ότι τουλάχιστον θα ήμαστε έτοιμοι από αγορές, αλλά ήταν σταγόνα στον ωκεανό.

Περνάει κάποια άλλη κοπέλα τόσο άγχος; Έχετε και εσείς εφιάλτες και τι κάνετε για να κοιμάστε καλύτερα;

 

[mama16]

Καλησπέρα κοπέλα μου κ με το καλό το μωράκι σου.. Δεν μου έχει τύχει οπότε δεν ξέρω τι να σε συμβουλεψω, ίσως μήπως να συζητούσες με κάποια μαία για να σε προετοιμάσει λίγο με τον ερχομό του μωρού σου. Η ακόμα καλύτερα να επικοινωνουσες με μια "doula". Νομίζω μπορούν να βοηθάνε κ στον πρώτο καιρό που θα γεννήσεις αν το ζητούσες. Για περισσότερες λεπτομέρειες θα σου πει η @Sentir...natureza η να ενημερωθείς στο ίντερνετ. Αν νιώθεις ότι επηρεάζουν πολύ την καθημερινότητα σου το άγχος κ τα όνειρα σου μήπως να συζητούσες με κάποιον ψυχολόγο.. Όλα να πάνε καλά σου εύχομαι!

[Sentir...natureza]

Αρχικα, είναι πολύ καλή ιδέα να απευθυνθεις σε καποια βοηθό μητροτητας (doula). Μπορει να σε βοηθησει και τωρα με αυτα που νιωθεις, και στον τοκετο αλλά και μετά τον τοκετο σαν εξτρα βοηθεια στα πρακτικά αλλά και στην ψυχολογια σου. Η προτροπη του γιατρου δεν θα σε βοηθησει. Οταν κατι μας προβληματιζει ειναι καλυτερα να το αντιμετωπιζουμε καταματα, να το εξεταζουμε και να προσπαθουμε να το λυσουμε. Οι εφιαλτες που εχεις φαινεται πως υποδηλωνουν το αγχος που νιωθεις για το πως θα ανταπεξελθεις στην φροντιδα του μωρου και ειναι απολυτα φυσιολογικο να νιωθεις ετσι. Δεν ειμαστε φτιαγμενες να φροντιζουμε μονες μας τα μωρα μας. Σιγουρα θα κανεις το καλυτερο που μπορεις αλλα ειναι σημαντικο να μην νιωθεις ανεπαρκης, να συνειδητοποιησεις οτι αυτο μπορεις να προσφερεις και θα κανεις ο,τι καλυτερο μπορεις για να εισαι καλα και κατ'επεκταση και το μωρο σου. Καλο θα ηταν οταν γεννησεις να εχεις καποια υποστηριξη και ψυχολογικη και καποιες ωρες της ημερας σε πρακτικα ζητηματα αν νιωθεις οτι το χρειαζεσαι και οι υπηρεσιες μια βοηθου μητροτητας πιστευω θα σε καλυψουν (μπορεις να μπεις στην ιστοσελιδα του συλλογου mitrotita.org για να δεις τα κοριτσια και ποια περιοχη καλυπτουν). 

 

Επισης, ειναι καλο να ξεκινησεις ασκησεις χαλαρωσης/αναπνοης για να νιωθεις πιο ηρεμη. Αν θελεις τουλαχιστον μια φορα την ημερα (μπορεις και πριν κοιμηθεις) κατσε σε μια ανετη θεση, κλεισε τα ματια σου, παρε μερικες βαθιες αναπνοες (εισπνοη από τη μύτη και αργή εκπνοη από το στομα)και μετα ανεπνεε αβιαστα από τη μυτη, χωρις καποια προσπαθεια και επικεντρωσου στην αναπνοη σου για λιγα λεπτα νιώθοντας το σώμα σου να χαλαρώνει όλο και περισσοτερο. Στη συνεχεια οραματισου για λιγες εκπνοες οτι σε καθε εκπνοη αφηνεις ενα λευκο συννεφακι με ολα αυτα που σε προβληματιζουν (ανασφαλεια, αδυναμια και ο,τι αλλο νιωθεις οτι σε εμποδιζει) να βγαινει απο το στομα σου καθώς το ανοίγεις. Αφου νιωσεις οτι εχεις αφησει να φυγουν αρκετα ξεκινα να οραματιζεσαι οτι σε καθε εισπνοη παιρνεις μεσα σου ολα τα θετικα που χρειαζεσαι (δυναμη, αυτοπεποιθηση και ο,τι αλλο χαρακτηριστικο θα ηθελες να εχεις στον εαυτο σου). Σε καθε εισπνοη νιωσε ολα αυτα τα θετικα να γεμιζουν το σωμα σου, να πηγαινουν σε καθε κυτταρο του σωματος σου και νιωσε αυτα που σε κανουν να νιωθεις σιγουρη και δυνατη. Οση ωρα το χρειαζεσαι, μην το "ζοριζεις", απλα ανοιξε τον εαυτο σου στην πιθανοτητα να νιωσεις οπως ακριβως θελεις να νιωθεις. Οταν νιωσεις ετοιμη ανοιξε τα ματια σου. Αν κατα τη διαρκεια του διαλογισμου ερθει καποια σκεψη (που σιγουρα θα ερθει) απλα συνειδητοποιησε την και χωρις απογοητευση επανεφερε την προσοχη σου στην αναπνοη. Επιπλεον, ενα χαμομηλι πριν κοιμηθεις αλλα και η εισπνοη αιθεριου ελαιου λεβαντα μπορουν σε βοηθησουν στον υπνο (ακομη και ενα πουγκακι με αποξηραμενη λεβαντα διπλα στο μαξιλαρι σου). Ειναι πολυ σημαντικο να μπορουμε να μοιραζομαστε τις ανησυχιες μας διαφορετικα μας τρωνε. Ειναι πολυ δυσκολο να πρεπει να αντιμετωπισεις μονη σου τις ανασφαλειες που νιωθεις οποτε μην διστασεις να μου στειλεις και προσωπικο μηνυμα αν νιωσεις την αναγκη 

[kotsifikos]

On 7/6/2021 at 1:55 PM, HelenPap said:

Γεια σας κορίτσια και με το καλό τα μωράκια σας.

 

Γράφω πρώτη φορά και πήρα το θάρρος γιατί δεν έχω κανέναν στον κύκλο μου που να έχει εμπειρία από εγκυμοσύνη.

 

Είμαι 24 χρονών και μπαίνω στον ένατο στις 3 Σεπτεμβρίου.

 

Έχω μεγάλο πρόβλημα με τον ύπνο μου. Δεν κοιμάμαι σχεδόν καθόλου και όταν κοιμάμαι βλέπω εφιάλτες πως έχει γεννηθεί το μωρό και εγώ είμαι μονή μου και δε μπορώ να το φροντίσω. Μπορεί να μην ακούγετε τόσο δραματικό, αλλά έχει επηρεαστεί πάρα πολύ η ψυχολογία μου και νιώθω πολύ μεγάλη κόπωση.

Θέλω τόσο πολύ να κοιμηθώ αλλά φοβάμαι ότι θα έχω πάλι εφιάλτες και δε με πιάνει ύπνος. Ο γιατρός μου μου ειπε να προσπαθώ να κάνω πράγματα μέσα στην ημέρα για να ξεχνιέμαι και να συζητάω για άλλα θέματα που δεν αφορούν την εγκυμοσύνη.

 

 Το θέμα μου όμως είναι ότι εγώ δεν έχω κανέναν να μιλήσω για τη γέννα και το μωρο και νομίζω πως για αυτό αγχώνομαι. Δυστυχώς δεν έχω γονείς, μεγάλωσα με τη γιαγιά και τον παππού που τους έχω χάσει τώρα. Οι φίλες μου είναι σε τελείως άλλη φάση στη ζωή τους και δε μπορούν να καταλάβουν. Επίσης δεν έχω πεθερά γιατί ο άντρας μου έχασε τη μαμά του όταν ήταν πολύ μικρός και αν και ο πεθερός μου τον μεγάλωσε μόνος του και με βοηθάει πάρα πολύ με τις δουλειές του σπιτιού και τα ψώνια δεν έχει εμπειρία από τα της εγκυμοσύνης.

Επίσης ο αντρούλης μου ταξιδεύει συνέχεια με τη δουλειά του και λείπει συνέχεια από 2 μέρες εως και μια βδομάδα.

Είμαι τόσο κουρασμένη και φοβάμαι ότι θα επηρεάσω και το μωρό μου.

 

το Σάββατο πήγαμε με τον άντρα μου και είδαμε κάποια πράγματα για το παιδικό δωμάτιο και για το μωρό και ένιωσα μια παρηγοριά ότι τουλάχιστον θα ήμαστε έτοιμοι από αγορές, αλλά ήταν σταγόνα στον ωκεανό.

Περνάει κάποια άλλη κοπέλα τόσο άγχος; Έχετε και εσείς εφιάλτες και τι κάνετε για να κοιμάστε καλύτερα;

 

 

Λογικό αυτό που νιώθεις όμως εγώ θα σε συμβούλευα να το δουλέψεις τώρα που έχεις χρόνο, δεν βοηθάει να ξεχαστείς γιατί θα έρθει σίγουρα η στιγμή που θα έρθει ξανά στο μυαλό σου, καλό έιναι να το δουλέψεις , ίσως να μιλήσεις με έναν ειδικό. Αν δεν μπορείς σε κάποιον ειδικό υπάρχουν γραμμές υποστήριξης για  έγκυες και νεες μητέρες που χρειάζονται βοήθεια. Καταλαβαίνω πως έχεις άγχος, το ότι μπήκες εδώ να το συζητήσεις είναι μία αρχή.

[HelenPap]

ευχαριστώ πολύ όλες εσάς και την κατανόηση που δείχνετε.

Προσπαθώ να κάνω ασκήσεις αναπνοής όπως γράφεις Sentir...natureza και με βοηθάνε λίγο.

Αυτό το Σαββατοκύριακο τα πράγματα αρκετα καλύτερα για δυο λόγους. 

Πήγαμε διήμερο σε ένα παραθαλάσσιο σπίτι που μας παραχώρησε ενας συνάδερφος του αντρα μου και αλήθεια είναι οτι ξεχάστηκα κάπως και η θάλασσα με βοήθησε να ηρεμήσω.

Αλλά ο πιο σημαντικός λόγος είναι ότι την Παρασκευή το πρωί μια γειτόνισσα που με ξέρει και μάλλον με κατάλαβε ότι δεν είμαι και πολύ στα καλά μου, μου έδωσε το τηλέφωνο της κόρης της που είναι ψυχίατρος και επέμενε να την πάρω να μιλήσουμε. ( ήταν πολύ διακριτική και μου είπε να την πάρω για να ξεχαστεί και αυτή γιατί περνάει μια δύσκολη περίοδο) Είναι νέα μαμά  και είναι μονη της γιατί μένει Αγγλία.  Τελος πάντων...να μη λέω πολλά.

Την πήρα,  μιλήσαμε, μου είπε λίγο πως είναι η ζωή της εκεί , είπα και εγω τα δικά μου και αλήθεια είναι πως με βοήθησε πάρα πολύ. Συμφωνήσαμε να μιλάμε δυο φορές την εβδομάδα μέσω viber για να μου παρέχει μια ψυχολογική υποστήριξη. Οσο μιλούσαμε είχε και το μωράκι της και την έβλεπα τόσο σίγουρη και άνετη που και μόνο αυτό σαν εικόνα με έκανε να νιώσω πιο αισιόδοξη.

Για τους εφιάλτες μου είπε κάτι που μου άρεσε πολύ και νομίζω ότι είναι με τη λογική σου kotsifikos. Μου είπε να μη προσπαθώ να τους αποφύγω αλλά να τους αποδεχτώ και να προσπαθώ ενώ κοιμάμαι να εστιάζω στα καλά κομμάτια του ονείρου, όσο άσχημο και αν είναι. δηλαδή αν βλέπω οτι είμαι σπίτι και συμβαίνει κατι να εστιάζω πχ στο ότι έχω σπίτι και δεν είμαι στο δρόμο. και να προσπαθώ να οδηγώ εγώ το όνειρο με τη λογική μου και να σκέφτομαι ότι είμαι δυνατή και να το σταματάω. Για άσκηση μου είπε να κάνω αναπνοές και να οραματίζομαι τι ζωη με το μωρό και ότι έχω ανθρώπους γύρω μου που με στηρίζουν και με εμπιστεύονται. 

Μου πρότεινε  και αυτή όπως και εσείς να κανω μαθήματα για νέες μητέρες για να εξοικειωθώ με τη φροντίδα του μωρού και να μη το μεγαλοποιώ στο μυαλό μου.  είπα πώς θα το ψάξω σήμερα. 

Τι να πω; Θα δειξει πως θα πάει.

Είπαμε θα μιλήσουμε πάλι τη Τρίτη.

 

 

 

 

 

[mama16]

9 ώρες πρίν, HelenPap είπε:

ευχαριστώ πολύ όλες εσάς και την κατανόηση που δείχνετε.

Προσπαθώ να κάνω ασκήσεις αναπνοής όπως γράφεις Sentir...natureza και με βοηθάνε λίγο.

Αυτό το Σαββατοκύριακο τα πράγματα αρκετα καλύτερα για δυο λόγους. 

Πήγαμε διήμερο σε ένα παραθαλάσσιο σπίτι που μας παραχώρησε ενας συνάδερφος του αντρα μου και αλήθεια είναι οτι ξεχάστηκα κάπως και η θάλασσα με βοήθησε να ηρεμήσω.

Αλλά ο πιο σημαντικός λόγος είναι ότι την Παρασκευή το πρωί μια γειτόνισσα που με ξέρει και μάλλον με κατάλαβε ότι δεν είμαι και πολύ στα καλά μου, μου έδωσε το τηλέφωνο της κόρης της που είναι ψυχίατρος και επέμενε να την πάρω να μιλήσουμε. ( ήταν πολύ διακριτική και μου είπε να την πάρω για να ξεχαστεί και αυτή γιατί περνάει μια δύσκολη περίοδο) Είναι νέα μαμά  και είναι μονη της γιατί μένει Αγγλία.  Τελος πάντων...να μη λέω πολλά.

Την πήρα,  μιλήσαμε, μου είπε λίγο πως είναι η ζωή της εκεί , είπα και εγω τα δικά μου και αλήθεια είναι πως με βοήθησε πάρα πολύ. Συμφωνήσαμε να μιλάμε δυο φορές την εβδομάδα μέσω viber για να μου παρέχει μια ψυχολογική υποστήριξη. Οσο μιλούσαμε είχε και το μωράκι της και την έβλεπα τόσο σίγουρη και άνετη που και μόνο αυτό σαν εικόνα με έκανε να νιώσω πιο αισιόδοξη.

Για τους εφιάλτες μου είπε κάτι που μου άρεσε πολύ και νομίζω ότι είναι με τη λογική σου kotsifikos. Μου είπε να μη προσπαθώ να τους αποφύγω αλλά να τους αποδεχτώ και να προσπαθώ ενώ κοιμάμαι να εστιάζω στα καλά κομμάτια του ονείρου, όσο άσχημο και αν είναι. δηλαδή αν βλέπω οτι είμαι σπίτι και συμβαίνει κατι να εστιάζω πχ στο ότι έχω σπίτι και δεν είμαι στο δρόμο. και να προσπαθώ να οδηγώ εγώ το όνειρο με τη λογική μου και να σκέφτομαι ότι είμαι δυνατή και να το σταματάω. Για άσκηση μου είπε να κάνω αναπνοές και να οραματίζομαι τι ζωη με το μωρό και ότι έχω ανθρώπους γύρω μου που με στηρίζουν και με εμπιστεύονται. 

Μου πρότεινε  και αυτή όπως και εσείς να κανω μαθήματα για νέες μητέρες για να εξοικειωθώ με τη φροντίδα του μωρού και να μη το μεγαλοποιώ στο μυαλό μου.  είπα πώς θα το ψάξω σήμερα. 

Τι να πω; Θα δειξει πως θα πάει.

Είπαμε θα μιλήσουμε πάλι τη Τρίτη.

 

 

 

 

 

Θα δεις που όλα θα πάνε καλά κορίτσι μου!!! Θα σε βοηθήσει κ η κοπέλα να αποβάλλεις τις αρνητικές σκέψεις!

[kotsifikos]

On 7/12/2021 at 12:01 PM, HelenPap said:

ευχαριστώ πολύ όλες εσάς και την κατανόηση που δείχνετε.

Προσπαθώ να κάνω ασκήσεις αναπνοής όπως γράφεις Sentir...natureza και με βοηθάνε λίγο.

Αυτό το Σαββατοκύριακο τα πράγματα αρκετα καλύτερα για δυο λόγους. 

Πήγαμε διήμερο σε ένα παραθαλάσσιο σπίτι που μας παραχώρησε ενας συνάδερφος του αντρα μου και αλήθεια είναι οτι ξεχάστηκα κάπως και η θάλασσα με βοήθησε να ηρεμήσω.

Αλλά ο πιο σημαντικός λόγος είναι ότι την Παρασκευή το πρωί μια γειτόνισσα που με ξέρει και μάλλον με κατάλαβε ότι δεν είμαι και πολύ στα καλά μου, μου έδωσε το τηλέφωνο της κόρης της που είναι ψυχίατρος και επέμενε να την πάρω να μιλήσουμε. ( ήταν πολύ διακριτική και μου είπε να την πάρω για να ξεχαστεί και αυτή γιατί περνάει μια δύσκολη περίοδο) Είναι νέα μαμά  και είναι μονη της γιατί μένει Αγγλία.  Τελος πάντων...να μη λέω πολλά.

Την πήρα,  μιλήσαμε, μου είπε λίγο πως είναι η ζωή της εκεί , είπα και εγω τα δικά μου και αλήθεια είναι πως με βοήθησε πάρα πολύ. Συμφωνήσαμε να μιλάμε δυο φορές την εβδομάδα μέσω viber για να μου παρέχει μια ψυχολογική υποστήριξη. Οσο μιλούσαμε είχε και το μωράκι της και την έβλεπα τόσο σίγουρη και άνετη που και μόνο αυτό σαν εικόνα με έκανε να νιώσω πιο αισιόδοξη.

Για τους εφιάλτες μου είπε κάτι που μου άρεσε πολύ και νομίζω ότι είναι με τη λογική σου kotsifikos. Μου είπε να μη προσπαθώ να τους αποφύγω αλλά να τους αποδεχτώ και να προσπαθώ ενώ κοιμάμαι να εστιάζω στα καλά κομμάτια του ονείρου, όσο άσχημο και αν είναι. δηλαδή αν βλέπω οτι είμαι σπίτι και συμβαίνει κατι να εστιάζω πχ στο ότι έχω σπίτι και δεν είμαι στο δρόμο. και να προσπαθώ να οδηγώ εγώ το όνειρο με τη λογική μου και να σκέφτομαι ότι είμαι δυνατή και να το σταματάω. Για άσκηση μου είπε να κάνω αναπνοές και να οραματίζομαι τι ζωη με το μωρό και ότι έχω ανθρώπους γύρω μου που με στηρίζουν και με εμπιστεύονται. 

Μου πρότεινε  και αυτή όπως και εσείς να κανω μαθήματα για νέες μητέρες για να εξοικειωθώ με τη φροντίδα του μωρού και να μη το μεγαλοποιώ στο μυαλό μου.  είπα πώς θα το ψάξω σήμερα. 

Τι να πω; Θα δειξει πως θα πάει.

Είπαμε θα μιλήσουμε πάλι τη Τρίτη.

 

 

 

 

 

Μπορείς αν θες να πάρεις στη φαιναρέτη, δοκίμασε, δεν έχεις κάτι να χάσεις, αντίθετα μονο βοήθεια μπορείς να πάρεις.

Εγώ να πω πως είσαι τυχερή που έχεις αυτή την γειτόνισά δίπλα σου, που έδειξε αυτό το ενδιαφέρον για εσένα και την ψυχική σου υγεία.

[HelenPap]

Καλημέρα σε όλες.

Αυτή τη φορά γράφω για να σας ενημερώσω ότι είμαι πολύ καλύτερα. Μετα την υποστήριξή που είχα απο τον κατάλληλο επαγγελματία νιώθω πιο δυνατή και έχω καταφέρει να βρώ τις ισορροπίες μου.

Σίγουρα έχω τα άγχη μου και τις φοβίες μου. Δυστυχώς δεν εξαφανίζονται τα προβλήματα με 5 συνεδρίες αλλά πλέον είμαι σε θέση να νιώθω αισιόδοξη και να μην αφήνω τις φοβίες μου να εμποδίζουν την καθημερινότητα μου. Μπορώ και χαίρομαι την εγκυμοσύνη μου και την καθημερινότητα μου.

Θα ήθελα να πω σε όλες τις εγκυούλες που νιώθουν οτι ζορίζονται να μη διστάζουν στιγμή να ζητήσουν βοήθεια. Περνάμε μια υπέροχη στιγμή της ζωής μας αλλά  συνάμα και πολύ δύσκολη και δεν πρέπει να νιώθουμε ντροπή για όσα σκεφτόμαστε και νιώθουμε.

Ευχαριστώ και πάλι όλα τα κορίτσια που με βοήθησαν.

 

 

[kotsifikos]

6 hours ago, HelenPap said:

Καλημέρα σε όλες.

Αυτή τη φορά γράφω για να σας ενημερώσω ότι είμαι πολύ καλύτερα. Μετα την υποστήριξή που είχα απο τον κατάλληλο επαγγελματία νιώθω πιο δυνατή και έχω καταφέρει να βρώ τις ισορροπίες μου.

Σίγουρα έχω τα άγχη μου και τις φοβίες μου. Δυστυχώς δεν εξαφανίζονται τα προβλήματα με 5 συνεδρίες αλλά πλέον είμαι σε θέση να νιώθω αισιόδοξη και να μην αφήνω τις φοβίες μου να εμποδίζουν την καθημερινότητα μου. Μπορώ και χαίρομαι την εγκυμοσύνη μου και την καθημερινότητα μου.

Θα ήθελα να πω σε όλες τις εγκυούλες που νιώθουν οτι ζορίζονται να μη διστάζουν στιγμή να ζητήσουν βοήθεια. Περνάμε μια υπέροχη στιγμή της ζωής μας αλλά  συνάμα και πολύ δύσκολη και δεν πρέπει να νιώθουμε ντροπή για όσα σκεφτόμαστε και νιώθουμε.

Ευχαριστώ και πάλι όλα τα κορίτσια που με βοήθησαν.

 

 

πολύ αισιόδοξο το μήνυμα σου!!!Με το καλό το μωράκι σας.

[booboo21]

Καλημέρα, σε λίγο καιρό περιμένω το πρώτο μωράκι μου. Κάθε τρίτη που μπαίνω σε νέα εβδομάδα αγχώνομαι ολο και πιο πολύ για το πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός. Έχω περάσει 4 χρόνια με κατάθλιψη κρίσεις πανικού και άπειρες φοβίες. Τα τελευταία βράδια το άγχος δε με αφήνει να ηρεμήσω, σχεδόν καθε βράδυ το ρίχνω στο κλάμα.. Οι φόβοι μου φαίνονται αστείοι σε όλους αλλα εγώ υποφέρω. Φοβάμαι μήπως δεν αντέξω τους πόνους και πάθει κατι το μωράκι μου ή εγώ. Φοβάμαι μηπως λιποθυμησω την ώρα που θα μου βαζουν τον φλεβοκαθετηρα κ τον καθετηρα της επισκληριδιου μιας και ο φοβος μου για τις βελόνες είναι τεράστιος. Γενικά φοβάμαι το άγνωστο… Συγνώμη αν σας κούρασα!!

[Zuchi]

15 ώρες πρίν, booboo21 είπε:

Καλημέρα, σε λίγο καιρό περιμένω το πρώτο μωράκι μου. Κάθε τρίτη που μπαίνω σε νέα εβδομάδα αγχώνομαι ολο και πιο πολύ για το πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός. Έχω περάσει 4 χρόνια με κατάθλιψη κρίσεις πανικού και άπειρες φοβίες. Τα τελευταία βράδια το άγχος δε με αφήνει να ηρεμήσω, σχεδόν καθε βράδυ το ρίχνω στο κλάμα.. Οι φόβοι μου φαίνονται αστείοι σε όλους αλλα εγώ υποφέρω. Φοβάμαι μήπως δεν αντέξω τους πόνους και πάθει κατι το μωράκι μου ή εγώ. Φοβάμαι μηπως λιποθυμησω την ώρα που θα μου βαζουν τον φλεβοκαθετηρα κ τον καθετηρα της επισκληριδιου μιας και ο φοβος μου για τις βελόνες είναι τεράστιος. Γενικά φοβάμαι το άγνωστο… Συγνώμη αν σας κούρασα!!

Αν υπάρχει οικονομική δυνατότητα να βρεις μια μαία. Θα φροντίσεις να είναι κάποια με την οποία θα νιώσεις άνετα. Θα συζητήσεις μαζί της όλα τα θέματα που σε απασχολούν, τι σε φοβίζει, τι σε αγχώνει. Εκείνη μπορεί να σου εξηγήσει με λεπτομέρειες όλη τη διαδικασία ώστε αν σου είναι οικεία να σε αγχώνει λιγότερο το άγνωστο. Επίσης μπορείτε να φτιάξετε μαζί με τη μαία ένα πλάνο τοκετού όπου θα δηλώσεις τις επιθυμίες σου (οι οποίες βέβαια ακολουθούνται όταν είναι ιατρικά εφικτό κ δεν υπάρχει κάτι επείγον).

 

Αν συζητάς με κάποιον τους φόβους σου κ η απάντηση είναι ότι είναι αστείοι σημαίνει ότι δεν είναι το κατάλληλο άτομο να συζητάς. Δοκίμασε να πάρεις κ ένα τηλέφωνο στη Φαιναρέτη. Προσωπικά δεν είχα πολύ τύχη μαζί τους αλλά ακούω τα καλύτερα οπότε μάλλον εγώ ήμουν η άτυχη!

 

Δεν νομίζω να υπάρχει μέλλουσα μαμά που να μην αγχώνεται, είναι φυσιολογικό. Αν νιώθεις όμως ότι το άγχος σου είναι τέτοιο που επηρεάζει τη ζωή σου καλό θα ήταν να το συζητήσεις σε κάποιον επαγγελματία υγείας.