Φιλίες

[ΑΡΓΚ]

Βρε κοριτσια οκ, ολες καναμε περιεργα σαν πρωτομαμαδες, αλλα το τριχρονο θελησε να κατσει στον καναπε να φαει και ξεκοψατε την κακη παρεα, και το πενταχρονο πηρε μαζι του το φορεμα της κουκλας και φρικαρατε; Μιλατε σοβαρα; 

πρίν από 4 λεπτά , diane2020 είπε:

 

Δεν τα έκρυβαν, δε συνέβαιναν αλλιώς θα τα ακουγαμε! Δεν είχαμε τέτοιους φόβους! Τώρα φοβόμαστε! 

 

Ενταξει, τωρα μιλας σαν καμια γιαγια 90 ετων. Δηλαδη οταν σε αφηνε η μανα σου να πας πριν 20 χρονια να κοιμηθεις στη φιλη σου δεν υπηρχε φοβος να σου βαλει χερι ο θειος της αλλα τωρα υπαρχει για την κορη σου; Η οταν εβγαινες στο δρομο να παιξεις δεν μπορουσες να καταληξεις αναπηρη απο αυτοκινητο, εν αντιθεσει με τωρα; Και τοτε προφανως και αμαξια υπηρχαν (εμενα με χτυπησε 30κατι χρονια πριν, στη γειτονια μου), και παιδεραστες υπηρχαν (γυμναστης στο σχολειο την επεφτε τακτικα σε μαθητριες και κανεις τοτε δεν εκανε καταγγελια απλα), και γενικα, μα τι λεμε τωρα! Την τελευταια εικοσαετια δηλαδη φανταζεστε οτι εμφανισητκαν οι κινδυνοι; 

[diane2020]

πρίν από 10 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

Βρε κοριτσια οκ, ολες καναμε περιεργα σαν πρωτομαμαδες, αλλα το τριχρονο θελησε να κατσει στον καναπε να φαει και ξεκοψατε την κακη παρεα, και το πενταχρονο πηρε μαζι του το φορεμα της κουκλας και φρικαρατε; Μιλατε σοβαρα; 

 

Ενταξει, τωρα μιλας σαν καμια γιαγια 90 ετων. Δηλαδη οταν σε αφηνε η μανα σου να πας πριν 20 χρονια να κοιμηθεις στη φιλη σου δεν υπηρχε φοβος να σου βαλει χερι ο θειος της αλλα τωρα υπαρχει για την κορη σου; Η οταν εβγαινες στο δρομο να παιξεις δεν μπορουσες να καταληξεις αναπηρη απο αυτοκινητο, εν αντιθεσει με τωρα; Και τοτε προφανως και αμαξια υπηρχαν (εμενα με χτυπησε 30κατι χρονια πριν, στη γειτονια μου), και παιδεραστες υπηρχαν (γυμναστης στο σχολειο την επεφτε τακτικα σε μαθητριες και κανεις τοτε δεν εκανε καταγγελια απλα), και γενικα, μα τι λεμε τωρα! Την τελευταια εικοσαετια δηλαδη φανταζεστε οτι εμφανισητκαν οι κινδυνοι; 

Η ...τα τελευταία χρόνια ξυπνήσαμε! 

Τι να σου πω πιθανόν και να συνέβαιναν αλλά τώρα φοβάσαι και μάζευεσαι... 

Δε θυμάμαι να είχαν τέτοιες αγωνίες οι γονείς η να μας ενημέρωνουν νωρίς! Γιατί είναι όλα πιο ανέμελα!! 

Άρα? Άρα αλλάξαν οι εποχές καλά λεω

Δε θαφησεις το παιδί με τέτοια ευκολία όπως τότε, ίσα ίσα συνεχώς θα ανησυχείς 

Υπάρχουν αιτίες που οι άνθρωποι έχουν γίνει πιο βλαμμενοι και ανώμαλοι, θες η ανεργία θες η ανωμαλια κ η Ελευθεριοτητα του ιντερνετ, όλα αυτά συμβάλλουν αλλά εντάξει παμε εκτός τώρα τελείως 

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 4 λεπτά , diane2020 είπε:

Η ...τα τελευταία χρόνια ξυπνήσαμε! 

Τι να σου πω πιθανόν και να συνέβαιναν αλλά τώρα φοβάσαι και μάζευεσαι... 

Άρα? Άρα αλλάξαν οι εποχές καλά λεω

 

Μπα ,  το οτι φοβασαι εσυ δε λεει κατι γενικοτερα

Και παλια υπηρχε κοσμος που φοβοταν πολλα πραγματα, κοσμος που δε φοβοταν και ολα τα αναμεσα.

Μπορει απλα εσυ να εισαι διαφορετικη απο τους γονεις σου, εγω σημερα ειμαι, με τον αναποδο τροπο, ημουν πολυ πιο περιορισμενη απο τα παιδια μου.

[Ilaeira]

Εγώ να ρωτήσω; Μου φαίνονται κι εμένα πολύ ξένα όλα αυτά. Σε χωριό μεγάλωσα, έξω από μεγάλη πόλη όμως. Όταν άνοιγε ο καιρός παίζαμε έξω με τα παιδιά της γειτονιάς, τον χειμώνα είχε κρύο οπότε δεν κυκλοφορούσε και κανείς. Τα ΣΚ συνήθως βρισκόμασταν με φίλους των γονιών μου, που είχαν παιδιά στην ηλικία μας οπότε καθόλου δεν μας χάλαγε, ή βγαίναμε οικογενειακώς για σινεμά, θέατρο ή βόλτα. Συμμαθητές στο σπίτι δηλαδή είχαμε πολύ σπάνια, Έσπερος σε καταλαβαίνω, ούτε εγώ το έζησα αυτό. Σε σπίτι φίλης κοιμήθηκα πρώτη φορά στο Λύκειο. 

 

Η ερώτησή μου είναι, ωραία κανονίζεις το playdate. Όταν είναι μικρό εννοείται ότι θα είσαι κι εσύ. Πότε, βρε παιδιά; Τις καθημερινές που τελειώνεις τη δουλειά στις 6; Κι αργότερα, όταν θα είναι πιο μεγάλο, θα το αφήσεις να πάει μόνο του; Πόσο μεγάλο; Δεν φοβάσαι; Σε ποια ηλικία είναι ΟΚ να πάει σ' ένα σπίτι που δεν ξέρεις χωρίς να τρέμει η ψυχή σου; 

 

Επειδή μεγάλωσα έτσι, κι επειδή οι φίλοι και τ' αδέρφια μας έχουν παιδιά στην ίδια ηλικία, έχω στο μυαλό μου ότι κάπως έτσι θα μεγαλώσει κι ο μικρός. Στους φίλους και στ' αδέρφια μας θα τον αφήσω με κλειστά μάτια χωρίς να ανησυχώ. Στο σπίτι συμμαθητή πώς θα τον στείλεις χωρίς να είσαι κι εσύ, αν δεν έχεις γνωρίσει τους ανθρώπους αρκετά καλά;

[irin]

πρίν από 11 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

Βρε κοριτσια οκ, ολες καναμε περιεργα σαν πρωτομαμαδες, αλλα το τριχρονο θελησε να κατσει στον καναπε να φαει και ξεκοψατε την κακη παρεα, και το πενταχρονο πηρε μαζι του το φορεμα της κουκλας και φρικαρατε; Μιλατε σοβαρα; 

 

Δεν φρικαρα επειδη ηθελε να φαει στον καναπε. Με εκνευριζε επειδη εκανε οτι ηθελε και εκανε κουμαντο στο σπιτι μου. Ειτε με το «τωρα που ηρθα θα φαμε τα μπισκοτα που εφερα,θα παιξουμε με αυτο κι εκεινο,ο μικρος να φυγει απο το δωματιο» κλπ. Ειτε επειδη μιλουσε απαισια στη μανα της (και σε μενα ενιοτε) και η δικη μου αντεγραφε. Α! Ειχα μαθει οτι στο σχολειο συχνα ελεγε στην κορη μου να μην παιξουν το ταδε παιδακι που τους ζητησε να παιξει μαζι τους, της φεροταν ασχημα,της επαιρνε πραγματα μεσα απ τα χερια. 

 Επισης, ενω με τη μανα της ειχαμε να πουμε δυο τρεις κουβεντες να περασει η ωρα, οσο ητανστο σπιτι μου μιλουσε στο κινητο. Και εξω σε παιδοτοπο που βρεθηκαμε,το ιδιο! 

[diane2020]

πρίν από 1 λεπτό , ΑΡΓΚ είπε:

 

Μπα ,  το οτι φοβασαι εσυ δε λεει κατι γενικοτερα

Και παλια υπηρχε κοσμος που φοβοταν πολλα πραγματα, κοσμος που δε φοβοταν και ολα τα αναμεσα.

Μπορει απλα εσυ να εισαι διαφορετικη απο τους γονεις σου, εγω σημερα ειμαι, με τον αναποδο τροπο, ημουν πολυ πιο περιορισμενη απο τα παιδια μου.

Εγώ οχι, με είχαν ελευθερη αρκετά αλλά με μέτρο κι επειδή έχω δει πολλα που με διδαξαν, λειτουργώ λίγο πιο διαφορετικά. Οχι ανάποδα. Είμαι υπέρ της ανατροφής των γονεων μου, απλως είμαι πιο καχυποπτη και πρέπει να το προσεξω αυτό, να το ισόρροπησω κι όταν βλέπω κάτι στραβό να το ορθολογιζω, πράγμα δυσκολο για μένα, προσπαθώ ομως! 

[irin]

πρίν από 1 λεπτό , Ilaeira είπε:

Εγώ να ρωτήσω; Μου φαίνονται κι εμένα πολύ ξένα όλα αυτά. Σε χωριό μεγάλωσα, έξω από μεγάλη πόλη όμως. Όταν άνοιγε ο καιρός παίζαμε έξω με τα παιδιά της γειτονιάς, τον χειμώνα είχε κρύο οπότε δεν κυκλοφορούσε και κανείς. Τα ΣΚ συνήθως βρισκόμασταν με φίλους των γονιών μου, που είχαν παιδιά στην ηλικία μας οπότε καθόλου δεν μας χάλαγε, ή βγαίναμε οικογενειακώς για σινεμά, θέατρο ή βόλτα. Συμμαθητές στο σπίτι δηλαδή είχαμε πολύ σπάνια, Έσπερος σε καταλαβαίνω, ούτε εγώ το έζησα αυτό. Σε σπίτι φίλης κοιμήθηκα πρώτη φορά στο Λύκειο. 

 

Η ερώτησή μου είναι, ωραία κανονίζεις το playdate. Όταν είναι μικρό εννοείται ότι θα είσαι κι εσύ. Πότε, βρε παιδιά; Τις καθημερινές που τελειώνεις τη δουλειά στις 6; Κι αργότερα, όταν θα είναι πιο μεγάλο, θα το αφήσεις να πάει μόνο του; Πόσο μεγάλο; Δεν φοβάσαι; Σε ποια ηλικία είναι ΟΚ να πάει σ' ένα σπίτι που δεν ξέρεις χωρίς να τρέμει η ψυχή σου; 

 

Επειδή μεγάλωσα έτσι, κι επειδή οι φίλοι και τ' αδέρφια μας έχουν παιδιά στην ίδια ηλικία, έχω στο μυαλό μου ότι κάπως έτσι θα μεγαλώσει κι ο μικρός. Στους φίλους και στ' αδέρφια μας θα τον αφήσω με κλειστά μάτια χωρίς να ανησυχώ. Στο σπίτι συμμαθητή πώς θα τον στείλεις χωρίς να είσαι κι εσύ, αν δεν έχεις γνωρίσει τους ανθρώπους αρκετά καλά;

Στα μικρα συνηθως κανονιζεις μεσα στο σκ. Καθημερινες λιγοι προλαβαινουν

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 2 λεπτά , irin είπε:

Δεν φρικαρα επειδη ηθελε να φαει στον καναπε. Με εκνευριζε επειδη εκανε οτι ηθελε και εκανε κουμαντο στο σπιτι μου. Ειτε με το «τωρα που ηρθα θα φαμε τα μπισκοτα που εφερα,θα παιξουμε με αυτο κι εκεινο,ο μικρος να φυγει απο το δωματιο» κλπ. Ειτε επειδη μιλουσε απαισια στη μανα της (και σε μενα ενιοτε) και η δικη μου αντεγραφε. Α! Ειχα μαθει οτι στο σχολειο συχνα ελεγε στην κορη μου να μην παιξουν το ταδε παιδακι που τους ζητησε να παιξει μαζι τους, της φεροταν ασχημα,της επαιρνε πραγματα μεσα απ τα χερια. 

 

Mιλάμε για τρίχρονο, έτσι; Από αυτά που τα μισά δε μιλάνε καθαρά και ορισμένα ακόμα κατουριούνται; 

[diane2020]

πρίν από 14 λεπτά , Ilaeira είπε:

Εγώ να ρωτήσω; Μου φαίνονται κι εμένα πολύ ξένα όλα αυτά. Σε χωριό μεγάλωσα, έξω από μεγάλη πόλη όμως. Όταν άνοιγε ο καιρός παίζαμε έξω με τα παιδιά της γειτονιάς, τον χειμώνα είχε κρύο οπότε δεν κυκλοφορούσε και κανείς. Τα ΣΚ συνήθως βρισκόμασταν με φίλους των γονιών μου, που είχαν παιδιά στην ηλικία μας οπότε καθόλου δεν μας χάλαγε, ή βγαίναμε οικογενειακώς για σινεμά, θέατρο ή βόλτα. Συμμαθητές στο σπίτι δηλαδή είχαμε πολύ σπάνια, Έσπερος σε καταλαβαίνω, ούτε εγώ το έζησα αυτό. Σε σπίτι φίλης κοιμήθηκα πρώτη φορά στο Λύκειο. 

 

Η ερώτησή μου είναι, ωραία κανονίζεις το playdate. Όταν είναι μικρό εννοείται ότι θα είσαι κι εσύ. Πότε, βρε παιδιά; Τις καθημερινές που τελειώνεις τη δουλειά στις 6; Κι αργότερα, όταν θα είναι πιο μεγάλο, θα το αφήσεις να πάει μόνο του; Πόσο μεγάλο; Δεν φοβάσαι; Σε ποια ηλικία είναι ΟΚ να πάει σ' ένα σπίτι που δεν ξέρεις χωρίς να τρέμει η ψυχή σου; 

 

Επειδή μεγάλωσα έτσι, κι επειδή οι φίλοι και τ' αδέρφια μας έχουν παιδιά στην ίδια ηλικία, έχω στο μυαλό μου ότι κάπως έτσι θα μεγαλώσει κι ο μικρός. Στους φίλους και στ' αδέρφια μας θα τον αφήσω με κλειστά μάτια χωρίς να ανησυχώ. Στο σπίτι συμμαθητή πώς θα τον στείλεις χωρίς να είσαι κι εσύ, αν δεν έχεις γνωρίσει τους ανθρώπους αρκετά καλά;

Μωρε πουθενα αν είναι μικρος δεν πρεπει να τον αφήνεις με κλειστά ματια, ουτε σε αδερφια ουτε σε ξαδέρφια! Θα τον αφήσεις όταν πλεον θα τον εμπιστευεσαι και θα ναι ώριμος να αντιληφθεί το οτιδήποτε περιεργο. Θα το νιώσεις. Σίγουρα όχι υπνο. 

Εμένα αυτή είναι η αποψη μου. 

 

ΓΕΝΙΚΑ θα σαι κι εσυ μαζί όταν θα μπόρεις κι εσυ. Η ο μπαμπάς τελοσπαντων. Σαββατοκύριακο.. 

πρίν από 10 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

 

Mιλάμε για τρίχρονο, έτσι; Από αυτά που τα μισά δε μιλάνε καθαρά και ορισμένα ακόμα κατουριούνται; 

Δεν νομίζω να μιλάει για 3χρονο η ιριν. Νομίζω 4 η 5 είναι το παιδί της

[irin]

πρίν από 5 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

 

Mιλάμε για τρίχρονο, έτσι; Από αυτά που τα μισά δε μιλάνε καθαρά και ορισμένα ακόμα κατουριούνται; 

Ω ναι. Ηταν μαζι απο 3 ως και προνηπιο. Το παιδι...κοιμοταν 3 το πρωι... και πηγαινε σχολειο κατα τις 10 που καταφερνε να ξυπνησει. Περυσι στο προνηπιο εβλεπε καθε βραδυ αγριες μελισσες..

[diane2020]

πρίν από 8 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

 

Mιλάμε για τρίχρονο, έτσι; Από αυτά που τα μισά δε μιλάνε καθαρά και ορισμένα ακόμα κατουριούνται; 

Στα 3 χρονα δε δίνεις τοση σημασία.. 

πρίν από 2 λεπτά , irin είπε:

Ω ναι. Ηταν μαζι απο 3 ως και προνηπιο. Το παιδι...κοιμοταν 3 το πρωι... και πηγαινε σχολειο κατα τις 10 που καταφερνε να ξυπνησει. Περυσι στο προνηπιο εβλεπε καθε βραδυ αγριες μελισσες..

Άγριες μέλισσες? Αυτόν δεν έχει περίεργες σκηνές? Δεν το χω δει τρέιλερ έχω δει.. 

[ΑΡΓΚ]

Just now, irin είπε:

Ω ναι. Ηταν μαζι απο 3 ως και προνηπιο. Το παιδι...κοιμοταν 3 το πρωι... και πηγαινε σχολειο κατα τις 10 που καταφερνε να ξυπνησει. Περυσι στο προνηπιο εβλεπε καθε βραδυ αγριες μελισσες..

 

Ok, ήταν ένα τρίχρονο που αποκαλούσε τη μαμά του μάνα , ήθελε να φάει στον καναπέ και έβλεπε τηλεόραση. Πολύ κακή επιροή, βλέπεις @diane2020. 

[irin]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

Ok, ήταν ένα τρίχρονο που αποκαλούσε τη μαμά του μάνα , ήθελε να φάει στον καναπέ και έβλεπε τηλεόραση. Πολύ κακή επιροή, βλέπεις @diane2020. 

Και δεν αφηνε τη δικια μου να κανει παρεα με κανενα αλλο παιδακι στο σχολειο.. φετος που αλλαξαν σχολειο,εχει δεκα φιλες,κι ας πηγε πολυ λιγο. Περυσι μου ελεγε οτι θελει να κανει παρεα με καποιες αλλα η αλλη τις διωχνει και της λεει οτι αν κανει παρεα με αυτες δεν θα ειναι φιλη της. 
Δεν την κακολογησα ποτε,απλα της ελεγα να διεκδικει αυτα που θελει! 
Επισης, ναι δε γουσταρα να ερχεται σπιτι μας αυτο το παιδακι! Τοσο περιεργο ειναι;

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 1 λεπτό , irin είπε:

Και δεν αφηνε τη δικια μου να κανει παρεα με κανενα αλλο παιδακι στο σχολειο.. φετος που αλλαξαν σχολειο,εχει δεκα φιλες,κι ας πηγε πολυ λιγο. Περυσι μου ελεγε οτι θελει να κανει παρεα με καποιες αλλα η αλλη τις διωχνει και της λεει οτι αν κανει παρεα με αυτες δεν θα ειναι φιλη της. 
Δεν την κακολογησα ποτε,απλα της ελεγα να διεκδικει αυτα που θελει! 
Επισης, ναι δε γουσταρα να ερχεται σπιτι μας αυτο το παιδακι! Τοσο περιεργο ειναι;

 

Δεδομένης της ηλικίας, σίγουρα δε λέει πολλά για το παιδάκι, αλλά ναι, προφανώς δικαίωμά σου, σπίτι σου είναι.

@Έσπερος μην τρομάζεις, ο μέσος γονιός που καλεί τρίχρονα-τετράχρονα που γνώρισε το παιδί του στο προνήπιο, περιμένει ότι θα του ρίξουν ψίχουλα στον καναπέ, θα πλακωθούν με το δικό του  για το χυμό, μετά θα τα ξαναβρούν, θα πέσουν και τα δύο στο πάτωμα με αναφιλητά γιατί τα μπισκότα έχουν λάθος σχήμα και πιθανότατα μετά θα κατουρηθούν  Και γελάει μαζί με την άλλη μαμά, και κανείς δεν κακοχαρακτηρίζει κανέναν, μη φοβάσαι  

[Deena]

πρίν από 6 λεπτά , Ilaeira είπε:

Εγώ να ρωτήσω; Μου φαίνονται κι εμένα πολύ ξένα όλα αυτά. Σε χωριό μεγάλωσα, έξω από μεγάλη πόλη όμως. Όταν άνοιγε ο καιρός παίζαμε έξω με τα παιδιά της γειτονιάς, τον χειμώνα είχε κρύο οπότε δεν κυκλοφορούσε και κανείς. Τα ΣΚ συνήθως βρισκόμασταν με φίλους των γονιών μου, που είχαν παιδιά στην ηλικία μας οπότε καθόλου δεν μας χάλαγε, ή βγαίναμε οικογενειακώς για σινεμά, θέατρο ή βόλτα. Συμμαθητές στο σπίτι δηλαδή είχαμε πολύ σπάνια, Έσπερος σε καταλαβαίνω, ούτε εγώ το έζησα αυτό. Σε σπίτι φίλης κοιμήθηκα πρώτη φορά στο Λύκειο. 

 

Η ερώτησή μου είναι, ωραία κανονίζεις το playdate. Όταν είναι μικρό εννοείται ότι θα είσαι κι εσύ. Πότε, βρε παιδιά; Τις καθημερινές που τελειώνεις τη δουλειά στις 6; Κι αργότερα, όταν θα είναι πιο μεγάλο, θα το αφήσεις να πάει μόνο του; Πόσο μεγάλο; Δεν φοβάσαι; Σε ποια ηλικία είναι ΟΚ να πάει σ' ένα σπίτι που δεν ξέρεις χωρίς να τρέμει η ψυχή σου; 

 

Επειδή μεγάλωσα έτσι, κι επειδή οι φίλοι και τ' αδέρφια μας έχουν παιδιά στην ίδια ηλικία, έχω στο μυαλό μου ότι κάπως έτσι θα μεγαλώσει κι ο μικρός. Στους φίλους και στ' αδέρφια μας θα τον αφήσω με κλειστά μάτια χωρίς να ανησυχώ. Στο σπίτι συμμαθητή πώς θα τον στείλεις χωρίς να είσαι κι εσύ, αν δεν έχεις γνωρίσει τους ανθρώπους αρκετά καλά;

Δεν θα αφήσεις το παιδί μόνο του χωρίς να γνωρίζεις τους γονείς εννοείται. Θα έχουν προηγηθεί μεταξύ σας συναντήσεις, έξοδοι και επισκέψεις. 
 

Κυριως Σ/Κ φυσικά αλλά και καθημερινές, εφόσον βολεύει το προγραμμα των μαμάδων. Δεν τελειώνουν όλοι στις 6.00 ή μπορεί να μην τελειώνουν όλοι κάθε μέρα στις 6.00 (όπως εγώ πχ). Αλλά και 6.00-8.00 έχω συναντηθεί για play date άπειρες φορές, έχει τύχει να φέρουν τα παιδιά στον παιδότοπο ακόμα και γιαγιάδες.

 

Γενικα μέχρι να κατάσταλάξουν οι παρέες κάπως, θα φας αρκετές φόλες, θα βγεις και δεν θα μπορείς να ανταλλάξεις κουβέντα και τα παιδιά εν τω μεταξύ θα τσακωθούν, θα καλέσεις στο σπίτι και θα σιχτιρίσεις την στιγμή κλπ και ισως τελικά κάποιοι φίλοι μείνουν μόνο για το σχολείο είτε γιατί η δυναμική της σχέσης των παιδιών εκτός σχολείου δεν είναι καλή είτε γιατί τελικά οι γονείς δεν μπορούν να τα βρουν.

 

Εμείς πάντως τα παιδιά στα οποία τελικά τα δικά μου καταστάλαξαν έχουν εντέλει τους γονείς αυτούς με τους οποίους δέσαμε κι εμείς, είναι και τα παιδιά τα ίδια και οι οικογένειες γενικά στο ίδιο μήκος κύματος με μας. Είναι παιδιά που άνετα πλέον τα κρατάω και χωρίς γονείς στο σπίτι, τα διαβάζω μαζί με τα δικά μου και αντιστρόφως, τα αφήνω στα συγκεκριμένα σπίτια εύκολα γιατί έχω εμπιστοσύνη και γιατί αισθάνονται και τα ίδια ασφάλεια και υπολογίζουν τους άλλους γονείς. Είναι και μια σημαντική βοήθεια όταν υπό κανονικες συνθήκες τα προγράμματα είναι φορτωμένα με δραστηριότητες των παιδιών ή άλλες υποχρεώσεις, να μπορείς να πεις «Να σου αφήσω λίγο την μικρή να παίξουν για να πάω τον μεγάλο μπάσκετ;», κάπως έτσι...

 

Και τα δυο μου παιδιά έχουν φίλους που τους βλέπουν μόνο στο σχολείο, ούτε ζητάνε να τους καλέσουμε, ούτε έχουμε λάβει πρόσκληση ποτέ, μέσα στο παιχνίδι είναι κι αυτό.

[irin]

πρίν από 1 λεπτό , ΑΡΓΚ είπε:

 

Δεδομένης της ηλικίας, σίγουρα δε λέει πολλά για το παιδάκι, αλλά ναι, προφανώς δικαίωμά σου, σπίτι σου είναι.

@Έσπερος μην τρομάζεις, ο μέσος γονιός που καλεί τρίχρονα-τετράχρονα που γνώρισε το παιδί του στο προνήπιο, περιμένει ότι θα του ρίξουν ψίχουλα στον καναπέ, θα πλακωθούν με το δικό του  για το χυμό, μετά θα τα ξαναβρούν, θα πέσουν και τα δύο στο πάτωμα με αναφιλητά γιατί τα μπισκότα έχουν λάθος σχήμα και πιθανότατα μετά θα κατουρηθούν  Και γελάει μαζί με την άλλη μαμά, και κανείς δεν κακοχαρακτηρίζει κανέναν, μη φοβάσαι  

 αν πλακωνονταν γι αυτα θα ημουν χαρουμενη! Η αλλη στο προνηπιο οργανωνε baby spa party,με βαψιμο νυχιων και προσωπου ,κρεμες κλπ.το βαμμενο νυχι στο σχολειο εννοειται. Στο κομμωτηριο με τη μαμα της,οχι στο σπιτι.  Ε σορρυ...

 

[diane2020]

πρίν από 7 λεπτά , Deena είπε:

Δεν θα αφήσεις το παιδί μόνο του χωρίς να γνωρίζεις τους γονείς εννοείται. Θα έχουν προηγηθεί μεταξύ σας συναντήσεις, έξοδοι και επισκέψεις. 
 

Κυριως Σ/Κ φυσικά αλλά και καθημερινές, εφόσον βολεύει το προγραμμα των μαμάδων. Δεν τελειώνουν όλοι στις 6.00 ή μπορεί να μην τελειώνουν όλοι κάθε μέρα στις 6.00 (όπως εγώ πχ). Αλλά και 6.00-8.00 έχω συναντηθεί για play date άπειρες φορές, έχει τύχει να φέρουν τα παιδιά στον παιδότοπο ακόμα και γιαγιάδες.

 

Γενικα μέχρι να κατάσταλάξουν οι παρέες κάπως, θα φας αρκετές φόλες, θα βγεις και δεν θα μπορείς να ανταλλάξεις κουβέντα και τα παιδιά εν τω μεταξύ θα τσακωθούν, θα καλέσεις στο σπίτι και θα σιχτιρίσεις την στιγμή κλπ και ισως τελικά κάποιοι φίλοι μείνουν μόνο για το σχολείο είτε γιατί η δυναμική της σχέσης των παιδιών εκτός σχολείου δεν είναι καλή είτε γιατί τελικά οι γονείς δεν μπορούν να τα βρουν.

 

Εμείς πάντως τα παιδιά στα οποία τελικά τα δικά μου καταστάλαξαν έχουν εντέλει τους γονείς αυτούς με τους οποίους δέσαμε κι εμείς, είναι και τα παιδιά τα ίδια και οι οικογένειες γενικά στο ίδιο μήκος κύματος με μας. Είναι παιδιά που άνετα πλέον τα κρατάω και χωρίς γονείς στο σπίτι, τα διαβάζω μαζί με τα δικά μου και αντιστρόφως, τα αφήνω στα συγκεκριμένα σπίτια εύκολα γιατί έχω εμπιστοσύνη και γιατί αισθάνονται και τα ίδια ασφάλεια και υπολογίζουν τους άλλους γονείς. Είναι και μια σημαντική βοήθεια όταν υπό κανονικες συνθήκες τα προγράμματα είναι φορτωμένα με δραστηριότητες των παιδιών ή άλλες υποχρεώσεις, να μπορείς να πεις «Να σου αφήσω λίγο την μικρή να παίξουν για να πάω τον μεγάλο μπάσκετ;», κάπως έτσι...

 

Και τα δυο μου παιδιά έχουν φίλους που τους βλέπουν μόνο στο σχολείο, ούτε ζητάνε να τους καλέσουμε, ούτε έχουμε λάβει πρόσκληση ποτέ, μέσα στο παιχνίδι είναι κι αυτό.

Οιμε. ......... 

Σε ποια ηλικία Κατασταλαξαν??? 

Γιατί όσα έγραψες παραπάνω εχω αρχίσει να βιωνω και κάπως δεν ξέρω, βουνό μου φαίνονται!!!!! 

πρίν από 6 λεπτά , irin είπε:

 αν πλακωνονταν γι αυτα θα ημουν χαρουμενη! Η αλλη στο προνηπιο οργανωνε baby spa party,με βαψιμο νυχιων και προσωπου ,κρεμες κλπ.το βαμμενο νυχι στο σχολειο εννοειται. Στο κομμωτηριο με τη μαμα της,οχι στο σπιτι.  Ε σορρυ...

 

Ουτε εμένα μου αρέσουν αυτά irin. Και δεν έχει να κάνει με την ηλικία, βλέπεις πισω απο το παιδι, το σπίτι του. Εγώ γι'αυτό δεν πολυγουσταρω αυτή τη τη φίλη που βουτάει. Γιατί όσες φορές συνέβη η μαμά είπε απλώς "άστο κάτω". Δε λες απλα "άστο κάτω ". Ουτε δέχεσαι μετά να στο κάνει δωρο το άλλο το κοριτσάκι. Είναι πολλα που δε μ αρέσουν και αποφάσισα μετά από τοση συζήτηση να περιοριστω στο έξω μόνο. Δεν ξέρω, έρχεται σπίτι μας και λυσσάει. Ενώ έξω δεν τίθεται θέμα σύγκρισης. Αλλά γενικά δεν ξέρω δεν ταιριάζω. Θα κάνω υπομονή να βρουμε άλλες παρέες σιγά σιγά. Δε θα ξεκοψουμε ,κ αυτό για να μην στεναχωρήσω το παιδι, αλλά θα αλλάξουμε τα δεδομένα... 

Με βοήθησε πολυ η κουβέντα εδώ... 

 

Θα'θελα να ρθει η στιγμή που θα αντιλαμβάνεται και μόνη της κάποια πραγματα, μόνο τότε θα ησυχάσω... 

[mama16]

πρίν από 56 λεπτά , diane2020 είπε:

 Ήμασταν πολυ πολυ πιο ελευθερα τα παιδιά τότε! Εγώ εκεί που μεγάλωσα δεν ειχε τοσα αμάξια δεν είχε εγκληματικότητα δεν υπήρχαν οι ανώμαλοι η δεν ακουγαμε δεν είχαμε περιστατικα. Μέσα στην πολη αυτά! Τώρα καμμια σχέση, ήταν πιο ανυποψιαστοι οι άνθρωποι τοτε, τώρα είναι πιο Δυσπιστοι με τόσα που γίνονται, από κει ξεκιναει

Θα συμφωνήσω.. Από πρώτη δημοτικού έβγαινα έξω με άλλα παιδάκια, χωρίς γονείς κ παίζαμε και κυκλοφορούσαμε στους δρόμους!! Από πρώτη δημοτικού (η μητέρα μου δούλευε) κ πήγαινα σχολείο με τα αδέρφια μου που ήταν μεγαλύτερα αλλά εγώ σχολουσα μια ώρα νωρίτερα κ πήγαινα ως το σπίτι μόνη μου! Που ήταν 10-15 λεπτά απόσταση. Πολλές φορές τώρα που μεγάλωσα απορώ με την μαμά μου που ήταν τόσο χαλαρή σε αυτά τα θέματα. Βέβαια έμαθα από πολύ μικρή να προσέχω, την κόρη μου δεν μπορώ ούτε να φανταστώ να την αφήνω μόνη, θα την χτυπήσει αυτοκίνητο σίγουρα!

[Deena]

πρίν από 7 λεπτά , diane2020 είπε:

Οιμε. ......... 

Σε ποια ηλικία Κατασταλαξαν??? 

Γιατί όσα έγραψες παραπάνω εχω αρχίσει να βιωνω και κάπως δεν ξέρω, βουνό μου φαίνονται!!!!! 

Είναι και θέμα συγκυριών. Ο γιος μου περίπου στην Β’ δημοτικού, αφού είχε περάσει ήδη 3 χρόνια (νήπιο-α’ Δημ) με τα ίδια παιδιά και είχε περάσει και από όλες τις φάσεις, πχ κάνω παρέα με τον Χ γιατί παίζει καλή μπάλα, με τον Ψ επειδή με κέρασε σοκοφρετα στο διάλειμμα, με τον Υ γιατί με αφήνει και τον κερδίζω κλπ και αφού εννοείται είχαμε περάσει και οι γονείς από αυτή την ατελείωτη παρέλαση παιδικών πάρτυ, καλεσμάτων, συγκεντρώσεων σε πάρκα κλπ όπου όλοι ψάχνουν φίλους για τα παιδιά τους. 
 

Περάσαμε και περιόδους που το παιδί μπορεί κάθε εβδομάδα να ήταν καλεσμένο και με διαφορετική παρέα σε διαφορετικό μέρος, αλλά επι της ουσίας φίλους δεν είχε ακόμα σταθερούς, παντού καλά περνούσε, όλοι τον καλούσαν γιατί ήταν αγαπητός και δεν δημιουργούσε προβλήματα κλπ. Με το  καιρό όμως φάνηκε με ποια παιδιά έχει όντως σύνδεση και δεν είναι καθόλου πολλά, κυρίως ένας best friend τον οποίο θέλει να βλέπει οπωσδήποτε εκτός σχολείου και κάποια άλλα λίγα αγόρια που κάνουν κυρίως παρέα στο σχολείο και καλεί πάντα στα πάρτυ κλπ

 

Η μικρή καταστάλαξε νωρίτερα αλλά και ευκολότερα, γιατί έτυχε από το προνήπιο να κολλήσουν μεταξύ τους κάποια παιδάκια πολύ καλά, αλλά κυριως γιατί η ίδια δεν ήταν άγουρη κοινωνικά, είχε ψηθεί μέσα από τις παρεες του μεγάλου, εντοπισε αμεσως τα παιδια με τα οποία ταίριαζε. 

 

 

[Mama_Anesti_]

Διαβάζοντάς σας μου ήρθε στο μυαλό μια ρήση που αναφέρει συχνά πυκνά η πεθερά μου. "Μεγαλώνουν τα παιδιά και μεγαλώνουν και τα άγχη!" Η μητρότητα τελικά είναι και αδιακοπος αγώνας. Να έχουμε υγεία και δύναμη!

[Fenia27]

Εγώ πάντως αν και στην αρχή κομπλαρα με καταστάσεις και συμπεριφορές που με αιφνιδίαζαν τελικά μιλάω απλά και ειλικρινά και στα παιδιά και στους γονείς. Δεν επιτρέπεται να τρώμε στο υπνοδωμάτιο. Τελεία. Δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσω οποιοδήποτε παιδί να μου πάρει τον αέρα και να κυκλοφορήσει με σοκολάτα να πέφτει στα χαλιά και τα κρεβάτια. Δεν θα την φάει. Και επειδή έχει τύχει να μου μιλήσει ο γιος για αστείο μεν αλλά με κακές λέξεις που του είπανε ούτε θα γελάσω ούτε θα ντραπω να του πω ότι ούτε αστείο είναι ούτε η μαμα γελά και χαίρεται με αυτό που ακούει. Είναι το πιο σημαντικό θεωρώ να δείχνει ς στο παιδί τα όρια σου και την αποδεκτή η μη συμπεριφορά όπου και με όποιους να είσαι. Αλλιώς γίνεσαι χαρτάκι που το παίρνει ο άνεμος και μπερδεύεις και το παιδι...Θα χάσω εγώ την δική μου γραμμή επειδή ο άλλος συμπεριφέρεται αλλιώς; Σαφώς και θα μιμηθούν τα παιδιά αλλά εμείς ήμαστε αυτοι που τα επαναφερουμε στο "κέντρο"μας... κανένας φίλος δεν θα είναι το απόλυτο ταίριασμα... αλλά δίνοντας στα παιδιά συγκεκριμένες αξίες και αποδέκτες συμπεριφορές τα οδηγούμε και αυτά στο να επιλέξουν φίλους πιο κοντά στα δικά τους και δικά μας "πρότυπα"...

[diane2020]

πρίν από 1 λεπτό , Fenia27 είπε:

Εγώ πάντως αν και στην αρχή κομπλαρα με καταστάσεις και συμπεριφορές που με αιφνιδίαζαν τελικά μιλάω απλά και ειλικρινά και στα παιδιά και στους γονείς. Δεν επιτρέπεται να τρώμε στο υπνοδωμάτιο. Τελεία. Δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσω οποιοδήποτε παιδί να μου πάρει τον αέρα και να κυκλοφορήσει με σοκολάτα να πέφτει στα χαλιά και τα κρεβάτια. Δεν θα την φάει. Και επειδή έχει τύχει να μου μιλήσει ο γιος για αστείο μεν αλλά με κακές λέξεις που του είπανε ούτε θα γελάσω ούτε θα ντραπω να του πω ότι ούτε αστείο είναι ούτε η μαμα γελά και χαίρεται με αυτό που ακούει. Είναι το πιο σημαντικό θεωρώ να δείχνει ς στο παιδί τα όρια σου και την αποδεκτή η μη συμπεριφορά όπου και με όποιους να είσαι. Αλλιώς γίνεσαι χαρτάκι που το παίρνει ο άνεμος και μπερδεύεις και το παιδι...Θα χάσω εγώ την δική μου γραμμή επειδή ο άλλος συμπεριφέρεται αλλιώς; Σαφώς και θα μιμηθούν τα παιδιά αλλά εμείς ήμαστε αυτοι που τα επαναφερουμε στο "κέντρο"μας... κανένας φίλος δεν θα είναι το απόλυτο ταίριασμα... αλλά δίνοντας στα παιδιά συγκεκριμένες αξίες και αποδέκτες συμπεριφορές τα οδηγούμε και αυτά στο να επιλέξουν φίλους πιο κοντά στα δικά τους και δικά μας "πρότυπα"...

Ναι γενικά συμφωνω με όσα λες απλώς στη δική μου περίπτωση περναω φάσεις φιλίας τα τελευταία χρόνια όπου απορρίπτω παρα πολυ ευκολα οπότε γι'αυτό προσπαθω να το στρωσω αυτό πρωτα εγώ και μετά με τα δικά μου παιδια. Δηλαδή είμαι σε μια φάση που δε ζητάω και δε δίνω Δευτερες ευκαιρίες. Κατανοώ πως είναι λεπτή η γραμμή και θέλει πρώτα δική μου διαχείριση για μένα εννοώ και μετά όλα τα αλλά. Με λίγα λόγια η κρίση μου είναι λίγο θολή. Σε αυτό το κομμάτι. Θα το διορθωσω όμως. Ήδη κάνω δουλειά... 

[Fenia27]

πρίν από 2 λεπτά , diane2020 είπε:

Ναι γενικά συμφωνω με όσα λες απλώς στη δική μου περίπτωση περναω φάσεις φιλίας τα τελευταία χρόνια όπου απορρίπτω παρα πολυ ευκολα οπότε γι'αυτό προσπαθω να το στρωσω αυτό πρωτα εγώ και μετά με τα δικά μου παιδια. Δηλαδή είμαι σε μια φάση που δε ζητάω και δε δίνω Δευτερες ευκαιρίες. Κατανοώ πως είναι λεπτή η γραμμή και θέλει πρώτα δική μου διαχείριση για μένα εννοώ και μετά όλα τα αλλά. Με λίγα λόγια η κρίση μου είναι λίγο θολή. Σε αυτό το κομμάτι. Θα το διορθωσω όμως. Ήδη κάνω δουλειά... 

 Δεν θυμάμαι τι ηλικία έχει η κόρη σου φαντάζομαι γύρω στα πέντε;

Εννοείς περνάς φάση με δικές σου φιλίες; Αν κατάλαβα σωστά και εννοείς αυτό...οι φιλίες ενηλίκων δεν συγκρίνονται με των παιδιών ειδικά σε αυτές τις μικρές ηλικίες... καλά το αυτονόητο λέω ξέρω ότι το ξέρεις αυτό απλά το αναφέρω για να μην έχεις το ίδιο άγχος για το παιδί που τώρα ουσιαστικά βγαίνει στον κόσμο της κτλ κτλ... δηλαδή τα παιδιά αλλάζουν  συνεχώς και μαθαίνουν από Κάθε καλή κακή εμπειρία ... εμείς σαφώς δεν δίνουμε τις ίδιες ευκαιρίες γιατί έχουμε έναν αλφα χαρακτήρα πλέον ξέρουμε τι ψάχνουμε και δεν έχουμε τον χρόνο κιόλας για δεύτερες τρίτες κτλ ευκαιρίες...δεν μπορούμε όμως να στερήσουμε από τα παιδιά αυτήν την πολύτιμη έκθεση στην μικρό κοινωνία τους που άλλωστε θα τους δώσει με την στήριξη και την κατευθύνση μας τα εφόδια και τις κοινωνικές δεξιότητες που χρειάζονται...

[diane2020]

πρίν από 1 λεπτό , Fenia27 είπε:

 Δεν θυμάμαι τι ηλικία έχει η κόρη σου φαντάζομαι γύρω στα πέντε;

Εννοείς περνάς φάση με δικές σου φιλίες; Αν κατάλαβα σωστά και εννοείς αυτό...οι φιλίες ενηλίκων δεν συγκρίνονται με των παιδιών ειδικά σε αυτές τις μικρές ηλικίες... καλά το αυτονόητο λέω ξέρω ότι το ξέρεις αυτό απλά το αναφέρω για να μην έχεις το ίδιο άγχος για το παιδί που τώρα ουσιαστικά βγαίνει στον κόσμο της κτλ κτλ... δηλαδή τα παιδιά αλλάζουν  συνεχώς και μαθαίνουν από Κάθε καλή κακή εμπειρία ... εμείς σαφώς δεν δίνουμε τις ίδιες ευκαιρίες γιατί έχουμε έναν αλφα χαρακτήρα πλέον ξέρουμε τι ψάχνουμε και δεν έχουμε τον χρόνο κιόλας για δεύτερες τρίτες κτλ ευκαιρίες...δεν μπορούμε όμως να στερήσουμε από τα παιδιά αυτήν την πολύτιμη έκθεση στην μικρό κοινωνία τους που άλλωστε θα τους δώσει με την στήριξη και την κατευθύνση μας τα εφόδια και τις κοινωνικές δεξιότητες που χρειάζονται...

Αυτα ακριβώς σκέφτομαι κι εγώ... 

Απλως όταν βλέπω την Χ συμπεριφορά που δε μαρεσει αυτομάτως η πρώτη σκέψη που κάνω στο μυαλό μου είναι ώπα Δεν είναι καλή παρέα αυτή δεν θα κρατήσει δεν θα της κάνει καλό δεν είναι καλή επιρροή. Θέλω να πω ότι οι πρώτες μου σκέψεις  είναι αυτές ενώ κανονικά θα έπρεπε να σκεφτω αυτά που λες είναι παιδιά και Πρέπει να αναπτύξουν όλες αυτές τις δεξιότητες για να μάθουν. Εκεί λίγο την πατάω αλλά νομίζω είναι αρχή ακόμα θα συνηθίσω θα μάθω. Το καταλαβαίνω ότι είναι λάθος. Για αυτό δοκιμάζω αυτές τις σκέψεις να τις ξανακάνω και πάλι και πάλι και πάλι και να προσπαθώ να το εκλογικευω να βγάζω εμένα από αυτό γιατί έγω τις φιλίες τις έχω φάει με το κουτάλι αλλά εγώ είμαι εγώ και τα παιδιά μου είναι αλλοι χαρακτήρες. .... και μικρά παιδιά που πρέπει να ζυμωθούν. .. 

[little lamb]

Ωραίο θέμα, αν και άμεσα θα με απασχολήσει λίγο αργότερα.

Λοιπόν ούτε κι εγώ θυμάμαι να βλέπουμε παιδιά του σχολείου σε σπίτια όταν ήμασταν στο δημοτικό, εκτός από τα πάρτυ, που ήταν καλεσμένη όλη η τάξη (χωρίς γονείς) κι έτσι υπήρχαν σχεδόν δύο πάρτυ το μήνα! Ήμουν δημοτικό 1995-2001. Βλεπομασταν στην πλατεία της γειτονιάς αλλά νομίζω ότι κι αυτό ήταν περισσότερο τυχαίο κι όχι οργανωμένο. Παρέα κι εγώ έκανα φουλ με τα ξαδέρφια που έμεναν στην ίδια πολυκατοικία, μιλάμε για τρελό παιχνίδι, οι καλύτερες παιδικές μου αναμνήσεις που λυπάμαι που δεν θα τις ζήσει το παιδί μου γιατί δεν είναι στην ίδια πόλη με τα ξαδέρφια της. Και τα περισσότερα σ/κ πηγαίναμε σινεμά ή λουνα παρκ, πάλι με τα ξαδέρφια (κοιτάζοντας πίσω έχω μια αίσθηση ότι κάθε μήνα σχεδόν έβγαινε καινούργια ταινία!) Ούτε αλλα παιδιά όμως θυμαμαι να βρίσκονται σε σπίτια. Θυμάμαι σίγουρα ότι πολλοί ήταν μαζί σε εξωσχολικά (αγγλικά, μπαλέτο, ωδείο, χορούς, ακόμα και κατηχητικό μερικοί) κι έτσι βλέπονταν κι εκεί. Επίσης σίγουρα πολλοί έπαιζαν με παιδιά από τις πολυκατοικίες τους, που δεν ήταν στο ίδιο σχολείο. Στο χωριό τα καλοκαίρια πήγαινα σε άλλα δύο σπίτια (αυλές για την ακρίβεια) κάθε απόγευμα κι έρχονταν κι αυτά τα παιδιά. Στο γυμνάσιο και λύκειο σίγουρα πήγαινα σε σπίτια φίλων, όχι πολύ συχνά όμως και σίγουρα όχι πολύ οργανωμένα, πιο πολύ σε φάση μετά το σχολείο για λίγο, οπότε πολλές φορές δεν ήταν καν οι γονείς εκεί. Επίσης στο γυμνάσιο καθόμασταν και στην πλατεία μετά το σχολείο ή τα εξωσχολικά οπότε δεν ξαναβρισκομασταν απόγευμα ή σ/κ. Ή πηγαίναμε σε βιβλιοπωλεία κλπ μετά το σχολείο, σε φούρνο ή σουβλατζίδικο (στο χέρι) μετά τα εξωσχολικά κλπ. Πάντως νομίζω ότι και στο σχολείο πιο πολύ παρέα κάναμε με παιδιά που ήμασταν μαζί και σε κάποια άλλη δραστηριότητα. Όχι απόλυτα, αλλά αν ας πούμε στο σχολείο έκανα στενή παρέα με 10 παιδιά, τα 3-4 από αυτά συμπιπταμε και αλλού.

Ύπνο σε σπίτι φίλων πριν το λύκειο δεν είχα κάνει. Και τότε, δεν ήταν επί τούτου για τον ύπνο, ήταν μετά από πάρτυ σε σπίτι που ήταν μακριά από το δικό μου (λίγες φορές δηλαδή).

 

Για τους κινδύνους, εγώ θυμάμαι στα χρόνια του γυμνασίου (2001-2004) να κυκλοφορεί φήμη ότι στο παρκάκι δίπλα στο σχολείο υπάρχει επιδειξιας, και φοβομασταν και δεν περνουσαμε από μέσα, κάναμε τον γύρο! (Παίζει να ήταν και αστικός μύθος). Με τα αυτοκίνητα σίγουρα υπήρχε κίνδυνος γιατί θυμαμαι έντονα να με κρατάει ο μπαμπάς μου από το χέρι στο δρόμο (μικρή εννοείται, άντε μέχρι αρχές δημοτικού). Μόνοι μας πηγαινοερχομασταν στο σχολείο και στην πλατεία κάπου στα τέλη του δημοτικού. Σίγουρα στην έκτη. Σε γειτονιά της Αθήνας αυτά.

 

Στο σήμερα, υποθέτω ότι και πάλι θα τύχει να δεις παιδιά (και γονείς) από το σχολείο στην πλατεία, οπότε γνωρίζεσαι και ζητάς τηλέφωνα κι εκεί. Όχι; Δεν είδα να το αναφέρει κανένας. 

Επίσης βλεπω συχνά ότι θεωρείται "κακό" το να κάνουν παρέα τα παιδιά μας με παιδιά φίλων μας. Με στενοχωρει όμως το ενδεχόμενο η κόρη μου να μη θέλει για παρέα τις κόρες δύο κολλητών μου (η μία είναι και νονά της) που έχουν 1 και 2 χρόνια διαφορά. Εμένα δεν με πείραζε ακριβώς το να συναναστραφω με παιδιά φίλων των γονέων, απλά θεωρώ ότι θα έπρεπε να είχαν επιδιώξει να γνωριστούμε με αυτά τα παιδιά καλύτερα, να τα βλέπουμε συχνά και όχι 2 φορές το χρόνο στα γενέθλιά τους και γενέθλιά μας (όπου ήμασταν οι ξεκαρφωτοι ανάμεσα σε όλη την τάξη τους-κι αυτοί το ίδιο στο δικό μας πάρτυ). Αν μας είχαν γνωρίσει καλύτερα δηλαδή δεν θα μου φαινόταν κακό.

 

Στο θέμα των "κακών" συναναστροφών, με πήγατε πολύ πίσω, αλλά σας έχω πολύ γέλιο: είχαμε ένα κορίτσι στο δημοτικό πολύ περίπτωση, είναι η συμμαθήτριά που δεν θες να έχει το παιδί σου: την είχε δει πλουσια (δεν ήταν, απλά ήταν η εποχή των μεξικανικων τότε), το'παιζε Britney Spears και Βανδή, έβαζε όλα τα κορίτσια να κάνουμε χορογραφία και αυτή στο κέντρο να κάνει την Britney, είχε στο σπίτι της μικρόφωνο στο στερεοφωνικό και σιντιερα που έπαιρνε 5 cd μέσα και το παρουσίαζε σαν ξερω'γω τι, έλεγε ότι στο τάδε κορίτσι πήρε δώρο καλό ρολόι γιατί "είναι πάμφτωχη η καημένη" (δεν ήταν, εντάξει ίσως υπήρχε κάποια διαφορά αλλά όχι κι έτσι), έκανε πάντα κολλητή κάποια και της έλεγε να μη μιλαει στις άλλες (ήμασταν μόνο 8 κορίτσια στην τάξη και κάναμε παρέα όλες), δυστυχώς βρέθηκα κι εγώ λίγο σ'αυτη τη θέση μια φορά και θυμάμαι να με χαιρετάνε τα άλλα κορίτσια στην πλατεία κ να μου λέει "μη τους μιλήσεις" κι εγώ τη φοβόμουν η χαζή. Στο γυμνάσιο μαζεύτηκε σε αυτά αλλά παρέμεινε ψωνάρα! Τώρα το παίζει influencer στο fb κι έχει πάει και σε κάτι καλλιστεία miss κολωπετινιτσα ή κάτι τέτοιο  Ελπίζω να μη διαβάσει ποτέ εδώ, χαχα! Κάναμε réunion κάποια στιγμή ως φοιτητές, μαζευτηκαμε καμία δεκαπενταρια άτομα και όλοι είχαν να πουν μια ιστορία γι'αυτήν! Όλως τυχαίως δεν την κάλεσε κανένας! Μια κοπέλα έλεγε ότι στο δημοτικό έσπασε το ψαλίδι της (της περίεργης), είπε στην κοπέλα αυτή αν θέλει να ανταλλάξουν, της έδωσε το χαλασμένο και μετά της ελεγε ότι το χάλασε αυτή και να της πληρώσει καινούργιο!!