Βοήθεια από γονείς

[anemoni1989]

Just now, little lamb είπε:

 

Αυτο που εννοώ είναι ότι όπως εμάς μας φαίνεται λίγη η βοήθεια, και σε εκείνους μπορεί να τους φαίνεται λίγο το να τρώμε μαζί 2-3 φορές το μήνα (επειδή μπορούμε παραπάνω, απλώς προτιμάμε να διασκεδάσουμε αλλιώς). Και ίσως όχι όσο ακόμα είναι νέοι και όσο είναι δύο, αλλά για έναν 80αρη χήρο ας πούμε σίγουρα είναι λίγο. Πολλά παιδιά όμως δεν ειναι διατεθειμένα για κάτι παραπάνω. Εκτός αν οι σχέσεις είναι ούτως ή άλλως τεταμένες, όπως απ'ο,τι καταλαβαίνω είναι οι δικές σας @Yovanna, οπότε είναι λογικό κ είναι αμοιβαίο.

Μα αν δουλεύεις 5μερο ή 6μερο και έχεις και παιδια, 2-3 φορές το μήνα σημαίνει ότι κρατάς 1-2 μέρες μόνο για εσένα και την οικογένεια σου. Πως θα μπορούσε να είναι παραπάνω??? 

Προφανώς, όταν πηγαίνεις το παιδί στους παππούδες δεν είναι φάση "σας την έφερα, αναλάβετε εσείς, γεια σας". Θα κάτσω 10-15 λεπτα, θα πούμε 2 κουβέντες, μπορεί να πιω και ένα καφεδάκι πριν φύγω... Σίγουρα θα υπάρξουν και πιο "απότομοι αποχαιρετισμού", αλλά νομίζω πως γενικά μιλάμε για νορμάλ σχέσεις. Τουλάχιστον στην δική μου περίπτωση.

[Yovanna]

Just now, little lamb said:

 

Αυτο που εννοώ είναι ότι όπως εμάς μας φαίνεται λίγη η βοήθεια, και σε εκείνους μπορεί να τους φαίνεται λίγο το να τρώμε μαζί 2-3 φορές το μήνα (επειδή μπορούμε παραπάνω, απλώς προτιμάμε να διασκεδάσουμε αλλιώς). Και ίσως όχι όσο ακόμα είναι νέοι και όσο είναι δύο, αλλά για έναν 80αρη χήρο ας πούμε σίγουρα είναι λίγο. Πολλά παιδιά όμως δεν ειναι διατεθειμένα για κάτι παραπάνω. Εκτός αν οι σχέσεις είναι ούτως ή άλλως τεταμένες, όπως απ'ο,τι καταλαβαίνω είναι οι δικές σας @Yovanna, οπότε είναι λογικό κ είναι αμοιβαίο.

Με την πεθερά μου μια χαρά, απλά την κρατάω κάπως σε απόσταση. Είναι πολύ καλή και διακριτική όμως και πιο εύκολα θα βασιστώ σε εκείνη από ότι στη μαμά μου. Και με την μαμά μου μετά από πολύ άσχημη φάση, τώρα καλύτερα. Καλά και εγώ δεν δεν παλεύομαι, τι να λέμε τώρα.

Πάντως ευτυχώς ο μικρός κάθεται πολύ εύκολα με γιαγιάδες, θείους, νονό, νταντάδες κτλ. Και το βράδυ αν τον κοιμίσει κάποια γιαγιά σπίτι. Με το εκτός σπιτιού κάπου το χειρίστηκα λάθος.

[anemoni1989]

Just now, Yovanna είπε:

Με την πεθερά μου μια χαρά, απλά την κρατάω κάπως σε απόσταση. Είναι πολύ καλή και διακριτική όμως και πιο εύκολα θα βασιστώ σε εκείνη από ότι στη μαμά μου. Και με την μαμά μου μετά από πολύ άσχημη φάση, τώρα καλύτερα. Καλά και εγώ δεν δεν παλεύομαι, τι να λέμε τώρα.

Πάντως ευτυχώς ο μικρός κάθεται πολύ εύκολα με γιαγιάδες, θείους, νονό, νταντάδες κτλ. Και το βράδυ αν τον κοιμίσει κάποια γιαγιά σπίτι. Με το εκτός σπιτιού κάπου το χειρίστηκα λάθος.

Καλά δεν νομίζω πως υπάρχουν πολλές σχέσεις μεταξύ γονέων και παιδιών, αγγελικά πλασμένες. Οι πιο πολλοί έχουμε θεματακια με τους γονείς μας, απλά λίγοι είμαστε αυτοί που το παραδεχόμαστε... Προσωπικά, έχω πολλά παραδείγματα γνωστών που το έπαιζαν κουλ και πολύ αγαπημένοι και πως όλα είναι τέλεια με τους γονείς κλπ και στο τέλος κατέληξαν να μην μιλιονται ούτε στο τηλέφωνο... Προσωπικά, πιστεύω πως μια πιο ειλικρινής σχέση, έστω και αν κατά καιρούς εκφράζονται παράπονα, είναι περισσότερο υγιής από το να υποκρίνονται όλοι πως όλα είναι τέλεια και απολύτως αποδεκτα και στο τέλος να γίνεται το μπαμ από συσσώρευση παραπόνων υποσυνείδητα...

[little lamb]

Just now, anemoni1989 είπε:

Καλά δεν νομίζω πως υπάρχουν πολλές σχέσεις μεταξύ γονέων και παιδιών, αγγελικά πλασμένες. Οι πιο πολλοί έχουμε θεματακια με τους γονείς μας, απλά λίγοι είμαστε αυτοί που το παραδεχόμαστε... Προσωπικά, έχω πολλά παραδείγματα γνωστών που το έπαιζαν κουλ και πολύ αγαπημένοι και πως όλα είναι τέλεια με τους γονείς κλπ και στο τέλος κατέληξαν να μην μιλιονται ούτε στο τηλέφωνο... Προσωπικά, πιστεύω πως μια πιο ειλικρινής σχέση, έστω και αν κατά καιρούς εκφράζονται παράπονα, είναι περισσότερο υγιής από το να υποκρίνονται όλοι πως όλα είναι τέλεια και απολύτως αποδεκτα και στο τέλος να γίνεται το μπαμ από συσσώρευση παραπόνων υποσυνείδητα...

 

Περίπου αυτό σκεφτόμουν να σου γράψω κάποια στιγμή αλλά το ξέχασα. Ότι όλοι αυτοί που λες ότι βλέπεις ότι κρατάνε πρόθυμα τα εγγόνια κλπ κλπ, δεν ξέρεις αν όντως είναι έτσι ή αν αυτό πλασάρουν ενώ στην πραγματικότητα υπάρχει γκρίνια.

 

Όσο για το πόσο συχνά τρως με τους παππούδες (όχι εσύ, γενικώς) δεν εννοώ ότι είναι λίγο το 2-3 φορές το μήνα. Εννοώ ότι μπορεί να τους φαινεται λιγο, όπως εσένα (πχ) σου φαίνεται λίγο το ποσό κρατάνε το παιδί. Και να σκέφτονται "μπορεί παραπάνω, αφού με τη φίλη της πήγε για καφέ".

[vicky86]

Ασχετο με το αρχικό θέμα, αλλά αυτό που λέτε με την διανυκτέρευση του παιδιού αλλου

Λόγω θηλασμου, εμένα όλοι είχαν βρει την εύκολη λύση, κλαιει θελει την μαμα, δ πίστευαν ότι μπορούν να τα κρατήσουν, κ οκ ούτε εγώ καιγομουν κιολας

Οποτε η μεγάλη εκατσε με γιαγια στους 18μ για να παμε σινεμά. Ο μικρος παρόμοια ηλικια λειπαμε σχεδόν όλη μέρα για μετακομιση(2χρ η μεγάλη έμεινε με τον μπαμπα αλλα οκ αυτό είναι αναμενόμενο) 

Κ τα δυο κοιμηθηκαν βράδυ, εκτος σπιτιού χωρίς εμένα στα 2,5αφου το ζήτησαν εκείνα. Από τότε κ ολόκληρο καλοκαίρι θα μείνουν χωρίς εμένα(οχι οτι θα συμβεί) 

Κ οταν λέμε με κάποιον άλλον, κυρίως με την μαμα μου, την αδερφη μου, τον αδερφο μου κ τις νονες τους(βεβαια ο μικρος δ εχει μείνει με την δικιά του, έτσι το λεει). Οχι επειδή θέλουν να περνάνε χρόνο με παππουδες, κυρίως γτ αυτό σημαίνει ότι θα είναι με τον ξάδερφο τους 

Ειναι παιδια που είχαν μάθει με κόσμο, απλα πάντα ήμουν παρουσα

[Sunshine8]

2 hours ago, anemoni1989 said:

Όπως το βλέπω εγώ, από τη στιγμή που κάποιος έχει περάσει αυτό το στάδιο και ξέρει πόσο δύσκολο είναι, το αυτονόητο είναι να σου προσφέρει τη δυνατότητα να περάσει αυτή η φάση όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα... Αυτό είναι αγάπη. Αγάπη δεν είναι να πει "αααα εγώ τα πέρασα και επιβίωσα, σειρά σου τώρα".

Θα σου πω κάτι επάνω σε αυτό..ο καθένας μας βιώνει τη δική του κατάσταση σαν τη χειρότερη, και πάντα βλέπει πιο εύκολη κ βολική την κατάσταση των άλλων. 

Για παράδειγμα: Η πεθερά μου δεν είχε καμία απολύτως βοήθεια (είναι ξενη οπότε συγγενείς εδώ γιοκ) με σύζυγο παραδοσιακό Έλληνα εκείνης της γενιάς και μεγάλωνε δύο μωρά ταυτόχρονα (ο άντρας μου με την αδελφή του έχουν διαφορά ένα χρόνο). Επίσης δεν δούλεψε ποτέ, ήταν στο σπίτι και τα παιδια της δεν πήγαν ποτέ σε σταθμό, παρά απευθείας νήπιο. Εγώ δουλευω και πήγα στο σταθμό το ένα παιδί που έχω μέχρι στιγμής 9 μηνών, με όλο το άγχος που έχει αυτό για μια εργαζόμενη μητέρα, ασθένειες κλπ. Νομίζω πως η δική της οπτική όμως διαφέρει αρκετά από αυτό που βιώνω εγώ, και αυτή περίπου είναι ότι εγώ εχώ την πολυτέλεια να δουλεύω (άρα να βγαίνω από το σπίτι και να ξεσκαω) περίμενα τρία χρόνια για να κάνω δεύτερο παιδί άρα θα είμαι πιο ξεκούραστη, και είχα και τη δυνατότητα να στείλω το παιδί μου σε σταθμό από μικρό, βλέπεις 

δεν της έχει πει ποτέ κανείς ότι τα περισσότερα μωρά που πάνε μικρά σε σταθμό τον πρώτο χρονο θα νοσηλευτούν. Και επιπλέον έχω και εκείνη καβατζα για babysitting και έναν σύζυγο που βοηθάει, ενώ αυτη δεν είχε κανέναν. Αρχόντισσα είμαι! Βλέπει τα πράγματα από αυτήν την πλευρά, σύμφωνα με τα βιώματα της. Την κατανόηση δυστυχώς δεν μπορείς να την αγοράσεις.

[Sentir...natureza]

 

 

Just now, vicky86 είπε:

Ασχετο με το αρχικό θέμα, αλλά αυτό που λέτε με την διανυκτέρευση του παιδιού αλλου

Λόγω θηλασμου, εμένα όλοι είχαν βρει την εύκολη λύση, κλαιει θελει την μαμα, δ πίστευαν ότι μπορούν να τα κρατήσουν, κ οκ ούτε εγώ καιγομουν κιολας

Οποτε η μεγάλη εκατσε με γιαγια στους 18μ για να παμε σινεμά. Ο μικρος παρόμοια ηλικια λειπαμε σχεδόν όλη μέρα για μετακομιση(2χρ η μεγάλη έμεινε με τον μπαμπα αλλα οκ αυτό είναι αναμενόμενο) 

Κ τα δυο κοιμηθηκαν βράδυ, εκτος σπιτιού χωρίς εμένα στα 2,5αφου το ζήτησαν εκείνα. Από τότε κ ολόκληρο καλοκαίρι θα μείνουν χωρίς εμένα(οχι οτι θα συμβεί) 

Κ οταν λέμε με κάποιον άλλον, κυρίως με την μαμα μου, την αδερφη μου, τον αδερφο μου κ τις νονες τους(βεβαια ο μικρος δ εχει μείνει με την δικιά του, έτσι το λεει). Οχι επειδή θέλουν να περνάνε χρόνο με παππουδες, κυρίως γτ αυτό σημαίνει ότι θα είναι με τον ξάδερφο τους 

Ειναι παιδια που είχαν μάθει με κόσμο, απλα πάντα ήμουν παρουσα

2,5 χρονων το ζητησαν μονα τους; και κοιμηθηκαν και μια χαρα; Εγω τον μεγαλο τον αφησα να κοιμηθει μονο του οταν γεννουσα, 3 χρ. Απο τοτε που ηρθε και ο μικρος ομως εχουμε κοιμηθει αρκετες φορες και ο μεγαλος κοιμαται με την γιαγια ή τον παππου(για λιγο κρατησε μαζι του) κι εγω σε αλλο δωματιο με τον μικρο. Γυρω στα 3,8 μου ζητησε να παει να κοιμηθει μονος του αλλα η γιαγια ελειπε για Σαβ/κο οποτε λεω "παει, την χασαμε την αυθορμητη επιθυμια" αλλα μολις μπει το καλοκαιρακι θα του το προτεινω παλι να δω αν θα θελει...και αυτη τη φορα θα ρωτησω πρωτα για να μην υπαρχει κατι κανονισμενο 

[vicky86]

Just now, Sentir...natureza είπε:

 

 

2,5 χρονων το ζητησαν μονα τους; και κοιμηθηκαν και μια χαρα; Εγω τον μεγαλο τον αφησα να κοιμηθει μονο του οταν γεννουσα, 3 χρ. Απο τοτε που ηρθε και ο μικρος ομως εχουμε κοιμηθει αρκετες φορες και ο μεγαλος κοιμαται με την γιαγια ή τον παππου(για λιγο κρατησε μαζι του) κι εγω σε αλλο δωματιο με τον μικρο. Γυρω στα 3,8 μου ζητησε να παει να κοιμηθει μονος του αλλα η γιαγια ελειπε για Σαβ/κο οποτε λεω "παει, την χασαμε την αυθορμητη επιθυμια" αλλα μολις μπει το καλοκαιρακι θα του το προτεινω παλι να δω αν θα θελει...και αυτη τη φορα θα ρωτησω πρωτα για να μην υπαρχει κατι κανονισμενο 

Ναι. Η μεγάλη αποθηλασε στα 2μεχρι τότε αυτοκόλλητη μαζί μου. 2χρ κ 3μ την πήραν το πρωί οι γονεις μου με την αδερφη μου κ τον ανηψιο κ πηγαν σε ένα χριστουγεννιατικα χωριο. Έλειπαν όλη μέρα. 2χρ κ 8μ θέλησε να πάει στο χωριο όπου πάλι ήταν η μαμα μου, η αδερφη μου, ο ανηψιος κ η νονα της(ειναι τα πρόσωπα που έχει αδυναμία) . Έμεινε λιγο παραπανω από 24ωρες κ κοιμηθηκε. Όταν πήγαμε ούτε που γύρισε να μας δει, μονο αδερφος της της ειχε λείψει. Ήδη ένα μήνα μετά πήγε για 2-3μερες

Απλα δ συμβαίνει συχνά, μεγαλωνοντας την έψαχνε κ ο μικρος

Εκείνος πρώτη φορά κοιμηθηκε με την αδερφη μου κ τον ξάδερφο 2χρ κ 9μ.ακομη κ αν είμαστε στο πατρικό μου πλέον θα προτιμήσουν να πανε στο σπιτι της αδερφης μου για να ειναι μαζί τα ξαδερφακια. Ακομη δ ετυχε να τον αφήσω περισσότερο από ένα βράδυ, αλλά πλέον αναλόγως τις συνθήκες πιστεύω δ θα υπάρξει θεμα

[Super.mum]

On 26/4/2020 at 5:50 ΜΜ, ΑΡΓΚ είπε:

 

Πατέρα δεν έχει το παιδί; 

 

Αν σκέφτεσαι το παιδί σαν εμπόδιο στο να περάσεις καλά, είτε το παιδί τελικά είναι μαζί σου είτε με τη γιαγιά, το παιδί το ξέρει. Δε λες κάτι πρωτότυπο, πολλές μαμάδες και ακόμη περισσότεροι μπαμπάδες σοκάρονται από το τι αλλαγή ήταν το παιδί στη ζωή τους, και αντί να βρουν ένα νέο "περνάω τέλεια με το παιδί" ,  αναζητούν ένα "πώς θα περάσω όπως περνούσα προ παιδιού". Δεν είναι παράλογο, δεν είναι πρωτότυπο, αλλά το παιδί το ξέρει πάντα. Ίσως να μη μεγάλωσες σε μια τέτοια οικογένεια, αλλά πολλοί ενήλικες ξέρουν ότι πάντα τους καταλόγιζαν, έστω και υποσυνείδητα, οι γονείς τους το τέλος της εργένικης ζωής και πάντα μένει η πικρία . Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το δεις εσύ, ανεξάρτητα από τα υπόλοιπα. Και δεν εννοώ παιδιά παραμελημένα, αλλά έχω ακούσει αυτή την πικρία και από παιδιά σε φαινομενικά ονειρικές οικογένειες, αυτό το αίσθημα ότι τελικά οι γονείς κάτι έχασαν αποκτώντας παιδί.

Σίγουρα ένα παιδι που θα νιώσει κάτι τέτοιο , ότι με αφήνουν για να περάσουν καλύτερα χωρίς εμένα πολύ πιθανό να εμφανίσει και κάποια αλλα προβλήματα ψυχολογικής φύσης μελλοντικά. Και αυτό μπορεί να βγει διαφορετικά στον κάθε ένα και να εμφανιστεί στην νέα οικογένεια που θα κάνει το παιδί όταν μεγαλώσει (όταν παντρευτεί κλπ) , κάποιος μπορεί να νιώθει παραμελημένος από τον σύντροφο του ενώ δεν θα είναι , κάποιος άλλος να φοβάται την μοναξιά και το διαζύγιο παραπάνω από ότι πρέπει. Συνήθως αυτή η ανασφάλεια που θα κουβαλάει από τότε θα εκφραστεί στην νέα του οικογένεια. Αυτό με το αφήνω το μωρό στην γιαγιά και στον παππού για μέρες θέλει προσοχή. Εγω φυσικά ποτε δεν θα το έκανα. Ειδικά στην ηλικία που είναι ακόμα ο μικρός. Νιώθω ότι θα ξυπνήσει θα φοβηθεί θα θέλει να δει εμένα και ξαφνικά βλέπει κάποιον άλλον ... και ας είναι η γιαγιά ... θα περιμένει να δει άλλο άτομο , θα περιμένει να τον κοιμησουν με τον τρόπο που κάνω εγώ και έχει συνηθίσει και ναι θα είναι ένα σοκ αυτό για το μωρό. Προς το παρών δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι και ας μου το ζητάνε οι γονείς μου. Τον Οκτώβρη που περιμένουμε άλλο ένα μωράκι έχω ήδη προετοιμάσει τον άντρα μου ότι θα κοιμάται μαζί του εκείνος , με τον άντρα μου έχει πολύ οικειότητα φυσικά και θα είμαι ήσυχη.