Τικ και τραυλισμος σε κοριτσακι 5,5 χρόνων εδω και 1,5 χρονο

[samsympan]

Καλημέρα!

Ήθελα μόνο να επισημάνω ότι όλα αυτά τα χρόνια που σας διαβάζω φαίνεται πως έχετε επιλέξει τον δρόμο "του πολέμου" για την εξάλειψη των τικ και όχι της αποδοχής, της κατάλληλης διαχείρισης και της ενδυνάμωσης του εαυτού (του παιδιού, του δικού σας). Φαίνεται ότι και οι ειδικοί που απευθυνθήκατε δεν σας έστρεψαν προς τα εκεί και αυτό είναι προς προβληματισμό.

Με μεγάλο σεβασμό και πλήρη συναίσθηση της κατάστασης σας και της προσπάθειας σας, σας γράφω.

Σας εύχομαι ότι καλύτερο. Και κάθε επιτυχία και χαρά στην κόρη σας!

[kotsifikos]

10 hours ago, polakis said:

Δυστυχως τα πραγματα χειροτερευουν. Το κοριτσακι μας εκλεισε τα 8 αλλα τα τικ γινονται ολο και περισσοτερα και ταυτοχρονα. Κλεισιμο ματιου, ζαρωμα μυτης,  αναδιπλωση κατω χειλους στο στομα, τικ κορμου σαν να παει να σκυψει στο πουθενα, τραβηγμα κεφαλιου δεξια ή αριστερα σαν να θελεις να κανεις κρακ στον λαιμο, σφιξιμο παλαμων, καθαρισμα λαιμου. Ολα μαζι. Εχουμε τρελαθει στην οικογενεια. Προφανως ο ενας χρονος με παιδοψυχιατρο δεν βοηθησε καν τελικα. Αρχισα να ψαχνω για πολυβιταμινες που μειωνουν τα τικ κλπ, μπας και καταφερουμε τιποτα. Εχουν αρχισει πλεον και ειναι ορατα και στους αλλους. Ειναι θεμα χρονου πχ την επομενη χρονια στην τριτη δημοτικου να αρχισουν οι συμμαθητες να καταλαβαινουν τι συμβαινει και να αρχισουν να την κοροιδευουν. Επισης, διαβαζω οτι και η διατροφη μπορει να βοηθησει, αν κοψει την γλουτενη, τα γαλακτοκομικα, τα γλυκα και τις χρωστικες. 
Αν εχει και καποιος εμπειρια απο αυτη την κατασταση και μπορει να δωσει μια βοηθεια θα μου ηταν πολυ χρησιμο. Ευχαριστω

Καλημέρα!

Δικαιολογημένο το άγχος και ο προβληματισμός σας, στη θέση σας θα άλλαζα παιδοψυχίατρο και θα πήγαινα επίσης και σε παιδονευρολόγο, θυμίστε μου έχει δει το παιδί αναπτυξιολόγος τον τελευταίο χρόνο? Αν όχι ίσως θα σας βοηθούσε μία επίσκεψη.

14 minutes ago, samsympan said:

Καλημέρα!

Ήθελα μόνο να επισημάνω ότι όλα αυτά τα χρόνια που σας διαβάζω φαίνεται πως έχετε επιλέξει τον δρόμο "του πολέμου" για την εξάλειψη των τικ και όχι της αποδοχής, της κατάλληλης διαχείρισης και της ενδυνάμωσης του εαυτού (του παιδιού, του δικού σας). Φαίνεται ότι και οι ειδικοί που απευθυνθήκατε δεν σας έστρεψαν προς τα εκεί και αυτό είναι προς προβληματισμό.

Με μεγάλο σεβασμό και πλήρη συναίσθηση της κατάστασης σας και της προσπάθειας σας, σας γράφω.

Σας εύχομαι ότι καλύτερο. Και κάθε επιτυχία και χαρά στην κόρη σας!

Πολύ χρήσιμη για τους γονείς η επισήμανση σου!

[polakis]

Ευχαριστω για τις απαντησεις σας. Να απαντησω τα εξης για να καλυψω τα σχολια σας:

 

-Παιδοψυχιατρο πηγαμε και σε εναν δευτερο και μας ειπε πανω κατω τα ιδια με τον πρωτο, οποτε το να αρχισουμε παλι θεραπεια καθε εβδομαδα δεν μου λεει κατι.

-Ομοιοπαθητικο το σκεφτομαστε εντονα πλεον να δοκιμασουμε γιατι διαβαζω οτι υπαρχουν πολλα σκευασματα για τα τικ που ισως βοηθησουν. Επισης διαβασα σε αμερικανικα site για συγκεκριμενες ουσιες που εχουν αποσπασει πολλα θετικα σχολια.

-Αναπτυξιολογο ειναι η αληθεια οτι δεν εχουμε παει. Θα την παμε ομως αμεσα γιατι θελουμε να δουμε και σε τι επιπεδο βρισκεται απο πλευρας ηβης.

Οσον αφορα τα περι διαχειρισης και πολεμου, προσωπικα εμεις προσπαθουμε να το διαχειριστουμε οπως μας εχουν πει οι ψυχιατροι, οι νευρολογοι και ο παιδιατρος. Δεν ενοχλουμε το παιδι, δεν το πιεζουμε, δεν του λεμε ποτε τιποτα για τα τικ και δεν αντιδρουμε καθολου στο σπιτι. Ακομα ειναι μικρη και δεν αντιλαμβανεται οτι κανει κατι περιεργο. Δεν νομιζω οτι ασχολουμασε με τον πολεμο μονο των τικ. Απλα προσπαθουμε να βρουμε εναν τροπο μειωσης της εντασης του φαινομενου. Ομως για μενα προσωπικα ειναι παρα πολυ δυσκολο αυτο το πραγμα στο σπιτι, ειναι πολυ ψυχοφθορο. Με στεναχωρει αφανταστα η κατασταση του παιδιου μου και δεν βλεπω βελτιωση, εστω μικρη. Ειμαι σε αδιεξοδο…Δεν βλεπω οι γιατροι να βοηθανε και πολυ…

[Ilaeira]

πρίν από 48 λεπτά , polakis είπε:

. Ομως για μενα προσωπικα ειναι παρα πολυ δυσκολο αυτο το πραγμα στο σπιτι, ειναι πολυ ψυχοφθορο. Με στεναχωρει αφανταστα η κατασταση του παιδιου μου και δεν βλεπω βελτιωση, εστω μικρη. Ειμαι σε αδιεξοδο…Δεν βλεπω οι γιατροι να βοηθανε και πολυ…

 

Νομίζω ότι αυτό εννοεί η Samsympan, και πιστεύω είναι εύστοχη η παρατήρησή της. Η μικρή φαίνεται να είναι εντάξει στις υπόλοιπες πτυχές της ζωής της, όμως εσάς σας τρώει. Ανησυχείτε για παράδειγμα μήπως την κοροϊδεύουν τα άλλα παιδιά, ενώ προς το παρόν δεν υπάρχουν τέτοια δείγματα. Σας καταλαβαίνω απόλυτα, γιατί ξέρω πως κι εγώ έτσι θα ένιωθα. Είναι πολύ εύλογη η λαχτάρα του γονιού να μην ξεχωρίζει με αρνητικό τρόπο το παιδί του για να μην στοχοποιηθεί. Όμως το γεγονός παραμένει, ότι εσείς είστε  αγχωμένοι και δυστυχισμένοι. 

Έχετε σκεφτεί να ξεκινήσετε συνεδρίες σε ψυχολόγο εσείς ως γονείς; Αφενός μπορεί να σας βοηθήσει να αποδεχτείτε την κατάσταση και να νιώσετε καλύτερα. Αφετέρου, θα σας ενδυναμώσει ώστε αν όντως τυχόν συμβεί κάτι από αυτά που φοβάστε, να μπορείτε να υποστηρίξετε καλύτερα το παιδί και να το βοηθήσετε να αντιμετωπίσει τα πράγματα. 

[Deena]

πρίν από 11 λεπτά , polakis είπε:

Ευχαριστω για τις απαντησεις σας. Να απαντησω τα εξης για να καλυψω τα σχολια σας:

 

-Παιδοψυχιατρο πηγαμε και σε εναν δευτερο και μας ειπε πανω κατω τα ιδια με τον πρωτο, οποτε το να αρχισουμε παλι θεραπεια καθε εβδομαδα δεν μου λεει κατι.

-Ομοιοπαθητικο το σκεφτομαστε εντονα πλεον να δοκιμασουμε γιατι διαβαζω οτι υπαρχουν πολλα σκευασματα για τα τικ που ισως βοηθησουν. Επισης διαβασα σε αμερικανικα site για συγκεκριμενες ουσιες που εχουν αποσπασει πολλα θετικα σχολια.

-Αναπτυξιολογο ειναι η αληθεια οτι δεν εχουμε παει. Θα την παμε ομως αμεσα γιατι θελουμε να δουμε και σε τι επιπεδο βρισκεται απο πλευρας ηβης.

Οσον αφορα τα περι διαχειρισης και πολεμου, προσωπικα εμεις προσπαθουμε να το διαχειριστουμε οπως μας εχουν πει οι ψυχιατροι, οι νευρολογοι και ο παιδιατρος. Δεν ενοχλουμε το παιδι, δεν το πιεζουμε, δεν του λεμε ποτε τιποτα για τα τικ και δεν αντιδρουμε καθολου στο σπιτι. Ακομα ειναι μικρη και δεν αντιλαμβανεται οτι κανει κατι περιεργο. Δεν νομιζω οτι ασχολουμασε με τον πολεμο μονο των τικ. Απλα προσπαθουμε να βρουμε εναν τροπο μειωσης της εντασης του φαινομενου. Ομως για μενα προσωπικα ειναι παρα πολυ δυσκολο αυτο το πραγμα στο σπιτι, ειναι πολυ ψυχοφθορο. Με στεναχωρει αφανταστα η κατασταση του παιδιου μου και δεν βλεπω βελτιωση, εστω μικρη. Ειμαι σε αδιεξοδο…Δεν βλεπω οι γιατροι να βοηθανε και πολυ…

 

Για τα της ήβης νομίζω ότι αρμόδιος είναι ένας ενδοκρινολόγος και όχι αναπτυξιολόγος.

 

Λες ότι νευρολόγοι έχουν αποκλείσει το σύνδρομο τουρέτ. Αισθάνεσαι ασφάλεια με όσα σου έχουν πει μέχρι στιγμής, έχεις καλυφθεί? Έχει γίνει κάποια πρόσφατη επίσκεψη/διάγνωση? Επίσης, όπου ακούω για ανάγκη παιδονευρολόγου, δεν μπορώ να μην ρωτήσω....έχετε επισκεφθεί τον Γιουρούκο? Δεν υπάρχει καλύτερος γιατρός από αυτόν στον τομέα του.

 

Όσο για τα τικ....ξέρεις ότι έχω προσωπική εμπειρία, σου έχω γράψει και ιδιωτικά. Μπορεί να μην το καταλαβαίνεις αλλά αποκλείεται το παιδί να μην έχει "πιάσει" την ένταση και την δυσφορία σας, απλά δεν υπάρχει περίπτωση. Όταν έκανε τις θεραπείες με την παιδοψυχίατρο, για ποιον λόγο νόμιζε ότι τις έκανε? Δεν είναι απαραιτήτως κακό το παιδί να ξέρει ότι έχει μια δυσκολία και ότι χρειάζεται μια "προσπάθεια" εκ μέρους της να την ξεπεράσει, στο μέτρο του εφικτού φυσικά. Σε παλαιότερα μηνύματα έχεις γράψει ότι το παιδί έχει δείξει την ικανότητα να καμουφλάρει τα τικ της, αυτό σημαίνει ότι έχει έλεγχο και ότι πιθανόν μπορεί να "εκπαιδευθεί" στην διαχείρισή τους, όπως φαντάζομαι ότι έκανε με τον τραυλισμό.

 

Πρέπει απαραιτήτως να πάρετε κατεύθυνση οι γονείς, όχι σκόρπιες συμβουλές στο by the way από τον παιδίατρο ή τον παιδοψυχίατρο, πλήρη κατεύθυνση με συνεχή υποστήριξη, ακόμα κι αν χρειαστεί να κάνετε συνεδρίες εσείς οι ίδιοι.

 

Όσο κι αν δυσφορήσεις με αυτό που θα πω, ίσως έχει έρθει η ώρα να αποδεχθείς ότι το παιδί θα έχει τικ μια ζωή, άλλοτε με μεγαλύτερη συχνότητα και άλλοτε με μικρότερη. Δεν το λέω ελαφρά την καρδία ούτε έξω από τον χορό, είμαι στην θέση σου, έχω περάσει και περνάω από αυτή την διαδικασία. Εστίασε στα δυνατά της σημεία, στις αρετές της, σε αυτά που την κάνουν αγαπητή και ευτυχισμένη, μην μένεις στο "πρόβλημα" γιατί αν μείνεις σε αυτό, σε αυτό θα μείνει και το παιδί. 

 

 

 

[samsympan]

@polakis ξέρετε δε θέλω να γράψω πολλά για να μην επαναλαμβάνομαι και επειδή αντιλαμβάνομαι ότι έχετε διαφορετική οπτική για το θέμα και το σέβομαι. Επίσης όπως έχω πει δεν είμαι ειδικός, ούτε έχω εμπειρία από άτομο με τικς. Μιλώ από προσωπική μελέτη λόγω σπουδών (στον τομέα της υγείας και των παιδαγωγικών) και από μια μικρή σχετική εμπειρία.

 

Ωστόσο, η σύγχρονη επιστημονική ματιά ως προς το σκεπτικό και για μαθησιακές δυσκολίες και για διαταραχές λόγου-ανάπτυξης-κοινωνικοσυναισθηματικές και για σωματικές αναπηρίες, κλπ είναι κοινή.

 

Δεν "πολεμάμε" το έλλειμμα, την ιδιαιτερότητα, την δυσλειτουργία μας. Δεν το εξαλείφουμε, δεν το σβήνουμε σαν να μην υπήρξε ποτέ (δεν μπορούμε άλλωστε).

Μαθαίνουμε για αυτό. Για αυτό που μας συμβαίνει. Το αποδεχόμαστε. Και με κατάλληλη καθοδήγηση από ειδικούς το διαχειριζόμαστε. Δηλαδή ζούμε την ζωή μας με αυτό όσο γίνεται πιο λειτουργικά, άνετα και αισιόδοξα. Μαθαίνουμε τρόπους/χειρισμούς/μεθόδους/τρικ (με και χωρίς φαρμακευτική υποστήριξη αναλόγως περίπτωσης) να μην μας δημιουργεί πρόβλημα στην καθημερινότητα μας και να διαπρέπουμε στην ζωή μας με την όποια ιδιαιτερότητα μας.

 

Δηλαδή η κόρη σας εν προκειμένω δεν χρειάζεται να πολεμήσει τα τικ της για να μην γίνουν αντιληπτά από τους άλλους. Ούτε να κρύβει, να ντρέπεται ή να φοβάται για αυτό που την συμβαίνει. Ούτε κι εσείς! Χρειάζεται να μάθει τι της συμβαίνει και πως να το διαχειρίζεται ώστε να ζει η ίδια πιο άνετα και λειτουργικά την ζωή της.

 

Εσείς, κι εννοώ οι γονείς, είσαστε καθηλωμένοι στην άρνηση, τον θυμό, την θλίψη και δεν έχετε περάσει στην αξιολόγηση/διαπραγμάτευση και αποδοχή του "πένθους" που βιώνετε με την ιδιαιτερότητα του παιδιού. Δεν σας βοήθησαν σε αυτό. Συμφωνώ με τις προτάσεις παραπάνω και σας το έχω ξανα πει, χρειάζεστε κι εσείς υποστήριξη. Ίσως πρωτίστως εσείς. Από σωστό, έμπειρο, εξειδικευμένο επιστήμονα. Για να δείτε την όλη κατάσταση με ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ και να ζείτε χαρούμενος/οι με την κόρη σας ακριβώς όπως είναι.

[polakis]

Δεν νομιζω οτι ειμαστε καθηλωμενοι στη  αρνηση. Εχουμε αποφασισει να παμε και εμεις σε ψυχολογο και ψαχνουμε καποιον με εμπειρια στο θεμα αυτο για να παμε, ετσι ωστε να μπορεσουμε να διαχειριστουμε την κατασταση. 
Εχω γνωση του οτι μπορει το παιδι να εχει τικ για ολη την ζωη του. Βεβαια ειχα και εγω τικ τα οποια μου εφυγαν κατα το λυκειο και γιαυτο ελπιζω οτι ισως συμβει το ιδιο με την μικρη μου. Απλα δεν θελω να πληγωθει στην διαρκεια αυτης της διαδικασιας. 
Επισης, θεωρω οτι ειναι νωρις να παμε την μικρη σε ψυχολογο για να μπορεσει να διαχειριστει την κατασταση, με συμπεριφοριστικες θεραπειες κλπ. Δεν νομιζω οτι μπορει να ανταπεξελθει τωρα που ειναι 8 ετων. Ισως λιγο αργοτερα θα γινει και αυτο. 

Για την παιδοψυχιατρο της ειχαμε πει οτι ειναι μια κυρια που μιλαει με παιδακια για να περνουν την ωρα τους με παιχνιδια κλπ και να αισθανονται καλα.
 

Τον κυριο Γιουρουκο οχι δεν τον εχουμε επισκεφτει.

 

Σας ευχαριστω και παλι για τις απαντησεις

[kotsifikos]

35 minutes ago, polakis said:

Επισης, θεωρω οτι ειναι νωρις να παμε την μικρη σε ψυχολογο για να μπορεσει να διαχειριστει την κατασταση, με συμπεριφοριστικες θεραπειες κλπ. Δεν νομιζω οτι μπορει να ανταπεξελθει τωρα που ειναι 8 ετων. Ισως λιγο αργοτερα θα γινει και αυτο.

Με όλο το θάρρος επιτρέψτε μου να διαφωνήσω σε αυτό. Με τον παιδοψυχολόγο το παιδί θα μπορέσει να αποδεχθεί αυτό που του συμβαίνει και έτσι θα της είναι πολύ πιο εύκολο να το δουλέψει, θα της δοθούν απαντήσεις με τον τρόπο που πρέπει, κυρίως θα μάθει να διαχειρίζεται η ίδια τον εαυτό της, αυτό μπορεί να ξεκινήσει από πολύ μικρότερες ηλικίες. Θα δουλέψει την εσωτερική της ενδυνάμωση, μην υποτιμάται τις συμπεριφοριστικές θεραπείες (που δε θα κάνει μόνο αυτό), θα εκπλαγείτε όταν δείτε πόσο βοηθητικές μπορεί να είναι για την ίδια. Μόνο οφέλη θα έχει από αυτό το παιδί

Οι συνεδρίες με τους παιδοψυχολόγους δεν είναι όπως των ενηλίκων, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.

 

[λουκουμαδάκι]

1 hour ago, polakis είπε:

Δεν νομιζω οτι ειμαστε καθηλωμενοι στη  αρνηση. Εχουμε αποφασισει να παμε και εμεις σε ψυχολογο και ψαχνουμε καποιον με εμπειρια στο θεμα αυτο για να παμε, ετσι ωστε να μπορεσουμε να διαχειριστουμε την κατασταση. 
Εχω γνωση του οτι μπορει το παιδι να εχει τικ για ολη την ζωη του. Βεβαια ειχα και εγω τικ τα οποια μου εφυγαν κατα το λυκειο και γιαυτο ελπιζω οτι ισως συμβει το ιδιο με την μικρη μου. Απλα δεν θελω να πληγωθει στην διαρκεια αυτης της διαδικασιας. 
Επισης, θεωρω οτι ειναι νωρις να παμε την μικρη σε ψυχολογο για να μπορεσει να διαχειριστει την κατασταση, με συμπεριφοριστικες θεραπειες κλπ. Δεν νομιζω οτι μπορει να ανταπεξελθει τωρα που ειναι 8 ετων. Ισως λιγο αργοτερα θα γινει και αυτο. 

Για την παιδοψυχιατρο της ειχαμε πει οτι ειναι μια κυρια που μιλαει με παιδακια για να περνουν την ωρα τους με παιχνιδια κλπ και να αισθανονται καλα.
 

Τον κυριο Γιουρουκο οχι δεν τον εχουμε επισκεφτει.

 

Σας ευχαριστω και παλι για τις απαντησεις

Δείτε και την κετογονική διατροφή σε συνδιασμό με συμπληρώματα βιταμινών. Στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου στην Θεσσαλονίκη ασχολούνται με αυτό. Νευρολογικά και διατροφή πάνε πακέτο και επιτέλους ασχολούνται και σοβαρά με αυτό! 

[samsympan]

Συμφωνώ απολύτως με @kotsifikos. Και η αλήθεια είναι οτι θέματα ιδιαιτεροτήτων, ελλειμμάτων, αναπηριών, δυσλειτουργιών είναι θέματα που συζητάμε ανοιχτά με τα παιδιά είτε ως γονείς, είτε ως παιδαγωγοί από την προσχολική ηλικία κιόλας, στο βαθμό βέβαια και στην έκταση που επιτρέπει η κάθε ηλικία.

Δεν θα προσθέσω όμως κάτι παραπάνω σε αυτό γιατί όπως σας είπα έχουμε διαφορετική οπτική.

 

Εντελώς πληροφοριακά όμως εάν θέλετε διευκρινήστε μας, η παιδοψυχίατρος δηλαδή δεν μίλησε ανοιχτά με το παιδί; Δεν του εξήγησε γιατί συναντιούνται; Δεν του εξήγησε τίποτε σχετικά με το τι είναι τικ, ποιος ο μηχανισμός με λόγια απλά κατανοητά; Δεν του είπε ποιος ο ρόλος της, σε τι θα βοηθήσει η μία την άλλη; Πως θα συνεργαστούν, μέσω παιγνιωδών διαδικασιών φυσικά. Πως δηλαδή δουλεύτηκε το παιδί; Και τι σας είπε δηλαδή εν κατακλείδι; Τώρα τελειώσαμε τις συνεδρίες και τι; Ποιο το συμπέρασμα; Πως θα δουλεύετε εσείς στο σπίτι με το παιδί; Τι έπεται; Ξαφνικά σταμάτησε να χρειάζεται υποστήριξη το παιδί; Από όσο γνωρίζω η σχέση με τον θεραπευτή σε τέτοιες περιπτώσεις είναι μακροχρόνια. Όχι στην ίδια συχνότητα. Μπορεί να αραιώσουν οι επισκέψεις σε περιόδους ύφεσης ή να πυκνώσουν σε περιόδους έξαρσης. Δεν είναι όμως μια σχέση που ο θεραπευτής θα σου πει τώρα τέλος, πορεύσου μόνος/η ειδικά όταν μιλάμε για παιδί που έχει μπροστά εφηβεία κλπ. Υποτίθεται ότι η επαφή συνεχίζεται, ανανεώνεις για αργότερα τα ραντεβού, κρατάς επαφή έστω εξ'αποστάσεως ή τέλοσπάντων αν δε βλέπει φως σε παραπέμπει σε άλλον συνάδελφο. Εσάς σας έδωσε υλικό για μελέτη σχετικά; Σας εξήγησε την μέθοδο της; Σας υποστήριξε στα άγχη και τα ερωτήματα σας; Δηλαδή της είπατε ότι δεν βλέπετε πρόοδο και τι σας είπε; Της είπατε οτι αγωνιάτε για το μέλλον και τι σας είπε; Της είπατε ευχόμαστε τα τικς να εξαφανιστούν και τι σας είπε; Την ρωτήσατε για ομοιοπαθητική όπως ρωτήσατε εδώ; Ή για σκευάσματα, διατροφή, κλπ; Και τι σας απάντησε; Ο παιδίατρος σας τι άποψη/στάση κρατά σε όλη αυτή την διαδρομή του παιδιού; Σας παρέπεμψε κάπου;

 

Συγγνώμη, η στάση επαγγελματιων πολλές φορές πραγματικά με εκπλήσει.

[Deena]

1 ώρα πρίν, polakis είπε:

Δεν νομιζω οτι ειμαστε καθηλωμενοι στη  αρνηση. Εχουμε αποφασισει να παμε και εμεις σε ψυχολογο και ψαχνουμε καποιον με εμπειρια στο θεμα αυτο για να παμε, ετσι ωστε να μπορεσουμε να διαχειριστουμε την κατασταση. 
Εχω γνωση του οτι μπορει το παιδι να εχει τικ για ολη την ζωη του. Βεβαια ειχα και εγω τικ τα οποια μου εφυγαν κατα το λυκειο και γιαυτο ελπιζω οτι ισως συμβει το ιδιο με την μικρη μου. Απλα δεν θελω να πληγωθει στην διαρκεια αυτης της διαδικασιας. 
Επισης, θεωρω οτι ειναι νωρις να παμε την μικρη σε ψυχολογο για να μπορεσει να διαχειριστει την κατασταση, με συμπεριφοριστικες θεραπειες κλπ. Δεν νομιζω οτι μπορει να ανταπεξελθει τωρα που ειναι 8 ετων. Ισως λιγο αργοτερα θα γινει και αυτο. 

Για την παιδοψυχιατρο της ειχαμε πει οτι ειναι μια κυρια που μιλαει με παιδακια για να περνουν την ωρα τους με παιχνιδια κλπ και να αισθανονται καλα.
 

Τον κυριο Γιουρουκο οχι δεν τον εχουμε επισκεφτει.

 

Σας ευχαριστω και παλι για τις απαντησεις

 

Για τις συμπεριφοριστικές θεραπείες που αναφέρεις δεν μπορώ να τοποθετηθώ, θα ομολογήσω ότι δεν ξέρω καν τί είναι οπότε είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν εννοούσα κάτι τέτοιο όταν μίλησα για εκπαίδευση του παιδιού στην διαχείριση των τικ.

 

Έχω ίσως στο μυαλό μου την αντίστοιχη εκπαίδευση που γίνεται στις λογοθεραπείες (έχω εμπειρία και από αντιμετώπιση τραυλισμού), όπου σε εμάς καθοριστικό σημείο - αφετηρία μεγάλης βελτίωσης ήταν όταν το παιδί κατανόησε το ίδιο την δυσκολία του, έμαθε να την αποκαλεί με την επιστημονική της ορολογία και κατάλαβε τον σκοπό των θεραπειών.

 

 

[polakis]

1 hour ago, samsympan είπε:

Συμφωνώ απολύτως με @kotsifikos. Και η αλήθεια είναι οτι θέματα ιδιαιτεροτήτων, ελλειμμάτων, αναπηριών, δυσλειτουργιών είναι θέματα που συζητάμε ανοιχτά με τα παιδιά είτε ως γονείς, είτε ως παιδαγωγοί από την προσχολική ηλικία κιόλας, στο βαθμό βέβαια και στην έκταση που επιτρέπει η κάθε ηλικία.

Δεν θα προσθέσω όμως κάτι παραπάνω σε αυτό γιατί όπως σας είπα έχουμε διαφορετική οπτική.

 

Εντελώς πληροφοριακά όμως εάν θέλετε διευκρινήστε μας, η παιδοψυχίατρος δηλαδή δεν μίλησε ανοιχτά με το παιδί; Δεν του εξήγησε γιατί συναντιούνται; Δεν του εξήγησε τίποτε σχετικά με το τι είναι τικ, ποιος ο μηχανισμός με λόγια απλά κατανοητά; Δεν του είπε ποιος ο ρόλος της, σε τι θα βοηθήσει η μία την άλλη; Πως θα συνεργαστούν, μέσω παιγνιωδών διαδικασιών φυσικά. Πως δηλαδή δουλεύτηκε το παιδί; Και τι σας είπε δηλαδή εν κατακλείδι; Τώρα τελειώσαμε τις συνεδρίες και τι; Ποιο το συμπέρασμα; Πως θα δουλεύετε εσείς στο σπίτι με το παιδί; Τι έπεται; Ξαφνικά σταμάτησε να χρειάζεται υποστήριξη το παιδί; Από όσο γνωρίζω η σχέση με τον θεραπευτή σε τέτοιες περιπτώσεις είναι μακροχρόνια. Όχι στην ίδια συχνότητα. Μπορεί να αραιώσουν οι επισκέψεις σε περιόδους ύφεσης ή να πυκνώσουν σε περιόδους έξαρσης. Δεν είναι όμως μια σχέση που ο θεραπευτής θα σου πει τώρα τέλος, πορεύσου μόνος/η ειδικά όταν μιλάμε για παιδί που έχει μπροστά εφηβεία κλπ. Υποτίθεται ότι η επαφή συνεχίζεται, ανανεώνεις για αργότερα τα ραντεβού, κρατάς επαφή έστω εξ'αποστάσεως ή τέλοσπάντων αν δε βλέπει φως σε παραπέμπει σε άλλον συνάδελφο. Εσάς σας έδωσε υλικό για μελέτη σχετικά; Σας εξήγησε την μέθοδο της; Σας υποστήριξε στα άγχη και τα ερωτήματα σας; Δηλαδή της είπατε ότι δεν βλέπετε πρόοδο και τι σας είπε; Της είπατε οτι αγωνιάτε για το μέλλον και τι σας είπε; Της είπατε ευχόμαστε τα τικς να εξαφανιστούν και τι σας είπε; Την ρωτήσατε για ομοιοπαθητική όπως ρωτήσατε εδώ; Ή για σκευάσματα, διατροφή, κλπ; Και τι σας απάντησε; Ο παιδίατρος σας τι άποψη/στάση κρατά σε όλη αυτή την διαδρομή του παιδιού; Σας παρέπεμψε κάπου;

 

Συγγνώμη, η στάση επαγγελματιων πολλές φορές πραγματικά με εκπλήσει.

Δυστυχως δεν μας ειπε τιποτα απο αυτα. Απλα μας ειπε στην τελευταια συνεδρια να μην της δημιουργουμε αγχος για να μην εντεινουμε τα τικ. Ουτε καποιο σχεδιο μας εδωσε, ουτε μας ειπε τι εφαρμοσε. Ειχε μια κρυψινους εικονα γενικα, ειναι το στυλ της μας ειπε αυτη που μας την συστησε. Και υποτιθεται οτι ειναι καλη στην δουλεια της και χρονια στον χωρο με μεγαλη θεση στο δημοσιο. Δεν θα πω ονομα για ευνοητους λογους. Η αληθεια ειναι οτι μας απογοητευσε τελικα μετα απο εναν χρονο συνεδριων…Νομιζω οτι δεν ειπε καν στο παιδι για τα τικ

Επεξεργάστηκαν 5 Ιουλίου,2022 by polakis

[kotsifikos]

16 hours ago, polakis said:

Δυστυχως δεν μας ειπε τιποτα απο αυτα. Απλα μας ειπε στην τελευταια συνεδρια να μην της δημιουργουμε αγχος για να μην εντεινουμε τα τικ. Ουτε καποιο σχεδιο μας εδωσε, ουτε μας ειπε τι εφαρμοσε. Ειχε μια κρυψινους εικονα γενικα, ειναι το στυλ της μας ειπε αυτη που μας την συστησε. Και υποτιθεται οτι ειναι καλη στην δουλεια της και χρονια στον χωρο με μεγαλη θεση στο δημοσιο. Δεν θα πω ονομα για ευνοητους λογους. Η αληθεια ειναι οτι μας απογοητευσε τελικα μετα απο εναν χρονο συνεδριων…Νομιζω οτι δεν ειπε καν στο παιδι για τα τικ

Υποχρέωση της είναι να σας ενημερώσει για όλα τα παραπάνω, άλλωστε για αυτό γίνονταν οι συνεδρίες. Στην ηλικία που είναι το παιδί σας για να δείτε εξέλιξη σε όσα  κάνετε η συνεργασία πρέπει να είναι ομαδική μεταξύ των θεραπευτών του παιδιού και εσάς, δεν γίνεται να μη σας δίνει οδηγίες, ή να μη σας ενημερώνει για την εξέλιξη.

Ποιο πολύ αυτό ανεπάρκεια δείχνει και όχι ''στυλ''.

[polakis]

Πηγαμε στον Κο Γιουρουκο τον παιδονευρολογο. Την εξετασε πληρως περι τα 15 λεπτα και μας ειπε οτι νευρολογικα δεν εχει τιποτα το παιδι, δεν χρειαζεται καμια αλλη εξεταση να κανει. Τα τικ πρεπει να μαθουμε να ζουμε μαζι τους και να μην στεναχωριομαστε, δεν υπαρχει λυση. Μας μιλησε για ενα χαπι που δεν ειναι ψυχοφαρμακο που μπορει να το παιρνουμε εαν υπαρξει μεγαλη ενταση συμπτωματων. Με την τωρινη ενταση λεει δεν χρειαζεται φαρμακα. Μονο αν υπαρξει ενοχληση στο σχολειο απο αλλα παιδια αν θελουμε να το δινουμε για λιγο καιρο και μετα το σταματαμε. Ειχε εξαιρετικη συμπεριφορα απεναντι στο παιδι και σε εμας, εδειχνε μεγαλη εμπειρια. Μας ειπε οτι με τα τωρινα δεδομενα δεν εχει τουρετ το παιδι, παροτι του ειπα οτι ξεκινησε και ενα φωνητικο τικ προσφατα με φυσηγμα ελαφρο μυτης στο πουθενα. Βεβαια ειπε οτι στο μελλον αν παραμεινουν τα συμπτωματα και συνεχιστουν τα φωνητικα τικ ή γινουν πιο εντονα, τοτε μπορει να αλλαξει η διαγνωση περι τουρετ. Τον ρωτησαμε για βιταμινες και μας ειπε οτι δεν υπαρχουν ερευνες που να αποδεικνυουν πληρως οτι βοηθουν. Αν θελουμε εμεις λεει να του δωσουμε του παιδιου, ας του δωσουμε, κακο δεν του κανουμε. 
Αυτα σε γενικες γραμμες. Το συμπερασμα ειναι οτι πρεπει να το αποδεχθουμε και να μην ασχολουμαστε καθολου να το ξεχασουμε. Ενα στα 100 παιδια κανει τουρετ λεει και οσα παιδια εχουν τικ η συντριπτικη πλειοψηφια στην εφηβεια τα σταματαει ή τα ελαττωνει κατα πολυ. 
 

Τι να πω. Υπομονη, ελπιδα να μην χειροτερεψουν και καποια στιγμη να φυγουν…
 

Θα δοκιμασω και καποιες βιταμινες ή ομοιοπαθητικη και βλεπουμε.

Επεξεργάστηκαν 20 Ιουλίου,2022 by polakis

[vicky86]

3 ώρες πρίν, polakis είπε:

Πηγαμε στον Κο Γιουρουκο τον παιδονευρολογο. Την εξετασε πληρως περι τα 15 λεπτα και μας ειπε οτι νευρολογικα δεν εχει τιποτα το παιδι, δεν χρειαζεται καμια αλλη εξεταση να κανει. Τα τικ πρεπει να μαθουμε να ζουμε μαζι τους και να μην στεναχωριομαστε, δεν υπαρχει λυση. Μας μιλησε για ενα χαπι που δεν ειναι ψυχοφαρμακο που μπορει να το παιρνουμε εαν υπαρξει μεγαλη ενταση συμπτωματων. Με την τωρινη ενταση λεει δεν χρειαζεται φαρμακα. Μονο αν υπαρξει ενοχληση στο σχολειο απο αλλα παιδια αν θελουμε να το δινουμε για λιγο καιρο και μετα το σταματαμε. Ειχε εξαιρετικη συμπεριφορα απεναντι στο παιδι και σε εμας, εδειχνε μεγαλη εμπειρια. Μας ειπε οτι με τα τωρινα δεδομενα δεν εχει τουρετ το παιδι, παροτι του ειπα οτι ξεκινησε και ενα φωνητικο τικ προσφατα με φυσηγμα ελαφρο μυτης στο πουθενα. Βεβαια ειπε οτι στο μελλον αν παραμεινουν τα συμπτωματα και συνεχιστουν τα φωνητικα τικ ή γινουν πιο εντονα, τοτε μπορει να αλλαξει η διαγνωση περι τουρετ. Τον ρωτησαμε για βιταμινες και μας ειπε οτι δεν υπαρχουν ερευνες που να αποδεικνυουν πληρως οτι βοηθουν. Αν θελουμε εμεις λεει να του δωσουμε του παιδιου, ας του δωσουμε, κακο δεν του κανουμε. 
Αυτα σε γενικες γραμμες. Το συμπερασμα ειναι οτι πρεπει να το αποδεχθουμε και να μην ασχολουμαστε καθολου να το ξεχασουμε. Ενα στα 100 παιδια κανει τουρετ λεει και οσα παιδια εχουν τικ η συντριπτικη πλειοψηφια στην εφηβεια τα σταματαει ή τα ελαττωνει κατα πολυ. 
 

Τι να πω. Υπομονη, ελπιδα να μην χειροτερεψουν και καποια στιγμη να φυγουν…
 

Θα δοκιμασω και καποιες βιταμινες ή ομοιοπαθητικη και βλεπουμε.

νομιζω τα νεα σας ειναι αρκετα αισιοδοξα κ να σας ηρεμησαν καπως

θα συνεχισετε με παιδοψυχολογο;

[polakis]

On 20/7/2022 at 10:39 ΜΜ, vicky86 είπε:

νομιζω τα νεα σας ειναι αρκετα αισιοδοξα κ να σας ηρεμησαν καπως

θα συνεχισετε με παιδοψυχολογο;

Θα δοκιμασουμε ομοιοπαθητικη αμεσα μπας και υπαρξει μειωση εντασης συμπτωματων. Παιδοψυχολογο ισως δουμε λιγο αργοτερα, να μεγαλωσει λιγο ακομα η μικρη που ειναι τωρα 8. Ισως δωσουμε περιθωριο αυτη την χρονια και βλεπουμε μετα.

[polakis]

Σημερα ξεκινησαμε ομοιοπαθητικη πρωτη μερα και βλεπουμε. Μακαρι να βοηθησει. Πηγαμε στον Κο Μποτή στο ελληνικο αν τον γνωριζει καποιος. Μας τον συστησαν, ειναι παιδιατρος και δειχνει πολυ εμπειρος.

[polakis]

Μετα απο 5 εβδομαδες με ομοιοπαθητικη, δυστυχως δεν υπαρχει μειωση των τικ ουτε σε ενταση ουτε σε συχνοτητα. Θα κανουμε νεο ραντεβου να δουμε αν θα αλλαξει αγωγη.

[samsympan]

1 ώρα πρίν, polakis είπε:

Μετα απο 5 εβδομαδες με ομοιοπαθητικη, δυστυχως δεν υπαρχει μειωση των τικ ουτε σε ενταση ουτε σε συχνοτητα. Θα κανουμε νεο ραντεβου να δουμε αν θα αλλαξει αγωγη

Καλημέρα! Θέλω να σας πω, ασχέτως αν συμφωνώ με την προσέγγιση σας ή όχι (ξέρετε την οπτική μου), ότι από την πρώτη στιγμή φαίνεται πως είσαστε γονείς με ενδιαφέρον και αγάπη για το παιδί σας! Συγχαρητήρια. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Η αγάπη το πιο σημαντικό! Εύχομαι να εξελιχθούν τα πράγματα έτσι κι ακόμη περισσότερο να δείτε τα πράγματα με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην βιώνετε συνεχείς απογοητεύσεις στο θέμα αυτό. Να επιβραβεύετε τους εαυτούς σας και να απολαμβάνετε την καθημερινότητα με την οικογένεια σας!

Καλημέρα.  

[belleblue]

διαβασα αρκετές σχεδόν όλες τις δημοσιεύσεις. θα συμφωνήσω με όσες προλαλλήσες είπαν ότι δεν είναι καθόλου νωρίς για παιδοψυχολόγο για την κόρη σου.

Θεωρώ ότι κάνεις πολύ μεγάλο λάθος να το καθυστερείς ίσως επειδή δεν σου είχε τύχει καλή /σωστή εμπειρία και νομίζεις ότι είναι κάτι κακό;

Αντιθέτως σε αυτές τις ηλικίες τα πράγματα μπορεί να βοηθήσουν γρήγορα!

Θα συμπληρώσω με τις δικές μου γνώσεις σε θέμα νευρολογίας γιατί ως παιδί δεν ημουν νευροτυπική και δεν είχα ποτέ διάγνωση, γιατί δεν πέφτουν όλα τα χαρακτηριστικά μέσα στα κριτήρια... (!!) όμως η ζωή μου έχει επηρεαστεί σε ΟΛΑ τα επίπεδα δυστυχώς χωρίς να ξέρω γιατί. 

 

Είναι ΦΡΙΚΤΟ να μην ξέρεις τι σου συμβαίνει, αλλά να ΞΕΡΕΙΣ ότι κάτι πάει στραβά, ότι όλοι οι άλλοι είναι ΑΛΛΙΩΣ.  Ότι δεν μπορείς να τους φτάσεις πχ  ( ή ότι είσαι διαφορετική/ός).

Η συνειδητότητα στο παιδί υπάρχει 100% αυτό στο υπογράφω και είναι εντελώς λαθος μάθημα να νομίζεις ότι δεν το ξέρει ή να δείχνεις ψέμματα ότι δεν το ξέρεις ότι κάτι του συμβαίνει.

Η διακριτικότητα είναι κάτι άλλο από την προσπάθεια πχ να καθυστερήσεις μια τέτοια συζήτηση, που το παιδί την βιώνει κάπως σαν κουκούλωμα. 

Μην περνάτε ΟΥΤΕ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΜΕΡΑ χωρίς να της εξηγείτε τα πάντα.  - με συνειδητότητα  -  Όσο θέλει να ακούει. Ρωτάμε το παιδί, και βλέπουμε αν θέλει να ακούσει αυτο που του λέμε. 

Σταματάμε όταν μας δείξει ότι κουράστηκε. (πχ φεύγει κοιτάει αλλού κλπ) Πολύ απλά. 

Ειδικά, η συζητηση ότι και εσύ polakis το είχες  σαν παιδί, το έχετε συζητήσει;  Αυτό θα σας φέρει πιο κοντά!  Το ότι το είχες, πως αισθανόσουν για αυτό. 

share! 

οι ψυχολογοι αυτό κάνουν, κατά κάποιο τρόπο, μαθαίνουν στο παιδί ότι είναι καλό και ασφαλές να μοιραζόμαστε αυτό που αισθανόμαστε. 

Σε φιλικό μου ζευγάρι/παιδί που υπήρχε πρόβλημα στο σχολείο για άλλο θέμα  επίσης είδαμε μεγάλη διαφορά και άλλο παιδί μετά από 6-7 μήνες. 

Θέλει χρόνο. 

Εμένα η κόρη μου φαίνεται να έχει παρόμοια διαφορετικότητα με μένα, οπότε μας έχει φέρει πάρα πολύ κοντά και ξέρει ότι την καταλαβαίνω πλέον, ότι θα βρεί κατανόηση σε μένα. 

 

Για την νευρολογία - θα έλεγα ότι πρέπει οπωσδηποτε, οπωσδήποτε να ενημερωθείτε για την dopamine γιατί αυτή είναι που ρυθμίζει το σύστημά μας αν υπερλειτουργεί ή υπόλειτουργεί, όπως και άλλες ουσίες που την ενισχύουν ή την μειώνουν (επηρεάζουν τους receptors ). 

Θα έλεγα ότι πρέπει απομακρύνοντας συγκεκρμένα είδη διατροφής για κάποιες ημέρες, να κάνετε καταγραφές. 

Αυτό δεν θα το έκανα χωρίς συνεννόηση μαζί της.  Θα τα έλεγα όλα ανοιχτά.  Αγάπη μου θα κάνουμε τώρα ένα πείραμα, για να δουμε πως θα βοηθήσουμε το σώμα μας καλύτερα.  κλπκλπ. 

 

Εμένα είναι τώρα 9,5 ξέρει πολύ καλά ότι ότι περιέχει ζάχαρη , την τσιτώνει τραγικά σε σημείο να είναι ένα ΑΛΛΟ παιδί, απελπισμένο, φρικαρισμένο, έρμαιο των συναισθημάτων,  (υπάρχει νευρολογική αιτία! ) το έχει καταλαβει , και πλέον από μόνη της αρνείται ή το μετανιώνει όταν έχει φάει. 

 

Η νευρολογία ανακαλύπτει ΤΩΡΑ που μιλάμε πάρα πολλά πράγματα.  Στην δική μου περίπτωση πρόκειται για inattentive add, 

Όπως περιγράφετε τα τικ, και εφόσον δεν σας δίνουν άλλη λύση, θα πρότενα να ενημερωθείτε απο νευρολογους του εξωτερικού για τρίκ τα οποία κατευνάζουν το νευρικό σύστημα με συγκεκριμένες κινήσεις .

(tapping, tapping on bones of the body, vagus nerve ...).

χωρίς να ειμαι ειδικός, όταν ένα σώμα κινείται παραπάνω, έχει κάποια υπερλειτουργία. 

Το σώμα μας σαφέστατα έχει τρικ, με τα οποία ο εγκέφαλος αλλάζει στιγμιαία την κατάστασή του από ηρεμία σε alertness ή από την απόλυτη σύγχιση στην ηρεμία. 

Το mindfulness δεν κοστίζει ΤΙΠΟΤΑ, είναι άσκηση για τον εγκέφαλο και πλέον όλοι οι νευρολόγοι το συνιστούν, αφορά επισης την αίσθηση του interoception δηλαδή το να αισθανόμαστε τι συμβαίνει στο σώμα μας σε κάθε σημείο του σώματόσς μας. 

Λέγεται και bodyscan η άσκηση mindfulness που οδηγει τον εγκέφαλο στην ουσία σε μια σειρά αυτοελέγχων/αυτοσυνειδητοποίησης για το τι μας συμβαίνει. 

Φέρνει απόλυτη ηρεμία αυτό, και είναι φανταστικό. 

Πρόσφατα βρήκα μια Ελληνίδα που έχει στα Ελληνικά στο soundcloud  δωρεάν ασκήσεις mindfulness για παιδιά ευχάριστες και αστειες.

Δεν είναι μόδα, είναι αποδεδειγμένο από νευρολογικα τεστ ότι επηρεάζει 100% και μόνιμα τον εγκέφαλο όσο περισσότερο τα κάνεις. 

Προτείνω να ενημερωθείτε εις βάθος. 

Πληροφορίες για θέματα νευρολογικά έχει το  Huberman lab, είναι καθηγητής στο stanford και έχει πολύωρες διαλέξεις με όλες τις νέες ανακαλύψεις των τεστ που κάνουν εκεί συνεχώς. 

Ελπίζω με τον οποιονδηποτε τρόπο να σας βοήθησα και εύχομαι να βρείτε άκρη. Το πιο σημαντικό είναι να μιλήσετε για όλα ανοιχτά με την κόρη σας κυρίως για τα δικά σας συναισθήματα για τον εαυτό σας. Αυτό είναι και κάτι που πρέπει να το επεξεργαστείτε ίσως με τη βοήθεια ψυχολόγου πριν τα συζητήσετε ;

Κυρίως για την πιθανη ντροπή που ίσως βιώσατε εσείς και ακόμα κουβαλάτε ; 

Εγώ που ΔΕΝ ήταν ορατή η δυσλειτουργία μου ένιωθα μόνο από κάποια σχολια της μητέρας μου ΦΡΙΚΤΗ ντροπή και ΔΕΝ φαινόταν σε κανέναν, ήταν κάτι που με φυλάκιζε καθημερινά και κανένας δε μπορούσε να το καταλάβει από έξω. 

Μόνο τώρα στα 47 μου καταλαβαίνω πόσο υπέφερα που δεν μπορούσα να ταυτοποιήσω ποιό είναι το πρόβλημα ...

Σε εσάς είναι πιο εύκολο γιατί φαίνεται. Είναι χειροπιαστό.  Το καλό είναι ότι δεν επηρεάζει την ικανότητά της, αυτό που το πάτε; Εμένα επηρέαζε την ικανότητά μου και το ήξερα πολύ καλά, ότι έπρεπε να κανω τα πάντα δεκαπλάσια για να έχω απόδοση, ή που ζουσα καθημερινά με τον φόβο αν θα τα καταφέρω.  

Είμαι σίγουρη ότι στην κόρη σας, και μόνο ο φόβος ότι δεν θα καταφέρει να ελέγξει το τικ και ότι αυτό είναι κάτι που την κάνει αβοηιθητη,

δηλαδή η έννοια του ότι ΔΕΝ έχεις τον έλεγχο του σώματός σου, όσο και να θέλεις, όσο και να καταλαβαίνεις, όσο έξυπνη και να είσαι, 

ΑΥΤΟ είναι το άσχημο, ότι δεν τα καταφέρνεις. αυτό φέρνει την ντροπή, σαν ένα παιδί που κατουριέται και δεν μπορεί να κρατήσει τα ούρα του. 

Εκεί είναι που πρέπει να ακούσει το  "δεν πειράζει που δεν τα καταφέρνειες!!!! "   Δεν είναι κάτι που μπορείς να το ελέγξεις. Είναι σαν ποτάμι που κυλά. 

Οπότε ίσως πρέπει να επικεντρώσετε πραγματικά μέσω του mindfulness να αισθανθεί αυτό το ποτάμι. Να μην πολεμάει το σώμα της αλλά να το μάθει. 

 

 

 

 

 

 

Επεξεργάστηκαν 7 Σεπτεμβρίου,2022 by belleblue

[polakis]

Δεν καναμε κατι μονοι μας. Οι γιατροι μας ειπαν να μην λεμε τιποτα στο παιδι. Οι νευρολογοι, οι παιδοψυχιατροι, ο παιδιατρος. Ως προς εμενα, εγω παλια που ειχα τικ δεν ενοιωθα καποια ντροπη γιατι δεν ηταν εντονα. Νομιζω οτι ουτε η κορη μου νιωθει καποια ντροπη, ουτε την επηρεαζει στην καθημερινοτητα της. Απλα θεωρω οτι τωρα που θα μεγαλωνει, θα το καταλαβαινουν τα αλλα παιδια στο σχολειο και φοβαμαι οτι θα αρχισουν να την κοροιδευουν. Ελπιζω να μην συμβει. Τωρα δοκιμαζουμε ομοιοπαθητικη αλλα προς το παρον δεν βλεπουμε αποτελεσματα. Belleblue μου παρεθεσες ενα καρο ιατρικους ορους και εχασα την μπαλα λιγο. Στην συνεχεια σιγουρα θα δοκιμασουμε και παιδοψυχολογο απλα δεν μπορουμε να τα κανουμε ολα μαζι. Προσπαθουμε για το καλυτερο με διακριτικοτητα.

[samsympan]

Με όλο τον σεβασμό αφού αρχές καλοκαιριού λέγατε:

On 4/7/2022 at 10:20 ΜΜ, polakis είπε:

Δυστυχως τα πραγματα χειροτερευουν. Το κοριτσακι μας εκλεισε τα 8 αλλα τα τικ γινονται ολο και περισσοτερα και ταυτοχρονα. Κλεισιμο ματιου, ζαρωμα μυτης,  αναδιπλωση κατω χειλους στο στομα, τικ κορμου σαν να παει να σκυψει στο πουθενα, τραβηγμα κεφαλιου δεξια ή αριστερα σαν να θελεις να κανεις κρακ στον λαιμο, σφιξιμο παλαμων, καθαρισμα λαιμου. Ολα μαζι. Εχουμε τρελαθει στην οικογενεια.

Και μιλάμε για μια χρόνια κατάσταση. Με τις εξάρσεις και τις υφέσεις της, αλλά χρόνια. Και μιλάμε για ένα παιδί 8+ ετών. Πως γίνεται να λέτε:

α) ότι δεν αντιλαμβάνεται την διαφορετικότητα της;

β) ότι δεν αντιλαμβάνονται οι γύρω την διαφορετικότητα της; 

Οι γύρω, οι φίλοι, οι συμμαθητές, καινούργιες γνωριμίες στο σχολείο, στις δραστηριότητες, στο πάρτυ που θα την καλέσουν, κλπ που θα μιλήσουν μαζί της για ώρα, θα κάνουν παρέα, δεν θα παρατηρήσουν τα κινητικά και ηχητικά τικ;! Πως γίνεται;!

Και επίσης να σημειώσω οτι σας απασχολεί εξ'αρχής μην εισπάξει το παιδί κοροϊδία (και λογικό). Όμως στην καθημερινότητα δεν είναι μόνο το σούσουρο, το περίεργο βλέμμα, το γελάκι. Είναι και η ειλικρινής απορία. Δεν θα την ρωτήσει κάποιος στην παρέα, γιατί τινάζεται έτσι και κάνει ήχους; Το παιδί δεν ξέρει να απαντήσει για την κατάσταση της; Να εξηγήσει; Να είναι ψύχραιμη και χαλαρή και με δυο λόγια να πει "μου συμβαίνει το και το"; Ένα παιδί Τρίτης-Τετάρτης Δημοτικού, που έχει επισκεφθεί ειδικούς και έχει κάνει συνεδρίες λογοθεραπείας-ψυχοθεραπείας βρίσκεται σε άγνοια ως προς το τι πραγματικά του συμβαίνει (πρακτικά, γενικά πχ να μπορεί να πει"έχω μια νευρολογική ιδιαιτερότητα για αυτό κλπ κλπ");!

Παράδειγμα εγώ στα παιδία μου από βρέφη όταν πηγαίναμε στον γιατρό τους εξηγούσα που και γιατί πάμε. Στην αρχή καταλάβαιναν την ήρεμη φωνή της μαμάς, μετά συνέδεσαν και το που πάμε και περίπου τι κάνουμε  κι αργότερα κατανόησαν την όλη διαδικασία. Σήμερα 4 και 6 ετών, δεν υπάρχει περίπτωση να μην ρωτήσουν λεπτομερώς όταν τους πω θα πάμε στον τάδε γιατρό, γιατί, πως, τι θα κάνει, για ποιον λόγο, κλπ. Και μιλώ και για τις δύο. Και οι γιατροί πάντα όταν συναντούν τα παιδιά, τους εξηγούν με απλά λόγια τι ιατρικούς χειρισμούς θα τους κάνουν, για ποιον λόγο, κλπ. Είναι πρωτόκολλο. Έτσι είναι υποχρεωμένος να λειτουργεί ο ειδικός. Εξηγεί πρώτα στον ασθενή, ενημερώνει τι θα κάνει και γιατί. Που θα εξετάσει. Τι θα αγγίξει. Ποια δραστηριότητα, παιχνίδι, άσκηση θα κάνουν και γιατί.

Μου κάνει φοβερή εντύπωση η σιωπή που αναφέρετε ως διακριτικότητα από μεριάς σας κι από μεριά όλων των ειδικών που επισκεφθήκατε. Και φυσικά δεν εννοώ να μιλάτε όλη μέρα για τα τικ της! Αν είναι δυνατόν. Αλλά εδώ περιγράφετε πχ έναν νευρολόγο ο οποίος έχει απέναντι του ένα παιδί 8 χρονών, το εξετάζει και δεν του εξηγεί τι και πως, σε γενικές γραμμές και με λόγια κατανοητά για το ίδιο... Ή μια παιδοψυχίατρο που βλέπει το παιδί 1χρόνο και αυτό που αποκομίζει το παιδί είναι ότι παίζουν κάποια παιχνίδια (όπως μας έχετε περιγράψει παραπάνω) χωρίς να αναφέρεται στο γιατί και με τι στόχο. Πραγματικά, δεν ξέρω... Ο ομοιπαθητικός παιδίατρος που πρότεινε σκεύασμα για το παιδί δεν της εξήγησε γιατί την εξέτασε και γιατί να το παίρνει; Το παιδί παίρνει κάτι κι αυτό που γνωρίζει είναι πχ ότι παίρνει "βιταμίνες"; Συγγνώμη για το σχόλιο. Δεν χρειάζεται να απαντήσετε. Αγνοήστε το εαν δεν βρίσκεται λογική σε αυτό που λέω.

[polakis]

Εχω ξαναπει οτι τα τικ δεν ειναι τοσο εντονα για να τα καταλαβει καποιος ευκολα. Επισης, φωνητικα τικ δεν εχει με ενταση, παρα μονο μεχρι τωρα ενα ξεφυσημα της μυτης που αν δεν το προσεξεις, σε παρεα δεν θα το καταλαβεις. Τα τικ της ειναι κυριως κορμου με σφιξιματα, ματιων και λαιμου. Ομως, προφανως, δεν εχουν γινει αντιληπτα στο σχολειο ακομα και κανεις δασκαλος δεν μας εχει πει κατι. Και παει και σε ιδιωτικο σχολειο, οποτε νομιζω οτι δινεται μεγαλυτερη προσοχη σε τετοια θεματα. Με τις φιλες της παιζουν κανονικα και κανεις δεν της λεει τιποτα. Μονο μια φορα μας ειπε οτι ενα κοριτσι την ρωτησε γιατι κανει ετσι τα ματια της και η μικρη απαντησε κατι με ενοχλει στο ματι και αυτο ηταν. Εχουμε ενημερωσει τους παντες στο κοντινο περιβαλλον για την κατασταση και δεν κανει κανεις παρατηρηση. Ετσι μας ειπαν οι γιατροι, ετσι κανουμε μεχρι τωρα. Οταν την πηγαιναμε στους γιατρους εμεις ακολουθουμε διαφορετικη φιλοσοφια. Της λεγαμε οτι παμε σε καποιους γιατρους που εξεταζουν ολα τα παιδακια για την αναπτυξη τους κλπ, χωρις να δωσουμε καπου βαρος σε καποια ειδικοτητα ή να αναλυσουμε. Και το αντιμετωπιζει μια χαρα. Δεν υπαρχει ξερετε μια συγκεκριμενη αντιμετωπιση σε καποιο θεμα. Υπαρχουν πολλαπλες προσεγγισεις. Δεν λεω οτι η δικη μας ειναι η σωστη αλλα αυτη επιλεξαμε. Τωρα απο εκει και περα η πορεια θα δειξει. Αυτη την στιγμη κανει ομοιοπαθητικη και συνεχιζουμε…

Επεξεργάστηκαν 10 Σεπτεμβρίου,2022 by polakis

[chv]

On 5/7/2022 at 2:38 ΜΜ, λουκουμαδάκι είπε:

Δείτε και την κετογονική διατροφή σε συνδιασμό με συμπληρώματα βιταμινών. Στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου στην Θεσσαλονίκη ασχολούνται με αυτό. Νευρολογικά και διατροφή πάνε πακέτο και επιτέλους ασχολούνται και σοβαρά με αυτό! 

Υπάρχει και στο Αττικό πολύ καλή ομάδα επιστημόνων υπό τον κ. Ντινόπουλο. Θα στρεφόμουν και εκεί, η διατροφή σε συνδυασμό πάντα με την ψυχολογική στήριξη της οικογένειας βοηθάει απίστευτα σε νευρολογικής αιτίας διαταραχές. 

 

Οι γιατροί που έχετε επισκεφτεί ως τώρα σίγουρα βάσει της ειδικότητάς τους σας προσφέρουν τη βοήθεια που μπορούν. Ωστόσο, εφόσον δεν είναι νευρολογική η αιτία των τικ όπως αποκλείστηκε από τον κ. Γιουρούκο, και εφόσον η παιδοψυχίατρος ως ειδικότητα είναι ιατρικής προσέγγισης και φαρμακευτικής, νομίζω όπως είπαν παραπάνω ότι πρώτιστη προτεραιότητα πρέπει να γίνει η παιγνιοθεραπευτική προσέγγιση. Άμεσα πρέπει να δει το παιδί ψυχοθεραπευτή ώστε να αποφορτίζεται ψυχολογικά και δευτερευόντως όλους τους υπολοίπους. Σας εύχομαι κουράγιο, το παιδί μια χαρά θα είναι με γονείς εσάς από πάνω του! Αλλά στραφείτε σε αυτό που έχει ανάγκη η ψυχή του, εφόσον τα ιατρικά αποκλείστηκαν. Δεν χρειάζονται βιταμίνες, χρειάζεται αποφόρτιση ψυχική. 

Α, και συμφωνώ μαζί σας στο να πείτε όχι σε συμπεριφοριστικές θεραπείες, για την ώρα τουλάχιστον. Η αιτία πρέπει να βρει ανακούφιση, όχι το παιδί τρόπο να συγκαλύπτει το τικ του. 

 

Επεξεργάστηκαν 11 Σεπτεμβρίου,2022 by chv

[polakis]

πρίν από 29 λεπτά , chv είπε:

Υπάρχει και στο Αττικό πολύ καλή ομάδα επιστημόνων υπό τον κ. Ντινόπουλο. Θα στρεφόμουν και εκεί, η διατροφή σε συνδυασμό πάντα με την ψυχολογική στήριξη της οικογένειας βοηθάει απίστευτα σε νευρολογικής αιτίας διαταραχές. 

 

Οι γιατροί που έχετε επισκεφτεί ως τώρα σίγουρα βάσει της ειδικότητάς τους σας προσφέρουν τη βοήθεια που μπορούν. Ωστόσο, εφόσον δεν είναι νευρολογική η αιτία των τικ όπως αποκλείστηκε από τον κ. Γιουρούκο, και εφόσον η παιδοψυχίατρος ως ειδικότητα είναι ιατρικής προσέγγισης και φαρμακευτικής, νομίζω όπως είπαν παραπάνω ότι πρώτιστη προτεραιότητα πρέπει να γίνει η παιγνιοθεραπευτική προσέγγιση. Άμεσα πρέπει να δει το παιδί ψυχοθεραπευτή ώστε να αποφορτίζεται ψυχολογικά και δευτερευόντως όλους τους υπολοίπους. Σας εύχομαι κουράγιο, το παιδί μια χαρά θα είναι με γονείς εσάς από πάνω του! Αλλά στραφείτε σε αυτό που έχει ανάγκη η ψυχή του, εφόσον τα ιατρικά αποκλείστηκαν. Δεν χρειάζονται βιταμίνες, χρειάζεται αποφόρτιση ψυχική. 

Α, και συμφωνώ μαζί σας στο να πείτε όχι σε συμπεριφοριστικές θεραπείες, για την ώρα τουλάχιστον. Η αιτία πρέπει να βρει ανακούφιση, όχι το παιδί τρόπο να συγκαλύπτει το τικ του. 

 

Παιγνιοθεραπευτικη εννοειτε σε παιδοψυχολογο;