Κάνουμε αυτά που κοροϊδεύαμε;

[Έσπερος]

Just now, Βερενίκη είπε:

Να το προετοιμάσεις λίγο το παιδί (και τον εαυτό σου). Να λείπεις κάποια πρωινά, μία δύο, τρεις σταδιακά ώρες, ώστε να μην μεταβεί απότομα από την μία κατάσταση στην άλλη. Μπορείς να του μιλήσεις με ενθουσιασμό για την δουλειά σου (ό,τι καταλάβει), να περάσετε κι από κει να δει το σχολείο, εννοείται να βρεις μία ευκαιρία, όταν θα ξεκινήσεις, να το πας να δει και 'τα παιδιά' σου, να αισθάνεται ότι ξέρει που είσαι, ότι η μαμά δεν εξαφανίζεται ξαφνικά. Όλα θα πάνε καλά, θα κάνει καλό σε όλη την οικογένεια, το ότι θα επιστρέψεις στην δουλειά. Στην νταντα να δώσεις .....ύλη. Τα τραγούδια που θέλεις να ακούει, τα βιβλιαράκια που θέλεις να διαβάσουν, τις 'κόκκινες' γραμμές σας κλπ. Αλλά γενικά να χαλαρώσεις με αυτό. Τα παιδιά μας από κάθε άνθρωπο, παίρνουν κάτι διαφορετικό, κάτι που το έχουν ανάγκη και που ίσως δεν μπορούμε να τους το δώσουμε ούτε εμείς. Μέσα στα όρια της οικογένειας φυσικά, αλλά να μην περιμένεις από την κοπέλα αυτή να σε αντικαταστήσει. Άσε τους να δημιουργήσουν την δική τους μοναδική σχέση. 

Φυσικά και θα μάθει κάτι καινούργιο από κείνη, μόνο από σένα θα μαθαίνει το παιδί? Όπως αργότερα θα μάθει και κάτι καινούργιο από την δασκάλα του, και από έναν φίλο κλπ. Ο στόχος είναι να επιστρέφεις και να θέλει να σου το δείξει με ....ενθουσιασμό. 

 

Το πιο σημαντικό, που με είχαν συμβουλέψει κι εμένα τότε, είναι να μιλάς με ωραίες εικόνες για την δουλειά σου. Εμένα ακόμα και τώρα που είναι ολόκληρα παιδιά, θέλουν να έρχονται μία δύο φορές τον χρόνο, παλιότερα έστελναν ζωγραφιές στους συναδέλφους μου κλπ. Τα παιδιά αποδεχονται περισσότερο κάτι που καταλαβαίνουν....

Ευχαριστώ για τις συμβουλές! βασικά θα κοιτούσα κ για σχετικά θέματα αλλά δεν είχα χρόνο να ψάξω ακόμα. τον Ιούνιο δούλευα αλλά ήταν κάπως χύμα, ποτε με την κοπελα, ποτε τον παιρναμε μαζι, ποτε αδεια ο ενας, ποτε ο αλλος, δεν καταλαβε συστηματική απουσια κι ετσι τωρα θα ειναι η πρωτη φορα και γενικα γιατι σπανια λειπω ωστε να ειναι μονος σπίτι κ με τον μπαμπα του ακομα, συνηθως ειναι βολτα αν εχω να πάω κάπου (λάθος αυτό αλλά τέλος πάντων δεν έχει νόημα τώρα). Μόλις οροστικοποιησουμε την νταντά θα ξεκινησει προσαρμογη, που επρεπε νομιζω να ειχε ξεκινησει ηδη αλλα υπηρχαν πρακτικοί λογοι που δεν το καναμε. θα καθεται λιγο με ολους μαζι στην αρχη, να πηγαινουμε βολτα εκει που θα τον πηγαινει, να του δινει τα φρουτα, και μετα θα παμε στην απουσια μου κ να τον κοιμίσει. Τις πρωτες μερες που δεν γινονται και μαθηματα υπαρχει κατανοηση νς παω αργοτερα ή να φυγω νωριτερα όποτε κ την πρωτη εβδομαδα του σεπτεμβρη θα εχουμε ακομα περιθωριο προσαρμογής. Σίγουρα θα αφήσω "ύλη" στην κοπέλα γιατι δεν ξερω κ με το εξω πώς θα τα πανε, τα μερη για περπατημα εδω ειναι λιγο περιορισμένα αν δεν παρεις αυτοκινητο κι ετσι δεν θα εχουν παρκο ή παιδικη να ξεχνιέται. οταν ηταν μικρος τον εβγαζε πολυ με το καροτσι αλλα τωρα δεν εχει νοημα, μεχρι να παρουμε τρίκυκλο που λογικα θα ειναι πιο χρησιμο. με τρομαζει κ η ανασφαλεια της αλλαγής τωρα, ηξερα οτι η κοπελα ψαχνει κατι γιατι δεν την ειχαμε μονιμη ουτως ή αλλως αλλα επειδη ηξερα οτι δεν εχει κατι σταθερο περιμενα οτι θα εγκαταλείψει την προσπαθεια αν της προτεινω εγω τη θεση κ δεν ειμαστε Προετοιμασμένοι κ για το ενδεχομενο παιδικού για φετος. Τελος παντων φλύαρω εκτος θεματος τωρα, αλλά δεν περίμενα αυτά τα ανάμεικτα συναισθηματα. 

[Βερενίκη]

Just now, Έσπερος είπε:

...... δεν περίμενα αυτά τα ανάμεικτα συναισθηματα. 

 

(....συνέχεια συμβουλών) Να αποδεχείς τα συναισθήματά σου ως φυσιολογικά. Όλα θα πάνε καλά. Επίσης να οραματιστείς ότι το σπουδαίο πλάσμα που έχεις στο σπίτι, θα αντιμετωπίσει στη ζωή του πολύ πιο σημαντικές προκλήσεις από το να λείπει η μαμά τα πρωϊνά από το σπίτι, και θα τα πάει περίφημα.  

Τώρα θα σου πω το δυσκολότερο. Προσπάθησε να μην ζηλεύεις, όταν επιστρέφεις και τον βλέπεις χαρούμενο.... 

Την εποχή μου εγώ ξεροστάλιαζα στο ιντερνετ για το αν θα πρέπει να το αλλάξω σχολείο στην γ δημοτικού, που μετακομίζαμε, και πόσο θα στοιχίσει αυτό στο παιδί, η κολλητή μου πήρε για έναν χρόνο τρία παιδιά δημοτικού στις Βρυξέλλες, τα έριξε σε ....γαλλικό σχολείο (όχι διεθνές) και τα έφερε πίσω την επόμενη χρονιά. Μία χαρά πήγαν όλα, κανένα παιδικό τραύμα δεν φαίνεται να έχουν..... και προσαρμόστηκαν σε όλες τις καταστάσεις.

 

Επεξεργάστηκαν 6 Αυγούστου,2019 by Βερενίκη

[kotsifikos]

@Βερενίκη πραγματικά πολυ χρήσιμες οι συμβουλές σου!!

[Astrien]

Λοιπόν διαβάζοντας το θέμα, προσπαθώ να σκεφτώ τι κορόιδευα προ παιδιού και τώρα το κανω. Μου έρχονται 2-3 έτσι στα γρήγορα αλλά σίγουρα θα είναι κι αλλα:

- να κοιμάται το παιδί στο κρεβάτι των γονιών

- να μη βγαίνουν οι γονείς το βράδυ γτ το παιδι κοιμάται νωρίς

- να ασχολούνται οι γονείς όλη την ώρα με το παιδί ενώ έχουν καλεσμένους 

- να μιλάνε όλη την ώρα για τα παιδιά τους 

Πάντως συμβαίνει και το αντίθετο δλδ πολλά που πίστευα θα φοβηθώ να τα κανω όταν κάνω παιδί τελικά δεν υπήρξε προβλημα, όπως το να βγαίνουμε έξω ασχέτως τον καιρό, αρκεί να ντυθούμε καλά 

 

 

 

 

[Έσπερος]

Just now, Astrien είπε:

να κοιμάται το παιδί στο κρεβάτι των γονιών

Εγώ πιο πολύ ως επικίνδυνο το σχολίαζα αυτό. Το κάνω στα ενδιάμεσα ξυπνήματα αν δω ότι ζορίζεται, για να μην μένω ξύπνια περιμένοντας πότε θα ξανακοιμηθεί, φοβάμαι όμως ακόμα και συήθως σε καμιά ώρα ξυπνάω και τον επιστρέφω. Εκτός αν είναι ξημερώματα που με βολεύει γιατί έτσι κοιμόμαστε και λίγο παραπάνω. 

 

Just now, Astrien είπε:

- να ασχολούνται οι γονείς όλη την ώρα με το παιδί ενώ έχουν καλεσμένους

Αυτό κι εγώ το σχολίαζα και βασικά με ενοχλούσε ως καλεσμένο όποτε μου συνέβαινε. Γι αυτό γενικά αποφεύγουμε να καλούμε κόσμο στο σπίτι (όταν είναι ξύπνιος ο μικρός) και αποφεύγουμε και να βγαίνουμε για καφέ με κόσμο που δεν έχει παιδιά. Κουραστικό βέβαια αυτό και δεσμευτικό. Επίσης αποφεύγουμε τις επισκέψεις. Γενικά με ζορίζει το να είμαι κάπου με ενήλικες και να θέλω να ασχοληθώ με τους ενήλικες και να έχω το άγχος της απασχόλησης του παιδιού και τελικά πάλι να μην ασχολούμαι με τους ενήλικες που το έχω ανάγκη. Εκτός αν είναι κάτι χαλαρό σε εξωτερικό χώρο που να μπορεί το παιδί να παίξει με κάτι απλό (του στιλ να είναι δίπλα μου αλλά να μαζεύει πετρούλες) ή αν είναι ώρα που τρώει οπότε ξέρω οπότε θα είναι απασχολημένος με το φαγητό του. 

[Astrien]

Just now, Έσπερος είπε:

Εγώ πιο πολύ ως επικίνδυνο το σχολίαζα αυτό. Το κάνω στα ενδιάμεσα ξυπνήματα αν δω ότι ζορίζεται, για να μην μένω ξύπνια περιμένοντας πότε θα ξανακοιμηθεί, φοβάμαι όμως ακόμα και συήθως σε καμιά ώρα ξυπνάω και τον επιστρέφω. Εκτός αν είναι ξημερώματα που με βολεύει γιατί έτσι κοιμόμαστε και λίγο παραπάνω. 

 

Αυτό κι εγώ το σχολίαζα και βασικά με ενοχλούσε ως καλεσμένο όποτε μου συνέβαινε. Γι αυτό γενικά αποφεύγουμε να καλούμε κόσμο στο σπίτι (όταν είναι ξύπνιος ο μικρός) και αποφεύγουμε και να βγαίνουμε για καφέ με κόσμο που δεν έχει παιδιά. Κουραστικό βέβαια αυτό και δεσμευτικό. Επίσης αποφεύγουμε τις επισκέψεις. Γενικά με ζορίζει το να είμαι κάπου με ενήλικες και να θέλω να ασχοληθώ με τους ενήλικες και να έχω το άγχος της απασχόλησης του παιδιού και τελικά πάλι να μην ασχολούμαι με τους ενήλικες που το έχω ανάγκη. Εκτός αν είναι κάτι χαλαρό σε εξωτερικό χώρο που να μπορεί το παιδί να παίξει με κάτι απλό (του στιλ να είναι δίπλα μου αλλά να μαζεύει πετρούλες) ή αν είναι ώρα που τρώει οπότε ξέρω οπότε θα είναι απασχολημένος με το φαγητό του. 

 Καλα για το θέμα του ύπνου ζοριστηκα πάρα πολύ να αποδεχτώ ότι θα κοιμάται μαζί μας. Στην αρχή ήμουν κάθετη και δοκίμασα τα πάντα για να μάθει να κοιμάται μόνη της. Μου κακοφαίνονταν παρα πολυ. Το είχα οτι το παιδι μπαινει αναμεσα στο ζευγάρι, που εν μερει βεβαια συμβαινει. Τώρα πλέον έχω φτάσει στο αντίθετο σημείο. Έχει βέβαια το κρεβάτι της δίπλα στο δικό μας αλλά απο μια ώρα και μετά κοιμάται με εμάς. Δεν με ενθουσιάζει αλλά το έχουμε συνηθίσει.

Και μένα με ζορίζει αυτό που λες ότι θέλω να συζητήσω με τους ενήλικες αλλά το παιδί απαιτεί την προσοχή μου. Εχω παρατηρήσει πάντως  πως εξαρτάται και από τους καλεσμένους. Δλδ αν έρθουν άτομα που τα συμπαθεί, ασχολούνται που και που και μαζί της και νιώθει χαλαρή δε μας ψάχνει όλη την ώρα για να την απασχολήσουμε, αλλά είναι και κάποιοι άλλοι που από την αρχή τους έχει πάρει με κακό μάτι και όταν ερχονται κάνει τα πάντα για να είναι μονη μαζί μας. Σαν να θέλει να τους διώξει. Έχω πχ έναν θείο που οταν ερχεται τη ζουλαει όλη την ώρα, την παίρνει αγκαλιά ενώ δε θέλει κτλ. Με το που τον βλέπει μου λέει πάμε για νάνι. Τόσο καθόλου δεν τον θέλει. Αν δεν την πάω αρχίζει τις γκρίνιες και μου γίνεται κολιτσιδα.   ετσι αναγκαστικα ασχολούμαι μαζί της αλλιώς δεν ηρεμεί.

 

[vicky86]

Just now, Astrien είπε:

 Καλα για το θέμα του ύπνου ζοριστηκα πάρα πολύ να αποδεχτώ ότι θα κοιμάται μαζί μας. Στην αρχή ήμουν κάθετη και δοκίμασα τα πάντα για να μάθει να κοιμάται μόνη της. Μου κακοφαίνονταν παρα πολυ. Το είχα οτι το παιδι μπαινει αναμεσα στο ζευγάρι, που εν μερει βεβαια συμβαινει. Τώρα πλέον έχω φτάσει στο αντίθετο σημείο. Έχει βέβαια το κρεβάτι της δίπλα στο δικό μας αλλά απο μια ώρα και μετά κοιμάται με εμάς. Δεν με ενθουσιάζει αλλά το έχουμε συνηθίσει.

Και μένα με ζορίζει αυτό που λες ότι θέλω να συζητήσω με τους ενήλικες αλλά το παιδί απαιτεί την προσοχή μου. Εχω παρατηρήσει πάντως  πως εξαρτάται και από τους καλεσμένους. Δλδ αν έρθουν άτομα που τα συμπαθεί, ασχολούνται που και που και μαζί της και νιώθει χαλαρή δε μας ψάχνει όλη την ώρα για να την απασχολήσουμε, αλλά είναι και κάποιοι άλλοι που από την αρχή τους έχει πάρει με κακό μάτι και όταν ερχονται κάνει τα πάντα για να είναι μονη μαζί μας. Σαν να θέλει να τους διώξει. Έχω πχ έναν θείο που οταν ερχεται τη ζουλαει όλη την ώρα, την παίρνει αγκαλιά ενώ δε θέλει κτλ. Με το που τον βλέπει μου λέει πάμε για νάνι. Τόσο καθόλου δεν τον θέλει. Αν δεν την πάω αρχίζει τις γκρίνιες και μου γίνεται κολιτσιδα.   ετσι αναγκαστικα ασχολούμαι μαζί της αλλιώς δεν ηρεμεί.

 

Απολυτα λογικη η συμπεριφορα της. Θα πρεπει να εξηγησετε λιγο στον θειο καποια πραγματα

Ενα πολυ σημαντικο σημειο ειναι αυτο που λες, οτι καποιοι επισκεπτες  της δινουν κ εκεινης σημασια

Μου φαινεται πολυ δεσμευτικο, γτ οταν αποκτησαμε μωρο, οι περισσοτεροι φιλοι δ ειχαν, οποτε η θα μας εβλεπαν με τα παιδια η καθολου

Φυσικα αν βγουμε τωρα με οικογενειες η σε παιδοτοπο μπορουμε να κατσουμε ωρες. Αλλιως σε μια απλη καφετερια μια ωριτσα καθονται

Η αλλη λυση θα ηταν να βγαινω μονη μονο οταν ειναι σχολειο, αν εγω δ ειμαι δουλεια. Η εναλλαξ με τον αντρα μου

[Mama_Anesti_]

Αυτό με τους καλεσμένους που λέτε με απασχολούσε πολύ μέχρι τα δύο. Δηλαδή, ενώ ήθελα να πω μία κουβέντα με τους ενήλικες δεν με άφηνε καθόλου κ κατεληγα να παιζω-να κοιμιζω, καθως οι άλλοι ετρωγαν, έπιναν κτλ. Απ τα δύο κ μετά άλλαξε αυτό. Δεν ξέρω πως αλλά θα βρει να ασχοληθεί με οτιδήποτε, θα παίξει με τα παιδιά, τους άλλους συγγενείς. Βέβαια υπάρχουν στιγμές που θα με αναζητησει και συνήθως όταν βαρεθεί. Οπότε κουραγιο μετά τα 2-2.5 έρχονται μεγάλες αλλαγές! 

Just now, Astrien είπε:

- να κοιμάται το παιδί στο κρεβάτι των γονιών

Κι εγώ ήμουν πολύ αρνητική με την έννοια πως φοβόμουν μην τον πλακωσω, κ πιανομουν όλη νύχτα σε μία μεριά. Ώσπου έβαλα μονο κρεβάτι δίπλα στο διπλό κ αναθεωρησα!

[Anna3011]

Εμείς έχουμε φίλους με παιδιά οπότε οι έξοδοι γίνονται κυρίως σε παιδικές χαρές, πάρκα και που και που σε εστιατόρια και καφέ με χώρο για να σουλατσάρουν. Προλαβαίνουμε να πούμε μερικές κουβέντες γιατί ασχολούμαστε με τα παιδιά εναλλάξ οι μπαμπάδες και οι μαμάδες. Δύο κολλητές μου όμως είναι ελεύθερες και επειδή είναι δεδομένο ότι όποτε θα έρθουν σπίτι θα ασχολούμαστε μόνο με τη μικρή, πολλές φορές επιλέγω να τις καλώ μετά τον ύπνο της μικρής ή να βγαίνουμε έξω για ένα ποτό μόνες μας αφού την κοιμίσω. Έτσι μόνο μπορούμε να κάνουμε μια κουβέντα της προκοπής. Αυτό όμως που βλέπω είναι ότι θέλοντας να μην είμαι από αυτές που μιλάνε συνέχεια για το παιδί (να κάτι που πάντα κορόιδευα), όταν βρίσκομαι σε παρέα με φίλους χωρίς παιδιά, φτάνω στο άλλο άκρο και δε μιλάω καθόλου για το παιδί μου, πράγμα που το θεωρώ επίσης λάθος. Νομίζω ότι μου βγαίνει έτσι γιατί ξέρω ότι οι φίλες μου θα ήθελαν παιδιά αλλά οι συνθήκες δεν ευνόησαν και προκειμένου να μην τις κάνω να νιώθουν ζήλια περιγράφοντας την καθημερινότητα με τη μικρή, ουσιαστικά τις βγάζω από τη ζωή μου μιλώντας περί ανέμων και υδάτων. Εκείνες από την άλλη πάντα ρωτούν και ενδιαφέρονται. Πρέπει να το δω λίγο αυτό γιατί είναι λάθος.

 

[Έσπερος]

Just now, Anna3011 είπε:

Νομίζω ότι μου βγαίνει έτσι γιατί ξέρω ότι οι φίλες μου θα ήθελαν παιδιά αλλά οι συνθήκες δεν ευνόησαν και προκειμένου να μην τις κάνω να νιώθουν ζήλια περιγράφοντας την καθημερινότητα με τη μικρή, ουσιαστικά τις βγάζω από τη ζωή μου μιλώντας περί ανέμων και υδάτων. Εκείνες από την άλλη πάντα ρωτούν και ενδιαφέρονται. Πρέπει να το δω λίγο αυτό γιατί είναι λάθος.

Κι εμείς έχουμε κάποιους τέτοιους φίλους, άλλοι ρωτούν από ενδιαφέρον, άλλοι πιστεύω από ευγένεια (όχι οτι δεν ενδιαφέρονται, απλώς τους έιναι τελείως ξένο). Έχουμε και φίλους με μεγάλα παιδιά, εκεί είναι πιο χαλαρό γιατί ρωτάνε και θυμούνται τα δικά τους με νοσταλγία. Αλλά εγώ κουράζομαι να μιλάω συνέχεια για το παιδί. Δεν είναι απλά ότι δεν θέλω να γίνομαι φορτική. Θέλω απλά αν βγαίνω να είμαι ένα ενήλικο άτομο με ενδιαφέροντα και απόψεις, όχι μια μαμά που θα λέει αν το παιδί της τρώει, μιλάει ή περπατάει. Όλη μου η καθημερινότητα είναι αυτό (ήταν μάλλον γιατί δεν δούλευα), σε μία έξοδο θέλω κάτι διαφορετικό. Γι αυτό κια δεν με τρελαίνει η ιδέα να βγω με άλλους και να καταλήξω να κάνω ό,τι θα έκανα αν ήμουν με τον άντρα μου οι δυο μας. Η μόνη διαφορά που βρίσκω είναι ότι όταν ο ένας είναι με το παιδί, ο άλλος έχει παρέα. 

[Chrysoum]

Just now, Anna3011 said:

Εμείς έχουμε φίλους με παιδιά οπότε οι έξοδοι γίνονται κυρίως σε παιδικές χαρές, πάρκα και που και που σε εστιατόρια και καφέ με χώρο για να σουλατσάρουν. Προλαβαίνουμε να πούμε μερικές κουβέντες γιατί ασχολούμαστε με τα παιδιά εναλλάξ οι μπαμπάδες και οι μαμάδες. Δύο κολλητές μου όμως είναι ελεύθερες και επειδή είναι δεδομένο ότι όποτε θα έρθουν σπίτι θα ασχολούμαστε μόνο με τη μικρή, πολλές φορές επιλέγω να τις καλώ μετά τον ύπνο της μικρής ή να βγαίνουμε έξω για ένα ποτό μόνες μας αφού την κοιμίσω. Έτσι μόνο μπορούμε να κάνουμε μια κουβέντα της προκοπής. Αυτό όμως που βλέπω είναι ότι θέλοντας να μην είμαι από αυτές που μιλάνε συνέχεια για το παιδί (να κάτι που πάντα κορόιδευα), όταν βρίσκομαι σε παρέα με φίλους χωρίς παιδιά, φτάνω στο άλλο άκρο και δε μιλάω καθόλου για το παιδί μου, πράγμα που το θεωρώ επίσης λάθος. Νομίζω ότι μου βγαίνει έτσι γιατί ξέρω ότι οι φίλες μου θα ήθελαν παιδιά αλλά οι συνθήκες δεν ευνόησαν και προκειμένου να μην τις κάνω να νιώθουν ζήλια περιγράφοντας την καθημερινότητα με τη μικρή, ουσιαστικά τις βγάζω από τη ζωή μου μιλώντας περί ανέμων και υδάτων. Εκείνες από την άλλη πάντα ρωτούν και ενδιαφέρονται. Πρέπει να το δω λίγο αυτό γιατί είναι λάθος.

 

Τα ίδια και εδώ. Παρέα με άτομα που έχουν παιδιά, και οι πολύ στενές μου φίλες γέννησαν σχεδόν όλες (εκτός από 1) μεσα στον χρόνο μετά από εμένα οπότε βολεύει γενικά. Ζουν στην Ελλάδα βέβαια οπότε δεν βρισκόμαστε συχνά. Εδώ το έχω πάρει απόφαση ότι όσες συναναστροφες έχω θα ήταν καλό να έχουν παιδιά στην ίδια ηλικία για να απασχολουνται όταν βρισκόμαστε (να κάτι που κορόιδευα φουλ πριν)! Τώρα όσον αφορά τις παρέες που είχα από πριν που δεν έχουν ακόμη παιδιά, επιλέγω και εγώ να μην αναφέρομαι στο παιδί όταν βρισκόμαστε. Είναι ώρες ώρες που νιώθω περίεργα όμως με αυτό καθώς νιώθω ότι δεν κινούμαστε πλέον στο ίδιο μήκος κύματος. Για παράδειγμα μου λένε ότι θέλουν να πάνε να μείνουν ένα μήνα στην Ταϊλάνδη, κάτι που απέχει χιλιόμετρα από την δική μου καθημερινότητα. Συνήθως αυτές οι παρέες δεν επιθυμούν συνειδητά να κάνουν παιδιά, οπότε το θεωρώ άσκοπο να μιλάω για το δικό μου. Επίσης έχω και εγώ μια φίλη που θέλει να κάνει παιδί και δεν ευνοουν οι συνθήκες, οπότε και επιλέγω να μην της λέω πολλά πολλά για το δικό μου παιδί. Δεν με ρωτάει κιόλας βασικά, μόνο τα τυπικα. Κάτι που μου κάνει εντύπωση όμως όταν μιλάω μαζί της είναι με πόση ευκολία κρίνει γονείς γύρω της και πραγματικά θυμάμαι ότι με την ίδια ευκολία το έκανα και εγώ πριν αποκτήσω παιδι, ενώ τώρα σκέφτομαι περισσότερο πριν πω κάτι. 

 

[Astrien]

18 ώρες πρίν, vicky86 είπε:

Απολυτα λογικη η συμπεριφορα της. Θα πρεπει να εξηγησετε λιγο στον θειο καποια πραγματα

Ενα πολυ σημαντικο σημειο ειναι αυτο που λες, οτι καποιοι επισκεπτες  της δινουν κ εκεινης σημασια

Μου φαινεται πολυ δεσμευτικο, γτ οταν αποκτησαμε μωρο, οι περισσοτεροι φιλοι δ ειχαν, οποτε η θα μας εβλεπαν με τα παιδια η καθολου

Φυσικα αν βγουμε τωρα με οικογενειες η σε παιδοτοπο μπορουμε να κατσουμε ωρες. Αλλιως σε μια απλη καφετερια μια ωριτσα καθονται

Η αλλη λυση θα ηταν να βγαινω μονη μονο οταν ειναι σχολειο, αν εγω δ ειμαι δουλεια. Η εναλλαξ με τον αντρα μου

Ναι η αλήθεια προσπάθησα να εξηγήσω  στο θειο ότι η μικρή γενικά δεν είναι της αγκαλιάς αλλά και πάλι δεν καταλαβαίνει. Δεν επιμένω κιόλας για να μην παρεξηγηθεί.

17 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Κι εμείς έχουμε κάποιους τέτοιους φίλους, άλλοι ρωτούν από ενδιαφέρον, άλλοι πιστεύω από ευγένεια (όχι οτι δεν ενδιαφέρονται, απλώς τους έιναι τελείως ξένο). Έχουμε και φίλους με μεγάλα παιδιά, εκεί είναι πιο χαλαρό γιατί ρωτάνε και θυμούνται τα δικά τους με νοσταλγία. Αλλά εγώ κουράζομαι να μιλάω συνέχεια για το παιδί. Δεν είναι απλά ότι δεν θέλω να γίνομαι φορτική. Θέλω απλά αν βγαίνω να είμαι ένα ενήλικο άτομο με ενδιαφέροντα και απόψεις, όχι μια μαμά που θα λέει αν το παιδί της τρώει, μιλάει ή περπατάει. Όλη μου η καθημερινότητα είναι αυτό (ήταν μάλλον γιατί δεν δούλευα), σε μία έξοδο θέλω κάτι διαφορετικό. Γι αυτό κια δεν με τρελαίνει η ιδέα να βγω με άλλους και να καταλήξω να κάνω ό,τι θα έκανα αν ήμουν με τον άντρα μου οι δυο μας. Η μόνη διαφορά που βρίσκω είναι ότι όταν ο ένας είναι με το παιδί, ο άλλος έχει παρέα. 

Κάποιες φορές και εμένα με κουράζει να μιλάω για τη μικρή. Όταν όμως με ρωτάνε τα νέα μου είναι το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλο να πω. Δλδ αφου πλεον το παιδί είναι η καθημερινότητα του. Τι να πω; σίγουρα αν καθίσουμε να συζητήσουμε περισσότερη ώρα θα προκύψουν κι άλλα θέματα συζητησης πράγμα όμως όχι πολύ συνηθισμένο λόγω περιορισμένου χρόνου 

[kotsifikos]

Just now, Astrien said:

Ναι η αλήθεια προσπάθησα να εξηγήσω  στο θειο ότι η μικρή γενικά δεν είναι της αγκαλιάς αλλά και πάλι δεν καταλαβαίνει. Δεν επιμένω κιόλας για να μην παρεξηγηθεί.

 

Να επιμείνεις, εφόσον το παιδί δυσφορεί από αυτή την αντίδραση αυτό να κάνεις.

[vicky86]

Κ εγω θα επεμενα, δ με πειραζει να παρεξηγηθω. Ισα ισα αφου βλεπω οτι η συναναστροφη ενοχλει το παιδι, θα την απεφευγα εγω

[Astrien]

Πώς βρε κορίτσια όμως τι να του πω.. Κι εμένα δε μου αρέσει η συμπεριφορά του, αλλα είναι πολύ κοντινός μας συγγενής. Σε τέτοια θέματα κομπλάρω. 

[vicky86]

Just now, Astrien είπε:

Πώς βρε κορίτσια όμως τι να του πω.. Κι εμένα δε μου αρέσει η συμπεριφορά του, αλλα είναι πολύ κοντινός μας συγγενής. Σε τέτοια θέματα κομπλάρω. 

Το λες καθε φορα,οτι το παιδι δ θελει να το παρεις αγκαλια, δ της αρεσει να την πειραζουν(κ σε κανεναν δ αρεσει) 

Ειδικα αν ειναι καποιος που δ βλεπετε συχνα, για το παιδι ειναι ενας "αγνωστος" καθε φορα κ θελει χρονο να τον συνηθισει

 

[Astrien]

Just now, vicky86 είπε:

Το λες καθε φορα,οτι το παιδι δ θελει να το παρεις αγκαλια, δ της αρεσει να την πειραζουν(κ σε κανεναν δ αρεσει) 

Ειδικα αν ειναι καποιος που δ βλεπετε συχνα, για το παιδι ειναι ενας "αγνωστος" καθε φορα κ θελει χρονο να τον συνηθισει

 

Μα απορώ δλδ γτ το κάνει. Αφού του έχουμε πει τόσες φορές. Το βλέπει άλλωστε. Νομίζω πως πιστεύει πως έτσι θα τον συνηθισει ευκολότερα η μικρή. Τον βλέπουμε σίγουρα 1-2 φορές το μήνα. Δεν είναι ότι δεν τον ξέρει. Θα συνεχίσω να εξηγώ τα αυυονοητα πάντως.

[kotsifikos]

7 hours ago, Astrien said:

Πώς βρε κορίτσια όμως τι να του πω.. Κι εμένα δε μου αρέσει η συμπεριφορά του, αλλα είναι πολύ κοντινός μας συγγενής. Σε τέτοια θέματα κομπλάρω. 

Να του το πείς ακομα και αν είναι πολυ στενός συγγενής, στο κάτω κάτω σημασία έχει πως νιώθει το παιδί σου, και όχι να μην παρεξηγηθεί ο συγγενής. Όταν λέει πως δεν θέλει αγκαλιά και φιλιά από τους άλλους δεν θέλει..(άσε που εδώ που τα λέμε το λογικό είναι αυτό ) δεν πρέπει να πιέζεται να δεχθεί αυτό το παιχνίδι από τον θείο αφού δυσανασχετεί τόσο πολυ, άκου το παιδί σου, άκου το όχι που λέει εκείνη την στιγμή χωρίς να φοβάσαι μην παρεξηγηθεί ο θείος ή ο κάθε θείος .

7 hours ago, Astrien said:

Μα απορώ δλδ γτ το κάνει. Αφού του έχουμε πει τόσες φορές. Το βλέπει άλλωστε. Νομίζω πως πιστεύει πως έτσι θα τον συνηθισει ευκολότερα η μικρή. Τον βλέπουμε σίγουρα 1-2 φορές το μήνα. Δεν είναι ότι δεν τον ξέρει. Θα συνεχίσω να εξηγώ τα αυυονοητα πάντως.

και πολυ καλά θα κάνεις.

Μα αφού βλέπει πως δεν αρέσει στο παιδί και εσύ του το λές γιατί συνεχίζει? εεε προκαλεί τελικά να του το πεις πιο ωμά και να παρεξηγηθεί. Και πάλι, δεν πειράζει, προσωπικά αν υπήρχε άτομο που ''πίεζε'' τοσο πολύ το παιδι μου για αγκαλιά ενώ εκείνο δεν ήθελε καθόλου δεν θα με ένιαζε να παρεξηγηθεί.

[Έσπερος]

Μια γειτόνισσα και φίλη έχει πάει κάποιες φορές να βουτήξει τον δικό μου για αγκαλιά και τώρα τσιρίζει με την υποψία και μόνο ότι θα περάσουμε από το σπίτι τους. Μικρούλης καθόταν αγκαλιά της, πέρσι το καλοκαίρι συνέχεια εκεί ήμαασταν. ΤΟν χειμώνα αραιώσαμε γιατί αυτή δούλευε απογεύματα, και πηγαίναμε σπάνια καμιά Κυριακή, κι από τότε κάπως δεν ξέρω, την ξέμαθε, δεν του άρεσε στο σπίτι τους μέσα, δυσφορεί. Εκείνη έχει μεγαλα παιδιά και είναι και της λογικής ότι έτσι γκρινιάζουν και δεν έχουν τίποτα, αυτά τα κλασικά, κι έτσι αναγκαστικά περιόρισα τα πολλά πολλά και τώρα που καλοκαίριασε και κάθονται στη βεράντα προσπαθώ σταδιακά να πηγαίνουμε, με τον μικρό μόνο αγκαλιά μου και σε απόσταση, μπας και τη συνηθίσει για να περνάει λίγο πιο ευχάριστα και για μένα το απόγευμα! 

16 ώρες πρίν, Astrien είπε:

Κάποιες φορές και εμένα με κουράζει να μιλάω για τη μικρή. Όταν όμως με ρωτάνε τα νέα μου είναι το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλο να πω. Δλδ αφου πλεον το παιδί είναι η καθημερινότητα του. Τι να πω; σίγουρα αν καθίσουμε να συζητήσουμε περισσότερη ώρα θα προκύψουν κι άλλα θέματα συζητησης πράγμα όμως όχι πολύ συνηθισμένο λόγω περιορισμένου χρόνου 

Κι εμένα όταν με ρωτάνε τα νέα μου δεν έχω τι να πω! Λέω απλά "ησυχα" ή τα "τα ιδια" και για τον μικρο οτι ολα καλα κ μεγαλωνει. Γενικα στην καθημερινοτητα βαριεμαι να αναλύω το καθετί. στις γιαγιαδες δλδ δεν δινω καθημερινη αναφορα αν ηταν ενταξει, αν τον πονουσε η κοιλια, αν τον ενοχλει το δοντι, τι εφαγε κλπ. μου φαινεται βαρετό κ κουραστικο αλλα το κάνει λίγο ο αντρας μου.  φιλους με παιδια στην ιδια ηλικια ρωταω για να συγκρινω.

[Astrien]

Just now, Έσπερος είπε:

Μια γειτόνισσα και φίλη έχει πάει κάποιες φορές να βουτήξει τον δικό μου για αγκαλιά και τώρα τσιρίζει με την υποψία και μόνο ότι θα περάσουμε από το σπίτι τους. Μικρούλης καθόταν αγκαλιά της, πέρσι το καλοκαίρι συνέχεια εκεί ήμαασταν. ΤΟν χειμώνα αραιώσαμε γιατί αυτή δούλευε απογεύματα, και πηγαίναμε σπάνια καμιά Κυριακή, κι από τότε κάπως δεν ξέρω, την ξέμαθε, δεν του άρεσε στο σπίτι τους μέσα, δυσφορεί. Εκείνη έχει μεγαλα παιδιά και είναι και της λογικής ότι έτσι γκρινιάζουν και δεν έχουν τίποτα, αυτά τα κλασικά, κι έτσι αναγκαστικά περιόρισα τα πολλά πολλά και τώρα που καλοκαίριασε και κάθονται στη βεράντα προσπαθώ σταδιακά να πηγαίνουμε, με τον μικρό μόνο αγκαλιά μου και σε απόσταση, μπας και τη συνηθίσει για να περνάει λίγο πιο ευχάριστα και για μένα το απόγευμα! 

Κι εμένα όταν με ρωτάνε τα νέα μου δεν έχω τι να πω! Λέω απλά "ησυχα" ή τα "τα ιδια" και για τον μικρο οτι ολα καλα κ μεγαλωνει. Γενικα στην καθημερινοτητα βαριεμαι να αναλύω το καθετί. στις γιαγιαδες δλδ δεν δινω καθημερινη αναφορα αν ηταν ενταξει, αν τον πονουσε η κοιλια, αν τον ενοχλει το δοντι, τι εφαγε κλπ. μου φαινεται βαρετό κ κουραστικο αλλα το κάνει λίγο ο αντρας μου.  φιλους με παιδια στην ιδια ηλικια ρωταω για να συγκρινω.

Εγώ στην αρχή το έκανα πολύ αυτό το λάθος με τις γιαγιάδες. Με έπαιρναν τηλ και ρωτούσαν και εγώ έλεγα με κάθε λεπτομέρεια τι έκανε, τι έπαθε, αν πονάει, αν κοιμηθηκε κτλ. Μετά διαπίστωσα πως όσο τα έλεγα τόσο πιο πολυ ανακατεύονταν και έδιναν συμβουλές που θεωρούσα λάθος.Επομενως το έκοψα. Τώρα θα περιοριστώ στα απαραίτητα. Βέβαια στη μαμά μου μπορεί που και που να μιλήσω πιο ανοιχτά και αυτό γτ ξέρω ότι δεν ανακατεύεται τοσο. 

[Έσπερος]

Just now, Astrien είπε:

Εγώ στην αρχή το έκανα πολύ αυτό το λάθος με τις γιαγιάδες. Με έπαιρναν τηλ και ρωτούσαν και εγώ έλεγα με κάθε λεπτομέρεια τι έκανε, τι έπαθε, αν πονάει, αν κοιμηθηκε κτλ. Μετά διαπίστωσα πως όσο τα έλεγα τόσο πιο πολυ ανακατεύονταν και έδιναν συμβουλές που θεωρούσα λάθος.Επομενως το έκοψα. Τώρα θα περιοριστώ στα απαραίτητα. Βέβαια στη μαμά μου μπορεί που και που να μιλήσω πιο ανοιχτά και αυτό γτ ξέρω ότι δεν ανακατεύεται τοσο. 

Συμβουλες και να μη λες, θα ακους! μην το ψαχνεις! απλως μου φαινεται οτι οι λεπτομερειες για τετριμμένα θέματα σε κανουν να χασεις την ουσία. εγω κυριως "κατορθωματα" αναφερω εξτος αν τυχει κατι σοβαρο, αλλα γενικα ετσι ειμαι κ με τον εαυτο μου, δεν λεω καθε μερα στη μανα μου τι καναμε, τι φαγαμε, τι ωρα κοιμηθηκαμε, αν κουραστήκαμε κλπ. 

 

Παντως σχετικα με το τι λες στους φιλους για τα παιδια, υπαρχει κ το αλλο ακρο να σε ρωτανε κ να απαντάς αόριστα λες κ σου παραβιάζουν την ιδιωτική ζωή σου. Εχω μια συναδελφο με μωρο που ενω επιδιώκει κ η ιδια να επικοινωνουμε πού κ πού, απαντάει τοσο γενικόλογα που νομιζεις οτι κατι κρυβει. κ θεωρω οτι γενικα δεν κανω αδιάκριτες ερωτησεις. δλδ αυτα που εγω θεωρω αδιάκριτα δεν τα ρωταω (αν θηλαζει, αν κοιμαται το βραδυ- οχι αδιάκριτο απλως βλακώδες, αν τρωει, αν μιλαει, γενικα πραγματα που αγχωνουν). ρωταω πιο στοχευμένα πχ πώς σου φαινεται τωρα που παιζει/ γελαει/επικοινωνει κλπ. Κι ομως απο τον τροπο που απαντάει νιωθω σαν να ρωταω πολλα. 

[kotsifikos]

Just now, Έσπερος said:

 

 

Παντως σχετικα με το τι λες στους φιλους για τα παιδια, υπαρχει κ το αλλο ακρο να σε ρωτανε κ να απαντάς αόριστα λες κ σου παραβιάζουν την ιδιωτική ζωή σου. Εχω μια συναδελφο με μωρο που ενω επιδιώκει κ η ιδια να επικοινωνουμε πού κ πού, απαντάει τοσο γενικόλογα που νομιζεις οτι κατι κρυβει. κ θεωρω οτι γενικα δεν κανω αδιάκριτες ερωτησεις. δλδ αυτα που εγω θεωρω αδιάκριτα δεν τα ρωταω (αν θηλαζει, αν κοιμαται το βραδυ- οχι αδιάκριτο απλως βλακώδες, αν τρωει, αν μιλαει, γενικα πραγματα που αγχωνουν). ρωταω πιο στοχευμένα πχ πώς σου φαινεται τωρα που παιζει/ γελαει/επικοινωνει κλπ. Κι ομως απο τον τροπο που απαντάει νιωθω σαν να ρωταω πολλα. 

Ρε έσπερο και εμένα αυτό με κάνει να νιώθω άβολα, λες και ρώτησα κάτι αδιάκριτο. Πάντως εγώ πλέον σε τέτοια άτομα δεν ρωτάω τίποτα γιατί πολλές φορές με έχουν φέρει σε δύσκολη θέση με την  απάντηση τους, ας μου πουν ότι θέλουν εκείνοι. 

[Έσπερος]

Just now, kotsifikos είπε:

Ρε έσπερο και εμένα αυτό με κάνει να νιώθω άβολα, λες και ρώτησα κάτι αδιάκριτο. Πάντως εγώ πλέον σε τέτοια άτομα δεν ρωτάω τίποτα γιατί πολλές φορές με έχουν φέρει σε δύσκολη θέση με την  απάντηση τους, ας μου πουν ότι θέλουν εκείνοι. 

ε κι εγώ το χω κοψει. λεω κατι χαζο του στιλ "η μπεμπα τι κανει; μεγαλωνει;" και ας απαντησει ο,τι θελει! εγω λεω δυο κουβεντες παραπανω για τον δικο μου αλλα με κανει να κλείνομαι κ για μενα, να μη θελω ουτε εγω να πω πολλα. αφου καποιες φορες που σκεφτομαι να στειλω κανενα μηνυμα λεω ας μην γινω φορτικη κ μου στελνει εκεινη τελικά, αλλα ετσι σφίγγα οι απαντησεις...! 

 

εγω πάντως δεν κομπλάρω να πω ότι ο δικος μου δεν κανει  κατι που κανουν αλλα παιδακια συνομηλικα. κομπλάρω μονη μου δλδ αλλα δεν θα κρύψω οτι δεν μιλαει ακομα πχ ή οτι αργησε να μου αφησει το χεράκι. 

[vicky86]

10 ώρες πρίν, Astrien είπε:

Μα απορώ δλδ γτ το κάνει. Αφού του έχουμε πει τόσες φορές. Το βλέπει άλλωστε. Νομίζω πως πιστεύει πως έτσι θα τον συνηθισει ευκολότερα η μικρή. Τον βλέπουμε σίγουρα 1-2 φορές το μήνα. Δεν είναι ότι δεν τον ξέρει. Θα συνεχίσω να εξηγώ τα αυυονοητα πάντως.

Δ ειναι μεγαλη συχνοτητα. Απο ενος μεχρι δυο πηγαινα στο πατρικο μου με την κορη μου 2-3φορες την εβδομαδα. Κ τον επομενο χρονο τουλ μια φορα τον μηνα, γτ μετακομισαμε. Καθε φορα που μας εβλεπε ο μπαμπας μου ζητουσε αγκαλια απο την κορη μου, δ πηγε ποτε. Ειδικα οταν εβλεπε οτι αγκαλιαζε την μαμα μου σιγουρα θα τον στεναχωρουσε, ομως μεχρι να φυγουμε θα τον πλησιαζε κ εκεινον. Μπορει να μην ηταν το κλασικο με το που μπει η φευγωντας αλλα αφου ειχε παρει τον χρονο της. Μεγαλωνοντας εγινε πιο διαχυτικη μαζι του

Το ιδιο κ με τον αδερφο μου, δ ηθελε αμεσως

Ο μικρος ακομη πιο δυσκολος γτ απο οταν γεννηθηκε εκεινος δ τους εβλεπε με τοση συχνοτητα. Καθε φορα ηθελε χρονο να τους συνηθισει για να παιξει μαζι τους, κ γενικα ειναι πολυ ντροπαλος ειδικα με καποιους

Αυτο που εχω παρατηρησει ειναι οτι συμπαθουν πολυ πιο νεαρα ατομα, συνηθως οχι με μουσια, κ ειδικα αν θελει κ ο ενηλικος να παιξει μαζι τους

[Έσπερος]

Just now, vicky86 είπε:

ο που εχω παρατηρησει ειναι οτι συμπαθουν πολυ πιο νεαρα ατομα, συνηθως οχι με μουσια, κ ειδικα αν θελει κ ο ενηλικος να παιξει μαζι τους

Κι εμενα που ειναι σε φαση ντροπής κ άρνησης, συμπαθεί ατομα νεα κυρίως κοπέλες. Και κοσμο που αδιαφορεί για αυτον δλδ δεν δειχνει να θελει να τον αγκαλιάσει ή να τον αγγίξει. Στις βόλτες ή στην παραλία μιλάει από μόνος του σε νεα ατομα που δεν τα γνωρίζουμε κ απλώς περνούν διπλα μας. αν ομως μας πλησιάσει καποιος γνωστός στη γειτονια αμεσως θελει αγκαλια, ευτυχως τουλαχιςτον σταματησε τη τσιρίδα.