Αναμνηστικά γέννησης για φίλους

[Mama_Anesti_]

11 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Πάντως αυτό που λέτε πολλές γενικά ότι αν έχεις μωρό δεν θα μπορείς άλλες έγνοιες κλπ, είναι νομίζω δίκοπο μαχαίρι. Γιατί τελικά καταλήγεις να μεγαλοποιείς καταστάσεις αντί να συνεχίζεις κανονικά τη ζωή σου, προσαρμοσμένη απλώς με την άφιξη του νέου μέλους. Δεν ξέρω πώς το βίωσε η καθεμία, εμένα πάντως αυτό το στιλ ότι δεν χρειάζεται να ασχολούμαι με τίποτα άλλο για να είμαι απερίσπαστη για το μωρό

Προσωπικά όταν ήμουν έγκυος και διάβαζα πως δεν θα μπορώ να κάνω τίποτα άλλο πέρα απ ότι αφορα το μωρο δεν το πίστευα με τίποτα!

 

 Ώσπου γέννησα και άλλαξαν τα παντα! 

 

  Όσο περνούσε ο καιρός τα πράγματα βελτιώνονταν αργά. Ώσπου γύρω στο χρόνο είδα διαφορά και στον 1.5 χρόνο τα πράγματα ισορροπησαν για μας. Ο μικρός άρχισε να παίζει μόνος του λίγη ώρα, ξεκόλλησε απ την "αγκαλιά" μου, σταμάτησα κι εγώ να  κοιτώ την ώρα λόγο διακοπών. Καθομασταν με τις ώρες στην θάλασσα και αυτό έκανε καλό και στους τρεις μας. Ο μικρός έπαιζε με τα κουβαδακια του, εγώ έβλεπα κόσμο, κίνηση κτλ.  Πηγαίναμε ανεμελα τις βόλτες μας αφού ο μικρός μπορούσε να φάει ότι κι εμείς, δεν κουραζοταν ευκολα, έστρωσε τον βραδυνό του ύπνο. Γενικά όταν χαλαρωσαμε και αρχισαμε να κάνουμε πράγματα για όλους και όχι μόνο για το μωρό οργανωθηκαμε καλυτερα!

 

 Οπότε έχεις δίκιο για το "δικοπο μαχαίρι" και θεωρώ πολύ σημαντική την επισήμανση σου! 

[Lenia16]

On 20/2/2019 at 2:39 ΜΜ, Έσπερος είπε:

Εντάξει σστοτον  παιδικό είναι θέμα ευθύνης και το καταλαβαίνω. Αλλά συγγνώμη, στα πάρτι δεν τρώνε τα παιδιά σας; Ή προτιμάτε να σας σερβίρουνν πατατάκια και κατεψυγμένα σφολιατοειδή του σουπερμάρκετ; Εκτός αν συνηθίζετε να σας καλούν σε πάρτι με κέτερινγκ.  Δεν μπορώ να φανταστώ ότι κάποιος που μπαίνει στον κόπο να φτιάξει χειροποίητο δεν φροντίζει τα υλικά.

 

Οι συγγενείς μας βλέπουν στις γιορτές μόνο. Φυσικά κ στέλνω φωτογραφίες και εννοείται ότι περιμένω πώς κ πώς να μου στείλουν κ τα ανίψια μ ου. ηλεκτρονικά προφανώς.Και σε φίλους στέλνω, όταν ξέρω ότι δν γίνομαι φορτική. Αντίθετα με έχει πειράξει κάπως που μια συνάδελφος, όχι κολλητή, αλλά με την οποία λόγω εγκυμοσύνης κ μωρών έχουμε πλέον μια κάποια επικοινωνία, δεν μου εχει στείλει ούτε μία φωτογραφία του μωρού της. Το θεωρώ κρυψίνοια. Δηλαδή τι, θα σχολιάσω κάτι και φοβάται; 

Οχι δεν είνια έθιμο. Απλώς επειδή είναι επαρχία νομίζω ότι ανταγωνίζονται. Κάποια θα το ξεκίνησε και το συνεχίζουν οι άλλες. Είναι κ εύκολο, όλοι στα 5-10 λεπτά από το σχολείο μένουμε, δεν είναι ότι σηκώνεσαι αξημέρωτα, ψάχνεις να παρκάρεις, και κουβαλάς και την πιατέλα!!!!

Μμμ, εγώ δεν τρώω φαγητά κ γλυκά που πρέπει να βάλεις χέρι για να τα φτιάξεις ούτε καν από πολύ δικούς μου, μόνο απτή μάνα μου κ την πεθερά μου! Παλιά γειτόνισσα (μεγάλη σε ηλικία) όταν έφτιαχνε πίτα τη ραντιζε με νερό απτό στόμα της. Οπότε μην είσαι πολύ σίγουρη για το πώς παρασκευάζει ο καθένας τα κεράσματα του. Συγνώμη αν στη χαλάω, δεν ξέρω αν είσαι σιχασιαρα αλλά εγώ είμαι πολυ.

Δεν διάβασα από την αρχή οπότε δεν ξέρω τι έχει ειπωθεί για το αρχικό θέμα αλλά για ποιο λόγο να κεράσεις κάτι ιδιαίτερο στο μαιευτήριο; Γιατί δεν παίρνετε απλά γλυκά, άντε αν θέλεις κάτι πιο σούπερ μπορείς να παραγγείλεις μπισκότα με ζαχαρόπαστα με κάποιο παιδικό σχέδιο. Ξέρω ότι τώρα σου φαίνονται όλα πολύ σημαντικά αλλά τότε το μόνο που θα θέλεις είναι απλά την ησυχία σου.

[little lamb]

Εντάξει δεν το θεωρώ και συγκλονιστικής σημασίας, απλά σκέφτηκα μήπως ήταν κάτι πιο χαριτωμένο έτσι για γούστο! Και με αφορμή το ότι η αδερφή μου έδινε λικεράκια που είχε φτιάξει η μητέρα μας και είχαν διακοσμήσει και τα μπουκαλάκια στο τέλος της εγκυμοσύνης και ήταν μια πολύ ευχάριστη διαδικασία. Παραδέχομαι ότι σκέφτομαι λίγο και ότι επειδή πολλοί επισκέπτες θα είναι κοινοί, μπορεί να φανεί κάπως που η μία αδελφή έκανε κάτι τόσο όμορφο και η άλλη σαν να βαρέθηκε να ασχοληθεί! Εντάξει μπορεί να είναι βλακεία αλλά μου πέρασε από το μυαλό! Πάντως δεν μιλάω απαραιτήτως για το μαιευτήριο, το έλεγα γενικά σαν ευχαριστήριο σε όποιον φέρει δώρο στο μωράκι.

[Lenia16]

πρίν από 7 λεπτά , little lamb είπε:

Εντάξει δεν το θεωρώ και συγκλονιστικής σημασίας, απλά σκέφτηκα μήπως ήταν κάτι πιο χαριτωμένο έτσι για γούστο! Και με αφορμή το ότι η αδερφή μου έδινε λικεράκια που είχε φτιάξει η μητέρα μας και είχαν διακοσμήσει και τα μπουκαλάκια στο τέλος της εγκυμοσύνης και ήταν μια πολύ ευχάριστη διαδικασία. Παραδέχομαι ότι σκέφτομαι λίγο και ότι επειδή πολλοί επισκέπτες θα είναι κοινοί, μπορεί να φανεί κάπως που η μία αδελφή έκανε κάτι τόσο όμορφο και η άλλη σαν να βαρέθηκε να ασχοληθεί! Εντάξει μπορεί να είναι βλακεία αλλά μου πέρασε από το μυαλό! Πάντως δεν μιλάω απαραιτήτως για το μαιευτήριο, το έλεγα γενικά σαν ευχαριστήριο σε όποιον φέρει δώρο στο μωράκι.

Αν μου δίνανε λικέρ σε μαιευτήριο θα μου φαινόταν περίεργο! Ωραίο δωράκι αλλά για γάμο ας πούμε. Εμένα πάντως που έχω πάει άπειρα δώρα σε νεογέννητα ποτέ δε μου έδωσαν τπτ σαν αναμνηστικο. Άντε ένα γλυκό κ αυτό όχι πάντα. Να παρεξηγηθω;

Γενικά πάντως αν θέλεις να κάνεις κάτι να το κάνεις κ μη σκέφτεσαι τι και πως. Να κάνεις αυτό που νιώθεις.

 

Μπορείς αφού γυρίσετε σπίτι κ ηρεμήσετε λίγο να βγάλετε μια όμορφη φωτογραφία με τα ποδαράκια πχ του μωρού (εγώ δε θα το έβγαζα να το στείλω ολόκληρο) κ να την ταχυδρομησετε με τις ευχαριστίες σας. Αυτό ναι θα μου αρεσε.

Επεξεργάστηκαν 21 Φεβρουαρίου,2019 by Lenia16

[Mama_Anesti_]

Υπάρχουν και μπομπονιερες για το μαιευτήριο σαν αναμνηστικό! Δεν έδωσα αλλά έχω λάβει! Ήταν ένα μικρό κουτάκι με κουφέτα και από πάνω, διακοσμητικά, είχε σε μικρογραφιες διάφορα σχέδια, πχ πιπιλα, καροτσάκι, μπιμπερο. Δεν ξέρω αν το περιγράψω καλά αλλά ήταν όμορφο!

[little lamb]

πρίν από 2 λεπτά , Mama_Anesti_ είπε:

Υπάρχουν και μπομπονιερες για το μαιευτήριο σαν αναμνηστικό! Δεν έδωσα αλλά έχω λάβει! Ήταν ένα μικρό κουτάκι με κουφέτα και από πάνω, διακοσμητικά, είχε σε μικρογραφιες διάφορα σχέδια, πχ πιπιλα, καροτσάκι, μπιμπερο. Δεν ξέρω αν το περιγράψω καλά αλλά ήταν όμορφο!

 

Ναι έχω δει τέτοια αλλά μου φαίνονται πολύ grande, είναι σαν μπομπονιέρες κανονικές για βάφτιση. Ευχαριστώ πάντως!

[Mama_Anesti_]

Επίσης, θα σου έλεγα να μην λαβεις υπόψη σου αν κάποιος τρώει ή όχι το χειροποίητο ή του αρέσει ή όχι το γλυκό κτλ. Σημασία έχει ή χειρονομία και ή σκέψη πως θέλεις να κάνεις κάτι ξεχωριστό για την γέννηση του παιδιού σου. Εσύ κάνε αυτό που θεωρεις σωστό! Με το καλό να δεχθείς το μωρό σου! 

 

 

[little lamb]

 

Καλά εννοείται αυτό! Ποτέ δεν μπορεί να αρέσει κάτι σε όλους! Ευχαριστώ!

[erin0000]

On 20/2/2019 at 2:39 ΜΜ, Έσπερος είπε:

Εντάξει σστοτον  παιδικό είναι θέμα ευθύνης και το καταλαβαίνω. Αλλά συγγνώμη, στα πάρτι δεν τρώνε τα παιδιά σας; Ή προτιμάτε να σας σερβίρουνν πατατάκια και κατεψυγμένα σφολιατοειδή του σουπερμάρκετ; Εκτός αν συνηθίζετε να σας καλούν σε πάρτι με κέτερινγκ.  Δεν μπορώ να φανταστώ ότι κάποιος που μπαίνει στον κόπο να φτιάξει χειροποίητο δεν φροντίζει τα υλικά.

 

Οι συγγενείς μας βλέπουν στις γιορτές μόνο. Φυσικά κ στέλνω φωτογραφίες και εννοείται ότι περιμένω πώς κ πώς να μου στείλουν κ τα ανίψια μ ου. ηλεκτρονικά προφανώς.Και σε φίλους στέλνω, όταν ξέρω ότι δν γίνομαι φορτική. Αντίθετα με έχει πειράξει κάπως που μια συνάδελφος, όχι κολλητή, αλλά με την οποία λόγω εγκυμοσύνης κ μωρών έχουμε πλέον μια κάποια επικοινωνία, δεν μου εχει στείλει ούτε μία φωτογραφία του μωρού της. Το θεωρώ κρυψίνοια. Δηλαδή τι, θα σχολιάσω κάτι και φοβάται; 

Οχι δεν είνια έθιμο. Απλώς επειδή είναι επαρχία νομίζω ότι ανταγωνίζονται. Κάποια θα το ξεκίνησε και το συνεχίζουν οι άλλες. Είναι κ εύκολο, όλοι στα 5-10 λεπτά από το σχολείο μένουμε, δεν είναι ότι σηκώνεσαι αξημέρωτα, ψάχνεις να παρκάρεις, και κουβαλάς και την πιατέλα!!!!

 

Θα φάνε στο πάρτυ και το χειροποίητο... Αλλά νιώθω πιο ασφαλής (όταν δεν ξέρω καλά τον άλλον) με τα έτοιμα. Ειδικά σε κάτι μαζώξεις-κεράσματα σχολείου που δεν ξέρεις από που ακριβώς προέρχονται τα φοβάμαι πολύ. Έχει τύχει άλλες να φέρνουν πχ πράγματα που έφτιαξε λέει η πεθερά τους... Τρέχα γύρευε, πότε τα έφτιαξε η πεθερά και γιατί τα ξεφορτώνεται η νύφη... :-D

 

Φωτογραφίες εγώ στέλνω και βάζω στο fb επιλεκτικά. Αυτό που δεν κάνω είναι να στείλω ειδική παραγγελία, με φορεμένο κάποιο συγκεκριμένο δώρο.

On 21/2/2019 at 10:35 ΠΜ, Έσπερος είπε:

 

Πάντως αυτό που λέτε πολλές γενικά ότι αν έχεις μωρό δεν θα μπορείς άλλες έγνοιες κλπ, είναι νομίζω δίκοπο μαχαίρι. Γιατί τελικά καταλήγεις να μεγαλοποιείς καταστάσεις αντί να συνεχίζεις κανονικά τη ζωή σου, προσαρμοσμένη απλώς με την άφιξη του νέου μέλους. Δεν ξέρω πώς το βίωσε η καθεμία, εμένα πάντως αυτό το στιλ ότι δεν χρειάζεται να ασχολούμαι με τίποτα άλλο για να είμαι απερίσπαστη για το μωρό, με τσάκισε και δεν υπερβάλλω στην επιλογή της λέξης.

 

Συμφωνώ σε αυτό. 

[little lamb]

1 hour ago, erin0000 είπε:

Αυτό που δεν κάνω είναι να στείλω ειδική παραγγελία, με φορεμένο κάποιο συγκεκριμένο δώρο.

 

Μου κάνει εντύπωση που πήρε τόση έκταση αυτή η ιδέα.

Ξαναλέω ότι δεν θα έντυνα και ξέντυνα το παιδί με το ένα συνολάκι μετά το άλλο σαν μοντέλο και να το φωτογραφίζω για ώρα! Απλά κάποια στιγμή που θα τύχαινε να φοράει ένα ρούχο μπορεί να έλεγα "ας το βγάλω μία φωτογραφία μιας που φοράει αυτό" και να την έστελνα. Εννοείται αν το παιδί ήταν καλοδιάθετο και ήρεμο.

Ούτως ή άλλως αν φορούσε κάποιο ρούχο που μου άρεσε πολύ θα το έβγαζα, άσχετα αν το είχε φέρει κάποιος ή αν θα την έστελνα. Έτσι απλά για να το έχω με το τάδε ρούχο.

Ή αντίστοιχα παίζοντας αμέριμνο με κάποιο παιχνίδι που έφερε κάποιος, μπορεί να το έβγαζα και να του την έστελνα.

Εξάλλου και τυχαία έτσι κι αλλιώς τα μωρά έχουν φωτογραφίες με πολλά διαφορετικά ρούχα και παιχνίδια, σίγουρα θα τύχει να υπάρχει μία με κάτι που έφερε κάποιος, γιατί να μην του έστελνα αυτή αντί κάποιας άλλης;

Το είπα απλά ως μια (απλή στο μυαλό μου) ιδέα, όχι σαν κάτι τόσο ψυχαναγκαστικό. Και δεν καταλαβαίνω γιατί θεωρήθηκε τόσο περίπλοκο στην υλοποίηση!

[Macgyver]

πρίν από 30 λεπτά , little lamb είπε:

 

Μου κάνει εντύπωση που πήρε τόση έκταση αυτή η ιδέα.

Ξαναλέω ότι δεν θα έντυνα και ξέντυνα το παιδί με το ένα συνολάκι μετά το άλλο σαν μοντέλο και να το φωτογραφίζω για ώρα! Απλά κάποια στιγμή που θα τύχαινε να φοράει ένα ρούχο μπορεί να έλεγα "ας το βγάλω μία φωτογραφία μιας που φοράει αυτό" και να την έστελνα. Εννοείται αν το παιδί ήταν καλοδιάθετο και ήρεμο.

Ούτως ή άλλως αν φορούσε κάποιο ρούχο που μου άρεσε πολύ θα το έβγαζα, άσχετα αν το είχε φέρει κάποιος ή αν θα την έστελνα. Έτσι απλά για να το έχω με το τάδε ρούχο.

Ή αντίστοιχα παίζοντας αμέριμνο με κάποιο παιχνίδι που έφερε κάποιος, μπορεί να το έβγαζα και να του την έστελνα.

Εξάλλου και τυχαία έτσι κι αλλιώς τα μωρά έχουν φωτογραφίες με πολλά διαφορετικά ρούχα και παιχνίδια, σίγουρα θα τύχει να υπάρχει μία με κάτι που έφερε κάποιος, γιατί να μην του έστελνα αυτή αντί κάποιας άλλης;

Το είπα απλά ως μια (απλή στο μυαλό μου) ιδέα, όχι σαν κάτι τόσο ψυχαναγκαστικό. Και δεν καταλαβαίνω γιατί θεωρήθηκε τόσο περίπλοκο στην υλοποίηση!

Μία ιδέα έδωσες και την πήγαμε ένα δύο τρία βήματα παραπέρα :)  ! Το κακό του γραπτού λόγου :) προφορικά θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον, γιατί θα μοιραζόμασταν κι έναν καφέ :) 

[erin0000]

πρίν από 40 λεπτά , little lamb είπε:

 

Μου κάνει εντύπωση που πήρε τόση έκταση αυτή η ιδέα.

Ξαναλέω ότι δεν θα έντυνα και ξέντυνα το παιδί με το ένα συνολάκι μετά το άλλο σαν μοντέλο και να το φωτογραφίζω για ώρα! Απλά κάποια στιγμή που θα τύχαινε να φοράει ένα ρούχο μπορεί να έλεγα "ας το βγάλω μία φωτογραφία μιας που φοράει αυτό" και να την έστελνα. Εννοείται αν το παιδί ήταν καλοδιάθετο και ήρεμο.

Ούτως ή άλλως αν φορούσε κάποιο ρούχο που μου άρεσε πολύ θα το έβγαζα, άσχετα αν το είχε φέρει κάποιος ή αν θα την έστελνα. Έτσι απλά για να το έχω με το τάδε ρούχο.

Ή αντίστοιχα παίζοντας αμέριμνο με κάποιο παιχνίδι που έφερε κάποιος, μπορεί να το έβγαζα και να του την έστελνα.

Εξάλλου και τυχαία έτσι κι αλλιώς τα μωρά έχουν φωτογραφίες με πολλά διαφορετικά ρούχα και παιχνίδια, σίγουρα θα τύχει να υπάρχει μία με κάτι που έφερε κάποιος, γιατί να μην του έστελνα αυτή αντί κάποιας άλλης;

Το είπα απλά ως μια (απλή στο μυαλό μου) ιδέα, όχι σαν κάτι τόσο ψυχαναγκαστικό. Και δεν καταλαβαίνω γιατί θεωρήθηκε τόσο περίπλοκο στην υλοποίηση!

 

Δεν το θεώρησα ψυχαναγκαστικό... Ίσως περιττό. Ή μη αναγκαίο... 

[little lamb]

Just now, erin0000 είπε:

 

Δεν το θεώρησα ψυχαναγκαστικό... Ίσως περιττό. Ή μη αναγκαίο... 

 

Ναι σε αυτό δεν διαφωνώ. Όλα αυτά είναι μη αναγκαία (και οι μπομπονιέρες, και οι διακοσμήσεις σε δωμάτια και ένα σωρό άλλα που κάνουμε, εννοείται πως δεν είναι σοβαρά θέματα). Απλώς είναι μικρά πράγματα που ομορφαίνουν τη ζωή!

[kotsifikos]

On 2/20/2019 at 12:11 PM, Anna3011 said:

Αν μετά την επιστροφή στο σπίτι έχεις το κουράγιο και τη διάθεση να ντύσεις το νεογέννητο με τα ρουχαλάκια από τα δώρα και να το φωτογραφίζεις, να εμφανίσεις στη συνέχεια τις φωτογραφίες και να τις στείλεις σε συγγενείς και φίλους, θα σου βγάλω το καπέλο!

Ακριβώς την ίδια σκέψη έκανα και εγώ!!!

 

[Αννα 35]

Δεν ξέρω γιατί, αλλά για εμένα ο πρώτος καιρός με τα νεογέννητα στο σπίτι ήταν από τις καλύτερες εμπειρίες μου. Ειδικά στο τρίτο, που μετά τα δίδυμα μου φάνηκε παιχνιδάκι.

Δε λέω ότι δεν κουράστηκα ή ότι ήταν όλα εύκολα, όμως επειδή είχα εκ των προτέρων το attitude  ότι δεν θα είμαι μόνο μαμά πια, βρήκα τρόπους να προσαρμόσω τη ζωή μου στα νέα δεδομένα και να κάνω πράγματα που δεν είχαν άμεση αναφορά στα παιδιά, ακόμη και αν τα περιελάμβαναν.

Για να είμαι ειλικρινής, όταν ήρθαν τα παιδιά στη ζωή μας κι έπειτα επενδυσα σε νέα ενδιαφέροντα, γιατί πριν ακολουθούσα κυριολεκτικά το μοντέλο σπίτι - δουλειά - σπίτι και socializing στο ενδιάμεσο.

[Anna3011]

11 ώρες πρίν, Αννα 35 είπε:

Δεν ξέρω γιατί, αλλά για εμένα ο πρώτος καιρός με τα νεογέννητα στο σπίτι ήταν από τις καλύτερες εμπειρίες μου. Ειδικά στο τρίτο, που μετά τα δίδυμα μου φάνηκε παιχνιδάκι.

Δε λέω ότι δεν κουράστηκα ή ότι ήταν όλα εύκολα, όμως επειδή είχα εκ των προτέρων το attitude  ότι δεν θα είμαι μόνο μαμά πια, βρήκα τρόπους να προσαρμόσω τη ζωή μου στα νέα δεδομένα και να κάνω πράγματα που δεν είχαν άμεση αναφορά στα παιδιά, ακόμη και αν τα περιελάμβαναν.

Για να είμαι ειλικρινής, όταν ήρθαν τα παιδιά στη ζωή μας κι έπειτα επενδυσα σε νέα ενδιαφέροντα, γιατί πριν ακολουθούσα κυριολεκτικά το μοντέλο σπίτι - δουλειά - σπίτι και socializing στο ενδιάμεσο.

Φαντάζομαι βέβαια ότι υπήρχε μεγάλη εξωτερική βοήθεια προκειμένου να κάνεις πράγματα που δεν είχαν άμεση αναφορά στα παιδιά, ούσα λεχώνα με δίδυμα και αργότερα με ένα νεογέννητο και 2 νήπια. Να το διευκρινίζουμε και αυτό γιατί διαβάζουν και έγκυες που δεν έχουν την τύχη της βοήθειας από τρίτους και με την έλευση του νέου μέλους μπορεί να αναρωτηθούν γιατί τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα 

[Έσπερος]

πρίν από 30 λεπτά , Anna3011 είπε:

Φαντάζομαι βέβαια ότι υπήρχε μεγάλη εξωτερική βοήθεια προκειμένου να κάνεις πράγματα που δεν είχαν άμεση αναφορά στα παιδιά, ούσα λεχώνα με δίδυμα και αργότερα με ένα νεογέννητο και 2 νήπια. Να το διευκρινίζουμε και αυτό γιατί διαβάζουν και έγκυες που δεν έχουν την τύχη της βοήθειας από τρίτους και με την έλευση του νέου μέλους μπορεί να αναρωτηθούν γιατί τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα 

Υποθέτω ότι όταν υπάρχει ηδη μεγαλυτερο παιδι, ειδικα σε ηλικια που θα εχει καποιες δραστηριοτητες και καποια "κοινωνικη ζωη", εστω και την παιδικη χαρα, η οικογενεια προσαρμόζει το νεο βρεφος σε αυτα τα δεδομενα. Ετσι η μαμα γλιτωνει την κλεισουρα που απο φοβο ή διστακτικότητα ή απειρία είχε στο πρώτο παιδάκι. Η @Αννα 35 το εχει γραψει και αλλου οτι εχει την ανεση της βοηθειας και καλα κανει και την αξιοποιει. Το να μην εχεις κανεναν απολύτως ειναι δυσκολο και το ξερω απο πρωτο χερι, αλλα κι εμεις σαν ζευγαρι ταλαιπωρηθήκαμε πολυ απο κακο καταμερισμό εργασιων  ενω θα μπορουσαμε με την ίδια κούραση, εγώ να έχω μια μικρή ελευθερία κινήσεων χωρίς το μωρό έστω και για μισή ωρα, και ο άντρας μου να μην έχει την (ανομολόγητη) φοβία να ειναι μονος του με το παιδι (που δσν ειναι πια νεογεννητο) χωρις να ειναι σε βολτα. Αλλα βεβαια, αν εχεις κοντα σου καποιο συγγενικό προσωπο, ειναι πιο απλο και γι αυτο πιστευω οτι αντι να λεμε στις μέλλουσες μαμαδες να ζητούν απο συγγενεις βοηθεια για εξωτερικες διυλειες, ή για μαγειρεμα, να επιδιώκουν να κανουν κατι μονες τους απο πολυ νωρις. Εστω κι αν αυτο το κατι ειναι να πανε μεχρι τον φουρνο. Υποθετω οτι κι ενα θηλαζουν βρεφος λιγων ημερων μπορει να μεινει μιση ωρα με καποιον φροντιστή. 

[Αννα 35]

Ναι, είχα κι έχω πολύ μεγάλη εξωτερική βοήθεια, αλλά και πολύ βοήθεια από το σύζυγο. Όπως ανέφερε και η Έσπερος είναι κάτι που έχω τονίσει επανειλημμένως σε αναρτήσεις μου.

Παρόλα αυτά, επειδή έχω συναναστραφεί και άλλες γυναίκες, οι οποίες είχαν εξωτερική βοήθεια και μάλιστα πολλαπλάσια της δικής μου - και μισθωτή και συγγενική - καταλήγω στο συμπέρασμα πως το βασικότερο είναι η ψυχολογία με την οποία εισερχεσαι σε μια νέα κατάσταση.

Και όταν λέω ψυχολογία δεν εννοώ ούτε να ζεις στο ροζ συννεφάκι σου, ούτε να περιμένεις τα χειρότερα, αλλά να είσαι πεπεισμένη να δεχτείς τις όποιες αλλαγές και να αξιοποιήσεις τη νέα αυτή κατάσταση στο έπακρον.

Γνωρίζω κοπέλα, η οποία είχε εσωτερική γυναίκα και τη μητέρα της ολημερίς στο σπίτι, η οποία εάν τη ρωτήσεις θα σου πει πως η λοχεία ήταν η πιο άσχημη περίοδος της ζωής της - δεν υπήρχε ζήτημα επιλοχειας κατάθλιψης, απλά δεν της άρεσαν η συγκεκριμένες αλλαγές στη ζωή της.

Από την άλλη, η αδερφή μου, η οποία ούτε οικιακή βοηθό είχε, ούτε τη μητέρα μας επί ποδός, ούτε και πεθερά, θα σου πει πως η περίοδος της λοχείας ήταν η καλύτερη της, γιατί δεν την απασχολούσε καμία οικιακή εργασία, γιατί ήταν όλη μέρα αγκαλιά με το μωρό της, κοιμόταν όποτε ήθελε και έβλεπε όλη μέρα Netflix.

Επιμένω, λοιπόν, πως πέραν των αντικειμενικών παραγόντων, έχει να κάνει και με το πως ο καθένας προσωπικά αντιμετωπίζει την εκάστοτε κατάσταση.

 

[Έσπερος]

 

10 ώρες πρίν, Αννα 35 είπε:

Επιμένω, λοιπόν, πως πέραν των αντικειμενικών παραγόντων, έχει να κάνει και με το πως ο καθένας προσωπικά αντιμετωπίζει την εκάστοτε κατάσταση.

 

Σίγουρα παίζει ρόλο. Αλλά το είμαι όλη μέρα στον καναπέ και δεν χρειάζεται να κάνω τίποτα δεν ταιριάζει σε όλες. Εγώ πχ δεν μπορώ να χαλαρώσω έτσι. Και τώρα ακόμα που το παιδί έχει σταθερό πρόγραμμα και ξέρω τι ώρα θα κοιμηθεί το πρωί, μέχρι τότε, τρώγομαι να κάνω κάποια μικροδουλίτσα ενώ ξέρω ότι θα έχω χρόνο μετά.  Αλλά αυτά είναι υποκειμενικά. Άλλοι λένε ότι είναι σκληρό να κάνεις τις γυναίκες να πιστέψουν ότι πρέπει να είναι όπως πριν στην εμφάνιση, στην περιποίηση, στο σώμα, στην ψυχολογία. Εγώ πάλι διαπίστωσα εκ πείρας ότι αν είχα κάνει τα πάντα για να συμπεριφέρομαι σαν φυσιολογικός άνθρωπος και όχι σαν ζόμπι, θα ήμουν καλύτερα. Αλλά σε αυτό ειδικά ο δικός μου άντρας δεν βοήθησε, ενώ στα πρακτικά έκανε πάρα πολλά, δεν βοηθούσε στο να αποκτήσουμε μια κανονική ζωή και ως ένα βαθμό δεν βοηθάει ούτε τώρα. Κι όλα αυτά ενώ πριν λέγαμε ότι θα είμαστε οι χαλαροί γονείς, που θα πηγαίνουν παντού με το μωρό και δεν θα κλείνοναι και δεν θα λένε δικαιολογίες κλπ, έκανε στροφή 180 μοιρών και πάντα κάτι το έβρισκε επικίνδυνο.