Διαφορές μεταξύ παππουδογιαγιάδων

[Έσπερος]

Με τον κάπως αστείο τίτλο θέματος θέλω να συζητήσω έναν προβληματισμό μου σχετικά με τια διαφορές στον χαρακτήρα μεταξύ των γονιών μου και των πεθερικών μου σε σχέση με το μωρό και το πώς μπορεί αυτές να επηρεάσουν τη σχέση του παιδιού μαζί τους. 

 

Μένουμε μόνιμα μακριά από τους παππούδες, εμείς σε νησί και οι γονείς μας στην Αθήνα. Λόγω έλλειψης χώρου στο σπίτι μας και κόστους συγκοινωνιών οι δικοί μου ήρθαν να μας δουν μια φορά οταν το μωρό ήταν τριών μηνών και το είδαν κ τώρα που είναι έξι στην Αθήνα που μείναμε λίγες μέρες μαζί τους, ενώ τα πεθερικά μου το είδαν τώρα τώρα που πήγαμε στο εξοχικό. 

 

Οι γονείς μου είναι καλά στην υγεία τους αλλά όχι ιδιαίτερα σβέλτοι κ γυμνασμένοι οπότε δυσκολεύονται στην απασχόληση μωρού που σχεδόν μοουσουλάει, αρπάζει οτιδήποτε κλπ. Ο πατέρας μου επίσης είναι κλειστός άνθρωπος κ δεν μπορεί να κάνει αυτά που αρέσουν στα μωρά, γκριμάτσες, φωνούλες, τραγούδια, εκφραστική επικοινωνία κλπ. Η μητέρα μου είναι πιο εκδηλωτική. Τα πεθερικάμου είναι έμπειροι παππούδες με δύο εγγόνια ήδη που τα φροντίζουν αρκετές ώρες. Πιο αθλητθκοί τύποι, η πεθερά μου πολυ γυμνασμένη κ σβέλτη, κ πολύ πιο ανοιχτοί, επικοινωνιακοί κ εκδηλωτικοί. Και επειδή έχουν βοηθήσει τον άλλο γιο κ τη νύφη τους ξέρουν ακριβώς τι χρειάζεται κ τι να κάνουν για τους γονείς κ το μωρό. Οι γονείς μου δεν έχουν πείρα στο θέμς κ ενώ θέλουν να βοηθήσουν, δεν μπορούν. Λέω πχ να κάτσουν λίγο μαζί του για να κάνω μια δουλειά, χτυπάει το τηλ, ξεχνιούνται. Ή ανοίγουν δικές τους δουλειές κ τελικά δεν είναι διαθέσιμοι, πράγμα που είναι δικαίωμα τους, αλλά δεν καταλαβαίνουν ότι έτσι τελικά δεν μπορούν να μας προσφέρουν κάτι. Αυτές μέσες άκρες είναι οι διαφορές τους κ τις διαπίστωσα μετά απόο λίγες μέρες συγκατοίκησης. είναι τόσο κραυγαλέες που παρόλο που δεν ήθελα να τις παραδεχτώ απο πριν κ τσακωνομουν κ με τον αντρα μου γι αυτο, με του που ήρθε στην πεθερά μου καταλαβα τι σημσίνει να έχεις παππούδες που βοηθάνε. κ δυςτυχώς φάνηκε κ στη σχέςη του μωρού μςζί τους... κ με λυπεί αυτό γιατί ξέρω ότι οι γονείς μου θέλουν να βοηθήσουν κ να δείξουν την αγάπη τους στο παιδάκι αλλά δεν μπορούν. Και φυσικά με θλίβει επιπλέον γιατί είναι γονείς μου κ θα πρέπει να το διαχειριστώ εγώ. 

 

Αυτα που με προβληματίζουν γενικά είναι το οτι το παιδι ενιωσε τη διαφορα αντιμετωπισης σε συνδυασμο με το οτι το σπιτι των πεθερικων ειναι κ πιο ανετο κ σε νησι αρα κοντινο στος προτιμησεις κ τις συνηθειες του μικρου που δυστυχως στην Αθηνα δεν ενθουσιαστηκε. Αρα λογικα θα αρχισει να περναει πιο ωραια με τους μεν. Επισης το οτι στην πραξη μπορει να μας φαινεται γενικα πιο ανετο να περναμε μεγαλυτερο μερος των διακοπων με τα πεθερικα αντι για τους γονεις. το οτι ισως οι γινεις μου να μην μπορουν να το αναλαβουν μονοι ειδικα οταν περπατησει ενω η πεθερα μου μοορει. εκει πως θα το χειριστω; θα πω αφου δεν μενει με τους μεν δεν μενει ουτε με τους δε, ή ο καθενας θα αποδεχτει τα ορια του; 

 

 

 

 

[Lemonaki035]

Αχ.... Εμείς έχουμε το αντίθετο... Οι παππούδες που μένουν κοντά μας είναι όπως οι γονείς σου (σαν βλέπω την ίδια ταινία) και οι γονείς μου που μένουν στην Αθήνα όπως τα πεθερικά σου... Κοίτα να δεις,μεγαλώνοντας το παιδί αλλάζουν και οι ανάγκες του. Δλδ γίνεται πιο αυτόνομο και εκ των πραγμάτων και οι γονείς σου δε θα πρέπει να κάνουν τόσα πολλά. Οπότε εγώ στη θέση σου προσωρινά δε θα το άφηνα πουθενά (αφού είναι και πολύ μικρό) και αργότερα θα έβλεπα εκ νέου αντιδράσεις και τρόπο αντιμετώπισης και θα αποφάσιζα.

Εγώ πάντως μιας και ειναι κοντά τα πεθερικά "αναγκάστηκα" να την αφήσω ρίχνοντας λίγο τα στάνταρ μου απλα και μόνο για να μην ταλαιπωρώ το παιδί συνέχεια. 

Δλδ την έχω αφήσει για κάνα 3ωρο να πάω να κανω κάποιες δουλειές και ένα βράδυ που είμασταν κουμπάροι σε γάμο γιατί δεν κοιμάται στο καρότσι. Σε γενικές γραμμές φροντίζω το παιδί να είναι στο σπίτι μας όπου γνωρίζει τον χώρο και έχει και τα παιχνίδια της.

 

[Dust pink]

πρίν από 38 λεπτά , Έσπερος είπε:

Με τον κάπως αστείο τίτλο θέματος θέλω να συζητήσω έναν προβληματισμό μου σχετικά με τια διαφορές στον χαρακτήρα μεταξύ των γονιών μου και των πεθερικών μου σε σχέση με το μωρό και το πώς μπορεί αυτές να επηρεάσουν τη σχέση του παιδιού μαζί τους. 

 

Μένουμε μόνιμα μακριά από τους παππούδες, εμείς σε νησί και οι γονείς μας στην Αθήνα. Λόγω έλλειψης χώρου στο σπίτι μας και κόστους συγκοινωνιών οι δικοί μου ήρθαν να μας δουν μια φορά οταν το μωρό ήταν τριών μηνών και το είδαν κ τώρα που είναι έξι στην Αθήνα που μείναμε λίγες μέρες μαζί τους, ενώ τα πεθερικά μου το είδαν τώρα τώρα που πήγαμε στο εξοχικό. 

 

Οι γονείς μου είναι καλά στην υγεία τους αλλά όχι ιδιαίτερα σβέλτοι κ γυμνασμένοι οπότε δυσκολεύονται στην απασχόληση μωρού που σχεδόν μοουσουλάει, αρπάζει οτιδήποτε κλπ. Ο πατέρας μου επίσης είναι κλειστός άνθρωπος κ δεν μπορεί να κάνει αυτά που αρέσουν στα μωρά, γκριμάτσες, φωνούλες, τραγούδια, εκφραστική επικοινωνία κλπ. Η μητέρα μου είναι πιο εκδηλωτική. Τα πεθερικάμου είναι έμπειροι παππούδες με δύο εγγόνια ήδη που τα φροντίζουν αρκετές ώρες. Πιο αθλητθκοί τύποι, η πεθερά μου πολυ γυμνασμένη κ σβέλτη, κ πολύ πιο ανοιχτοί, επικοινωνιακοί κ εκδηλωτικοί. Και επειδή έχουν βοηθήσει τον άλλο γιο κ τη νύφη τους ξέρουν ακριβώς τι χρειάζεται κ τι να κάνουν για τους γονείς κ το μωρό. Οι γονείς μου δεν έχουν πείρα στο θέμς κ ενώ θέλουν να βοηθήσουν, δεν μπορούν. Λέω πχ να κάτσουν λίγο μαζί του για να κάνω μια δουλειά, χτυπάει το τηλ, ξεχνιούνται. Ή ανοίγουν δικές τους δουλειές κ τελικά δεν είναι διαθέσιμοι, πράγμα που είναι δικαίωμα τους, αλλά δεν καταλαβαίνουν ότι έτσι τελικά δεν μπορούν να μας προσφέρουν κάτι. Αυτές μέσες άκρες είναι οι διαφορές τους κ τις διαπίστωσα μετά απόο λίγες μέρες συγκατοίκησης. είναι τόσο κραυγαλέες που παρόλο που δεν ήθελα να τις παραδεχτώ απο πριν κ τσακωνομουν κ με τον αντρα μου γι αυτο, με του που ήρθε στην πεθερά μου καταλαβα τι σημσίνει να έχεις παππούδες που βοηθάνε. κ δυςτυχώς φάνηκε κ στη σχέςη του μωρού μςζί τους... κ με λυπεί αυτό γιατί ξέρω ότι οι γονείς μου θέλουν να βοηθήσουν κ να δείξουν την αγάπη τους στο παιδάκι αλλά δεν μπορούν. Και φυσικά με θλίβει επιπλέον γιατί είναι γονείς μου κ θα πρέπει να το διαχειριστώ εγώ. 

 

Αυτα που με προβληματίζουν γενικά είναι το οτι το παιδι ενιωσε τη διαφορα αντιμετωπισης σε συνδυασμο με το οτι το σπιτι των πεθερικων ειναι κ πιο ανετο κ σε νησι αρα κοντινο στος προτιμησεις κ τις συνηθειες του μικρου που δυστυχως στην Αθηνα δεν ενθουσιαστηκε. Αρα λογικα θα αρχισει να περναει πιο ωραια με τους μεν. Επισης το οτι στην πραξη μπορει να μας φαινεται γενικα πιο ανετο να περναμε μεγαλυτερο μερος των διακοπων με τα πεθερικα αντι για τους γονεις. το οτι ισως οι γινεις μου να μην μπορουν να το αναλαβουν μονοι ειδικα οταν περπατησει ενω η πεθερα μου μοορει. εκει πως θα το χειριστω; θα πω αφου δεν μενει με τους μεν δεν μενει ουτε με τους δε, ή ο καθενας θα αποδεχτει τα ορια του; 

 

 

 

 

Προσωπικά ποτέ δεν κοίταξα η δεν με απασχόλησε με ποιον παίζει η γελάει το μωρό μου που είναι 11 μηνών περισσότερο. Με ενδιέφερε σε ποιον βλέπω πραγματικό ενδιαφέρον και αγάπη μακροπρόθεσμα...όταν δηλαδή το παιδί μου δεν θα είναι πια 11 μηνών.

Τα πεθερικά σου λόγω εμπειρίας έχουν σαφώς μεγαλύτερη άνεση με το μωρό και απο την στιγμή που αφιερώνουν και χρόνο να ξεκουραστείς και εσύ είναι πολύ θετικό. 

Οι γονείς σου θα μάθουν το μωρό ,δεν είχαν εμπειρία αλλά μπορούν να έχουν την ευκαιρία. Ούτε οι δικοί μου είχαν προηγούμενη εμπειρία αλλά μαθαίνουν.

Στην θέση σου δεν θα είχα διλλημα ,μισές μέρες στους μεν και άλλες μισές στους δε. Από την στιγμή που όλα κυλούν καλά στην μεταξύ σας σχέση και οι δύο πλευρές θα πρέπει να χαρούν το εγγόνι. Άσχετα αν ο τρόπος αντιμετώπισης είναι διαφορςτικος.

Με καλή διάθεση με όλους θα περνάει καλά το παιδί δεν έχει σημασία που η μία πλευρά είναι πιο ενεργητική...η άλλη ίσως υπερτερεί σε κάτι άλλο που θα δεις στην πορεία. Απ ότι καταλαβα λίγες μέρες διακοπών είναι.

Τον πρώτο λόγο έχετε εσείς οι γονείς άλλωστε μαζι σας είναι το μωρό.

Πάντως παρατηρώ ότι στο θέμα μωρό από γιαγιάδες είναι καθαρά θέμα εμπειρίας η συνήθειας . Η μάνα μου πχ δεν τελευταία εμπειρία με μωρό ήταν πριν πολλαπλά χρόνια σε μένα...όταν γέννησα το πρώτο βράδυ που έμεινε μαζι μου και εγώ ήμουν ράκος...έκλαιγε το μωρό και το κοιτούσε σαν εξωγήινο...ούτε την πάνα να αλλάξει δεν θυμόταν... Στην πορεία επειδή το κρατούσε εκείνη όταν εγώ δούλευα τα έμαθε!

[vicky86]

συμφωνω με την dust pink

συν οτι στο μελλον οι προτιμησεις του μωρου θα εχουν σχεση με τον χαρακτηρα του

ο μπαμπας μου ειναι βαρυς κ σοβαρος,ομως ο μικρος μου τρελενεται γι αυτον

επισης οσο μεγαλωνει το παιδι κ μπορουν να συνεννοηθουν μαζι του θα ξανααλλαξουν οι ισορροπιες

οποτε εγω αυτο που θα εκανα θα ηταν να συνεχιζω να μοιραζω τις μερες στα ισα.ετσι κ αλλιως ποτε δ με απασχολησε που θα εχω βοηθεια.

απλα μπορεις να ζητησεις απο τους γονεις σου αφου το θελουν να αναμειχθουν πιο πιο πολυ,λογικο ειναι αν δ ειχαν επαφη με μωρο προσφατα να μην θυμουνται.κ κτ που θεωρω πολυ σημαντικο,ειναι αυτο που λες οτι στο παιχνιδι μπορει να αποσπαστει η προσοχη τους,ενα μωρο θελει να εισαι απο πανω συνεχεια

μεγαλωνοντας κ το μωρο θα βρισκει αλλα ενδιαφεροντα στην αθηνα,ουτε το μερος θα πρεπει να σε προβληματιζει

[Lenia16]

Οι παππούδες, ανεξαρτήτως αν είναι από τη μεριά του πατέρα ή της μάνας βλέπουν το εγγόνι τους σαν παιδί του παιδιού τους, οποτε, άσχετα με το πόσο μπορούν ή θέλουν να ασχοληθούν, το αγαπούν εξίσου -θεωρω. Εκ φύσεως κάποιοι άνθρωποι είναι πιο ενεργητικοί από άλλους. Οι γονείς μου πχ όλη μέρα παίζουν με τη μικρή, γελάνε, τραγουδάνε, την πάνε βόλτες κλπ. Τα πεθερικά μου ασχολούνται στατικά, κάθονται κ την κοιτάζουν που παίζει ή της βάζουν βιντεάκια γιατί χαίρεται κ χαίρονται να τη βλέπουν. Ωστόσο δεν μπαίνω στη διαδικασία να συγκρίνω γιατί καταλαβαίνω ότι μπορεί να μην έχουν δυνάμεις ή όρεξη, όχι γιατί την αγαπούν λιγότερο και σίγουρα δε σκέφτομαι ποιον θα αγαπάει περισσότερο γιατί ούτε κ ξέρω τι θα φέρει το μέλλον. Αν κρίνω από τον εαυτό μου, η μητέρα του πατέρα μου, αν κ δέκα χρόνια νεότερη από της μαμάς μου, ήταν πολύ ταλαιπωρημένη απτή ζωή κ καθώς ήμουν το τελευταίο απτά 8 εγγόνια δεν ασχολήθηκε ποτέ μαζί μου. Την έβλεπα μια φορά στις δέκα μέρες κ αν. Η άλλη ουσιαστικά με μεγάλωσε. Παρόλα αυτά, μεγαλώνοντας τις αγαπούσα το ίδιο. Τα παιδάκια δείχνουν πάντα προτίμηση σε αυτούς που τα παίζουν κ ασχολούνται αλλά μεγαλώνοντας αυτο αλλάζει, αν υπάρχει βέβαια σχέση. Αν δε βλέπει το παιδί ποτέ τους παππούδες του πως θα τους αγαπήσει, αν δεν τους έχει γνωρισει;

Εγω αν ήμουν στη θέση σου (που είμαι αλλά από την άλλη πλευρά, γιατί κ εμείς μακριά τους έχουμε) θα το έφερνα σε επαφή κ με τους δύο κανονικά κ αν οι μεν (τα πεθερικά εν προκειμένω) προσφέρονται για παραπάνω βοήθεια, θα ήταν καλοδεχούμενη, μέχρι το σημείο που θέλεις εσυ. 

[Έσπερος]

Για την αγαπη κ την ειλικρινεια των συναιςθηματων κ των δυο πλευρων δεν αμφιβαλλω. Δεν τιθεται θεμα συγκριςης σε αυτο. Ουτε για την προθυμια να εμπλακουν. Το ξερω ποςο το λαχταρανε κ ποςο θα θελανε να μεναμε κοντα.

 

Το θεμα της βοηθειας δεν με απασχολει γιατι ολο τον χρονι με τον αντρα μου ειμαστε μονοι μας. Αλλα στις διακοπες μου αρεσει για 5-10 μερες να μην εχω να κανω δουλειες κ να μπορω να παιξω με το μωρο κ να ξεκουραζομαι τθς ωρες που κοιμαται. Δεν με απασχολει δλδ να το φροντιζουν οι παππουδες σε θεματα αλλαγματος, φαγητου κλπ ουτε να το αφηνω για θαλασσα, βολτες κλπ τωρα που ειναι τοσο μικρο. Αλλα δεν μπορω να μην παρατηρησω την ετοιμοτητα της πεθερας μου να προσφερθει αν παω να κανω κατι. Οχι οτι η μητερα μου δεν εχει την προθεση. απλως θα ειναι ή στο τηλεφωνο ή απορροφημενη σε μια συζητηση ή θα κανει για χιλιοστη φορα τη ημερα τις ιδιες δουλειες ενω το σπιτι ταυτοχρονα θα ειναι αναστατο- δεν ξερω πώς το πετυχαινει αυτο. Εγω βεβαια πιστευω οτι αν ειχε την ευκαιρια θα προσαρμοζοταν, αν δλδ μεναμε κοντα κ το προσεχε πχ ιταν διυλευω. Ο αντρας μου απο την αλλη μου εχει ξεκαθαρισει οτι δεν της εμπιστευεται παιδι που θελει διαρκη προσοχη με την ελπιδα οτι θα προσαρμοστει. Οχι οτι προτιμα ιδιαιτερα τη μητερα του, γενικα τους μεγαλους δεν τους θεωρει τοσο καταλληλους για πολυωρη κσθημερινη φροντιδα μωρων. Αλλα στη μητερα του υπο συγκεκριμενες προϋπιθεσεις θα το αφηνε για λιγη ωρα σε περιπτωση αναγκης. Οποτε ενα μερος του προβληματισμου μου οφειλεται στο οτι ξερω οτι ο αντρας μου βλεπει αυτες τις διαφορες ασχετο που δν εχει κανει καποιο επιπλεον σχολιο περα απο διαφορες συζητησεις του παρελθοντος. Αλλα κ εγω η ιδια νιωθω ασχημα οταν βλεπω το μωρο πιο χαρουμενο στα πεθερικα μου.

 

Γιατο θεμα των διακοπων τα μοιραζαμε παντα. Φετος ομως που οι δικοι μου εμειναν Αθηνα κατσαμε μονο μια εβδομαδα γιατι φοβομασταν τη ζεστη ενω στα πεθερικα μου που εχουν εξοχικο σε νησι θα μεινουμε 10-15 μερες. Και επειδη το εξοχικο των δικων μου δν ειναι παραθαλασσιο ο αντρας μου προτιμα να πηγαινουμε εκει Πασχα κ καλοκαιρι στους δικους του, να τα μοιραζουμε δλδ ετσι. Αντικειμενικα ειναι σωστος για καθαρα πρακτικους λογους (κλιματος, υποδομων του εκαστοτε σπιτιου, κοστους πολλαπλων μετακινησεων κλπ) αλλα συναισθηματικα ξερω οτι ολοι θα λυπηθουν. Χριστουγεννα κ οποτε αλλοτε ειμαστε στην Αθηνα (μαλλον σπανια προς το παρον) εννοειται θα τα μοιραζουμε. 

 

Για το θεμα ομως του ποιος παππους θα κρατησει το παιδι μονο του αν ειναι κ οι δυο στο ιδιο μερος αλλα για τους μεν υπαρχουν δυσκολιες, τι ειναι πιο σωστο; τη μητερα μου σιγουρα δεν την εμπιστευομαι ουτε εγω για βολτα εξω κ ισως ουτε να μαγειρευει πχ κ να πρισεχει το παιδι. ουτε η ιδια τον εαυτο της για βολτα. αλλα η πεθερα μου ειναι πιο ευκινητη. ειναι σωστο πχ να το αφηνω στη μια γιαγια να κανει κατι που δεν μπορει να κανει με την αλλη; εγω ειμαι της αποψης να τηρω ισες αποστασεις. ο αντρας μου λεει οτι ο καθενας πρεπει να εχει επιγνωση των δυναμεων του κ οτι στο μελλον μπορει οι γονεις μου να εχουν να του προσφερουν πραγματα που δν μπορουν τωρα οποτε ας  το αποδεχτουν κ στο μελλον βλεπουμε. Δλδ τακτικες του στιλ αφου δν το αφηνουμε στους μεν δν θα το αφηνουμε ουτε στους δε για να μην υπαρξει παρεξηγηση τις θεωρει αστειες, απο τη στιγμη που μπορεις να τεκμηριωσεις τη σταση σου. Εγω απο την αλλη θελω να ειναι ολοι ευχαριστημενοι. 

 

 

 

[vicky86]

να χαιρεσαι οποτε βλεπεις το μωρο σου χαρουμενο,σε οποιο περιβαλλον κ αν ειναι

κ γω πιστευω οτι αν δωσεις σε καποιον τον χρονο,κ το θελει,μια χαρα μπορει να προσαρμοστει κ να "μαθει" ενα μωρο

αν ουτε εσυ δ εμπιστευεσαι τη μαμα σου με το μωρο,αλλα ουτε κ η ιδια τον εαυτο της βολτα μονη με το μωρο,τι να κατσεις να σκεφτεις;αν η πεθερα σου προσφερεται κ την εμπιστευεστε φυσικα κ το αφηνεις σε εκεινη(πχ το μωρο θελει βολτα με το καροτσι για να κοιμηθει κ σου προτεινει να το βγαλει εκεινη,που το κακο;)

κ μενα τα πεθερικα μου δ εχουν παει ποτε την τετραχρονη κορη μου στις κουνιες,να στερησω στο παιδι μια εξοδο κ με τους αλλους παππουδες αφου εκεινοι δ προσφερονται;

[Dust pink]

3 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Για την αγαπη κ την ειλικρινεια των συναιςθηματων κ των δυο πλευρων δεν αμφιβαλλω. Δεν τιθεται θεμα συγκριςης σε αυτο. Ουτε για την προθυμια να εμπλακουν. Το ξερω ποςο το λαχταρανε κ ποςο θα θελανε να μεναμε κοντα.

 

Το θεμα της βοηθειας δεν με απασχολει γιατι ολο τον χρονι με τον αντρα μου ειμαστε μονοι μας. Αλλα στις διακοπες μου αρεσει για 5-10 μερες να μην εχω να κανω δουλειες κ να μπορω να παιξω με το μωρο κ να ξεκουραζομαι τθς ωρες που κοιμαται. Δεν με απασχολει δλδ να το φροντιζουν οι παππουδες σε θεματα αλλαγματος, φαγητου κλπ ουτε να το αφηνω για θαλασσα, βολτες κλπ τωρα που ειναι τοσο μικρο. Αλλα δεν μπορω να μην παρατηρησω την ετοιμοτητα της πεθερας μου να προσφερθει αν παω να κανω κατι. Οχι οτι η μητερα μου δεν εχει την προθεση. απλως θα ειναι ή στο τηλεφωνο ή απορροφημενη σε μια συζητηση ή θα κανει για χιλιοστη φορα τη ημερα τις ιδιες δουλειες ενω το σπιτι ταυτοχρονα θα ειναι αναστατο- δεν ξερω πώς το πετυχαινει αυτο. Εγω βεβαια πιστευω οτι αν ειχε την ευκαιρια θα προσαρμοζοταν, αν δλδ μεναμε κοντα κ το προσεχε πχ ιταν διυλευω. Ο αντρας μου απο την αλλη μου εχει ξεκαθαρισει οτι δεν της εμπιστευεται παιδι που θελει διαρκη προσοχη με την ελπιδα οτι θα προσαρμοστει. Οχι οτι προτιμα ιδιαιτερα τη μητερα του, γενικα τους μεγαλους δεν τους θεωρει τοσο καταλληλους για πολυωρη κσθημερινη φροντιδα μωρων. Αλλα στη μητερα του υπο συγκεκριμενες προϋπιθεσεις θα το αφηνε για λιγη ωρα σε περιπτωση αναγκης. Οποτε ενα μερος του προβληματισμου μου οφειλεται στο οτι ξερω οτι ο αντρας μου βλεπει αυτες τις διαφορες ασχετο που δν εχει κανει καποιο επιπλεον σχολιο περα απο διαφορες συζητησεις του παρελθοντος. Αλλα κ εγω η ιδια νιωθω ασχημα οταν βλεπω το μωρο πιο χαρουμενο στα πεθερικα μου.

 

Γιατο θεμα των διακοπων τα μοιραζαμε παντα. Φετος ομως που οι δικοι μου εμειναν Αθηνα κατσαμε μονο μια εβδομαδα γιατι φοβομασταν τη ζεστη ενω στα πεθερικα μου που εχουν εξοχικο σε νησι θα μεινουμε 10-15 μερες. Και επειδη το εξοχικο των δικων μου δν ειναι παραθαλασσιο ο αντρας μου προτιμα να πηγαινουμε εκει Πασχα κ καλοκαιρι στους δικους του, να τα μοιραζουμε δλδ ετσι. Αντικειμενικα ειναι σωστος για καθαρα πρακτικους λογους (κλιματος, υποδομων του εκαστοτε σπιτιου, κοστους πολλαπλων μετακινησεων κλπ) αλλα συναισθηματικα ξερω οτι ολοι θα λυπηθουν. Χριστουγεννα κ οποτε αλλοτε ειμαστε στην Αθηνα (μαλλον σπανια προς το παρον) εννοειται θα τα μοιραζουμε. 

 

Για το θεμα ομως του ποιος παππους θα κρατησει το παιδι μονο του αν ειναι κ οι δυο στο ιδιο μερος αλλα για τους μεν υπαρχουν δυσκολιες, τι ειναι πιο σωστο; τη μητερα μου σιγουρα δεν την εμπιστευομαι ουτε εγω για βολτα εξω κ ισως ουτε να μαγειρευει πχ κ να πρισεχει το παιδι. ουτε η ιδια τον εαυτο της για βολτα. αλλα η πεθερα μου ειναι πιο ευκινητη. ειναι σωστο πχ να το αφηνω στη μια γιαγια να κανει κατι που δεν μπορει να κανει με την αλλη; εγω ειμαι της αποψης να τηρω ισες αποστασεις. ο αντρας μου λεει οτι ο καθενας πρεπει να εχει επιγνωση των δυναμεων του κ οτι στο μελλον μπορει οι γονεις μου να εχουν να του προσφερουν πραγματα που δν μπορουν τωρα οποτε ας  το αποδεχτουν κ στο μελλον βλεπουμε. Δλδ τακτικες του στιλ αφου δν το αφηνουμε στους μεν δν θα το αφηνουμε ουτε στους δε για να μην υπαρξει παρεξηγηση τις θεωρει αστειες, απο τη στιγμη που μπορεις να τεκμηριωσεις τη σταση σου. Εγω απο την αλλη θελω να ειναι ολοι ευχαριστημενοι. 

 

 

 

Διαφωνώ λίγο ως προς τον διαχωρισμό των παππούδων εφόσον και από τις δύο μεριές δεν έχετε προβλήματα. Τα όρια επ αυτού θα πρέπει να μπουν από εσάς. Τι εννοώ; Όπως έχει δικαίωμα η μία γιαγιά έχει και η άλλη. Δεν μπορεί ας πούμε να βλέπει το παιδί περισσότερο η πεθερά σου επειδή είναι ευκίνητη. Μπορεί να κάνει δραστηριότητες μαζί του αλλά ως εκεί. Για την βόλτα πχ που ανέφερες, μπορεί να γίνεται και με τις δύο γιαγιάδες παρουσία δική σου η του συζύγου. Έτσι καμία δεν θα νοιώθει ριγμένη γιατί δεν θα έχει το μονοπώλιο. Σε αυτά τα πράγματα θα πρέπει να κρατιούνται ισορροπίες γιατί δημιουργούνται προστριβές από το πουθενά. Οπότε εκεί επεμβαίνει ο γονιός και βάζει εκείνος όρια για το παιδί του. 

Το πάρα πολύ καλό της υπόθεσης σας είναι ότι και από τις δύο πλευρές είναι μακριά ,οπότε όταν  έρχεστε σε επαφή λίγες μέρες ορίζετε εσείς το πλαίσιο. Πχ μπάνιο με την μία γιαγιά παρουσία σου, βόλτα στην αγορά με την άλλη γιαγιά που δεν ζει σε παραθαλάσσιο μέρος επίσης παρουσία σου. Ετσι νομίζω όλοι θα είναι ευχαριστημένοι.

Δεν είναι κριτήριο απομόνωσης εστω προσκαιρης ότι η μία γιαγιά δεν ξέρει πχ να μαγειρέψει , έχει ίσα δικαιώματα εφόσον είναι σωστή απέναντι σε όλους σαν άτομο, με την άλλη γιαγιά που ξέρει.  

Για να κρατηθούν οι ισορροπίες θα πρεπει να υπάρξει και σχετική ισότητα . Πράγμα που σημαίνει ότι περιορίζεις να αφήνεις το παιδί μόνο του κάπου συγκεκριμένα. 

Για παράδειγμα εμένα τα πεθερικά μου παρόλο που δεν έχουν ασχοληθεί καθόλου με το παιδί ουσιαστικά ζητούσαν να πάνε βόλτα το μωρό...επειδή όμως ήθελαν να βάλουν το παιδί χωρίς κάθισμα στο αμάξι αρνήθηκα να το πάνε μόνοι τους ,μόνο παρουσία μου που θα το μετεφερα με ασφάλεια , αρνήθηκαν και οι βόλτες δεν έγιναν ποτέ. Για να κρατηθεί μια ισορροπια ,η μαμά μου που κρατάει το παιδί το πάει βόλτα μαζί μου... Έτσι όταν πέταξαν κάτι κάποια στιγμή τους είπα, και που είναι το πρόβλημα; Μαζί μου και  την μαμά μου πάει βόλτα η μικρή...το είχα προτείνει και σε εσάς αλλά αρνηθηκατε για τους λόγους σας... Και το θέμα έληξε εκεί. 

[Έσπερος]

11 ώρες πρίν, Dust pink είπε:

Διαφωνώ λίγο ως προς τον διαχωρισμό των παππούδων εφόσον και από τις δύο μεριές δεν έχετε προβλήματα. Τα όρια επ αυτού θα πρέπει να μπουν από εσάς. Τι εννοώ; Όπως έχει δικαίωμα η μία γιαγιά έχει και η άλλη. Δεν μπορεί ας πούμε να βλέπει το παιδί περισσότερο η πεθερά σου επειδή είναι ευκίνητη. Μπορεί να κάνει δραστηριότητες μαζί του αλλά ως εκεί. Για την βόλτα πχ που ανέφερες, μπορεί να γίνεται και με τις δύο γιαγιάδες παρουσία δική σου η του συζύγου. Έτσι καμία δεν θα νοιώθει ριγμένη γιατί δεν θα έχει το μονοπώλιο. Σε αυτά τα πράγματα θα πρέπει να κρατιούνται ισορροπίες γιατί δημιουργούνται προστριβές από το πουθενά. Οπότε εκεί επεμβαίνει ο γονιός και βάζει εκείνος όρια για το παιδί του. 

Το πάρα πολύ καλό της υπόθεσης σας είναι ότι και από τις δύο πλευρές είναι μακριά ,οπότε όταν  έρχεστε σε επαφή λίγες μέρες ορίζετε εσείς το πλαίσιο. Πχ μπάνιο με την μία γιαγιά παρουσία σου, βόλτα στην αγορά με την άλλη γιαγιά που δεν ζει σε παραθαλάσσιο μέρος επίσης παρουσία σου. Ετσι νομίζω όλοι θα είναι ευχαριστημένοι.

Δεν είναι κριτήριο απομόνωσης εστω προσκαιρης ότι η μία γιαγιά δεν ξέρει πχ να μαγειρέψει , έχει ίσα δικαιώματα εφόσον είναι σωστή απέναντι σε όλους σαν άτομο, με την άλλη γιαγιά που ξέρει.  

Για να κρατηθούν οι ισορροπίες θα πρεπει να υπάρξει και σχετική ισότητα . Πράγμα που σημαίνει ότι περιορίζεις να αφήνεις το παιδί μόνο του κάπου συγκεκριμένα. 

Για παράδειγμα εμένα τα πεθερικά μου παρόλο που δεν έχουν ασχοληθεί καθόλου με το παιδί ουσιαστικά ζητούσαν να πάνε βόλτα το μωρό...επειδή όμως ήθελαν να βάλουν το παιδί χωρίς κάθισμα στο αμάξι αρνήθηκα να το πάνε μόνοι τους ,μόνο παρουσία μου που θα το μετεφερα με ασφάλεια , αρνήθηκαν και οι βόλτες δεν έγιναν ποτέ. Για να κρατηθεί μια ισορροπια ,η μαμά μου που κρατάει το παιδί το πάει βόλτα μαζί μου... Έτσι όταν πέταξαν κάτι κάποια στιγμή τους είπα, και που είναι το πρόβλημα; Μαζί μου και  την μαμά μου πάει βόλτα η μικρή...το είχα προτείνει και σε εσάς αλλά αρνηθηκατε για τους λόγους σας... Και το θέμα έληξε εκεί. 

Για το τι θα γινεται παρουσια μας σιγουρα υπαρχει ισοτιμη αντιμετωπιση.το θεμα ειναι αν πρεπει να παμε πχ καπου χωρις το μωρο, θα το αφηνουμε μονο στη μια; ο αντρας μου εχει ξεκαθαρισει οτι δεν αφηνει το μωρο σε ανθρωπο που καιει φαγητα κ τγν κουζινα μαζι επειδη μιλαει στο τηλεφωνο (η μητερα μου, κατα συρροη...). μ' αυτη τη λογικη εγω πιστευω οτι δν πρεπει να το αφηνουμε ουτε στην αλλη γιαγια 

[Deena]

πρίν από 11 λεπτά , Έσπερος είπε:

Για το τι θα γινεται παρουσια μας σιγουρα υπαρχει ισοτιμη αντιμετωπιση.το θεμα ειναι αν πρεπει να παμε πχ καπου χωρις το μωρο, θα το αφηνουμε μονο στη μια; ο αντρας μου εχει ξεκαθαρισει οτι δεν αφηνει το μωρο σε ανθρωπο που καιει φαγητα κ τγν κουζινα μαζι επειδη μιλαει στο τηλεφωνο (η μητερα μου, κατα συρροη...). μ' αυτη τη λογικη εγω πιστευω οτι δν πρεπει να το αφηνουμε ουτε στην αλλη γιαγια 

 

Αφού δεν μένετε καλέ όλοι στο ίδιο μέρος και βλέπεστε μόνο σε διακοπές, γιατί να υπάρχει τέτοιο δίλημμα?

 

Δηλαδή αν είστε στο εξοχικό των πεθερικών σου και θέλετε να πάτε μια βόλτα και προσφερθεί η γυναίκα να το κρατήσει, δεν θα το αφήσετε γιατί κάποια άλλη στιγμή, στο άλλο εξοχικό δεν θα το αφήσετε στην άλλη γιαγιά?

[Macgyver]

@Έσπερος δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο. Κι εγώ πχ δεν θα άφηνα το παιδί μου σε άνθρωπο "αφηρημένο" όπως περιγράφεις τη μαμά σου. Ωστόσο στην πεθερά ναι, θα το άφηνα ( και πάλι όπως περιγράφεις την κατάσταση).

Αν λοιπόν θεωρείς ότι εφόσον δεν αφήνουμε στον έναν, δεν αφήνουμε ούτε στον άλλον, τότε προσλαμβάνεις άνθρωπο για να κρατάει το παιδί όταν έχεις κάπου να πας. 

Επίσης μπορείς να έχεις γυναίκα για να κάνει τις δουλειές και να ασχολείσαι με το μωρό σου. 

Δεν θεωρώ υποχρέωση των μανάδων μας και των πεθερών μας να μας βοηθούν σε δουλειές του σπιτιού, και σε καμία περίπτωση δεν θα έκανα σύγκριση τέτοιου τύπου. 

Από τον καθένα πρέπει να "ζητάμε"  αυτά που μπορεί να μας δώσει, για να μη χαλάμε τις καρδιές μας. 

Νομίζω ότι άδικα μπαίνεις σε διαδικασία σύγκρισης και κατά την προσωπική μου πάντα γνώμη, είσαι λίγο "αυστηρή" . Παππουδογιαγιάδες είναι  Μπες λίγο στη θέση τους  

Άλλες ηλικίες/νοοτροπίες/κουράγια. 

 

[Έσπερος]

@Deena λογικο δεν ειναι αυτο; Δηλαδη φετος πχ ν αφησω το μωρο καμια μερα να παμε στη θαλασσα μονοι μας, να το μαθουν οι δικοι μου, κ του χρονου στο δικο τους εξοχικο τι θα πω; Δεν το αφηνω γιατι ο αντρας μου φοβαται μην καψεις το σπιτι; δεν λεγονται αυτα. οποτε πιο λογικο μου φαινεται να φανω εγω η παραξενη οτι δν θελω ν αφηνω το παιδι. 

 

@Macgyver  εγω βοηθεια απο παππουδες δν περιμενω. μονοι μας μενουμε ετσι κ αλλιως. ουτε ειναι το θεμα  10 -20 μερες διακοπων. με προβληματιζει κ με εντυοωσθαζει μια γενικοτερη δθαφορα φιλοσοφιας. οταν οι δικοι μου κοιτουσαν τον μπεμπη να κλαιει κ τον ρωτουσαν τι εχει λες κ θα απαντουσε, 6 μηνων μωρο, ενω τα πεθερικα μου θα πουν τραγουδακια, θα το σηκωσουν κλπ, γινεται να μην το παρατηρησω; απο το μαθευτηριο ηδη, οταν εκλαιγε η μητερα μου ελεγε να το παρουν οι μαιες ενω η πεθερα μου το επαιρνε, εβλεπε αν ηθελε αλλαγμα, του εφτιαχνε τα ρουχα, ασχολιοταν. Και δεν ειναι οτι δεν θελουν οι ανθρωποι. θελουν κ τ´ ακουω κ απο πανω οτι ειμαι ακαταδεχτη που δν ζηταω βοηθεια. αλλα τι να ζητησω οταν λεω πεντε λεπτα προσεχτε τον μην πεσει απο τον καναπε οσο φτιαχνω το φρουτο, κ χτυπαει τηλ κ πανικοβαλλονται που θα χασιυν την κληση; 

[Mama_Anesti_]

Εμένα οι δικοί μου δεν είναι εν ζωή για να συγκρινω αλλά ή πεθερά μου όπως της λέω συχνά αναπληρώνει όλους τους παππούδες. Είναι σβελτη, ασχολείται ώρες αν την αφήσεις με το μωρό, το προσέχει σαν τα μάτια της, 

   Εκτος απ την βοήθεια μία δυο ώρες την μέρα που είναι πολύτιμη αναγνωρίζω στο πρόσωπο της ένα άτομο εμπιστοσύνης. Ξέρω πως ο μικρός θα περάσει τέλεια μαζί της.

   Στην περίπτωση σου ισως ή μητέρα σου να επαναπαυεται στην παρουσία σου και να μην είναι σε επαγρύπνηση. Άλλωστε κι εμείς πριν γίνουμε μάνες δεν ξέραμε από μωρά, στην πορεία όμως μαθαμε.  Εκεινη μπορεί να έχει ξεχάσει αλλά αν δεν της δωθεί κ ή δυνατότητα δεν θα τα θυμηθεί. Μία κουβέντα μαζί της ίσως ξεκαθαριζε τα πράγματα. Επίσης αν της ελεγες σχολαστικά τι πρέπει να κάνει, πιστεύεις θα είχε αποτέλεσμα? Εγω στην αρχή έδινα κατευθυντήριες οδηγίες στην πεθερά μου για τα "πως" και "μη". Στην πορεία κατάλαβα πως μόνο την ζαλιζα την γυναίκα αφού "το χει". 

  

[Macgyver]

@Έσπερος  κι εσύ βρε κορίτσι γιατί να "χαλιέσαι" για 20 μέρες διακοπών; ας σε λένε όπως θέλουν. Εσύ είσαι η μάνα και από όπου θες ζητάς βοήθεια  απλά και χωρίς τύψεις. Δεν πρόκειται να καταλάβουν ότι η "κλήση" δεν είναι σημαντική, όσο κι εν προσπαθήσεις. Είναι απλά "άλλα μυαλά" . 

[Dust pink]

5 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Για το τι θα γινεται παρουσια μας σιγουρα υπαρχει ισοτιμη αντιμετωπιση.το θεμα ειναι αν πρεπει να παμε πχ καπου χωρις το μωρο, θα το αφηνουμε μονο στη μια; ο αντρας μου εχει ξεκαθαρισει οτι δεν αφηνει το μωρο σε ανθρωπο που καιει φαγητα κ τγν κουζινα μαζι επειδη μιλαει στο τηλεφωνο (η μητερα μου, κατα συρροη...). μ' αυτη τη λογικη εγω πιστευω οτι δν πρεπει να το αφηνουμε ουτε στην αλλη γιαγια 

Όχι καλέ,φυσικά και θα της το αφήσετε για 2-3 ώρες για να πάτε για ένα καφέ ή ποτό. Δεν υπάρχουν παρεξηγήσεις από τέτοια. Εκ διαμέτρου μέτρου αντίθετες συμπεριφορες εννοώ όταν λεω για ισορροπίες 

Δεν θα χαθεί ο κόσμος αν της το αφήσεις 2 ώρες εφόσον είναι έμπιστη

Τώρα το θέμα με τον άντρα σου,νομίζω ότι θα πρέπει να καταλάβει πως παρόλη την αφηρημαδα της μαμάς ή την αποστασιοποιηση του μπαμπά σου τα δικαιώματα απέναντι στο παιδί αναφορικά με τις επισκέψεις είναι τα ίδια με τους γονείς του. Ξέρεις τα τρωτά σημεία των γονιών σου ,οπότε και προστατεύεις το παιδί σου χωρίς να έρχονται και εκείνοι σε δύσκολη θέση ή να νιώθεις πως ο άντρας σου τους θίγει. Μην το πολυαναλυεις όμως και θέτεις αδίκως διλληματα. Είναι λίγες οι μέρες τον χρόνο που τους βλέπετε και διαχειρίζονται. Μην προεξοφλείς από τώρα που είναι 6 μηνών το μωρό σου ,το μέλλον και την εξέλιξη των σχέσεων που θα αναπτυχθούν.

 

Θα συμφωνήσω στην αυστηρότητα ...η μάνα μου επισης όταν έκλαιγε φώναζε τις μαίες.. χαχα εντρομη κιόλας! Και όμως μας βοήθησε κρατωντας ώρες το παιδί που έφτασε 11 μηνών. Η πεθερά μου που είναι πιο χαλαρή και παιχνιδιαρα...να έχει δει το παιδί από τότε που γεννήθηκε 10 φορές;; Μπορεί να λέω και πολλες.

 

[vicky86]

2 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

@Deena λογικο δεν ειναι αυτο; Δηλαδη φετος πχ ν αφησω το μωρο καμια μερα να παμε στη θαλασσα μονοι μας, να το μαθουν οι δικοι μου, κ του χρονου στο δικο τους εξοχικο τι θα πω; Δεν το αφηνω γιατι ο αντρας μου φοβαται μην καψεις το σπιτι; δεν λεγονται αυτα. οποτε πιο λογικο μου φαινεται να φανω εγω η παραξενη οτι δν θελω ν αφηνω το παιδι. 

 

@Macgyver  εγω βοηθεια απο παππουδες δν περιμενω. μονοι μας μενουμε ετσι κ αλλιως. ουτε ειναι το θεμα  10 -20 μερες διακοπων. με προβληματιζει κ με εντυοωσθαζει μια γενικοτερη δθαφορα φιλοσοφιας. οταν οι δικοι μου κοιτουσαν τον μπεμπη να κλαιει κ τον ρωτουσαν τι εχει λες κ θα απαντουσε, 6 μηνων μωρο, ενω τα πεθερικα μου θα πουν τραγουδακια, θα το σηκωσουν κλπ, γινεται να μην το παρατηρησω; απο το μαθευτηριο ηδη, οταν εκλαιγε η μητερα μου ελεγε να το παρουν οι μαιες ενω η πεθερα μου το επαιρνε, εβλεπε αν ηθελε αλλαγμα, του εφτιαχνε τα ρουχα, ασχολιοταν. Και δεν ειναι οτι δεν θελουν οι ανθρωποι. θελουν κ τ´ ακουω κ απο πανω οτι ειμαι ακαταδεχτη που δν ζηταω βοηθεια. αλλα τι να ζητησω οταν λεω πεντε λεπτα προσεχτε τον μην πεσει απο τον καναπε οσο φτιαχνω το φρουτο, κ χτυπαει τηλ κ πανικοβαλλονται που θα χασιυν την κληση; 

μα ετσι οπως περιγραφεις τη μαμα σου πιστευεις οτι θα σου προτεινει να το κρατησει για να πατε για μπανιο;

κ αν πχ αυτο τεθει του χρονου,μεχρι του χρονου θα εχουν αλλαξει πολλα.η μαμα σου μπορει οχι(που φυσικα αν θελει θα εχει γινει πιο πρισεκτικη πχ δ θα σηκωνει τηλ με το μωρο ουτε θα μαγειρευει),αλλα σιγουρα θα εχει αλλαξει το μωρο που πλεον θα ειναι νηπιο του χρονου

σαν τα μωρα κ οι μεγαλοι.οτι θες να γινει το ζητας,δ μπορουν να το μαντεψουν,ξεκαθαρες κουβεντες μετρημενες,κ τα ιδια πραγματα πολλες φορες μεχρι να γινουν κατανοητα

[Lemonaki035]

πρίν από 15 λεπτά , vicky86 είπε:

μα ετσι οπως περιγραφεις τη μαμα σου πιστευεις οτι θα σου προτεινει να το κρατησει για να πατε για μπανιο;

κ αν πχ αυτο τεθει του χρονου,μεχρι του χρονου θα εχουν αλλαξει πολλα.η μαμα σου μπορει οχι(που φυσικα αν θελει θα εχει γινει πιο πρισεκτικη πχ δ θα σηκωνει τηλ με το μωρο ουτε θα μαγειρευει),αλλα σιγουρα θα εχει αλλαξει το μωρο που πλεον θα ειναι νηπιο του χρονου

σαν τα μωρα κ οι μεγαλοι.οτι θες να γινει το ζητας,δ μπορουν να το μαντεψουν,ξεκαθαρες κουβεντες μετρημενες,κ τα ιδια πραγματα πολλες φορες μεχρι να γινουν κατανοητα

@Έσπερος Είναι ακριβώς αυτό που αου έγραψα και εγώ πιο πάνω.. Απόλαυσε τώρα τη βοήθεια και μέχρι τότε βλέπεις τι κάνεις..

[Yovanna]

5 hours ago, Έσπερος said:

Για το τι θα γινεται παρουσια μας σιγουρα υπαρχει ισοτιμη αντιμετωπιση.το θεμα ειναι αν πρεπει να παμε πχ καπου χωρις το μωρο, θα το αφηνουμε μονο στη μια; ο αντρας μου εχει ξεκαθαρισει οτι δεν αφηνει το μωρο σε ανθρωπο που καιει φαγητα κ τγν κουζινα μαζι επειδη μιλαει στο τηλεφωνο (η μητερα μου, κατα συρροη...). μ' αυτη τη λογικη εγω πιστευω οτι δν πρεπει να το αφηνουμε ουτε στην αλλη γιαγια 

 

Δεν την καταλαβαίνω αυτή την λογική και θεωρώ πως ο άντρας σου έχει απόλυτο δίκιο. Δεν είναι διαγωνισμός, και δεν καταλαβαίνω γιατί δυσκολεύεις την ζωή σας παραπάνω (γιατί με ένα μωρό εύκολη δεν την λες). Όποιος μπορεί και θέλει να προσφέρει, να ναι καλά, καλοδεχούμενη κάθε βοήθεια. Εμένα ας πούμε, όταν το αφήνω στην μαμά μου (πάρα πολύ σπάνια γιατί ποτέ δεν μπορεί), από κάποια στιγμή και μετά θα πάρει τηλ που είσαι κτλ). Η πεθερά μου αντίθετα μας λέει να γυρίσουμε ότι ώρα θέλουμε χωρίς άγχος. Έχω πεί λοιπόν στην μαμά μου οτι επειδή μου σπας τα νεύρα και με αγχώνεις, θα μου το κρατάει μόνο η πεθερά μου για βόλτα, που το κάνει με την καρδιά της. 

Στις διακοπές όμως , θα είμαστε 3 βδομάδες με την μαμά μου, και καθόλου με την πεθερα, διότι από την πλευρά της μαμάς υπάρχει μεγάλο σπίτι σε κοντινό νησί, ενώ το εξοχικό της πεθεράς είναι ένα μικρό σπιτάκι, 4 ώρες οδήγηση από Αθήνα. Τεράστια ταλαιπωρία δηλαδή την οποία δεν είμαι διατεθειμένη να περάσω για να την ευχαριστήσω. Θέλω να πώ οτι προέχει η άνεση του ζευγαριού με το ή τα παιδιά. 

Στην δική σου περίπτωση, θα έλεγα στην μητέρα μου, οτί επειδή είσαι αφηρημένη (δεν θα το έλεγα τόσο κόσμια), και έχεις θέμα σοβαρό με το τηλέφωνο, δεν σου εμπιστεύομαι το παιδί. Στην πεθερά μου όμως που είναι πιο υπεύθυνη και αντιλαμβάνεται την σοβαρότητα του να προσέχεις ένα μωρό, θα το αφήνω όσο θέλω. Αν δεν της άρεσε λυπάμαι. Οι παππουδογιαγιάδες, δεν είναι μόνο για να ζητάνε να τους πηγαίνεις να βλέπουν το παιδί όπου βρίσκονται, πρεπει και εκείνοι να βοηθήσου και να προσφέρουν. Αν θέλουν απλά να το ταχταρίζουν λίγο και μετά στην μαμά τους, ε ναι, θα το βλεπουν σπανιότερα. 

[vicky86]

κατα βαση συμφωνω με τη yovana.απλα δωσε το περιθωριο στους δικους σου να προσπαθησουν να μαθουν το μωρο.αν κανουν βηματα προοδου,οι συνθηκες μπορουν να αλλαξουν

[ninaki80]

3 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

@Deena λογικο δεν ειναι αυτο; Δηλαδη φετος πχ ν αφησω το μωρο καμια μερα να παμε στη θαλασσα μονοι μας, να το μαθουν οι δικοι μου, κ του χρονου στο δικο τους εξοχικο τι θα πω; Δεν το αφηνω γιατι ο αντρας μου φοβαται μην καψεις το σπιτι; δεν λεγονται αυτα. οποτε πιο λογικο μου φαινεται να φανω εγω η παραξενη οτι δν θελω ν αφηνω το παιδι. 

 

@Macgyver  εγω βοηθεια απο παππουδες δν περιμενω. μονοι μας μενουμε ετσι κ αλλιως. ουτε ειναι το θεμα  10 -20 μερες διακοπων. με προβληματιζει κ με εντυοωσθαζει μια γενικοτερη δθαφορα φιλοσοφιας. οταν οι δικοι μου κοιτουσαν τον μπεμπη να κλαιει κ τον ρωτουσαν τι εχει λες κ θα απαντουσε, 6 μηνων μωρο, ενω τα πεθερικα μου θα πουν τραγουδακια, θα το σηκωσουν κλπ, γινεται να μην το παρατηρησω; απο το μαθευτηριο ηδη, οταν εκλαιγε η μητερα μου ελεγε να το παρουν οι μαιες ενω η πεθερα μου το επαιρνε, εβλεπε αν ηθελε αλλαγμα, του εφτιαχνε τα ρουχα, ασχολιοταν. Και δεν ειναι οτι δεν θελουν οι ανθρωποι. θελουν κ τ´ ακουω κ απο πανω οτι ειμαι ακαταδεχτη που δν ζηταω βοηθεια. αλλα τι να ζητησω οταν λεω πεντε λεπτα προσεχτε τον μην πεσει απο τον καναπε οσο φτιαχνω το φρουτο, κ χτυπαει τηλ κ πανικοβαλλονται που θα χασιυν την κληση; 

το λαθος ειναι οτι συγκρινεις! απο τον καθενα ζητα αυτο που μπορει να δωσει κ μη συγκρινεις ανθρωπους. αφου δεν μπορουν οι γονεις σου να βοηθησουν χωρις να τους προσβαλεις δηλαδη διαφωνω να τους πεις δεν μπορειτε να κρατησετε το μωρο(μεγαλωσαν εσενα κ τωρα τους λες ανικανους σιγουρα εχουν περισσοτερη πειρα απο εσενα) απλα μην το αφηνεις μονο του κ δωστους την αισθηση οτι βοηθανε. δηλαδη επελεξε να κανεις μια δουλεια που θα εισαι μπροστα οταν το κραταει η μαμα σου ωστε να μπορεις να επεμβεις... ζητα τους εφικτα πραγματα πχ να το ταισουν πχ να του μαγειρεψουν. ετσι θα νιωθουν κ αυτοι οτι προσφερουν κ δεν θα τους προσβαλεις. 

οσο για το δεσιμο θα γινει το παιδι μεγαλωνει δεν εχει συνεχεια τις ιδιες αναγκες ο πατερας σου μπορει τωρα να μην μπορει να κανει γκριματσες αργοτερα ομως οταν το παιδακι ειναι μεγαλητερο κ δεν θα υπαρχει φοβος  θα μπορει να το παρει να πανε ενα περιπατο θα του διαβασει ενα παραμυθι θα του αγορασει ενα παιχνιδι. 

δεν γινετε απο ολους να εχουμε τις ιδιες απαιτησεις. ανθρωποι ειμαστε κ ο καθενας οτι μπορει προσφερει δεν πρεπει να υπαρχουν συγκρισεις. 

[kine]

@Έσπερος Μια από τα ίδια με τους δικούς μου  . Και αντιστοίχως, τα πεθερικά, αν και έχουν ελάχιστες ευκαιρίες με τα εγγόνια τους λόγω αποστάσεων από τα παιδιά τους, είναι πάντοτε έτοιμοι, διαθέσιμοι και προσφέρονται όχι μόνο να παίξουν και να διασκεδάσουν το παιδί, αλλά και να ξεκουράσουν εμάς. Πέρσυ, απλά μείναμε μαζί τους 2 μήνες το καλοκαίρι και όσο για τους γονείς μου, ήρθαν και μας επισκεύθηκαν στο εξοχικό των πεθερικών μια-δυο φορές και αυτό ήταν όλο. Φέτος πάλι με τον ίδιο τρόπο θα κινηθούμε. Βολεύει, είναι πιο ξεκούραστο, έχει πραγματική προσοχή και ενδιαφέρον από τους παππούδες της, μπορεί να παίζει συνέχεια και να έχει μονίμως συντρόφους πρόθυμους να ενισχύσουν το παιχνίδι της, νοιάζονται για την καθαριότητα της, το φαγητό της, τη βόλτα της, το μπάνιο της....όλα. 

 

Στον αντίποδα, προχθές άφησα την κόρη μου στη μάνα μου για το απόγευμα και το βράδυ που την έφεραν στο σπίτι, μου είπε ότι δεν έφαγε τίποτε άλλο το παιδί γιατί...."δεν μπήκαμε μέσα στο σπίτι, παίζαμε στον κήπο"! 

 

Ε; Τρομερή απάντηση. Και δεν το έκανε από κακή πρόθεση ή επί σκοπού, απλά ξεχνιέται με άλλα πράγματα όπως λες κι εσύ κτλ κτλ κτλ κτλ.....

 

Το αποτέλεσμα όμως είναι ένα: το παιδί δεν έχει την φροντίδα που χρειάζεται. Οπότε, μένει εκεί σπάνια, για λίγες ώρες ή τη νύχτα όταν το χρειάζομαι. Στα πεθερικά μου από την άλλη, θα μείνουμε όσο μας ταιριάζει και τέλος. Δεν συγκρίνω, δεν απολογούμαι, δεν μπερδεύομαι και δεν μπερδεύω κανέναν. Οσο θα μεγαλώνει το παιδί και θα γίνεται ένα ανεξάρτητο νήπιο, δεν θα χρειάζεται να ανησυχώ αν μπορώ να το αφήσω στην επίβλεψη της μαμάς μου, γιατί θα ξέρω πόσο και σε ποιο βαθμό χρειάζεται επίβλεψη. Οσο θα υπερισχύει η σχέση, έναντι της κάλυψης πρακτικών αναγκών, θα έχει το παιδί την πρωτοβουλία να επιλέγει τους ανθρώπους με τους οποίους θα περνά τον χρόνο του και αν κάποιοι παππούδες είναι τόσο "αφηρημένοι" που το παιδί δεν έχει ενδιαφέρον να περνά πολύ χρόνο μαζί τους, δεν θα περνά πολύ χρόνο μαζί τους. 

 

Πάντως, το πόσο χρόνο περνά το παιδί με έναν παππού, έχει να κάνει με το πόσο πολύ, θέλει ο παππούς αυτός να επενδύσει στη σχέση του με αυτό το παιδί. Τα παιδιά και πρόθεση και διάθεση και ζέση έχουν να αγαπήσουν και να αγαπηθούν. Αν οι ενήλικες πετούν χαρταετό, θα μείνουν με το χαρταετό στο χέρι και αυτό είναι δική τους ευθύνη. Δεν έχει υποχρέωση κανένας γονιός να κρατά τέτοιου είδους δήθεν ισορροπίες στις σχέσεις παππούδων εγγονιών. Τα παιδιά θα αναπτύξουν τη δική τους σχέση με τους παππούδες, στον χρόνο τους, όταν και οι παπούδες θα έχουν διάθεση για κάτι τέτοιο.

 

ΥΓ. Οι προθέσεις είναι καλές αλλά καμιά φορά είναι απλώς προκάλυμμα της νωθρότητας μας, να πράξουμε αλλιώς, να ενεργοποιηθούμε, να ξεβολευτούμε, να ακούσουμε και να νιώσουμε τί χρειάζεται ο άνθρωπος απέναντι μας, αντί να ακούμε αυτιστικά τον εαυτό μας και να απομονωνόμαστε μέσα σε εμάς.

 

ΥΓ 2 . Προσωπικά, με πληγώνει η διαπίστωση ότι η μάνα μου και ο πατέρας μου, έχουν πρόθεση να φροντίσουν και να βοηθήσουν αλλά όταν είμαστε μαζί, όλο κάτι κάνουν, όλο ξεχνιούνται, όλο προσπαθούν και δεν τα καταφέρνουν. πχ. ο πατέρας μου ΠΑΝΤΟΤΕ ερχόταν πολύ αργά από την δουλειά και πλέον συνεχίζει να το κάνει και για να δει την εγγονή του, μου ζητάει να μείνω λίγο παραπάνω σπίτι του, μέχρι να γυρίσει, δηλαδή να χάσει τον ύπνο της η μικρή, για να μπορέσει ο παππούς να τη χαρεί 20 λεπτά. Και το κάνω, πολύ συχνά. Κι άλλοτε δεν το κάνω. Αλλά ανεξάρτητα από το τι θα κάνω, μέσα μου ξέρω ότι ο πατέρας μου ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να θυσιάσει την ρουτίνα του, προκειμένου να χαρεί την εγγονή του. Προτιμά να λέει "θέλω αλλά δεν προλαβαίνω". Το ίδιο και με τη μάνα μου. Μέσα σου ξέρεις τί πληγή είναι όλα αυτά. Αλλά ίσως προτιμάς κι εσύ να πιστεύεις στις προθέσεις και την ανημποριά, παρά να παραδεχτείς την ποιοτική διαφορά στην αγάπη και την προσφορά τους. 

Επεξεργάστηκαν 20 Ιουλίου,2018 by kine

[Deena]

19 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

@Deena λογικο δεν ειναι αυτο; Δηλαδη φετος πχ ν αφησω το μωρο καμια μερα να παμε στη θαλασσα μονοι μας, να το μαθουν οι δικοι μου, κ του χρονου στο δικο τους εξοχικο τι θα πω; Δεν το αφηνω γιατι ο αντρας μου φοβαται μην καψεις το σπιτι; δεν λεγονται αυτα. οποτε πιο λογικο μου φαινεται να φανω εγω η παραξενη οτι δν θελω ν αφηνω το παιδι. 

 

 

Η διαφωνία μου έγκειται στο ότι πρέπει το όλο θέμα να γίνει αντικείμενο οικογενειακής ημερήσιας διάταξης και να αισθάνεσαι εσύ ότι πρέπει να δώσεις λογαριασμό γιατί άφησες πριν έναν χρόνο το παιδί για 2 ώρες στην άλλη γιαγιά. Οι γονείς (και οι μαμάδες κυρίως) αρέσκονται στο παιχνίδι των ενοχών, αν σταματήσεις να τσιμπάς θα σταματήσουν να το παίζουν.

 

Όταν βρεθείτε του χρόνου το καλοκαίρι με τους γονείς σου - όσο και όπου βρεθείτε - εσείς θα κάνετε όπως αισθάνεστε, χωρίς να έχετε προγραμματίσει τίποτα, χωρίς είστε προκατειλημμένοι. Του χρόνου το παιδί θα είναι μεγαλύτερο, μπορεί να είναι πιο διαχειρίσιμο, μπορεί τα δεδομένα να είναι διαφορετικά. Ακόμα και να μην έχει αλλάξει τίποτα ωστόσο, υπάρχουν άπειροι τρόποι να περάσουν ποιοτικό χρόνο παππούδες και εγγόνι, χωρίς να παιδευτεί και να κινδυνέψει κανένας!

[Zouzou31]

Καλημερα κι απο μενα..συμφωνω με τα κοριτσια. Ποσω μαλλον που δεν κατοικειτε ολοι στην ιδια πολη..μη σκεφτεσαι καταρχας απο τωρα για του χρονου..εννοειται οτι μπορεις να αφησεις το μωρο 2 ωρες (κ παραπανω) στα πεθερικα,κυριως για να περασετε λιγο χρονο με τον αντρα σου,κ στους γονεις σου απλα δε θα το κανεις,χωρις δηλωσεις τυπου δε σας αφηνω το μωρο γιατι δε σας εμπιστευομαι. Το πιο πιθανο δε θα το ζητησουν κιολας.

 

Κ κατι αλλο που μην το παρεις προσωπικα,μπορει να μην ισχυει στην περιπτωση σου,αλλα το λεω γιατι συμπασχω με την kine. Ειναι απ τη μια το θεμα της εμπειριας με τα παιδια πολυ σημαντικο κ αυτο διορθωνεται. Εκτος απο αυτο ειναι ομως κ αν "το χει" καποιος με τα μωρα γενικα η αν τα "βαριεται" ευκολα (ασχετως με την αγαπη η αν ειναι καλοκαγαθος ανθρωπος)..καποιοι ανθρωποι θεωρουν οτι οι αναγκες των μωρων/νηπιων ικανοποιουνται πολυ ευκολα,τι να θελει μωρε εκτος απο φαι,υπνο,παιχνιδι κ οτι οι αναγκες των ενηλικων ειναι πιο σημαντικες.. απλα δε φανταζονται ποσο δυσκολο μπορει να ειναι να φροντιζεις ενα μωρο οχι απλα για να επιβιωσει,αυτο γινοταν καποτε,αλλα για να τρωει σωστα πχ,να ειναι ασφαλες,να εχει μια ρουτινα,να παιζει αλλα κ να ξεκουραζεται,η διαπαιδαγωγηση του κλπ.. να μου πεις εκεινοι δε μεγαλωσαν παιδια?ναι αλλα με τον τροπο τους,ο οποιος μπορει να διαφερει απο τον τροπο που θελεις εσυ να μεγαλωσεις το δικο σου. 

 

 

[marakiz]

Έσπερος το ψειρίζεις περισσότερο από όσο θα έπρεπε νομίζω. Θα σε φάει το ενοχικό για κάτι που δεν χρειάζεται να έχεις ενοχές. Άσε τον καθένα να αγαπάει και να προσφέρει όπως μπορεί, δεν χρειάζεται να μοιραστεί το παιδί με κάποιον τρόπο ισότιμα όπως το φαντάζεσαι.

[Έσπερος]

Σας ευχαριστώ όλες για τις απαντήσεις σας. Η αλήθεια είναι ότι όντως το ψειρίζω υπερβολικά γιατί πάντα έχω την έγνοια του να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Κι έχω κ το άγχος να μην βρεθεί κάποιος αδικημένος. Πάντως κι ο άντρας μου πάνω κάτω μ εσάς συμφωνεί. Θεωρεί οτι αν γενικά ο χρόνος ειναι κατα το δυνατον ισοτιμα μοιρασμενος, δεν υπάρχει θέμα αδικίας αν το παιδι παίζει με τους παππούδες παρουσία ή απουσία γονέων, από τη στιγμή που δεν συζητάμε για παραμονή πάνω από 1-2 ώρες. 

 

Η μητέρα μου πάντως θα ήθελε να ζούμε στην Αθήνα για να το προσέχει όσο διυλεύω. Δεν απουσιάζει η πρόθεση. Βέβαια δεν ξέρω αν έχει συνειδητοποιήσει τι ευθύνη κ δέσμευση θα ήταν αυτό. Ούτε τι ανάγκες έχει ένα μωρό. Σίγουρα νομίζει ότι το έχεις αγκαλιά ή σε καρότσι ή ριλάξ ή πάρκο κ του λες παραμυθάκια κ τραγουδάκια κ περνάνε ώρες. Βόλτα δεν αναλαμβάνει. Πώς κρατάς ώρες παιδί σε διαμέρισμα χωρίς βόλτα δεν το σκέφτεται. Αλλα τελος παντων αυτα είναι υποθετικές συζητήσεις. 

 

Γενικά ήθελα να δω πώς σκεφτεται ο κοσμος στο θέμα του χρόνου μεταξύ παππουδων. Καταλαναινω οτι οι περισσοτεροι κρινουν κατα πρριπτωση κ οχι με βαση καποια προκαθορισμενη αρχη.