Αυτισμός και διαφορετικότητα

[ελισαβετ]

Γλυκιά μου είμαστε ακριβώς μια από τα ίδια!!!Σε νοιώθω απόλυτα!!! Το ξερω αγγελικουλα μου να μας δινει ο θεος κουραγιο δυναμη και υπομονη

[ελισαβετ]

ματα μου σε ευχαριστουμε να σαι καλα

[ΡΟΥΛΑ]

ελισάβετ μου δεν ξέρω τι να σου πω με συγκίνησες πολυ, να είσαι καλά και δυνατή για να κατάφέρεις να δεις τον Μαξιμο όπως αληθινά θέλεις κι όπως αξίζει σε κάθε παιδάκι πάνω σ΄αυτή τη γή.

[Olg@]

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους γονείς που μας δίνουν μαθήματα ζωής! Αngela, Αlmak, lena, Ελισσάβετ συνεχίστε να μας ανοίγεται τα μάτια αλλά και την ψυχή σας, το έχουμε πραγματικά ανάγκη !!!

[ελισαβετ]

Συγνωμη που σας φορτωσα λιγο με τα δικα μου αλλα οτι μας προβληματιζει....μας στεναχωρει .... μας ποναει οταν το μοιραστουμε μετριαζεται η ενταση του.Να ειστε καλα ολες οι μαννουλες να χαιρεστε και να καμαρωνετε τα παιδακια σας.

[ελισαβετ]

Αντώνης Καρκαγιάννης, Εφημερίδα Καθημερινή, 3-10-2004

Τα αυτιστικά παιδιά! Κάποτε όμως τα παιδιά γίνονται άνδρες και γυναίκες. Το σώμα τους αναπτύσσεται και φτάνουν στην ωριμότητα, με όλα τα παρακολουθήματα. Η ψυχή τους, όμως, και το πνεύμα τους μένουν στάσιμα, κλεισμένα σε σκοτεινό θάλαμο, άγνωστο σε μας τους απέξω. Ακούνε και καταλαβαίνουν, αλλά «δεν θέλουν» να μιλήσουν, «δεν θέλουν» να επικοινωνήσουν. Έχουν συναισθήματα: αισθάνονται χαρά, λύπη, αγάπη, μίσος και αγανάκτηση, όπως όλοι μας, «δεν θέλουν» όμως να τα εκφράσουν, να μιλήσουν γι' αυτά ή τα εκφράζουν με δικό τους τρόπο, συχνά βίαιο.

Ο αυτισμός είναι σχετικά «νέα αρρώστια». Υπάρχει βέβαια από καταβολής κόσμου, αλλά «ανακαλύφθηκε» μόλις τον περασμένο αιώνα. Μέχρι τότε, αλλά και τώρα ακόμη, τα αυτιστικά άτομα συγχέονταν και εξακολουθούν να συγχέονται με τα ψυχικά ασθενή ή εκείνα που πάσχουν από νοητική καθυστέρηση. Και, φυσικά, κλείνονταν και κλείνονται σε ψυχιατρεία και άσυλα. Ο αυτισμός δεν είναι ούτε ψυχασθένεια ούτε διανοητική καθυστέρηση. Μπορεί όμως να καταλήξει και στο ένα και στο άλλο, αν αφήσουμε στη μοίρα το αυτιστικό άτομο.

 

Η ψυχοθεραπεία και τα ψυχοφάρμακα δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα. Το αυτιστικό άτομο είναι απροσπέλαστο σε κάθε ψυχοθεραπευτική προσπάθεια, ενώ τα ψυχοφάρμακα επιδεινώνουν την κατάστασή του. Η επιβάρυνση όμως που προκαλούν στην οικογένεια είναι τόσο μεγάλη και βασανιστική και επιπλέον τόσο πολυδάπανη, ώστε πολλοί γονείς αναγκάζονται να καταφύγουν σε ψυχιατρεία, σε άσυλα και σε ηρεμιστικά ιδιοσκευάσματα. Δεν υπάρχει φάρμακο; Με την έννοια του ιδιοσκευάσματος δεν υπάρχει. Το μόνο φάρμακο, που τουλάχιστον ανακόπτει ή επιβραδύνει την εξέλιξη της νόσου και βελτιώνει κάπως τη ζωή του αυτιστικού ατόμου και του περιβάλλοντός του είναι η ειδική αγωγή από ειδικευμένο προσωπικό.

 

Δεν είναι εξακριβωμένο πού ακριβώς οφείλεται ο αυτισμός. Η ασθένεια είναι «νέα» και οπωσδήποτε νέα και η επιστήμη που την παρακολουθεί, μόλις τώρα προσπαθεί να συγκεντρώσει τα στατιστικά στοιχεία, ώστε να την περιγράψει με κάποια πληρότητα. Οι επιστήμονες μάλλον καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οφείλεται σε βλάβη του εγκεφάλου, αλλά δεν γνωρίζουν ποια ακριβώς είναι και το πότε και πώς προκλήθηκε. Οι γονείς αντιλαμβάνονται τον αυτισμό, ακριβέστερα ότι «κάτι έχει το παιδί» μετά παρέλευση αρκετού χρόνου από τη γέννησή του και πιστεύουν ότι φέρει εκ γενετής την ασθένεια. ¶λλοι σχηματίζουν την υπόνοια ότι προκλήθηκε κατά τη διάρκεια της γέννας ή στα πρώτα στάδια της ζωής του βρέφους ή ακόμη και κατά τη διάρκεια της κύησης.

 

Πόσα αυτιστικά άτομα υπάρχουν στην Ελλάδα; Κανείς δεν ξέρει και μάλλον δεν υπάρχει τρόπος ακριβούς καταμέτρησης, καθώς πολλές φορές ο αυτιστικός εκλαμβάνεται, ενίοτε και σκόπιμα, ως ψυχικά ασθενής ή νοητικά καθυστερημένος. Όταν καταργήθηκε, με επέμβαση της E.E., το άσυλο της Λέρου, σχηματίσθηκε η υπόνοια ότι πολλοί ασθενείς δεν έπασχαν από ψυχική νόσο, αλλά από αυτισμό. Στις βαριές περιπτώσεις του αυτισμού, όπου λείπει παντελώς ο λόγος και η επικοινωνία, είναι πολύ δύσκολη ή αδύνατη, παρατηρείται νοητική καθυστέρηση, αλλά δεν είναι βέβαιο ότι οφείλεται στην ασθένεια ή στη μοιραία εξέλιξή της.

 

Έγινε διεθνώς αποδεκτό ότι στα 10.000 άτομα τα 50 είναι αυτιστικά. Συνεπώς, η Ελλάδα έχει 50.000 αυτιστικά άτομα. Διεθνώς παρατηρείται το παράδοξο φαινόμενο ότι τα 2/3 των αυτιστικών είναι άνδρες και το 1/3 γυναίκες. Η Εταιρεία Προστασίας Αυτιστικών Ατόμων κατέγραψε 657 περιπτώσεις αυτιστικών παιδιών σχολικής ηλικίας. Να σημειώσουμε εδώ ότι η ειδική αγωγή δεν απαιτείται μόνο για τα παιδιά, αλλά για όλα τα αυτιστικά άτομα σε ολόκληρη τη ζωή τους, προκειμένου να κρατηθούν σε κάποια υποφερτή κατάσταση. Είναι βέβαιο ότι η κατάσταση επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου, όταν δεν υπάρχει ανασταλτική αγωγή.

 

Σήμερα, το βάρος των αυτιστικών ατόμων φέρουν, σχεδόν αποκλειστικά, οι γονείς και οι οικογένειές τους. Τα αυτιστικά άτομα έχουν μεγάλη προσκόλληση στους γονείς και ιδιαίτερα στη μάνα, η οποία υποχρεώνεται να ασχολείται μόνο με το αυτιστικό παιδί και όταν αυτό μεγαλώσει. Στην Ελλάδα σημειώθηκε μία τουλάχιστον αυτοκτονία μητέρας, αρκετές απόπειρες αυτοκτονίας και μία περίπτωση, όπου η μητέρα αποπειράθηκε να σκοτώσει το παιδί της και η ίδια να αυτοκτονήσει! Δημοσιεύουμε σε ένθετο παλαιότερη επιστολή μιας μητέρας, η οποία προσπαθεί να περιγράψει τη ζωή της με το αυτιστικό παιδί της.

 

Πρόσφατα, τα ευρωπαϊκά δικαστήρια, έπειτα από προσφυγή της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας για την Προστασία των Αυτιστικών Ατόμων καταδίκασε το γαλλικό κράτος γιατί δεν έλαβε τα απαιτούμενα μέτρα για την προστασία και την ειδική αγωγή των αυτιστικών ατόμων. Με βεβαίωσαν και το πιστεύω ότι η φροντίδα και η προστασία στη Γαλλία βρίσκεται... σε υψηλό επίπεδο σε σχέση με την Ελλάδα, εναντίον της οποίας κανείς ακόμη δεν προσέφυγε στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, αλλά μην αποκλείετε ότι αυτό δεν θα συμβεί στο μέλλον.

 

Έπειτα από πολλές προσπάθειες της Εταιρείας Προστασίας Αυτιστικών Ατόμων περιελήφθη στον νόμο 2817 του 2000, ως ξεχωριστή περίπτωση των ατόμων με ειδικές ανάγκες, η ομάδα των αυτιστικών. Για τα παιδιά σχολικής ηλικίας προβλέπεται η φοίτηση σε ειδικά σχολεία, και όπου δεν υπάρχουν, στα άλλα σχολεία αλλά με ειδικό δάσκαλο. Υποτίθεται ότι η πολιτεία εκπληρώνει τη συνταγματική της υποχρέωση να παρέχει δωρεάν βασική εκπαίδευση σε όλα τα παιδιά, χωρίς εξαίρεση.

 

Η πραγματικότητα είναι μάλλον ζοφερή. Ειδικά σχολεία με εκπαιδευμένο προσωπικό υπάρχουν τα εξής ελάχιστα: ένα στη Θεσσαλονίκη, ένα στην Παμμακάριστο στην Αθήνα, που λειτουργεί πολύ καλά, ένα στον Πειραιά που δεν λειτουργεί, ένα στα Χανιά που επίσης δεν λειτουργεί και ένα στα Γιάννενα. Επίσης, στου Nταού Πεντέλης, η ψυχολόγος Aλεξάνδρα Pούσσου κάνει πολύ καλή δουλειά, αλλά με επικουρικές φιλανθρωπικές ενισχύσεις. Στα κοινά σχολεία γρήγορα διαπιστώνουν ότι το αυτιστικό παιδί δεν μπορεί να παρακολουθήσει, ειδοποιούν τους γονείς και με αυτό φαίνεται ότι εξαντλούνται οι υποχρεώσεις της Πολιτείας! Στις βαριές περιπτώσεις αυτιστικών παιδιών φαίνεται ότι δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από το ψυχιατρείο και το άσυλο, δημόσια και ιδιωτικά, όπου οι γονείς απλώς «παρκάρουν» το παιδί τους. Εν τούτοις η ειδική αγωγή θεωρείται το μόνο φάρμακο για τα αυτιστικά άτομα που μπορεί να αποτρέψει ή να επιβραδύνει την εξέλιξη της ασθένειας στο χειρότερο.

 

Εκτός από τα ελάχιστα ειδικά σχολεία, υπάρχουν επίσης ελάχιστα κέντρα διαβίωσης (και προστασίας) αυτιστικών ατόμων. Πολύ καλά λειτουργούν τα κέντρα της Zίτσας (ξεκίνησε από φιλανθρωπική πρωτοβουλία και χρηματοδοτείται από το κράτος, το κέντρο «Ελευθερία» της Λάρισας, δωρεά της ημερήσιας εφημερίδας «Ελευθερία». Το κέντρο στη Νέα Ιωνία του Βόλου, κτιριακά έτοιμο από χρόνια, δεν κατέστη δυνατό να λειτουργήσει, ενώ εντάχθηκε στο B΄ KΠΣ! Περίπου αυτά είναι όλα κι όλα! Υπάρχουν και μερικά ιδιωτικά κέντρα διαβίωσης.

 

Τέλος, το κράτος χορηγεί 200 ευρώ τον μήνα σε κάθε αυτιστικό άτομο, εφόσον διαπιστωθεί (πώς) ότι έχει αναπηρία 67% από νοητική στέρηση.

 

Το σημείωμα αυτό προέκυψε από συζήτηση με τον πρόεδρο της Ελληνικής Εταιρείας Προστασίας Αυτιστικών Ατόμων, τον καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και πατέρα δύο δίδυμων αυτιστικών παιδιών, κ. Χρήστο Aλεξίου. Το σημείωμα έχει ένα σκοπό, να δείξει τη σκοτεινή πλευρά της αναπηρίας, εκεί που δεν υπάρχει ούτε λάμψη ούτε μεγαλείο ούτε αξιοπερίεργο ούτε αξιοθαύμαστο.

[almak]

Ελισάβετ όπως λέει και το άρθρο που παραθέτεις , μόνο η ειδική αγωγή δίνει αποτελέσματα.

Όσο αντέχει η τσέπη σου ( αλλά να μην "πεινάσουμε" οι υπόλοιποι) ειδική αγωγή και το παιδί και σεις

Αργά ή γρήγορα θα ακούσεις και λόγια από τον μικρό....υπομονή κι επιμονή.

 

ΥΓ. Και μεις κλαίμε....αλλά "αραιά και που" όχι όλη την ώρα

[ελισαβετ]

Γεια σου almak σ ευχαριστω πολυ.Το ξερω μωρε οτι πρεπει να ειμαι δυνατη το προσπαθω παντως.Οσο για το παιδι του προσφερουμε οτι πρεπει για να βελτιωθει εμεις ομως σαν γονεις δεν εχουμε καμμια στηριξη λογω του οικονομικου οπως καταλαβαινεις οσο μπορουμε το παλευουμε μονοι μας.Καλη δυναμη να εχεις και να χαιρεσαι τα παιδακια σου

[Jean]

εΛΙΣΑΒΕΤ οι γιοι σου ειναι απο τα πιο ομορφα παιδια που εχω δει ποτε. Ο Μαξιμούλης ειναι μια σκετη γλυκα! Να τα χαιρεσαι κοπελα μου και να τα καμαρωνεις παντα. ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ!!

[Νίκη]

Ελισάβετ ναι...... είναι πολύ όμορφα αγοράκια... Θα συμφωνήσω με τη Τζιν

[almak]

εΛΙΣΑΒΕΤ οι γιοι σου ειναι απο τα πιο ομορφα παιδια που εχω δει ποτε. Ο Μαξιμούλης ειναι μια σκετη γλυκα! .....!!

Κοπέλλα μου μην λες μεγάλα λόγια για θα βρεθείς μπλεγμένη

Για κοίτα λίγο!!!!

[Afroditi D]

εΛΙΣΑΒΕΤ οι γιοι σου ειναι απο τα πιο ομορφα παιδια που εχω δει ποτε. Ο Μαξιμούλης ειναι μια σκετη γλυκα! .....!!

Κοπέλλα μου μην λες μεγάλα λόγια για θα βρεθείς μπλεγμένη

Για κοίτα λίγο!!!!

 

Ελισάβετ όντως πολύ φοβεροί τύποι αι οι 2!!!!

Αλλά και ο γιός του Αλμακ ακολουθεί επάξια πιστεύω!

Παιδιά να τους χαίρεστε

[DIMITRA1983]

γεια σας!!εγω δεν εχω καποιο προβλημα με το δικο μου παιδι αλλα μια φιλη μου εχω την εντυπωση πως εχει αλλα ντρεπομαι να της πω πως βλεπω κατι τετοιο στο μωρο της.καταρχην ειναι 2 χρονων και δε μιλαει καθολου και το μονο που κανει ειναι να βγαζει φωνες και τσιριδες ολη την ημερα...επισης περπατησε σε ηλικια 20 μηνων και δε μπουσουλησε καθολου.οταν ηταν 8 μηνων δεν μπορουσε ακομα να καθησει ουτε και απο μπρουμητα να γυρισει ανασκελα.ξεχασα να σας πω οτι γεννηθικε στην 35η εβδομαδα.πιστευετε οτι πρεπει να της μιλισω?δεν ξερω αν η ιδια εχει καταλαβει(που σιγουρα κατι θα εχει καταλαβει)απλα ειναι και λιγο του τυπου <<τα αφηνουμε ολα στην τυχη>> γιαυτο ρωταω...η μηπως πιστευετε οτι ειναι ιδεα μου και πως ειναι φυσιολογικο για ενα παιδι 2 ετων να συμπεριφερεται ετσι?γιατι ι δικια μου που ειναι 26 μηνων μιλαει κανονικα με προτασεις και λεει ολες τις λεξεις,περπατησε 7 μερες πριν χρονισει και μπουσουλισε και καθησε 7 μηνων.επισης απο 4 μηνων γυρνουσε απο μονη της ανασκελα και μπρουμητα.νομιζω πως ολα αυτα ειναι φυσιολογικα και οτι το μωρακι της εχει μεινει καπως πισω αλλα φοβαμαι να της μιλησω μη με παρεξηγησει...

[angela]

DIMITRA καταλαβαίνω τι λες! Θέλεις να βοηθήσεις αλλά φοβάσε μη παρεξηγηθείς! Τα συμπτώματα που γράφεις θα πρέπει να την οδηγήσουν οπωσδήποτε σε έναν αναπτυξιολόγο παιδίατρο ή μια παιδονευρολόγο αλλά παρόλο που οι μητέρες βλέπουμε πράγματα δεν θέλουμε να τα πιστέψουμε ότι συμβαίνουν στο δικό μας παιδί, δυστυχώς όταν πια το πρόβλημα γίνει πολύ εμφανές τότε είναι αργά, δηλ έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος !

Μια καλή φιλική προσέγγιση με κάποιο παράδειγμα από κάτι που διάβασες σε μια άλλη περίπτωση που είδε αυτά ... πήγαν σε εκείνο τον γιατρό....τους είπε αυτή την γνωμάτευση.... και κάνουν αυτές ....τις θεραπείες τώρα και βλέπουν βελτίωση, ίσως βοηθήσει!

Μπορείς να διαβάσεις την ιστορία μας ή και άλλων οικογενειών σαν και μας από το noesi.gr και να της αναφέρεις κάποια που ταιριάζει σε αυτά που βλέπεις στο παιδί της , έτσι πιστεύω δεν θα παρεξηγηθεί και προπάντων θα καταλάβει πως δεν είναι μόνη της συμβαίνουν και σε άλλες οικογένειες αυτά και η έγκαιρη γνωμάτευση και θεραπευτική παρέμβαση είναι σωτήρια!

Καλή επιτυχία

Αγγελική

[DIMITRA1983]

υπαρχει δηλαδη περιπτωση αυτισμου??επισης το σωμα του ειναι μικρο σε σχεση με τα χαρακτηριστικα του προσωπου του και ειναι αδυνατο.οταν οταν ηταν 9 μηνων εμοιαζε τοτε για σαραντησμενο...παιζει ρολο που γεννηθικε πρωορα?2 κιλα και 43 ποντους 35 εβδομαδων...εγω παντως αγχονωμαι γιατι την βλεπω συχνα και στεναχωριεμαι....

[almak]

Δήμητρα αν η φίλη σου δεν ασχολείται με το internet τύπωσε της το παρακάτω να το διαβάσει:

http://www.myworld.gr/browse/1040

 

Tα «μπορεί» από τον 12ο έως τον 24ο μήνα

Καθώς το παιδί μεγαλώνει, τι "ικανότητες" ή "επιδεξιότητες" αποκτά;

 

 

Να πιάνεται από τα έπιπλα ή τους τοίχους και να περπατά.

Να κάθεται χωρίς βοήθεια.

 

Να μπουσουλάει και να τριγυρίζει σε όλο το σπίτι.

 

Να λέει συλλαβές ή τη λέξη «μαμά».

 

Να κινεί τα χέρια του χωρίς να ελέγχει απόλυτα τις κινήσεις των δακτύλων του.

 

Να πιάνει αντικείμενα και να τα βάζει σε ορισμένη θέση. Ακόμη του αρέσει πολύ ο χορός, η αγκαλιά, να κυλιέται στο πάτωμα και να γελά, να βγάζει άναρθρες κραυγούλες και να κάθεται συντροφιά με τους γονείς του.

 

13ος μήνας, το παιδί μπορεί : Να στέκεται.

 

Να κάνει λίγα ασταθή βηματάκια.

 

Να κάθεται και να σηκώνεται μόνο του.

 

Να χρησιμοποιεί δύο ή τρεις συνεχόμενες λέξεις.

 

Να βάζει αντικείμενα μέσα σε κουτιά.

 

Να ελέγχει τις κινήσεις των χεριών του.

 

Να χτυπά παλαμάκια. Επίσης του αρέσει να μπουσουλάει, να παιζει με το φαγητό και να πιάνει ή να τραβά τα πόδια σας.

 

14ος μήνας, το παιδί μπορεί : Να περπατά.

 

Να σκύβει ή να λυγίζει τα γόνατά του χωρίς να χάνει την ισορροπία του.

 

Να χαιρετά κουνώντας τα χεράκια του.

 

Να παίρνει το μπιμπερό και να πίνει μόνο του το γάλα.

 

Να μιμείται δικές σας απλές κινήσεις Επίσης του αρέσει πολύ να πετά με δύναμη στο πάτωμα τα παιχνίδια που κρατά και να κάνει θορύβους χτυπώντας τα.

 

15ος μήνας, το παιδί μπορεί :

 

Να περπατά καλά.

 

Να σκύβει για να πιάσει ένα αντικείμενο από το πάτωμα.

 

Να πίνει από ειδικό ποτηράκι.

 

Να δείχνει και να ζητά ένα παιχνίδι που θέλει.

 

Να χρησιμοποιεί πέντε περίπου λέξεις ή συλλαβές που αντιστοιχούν σε πέντε λέξεις. Επίσης του αρέσει πολύ να ανακαλύπτει καινούργιες ασχολίες ή να ανοίγει την ντουλάπα του δωματίου και να ανακατεύει τα ρούχα του. Στην ηλικία αυτή τα παιδιά συνήθως, αρχίζουν να ντρέπονται και να κρύβονται.

 

16ος μήνας, το παιδί μπορεί : Να μιμείται όλες τις κινήσεις.

 

Να ζωγραφίζει.

 

Να τρέχει.

 

Να σκαρφαλώνει.

 

Αγαπημένο παιχνίδι είναι να πετά όλα τα παιχνίδια κάτω, να αδειάζει όλα τα ράφια και τα συρτάρια στο πάτωμα. Ακόμη του αρέσουν πολύ τα ζώα που άφοβα πλησιάζει.

 

17ος μήνας, το παιδί μπορεί : Να χρησιμοποιεί καθημερινά περίπου δέκα λέξεις.

 

Να προσπαθεί να ανέβει ή να κατέβει σκαλιά.

 

Να λύνει τα κορδόνια.

Να παίζει καλά με τους κύβους.

 

Να ανοίγει το ψυγείο. Επίσης του αρέσει να βρίσκεται με άλλα παιδιά να τα χτύπα ή να τα κλωτσά, να ουρλιάζει όταν μιλά και δεν το καταλαβαίνουμε, να γελά χωρίς λόγο.

 

18ος μήνας, το παιδί μπορεί :

Να κλωτσά την μπάλα.

 

Να χρησιμοποιεί το κουτάλι.

 

Να χρησιμοποιεί αρκετές λέξεις.

 

Να σας ενοχλεί όταν μιλάτε στο τηλέφωνο. Τώρα διεκδικεί την προσοχή σας. Για το λόγο αυτό, όταν έχετε επισκέψεις στο σπίτι, επιδεικνύει το χειρότερό του εαυτό φωνάζοντας, κάνοντας φασαρία ή ζητώντας συνεχώς κάτι από εσάς.

 

 

19ος μήνας, το παιδί μπορεί : Να τρώει μονό του χρησιμοποιώντας κουτάλι.

 

Να δείχνει εικόνες και να αναφέρει ονόματα.

 

Να ταΐζει κούκλες και ζωάκια.

 

Να ανεβοκατεβαίνει με σχετική ευκολία τις σκάλες. Ακόμη του αρέσει να είναι συνέχεια δίπλα σας, να χτυπά πόρτες με δύναμη, να μουτζουρώνει με μαρκαδόρους τους τοίχους, να είναι ενεργητικό και τέλος να «ενοχλεί» τα κατοικίδια ζώα.

 

20ος μήνας, το παιδί μπορεί : Να χρησιμοποιεί άνετα κουτάλι και πιρούνι.

 

Να σχηματίζει προτάσεις.

 

Να πετά την μπάλα με τα χέρια του.

 

Να ανοίγει ντουλάπια και πόρτες.

 

Να ξεχωρίζει τα χρώματα Να μιλά ακατάπαυστα, χρησιμοποιώντας τις λέξεις που γνωρίζει, να τραβά τα μαλλιά όλων όσων βρίσκονται στο σπίτι, να δαγκώνει τα παιχνίδια του και όχι μόνο και να προσπαθεί να πλύνει μόνο του τα χέρια και το πρόσωπό του.

 

21ος μήνας, το παιδί μπορεί : Να πλένει μόνο του τα χέρια και το πρόσωπο.

 

Να παίζει με άλλα παιδιά.

 

Να ξεκουμπώνει την μπλούζα του, τραβώντας την.

 

Να κλωτσά την μπάλα.

 

Να κάνει ερωτήσεις.

 

Να ανακαλύπτει το σώμα του, να ξεφυλλίζει βιβλία και να στέκεται στις φωτογραφίες που του αρέσουν.

22ος μήνας, το παιδί μπορεί :

 

Να βουρτσίζει τα δόντια του με λίγη βοήθεια.

 

Να σχηματίζει πολλές προτάσεις.

 

Να σκαρφαλώνει μόνο του στην κούνια.

 

Να τρώει μια μπουκιά από το φαγητό του ή το γλυκό και να το αφήνει, να παίζει με το νερό την ώρα που πλένεται και να φορά τα ρούχα των γονιών του.

 

23ος μήνας, το παιδί μπορεί :

 

Να βάζει αντικείμενα μέσα σε σακούλες.

Να κρύβει αντικείμενα σε διάφορα σημεία του σπιτιού.

 

Να μιμείται εσάς και τους επισκέπτες.

 

Να σας χτενίζει

 

Να φορά μόνο του τα παπούτσια.

 

Να κάνει θόρυβο με τα παιχνίδια που παίζει.

 

24ος μήνας, το παιδί μπορεί : Να εκφράζει την επιθυμία του με μικρές προτάσεις.

 

Να επιλέγει συνειδητά τα χρώματα που χρησιμοποιεί όταν ζωγραφίζει.

 

Να κάνει γκριμάτσες.

 

Να κάθετε κοντά σας όταν έχετε πάει επίσκεψη σε κάποιο φιλικό σπίτι.

Να πηδά άνετα από χαμηλά έπιπλα ή σκαλιά. Επίσης θέλει να παίζετε συνεχώς μαζί του.

[angela]

Αν έχει κάτι ή όχι δεν είμαι αρμόδια να σου πω αλλά πιθανών κάτι να έχει ...αλλά γιατί να μην το ψάξει λίγο ;;; καλύτερα νωρίς παρά αργά και καλύτερα να της πουν ότι δεν έχει κάτι παρά έχει κάτι και αργότερα!!!

Πάντως αυτές οι γνωματεύσεις σε αυτή την ηλικία γίνονται και ήδη δεν είναι στα φυσιολογικά πλαίσια κάποια πράγματα οπότε...!

Αυτό που μου κάνει όμως εντύπωση είναι τι της λέει ο παιδίατρος που παρακολουθεί το παιδί για την ανάπτυξή του ; αυτός είναι ο πρώτος αρμόδιος να της συστήσει εξετάσεις αν παρατηρήσει κάτι και έχει ήδη αρκετά να δει, δεν τα έχει προσέξει ή εκείνη εθελοτυφλεί;;;

[DIMITRA1983]

αυτο ειναι το προβλημα...δε το παει σε κανονικο παιδιατρο αλλα σε παιδιατρο ιδριματος για παιδια που οι γονεις εχουν οικονομικα προβληματα.χωρις βεβαια η ιδια να εχει καθολου τετοιο προβλημα και καταλαβαινεται ποση προσοχη δεινουν εκει οι γιατροι...ειναι πολυ νευρικο εως εκνευριστικα νευρικο θα ελεγα...τελικα μαλλον θα της μιλησω και ασ παρεξηγηθω...εγω αν ημουν στη θεση της θα ηθελα καποιος να μου ανοιξει τα ματια...οποτε αυτο θα πρεπει να κανω μαλλον...

[Μαρια Στυλιανακη]

βασικά όμως είναι και πολύ σημαντικό να μην μπερδεύουμε τις διάφορες αναπτυξιακές διαταραχές και να τις ταυτίζουμε όλες με τον αυτισμό.

ο αυτισμός παρόλο που είναι κάτι πολύ ευρύ (ένα φάσμα βασικά)

είναι ταυτόχρονα και κάτι που είναι αρκετά διαφορετικό απο άλλες καθυστερήσεις ανάπτυξης, όπως πχ κάποιες που όντως συνδέονται με την προωρότητα, ή νοητικές καθυστερήσεις, ή άλλες ελλείψεις του οργανισμού !!

 

όμως, όταν ένα μωρό είναι πρόωρο, οι γιατροί συνήθως συστήνουν και απο μόνοι τους την στενή παρακολούθηση, και ενίσχυση των ικανοτήτων των μωρών με διάφορες θεραπείες... μου κάνει εντύπωση που δεν της έχουν πεί κάτι εκεί, .. πως λέγεται ο οργανισμός που λες, στα Γερμανικά?

δεν είναι ασφαλισμένη ?

(ή είναι στην Ελλάδα?)

 

βασικά απο αυτά που λες, δεν προκύπτει ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ κάτι, ειδικά εάν λάβει κανείς υπόψη την προωρότητα,.... το ότι είναι 2 ετών και μπροστά σου ίσως δεν έχει μιλήσει πολύ, δεν σημαίνει και αυτό αναγκαστικά κάτι..

 

περισσότερο θα έλεγα να την ευαισθητοποιήσεις για το ότι πχ διάβασες ότι είναι πολύ σημαντικό όλα τα πρόωρα μωρά, να έχουν την κατάλληλη υποστήριξη έτσι ώστε να έρθουν στα ίδια επίπεδα με άλλα παιδιά.

 

αυτό μόνο, και ίσως αυτό φτάσει για να την κάνει να πάει σε γιατρό πιο εξειδικευμένο. Ίσως βοηθούσε να της βρείς κάποιον?

 

το πιο σημαντικό κριτήριο, που διεθνώς είναι εξαιρετικά αναγνωρισμένο είναι ότι η ΕΓΚΑΙΡΗ διάγνωση, είναι σωτήρια και αλλάζει ΠΑΡΑ πολλά πράγματα σε αυτή την ηλικία ενώ όταν περιμένει κανείς, κάνει πάρα πολύ πολύτιμο χρόνο.

όχι μόνο για τον αυτισμό και την καλύτερη αντιμετώπισή του, αλλα για οποιαδήποτε άλλη διαφορετικότητα -

μιάς και εκεί είναι τα πρώτα βήματα που κάνουν τα παιδιά προς την κοινωνία,

και όλα αυτά τα εμποδίζουν στο να δημιουργήσουν μια υγιή εικόνα για τους γύρω για τον εαυτό τους και για το πως μπορουν ή αν θα μπορέσουν να επικοινωνήσουν με αυτό. (κάτι καθοριστικό για τα επόμενα χρόνια!)

 

μη σταθείς λοιπόν θα έλεγα στην έννοια του αυτισμού αλλά στην γενικότερη επιφυλακή.

εξάλλου και εσύ δεν μπορεί να γνωρίζεις ότι το έχει αυτό σίγουρα, και απο το να την σοκάρεις, κάνοντάς την να θυμώσει χωρίς καν να είναι αυτό σίγουρα, θα έλεγα να επικεντρωθείς σε αυτά που λέω... άσε τον ειδικό μετά να κάνει την δουλειά του όταν και αν χρειαστεί..

 

καλή επιτυχία.....

[DIMITRA1983]

στην ελλαδα μενει αλλα ερχεται συχνα εδω γιατι εχει τους γονεις της.το πηγαινει στο ιδριμα του πικπα η καπως ετσι λεγεται...παντως και οι γονεις της και τα πεθερικα της λενε πως το παιδι δε μιλαει καθολου.δεν ειναι δηλαδη οτι δε μιλαει μπροστα μου μιας και η ιδια το δηλωνει.αλλα δε φενεται να αγχωνεται αφου δεν την βλεπω να την ψαχνει τη δουλεια...

μιλαμε 2 φορες τη βδομαδα στο τηλ και παντα απο πισω ακουγεται το μικρο να κραυγαζει

[Μαρια Στυλιανακη]

πες της να έρθει στην επόμενη συνάντηση των μελών, έτσι ώστε να έχει επαφή με άλλες μητέρες και άλλα παιδιά.

 

το χειρότερο σε αυτή την περίπτωση είναι να είναι σε απομόνωση.

μπορείς και να προφασιστείς ότι κάτι να δώσουν οι κοπέλες και καλά για σένα, για να στο στείλει ή να στο φέρει όταν έρθει και καλά.

 

μόνο με την επαφή με άλλα παιδιά και εκείνη θα αποκτήσει καλύτερη εικόνα και να μην αισθάνεται ντροπή να συζητά τέτοια θέματα.!!!!!!!!!!!

νομίζω ότι το καλύτερο είναι αυτό.... !!!!

[DIMITRA1983]

ok θα της το πω αν και απο οσο την ξερω και την ξερω καλα δε νομιζω να ερθει αλλα θα προσπαθησω.δεν ξερει και τιποτα απο ιντερνετ για να της ελεγα να συνομιλισει μαζι σας...που γινεται η συναντηση και ποτε?

[angela]

Σας παραθέτω ένα απόσπασμα από μια συζήτηση , την απάντηση στα ψυχολογικά μας προβλήματα , (την κατάθληψη και την στεναχώρια μας) , που έχουμε εμείς οι γονείς που μεγαλώνουμε παιδιά με διαφορετικότητα και ειδικές ανάγκες. Σημειωτέον είναι ότι την απάντηση την δίνει άτομο ενήλικο γύρω στα 40 σήμερα, που έχει αυτισμό/ασπεργκερ και κατάφερε να διαπρέψει στην ζωή του σπουδάζοντας στο εξωτερικό ψυχολογία και βάζοντας σκοπό της ζωής της να εξηγήσει στους γονείς τι νοιώθουν τα ιδιαίτερα παιδιά μας !!! Διαβάστε το:

 

Η καμπια μια μερα γινετε πεταλουδα

Δημοσιεύτηκε από τον/την star την Παρ, 15/02/2008 - 04:59.

 

οταν καποιος βλεπει μια καμπια να σερνετε, ασχημη, να μασουλαει μονο φυλλα δεν μπορει να φαντασει οτι μια μερα θα γινει πεταλουδα, ετσι καπως ειναι και ο αυτισμος, τα μικρα παιδια με αυτισμο ειναι σαν καμπιες, και δεν μοιαζουν καθολου με τισ πεταλουδες που κρυβονται μεσα τους.

 

Το αγχος που νοιωθετε ειναι το χειροτερο δηλητηριο για το παιδι σας διοτι μεσα στο μυαλο του η εικονα που βλεπει ειναι της δυστυχιας και του πονου σας και νοιωθει, ναι νοιωθει υπευθυνο για αυτην σας την δυστυχια...

 

Αν νομιζετε οτι δεν τα καταλαβαινει ολα αυτα που συμβαινουν γυρο του κανετε λαθος διοτι οχι μονο τα καταλαβαινει αλλα και τα απομνημωνευει, θυματε καθε σας δακρυ καθε σας πονο...

 

Αντι να βλεπετε την πεταλουδα που κρυβετε μεσα του βλεπετε την καμπια και λετε μα τι ειναι αυτο δεν μοιαζει με το παιδι μου...

 

Αγαπητες μητερες αυτιστικων παιδιων, δεν το ξερετε αλλα σας εχει δωθει ενα δωρο που μια μερα θα ανθησει αν το καλλιεργησετε σωστα αμα δεν αμφισβητητε τις ικανοτητες του/της, αμα δεν το συγκρινετε συνεχως με τα αλλα παιδια που δεν ειναι σαν το δικο σας, αμα δεν νοιωθετε ενοχη και πονο που ειναι διαφορετικος/η.

 

Μην του κανετε την παιδικη τους ηλικια μια θυμηση γεματη αγχος και πονο (δικο σας) διοτι αυτη η θυμηση θα ειναι πολυ καθοριστικη στην ζωη τους, γεμιστε την καλλιτερα με μουσικη, με γελιο, γαργαλιματα, κολοτουμπες στο χαλι, γατακια και σκυλακια, χελωνιτσες, η οτι αλλο ζωο, με βιβλια και ζωγραφιες και αμα κανει πραγματα που σας τρομαζουν φανταστητε ποσο τρομαχτικα ειναι για αυτα τουτη η ζωη με τα τοσα περιεργα και παραξενα, μην περνετε τιποτα σαν δεδωμενο γιατι η καθε μερα ειναι το μυαλο ενος αυτισκου σαν ενα ασπρο χαρτι να το γεμισετε με καλουδια, με αγαπη, με τα θαυματα της φυσης και του συμπαντος.

 

Εχετε στην ζωη σας ενα αλλιωτικο παιδι, οχι χειροτερο απο τα αλλα απλως πολυ αλλιωτικο, δοξαστε αυτην την μοναδικοτητα του/της διοτι μια μερα θα γινει πεταλουδα.

 

Star

ΕΛΛΗΝΕΣ ASPERGER - http://www.aspergerhellas.gr

 

Όλη την συζήτησα αν σας ενδιαφέρει να την διαβάσετε θα την βρείτε στο

http://www.noesi.gr/node/1725

[ελισαβετ]

Φοβερο το κειμενο που διαβασα μιλησε κατευθειαν στην ψυχη μου,μου εδωσε πολυ κουραγιο.Ωρες ωρες λυγιζω ,νομιζω πως εχει εξαντληθει το κουραγιο μου αλλα ομως αλλες στιγμες μεσα μου βαθια πιστευω οτι αυτο το γλυκο παιδακι που εχω ,θα καταφερει να κανει παρα πολυ ομορφα πραγματα στη ζωη του και αν ειμαι υπερηφανη τωρα, μετα απο λιγα χρονια πιστευω θα ειμαι 10 φορες υπερηφανη για αυτο το σπουδαιο παιδακι που εχω. Να σαι καλα αγγελικουλα μου για το ωραιο κειμενο .........................................να σαι παντα καλα και να δεις και να καμαρωσεις το νεκταριακι σου οπως εσυ θελεις .

[ΑΦΡΟΔΙΤΗ]

Ειμαι πολυ προβληματισμενη ....οχι αυτες τις μερες..αλλα απο καιρο .

 

Ο γιος μιας φιλη μου εχει καποια στοιχεια απ αυτα που διαβασα.Ο αντρας μου ειναι πεπεισμενος καιρο τωρα οτι το αγορακι (ειναι 7 χρ τωρα) εχει καποιο ειδος αυτισμου.Εγω να πω την αληθεια..θελω να πιστευω οτι απλα ειναι υπερβολικος...γιατι περα απο καποια περιστατικα που εχουν συμβει (εντονα...ωστε αυτη η συμπεριφορα να μην δικαιολογειτε καθολου απο ενα παιδακι 4 ή 5 ή 6 χρ) υπαρχουν φορες που βρισκομαστε και ολα κυλουν ομαλα ... ομαλα θα θελα να πιστευω..γιατι μετα απο τοσες σελιδες που διαβασα..ισως εμεις απλα εχουμε μαθει να φερομαστε στον μικρο..ωστε να μην τον ενοχλουμε (τι θελω να πω..ας πουμε δεν θα παω να τον αγκαλιασω και να τον φιλησω..αλλα θα τον ρωτησω πρωτα αν θελει να μου δωσει ενα φιλακι και αν θελει να του δωσω εγω ενα φιλακι κ.α.

Αυτη την στιγμη ενω ειχα τοσο στο μυαλο μου να σας πω..κολλησα. Θα θελα να μου κανετε καποιες ερωτησεις ή να σας πω καποια περιστατικα..ωστε αν οντως συμβαινει κατι να μην χασουν αλλο πολυτιμο χρονο.

Και ας αφησω τον προβληματισμο αν οντως κατι συμβαινει πως το λενε