Είναι ντροπή η δουλειά???

[Niki81]

Δεν θα πρέπει να είναι κοινή?

 

Πως να είναι κοινη αφου διαφωνείτε?Σου ξαναλεω ...πιαστον με το καλο και αξηγησε του ότι το θελεις πολύ...το εχεις αναγκη.Και θελεις και απο αυτόν να σε στηριξει και να σε βοηθησει σε ολο αυτό...να είναι διπλα σου.Δε θα επρεπε σε κατι τετοιο να δειχνει κατανοηση και να σε στηριξει...εστω να το δοκιμασετε?

[ΑΡΓΚ]

Καταλαβαίνω αυτό που λες αλλά δεν επηρεάζονται και αυτοί από την απόφασή μου? δηλ. άλλο τώρα που θα έρθουν να κρατήσουν λίγο τα παιδιά να πάω σε ένα γιατρό ή ένα σουπερμαρκετ και άλλο σε καθημερινή βάση. Θεωρώ όμως πως στο τέλος δεν θα είχαν θέμα, τα λατρευουν τα παιδιά, είναι τα πρώτα εγγόνια και από τις 2 πλευρές. Το θεωρούν όμως περιττό να δουλέψω, π.χ. οικονομικά θέλουν να μας βοηθάνε και οι ίδιοι.. π.χ. τις δραστηριότητες του μεγάλου τις πληρώνουν. Και κάτι άλλα τέτοια.

 

Περίμενε, τα εχετε μπλέξει. Εσύ και ο άντρας σου ειστε ενήλικοι και οικογενειάρχες. Ο καθένας μόνος αποφασίζει πού και πώς θα εργαστεί, θα βγει και δεν ξέρω τι άλλο. Και οι δυο μαζί αποφασίζετε για το τι θα κάνουν τα παιδιά σας. Οι γονείς σας δεν αποφασίζουν για σας, πάει αυτό.

Αλλά και εσείς δεν έχετε καμία δουλειά να απαιτήσετε από γιαγιάδες να αναλάβουν ρόλο νταντας. Μπορεί να τους βολιδοκσοπήσετε, και έχουν κάθε δικαίωμα να αρνηθουν, οπότε ψάχνετε για σταθμό ή babysitter.

Μην ανακατεύετε τα πάντα και καταλήγει συμβούλιο 6 ατόμων να αποφασίζει αν και ποιος θα εργαστεί και τι θα κάνουν τα παιδιά. Καλό πράγμα η οικογένεια, αλλά να υπάρχουν όρια για να είστε όλοι αγαπημένοι

[demi1981]

Είναι 5 μηνών. Οι γονείς μου και τα πεθερικά είναι συνταξιούχοι, αλλά νέοι άνθρωποι, οι γονείς μου μένουν από πάνω, γυναίκα θα μπορούσα να πάρω αλλά να σου πω την αλήθεια θα ήθελα να είναι και κάποια από τις γιαγιάδες εκεί, τουλάχιστον τον πρώτο καιρό γιατί τα παιδιά έχουν μάθει με εμένα και τις γιαγιάδες / παππούδες. Γενικά είμαστε κοντά και οι 3 οικογένειες. Δηλαδή για να σας δώσω να καταλάβετε την Κυριακή που φάγαμε όλοι μαζί στης πεθεράς και τέθηκε το θέμα, έλεγαν όλοι έλα τώρα μωρέ και δεν θα σε βλέπουν τα παιδιά, και τι την θες την δουλειά τώρα και έχετε παράπονο δεν σας βοηθάμε μέχρι τώρα οικονομικά, ε έτσι θα συνεχίσουμε να σας βοηθάμε. Και από κοντά και ο σύζυγος.

 

Μμμ δεν είναι και πολύ ωραίο να εξαρτάσαι (μέσα σε εισαγωγικά αυτό) οικονομικά από τους γονείς σου και από τα πεθερικά σου. Και συνεχίζω και λέω ότι κακώς τους λες ότι αποφασίζεις-επιλέγεις να δουλέψεις λόγω οικονομικών. Αφού δεν είναι αυτός ο λόγος

[kotsifikos]

το έχουμε κάνει αυτό και είναι αρνητκός, δεν θέλει για πολλούς λόγους, είναι και αυτός σε μία δουλειά που πάνε το πρωί και γυρίζει το βράδυ και βλέπει και άλλες εργαζόμενες εκεί που φεύγουν την ίδια ώρα και σου λέει σιγά μην γίνεις σαν αυτές να μην σε θυμούνται τα παιδιά. Βέβαια για την δουλειά που πρόκειται να πάω (που δεν το βλέπω) είναι 8 -4 ή 9 - 5. Μπορώ να διαλέξω ποιο 8ωρο θέλω. Είναι ευέλικτοι και σε αυτό.

 

Ειλικρινά δεν μπορώ να πιστέψω ότι στο 2016 μία γυναίκα που θέλει να δουλέψει δεν θα το κάνει γιατί δεν την αφήνει ο σύζηγος οι γονείς και τα πεθερικά.

Όσο δέχεσαι την βοήθεια τους (οικονομική και πρακτική) τόσο θα έχουν άποψη για το τι θα κάνετε σπίτι σας.

Τι να πω (αν και από ότι κατάλαβα έχεις πάρει ήδη απόφαση πως δεν πας για δουλειά) εύχομαι να πάρεις την καλύτερη για σένα απόφαση.

[zaxaroulini]

Μμμ δεν είναι και πολύ ωραίο να εξαρτάσαι (μέσα σε εισαγωγικά αυτό) οικονομικά από τους γονείς σου και από τα πεθερικά σου. Και συνεχίζω και λέω ότι κακώς τους λες ότι αποφασίζεις-επιλέγεις να δουλέψεις λόγω οικονομικών. Αφού δεν είναι αυτός ο λόγος

 

Ναι, δεν είναι εξάρτηση, δηλ. θα πληρώσουν τις δραστηριότητες του παιδιού, π.χ. το πάρτυ που κάναμε σε παιδότοπο το εκαναν δώρο αυτοί (που για εμάς σημαίνει ότι γλιτώσαμε 450 ευρώ που στοίχησε), τώρα με το σχολείο πήγαν όλοι πήραν τα σχολικά / ρούχα κλπ, στο μωρό αγόρασαν κούνια, δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τέτοια βοήθεια εννοώ. Επειδή μένουμε στην ίδια πολυκατοικία οι γονείς μου πληρώνουν τα κοινόχρηστα και για τους 2 χωρίς να το ζητήσουμε. Δηλ. θέλουν και βοηθάνε από μόνοι τους το οποιο επί της ουσίας ανακουφίζει και εμάς.

[ΑΡΓΚ]

Σε ευχαριστώ κορίτσι μου για την απάντησή σου, τα πάμε καλά εννοώ πως γενικά συμφωνούμε σε όλα, δεν είναι θέμα υπακοής ή όχι, γενικά είμαστε άνθρωποι ήπιων τόνων, σίγουρα θα υπάρξει κανένα καυγαδάκι αλλά για απλά πράγματα. Τώρα όμως με αυτή μου την απόφαση, θα επηρεαστούν όλοι, και ο σύζυγος και οι γονείς / πεθερικά. Όταν ήρθε το πρώτο παιδί κανείς δεν με πίεσε να αφήσω την δουλειά μου. Ήταν καθαρά δική μου επιλογή γιατί ήθελα να είμαι όσο το δυνατόν πιο κοντά στα παιδιά. Τώρα όμως νιώθω πολύ πιο ανεξάρτητη και έτοιμη να ξαναρχίσω την δουλειά. Και τώρα αρχίζουν τα δύσκολα που λέμε. Επίσης, πολλές φίλες μου δουλεύουν και τα βγάζουν μια χαρά πέρα. Ούτε λείπουν στα παιδιά τους, τόσο πολύ. Δεν ξέρω βρε κορίτσια, απογοήτευση με έχει πιάσει. Για παράδειγμα ο μεγάλος μου γιος πάει νήπιο. Λείπει το πρωί από το σπίτι, οπότε και σπίτι που είμαι ποιο το νοημα? Ο μικρούλης σίγουρα με χρειάζεται αλλά νομίζω ότι ειναι αυτό που λέτε, όσο πιο καλά είμαι εγώ τόσο πιο καλά θα είναι και τα παιδιά.

 

Λογικοί άνθρωποι ήπιων τόνων και να διαφωνήσουν, δε θα σφαχτούν ούτε δε θα μιλιούνται για ένα χρόνο. Να έλεγες ότι ο ένας όλη μέρα τσιρίζει, ή σπάνε πιάτα ή τα θέλει όλα να γίνονται όπως τα σκέφτηκε γιατί παθαίνει πανικό αλλιώς, να πω έχετε πρόβλημα. Αλλα οι διαφωνίες είναι μεσα στο πρόγραμμα. Κάποια στιγμή συμβαίνουν σε όλους, θες για τα οικονομικά, θες για το πού θα μείνουν τα πεθερικά, θες για το πώς πειθαρχουμε το παιδί, έρχονται κάποια στιγμή και οι διαφωνίες για τα σοβαρά. Αν υπάρχει γενικά καλή διάθεση, δε θα πεθάνετε κιόλας ούτε θα χωρίσετε!

Δεν είπες ότι θα μπαρκάρεις κιόλας!

[zaxaroulini]

Ειλικρινά δεν μπορώ να πιστέψω ότι στο 2016 μία γυναίκα που θέλει να δουλέψει δεν θα το κάνει γιατί δεν την αφήνει ο σύζηγος οι γονείς και τα πεθερικά.

Όσο δέχεσαι την βοήθεια τους (οικονομική και πρακτική) τόσο θα έχουν άποψη για το τι θα κάνετε σπίτι σας.

Τι να πω (αν και από ότι κατάλαβα έχεις πάρει ήδη απόφαση πως δεν πας για δουλειά) εύχομαι να πάρεις την καλύτερη για σένα απόφαση.

 

Κορίτσια δεν νομίζω ότι είναι θέμα, με αφήνει δεν με αφήνει, όσο το ότι μέχρι τώρα για όλα τα πράγματα είτε αφορούν εμάς είτε τα παιδιά τα συζητάμε και τα συμφωνούμε. Οχι απόφαση δεν το έχω πάρει ακόμη γι΄αυτό άνοιξα το θέμα εδώ. Βλέπω όμως ότι όλες σε γενικές γραμμές θα πατούσατε πόδι και θα κάνατε αυτό που θέλατε, τι στο καλό, θύμα είμαι;

[zaxaroulini]

Λογικοί άνθρωποι ήπιων τόνων και να διαφωνήσουν, δε θα σφαχτούν ούτε δε θα μιλιούνται για ένα χρόνο. Να έλεγες ότι ο ένας όλη μέρα τσιρίζει, ή σπάνε πιάτα ή τα θέλει όλα να γίνονται όπως τα σκέφτηκε γιατί παθαίνει πανικό αλλιώς, να πω έχετε πρόβλημα. Αλλα οι διαφωνίες είναι μεσα στο πρόγραμμα. Κάποια στιγμή συμβαίνουν σε όλους, θες για τα οικονομικά, θες για το πού θα μείνουν τα πεθερικά, θες για το πώς πειθαρχουμε το παιδί, έρχονται κάποια στιγμή και οι διαφωνίες για τα σοβαρά. Αν υπάρχει γενικά καλή διάθεση, δε θα πεθάνετε κιόλας ούτε θα χωρίσετε!

Δεν είπες ότι θα μπαρκάρεις κιόλας!

 

Εσύ τι μου προτείνεις δηλαδή? να πω ότι αποφάσισα να πάω για δουλειά και απλώς να συζητάω το τι θα γίνει για τα πρακτικά, εε??

[Αγγελίνα_2]

Είναι 5 μηνών. Οι γονείς μου και τα πεθερικά είναι συνταξιούχοι, αλλά νέοι άνθρωποι, οι γονείς μου μένουν από πάνω, γυναίκα θα μπορούσα να πάρω αλλά να σου πω την αλήθεια θα ήθελα να είναι και κάποια από τις γιαγιάδες εκεί, τουλάχιστον τον πρώτο καιρό γιατί τα παιδιά έχουν μάθει με εμένα και τις γιαγιάδες / παππούδες. Γενικά είμαστε κοντά και οι 3 οικογένειες. Δηλαδή για να σας δώσω να καταλάβετε την Κυριακή που φάγαμε όλοι μαζί στης πεθεράς και τέθηκε το θέμα, έλεγαν όλοι έλα τώρα μωρέ και δεν θα σε βλέπουν τα παιδιά, και τι την θες την δουλειά τώρα και έχετε παράπονο δεν σας βοηθάμε μέχρι τώρα οικονομικά, ε έτσι θα συνεχίσουμε να σας βοηθάμε. Και από κοντά και ο σύζυγος.

 

Οπότε είναι πολύ μικρός για να πάει παιδικό σταθμό.

 

Η άποψή μου είναι πως πρώτα πρέπει να λύσεις αυτό το θέμα και μετά οι συζητήσεις με το σύζυγο κλπ. Όσο νέοι κι αν είναι, δεν είναι σε καμία περίπτωση υποχρεωμένοι να σου μεγαλώσουν το παιδί. Ήδη σας βοηθάνε πολύ και δεν είναι ωραίο να τους επιβάλεις, εμμέσως, να προσφέρουν ακόμη περισσότερο και μάλιστα με μεγάλη ευθύνη, επί καθημερινής βάσεως.

 

Εγώ σίγουρα δε θα πατούσα πόδι για κάτι τέτοιο. Ή θα πλήρωνα και θα ήμουν κυρία (όπως και έκανα, με τα δικά μου) ή θα καθόμουν σπίτι μου για άλλα 2 χρόνια.

[zaxaroulini]

Οπότε είναι πολύ μικρός για να πάει παιδικό σταθμό.

 

Η άποψή μου είναι πως πρώτα πρέπει να λύσεις αυτό το θέμα και μετά οι συζητήσεις με το σύζυγο κλπ. Όσο νέοι κι αν είναι, δεν είναι σε καμία περίπτωση υποχρεωμένοι να σου μεγαλώσουν το παιδί. Ήδη σας βοηθάνε πολύ και δεν είναι ωραίο να τους επιβάλεις, εμμέσως, να προσφέρουν ακόμη περισσότερο και μάλιστα με μεγάλη ευθύνη, επί καθημερινής βάσεως.

 

Εγώ σίγουρα δε θα πατούσα πόδι για κάτι τέτοιο. Ή θα πλήρωνα και θα ήμουν κυρία (όπως και έκανα, με τα δικά μου) ή θα καθόμουν σπίτι μου για άλλα 2 χρόνια.

 

Αγγελίνα μου, δεν θα είχα θέμα να πάρω κοπέλα αλλά τον πρώτο καιρό θα ήθελα να βρίσκεται μαζί τους και μία γιαγιά έστω να την επιβλέπει, δεν ξέρω αν είναι σωστό, αλλά με τόσα που ακούς, έχει φοβηθεί το μάτι μου.

Λες να ξεκινήσω με τις γιαγιάδες πρώτα ε; εγώ έλεγα μπας και πείσω τον σύζυγο και πάμε μαζι να το συζητήσουμε αν θέλουν να τα κρατήσουν ή έστω αν όχι μήπως τις πρώτες μέρες ερχόντουσαν σπίτι έστω για επίβλεψη.

Δεν ξέρω βρε κορίτσια, όλο ενοχές νιώθω. Σκέφτομαι και τα παιδιά, ειδικά ο μεγάλος με έχει συνηθίσει σπίτι, ο μικρός πες είναι μικρός θα προσαρμοστεί πιο εύκολα.

[kotsifikos]

Κανείς δεν είπε πως είσαι θύμα.

Εξήγησε όμως του άντρα σου για ποιο λόγο θες να το κάνεις αυτό, μίλησε του.

Όπως εσύ δεν μπορείς να αδιαφορήσεις για την άποψη του (να μην δουλέψεις) έτσι και εκείνος δεν μπορεί να αδιαφορήσει για την ανάγκη σου αυτή.

[vtgian]

Αρχικά να σου πω ότι η άποψή μου σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ότι το ζευγάρι μόνο του πρέπει να βρίσκει τη λύση. Δεν είναι θέμα για οικογενειακό συμβούλιο. Είστε οικογένεια εσείς και τα παιδιά σας, οι γονείς είναι έξω από αυτό. Παίρνετε τις αποφάσεις σας και τις ανακοινώνετε. Σίγουρα ο σύζυγος δεν μπορεί να σου απαγορεύσει να εργαστείς, αλλά πρέπει και εσύ να καταλάβεις τη δική του οπτική, προτιμά τα παιδιά σας να τα μεγαλώνεις εσύ και όχι γιαγιάδες/παππούδες/παιδικοί.

 

Θα σταθώ όμως και σε αυτό, το οποίο βρίσκω σωστή προσέγγιση

Το πρόβλημα, για μένα, αρχίζει και τελειώνει στο ποιος θα σου κρατάει τα παιδιά όταν λείπεις στη δουλειά. Όπως εκείνοι δεν έχουν δικαίωμα να σου απαγορεύουν να δουλέψεις, έτσι κι εσύ δεν έχεις δικαίωμα να τους επιβάλλεις να σου τα κρατήσουν. Τι ηλικία έχει το μικρό σου; Θα έχεις την οικονομική δυνατότητα να προσλάβεις νταντά ή θα σου βγαίνει μία η άλλη;

 

Καλά κάνεις που θέλεις να δουλέψεις και είσαι πολύ τυχερή που έχεις αυτή την ευκαιρία. Αλλά δεν είσαι μόνη στη ζωή. Οι γονείς σας μπορεί να συνεισφέρουν οικονομικά, αλλά να μη θέλουν να δεσμευτούν με την ανατροφή των παιδιών. Είναι πολύ πιο εύκολη η βοήθεια σε χρήμα άλλωστε ή η περιστασιακή βοήθεια (στο κρατάω λίγες ώρες 1-2 φορές την εβδομάδα) Πες ότι τα βρίσκεις με τον σύζυγο. Σε αυτή την περίπτωση πόσο διατεθειμένη είσαι να εργαστείς και να αφήσεις το μικρότερο παιδί σε γυναίκα ή παιδικό, αν οι γονείς αρνούνται να το αναλάβουν (είτε γιατί δεν θέλουν, είτε εκβιαστικά);

 

Ξέρω ότι η ευκαιρία για δουλειά δεν έρχεται συχνά, μήπως όμως να σκεφτόσουν την εναλλακτική να το αφήσεις για αργότερα, 2-3 χρόνια, να πάει και το μικρό παιδικό οπότε πραγματικά να μην είναι απαραίτητη η παρουσία σου στο σπίτι;

Άλλωστε, σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα στην ψυχολογία, τα μωρά είναι καλύτερο να μένουν σε οικογενειακό περιβάλλον μέχρι τα 3.

[zaxaroulini]

Αρχικά να σου πω ότι η άποψή μου σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ότι το ζευγάρι μόνο του πρέπει να βρίσκει τη λύση. Δεν είναι θέμα για οικογενειακό συμβούλιο. Είστε οικογένεια εσείς και τα παιδιά σας, οι γονείς είναι έξω από αυτό. Παίρνετε τις αποφάσεις σας και τις ανακοινώνετε. Σίγουρα ο σύζυγος δεν μπορεί να σου απαγορεύσει να εργαστείς, αλλά πρέπει και εσύ να καταλάβεις τη δική του οπτική, προτιμά τα παιδιά σας να τα μεγαλώνεις εσύ και όχι γιαγιάδες/παππούδες/παιδικοί.

 

Θα σταθώ όμως και σε αυτό, το οποίο βρίσκω σωστή προσέγγιση

 

 

Καλά κάνεις που θέλεις να δουλέψεις και είσαι πολύ τυχερή που έχεις αυτή την ευκαιρία. Αλλά δεν είσαι μόνη στη ζωή. Οι γονείς σας μπορεί να συνεισφέρουν οικονομικά, αλλά να μη θέλουν να δεσμευτούν με την ανατροφή των παιδιών. Είναι πολύ πιο εύκολη η βοήθεια σε χρήμα άλλωστε ή η περιστασιακή βοήθεια (στο κρατάω λίγες ώρες 1-2 φορές την εβδομάδα) Πες ότι τα βρίσκεις με τον σύζυγο. Σε αυτή την περίπτωση πόσο διατεθειμένη είσαι να εργαστείς και να αφήσεις το μικρότερο παιδί σε γυναίκα ή παιδικό, αν οι γονείς αρνούνται να το αναλάβουν (είτε γιατί δεν θέλουν, είτε εκβιαστικά);

 

Ξέρω ότι η ευκαιρία για δουλειά δεν έρχεται συχνά, μήπως όμως να σκεφτόσουν την εναλλακτική να το αφήσεις για αργότερα, 2-3 χρόνια, να πάει και το μικρό παιδικό οπότε πραγματικά να μην είναι απαραίτητη η παρουσία σου στο σπίτι;

Άλλωστε, σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα στην ψυχολογία, τα μωρά είναι καλύτερο να μένουν σε οικογενειακό περιβάλλον μέχρι τα 3.

 

όλα τα σκέφτομαι, αλλά όπως λες και εσύ τώρα είναι η ευκαιρία, σε 2 - 3 χρόνια ποιος ξέρει τι θα γίνεται, οπότε φοβάμαι μήπως δεν έχω ξανά την ίδια ευκαιρία.

 

Να αυτά μου λέει και ο σύζυγος με την ψυχολογία και το παιδί να είναι με την μαμά στο σπίτι και έχω τις ενοχές μου

[Αγγελική2]

zaxaroulini το είπες και μόνη σου... το μεγάλο σας παιδί πηγαίνει ήδη σχολείο άρα λείπει τα πρωινά από το σπίτι και το μικρό σας αργά ή γρήγορα θα ξεκινήσει κι αυτό. Οπότε τότε τι θα κάνεις? Θα κάθεσαι σπίτι τις ώρες που θα λείπουν και θα κάνεις δουλειές. Πόσες δουλειές πιά? Θεωρώ ότι τότε θα μετανιώσεις για την επιλογή σου να μείνεις σπίτι, αν αυτό επιλέξεις τελικά, και ίσως να μην σου ξαναδωθεί η ευκαιρία να εργαστείς.

Κι εγώ εργάζομαι 8,30 - 4,30 και έχω αρκετό χρόνο να ασχοληθώ με τα παιδιά μου. Ο μικρός επιστρέφει σπίτι 4 αφού κάθεται ολοήμερο και η μεγάλη γύρω στις 3. Οπότε ο μικρός με την γιαγιά μένει το πολύ για καμία ώρα.

[tzatzikaki]

Εσύ τι μου προτείνεις δηλαδή? να πω ότι αποφάσισα να πάω για δουλειά και απλώς να συζητάω το τι θα γίνει για τα πρακτικά, εε??

Εγώ νομίζω ότι και ο σύζυγος πρέπει να είναι συμμέτοχος στην απόφαση...διότι στο μέλλον μπορεί να στο κοπανάει...θα πρέπει με κάποιον τρόπο να τον πείσεις. Ξέρω θα διαφωνήσετε κάποιες μαζί μου αλλά εγώ νομίζω ότι το ζευγάρι σε τόσο βασικά ζητήματα πρέπει να συμφωνεί...

[Αγγελίνα_2]

Αγγελίνα μου, δεν θα είχα θέμα να πάρω κοπέλα αλλά τον πρώτο καιρό θα ήθελα να βρίσκεται μαζί τους και μία γιαγιά έστω να την επιβλέπει, δεν ξέρω αν είναι σωστό, αλλά με τόσα που ακούς, έχει φοβηθεί το μάτι μου.

Λες να ξεκινήσω με τις γιαγιάδες πρώτα ε; εγώ έλεγα μπας και πείσω τον σύζυγο και πάμε μαζι να το συζητήσουμε αν θέλουν να τα κρατήσουν ή έστω αν όχι μήπως τις πρώτες μέρες ερχόντουσαν σπίτι έστω για επίβλεψη.

Δεν ξέρω βρε κορίτσια, όλο ενοχές νιώθω. Σκέφτομαι και τα παιδιά, ειδικά ο μεγάλος με έχει συνηθίσει σπίτι, ο μικρός πες είναι μικρός θα προσαρμοστεί πιο εύκολα.

 

Ο μεγάλος πάει ήδη σχολείο, δε θα είναι πρόβλημα οι 2-3 ώρες, μέχρι να γυρίσεις, μην το σκέφτεσαι αυτό. Το θέμα είναι αφ' ενός το μωρό και αφ' ετέρου ο σύζυγος, που σαφώς και έχει λόγο στο πώς θα μεγαλώσουν τα παιδιά σας. Δε γίνεται να του πεις, ξεκινάω δουλειά και από τα λεφτά μου θα πληρώνω τη νταντά, οπότε δε σου πέφτει λόγος.

 

Αν είναι μόνο για επίβλεψη τον πρώτο καιρό, δε νομίζω πως θα έχουν αντίρρηση οι γιαγιάδες, αλλά και πάλι, πρέπει να το ξεκαθαρίσεις μαζί τους. Θα σου πρότεινα να το σκεφτείς πρώτα πολύ καλά εσύ η ίδια, να φανταστείς την διαφορετική σου/σας καθημερινότητα,, να σταθμίσεις τα θέλω με τα πρέπει και μετά να το συζητήσεις ήρεμα και πολιτισμένα με τους υπόλοιπους, τονίζοντας την ανάγκη σου να επιστρέψεις στη δουλειά, αλλά χωρίς τελεσίγραφα.

[vtgian]

Σαν εργαζόμενη, με ένα κοριτσάκι σχεδόν δύο ετών, μπορώ να σου πω ότι ο ποιοτικός χρόνος μου με το παιδί είναι πολύ περιορισμένος, αν και πρακτικά η μόνη δουλειά που έχω να κάνω είναι μαγείρεμα και ένα μπάνιο, καθαριότητα και σίδερο έχω γυναίκα που έρχεται μια φορά την εβδομάδα. Βλέπω τη μικρή το πρωί για καμιά ώρα (όπου παράλληλα τρέχω να ετοιμαστώ και γυρίζω στις 6 παρά, ίσα να φάω κάτι, η μικρή στις 21:30 κοιμάται. Της λείπω πολύ και μου το δείχνει έμπρακτα. Μου αρέσει τρομερά η δουλειά μου, αμείβομαι πολύ καλά αλλά ειλικρινά αν μπορούσα θα έμενα σπίτι. Νιώθω ότι σε αυτή την ηλικία θα της έκανα περισσότερο καλό αν ήμουν δίπλα της.

Δεν ξέρω σε ποια περιοχή μένεις και πόσο μακρυά είναι η δουλειά που σου προσφέρεται, υπολόγισέ τα και αυτά.

Επιμένω πάντως, αυτά είναι υπόθεση του ζευγαριού και μόνο. Ούτε κάνει ο καθένας ότι γουστάρει, ούτε όμως είναι θέμα προς συζήτηση με τρίτους.

[zaxaroulini]

Σαν εργαζόμενη, με ένα κοριτσάκι σχεδόν δύο ετών, μπορώ να σου πω ότι ο ποιοτικός χρόνος μου με το παιδί είναι πολύ περιορισμένος, αν και πρακτικά η μόνη δουλειά που έχω να κάνω είναι μαγείρεμα και ένα μπάνιο, καθαριότητα και σίδερο έχω γυναίκα που έρχεται μια φορά την εβδομάδα. Βλέπω τη μικρή το πρωί για καμιά ώρα (όπου παράλληλα τρέχω να ετοιμαστώ και γυρίζω στις 6 παρά, ίσα να φάω κάτι, η μικρή στις 21:30 κοιμάται. Της λείπω πολύ και μου το δείχνει έμπρακτα. Μου αρέσει τρομερά η δουλειά μου, αμείβομαι πολύ καλά αλλά ειλικρινά αν μπορούσα θα έμενα σπίτι. Νιώθω ότι σε αυτή την ηλικία θα της έκανα περισσότερο καλό αν ήμουν δίπλα της.

Δεν ξέρω σε ποια περιοχή μένεις και πόσο μακρυά είναι η δουλειά που σου προσφέρεται, υπολόγισέ τα και αυτά.

Επιμένω πάντως, αυτά είναι υπόθεση του ζευγαριού και μόνο. Ούτε κάνει ο καθένας ότι γουστάρει, ούτε όμως είναι θέμα προς συζήτηση με τρίτους.

 

Λες ότι μπορεί να έχω θέμα με το παιδί ε?? όλα τα έχω σκεφτεί. Για το μωρό νομίζω κορίτσια θα είναι πιο εύκολο, για τον μεγάλο όμως όντως κάπως θα του φανεί.

[tzatzikaki]

Λες ότι μπορεί να έχω θέμα με το παιδί ε?? όλα τα έχω σκεφτεί. Για το μωρό νομίζω κορίτσια θα είναι πιο εύκολο, για τον μεγάλο όμως όντως κάπως θα του φανεί.

Εντάξει βρε zaxaroulini (τι ωραίο όνομα), ο μεγάλος πάει σχολείο, ούτε που θα καταλάβει τίποτα...

Είναι ίσως που έμεινες πολύ καιρό σπίτι μόνη με τα παιδιά, που σου φαίνονται αυτά βουνό, αλλά δεν είναι έτσι, στην αρχή ίσως δυσκολευτείς (εσύ περισσότερο) αλλά μετά ούτε που θα θυμάσαι αυτή την περίοδο...

Είναι καλό για τη μαμά να αισθάνεται χρήσιμη και εκτός σπιτιού...

[elenip]

Εγώ νομίζω ότι και ο σύζυγος πρέπει να είναι συμμέτοχος στην απόφαση...διότι στο μέλλον μπορεί να στο κοπανάει...θα πρέπει με κάποιον τρόπο να τον πείσεις. Ξέρω θα διαφωνήσετε κάποιες μαζί μου αλλά εγώ νομίζω ότι το ζευγάρι σε τόσο βασικά ζητήματα πρέπει να συμφωνεί...

 

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Τι πάει να πει βρε κορίτσια δική σου είναι η απόφαση, ξύδι άμα δεν του αρέσει του συζύγου, κάνε αυτό που θες κλπ??

δεν βοηθάμε την κοπέλα έτσι. Σε ένα σπίτι πρέπει να παίρνονται μαζί οι αποφάσεις και μάλιστα για ένα τόσο σοβαρό θέμα, όλα τα άλλα δεν βοηθάνε.

Εγώ θα σε συμβούλευα να το συζητησεις με τον σύζυγο όμορφα και ωραία και να του πεις αυτά που λες και σε εμάς.

Εκτός αν είμαστε τόσο προχώ και ο συζυγος έχει μόνο διακοσμητικό ρόλο!

[vtgian]

Λες ότι μπορεί να έχω θέμα με το παιδί ε?? όλα τα έχω σκεφτεί. Για το μωρό νομίζω κορίτσια θα είναι πιο εύκολο, για τον μεγάλο όμως όντως κάπως θα του φανεί.

 

Αντίθετα είναι, για το μωρό θα είναι πιο δύσκολο, όχι για τον μεγάλο. Ο μεγάλος έχει κοινωνικοποιηθεί, το μωρό ακόμα είναι προσκολλημένο επάνω σου (υπό την έννοια ότι εσένα μόνο ξέρει σαν αποκούμπι).

[Niki81]

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Τι πάει να πει βρε κορίτσια δική σου είναι η απόφαση, ξύδι άμα δεν του αρέσει του συζύγου, κάνε αυτό που θες κλπ??

δεν βοηθάμε την κοπέλα έτσι. Σε ένα σπίτι πρέπει να παίρνονται μαζί οι αποφάσεις και μάλιστα για ένα τόσο σοβαρό θέμα, όλα τα άλλα δεν βοηθάνε.

Εγώ θα σε συμβούλευα να το συζητησεις με τον σύζυγο όμορφα και ωραία και να του πεις αυτά που λες και σε εμάς.

Εκτός αν είμαστε τόσο προχώ και ο συζυγος έχει μόνο διακοσμητικό ρόλο!

 

Μαλλον η θεματοθετρια εχει διακοσμητικο ρολο.Εννοειται να το συζητησει..το ειπαμε αυτό.Αλλα δε γινεται και ο συζυγος να της λεει όχι δε θα δουλεψεις λες και είναι το αφεντικο της και αποφασιζει αυτος.Πρεπει και οι δυο να κανουν ένα βημα πισω και να σεβαστουν ο ενας τις αποψεις του αλλου.

[demi1981]

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Τι πάει να πει βρε κορίτσια δική σου είναι η απόφαση, ξύδι άμα δεν του αρέσει του συζύγου, κάνε αυτό που θες κλπ??

δεν βοηθάμε την κοπέλα έτσι. Σε ένα σπίτι πρέπει να παίρνονται μαζί οι αποφάσεις και μάλιστα για ένα τόσο σοβαρό θέμα, όλα τα άλλα δεν βοηθάνε.

Εγώ θα σε συμβούλευα να το συζητησεις με τον σύζυγο όμορφα και ωραία και να του πεις αυτά που λες και σε εμάς.

Εκτός αν είμαστε τόσο προχώ και ο συζυγος έχει μόνο διακοσμητικό ρόλο!

 

Η κοπέλα έχει ήδη πει ότι το έχει συζητήσει ήδη με τον άντρα της και όμορφα και ωραία και διαφωνούνε... άρα ποιος αποφασίζει λοιπόν κατά την γνώμη σου... είπαμε διαφωνούνε παρακάτω? πρακτικά ποιος θεωρείς ότι πρέπει να κάνει πίσω? η σύζυγος ή ο σύζυγος.

Συγνώμη αλλά εν έτη 2016 το θεωρώ παράλογο να αποφασίζει άλλος για την ζωή σου ακόμα και αν είναι ο άντρας σου.

[livinath]

Εγω παλι, ουσα εργαζομενη, θα ελεγα να ακουσεις τον συζυγο, οσο παραλογο κι αν ακουγεται αυτο. Θα ειμαι ειλικρινης: λατρευω την δουλεια μου αλλα αν ειχα την οικονομικη ανεση να μεινω σπιτι με το παιδι μου δεν θα το σκεφτομουν δευτερολεπτο!! Σκεψου του χρονου τον μεγαλο σου στο δημοτικο. Θα διαβαζει με τη γιαγια?? Και οχι μονο αυτο. Αυτο ισως να ειναι και το λιγοτερο... Σκεψου ποσες στιγμες θα χασεις απο τα παιδια σου που δεν γυρνανε πισω... Οι δουλειες μπορει να ξαναρθουν, τα παιδια σου θα ξαναγινουν μωρα? Μην με παρεξηγησεις.... Εμενα με πικραινει που εχασα τοσα απο τη μικρη μου...

[AthinaP]

Θα ήθελα να δώσω κάποιες σκέψεις που δεν γράφτηκαν ακόμα.

 

Ως μαμά τα πρώτα χρόνια των παιδιών αν και τα χάρηκα, είχαν ένα εφιαλτικό τολμώ να πω κομμάτι, δοκιμάστηκαν οι αντοχές μου πάρα πολύ, παρόλο που δεν έκανα καθόλου δουλειές σπιτιού. Κυρίως δοκιμαστήκαμε με το συνδυασμό συχνές ιώσεις και όχι καλός ύπνος το βράδυ, για μεγάλο διάστημα. Συνήθως οι γιαγιάδες που βοηθάνε τις εργαζόμενες, δεν αναλαμβάνουν χρόνο μετά, με συνέπεια να μην υπάρχει χρόνος για το ζευγάρι ή για να κάνεις απλές δουλειές όπως ψώνια, μόνη σου. Με παιδικό ή γυναίκα θα έχεις παρόμοιο πρόβλημα, εκτός και αν κάνετε ειδική συνεννόηση. Λες ότι δεν βλέπεις οι φίλες σου να έχουν θέματα τέτοια αν και δουλεύουν;

 

Επίσης, το βασικό που σου λείπει δεν είναι τα χρήματα, από όσο κατάλαβα, αλλά η κοινωνικότητα. Σε καταλαβαίνω πάρα πολύ καλά. Το ότι έκανες παιδιά δεν σημαίνει ότι μπορείς να είσαι ευχαριστημένη και πλήρης να μην ακούς μια φωνή ενήλικα όλη μέρα. Αυτό είναι κατασκεύασμα του 20ου αιώνα και μετά, ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος για αυτό ακριβώς.

 

Όσο είχα τα παιδιά μωρά είχα επισκεφτεί μουσεία, πάρκα, πλατείες, γενικά πολύ σουρτούκεμα, που δεν το έκανα ούτε με τον άντρα μου χωρίς τα παιδιά, γιατί δεν ταυτίζονταν τα ενδιαφέροντά μας πάντα. Ποτέ δεν είχα ξανά την ευκαιρία να τα κάνω αυτά, γιατί έπιασα δουλειά μετά.

 

Βέβαια έχεις να πάρεις το παιδί από το νήπιο, θέλω να πω όμως ότι αν το θέσεις ως προτεραιότητα στην ουσία του προβλήματος μπορείς να πάρεις διαφορετικές λύσεις. Είναι η ροή των πραγμάτων που σε εγκλωβίζει κατά κάποιον τρόπο να λες ότι οι επιλογές σου είναι είτε όλη μέρα στο σπίτι είτε εργαζόμενη μητέρα. Στην πραγματικότητα είχα καταφέρει να έχω μοναδική ελευθερία τότε, αλλά ήταν και που είχα και ένα παιδί που άντεχε το σπίτι ακόμα λιγότερο από εμένα, οπότε μας βόλεψε όλους τότε να τη δούμε σουρτούκεμα. Μια απλή πρόταση, καταλαβαίνω ότι με το μεγάλο παιδί έχετε κάποιους περιορισμούς.

 

Μια καλή δουλειά που σε ευχαριστεί δεν την πετάς εύκολα, ίσως να μην την ξαναβρείς και για αυτό καλώς το σκέφτεσαι πάρα πολύ. Η δουλειά θα είναι για περισσότερο καιρό από όσο τα παιδιά είναι μικρά. Καλώς ή κακώς σκέψου ότι μερικές και μερικοί δεν βρήκαν ποτέ δουλειά που να τους ευχαριστεί και με άλλα μάτια βλέπουν το δίλημμα σπίτι ή έξω από το σπίτι.

 

Συμφωνώ με αυτό που γράφτηκε παραπάνω, ότι το μικρό σου μάλλον σε χρειάζεται περισσότερο από το μεγάλο αυτή τη στιγμή, πόσο μάλλον σε σχέση με μια ξένη γυναίκα που καταλαβαίνω ότι θα είναι η λύση για εσάς. Βέβαια μπορεί να πέσετε κάπου καλά.