ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ-ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ

[vicky86]

Εμεις τρωγαμε κανονικά κ η μεγάλη είναι αρκετά ψηλή κ στις περισσότερες καρέκλες έφτανε να φαει. Ο μικρος με ένα μαξιλαράκι. Για άλλες δραστηριότητες στα γονατα

Αλλα εγω δ καταλαβαινω, γτ να γειρει; σίγουρα σαν παιδι μπορεί να θέλει να κάνει κουνια εκείνη την ώρα, απλα να κουνιέται μπρος πίσω, λεω οτι στην καρέκλα καθομαστε πιο ήσυχα για να μην πέσουμε κ δ εχει τυχει ποτε

Φαντάζομαι όπως θα παίζαμε θα έλεγα έλα να δώσουμε κ στο μωρακι-κούκλα στα ψέμματα, ετσι κ αλλιως ψευτικα φαγητα το ταιζουμε. Αλλα κάπου στα δυο είπαν κ απο μονα, τι λες μαμα να φαει, δ εχει δοντια

[ΑΡΓΚ]

@Έσπερος αν το παιδί πραγματικά γέρνει ή δημιουργεί αυτή την εντύπωση, ότι υπάρχει κίνδυνος να γύρει, πρέπει να το συζητήσετε με παιδίατρο, γιατι αυτές είναι ανησυχίες για παιδί 6-7 μηνών, σίγουρα όχι στην ηλικία σας. Γενικά σε πολλά από όσα γράφεις, μοιάζει να περιγραφείς παιδί ένα χρόνο πίσω, αλλά από την άλλη όταν τα εξηγείς αναιρείται αυτό, και πραγματικά με έχεις μπερδέψει: ή έχεις ένα παιδάκι που επειγόντως χρειάζεται αξιολόγηση από αναπτυξιολόγο, ή πρέπει να βρεις τρόπο  να χαλαρώσεις και να μην το αντιμετωπίζεις σαν μωρό. Σε μερικές δημοσιεύεις σου πιστεύω το πρώτο, σε μερικές είμαι σίγουρη για το δεύτερο. 

[Anna3011]

3 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

και δεν πέφτουν; εγώ φοβάμαι ότι λίγο να γειρουν απο τη μια μερια θα πεσουν. Αλλα βασικα δεν καταλαβαινω σε ποια περίσταση μπορει να κατσουν σε καρεκλα αφου στο τραπεζι δεν φτανουν να φανε. 

 

Το τηλεφωνο ο δικος μου δεν το θελει. Δηλαδή του το βαζουμε στο αυτί να ακουσει και το διωχνει. 

 

Δεν ξερω ποσο γρηγορα εξελίσσονται σ αυτην την ηλικια αλλα δεν μπορω να τον φανταστώ σε δυο μήνες να παίζει παιχνίδι ρόλων. 

 

Μια απορία που μου γεννήθηκε σήμερα. Οταν παιζουν με τα κουκλακια καταλαβαινουν οτι ειναι ψευτικα; Εννοω πχ λεμε να δωσουμε νερο στο αρκουδάκι. Καποια στιγμη καταλαβαινει οτι το μπουκαλι δεν αδειασε. Ή στο ταισμα ειδικα που βλεπει οτι το φαγητο μενει στο χερι τιυ. Εκει δεν αναρωτιεται πώς ταΐζουμε το κουκλακι αφου το φαγητο μενει στο χερι μας;

Σε διάφορες περιστάσεις μπορούν να κάτσουν σε καρέκλα σε αυτή την ηλικία. Εμάς μας συμβαίνει συχνά, είτε όταν πάμε για καφέ που κάθεται σε μια καρέκλα για να φάει πχ. τη μπανάνα της (μετά τριγυρίζει) ή στο σπίτι που ζωγραφίζει, ή σε σπίτια φίλων που κάθεται με παιδάκια και παίζει. Δεν προβληματίζομαι, νομίζω είναι μεγάλα πια για να μη μπορούν να ελεγξουν τον κορμό τους.

Σχετικά με το αν σε αυτή την ηλικία καταλαβαίνουν ότι τα κουκλάκια είναι ψεύτικα, η αλήθεια είναι ότι δεν έχω μπει σε διαδικασία να το εξηγήσω αλλά θεωρώ αδιανόητο να μην αντιλαμβάνεται κάτι τέτοιο το 2χρονο και να θεωρεί το λούτρινο γατί ή αρκουδάκι ζωντανό.

[Έσπερος]

6 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

@Έσπερος αν το παιδί πραγματικά γέρνει ή δημιουργεί αυτή την εντύπωση, ότι υπάρχει κίνδυνος να γύρει, πρέπει να το συζητήσετε με παιδίατρο, γιατι αυτές είναι ανησυχίες για παιδί 6-7 μηνών, σίγουρα όχι στην ηλικία σας. Γενικά σε πολλά από όσα γράφεις, μοιάζει να περιγραφείς παιδί ένα χρόνο πίσω, αλλά από την άλλη όταν τα εξηγείς αναιρείται αυτό, και πραγματικά με έχεις μπερδέψει: ή έχεις ένα παιδάκι που επειγόντως χρειάζεται αξιολόγηση από αναπτυξιολόγο, ή πρέπει να βρεις τρόπο  να χαλαρώσεις και να μην το αντιμετωπίζεις σαν μωρό. Σε μερικές δημοσιεύεις σου πιστεύω το πρώτο, σε μερικές είμαι σίγουρη για το δεύτερο. 

Δεν γέρνει στα καλα καθούμενα, απλως αναρωτιεμαι. Αν η καρεκλα ειναι στενη τυπου καφενείου (ετσι ειναι οι δικες μας), δεν εχει πολυ περιθωριο να κουνιεται, δεν ειναι πιθανο να μετακινηθεί λιγο και να ερθει πιο πλαι και να πεσει κατω ή και να πεσει πανω του η καρεκλα; Σε καρεκλες καφετέριας, σε καναπεδακια, στο καραβι, εννοειται οτι καθεται αλλα αυτες ειναι λιγο πιο μεγαλες συνηθως κι εχει και λιγο χωρο για να ακουμπαει μπροστα του ενα παιχνιδακι και να παιζει, οπως θα επαιζε στο πατωμα. Το καρεκλακι φαγητου που δενει στην καρεκλα λεει μεχρι 36 μηνων αλλα και μεχρι 15 κιλα που λογικα θα εχει φτασει σε ενα εξαμηνο, πολυ πριν τα τρια. Δηλαδη να μην παρουμε αλλο καρεκλακι για μετα; γιατι το εχω αγχος αυτο, μας ειχε βολεψει το φορητό.

5 ώρες πρίν, Anna3011 είπε:

Σχετικά με το αν σε αυτή την ηλικία καταλαβαίνουν ότι τα κουκλάκια είναι ψεύτικα, η αλήθεια είναι ότι δεν έχω μπει σε διαδικασία να το εξηγήσω αλλά θεωρώ αδιανόητο να μην αντιλαμβάνεται κάτι τέτοιο το 2χρονο και να θεωρεί το λούτρινο γατί ή αρκουδάκι ζωντανό.

Άρα όταν αγκαλιάζουν ένα κουκλάκι ξέρουν ότι είναι ψεύτικο; Δηλαδή κάνω λάθος που λεω να παρουμε πχ το αρκουδακι που ειναι φιλος μας στη βολτα σαν να ειναι έμψυχο; Οταν παριστανω οτι μιλαει ενα κουκλακι, καταλαβαινει οτι ειμαι εγω; με τα κουκλακια τον τελευταιο καιρο του έδειξα να τα ταΐζουμε κλπ αλλα με αληθινό φαγητό, βασικα μηπως με το ταισμα παρακινηθει να κατσει να τον ταισω για να φαει κρεας ή ψαρι που άρχισε να μη θέλει καθόλου. Εκεινος δεν φαινεται να προβληματίζεται, απλώνει την μπουκια στο αρκουδακι και μετα τη δινει σ εμενα. Αλλα σκεφτομαι μηπως ειναι κοροϊδία. Απο την αλλη ομως εχω δει κ τετράχρονο μα πηγαινει βολτα κ να βαζει για υπνο κουκλα μωρο που αποκλειεται να μην εχει καταλάβει ότι είναι παιχνίδι. Αρα ξερει οτι το κανει στα ψεματα αλλα παρόλα αυτα της αρεσει. 

Κι άλλη απορια: ένα παιχνίδι πότε το αποσύρουμε εκτός από όταν το έχει βαρεθεί; αν είναι για μια δεξιότητα την οποία έχει κατακτήσει, πρεπει να το μαζεψω για να μην μενει πισω; τα μαλακα τουβλάκια πχ τα αφησε τωρα που εχουμε αλλα, δεν προβληματιζομαι, θα τα φυλάξω. Αλλα τις τρύπες με τα διαφορα σχηματα πχ που καποιες φορες παίζει ακομα, δεν υπάρχει όμως λόγος να παίζει γιατί το έχει μάθει από καιρό, να το κρύψω το παιχνίδι  για να ασχοληθεί με κάτι πιο προχωρημένο ή δεν θα πάθει κάτι που παίζει και με αυτό; 

Επίσης είναι κακό που καμία φορε του δείχνω πράγματα στα παιχνίδια; Εννοώ έχει την  ιδια αξια ως επιτευγμα ή πρεπει να το κανει μονος του; πχ εχουμε κατι ξύλινα παζλ με σχήματα που μπαίνουν σε τρύπες και καποια ποθ τον δυσκόλευαν ηθελε στην αρχη να τον βοηθησω κ καμια φορα ακομα θελει. κανει που τον βοηθαω αν ζητησει ή πρεπει να ελέγξω αν το κανει μονος του;

[Sentir...natureza]

Just now, Έσπερος είπε:

Δεν γέρνει στα καλα καθούμενα, απλως αναρωτιεμαι. Αν η καρεκλα ειναι στενη τυπου καφενείου (ετσι ειναι οι δικες μας), δεν εχει πολυ περιθωριο να κουνιεται, δεν ειναι πιθανο να μετακινηθεί λιγο και να ερθει πιο πλαι και να πεσει κατω ή και να πεσει πανω του η καρεκλα; Σε καρεκλες καφετέριας, σε καναπεδακια, στο καραβι, εννοειται οτι καθεται αλλα αυτες ειναι λιγο πιο μεγαλες συνηθως κι εχει και λιγο χωρο για να ακουμπαει μπροστα του ενα παιχνιδακι και να παιζει, οπως θα επαιζε στο πατωμα. Το καρεκλακι φαγητου που δενει στην καρεκλα λεει μεχρι 36 μηνων αλλα και μεχρι 15 κιλα που λογικα θα εχει φτασει σε ενα εξαμηνο, πολυ πριν τα τρια. Δηλαδη να μην παρουμε αλλο καρεκλακι για μετα; γιατι το εχω αγχος αυτο, μας ειχε βολεψει το φορητό.

Αν χασει τοσο πολυ την ισορροπια του και πεσει απο την καρεκλα (που δεν πιστευω αλλα ολα ειναι πιθανα) το πολυ πολυ να πονεσει λιγο και την επομενη φορα να ειναι πιο προσεκτικος, δεν θα κουνιεται τοσο, θα εχει το νου του. Αυτο ειναι το ζητουμενο αλλωστε. Το να δημιουργουμε "γυαλα" για να μην χτυπανε δεν τους κανει να μαθουν να προσεχουν κι ετσι ειναι πιο πιθανο να χτυπησουν οταν δεν θα ειμαστε κοντα ή οταν αυξησουν τις δυνατοτητες τους.

Για το καρεκλακι (που δενει στην καρεκλα ε;), να σου πω την αληθεια εγω ποτε δεν χρησιμοποιησα, ειχα στο μυαλο μου να παρω περισσοτερο γιατι δεν εφτανε καλα, αλλα μετα βολευτηκαμε με ενα χοντρο μαξιλαρι και δεν χρειαστηκε τελικα.

Just now, Έσπερος είπε:

Αλλα σκεφτομαι μηπως ειναι κοροϊδία. Απο την αλλη ομως εχω δει κ τετράχρονο μα πηγαινει βολτα κ να βαζει για υπνο κουκλα μωρο που αποκλειεται να μην εχει καταλάβει ότι είναι παιχνίδι. Αρα ξερει οτι το κανει στα ψεματα αλλα παρόλα αυτα της αρεσει. 

Φυσικα και καταλαβαινουν οτι ειναι ψευτικα γι'αυτο τρελαινονται με τα ζωντανα πλασματα  Παιχνιδι ειναι, μιμουνται, παιζουν ρολους της κουλτουρας τους, τους προσφερει διασκεδαση γι'αυτο και το κανουν. Μην παιδευσαι να τα εκλογικευσεις ολα  

 

Just now, Έσπερος είπε:

 Κι άλλη απορια: ένα παιχνίδι πότε το αποσύρουμε εκτός από όταν το έχει βαρεθεί; αν είναι για μια δεξιότητα την οποία έχει κατακτήσει, πρεπει να το μαζεψω για να μην μενει πισω; τα μαλακα τουβλάκια πχ τα αφησε τωρα που εχουμε αλλα, δεν προβληματιζομαι, θα τα φυλάξω. Αλλα τις τρύπες με τα διαφορα σχηματα πχ που καποιες φορες παίζει ακομα, δεν υπάρχει όμως λόγος να παίζει γιατί το έχει μάθει από καιρό, να το κρύψω το παιχνίδι  για να ασχοληθεί με κάτι πιο προχωρημένο ή δεν θα πάθει κάτι που παίζει και με αυτό; 

Φυσικα και δεν θα παθει κατι που παιζει ακομη! Εφ'οσον το εχει κατακτησει και απλα το ευχαριστιεται τι αγχωνεσαι; Εγω αν κατακτουσε μια δεξιοτητα και το παρατουσε το παιχνιδι το επαιρνα, αλλα αν το επαιζε φυσικα οχι. Επισης, το επαιρνα και πριν κατακτησει την δεξιοτητα αν δεν τον ενδιεφερε το συγκεκριμενο παιχνιδι. Δεν ειναι ρομποτακια να τους δινουμε υλικο για να αναπτυχθουν και μετα να τους παιρνουμε, το σημαντικοτερο ειναι η διασκεδαση 

 

Just now, Έσπερος είπε:

 Επίσης είναι κακό που καμία φορε του δείχνω πράγματα στα παιχνίδια; Εννοώ έχει την  ιδια αξια ως επιτευγμα ή πρεπει να το κανει μονος του; πχ εχουμε κατι ξύλινα παζλ με σχήματα που μπαίνουν σε τρύπες και καποια ποθ τον δυσκόλευαν ηθελε στην αρχη να τον βοηθησω κ καμια φορα ακομα θελει. κανει που τον βοηθαω αν ζητησει ή πρεπει να ελέγξω αν το κανει μονος του;

Αν του δειχνεις σε ποιο σημειο μπαινει δεν εχει νοημα να το φτιαχνει. Εγω τον βοηθουσα καπως ετσι "Μαμα, αυτο που μπαινει;", "Ελα να το δοκιμασουμε σε διαφορα σχηματα" και ξεκινουσαμε να το δοκιμαζουμε σε ολα μεχρι να ταιριαξει, δηλαδη το ψαχναμε μαζι αλλα ποτε δεν του εδωσα τη λυση, μπορει μια-δυο φορες να ειπα "Μου φαινεται πω θα ταιριαζε σε καποιο απο αυτα τα δυο". Επισης, του αρεσε να κανω ηχους πχ οταν το εβαζε σε λαθος σχημα, ετσι οταν τα δοκιμαζε σε ολα τα σχηματα μου ζητουσε να του πω το λαθος ΑΛΛΑ δεν εκανα τον ηχο πριν δει μονος του οτι δεν χωραει στην τρυπα ή εκανα τον ηχο και στην σωστη τρυπα (αφου εβλεπε οτι ταιριαζε) για να δω αντιδρασεις  Απο ενα σημειο και μετα περνουσε ολα τα σχηματα αφηνοντας το σωστο για το τελος για να κανω τον ηχο του λαθους οσο πιο πολλες φορες γινεται

[ΑΡΓΚ]

Just now, Έσπερος είπε:

Δεν γέρνει στα καλα καθούμενα, απλως αναρωτιεμαι. Αν η καρεκλα ειναι στενη τυπου καφενείου (ετσι ειναι οι δικες μας), δεν εχει πολυ περιθωριο να κουνιεται, δεν ειναι πιθανο να μετακινηθεί λιγο και να ερθει πιο πλαι και να πεσει κατω ή και να πεσει πανω του η καρεκλα; Σε καρεκλες καφετέριας, σε καναπεδακια, στο καραβι, εννοειται οτι καθεται αλλα αυτες ειναι λιγο πιο μεγαλες συνηθως κι εχει και λιγο χωρο για να ακουμπαει μπροστα του ενα παιχνιδακι και να παιζει, οπως θα επαιζε στο πατωμα. Το καρεκλακι φαγητου που δενει στην καρεκλα λεει μεχρι 36 μηνων αλλα και μεχρι 15 κιλα που λογικα θα εχει φτασει σε ενα εξαμηνο, πολυ πριν τα τρια. Δηλαδη να μην παρουμε αλλο καρεκλακι για μετα; γιατι το εχω αγχος αυτο, μας ειχε βολεψει το φορητό.

 

 Έχουμε καρέκλες καφενείου, από αυτές τις στενές φάθινες, στην κουζίνα, και δεν έχουμε καν τραπεζαρία. Απλά γονάτιζαν τα παιδιά αν ήθελαν να καθήσουν, ή βάζαμε μαξιλάρι από αυτά του καναπέ. Ακόμη χειρότερα, στο σπίτι που μεγάλωσα, υπήρχαν κάτι καρέκλες με μικρό στρογγυλό κάθισμα και πολύ ψηλές, τύπου μπαρ 60 και σίγουρα δεν υπήρχαν καρεκλάκια. Αν δε έπεφτες κάτω, είχε ένα ωραιότατο μωσαϊκό. 

'Οτι θεωρητικά ένα παιδί μπορεί να πέσει, μπορεί. Κι εσύ θεωρητικά μπορεί να πέσεις. Αυτό που εμένα δε μου είναι σαφές ακόμη, είναι αν μιλάμε για υπερπροστατευτισμό, ή κάτι βλέπεις στο παιδί. Η αλήθεια είναι ότι σε ένα παιδί αυτής της ηλικίας δεν το σκέφτεται συνήθως κανείς ότι θα πέσει από την καρέκλα. Αλλά μήπως εσύ κάτι βλέπεις που σε ανησυχεί; Αυτο δυστυχώς αν κάποιος δεν ξέρει το παιδί, δεν μπορεί να σου το πει. 

 

[ΑΡΓΚ]

Just now, Έσπερος είπε:

Άρα όταν αγκαλιάζουν ένα κουκλάκι ξέρουν ότι είναι ψεύτικο; Δηλαδή κάνω λάθος που λεω να παρουμε πχ το αρκουδακι που ειναι φιλος μας στη βολτα σαν να ειναι έμψυχο; Οταν παριστανω οτι μιλαει ενα κουκλακι, καταλαβαινει οτι ειμαι εγω; με τα κουκλακια τον τελευταιο καιρο του έδειξα να τα ταΐζουμε κλπ αλλα με αληθινό φαγητό, βασικα μηπως με το ταισμα παρακινηθει να κατσει να τον ταισω για να φαει κρεας ή ψαρι που άρχισε να μη θέλει καθόλου. Εκεινος δεν φαινεται να προβληματίζεται, απλώνει την μπουκια στο αρκουδακι και μετα τη δινει σ εμενα. Αλλα σκεφτομαι μηπως ειναι κοροϊδία. Απο την αλλη ομως εχω δει κ τετράχρονο μα πηγαινει βολτα κ να βαζει για υπνο κουκλα μωρο που αποκλειεται να μην εχει καταλάβει ότι είναι παιχνίδι. Αρα ξερει οτι το κανει στα ψεματα αλλα παρόλα αυτα της αρεσει. 

Κοίτα σε πιο μεγάλα παιδάκια, ο δεσμός με κάποια παιχνίδια είναι λίγο ιδιόμορφος. Ο γιος μου έχει ένα αγαπημένο κουκλάκι στο κρεβάτι του και τώρα που τελειώνει σχεδόν οτο δημοτικό, και πολλά παιδιά στην τάξη του. Φυσικά και δεν πιστεύουν στα 9 και στα 10 ότι είναι ζωντανό, αλλά είναι αυτά τα ζωάκια που τα συντροφεύουν από μωρα, που κάποτε τους μιλούσαν, τα είχαν ονομάσει κλπ. 

Υπάρχουν σιγά σιγά, κυρίως σε μοναχοπαίδια, και οι φανταστικοί φίλοι, και εκεί σίγουρα δεν είναι ψέμα, είναι πολύ ασαφή τα όρια πραγματικότητας και αληθινού, για το παιδί ο φανταστικός φίλος είναι αληθινός. Αυτό που θα πηγαίναμε στο εφημερεύον ψυχιατρικό νοσοκομείο τον έφηβο αν μας έλεγε ότι του μιλά ένας μπλε αρκούδος που εμείς δε βλέπουμε, για το παιδί των 2,3,4 ετών είναι και φυσιολογικό και μάλιστα ένδειξη των παιδιών με υψηλή νοημοσύνη (και όχι πολλά αδέρφια και ξαδέρφια κλπ να εκτονώσουν εκεί την φαντασία τους).

Από την άλλη, το παιχνίδι ρόλων είναι απαραίτητο ορόσημο στην ανάπτυξη, από τα πιο βασικά που υπάρχουν, όπως και η ανάπτυξη της φαντασίας από την ηλικία που είστε και για τα επόμενα χρόνια. Δε νομίζω ότι παιχνίδι φαντασίας είναι να αντιγράφει εσένα που ταϊζεις το κουκλάκι, αλλά μόνος του να δίνει ιδιότητες σε παιχνίδια και αντικείμενα που δεν τα έχουν (το τούβλο για τηλέφωνο, η αρκούδα για πωλητής στο μπακάλικο, το αυτοκίνητο για πύραυλος) και να στήνει ιστορίες πάνω σε αυτά. Αυτό το κομμάτι, δεν είναι "κοροϊδία" είναι εξίσου βασικό αναπτυξιακό στάδιο με το περπάτημα και την ομιλία. Να σου πω το να ταίζεις την κούκλα, σαν παιχνίδι, όταν το κάνεις εσύ, με αληθινό φαγητό, όντως μπορεί και να μπερδεύει ή και όχι, αλλά δεν είναι παιχνίδι ρόλων, οπότε δεν έχει και φορβερή σημασία. Αν αποφασίσει μόνος του να ταϊζει το μαξιλάρι τουβλάκια, αυτό είναι μία άλλη ιστορία, και εκεί σίγουρα δεν πρέπει να τον αποτρέψεις (ούτε να τον ενθαρρύνεις, άλλο η μίμηση, άλλο η φαντασία). 

 

 

[ΑΡΓΚ]

Just now, Έσπερος είπε:

Επίσης είναι κακό που καμία φορε του δείχνω πράγματα στα παιχνίδια; Εννοώ έχει την  ιδια αξια ως επιτευγμα ή πρεπει να το κανει μονος του; πχ εχουμε κατι ξύλινα παζλ με σχήματα που μπαίνουν σε τρύπες και καποια ποθ τον δυσκόλευαν ηθελε στην αρχη να τον βοηθησω κ καμια φορα ακομα θελει. κανει που τον βοηθαω αν ζητησει ή πρεπει να ελέγξω αν το κανει μονος του;

Μπερδεύεις το παιχνίδι με την αξιολόγηση. Το παιδί δεν είναι σε μία συνεχή δοκιμασία. Το να φτιάχνεις ένα παζλ, αν τον ευχαριστεί να σε βλέπει, δεν μπορεί ποτέ να είναι κακό, είναι μία ώρα χαλάρωσης. Αν όμως στο μυαλό σου θεωρείς ότι το παιδί φτιάχνει παζλ, γιατί του λες ποιο κομμάτι να βάλει πού, τότε ναι, στην αξιολόγηση των δυνατοτήτων του έχεις λάθος. Φτιάχνει παζλ σημαίνει ότι δεν παρεμβαινεις, όταν π.χ. συμπληρώνεις μία φόρμα αξιολόγησης, αυτό ψάχνουν, αν το κάνει μόνος. Αλλά δεν είναι όλα ένα συνεχές τεστ, προφανώς και το παιχνίδι σαν παιχνίδι δεν έχει σωστό και λάθος και μπορείς να παίζεις μαζί του με όποιο τρόπο θες.

[vicky86]

Θα συμφωνήσω με την αργκ ότι στις περιγραφές σου μιλάς σαν να είναι πολυ μικρότερος, καμια φορα κ εγω το κάνω στον μικρο

Καρεκλακι μετά τους 18μ δ χρησιμοποίησα, ουτε η αδερφη μου η κάποιος γνωστός οπότε δ προβληματιστηκα με το βάρος που αντεχουν

Φαντάζομαι καταλαβαίνουν πολλά περισσότερα από όσο νομίζουμε, γτ ξεχωρίζουν κ τα ζωντανά ζωακια

Φαντάζεσαι να εβλεπε ζωντανή αρκούδα κ να πήγαινε να την αγκαλιασει

Η που λες για το 4χρ ότι βάζει το μωρο να κοιμηθει, φυσικά κ ξέρει ότι δ ειναι αληθινό. Αλλα όλα τα παιχνίδια μίμησης ειναι ετσι. Λες να πιστεύουν ότι είναι γιατροί, πυροσβέστες, αστυνομικοί, δάσκαλοι η σούπερ ηρωες

Τι κακό να του κάνει που παίζει με τα σχήματα αφού το εχει μάθει; αφού του αρεσει, εγω δ θα το μαζευα. 

Κ φυσικα την πρώτη φορά θα παίξουμε μαζί πρώτη φορά η θα κάνουμε μαζί το παζλ, αν δ του δείξεις πως θα μαθει; 

Με βάση τα δικα μου θα πω ότι ξέρει ότι μιλάς εσύ, αντί για το αρκουδάκι. Κ δ θεωρώ κακό να πεις να πάρετε κ το αρκουδάκι μαζί, εμεις κουβαλάμε ένα σκυλάκι για τον υπνο. Η καμια φορα παιχνίδια εξω

[connie08]

Γιατί να μη κάθεται στη κανονική καρέκλα ένα παιδί 2 ετών; Εμένα θυμάμαι ανέβαινε και κατέβαινε μόνη της και μάλιστα έχουμε ψηλά σκαμπώ στη τραπέζι που τρώμε. Μερικές φορές νομίζουμε ότι τα μικρά δε μπορούν να κάνουν πράγματα αλλά στην ουσία δε τους έχουμε δώσει τη δυνατότητα να το κάνουν.

Μην αγχώνεσαι τόσο για όλα, κοίτα να χαρείς την υπέροχη ηλικία που έχει το μικρό σου και αφησε του λίγο χώρο παραπάνω για να ανακαλύψει πράγματα. Θα σε εκπλήξει πόσα θα κατακτάει μέρα με τη μέρα.

[Fenia27]

Ούτε εμείς χρησιμοποιουμε καρεκλάκι πλέον.  Κάθεται σε καρέκλα κανονικότατα. Μάλιστα ανεβαινει στο μπράτσο της κουνιστης μας καρεκλας για να φτάσει τον πάγκο της κουζίνας χωρίς να κουνιέται καν η καρέκλα. Όχι ότι τον αφηνω εννοείται  αλλά κρυφά είναι ικανότατος να ανέβει μέχρι και εκεί. ..Στα δυο παίζουμε με αυτοκινητακια, κάνουμε παζλ 4 κομματιών, παίζουμε με ρομπότ, λεγκο κτλ... την παιδικη χαρα ανεβαινει μονος του εννοειται στις τσουλιθρες, σκαρφαλώνει στον τοίχο αναρρίχησης  με εμενα απο πισω αλλα χωρις βοήθεια.... μηπως ο φόβος σου δεν αφήνει το παιδί να δοκιμασει και να εξελίξει τις ικανότητες του? 

 

Τώρα αυτό με τα παιχνίδια που τα μαζεύειςτι να σχολιάσω. ..πραγματικά μου ακούγεται υπερβολικό μεχρι και αστείο. ..παιδι ειναι άστο να παίξει να ευχαριστηθεί να δοκιμασει και ας πέσει καμιά φορά. ..Αν δεν πέσεις δεν μαθαίνεις. ..

[Anna3011]

5 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

 

Άρα όταν αγκαλιάζουν ένα κουκλάκι ξέρουν ότι είναι ψεύτικο; Δηλαδή κάνω λάθος που λεω να παρουμε πχ το αρκουδακι που ειναι φιλος μας στη βολτα σαν να ειναι έμψυχο; Οταν παριστανω οτι μιλαει ενα κουκλακι, καταλαβαινει οτι ειμαι εγω; με τα κουκλακια τον τελευταιο καιρο του έδειξα να τα ταΐζουμε κλπ αλλα με αληθινό φαγητό, βασικα μηπως με το ταισμα παρακινηθει να κατσει να τον ταισω για να φαει κρεας ή ψαρι που άρχισε να μη θέλει καθόλου. Εκεινος δεν φαινεται να προβληματίζεται, απλώνει την μπουκια στο αρκουδακι και μετα τη δινει σ εμενα. Αλλα σκεφτομαι μηπως ειναι κοροϊδία. Απο την αλλη ομως εχω δει κ τετράχρονο μα πηγαινει βολτα κ να βαζει για υπνο κουκλα μωρο που αποκλειεται να μην εχει καταλάβει ότι είναι παιχνίδι. Αρα ξερει οτι το κανει στα ψεματα αλλα παρόλα αυτα της αρεσει. 

Κι άλλη απορια: ένα παιχνίδι πότε το αποσύρουμε εκτός από όταν το έχει βαρεθεί; αν είναι για μια δεξιότητα την οποία έχει κατακτήσει, πρεπει να το μαζεψω για να μην μενει πισω; τα μαλακα τουβλάκια πχ τα αφησε τωρα που εχουμε αλλα, δεν προβληματιζομαι, θα τα φυλάξω. Αλλα τις τρύπες με τα διαφορα σχηματα πχ που καποιες φορες παίζει ακομα, δεν υπάρχει όμως λόγος να παίζει γιατί το έχει μάθει από καιρό, να το κρύψω το παιχνίδι  για να ασχοληθεί με κάτι πιο προχωρημένο ή δεν θα πάθει κάτι που παίζει και με αυτό; 

Επίσης είναι κακό που καμία φορε του δείχνω πράγματα στα παιχνίδια; Εννοώ έχει την  ιδια αξια ως επιτευγμα ή πρεπει να το κανει μονος του; πχ εχουμε κατι ξύλινα παζλ με σχήματα που μπαίνουν σε τρύπες και καποια ποθ τον δυσκόλευαν ηθελε στην αρχη να τον βοηθησω κ καμια φορα ακομα θελει. κανει που τον βοηθαω αν ζητησει ή πρεπει να ελέγξω αν το κανει μονος του;

Κοροιδία το συμβολικό παιχνίδι; Ελα μωρέ Έσπερος! Προφανώς και ξέρει τι είναι έμψυχο και τι όχι. Να μιλάς εσύ και να νομίζει ότι μιλάει το αρκουδάκι; Είναι δυνατόν; Η δικιά μου κάνει οτι τρώει τα ξύλινα φρούτα της και λέει ότι είναι ωραία. Να το πάρω προσωπικά ότι με κοροιδεύει; 

 

Για τα παιχνίδια θα συμφωνήσω με τις προλαλήσασες. Αστο να παίξει με ότι θέλει το παιδί. Δώσε και πιο προχωρημένες επιλογές και άστο ήσυχο! Γενικά άστο ήσυχο να παίξει και παίξε ανέμελα και εσύ μαζί του. Σταμάτα να υπεραναλύεις. Δεν κάνει καλό σε κανένα.

 

Από φορητά καρεκλάκια δεν ξέρω. Δεν είχαμε ποτε. Αλλά νομίζω ότι όταν βγαίνουμε έξω δεν έχω δει ποτέ παιδάκια άνω των 2 να κάθονται σε τέτοια.

[vicky86]

Για την εξέλιξη που λες ποτέ δ ξερεις. Αν τον αφήσεις μέσα σε 2μ μπορεί να δεις απίστευτα πραγματα

Απο 1,5χρ τον αφήνω να προσπαθεί να αναρριχηθεί σε σκαλια για τσουληθρα

Μέχρι 1,5εκανε ελάχιστα παζλ κυρίως με σχήματα, οχήματα, 4-6κομματιων με ζωα. Κ πριν λίγο καιρό έφτιαξε με 24κομματια

Μέχρι αρχές καλοκαιριού δ ενδιαφερόταν για ζωγραφική κ γράψιμο. Κ τωρα αρχισε κάνει κύκλους, γραμμές, κ εκανε κ ανθρωπακι

[Mama_Anesti_]

20 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Τελικά οι συνήθειες κάθε οικογένειας διαμορφώνουν κ τις προτιμησεις των παιδιων. Το τραπεζι μας ειναι συνηθως γεματο πιατέλες με φρουτα ή λαχανικα που δεν εχουν χωρέσει στο ψυγειο κ ισα ισα εχει χωρο για να φαμε. Γι αυτο και δεν το χρησιμοποιουμε για κατι αλλο. Οποτε γι αυτο και αναρωτιεμαι τι μπορει να κανει ενα παθδακι σε κανονικη καρεκλα!!!

Θα συμφωνησω πως οι συνήθειες μας πλαθουν κ  των παιδιών τελικά! 

   Πχ το τραπέζι του σαλονιού θέλω να είναι πάντα άδειο κ βλέπω πως κ ο μικρός έτσι το συνηθισε κ ό,τι αφήνει πάνω ο άνδρας μου θέλει να το βάλει στην θέση του!

 

   Μετά τους δεκαοχτώ κ αφού πλέον ο δικός μου δεν χωρούσε στο καρεκλακι τον έβαζα στην ψηλή πολυθρόνα που σου είπα ή σε κανονική καρέκλα. Στην αρχή φοβόμουν ότι θα πέσει αλλά κ εκείνος με τον καιρό έμαθε να "κοντρολαρει" τις κινήσεις του κ να μην πχ προσπαθεί να σκύψει μπροστά/διπλα γιατί θα πεσει. 

 

 

  Όσο βολικό κι αν είναι στην θέση σου δεν θα αγόραζα άλλο καρεκλακι.Μου φαίνεται περιττό για παιδί 2 ετων. 

[Έσπερος]

Just now, Mama_Anesti_ είπε:

 

  Όσο βολικό κι αν είναι στην θέση σου δεν θα αγόραζα άλλο καρεκλακι.Μου φαίνεται περιττό για παιδί 2 ετων. 

Ναι δεν εννοώ να αγορασω. Αυτό που έχουμε είναι μέχρι 15 κιλά. Το φορητό. Το μεγαλο που εχουμε σταματησει να χρησιμοποιουμε εδω και καιρο ισως ειναι για περισσοτερα αλλα εν μας εχει βολεψει και πιανει χωρο. Παντως απορω πώς τρωνε σε τραπεζι και πιο μικρα απο τον δικο μου. Εινσι στην πανω πανω καμπύλη κι ομως δεν φτανει στο τραπεζι για να φαει κανονικα.γι αυτό δεν μου είχε περάσει από το μυαλό να τον βάλω σε καρεκλα. 

Just now, Anna3011 είπε:

Κοροιδία το συμβολικό παιχνίδι; Ελα μωρέ Έσπερος! Προφανώς και ξέρει τι είναι έμψυχο και τι όχι. Να μιλάς εσύ και να νομίζει ότι μιλάει το αρκουδάκι; Είναι δυνατόν; Η δικιά μου κάνει οτι τρώει τα ξύλινα φρούτα της και λέει ότι είναι ωραία. Να το πάρω προσωπικά ότι με κοροιδεύει; 

Κοροϊδία εννοώ μήπως νομίζει ότι εγώ τον κοροϊδεύω που τον βάζω να κάνει κάτι που δεν γινεται.

πρίν από 2 λεπτά , Fenia27 είπε:

. μηπως ο φόβος σου δεν αφήνει το παιδί να δοκιμασει και να εξελίξει τις ικανότητες του? 

Φόβο για πτώσεις βασικά ο άντρας μου έχει. Υπερβολικό. Εγω δεν εχω γιατι ειμαι ατσουμπαλη και απρόσεχτη, θεωρω δεδομενο οτι πεφτουμε, σκοντάφτουμε, χτυπάμε, μας πεφτουν πραγνατα κλπ οποτε δεν μοτ φαινεται αφυσικο να σκοντάψει ή να πεσει ενα παιδι. Οχι οτι το επιδιώκω αλλα δεν σκαω κιολας. Ο αντρας μου ειναι πολυ της νοοτροπίας να τσεκάρει προδιαγραφές, πιθανούς κινδυνους κλπ και αυτο σιγουρα δημιουργει θέματα, του το εξηγω Κ με βγαζει τρελη. Επειδη ειναι υπερβολικα εως αφύσικα άνετος στο θεμα του να κυλιομαστε κατω, να πιάνουμε πράγματα έξω, να ειμαστε ελαφρια ντυμένοι κ τετοια, μη σχολιασω που δινει στο παιδι να φαει πριν πλύνουν τα χερια ενω έπαιζαν εξω, θεωρει οτι ειναι ο σουπερ άνετος και εναλλακτικός γονιος και δεν δεχεται κουβεντα. 

6 ώρες πρίν, Sentir...natureza είπε:

ω τον βοηθουσα καπως ετσι "Μαμα, αυτο που μπαινει;", "Ελα να το δοκιμασουμε σε διαφορα σχηματα" και ξεκινουσαμε να το δοκιμαζουμε σε ολα μεχρι να ταιριαξει, δηλαδη το ψαχναμε μαζι αλλα ποτε δεν του εδωσα τη λυση, μπορει μια-δυο φορες να ειπα "Μου φαινεται πω θα ταιριαζε σε καποιο απο αυτα τα δυο". Επισης, του αρεσε να κανω ηχους πχ οταν το εβαζε σε λαθος σχημα, ετσι οταν τα δοκιμαζε σε ολα τα σχηματα μου ζητουσε να του πω το λαθος ΑΛΛΑ δεν εκανα τον ηχο πριν δει μονος του οτι δεν χωραει στην τρυπα ή εκανα τον ηχο και στην σωστη τρυπα (αφου εβλεπε οτι ταιριαζε) για να δω αντιδρασεις  Απο ενα σημειο και μετα περνουσε ολα τα σχηματα αφηνοντας το σωστο για το τελος για να κανω τον ηχο του λαθους οσο πιο πολλες φορες γινεται

Ναι δεν του το δείχνω ακριβώς, του δείχνω γενικά στην αρχή πώς γίνεται κάτι όπως λέει η Βίκυ κ μετά αν ζητήσει βοήθεια πρώτα λέω προφορικά πχ να το περιστρέψει ή να δει μια άλλη τρύπα κ μετά του κατευθύνω το χέρι για να κανουμε την κινηση μαζι. 

4 ώρες πρίν, vicky86 είπε:

Θα συμφωνήσω με την αργκ ότι στις περιγραφές σου μιλάς σαν να είναι πολυ μικρότερος, καμια φορα κ εγω το κάνω στον μικρο

 

4 ώρες πρίν, vicky86 είπε:

Θα συμφωνήσω με την αργκ ότι στις περιγραφές σου μιλάς σαν να είναι πολυ μικρότερος, καμια φορα κ εγω το κάνω στον μικρο

Ναι δεν το αποκλείω γιατί δεν έχω και μέτρο σύγκρισης. Δεν ξέρω τι να περιμένω, τώρα συνειδητοποιώ οτι ειναι σχεδον δυο κ προσπαθω να δω καποια πραγματα αλλιως αλλα δεν το καταλαβαινει ο αντρας μου που θεωρει οτι ολα τα εχουμε κανει σωστα. προσπαθω να θυμηθω τον ανιψιο μου που ειναι τωρα 3,5 κ εχει τυπική αναπτυξη, οχι κατι προχβρημενο αλλά όχι κάτι πίσω. αλλα δεν μου ερχεται κατι συγκεκριμενο. σιγουρα κ εκεινος αργησε να μιλησει, σχεδον τρια εφτασε. Στο φαγητο ο δικος μου ακομα κ με ολη αυτή τη διαφορά είναι πιο ώριμος αλλά ο ανιψιός ήταν κ είναι κακοφαγος κ με κακές συνήθειες από τους φροντιστές πχ τάισμα με απόσπαση προσοχής, παρακάλια, ψυχολογικό πόλεμο κλπ οπότε είναι άδικη η σύγκριση. Στην κοινψνικοτγτα περνούσε κι εκείνος φάσεις αλλά σίγουρα ήταν πιο ανυπόμονος κ έπαιζε λιγότερο μόνος αλλά για άλλα πραγματα δεν ξερω γιατι δεν τον εχω ζησει κ οι περιγραφές τον αδικούν νομιζω. Σιγουρα παντως οταν γταν δυο δεν τον θεωρούσα μωρό κ με αυτήν την σκέψη προσπαθώ να χειριστώ κ τον δικο μου πλεον. 

[ΑΡΓΚ]

1 hour ago, Έσπερος είπε:

 σιγουρα κ εκεινος αργησε να μιλησει, σχεδον τρια εφτασε.Στο φαγητο ο δικος μου ακομα κ με ολη αυτή τη διαφορά είναι πιο ώριμος αλλά ο ανιψιός ήταν κ είναι κακοφαγος κ με κακές συνήθειες από τους φροντιστές πχ τάισμα με απόσπαση προσοχής, παρακάλια, ψυχολογικό πόλεμο κλπ οπότε είναι άδικη η σύγκριση. Στην κοινψνικοτγτα περνούσε κι εκείνος φάσεις αλλά σίγουρα ήταν πιο ανυπόμονος κ έπαιζε λιγότερο μόνος αλλά για άλλα πραγματα δεν ξερω γιατι δεν τον εχω ζησει κ οι περιγραφές τον αδικούν νομιζω. Σιγουρα παντως οταν γταν δυο δεν τον θεωρούσα μωρό κ με αυτήν την σκέψη προσπαθώ να χειριστώ κ τον δικο μου πλεον. 

 

@Εσπερος με έχεις λίγο μπερδέψει πάλι. Θεωρείς ότι το να παίζει δηλαδή ένα δίχρονο μόνο για ώρα ή να τρώει καλά είναι δείγμα ωριμότητας και αν δεν τα κάνει, είναι ανώριμο; Το να είναι ένα παιδάκι εκεί στα δύο ανυπόμονο, να απαιτεί έντονα αυτό που θέλει και με διάφορους θεατρινισμούς, να θέλει παρέα, να έχει έντονες προτιμήσεις στα πάντα κλπ, όσα δηλαδή περιγράφεις για τον ανηψιό σου, είναι απόλυτα αναμενόμενα στην ηλικία αυτή. Δεν εννοώ βέβαια να μην προσπαθείς με ήπιο τρόπο να διορθώσεις, αλλά είναι αναμενόμενες συμπεριφορές. 

Τώρα αυτό με το ότι ένα παιδάκι δε μίλησε πριν τα τρία, και δεν υπήρχε πρόβλημα υγείας, δεν το πιστεύω . Όλα γίνονται μεν, αλλά θα πρέπει να είναι η μία στο εκατομμυριο αν έτσι είναι. Άλλο δε μίλαγε καλά, άλλο δε μίλαγε καθόλου. Δεν μπορεί ένα παιδί να μην έλεγε μαμά μέχρι τα τρία και ξαφνικά να μίλησε μόνο του, ειλικρινά δεν το πιστεύω. Ενα τριχρονο έχει κανονικά κάτι σαν 1000 λέξεις, δεν γίνεται αυτό αν ένα μήνα πριν δεν έλεγε τίποτα, και αποκλείεται να μην είχαν κάνει κάτι γι αυτό οι γονεις του! Μήπως απλά εσείς δεν το ξέρετε;

[Έσπερος]

20 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

'Οτι θεωρητικά ένα παιδί μπορεί να πέσει, μπορεί. Κι εσύ θεωρητικά μπορεί να πέσεις. Αυτό που εμένα δε μου είναι σαφές ακόμη, είναι αν μιλάμε για υπερπροστατευτισμό, ή κάτι βλέπεις στο παιδί. Η αλήθεια είναι ότι σε ένα παιδί αυτής της ηλικίας δεν το σκέφτεται συνήθως κανείς ότι θα πέσει από την καρέκλα. Αλλά μήπως εσύ κάτι βλέπεις που σε ανησυχεί; Αυτο δυστυχώς αν κάποιος δεν ξέρει το παιδί, δεν μπορεί να σου το πει. 

 

Όχι στο θέμα της καρέκλας δεν βλεπω κατι. Απλως δεν ειχα σκεφτει οτι μπορει να μην πεσει. Οχι το δικο μου, οποιοδηποτε παιδι. Επειδη εχω δει τον ανιψιο μου να κάθεται σε καρεκλα υπεθεσα οτι γυρω στα τρια ειναι σχετικα ασφαλες. Αλλα ειπαμε δεν εχω εικονα απο αλλά παιδάκια. Όταν είμαστε έξω για φαγητό όντως δεν βλέπω παιδακια που να ζητάνε παιδικό κάθισμα αλλά δεν βλέπω και παιδάκια να καθονται ώρα να φάνε. από αγκαλιά σε αγκαλιά τα βλέπω για να φάνε δυο μπουκιές με το ζόρι κ μετά κάποιος να τρέχει από πίσω. Απο την αλλη βεβαια εγω αφηνω καμια φορα τον μικρο μονο του στην μπανιέρα που είναι σαφώς πιο επικίνδυνο αλλά το κάνω σπάνια σε περίπτωση που έχω ξεχάσει κάτι κ δεν ειναι εκει ο αντρας μου, οποτε θα μπορούσες να πεις οτι πάσχω απο λανθασμένη εκτίμηση των πιθανών κινδύνων.

20 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Μπερδεύεις το παιχνίδι με την αξιολόγηση. Το παιδί δεν είναι σε μία συνεχή δοκιμασία. Το να φτιάχνεις ένα παζλ, αν τον ευχαριστεί να σε βλέπει, δεν μπορεί ποτέ να είναι κακό, είναι μία ώρα χαλάρωσης. Αν όμως στο μυαλό σου θεωρείς ότι το παιδί φτιάχνει παζλ, γιατί του λες ποιο κομμάτι να βάλει πού, τότε ναι, στην αξιολόγηση των δυνατοτήτων του έχεις λάθος. Φτιάχνει παζλ σημαίνει ότι δεν παρεμβαινεις, όταν π.χ. συμπληρώνεις μία φόρμα αξιολόγησης, αυτό ψάχνουν, αν το κάνει μόνος. Αλλά δεν είναι όλα ένα συνεχές τεστ, προφανώς και το παιχνίδι σαν παιχνίδι δεν έχει σωστό και λάθος και μπορείς να παίζεις μαζί του με όποιο τρόπο θες.

Όχι αυτό δεν το κάνω για αξιολόγηση δυνατοτήτων. Για τέτοιου ειδους δυνατότητες δεν ειχα ποτε αμφιβολια, πιστευω οτι για την ηλικία του καλά τα πάει με βάση αυτά που έχω διαβάσει. Δεν του λεω εγω πού να βαλει τι προφανως, εξηγω την πρωτη φορα για να δει πώς παίζεται κατι και να του κινήσει το ενδιαφερον και μετα μονο αν εχει δυσκολευτεί κ ζητησει βοηθεια. Δεν ξερω αν ειναι ωραιο που ζηταει βοηθεια γιατι εχω διαβάσει ότι συνήθως είναι πιο εγωιστές και θέλουν μόνα τους αλλά τέλος πάντων δεν ξερω ποια ειναι η ισορροπια μεταξυ του να μην τον καταπίεσω επιμένοντας να κάνει κάτι μόνος του και να μην τον ευνουχίζω βοηθώντας τον παντα. Με αγχωνει κι αυτο αρκετα.

20 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Από την άλλη, το παιχνίδι ρόλων είναι απαραίτητο ορόσημο στην ανάπτυξη, από τα πιο βασικά που υπάρχουν, όπως και η ανάπτυξη της φαντασίας από την ηλικία που είστε και για τα επόμενα χρόνια. Δε νομίζω ότι παιχνίδι φαντασίας είναι να αντιγράφει εσένα που ταϊζεις το κουκλάκι, αλλά μόνος του να δίνει ιδιότητες σε παιχνίδια και αντικείμενα που δεν τα έχουν (το τούβλο για τηλέφωνο, η αρκούδα για πωλητής στο μπακάλικο, το αυτοκίνητο για πύραυλος) και να στήνει ιστορίες πάνω σε αυτά. Αυτό το κομμάτι, δεν είναι "κοροϊδία" είναι εξίσου βασικό αναπτυξιακό στάδιο με το περπάτημα και την ομιλία. Να σου πω το να ταίζεις την κούκλα, σαν παιχνίδι, όταν το κάνεις εσύ, με αληθινό φαγητό, όντως μπορεί και να μπερδεύει ή και όχι, αλλά δεν είναι παιχνίδι ρόλων, οπότε δεν έχει και φορβερή σημασία. Αν αποφασίσει μόνος του να ταϊζει το μαξιλάρι τουβλάκια, αυτό είναι μία άλλη ιστορία, και εκεί σίγουρα δεν πρέπει να τον αποτρέψεις (ούτε να τον ενθαρρύνεις, άλλο η μίμηση, άλλο η φαντασία). 

 

 

Αυτο με το ταισμα με αληθινό φαγητο το εκανα για να φαει κι εκεινος βασικα γιατι θυμαμαι κι εδω κοπελες που λενε οτι τα παιδακια τους ταΐζουν κουκλακια στο τραπεΙ. Γι αυτο υπεθεσα οτι το κανουν με τα κανονικα φαγητα. απο καιρο εχω βαλει την ιδέες αν δίνει νερό από το μπουκάλι του στα κουκλάκια γιατί το είχα διαβάσει κάπου σαν συμβολικό παιχνίδι, και επειδή πρέπει να το κάνει σ αυτήν την ηλικία είπα να του βάλω την ιδέα. Δεν επρεπε ομως; επρεπε να δω αν θα κανει κατι μονος του; Γιατι ξερω οτι θα μας ρωτησει η παιδίατρος, τι θα της πω; βασικά έχω διαβάσει πολλά αλλά δεν νομίζω ότι έχω καταλάβει τι είναι το συμβολικό παιχνίδι και δεν καταλαβαίνω αν παίζει έτσι ούτε αν θα έπρεπε όντως από πριν τα δυο να το κάνει γιατί άλλου διαβάζω για πιο μεγάλο αλλά το βιβλιάριο έλεγε για απλό συμβολικό παιχνίδι στους 18 μήνες. 

 

 

[Έσπερος]

8 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

@Εσπερος με έχεις λίγο μπερδέψει πάλι. Θεωρείς ότι το να παίζει δηλαδή ένα δίχρονο μόνο για ώρα ή να τρώει καλά είναι δείγμα ωριμότητας και αν δεν τα κάνει, είναι ανώριμο; Το να είναι ένα παιδάκι εκεί στα δύο ανυπόμονο, να απαιτεί έντονα αυτό που θέλει και με διάφορους θεατρινισμούς, να θέλει παρέα, να έχει έντονες προτιμήσεις στα πάντα κλπ, όσα δηλαδή περιγράφεις για τον ανηψιό σου, είναι απόλυτα αναμενόμενα στην ηλικία αυτή. Δεν εννοώ βέβαια να μην προσπαθείς με ήπιο τρόπο να διορθώσεις, αλλά είναι αναμενόμενες συμπεριφορές. 

Τώρα αυτό με το ότι ένα παιδάκι δε μίλησε πριν τα τρία, και δεν υπήρχε πρόβλημα υγείας, δεν το πιστεύω . Όλα γίνονται μεν, αλλά θα πρέπει να είναι η μία στο εκατομμυριο αν έτσι είναι. Άλλο δε μίλαγε καλά, άλλο δε μίλαγε καθόλου. Δεν μπορεί ένα παιδί να μην έλεγε μαμά μέχρι τα τρία και ξαφνικά να μίλησε μόνο του, ειλικρινά δεν το πιστεύω. Ενα τριχρονο έχει κανονικά κάτι σαν 1000 λέξεις, δεν γίνεται αυτό αν ένα μήνα πριν δεν έλεγε τίποτα, και αποκλείεται να μην είχαν κάνει κάτι γι αυτό οι γονεις του! Μήπως απλά εσείς δεν το ξέρετε;

Το να παιζουν μονα τους γυρω στα δυο ολες οι κοπελες το ανέφεραν σαν αυτονοητο ενω ειναι σαφες οτι δεν το απαιτούμε απο ενα χρονιάρικο. Υπ αυτην την εννοια το θεωρω στοιχείο ωριμότητας. Το να μπορεις να φας μονος σου με κουταλι και πηρουνι ειναι κατι που επισης μετα τα δυο μη σου πω κ νωριτερα ειναι αναμενόμενο. Ο δικος μου το κανει απο πριν τα 1,5, ο ανιψιος μου ακομα δεν τρωει μονος του και περασε ζορι στον σταθμο γιατι δεν εχει μαθει ουτε κουταλι, δεν εχει ομως κατι παθολογικο, απλως δεν τον αφησαν ποτε. Γι αυτο λεω οτι ειναι άδικη η συγκριση. 

 

Το οτι δεν μιλουσε οντως ισχυει και οχι δεν ειχε κατι παθολογικό και ειμαι απολυτα σιγουρη οτι δεν ειχαν κανει κατι. Προφανως ελεγε λεξεις αλλα δεν νομιζω να εκανε φράσεις μεγαλυτερες των δυο λέξεων κι αυτο σπανια. Μονολεκτικά ζητουςε καποια βασικά πράγματα ή περιέγραφε καθημερινα αντικειμενα. Εγω που τον εβλεπα σε διακοπες δεν τον εθχα ακουςει ποτε να μιλαει προφανως γιατι ντρεπόταν αφου δεν με ηξερε. Αλλα καπως επικοινωνουςε. Υπηρχε μια συζητηση για το οτι δεν μιλουσε, και προβληματισμός, αλλα δεν ειχαν ψαξει κατι, σε συνεννοηση με την παιδιατρο λογικα γιατι δεν αφηνουν πραγματα  στην τυχη, το ξερω αυτο, ειναι γονεις που ασχολουνται κι εξαλλου εχουβ και παππουδες, ηταν πολυς κοσμος πανω απο το παιδι. Καπου μετα τα 2,5 σιγουρα ειχε γινει συζητηση για λογοθεραπεια (απο τους γονεις) αλλα δεν ξερω γιατι δεν το εκαναν. Μπορει να αρχισε τοτε να προοδεύει. Και τα ανιψια μου παντως γυρω στα τρια μίλησαν κατευθειαν. Μονο λεξούλες πριν αλλα δεν θυμαμαι λεπτομερειες.

[ΑΡΓΚ]

Just now, Έσπερος είπε:

Αυτο με το ταισμα με αληθινό φαγητο το εκανα για να φαει κι εκεινος βασικα γιατι θυμαμαι κι εδω κοπελες που λενε οτι τα παιδακια τους ταΐζουν κουκλακια στο τραπεΙ. Γι αυτο υπεθεσα οτι το κανουν με τα κανονικα φαγητα. απο καιρο εχω βαλει την ιδέες αν δίνει νερό από το μπουκάλι του στα κουκλάκια γιατί το είχα διαβάσει κάπου σαν συμβολικό παιχνίδι, και επειδή πρέπει να το κάνει σ αυτήν την ηλικία είπα να του βάλω την ιδέα. Δεν επρεπε ομως; επρεπε να δω αν θα κανει κατι μονος του; Γιατι ξερω οτι θα μας ρωτησει η παιδίατρος, τι θα της πω; βασικά έχω διαβάσει πολλά αλλά δεν νομίζω ότι έχω καταλάβει τι είναι το συμβολικό παιχνίδι και δεν καταλαβαίνω αν παίζει έτσι ούτε αν θα έπρεπε όντως από πριν τα δυο να το κάνει γιατί άλλου διαβάζω για πιο μεγάλο αλλά το βιβλιάριο έλεγε για απλό συμβολικό παιχνίδι στους 18 μήνες. 

 

 

Συμβολικο παιχνίδι είναι αυτό που το παιδί αναπαριστά το τι κάνετε εσείς και οι γύρω του. Ταίζει τα παιχνίδια, μαγειρεύει με τούβλα, πέτρες κλπ, μιλάει σε άσχετα αντικείμενα σαν να ήταν τηλέφωνα, αγοράζει πράγματα από την αρκούδα του κλπ. Δεν μπορείς να το δισδάξεις, αν το διδάξεις δεν είναι ορόσημο. Είναι η ικανότητα παρατήρησης, το ενδιαφέρον για τους άλλους και η φαντασία του παιδιού , δε μαθαίνεται, και αν δεν γίνει, είναι όντως από τα βασικά σημάδια ότι πρέπει να γίνει επίσκεψη σε αναπτυξιολόγο. Νομίζω αξιολογείται μαζί με την κοινωνικοποίηση, την διάθεση για επικοινωνία, και την εξέλιξη στη γλώσσα, όλα μαζί, από όσο θυμάμαι με τον μικρό μου. Εμάς δηλαδή μας είχαν αξιολογήσει μπροστά από την ηλικία του σε συμβολικό παιχνίδι, παρακολούθηση σύνθετων οδηγιών και μη λεκτική επικοινωνία, οπότε η καθυστέρηση στην ομιλία είχε παραπεμφθεί σε ακουολόγο και μετά σε λογοθεραπευτή, κάπου εκεί στα 2 χρόνια (είχε λεξεις αλλά πολύ λίγες και εύκολες, από την εξέλιξή του και κάποια προβλήματα άρθρωσης, μάλλον μόνο εκεί ήταν το θέμα, στην κινητικότητα της γλώσσας). Είχε η παιδίατρος μία λίστα ουσιαστικά, έβλεπε πώς αντιδρά σε άμεσες οδηγίες, σε οδηγίες έμμεσες (μίλαγε με εμένα να δει αν λέγοντας "να φέρει ο (όνομα παιδιου) τη μπάλα" το έκανε), αν ήθελε να επικοινωνήσει μαζί της να παίξουν, τι παιχνίδια του άρεσαν στο σπίτι, πώς αντιδρούσε στην παιδική χαρά κλπ, και αναλόγως παρέπεμπε σε παιδοψυχόατρο, ακουολόγο, λογοθεραπευτή κλπ από όσο μας είχε πει.

[ΑΡΓΚ]

Just now, Έσπερος είπε:

Το να παιζουν μονα τους γυρω στα δυο ολες οι κοπελες το ανέφεραν σαν αυτονοητο ενω ειναι σαφες οτι δεν το απαιτούμε απο ενα χρονιάρικο. Υπ αυτην την εννοια το θεωρω στοιχείο ωριμότητας. Το να μπορεις να φας μονος σου με κουταλι και πηρουνι ειναι κατι που επισης μετα τα δυο μη σου πω κ νωριτερα ειναι αναμενόμενο. Ο δικος μου το κανει απο πριν τα 1,5, ο ανιψιος μου ακομα δεν τρωει μονος του και περασε ζορι στον σταθμο γιατι δεν εχει μαθει ουτε κουταλι, δεν εχει ομως κατι παθολογικο, απλως δεν τον αφησαν ποτε. Γι αυτο λεω οτι ειναι άδικη η συγκριση. 

 

Το οτι δεν μιλουσε οντως ισχυει και οχι δεν ειχε κατι παθολογικό και ειμαι απολυτα σιγουρη οτι δεν ειχαν κανει κατι. Προφανως ελεγε λεξεις αλλα δεν νομιζω να εκανε φράσεις μεγαλυτερες των δυο λέξεων κι αυτο σπανια. Μονολεκτικά ζητουςε καποια βασικά πράγματα ή περιέγραφε καθημερινα αντικειμενα. Εγω που τον εβλεπα σε διακοπες δεν τον εθχα ακουςει ποτε να μιλαει προφανως γιατι ντρεπόταν αφου δεν με ηξερε. Αλλα καπως επικοινωνουςε. Υπηρχε μια συζητηση για το οτι δεν μιλουσε, και προβληματισμός, αλλα δεν ειχαν ψαξει κατι, σε συνεννοηση με την παιδιατρο λογικα γιατι δεν αφηνουν πραγματα  στην τυχη, το ξερω αυτο, ειναι γονεις που ασχολουνται κι εξαλλου εχουβ και παππουδες, ηταν πολυς κοσμος πανω απο το παιδι. Καπου μετα τα 2,5 σιγουρα ειχε γινει συζητηση για λογοθεραπεια (απο τους γονεις) αλλα δεν ξερω γιατι δεν το εκαναν. Μπορει να αρχισε τοτε να προοδεύει. Και τα ανιψια μου παντως γυρω στα τρια μίλησαν κατευθειαν. Μονο λεξούλες πριν αλλα δεν θυμαμαι λεπτομερειες.

 Καταλαβαίνω πώς το λες, αλλά από τα βασικά που θέλει κανείς να βλέπει στην ομιλία είναι η εξέλιξη. Αν δηλαδή το παιδί μπαμπαλίζει στοθς 7-8 μήνες και μείνει στάσιμο ή αραιώσει τα αλαμπουρνέζικα, είναι μεγάλο πρόβλημα. Όπως και αν λέει 10 λέξεις στο χρόνο και πει μόλις 15 μέχρι τα δύο, ή δεν μπορεί στα δύο χρόνια, έστω το φτωχό λεξιλόγιο να το συνδυάσει . Το "μαμά λάλα" για να ζητήσει γάλα δεν ακούγεται ίσως πρόοδος, και όμως είναι τεράστιο βήμα. Από την άλλη, αν το παιδί, έστω και αργά, εμπλουτίζει το λεξιλόγιο και τη δομη των προτάσεών του, αξιολογείται αλλιώς.

Αν λες ότι το ανιψάκι μπορούσε να μιλήσει μονολεκτικά, και είχε κάποιους συνδυασμούς, είναι εντελώς διαφορετικό από το δεν μιλούσε καθόλου.

 

[Lenia16]

Just now, Έσπερος είπε:

Το να παιζουν μονα τους γυρω στα δυο ολες οι κοπελες το ανέφεραν σαν αυτονοητο ενω ειναι σαφες οτι δεν το απαιτούμε απο ενα χρονιάρικο. Υπ αυτην την εννοια το θεωρω στοιχείο ωριμότητας. Το να μπορεις να φας μονος σου με κουταλι και πηρουνι ειναι κατι που επισης μετα τα δυο μη σου πω κ νωριτερα ειναι αναμενόμενο. Ο δικος μου το κανει απο πριν τα 1,5, ο ανιψιος μου ακομα δεν τρωει μονος του και περασε ζορι στον σταθμο γιατι δεν εχει μαθει ουτε κουταλι, δεν εχει ομως κατι παθολογικο, απλως δεν τον αφησαν ποτε. Γι αυτο λεω οτι ειναι άδικη η συγκριση. 

 

Το οτι δεν μιλουσε οντως ισχυει και οχι δεν ειχε κατι παθολογικό και ειμαι απολυτα σιγουρη οτι δεν ειχαν κανει κατι. Προφανως ελεγε λεξεις αλλα δεν νομιζω να εκανε φράσεις μεγαλυτερες των δυο λέξεων κι αυτο σπανια. Μονολεκτικά ζητουςε καποια βασικά πράγματα ή περιέγραφε καθημερινα αντικειμενα. Εγω που τον εβλεπα σε διακοπες δεν τον εθχα ακουςει ποτε να μιλαει προφανως γιατι ντρεπόταν αφου δεν με ηξερε. Αλλα καπως επικοινωνουςε. Υπηρχε μια συζητηση για το οτι δεν μιλουσε, και προβληματισμός, αλλα δεν ειχαν ψαξει κατι, σε συνεννοηση με την παιδιατρο λογικα γιατι δεν αφηνουν πραγματα  στην τυχη, το ξερω αυτο, ειναι γονεις που ασχολουνται κι εξαλλου εχουβ και παππουδες, ηταν πολυς κοσμος πανω απο το παιδι. Καπου μετα τα 2,5 σιγουρα ειχε γινει συζητηση για λογοθεραπεια (απο τους γονεις) αλλα δεν ξερω γιατι δεν το εκαναν. Μπορει να αρχισε τοτε να προοδεύει. Και τα ανιψια μου παντως γυρω στα τρια μίλησαν κατευθειαν. Μονο λεξούλες πριν αλλα δεν θυμαμαι λεπτομερειες.

Έσπερος γιατί δεν είσαι στην παρέλαση;; 

Σταμάτα να αναλώνεσαι σε φόρουμ. Μόνο να σε μπερδέψουν χειρότερα μπορούν όλες οι διαφορετικές απόψεις. Εφόσον σε απασχολεί τόσο πολυ πήγαινε απλά το παιδι σε έναν αναπτυξιολογο, να σου λύσει τις απορίες κ να σου δώσει τις εξηγησεις που θες.

[Έσπερος]

Just now, Lenia16 είπε:

Έσπερος γιατί δεν είσαι στην παρέλαση;; 

Σταμάτα να αναλώνεσαι σε φόρουμ. Μόνο να σε μπερδέψουν χειρότερα μπορούν όλες οι διαφορετικές απόψεις. Εφόσον σε απασχολεί τόσο πολυ πήγαινε απλά το παιδι σε έναν αναπτυξιολογο, να σου λύσει τις απορίες κ να σου δώσει τις εξηγησεις που θες.

Έκανα παρέλαση προχθες. Πιο πολλες φορες εχω παρελάσει ως καθηγητρια παρα ως μαθητρια!

 

Βασικα δεν με απασχολει κατι περα ισως απο την ομιλια. απλως δεν εχω μετρο συγκρισης και θελω να ξερω αν υπαρχει καποιος τομέας που θα μπορουσαμε να δουλέψουμε παραπανω, γι αυτο ρωταω για να παιρνω ιδεες. Δεν ξερω πώς απο αυτο καταλήγουμε οτι πρεπει να παμε σε αναπτυξιολογο. Εχω δυο φιλες με παιδια στην ιδια ακριβως ηλικια, αλλα δεν προλαβαινουν τωρα να συζηταμε για την προοδο των παιδιων. Η μια διυλευει αρκετες ωρες και η αλλη εχει και μικροτερο μωρο. Ετσι δεν εχω τι να συγκρινω. Για τον ανιψιο μου δεν θυμούνται ακριβως οι γονεις του ποτε εκανε τι, εχουν περασει σχεδον δυο χρονια κ εχουν κ μικροτερο παιδακι τωρα που ως δευτερο ομως τα κανει ολα πιο νωρις οποτε δεν μπορω να συγκρινω παλι.

[ΑΡΓΚ]

Just now, Έσπερος είπε:

Έκανα παρέλαση προχθες. Πιο πολλες φορες εχω παρελάσει ως καθηγητρια παρα ως μαθητρια!

 

Βασικα δεν με απασχολει κατι περα ισως απο την ομιλια. απλως δεν εχω μετρο συγκρισης και θελω να ξερω αν υπαρχει καποιος τομέας που θα μπορουσαμε να δουλέψουμε παραπανω, γι αυτο ρωταω για να παιρνω ιδεες. Δεν ξερω πώς απο αυτο καταλήγουμε οτι πρεπει να παμε σε αναπτυξιολογο. Εχω δυο φιλες με παιδια στην ιδια ακριβως ηλικια, αλλα δεν προλαβαινουν τωρα να συζηταμε για την προοδο των παιδιων. Η μια διυλευει αρκετες ωρες και η αλλη εχει και μικροτερο μωρο. Ετσι δεν εχω τι να συγκρινω. Για τον ανιψιο μου δεν θυμούνται ακριβως οι γονεις του ποτε εκανε τι, εχουν περασει σχεδον δυο χρονια κ εχουν κ μικροτερο παιδακι τωρα που ως δευτερο ομως τα κανει ολα πιο νωρις οποτε δεν μπορω να συγκρινω παλι.

 

Μου κάνει πάντως αρκετή εντύπωση που ενώ δείχνεις υπερβολικά αγχωτικός άνθρωπος από τη μία, και έχεις και την εμπειρία του επαγγέλματος από την άλλη, έχεις αυτό το "ταμπού" με τον αναπτυξιολόγο. Δηλαδή, όπως και να το κάνουμε, περιγράφεις ένα παιδί που στην ομιλία είναι ένα χρόνο πίσω, και που οι περισσότεροι γονείς θα το είχαν ήδη ψάξει. Θα μου πεις, δικαιολογημένα; Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, μάλλον όχι, απλά θα τους είχαν πει "όλα καλά, δώστε του χρόνο". Αλλά εκφράζεις τόσες ανησυχίες για δευτερεύοντα θέματα ανάπτυξης, και από την άλλη έχεις ένα παιδάκι που έχει περάσει τους 18 μήνες και δεν λέει καν "μαμά" και αυτό δε δειχνει να σε κινητοποιεί. Είναι σαν μία παροιμία που λένε οι αγγλόφωνοι ότι ενώ καίγεται το σπίτι κοιτάμε αν θα αλλάξουμε κουρτίνες . Θα ήταν απόλυτα λογικό αν είχες γενικά μία χαλαρή αντιμετώπιση, και ήσουν γενικά τύπος που δεν σκάει εύκολα. Αλλά να ασχολείσαι με το αν το παιδί κάνει να παίζει ακόμη με μωρουδίστικα παιχνίδια και αν θα πάθει κάτι από ένα μπισκότο που το κέρασαν, και από την άλλη να μην έχετε ήδη δει ειδικό για το θέμα που βγάζει μάτι, είναι μία παραδοξολογία. 

[Mama_Anesti_]

21 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Ναι δεν εννοώ να αγορασω. Αυτό που έχουμε είναι μέχρι 15 κιλά. Το φορητό. Το μεγαλο που εχουμε σταματησει να χρησιμοποιουμε εδω και καιρο ισως ειναι για περισσοτερα αλλα εν μας εχει βολεψει και πιανει χωρο. Παντως απορω πώς τρωνε σε τραπεζι και πιο μικρα απο τον δικο μου. Εινσι στην πανω πανω καμπύλη κι ομως δεν φτανει στο τραπεζι για να φαει κανονικα.γι αυτό δεν μου είχε περάσει από το μυαλό να τον βάλω σε καρεκλα. 

Εφόσον σε βολευει χρησιμοποίησε το όσο περισσότερο μπορείς. Εγώ όπως σου είπα του εβαζα ένα μαξιλαράκι για να φτάνει αλλά επί της ουσίας τον ταιζα εγώ ελάχιστες μπουκιες έπαιρνε μόνος του. 

  Στην αρχή μπορείς να τον βάλεις σε καρεκλα για να κάνετε κάποια δραστηριότητα στο τραπέζι μέχρι να εξοικειωθεί κ αργότερα αντικαθιστάς το καρεκλακι. 

[Έσπερος]

2 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Μου κάνει πάντως αρκετή εντύπωση που ενώ δείχνεις υπερβολικά αγχωτικός άνθρωπος από τη μία, και έχεις και την εμπειρία του επαγγέλματος από την άλλη, έχεις αυτό το "ταμπού" με τον αναπτυξιολόγο. Δηλαδή, όπως και να το κάνουμε, περιγράφεις ένα παιδί που στην ομιλία είναι ένα χρόνο πίσω, και που οι περισσότεροι γονείς θα το είχαν ήδη ψάξει. Θα μου πεις, δικαιολογημένα; Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, μάλλον όχι, απλά θα τους είχαν πει "όλα καλά, δώστε του χρόνο". Αλλά εκφράζεις τόσες ανησυχίες για δευτερεύοντα θέματα ανάπτυξης, και από την άλλη έχεις ένα παιδάκι που έχει περάσει τους 18 μήνες και δεν λέει καν "μαμά" και αυτό δε δειχνει να σε κινητοποιεί. Είναι σαν μία παροιμία που λένε οι αγγλόφωνοι ότι ενώ καίγεται το σπίτι κοιτάμε αν θα αλλάξουμε κουρτίνες . Θα ήταν απόλυτα λογικό αν είχες γενικά μία χαλαρή αντιμετώπιση, και ήσουν γενικά τύπος που δεν σκάει εύκολα. Αλλά να ασχολείσαι με το αν το παιδί κάνει να παίζει ακόμη με μωρουδίστικα παιχνίδια και αν θα πάθει κάτι από ένα μπισκότο που το κέρασαν, και από την άλλη να μην έχετε ήδη δει ειδικό για το θέμα που βγάζει μάτι, είναι μία παραδοξολογία. 

Στους 18 μήνες που είχε ρωτήσει ο άντρας μου γιατι λεει μονο μαμα κ μπαμπα δν ειπε τπτ η παιδίατρος κ στο βιβλιάριο εβαλε ναι στο αν λεει λεξεις. Γενικα τοτε της πηγα μια λιστα με το τι κανει κ γελουσε που τα σημείωνα. Ειναι σχολαστική κ αγχωδης αλλα τα λεει κ χυμα. Στους 20 μηνες μας είχε πει ότι μάλλον έχει βολευτεί κ γενικά δεν ασχολήθηκε. Τώρα θα πάμε την άλλη εβδομάδα να δω τι θα μας πει. Μπορει να μας πει να το ψάξουμε, μπορεί και να μας ξεχ**σει που δεν εχουμε πει κατι νωριτερα, δεν ξερω. Σιγουρα δεν μασαει τα λογια της, αν ειναι να μας επιπληξει για κατι θα το κανει. Εννοειται αν πει να κοιταχτούμε δεν θα πουμε οχι, δεν τιθεται θεμα ταμπου.