Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Σημαδια οτι ξεκιναει ο τοκετος


anastasiaore

Recommended Posts

Ε αν εξελίσσεται αργά αυτό θα γίνει, από την αρχή το είπα νομίζω, εκτός αν δεν διατύπωσα καλά, δεν θυμάμαι ακριβώς. Το ιδανικό σενάριο αυτό ειναι πάντως, τεστ κ φεύγουν κ ξανάρχεται. Αυτο που δεν θέλαμε ήταν το να πάμε πρώτα πατρικό κ μετά μαιευτηριο, γι'αυτο έγραψα ότι χαρήκαμε που τελικά μπορεί να μπει στο ισόγειο έστω και μέχρι να κάνει τεστ ο μπαμπάς, γιατί νομιζαμε ότι δεν μπορεί καθόλου κ θα 'πρεπε αναγκαστικά να είμαστε 2 ώρες στους δρόμους με πόνους. Η νύχτα είναι μια έσχατη λύση, δεν ξέρω ούτε εγω σε ποια ακριβώς περίσταση, απλά το έχω κι αυτό το ενδεχόμενο στο μυαλό μου, ότι ευτυχώς επιτρέπουν να μεινει αν χρειαστεί για οποιοδηποτε λογο. Κάπως ετσι. Ίσως τα έγραψα μπερδεμένα γιατί μπερδεμένο είναι όλο το κεφαλι μου με όλα αυτά... Γιατί έχω το τρελό άγχος της τριήμερης απουσίας και το πώς θα κοιμηθεί χωρίς εμάς αν τύχει νύχτα (όπου κι αν είναι αυτό) γιατί δεν έχει ξανακοιμηθει ποτέ με άλλους.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 67
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

1 hour ago, little lamb είπε:

Ε αν εξελίσσεται αργά αυτό θα γίνει, από την αρχή το είπα νομίζω, εκτός αν δεν διατύπωσα καλά, δεν θυμάμαι ακριβώς. Το ιδανικό σενάριο αυτό ειναι πάντως, τεστ κ φεύγουν κ ξανάρχεται. Αυτο που δεν θέλαμε ήταν το να πάμε πρώτα πατρικό κ μετά μαιευτηριο, γι'αυτο έγραψα ότι χαρήκαμε που τελικά μπορεί να μπει στο ισόγειο έστω και μέχρι να κάνει τεστ ο μπαμπάς, γιατί νομιζαμε ότι δεν μπορεί καθόλου κ θα 'πρεπε αναγκαστικά να είμαστε 2 ώρες στους δρόμους με πόνους. Η νύχτα είναι μια έσχατη λύση, δεν ξέρω ούτε εγω σε ποια ακριβώς περίσταση, απλά το έχω κι αυτό το ενδεχόμενο στο μυαλό μου, ότι ευτυχώς επιτρέπουν να μεινει αν χρειαστεί για οποιοδηποτε λογο. Κάπως ετσι. Ίσως τα έγραψα μπερδεμένα γιατί μπερδεμένο είναι όλο το κεφαλι μου με όλα αυτά... Γιατί έχω το τρελό άγχος της τριήμερης απουσίας και το πώς θα κοιμηθεί χωρίς εμάς αν τύχει νύχτα (όπου κι αν είναι αυτό) γιατί δεν έχει ξανακοιμηθει ποτέ με άλλους.

Αμα ειναι να γίνει ο τοκετός μέσα σε 1 ωρα αφού πας στο μαιευτήριο δεν υπάρχει κ λογος αναμονής του παιδιού μέχρι να κάνετε τεστ να έρθουν οι παππούδες θα έχει βγει το μωρό κ ο αντρας σου θα πάρει κ παππούδες κ παιδί να πάνε σπίτι τους κ θα ξαναγυρίσει για εσένα (εκτός αν θες κ αφού γεννήσεις να περιμένουν όλοι απεξω μέχρι να ξημερωσει).   Εσυ μιλάς για διανυκτέρευση του παιδιού στο νοσοκομείο που σημαίνει ο τοκετός θα γίνει τουλάχιστον στο 3ωρο οποτε ο αντρας σου προλαβαίνει κ να πάει κ να γυρισει.

Link to comment
Share on other sites

1 hour ago, ninaki80 είπε:

Αμα ειναι να γίνει ο τοκετός μέσα σε 1 ωρα αφού πας στο μαιευτήριο δεν υπάρχει κ λογος αναμονής του παιδιού μέχρι να κάνετε τεστ να έρθουν οι παππούδες θα έχει βγει το μωρό κ ο αντρας σου θα πάρει κ παππούδες κ παιδί να πάνε σπίτι τους κ θα ξαναγυρίσει για εσένα (εκτός αν θες κ αφού γεννήσεις να περιμένουν όλοι απεξω μέχρι να ξημερωσει).   Εσυ μιλάς για διανυκτέρευση του παιδιού στο νοσοκομείο που σημαίνει ο τοκετός θα γίνει τουλάχιστον στο 3ωρο οποτε ο αντρας σου προλαβαίνει κ να πάει κ να γυρισει.

 

Ε ναι προφανώς αν γεννήσω μέρα δεν θα κάτσει κανείς τη νύχτα :-P Και γενικά  όταν θα έχω γεννήσει προφανώς θα τους πάει όλους άνετα στο σπίτι ο άντρας μου χωρίς κανένα αγχος! Τι να κάτσουν να κάνουν οταν θα έχω ήδη γεννησει; Μετα τη γέννα και τις υπόλοιπες μέρες ο άντρας μου απλά θα έρχεται κάποιες ώρες σαν επισκεπτηριο ας πούμε, δεν χρειάζεται να είναι συνέχεια εκεί. Καθαρά για την ώρα της γέννας μιλούσα, που ο άντρας μου θα ήταν μαζί μου, οπότε θα έπρεπε κάποιος να ήταν με το μεγάλο παιδι. Το σενάριο της νύχτας το ανέφερα σαν ένα έσχατο σεναριο-λυση ανάγκης, και αρχικά αν θυμάμαι καλά το ανέφερα σε στυλ "ευτυχώς αν χρειαστεί να μείνει εκεί το παιδί γίνεται, γιατί αρχικά νομίζαμε ότι δεν γίνεται και ότι θα έπρεπε να "ταξιδεύουμε" 2 ώρες με στάσεις απο'δω κι απο'κει μέχρι να καταληξουμε στο μαιευτήριο".

Link to comment
Share on other sites

5 ώρες πρίν, ninaki80 είπε:

Δηλαδη ποσο ανιδεη να είσαι από τοκετο ούτε την πρώτη φορά ετσι . 

Είπα ότι την πρώτη φορά έσπασαν τα νερά, δεν ένιωσα πόνους, οπότε ναι ανίδεη είμαι σε αυτό! Γι'αυτό άνοιξα και το θέμα!

 

5 ώρες πρίν, ninaki80 είπε:

Εννοώ ότι πιστευω ότι το έχεις σκεφτεί σαν κάτι φοβερη εμπειρία να είναι το παιδακι στην αναμονή κ δεν σκεφτεσε πια το λογικό κ το μην το ταλαιπωρήσεις απλώς σκεφτεσε ένα παραμύθι ότι θα είναι σούπερ στο νοσοκομείο να είμαστε όλοι μαζί καπως ετσι . Σαν να βάζεις εμπόδια στα πιο λογικά σενάρια για να γίνει αυτό το σενάριο πιο πιθανό. Κάπως έτσι μου ακούγεσε ότι θα ξενερώσεις αν σου πουν γέννας σε 10 ωρες . 

 

Πού τα έγραψα όλα αυτά;; :-PΠραγματικά ξαναδιάβασα όλη τη συζήτηση. Τι σούπερ και όλοι μαζί; Λες και θα το έβλεπα το παιδί ας πούμε! Ίσα ίσα από την αρχή λέω ότι αγχώνομαι! Και απλά ότι ενώ νομίζαμε ότι θα πρέπει να την αφήσουμε υποχρεωτικά στους παππούδες πηγαίνοντας, που είναι μεγάλη καθυστέρηση, ο γιατρός μας καθησύχασε ότι μπορεί να έρθει στο μαιευτήριο (με ιδανικό σενάριο μόλις κάνει τεστ ο άντρας μου να φύγουν κ να ξανάρθει μόνος). Και μετά είπα ότι ελπίζω να μην τύχει νυχτα γιατί αν χρειαστεί να μείνουν θα είναι δύσκολο αν νυσταξει. Κάπως ετσι άρχισαν τα μηνύματα με τη νύχτα και απλά έλεγα ότι οκ ΑΝ χρειαστεί και δεν γίνεται αλλιώς δεν είναι τόσο τραγικά όσο φαντάζεται κάποιος που δεν ξέρει το χώρο κ νομίζει πως είναι σαν νοσοκομείο. Πουθενά δεν είπα ή υπονοησα τι ωραία που θα ειναι και σούπερ όλοι μαζί κλπ, ένα χάος μου φαίνεται η μέρα της γέννας και γενικά αυτό το τριήμερο. Λόγω και του άγχους αποχωρισμού οι μέρες αυτές και ειδικά αν λείψει και ο μπαμπάς μια νύχτα (που ελπίζω να μη χρειαστεί) ειναι το μεγαλύτερό μου άγχος όσον αφορά την έλευση δεύτερου παιδιού, πολύ περισσότερο άγχος απ'ο,τι η συμβίωσή τους στο σπίτι!

 

Link to comment
Share on other sites

1 ώρα πρίν, little lamb είπε:

Είπα ότι την πρώτη φορά έσπασαν τα νερά, δεν ένιωσα πόνους, οπότε ναι ανίδεη είμαι σε αυτό! Γι'αυτό άνοιξα και το θέμα!

 

 

Πού τα έγραψα όλα αυτά;; :-PΠραγματικά ξαναδιάβασα όλη τη συζήτηση. Τι σούπερ και όλοι μαζί; Λες και θα το έβλεπα το παιδί ας πούμε! Ίσα ίσα από την αρχή λέω ότι αγχώνομαι! Και απλά ότι ενώ νομίζαμε ότι θα πρέπει να την αφήσουμε υποχρεωτικά στους παππούδες πηγαίνοντας, που είναι μεγάλη καθυστέρηση, ο γιατρός μας καθησύχασε ότι μπορεί να έρθει στο μαιευτήριο (με ιδανικό σενάριο μόλις κάνει τεστ ο άντρας μου να φύγουν κ να ξανάρθει μόνος). Και μετά είπα ότι ελπίζω να μην τύχει νυχτα γιατί αν χρειαστεί να μείνουν θα είναι δύσκολο αν νυσταξει. Κάπως ετσι άρχισαν τα μηνύματα με τη νύχτα και απλά έλεγα ότι οκ ΑΝ χρειαστεί και δεν γίνεται αλλιώς δεν είναι τόσο τραγικά όσο φαντάζεται κάποιος που δεν ξέρει το χώρο κ νομίζει πως είναι σαν νοσοκομείο. Πουθενά δεν είπα ή υπονοησα τι ωραία που θα ειναι και σούπερ όλοι μαζί κλπ, ένα χάος μου φαίνεται η μέρα της γέννας και γενικά αυτό το τριήμερο. Λόγω και του άγχους αποχωρισμού οι μέρες αυτές και ειδικά αν λείψει και ο μπαμπάς μια νύχτα (που ελπίζω να μη χρειαστεί) ειναι το μεγαλύτερό μου άγχος όσον αφορά την έλευση δεύτερου παιδιού, πολύ περισσότερο άγχος απ'ο,τι η συμβίωσή τους στο σπίτι!

 

Όχι δεν τα έγραψες βρε παιδί μου απλα όταν σου είπα ότι πιο λογικό είναι να προτιμησεις να πάει το παιδί με τους παππούδες αμέσως απάντησες δεν θα κοιμηθεί ετσι κ αλλιώς . Μετα σου είπα το νοσοκομειο δεν είναι κ ιδανικός χώρος για ενα παιδακι 3 χρονων λες όχι είναι τέλειος χωρος είναι όλα φανταστικά. Δεν είπες πουθενα ότι ναι ρε γαμωτο αγχώνομαι για το νοσοκομείο κ καλητερα να μην ταλαιπωρηθεί το παιδί απτο να καθυστερήσει κ λιγο ο αντρας μου στον τοκετό. Δηλαδη απλα με το δικό μου σκεπτικό θα ήθελα πρώτα να εξασφαλίσω το παιδακι να είναι σε ένα σπίτι κ μετα να έχω τον σύζυγό σε όλη την διάρκεια του τοκετού αυτο μου φάνηκε περίεργο. Εγω δηλαδη δεν θα είχα μπει καν στο ανχος διανυκτέρευση του παιδιού. Θα έλεγα εσεις πάτε παππούδες κ μετα ερχεσε κ λογικά θα προλάβεις.  

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Κ τωρα διάβασα για μια γέννα σε ελικοδρόμιο στους παξους δεν προλαβαν να πάνε στο νοσοκομείο στην Κέρκυρα κ σκέφτηκα εσένα με το μικρο στο ελικόπτερο να σκεφτεσε αν εχει καρεκλακι !!! Πλάκα κάνω απλα σκεψου ποσο δύσκολες γέννες υπάρχουν κ τι αποστάσεις κ εσύ έχεις χαθεί στο κέντρο της Αθήνας για μισή ώρα δρόμο. 

Link to comment
Share on other sites

Εξ αρχής ελεγα "αν χρειαστεί" και "αν χρειαστεί" και ότι είναι λύση ανάγκης και όχι ιδανικό. Δηλαδή εσείς δεν θα ανακουφιζοσασταν αν τόσο καιρό είχατε το άγχος ότι θα είστε δύο ώρες στο δρόμο σε εκ διαμέτρου αντίθετες περιοχές και μαθαίνατε ξαφνικά από το γιατρό ότι μπορεί να είναι το παιδί παρόν στο μαιευτήριο μέχρι να κάνει τεστ ο μπαμπάς και τα χαρτιά της εισαγωγης; Γιατί αν δεν επιτρεπόταν, δεν θα μπορούσε καν να κάνει το τεστ, θα έπρεπε να με αφήσει απλά στην πόρτα κ να κάνει το τεστ όταν ξαναγυρίσει, που σημαίνει να καθυστερούσε ακόμα περισσότερο να βγει το αποτέλεσμά του. Οπότε ναι είναι μια μεγάλη ανακούφιση το ότι το παιδί μπορεί να μπει μέσα. Ο γιατρός είπε ότι όλοι έτσι μπαίνουν, μέχρι τουλάχιστον να έρθει κάποιος να τα πάρει.

Επίσης δεν μίλησα για πλήρη διανυκτέρευση. Είπα ότι αν χρειαστεί να είναι εκεί σε βραδινή ώρα μπορεί να νυσταξει κ να χρειαστεί να ξαπλώσει σε καναπέ (μπορεί για δύο ώρες μόνο και μετα να γεννήσω και να φυγουν, πώς να το ξέρει αυτό κανείς από πριν; ) Προφανώς δεν τα έγραψα τόσο αναλυτικά γιατί πάντα όταν γράφει κανείς, κάτι έχει στο μυαλό του και νομίζει ότι είναι σαφές. 

Γενικά πάντως νομίζω δεν μπορείς να κάνεις μόνο ένα πλάνο, γιατί ανάλογα τι ώρα θα τύχει αλλάζουν και οι συνθήκες. Πρέπει να έχεις plan b, c, d, e... Για παράδειγμα αν φύγουμε από το σπίτι μας μεταμεσονυχτίως κι έχει ήδη κοιμηθεί, οπότε θα συνεχίσει να κοιμάται στο αυτοκίνητο, το να πάμε στους παππούδες και να τη βγάλουμε από το αυτοκινητο μπορεί να είναι καταστροφή. Όχι απλά να μην κοιμηθει μετά, αλλά να πλανταξει, γιατί έχει ακόμα κάτι σαν τον νυχτερινό τρόμο που αν την ξυπνήσεις πριν την ώρα της κλαίει σαν να μην έχει επαφή με το περιβάλλον. Σε τέτοια περίπτωση λοιπόν, που έχει κοιμηθει στο αυτοκίνητο, είναι προτιμότερο πχ το να παραμείνει στο αυτοκίνητο έξω από το μαιευτήριο κ να έρθουν οι παππούδες να κάτσουν μαζί της εκεί και να κοιμάται μέχρι να ξυπνήσει από μόνη της, παρά να πάει σπίτι τους και να πλανταξει όλη νύχτα ξύπνια. Ένα παράδειγμα λέω για το ότι δεν μπορεί να είναι όλα παντα υπό έλεγχο, να έχουμε πει "έτσι θα γίνει" και απλά να γίνει... Ούτε είναι όλα τα παιδιά το ίδιο εύκολα, ο καθένας ξέρει πού θα σταθεί καλύτερα το δικό του. Το ότι υπάρχει σπίτι και κρεβάτι δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητα ευκολότερο για καθε παιδί. Είναι ένα σπίτι που δεν έχει κοιμηθεί ποτέ, με ανθρώπους που δεν έχει κοιμηθεί ποτέ. Αυτό λέω απλά. Επειδή είπες σαν να είναι κάτι πολύ απλό το να κοιμηθει στο πατρικό, και ότι θα κοιμηθεί σίγουρα.

Για τον χώρο δεν είπα ούτε τέλεια ούτε φανταστικά, είπα ότι δεν είναι τόσο τραγικά (νοσοκομείο, καρέκλες, αίθουσα αναμονής κλπ που λετε). Για κάποια νήπια μπορεί να είναι πιο εύκολο να βρίσκονται εκεί, νιώθοντας κοντά, που θα μπορεί κιόλας ο μπαμπάς να μπαινοβγαίνει ας πούμε να τον βλεπουν και που αν νυσταξουν θα νιώθουν ότι είναι ένα σύντομο nap στην αγκαλιά του παππου παρά να πάνε σε ένα σπίτι ξεκάθαρα μακριά από τους γονείς που με το να ξαπλώσουν εκεί καταλαβαίνουν ότι πρόκειται για πλήρη διανυκτέρευση χωρίς τους γονείς και στρεσαρονται.

Επίσης δεν είναι ότι εγώ θέλω τον άντρα μου να είναι. Και ο ίδιος το θέλει, όπως ήταν και στο πρώτο.

Ναι μακάρι να μπορέσει να την πάει στους παππούδες και να ξανάρθει (γιατί οι ίδιοι οι παππούδες δεν μπορούν να την πάνε όπως λένε τελείως χαλαρά όσοι φίλοι το συζητάω -δυστυχώς δεν είναι όλοι οι παππούδες ικανοί για όλα) και μακάρι αν πάει σπίτι τους να μπορέσει να κοιμηθεί αν είναι νύχτα, γιατί δεν είναι δεδομένο ότι θα μπορέσει, να μην το έχω στο νου μου δηλαδη αυτό; Να λέω θα κοιμηθεί μια χαρά σίγουρα;  Όλα τα σενάρια τα έχω στο νου μου (γι'αυτο και αγχώνομαι). Δεν θέλω να παραμυθιάζομαι ότι όλα θα κυλήσουν τέλεια. Θα είναι μια δυσκολη νύχτα για το παιδί όπου κι αν βρίσκεται -αν τύχει νύχτα- γι'αυτο και εύχομαι να μην τύχει. Μέρα κάθεται στους παππούδες ανετοτατα, έχει κάτσει πολλές φορές.

 

πρίν από 42 λεπτά , ninaki80 είπε:

Κ τωρα διάβασα για μια γέννα σε ελικοδρόμιο στους παξους δεν προλαβαν να πάνε στο νοσοκομείο στην Κέρκυρα κ σκέφτηκα εσένα με το μικρο στο ελικόπτερο να σκεφτεσε αν εχει καρεκλακι !!! Πλάκα κάνω απλα σκεψου ποσο δύσκολες γέννες υπάρχουν κ τι αποστάσεις κ εσύ έχεις χαθεί στο κέντρο της Αθήνας για μισή ώρα δρόμο. 

 

Γι'αυτό ρωτάω πώς είναι οι πόνοι (που δεν απαντάει κανείς) για να μη βρεθούμε κι εμείς σε θέση να μην προλάβουμε! Μισή ώρα δρόμος δεν είναι, ειδικά σε ωρες αιχμής. Δεν θέλω να γράψω σε ποιες περιοχές είμαστε, αλλά μιλάμε για μεγάλες αποστάσεις και δρόμους με κίνηση. Προφανώς υπάρχουν πιο δύσκολες γέννες, όπως αντίστοιχα υπάρχουν και πολύ πιο δύσκολες συνθήκες για ένα τρίχρονο από το να περασει κάποιες ώρες σε ένα σαλόνι μαιευτηρίου ("με όλα τα κονφόρ", που λέγανε παλιά :razz:) !

Link to comment
Share on other sites

1 hour ago, little lamb είπε:

Εξ αρχής ελεγα "αν χρειαστεί" και "αν χρειαστεί" και ότι είναι λύση ανάγκης και όχι ιδανικό. Δηλαδή εσείς δεν θα ανακουφιζοσασταν αν τόσο καιρό είχατε το άγχος ότι θα είστε δύο ώρες στο δρόμο σε εκ διαμέτρου αντίθετες περιοχές και μαθαίνατε ξαφνικά από το γιατρό ότι μπορεί να είναι το παιδί παρόν στο μαιευτήριο μέχρι να κάνει τεστ ο μπαμπάς και τα χαρτιά της εισαγωγης; Γιατί αν δεν επιτρεπόταν, δεν θα μπορούσε καν να κάνει το τεστ, θα έπρεπε να με αφήσει απλά στην πόρτα κ να κάνει το τεστ όταν ξαναγυρίσει, που σημαίνει να καθυστερούσε ακόμα περισσότερο να βγει το αποτέλεσμά του. Οπότε ναι είναι μια μεγάλη ανακούφιση το ότι το παιδί μπορεί να μπει μέσα. Ο γιατρός είπε ότι όλοι έτσι μπαίνουν, μέχρι τουλάχιστον να έρθει κάποιος να τα πάρει.

Επίσης δεν μίλησα για πλήρη διανυκτέρευση. Είπα ότι αν χρειαστεί να είναι εκεί σε βραδινή ώρα μπορεί να νυσταξει κ να χρειαστεί να ξαπλώσει σε καναπέ (μπορεί για δύο ώρες μόνο και μετα να γεννήσω και να φυγουν, πώς να το ξέρει αυτό κανείς από πριν; ) Προφανώς δεν τα έγραψα τόσο αναλυτικά γιατί πάντα όταν γράφει κανείς, κάτι έχει στο μυαλό του και νομίζει ότι είναι σαφές. 

Γενικά πάντως νομίζω δεν μπορείς να κάνεις μόνο ένα πλάνο, γιατί ανάλογα τι ώρα θα τύχει αλλάζουν και οι συνθήκες. Πρέπει να έχεις plan b, c, d, e... Για παράδειγμα αν φύγουμε από το σπίτι μας μεταμεσονυχτίως κι έχει ήδη κοιμηθεί, οπότε θα συνεχίσει να κοιμάται στο αυτοκίνητο, το να πάμε στους παππούδες και να τη βγάλουμε από το αυτοκινητο μπορεί να είναι καταστροφή. Όχι απλά να μην κοιμηθει μετά, αλλά να πλανταξει, γιατί έχει ακόμα κάτι σαν τον νυχτερινό τρόμο που αν την ξυπνήσεις πριν την ώρα της κλαίει σαν να μην έχει επαφή με το περιβάλλον. Σε τέτοια περίπτωση λοιπόν, που έχει κοιμηθει στο αυτοκίνητο, είναι προτιμότερο πχ το να παραμείνει στο αυτοκίνητο έξω από το μαιευτήριο κ να έρθουν οι παππούδες να κάτσουν μαζί της εκεί και να κοιμάται μέχρι να ξυπνήσει από μόνη της, παρά να πάει σπίτι τους και να πλανταξει όλη νύχτα ξύπνια. Ένα παράδειγμα λέω για το ότι δεν μπορεί να είναι όλα παντα υπό έλεγχο, να έχουμε πει "έτσι θα γίνει" και απλά να γίνει... Ούτε είναι όλα τα παιδιά το ίδιο εύκολα, ο καθένας ξέρει πού θα σταθεί καλύτερα το δικό του. Το ότι υπάρχει σπίτι και κρεβάτι δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητα ευκολότερο για καθε παιδί. Είναι ένα σπίτι που δεν έχει κοιμηθεί ποτέ, με ανθρώπους που δεν έχει κοιμηθεί ποτέ. Αυτό λέω απλά. Επειδή είπες σαν να είναι κάτι πολύ απλό το να κοιμηθει στο πατρικό, και ότι θα κοιμηθεί σίγουρα.

Για τον χώρο δεν είπα ούτε τέλεια ούτε φανταστικά, είπα ότι δεν είναι τόσο τραγικά (νοσοκομείο, καρέκλες, αίθουσα αναμονής κλπ που λετε). Για κάποια νήπια μπορεί να είναι πιο εύκολο να βρίσκονται εκεί, νιώθοντας κοντά, που θα μπορεί κιόλας ο μπαμπάς να μπαινοβγαίνει ας πούμε να τον βλεπουν και που αν νυσταξουν θα νιώθουν ότι είναι ένα σύντομο nap στην αγκαλιά του παππου παρά να πάνε σε ένα σπίτι ξεκάθαρα μακριά από τους γονείς που με το να ξαπλώσουν εκεί καταλαβαίνουν ότι πρόκειται για πλήρη διανυκτέρευση χωρίς τους γονείς και στρεσαρονται.

Επίσης δεν είναι ότι εγώ θέλω τον άντρα μου να είναι. Και ο ίδιος το θέλει, όπως ήταν και στο πρώτο.

Ναι μακάρι να μπορέσει να την πάει στους παππούδες και να ξανάρθει (γιατί οι ίδιοι οι παππούδες δεν μπορούν να την πάνε όπως λένε τελείως χαλαρά όσοι φίλοι το συζητάω -δυστυχώς δεν είναι όλοι οι παππούδες ικανοί για όλα) και μακάρι αν πάει σπίτι τους να μπορέσει να κοιμηθεί αν είναι νύχτα, γιατί δεν είναι δεδομένο ότι θα μπορέσει, να μην το έχω στο νου μου δηλαδη αυτό; Να λέω θα κοιμηθεί μια χαρά σίγουρα;  Όλα τα σενάρια τα έχω στο νου μου (γι'αυτο και αγχώνομαι). Δεν θέλω να παραμυθιάζομαι ότι όλα θα κυλήσουν τέλεια. Θα είναι μια δυσκολη νύχτα για το παιδί όπου κι αν βρίσκεται -αν τύχει νύχτα- γι'αυτο και εύχομαι να μην τύχει. Μέρα κάθεται στους παππούδες ανετοτατα, έχει κάτσει πολλές φορές.

 

 

Γι'αυτό ρωτάω πώς είναι οι πόνοι (που δεν απαντάει κανείς) για να μη βρεθούμε κι εμείς σε θέση να μην προλάβουμε! Μισή ώρα δρόμος δεν είναι, ειδικά σε ωρες αιχμής. Δεν θέλω να γράψω σε ποιες περιοχές είμαστε, αλλά μιλάμε για μεγάλες αποστάσεις και δρόμους με κίνηση. Προφανώς υπάρχουν πιο δύσκολες γέννες, όπως αντίστοιχα υπάρχουν και πολύ πιο δύσκολες συνθήκες για ένα τρίχρονο από το να περασει κάποιες ώρες σε ένα σαλόνι μαιευτηρίου ("με όλα τα κονφόρ", που λέγανε παλιά :razz:) !

Αφού δεν έχει κοιμηθεί ποτε αλλου μήπως πρέπει να κάνετε μερικές πρόβες λεω εγω τωρα να ξέρει κ το παιδί σε ωρα ανάγκης να κοιματε κ με κάποιον άλλο? Οχι μονο για την γέννα γενικα για πολλους λόγους. Επίσης μέσα στο αμάξι να κοιμηθει χειμωνιάτικα κ να μείνει μέσα στο αμάξι για ωρες μέχρι να ξυπνησει? Επίσης αφού παει παιδικο σταθμο μενει με αγνωστους τόσες ώρες λες να ανχωθει με τους παππούδες του τόσο πολύ κ να πλανταξει δεν τους έχει ξαναδεί ποτέ? .

Γιαυτο σου λέω ότι γενικά έχεις ανχωθει για τα λογικά κ σου φαίνονται βουνό τα απλα.... 

Μένουν μαιευτηριο με τα νηπια οι άνθρωποι που δεν έχουν άλλες επιλογές εσυ έχεις επιλογές απλα τις έχεις κάνει βουνό απτο ανχος σου.

Γενικα ξεκινησες να γράφεις το παιδί να μείνει με τους παππούδες στην αναμονή όσο γεννναω  γιατί φοβάμαι τα ταξι κ πως θα πάω στο μαιευτήριο με ταξι αν λείπει ο αντρας μου που κ αυτο περίεργο ακούγετε κ αγχωτικό χωρίς λόγο.  Μετα είπες ότι γενικά την γέννα λιγότερο απτο 5αρο δεν την έχεις υπολογίσει σύμφωνα με την πρώτη σου γέννα.

Κ λέω με αυτήν την εμπειρία κ με όλα αυτά που έχεις ζήσει πιστεύεις ότι δεν θα προλάβει ο αντρας σου να πάει το παιδί στους παππούδες βραδιάτικα κ οτι όταν λες το παιδί να περιμενει στην αναμονή μήπως πλανταξει στην νυστα το γράφεις μόνο για 1 ωρα αναμονη πχ σε μια γρήγορη γέννα? 

Εγώ αυτό που καταλαβαίνω απτην κουβέντα είναι μια απόφαση το παιδί να περιμένει όσες ωρες γενναω γιατί φοβάμαι τα ταξι κ δεν θέλω να γίνει κάτι έκτακτο κ να χάσει ο αντρας μου την γέννα... 

Κ σου ξαναλέω εγώ με την δικιά μου λογική δεν θα είχα ανχωθει για το πως θα γίνει ολο αυτο γιατί η λογική μου λεει τα εξής απλα βηματα: γενναω βράδυ με πας αντρα μου μαιευτηριο με αφήνεις κ πας το παιδί στους παππούδες. Αν κ εφοσον ειναι πολυ γρηγορα τα πράγματα τύπου στο επόμενο μισάωρο γέννας ενταξει τότε μπορείς να πεις περιμένετε την γέννα περνουμε τηλέφωνο να έρχονται κ οι παππούδες. 

Link to comment
Share on other sites

Απλα βήματα χωρίς ανχος ! 

Α κ το άλλο   κουφο που  λες για να δεις ότι τα γράφεις περιεργα στην αρχη λες ότι σκεφτόσουν ότι θα είσαι ετοιμογεννη κ θα γυρνάτε ολη την αθηνα για να αφήσετε το παιδί επειδή πίστευες ότι απαγορεύετε η αναμονή στο μαιευτήριο.... Δηλαδη πίστευες ότι θα είστε όλοι μαζί στο αμάξι αντί να σε αφήσουν πρώτα στο μαιευτήριο κ μετα θα πάτε μαιευτήριο??? Γιαυτο σου λέω τα σκεφτεσε ανάποδα.  

Η πραγματικά τα γράφεις εντελώς ανάποδα κ τα καταλαβαίνω αλλιώς τι να πω

Link to comment
Share on other sites

Μ'εχεις μπερδέψει η αλήθεια είναι. Ή σ'εχω μπερδέψει εγώ, κάπου το'χουμε χάσει πάντως. Ναι στην αρχή δεν έγραψα πολύ αναλυτικά ποια είναι τα σενάρια και με το σειρά προτίμησης κλπ (γιατί και είναι κουρκούτι το κεφάλι μου από τις σκέψεις και δεν ήταν αυτός ο σκοπός του ποστ αλλά οι περιβοητοι πόνοι) αλλά μετά νομίζω έγραψα πάρα πολλές φορές πώς το σκεφτόμαστε. Απαντάω πάλι λίγο σε όλες τις ερωτήσεις κι ελπίζω να συνεννοηθούμε μπας και γράψει και κανένας για τους πόνους μετά :razz:

 

8 ώρες πρίν, ninaki80 είπε:

Αφού δεν έχει κοιμηθεί ποτε αλλου μήπως πρέπει να κάνετε μερικές πρόβες λεω εγω τωρα να ξέρει κ το παιδί σε ωρα ανάγκης να κοιματε κ με κάποιον άλλο? Οχι μονο για την γέννα γενικα για πολλους λόγους. Επίσης μέσα στο αμάξι να κοιμηθει χειμωνιάτικα κ να μείνει μέσα στο αμάξι για ωρες μέχρι να ξυπνησει? Επίσης αφού παει παιδικο σταθμο μενει με αγνωστους τόσες ώρες λες να ανχωθει με τους παππούδες του τόσο πολύ κ να πλανταξει δεν τους έχει ξαναδεί ποτέ? 

 

Τις τελευταίες 20 μέρες περιπου περνάει ένα πρωτόγνωρο άγχος αποχωρισμού, γιατί στο σταθμό (που δεν έχει προσαρμοστεί ακόμα πλήρως όπως νομίζεις ότι "κάθεται τόσες ώρες με άλλους") προστέθηκε το να βγουν οι γονείς από το μπαλέτο και το βγάλσιμο της πανας. Δεν μπορώ (και δεν θέλω) να γραψω λεπτομερώς ένα σωρό περιστατικά της καθημερινής μας ζωής που να το πιστοποιούν αυτό, πάντως η ουσία είναι ότι σε ένα παιδί που αυτό το διάστημα περνάει τόσο δύσκολα (κι εμείς μαζί του) και που γίνεται πολλές φορές χαμός για να πάει σχολείο, για να μπει στο μπαλέτο, ή απλά για το με ποιον θα κοιμηθεί κλπ κλπ δεν πας να προσθέσεις και πρόβες διανυκτερευσεων στους παππούδες -τουλάχιστον μισή ώρα μακριά δηλαδή- κι όλο αυτό λίγο πριν γεννήσεις. Ψάχνεις απλά πώς να περάσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται αυτή η μία παλιονυχτα και εύχεσαι βασικά να μην τυχει καν νύχτα (ή ακόμα καλύτερα να κρατούσε η εγκυμοσύνη κανα δίμηνο ακόμα μπας και λύνονταν λίγο κάποια θέματα ως τότε! :-P )

Τώρα το "ανώδυνα" διαφέρει από παιδί σε παιδί. Γι'αυτό σου γράφω ότι δεν είναι δεδομένο ότι θα κοιμηθεί μια χαρά στους παππούδες όπως είπες. Όχι γιατί έχω αποφασίσει να μείνει στο μαιευτήριο. Με προβληματισμό τα γράφω όλα αυτά, όχι "ουαου, κάνουμε πιτζάμα πάρτυ στο μαιευτήριο".

Ένα παράδειγμα για το πόσο διαφέρει από παιδί σε παιδί. Τη φορά που χρειάστηκε να πάμε σε εκείνο το γιατρο που είπα πριν, που περιμένεις τουλάχιστον δίωρο για να σε πάρει, είπαν οι γονείς μου "μην ταλαιπωρηθεί το παιδάκι, να έρθουμε να την κρατήσουμε σπίτι σας". Με αποτέλεσμα να νυσταξει, να αρνείται να ξαπλώσει (όχι στο κρεβάτι, ούτε καν στον καναπέ) και να κοιμηθεί τελικά όρθια με τα χεράκια και το κεφάλι στο μπράτσο του καναπέ και τη μάνα μου καθιστή σε ένα σκαμπό να της κρατάει το σώμα για καμιά ώρα. Εκεί λοιπόν είπαμε ότι δεν έπρεπε να είχαμε ακούσει τα "μην ταλαιπωρηθεί" κλπ γιατί για κάθε παιδί η ταλαιπωρία διαφέρει, χίλιες φορές να την είχαμε μαζί μας, θα είχε καθίσει μια χαρά στο σαλόνι του γιατρού (δεν έχει θέμα σε αυτά, ενθουσιάζεται κιόλας) και μόλις τελειώναμε θα την έπαιρνε ο ύπνος στο αυτοκίνητο ξερή όπως πάντα και δεν θα έφτανε σε αυτό το σημείο νυστας που να μη συνεργαζεται περιμένοντας να γυρίσουμε. Ναι ξέρω ότι η γέννα μπορεί να είναι περισσότερες ώρες, το παράδειγμα δεν είναι για να το προσομοιασω με τη μέρα της γέννας, αλλά για το ότι διαφέρει από παιδί σε παιδί τι είναι ταλαιπωρια και τι όχι.

 

8 ώρες πρίν, ninaki80 είπε:

Γενικα ξεκινησες να γράφεις το παιδί να μείνει με τους παππούδες στην αναμονή όσο γεννναω  γιατί φοβάμαι τα ταξι κ πως θα πάω στο μαιευτήριο με ταξι αν λείπει ο αντρας μου που κ αυτο περίεργο ακούγετε κ αγχωτικό χωρίς λόγο.  Μετα είπες ότι γενικά την γέννα λιγότερο απτο 5αρο δεν την έχεις υπολογίσει σύμφωνα με την πρώτη σου γέννα.

Κ λέω με αυτήν την εμπειρία κ με όλα αυτά που έχεις ζήσει πιστεύεις ότι δεν θα προλάβει ο αντρας σου να πάει το παιδί στους παππούδες βραδιάτικα κ οτι όταν λες το παιδί να περιμενει στην αναμονή μήπως πλανταξει στην νυστα το γράφεις μόνο για 1 ωρα αναμονη πχ σε μια γρήγορη γέννα? 

Εγώ αυτό που καταλαβαίνω απτην κουβέντα είναι μια απόφαση το παιδί να περιμένει όσες ωρες γενναω γιατί φοβάμαι τα ταξι κ δεν θέλω να γίνει κάτι έκτακτο κ να χάσει ο αντρας μου την γέννα... 

Κ σου ξαναλέω εγώ με την δικιά μου λογική δεν θα είχα ανχωθει για το πως θα γίνει ολο αυτο γιατί η λογική μου λεει τα εξής απλα βηματα: γενναω βράδυ με πας αντρα μου μαιευτηριο με αφήνεις κ πας το παιδί στους παππούδες. Αν κ εφοσον ειναι πολυ γρηγορα τα πράγματα τύπου στο επόμενο μισάωρο γέννας ενταξει τότε μπορείς να πεις περιμένετε την γέννα περνουμε τηλέφωνο να έρχονται κ οι παππούδες. 

 

Βάσει των περιοχών που μένουμε περνάμε από πάρα πολλούς δρόμους ταχείας κυκλοφορίας πχ Μαραθώνος, Μεσογείων, Αττική οδό, Συγγρού, ποτάμι (αν τα ξέρεις) που ναι δεν είναι αμελητέο το να είναι ένα παιδί χωρίς καρεκλακι. Αν κάποιος το ρισκάρει οκ, εμείς ούτε για δύο τετράγωνα δεν την έχουμε βάλει ποτέ χωρίς καρεκλακι οπότε ναι θέλουμε να το αποφύγουμε. Μια στο εκατομμύριο να υποστεί κάτι από αυτό είναι χειρότερο προφανώς από το να ταλαιπωρηθεί κάποιες ώρες. Ξαναλέω "ΑΝ χρειαστεί", δεν έχει αποφασίσει κανένας μας ότι το τέλειο σενάριο είναι να κάτσει στο μαιευτήριο, απλώς δεν μπορεί και κανεις να το αποκλείει έτσι εύκολα και να πιστεύει ότι όλα θα κυλήσουν όπως τα έχει σκεφτεί. Χρειάζεται μια ευελιξία και πολλά plans, οχι μόνο ενα. Λες σε εμένα ότι τα σκέφτομαι ονειρικά, ενώ εσύ δεν βάζεις καν σαν ενδεχόμενο ότι μπορεί να χρειαστεί κάτι που δεν είχες υπολογίσει.

 

Επίσης δεν είπα ότι έχω υπολογίσει πως σίγουρα η γέννα θα είναι πάνω από 5 ώρες. Είπα στις κοπέλες που ανέφεραν τις 5 ως πολλές ότι μιας που η πρώτη ήταν 14 σχεδόν ώρες, αν κρατήσει 5 θα μου φανεί λίγο. Όχι ότι είμαι σίγουρη ότι θα κρατήσει παραπάνω. Εξ αρχής λέω ότι μπορεί να γίνει τόσο γρήγορα που να μην προλάβουμε να φτάσουμε, πού είναι η σιγουριά μου ότι θα κρατήσει πάνω από 5;

 

8 ώρες πρίν, ninaki80 είπε:

Απλα βήματα χωρίς ανχος ! 

Α κ το άλλο   κουφο που  λες για να δεις ότι τα γράφεις περιεργα στην αρχη λες ότι σκεφτόσουν ότι θα είσαι ετοιμογεννη κ θα γυρνάτε ολη την αθηνα για να αφήσετε το παιδί επειδή πίστευες ότι απαγορεύετε η αναμονή στο μαιευτήριο.... Δηλαδη πίστευες ότι θα είστε όλοι μαζί στο αμάξι αντί να σε αφήσουν πρώτα στο μαιευτήριο κ μετα θα πάτε μαιευτήριο??? Γιαυτο σου λέω τα σκεφτεσε ανάποδα.  

Η πραγματικά τα γράφεις εντελώς ανάποδα κ τα καταλαβαίνω αλλιώς τι να πω

 

Λέω ότι κάτι με ξεαγχωσε (το ότι το παιδί υπάρχει δυνατότητα να μπει έστω και για λιγο) με βρίσκεις χαλαρή, λέω ότι είμαι αγχωμενη, μου λες να μην αγχώνομαι :-P Γι'αυτο λέω κάπου έχουμε μπερδευτεί. Το σεναριο να πάμε πρώτα στους παππούδες είναι αρκετά δημοφιλές να ξέρεις σε όσους το έχω συζητησει, όσο κι αν εγώ δεν το θελω λόγω διάρκειας συνολικής διαδρομής. Επειδή χωροταξικά οι περιοχές έτσι βολεύουν. Αλλά εμείς λέμε αυτό που λες ότι καλύτερα να με αφήσουν κ να πάνε μετά και να ξαναγυρίσει. Απλώς ναι νομίζαμε ότι λόγω της παρουσίας της μικρής δεν θα μπορούσαν να μπουν για τα χαρτιά της εισαγωγης και το τεστ, οπότε αναγκαστικά θα έπρεπε να πάμε πρώτα στους παππούδες να την αφήσουμε. Εσύ εννοείς να με άφηναν απλά στην πόρτα; Χωρίς να μπουν έστω για χαρτιά ή τεστ; Αυτό δεν ξέρω αν γίνεται. Και κανεις την εισαγωγή, χαρτιά κλπ μόνη σου; Την άλλη φορά με το που πήγαμε με πήραν με καροτσάκι και τα έκαναν όλα οι συνοδοί (άντρας και γονείς), εμένα ούτε κινητό δεν με είχαν αφήσει να έχω πάνω μου, κατ'ευθειαν μέσα χωρίς κανένα αντικείμενο. Όταν είπα στο γιατρό ότι αφού δεν επιτρέπονται παιδιά θα πρέπει να κάνουμε το γύρο της Αθήνας είπε εντελώς σίγουρος ότι όλοι οι μπαμπάδες κάνουν το τεστ και την εισαγωγή κλπ μαζί με τα μεγάλα παιδιά και μετά έρχονται οι άλλοι συγγενείς (είτε για να τα πάρουν είτε για να κάτσουν).

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

2 ώρες πρίν, little lamb είπε:

Μ'εχεις μπερδέψει η αλήθεια είναι. Ή σ'εχω μπερδέψει εγώ, κάπου το'χουμε χάσει πάντως. Ναι στην αρχή δεν έγραψα πολύ αναλυτικά ποια είναι τα σενάρια και με το σειρά προτίμησης κλπ (γιατί και είναι κουρκούτι το κεφάλι μου από τις σκέψεις και δεν ήταν αυτός ο σκοπός του ποστ αλλά οι περιβοητοι πόνοι) αλλά μετά νομίζω έγραψα πάρα πολλές φορές πώς το σκεφτόμαστε. Απαντάω πάλι λίγο σε όλες τις ερωτήσεις κι ελπίζω να συνεννοηθούμε μπας και γράψει και κανένας για τους πόνους μετά :razz:

 

 

Τις τελευταίες 20 μέρες περιπου περνάει ένα πρωτόγνωρο άγχος αποχωρισμού, γιατί στο σταθμό (που δεν έχει προσαρμοστεί ακόμα πλήρως όπως νομίζεις ότι "κάθεται τόσες ώρες με άλλους") προστέθηκε το να βγουν οι γονείς από το μπαλέτο και το βγάλσιμο της πανας. Δεν μπορώ (και δεν θέλω) να γραψω λεπτομερώς ένα σωρό περιστατικά της καθημερινής μας ζωής που να το πιστοποιούν αυτό, πάντως η ουσία είναι ότι σε ένα παιδί που αυτό το διάστημα περνάει τόσο δύσκολα (κι εμείς μαζί του) και που γίνεται πολλές φορές χαμός για να πάει σχολείο, για να μπει στο μπαλέτο, ή απλά για το με ποιον θα κοιμηθεί κλπ κλπ δεν πας να προσθέσεις και πρόβες διανυκτερευσεων στους παππούδες -τουλάχιστον μισή ώρα μακριά δηλαδή- κι όλο αυτό λίγο πριν γεννήσεις. Ψάχνεις απλά πώς να περάσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται αυτή η μία παλιονυχτα και εύχεσαι βασικά να μην τυχει καν νύχτα (ή ακόμα καλύτερα να κρατούσε η εγκυμοσύνη κανα δίμηνο ακόμα μπας και λύνονταν λίγο κάποια θέματα ως τότε! :-P )

Τώρα το "ανώδυνα" διαφέρει από παιδί σε παιδί. Γι'αυτό σου γράφω ότι δεν είναι δεδομένο ότι θα κοιμηθεί μια χαρά στους παππούδες όπως είπες. Όχι γιατί έχω αποφασίσει να μείνει στο μαιευτήριο. Με προβληματισμό τα γράφω όλα αυτά, όχι "ουαου, κάνουμε πιτζάμα πάρτυ στο μαιευτήριο".

Ένα παράδειγμα για το πόσο διαφέρει από παιδί σε παιδί. Τη φορά που χρειάστηκε να πάμε σε εκείνο το γιατρο που είπα πριν, που περιμένεις τουλάχιστον δίωρο για να σε πάρει, είπαν οι γονείς μου "μην ταλαιπωρηθεί το παιδάκι, να έρθουμε να την κρατήσουμε σπίτι σας". Με αποτέλεσμα να νυσταξει, να αρνείται να ξαπλώσει (όχι στο κρεβάτι, ούτε καν στον καναπέ) και να κοιμηθεί τελικά όρθια με τα χεράκια και το κεφάλι στο μπράτσο του καναπέ και τη μάνα μου καθιστή σε ένα σκαμπό να της κρατάει το σώμα για καμιά ώρα. Εκεί λοιπόν είπαμε ότι δεν έπρεπε να είχαμε ακούσει τα "μην ταλαιπωρηθεί" κλπ γιατί για κάθε παιδί η ταλαιπωρία διαφέρει, χίλιες φορές να την είχαμε μαζί μας, θα είχε καθίσει μια χαρά στο σαλόνι του γιατρού (δεν έχει θέμα σε αυτά, ενθουσιάζεται κιόλας) και μόλις τελειώναμε θα την έπαιρνε ο ύπνος στο αυτοκίνητο ξερή όπως πάντα και δεν θα έφτανε σε αυτό το σημείο νυστας που να μη συνεργαζεται περιμένοντας να γυρίσουμε. Ναι ξέρω ότι η γέννα μπορεί να είναι περισσότερες ώρες, το παράδειγμα δεν είναι για να το προσομοιασω με τη μέρα της γέννας, αλλά για το ότι διαφέρει από παιδί σε παιδί τι είναι ταλαιπωρια και τι όχι.

 

 

Βάσει των περιοχών που μένουμε περνάμε από πάρα πολλούς δρόμους ταχείας κυκλοφορίας πχ Μαραθώνος, Μεσογείων, Αττική οδό, Συγγρού, ποτάμι (αν τα ξέρεις) που ναι δεν είναι αμελητέο το να είναι ένα παιδί χωρίς καρεκλακι. Αν κάποιος το ρισκάρει οκ, εμείς ούτε για δύο τετράγωνα δεν την έχουμε βάλει ποτέ χωρίς καρεκλακι οπότε ναι θέλουμε να το αποφύγουμε. Μια στο εκατομμύριο να υποστεί κάτι από αυτό είναι χειρότερο προφανώς από το να ταλαιπωρηθεί κάποιες ώρες. Ξαναλέω "ΑΝ χρειαστεί", δεν έχει αποφασίσει κανένας μας ότι το τέλειο σενάριο είναι να κάτσει στο μαιευτήριο, απλώς δεν μπορεί και κανεις να το αποκλείει έτσι εύκολα και να πιστεύει ότι όλα θα κυλήσουν όπως τα έχει σκεφτεί. Χρειάζεται μια ευελιξία και πολλά plans, οχι μόνο ενα. Λες σε εμένα ότι τα σκέφτομαι ονειρικά, ενώ εσύ δεν βάζεις καν σαν ενδεχόμενο ότι μπορεί να χρειαστεί κάτι που δεν είχες υπολογίσει.

 

Επίσης δεν είπα ότι έχω υπολογίσει πως σίγουρα η γέννα θα είναι πάνω από 5 ώρες. Είπα στις κοπέλες που ανέφεραν τις 5 ως πολλές ότι μιας που η πρώτη ήταν 14 σχεδόν ώρες, αν κρατήσει 5 θα μου φανεί λίγο. Όχι ότι είμαι σίγουρη ότι θα κρατήσει παραπάνω. Εξ αρχής λέω ότι μπορεί να γίνει τόσο γρήγορα που να μην προλάβουμε να φτάσουμε, πού είναι η σιγουριά μου ότι θα κρατήσει πάνω από 5;

 

 

Λέω ότι κάτι με ξεαγχωσε (το ότι το παιδί υπάρχει δυνατότητα να μπει έστω και για λιγο) με βρίσκεις χαλαρή, λέω ότι είμαι αγχωμενη, μου λες να μην αγχώνομαι :-P Γι'αυτο λέω κάπου έχουμε μπερδευτεί. Το σεναριο να πάμε πρώτα στους παππούδες είναι αρκετά δημοφιλές να ξέρεις σε όσους το έχω συζητησει, όσο κι αν εγώ δεν το θελω λόγω διάρκειας συνολικής διαδρομής. Επειδή χωροταξικά οι περιοχές έτσι βολεύουν. Αλλά εμείς λέμε αυτό που λες ότι καλύτερα να με αφήσουν κ να πάνε μετά και να ξαναγυρίσει. Απλώς ναι νομίζαμε ότι λόγω της παρουσίας της μικρής δεν θα μπορούσαν να μπουν για τα χαρτιά της εισαγωγης και το τεστ, οπότε αναγκαστικά θα έπρεπε να πάμε πρώτα στους παππούδες να την αφήσουμε. Εσύ εννοείς να με άφηναν απλά στην πόρτα; Χωρίς να μπουν έστω για χαρτιά ή τεστ; Αυτό δεν ξέρω αν γίνεται. Και κανεις την εισαγωγή, χαρτιά κλπ μόνη σου; Την άλλη φορά με το που πήγαμε με πήραν με καροτσάκι και τα έκαναν όλα οι συνοδοί (άντρας και γονείς), εμένα ούτε κινητό δεν με είχαν αφήσει να έχω πάνω μου, κατ'ευθειαν μέσα χωρίς κανένα αντικείμενο. Όταν είπα στο γιατρό ότι αφού δεν επιτρέπονται παιδιά θα πρέπει να κάνουμε το γύρο της Αθήνας είπε εντελώς σίγουρος ότι όλοι οι μπαμπάδες κάνουν το τεστ και την εισαγωγή κλπ μαζί με τα μεγάλα παιδιά και μετά έρχονται οι άλλοι συγγενείς (είτε για να τα πάρουν είτε για να κάτσουν).

Λοιπόν απτην στιγμή που το παιδί 3 μερες θα ειναι κάπου αλλού αναγκαστικά πρέπει να χτίσεις κ μια σχέση φροντιστη με τους παππούδες. Τις 3 μερες του μαιευτηριου τι θα κανει δηλαδη δεν θα στρεσαριστει? Καταρχας ξεκινα προετοιμασία.  Βάλε την γιαγιά όταν πάτε επισκεψη να το ταισει να το κοιμησει να του διαβάσει κ ας είστε κ εσεις παρόντες ασε την γιαγιά να κανει κουμάντο. Κοιμηθητε στο σπιτι της γιαγιάς κάποιες φορές ώστε να το εχει ως  σπιτι δικό σας .  Άσε την γιαγιά όταν ερχετε σπιτι σας να την φροντίσει χωρίς να ανακατευτεις. 

Το θέμα προσαρμογης στον παιδικο απτην στιγμή που τωρα θα σταματήσετε λογικά με το νεογεννητο μην την πιέζεις όπως κ με την πανα αν δεν τα καταφέρνει αστην εχει χρονο δεν εχει νόημα σε ενα παιδί ανώριμο να προσπαθείς να το πιέσεις. Ολα έχουν τον χρόνο τους. 

Γενικα σε ενα παιδί περναει το στρες το δικό σας σαν οικογένεια όλοι οι φοβοι σου αντανακλονται.  Μπορει να λες θέλω να την αφήσω στο μπαλέτο με το ζόρι κ από μέσα σου να τρεμεις.. αυτο το παιδί το καταλαβαινει οποτε ειναι ένας άνισος πολεμος . Αν δεν θελει μπαλέτο μην την πηγαίνεις αλλα απαγκιστρωσε την απο πάνω σας με άλλους τρόπους . Αφού είσαι εσύ τόσο αγχωμένη για το ελάχιστο περιμένεις το παιδι να ξεπεράσει τα ανχη του ανώδυνα? 

Κ σου μιλάω εγώ που δεν μπορείς να φανταστείς πόσο δύσκολο παιδί έχω κ ποσες αντιρρήσεις εχει για όλα. Απλα το βλέπω σε αυτά που στρεσαρομαι εγω αντιδράει σε αυτά που είμαι χαλαρή τα δέχετε.  Οσο για την πανα δεν τον πίεσα ποτε ηρθε το πλήρωμα του χρόνου ηταν έτοιμος κ την έβγαλε σε μια εβδομαδα. Ουτε δράματα ούτε ανχος από περίγυρο ειναι μεγαλος  πρέπει να την βγαλει . Την έβγαλε ένα εξάμηνο πιο μετά Κ τι έγινε δεν την εβγαλε στα 3 κ 3 μήνες  την έβγαλε  στα 3.9 μήνες.  Τότε ήταν έτοιμος.  

Επίσης όταν φεύγεις κ την αφήνεις μην το κάνεις θέμα με εξηγήσεις αποχαιρετισμους κ ξαναεξηγησεις. Το παιδί δεν είναι ώριμο να ακούσει μεγαλόπρεπες δικαιολογίες για τον αποχωρισμο σας. Αυτο σίγουρα το κανει να αισθανετε οτι γινετε κάτι τρομερά σπουδαίο. Δοκίμασε να φεύγεις χωρίς να σε καταλαβαινει για μικρα χρονικά διαστήματα αλλα να σε βλεπει να γυρνάς κ απλα να λες πηγα να ψωνίσω πηγα τουαλέτα ασήμαντα καθημερινά πραγματα. 

Link to comment
Share on other sites

Επίσης φέρε την γιαγιά κ τον παππού σπιτι σας για ένα διάστημα τωρα πριν γεννήσεις.  Ας μείνουν μια εβδομαδα δεν χρειαζετε να μείνουν μέχρι να γεννήσεις 

Link to comment
Share on other sites

Καλέ τους παππούδες τους λατρεύει, δεν είπα ότι θα έχει γενικότερο θέμα μαζί τους. Έχει κάτσει πολλές φορές μερα και για πολλές ώρες, και μάλιστα φέτος και στο χωριό ενώ εμείς ήρθαμε Αθήνα (αυθημερόν) για υπερήχους. Για τον ύπνο το είπα. Επειδή δεν έχει κοιμηθεί ποτέ. Αλλά δεν θα μεινει στους παππούδες εκείνες τις 3 νύχτες. Ούτε καν όλη τη μέρα. Μόνο για τη νύχτα της γέννας -αν τύχει νυχτα- είναι το άγχος μου. Τις μέρες δεν θα έχει θέμα, και τη νύχτα θα είναι κανονικά με τον άντρα μου στο σπίτι μας. Και βασικά ούτε καν όλη τη μέρα δεν θα είναι ο άντρας μου στο μαιευτήριο, ούτε στο πρώτο παιδί δεν ήταν, τις ώρες του επισκεπτηρίου ερχόταν.

Την πάνα την έχει βγάλει πια, και τη νύχτα. Και δεν έχει ατυχήματα -δεν είχε σχεδόν ποτέ. Από το αντίθετο πάσχουμε, δεν θέλει να κάνει τσισα εκτός σπιτιού, θέλει μόνο το γιογιό της. Στο σχολείο δεν κάνει ας πούμε. Αλλά ευτυχώς παει μόνο για 4 ώρες. Οπότε προς το παρόν έχουμε βρει τη λύση να κουβαλάμε το γιογιό παραμασχαλα όπου πάμε. Δεν πιέζεται ιδιαίτερα σε κάτι τώρα δηλαδή, το ανέφερα ως μια από τις αλλαγές που έχουν συμβάλει στο άγχος αποχωρισμού. Για το σχολείο και το μπαλέτο έχει το άγχος ότι δεν θέλει να είναι χωρίς εμάς (έτυχε η ιδιόρρυθμη κατάσταση που για πολύ καιρό δεν δουλεύουμε ή δουλεύαμε από το σπίτι οπότε ήταν κάθε μέρα όλη μέρα και με τους δύο μαζί), αλλά το άγχος δεν της το μεταδίδουμε εμείς, εμείς συνέχεια την ενθαρρύνουμε να δει τα άλλα παιδάκια που είναι χωρίς γονείς κλπ. Αλλά επειδή πέρσι στο μπαλέτο είχε γονιό μαζί, σου λέει γιατί τώρα το αλλάζουν. Δεν είναι ότι δεν θέλει να πάει, τρελαινοταν για το μπαλέτο μέχρι που τέθηκε το "χωρίς γονείς". Κι ακόμα όλη μέρα αυτό αναπαριστα. Αλλά προκειμένου να παει χωρίς γονείς, προτιμά καθόλου. Ούτε δωροδοκίες δεν πιάνουν, προτιμά να μην πάρει το παιχνιδάκι για να μπούμε. Με όλα αυτα, συν το σχολείο που ήταν δεδομένο εξ αρχής ότι είναι χωρίς γονείς και αρχικά έκλαιγε ασταμάτητα (το έχω γράψει σε άλλο τοπικ) έφτασε τον τελευταίο μηνα ξαφνικά να θέλει ακόμα και να κοιμάται μαζί μου, να θέλει οπωσδήποτε να την πηγαίνουμε το πρωί στο σχολείο και οι δύο μαζί κλπ κλπ. Εξ ου και το δικό μου άγχος για την απουσία μου, που πιστεύω όμως ότι τις νύχτες δεν θα έχει θέμα με τον μπαμπά, θα το καταλάβει ότι είμαι στο μαιευτήριο, δεν φοβάμαι δράματα δηλαδή. Οκ δεν θα της αρέσει, αλλά δεν φοβάμαι κάτι τραγικό. Μόνο αν περάσει την πρώτη νύχτα (ή ένα τμήμα αυτής) χωρίς ούτε τον μπαμπά κινδυνεύει να μην κοιμάται και να την πιάσει meltdown από την υπερένταση. Για αυτή τη μία νύχτα μιλάω. Τις υπόλοιπες θα κοιμηθεί μαζί του λογικά, αφού μέχρι πριν κάνα 20ημερο πάντα μαζί του κοιμόταν. Απλώς έτυχε και δύο φορές της έφυγαν τσισα ενώ κοιμόταν με τον μπαμπά κι από τότε το συνδύασε και λέει ότι θέλει να κοιμάται με εμένα γιατί με τον μπαμπά της βγαίνουν (από τότε για να κοιμηθεί με τον μπαμπά ζητούσε πάνα, οπότε καθιερώσαμε να κοιμάται με εμένα για να μην πισογυρισουμε στην πάνα). Που ίσως είναι δικαιολογία όλο αυτό και θέλει περισσότερο χρόνο με εμένα επειδή βλέπει ότι πλέον λόγω κοιλιάς δυσκολεύομαι να παίξω τα πάντα μαζί της, να την πάρω αγκαλιά στη σκάλα, δεν επιτρέπεται να μπω στο μπαλέτο κλπ κλπ κλπ.

Οι παππούδες κάθε φορά που έρχονται σπίτι μας για επίσκεψη, δηλαδή περίπου 1 στις 15, έρχονται από το πρωί και διανυκτερευουν, γιατί δεν οδηγούν όταν σκοτεινιάσει ώστε να γυρίσουν. Και το καλοκαίρι μείναμε ενάμιση μήνα όλοι μαζί στο χωριο. Δεν της λείπει η εξοικείωση με τους παππούδες δηλαδή, θέμα ύπνου έχει -ειχε λίγο μικρότερη για να είμαι πιο ακριβής. Όταν νυσταζε πολύ ή όταν την ξυπνούσες πριν την ώρα της (πχ γιατί φτάσαμε κάπου με το αυτοκίνητο ενώ την είχε πάρει ο ύπνος) μπορεί να παθαινε τρελό meltdown -δες τη διαφορά με το ταντρουμ και θα καταλάβεις, είναι σαν να μην επικοινωνουσε με το περιβάλλον. Η παιδίατρος το συσχετίζει με το νυχτερινό τρόμο. Ο μπαμπάς μου μάλιστα είναι ο μόνος άνθρωπος που καταφέρνει να την ηρεμήσει από αυτό! (Η μαμά μου τα κάνει χειρότερα πάντα :-P )

Link to comment
Share on other sites

πρίν από 17 λεπτά , little lamb είπε:

Καλέ τους παππούδες τους λατρεύει, δεν είπα ότι θα έχει γενικότερο θέμα μαζί τους. Έχει κάτσει πολλές φορές μερα και για πολλές ώρες, και μάλιστα φέτος και στο χωριό ενώ εμείς ήρθαμε Αθήνα (αυθημερόν) για υπερήχους. Για τον ύπνο το είπα. Επειδή δεν έχει κοιμηθεί ποτέ. Αλλά δεν θα μεινει στους παππούδες εκείνες τις 3 νύχτες. Ούτε καν όλη τη μέρα. Μόνο για τη νύχτα της γέννας -αν τύχει νυχτα- είναι το άγχος μου. Τις μέρες δεν θα έχει θέμα, και τη νύχτα θα είναι κανονικά με τον άντρα μου στο σπίτι μας. Και βασικά ούτε καν όλη τη μέρα δεν θα είναι ο άντρας μου στο μαιευτήριο, ούτε στο πρώτο παιδί δεν ήταν, τις ώρες του επισκεπτηρίου ερχόταν.

Την πάνα την έχει βγάλει πια, και τη νύχτα. Και δεν έχει ατυχήματα -δεν είχε σχεδόν ποτέ. Από το αντίθετο πάσχουμε, δεν θέλει να κάνει τσισα εκτός σπιτιού, θέλει μόνο το γιογιό της. Στο σχολείο δεν κάνει ας πούμε. Αλλά ευτυχώς παει μόνο για 4 ώρες. Οπότε προς το παρόν έχουμε βρει τη λύση να κουβαλάμε το γιογιό παραμασχαλα όπου πάμε. Δεν πιέζεται ιδιαίτερα σε κάτι τώρα δηλαδή, το ανέφερα ως μια από τις αλλαγές που έχουν συμβάλει στο άγχος αποχωρισμού. Για το σχολείο και το μπαλέτο έχει το άγχος ότι δεν θέλει να είναι χωρίς εμάς (έτυχε η ιδιόρρυθμη κατάσταση που για πολύ καιρό δεν δουλεύουμε ή δουλεύαμε από το σπίτι οπότε ήταν κάθε μέρα όλη μέρα και με τους δύο μαζί), αλλά το άγχος δεν της το μεταδίδουμε εμείς, εμείς συνέχεια την ενθαρρύνουμε να δει τα άλλα παιδάκια που είναι χωρίς γονείς κλπ. Αλλά επειδή πέρσι στο μπαλέτο είχε γονιό μαζί, σου λέει γιατί τώρα το αλλάζουν. Δεν είναι ότι δεν θέλει να πάει, τρελαινοταν για το μπαλέτο μέχρι που τέθηκε το "χωρίς γονείς". Κι ακόμα όλη μέρα αυτό αναπαριστα. Αλλά προκειμένου να παει χωρίς γονείς, προτιμά καθόλου. Ούτε δωροδοκίες δεν πιάνουν, προτιμά να μην πάρει το παιχνιδάκι για να μπούμε. Με όλα αυτα, συν το σχολείο που ήταν δεδομένο εξ αρχής ότι είναι χωρίς γονείς και αρχικά έκλαιγε ασταμάτητα (το έχω γράψει σε άλλο τοπικ) έφτασε τον τελευταίο μηνα ξαφνικά να θέλει ακόμα και να κοιμάται μαζί μου, να θέλει οπωσδήποτε να την πηγαίνουμε το πρωί στο σχολείο και οι δύο μαζί κλπ κλπ. Εξ ου και το δικό μου άγχος για την απουσία μου, που πιστεύω όμως ότι τις νύχτες δεν θα έχει θέμα με τον μπαμπά, θα το καταλάβει ότι είμαι στο μαιευτήριο, δεν φοβάμαι δράματα δηλαδή. Οκ δεν θα της αρέσει, αλλά δεν φοβάμαι κάτι τραγικό. Μόνο αν περάσει την πρώτη νύχτα (ή ένα τμήμα αυτής) χωρίς ούτε τον μπαμπά κινδυνεύει να μην κοιμάται και να την πιάσει meltdown από την υπερένταση. Για αυτή τη μία νύχτα μιλάω. Τις υπόλοιπες θα κοιμηθεί μαζί του λογικά, αφού μέχρι πριν κάνα 20ημερο πάντα μαζί του κοιμόταν. Απλώς έτυχε και δύο φορές της έφυγαν τσισα ενώ κοιμόταν με τον μπαμπά κι από τότε το συνδύασε και λέει ότι θέλει να κοιμάται με εμένα γιατί με τον μπαμπά της βγαίνουν (από τότε για να κοιμηθεί με τον μπαμπά ζητούσε πάνα, οπότε καθιερώσαμε να κοιμάται με εμένα για να μην πισογυρισουμε στην πάνα). Που ίσως είναι δικαιολογία όλο αυτό και θέλει περισσότερο χρόνο με εμένα επειδή βλέπει ότι πλέον λόγω κοιλιάς δυσκολεύομαι να παίξω τα πάντα μαζί της, να την πάρω αγκαλιά στη σκάλα, δεν επιτρέπεται να μπω στο μπαλέτο κλπ κλπ κλπ.

Οι παππούδες κάθε φορά που έρχονται σπίτι μας για επίσκεψη, δηλαδή περίπου 1 στις 15, έρχονται από το πρωί και διανυκτερευουν, γιατί δεν οδηγούν όταν σκοτεινιάσει ώστε να γυρίσουν. Και το καλοκαίρι μείναμε ενάμιση μήνα όλοι μαζί στο χωριο. Δεν της λείπει η εξοικείωση με τους παππούδες δηλαδή, θέμα ύπνου έχει -ειχε λίγο μικρότερη για να είμαι πιο ακριβής. Όταν νυσταζε πολύ ή όταν την ξυπνούσες πριν την ώρα της (πχ γιατί φτάσαμε κάπου με το αυτοκίνητο ενώ την είχε πάρει ο ύπνος) μπορεί να παθαινε τρελό meltdown -δες τη διαφορά με το ταντρουμ και θα καταλάβεις, είναι σαν να μην επικοινωνουσε με το περιβάλλον. Η παιδίατρος το συσχετίζει με το νυχτερινό τρόμο.

Μην της το μεγενθυνεις μην της το συζητας γιατι μεγενθυνετε . Τα παιδιά ευτυχως ξεχνάνε όταν όμως οι γονείς φοβούνται ξαναθυμουνται κ μεγενθυνονται αυτά που νιώθουν. Τι σημαίνει δεν εχει ξανακοιμηθει με τον μπαμπά της . Το παιδί φοβατε εσυ γιατι της το ξαναυπενθυμοζεις? Κοιμηθητε όλοι μαζί να ξυπναει ομως με τον μπαμπά της. Πολλά παιδάκια παθαίνουν νυχτερινό τρόμο κ εμένα παθαινε στα 2 δεν είναι τίποτα για να ανχωνει κ να λες ότι εχει θέμα με τον ύπνο. Οσο εσυ το σκεφτεσε το παιδί το καταλαβαινει. Λες ότι την ενθαρρύνεις αλλα από πίσω σκεφτεσε κ λες δεν θα μείνει με τους παππούδες θα ειναι ο αντρας μου γιατι αν πάθει αυτο αν πάθει εκεινο? Αυτο μεταδίδεται στο παιδί.  Του το μεγενθυνεις . Αν εσυ φαιρεσε σαν να μην συμβαίνει κάτι το παιδι θα το ξεχασει θα το ξεπεράσει αυτο σου λέω.

  Επίσης λες τέθηκε θέμα να μην είναι οι γονείς μαζί στο μπαλέτο. Πως τέθηκε το θέμα καθισε κ το συζητησες με το παιδί ? Δηλαδή το παιδι εκανε μπαλέτο κ εχει συνεχεια το μυαλό της αν είσαι εκεί.? Το παιδι θα ξεχαστεί θα σε θεωρει δεδομένη ότι είσαι εκεί εκτός κ αν της πεις ξέρεις εγώ θα φύγω. Αυτο σαν δηλωση ειναι τεράστιο από μονο του . Της λες μια πληροφορία σαν κάτι πολύ σημαντικό.  

Το παιδι θα περάσει χίλιες φάσεις όσο εσύ τα σκεφτεσε τόσο πιο πολύ θα κρατάνε.  

Στο λέω δηλαδή σαν συμβουλή κ αυτο με τα τσισα εσυ το παρατήρησες αν δεν το είχες επισημάνει κ ανχωθει απλα θα εξαφανιζόταν. Εγω δεν έχω σκεφτεί ποτέ αν κατουραει στο προνηπιο. Ειμαι σίγουρη πως αν το σκεφτόμουν κ ανχωνομουν το παιδι θα τα έκοβε τα τσισα . 

Link to comment
Share on other sites

Επίσης αλλο όταν έρχονται οι γονείς σου έχεις αφήσει ποτε την μαμά σου να την κοιμησει? Κ ας είσαι κ εσύ παρούσα καποιες φορες . Ή αν απλα εμφανίζεσε όταν σε ζητάει στο δωμάτιο οτι είσαι εκεί. Έτσι συνηθίζουν τα παιδάκια δε τα αφήνεις απλα μια μέρα ξαφνικά να κοιμηθούν αλλου φυσικα κ έτσι θα ξαφνιάστουν.  Αν όμως η μαμά σου την κοιμίζει ενώ είσαι κ εσύ στο σπιτι όταν κάποια στιγμή λείψεις δεν θα της φανεί τρελό.  

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Κατ'αρχας δεν είπα ότι δεν έχει ξανακοιμηθει με τον μπαμπά. Αντιθέτως είπα ότι μέχρι πριν λίγες μέρες κοιμόταν με τον μπαμπά. Ούτε είπα ότι ο μπαμπάς θα ειναι μαζί της για να μην πάθει κάτι. Είπα ότι θα είναι μαζί της γιατί δεν υπάρχει κανένας λόγος να είναι συνέχεια στο μαιευτήριο -ουτε όταν γεννήθηκε εκείνη δεν ήταν, γιατί να είναι τώρα; Δεν θα κάνει κάτι ιδιαίτερο για εκείνη, απλούστατα θα γυρνάει σπίτι του το βράδυ, προφανώς με το παιδί του! Για ποιο λόγο να μείνει στους παππούδες λοιπόν το παιδί τα επόμενα βραδια; 

 

Η δικιά μας δεν ξεχνιέται, δεν είναι όλα τα παιδιά το ίδιο και το καθένα κατακτά κάτι με διαφορετικό ρυθμο. Δεν ξεχνιέται ούτε με πράγματα που για όλα τα παιδιά είναι ευχάριστα, πχ σε παιδότοπο άργησε πάρα πολύ να πάει στο χώρο των φουκωτων μονη, που όλα τρελαίνονται και τρέχουν κ δεν κοιτάνε καν τους γονείς. Και σήμερα που λέμε να πάμε μετά από καιρό λέει ότι δεν θέλει να παμε γιατί θέλει να είμαστε συνέχεια μαζί. Και ναι μπορεί καθ'όλη τη διάρκεια του μαθήματος επί μία ωρα να ρωτάει κλαίγοντας γιατί δεν μπήκαν οι γονείς και γιατί έκλεισε η δασκάλα την πόρτα και αν τη βλέπουμε από την κλειδαρότρυπα. Και στο επόμενο μάθημα να είναι απ'έξω και να προσπαθεί να διαπιστώσει αν όντως οι απ'έξω βλέπουν μέσα από την κλειδαρότρυπα, που δεν ισχύει φυσικά. Πραγματικα περιστατικα. Και δεν τα κάνει "χειριστικα", γιατί ακόμα και στον ύπνο από τότε που άρχισε σχολείο παραμιλαει "γιατί έφυγαν ο μπαμπάς και η μαμά". Βιώνει πραγματικά στρες.

Άλλα παιδια βγάζουν την έντασή τους με σκαρφάλωματα, άλλα με χτυπήματα-δαγκωματα, αλλα με ζαβολιες και ζημιές, ε το δικό μας την έβγαζε με κλάματα και φωνές σε σημείο μη επικοινωνίας με το περιβάλλον. Δεν είναι μόνο νυχτερινός τρόμος ούτε ταντρουμ, είναι άλλο πράγμα το meltdown. Όλοι έλεγαν ότι όλα τα παιδιά έτσι κάνουν ή ότι έχει μάθει να διεκδικεί με φωνές, αλλά όταν βρέθηκαν μπροστά σε τέτοιο επεισόδιο έπαθαν σοκ και είπαν ότι δεν το έχουν ξαναδεί ποτέ και ότι ταράχτηκαν και οι ίδιοι. 

 

Στο μπαλέτο ενώ έμπαινε κάποιος από τους δύο μας μέσα στο μάθημα πέρσι λόγω του ότι ήταν κάτω των 3, φέτος ξέραμε ότι πρέπει να μην μπαίνουμε, κι όμως η δασκάλα δέχτηκε μέχρι τέλος Οκτώβρη να μπαίνουμε μιας που είχε και την προσαρμογή στο σταθμό, ή άλλες φορές άφηνε ανοιχτή την πόρτα ώστε να μας βλέπει απ'έξω. Τώρα λοιπόν που έφτασε η ώρα να μπαίνει χωρίς γονείς και η πόρτα να κλείνει (γιατί άλλα πάνε να βγούνε ή χαζεύουν εξω), το παιδί απλά το βλέπει ότι δεν είμαστε εκεί, πώς είναι δυνατόν να νομίζει ότι είμαστε μέσα στο μάθημα ενώ δεν είμαστε; Δεν βλέπει; Τα άλλα που δεν έχουν θέμα δεν είναι ότι νομίζουν πως γονείς τους είναι εκεί, απλώς δεν τα πειράζει αν είναι έξω από την αίθουσα, ακόμα κι αν φύγουν τελείως από τη σχολή. Ε τη δικιά μας ακόμα την πειράζει, τι να κάνουμε. Κάθε παιδί θέλει το χρόνο του σε κάτι άλλο. Έχει φτάσει στο σημείο να χτυπήσει στην προσπάθειά της να ξεφύγει από τη δασκάλα και να έρθει σε εμάς ή για να την πείσει να αφήσει ανοιχτή την πόρτα. Και όποτε επιχειρήσαμε να είμαστε έξω είτε μας αναζητούσε συνέχεια (το ακούγαμε), είτε δεν μπήκε απλά καν. Και μιλάμε για μια δασκάλα κι ενα μαθημα που λάτρευε όσο ήμασταν κι εμείς μέσα! Εντάξει το "χωρίς γονείς" ξεκίνησε τώρα το Νοέμβρη οπότε είμαι αισιόδοξη ότι είναι πολύ πρόσφατο και θα φτιάξει όπως ο σταθμός (που ακόμα κι ο δασκάλες φοβούνταν ότι μέχρι τα Χριστούγεννα θα κλαίει γιατί έβλεπαν μια σπάνια προσκόλληση). Είναι νωρίς για να βγάλουμε συμπερασμα δηλαδή για το μπαλέτο, απλα σου τα λέω επειδή με ρώτησες -αν και εκθέτω πάρα πολλές λεπτομέρειες της ζωής του παιδιού, που δεν είχα σκοπό, γι'αυτο σου είπα πριν ότι δεν θέλω να αναφέρω πολλά παραδείγματα -δεν ξέρω πόσο ακόμα μπορώ να πω άλλα, πραγματικα.

 

Όσο για την τουαλέτα στο σχολείο, οι δασκαλες μας το είπαν ότι από τότε που την πήγαμε χωρίς πάνα δεν κάνει. Τον πρώτο καιρό πήγαινε με πάνα, οπότε πολύ λογικά οι δασκάλες μας ανέφεραν τι γινόταν όταν αυτό άλλαξε. Δεν της είπαμε κάτι να αγχωθει, πέρα από ένα απλό "όταν σου έρχονται, να κάνεις, θα πονέσει η κοιλίτσα αν τα κρατάμε", το αυτονόητο που θα έλεγε ο καθένας δηλαδή. Και απλά το βλέπουμε ότι εκτός σπιτιού δεν κάνει, όσες ώρες κι αν περάσουν και παρόλο που πήραμε φορητό γιογιό. Έτσι παίρνουμε μαζί το κανονικό -δεν έχει χρειαστεί μέχρι στιγμής.

 

1 hour ago, ninaki80 είπε:

Επίσης αλλο όταν έρχονται οι γονείς σου έχεις αφήσει ποτε την μαμά σου να την κοιμησει? Κ ας είσαι κ εσύ παρούσα καποιες φορες . Ή αν απλα εμφανίζεσε όταν σε ζητάει στο δωμάτιο οτι είσαι εκεί. Έτσι συνηθίζουν τα παιδάκια δε τα αφήνεις απλα μια μέρα ξαφνικά να κοιμηθούν αλλου φυσικα κ έτσι θα ξαφνιάστουν.  Αν όμως η μαμά σου την κοιμίζει ενώ είσαι κ εσύ στο σπιτι όταν κάποια στιγμή λείψεις δεν θα της φανεί τρελό.  

 

Τρελό θα της φαινοταν το οτι λείπουμε, όχι το ποιος την κοίμισε. Δεν είναι το ίδιο προφανώς να την κοιμίσουν ενώ είμαστε εκεί και το ίδιο ενω λείπουμε. Ούτε κοροιδεύεται τόσο ευκολα παιδι αυτής της ηλικιας. Όσα δεν αντιδρούν δεν είναι επειδή τα κορόιδεψαν, είναι επειδή απλά είναι πιο "μπροστα" σε αυτόν τον τομέα. Μέχρι 3 παρά κοιμόταν με θηλασμό οπότε γι'αυτο δεν είχε τύχει να κοιμηθεί με άλλους. (Όταν λέω "κοιμάται με τον τάδε" εννοώ μέχρι να αποκοιμηθεί, δεν μένουμε όλη τη νύχτα εκεί, απλώς πάμε όταν μας φωνάξει όπως λες) Το να την κοιμίσουν οι παππούδες είχε δοκιμαστεί λίγο το περσινό καλοκαίρι (2+) στο χωριό, μεσημέρια με επιτυχία και βραδια με απόλυτη αποτυχία. Από τότε καλώς ή κακως δεν ξαναδοκιμασαμε, μιας που δεν ξαναχρειαστηκε κιόλας. Ε τώρα προφανώς που είναι στο peak του άγχους αποχωρισμού δεν είναι ώρα για τέτοιους πειραματισμούς τελευταία στιγμή πριν γεννήσω κι ενω προσπαθούμε να με χορτάσει όσο γίνεται περισσότερο για να νιώσει ασφάλεια και να τη διαβεβαιώσουμε ότι δεν θα την αφησουμε ποτέ, ότι όταν πάμε καπου χωριστά πάντα θα γυρνάμε, ότι μπορεί να αγαπιόμαστε αλλά κάνουμε και κάποια πράγματα χωριστά, ότι δεν θα την ξεχασουμε στο σχολείο ή στο μπαλέτο κλπ κλπ κλπ. 

(Και η λεπτομέρεια: όση ώρα γράφω συνέχεια μου μιλαει και λέει ότι δεν θέλει να πάμε στον παιδότοπο, στο σχολείο, στο μπαλέτο, ότι θέλει να είμαστε πάντα μαζί γιατί είμαι η αγαπημένη της, ότι θέλει να κοιμάται μαζί μου κ να πηγαίνουμε όλοι μαζί στο σχολείο και το πρωί και το μεσημερι κλπ κλπ κλπ. Κι αυτό γίνεται τώρα τελευταία κάθε μέρα όλη μέρα. Οποιος πει ότι δεν θα πιεζόταν και δεν θα αγχωνοταν από αυτή την κατάσταση ξέροντας ότι σε λίγες μέρες θα την αφήσει για 3 μέρες, λέει ψέματα... Και ναι οκ φταίει το ότι δεν είχαμε δοκιμάσει να γίνουν οι αποχωρισμοι νωρίτερα αντί για τελευταία στιγμή, όμως δεν είχε δείξει σημάδια τέτοιου φόβου πιο παλιά, τα έδειξε μαζεμενα τώρα που είχε τις αλλαγές και που καταλαβαίνει ότι έρχεται και η απουσία μου σύντομα. Πέρσι ας πούμε που μπαίναμε στο μπαλέτο δεν ήταν επειδή φοβόταν, ήταν επειδή κάτω των 3 έτσι έχουν σύστημα, για να τα κρατάς λίγο συγκεντρωμένα κανοντας τις ασκήσεις μαζί τους)

Link to comment
Share on other sites

1 ώρα πρίν, little lamb είπε:

κάτι ιδιαίτερο για εκείνη, απλούστατα θα γυρνάει σπίτι του το βράδυ, προφανώς με το παιδί του! Για ποιο λόγο να μείνει στους παππούδες λοιπόν το παιδί τα επόμενα βραδια

Λοιπόν θα σου λέω τα λάθη που κανεις κ το παιδί έχει κ αυτο ανάλογη συμπεριφορά. 

Αυτά περνάνε στα παιδια χωρίς να το καταλάβεις. Θα γυρνάει στο σπιτι του με το παιδί του γιατί να μεινει στους παππούδες? 

Πρώτον για να ξεκουραστει ο μπαμπάς για να ετοιμάσει οτι έχετε ξεχάσει . Γιατι το παιδι μια χαρά θα κοιμηθεί κ στους παππούδες. Αυτή πρέπει να είναι η δικιά σου νοοτροπία για να μαθει κ το παιδί να ξεκολλάει από τους γονείς. 

1 ώρα πρίν, little lamb είπε:

Και η λεπτομέρεια: όση ώρα γράφω συνέχεια μου μιλαει και λέει ότι δεν θέλει να πάμε στον παιδότοπο, στο σχολείο, στο μπαλέτο, ότι θέλει να είμαστε πάντα μαζί γιατί είμαι η αγαπημένη της, ότι θέλει να κοιμάται μαζί μου κ να πηγαίνουμε όλοι μαζί στο σχολείο και το πρωί και το μεσημερι κλπ κλπ κλπ. Κι αυτό γίνεται τώρα τελευταία κάθε μέρα όλη μέρα

Αυτό θα γιγαντωθεί με το καινούριο μωρό κ αν δεν αλλαξεις νοοτροπία θα έχεις πρόβλημα 

1 ώρα πρίν, little lamb είπε:

Από τότε καλώς ή κακως δεν ξαναδοκιμασαμε, μιας που δεν ξαναχρειαστηκε κιόλας.

Κακός τα παιδια αλλάζουν συνεχώς το φοβήθηκατε κ συνεχίζετε να το φοβάστε οποτε της το ενισχύεις 

Είναι όπως τα φαγητά δεν εφαγε μια φορα κάτι δεν σημαίνει ότι δεν θα το φάει ποτε ξανα . Αν το εξαφανίσεις από το τραπέζι για πάντα ή συνεχίσεις να λες το παιδί μου αυτο δεν το τρωει προφανώς δεν θα το φάει ποτε 

Link to comment
Share on other sites

Συγγνώμη αλλά το να κοιμαται το παιδί στους παππούδες τις μέρες του μαιευτηρίου και ο μπαμπάς να πηγαίνει σπίτι μόνος του είναι τελείως παράλογο. Υποτίθεται έλεγες να μην μείνει καν κάποιες ώρες στο σαλόνι του μαιευτηρίου για να μην αναστατωθεί, και τώρα δεν σου φαίνεται αναστάτωση το ότι ενώ θα είναι ο μπαμπάς στο σπίτι το παιδί να κοιμάται αλλού χωρίς λόγο και μάλιστα για πρώτη φορά στη ζωή του τις μέρες που αποκτά αδερφάκι και που θα έχει ήδη να διαχειριστεί την απουσία της μαμας; Αν ο σκοπός είναι να μισήσει το αδερφάκι τότε ναι μπορεί να είναι καλή μέθοδος! :-P :-P Άλλο το να λέμε τι φταίει που το παιδί έχει τοση προσκολληση (εκεί συμφωνώ) κι άλλο το να του κάνουμε  τέτοια πειράματα και αλλαγές ακριβώς πάνω στη στιγμή που είναι στο αποκορύφωμα του άγχους του και που έχει να διαχειριστεί ένα σωρό αλλαγές. Μόνο χειρότερα θα γίνουν τα πράγματα έτσι!

Τέλος πάντων, επειδή δεν ξέρω αν εχει άλλο νόημα αυτή η συζήτηση, για τους πόνους ξέρει να πει κάποιος;

Link to comment
Share on other sites

1 ώρα πρίν, little lamb είπε:

ευκολα παιδι αυτής της ηλικιας. Όσα δεν αντιδρούν δεν είναι επειδή τα κορόιδεψαν, είναι επειδή απλά είναι πιο "μπροστα" σε αυτόν τον τομέα.

Δεν το κοροϊδεύεις το παιδί κ αυτο ειναι λάθος προσέγγιση που καταλαβαινει το παιδί.  Απλα δεν μεγαλοποιης την απουσία σου δηλαδη όπως στο σπιτι σου θα πας μια τουαλετα κ θα προσπαθήσεις χωρίς τύψεις να μην πάρεις μαζί το τρίχρονο έτσι κ με την απουσία σου. Όπως κ με την δουλειά όπως φευγει ο αντρας σου το πρωι για δουλειά ετσι κ εσύ πρέπει να αφήνεις το παιδι κ να λες πάω για δουλειά. 

πρίν από 13 λεπτά , little lamb είπε:

Συγγνώμη αλλά το να κοιμαται το παιδί στους παππούδες τις μέρες του μαιευτηρίου και ο μπαμπάς να πηγαίνει σπίτι μόνος του είναι τελείως παράλογο. Υποτίθεται έλεγες να μην μείνει καν κάποιες ώρες στο σαλόνι του μαιευτηρίου για να μην αναστατωθεί, και τώρα δεν σου φαίνεται αναστάτωση το ότι ενώ θα είναι ο μπαμπάς στο σπίτι το παιδί να κοιμάται αλλού χωρίς λόγο και μάλιστα για πρώτη φορά στη ζωή του τις μέρες που αποκτά αδερφάκι και που θα έχει ήδη να διαχειριστεί την απουσία της μαμας; Αν ο σκοπός είναι να μισήσει το αδερφάκι τότε ναι μπορεί να είναι καλή μέθοδος! :-P :-P Άλλο το να λέμε τι φταίει που το παιδί έχει τοση προσκολληση (εκεί συμφωνώ) κι άλλο το να του κάνουμε  τέτοια πειράματα και αλλαγές ακριβώς πάνω στη στιγμή που είναι στο αποκορύφωμα του άγχους του και που έχει να διαχειριστεί ένα σωρό αλλαγές. Μόνο χειρότερα θα γίνουν τα πράγματα έτσι!

Τέλος πάντων, επειδή δεν ξέρω αν εχει άλλο νόημα αυτή η συζήτηση, για τους πόνους ξέρει να πει κάποιος;

Να το το ανχος. Μεγαλοποιεεις κ τον ερχομό του παιδιού θα μισησει το αδερφάκι του θα ερθει η καταστροφή επειδή θα κοιμηθεί ένα βράδυ στους παππούδες άρα ποτε δεν κοιμηθει στους παππούδες γιατί η μαμά φοβατε .. τι το τραυματικο μπορει να πάθει ένα παιδάκι που θα μείνει στους παππούδες του 5 ωρες παραπάνω? Που όπως λες μενει στους παππούδες κοιματε τρωει με τους παππούδες.  Ποτε θα εξναι η κατάλληλη στιγμή όταν 3 χρονια τωρα δεν εχει ερθει ποτε μια στιγμή το παιδί να μείνει με τους παππούδες? 

Επίσης δεν γέννας αύριο 

Μπορείς με το καλό το επόμενο σκ να την αφήσεις να μεινει στους παππούδες 

Βλέπεις ότι ακομα κ τωρα αρνησε να ομαλοπιησεις μέσα σου αυτή την άρνηση του παιδιού.  

Πως περιμένεις να το δει φυσιολογικο το παιδι όταν εσυ πιστεύεις ότι θα τραυματιστεί επειδή θα λείψει ο μπαμπάς κ η μαμά.  

πρίν από 27 λεπτά , ninaki80 είπε:

Υποτίθεται έλεγες να μην μείνει καν κάποιες ώρες στο σαλόνι του μαιευτηρίου για να μην αναστατωθεί, και τώρα δεν σου φαίνεται αναστάτωση

Δεν είπα να μην μείνει στο σαλόνι επειδή θα αναστατωθει . Ειπα οτι δεν είναι κ ιδανικό ένα παιδάκι να κοιμηθει στο σαλόνι ενός νοσοκομείου λογο περιβάλλοντος καθαρά 

Είναι η προσέγγιση σου όσο περισσότερο πιστεύεις ότι το παιδί θα πάθει κάτι ψυχολογικό επειδή θα λείψει ο μπαμπάς κ η μαμά τόσο πιο πολύ θα το ωθείς ώστε να σας ζητάει περισσότερο. Είναι καθαρά ο δικος σου φόβος.  

Link to comment
Share on other sites

Μα το παιδί έχει ήδη κάποιο στρες, όταν έχει κάποιο στρες προσπαθείς να το κάνεις να νιώσει ασφάλεια, δεν πας να το αφήσεις απλά να "κολυμπήσει" κι ο,τι γίνει. Ή εν πάση περιπτώσει εμείς -και πολλοί άλλοι- δεν συμφωνούμε με αυτή την προσέγγιση, θεωρούμε ότι χειροτερεύει τα πράγματα. Και δεν είπες για ένα βράδυ όπως έλεγες στην αρχή λόγω της γέννας, στο αμέσως προηγούμενο μήνυμα εγραψες ξεκάθαρα να μεινει στους παππούδες όλα τα βράδια του μαιευτηρίου κι ο μπαμπάς στο σπίτι μόνος του.

Αν το παιδί δεν είχε τέτοιο θέμα ευχαρίστως να δοκιμάζαμε από πιο πριν, τις μέρες όμως που λέει όλα αυτά και δυσκολεύεται ακόμα και να κοιμηθεί στο δίπλα δωμάτιο χωρίς εμένα, όχι δεν θα το πάω να κοιμηθεί σε άλλο σπίτι ακριβώς εκείνες τις μέρες που εκφράζει αυτά, έτσι απλά για πείραμα.

Και σε ένα μάθημα που παντα επί ένα χρόνο έμπαινε με τους γονείς, δεν του λες ξαφνικά μια μέρα "λοιπόν γεια εγώ φεύγω εσύ κάτσε εδώ". Άλλο να είναι μια καινούργια δραστηριότητα που εξ αρχής ξέρει ότι είναι χωρίς γονείς (πχ σχολείο) άλλο να αλλάξει κάτι τόσο ριζικό ξαφνικά σε μια δραστηριότητα που είχε ξεκινήσει αλλιως. Ειλικρινά δεν μπορώ να συζητήσω άλλο γι'αυτο το θεμα γιατί κουραστηκα, οποίος έχει παιδί με παρόμοιο θέμα μπορεί να καταλάβει. Όπως εγώ δεν μπορώ να καταλάβω ένα τοπικ για ένα παιδί που χτυπάει, δαγκώνει ή τσιμπάει, γιατί το δικό μου δεν τα έχει κάνει ποτέ. Αλλά δεν ήταν και ο σκοπός του ποστ η προσκόλληση του παιδιού αλλά οι πόνοι!

Link to comment
Share on other sites

1 hour ago, little lamb είπε:

Μα το παιδί έχει ήδη κάποιο στρες, όταν έχει κάποιο στρες προσπαθείς να το κάνεις να νιώσει ασφάλεια, δεν πας να το αφήσεις απλά να "κολυμπήσει" κι ο,τι γίνει. Ή εν πάση περιπτώσει εμείς -και πολλοί άλλοι- δεν συμφωνούμε με αυτή την προσέγγιση, θεωρούμε ότι χειροτερεύει τα πράγματα. Και δεν είπες για ένα βράδυ όπως έλεγες στην αρχή λόγω της γέννας, στο αμέσως προηγούμενο μήνυμα εγραψες ξεκάθαρα να μεινει στους παππούδες όλα τα βράδια του μαιευτηρίου κι ο μπαμπάς στο σπίτι μόνος του.

Αν το παιδί δεν είχε τέτοιο θέμα ευχαρίστως να δοκιμάζαμε από πιο πριν, τις μέρες όμως που λέει όλα αυτά και δυσκολεύεται ακόμα και να κοιμηθεί στο δίπλα δωμάτιο χωρίς εμένα, όχι δεν θα το πάω να κοιμηθεί σε άλλο σπίτι ακριβώς εκείνες τις μέρες που εκφράζει αυτά, έτσι απλά για πείραμα.

Και σε ένα μάθημα που παντα επί ένα χρόνο έμπαινε με τους γονείς, δεν του λες ξαφνικά μια μέρα "λοιπόν γεια εγώ φεύγω εσύ κάτσε εδώ". Άλλο να είναι μια καινούργια δραστηριότητα που εξ αρχής ξέρει ότι είναι χωρίς γονείς (πχ σχολείο) άλλο να αλλάξει κάτι τόσο ριζικό ξαφνικά σε μια δραστηριότητα που είχε ξεκινήσει αλλιως. Ειλικρινά δεν μπορώ να συζητήσω άλλο γι'αυτο το θεμα γιατί κουραστηκα, οποίος έχει παιδί με παρόμοιο θέμα μπορεί να καταλάβει. Όπως εγώ δεν μπορώ να καταλάβω ένα τοπικ για ένα παιδί που χτυπάει, δαγκώνει ή τσιμπάει, γιατί το δικό μου δεν τα έχει κάνει ποτέ. Αλλά δεν ήταν και ο σκοπός του ποστ η προσκόλληση του παιδιού αλλά οι πόνοι!

Μπορείς απλά να κάτσεις στην πόρτα χωρίς να πεις τίποτα βρε little αυτο σου λέω.  Δεν το συζητας δεν το γιγαντωνεις με εξηγήσεις.  Αυτο σου λέω ότι αυτό το στρες που εχει το παιδί δεν είναι πρόβλημα του παιδιού αλλα δικό σας.

Έχεις βγάλει το παιδί προβληματικό αλλα δεν είναι απλα δεν το έχετε δουλέψει εσεις σωστα . Αυτό προσπαθώ να σου πω 

 

Δηλαδή με το να αγχώνεσαι εσυ για το παιδί πως θα αντιδράσει του δημιουργείς νέο στρες .

Δεν εχει το παιδι πρόβλημα απλα το παιδί βλεπει κ πρατει 

Πως δηλαδη θεωρει φυσιολογικο να πάει ο μπαμπάς της στην δουλειά.? Εκεί δηλαδη μαγικά γινετε καλα κ του φευγει το στρες ? 

Link to comment
Share on other sites

Δεν δουλεύει ούτε ο μπαμπάς. Αλλά κι αν δουλευε από παντα θα το είχε μάθει εξ αρχής έτσι. Αν ξαφνικά αρχιζε, υποθέτω πάλι θα υπήρχε μια δυσκολία μέχρι να το συνηθίσει, όπως σε όλες τις προσαρμογές. 

Η πόρτα στο μπαλέτο κλείνει, αυτό είναι το θέμα. Δεν μπορούμε απλά να πάμε να κάτσουμε στην πορτα. Όταν αφήσει λίγο ανοιχτά και είμαστε εκεί απ' έξω και μας βλέπει είναι οκ, πάλι όμως κάθε 5 λεπτά λέει στη δασκάλα κλαίγοντας "θα την κλείσεις; Θα την κλείσεις;" Κι αν έρθει το επόμενο τμήμα κι αρχίσουν να κοιτάνε και κλείσει την πόρτα, χαμος.

Και δεν είπα ότι το παιδί είναι προβληματικό. Είπα ότι περνάει μια φάση προσκόλλησης, τον τελευταίο μήνα. Που μας φαίνεται λογικη με από τόσες αλλαγές (σταθμός, μπαλέτο χωρίς γονείς, πάνα, αδερφάκι) Δεν τα είχε από πάντα αυτά, είναι πολύ πρόσφατα, μετά το καλοκαίρι. Γι'αυτό λέω ότι δεν χωράνε κι άλλα πειράματα ακριβώς τη στιγμή που άρχισε να έχει ανασφάλειες. Εμείς αγχωθηκαμε από τη στιγμή που τα εμφάνισε αυτά, πιο πριν ούτε εκείνη ούτε εμείς δεν είχαμε θέμα.

Link to comment
Share on other sites

@little lamb με το καλο να ξαναγινεις μανουλα! Οι συσπασεις ειναι συνηθως τακτικες, εχουν αρχη-κορυφωση-σβησιμο και η διαρκεια τους ειναι τουλαχιστον 40 δευτερολεπτα (συνηθως 1 λεπτο). Αν δεν ειναι και τοσο τακτικες προσεχουμε τα υπολοιπα. Στον πρωτο μου τοκετο παντως, παρ'ολο που ειχα πολλα πονακια (και αρκετα εντονα) τις τελευταιες μερες, οταν ξεκινησε ο τοκετος ενιωθα οτι ειναι διαφορετικη η αισθηση. Αυτο που με εκανε πρωτα να δωσω σημασια ηταν οτι ο πονος (ο οποιος ηταν κυριως στη μεση) ξεκινουσε σιγα σιγα, εφτανε σε μια κορυφωση και σιγα σιγα εσβηνε, καμια σχεση με τα πονακια που ειχα μεχρι τοτε, ο πονος ηταν λιγοτερος αλλα ειχε "χαρακτηρα" :-D 

 

Επισης, αλλο σημαδι οτι κοντευει ο τοκετος ειναι η εμφανιση της τραχηλικης βλεννας (σαν μεγαλη μυξα), ειδικα αν εχει και λιγο αιμα σημαινει οτι ο τοκετος θα ξεκινησει τις επομενες ωρες. 

 

Παρ'ολα αυτα θεωρω οτι δεν χρειαζεται να αγχωνεσαι και σιγουρα μην συγκρινεις με τον προηγουμενο τοκετο σου. Αν εχεις στο ιστορικο σου οξυ τοκετο (δεν καταλαβα κατι τετοιο απο τα γραφομενα σου) που ειναι αυτες που γεννανε στο αυτοκινητο :-P τοτε απλα ειναι πιο πιθανο να ξανασυμβει απο καποια δεν ειχε οξυ τοκετο.

 

Οι συσπασεις συνηθως ξεκινανε το βραδυ γιατι ειμαστε θηλαστικα και γενναμε τις ωρες που δεν ειμαστε δραστηριοι (πχ τα νυκτοβια θηλαστικα γεννανε συνηθως τη μερα). Επισης, το σκοταδι βοηθαει στην εκκριση οκυτοκινης που ειναι βασικη ορμονη για την ομαλη εξελιξη του τοκετου. Γι'αυτο ειναι σημαντικο και στο μαιευτηριο να εχουμε την ελευθερια (εφοσον ολα ειναι καλα και δεν χρειαζεται το φως για τον γιατρο) να ελεγχουμε τον φωτισμο και να χαμηλωνουμε ή να σβηνουμε τα φωτα ή να κατεβάζουμε τα πατζουρια, δημιουργωντας μισοσκοτεινες συνθηκες, τουλαχιστον στο πρωτο σταδιο του τοκετου.

 

Κατεβασε μια εφαρμογη contraction timer και οταν νιωσεις τους πονους σαν κυμματακια ξεκινα να χρονομετρας. Μπορει στην αρχη να ειναι ανα μιση ωρα, μετα να ειναι ανα 20 λεπτα και ου το καθ'εξης. Γενικως, για να ξεκινησεις για το νοσοκομειο υπαρχουν οι κανονες 5-1-1 ή 3-1-1(στις πρωτοτοκες), δηλαδη οι συσπασεις ερχονται ανα 5 λεπτα, εχουν διαρκεια 1 λεπτο και αυτο γινεται για 1 ωρα. Ομως επειδη ειναι το δευτερο παιδακι και μονο εσυ ξερεις το σωμα σου, εμπιστευσου το, θα το καταλαβεις οτι γινεται κατι διαφορετικο ;-) 

 
Link to comment
Share on other sites

@Sentir...natureza Σ'ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες! :):)

Περίπου έτσι είχα ακούσει την περιγραφή (έτσι έμοιαζαν και οι τεχνητοί), απλώς ο γιατρός με μπέρδεψε γιατί μου είπε ότι δεν είναι ακριβώς πόνος αλλά ένα σφίξιμο και σπρώξιμο προς τα κατω και ότι είναι στιγμιαίοι! Αλλά όπου διάβασα έλεγαν αυτά που λες κι ότι κάπως είναι σαν να ξεκινάει από τη μέση. Άντε να δούμε, αύριο κλείνω 36.

Βλέννα έχω λιγάκι, άσπρη όμως. Αλλά χτες που πήγαμε στο γιατρό και του είπα ότι μερικές φορές νιώθω βάρος μπροστά στην κοιλιά κι έχω λίγη βλέννα είπε ότι δεν έχω κανένα σημάδι ακόμα κι ο τράχηλος είναι κλειστός κλπ.

Οξύ τοκετό δεν είχα, απλώς έσπασαν τα νερά βραδάκι όπως λες, μερικώς κιόλας, δεν είχα κανένα άλλο σημαδι, έβαλαν τεχνητούς, δεν είχα διαστολή κι έφτασε το μεσημέρι της επομένης μέχρι να γεννήσω. Ο γιατρός να σκεφτείς ήρθε ξημέρωμα, δεν ήρθε καν από την αρχή, το περίμεναν ότι θα αργούσα. Τώρα λέει επειδή είναι δεύτερη γέννα πρέπει να πάω γρήγορα κ θα έρθει κι αυτός απ'την αρχή απ'ο,τι κατάλαβα.

Για το βράδυ μου το είπε επίσης, κι επειδή μου έδωσε κάτι ενεσουλες (αντί για σαλοσπιρ που έπαιρνα ως τώρα) είπε να τις κάνω βράδυ αργουτσικα ώστε να είναι μετά από την πιθανή ώρα που ξεκινάνε οι πόνοι γιατί δεν πρέπει λέει να την έχεις κάνει πρόσφατα. Δεν ξέρω βέβαια γιατί δεν την κάνουμε πρωί πρωί για να είναι ακόμα πιο σίγουρο αλλά τέλος πάντων. Θα τον ξαναρωτήσω την άλλη βδομάδα που θα ξαναπάμε.

Link to comment
Share on other sites

13 ώρες πρίν, little lamb είπε:

@Sentir...natureza Σ'ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες! :):)

Περίπου έτσι είχα ακούσει την περιγραφή (έτσι έμοιαζαν και οι τεχνητοί), απλώς ο γιατρός με μπέρδεψε γιατί μου είπε ότι δεν είναι ακριβώς πόνος αλλά ένα σφίξιμο και σπρώξιμο προς τα κατω και ότι είναι στιγμιαίοι! Αλλά όπου διάβασα έλεγαν αυτά που λες κι ότι κάπως είναι σαν να ξεκινάει από τη μέση. Άντε να δούμε, αύριο κλείνω 36.

Βλέννα έχω λιγάκι, άσπρη όμως. Αλλά χτες που πήγαμε στο γιατρό και του είπα ότι μερικές φορές νιώθω βάρος μπροστά στην κοιλιά κι έχω λίγη βλέννα είπε ότι δεν έχω κανένα σημάδι ακόμα κι ο τράχηλος είναι κλειστός κλπ.

Οξύ τοκετό δεν είχα, απλώς έσπασαν τα νερά βραδάκι όπως λες, μερικώς κιόλας, δεν είχα κανένα άλλο σημαδι, έβαλαν τεχνητούς, δεν είχα διαστολή κι έφτασε το μεσημέρι της επομένης μέχρι να γεννήσω. Ο γιατρός να σκεφτείς ήρθε ξημέρωμα, δεν ήρθε καν από την αρχή, το περίμεναν ότι θα αργούσα. Τώρα λέει επειδή είναι δεύτερη γέννα πρέπει να πάω γρήγορα κ θα έρθει κι αυτός απ'την αρχή απ'ο,τι κατάλαβα.

Για το βράδυ μου το είπε επίσης, κι επειδή μου έδωσε κάτι ενεσουλες (αντί για σαλοσπιρ που έπαιρνα ως τώρα) είπε να τις κάνω βράδυ αργουτσικα ώστε να είναι μετά από την πιθανή ώρα που ξεκινάνε οι πόνοι γιατί δεν πρέπει λέει να την έχεις κάνει πρόσφατα. Δεν ξέρω βέβαια γιατί δεν την κάνουμε πρωί πρωί για να είναι ακόμα πιο σίγουρο αλλά τέλος πάντων. Θα τον ξαναρωτήσω την άλλη βδομάδα που θα ξαναπάμε.

Κάθε γυναίκα το βιώνει διαφορετικά, κάποιες λένε ότι μοιάζουν με πόνους περιόδου, εγώ δεν το βίωσα έτσι αλλά σίγουρα δεν είναι στιγμιαίοι. Την πίεση προς τα κατω την νιώθεις μετά τα 6-7 εκατοστα που το μωρό κατεβαίνει κι άλλο. Μην συγκρίνεις με την πρώτη σου γέννα, αν μη τι άλλο το σπάσιμο των νερών δεν είναι τόσο συχνό φαινόμενο, πιο πιθανό είναι να ξεκινήσει ο τοκετός με συσπάσεις. Επίσης, το ότι δεν έκανες διαστολή στον πρώτο τοκετό δεν σημαίνει ότι θα ξανασυμβεί. Εξάλλου, όταν σπάνε τα νερα συνήθως δεν ξεκινάνε αμέσως οι συσπάσεις. Μπορεί να ξεκινήσουν ακόμη και μετά από 2 μέρες αν έχει την υπομονή ο γιατρός να περιμένει, φυσικά με παρακολούθηση αλλά οι περισσότεροι βιάζονται και βάζουν τεχνητούς. Χαλάρωσε, περπάτημα κάθε μέρα τουλάχιστον μισή ωρίτσα, κάνε και καθίσματα να βοηθήσεις το μωρό να κατέβει και φυσικά οι ελεύθερες επαφές βοηθάνε πολύ να ωριμάσει ο τράχηλος :wink:

 
Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...