ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΕ ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΟ ΑΔΕΡΦΑΚΙ. ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΑΘΜΟ?

[Josephine]

Σας ευχαριστώ. Sentir, όχι δεν έχω διαβάσει κάτι τέτοιο ούτε καν τεκμηριωμένο φυσικά, απλώς ο μεγάλος κόλλησε τώρα πρώτη φορά στα 2,5, τόσα χρόνια τίποτα, οπότε το 7 μηνών το θεωρούσα μικρούλη. Βέβαια, είναι και μια χαρά τσουπωτό μπομπιράκι, δεν το λες και ευαίσθητο ή εύθραυστο. Με τρόμαξε το γεγονός ότι κόλλησαν από την πρώτη εβδομάδα και φέρνω στο νου μου τι μπορεί να ακολουθήσει, H1N1, οστρακιές, σταφυλόκοκκοι, τα χειρότερα σενάρια. Με λίγη τύχη φυσικά θα τα αποφύγουμε, αλλά δεν έχω ιδέα τι κολλάνε στον πρώτο χρόνο.

Α, ξέχασα ότι κι εγώ γυρίζω στη δουλειά μου σε 5 μήνες, οπότε θα λύναμε κι ένα θέμα του να μην τα έχει και τα δυο η γιαγιά και την αποτρελάνουν τελείως.

[ΑΡΓΚ]

Να πω ότι γενικά είμαι κατά του παιδικού σε αυτές τις ηλικίες αν υπάρχει οποιαδήποτε εναλλακτική, οπότε αν δεν δούλευα ακόμη ή υπήρχε στο σπίτι γιαγιά, δε θα το σκεφτόμουν καν. Αλλο οι λίγες ώρες τη μέρα σε μία ομαδική δραστηριότητα, άλλο οι 6-8 ώρες "σχολείου". 

Από εκεί και πέρα, όταν είχα τον ένα μου γιο στο σπίτι 9 μηνών, ήρθαν για επίσκεψη ξαδερφάκια που ναι μεν φαινόντουσαν υγιή, αλλά ως απεδείχθη ήταν στη δεύτερη μέρα αντιβίωσης για στρεπτόκοκκο. Ο μικρός κόλλησε, ανέβασε σαραντάρια, έκανε αντίδραση στην αντιβίωση, νοσηλευτήκαμε, και τελικά έμεινε μία επίμονη βρογχίτιδα που μας ταλαιπώρησε για πάνω από 6 μήνες, και που κατά την αλλεργιολόγο μας ήταν και το έναυσμα για τις κρίσεις άσθματος που μας ταλαιπώρησαν πια μετά από κάθε συναχάκι για τα επόμενα 4-5 χρόνια.

[Deena]

On ‎30‎/‎9‎/‎2018 at 10:04 ΠΜ, Josephine είπε:

Καλημέρα, έχω ένα τεράστιο δίλημμα και θα ήθελα τις εμπειρίες σας. Ο μεγάλος μου πλέον είναι 2,5+ και δοκιμάσαμε μερικές μέρες να πάει σε παιδικό, μιας και όποια δραστηριότητα να κάναμε μαζί (2 φορές την εβδομάδα) δεν έφτανε να καλύψει τις ανάγκες του σε οργανωμένη απασχόληση. Στο σπίτι μέσα σε 2 ώρες από την ώρα που ξυπνούσε είχαμε κάνει τα πάντα, πλαστελίνες, λέγκο, ζωγραφική, χοροπηδητά στο κρεβάτι και παιδική χαρά. Μετά με έβαζε να παίζω εγώ την "δασκάλα" της μουσικοκινητικής και να του επαναλαμβάνω στο σπίτι το πρόγραμμα που κάνανε εκεί, με το μωρό αδερφούλη κομπάρσο να κάνει τα υπόλοιπα παιδάκια. Έβλεπα πόσο διψούσε για δραστηριότητες ακόμα και όταν πηγαίναμε σε βαφτίσια ή εκδηλώσεις με δημιουργική απασχόληση, όπου του άρεσε απλώς να κάθεται στο τραπεζάκι-καρεκλίτσες για τα παιδιά και να παρακολουθεί το πρόγραμμα ανάμεσα σε άλλα παιδάκια. Είδα διαφορά δηλ. σε σύγκριση με πέρυσι που δεν απομακρυνόταν από εμένα σε τέτοιες δραστηριότητες.

Στο προκείμενο λοιπόν: δοκιμάσαμε μερικές μέρες να κάνουμε προσαρμογή σε παιδικό σταθμό, του άρεσε πολύ, μιλάει για το σχολείο και τη δασκάλα, για το φαγητό, γενικώς πηγαίνει καλύτερα από ό,τι θα περίμενα. Ο μπέμπης μας είναι όμως 7 μηνών και ήδη από την πρώτη εβδομάδα του μεγάλου κόλλησαν και τα δύο ίωση, που πέρασε σε 3-4 μέρες με αντιπυρετικά. Ταλαιπωρήθηκαν και τα δυο και φυσικά κολλήσαμε κι εμείς. Η παιδίατρος δεν θεωρεί το μωράκι πια τόσο μικρό και πιστεύει ότι καλό είναι να στείλουμε τον μεγάλο παιδικό. Απ' την άλλη, εγώ σκέφτομαι ότι γενικώς οι γιατροί δεν τις φοβούνται τις ιώσεις, τις έχουν "ξεπεράσει" για να το πω έτσι, δεν κοιτούν την ταλαιπωρία που ενέχουν, απλώς ξέρουν ότι τα μωρά επιβιώνουν από μια ηλικία κι έπειτα. Μέχρι και η παιδοωρλ μου είπε ότι από 2 μηνών του μωρού μπορεί ο μεγάλος να πάει μια χαρά παιδικό! Ελπίζω να καταλαβαίνετε τι θέλω να πω, δεν τους τρομάζουν οι ασθένειες όσο τρομάζουν εμάς.

Σας φαίνεται μικρός ο 7 μηνών μπεμπάκος για μια χρονιά μάλλον δύσκολη, δεδομένου και του κρύου που έχει πιάσει; Φοβάμαι μην του μείνουν ευαισθησίες για μια ζωή μετά από τις ιώσεις που θα φέρνει σπίτι ο μεγάλος. Απ' την άλλη, ο μεγάλος έχει ηρεμήσει σε θέματα ζήλειας από τον αδερφούλη πια, μπορούν πια να συνυπάρξουν στον ίδιο χώρο χωρίς επιθετικότητα και τον συμπεριλαμβάνει σε όλες τις κουβέντες του για οικογενειακές βόλτες κ.λπ. Επιπλέον, μες στη μέρα έχει τόση ενέργεια και ζωτικότητα που δεν διοχετεύεται με 1 ώρα στην παιδική χαρά, στην οποία πλέον τα παιδάκια είναι κάτω των 18 μηνών. Άλλα που με ενθαρρύνουν για τον σταθμό είανι ότι επιστρέφει με τόση χαρά που μέχρι φιλιά δίνει στον αδερφό του, κάτι που δεν μας είχε συνηθίσει μέχρι τώρα.

 

Θα 'θελα τις εμπειρίες σας όσες έχετε αντίστοιχες ηλικίες και στείλατε τα μεγάλα σταθμό. Πώς κύλησε η πρώτη χρονιά; Τα μικρά πώς το ξεπέρασαν;

 

Εγώ τον μεγάλο τον έστειλα όταν ήταν περίπου 2,5 ετών, με την μπέμπα 3 μηνών. Ήταν εν μέρει επιλογή, εν μέρει ανάγκη, καθώς θα γύριζα στην δουλειά στους 4 μήνες της μπέμπας, είχα νταντά η οποία μου είχε πει ότι δεν έχει πρόβλημα να κρατήσει και τα δύο, αλλά ήξερα ότι θα δυσκολευτεί πολύ, ότι θα τους έτρωγε η κλεισούρα καθώς αντικειμενικά δεν μπορούσε να τα πάει και τα δύο βόλτα, ο μεγάλος θα κατέληγε τις περισσότερες μέρες στην γιαγιά (μένει δίπλα μας) να βλέπει παιδικά στην τηλεόραση κ.λπ, οπότε τον έστειλα σταθμό. Ήταν και ο δικός μου από τα παιδιά που προσαρμόστηκε αμέσως και περνούσε ωραία στον σταθμό από την αρχή.

 

Με τις ιώσεις δεν ταλαιπωρηθήκαμε ιδιαίτερα, εξαρτάται βέβαια και τί εννοεί ο καθέντας ταλαιπωρία. Η μπέμπα ήταν από 3 ετών με μύξες ΣΥΝΕΧΕΙΑ, σιγά - σιγά το συνήθισα, δεν το έβλεπα ως κάτι τραγικό, άλλοι γονείς τρελλαίνονται με το που βλέπουν το μωρό μπουκωμένο. Κατά τα άλλα, αποδείχθηκε με τον καιρό πολύ ανθεκτική στις ιώσεις ακόμα και όταν άρχισε και η ίδια σταθμό.

 

Να πω στο σημείο αυτό ότι και τα δύο δικά μου έχουν κολλήσει και στρεπτόκοκκο και κοξάκι κατά τα χρόνια φοίτησής τους στον παιδικό (ήταν και οι μοναδικές δύο φορές που η μικρή έλλειψε από τον σταθμό στα δύο χρόνια που πήγε), με την κατάλληλη αγωγή αντιμετωπίστηκαν όλα.

[Deena]

Επίσης @Josephine παράλειψή μου που δεν το είπα πιο πριν, αλλά επειδή παλιότερα είχαμε μιλήσει για τα gymboree, στα οποία αν δεν κάνω λάθος είχατε πάει, να ξέρεις ότι μια καλή ενδιάμεση λύση είναι το πρόγραμμα Schoοl Skills που έχουν, το οποίο είναι γύρω στις 3 ώρες/ημέρα και όχι όλες τις μέρες της εβδομάδας απαραιτήτως. Τα παιδιά είναι κατά κανόνα λιγότερα και το περιβάλλον πιο ελεγχόμενο από έναν παιδικό σταθμό.

[Josephine]

Σας ευχαριστώ πολυ για τις εμπειρίες. Η αλήθεια είναι οτι το παιδί βαριεται πολυ σπιτι, κ ας εχουμε μπειμπι σιτερ με πολυ κεφι, κ ας ψαχνω συνεχώς δημιουργικες δραστηριότητες, κ ας εχει τρελα με λεγκο κ.λπ. Κανει κ τη βολτα του στις γιαγιάδες καθημερινά. Αλλα διψαει για παιδάκια κ δασκάλα, οπως το βλέπω. Τωρα με την ιωση εχει 4 μερες που δεν πηγε κ με βαζει να του κανω τη δασκάλα κ να παίζουμε παιχνιδια που μαλλον εκαναν στο σταθμο κ φυσικά δεν τα ξερω.

 

Απ την αλλη η ιωση μας ταλαιπωρεί ακομα κ χτύπησε κ στο αυτακι. Οποτε οοοταν ξαναπαμε σταθμο θα σας πω πώς πηγε.

 

@Deena στο πρόγραμμα που λες τον ειχα γραψει, ειναι τωρα δυο διωρα την εβδομάδα, κ παλι λιγο ηταν μεσα στις απειρες ωρες του πενθημέρου, βέβαια τρελαινοταν κ για τη δασκάλα του εκει, τη λατρεύει. Ειναι η εναλλακτική μου αν οι ιωσεις παραγινουν, ομως μου ειναι κ φοβερο τρεξιμο μαζι με μαγειρεματα για εμας κ τον μπεμπη, ψωνια κ.λπ. Επιπλέον, οταν επιστρεψω σε λίγους μηνες δουλειά θα ειναι κριμα που θα το κοψει κ θα πηζει μεσα. Μαλλον μονόδρομος ειναι ο παιδικός για εμας. Θα πλουτισει η παιδίατρος!

[Nefeli2014]

Εγώ θα έκανα λίγη υπομονή ακόμα, δεν παθαίνουν τίποτα άμα δεν πάνε και ένα διαστημα.. Αλλα παιδιά πανε κατευθείαν προνηπιο.. Κάποτε δεν υπήρχαν οι παιδικοί.. Ξεκίνησαν ως βοήθεια στις εργαζόμενες μητέρες.. Εσύ αν είσαι σπίτι Θα έλεγα προφύλαξε το μωρό.. Κι εγω την σταμάτησα και θα την πάω άνοιξη. Οκ βαριέται στο σπίτι πολλές φορές αλλά της έχω άτομο που την απασχολεί με παιχνίδι όσο λείπω, η γιαγιά την πάει τακτικά στις κούνιες, τα σκ πάμε εκδρομές όλο και κάτι λοιπόν.. Τα κάνουμς όλα μόνοι Μας όμως.. Αποφεύγουμε φίλους με παιδιά που πάνε παιδικό η σχολείο.. Αλλά μια χρονια είναι θα περάσει.. 

 

Τα λέω έτσι διότι τον πρώτο χρόνο  της κόρης μου 3 εισαγωγές κάναμε και είπα δε θα το ξαναζήσω. 

Άσε που άμα αρρωστήσει και θα ταλαιπωρείστε και θα κανει 10 μέρες το λιγότερο να ξαναπάει.. Είναι λάθος να τα στέλνουν πάνω στην ανάρρωση αλλά δυστυχώς πολλές τα στέλνουν γιατί δεν έχουν που να τα αφήσουν.. 

[Josephine]

@Nefeli2014, επιστρέφω δουλειά σε λίγους μήνες, οπότε ο παιδικός θα ήταν ιδανική λύση. Για την ώρα πάει πολύ καλά, εμπιστεύεται τη δασκάλα, φαίνεται να λειτουργεί, με αφήνει να φύγω για δίωρο, είμαι απ'΄εξω και τον παρακολουθώ χωρίς να με βλέπει, είναι ήρεμος και όταν επιστρέφω μου περιγράφει ενθουσιασμένος. Δεν το περίμενα τόσο καλά! 

[Merendoula]

@Nefeli2014 της Josephine είναι μεγαλύτερο σαν το δικό μου μωράκι 7+ μηνών όποτε δεν διατρέχουμε τον ίδιο κίνδυνο. Βασικά τα δικά μας δεν είναι καν νεογέννητα πια. Εσένα είναι μικρούλι ακόμη. Όπως είπες θα την πας την άνοιξη που θα είναι η μικρή σου στην ηλικία που ειναι τώρα τα δικά μας. Όποτε το ίδιο είναι. 

[Sunshine8]

Είναι λιγο δίκοπο μαχαίρι, οι ιώσεις και η ταλαιπωρία, μικρή ή μεγάλη,  ειναι στο πρόγραμμα σε ο, τι ηλικία και να παει. Θελω να πω δεν μπορουμε να τα αποφύγουμε. Εγω μονο σε μια περίπτωση δε θα ήθελα με τιποτα παιδικό για το μεγαλύτερο παιδι (ειδικα για πρώτη χρονιά) εαν ειχα απο νεογέννητο ή ως 3-4 μηνών στο σπίτι. Κατα τα αλλα νομίζω ολα αντιμετώπιζονται. 

[Nefeli2014]

9 ώρες πρίν, Merendoula είπε:

@Nefeli2014 της Josephine είναι μεγαλύτερο σαν το δικό μου μωράκι 7+ μηνών όποτε δεν διατρέχουμε τον ίδιο κίνδυνο. Βασικά τα δικά μας δεν είναι καν νεογέννητα πια. Εσένα είναι μικρούλι ακόμη. Όπως είπες θα την πας την άνοιξη που θα είναι η μικρή σου στην ηλικία που ειναι τώρα τα δικά μας. Όποτε το ίδιο είναι. 

Ναι αλλά ειναι μέσα στο καταχείμωνο... Που οι ιώσεις πάνε κι έρχονται.. Όλα με πυρετούς ειναι.. Την άνοιξη δεν ειναι τόσο εύκολο.. Αν και η δικιά μου πέρυσι Ιούλιο μήνα πέρασε ίωση λόγω παιδικού αλλά είναι μια καλύτερη εποχή, από αυτή την άποψη το λέω.. 

Και η κόρη μου 6 μηνών ήταν η πρώτη της εισαγωγή και 9 μηνών η δεύτερη και πάθαμε φρίκη.. Ούτε να τα θυμάμαι δε θέλω.. Ήταν και το πρώτο.. Πιστεύω στο δεύτερο θα είναι πιο κουλ τα πράγματα αν και δεν ξέρω πως αντιδρά το δεύτερο σε ιώσεις.. Φτου φτου πανικός και μόνο στην ιδέα.. 

Επεξεργάστηκαν 9 Οκτωβρίου,2018 by Nefeli2014

[Josephine]

Επανέρχομαι για να γράψω ως τώρα την εμπειρία μας. Μετά την πρώτη δεκαήμερη ίωση πηγαίνει σταθμό εδώ και δύο εβδομάδες. Από τη δεύτερη εβδομάδα προσαρμογής με αποχαιρετάει με χαρά στην τάξη και ούτε κλάμα, έκλαψε στον αποχωρισμό μόνο τις δύο μέρες που τον άφησα ένα δίωρο (το ξέρω γιατί παρακολουθούσα από απέναντι και γιατί μου έστειλαν οι δασκάλες φωτογραφίες για να δω πώς περνάει). Μιλάει όλη μέρα για τον σταθμό, παρ' όλο που λένε ότι λέξη δεν τους παίρνεις σε αυτή την ηλικία, εμένα τα εξιστορεί όλα και από τη χαρά του αργεί και ο ύπνος το βράδυ. Βλέπουν θέατρα, έχει συνδεθεί με τις δασκάλες και τη μαγείρισσα και τη συνοδό του σχολικού και γενικώς λάμπει το μουτράκι του όταν επιστρέφει! Αυτά, από ιώσεις θα δείξει τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, για την ώρα όλα καλά εδώ και 15 μέρες. 

Επεξεργάστηκαν 18 Οκτωβρίου,2018 by Josephine

[Nefeli2014]

Άλλο πάλι και τούτο.. Εμείς που δεν πάμε παιδικό γιαυτό το λογοβέχω τη μεγάλη με βυχα και κατάρροη κι εγώ μπουκωμένη.. Πάω στο μωρό ΠΆΛΙ με μάσκα.. Δεν έχω λόγια πια!!! 

[kotsifikos]

Έχω τον γιο μου στον παιδικό από πολύ μικρό, και μετά την εμπειρία μου στο θέμα των ιώσεων, αν είχα νεογέννητο στο σπίτι δεν θα  έστελνα το μεγάλο για πρώτη φορά! Όσο προετοιμασμένος και αν είναι ο γονιός για αυτό που θα έρθει η πρώτη χρονιά είναι πάρα πολύ δύσκολη. Για εμάς τουλάχιστον ήταν, και ακόμα είναι παρόλο που το παιδί πηγαίνει δύο χρόνια και.

Επεξεργάστηκαν 19 Οκτωβρίου,2018 by kotsifikos

[vtgian]

Καλημέρα!

Αν το παιδάκι σου διψάει τόσο για σχολείο και το βλέπεις ότι τα πηγαίνει υπέροχα, ε δεν είναι κρίμα να του στερήσεις τόσα ερεθίσματα, ειδικά που το παιδί είναι έτοιμο; Καταλαβαίνω το άγχος σου για τις ιώσεις, αλλά αφού θα γυρίσεις στη δουλειά, άποψή μου άφησέ τον να πάει. Μπορείς ίσως να προστατευτείς με τα ακόλουθα:

• Ενίσχυση του ανοσοποιητικού του μεγάλου και προσοχή στο ντύσιμο (να μην ζεσταίνεται/κρυώνει πολύ, να μην ιδρώνει και μένει ιδρωμένος).
• Αυστηρή τήρηση κανόνων καθαριότητας όταν επιστρέφει από το σχολείο (δεν πάμε στο μωρό, δεν το αγκαλιάζουμε κλπ αν δεν πλύνουμε πρώτα χέρια, αλλάξουμε ρούχα).

Κανένα παιδί δε γλυτώνει ιώσεις όταν "βγαίνει" από το σπίτι, αλλά δεν είναι σίγουρο και ότι θα είναι συνεχώς άρρωστο. Ίσως όντως σου φαίνεται κάπως μιας και όπως λες δεν είχε αρρωστήσει μέχρι τώρα. Η δική μου την 2η εβδομάδα σχολείου έκανε δεκατα για ένα απόγευμα, μπουκωσε, είχε βήχα, μυξες κλπ, είπα όχι ρε γμτ έτσι θα την βγάλουμε; Τελικά το ξεπέρασε γρήγορα με λίγο βρογχολυτικό σιροπάκι και μέχρι στιγμής φτου φτου δεν έχει κολλήσει τίποτα (ακούω άλλα στο σχολείο της που είναι άρρωστα και δεν πάνε). Είναι και στο παιδί πάντως, μερικά δεν κολλάνε και τόσο, ή τα περνάνε ελαφρά και άλλα πιάνουν ιώσεις με το παραμικρό. Δες το θετικά, ότι μαζί με το μεγάλο χτίζει ανοσοποιητικό και το μικρό και να είσαι σε επιφυλακή με το μικρό, να το πιάσεις αν κολλήσει κάτι από την αρχή. 

[Josephine]

Ναι, @vtgian, ακριβώς έτσι το σκέφτομαι. Όντως διψάει για τα ερεθίσματα, μου "ξαναπαίζει" όλο σπίτι το πώς κάθονται σε κύκλο για να διαβάσουν βιβλίο, το πώς κάθεται στο σχολικό και τι βλέπει, τα σαββατοκύριακα ζητάει κουκλοθέατρο που παίζουν εκεί κ.λπ. Γενικώς αυτό με έχει πείσει συν ότι βρέθηκα και τριγύρισα μέσα στον σταθμό αυτό δύο εβδομάδες και με έπεισαν όλα εκεί μέσα, η ζεστασιά που τους γνωρίζεις όλους και όλοι γνωρίζουν τα παιδάκια όλων των τάξεων, ο τρόπος που μιλούν και που διαχειρίζονται τις κρίσεις, η διατροφή των παιδιών, οι αγκαλιές που δίνονται, η ελευθερία να μπαινοβγαίνει ο γονιός, πολλά. 
 

Για τις ιώσεις, μετά το δεκαήμερο έντονης όμως ταλαιπωρίας, πια οι μύξες και το βηχαλάκι δεν μου λένε τίποτα. Τα πιο σοβαρά απεύχομαι, αλλά με λίγη καλή τύχη  και επιφυλακή θα τα αντιμετωπίσουμε.

 

. 

[Merendoula]

Κορίτσια ο πρώτος χρόνος στο σταθμό δεν είναι σίγουρο ότι είναι δύσκολος. Εμένα πήγε μόλις ενός έτους και δεν κόλλησε ποτέ τίποτα πέρα από μύξες κ λίγο βήχα. Ούτε πυρετους, ούτε γαστρεντερίτιδα, ούτε οτιδήποτε χρειάζεται αντιβίωση. 2μιση χρόνια τώρα μια χαρά την έχουμε βγάλει. Χτυπάω ξύλο βέβαια! Από την άλλη, τη χρονιά που ήταν μωράκι λίγων μηνων κ ήμουν σπίτι, ήμασταν μονίμως άρρωστοι και οι 2 μας! Κολλούσαμε τα πάντα κ ειδικά εγώ είχα περάσει πολύ άσχημα όλο το χειμώνα. Κ ο μικρός. Και δεν είχαμε κανέναν με παιδάκια τριγύρω μας. Ό,τι μας 'εφερνε' ο μπαμπάς από τη δουλειά του μόνο. Έτσι, πέρισυ το χειμώνα που γέννησα έστειλα το μεγάλο μου σταθμό που τόσο του αρέσει, αφού ήξερα ότι οι ιώσεις προέρχονται από παντού και δεν μπορούμε να προστατευτούμε. Και νοσηλεία που έχει κάνει ο μεγάλος μου  οταν ηταν λίγων μηνών μωράκι, από ενήλικα κόλλησε, δεν πήγαινε σταθμό. Τίποτα δεν είναι απόλυτο. Άλλωστε και τα παιδάκια στο σταθμό από το σπίτι τους φέρνουν ιούς, δεν υπάρχει γεννήτρια ιών στους παιδικούς!!  

 

Υ.Γ. Εννοείται όπως λέει παραπάνω η vtgian, με το που μπει ο μεγάλος σπίτι αλλάζει ρούχα και πλένει χέρια με ντετολ. Και επίσης τώρα που μιλάμε, εγώ άρρωστη είμαι, τα παιδιά όχι! 

[vtgian]

πρίν από 23 λεπτά , Merendoula είπε:

Κορίτσια ο πρώτος χρόνος στο σταθμό δεν είναι σίγουρο ότι είναι δύσκολος. Εμένα πήγε μόλις ενός έτους και δεν κόλλησε ποτέ τίποτα πέρα από μύξες κ λίγο βήχα. Ούτε πυρετους, ούτε γαστρεντερίτιδα, ούτε οτιδήποτε χρειάζεται αντιβίωση. 2μιση χρόνια τώρα μια χαρά την έχουμε βγάλει. Χτυπάω ξύλο βέβαια! Από την άλλη, τη χρονιά που ήταν μωράκι λίγων μηνων κ ήμουν σπίτι, ήμασταν μονίμως άρρωστοι και οι 2 μας! Κολλούσαμε τα πάντα κ ειδικά εγώ είχα περάσει πολύ άσχημα όλο το χειμώνα. Κ ο μικρός. Και δεν είχαμε κανέναν με παιδάκια τριγύρω μας. Ό,τι μας 'εφερνε' ο μπαμπάς από τη δουλειά του μόνο. Έτσι, πέρισυ το χειμώνα που γέννησα έστειλα το μεγάλο μου σταθμό που τόσο του αρέσει, αφού ήξερα ότι οι ιώσεις προέρχονται από παντού και δεν μπορούμε να προστατευτούμε. Και νοσηλεία που έχει κάνει ο μεγάλος μου  οταν ηταν λίγων μηνών μωράκι, από ενήλικα κόλλησε, δεν πήγαινε σταθμό. Τίποτα δεν είναι απόλυτο. Άλλωστε και τα παιδάκια στο σταθμό από το σπίτι τους φέρνουν ιούς, δεν υπάρχει γεννήτρια ιών στους παιδικούς!!  

 

Υ.Γ. Εννοείται όπως λέει παραπάνω η vtgian, με το που μπει ο μεγάλος σπίτι αλλάζει ρούχα και πλένει χέρια με ντετολ. Και επίσης τώρα που μιλάμε, εγώ άρρωστη είμαι, τα παιδιά όχι! 

 

Eίναι καθαρά στο παιδί πιστεύω. Ο άντρας μου αρρώστησε το βράδυ πριν μπω στο μαιευτήριο, με 40αρι πυρετό. Η οδηγία ήταν καμία επαφή με το μωρό (λογικότατο εννοείται). Ευτυχώς δεν έγινε τίποτα. Όταν έγινε 20 ημερών,  πήγε και γύρισε ο άντρας μου από Αγγλία με τη μεγάλη και μας έφεραν μια ξεγυρισμένη ίωση γαστρεντερίτιδας. Κόλλησε όλη η πολυκατοικία κυριολεκτικά, εγώ να είμαι με το μωρό στο βυζί, με πυρετό και να ξερνάω και να λέω πάει, την έχουμε σίγουρη την εισαγωγή. Το μωρό τελικά τίποτα. Γενικά, εμείς κολλάμε ιώσεις 2-3 το έτος και η μικρή ανενόχλητη, ανεβάζει πυρετό μόνο στα εμβόλια και πέρυσι που κόλλησε μια ίωση στο camping (και εγώ και η μάνα μου, και το camping ολο) και μας χάλασε τις διακοπές. Στο μεταξύ, σε mall, παιδοτόπους κλπ ερχεται αγκαλιά με παιδιά που βήχουν πολύ άσχημα, μύξες να τρέχουν, ευτυχώς αυτή παραμένει απτόητη (χτυπάω όσο γράφω ότι ξύλο έχω γύρω μου  )

 

Άσε το να πηγαίνει σχολείο @Josephine να χαίρεσαι το μουτράκι του όταν γυρνάει ευχαριστημένο! Και να εύχεσαι να γυρίζει έτσι και στο δημοτικό και έπειτα. Και οι ιώσεις μέσα στο  στο πρόγραμμα είναι, σκέψου ότι άλλες μαμάδες πρέπει να τα αφήσουν σε βρεφονηπιακό σταθμό από τέτοια ηλικία.