Σε ποιό σχολείο να πάει? (Δημόσιο -Ιδιωτικό)

[mata]

Δε χρειάζεται καμία αντιπαράθεση ούτε είναι όλα άσπρο μαύρο. Βάζεις κάτω μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα και αποφασίζεις σαν γονιός. Ούτε όλοι οι γονείς είναι απαραίτητο να έχουμε ίδια γνώμη και να ζητάμε τα ίδια πράγματα από ένα σχολείο.

 

Η δική μου άποψη συμφωνεί με την παραπάνω!Ειδικά με τα υπογραμμισμένα!

[voula2]

και στη δικη μου.

 

λες να πηγαίναμε στο ίδιο σχολείο? απείρου κάλλους περιστατικά...

[voula2]

Εμείς είχαμε ένα δάσκαλο που τραγουδούσε μόνιμα την Ιτιά τη λουλουδιασμένη και κατά καιρούς αναφωνούσε ΠΑΤΡΙΣ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Αλλά μας έμαθε και καλά γράμματα.

 

Δεν ξέρω τί θα προτιμούσα σήμερα, έναν κομμουνιστή μέτριο δάσκαλο ή ένα χουντόμουτρο αστεράτο εκπαιδευτικό.

Θέλω να πω, υπάρχει και η οικογένεια που καθορίζει τις επιλογές του παιδιού, αλίμονο να ήταν μόνο το σχολείο.

 

έχεις δίκιο και εγώ θα ήμουν σε δίλημμα.

Η αλήθεια είναι ότι με το να κάνει ο γονέας επιλογή του κατάλληλου σχολείου, ιδιωτικού ή δημοσίου, αυτομάτως καθορίζει και τις επιλογές του παιδιού μεσοπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμες. Το ζήτημα για μένα όμως είναι πως καθορίζεται αυτή η "δέουσα" επιλογή.

[pimlum]

Μ' αρέσει το θέμα που πιάσατε και ας μην με προβληματίζει πρακτικά ακόμα (δεν εχω καν παιδί!! )

 

Θα μου επιτρέψετε να πω και εγώ τη γνώμη μου. Εγω τελείωσα δημόσιο δημοτικό - γυμνάσιο και ιδιωτικό λύκειο. Ο άντρας μου δημόσια ολα. Παιδί (όπως είπα) δεν έχουμε αλλα έχουμε προαποφασίσει οτι θα είναι σε ιδιωτικό σχολείο με τον ίδιο να εχει κάνει ήδη μια πρώτη επιλογή.

 

Ο λόγος. Για μένα τα 3 αυτά χρόνια στο λύκειο ήταν τα πιο πλούσια και αποδοτικά της 12χρονης πορείας μου. Βεβαια ήταν δομημένο σε μια διαφορετική βάση. Δηλαδή δεν υπήρχε τάξη αλλα κάθε παιδί επέλεγε και κατάρτιζε το δικό του πρόγραμμα μαθημάτων με βάση α) κάποια υποχρεωτικά β) κάποια επιλογής. Το πρόγραμμα αυτό έβγαινε σε συνεργασία με σύμβουλο που είχε και τη ευθύνη επίβλεψης και τήρησης του προγράμματος. Ο σύμβουλος αυτός δεν δεχόταν απλά τι ήθελε ο κάθε μαθητής. Φροντιζε ν' απορρίπτει επιλογές αν δεν ήταν απαραίτητες (να αποφεύγει το...λουφάρισμα δηλ ), να δίνει εναλλακτικές, να συμβουλεύει. Ειχε δηλ, την επίβλεψη όλης της πορείας του μαθητή. Ο ίδιος επίσης ενημερωνώταν για τους βαθμούς και ενημέρωνε τους γονείς οι οποίοι ήξεραν με ποιον θα μιλήσουν ανα πάσα ώρα.

2. Κάθε ένας απο εμάς είχε ευθύνη για το σχολείο και τον χώρο. Τα βιβλία της χρονιάς τα δανειζόμασταν και ειχαμε ευθύνη να τα επιστρέψουμε σε καλή κατάσταση. (αν δεν γινόταν αυτό πλήρωνες το χρηματικό αντίτιμο αποκατάστασης του βιβλίου). Μάθαινες (θέλεις με τον "φόβο" να μην τα πληρώσεις; να το δεχτώ) αλλά πάντως μάθαινες να τα σέβεσαι. Γκράφιτι, γραμμένα θρανία, σπασμένες τουαλέτες δεν υπήρχαν.

3.Εννοείται πως δεν υπήρχαν απεργίες και κοπάνες. Ακόμα και μια ώρα να έλειπες ενημερωναν τους δικούς σου. Επιπλέον υπήρχε έλεγχος και των καθηγητών, κανείς δε μπορούσε να σου μιλήσει όπως ήθελε απλά γιατί δεν σε πήγαινε. (ήταν και αυτό μέσα στα καθήκοντα του συμβούλου)

4. Η ύλη δεν ήταν θέμα υπουργείου. Τα βιβλία υπήρχαν φυσικά αλλά μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν και όποιο άλλο θεωρούσαν απαραίτητο. Τα ελληνικά πχ (που ήταν ξένη γλώσσα στο συγκεκριμένο) τα κάναμε με Καζαντζάκη ενώ στην ελληνική ιστορία φτασαμε μέχρι και 10 χρόνια πριν την χρονιά μας. Ειδικά για μένα που μ' αρεσε η ιστορία ήταν τρομερό το να μιλάμε για την χούντα ή τον εμφύλιο πχ.

5. Οι ξένες γλώσσες εντάσσονταν στο πρόγραμμα των μαθημάτων. Μάθαινες πραγματικά και αν ήθελε κάποιος μπορούσε στα 18 του να μιλάει αγγλικά-γαλλικά-ισπανικά-γερμανικά.

6. Μέσα στο ίδιο πρόγραμμα (εντός ή εκτός διδακτικών ορών) υπήρχαν ακόμα: μουσική (με μπάντα. οργανό δεν αγόραζες εκτός αν ήθελες, το σχολείο υποχρεωτικά σου έδινε αφού το επέλεγες), μαθήματα φωτογραφίας, θεατρική ομάδα, ομάδα debate, διάφορα σπορ (οι ομάδες των οποίων συμμετείχαν σε διεθνείς αγώνες), σχολική εφημερίδα, ΗΥ (αυτό το 1990 κάτι, που ήταν κάπως άγνωστο είδος στην ελλάδα), μαθήματα τέχνης (γλυπτική ζωγραφική, ιστορία της τέχνης). Όλα αυτά δεν ήταν εξτρά χρέωση, ήταν μέσα στην τιμή που πλήρωνες. Εξτρά ήταν μόνο η μετακίνηση (λεωφορειο). Επίσης υπήρχε σταθμός α' βοηθειών και ψυχολόγος (ειδικά στην εφηβεία βοηθούσε πάρα πολύ!!!).

Τελειώνοντας το λύκειο κάποιος μπορούσε να φύγει εξωτερικό ή να πάει σε κάποιο κολλέγιο του εσωτερικού. Εγώ πήγα σε ελληνικό πανεπιστήμιο μεσω πανελληνίων, αλλά αυτό για άλλους οικογενειακούς λόγους.

Από άποψη προσωπικού χρόνου, ναι επιστρέφοντας έπρεπε να διαβάσω αλλά ήταν λύκειο οπότε είναι λογικό. Στις μικρότερες τάξεις τα παιδιά επέστρεφαν διαβασμένα ή με μίνιμουμ εργασιών. Φροντιστήριο δεν υπήρχε. Αν εγώ πχ δεν ήμουν καλή σ' ενα μάθημα, ο σύμβουλος μου χρέωνε συμμαθητή μου καλό στο συγκεκριμένο ο οποίος είχε την υποχρέωση να με βοηθήσει. Πολλά παιδιά το θέλανε αυτό γιατί τα βοηθούσε στην ένταξη τους σε κολλεγιο, έτσι δεν πλήρωνε κανείς εξτρά έξω.

 

Συγνώμη για το μεγάλο ποστ αλλά πραγματικά για μένα άξιζε το χρηματικό κόστος. Ακόμα και η μέρα που τελειώσα το λύκειο μου έχει μείνει γιατί ήταν μια γιορτή (παραμονή είχαμε το seniors breakfast) και η μέρα της αποφοίτησης ήταν με τήβενο, με τους γονείς (οι δικοί μου ακόμα την θυμούνται) κλπ. Αντίθετα να μην θυμηθώ καλύτερα τη μέρα της ορκομωσίας μου...

[voula2]

Ούτε όλοι οι γονείς είναι απαραίτητο να έχουμε ίδια γνώμη και να ζητάμε τα ίδια πράγματα από ένα σχολείο

 

αυτό ακριβώς. Εκεί εστίασα στην πρώτη μου απάντηση. Είναι διαφορετικό το τι ζητά ο κάθε γονιός για το παιδί του και τι μπορεί να προσφέρει και αναλόγως επιλέγει.

Για άλλους είναι οι εγκαταστάσεις, για άλλους αρκεί το όνομα, για άλλους είναι η "μούρη", όπως είπα οι επιλογές μπορεί να μην έχουν καν να κανουν με την παιδεία αυτή καθε αυτή.

Το παιδί φερ ειπειν που έχει διαβήτη Ι, που θα πάει, πιστεύετε, και τι πραγματικές επιλογές έχει ο γονιός του? όταν το 6χρονο παιδί του θα πρεπει να κάνει 3 μετρήσεις κατά την διάρκεια της ημέρας και αναλόγως να γευματίσει πέρισσότερο ή λιγότερο, που πιστεύετε ότι θα έβρισκε ο γονιός συνεργασία? στο δημόσιο που ούτε καν ιατρείο διαθέτει ή σε κάποιο επώνυμο καλό ιδιωτικό που υπόσχεται τουλάχιστον να το προσέχει?

Θέλω να πω, πως οι επιλογές του γονιού εξαρτώνται από κάποιοιυς παράγοντες άσχετους με την παιδεία. Και στην δική μου περίπτωση αυτό το πρόβλημα υφίσταται.

 

δεν ξέρω, αυτοί είναι οι δικοί μου προβληματισμοί...

 

 

άσχετο: βρε miloupi δεν μου στέλνεις με πμ το όνομα του σχολείου που πήγαινες? πολύ σουρεάλ μου φάινονται όλα αυτά για να είναι αληθινά...

[rike]

Αν θες πες μας όμως και για πιο σχολείο μιλάς. Μάλλον μιλάς για το ένα ή δυο ιδιωτικά που υπάρχουν και οικονομικά δεν τα φτάνουν όλοι.

Νομίζω ότι μέχρι τώρα συζητάμε για το μέσο όρο των ιδιωτικών σχολείων και όχι και το ένα δύο καλύτερα στην Ελλάδα.

Γιατι συνεχίζω να πιστεύω ότι η πληθώρα των ιδιωτικών κοστίζουν πολύ περισσότερο από αυτό που προσφέρουν.

[gerkon]

Μ' αρέσει το θέμα που πιάσατε και ας μην με προβληματίζει πρακτικά ακόμα (δεν εχω καν παιδί!! )

 

Δηλαδή δεν υπήρχε τάξη αλλα κάθε παιδί επέλεγε και κατάρτιζε το δικό του πρόγραμμα μαθημάτων με βάση α) κάποια υποχρεωτικά β) κάποια επιλογής. Το πρόγραμμα αυτό έβγαινε σε συνεργασία με σύμβουλο που είχε και τη ευθύνη επίβλεψης και τήρησης του προγράμματος. Ο σύμβουλος αυτός δεν δεχόταν απλά τι ήθελε ο κάθε μαθητής. Φροντιζε ν' απορρίπτει επιλογές αν δεν ήταν απαραίτητες (να αποφεύγει το...λουφάρισμα δηλ ), να δίνει εναλλακτικές, να συμβουλεύει. Ειχε δηλ, την επίβλεψη όλης της πορείας του μαθητή. Ο ίδιος επίσης ενημερωνώταν για τους βαθμούς και ενημέρωνε τους γονείς οι οποίοι ήξεραν με ποιον θα μιλήσουν ανα πάσα ώρα.

2. Κάθε ένας απο εμάς είχε ευθύνη για το σχολείο και τον χώρο. Τα βιβλία της χρονιάς τα δανειζόμασταν και ειχαμε ευθύνη να τα επιστρέψουμε σε καλή κατάσταση. (αν δεν γινόταν αυτό πλήρωνες το χρηματικό αντίτιμο αποκατάστασης του βιβλίου). Μάθαινες (θέλεις με τον "φόβο" να μην τα πληρώσεις; να το δεχτώ) αλλά πάντως μάθαινες να τα σέβεσαι. Γκράφιτι, γραμμένα θρανία, σπασμένες τουαλέτες δεν υπήρχαν.

3.Εννοείται πως δεν υπήρχαν απεργίες και κοπάνες. Ακόμα και μια ώρα να έλειπες ενημερωναν τους δικούς σου. Επιπλέον υπήρχε έλεγχος και των καθηγητών, κανείς δε μπορούσε να σου μιλήσει όπως ήθελε απλά γιατί δεν σε πήγαινε. (ήταν και αυτό μέσα στα καθήκοντα του συμβούλου)

4. Η ύλη δεν ήταν θέμα υπουργείου. Τα βιβλία υπήρχαν φυσικά αλλά μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν και όποιο άλλο θεωρούσαν απαραίτητο. Τα ελληνικά πχ (που ήταν ξένη γλώσσα στο συγκεκριμένο) τα κάναμε με Καζαντζάκη ενώ στην ελληνική ιστορία φτασαμε μέχρι και 10 χρόνια πριν την χρονιά μας. Ειδικά για μένα που μ' αρεσε η ιστορία ήταν τρομερό το να μιλάμε για την χούντα ή τον εμφύλιο πχ.

5. Οι ξένες γλώσσες εντάσσονταν στο πρόγραμμα των μαθημάτων. Μάθαινες πραγματικά και αν ήθελε κάποιος μπορούσε στα 18 του να μιλάει αγγλικά-γαλλικά-ισπανικά-γερμανικά.

6. Μέσα στο ίδιο πρόγραμμα (εντός ή εκτός διδακτικών ορών) υπήρχαν ακόμα: μουσική (με μπάντα. οργανό δεν αγόραζες εκτός αν ήθελες, το σχολείο υποχρεωτικά σου έδινε αφού το επέλεγες), μαθήματα φωτογραφίας, θεατρική ομάδα, ομάδα debate, διάφορα σπορ (οι ομάδες των οποίων συμμετείχαν σε διεθνείς αγώνες), σχολική εφημερίδα, ΗΥ (αυτό το 1990 κάτι, που ήταν κάπως άγνωστο είδος στην ελλάδα), μαθήματα τέχνης (γλυπτική ζωγραφική, ιστορία της τέχνης). Όλα αυτά δεν ήταν εξτρά χρέωση, ήταν μέσα στην τιμή που πλήρωνες. Εξτρά ήταν μόνο η μετακίνηση (λεωφορειο). Επίσης υπήρχε σταθμός α' βοηθειών και ψυχολόγος (ειδικά στην εφηβεία βοηθούσε πάρα πολύ!!!).

Τελειώνοντας το λύκειο κάποιος μπορούσε να φύγει εξωτερικό ή να πάει σε κάποιο κολλέγιο του εσωτερικού. Εγώ πήγα σε ελληνικό πανεπιστήμιο μεσω πανελληνίων, αλλά αυτό για άλλους οικογενειακούς λόγους.

Από άποψη προσωπικού χρόνου, ναι επιστρέφοντας έπρεπε να διαβάσω αλλά ήταν λύκειο οπότε είναι λογικό. Στις μικρότερες τάξεις τα παιδιά επέστρεφαν διαβασμένα ή με μίνιμουμ εργασιών. Φροντιστήριο δεν υπήρχε. Αν εγώ πχ δεν ήμουν καλή σ' ενα μάθημα, ο σύμβουλος μου χρέωνε συμμαθητή μου καλό στο συγκεκριμένο ο οποίος είχε την υποχρέωση να με βοηθήσει. Πολλά παιδιά το θέλανε αυτό γιατί τα βοηθούσε στην ένταξη τους σε κολλεγιο, έτσι δεν πλήρωνε κανείς εξτρά έξω.

 

Αυτό το σχολείο ναι είναι εκπληκτικό. Αλήθεια ποιο είναι;

[baduz]

Προέρχομαι από ιδιωτικό σχολείο, ο άνδρας μου από δημόσιο.

 

1. Και οι δύο έχουμε φοβερές αναμνήσεις!

 

2. Δεν θα το άλλαζα το σχολείο μου με τίποτα, το ίδιο και ο άνδρας μου έαν και από στρατωτική οικογένεια άλλαξε πολλά δημόσια σχολεία!

 

3. Και οι δύο πετύχαμε τους στόχους μας σε επόμενες σπουδές

 

Η μόνη διαφορά είναι το PR, δηλαδή το πιο πιθανό είναι οι γνωριμές στα ιδιωτικά σχολεία σε βοηθούν αργότερα...

 

Κάτι σαν "κύκλος" μην το πω αλλιώς και παρεξηγηθώ...

 

Το παιδί μας θέλω να το στείλω σε ιδιωτικό έχω κάνει αίτηση από τώρα θα δούμε όμως διότι ο σύζυγος στρατιωτικός και δεν ξέρω εάν θα ακολουθούμε στις μεταθέσεις.

 

Τώρα εάν δεν της αρέσει μπορούμε να αλλάξουμε σχολείο!

[Belfaccino]

Το λυπητερό είναι ότι η δομή που αναφέρει η miloupi είναι η καθιερωμένη που υπάρχει εδώ και 3 δεκαετίες σε άλλες χώρες (πχ. στην Αυστραλία, αλλά και στην Ευρώπη) σε ΔΗΜΟΣΙΑ σχολεία.

 

Πόσο δύσκολο είναι για την χώρα μας να εκσυγχρονιστεί?

 

Εδώ, λοιπόν, οι Ελληνες πληρώνουμε ακριβά για κάτι το οποίο θεωρείται δεδομένο αλλού, συνεισφέροντας στα έσοδα του κράτους με τον ίδιο (και πιο ακριβό σε ορισμένες περιπτώσεις) τρόπο που συνεισφέρουν οι πολίτες άλλων χωρών.

 

Τι έχουν κάνει άραγε οι πολίτες των άλλων χωρών και έχουν πετύχει το δικαίωμα μιας βασικής εκπαίδευσης?

 

Γιατί προσωπικά δεν θεωρώ την εκπαίδευσή εδώ στα δημόσια σχολεία ούτε καν βασική. Είναι ελλειπής και ντροπιαστική.

Συγχωρέστε με για τον χαρακτηρισμό, αλλά έχω κι εγώ το παιδί μου σε δημόσιο σχολείο και είναι μεγάλη απογοήτευση. Δεν αναφέρομαι προσωπικά σε άτομα της Δημόσιας εκπαίδευσης, αλλά στο σύστημα και στη γενική (μη) διάθεση για ουσιαστική βελτιωση.

[Ekabn]

Συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ με τον gerkon (ίσως δεν είναι τυχαίο που κι εμένα η μαμά μου είναι καθηγήτρια) και κυρίως θέλω να σταθώ στο παρακάτω:

 

1. Αν εξαιρέσεις τις "φίρμες" των ιδιωτικών στις οποίες πληρώνεις τις διασυνδέσεις που προσφέρουν στα παιδιά σου για επαγγελματική καριέρα μετά, για όλα τα άλλα δεν θεωρώ ότι οι υπηρεσίες που προσφέρουν είναι ανάλογες του κόστους.

 

Αυτό το πιστεύω απόλυτα. Όταν έχεις τελειώσει το Κολέγιο δε σημαίνει αναγκαστικά κάτι για το επίπεδο της παιδείας σου (αν και κάνουν καταπληκτικά μαθήματα επιπλέον, που εγώ στο δημόσιο τα ζήλευα πάντα).

 

Σημαίνει, όμως, σίγουρα ότι μπορείς να πουλήσεις το "Κολλέγιο". Αυτό είναι πολύ σημαντικό κεφάλαιο. Και είναι ο βασικός ίσως λόγος για τον οποίο θα έστελνα το παιδί μου σε τέτοιο σχολείο.

[Olg@]

Συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ με τον gerkon (ίσως δεν είναι τυχαίο που κι εμένα η μαμά μου είναι καθηγήτρια) και κυρίως θέλω να σταθώ στο παρακάτω:

 

1. Αν εξαιρέσεις τις "φίρμες" των ιδιωτικών στις οποίες πληρώνεις τις διασυνδέσεις που προσφέρουν στα παιδιά σου για επαγγελματική καριέρα μετά, για όλα τα άλλα δεν θεωρώ ότι οι υπηρεσίες που προσφέρουν είναι ανάλογες του κόστους.

 

Αυτό το πιστεύω απόλυτα. Όταν έχεις τελειώσει το Κολέγιο δε σημαίνει αναγκαστικά κάτι για το επίπεδο της παιδείας σου (αν και κάνουν καταπληκτικά μαθήματα επιπλέον, που εγώ στο δημόσιο τα ζήλευα πάντα).

 

Σημαίνει, όμως, σίγουρα ότι μπορείς να πουλήσεις το "Κολλέγιο". Αυτό είναι πολύ σημαντικό κεφάλαιο. Και είναι ο βασικός ίσως λόγος για τον οποίο θα έστελνα το παιδί μου σε τέτοιο σχολείο.

 

Επίσης συμφωνώ απόλυτα. Αυτό και μόνον αυτό μπορεί να σου προσφέρει ένα "καλό" ιδιωτικό. Και τα καλά ιδιωτικά είναι μετρημένα στα δάκτυλα του ενός χεριού κατά τη γνώμη μου , είναι για λίγες και εκλεκτές τσέπες

[Athena]

Δηλαδη βρε κοριτσια-μανουλες δεν υπαρχει κατα την γνωμη σας κανενας λογος να παει καποιο παιδι σε ιδιωτικο σχολειο,ετσι;

[Franklin]

Πω πω...Ξεφυγε τελείως το θεμα.... Εγω δεν ηθελα να γινει συζητηση-διαμαχη για το ποιο ειναι καλυτερο ιδιωτικο-δημοσιο.....ΑΛΛΑ να μου παραθεσουν οι γονεις που στελνουν τα παιδια σε ιδιωτικο ή εχουν αποφοιτησει ή εχουν διδαξει σε ιδιωτικο τα προτερηματα του ιδιωτικου....

 

Το θεμα των δασκαλων ειναι το τελευταιο που με απασχολει...

Σιγουρα υπαρχουν δασκαλοι αστερια και στα δύο σχολεια αλλα "νουμερα" οπως το δασκαλο που ειχα εγω στο δημοτικο και χουφτωνε τις μαθητριες δε νομιζω να συναντησει κανεις ποτέ σε ιδιωτικο. Νυχτα θα τον διωξουν εναν τετοιο τυπο. Ο δικος μας απλα πηρε μεταθεση... Οπως και αυτος που ειχε ο αδερφος μου που αγριευε τοσο πολυ τα παιδακια της Α δημοτικου που τα μισα κατουριοταν επανω τους οταν εμπαινε μεσα. Τετοιοι τυποι νομιζω ουτε καν προσλαμβανονται σε ενα ιδιωτικο....

 

Αξιζει τελικα ή οχι ακομα δεν κατεληξα....μαλλον μπερδευτηκα περισσοτερο...

[Belfaccino]

Αξιζει τελικα ή οχι ακομα δεν κατεληξα....μαλλον μπερδευτηκα περισσοτερο...

 

Franklin, δύσκολα θα καταλάβεις από το Internet αν αξίζει. Την πρώτη ματιά, όμως, πρέπει να την έχεις πάρει.

 

Πρέπει να επισκεφθείς τα ιδιωτικά σχολεία για τα οποία ενδιαφέρεσαι και το δημόσιο της περιοχής σου, να ετοιμάσεις εύστοχες ερωτήσεις, να κοιτάξεις αν οικονομικά μπορείτε να καλύψετε μακροπρόθεσμα τα έξοδα αυτά (συν τα έκτακτα και τα όποια συνεπακόλουθα, όπως εκδρομές, ταξίδια κτλ.).

Να εξετάσεις αν μακροπρόθεσμα θα έχεις πρόβλημα με απεργίες του δημοσίου, με το ωράριο που έχει κτλ.

Ετσι, θα μπορέσεις να ζυγίσεις τα υπέρ και τα κατά και να βγάλεις μια δική σου προσωπική γνώμη που ταιριάζει στη δική σου οικογένεια.

[pimlum]

Στην voula απάντησα με pm αλλά μια και με ρωτάει και ο gerkon να το πω το όνομα. Ειναι το ACS American Community School of Athens (http://www.acs.gr) επί της Χαλανδρίου (ελπίζω να μην είναι διαφήμιση αυτό... )

 

Δεν ξέρω το επίπεδο σήμερα (ήμουνα νια και γέρασα... ) αλλά τότε ήταν όντως πολύ διαφορετικό.

Σαν σχολείο εποπτεύεται απο το Αμερικανικό κράτος επειδή όταν ξεκίνησε είχε σκοπό να λειτουργήσει για την αμερικανική βάση και παιδιά διπλωματών, ελληνόπουλα δεν έπαιρνε αν δεν ήταν ένας γονιός ξένος. Τα μαθήματα άλλωστε γινόνται στα αγγλικά και όχι στα ελληνικά. Το 90κάτι που έκλεισε η βάση πήρε και ελληνόπουλα και πλέον ήταν τα παιδιά των ξένων, αμερικανάκια από τις βάσεις της μεσογείου και ξένοι. Τότε ήμασταν περίπου 153 εθνικότητες στο σχολείο. Για μένα ήταν φοβερη εμπειρία αυτό, λαοί και κουλτούρες που δεν ειχα γνωρίσει. Οι Γιαπωνέζοι πχ δεν κάναν παρέα με άλλους (οι περισσότεροι) όπως και οι Αραβες που τα έβρισκαν πιο πολύ με τους αμερικάνους (!!). Προ...μπιν λάντεν φυσικά! Τον πόλεμο στην πρώην γιουγκοσλαβία τον ζήσαμε και εκ των έσω, ενώ τον πρώτο χρόνο υπήρχε κάτι σαν λόμπυ μετά εβλεπες Σέρβους να κοιτάνε με μισό μάτι Κροάτες και Βόσνιους. Οι ελληνες ειχαμε το δικό μας λόμπι και σνομπάραμε τα αμερικανάκια πολύ.

 

Χτες θυμήθηκα και κάτι άλλο που μου έχει μείνει απο το σχολείο. Ο τρόπος που κάναμε κάποια μαθήματα όπως φυσική, χημεία βιολογία. Και τα 3 τα διδασκόσουν μέσα σε εργαστήριο, κανονικά με πειράματα. Εγώ ήθελα βιολογία, οπότε πέρα απο το βιβλίο είχαμε και πρακτική. Κάναμε επέμβαση σε καρδιά απο αρνί (νυστερι κανονικά, αρτηρίες, κοιλίες κλπ) και σε βάτραχο (μπλιάχ το ξέρω, τον ανοίξαμε αλλά....ξεστραβωθήκαμε! ) και γενικά οτι μας έλεγε το βιβλίο με κάποιον τρόπο το βλέπαμε και στην πράξη. Αντίστοιχα εκείνοι που είχαν διαλέξει χημεία έκαναν πειράματα κλπ.

Ήταν πολύ εύκολο έτσι να θυμάσαι κάποια πράγματα.

Ακόμα και για τις εργασίες που κάναμε είχαμε την βιβλιοθήκη (χιλιάδες βιβλία και εξωσχολικά) του σχολείου, δεν χρειαζόταν να ψαχτούμε σε δικά μας βιβλία ή εγκυκλοπαίδειες αν δεν ειχαμε ή δεν θέλαμε.

Να πω και μια ακόμα εμπειρία που αυτή βέβαια ήταν θέμα εκπαιδευτικού και όχι σχολείου. Ειχαμε μια ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ καθηγήτρια της Karen White. Η γυναίκα αυτή ειχε χάσει έναν πολύ καλό της φίλο από AIDS και δούλευε σε κάποιο κέντρο για ασθενείς στο παγκράτι (δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμα). Μας ειχε πραγματικά αφυπνίσει και για την ασθένεια και για τους ανθρώπους που νοσούν, σε μια περίοδο που αυτό που εγώ ήξερα ήταν πως και καλά είναι η ασθένεια των gay. Και όμως, από αυτήν μάθαμε πως οι πάντες μπορούν να το πάθουν. Τότε είδα και για πρώτη φορά το red ribbon και έμαθα τι σημαίνει. Για μένα η συγκεκριμένη γυναικα για αυτό και για πολλά άλλα ακόμα που εμαθα κοντά της είναι ο ορισμός του τέλειου εκπαιδευτικού.

[voula2]

Φοβερή εμπειρία όντως, miloupi, σε ευχαριστώ και για το μήνυμα.

franklin καταλαβαίνω τις ανησυχίες σου, και εμένα είναι αυξημένες.

belfacino τα έγραψες πολύ ωραία και με κάλυψες πλήρως.

[mariori]

Μάλλον το συμπέρασμά μου μου από όλα τα παραπάνω είναι ότι ή στέλνεις το παιδί σου σε πολύ καλό ιδιωτικό και πληρώνεις αρκετά χρήματα παραπάνω ή ότι το στέλνεις στο δημόσιο, αν κρίνεις ότι τα διαθέσιμα ιδιωτικά δεν προσφέρουν και τίποτα ιδιαίτερο. Ίσως μια βόλτα και επικοινωνία με άλλους γονείς που προτιμούν συγκεκριμένα σχολεία βοηθήσει στην απάντηση.

 

Υ.Γ. Προσωπικά το να ανοίξω βάτραχο στα καλά καθούμενα θα με είχε τραυματίσει... Το αρνί δεν πειράζει γιατί σε κάποια σούβλα ή φούρνο θα είχε καταλήξει.

[dora]

Και γω ειχα μια φανταστικη καθηγητρια στο Λυκειο (και μαλιστα τεχνικο που τοτε που πηγα εγω θεωρουνταν οτι ηταν για τα "στουρναρια" και καθηγητες μεσα απο το ιδιο το Λυκειο προσπαθουσαν να με πεισουν να παω γενικο επειδη ημουν μαθητρια του 20)η οποια παρεπιμπτοντως τωρα ειναι η νονα του Χαρη και παρα πολυ καλη και κολλητη μου φιλη..

Νομιζω οτι αυτο λεει πολλα..

Θεωρω οτι της χρωσταω πολλα..

 

Στο δημοσιο νηπιαγωγειο που πηγαινα ειχα μια φανταστικη δασκαλα.. η δασκαλα του δευτερου τμηματος ήταν κακιασμενη και ολοι εκαναν παραπονα..

Η δασκαλα του τριτου τμηματος ηταν μετρια, και ψιλοαδιαφορη..

 

Στο δημοτικο στην πρωτη ειχα μια δασκαλα που δεν την θυμαμαι καθολου.

Στην Β΄, Γ΄, Δ ειχα φανταστικες δασκαλες που καποιες τις βλεπω ακομα στο δρομο και τρεχω να τις αγκαλιασω..

Στην Πεμπτη ειχα ενα δασκαλο που με χαστουκισε επειδη μιλουσα με τη διπλανη μου, που μιλουσε ασχημα που γενικως δεν ειχε καλη συμπεριφορα (και που ετρωγε και ολα τα φαγητα που εφερναν οι γονεις στα παρτυ της ταξης και επερνε και στο σπιτι του).

Το περιστατικο το εχω ξαναπει αλλα μετα το χαστουκι και σχετικη συσταση της μητερας μου εριξε και δευτερο.. Στο δευτερο εσκασε μυτη ο πατερας μου και ο εν λογω κυριος δεν φανηκε στο σχολειο για μια βδομαδα.. (δηλωσε ασθενεια δεν ξερω γιατι.. ) μετα απο αυτο ζητησε μεταθεση και εξαφανιστηκε..

Στην ΣΤ ειχα παλι εναν πολυ καλο δασκαλο. (και ομορφο )

 

Στο Γυμνασιο και στο Λυκειο (δημοσια παντα) ειχα και καλους και κακους δασκαλους.. Αν εξαιρεσεις ομως ελαχιστες περιπτωσεις που δεν θα τους χαρακτηριζα κακους αλλα ψιλοαδιαφορους ή υπερβολικα αυστηρους, οι περισσοτεροι ηταν φοβεροι.

Θυμαμαι πολυ καλα τον μαθηματικο της Β Γυμνασιου τον οποιο παρακαλεσα να με βοηθησει γιατι δεν ημουν καλη στα μαθηματικα μεχρι τα χριστουγεννα .. (μετα επερνα μπρος και επιανα 20αρια και αυτο που συνεβαινε καθ΄ολη τη μαθητικη μου καριερα)

Φροντιστηριο δεν ηθελα να κανω.. Τοτε ακομα οταν λεγαμε ιδιαιτερο εννοουσαμε να ερθει ουσιαστικα καποιος να σου λυνει τις ασκήσεις.. Και μετα απο 2 μαθηματα που εκανα ειδα οτι δεν με καλυψε το συστημα..

Επιασα λοιπον τον ανθρωπο και ο ανθρωπος οποτε ειχαμε μαθημα, μετα το τελος του σχολειου καθοταν μια ωρα παραπανω για να εξηγησει σε μενα προσωπικα αυτα που ειχε διδαξει τη συγκεκριμενη ημερα..

Και αυτο κρατησε τουλαχιστον για 2 μηνες..

 

Στη Γ Γυμνασιου θυμαμαι εναν κατα πληκτικο καθηγητη Φυσικης-Χημειας (οπως καταλαβατε σε ολα αυτα ειμαι σκραπας) Ηταν η μοναδικη χρονια που μπορω να πω πως πραγματικα καταλαβαινα αυτο που ελεγε ο ανθρωπος.

 

Πιστευω πως οσον αφορα το θεμα τις εκπαιδευσης ειναι καθαρα θεμα τυχης..

Ειναι στον ανθρωπο. δεν εχει να κανει με το που δουλευει..

 

Η φιλη μου που πηγε σε ιδιωτικο της περιοχης και ηξερε απ΄εξω την προπαιδεια την εποχη που εγω ηξερα μονο του 1, του 2 και του 5 στα 32 της σημερα δεν ξερει ακομα να κανει διαιρεση.. (μη σου πω ουτε με κομπιουτερακι) και στον πολλαπλασιασμο δυσκολευεται αν πρεπει να πολλαπλασιασει κατι που δεν ειναι μεσα στον πινακα της προπαιδειας..

 

Το αλλο με τον καθηγητη στο Αρσακειο Εκαλης που σκοτωσε τη γυναικα του και την εθαψε στο παρκο το ακουσατε??? Αβυσσος η ψυχη του ανθρωπου..

 

Οσον αφορα τις κτιριακες εγκαταστασεις και παλι δεν θα συμφωνησω..

τα ιδιωτικα της περιοχης μου στεγαζονται σε κτιρια 50ετιας (τοσο λειτουργουν) στα οποια δεν εχει γινει τοσα χρονια καμια ανακαινηση.. Αντιθετως το σχολειο που πηγαινα εγω καθε δυο χρονια βαφετε επισκευαζεται δεν εχει προβλημα θερμανσης, διαθετει αμφιθετρο (και ολα τα δημοσια της περιοχης ενω τα ιδιωτικα οχι και κανουν τη γιορτη τους σε αιθουσα του δημου) Το μονο παραπανω που εχει το ενα απο τα ιδιωτικα ειναι οτι αν θες και με εξτρα κοστος φυσικα μπορει το παιδι σου να κανει μαθηματα καρατε.. μεε πολυ μικροτερο κοστος ομως πας στον ιδιο δασκαλο και παλι κανει το παιδι σου καρατε

Επίσης σε μια πολυ μικρη περιοχη οπως η δικη μου εχουμε 8 δημοτικα σχολεια, απο τα οποια τα 5 στεγαζονται σε κτιρια της τελευταιας δεκαετιας.

Το δε 7ο (σε αυτο πηγαινα εγω) το οποιο ηταν το πρωτο σχολειο που λειτουργησε στην περιοχη στεγαζεται σε λησθοκτιστρες αιθουσες, οι οποιες ανακαινιστηκαν οταν εγω πηγα στην δευτερα δημοτικου (για αρκετα χρονια δεν λειτουργουσε καθολου) και ειναι ενα κουκλι..

[Belfaccino]

belfacino τα έγραψες πολύ ωραία και με κάλυψες πλήρως.

Σ'ευχαριστώ, ουσιαστικά επανέλαβα αυτό που πρότεινες εσύ

[pimlum]

Μάλλον το συμπέρασμά μου μου από όλα τα παραπάνω είναι ότι ή στέλνεις το παιδί σου σε πολύ καλό ιδιωτικό και πληρώνεις αρκετά χρήματα παραπάνω ή ότι το στέλνεις στο δημόσιο, αν κρίνεις ότι τα διαθέσιμα ιδιωτικά δεν προσφέρουν και τίποτα ιδιαίτερο. Ίσως μια βόλτα και επικοινωνία με άλλους γονείς που προτιμούν συγκεκριμένα σχολεία βοηθήσει στην απάντηση.

 

Υ.Γ. Προσωπικά το να ανοίξω βάτραχο στα καλά καθούμενα θα με είχε τραυματίσει... Το αρνί δεν πειράζει γιατί σε κάποια σούβλα ή φούρνο θα είχε καταλήξει.

 

Ασε τον τον άτιμο γιατί με ειχε τραυματίσει γενικώς!! Πιέζοντας τον μου ειχε δαγκώσει ο μπαγάσας το δάχτυλο! Σκληρό καρύδι ο μακαρίτης!!!

[Lilly]

Πιστευω πως οσον αφορα το θεμα τις εκπαιδευσης ειναι καθαρα θεμα τυχης..

Ειναι στον ανθρωπο. δεν εχει να κανει με το που δουλευει...

 

Θα συμφωνήσω μ' αυτό...

Δεν μπορώ να ξεχάσω τη Κύπρια φιλόλογο που είχα τα 3 χρόνια του (δημόσιου) γυμνασίου, η οποία μας έβαζε να απαντάμε με τη σειρά σηκώνοντας το χέρι μας "ποιό κόμμα θα κερδίσει στις εκλογές" κι η βαθμολογία μας ήταν άμεσα εξαρτώμενη από το αν υποστηρίζαμε ή όχι τον Παπανδρέου... και που μας έκανε πλύση εγκεφάλου για την Κύπρο και μας υποχρέωνε να φοράμε μιά φορά το χρόνο μαύρο παντελόνι με λευκή μπλούζα για να τιμήσουμε τους κύπριους αγωνιστές

Ή τον απίστευτο καθηγητή χημείας στο επίσης δημόσιο λύκειο, που μας ανέλυε τη νανοτεχνολογία εν έτοι 1992 και μέναμε με ανοιχτό το στόμα με όσα έλεγε (χάρη σ' αυτόν κατάφερα να κατανοήσω τις βασικές έννοιες της χημείας, άσχετα αν ποτέ δεν διέπρεψα στο συγκεκριμένο μάθημα)

[dora]

Χιχι.. οσον αφορα τους Κυπριους καθηγητες (ειχα μια αγγλικου και εναν γυμναστη) θεωρουσα παντα οτι για τον κ'αλο που κουβαλανε φταιει η καταγωγη τους.. (γιατι και ο ενας αδελφος της μανας μου ειχε παντρευτει μια Κυπρια που δεν μας ειχε αφησει τις καλυτερες εντυπωσεις)

Προ διετιας η γνωριμία μια εξαιρετη κοπελα με εκανε να αλλαξω γνωμη και να αναθεωρήσω και να πω για αλλη μια φορα οτι τελικα "ειναι στον ανθρωπο"..(ξερει αυτη.. )

Αν εξαιρεσεις την κακια της συνήθεια να μου διορθωνει τα ορθογραφικα ειναι μια χαρα παιδι.. (αφου σκεφτομαι να την κανω συμπεθερα.. )

[maryp]

σας φαντάζομαι συμπεθέρες να περιμένετε τα εγγόνια σας από το σχολικο.... έ ρε μουλωχτές αγκωνιές που θα πέφτουν...

Συγγνώμη για την παρεμβολή παρακαλώ συνεχίστε...

[Sam]

Το λυπητερό είναι ότι η δομή που αναφέρει η miloupi είναι η καθιερωμένη που υπάρχει εδώ και 3 δεκαετίες σε άλλες χώρες (πχ. στην Αυστραλία, αλλά και στην Ευρώπη) σε ΔΗΜΟΣΙΑ σχολεία.

 

Πόσο δύσκολο είναι για την χώρα μας να εκσυγχρονιστεί?

 

Εδώ, λοιπόν, οι Ελληνες πληρώνουμε ακριβά για κάτι το οποίο θεωρείται δεδομένο αλλού, συνεισφέροντας στα έσοδα του κράτους με τον ίδιο (και πιο ακριβό σε ορισμένες περιπτώσεις) τρόπο που συνεισφέρουν οι πολίτες άλλων χωρών.

 

Τι έχουν κάνει άραγε οι πολίτες των άλλων χωρών και έχουν πετύχει το δικαίωμα μιας βασικής εκπαίδευσης?

 

Γιατί προσωπικά δεν θεωρώ την εκπαίδευσή εδώ στα δημόσια σχολεία ούτε καν βασική. Είναι ελλειπής και ντροπιαστική.

Συγχωρέστε με για τον χαρακτηρισμό, αλλά έχω κι εγώ το παιδί μου σε δημόσιο σχολείο και είναι μεγάλη απογοήτευση. Δεν αναφέρομαι προσωπικά σε άτομα της Δημόσιας εκπαίδευσης, αλλά στο σύστημα και στη γενική (μη) διάθεση για ουσιαστική βελτιωση.

 

¨Οταν σε προηγούμενο ποστ έγραφα ότι λύσαμε τα προβλήματα παιδείας αυτό ακριβώς εννοούσα

αντί να δούμε πως θα καταφέρουμε να λύσουμε τα προβλήματα του δημόσιου σχολείου διαιωνίζουμε ένα πρόβλημα......

 

Θα ήθελα να πω ότι οι εκπαιδευτικοί των ιδιωτικών σχολείων ανήκουν κι

αυτοί στο Υπουργείο Παιδείας δεν μπορούν να απολυθούν τόσο εύκολα όσο πιστεύετε!!

 

Εξάλλου υπάρχει πλέον η σύμβαση που αν ένας εκπαιδευτικός υπηρετεί

για 3 χρόνια στο ίδιο ιδιωτικό σχολείο αυτομάτως η σύμβαση του μετατρέπετε σε αορίστου....

Οι νηπιαγωγοί πλέον μπορούν να διδάξουν ως και την 3η δημοτικού χωρίς να έχουν τα απαιτούμενα προσόντα...

 

Και τελευταίο θα ήθελα να γνωρίζω αν το παιδί μου έχει τις ικανότητες

να μεταπηδήσει από τη μία τάξη στην άλλη γιατί το αξίζει κι όχι γιατί

κάποιος θα χάσει την δυνατότητα να με αφαιμάξει......

[rike]

Οι νηπιαγωγοί πλέον μπορούν να διδάξουν ως και την 3η δημοτικού χωρίς να έχουν τα απαιτούμενα προσόντα...

 

ΣΟΒΑΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ??????????? Αυτό δεν το ήξερα. Εννοείς ότι ισχύει για τα ιδιωτικά μόνο ή και για τα δημόσια σχολεία?