Για όσες έκαναν διακοπή κύησης

[Αννούλαααα]

On 22/4/2020 at 4:31 ΠΜ, Efee είπε:

Καλησπερα κοριτσια.. 

Διαβαζοντας τις ιστοριες σας, θελω και γω να πω τη δικη μου ιστορία για να βγει απο μεσα μου και ξερω οτι εσεις θα με καταλαβετε καλυτερα απο τον καθενα. 

Οκτωβρη του 2019 έμεινα εγκυος για πρωτη φορα. 

Απο την πρωτη στιγμη που το καταλαβα και επειτα το διαπιστωσα με τεστ και χοριακες, ενω χαιρομουν ειχα τεραστια φοβια οτι κατι δε θα παει καλα. Δεν ηθελα να το μαθει ο περιγυρος μέχρι να περασει το πρωτο τριμηνο. Σ αυτό ημουν καθετη. 

Ολα πηγαιναν καλα, κανουμε αυχενικη διαφανεια, ολα καλα και την ιδια μερα εκανα μια εξεταση το NIPT  test για τα γνωστα συνδρομα. 

Νεα εισαι ο γιατρος μου ειπε, αλλα παμε για το 1000%.

Λογω του οτι μεσολαβησαν τα Χριστούγεννα τα αποτελεσματα αργησαν να βγουν.

Βγαινουν αρχες Ιανουριου οπου υπαρχουν αυξημενες πιθανοτητες για συνδρομο. 

Σ αυτο το σημειο να αναφερω οτι το μωρο μου ηταν κοριτσακι.

Επομενο σταδιο αμνιοπαρακεντηση. 

Κανω την αμνιοπαρακεντηση και επιβεβαιωνεται οτι το μωρο εχει συνδρομο. 

Το προαισθημα μου βγηκε αληθινο... 

Μεσα σε λιγες ωρες επρεπε να αποφασισω αν συνεχίζω ή διακοπτω την κυηση. Ηδη ειχα φτασει στον 5ο μηνα και δεν ηθελα να προχωρησει και αλλο η κυηση μεχρι να αποφασισω τι θα κανω. 

Αρχες Φλεβαρη κανω τη διακοπη κυησης με προκληση τοκετου.. 

Μια εμπειρια τοσο αχαρη, τοσο επωδυνη..

Ο πονος οτι γυρνας στο σπιτι... Μετα απο τοκετο χωρις μωρο...

Να εχεις τυψεις γι αυτο που εκανες.. 

Αυτο που με παρηγορησε ειναι οταν ο Ιερεας μου ειπε οτι το μωρο σου ειναι αγγελουδακι στον Ουρανο. 

Ειχα και εχω τεραστια στηριξη και απο το συντροφο μου και απο την οικογενεια μου, απλα καποιες φορες νιωθω οτι δε μπορουν να με καταλαβουν οσο θα ηθελα.. Λογικο... 

Καποιες φορες νιωθω τοσο κενη... 

Οσο περνάει ο καιρος και σκεφτομαι οτι και γω σε 2 μηνες θα γεννουσα... 

Ποναει.. Ποναει πολυ... 

Μακαρι να ημουν η τελευταια κοπελα που το περασε αυτο... 

Καθε κοπελα εχει τη δικη της ιστορια.. 

Τα αγγελουδια μας ειναι στον Ουρανο.. 

Και καθε φορα που δε νιωθουμε καλα ας κοιταμε στον Ουρανο.. Η ψυχη μας θα βρισκει εκει λιγη γαληνη.. 

 

 

 

 

 

 

Ψυχή μου πόσο λυπάμαι ειλικρινά...Όταν διαβάζω τέτοιες ιστορίες γυρνάει κ εμένα πίσω το μυαλο μου οταν το βίωσα κ εγώ...πονάει πολύ...ξέρω ότι είναι νωρίς ακόμα...Όχι βέβαια ότι θα το ξεχάσεις όμως με το καιρό ο πόνος ίσως μαλακώσει κοριτσι μου.παντα θα το έχεις μέσα σου κ θα μαθεις να ζεις με αυτό όπως κ εμείς άλλωστε...Δυστυχώς συμβαίνουν...κ εγώ την ίδια περίπτωση είχα όμως έγινε με αποξεση...ήμουν οριακή κ πρόλαβα να κάνω την διακοπη έτσι κ όχι με τοκετο..το ότι είσαι μικρή δεν λέει κάτι στο ότι πονάς λιγότερο...να είσαι σίγουρη ότι θα έρθει ένα άλλο μωράκι κ θα ηρεμήσει λίγο η ψυχή σου...Όμως όχι ότι θα ξεχάσεις το κοριτσάκι σου... το κοριτσάκι σου εκεί ψιλά είναι κ με τα δικά μας αγγελούδια..Μην αφήσεις κανέναν να σε κατακρίνει ...Ο καθένας αν του τύχαινε ας έκανε την δική του επιλογή...Εμείς πράξαμε έτσι για ότι ήταν το καλύτερο για το παιδάκι που θα ερχόταν στον κόσμο...το μόνο που μπορώ να σου πω ότι μετά την καταιγίδα πάντα βγαίνει το ουράνιο τόξο...Εγώ ένα χρόνο μετά έμεινα παλι εγκυουλα κ πλέον κρατάω στα χέρια μου το μωράκι μου... Όλα θα γίνουν όμως θέλει χρόνο  να επανέλθεις...Όχι τόσο σωματικά όσο ψυχολογικά...Ότι νιώθεις να το κάνεις.να κλάψεις να ξεσπάσεις να τα βγάζεις από μέσα σου...Μην σκέφτεσαι μην στεναχωρησεις  τον άντρα σου ή την οικογενεια σου... Εσύ το βιωσες ποιο πολύ από όλους... Εγώ το έκανα κ πήγα να πάθω κατάθλιψη...Πρέπει να πενθισεις είναι μια απώλεια κ ας μην το γνώρισες αυτό το πλασματάκι...όπου.μπορω να βοηθήσω θα ειμαι εδώ...Σου.στελνω ένα γλυκό.φιλι κ μια μεγάλη αγκαλιά....

[desik]

Χαιρετω ολη τη παρεα. Εχω πολυ καιρο να γραψω, για την ακριβεια πολλα χρονια. Χρειαζομαι τη βοηθεια σας. Τις συμβουλες σας. Εχω ηδη δυο παιδακια δημοτικου. Προσπαθουσαμε πριν 3 περιπου χρονια να κανουμε τριτο παιδακι. Καταφεραμε σχετικα γρηγορα και ηταν εξωμητριο με συνεπεια να αφαιρεθει η μια σαλπιγγα. Πονεσα πολυ, εκλαψα και το σκεφτομαι συνεχεια. Εκτοτε συνεχισαμε τις προσπαθειες μεχρι που ανακαλυψα πριν μια εβδομαδα οτι ειμαι εγκυος. Τη πρωτη μερα μου ηρθε πολυ ξαφνικο γιατι μετα απο τοσα χρονια δε το περιμενα, εχασα τη γη κατω απ τα ποδια μου(με τη καλη εννοια). Την επομενη ημουν πολυ χαρουμενη που το συνειδητοποιησα. Μετα ξαναλλαξα και με εχει κυριευσει αγχος, πανικος, δε θελω να χαλασω τις ισορροπιες της οικογενειας μου, μουδιαζω ολοκληρη, αισθανομαι οτι θα κανω κακο στο εαυτο μου για μα ξεφυγω απο ολο αυτο. Σκεφτομαι την αμβλωση, απ την αλλη ο αντρας μου το θελει πολυ. Εκανα μεταστροφη και δεν αισθανομαι τιποτα γι αυτο το παιδι παρα μονο οτι θα με καταστρεψει και οτι δε θελω να ξαναγυρισω στις πανες. Δεν ξερω τι εχω παθει. Ειλικρινα ντρεπομαι να μιλαω ετσι για κατι που πασχισα τοσο πολυ και που αλλες γυναικες προσπαθουν και δε μπορουν, ομως ετσι νοιωθω. Φοβαμαι παρα πολυ! 

[Annitamik]

Just now, desik είπε:

Χαιρετω ολη τη παρεα. Εχω πολυ καιρο να γραψω, για την ακριβεια πολλα χρονια. Χρειαζομαι τη βοηθεια σας. Τις συμβουλες σας. Εχω ηδη δυο παιδακια δημοτικου. Προσπαθουσαμε πριν 3 περιπου χρονια να κανουμε τριτο παιδακι. Καταφεραμε σχετικα γρηγορα και ηταν εξωμητριο με συνεπεια να αφαιρεθει η μια σαλπιγγα. Πονεσα πολυ, εκλαψα και το σκεφτομαι συνεχεια. Εκτοτε συνεχισαμε τις προσπαθειες μεχρι που ανακαλυψα πριν μια εβδομαδα οτι ειμαι εγκυος. Τη πρωτη μερα μου ηρθε πολυ ξαφνικο γιατι μετα απο τοσα χρονια δε το περιμενα, εχασα τη γη κατω απ τα ποδια μου(με τη καλη εννοια). Την επομενη ημουν πολυ χαρουμενη που το συνειδητοποιησα. Μετα ξαναλλαξα και με εχει κυριευσει αγχος, πανικος, δε θελω να χαλασω τις ισορροπιες της οικογενειας μου, μουδιαζω ολοκληρη, αισθανομαι οτι θα κανω κακο στο εαυτο μου για μα ξεφυγω απο ολο αυτο. Σκεφτομαι την αμβλωση, απ την αλλη ο αντρας μου το θελει πολυ. Εκανα μεταστροφη και δεν αισθανομαι τιποτα γι αυτο το παιδι παρα μονο οτι θα με καταστρεψει και οτι δε θελω να ξαναγυρισω στις πανες. Δεν ξερω τι εχω παθει. Ειλικρινα ντρεπομαι να μιλαω ετσι για κατι που πασχισα τοσο πολυ και που αλλες γυναικες προσπαθουν και δε μπορουν, ομως ετσι νοιωθω. Φοβαμαι παρα πολυ! 

Είναι πολύ συνηθισμένο αυτό, οι μεταβολές των συναισθημάτων σε μια εγκυμοσύνη, παρόλο που δε μιλάμε για αυτό, παραμένει ταμπού και θεωρούμε αυτονόητο ότι είναι μια ευτυχισμένη περίοδος στη ζωή μιας γυναίκας. Το αντίθετο θα έλεγα είναι μια πολύ αγχογόνα περίοδος και πολλές φορές μπορεί να σκεφτούμε έτσι.Ειδικά μετά από μια άσχημη εμπειρία σαν τη δική σου, που πιθανόν να σε έχει δυσκολέψει συναισθηματικά. Θα σε συμβουλευα να επισκεφθείς έναν ψυχολόγο και να σε βοηθήσει να δεις καθαρά τι θες σχετικά με την εγκυμοσύνη σου. Το σημαντικότερο είναι να είσαι καλά ψυχικά πάνω από όλα ό,τι κι αν αποφασίσεις. 

[SJGE]

On 11/5/2020 at 1:35 ΠΜ, desik είπε:

Χαιρετω ολη τη παρεα. Εχω πολυ καιρο να γραψω, για την ακριβεια πολλα χρονια. Χρειαζομαι τη βοηθεια σας. Τις συμβουλες σας. Εχω ηδη δυο παιδακια δημοτικου. Προσπαθουσαμε πριν 3 περιπου χρονια να κανουμε τριτο παιδακι. Καταφεραμε σχετικα γρηγορα και ηταν εξωμητριο με συνεπεια να αφαιρεθει η μια σαλπιγγα. Πονεσα πολυ, εκλαψα και το σκεφτομαι συνεχεια. Εκτοτε συνεχισαμε τις προσπαθειες μεχρι που ανακαλυψα πριν μια εβδομαδα οτι ειμαι εγκυος. Τη πρωτη μερα μου ηρθε πολυ ξαφνικο γιατι μετα απο τοσα χρονια δε το περιμενα, εχασα τη γη κατω απ τα ποδια μου(με τη καλη εννοια). Την επομενη ημουν πολυ χαρουμενη που το συνειδητοποιησα. Μετα ξαναλλαξα και με εχει κυριευσει αγχος, πανικος, δε θελω να χαλασω τις ισορροπιες της οικογενειας μου, μουδιαζω ολοκληρη, αισθανομαι οτι θα κανω κακο στο εαυτο μου για μα ξεφυγω απο ολο αυτο. Σκεφτομαι την αμβλωση, απ την αλλη ο αντρας μου το θελει πολυ. Εκανα μεταστροφη και δεν αισθανομαι τιποτα γι αυτο το παιδι παρα μονο οτι θα με καταστρεψει και οτι δε θελω να ξαναγυρισω στις πανες. Δεν ξερω τι εχω παθει. Ειλικρινα ντρεπομαι να μιλαω ετσι για κατι που πασχισα τοσο πολυ και που αλλες γυναικες προσπαθουν και δε μπορουν, ομως ετσι νοιωθω. Φοβαμαι παρα πολυ! 

Καλή σου μέρα,

οι ορμόνες σου αυτή τη περίοδο κάνουν πάρτυ , ακόμα κ αν αποφασίσεις να κρατήσεις αυτό το παιδί η ψυχολογία σου καινοί διακυμάνσεις της θα περάσουν από τόσα στάδια... άλλες φορές θα είναι ναι... είμαι δυνατή... άλλες φορές θα είναι όχι... τα παρατάω... 

έχω ένα γιο 2,5 χρόνων... έχασα μια κόρη πριν 4 χρόνια είπα δεν θα κάνω άλλο παιδί ποτέ ... γιατί; Γιατί δεν αντέχω άλλο αυτό το άγχος που κουβαλάς μαζί με ένα μωρό στην εγκυμοσύνη....

προφανως και είχες τραυματικές εμπειρίες , προφανώς και τώρα όλα είναι βουνό! Δεν ξέρω ποσό χρόνο έχεις ακόμα για να αποφασίσεις αλλά πρώτα απ όλα κοιτα την ψυχολογία σου! Χωρίς αυτήν δεν προχωράς! Και για να υπάρξει μωρό πρέπει πρώτα να υπάρχει μαμά για να το κυοφορεί. Αν δεν είσαι καλά εσυ πρώτα δεν γίνεται τίποτα...

ειμαι έγκυος 11 εβδομάδων αυτή τη στιγμή.... από τη στιγμή που κράτησα το θετικό τεστ έχω σκεφτεί τα πάντα... έχω περάσει από 40 κύματα χίλιες γνώμες έχω αλλάξει... αλλά είμαι σίγουρη ότι όσες δυσκολίες κ αν αντιμετωπίσω ήρθε (θα δούμε αν αποφασίσει να μείνει) μακάρι να είναι υγιές και μέχρι να γεννηθεί θα σκάσω από άγχος. 
εμενα με βοηθάει πολύ ο ψυχολόγος μου! Ίσως να βοηθηθείς και εσυ! Υπάρχουν και οργανισμοί όπως η φαιναρετη που μπορείς μέσω τηλεφώνου να δεχθείς υποστήριξη!

εχεις κάθε δικαίωμα στην απόφαση του Ναι ή Όχι  

[Αννούλαααα]

On 11/5/2020 at 1:35 ΠΜ, desik είπε:

Χαιρετω ολη τη παρεα. Εχω πολυ καιρο να γραψω, για την ακριβεια πολλα χρονια. Χρειαζομαι τη βοηθεια σας. Τις συμβουλες σας. Εχω ηδη δυο παιδακια δημοτικου. Προσπαθουσαμε πριν 3 περιπου χρονια να κανουμε τριτο παιδακι. Καταφεραμε σχετικα γρηγορα και ηταν εξωμητριο με συνεπεια να αφαιρεθει η μια σαλπιγγα. Πονεσα πολυ, εκλαψα και το σκεφτομαι συνεχεια. Εκτοτε συνεχισαμε τις προσπαθειες μεχρι που ανακαλυψα πριν μια εβδομαδα οτι ειμαι εγκυος. Τη πρωτη μερα μου ηρθε πολυ ξαφνικο γιατι μετα απο τοσα χρονια δε το περιμενα, εχασα τη γη κατω απ τα ποδια μου(με τη καλη εννοια). Την επομενη ημουν πολυ χαρουμενη που το συνειδητοποιησα. Μετα ξαναλλαξα και με εχει κυριευσει αγχος, πανικος, δε θελω να χαλασω τις ισορροπιες της οικογενειας μου, μουδιαζω ολοκληρη, αισθανομαι οτι θα κανω κακο στο εαυτο μου για μα ξεφυγω απο ολο αυτο. Σκεφτομαι την αμβλωση, απ την αλλη ο αντρας μου το θελει πολυ. Εκανα μεταστροφη και δεν αισθανομαι τιποτα γι αυτο το παιδι παρα μονο οτι θα με καταστρεψει και οτι δε θελω να ξαναγυρισω στις πανες. Δεν ξερω τι εχω παθει. Ειλικρινα ντρεπομαι να μιλαω ετσι για κατι που πασχισα τοσο πολυ και που αλλες γυναικες προσπαθουν και δε μπορουν, ομως ετσι νοιωθω. Φοβαμαι παρα πολυ! 

Κοριτσι μου καλησπέρα...συμφωνώ με τις άλλες κοπέλες απόλυτα... Για εμένα πήγαινε σε έναν ψυχολόγο... θα σε βοηθήσει να δεις κ να σκεφτείς καθαρά...Χωρίς άγχος.κ άλλες σκέψεις... Ίσως να πάρεις την ίδια απόφαση...Αλλά το μυαλό σου θα είναι καθαρό κ δεν θα μετανιώσεις μετά... Δεν μπορώ να καταλάβω Αφού.προσπαθουσατε πως σου.γυρισε τόσο το μυαλό...μάλλον από τις ορμόνες.... σκέψου το καλά πριν κάνεις την κάθε.κινηση που θες... Εγώ έχω κάνει διακοπη επειδή υπήρχε πρόβλημα κ όμως το σκέφτομαι ακομα κ αυτό το παιδάκι μου...Σου εύχομαι ότι απόφαση να πάρεις...Πάνω από όλα να είσαι καλά εσύ...

[eleana24]

On 11/5/2020 at 1:35 ΠΜ, desik είπε:

Χαιρετω ολη τη παρεα. Εχω πολυ καιρο να γραψω, για την ακριβεια πολλα χρονια. Χρειαζομαι τη βοηθεια σας. Τις συμβουλες σας. Εχω ηδη δυο παιδακια δημοτικου. Προσπαθουσαμε πριν 3 περιπου χρονια να κανουμε τριτο παιδακι. Καταφεραμε σχετικα γρηγορα και ηταν εξωμητριο με συνεπεια να αφαιρεθει η μια σαλπιγγα. Πονεσα πολυ, εκλαψα και το σκεφτομαι συνεχεια. Εκτοτε συνεχισαμε τις προσπαθειες μεχρι που ανακαλυψα πριν μια εβδομαδα οτι ειμαι εγκυος. Τη πρωτη μερα μου ηρθε πολυ ξαφνικο γιατι μετα απο τοσα χρονια δε το περιμενα, εχασα τη γη κατω απ τα ποδια μου(με τη καλη εννοια). Την επομενη ημουν πολυ χαρουμενη που το συνειδητοποιησα. Μετα ξαναλλαξα και με εχει κυριευσει αγχος, πανικος, δε θελω να χαλασω τις ισορροπιες της οικογενειας μου, μουδιαζω ολοκληρη, αισθανομαι οτι θα κανω κακο στο εαυτο μου για μα ξεφυγω απο ολο αυτο. Σκεφτομαι την αμβλωση, απ την αλλη ο αντρας μου το θελει πολυ. Εκανα μεταστροφη και δεν αισθανομαι τιποτα γι αυτο το παιδι παρα μονο οτι θα με καταστρεψει και οτι δε θελω να ξαναγυρισω στις πανες. Δεν ξερω τι εχω παθει. Ειλικρινα ντρεπομαι να μιλαω ετσι για κατι που πασχισα τοσο πολυ και που αλλες γυναικες προσπαθουν και δε μπορουν, ομως ετσι νοιωθω. Φοβαμαι παρα πολυ! 

Καλημέρα σε όλες σας,

 

πρώτη φορά γράφω εδω, αλλά μου φάνηκε αυτη η δημοσίευση αρκετά ευαισθητο θεμα.Θα ηθελα να σου πω συγχαρητηρια για αρχη γιατι ειναι ενα πολυ ευχαριστο γεγονος να σου συμβαίνει κατι τετοιο.Αλλά σκεψου το πολύ καλα πριν κάνεις διακοπή κυησης είναι κριμα για μια λάθος απόφαση που μπορει μετα στο μελλον να το μετανιωσεις.Οκ σιγουρα το πρωτο διαστημα θα ειναι δυσκολο με πανες κτλ Αλλά δεν θα ειναι η πρωτη σου φορά για να φοβασαι.Ελπίζω όλα να πανε καλά. 

[Thean]

On 11/5/2020 at 1:35 ΠΜ, desik είπε:

Χαιρετω ολη τη παρεα. Εχω πολυ καιρο να γραψω, για την ακριβεια πολλα χρονια. Χρειαζομαι τη βοηθεια σας. Τις συμβουλες σας. Εχω ηδη δυο παιδακια δημοτικου. Προσπαθουσαμε πριν 3 περιπου χρονια να κανουμε τριτο παιδακι. Καταφεραμε σχετικα γρηγορα και ηταν εξωμητριο με συνεπεια να αφαιρεθει η μια σαλπιγγα. Πονεσα πολυ, εκλαψα και το σκεφτομαι συνεχεια. Εκτοτε συνεχισαμε τις προσπαθειες μεχρι που ανακαλυψα πριν μια εβδομαδα οτι ειμαι εγκυος. Τη πρωτη μερα μου ηρθε πολυ ξαφνικο γιατι μετα απο τοσα χρονια δε το περιμενα, εχασα τη γη κατω απ τα ποδια μου(με τη καλη εννοια). Την επομενη ημουν πολυ χαρουμενη που το συνειδητοποιησα. Μετα ξαναλλαξα και με εχει κυριευσει αγχος, πανικος, δε θελω να χαλασω τις ισορροπιες της οικογενειας μου, μουδιαζω ολοκληρη, αισθανομαι οτι θα κανω κακο στο εαυτο μου για μα ξεφυγω απο ολο αυτο. Σκεφτομαι την αμβλωση, απ την αλλη ο αντρας μου το θελει πολυ. Εκανα μεταστροφη και δεν αισθανομαι τιποτα γι αυτο το παιδι παρα μονο οτι θα με καταστρεψει και οτι δε θελω να ξαναγυρισω στις πανες. Δεν ξερω τι εχω παθει. Ειλικρινα ντρεπομαι να μιλαω ετσι για κατι που πασχισα τοσο πολυ και που αλλες γυναικες προσπαθουν και δε μπορουν, ομως ετσι νοιωθω. Φοβαμαι παρα πολυ! 

Θα σου μιλήσω έχοντας κάποια εμπειρία σε αυτό που σε απασχολεί και ίσως σε βοηθήσω.Εχω τρία παιδάκια.9,5 χρόνων,7 χρόνων και το τρίτο 18 μηνών....Όπως καταλαβαίνεις μπορώ πολύ καλά να νιώσω αυτό που λες.Και σε μας χάθηκαν οι ισορροπίες,και γω ένιωσα τύψεις για τα μεγάλα μου παιδιά που άλλαξαν όλη τη ζωή τους.Απο την άλλη τίποτα δεν είναι δεδομένο.Γιατι να θεωρούμε δεδομένη τη ζωή μας τώρα και όχι αυτή που δεν φανταζόμαστε;Εμείς τώρα αρχίζουμε να μπαίνουμε σε φυσιολογικούς ρυθμούς όπως πριν.Δε θα σου πω ότι ήταν εύκολο ,δεν ήταν.Αλλα άξιζε ο κόπος για μια ζωουλα.Εξαλλου οι μανουλες βρίσκουν τη δύναμη μέσα τους να αντιμετωπίσουν όλες τις δυσκολίες και να φέρουν τις ισσοροπιες.Μετα το πρώτο μου παιδί ενιωθα ότι δε θα μπορούσα να αγαπήσω άλλο μωρό τοσο.Και όμως λάτρεψα το δεύτερο παιδάκι μου.Οταν έμεινα έγκυος στο τριτο έλεγα ότι θα έχω αδυναμία στις μεγάλες και τώρα δεν μπορώ να ξεχωρίσω καμιά τους...Τωρα μ αγκαλιάζει και μένα και τις αδερφές τις και φωνάζει παπαω!!!!(σ' αγαπάω).

Και ξεχνάμε όλες τις δυσκολίες.Και είμαστε σίγουροι ότι για κάποιο λόγο ήρθε αυτή η μικρή.Για να μεγαλώσει την αγάπη της οικογένειάς μας...

Οι ορμόνες είναι ύπουλες στην εγκυμοσύνη.Εγω έχω φλερτάρει με την επιλοχειο κατάθλιψη και τις τρεις φορές οπότε μπορώ να σε καταλάβω...

[Efee]

On 6/5/2020 at 5:51 ΜΜ, Ροζακι είπε:

Ψυχή μου πόσο λυπάμαι ειλικρινά...Όταν διαβάζω τέτοιες ιστορίες γυρνάει κ εμένα πίσω το μυαλο μου οταν το βίωσα κ εγώ...πονάει πολύ...ξέρω ότι είναι νωρίς ακόμα...Όχι βέβαια ότι θα το ξεχάσεις όμως με το καιρό ο πόνος ίσως μαλακώσει κοριτσι μου.παντα θα το έχεις μέσα σου κ θα μαθεις να ζεις με αυτό όπως κ εμείς άλλωστε...Δυστυχώς συμβαίνουν...κ εγώ την ίδια περίπτωση είχα όμως έγινε με αποξεση...ήμουν οριακή κ πρόλαβα να κάνω την διακοπη έτσι κ όχι με τοκετο..το ότι είσαι μικρή δεν λέει κάτι στο ότι πονάς λιγότερο...να είσαι σίγουρη ότι θα έρθει ένα άλλο μωράκι κ θα ηρεμήσει λίγο η ψυχή σου...Όμως όχι ότι θα ξεχάσεις το κοριτσάκι σου... το κοριτσάκι σου εκεί ψιλά είναι κ με τα δικά μας αγγελούδια..Μην αφήσεις κανέναν να σε κατακρίνει ...Ο καθένας αν του τύχαινε ας έκανε την δική του επιλογή...Εμείς πράξαμε έτσι για ότι ήταν το καλύτερο για το παιδάκι που θα ερχόταν στον κόσμο...το μόνο που μπορώ να σου πω ότι μετά την καταιγίδα πάντα βγαίνει το ουράνιο τόξο...Εγώ ένα χρόνο μετά έμεινα παλι εγκυουλα κ πλέον κρατάω στα χέρια μου το μωράκι μου... Όλα θα γίνουν όμως θέλει χρόνο  να επανέλθεις...Όχι τόσο σωματικά όσο ψυχολογικά...Ότι νιώθεις να το κάνεις.να κλάψεις να ξεσπάσεις να τα βγάζεις από μέσα σου...Μην σκέφτεσαι μην στεναχωρησεις  τον άντρα σου ή την οικογενεια σου... Εσύ το βιωσες ποιο πολύ από όλους... Εγώ το έκανα κ πήγα να πάθω κατάθλιψη...Πρέπει να πενθισεις είναι μια απώλεια κ ας μην το γνώρισες αυτό το πλασματάκι...όπου.μπορω να βοηθήσω θα ειμαι εδώ...Σου.στελνω ένα γλυκό.φιλι κ μια μεγάλη αγκαλιά....

@Ροζακι Κοριτσακι μου γλυκο.. Δεν ξερω τι να πω... Σε ευχαριστω... Ειλικρινα... Εδω μεσα πραγματικα η καθε κοπελα που εχει περασει απο μια τετοια κατασταση βρισκει ουσιαστικη παρηγορια... Ακομα προσπαθω ψυχικα να ισορροπησω... Ειναι πολυ βαρυ το φορτιο.... Με στοιχειωνει που σε 1 μηνα απο τωρα θα γεννουσα.. Αλλα τελικα δε θα συμβει... Φοβαμαι για το πως θα νιωσω....

Βιωνω την απωλεια.. Το πενθος... Βγαινουν συναισθηματα που δεν ξερω πως να τα διαχειριστω... 

Ειναι τοσα μα τοσα πολλα... 

Ελπιζω να ερθει καποια στιγμη ενα μωρακι στη ζωη μας.. Ξερω μονο πως θα λαβει απεριοριστη αγαπη... 

Ευχομαι απο καρδιας να σου ζησει το μωρακι σου!! Να εχετε ολα τα καλα Του Θεου!! 

Θα προσευχομαι για ολα τα αγγελακια μας που ειναι μαζι..

Η στηριξη ακομα και μεσω ενος μηνυματος ειναι πολυ σημαντικη...

Ανταποδιδω το φιλι και την αγκαλια..!! 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[Αννούλαααα]

On 20/5/2020 at 3:55 ΠΜ, Efee είπε:

@Ροζακι Κοριτσακι μου γλυκο.. Δεν ξερω τι να πω... Σε ευχαριστω... Ειλικρινα... Εδω μεσα πραγματικα η καθε κοπελα που εχει περασει απο μια τετοια κατασταση βρισκει ουσιαστικη παρηγορια... Ακομα προσπαθω ψυχικα να ισορροπησω... Ειναι πολυ βαρυ το φορτιο.... Με στοιχειωνει που σε 1 μηνα απο τωρα θα γεννουσα.. Αλλα τελικα δε θα συμβει... Φοβαμαι για το πως θα νιωσω....

Βιωνω την απωλεια.. Το πενθος... Βγαινουν συναισθηματα που δεν ξερω πως να τα διαχειριστω... 

Ειναι τοσα μα τοσα πολλα... 

Ελπιζω να ερθει καποια στιγμη ενα μωρακι στη ζωη μας.. Ξερω μονο πως θα λαβει απεριοριστη αγαπη... 

Ευχομαι απο καρδιας να σου ζησει το μωρακι σου!! Να εχετε ολα τα καλα Του Θεου!! 

Θα προσευχομαι για ολα τα αγγελακια μας που ειναι μαζι..

Η στηριξη ακομα και μεσω ενος μηνυματος ειναι πολυ σημαντικη...

Ανταποδιδω το φιλι και την αγκαλια..!! 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Κοριτσι μου σε ευχαριστω πολυ για τις ευχές σου...να είσαι καλά κ σύντομα σου ευχομαι μεσα απο την καρδια μου να μάθεις τα ευχάριστα νεα για μια νεα εγκυμοσύνη....να εισαι σιγουρη θα ερθει κ αυτή την φορά θα πάνε όλα καλά...Εγώ έφτασα να πάω κ σε ψυχολόγο  με βοήθησε πολύ στο να προχωρήσω κ να το φυλάξω μέσα μου αυτό το πλασματάκι...Όμως η ζωή προχωράει...Πρέπει να προχωρήσει...αν νιώσεις την ανάγκη ότι θες βοήθεια κ δεν μπορείς να το διαχειριστείς μονη σου...Εγώ θα σου πρότεινα να πας.... εμένα μου έκανε πολύ καλό...τα έβγαλα όλα από μέσα μου... άρχισα να τα βλέπω λίγο διαφορετικά τα πράγματα...με έκανε να χαλαρώσω κ να βγάλω από το μυαλό μου μια καινούργια εγκυμοσυνη που είχε αρχίσει να μου γίνετε  εμμονή... οπότε χαλάρωσα κ είπα οταν ειναι να έρθει θα έρθει...Κ τελικά 1 μήνα μετά που πήγαινα στην ψυχολόγο...Δηλαδή 4 επισκέψεις έμαθα ότι είμαι εγκυος... Δυστυχώς κ ευτυχώς μαζί...Δεν μπορούν να μας καταλάβουν όσες δεν το έχουν βιώσει... ειδικά το να αποφασίσεις να τερματίσει μια εγκυμοσυνη  είναι δύσκολο κ πονάει πολύ...Γιατί το επιλεξαμε εμείς κ δεν τελείωσε από μόνη της,Όπως σε κάποιες άλλες περιπτώσεις... Δεν μετανιώνω για την επιλογή μου...Κ τον χρόνο πίσω να γύρναγα το ίδιο θα επέλεγα...είχα πει στην ψυχολόγο το ίδιο ότι τώρα θα το είχα... Στην ψυχολόγο πήγα ένα μήνα μετά από την πητ... Κ ξέρεις τι μου ειπε;;; Ναι θα το είχες...Όμως δεν θα ήταν ένα μωρό γερό όπως το θέλατε... οπότε αμέσως με επανέφερε στην επιλογή που έκανα που πίστευα κ πιστεύω ότι ήταν η σωστή... να είσαι σίγουρη ότι είσαι κοντά ...θα έρθει κ τα όνειρα σας θα πάρουν σάρκα κ οστά...αρκεί να το πιστέψετε κ θα πραγματοποιηθεί...!!!

[Ρέα.ρεακι]

Καλησπέρα κορίτσια.. είμαι καινούρια στην ομάδα έγινα μέλος γιατί η κολλητή και κουμπάρα μου έχει προβλημα. Με την εγκυμοσύνη. Και θέλουμε την γνώμη σας. 

Είναι στον 6ο μήνα. Πριν λίγες μέρες της ειπαν ότι το μωρό έχει δεξί αορτικο τόξο αντί για αριστερό και ότι κάποιες αρτιριεσ πάνε ανάποδα και ίσος να έχει και φυσιμα. Ο γιατρός σε αυτό το στάδιο της είπε εμεσα να διακοπεί η κύηση. Αυτά τα προβλήματα από μόνα τους από ότι φαίνεται είναι αντιμετώπισημα. Με βάση εναν άλλο γιατρο. (Συζητήσεις με αναπτηξηιολογο γυναικολόγο και παιδοκαρδιολογο )Έκανε όμως προ ημερών εξετάσεις για σύνδρομο μέσο αμνιοπαρακέντησης και της είπαν ότι μπορεί 50/50 να είναι οκ η να έχει σύνδρομο angelman έχει να κάνει με το χρωμόσωμα 15 και τις είπαν να διακόψει την κύηση και ότι το παιδί θα βγει με σχιζοφρένεια η με νοητικά πρόβληματα. Το ερώτημα της δίνουν 50/50 πηθανοτιτες τι θα κάνατε!?όσες είχατε παρόμοια εμπειρία τι κάνατε???σαν σύνδρομο δεν έχει μόνο αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να είναι ένα κατά τα άλλα υγηης παιδί και να έχει μόνο το θέμα στην καρδιά μπορεί να έχει αναπτυξιακό θέμα (κάτι που μέχρι τώρα δεν έχει φανεί)μπορεί να έχει ομιλιτικο η κινητηκο  πρόβλημα (κάτι που εγώ προσωπικά θεωρο ότι με την κατάλληλη στήριξη και βοήθεια φτιάχνει έως έναν βαθμό και ανάλογος με το πόσο βάρη περιστατικό είναι.) Ερωτήσεις 2 σε όσες έτυχε  κάτι παρόμοιο και κρατήσατε παιδί που σας έλεγαν ότι έχει σύνδρομο εντέλει το είχε ή ήταν μια χαρά το παιδάκι. 3ον οσες κανατε διακοπή κύησης από τον 5ο μήνα και έπειτα έγινε μέσο φαρμάκων /αποξεσεις ή σαν κανονική γέννα??

Συγνώμη αλλά ήταν όλα τόσο περίπλοκα και παράξενα και ο γιατρός γένικα δεν την ενημέρωσε για την διαδικασία εάν εντέλει πει το οκ για διακοπή . 

[Αννούλαααα]

15 ώρες πρίν, Ρέα.ρεακι είπε:

Καλησπέρα κορίτσια.. είμαι καινούρια στην ομάδα έγινα μέλος γιατί η κολλητή και κουμπάρα μου έχει προβλημα. Με την εγκυμοσύνη. Και θέλουμε την γνώμη σας. 

Είναι στον 6ο μήνα. Πριν λίγες μέρες της ειπαν ότι το μωρό έχει δεξί αορτικο τόξο αντί για αριστερό και ότι κάποιες αρτιριεσ πάνε ανάποδα και ίσος να έχει και φυσιμα. Ο γιατρός σε αυτό το στάδιο της είπε εμεσα να διακοπεί η κύηση. Αυτά τα προβλήματα από μόνα τους από ότι φαίνεται είναι αντιμετώπισημα. Με βάση εναν άλλο γιατρο. (Συζητήσεις με αναπτηξηιολογο γυναικολόγο και παιδοκαρδιολογο )Έκανε όμως προ ημερών εξετάσεις για σύνδρομο μέσο αμνιοπαρακέντησης και της είπαν ότι μπορεί 50/50 να είναι οκ η να έχει σύνδρομο angelman έχει να κάνει με το χρωμόσωμα 15 και τις είπαν να διακόψει την κύηση και ότι το παιδί θα βγει με σχιζοφρένεια η με νοητικά πρόβληματα. Το ερώτημα της δίνουν 50/50 πηθανοτιτες τι θα κάνατε!?όσες είχατε παρόμοια εμπειρία τι κάνατε???σαν σύνδρομο δεν έχει μόνο αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να είναι ένα κατά τα άλλα υγηης παιδί και να έχει μόνο το θέμα στην καρδιά μπορεί να έχει αναπτυξιακό θέμα (κάτι που μέχρι τώρα δεν έχει φανεί)μπορεί να έχει ομιλιτικο η κινητηκο  πρόβλημα (κάτι που εγώ προσωπικά θεωρο ότι με την κατάλληλη στήριξη και βοήθεια φτιάχνει έως έναν βαθμό και ανάλογος με το πόσο βάρη περιστατικό είναι.) Ερωτήσεις 2 σε όσες έτυχε  κάτι παρόμοιο και κρατήσατε παιδί που σας έλεγαν ότι έχει σύνδρομο εντέλει το είχε ή ήταν μια χαρά το παιδάκι. 3ον οσες κανατε διακοπή κύησης από τον 5ο μήνα και έπειτα έγινε μέσο φαρμάκων /αποξεσεις ή σαν κανονική γέννα??

Συγνώμη αλλά ήταν όλα τόσο περίπλοκα και παράξενα και ο γιατρός γένικα δεν την ενημέρωσε για την διαδικασία εάν εντέλει πει το οκ για διακοπή . 

Κοριτσι μου καλησπέρα...Η αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζω καθόλου το θέμα το συγκεκριμένο...σίγουρα αν καταλήξει σε διακοπη θα πάει με γέννα...Από τον 3ο μήνα κ μετά αυτή είναι η διαδικασία γιατί το μωράκι έχει μεγαλώσει αρκετά...Κατά την γνώμη μου η απόφαση πρέπει να παρθεί αποκλειστικά από το ζευγάρι γιατί αυτοί θα βαδίσουν σε όλο αυτό... εύχομαι ότι απόφαση πάρουν να είναι κ η σωστή για τους ίδιους κ για το μωράκι τους...

[Ρέα.ρεακι]

12 ώρες πρίν, Ροζακι είπε:

Κοριτσι μου καλησπέρα...Η αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζω καθόλου το θέμα το συγκεκριμένο...σίγουρα αν καταλήξει σε διακοπη θα πάει με γέννα...Από τον 3ο μήνα κ μετά αυτή είναι η διαδικασία γιατί το μωράκι έχει μεγαλώσει αρκετά...Κατά την γνώμη μου η απόφαση πρέπει να παρθεί αποκλειστικά από το ζευγάρι γιατί αυτοί θα βαδίσουν σε όλο αυτό... εύχομαι ότι απόφαση πάρουν να είναι κ η σωστή για τους ίδιους κ για το μωράκι τους...

Ευχαριστώ πολύ. Αχ ήλπιζα να εβρησκα άτομο που να του είχαν πει για το σύνδρομο η γενικά που να του είχαν πει ότι το παιδί είχε σύνδρομο ενώ τελεικα το παιδί να ήταν καλά σωματικά και ψυχικα. 

[Ρέα.ρεακι]

12 ώρες πρίν, Ροζακι είπε:

Κοριτσι μου καλησπέρα...Η αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζω καθόλου το θέμα το συγκεκριμένο...σίγουρα αν καταλήξει σε διακοπη θα πάει με γέννα...Από τον 3ο μήνα κ μετά αυτή είναι η διαδικασία γιατί το μωράκι έχει μεγαλώσει αρκετά...Κατά την γνώμη μου η απόφαση πρέπει να παρθεί αποκλειστικά από το ζευγάρι γιατί αυτοί θα βαδίσουν σε όλο αυτό... εύχομαι ότι απόφαση πάρουν να είναι κ η σωστή για τους ίδιους κ για το μωράκι τους...

Ρόζα εάν επιτρέπεται και εάν ξερεισ. Σε πιο οροημο στάδιο γίνετε άμβλωση με χαπη η με αποξεση σωστά??σε τόσο προχωρημένη εγκυμοσύνη της δίνουν κάτι και γεννιεται νεκρό???

[Αννούλαααα]

2 ώρες πρίν, Ρέα.ρεακι είπε:

Ρόζα εάν επιτρέπεται και εάν ξερεισ. Σε πιο οροημο στάδιο γίνετε άμβλωση με χαπη η με αποξεση σωστά??σε τόσο προχωρημένη εγκυμοσύνη της δίνουν κάτι και γεννιεται νεκρό???

Διακοπη κυησης με αποξεση γίνετε μέχρι την 12η με 13η βδομάδα το πολύ με χρήση χαπιών όπου ξεκινάει σαν αποβολή κ σε καθαρίζουν..Έτσι το κάναμε εμείς που προλάβαμε οριακά... Από εκεί κ μετά γίνεται με τοκετό...νομίζω ότι πάλι κάτι δίνουν για να πεθάνει το εμβρυακι όσο είναι στην κοιλιά...απαγορεύεται να γεννηθεί ζωντανό... δεν έχουν κανένα δικαίωμα να το σκοτώσουν αφου γεννηθεί...εμάς ήταν με down... Δεν γνωρίζω το χρωμόσωμα που λες τι επακόλουθα έχει στην ζωουλα του...

[Ρέα.ρεακι]

4 ώρες πρίν, Ροζακι είπε:

Διακοπη κυησης με αποξεση γίνετε μέχρι την 12η με 13η βδομάδα το πολύ με χρήση χαπιών όπου ξεκινάει σαν αποβολή κ σε καθαρίζουν..Έτσι το κάναμε εμείς που προλάβαμε οριακά... Από εκεί κ μετά γίνεται με τοκετό...νομίζω ότι πάλι κάτι δίνουν για να πεθάνει το εμβρυακι όσο είναι στην κοιλιά...απαγορεύεται να γεννηθεί ζωντανό... δεν έχουν κανένα δικαίωμα να το σκοτώσουν αφου γεννηθεί...εμάς ήταν με down... Δεν γνωρίζω το χρωμόσωμα που λες τι επακόλουθα έχει στην ζωουλα του...

Ok. Ευχαριστώ πολύ. 

[Ρέα.ρεακι]

5 ώρες πρίν, Ροζακι είπε:

Διακοπη κυησης με αποξεση γίνετε μέχρι την 12η με 13η βδομάδα το πολύ με χρήση χαπιών όπου ξεκινάει σαν αποβολή κ σε καθαρίζουν..Έτσι το κάναμε εμείς που προλάβαμε οριακά... Από εκεί κ μετά γίνεται με τοκετό...νομίζω ότι πάλι κάτι δίνουν για να πεθάνει το εμβρυακι όσο είναι στην κοιλιά...απαγορεύεται να γεννηθεί ζωντανό... δεν έχουν κανένα δικαίωμα να το σκοτώσουν αφου γεννηθεί...εμάς ήταν με down... Δεν γνωρίζω το χρωμόσωμα που λες τι επακόλουθα έχει στην ζωουλα του...

Έχει παρθεί η απόφαση.. :/ πιο πολύ ήθελα να άκουγα γνώμες μήπως υπήρχαν παρόμοιες εμπειρίες.. μήπως υπήρχαν ελπίδες... Ευχαριστώ και πάλι για της απάντησης ήταν πολύ βοηθητικές.. 

[SJGE]

On 23/5/2020 at 5:58 ΠΜ, Ρέα.ρεακι είπε:

Καλησπέρα κορίτσια.. είμαι καινούρια στην ομάδα έγινα μέλος γιατί η κολλητή και κουμπάρα μου έχει προβλημα. Με την εγκυμοσύνη. Και θέλουμε την γνώμη σας. 

Είναι στον 6ο μήνα. Πριν λίγες μέρες της ειπαν ότι το μωρό έχει δεξί αορτικο τόξο αντί για αριστερό και ότι κάποιες αρτιριεσ πάνε ανάποδα και ίσος να έχει και φυσιμα. Ο γιατρός σε αυτό το στάδιο της είπε εμεσα να διακοπεί η κύηση. Αυτά τα προβλήματα από μόνα τους από ότι φαίνεται είναι αντιμετώπισημα. Με βάση εναν άλλο γιατρο. (Συζητήσεις με αναπτηξηιολογο γυναικολόγο και παιδοκαρδιολογο )Έκανε όμως προ ημερών εξετάσεις για σύνδρομο μέσο αμνιοπαρακέντησης και της είπαν ότι μπορεί 50/50 να είναι οκ η να έχει σύνδρομο angelman έχει να κάνει με το χρωμόσωμα 15 και τις είπαν να διακόψει την κύηση και ότι το παιδί θα βγει με σχιζοφρένεια η με νοητικά πρόβληματα. Το ερώτημα της δίνουν 50/50 πηθανοτιτες τι θα κάνατε!?όσες είχατε παρόμοια εμπειρία τι κάνατε???σαν σύνδρομο δεν έχει μόνο αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να είναι ένα κατά τα άλλα υγηης παιδί και να έχει μόνο το θέμα στην καρδιά μπορεί να έχει αναπτυξιακό θέμα (κάτι που μέχρι τώρα δεν έχει φανεί)μπορεί να έχει ομιλιτικο η κινητηκο  πρόβλημα (κάτι που εγώ προσωπικά θεωρο ότι με την κατάλληλη στήριξη και βοήθεια φτιάχνει έως έναν βαθμό και ανάλογος με το πόσο βάρη περιστατικό είναι.) Ερωτήσεις 2 σε όσες έτυχε  κάτι παρόμοιο και κρατήσατε παιδί που σας έλεγαν ότι έχει σύνδρομο εντέλει το είχε ή ήταν μια χαρά το παιδάκι. 3ον οσες κανατε διακοπή κύησης από τον 5ο μήνα και έπειτα έγινε μέσο φαρμάκων /αποξεσεις ή σαν κανονική γέννα??

Συγνώμη αλλά ήταν όλα τόσο περίπλοκα και παράξενα και ο γιατρός γένικα δεν την ενημέρωσε για την διαδικασία εάν εντέλει πει το οκ για διακοπή . 

Καλησπέρα , 

εφοσον έκανε αμνιο η διάγνωση πρέπει να είναι ξεκάθαρη όχι πιθανότητες  , όντως στο χρωμόσωμα 15 οφείλεται το σύνδρομο που περιέγραψες. Πρέπει να μιλήσει με γενετιστή να πάρει συμβουλή , αυτό προτείνεται σε κάθε τέτοια παρόμοια διάγνωση. Μετά τη 14η εβδομάδα δυστυχώς η διακοπή πραγματοποιείται με πρόκληση τοκετού και γέννα. 
ευχομαι κάθε καλό για την φίλη σου

[Ρέα.ρεακι]

22 ώρες πρίν, geo81 είπε:

Καλησπέρα , 

εφοσον έκανε αμνιο η διάγνωση πρέπει να είναι ξεκάθαρη όχι πιθανότητες  , όντως στο χρωμόσωμα 15 οφείλεται το σύνδρομο που περιέγραψες. Πρέπει να μιλήσει με γενετιστή να πάρει συμβουλή , αυτό προτείνεται σε κάθε τέτοια παρόμοια διάγνωση. Μετά τη 14η εβδομάδα δυστυχώς η διακοπή πραγματοποιείται με πρόκληση τοκετού και γέννα. 
ευχομαι κάθε καλό για την φίλη σου

Λογικά πρέπει να τουσ είδε. Ήταν και εκείνο τόσο μπερδεμένη αυτές της μέρες δεν μου έλεγε πολλά. Τελεικα τερμάτισαν την κύηση δύστυχος όπως είπες. Με γέννα (καισαρική βέβαια)δεν ξέρω τι θα ήταν καλύτερο.  Από την μια λεσ μένει σημάδι και θυμάστε. Από την άλλη λες να πονάω να γεννάω και μετά τίποτα. Τι να πω.. διάλεξε ολική ναρκοση για να μην ακούει τίποτα. Και για να μην νιωθη. Ήταν η καλύτερη επιλογή γενηκα όπως το σκεφτόταν. 

Κορίτσια μου ευχαριστώ πολύ για της απάντησης σας. Ήταν πολυτιμες

[SJGE]

On 27/5/2020 at 12:24 ΠΜ, Ρέα.ρεακι είπε:

Λογικά πρέπει να τουσ είδε. Ήταν και εκείνο τόσο μπερδεμένη αυτές της μέρες δεν μου έλεγε πολλά. Τελεικα τερμάτισαν την κύηση δύστυχος όπως είπες. Με γέννα (καισαρική βέβαια)δεν ξέρω τι θα ήταν καλύτερο.  Από την μια λεσ μένει σημάδι και θυμάστε. Από την άλλη λες να πονάω να γεννάω και μετά τίποτα. Τι να πω.. διάλεξε ολική ναρκοση για να μην ακούει τίποτα. Και για να μην νιωθη. Ήταν η καλύτερη επιλογή γενηκα όπως το σκεφτόταν. 

Κορίτσια μου ευχαριστώ πολύ για της απάντησης σας. Ήταν πολυτιμες

Λυπάμαι πολύ , καμία γυναίκα δεν πρέπει να το περνάει αυτό. Μείνε δίπλα της άκουσε την θρήνησε μαζί της. Είναι σημαντικό να έχεις κάποιον να σε καταλαβαίνει αυτές τις στιγμές. Εγώ βρήκα μεγάλη υποστήριξη και αγάπη εδώ. Ακόμα θυμάμαι εκείνες τις μέρες που ψάχναμε μάταια να βρούμε απάντηση με γενετιστές και Ίντερνετ και τελικά πήραμε την απόφαση και εμείς να «ελευθερώσουμε« την κόρη μας. 

Κουραγιο δώσε της!

[Efee]

On 21/5/2020 at 7:36 ΜΜ, Ροζακι είπε:

Κοριτσι μου σε ευχαριστω πολυ για τις ευχές σου...να είσαι καλά κ σύντομα σου ευχομαι μεσα απο την καρδια μου να μάθεις τα ευχάριστα νεα για μια νεα εγκυμοσύνη....να εισαι σιγουρη θα ερθει κ αυτή την φορά θα πάνε όλα καλά...Εγώ έφτασα να πάω κ σε ψυχολόγο  με βοήθησε πολύ στο να προχωρήσω κ να το φυλάξω μέσα μου αυτό το πλασματάκι...Όμως η ζωή προχωράει...Πρέπει να προχωρήσει...αν νιώσεις την ανάγκη ότι θες βοήθεια κ δεν μπορείς να το διαχειριστείς μονη σου...Εγώ θα σου πρότεινα να πας.... εμένα μου έκανε πολύ καλό...τα έβγαλα όλα από μέσα μου... άρχισα να τα βλέπω λίγο διαφορετικά τα πράγματα...με έκανε να χαλαρώσω κ να βγάλω από το μυαλό μου μια καινούργια εγκυμοσυνη που είχε αρχίσει να μου γίνετε  εμμονή... οπότε χαλάρωσα κ είπα οταν ειναι να έρθει θα έρθει...Κ τελικά 1 μήνα μετά που πήγαινα στην ψυχολόγο...Δηλαδή 4 επισκέψεις έμαθα ότι είμαι εγκυος... Δυστυχώς κ ευτυχώς μαζί...Δεν μπορούν να μας καταλάβουν όσες δεν το έχουν βιώσει... ειδικά το να αποφασίσεις να τερματίσει μια εγκυμοσυνη  είναι δύσκολο κ πονάει πολύ...Γιατί το επιλεξαμε εμείς κ δεν τελείωσε από μόνη της,Όπως σε κάποιες άλλες περιπτώσεις... Δεν μετανιώνω για την επιλογή μου...Κ τον χρόνο πίσω να γύρναγα το ίδιο θα επέλεγα...είχα πει στην ψυχολόγο το ίδιο ότι τώρα θα το είχα... Στην ψυχολόγο πήγα ένα μήνα μετά από την πητ... Κ ξέρεις τι μου ειπε;;; Ναι θα το είχες...Όμως δεν θα ήταν ένα μωρό γερό όπως το θέλατε... οπότε αμέσως με επανέφερε στην επιλογή που έκανα που πίστευα κ πιστεύω ότι ήταν η σωστή... να είσαι σίγουρη ότι είσαι κοντά ...θα έρθει κ τα όνειρα σας θα πάρουν σάρκα κ οστά...αρκεί να το πιστέψετε κ θα πραγματοποιηθεί...!!!

@Ροζακι  Κοριτσι μου γλυκο.....

Το να γραψω εδω μεσα ηταν για μενα λυτρωση.... Με βοηθησατε παρα πολυ... Σας ευχαριστώ μεσα απο την καρδια μου... 

Ολα γίνονται για καποιο λογο.... Οσο και αν μας πονανε αυτες οι δυσκολες καταστασεις...

Ο Θεος ειναι ομως Μεγαλος.. 

Ευχομαι ολοψυχα τα καλυτερα σε ολες τις κοπελες και να υπαρχει παντοτε αυτη η στηριξη που εμενα προσωπικα με βοηθησε να ανασανω και να αρχιζω να μπορω να ξαναβρισκω τον εαυτο μου.. 

 

 

 

 

 

[Eirini30]

Καλημέρα σας

Δύο μήνες μετά την διακοπή της εγκυμοσύνης μου αποφάσισα να γράψω και εγώ την δική μου ιστορία, πέντε μήνες μετά απ' τον γάμο μας αποφασίσαμε με τον σύζυγό μου πως είχε έρθει η ώρα να γίνουμε γονείς,το θαύμα έγινε την πρώτη μέρα που το αποφασίσαμε,μετά από 5 μέρες καθυστέρησης κάνω το τεστ και θετικό πόσο τυχεροί ήμασταν,απ' την πρώτη μέρα όλα ήταν τέλεια εξετάσεις, καθημερινότητα ,όλοι καμαρωναν για την τέλεια εγκυμοσύνη μου,κάνουμε αυχενική όλα τέλεια μετά σκέφτεσαι τι μπορεί να πάει στραβά...μετά την 20η βδομαδα άρχισα να νιώθω το κοριτσάκι μου όλο και πιο συχνά και φτάνουμε στην β επιπέδου ξεκινάει τις μετρήσεις και ξαφνικά βλάβη στην καρδιά, ανεπάρκεια αορτής ακολούθησαν δέκα μέρες με επισκέψεις σε νεογνο-καρδιοχειρουργους,επιπλέον εξετάσεις,στείλαμε τις εξετάσεις μέχρι και Αμερική η απάντηση :τραβηξατε λαχνό τυχαίο γεγονός 0.02% πιθανοτητες,η λύση απ' όλους διακοπή έτσι 30/4 ελευθερωσαμε το κοριτσάκι μας,σωματικός και ψυχικός πόνος τεράστιος που δεν είχα νιώσει μέχρι σήμερα.καμια γυναίκα και κανένα ζευγάρι δεν αξίζει να το περνάει αυτό.ολες οι μανουλες να χαίρονται τα παιδάκια τους και όσες δεν έχουμε γίνει ακόμα σύντομα να έχουμε υγιή μωράκια στις αγκαλιές μας

[SJGE]

On 29/6/2020 at 2:50 ΜΜ, Eirini30 είπε:

Καλημέρα σας

Δύο μήνες μετά την διακοπή της εγκυμοσύνης μου αποφάσισα να γράψω και εγώ την δική μου ιστορία, πέντε μήνες μετά απ' τον γάμο μας αποφασίσαμε με τον σύζυγό μου πως είχε έρθει η ώρα να γίνουμε γονείς,το θαύμα έγινε την πρώτη μέρα που το αποφασίσαμε,μετά από 5 μέρες καθυστέρησης κάνω το τεστ και θετικό πόσο τυχεροί ήμασταν,απ' την πρώτη μέρα όλα ήταν τέλεια εξετάσεις, καθημερινότητα ,όλοι καμαρωναν για την τέλεια εγκυμοσύνη μου,κάνουμε αυχενική όλα τέλεια μετά σκέφτεσαι τι μπορεί να πάει στραβά...μετά την 20η βδομαδα άρχισα να νιώθω το κοριτσάκι μου όλο και πιο συχνά και φτάνουμε στην β επιπέδου ξεκινάει τις μετρήσεις και ξαφνικά βλάβη στην καρδιά, ανεπάρκεια αορτής ακολούθησαν δέκα μέρες με επισκέψεις σε νεογνο-καρδιοχειρουργους,επιπλέον εξετάσεις,στείλαμε τις εξετάσεις μέχρι και Αμερική η απάντηση :τραβηξατε λαχνό τυχαίο γεγονός 0.02% πιθανοτητες,η λύση απ' όλους διακοπή έτσι 30/4 ελευθερωσαμε το κοριτσάκι μας,σωματικός και ψυχικός πόνος τεράστιος που δεν είχα νιώσει μέχρι σήμερα.καμια γυναίκα και κανένα ζευγάρι δεν αξίζει να το περνάει αυτό.ολες οι μανουλες να χαίρονται τα παιδάκια τους και όσες δεν έχουμε γίνει ακόμα σύντομα να έχουμε υγιή μωράκια στις αγκαλιές μας

Κορίτσι μου λυπάμαι τόσο πολύ για την απώλεια σου... κάθε φορά που διαβάζω και μια νέα ιστορία εδώ σφίγγεται η καρδιά μου. Ξέρω πως νιώθεις , τράβηξες τον πρώτο λαχνό της κακοτυχίας δυστυχώς.. το κοριτσάκι σου όμως έζησε μέσα σου παρολες τις δυσκολίες της υπέροχα, ένιωσε τη μανούλα της, γιατί έγινες μανούλα, απλά την απελευθέρωσες από τα δεινά που θα έρχονταν μετά την γέννηση της... πήρατε τη σωστή απόφαση κορίτσι μου. Είναι τρομερά άδικο αυτό που συνεβει, Τις επόμενες  μέρες, μήνες χρόνια, Ο πόνος  το πένθος σου θα περάσει από διαφορά στάδια ... καθόλου εύκολα θα έλεγα αλλά και πάλι θα σταθείτε στα πόδια σας και στο τέλος όλα θα πάνε καλά και θα γεμίσει η αγκαλιά σας! Αγκαλιαστείτε κλάψτε μαζί όπως σας έρθει όπως σας βγει... κάνε ότι νιώθεις... δεν υπάρχουν πρέπει δεν υπάρχουν μη σε τέτοιες καταστάσεις ... όλα είναι θεμιτά ... και ότι θες θα είμαστε εδώ !!! Και μην ξεχνάς έχεις γίνει μανούλα... απλά το παιδάκι σου είναι μέσα στη ψυχή σου!

[Katioula35]

Καλησπέρα σας και από εμένα. Δυστυχώς πριν μια εβδομάδα έκανα απόξεση λόγω μεσογειακής αναιμίας. Είναι η τέταρτη εγκυμοσύνη μου και δυστυχώς η δεύτερη απόξεση. Η πρώτη εγκυμοσύνη ήταν αυτόματη αποβολή. Η δεύτερη εγκυμοσύνη ήταν πρόκληση τοκετού λόγω Μ.Α. Η τρίτη εγκυμοσύνη και τυχερή επιτέλους γεννήθηκε πρόωρα το αγοράκι μου. Μετά από 4 χρόνια αποφασίσαμε να κάνουμε ένα δεύτερο παιδάκι και να αφήσουμε πίσω όλα τα άγχη και τους φόβους μας. Δυστυχώς όμως πάλι απόξεση για Μ.Α. Τώρα προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια μου. . Αλλά έχω μεγάλο φόβο για το μέλλον. Θέλουμε πολύ ένα δεύτερο παιδάκι. Αλλά δεν μπορώ να το ξαναζήσω όλο αυτό. Σκέφτομαι για εξωσωματική γονιμοποίηση με προεμφυτευτικο έλεγχο αλλά δεν έχω την υποστήριξη του άντρα μου αλλά ούτε και της υπόλοιπης οικογένεια μου. Νιώθω πολύ μόνη και χαμένη αυτή την στιγμή. Συγγνώμη για το μεγάλο μήνυμα. 

 

[ninaki80]

On 31/12/2020 at 12:00 ΠΜ, Katioula35 είπε:

Καλησπέρα σας και από εμένα. Δυστυχώς πριν μια εβδομάδα έκανα απόξεση λόγω μεσογειακής αναιμίας. Είναι η τέταρτη εγκυμοσύνη μου και δυστυχώς η δεύτερη απόξεση. Η πρώτη εγκυμοσύνη ήταν αυτόματη αποβολή. Η δεύτερη εγκυμοσύνη ήταν πρόκληση τοκετού λόγω Μ.Α. Η τρίτη εγκυμοσύνη και τυχερή επιτέλους γεννήθηκε πρόωρα το αγοράκι μου. Μετά από 4 χρόνια αποφασίσαμε να κάνουμε ένα δεύτερο παιδάκι και να αφήσουμε πίσω όλα τα άγχη και τους φόβους μας. Δυστυχώς όμως πάλι απόξεση για Μ.Α. Τώρα προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια μου. . Αλλά έχω μεγάλο φόβο για το μέλλον. Θέλουμε πολύ ένα δεύτερο παιδάκι. Αλλά δεν μπορώ να το ξαναζήσω όλο αυτό. Σκέφτομαι για εξωσωματική γονιμοποίηση με προεμφυτευτικο έλεγχο αλλά δεν έχω την υποστήριξη του άντρα μου αλλά ούτε και της υπόλοιπης οικογένεια μου. Νιώθω πολύ μόνη και χαμένη αυτή την στιγμή. Συγγνώμη για το μεγάλο μήνυμα. 

 

κοριτσι μου δυστηχως πολυ σκληρο ολο αυτο . τωρα αν θελεις κ αλλο παιδακι δυστηχως οι πιθανοτητες ειναι αμειληκτες να ξαναγινει το ιδιο... βασικα παιζεις ρουλετα . ηρεμησε κ οταν τα βλεπεις ολα πιο ξεκαθαρα αποφασιστε. προσπαθησε να ενημερωθεις για την διαδικασια της εξωσωματικης καλητερα κ να ενημερωσεις κ τον συζηγο σου . πολλοι φοβουνται χωρις να εχουν ιδεα την διαδικασια κ φανταζονται διαφορα . επισης μπορεις να την κανεις σε δημοσιο νοσοκομειο με ελαχιστα εξοδα. 

[Adios amigos]

On 31/12/2020 at 12:00 ΠΜ, Katioula35 είπε:

Καλησπέρα σας και από εμένα. Δυστυχώς πριν μια εβδομάδα έκανα απόξεση λόγω μεσογειακής αναιμίας. Είναι η τέταρτη εγκυμοσύνη μου και δυστυχώς η δεύτερη απόξεση. Η πρώτη εγκυμοσύνη ήταν αυτόματη αποβολή. Η δεύτερη εγκυμοσύνη ήταν πρόκληση τοκετού λόγω Μ.Α. Η τρίτη εγκυμοσύνη και τυχερή επιτέλους γεννήθηκε πρόωρα το αγοράκι μου. Μετά από 4 χρόνια αποφασίσαμε να κάνουμε ένα δεύτερο παιδάκι και να αφήσουμε πίσω όλα τα άγχη και τους φόβους μας. Δυστυχώς όμως πάλι απόξεση για Μ.Α. Τώρα προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια μου. . Αλλά έχω μεγάλο φόβο για το μέλλον. Θέλουμε πολύ ένα δεύτερο παιδάκι. Αλλά δεν μπορώ να το ξαναζήσω όλο αυτό. Σκέφτομαι για εξωσωματική γονιμοποίηση με προεμφυτευτικο έλεγχο αλλά δεν έχω την υποστήριξη του άντρα μου αλλά ούτε και της υπόλοιπης οικογένεια μου. Νιώθω πολύ μόνη και χαμένη αυτή την στιγμή. Συγγνώμη για το μεγάλο μήνυμα. 

 

Λυπάμαι πολύ. Είναι πολύ δυσάρεστο να ξεκινάς μια εγκυμοσύνη, να κάνεις όνειρα και ξαφνικά να βρίσκεσαι πάλι στην αρχή. Σίγουρα ο προεμφυτευτικος είναι η καλύτερη επιλογή στην περίπτωσή σας. Στο δημόσιο νοσοκομείο μια ενδεικτική τιμή είναι 600 ευρώ, τουλάχιστον εκεί που είχα ρωτήσει εγώ. Εάν είσαι σε μεγάλο αστικό κέντρο μπορείς να πάρεις τηλ σε όσα νοσοκομεία προσφέρουν εξωσωματική, και να κλείσεις ραντεβού σε αυτό που έχει πιο σύντομα δυνατότητα να σε δεχτεί.

Εφ όσων αυτό είναι που επιθυμείς, να το εκφράσεις στους δικούς σου ανθρώπους. Η μητρότητα αφορά πρώτα απ' όλα εσένα

 Το δικό σου σώμα θα καταπονηθεί με θεραπείες, εξετάσεις και ορμόνες, εσύ θα περάσεις εγκυμοσύνη και τοκετό. Είναι επιθυμία σου και εφ' όσων από κοινού επιθυμείτε ένα παιδί με τον άντρα σου, καλό θα είναι να γνωρίζει τα συναισθήματα σου και να τα αναλογιστεί. 

Επεξεργάστηκαν 3 Ιανουαρίου,2021 by jellyfishch