Το παιδί μου δεν θέλει να πάει παιδικό

[alvadi]

Έχουμε ξεκινήσει από την περασμένη εβδομάδα που δεν θέλει να ντυθεί.!

 

Την Δευτέρα πάλι τα ίδια, τον έστειλα στο παιδικό με τις πυτζάμες γιατί δεν ήθελε να φορέσει με τίποτα ρούχα! Την Δευτέρα το βράδυ κοιμήθηκε με τα ρούχα του και έτσι εχθές δεν είχαμε πρόβλημα!

 

Σήμερα όμως έπρεπε να τον ντύσω και πάλι δεν καθόταν! Μου είπε ότι θέλω να κάτσω σπίτι μου μαμά. Του εξήγησα ότι όλοι πάμε στη δουλειά και στο σχολείο και στο σπίτι δεν θα είναι κανείς! Δεν μπορούσε να το καταλάβει ή μάλλον δεν ήθελε. Τον ρώτησα αν αγαπάει την δασκάλα του στο παιδικο και μου απάντησε θετικά αλλά δεν θέλει να παει σχολείο.

Μίλησα με την δασκάλα του και μου είπε ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, ούτε παραπονιέται, ούτε έχει μαλώσει με κανένα παιδάκι.

Στον παιδικό μπορώ να μπω οποιαδήποτε ώρα θέλω μέσα, δεν λένε τίποτα οι δασκάλες...

 

Σήμερα σκέφτομαι να τον βάλω για ύπνο με τα ρούχα που είναι να πάει αύριο σχολείο. Αλλά σίγουρα δεν είναι αυτή η λύση δεν θέλω να μάθει να κοιμάται με τα ρούχα! Τι να κάνω;

[Μαρια Στυλιανακη]

δώσε του έλεγχο σε όλα τα υπολοιπα εκτός απο αυτό (το οτι δεν θέλει να παει παιδικό)

 

πχ

"οταν θέλεις κατι πολυ, και μου το ζητάς ευγενικα , οταν μπορώ το κάνουμε.

δηλ.

είδες που χτές σου άρεσαν οι πιτζάμες και δεν ήθελες να τις βγάλεις? πήγες με τις πιτζάμες στο σχολείο ! σου άρεσε?

τι αλλο θέλεις να παρεις μαζι στο σχολείο σήμερα κτλ?"

 

αν σου ζητήσει κάτι περιεργο μην είσαι αμέσως αρνητική, αλλά σιγά σιγά εξήγησε τι μπορείς να κανεις και τι όχι. (φέρε του το δηλαδή με τρόπο).

 

πάντως το να πάει μερικές φορές στο σχολείο με τις πιτζάμες, παιδί είναι,

αν το θέλει τόσο πολυ, δεν είναι τραγικό .

 

είναι η φάση που περνούν σε αυτή την ηλικία που θέλουν να έχουν τον έλεγχο των πραγμάτων.

Όλα τα παιδιά θα σηκωθούν κάποια στιγμή και θα πουν αυτό το πράγμα, δεν είναι κάτι ανησυχητικό.

Ψάρεψέ τον να δείς αν είναι κατι άλλο (σε σχέση με φίλους του, αν είναι ολα οκ ) για να είσαι σίγουρη ότι όλα είναι οκ..

 

για το θέμα της πιτζάμας, συζήτα λίγο τι του είπαν οι υπόλοιποι οταν ήρθε με την πιτζάμα.

τον αποδοκίμασαν? (και λειτουργησε σαν αποτροπή για να μην το ξανακάνει ?)

δεν τον ενδιέφερε αν τον αποδοκίμασαν (πολύ θετικό!) και για αυτό θέλει να ξαναπάει ( αρνητικό κομμάτι του θετικού ) μιας και του αρέσει η πιτζάμα.

 

δες λίγο τι θα σου πει για αυτό, και πράττεις ανάλογα. μην εισαι αυστηρή με αυτό πάντως.

υπάρχουν παιδιά που για ένα διάστημα πχ εκτός καρναβαλιού, θέλουν να φορούν μια στολή πχ spiderman ! (έχει τύχει για μια δυο εβδομάδες αυτό).

Έχει σχέση πολύ με την αυτοεικόνα,

η οποία έχουν και την οποία δημιουργούν προς τα έξω.

είναι καλό να έχουν την ελευθερία να την διαχειρίζονται αλλά και να πειραματιστούν με αυτό, και τον αντίκτυπο που έχει η εικόνα του εαυτού τους, στο περιβάλλον.

είναι και ένα πείραμα δηλαδή. τι θα συμβεί? αν? ...

 

εκεί χρειάζονται και υποστήριξη ειδικά εάν πχ αντιμετώπισαν χλευασμό ή αποδοκιμασίες και στεναχωρήθηκαν για αυτό.

εκεί δεν θα είναι θετικό πχ, κάποιος να το χρησιμοποιήσει αυτό για να αποτρέψει το παιδί να το ξανακάνει. (γιατί δίνει έτσι βάρος υπερβολικό στην γνώμη των άλλων)

η αυτοεικόνα είναι κάτι που τα παιδιά είναι υγιες να την διαμορφώνουν ανάλογα με τις δικές τους επιθυμίες και όχι σύμφωνα με των αλλωνών.

 

Η κοινωνική συνείδηση, είναι κάτι που μετά μεγαλώνοντας απο μόνα τους αναπτύσσουν και θα θέλουν να ακολουθούν.

Σε αυτή την ηλικία όμως ακόμα η κοινωνική συνείδηση, δεν είναι ακόμα ανεπτυγμένη,(λογικό γιατί ακόμα δεν είναι και αναγκαία)

πρώτιστες ανάγκες ανάμεσα σε άλλες, είναι αρκετά η δυνατότητα ελέγχου των καταστάσεων, και η ανεμπόδιστη δημιουργία της αυτοεικόνας τους,

 

-με λίγα λόγια, μετράει πολύ αυτή η διαδικασία,

ενώ το αποτέλεσμα δεν προκαλεί κάποιο πρόβλημα παιδαγωγικό εάν έχει προέλθει απο επιθυμία του ίδιου του παιδιού.

[Μαρια Στυλιανακη]

η αυτοεικόνα εχει άμεση σχέση με την αυτοεκτιμηση και αυτοπεποίθηση ε ?

[alvadi]

Μαρία σ'ευχαριστώ για την άμεση απάντηση!

 

Στο κτίριο που είναι ο Βασιλάκης τα παιδιά δεν ξεπερνούν την ηλικία των 2,5 ετών και έτσι δεν πολυέδωσαν σημασία στην ένδυση του Βασίλη!

 

Σήμερα μόλις τον ξύπνησα, του έδωσα το γάλα και πριν το καταλάβει καλά καλά τον είχα αλλάξει -βέβαια στο παντελόνι μου τσίνισε- του έβαλα το λερωμένο που ήθελε και φύγαμε μέσα στη καλά χαρά για τον παιδικό. Στη δασκάλα του πάντως κάθεται και τον ντύνει χωρίς πρόβλημα και έτσι του έστειλα και ένα καθαρό παντελόνι να φορέσει!

 

Γενικώς βέβαια για να πάμε παιδικό κουβαλάει διάφορα από το σπίτι, από αυτοκινητάκια μέχρι και κουτάλες μαγειρικής. Δεν του το έχω απαγορέψει, του τα παίρνουν οι δασκάλες στο παιδικό και τα βάζουν στη τσάντα του!

Τώρα όσον αφορά τους φίλους, τον ρώτησα για τα παιδάκια και μου είπε ότι τα αγαπάει όλα....άβυσσος η ψυχή του Βασίλη.......

[dora]

Χαχα Παμ, μου θυμιζει ενα κοριτσακι που ερχοταν καθε πρωι ξεμαλλιασμενο.. Δεν ηθελε με τιποτα να την χτενισει η μανα της στο σπιτι.. Και αν καταφερνει να τη χτενισει, τραβουσε τα μαλλια της και ξεμαλλιαζοταν..

Με τον καιρο καταλαβαμε οτι απλα ηθελε να την χτενιζω εγω....

Μηπως θελει να τον ντυνει η δασκαλα του? Ισως γιατι ετσι μολις παει στο σχολειο, θα σχοληθει λιγο περισσοτερο με αυτον, απ΄οτι με τα αλλα παιδακια

[Μαρια Στυλιανακη]

ναι πολύ σωστό αυτό dora ! συμβαίνει και αυτό

είναι πολύ καλό, δείχνει ότι θέλει το δέσιμο με την δασκάλα και ότι την θεωρεί σύμμαχο! ότι καλύτερο.

[alvadi]

Dora ναι μάλλον έχεις δίκιο γιατί οτιδήποτε δε δέχεται να φορέσει στο σπίτι (καινούρια παπούτσια, ρούχα) κάθεται και του το φοράει η δασκάλα του! Ακόμα και τα νύχια πολλές φορές του τα κόβει η δασκάλα!

[zwaki28]

Στεναχωρέθηκα πάλι πρωί πρωί! είναι η τρίτη εβδομάδα που πάει παιδικό και ενώ τις προγούμενες 2 ήταν το καλό και άξιο παληκάρι που συμμετείχε σε όλα και ήταν υπάκουο τώρα δε θέλει να πάει καν σχολείο! Με το που ξυπνάει τρέχει στο δωμάτιο του να παίξει με τα παιχνίδια και μόλις πάω να τον αλλάξω "όχι σχολείο, σπίτι παίξει μαμά παιχνίδια μου!" γιατί πουλάκι μου δε σου αρέσει το σχολείο; "όχι εν αρέσει", σε πείραξε κάποιο παιδάκι 'ναι", μαλώνει η δασκάλα; "ναι", "μετά σχολείο!!" το μετά είναι το ποτέ! Και εγώ αρχίζω το καλόπιασμα και είναι ωράια στο παιδικό και αν σε πειράξει κάποιος θα το πεις στη δασκάλα σου και στη μαμά και να έρθεις μετά να μου πείς τι τραγουδάκια είπαμε κλπ. Ακόμα και έξω απο το σχολείο με κοιτούσε με εκείνα τα ματάκια "πάμε πάρουμε κολούρι μαμά, τότα (βόλτα) όχι σχολείο μετα!" έτοιμη ήμουν αλλά δε λύγισα, το άντεξα κ αυτό. Υποθέτω πως έιναι στη φάση που αντιλαμβάνεται οτι ο παιδικός είναι πια η καθημερινή του ρουτίνα μακριά απο μας τα πρωινά και αυτό δε του αρέσει καθόλου. Αλλά δε ξέρω και τι πρέπει να κάνω για να το βοηθήσω να το αποδεχτεί... το λυπάμαι μορε! help μανούλες καμιά ιδέα!

[sofi@p]

Στεναχωρέθηκα πάλι πρωί πρωί! είναι η τρίτη εβδομάδα που πάει παιδικό και ενώ τις προγούμενες 2 ήταν το καλό και άξιο παληκάρι που συμμετείχε σε όλα και ήταν υπάκουο τώρα δε θέλει να πάει καν σχολείο! Με το που ξυπνάει τρέχει στο δωμάτιο του να παίξει με τα παιχνίδια και μόλις πάω να τον αλλάξω "όχι σχολείο, σπίτι παίξει μαμά παιχνίδια μου!" γιατί πουλάκι μου δε σου αρέσει το σχολείο; "όχι εν αρέσει", σε πείραξε κάποιο παιδάκι 'ναι", μαλώνει η δασκάλα; "ναι", "μετά σχολείο!!" το μετά είναι το ποτέ! Και εγώ αρχίζω το καλόπιασμα και είναι ωράια στο παιδικό και αν σε πειράξει κάποιος θα το πεις στη δασκάλα σου και στη μαμά και να έρθεις μετά να μου πείς τι τραγουδάκια είπαμε κλπ. Ακόμα και έξω απο το σχολείο με κοιτούσε με εκείνα τα ματάκια "πάμε πάρουμε κολούρι μαμά, τότα (βόλτα) όχι σχολείο μετα!" έτοιμη ήμουν αλλά δε λύγισα, το άντεξα κ αυτό. Υποθέτω πως έιναι στη φάση που αντιλαμβάνεται οτι ο παιδικός είναι πια η καθημερινή του ρουτίνα μακριά απο μας τα πρωινά και αυτό δε του αρέσει καθόλου. Αλλά δε ξέρω και τι πρέπει να κάνω για να το βοηθήσω να το αποδεχτεί... το λυπάμαι μορε! help μανούλες καμιά ιδέα!

υπομονή, ο δικός μου έκανε πολύ χειρότερα (τον έστειλα στα 2). έκλαιγε κάθε πρωί κι έκανε εμετό. του έβαζα το γάλα να το πίνει στο σχολείο μόλις ηρεμούσε. αφού ξεπεράσαμε αυτή τη φάση, άρχισε να μου λέει ότι η δασκάλα ήταν κακιά και τον χτυπούσε. μετά τον χτυπούσε ο οδηγός, ο φίλος του ο Νικόλας και στο τέλος ακόμα κι ο αρακάς!!!! ε, αφού είδε ότι ήμουν ακλόνητη (η ψυχή μου το ήξερε...) το πήρε πια απόφαση. φέτος είναι μια χαρά, έκανε και φίλους, βρήκε και κοπέλα να παντρευτεί και μόλις ανοίγει η πόρτα του σχολικού φωνάζει με όλη του τη δύναμη...ΚΑΛΗΜΕΡΑΑΑΑΑΑΑ.

εννοείται, ότι του μιλούσα συνέχεια θετικά για το σχολείο (πόσα πράγματα μαθαίνουμε και πόσο μου άρεσε κι εμένα και πόσο μου λείπει), του εξηγούσα ότι όπως οι γονείς πάνε στη δουλειά, έτσι και η δουλειά των παιδιών είναι να πηγαίνουν σχολείο, του έδειχνα φωτό από τότε που πήγαινα εγώ σχολείο κλπ κλπ.

ελπίζω με τη μικρή μου να μην έχουμε τα ίδια...

[kardoulini]

Καλημέρα....είχα ακριβώς το ίδιο πρόβλημα και θα σου πω τι με συμβούλεψε η παιδοψυχολόγος του παιδικου σταθμου.....

 

ότι σε αυτη την ηλικία δεν μπορούν να καταλάβουν τα πρέπει ....και το χειρότερο είναι να καθόμαστε με τις ΄ωρες να τους εξηγούμε.....γιατι όσο λέει το συζητάς και περνάει η ώρα στο μυαλό του νομίζει ότι μπορεί τελικά να σε μεταπείσει....

 

Το σωστοτερο είναι γλυκα - κοφτα .....τωρα πρεπει να παμε στο σχολειο....και τέλος....οχι η μαμα πρεπει να παει στη δουλεια....τι ωραια που θα περασεις .....και αλλα τέτοια που λέμε όλες οι μανουλες.

 

Επίσης μου είπε κάτι και είχε δίκιο.....συνηθως την αφηνω στο σχολειο και εξαφανιζομαι ....και ποτε δεν κλαιει...αλλα καμια φορα πιανω την κουβεντα με την δασκαλα της....ε τότε αρχιζει δεν θελω να μεινω...παρε μαζι και αλλα τετοια.....γιατι προφανως σου λεει ...μπορει και να την πεισω.

 

Για ολα υπάρχει κόλπο....σε εμας επιασε παντως

[alcyon]

Κορίτσια... είναι κοντά στο τέλος της "σχολικής χρονιάς"....

Τα παιδιά κουράζονται... από τις δεδομένες ρουτίνες.

Ο καιρός έχει αλλάξει, θέλουν να προσαρμοστούν σε αυτόν ... βόλτες, έξοδοι, παιχνίδι, ζωηράδα... κι εμείς συνεχίζουμε τη ρουτίνα.

Σχεδόν όοοοοολα τα παιδιά... μικρά και μεγάλα... περνάνε αυτή τη φάση "βαρεμάρας" λόγω κούρασης από τη ρουτίνα.

 

edit:. ... ουπς... νόμιζα πως είναι όλη τη χρονιά... (Αυτό που αναφέρω, αφορά τα παιδιά που πάνε όλη τη χρονιά παιδικό). Στην περίπτωσή σου ... είναι άλλο. Σορρυ!

[Aeriko]

Αλλά δε ξέρω και τι πρέπει να κάνω για να το βοηθήσω να το αποδεχτεί... το λυπάμαι μορε! help μανούλες καμιά ιδέα!

 

Να το αποδεχτείς εσύ! Μόνο με αυτό θα μπορείς να τον βοηθήσεις. Και στο λέω ως παθούσα. Επί 6 μήνες κάθε πρωί είχαμε την ίδια ιστορία. 'δεν θέλω' και εγώ να εξηγώ συνεχώς τα ίδια και τα ίδια. Κάθε πρωί ξεκινάγαμε με χαρά και την ώρα που την άφηνα στην πόρτα είχαμε κλάματα και γάτζωμα πάνω μου! Κομμάτια η μαμά μέσα της αλλά απέξω (έτσι νόμιζα) βράχος... ναι καλά... μόλις ΕΓΩ συνειδητοποίησα ότι είναι ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ και ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή ως οικογένεια τότε ηρέμησε και η μικρή

 

Στα δικά σου συναισθήματα εστίασε και να δεις που όταν σταματήσεις να είσαι στο 'τσακ να υποκύψεις' θα πάει καλύτερα και το μικρούλι σου. Καλή επιτυχία!

[ελενανικολ]

εμενα το αγορακι μου πηγαινε βρεφικο μωρο και για λιγους μηνες οταν δε δουλευα τον ειχα σπιτι, τον ξαναπηγα στα δυο, οταν ξαναεπιασα δουλεια και δεν ηθελε μετα απο την πρωτη μερα με τιποτα να μπει μεσα , τον τραβουσα κυριολεκτικα απο την αγκαλια μου, αρχισε να με βαραει και σε συζητηση με τις δασκαλες μου ειπαν οχι δεν το εχει πειραξει καποιο παιδακι , μονο του παιρνουν τα παιχνιδακια τα πιο μεγαλα, που με χτυπαει ειπαν οτι ειναι η αντιδραση σε μενα , επειδη τον αφηνω και επειδη δεν ηθελε να παιζει με αλλα παιδακια μου ειπαν οτι αυτη ειναι η αμυνα του.. τωρα??? ειναι μια χαρα, με χαιρεταει οταν τον αφηνω, τρεις μηνες μετα η δεν μου δινει καθοοοολου σημασια!!!τρεχει να παιξει!

θελω να πω μαλλον τα παιδακια θελουν υπομονη και επιμοη μονο που ο γιο ςμου δεν καθεται να του μιλησω να του εξηγησω καποια πραγματα , μηπως ειναι μικρος ακομα η εγω εχω αργησει να του εξηγω? του μιλουσα οπαντα, απλα δεν τον μαλωνα, δεν θεωρουσα οτι εκανε κατι ακακο, τωρα που μεγαλωνει και ζωηρευει δεν με αξουει τοσο..

το αν το στειλεις με τις πιτζαμε ςειναι χαριστωμενο, αλλα μπορεις αν ασπουμε εχει αυτοκινητακια η πιτζαμα να του δειξεις μια μπλουζα που εχει αυτοκινητακια ισως να δεκτει να τη φορεσει.

[PEPI1979]

Εμείς ξεκινήσαμε εδώ και ένα μήνα, είμαστε 2,5 ετων...κάθε μα καθε μερα κλαει ότι δεν θελει να παει στον παιδικό..όλο το πρωι μουρμουραει και όλο το βραδυ πριν κοιμηθεί....δεν θέλω να πάω αυριο σχολείο ....

Εγώ στην αρχή είμαι ήρεμη , την ρωτάω γιατί δεν θες να πας κτλ..μετά εξαντλειται η υπομονή μου όμως...και της λεω πιο εντονα ότι θα παει, εκεινη κλαιει.Ως τωρα είχαμε μια κυρία που ηταν μαζί της στο σπίτι...Τι αλλο μπορώ να κάνω..?Πόσο ηρεμία να έχω και πως να την αποκτησω?Οταν πηγαίνω να την πάρω είναι μια χαρά, το βραδυ παλι δεν θελει να παει.....

[Daphne-]

Εμείς ξεκινήσαμε εδώ και ένα μήνα, είμαστε 2,5 ετων...κάθε μα καθε μερα κλαει ότι δεν θελει να παει στον παιδικό..όλο το πρωι μουρμουραει και όλο το βραδυ πριν κοιμηθεί....δεν θέλω να πάω αυριο σχολείο ....

Εγώ στην αρχή είμαι ήρεμη , την ρωτάω γιατί δεν θες να πας κτλ..μετά εξαντλειται η υπομονή μου όμως...και της λεω πιο εντονα ότι θα παει, εκεινη κλαιει.Ως τωρα είχαμε μια κυρία που ηταν μαζί της στο σπίτι...Τι αλλο μπορώ να κάνω..?Πόσο ηρεμία να έχω και πως να την αποκτησω?Οταν πηγαίνω να την πάρω είναι μια χαρά, το βραδυ παλι δεν θελει να παει.....

Το ότι ειναι μια χαρά στο γυρσμό, σημαίνει ότι πέρασε καλά.

Οπότε πες της και απέδειξε της ότι θα πηγαίνει σχολείο και ότι το θέμα είναι αδιαπραγμάτευτο.

Ταυτόχρονα όμως μπορείς να συμπαρασταθείς και να ακούσεις τη στεναχώρια της και τις ανησυχίες της, χωρίς να θυμώνεις. 2,1/2 χρονών είναι μικρούλα, μπαίνει πρώτη φορά σε χώρο με ομάδα, οπότε έχει τα δίκια της...

[PEPI1979]

Την δικαιολογώ απόλυτα και έχω και τυψεις που δεν ειχα εν μερη την οικονομικη δυνατότητα να την κρατησω σπιτι πιο πολυ, παρεχοντας ασφαλεια εντός εισαγωγικών...ξερω όμως ότι εκει μαθαίνει πολλά και εχει παρεες στην ηλικία της...γκρινιάζει πάρα πολύ όμως και αυτό πραγματικά δεν μπορω να χειριστω...

[Daphne-]

Την δικαιολογώ απόλυτα και έχω και τυψεις που δεν ειχα εν μερη την οικονομικη δυνατότητα να την κρατησω σπιτι πιο πολυ, παρεχοντας ασφαλεια εντός εισαγωγικών...ξερω όμως ότι εκει μαθαίνει πολλά και εχει παρεες στην ηλικία της...γκρινιάζει πάρα πολύ όμως και αυτό πραγματικά δεν μπορω να χειριστω...

Κι εμένα η γκρίνια με ΠΕΘΑΙΝΕΙ... Εννοούσα να δείξεις σε εκείνη ότι την καταλαβαίνεις με λόγια ανάλογα της ηλικίας της.

 

Να της το πεις. "Καταλαβαίνω οτι εισαι στεναχωρημένη..." ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ αλλά...

 

Να εισαι όμως σταθερή στο θέμα σχολείο και να μην έχεις τύψεις, γιατί όπως λες έκανες το καλύτερο.

Και όντως πάει καλά αφού στο γυρισμό εινα καλά.

 

(Οταν άρχισε η κόρη μου σταθμό (ηταν λίγο μεγαλύτερη) μας είχε ρωτήσει ο παιδίατρος "Στο γυρισμό πώς είναι"?

Στην αρχή μια γκρίνια θα την έχει όταν πρόκειται να πάει...Υπομονή!)

[PEPI1979]

Με αυτό πρεπει να οπλιστώ ..με υπομονή...............

[PEPI1979]

H πρωινή γκρίνια μας εχει βελτιωθει πολύ..αλλά όταν γυρίζει θέλει να γίνεται το δικό της σε παράλογα θέματα..αν δεν γίνει πέφτει κάτω και κλαιει..γενικά προσπαθεί να βρει λόγο για να γκρινιάξει...γυρίζουμε πίσω και εγω προσπαθω να τις φτιάξω τα φρούτα της, να μαγειρέψω και εκεινη επιτακτικά ζηταει κατι, αν δεν το έχει ουρλιάζει..επίσης το πρωι ενω ειμαστε με βρακάκι θέλει πάλι πάνω..ή παπούτσια τα οποία δεν της κάνουν αλλά τα έχει βρει και απαιτεί να τα φορέσει..Νιώθω πολύ κουρασμένη ψυχολογικά πιο πολύ..και από χτες τύψεις δεν έχω πια....αλλοι γονείς δεν είχαν την πολυτέλεια να αφησουν καθόλου τα παιδιά τους σπίτι...τουλαχιστον εμεις κάναμε την προσπάθεια μας..Τι με συμβουλευετε στα απειρα ουρλιαχτα της ?

[nikolga]

Υπομονή, πολύ αγάπη και ακόμα πιο πολύ υπομονή...τίποτε άλλο. Προσπάθησε να περνάς περισσότερο χρόνο μαζί της το απόγευμα χωρίς να μαγειρέυεις ή να ασχολήσε με δουλειές του σπιτιού. Θέλει καθαρά να τραβήξει την προσοχή σας. Βέβαια, είναι και σε μια ηλικία "δύσκολη" όπως λέω εγώ, με πολλές αλλαγές (σωματικές, ψυχικές, συναισθηματικές) οπότε είναι δύσκολο να τα διαχειριστεί όλα αυτά και ξεσπάει με αυτόν τον τρόπο. Εγώ αυτό που κάνω σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να τον αγνοώ. Του λέω απλά ποιες είναι οι επιλογές που έχει και τον αφήνω να διαλέξει. Π.Χ. αυτά ή εκείνα τα παπούτσια τίποτε άλλο. Κλαίει και χτυπιέται; αλλάζω δωμάτιο και του λέω όταν αποφασίσεις πες μου. Επίσης του λέω να γκρινιάζει στο δωμάτιό του γιατί μας ενοχλεί και κανένας δε θέλει να ακούει τη γκρίνια του. Σε πληροφορώ πως πηγαίνει και μετά από 10 δευτερολεπτα γυρνα και μου λέει πως του πέρασε. Βέβαια δεν είναι πάντα όλα τοσο ρόδινα, υπάρχουν φορές που η κατάσταση βγαίνει εκτός ελέγχου...αλλά τι να κάνουμε; συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένεις....

[gentriana]

Ο γιος μου είναι 2 και 8 μηνών και εδώ και δέκα μέρες έχει αρχίσει παιδικό. Έχουμε σοβαρό πρόβλημα άρνησης, το οποίο αντί να βελτιώνεται χειροτερεύει.

Κατά τα άλλα είναι ένα πολύ ζωηρό, κοινωνικό παιδί με πολύ ανεπτυγμένη αντίληψη και λεξιλόγιο, στην παιδική χαρά ή σε άλλα σπίτια παίζει μια χαρά με τα παιδάκια.

Στο σχολείο αρνείται να με αποχωριστεί, αρνείται να μπει στην τάξη, να φάει, να συμμετάσχει στις δραστηριότητες, παίζει λίγο και ανόρεχτα. Όσο περνούν οι μέρες αρχίζει και διαμαρτύρεται πιο έντονα το πρωί, ότι δεν θέλει να πάει. Όταν τον παίρνω το μεσημέρι (κάθεται μόλις 2 με 3 ώρες) είναι μαραμένος.

Μήπως πρέπει να τον κρατήσω στο σπίτι τελικά;

Το σχολείο του είναι πολύ καλό, με έμπειρες δασκάλες.

Εγώ αυτή τη στιγμή δεν έχω δουλειά, αλλά υπάρχει οικονομική ανάγκη και πρέπει να δραστηριοποιηθώ κάπως. Και δεν υπάρχει άλλη διέξοδος, να τον κρατά γιαγιά ή κοπέλα κλπ.

Γενικά, μέχρι τώρα ήταν συνέχεια με μένα και τον πατέρα του. Ελάχιστα έμενε με τη γιαγιά. Αλλά πάντα έδινε την εντύπωση δυνατού και ανεξάρτητου παιδιού.

Έχω στεναχωρηθεί πάρα πολύ... Δεν ξέρω τι να κάνω.

[Nikoula]

Κι εμένα ο γιος μου αντιμετωπίζει ένα παρόμοιο πρόβλημα είναι τώρα 32 μηνών και κάθε πρωί έχουμε γκρίνιες "όχι σχολείο", "δεν θέλω" και "βαριέμαι". Παρόλο που και πέρσι ήταν στον ίδιο παιδικό σταθμό, φέτος πάει και λιγότερες ώρες όμως δεν θέλει. Μάλιστα όσο είναι στο σχολείο μου λέει η δασκάλα του ότι είναι ήσυχος μεν χωρίς να με ζητάει άλλα δείχνει να βαριέται, δεν πολύ θέλει να συμμετέχει και κάθετε στο τραπεζάκι σχεδόν ξαπλωμένος. Φέτος βέβαια έχει πάει στο μεγαλύτερο τμήμα όμως με την δασκάλα που είχε πέρσι. Δεν ξέρω τι να κάνω με στεναχωρεί πολύ να μην θέλει να πάει άλλα και να μην περνάει καλα. και ένα ακόμη θέμα που έχουμε είναι ότι φοβάται πόλυ δηλάδη οταν τον Σεπτέμβρη είχε παει στο σταθμο παρασταση με τον καραγκιοζη τον ειχε συνέχεια αγκαλιά η δασκάλα του γιατι έκλαιγε, το ίδιο και όταν τους επισκεφτηκε και μια θεατρική όμαδα ακόμα και την γιορτη της 28ης εκλαιγε γιατι την κάνανε στην αιθουσα εκδηλώσεων. τι να κάνω ρε κορίτσια για να ανοιχτεί λιγάκι? είναι γενικώς βεβαία ντροπαλός και ψιλοκολημένος πάνω μου

[κοκκινοσκουφίτσα]

Υπομονή χρειάζεται ...τ'ιποτα άλλο. Τα ίδια τραβάμε όλες. Εμένα πέρασαν 6 μήνες ΄& κάθε πρωί κλάματα....ωσπου να το πάρει απόφαση...τι να κάνεις όμως.. :-?

[Mariam123]

Καλησπέρα σε όλες είμαι να σκάσω εδώ και 1 μήνα κοντά … έχουμε ξεκινήσει από τον Σεπτέμβρη παιδικό σταθμό 1.5 χρόνων τότε ο γιος μου η πρώτη εβδομάδα δύσκολη με κλάμματα μετά σιγά σιγά προσαρμοστικέ και μια χαρά … τον άφηνα στο σχολείο και δεν γυρνούσε καν να με δει… κάπου στον Νοέμβρη αλλάξαμε δασκάλα (όχι την βασική τοθ ) και πάλι πήγαινε με χαρά στα μέσα του Ιανουάριο αλλάξαμε πάλι δασκάλα όχι πάλι την βασική του και πάλι ο μικρός πήγαινε με χαρά μέχρι τοθ τον Φεβρουάριο έφυγε και η βασική του δασκάλα… προβληματίστηκα γιατί με όλες της κοπέλες είχαμε καλή σχέση και τους έστειλα μήνυμα μου είχαν και οι 3 ότι είχαν θέμα με την διευθύντρια… εγώ δεν έδωσα βάση λέω αφού ο μικρός είναι οκ δεν υπάρχει πρόβλημα … λοιπόν έρχεται η καινουρια του δασκάλα και από την δεύτερη μέρα το παιδί έπιασε να έχει μια άλλη συμπεριφορά να με τσιμπάει στο σπίτι να μου τραβάει απότομα τα παιχνίδια να κλαίει και να γκρινιάζει χωρίς λόγο , όλοι μου έλεγαν της ηλικίας είναι μια και είναι πλέον 2 χρόνων … μετά από 4 μέρες το παιδάκι δεν ήθελε να πάει σχολείο έκλαιγε κάθε πρωί μου έλεγε ότι με αγαπάει για να μην τον πάω σχολείο … 2 εβδομάδες μετά μιλάω με την διευθυνιτρια μου λέει ότι είναι επιθετικός και είναι της ηλικίας να μην θέλει να πάει σχολείο , εγώ παραξενεύτηκα και μίλησα με τις παλιές του δασκάλες και καμία δεν μου είπε οτι το παιδί μου έχει επιθετική συμπεριφορά … με αποκορύφωμα τη. Δευτέρα να καώ να τον πάρω και να δω τα χείλη του σκισμένα και μου είπε τα δάγκωνε μόνος του … της λέω σίγουρα δεν έπεσε κάτω μου λέει ναι … μα είναι δυνατόν να αυτό τραυματίζετε ; Τέλος πάντων τον σταμάτησε από την Δευτέρα και χθες έμαθα πτι τελικά η δασκάλα που πήραν δεν είναι καν δασκάλα απλά την πήρε στην δουλειά γιατί έχει φίλο τον γιο της διευθύντριας … είμαι να σκάσω σεν ξέρω τι να κάνω σχολείο δεν θα τον ξανά πάω τοθκεχιστον σε αυτόν τον παιδικό αλλά θεκω την γνώμη σας εσείς τι θα κάνατε στην θέση μου ; Να πω εδώ πτι ο γιος μου είναι ένα πολύ ευγενικό και ευαίσθητο παιδί ποτέ δεν είχα πρόβλημα μαζί του και στο σχολείο τύχαινε να έρθει με καμία γρατζουνιά η κανένα μικρό χτύπημα αλλά αυτή την φορά προσπάθησαν να μου το κρύψουν…. Τον έβγαλαν από την τάξη με κασκόλ και όταν το κατέβασα το είδα … πφφφτωρα ο μικρός είναι πάλι όπως πριν λες και όταν πάει σχολείο αλλάζει