Τοκετός: Πείτε την δική σας ιστορία/ιστορίες!

[elenak]

και κλάάάάμα η κυρία....είναι από τις ορμόνες? Δεν ξέρω αλλά ένιωσα τόσο κοντά σου σαν να μιλούσες για τον δικό μου κοριτσάκι...Να είστε όλοι πάντα καλά και ένα τεράστιο μπράβο...

Jean δεν έχω λόγια! Με κάλυψε και η galat.... Δεν μπορώ ούτε να φανταστώ την ψυχολογία σου κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά ξέρω οτί έχεις γίνει μια άξια μάνα που κάνει τα πάντα για να προστατέψει το παιδί της, και μια γυναίκα που της αξίζει όλη η ευτυχία του κόσμου! Σου εύχομαι ειλικρινά να ήταν αυτή η τελευταία φορά που το παιδί σου να είναι σε τέτοια κατάσταση, που εσύ να μην μπορείς να το βοηθήσεις...

[Jean]

Αν κάνεις δεύτερο (που εύχομαι να περάσεις την εγγυμοσύνη που πέρασα και να παν όλα καλά) εύχομαι να ζήσεις τη μοναδική στιγμή που κρατάς το λερωμένο ακόμα νεογέννητο.

 

Αυτο ειναι κατι που πραγματικά θελω πολύ να το ζήσω. Διαβαζω καμια φορά που γραφετε για την πρωτη αγκαλίτσα, το πρώτο χαδακι, το πρωτο φιλί. Θα πρεπει να ειναι τρομερα όμορφο συναισθημα. Εγω δυστυχως το δικό μου το ειδα 36 ωρες μετα τη γεννηση του και το κρατησα αγκαλιά 48 μερες μετα. Θυμαμαι την πρωτη φορά που με αφησαν να το χαιδεψω. Στις θερμοκοιτιδες σε βαζουν να απολυμανεις με οινοπνευμα τα χερια, να κοψεις συρριζα τα νυχια και να φορεσεις μασκα στο στομα. Τα εκανα λοιπον όλα αυτα. Μου ανοιξαν το παραθυράκι της θερμοκοιτιδας, το χερι μου ετρεμε λες κι ειχα παρκινσον. Πηγα να του πιασω το χερακι (ηταν γυρισμένο μπρουμυτα) και μόλις το αγγιξα τραβηξε το χέρι και το εκρυψε κατω απ' τα πλευρα. Ειχε δυστυχως μάθει πως οταν το αγγιζουν θα πονεσει (τους παιρνουν αιμα συνεχεια) και φυσικα δεν καταλαβε τι ηθελα... Βγηκα εξω, καθισα στις σκαλες κι εκλαιγα. Μ' επιασε το παραπονο. Σκεφτομουν πως με το γεννηθηκε το πρωτο πραγμα που βίωσε, αντι να ηταν το χαδι της μαμας του, ηταν ο πόνος. Μου πηρε αρκετες προσπάθειες να το μαθω να δεχεται το χαδι...Την πρωτη φορα που το πηρα αγκαλια, ομως θα την θυμαμαι οσο ζω. Ηταν τοσο απιστευτα μικρουλι, μόλις 1650γρ, μια σταλιτσα μωρακι τυλιγμενο σ' ενα πρασινο σεντονακι και κάτι μεγαλα ματακια να με κοιτανε... Εγω χαζεψα να το κοιταω, τα ματια μου βουρκωσαν και η μαια ματαια να προσπαθει να μου δειξει πως να το ταισω με το μπιμπερο...

αλλα θα ηθελα να ζησω την εμπειρια της πρωτης πρωτης αγκαλιας, Να ειναι ολοδική μου αυτη η πρωτη επαφη.

[ΡΟΥΛΑ]

Jean μου ειλικρινά στο εύχομαι!!!!

[Νίκη]

Jean μου ειλικρινά στο εύχομαι!!!!

 

Δε μπορώ παρά να συμφωνήσω....

[mimika]

Μπραβο jean, πραγματικα εισαι αξια!

[joe]

Jean,κοπελα μου,εισαι ηρωιδα.Και το μωρακι σου ειναι ενας αγωνιστης!!! Δοξα το Θεο ολα τελειωσαν καλα.Μπραβο σου καλη μου.

[ariana]

Γεια σας κοριτσια,καλη χρονια και χρονια πολλα σε ολες σας!!Ειμαι μελος εδω και καποιες βδομαδες,αλλα επειδη γραφω πολυ αργα στο κομπιουτερ και εχω και ελαχιστο χρονο προτιμω να σας διαβαζω και να σας συμβουλευομαι(μου εχετε λυσει πολλες αποριες σε διαφορα θεματα).Γεννησα στην Ιταλια και τις 2 μου κορες.Απο την αρχη της εγκυμοσυνης δεν πηγα σε γυναικολογο αλλα σε ...μαια!!Ναι καλα διαβασατε!!Εαν η εγκυμοσυνη παει καλα και δεν υπαρχει καποιο προβλημα το ρολου του γιατρου εδω το παιζουν οι μαιες.Σε ελεγχουν καθε μηνα,σου γραφουν τις εξετασεις και τους υπερηχους(τρεις κατα τη διαρκεια της εγκυμοσυνης)που τους κανεις εξω σε νοσοκομεια δωρεαν.Αν κατα τη διαρκεια αντιμετωπισουν καποιο προβλημα εννοειται οτι σε στελνουν στον ειδικο.Ολες οι εξετασεις τους 9 αυτους μηνες δεν πληρωνονται οπως επισης και η μαια που σε παρακολουθει.Εγω διαλεξα να γεννησω σε ενα νοσοκομειο ιδιωτικο,αλλα συμβεβλημενο(σαν μονιμος κατοικος της Ιταλιας δικαιουσε δωρεαν ασφαλιση απο το κρατος)και για τις 3 μερες που εμεινα μεσα δεν πληρωσα τιποτε.Παντως για γεννες ουτε οι ιταλοι πληρωνουν.Και το θεμα ρε κοριτσια δεν ειναι αν θα πληρωσεις η οχι,απλα το βρισκω απαραδεκτο αυτα που συμβαινουν στις ελληνικες κλινικες.Μα να σκας τοσα λεφτα και να μην σε εξυπυρετουν κιολας;Και οι 2 οι γεννες μου κρατησαν περιπου 12/14 ωρες.Ολες αυτες τις ωρες διπλα μου βρισκοταν μαιες.Ευγενικοτατες,υπομονετικοτατες,ως και μασαζ στα ποδια μου εκανε μια!Με λιγα λογια τελειες!!Τις ρωτουσα αν επρεπε να σπρωξω και μου ελεγαν κανε αυτο που νιωθεις.Πονοι τρομεροι στη 2 γεννα,στην πρωτη υποφερτοι και για το λογο αυτο στη 2 δεν ζητησα και επισκληριδιο.Τελοσπαντων ανακαληψα οτι αν ειναι να γεννησει καποιος γενναει και μονος του χωρις τη βοηθεια κανενος.Ο γιατρος ηρθε στο τελος για τα ραμματα.Το παιδι το εβγαλε η μαια οπως γινοταν τον παλιο καιρο.Στη συνεχεια το εβαλαν στη θερμοκοιτιδα για 2 ωρες και επειτα μου το εφεραν στο δωματιο.Θα συνεχισω αργοτερα,πιαστηκε το χερι μου(καλε πως μπορειτε και γραφετε τοσα κατεβατα εσεις

[ariana]

Λοιπον κοριτσια συνεχιζω.Τα δωματια με τις μητερες ηταν στον ιδιο οροφο με το θαλαμο νεογνων,το μωρακι το κρατουσες και το βραδυ αν ηθελες στο δωματιο,αλλα οι περισσοτερες τα αφηναν στο θαλαμο.Αν καποια τωρα ειχε αυπνιες και ηθελε να δει τι κανει το παιδακι της μπορουσε να παει να το δει,να το αλλαξει,η να το θηλασει χωρις κανενα προβλημα.Μεσα στο θαλαμο υπηρχαν καρεκλες για τις μητερες που ηθελαν να θηλασουν και ενας χωρος οπου υπηρχαν ολα τα απαραιτητα για να αλλαξεις το μωρο.Επισκεψεις δεχοντουσαν μονο 2 ωρες τη μερα,1 ωρα πρωι και μια ωρα απογευμα(λιγες πιστευω,αλλα τουλαχιστον ειχες την ησυχια σου).οταν λοιπον η διπλανη σου ειχε επισκεψεις και εσυ ηθελες να θηλασεις επαιρνες το μωρο και το θηλαζες στο θαλαμο νεογνων μακρια απο αδιακριτα βλεμματα!!Εκει ηταν παντα οι μαιες που σε βοηθουσαν σε οτι τους ζητουσες.Ως αναφορα το θηλασμο συμπληρωμα δεν εδιναν και αν το παιδακι εκλαιγε το βραδυ σε επαιρναν τηλεφωνο οποιαδηποτε ωρα και πηγαινες να το ταισεις.Ο παιδιατρος εκει μας ειχε πει οτι τα μωρα μπορουν ανετα να μην φανε και για 2 μερες,υπηρχαν μητερες που ειχαν τρελλο αγχος γιατι δεν ειχαν γαλα(οπως ειναι λογικο τις πρωτες μερες).H κορη μου που γεννησα πριν 2 μηνες την πρωτη μερα ετρωγε γυρω στα 5 μλ πρωτογαλα!!στο γευμα και την τριτη μερα που θα φευγαμε γυρω στα 15/20μλ.Εμενα μου φαινοταν υπερβολικα λιγο αλλα ο παιδιατρος μου ειπε οτι ηταν τελειο,εξαλλου το γαλα δεν ειχε κατεβει ακομη.Και πραγματι ολα κυλησαν ρολοι.Αληθεια βρε κοριτσια τα 50 μλ που σας δινουν με το μπιμπερο τα μωρακια τα πινουν;To μητερα και το ιασω ετσι απο περιεργεια ποσα κρεββατια εχουν;

[ariana]

Λοιπον κοριτσια συνεχιζω.Τα δωματια με τις μητερες ηταν στον ιδιο οροφο με το θαλαμο νεογνων,το μωρακι το κρατουσες και το βραδυ αν ηθελες στο δωματιο,αλλα οι περισσοτερες τα αφηναν στο θαλαμο.Αν καποια τωρα ειχε αυπνιες και ηθελε να δει τι κανει το παιδακι της μπορουσε να παει να το δει,να το αλλαξει,η να το θηλασει χωρις κανενα προβλημα.Μεσα στο θαλαμο υπηρχαν καρεκλες για τις μητερες που ηθελαν να θηλασουν και ενας χωρος οπου υπηρχαν ολα τα απαραιτητα για να αλλαξεις το μωρο.Επισκεψεις δεχοντουσαν μονο 2 ωρες τη μερα,1 ωρα πρωι και μια ωρα απογευμα(λιγες πιστευω,αλλα τουλαχιστον ειχες την ησυχια σου).οταν λοιπον η διπλανη σου ειχε επισκεψεις και εσυ ηθελες να θηλασεις επαιρνες το μωρο και το θηλαζες στο θαλαμο νεογνων μακρια απο αδιακριτα βλεμματα!!Εκει ηταν παντα οι μαιες που σε βοηθουσαν σε οτι τους ζητουσες.Ως αναφορα το θηλασμο συμπληρωμα δεν εδιναν και αν το παιδακι εκλαιγε το βραδυ σε επαιρναν τηλεφωνο οποιαδηποτε ωρα και πηγαινες να το ταισεις.Ο παιδιατρος εκει μας ειχε πει οτι τα μωρα μπορουν ανετα να μην φανε και για 2 μερες,υπηρχαν μητερες που ειχαν τρελλο αγχος γιατι δεν ειχαν γαλα(οπως ειναι λογικο τις πρωτες μερες).H κορη μου που γεννησα πριν 2 μηνες την πρωτη μερα ετρωγε γυρω στα 5 μλ πρωτογαλα!!στο γευμα και την τριτη μερα που θα φευγαμε γυρω στα 15/20μλ.Εμενα μου φαινοταν υπερβολικα λιγο αλλα ο παιδιατρος μου ειπε οτι ηταν τελειο,εξαλλου το γαλα δεν ειχε κατεβει ακομη.Και πραγματι ολα κυλησαν ρολοι.Αληθεια βρε κοριτσια τα 50 μλ που σας δινουν με το μπιμπερο τα μωρακια τα πινουν;To μητερα και το ιασω ετσι απο περιεργεια ποσα κρεββατια εχουν;

[MissMarple]

Ολα ξεκίνησαν μ' εκεινη την υπεροχη ροζ κουκιδούλα στο τεστ εγκυμοσύνης...Δεν το πιστευα!! Θα γινω μαμα!! Μετα απο ενα μόλις μηνα προσπαθειών ο πελαργός μας χτυπούσε την πόρτα!! Τρελαθηκαμε! Η επιβεβαιωση στο ιατρείο, ο πρωτος υπερηχος..."να το εκει ειναι αγαπη μου...αυτο ειναι το φασολακι μας!!" "που ειναι, αυτο που ειναι σαν γαριδα μικρουλα;;" "ναι, ναι, αυτο!!" "α!! Ε βεβαια!! Σ' εμενα μοιαζει!!" Ολα κυλουσαν ωραια!! Μες στην ευτυχια!! 9η εβδομαδα κυησης...καφε κηλιδες... αρχιζουμε τα utrogestan...Ξαπλα ολη μερα, μονο για τσισα σηκωνομουν...10η εβδομαδα...η πρωτη μεγαλη αιμορραγια...9 utrogestan τη μερα και σβαρνα ολα τα φαρμακεια της Αθηνας να βρουμε τα χαπια...τρελλη ελλειψη παντου. 12η εβδομαδα αλλη μια αιμορραγια, ακομη πιο βαρβατη..."Αγαπη μου, ξυπνα να παμε τουαλετα...φοβαμαι μονη μου"...18η εβδομαδα...αιμορραγιες τελος!! Ολα καλα!! Δεν κρατησε πολυ...Στο ιατρειο πιεση 15,5...Ο γιατρος: Απ' τη ζεστη θα ειναι... 19η εβδομαδα πιεση 17 και 12!! Ρνβ στο "ξενοδοχειο" για καρδιογραφημα... Συστηνεται περαιτερω διερευνηση... Ενα κατεβατο εξετασεις...Ο γιατρος στον κοσμο του...ειχε αλλες καϊλες (ενασχοληση με τα κοινα) "Καλησπερα, θα μπορουσα να μιλησω στο γιατρο; Η πιεση μου ειναι 18 και 12.5..."Θα σας παρει αυτος" 3 ωρες μετα ...τιποτα" "Μηπως ειναι εκει ο γιατρος;" "Α, μολις εφυγε για γεννα" Συζυγος: "Γραφτον τον μπιιπ... Παμε νοσοκομειο!!!" Νοσοκομειο Αλεξανδρα, βραδυ στα επειγοντα:Υπερηχος, ολα καλα, πιεση 18 και 12... Εφημερευων ιατρος: Πρεπει να γινει εισαγωγη για αμεση διερευνηση...αλλα δεν εχω κρεβατι!! Ο επιμελητης με τον οποιον μιλησα μου ειπε να ερθεις αυριο το πρωι να τον βρεις..." "Δεν παω πουθενα, να μου βρειτε κρεββατι, ας ειναι και ραντζο..." "Μα ο επιμελητης ειπε δεν υπαρχει τιποτα...Ελα αυριο το πρωι" "Αν μεχρι αυριο το πρωι παθει τιποτα το παιδι μου θα σε κυνηγησω κι εσενα και τον επιμελητη σου μεχρι την ακρη του κοσμου" "Ηρεμησε κοπελια!! Μεχρι αυριο δεν παθαινει αλλα αν η πιεση μεινει αθεραπευτη..η κυηση θα διακοπει απο μονη της"

Αυτοι ηταν εν ταχει οι πρωτοι 4.5 μηνες της εγκυμοσυνης μου... Στην επιστροφη απ'΄το νοσοκομειο εκλαιγα σ' ολη τη διαδρομη. Η φραση "η κυηση θα διακοπει απο μόνη της " μου ροκανιζε την ψυχη... Ο επιμελητης...Ναι καλα!! Θα παω αυριο το πρωι και θα με περιμενει πως και πως...Μλκς...Δημοσια νοσοκομεια... Ξαναπαιρνω το γιατρο μου...η κληση σας προωθειται. Δεν θα γραψω αλλα γι' αυτον τον γιατρο γιατι συγχυζομαι και μονο που τον θυμαμαι... Για την ιστορια...η ενασχοληση του με τα "κοινα" υπηρξε μεγαλο φιασκο και πολυ το ευχαριστηθηκα...

Στις 7 το πρωι ημουν στο Αλεξανδρα... Στη ρεσεψιον: "Θελω να δω τον κυριο ταδε" Βγαζει κινητο και τον παιρνει τηλεφωνο!!! Τρελαθηκα! Περιμενα στην καλυτερη να μου πει:Καπου εδω θα ειναι, ψαξε βρες τον" "Ειναι σε χειρουργειο σε λιγο τελειωνει, περιμενε αν θες εκει" Καθισα και περιμενα...και πως θα τον γνωρισω...τι θα κανω Χριστε μου;; Βλεπω εναν ψηλο κυριο με ιατρικη μπλουζα και μια νοσοκομα πισω του να του φωναζει:"Κυριε χ οι αναλυσεις..." Αυτος ηταν!! Τον πλησιαζω..."Καλημερα, ειμαι η ταδε που ηρθα χθες (σιγα μην θυμαται...) "Ναι παιδι μου, ελα μαζι μου" και με πιανει απ' το χερι...Με περασε μεσα απο πληθος κοσμου, ανοιξαμε 3-4 πορτες και παντα να με κραταει απ' το χερι. Μου παιρνει το ιστορικο, μου παιρνει και την πιεση...εισαγωγη επειγοντως!! Τα κανονιζει ολα. Μου ζηταει συγνωμη που η πτερυγα που θα με βαλει ειναι χαλια αλλα θα μεριμνησει το συντομοτερον να μεταφερθω και θα περασει να με δει" Η ανακουφιση που ενιωσα δεν περιγραφεται!! Ηθελα να τον φιλησω.

 

Η πτερυγα ηταν με μια λεξη ωστοσο κατατοπιστικοτατη...ΚΟΛΑΣΗ. Μες στη βρωμα... Αργοτερα εμαθα οτι εκει στοιβαζουν τσιγγανους, αλλοδαπους ανασφαλιστους και απορους... Διπλα μου μια τσιγγανουλα που μόλις γεννησε και το μωρακι διπλα της (!!!!!) να προσπαθει η κακομοιρα να το φροντισει οπως μπορουσε... Απεναντι μια Αλβανιδα που λογω προβληματος του μωρου αναγκαστηκε σε διακοπη κυησης στον 8ο... Και αλλες 4 με διαφορα προβληματα... Η πρωτη νυχτα ηταν εφιαλτική. Το μωρο να τσιριζει, η απεναντι η φουκαριαρα σιγοκλαιγε ολη νυχτα. Ηθελα να παω κοντα της, να της πω κατι...αλλα πως να παρηγορησεις μια τετοια περιπτωση;;; Κρυφτηκα κατω απ' το σεντονι... Η μαια της βαρδιας μου επαιρνε καθε μια ωρα την πιεση και μου εφερνε το χαπι. Μου λεει: Σε εφεραν σ' αυτη την πτερυγα να σου πεσει η πιεση;

Ευτυχως την αλλη μερα μεταφερθηκα και ολα ηταν καλυτερα. Πηγα στην πτερυγα παθολογιας κυησης σε δικλινο οπου ηταν ασυγκριτα καλυτερα. Ο γιατρος με πηρε να μου ζητησει συγνωμη που δεν ηρθε να με δει γιατι ηταν χωμενος ολη μερα στα χειρουργεια και να με διαβεβαιωσει οτι ενημερωνεται συνεχως για την κατασταση. Μην τα πολυλογω, βγαινω με την πιεση καπως καλυτερη, με 4 χαπια των 500 καθημερινα και με τον νεο μου γιατρο να εχει τα παντα υπο ελεγχο. Β' επιπεδου με εστειλε σε ιδιωτικο μαιευτηριο λογω του οτι δεν εβρισκε ρνβ στο δημοσιο... Εκει αρχιζουν αλλα... Εδειξε οτι το μωρο ηταν μικροτερο κατα 2 εβδομαδες. Πεφτουν απο πανω μου στο ιδιωτικο: Να κανεις αμνιο!! Η υπολειπομενη ενδομητρια αναπτυξη μπορει να σημαινει καποιο συνδρομο... Μην το πολυσκεφτεσαι!! Περναει ο καιρος... σε 2 εβδομαδες το παιδι θα ειναι βιωσιμο...αμαρτια ειναι!! Κλαμα εγω στο αμαξι... Παιρνω το γιατρο μου. "Ελα να σε δω" Μετραει τα παντα στον υπερηχο... Οντως υπολειποταν 2 εβδομαδες. "Δεν θα κανεις αμνιο!! Να πανε να γμθνε!! Υπολειπεται λογω της πιεσης που εχεις!! Στοιχηματιζω το πτυχιο μου, το μωρο ειναι καλα!! 28 χρονων κοπελα με αυχενική 0.70!! Ξεχνα το!! Ηταν η σιγουρια του; Τα ασπρα μαλλια του; Τα πτυχια στον τοιχο πισω του; Η θεση του; Η ηρεμη βαθια γαληνια ματια του; Συμφωνησαμε αμεσως μαζι του! Μου εγραψε αντιπηκτικες ενεσεις, μια τη μερα... 28η εβδομαδα, ξαφνικα πιεση 15 και 11. Τον παιρνω τηλ. Ηταν Σαββατο, το Αλεξ δεν εφημερευε. "Πηγαινε στο νοσοκομειο! Θα παρω τηλ να σε περιμενουν!" Πηγα με την ψυχη στο στομα. Ολοι επι ποδος "Ειναι η κοπελα που μας ειδοποιησε ο χ..." Ξαναμπαινω...καθισα αλλη μια εβδομαδα. Ολοι με ηξεραν πια. "Επ!! Παλι εδω εσυ; Τι κανεις;" Οι μαιες γλυκυτατες!

Βγαινω! Με στελνει στο μεγαλυτερο κεφαλι της μαιευτικης στη χωρα. Οι υπερηχοι θα γινονται πλεον σ' αυτον. Αγωνας δρομου, να κερδισουμε βδομαδες, να αποφυγουμε τον εξαιρετικα προωρο τοκετο. Μετρησεις και κοντρα μετρησεις... Χαπια με τις χουφτες, χορταινα μ' αυτα. 30η εβδομαδα, το παιδι εμεινε αλλες τρεις μερες πισω. Ηταν 900γρ συμφωνα με τον υπερηχο. Ο γιατρος μου μου ζητησε να με δει στο ιατρειο του. Πηγαινοερχοταν στο παρκε σκεφτικος. "Θα μπεις στο νοσοκομειο την Δευτερα" (ηταν Σαββατο) Θα παρω τωρα τηλ στο νοσοκομειο να πας να κανεις μια ενεση κορτιζονης για τους πνευμονες του μωρου μην εχουμε καποιο απροοπτο και θα πας σπιτι. Τη Δευτερα θα μπεις για στενη παρακολουθηση. Εδω θελω να σημειωσω οτι εχω κανει ενεσεις κι ενεσεις αλλα στην κορτιζονη πεθανα!! Ποναει η ατιμη!!

Μπηκα λοιπον στο νοσοκομειο για 3η φορα στις 23 Οκτωβριου για παρακολουθηση. Τα πραγματα δεν πηγαιναν καλά. Το παιδί δεν μεγαλωνε και υπερηχογραφικά ηταν στην 28 εβδομαδα αναπτυξης. Ο γιατρός μου είπε ότι υπάρχει ο κινδυνος ενδομήτριου θανατου κι ετσι ηταν η καλύτερη λυση να κανω NST 3 Φορες τη μερα. Καθε φορα μεχρι να ακουσω την καρδια του μωρου πηγαινα και γυριζα. Διπλα μου (ημουν σε 2κλινο) ηταν μια μαθηματικός από το Αγρινιο με προδρομικό πλακουντα και γενικά τα βρηκαμε και τα λεγαμε καλά. Καποια στιγμη τα ΝΣΤ αρχισαν να μην βγαινουν καλά. Το παιδί δεν κουνιοτανε κι ειχε ταχυκαρδια. Το βραδυ της 30ης Οκτωβριου ειδα το ΝΣΤ να μου βγαζει μια γραμμη χωρις διακυμανσεις. Χτυπησα αμεσως το κουδουνι κι ηρθε η μαια. Το ειδε κι ετρεξε να φωναξει το γιατρο της βαρδιας. Αυτός ηρθε και αφου το ειδε με κοιταζε σκεφτικός. Του λεω μην διανοηθεις να μου κρυψεις κατι γιατί εχω δει πολλα ΝΣΤ και ξερω ποτε κάποιο δεν ειναι καλό. Μου λεει: Όντως δεν μου αρεσει καθόλου η εικόνα του. Θα πάρω το γιατρό σου. Εν τω μεταξυ θελω να φας κατι γλυκό και θα το επαναλάβουμε σε 1 ωρα. Μπορει να κοιμαται. Αν δεν κουνηθει θα δουμε. Τον ακουσα βγαινοντας να λεει στη μαια: Ετοιμασε ορό. Ειπα μεσα μου: Αυτό ειναι. Ευελπιστουσα ότι θα εφτανα στην 34η εβδομαδα. Ημουν 31 και 2 ημερων. Το παιδί ειχε βαρος 1100. με ελουσε κρυος ιδρωτας. 1100γρ με ολους τους κινδυνους της προωροτητας...Τελικά εκεινο το βραδυ κουνηθηκε. Η ταχυκαρδια όμως επεμενε. Το παιδί δυσφορουσε. Την Τριτη 31 Οκτωβριου μπαινει ο γιατρός μου κι εκει που περιμενα να μου πει: Αυριο υπερηχος, μου λεει: Αυριο καισαρική. Του λεω γιατί; Μου λεει: Τα ΝΣΤ δεν ειναι καλά. Δεν θελω να το ρισκάρω. Θα βγαλουμε 1 παιδί προωρο με αρκετες πιθανότητες να τα πάει καλα. Αν περιμενουμε δεν μπορω να σου εγγυηθω για τιποτα. Αυριο στις 10. Κοιτα να κοιμηθεις. Του λεω: Γιατρε θα πανε καλά, ετσι δεν ειναι; Μου λεει: Πιστευω πως ναι.

Πηρα τον άντρα μου. Του λεω: Αυριο αγαπη μου δεν πας δουλεια. Γενναμε. Τον εστειλα. Στη μανα μου δεν τον ειπα. Δεν προλάβαινε να ερθει (μενει σε αλλη χωρα και ειναι και πολυ αρρωστη) και δεν ηθελα να περασει την αγωνια. Μιλησαμε στο τηλ.Της ειπα όλα καλα, περιμενω να μου δωσουν ημερομηνια. Η νυχτα κυλησε πολύ αργα. Δεν κοιμηθηκα καθολου. Η Ε.,η κοπελα διπλα μου, παρόλη την φιλοτιμη προσπάθεια της να μου κρατησει συντροφια, κοιμηθηκε λιγο πριν τις 3. Την ακουσα χαμογελωντας να ψιλοροχαλίζει. Στις 6 ηρθε η αγαπημενη μου μαια. Της λεω: Γενναω. μου λεει: Το ξερω. Ηρθα για το κλυσμα. Βρηκα κουραγιο να κανω και χιουμορ. Γυρισα στο πλαι και της λεω: Να εισαι ευγενική. Αρχισε να γελάει. Ηθελα να κλαψω. Στις 7 ηρθαν για το καθετηρα. Πονεσε λιγακι, τιποτα σπουδαιο. Στις 7:30 ηρθε ο ΄αντρας μου. Μιλουσαμε και ξαφνικα ακουω να φωναζει κάποιος: Η κυρια Σ; Λεω τι συμβαινει; Μπαινει μεσα με φορειο και μου λεει πηδα πάνω. Φυγαμε.Με πηραν τελικά στις 8. Μεσα στο χειρουργειο ηταν καμια 10ρια φοιτητες. Αισθανθηκα ασχημα. Μου βαλανε πιεσομετρο, βεντουζακια και ορο. Μολις η αναισθησιολόγος ετοιμάστηκε μπαινει μεσα κάποιος γιατρος και λεει: Κατεβαστε την, εχουμε επειγουσα καισαρική. Ακουσα το γιατρό μου να βριζει. Εκλεισα τα ματια. Με στριμωξαν όπως ημουν σ΄ενα δωματιο ιματισμου σε κατί κουτες αναμεσα,. Θυμαμαι οτι κρυωνα πολύ. Δεν ξερω ποσο περιμενα. Με ξαναβαλανε στο χειρουργικό τραπεζι. Η αναισθησιολογος που εκανε την επισκληριδιο εκανε ταυτοχρονα μαθημα. Τους ελεγε δειχνοντας καπου: Αν χτυπησεις εδω ο ασθενης μενει παραλυτος. Αρχισα να ανασαινω γρηγορα. Μου λεει μια μαια: Πονάς; Όχι της λεω, αγχωθηκα. Χαμογελασε και μου κρατησε το χερι. Θυμαμαι οτι της το εσφιξα με δυναμη. Οταν με ανοιξαν κλωτσησα. Δεν με ειχε πιασει. Μου χορηγησαν μορφινη. Τα ενιωθα όλα. Δεν πονουσα, αλλα τα ενιωθα. Η πιεση μου εφτασε 17 και 12. Μου χορηγησανε και κατι άλλο που δεν το συγκρατησα. Ξαφνικα ακουσα ενα νιαουρισμα. Ακουσα μια φοιτητρια πισω μου να λεει: Ωχ:: Γιατί ειναι τοσο μικρό; Της λεει μια άλλη: Ειναι προωρο. Ηταν το μωρό μου. Ο γιατρός σκυβει από πάνω μου: Το μωρό ειναι καλό. Τοπ μωρο σου ειναι που κλαιει κοριτσάκι μου. Ακου το. Χαμογελασα. Δεν μου το εδειξαν. Μπηκε κατευθειαν στο οξυγονο.

Η καισαρική μου επεσε βαρια. Στην πρωτη προσπάθεια να σηκωθω λιποθυμησα από τον πονο. Η σκεψη του μωρού όμως με κρατησε. 2 πορτες πιο περα με περιμενε. Οταν το ειδα 1η φορα εκλαψα πολύ. Ακόμη κλαιω καμια φορα όταν το κοιταζω. Οι μετεγχειρητικοί πόνοι αβασταχτοι. Το μωρο στην εντατική παλευε να κρατηθει στη ζωή κι εγω δεν μπορουσα να σηκωθω να παω κοντα του! Εκλαιγα και για τους πονους, εκλαιγα και για το μωρο...Οι επομενοι 2 μηνες ηταν οι πιο δυσκολοι της ζωης μου. Το μωρο πασχιζε να κερδισει το μεγαλυτερο στοιχημα της ζωης του κι εμεις θεατες. Δεν υπαρχει χειροτερο πραγμα απ΄το να θες να βοηθησεις το παιδι σου και να μην μπορεις. Επαθε εγκεφαλική αιμορραγια. Μαςπροετοιμασαν για πολυ ασχημες καταστασεις, για εγχειρησεις για βαλβιδες για για για...Τιποτα απ' ολα αυτα δεν εγινε. Το μωρο με τη βοηθεια του Θεου βγηκε αλωβητο απο ολη αυτη την ταλαιπωρια. Τρεξαμε, κλαψαμε, χασαμε 10 χρονια απ' τη ζωη μας ο καθενας, πηραμε το μεγαλυτερο μαθημα της ζωης μας αλλα ολα καλα!!

Σας κουρασα...

 

 

Δεν μπορείς να φανταστείς πόσα μου δίνεις με την ιστορία σου. Με έκανες να κλάψω πολύ, κακούργα

[μανουλα]

στις 27 Μαρτιου 2006 ειχα το πρωτο θετικο τεστ εγκυμοσυνης στα χερια μου. η χαρα μου κρατησε λιγο αφου μετα απο 6 μερες περιπου, στις 1 Απριλιου ειχα αιμορραγια. ο αντρας μου νομιζε οτι του εκανα πρωταπριλιατικο αστειο. ελεγα μηπως εκανα λαθος με το τεστ(επειδη ηταν ληγμενο) και ισως να μην ημουν εγκυος αρα αδιαθετησα. η νυφη μου ηταν εγκυος στο δευτερο και ελεγε να παμε στο νοσοκομειο.(πανεπιστημιακο Λαρισας). τον γιατρο που θα με παρακολουθουσε δεν τον ηξερα προσωπικα απλα ακουσα οτι ηταν καλος και εκλεισα ραντεβου(στις 11 Απριλιου). τον πηρα στο κινητο τηλ και ελειπε εκτος αλλα μου συστησε να παω σε μια ειδικευομενη την οποια θα την ειδοποιουσε ο ιδιος να με περιμενει να δει αν οντως υπηρχε κυηση. ετσι και εγινε. με πηρε ο αντρας μου με τη νυφη μου και μετα απο λιγες ωρες επιβεβαιωθηκε η κυηση αλλα ημουν λιγων εβδομαδων και δεν ειχε αρχισει να χτυπα η καρδουλα. μου ειπε πως σε μια εβδομαδα θα την ακουγαμε, αρα στο ραντεβου στις 11 Απρ. θα ξεραμε αν ολα θα ηταν καλα. στο τηλ ο γιατρος μου ειπε να παρω τα utrogestan τα οποια δεν μπορουσε να βρει ο αντρας μου λογω ελειψης. μεχρι το βραδυ τα βρηκαμε. στις 3 Απριλιου 2 μερες μετα δεν μπορουσα να βαλω μπουκια στο στομα μου ουτε νερο. τηλ παλι στο γιατρο ο οποιος μου συστησε εισαγωγη λογω εμετων και κινδυνο αφυδατωσης. ξεκιναω με τον αντρα μου και τη μαμα μου. στο δρομο δευτερη αιμορραγια και λιγο πονο. το νοσοκ. απεχει 45 χλμ. απο το σπιτι. μολις εφτασα εγινε αμεσως εισαγωγη και εξεταση. ευτυχως ακομη υπηρχε εκει η κουκιδα. ο γιατρος ειπε μικρες αποκολλησεις του πλακουντα. στις 7 Απριλιου ακουσαμε την καρδουλα 9 (συγκινηθηκα λιγο) μετα πηρα εξιτηριο και συστησε κρεβατι. στις 9 Απριλιου γεμισε το σωμα μου σπυρια σαν ιλαρα, ανεμοβλογια δεν ειχα περασει τιποτα απο τα δυο. τηλ το γιτρο παλι νοσοκ. εισαγωγη εξετασεις. με εβαλαν σε μονοκλινο να μην ερχομαι σε επαφη με αλλες εγκυους. τελικα ηταν αλλεργια απο τα utrogestan και εγινε διακοπη. αφου ηρεμησα απο ολα αυτα οι εμετοι σταθεροι καθε πρωι. στις 20 Μα'ι'ου ξανα αιμορραγια. αυτη τη φορα ειπα παει το μωρο το χασαμε . η τουαλετα ειχε γεμισει αιματα, με επιασε ριγος παμε στο νοσοκ ξανα παλι εισαγωγη. αυτη τη φορα η αποκολληση ηταν μεγαλη. εμεινα στο κρεβατι 2 εβδομαδες μονο. ευτυχως. ( σε αυτο εφταιξα εγω γιατι την προηγουμενη μερα σηκωσα λεκανη με ρουχα ) απο ΄κει και επειτα ολα ηταν καλα. στις 31 Οκτ. ειχα ραντεβου αφου ειχα μπει στο μηνα μου. στο NST που με εβαλαν φαινοταν οτι συντομα θα γεννουσα. ημουν στην 36η εβδ. το μωρο ηταν 2450 αν θυμαμε. με εξεταζει ο γιατρος και ειχα 1εκ διαστολη. μου λεει θα σε κρατησω μια εβδομαδα μεσα να παρει λιγο βαρος η μικρη και τη 37η θα γεννησεις.δεν το διακινδυνευε να με στειλει σπιτι γιατι το παιδι παρουσιαζε βραδυκαρδια. μεχρι το δωματιο εκλαιγα απο το φοβο μου. καθε μερα που παρακολουθουσαν το παιδι συνεχιζε να εχει βραδυκαρδια. το βραδυ στης 2 Νοεμβρη μου λεει ο γιατρος οτι την επομενη στις 3/11 θα μου εβαζαν τεχνιτους πονους. δεν επρεπε να παιζουμε με τη ζωη του μωρου. αφου με ετοιμασαν στις 10,45 μπηκα στα χειρουργεια. μετα απο 4-5 ωρες αρχισα να εχω πονους περιοδου. επειδη με ειχαν συνδεμενη με μηχανημα βγηκα να δω τους δικους μου μονο 2 φορες. η διαστολη κολλημενη στο 2. στις 9 το βραδυ εσπασαν τα νερα. απο εκει και μετα αρχισαν οι δυνατοι πονοι αλλα η διαστολη 2. παρακαλουσα να μου κανει καισαρικη αλλα τιποτα. στις 12,30 ενοιωσα το κεφαλι του μωρου. 5 λεπτα πριν η διαστολη ηταν 4 και ξαφνικα ειχε παει 9. σε 10 λεπτα ηταν γυρω μου ολα ετοιμα. ειπα το γιατρο οτι δεν θα μπορεσω να τα καταφερω γιατι κουραστηκα. οσο για τους πονους προσπαθω ακομη να το ξεχασω. μετα απο 3 προσπαθειες ακουσα το μωρο μου να κλαιει.(00,55) ηταν τοσο μικρη και ομορφη. ηταν δικη μου. 2660 και 48 εκ. μικροσκοπικη. την περιποιηθηκαν οι μαιες και εμενα αρχισε η διαδικασια για να πεσει ο πλακουντας. υπεφερα πολυ. ηταν σαν να γεννουσα δευτερο μωρο. αφου δεν αφηνα το γιατρο να με καθαρισει μου εδεσαν τα ποδια .οσο γινοταν ολο αυτο οι δικοι μου ειχαν την μπουμπου αγκαλια. για 2 ωρες μειναμε στην ανανηψη μαμα και κορη ωσπου στις 3 τα ξημερωματα μας εβαλαν στο δωματιο μας (ηταν και μονοκλινο πολυ τυχη ειχα). μετα απο 15 μηνες οταν θυμαμε ολα αυτα συγκινουμε σαν να ηταν χτες. θελω πολυ να κανω δευτερο αλλα τρεμω και στην ιδεα οτι θα ξαναπερασω κατι τετοιο. αν δεν πρεπει να σηκωνω βαρος πως θα παρω αγκαλια το παιδι μου? ελπιζω το 2008 να εχω ευχαριστα νεα. ετσι λεμε με τον αντρα μου να κανουμε ενα αδερφακι για την μικρη.

[gerakina]

νόμιζα οτι οι αναγούλες, τα πονάκια, η αίσθηση τραβήγματος χαμηλά κ η πρωινή αδιαθεσία κάνουν την εγκυμοσύνη μου χάλια. Τωρα αναθεωρώ. Μετά από αυτές τις δυο ιστορίες..δόξα στο θεό όλα καλά. Κ δε θα ξανασηκώσω σακούλες.

Μπράβο σας κορίτσια!να σας ζήσουν τα υπέροχα μωράκια σας!

[Jean]

Με έκανες να κλάψω πολύ, κακούργα

 

Ειμαι πολύ κερατο τελικα!!!

[μανουλα]

gerakina υπαρχουν πολυ χειροτερες περιπτωσεις σε σχεση με αυτο που περασα. να εισαι μηνες στο κρεβατι. το τελικο αποτελεσμα μετραει το μωρακι. με το καλο να ερθει το μωρο σου. ποτε γεννας?

[daphne]

Λοιπον κοριτσια συνεχιζω.Τα δωματια με τις μητερες ηταν στον ιδιο οροφο με το θαλαμο νεογνων,το μωρακι το κρατουσες και το βραδυ αν ηθελες στο δωματιο,αλλα οι περισσοτερες τα αφηναν στο θαλαμο.Αν καποια τωρα ειχε αυπνιες και ηθελε να δει τι κανει το παιδακι της μπορουσε να παει να το δει,να το αλλαξει,η να το θηλασει χωρις κανενα προβλημα.Μεσα στο θαλαμο υπηρχαν καρεκλες για τις μητερες που ηθελαν να θηλασουν και ενας χωρος οπου υπηρχαν ολα τα απαραιτητα για να αλλαξεις το μωρο.Επισκεψεις δεχοντουσαν μονο 2 ωρες τη μερα,1 ωρα πρωι και μια ωρα απογευμα(λιγες πιστευω,αλλα τουλαχιστον ειχες την ησυχια σου).οταν λοιπον η διπλανη σου ειχε επισκεψεις και εσυ ηθελες να θηλασεις επαιρνες το μωρο και το θηλαζες στο θαλαμο νεογνων μακρια απο αδιακριτα βλεμματα!!Εκει ηταν παντα οι μαιες που σε βοηθουσαν σε οτι τους ζητουσες.Ως αναφορα το θηλασμο συμπληρωμα δεν εδιναν και αν το παιδακι εκλαιγε το βραδυ σε επαιρναν τηλεφωνο οποιαδηποτε ωρα και πηγαινες να το ταισεις.Ο παιδιατρος εκει μας ειχε πει οτι τα μωρα μπορουν ανετα να μην φανε και για 2 μερες,υπηρχαν μητερες που ειχαν τρελλο αγχος γιατι δεν ειχαν γαλα(οπως ειναι λογικο τις πρωτες μερες).H κορη μου που γεννησα πριν 2 μηνες την πρωτη μερα ετρωγε γυρω στα 5 μλ πρωτογαλα!!στο γευμα και την τριτη μερα που θα φευγαμε γυρω στα 15/20μλ.Εμενα μου φαινοταν υπερβολικα λιγο αλλα ο παιδιατρος μου ειπε οτι ηταν τελειο,εξαλλου το γαλα δεν ειχε κατεβει ακομη.Και πραγματι ολα κυλησαν ρολοι.Αληθεια βρε κοριτσια τα 50 μλ που σας δινουν με το μπιμπερο τα μωρακια τα πινουν;To μητερα και το ιασω ετσι απο περιεργεια ποσα κρεββατια εχουν;

 

Αριάνα σ' ευχαριστούμε για τις πληροφορίες. Είναι καλό να βλέπουμε και τι γίνεται στο εξωτερικό για να μη νομίζουμε ότι εδώ στην Ελλάδα όλες οι διαδικασίες είναι φυσιολογικές αλλά αρκετές έχουνε γνώμονα μόνο το κέρδος.

[gerakina]

ναι βέβαια,αυτό μετράει τελικά

ΠΗΤ 18/7/08

[μανουλα]

με το καλο κοπελα μου να ερθει το νινι σου. με τον αντρα μου σκεφτομαστε απο το καλοκαιρι και μετα να κανουμε προσπαθεια για δευτερο. ελπιζω να μην εχω τοσα προβληματα

[Νίκη]

Jean.. συγκινήθηκα πολύ... απίστευτα πολύ. Αλλά σε ευχαριστώ κοπέλα μου. Είχα καιρό να κλάψω.

[nnm004]

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ , ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΣ ΣΥΚΗΝΗΘΗΚΑ ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΘΑΥΜΑ . ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΘΕΛΗΣΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ "ΙΣΤΟΡΙΑ" ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΓΕΝΝΑΣ .

ΕΜΑΣ Ο ΜΠΕΜΠΗΣ ΗΤΑΝ ..... ΒΙΑΣΤΙΚΟΣ ( Η ΕΜΕΙΣ ΤΕΛΩΣ ΠΑΝΤΩΝ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ) , ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΔΑΜΕ ΤΗ ΡΟΖ ΓΡΑΜΜΟΥΛΑ ΣΤΟ ΤΕΣΤ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ 8 ΜΗΝΕΣ ΠΡΙΝ ΤΟ ΓΑΜΟ ΜΑΣ ( ΗΤΑΝ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΟΥΜΕ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ) ΧΑΡΗΚΑΜΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΑΜΕ ΔΙΟΤΙ ΕΓΙΝΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΛΕΜΕ , ΑΦΟΥ ΑΠΟ ΤΟΤΕ Ο ΠΑΝΟΣ ( Ο ΑΝΤΡΟΥΛΗΣ ) ΜΕ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΕ ΣΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ "ΛΑΓΟΥΔΑΚΙ " ΕΓΩ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΣ ΠΕΡΑΣΑ ΕΝΑ ΥΠΑΡΞΙΑΚΟ ΣΟΚ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟ ΠΩ ΣΤΗ ΜΑΜΑ ΜΟΥ Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΘ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΕΓΚΥΟΣ ΕΚΤΟΣ ΓΑΜΟΥ ( ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΛΕΕΙ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΕΓΚΥΟΣ , ΒΛΑΚΕΙΕΣ ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ) ΕΠΕΙΤΑ ΕΚΟΨΑ ΕΝΟΕΙΤΕ ΤΕΛΕΙΩΣ ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ ΤΑ ΠΟΤΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΑΛΟΥΔΙΑ ΠΗΡΑ ΑΡΚΕΤΑ ΚΙΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΧΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΛΛΑ Η ΕΓΚΥΜΣΟΥΝΗ ΠΗΓΑΙΝΕ ΠΕΡΙΦΗΜΑ , ΒΡΗΚΑΜΕ ΕΝΑΝ [ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΓΙΑΤΡΟ ΟΠΟΥ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΜΑΣ , ΚΑΙ ΟΛΑ ΒΑΙΝΑΝΕ ΤΕΛΕΙΑ . ΚΑΠΟΥ ΕΚΕΙ ΣΤΟΝ 6ο ΜΗΝΑ ΟΜΩΣ ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΠΙΑΣΑΝΕ ΚΑΡΔΙΑΚΕΣ ΑΡΥΘΜΙΕΣ ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΕΣ , ΤΙΣ ΕΝΟΙΩΘΑ ΑΡΚΕΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ , ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΙΣΗ ΩΡΑ , ΠΗΓΑΜΕ ΣΕ ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟΥΣ 2 ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΣΥΖΗΤΗΣΑ ΜΕ ΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΜΟΥ , ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΒΡΗΚΕ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ , ΟΛΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ , ΑΠΛΑ ΕΙΧΑ ΠΑΡΕΙ ΠΟΛΛΑ ΚΙΛΑ ΚΑΙ ΠΙΕΖΟΤΑΝΕ ΤΟ ΔΙΑΦΡΑΓΜΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟ ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΤΟΥ ΠΙΕΖΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ . ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΚΡΑΤΗΣΕ ΠΕΡΙΠΟΥ 20 ΜΕΡΕΣ ΣΥΝΟΛΟ , ΕΠΕΙΤΑ Ο ΜΠΕΜΠΗΣ ΚΑΤΕΒΗΚΕ ΟΠΟΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ . ΕΙΧΑ ΑΡΧΗΣΕΙ ΑΚΟΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ 8ο ΜΗΝΑ ΝΑ ΕΧΩ ΣΥΣΠΑΣΕΙΣ ΣΤΗ ΜΗΤΡΑ , ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΣΚΛΗΡΗΜΑ , Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΑΣ ΣΥΝΕΣΤΕΙΣΕ ΝΑ ΚΟΨΟΥΜΕ ΤΟ ΠΕΡΠΑΤΗΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΛΑΡΩΣΟΥΜΕ ΛΙΓΑΚΙ ΜΗΝ ΤΥΧΩΝ ΕΛΘΕΙ ΠΡΟΩΡΟΣ ΤΟΚΕΤΟΣ , ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΝΑ ΠΑΡΩ ΑΠΟ ΤΟΝ 9ο ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΘΕΡΜΟΚΟΙΤΙΔΑ ΤΟ ΝΙΝΙ ΜΑΣ . ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΕΓΙΝΕ , ΜΟΛΙΣ ΜΠΗΚΑΜΕ ΣΤΟΝ 9ο ΜΗΝΑ ΣΕ 2 ΒΔΟΜΑΔΕΣ , 38 W KAI 4 D ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΕΙΧΑΜΕ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΔΕΙ ΚΑΙ ΗΤΑΝΕ ΠΡΟΦΑΝΕΣ ΠΛΕΟΝ , ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΕΙΧΑ ΠΟΝΑΚΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΑΛΛΑ ΕΝΤΑΞΕΙ ΛΕΟ ΜΩΡΕ , ΙΣΩΣ ΑΥΡΙΟ , ΑΝ ΚΑΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΗΤΑΝΕ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΒΔΟΜΑΔΑ ΟΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΑΥΤΟ . ΣΤΟΝ ΚΤΓ ΕΜΕΙΝΑ 40 ΛΕΠΤΑ , ΠΟΛΛΕΣ ΣΥΣΠΑΣΕΙΣ Η ΜΗΤΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΟΜΟΥΝΑ ΚΙΟΛΑΣ , ΤΟ ΜΩΡΟ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ , ΑΝΕΒΑΣΜΕΝΟΙ ΟΙ ΣΦΙΓΜΟΙ ΤΟΥ, ΒΓΑΙΝΕΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΕΞΩ ΚΑΙ ΛΕΕΙ ΓΕΜΑΤΟΣ ΧΑΡΑ ΣΤΟΝ ΠΑΝΟΥΛΙ , ΘΑ ΠΑΤΕ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΕΤΕ !!!!! ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ ΗΜΟΥΝΑ ΜΕΣΑ ΔΕΝ ΕΙΔΑ ΤΗ ΦΑΤΣΑ ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ . ΔΙΑΣΤΟΛΗ 2 ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Ο ΜΠΕΜΠΗΣ ΨΗΛΑ . ΘΑ ΗΜΑΣΤΑΝ ΣΕ ΔΙΑΡΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΙΠΕ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΑΛΛΑ ΓΥΡΩ ΣΤΙΣ 02.00 ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΘ ΠΕΙ ΠΟΤΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑΛΚΑΝΙΚΟ . ΑΠΟΦΑΣΗΣΑΜΕ ΝΑ ΜΗΝ ΠΟΥΜΕ ΤΠΤ ΣΤΗ ΜΑΜΑ ΜΟΥ , ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΑ ΑΓΧΩΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΑΜΠΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟΣ . ΕΚΑΝΑ ΜΠΑΝΙΟ , ΧΑΛΑΡΩΣΑ ( ΘΕΕ ΜΟΥ ΠΟΣΟ ΘΑ ΘΕΛΑ ΕΝΑ ΤΣΙΓΑΡΟ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ 3 ΩΡΕΣ ΣΠΙΤΙ ΠΡΙΝ ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ) ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΟΙ ΠΟΝΟΙ ΓΙΝΟΤΑΝΕ ΠΟΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ , ΚΑΙ Η ΚΟΙΛΙΑ ΜΟΥ ΜΕΤΑΚΟΙΝΗΘΕΙΚΕ ΠΡΟΣ.... ΤΑ ΚΑΤΩ , ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΑ ΑΚΟΜΑ ΑΛΛΑ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ , Ο ΜΠΕΜΠΗΣ ΜΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΤΑΝΕ ΝΑ ΒΓΕΙ . ΠΗΡΑ ΤΗΛ ΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝΕ . ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΗΡΕΜΙΑ ΚΑΙ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΑΠΟΡΩ ΠΟΥ ΒΡΗΚΑ ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ , ΜΕ ΠΑΡΕΛΑΒΑΝ ΓΙΑ ΤΑ ΓΝΩΣΤΑ , ΚΛΗΣΜΑΤΑΚΙΑ ΠΕΡΙΠΟΙΗΜΕΝΟ ΕΙΧΕ ΠΕΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΔΙΠΛΟ ΔΗΛΑΔΗ ,ΚΑΛΟΠΙΣΜΟΣ , ΑΙΜΑΤΟΛΟΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΤΓ , ΜΕ ΠΗΓΑΝΕ ΣΤΑ ΔΩΜΑΤΙΑ ΟΔΙΝΩΝ ΕΥΤΥΧΩΣ ΟΛΑ ΜΟΝΟΚΛΙΝΑ , ΜΟΥ ΒΑΛΑΝΕ ΟΡΟΥΣ , ΜΟΥ ΠΗΡΑΝΕ ΤΗΝ ΠΙΕΣΗ , ΜΟΥ ΚΑΝΑΝΕ ΚΑΡΔΙΟΓΡΑΦΗΜΑ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣΑΝΕ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΜΕΣΑ . ΦΟΡΟΘΥΣΕ ΤΗ ΓΝΩΣΤΗ ΣΤΟΛΗ ΜΕ ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΚΑΠΕΛΑΚΙ . ΕΙΧΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ ΟΛΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ , ΠΟΝΟΥΣ ΕΙΧΑ ΑΛΛΑ ΤΟΥΣ ΥΠΕΦΕΡΑ , ΚΑΤΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΠΕΡΙΟΔΟΥ . ΕΠΙΣΚΛΕΙΡΙΔΙΟ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΑΚΟΜΑ ΑΝ ΚΑΙ ΜΕ ΡΩΤΟΘΣΑΝΕ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ , ΑΥΤΑ ΗΤΑΝΕ ΣΕ ΔΙΑΡΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΜΟΥ , ΩΣΠΟΥ ΓΥΡΩ ΣΤΙΣ 5.00-5.30 ΗΡΘΕ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΝΑ ΜΟΥ ΣΠΑΣΕΙ ΤΑ ΝΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΕΒΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ Ο ΜΠΕΜΠΗΣ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΚΟΛΥΜΠΟΥΣΕ ΚΑΙ ΑΡΝΙΟΤΑΝΕ ΝΑ ΚΑΤΕΒΕΙ , ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΜΟΘ ΚΑΝΟΥΝΕ ΕΠΙΣΚΛΕΙΡΙΔΙΟ ΔΙΟΤΙ ΟΙ ΠΟΝΟΙ ΘΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΨΟΥΝΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ , ΠΑΡΕΠΙΠΤΟΝΤΩΣ ΠΟΝΑΕΙ Η ΕΠΙΣΚΛΕΙΡΙΔΙΟΣ ΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΚΑΝΟΥΝΕ , Η ΜΙΑΙΑ ΜΕ ΕΙΧΕ ΠΑΡΕΙ ΑΓΚΑΛΙΑ ΟΜΩς ΚΑΙ ΜΟΥ ΠΕΡΙΕΓΡΑΦΕ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΠΡΙΝ ΜΟΥ ΣΥΜΒΟΥΝΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΦΟΒΑΜΑΙ . ΠΑΝΕ ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΡΑ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΠΟΝΕΣΕ ΚΑΘΟΛΟΥ , ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΠΟΣΟ ΧΑΖΟΥΛΑ ΑΚΟΥΘΣΤΙΚΑ ΟΤΑΝ ΡΩΤΗΣΑ ΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΜΟΥ ΑΜΑ ΠΟΝΑΕΙ ΤΟ ΣΠΑΣΙΜΟ ΤΩΝ ΝΕΡΩΝ ΕΝΩ ΕΤΟΙΜΑΖΟΜΟΥΝΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΩ ΧΑΧΑΧΑΧΑ

ΟΙ ΕΠΑΝΑΠΤΗΚΕΣ ΔΟΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΛΕΙΡΙΔΙΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΠΙΑΝΑΝΕ ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΕΥΡΑ , ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΝΟΙΩΣΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΛΥΣΟΥΝΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ , ΕΙΧΕ ΣΤΡΑΒΩΣΕΙ Ο ΚΑΘΕΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΛΕΙΡΙΔΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΟΤΑΝΕ Ο ΑΝΑΙΣΘΙΟΛΟΓΟΣ ΝΑ ΜΟΥ ΞΑΝΑΚΑΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΛΥΘΗΚΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΙ ΧΑΛΑΡΩΣΑ ΠΩΠΩ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΑ ΑΝΑΚΟΥΦΗΣΗ , ΚΑΙ ΕΝΟΙΩΘΑ ΜΟΝΟ ΦΟΒΕΡΗ ΠΙΕΣΗ ΣΤΗ ΜΕΣΗ. ΑΦΟΥ ΓΥΡΗΣΕ ΚΑΙ Ο ΠΑΝΟΣ ΑΠΟ ΕΞΩ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΣΤΕΙΛΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗ ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΤΗΛ ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΧΟΝΤΑΣ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΝΤΕΛΩΣ ΕΙΧΕ ΠΕΡΑΣΕΙ 1,5 ΩΡΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΩ , ΕΙΧΑΜΕ ΜΠΕΙ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΥΘΕΙΑ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΟΥ ΤΟ ΜΕΤΑΤΡΕΨΑΝΕ ΣΕ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΚΕΤΟΥ , ΗΡΘΕ ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΗΤΑΝΕ ΕΤΟΙΜΑ , ΜΟΥ ΛΕΓΑΝΕ ΝΑ ΣΠΡΩΞΩ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΣΠΡΩΞΩ ΟΣΟ ΕΠΡΕΠΕ , Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΙΗΣΕ ΒΕΝΤΟΥΖΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΣΕΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟΥΛΙ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΜΑΙΑ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ ΜΟΥ ΕΣΠΡΩΧΝΕ ΜΕ ΦΟΒΕΡΗ ΔΥΝΑΜΗ , ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΑΚΟΥΩ ΤΟΝ ΠΑΝΟ "ΝΑ ΤΟΣ ΜΩΡΟ ΜΟΥ , ΝΑΤΟΣ , ΣΠΡΩΞΕ " ΚΑΙ ΕΣΠΡΩΞΑ 2-3 ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΕΣ ΚΑΙ ΒΓΗΚΕ Ο ΜΠΕΜΠΗΣ ΜΑΣ , Ο ΠΟΝΟΣ ΠΕΡΑΣΕ ΑΜΕΣΩΣ , ΕΝΑΣ ΠΕΡΙΕΡΓΟΣ ΠΟΝΟΣ ΟΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

Ο ΜΙΚΡΟΥΛΗΣ ΔΕΝ ΕΚΛΑΨΕ ΑΜΕΣΩΣ , ΤΟΥ ΚΑΘΑΡΙΣΑΝΕ ΜΥΤΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΜΑΤΑΚΙ , ΛΙΓΟ ΠΟΛΥ ΛΙΓΟ ΟΞΥΓΟΝΟ 1-2 ΡΟΥΦΙΞΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ , ΤΟΝ ΤΥΛΗΞΑΝ ΣΕ ΣΕΝΤΟΝΑΚΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΡΥΩΝΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΟΝ ΔΩΣΑΝΕ ΑΓΚΑΛΙΤΣΑ ,ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΙ ΤΟΥ ΕΙΠΑ , ΘΥΜΑΜΑΙ ΟΜΩΣ ΠΟΣΟ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΗΜΟΥΝΑ , Ο ΜΠΕΜΠΗΣ ΓΕΡΟΣ ΚΑΙ ΖΩΗΡΟΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΚΜΑΙΑ , Η ΓΕΝΝΑ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΦΟΒΟΜΟΥΝΑ ΕΙΧΕ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ .

ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΗΤΑΝ ΧΑΛΑΡΟΤΙΚΕΣ , ΟΜΟΡΦΕΣ , ΜΕ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΜΠΕΜΠΗ . ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝΕ ΘΑ ΤΗΣ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΖΩΗ , ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΓΑΛΑ ΚΑΙ ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΟΧΗ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΣΩ ΕΤΣΙ Ο ΜΠΕΜΠΗΣ ΠΗΡΕ ΤΕΧΝΙΤΟ ΓΑΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΣΧΕΔΟΝ ΜΕ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ ΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΟΠΟΥ ΚΟΠΗΚΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΣΤΙΣ 20 ΜΕΡΕΣ . ΕΧΟΥΝΕ ΠΕΡΑΣΕΙ 10 ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ 2 ΜΕΡΕΣ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΜΑΓΙΚΗ ΜΕΡΑ , ΟΠΟΤΕ ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΜΕ ΠΙΑΝΟΥΝΕ ΤΑ ΚΛΑΜΑΤΑ ΑΠΟ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ , ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΕΧΩ ΠΑΘΕΙ ΛΕΩ ΣΤΟΝ ΠΑΝ "ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΑΝΕ ΑΚΟΜΑ ΟΙ ΟΡΜΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΓΕΛΑΜΕ χΑΧΑΧΑ " , ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΟ ΕΓΙΝΕ ΜΙΚΡΟ ΑΓΟΡΑΚΙ ΟΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΤΟΥ ΒΗΜΑΤΑ ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΤΑ ΕΠΙΠΛΑ ΚΑΙ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΘΙΟ ΠΛΕΟΝ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ , ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΔΕ ΠΟΙΟ ΠΟΛΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΣΚΑΝΤΑΛΙΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΛΙΩΝΕΙ ΟΤΑΝ ΓΕΛΑΕΙ ΚΑΙ ΛΕΕΙ ΜΑΜ , ΜΑΜΑ , ΚΑΙ ΜΠΑ ΜΠΑ . ΑΝΥΠΩΜΟΝΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΞΑΝΑΖΗΣΟΥΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ 2ο ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΑΣ . ΣΥΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΚΡΟΣΚΕΛΕΣ ΜΥΝΗΜΑ ΜΟΥ , ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ ΣΤΙΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΦΟΡΟΥΜ .

[Rosangel]

grafistria χαιρομαι που ολα πηγαν καλα και ο Κωνσταντινος σας ειναι

πια ενα σκανταλιαρικο παιδακι που τρελαινει την μαμα και τον μπαμπα!!!

Να ειναι γερος και καλοτυχος και εσεις με το καλο να βαλετε μπρος για το αδερφακι του!

[VassoP]

Jean προσπάθησα αλλά τα δάκρυα κύλησαν. Με συγκίνησες πολύ και χαίρομαι που έχεις αγκαλιά το μωράκι σου.

Εύχομαι τα καλύτερα.

[nnm004]

ROSANGEL ΜΟΥ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΕΣΥ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΚΑΛΟ ΝΑ ΣΟΥ ΕΡΘΕΙ

[~I F I Z E N I C~]

Ρε συ jean...τι εγκυμοσηνη ηταν αυτη κοπελαρα μου??

εχω τρελαθει.. χαρας'το κουραγιο σας..πρεπει να τα εχετε μεγαλα..αυτα εκει κατω...

να ειστε καλα παντα ολη η οικ.να χαιρεστε ο ενας τον αλλο ..και ολα τα καλα του Θεου να σας συντροφευουν..παντα!!!

και σε σενα 'μανουλα' να ειστε καλα να χαιρεστε το παιδακι σας..τα καλυτερα εννοειται για το 2ο!!!

grafistria μου,να στε καλα κι εσεις ..να χαιρεστε τον παιδαρο σας ..συντροφια με ενα αδερφακι πλαι του να το φροντιζει..!!

και σε ολες ρε κοριτσια ,που βρισκομαστε σ'αυτο το forum..να ειμαστε καλα,να μεγαλωνουμε σωστα τα παιδια μας..και να τα βλεπουμε να μεγαλωνουν,αξια και υγειη ,παντα....

Υπαρχει ωραιοτερο πραγμα απο το να εισαι γονιος?...αναρωτιεμαι...

[katerina24]

ΠΑΙΔΙΑ ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΗ ΓΕΝΝΑ!ΜΕ ΠΙΑΣΑΝΕ ΟΙ ΠΟΝΟΙ 4:30ΜΜ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΟ 5:10 ΟΠΟΥ ΕΦΤΑΣΑ 5:25, ΜΕ ΔΙΑΣΤΟΛΗ 2.

6:00 ΕΙΧΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙ.

ΟΥΤΕ ΠΕΘΙΔΙΝΗ ΔΕ ΠΡΟΛΑΒΑΝΕ.

Η ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΜΕ ΕΡΑΨΕ!

[Rosangel]

ΠΑΙΔΙΑ ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΗ ΓΕΝΝΑ!ΜΕ ΠΙΑΣΑΝΕ ΟΙ ΠΟΝΟΙ 4:30ΜΜ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΟ 5:10 ΟΠΟΥ ΕΦΤΑΣΑ 5:25, ΜΕ ΔΙΑΣΤΟΛΗ 2.

6:00 ΕΙΧΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙ.

ΟΥΤΕ ΠΕΘΙΔΙΝΗ ΔΕ ΠΡΟΛΑΒΑΝΕ.

Η ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΜΕ ΕΡΑΨΕ!

 

Ουαου,τυχερουλα!!!