Κρίσεις Οργής - θυμός - temper tantrum

[Mafalda31]

Τελικα αυτο το φορουμ αποδειχθηκε σωτηριο....Ολες περναμε καταστασεις και βλεπω πολλες παρομοιες. Τις περισσοτερες φορες βρισκω απαντησεις χωρις καν να καταχωρησω ερωτηση. Θελει λιγο ψαξιμο, αλλα παντα υπαρχουν απαντησεις..Χαιρομαι να βλεπω ποσο οι ελληνιδες μανες ενδιαφερονται να ειναι ενημερωμενες αρκει να μην φτανει στην υπερβολη! Και μενα ο μικρος περναει κρισεις νευρων και το αποδιδω στο συνδιασμο τερμα διακοπες/κοψαμε την πιπιλα προσφατα και αλλαγη κλιματος...ελλαδα.γερμανια. Οποτε υπομονη και ολα περαστικα θα ειναι.

[oneiraki]

Είναι τώρα 4 μέρες που ο μικρός μου έχει σεληνιαστεί πραγματικά. Το μεγάλο ρεσιτάλ όμως δόθηκε χθες το βράδυ όπου ήμασταν μόνοι μας στο σπίτι και έκλαιγε επί 3 ώρες και χτυπιότανε γιατί ήθελε να πάει να παίξει και όχι να κοιμηθεί. Δεν ξέρω αν όλο αυτό οφείλεται στην επιστροφή μου στην δουλειά και που με βλέπει μόνο 2 ώρες το πολύ την μέρα ή αν ήτανε τυχαίο γεγονός. Δεν πίστευα χθες όταν τον έβλεπα να χτυπιέται στο πάτωμα,να μην θέλει να τον ακουμπήσω και να χτυπάει το κεφάλι του κάτω από τα νεύρα του...!!!Ο Θεός να βάλει το χέρι του..και είναι μόνο 14μηνών!

[jackrussel]

Είναι τώρα 4 μέρες που ο μικρός μου έχει σεληνιαστεί πραγματικά. Το μεγάλο ρεσιτάλ όμως δόθηκε χθες το βράδυ όπου ήμασταν μόνοι μας στο σπίτι και έκλαιγε επί 3 ώρες και χτυπιότανε γιατί ήθελε να πάει να παίξει και όχι να κοιμηθεί. Δεν ξέρω αν όλο αυτό οφείλεται στην επιστροφή μου στην δουλειά και που με βλέπει μόνο 2 ώρες το πολύ την μέρα ή αν ήτανε τυχαίο γεγονός. Δεν πίστευα χθες όταν τον έβλεπα να χτυπιέται στο πάτωμα,να μην θέλει να τον ακουμπήσω και να χτυπάει το κεφάλι του κάτω από τα νεύρα του...!!!Ο Θεός να βάλει το χέρι του..και είναι μόνο 14μηνών!

 

νομιζω εχει σχεση και με αυτο με την επιστροφη στη δουλεια

πριν ησουν συνεχεια μαζι του ας πουμε ολη μερα?

βγαζει δοντια εχει κρυωσει εμενα οταν ειναι να αρρωστησει φερεται σαν αγριμι, κατι του φταιει νευριαζει δεν εχει υπομονη θυμωνει

με τον μπαμπα πως τα παει εχει κανενα μικροτερο αδερφακι

δωσε λιγο χρονο και θα καταλαβεις τα γιατι

 

την στιγμη της κρισης πρεπει να δρασεις με τετοιο τροπο ωστε να σταματησει

οταν ηρεμησει, ρωρα τον τι συμβαινει και τετοια,, πονας αγαπη μου θυμωσες? σου ελειψα και νευριαζεις?,,,τετοια,, νομιζω και να μην απαντουν αυτες οι ερωτησεις τα καθησυχαζουν

[Elpidaz]

κορίτσια? μην ξεχνάτε και δόντια ε? η δικιά μου κλείνει τα 3 σε δυο μήνες και τώρα μπορώ να πώ οτι ηρέμησε το παιδί που έβγαλε τα τελευταία πάνω και κάτω. δεν νομίζω οτι ειναι σύμπτωση.

[oneiraki]

νομιζω εχει σχεση και με αυτο με την επιστροφη στη δουλεια

πριν ησουν συνεχεια μαζι του ας πουμε ολη μερα?

βγαζει δοντια εχει κρυωσει εμενα οταν ειναι να αρρωστησει φερεται σαν αγριμι, κατι του φταιει νευριαζει δεν εχει υπομονη θυμωνει

με τον μπαμπα πως τα παει εχει κανενα μικροτερο αδερφακι

δωσε λιγο χρονο και θα καταλαβεις τα γιατι

 

την στιγμη της κρισης πρεπει να δρασεις με τετοιο τροπο ωστε να σταματησει

οταν ηρεμησει, ρωρα τον τι συμβαινει και τετοια,, πονας αγαπη μου θυμωσες? σου ελειψα και νευριαζεις?,,,τετοια,, νομιζω και να μην απαντουν αυτες οι ερωτησεις τα καθησυχαζουν

 

Ναι πριν ήμασταν όλη μέρα μαζί. Επέστρεψα στην δουλειά 5/12 αλλά μετά έπεσαν και οι γιορτές και όλο και κάποιος ήτανε σπίτι.Τώρα που μπήκαμε ξανά σε ρουτίνα λείπω αρκετές ώρες από το σπίτι λόγω δουλειάς -φεύγω το πρωί πριν ξυπνήσει και επιστρέφω 1-2ώρες πριν κοιμηθεί το βράδυ-. Ο άνδρας μου επιστρέφει νωρίτερα από μένα και τα πάνε πολύ καλά μαζί. Τώρα είναι 14 μηνών,είναι το μοναχοπαίδι μας προς το παρόν. Δεν μιλάει φυσικά ακόμη για να μπορέσεις να συνεννοηθείς..

[Amarilis81]

Ο γιος μου είναι 3 χρονών σχεδόν και τους τελευταίους 2 μήνες εκφράζει έντονη επιθετικότητα και θυμό. Όποτε θυμώνει με κάποιον από μας(μπαμπά,μαμά, γιαγιά, παππού), σηκώνει χέρι και χτυπά όπου βρει.(έχει και αρκετά βαρύ χέρι) Δεν ξέρω πως να τον αντιμετωπίσω..Όσες φορές τον στέλνω στο δωμάτιό του να καθησει και να σκεφτεί τι έκανε, σχεδόν αμέσως βγαίνει και κάνει σηκώνοντας το χέρι του ότι με μαλώνει, κάνοντας συγχρόνως μούτρα. Προσπαθώ να μη δίνω σημασία. Το θέμα είναι πως δεν μπορώ να επιμένω και τραβώντας τον ή σηκωτό να τον ξαναπηγαίνω στο δωμάτιό του διότι έχω μια 2η δύσκολη εγκυμοσύνη. Έχετε καμιά ιδέα να προτείνετε;

[ekavi_]

Ο γιος μου είναι 3 χρονών σχεδόν και τους τελευταίους 2 μήνες εκφράζει έντονη επιθετικότητα και θυμό. Όποτε θυμώνει με κάποιον από μας(μπαμπά,μαμά, γιαγιά, παππού), σηκώνει χέρι και χτυπά όπου βρει.(έχει και αρκετά βαρύ χέρι) Δεν ξέρω πως να τον αντιμετωπίσω..Όσες φορές τον στέλνω στο δωμάτιό του να καθησει και να σκεφτεί τι έκανε, σχεδόν αμέσως βγαίνει και κάνει σηκώνοντας το χέρι του ότι με μαλώνει, κάνοντας συγχρόνως μούτρα. Προσπαθώ να μη δίνω σημασία. Το θέμα είναι πως δεν μπορώ να επιμένω και τραβώντας τον ή σηκωτό να τον ξαναπηγαίνω στο δωμάτιό του διότι έχω μια 2η δύσκολη εγκυμοσύνη. Έχετε καμιά ιδέα να προτείνετε;

 

Όταν σας χτυπάει, θα σταματάτε επιτόπου όποια δραστηριότητα κάνατε μαζί του και θα απομακρύνεστε από αυτόν.

Αντί να τον τραβάς σηκωτό να πάει στο δωμάτιό του, θα φεύγεις εσύ από εκείνο το σημείο και θα του λες ότι έκανε κάτι κακό, σε πόνεσε και γι΄αυτό δεν θα κάτσεις/παίξεις/κτλ μαζί του.

[xena]

Εμείς είμαστε περίπου 15 μηνών και αρχίσαμε να έχουμε πείσματα εδώ και 1 μήνα περίπου, θυμό, γκρίνια, κλάματα για να κάνει οτι θέλει κλπ. Ηθελα να σας πω ότι διάβασα λίγο αυτά που έχει γράψει η κα Στυλιανάκη και είναι η τρίτη ημέρα που εφαρμόζω τα εξής:

Σταμάτησα να λέω διαρκώς όχι - μη, να μαλώνω και να την τραβάω απ' τα επικίνδυνα σημεία κλπ. Χαλάρωσα δηλαδή το παιδί. Ασφάλισα οτι ήταν επικίνδυνο για το παιδί ή αξίας για εμένα και αφήνω να πιάσει τηλέφωνο, τάπερς και τηλεκοντρόλ. Αν κάτι δεν θέλω να το πειράζει - κάνω αντιπερισπασμό.

Τριτη ημέρα και της είναι ψιλοαδιάφορα τα παραπάνω και το παιδί ηρέμησε και εγώ μαζί.

Νομίζω πως καταπιέστηκε πολύ σε περίοδο όπου ανακαλύπτει την ζωή να ζει σε ένα σπίτι όπου υπάρχουν παντού απαγορεύσεις.

Ισως ένιωσε πως είμαστε "εξουσιαστές" και όλοι μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στα πάντα ενώ εκείνο πουθενά. Βγήκαμε απ' αυτόν λοιπόν τον ρόλο κι αντί για να απαγορεύουμε μόνο συμβουλεύουμε και διδάσκουμε. Ευτυχώς έχω με το μέρος μου τον μπαμπά αλλά και την γιαγιά.

Μακάρι να κρατήσει γιατί ειμαστε κι ελαφριά περίπτωση...

[Amarilis81]

Όταν σας χτυπάει, θα σταματάτε επιτόπου όποια δραστηριότητα κάνατε μαζί του και θα απομακρύνεστε από αυτόν.

Αντί να τον τραβάς σηκωτό να πάει στο δωμάτιό του, θα φεύγεις εσύ από εκείνο το σημείο και θα του λες ότι έκανε κάτι κακό, σε πόνεσε και γι΄αυτό δεν θα κάτσεις/παίξεις/κτλ μαζί του.

 

Το δοκίμασα και αυτό και έρχεται από πίσω μου, κάνοντας ότι μπορεί για να με κάνει να τον προσέξω, ενώ εγώ του λέω να φύγει ή ότι δεν του μιλάω γιατί αυτό που έκανε είναι κακό.

[ekavi_]

Το δοκίμασα και αυτό και έρχεται από πίσω μου, κάνοντας ότι μπορεί για να με κάνει να τον προσέξω, ενώ εγώ του λέω να φύγει ή ότι δεν του μιλάω γιατί αυτό που έκανε είναι κακό.

 

Ίσως ζηλεύει και για το μωρό που έρχεται.

Προσπαθήστε να τον διαβεβαιώνετε πόσο πολύ τον αγαπάτε και να μην επικεντρώνεστε στο μωρό και τις ετοιμασίες για τον ερχομό του. Όταν όμως χτυπάει, συνέχισε αυτή την τακτική. Φύγε από το σημείο εκείνο και αν έρθει από πίσω σου αδιαφόρησε και να του εξηγείς πόσο σε πόνεσε και σε στενοχώρησε... Όταν λοιπον είσαι στενοχωρημένη δεν μπορείς να παίξεις μαζί του.

Μην φαίνεται δηλαδή ότι τον εκδικείσαι, αλλά ότι είναι αποτέλεσμα της πράξης του.

[Amarilis81]

Ίσως ζηλεύει και για το μωρό που έρχεται.

Προσπαθήστε να τον διαβεβαιώνετε πόσο πολύ τον αγαπάτε και να μην επικεντρώνεστε στο μωρό και τις ετοιμασίες για τον ερχομό του. Όταν όμως χτυπάει, συνέχισε αυτή την τακτική. Φύγε από το σημείο εκείνο και αν έρθει από πίσω σου αδιαφόρησε και να του εξηγείς πόσο σε πόνεσε και σε στενοχώρησε... Όταν λοιπον είσαι στενοχωρημένη δεν μπορείς να παίξεις μαζί του.

Μην φαίνεται δηλαδή ότι τον εκδικείσαι, αλλά ότι είναι αποτέλεσμα της πράξης του.

 

Βρε Εκάβη, το μόνο σίγουρο είναι ότι ήδη ζηλεύει. Η ειρωνία είναι πως δεν αρχίσαμε καν τις προετοιμασίες για το 2ο μωρό στο σπίτι. Είναι στιγμές που δείχνει πραγματικά ενθουσιασμένος με τον ερχομό ενός αδερφού/αδερφής και άλλες πάλι που δείχνει θυμωμένος και λέει ότι θα το χτυπάει το νέο μωράκι μας. Θα προσπαθήσω να εφαρμόσω πειστά τις συμβουλές σου,σ'ευχαριστώ.

[ioannam]

να ρωτησω και εγω τις πιο παλιες πως να χειριστω τη μικρη και αν το χειριζομαι σωστα

η μικρη ειναι 2 ετων και 7 μηνων

εδω και 3 βδομαδες εχει καραμελα το "δε σε αγαπαω" και τσιριζει σε γνωστους

με μας παιζει,γελαει,με δικους μου,αδερφια μου(οταν τους ειδε μετα τοσο καιρο γιατι δεν ειχαμε παει ηταν ανετη και γελαστη)

οταν καποιος ξενος τη χαιρεταει ομως λεει "φυγε,δε σε αγαπαω" και τσιριζει καμια φορα ή τον χτυπαει στο χερι οποιος τη χαιδευει

της εξηγω δεν ειναι καλο να φωναζουμε

της λεω"οταν χτυπαμε ποναει ο αλλος" και λεει "θελω να τον χτυπησω"΄ή λεει "δε τον-την αγαπαω"

"ζητα συγνωμη γιατι στεναχωριεμαι με αυτο που κανεις" λεω

λεει "οχι" και σε ενα λεπτο λεει"συγνωμη κυρια ή κυριε"

πως το χειριζομαι?

τι πρεπει να κανω?

[Daphne-]

να ρωτησω και εγω τις πιο παλιες πως να χειριστω τη μικρη και αν το χειριζομαι σωστα

η μικρη ειναι 2 ετων και 7 μηνων

εδω και 3 βδομαδες εχει καραμελα το "δε σε αγαπαω" και τσιριζει σε γνωστους

 

πως το χειριζομαι?

τι πρεπει να κανω?

η κόρη μου τωρα το άρχισε το "ΔΕ Σ ΑΓΑΠΑΩ"!. Της απαντας "ξέρω οτι με αγαπάς αλλά εισαι θυμωμένη ".

Μην τη μαλώνεις, αδιαφόρησε και συμπεριφέρσου ηρεμα και ευγενικά. Θα σε μιμηθεί...

Θέλει χρόνο για να μεγαλώσουν!

[ioannam]

μα δε το λεει σε μενα

σε μενα λεει"μαμακουλα μου και αγκαλιες και χαδια

στους ξενουε το κανει που ειναι φυσιολογικο γιατι προστατευει τον εαυτο της απο ξενους που δε ξερει αλλα ειναι ο κοινωνικος αντικτυπος που μας εχει φαει και φοβαμαι εκεινη την ωρα μη την πουν κακομαθημενο,αναγωγο

μια ζωη οι αλλοι δηλαδη

[Daphne-]

μα δε το λεει σε μενα

σε μενα λεει"μαμακουλα μου και αγκαλιες και χαδια

στους ξενουε το κανει που ειναι φυσιολογικο γιατι προστατευει τον εαυτο της απο ξενους που δε ξερει αλλα ειναι ο κοινωνικος αντικτυπος που μας εχει φαει και φοβαμαι εκεινη την ωρα μη την πουν κακομαθημενο,αναγωγο

μια ζωη οι αλλοι δηλαδη

Η δική μου το λέει σε μας και στους άλλους.

Η αλήθεια είναι ότι ο κοινωνικός αντίκτυπος μας κάνει να νιώθουμε αμηχανία, αλλά προέχει το παιδί μας.

[annamariatheof]

Πολλές φορές σε κάνουν και ρεζίλι. Εγώ μια φορά ένιωσα πολύ άσχημα από τον 17 μηνο γιο μου. Ελπίζω με υπομονή και ηρεμία να περάσουν όλα. Προχθές τον έβαλα και τιμωρία γιατί ήθελε σώνει και καλά να κατέβει στην αυλή μεσημεριάτικα μέσα στη ζέστη. ΆΡχισε να κλαίει τόσο δυνατά που νόμιζα ότι θα πνιγεί. Στο τέλος τον έβαλα με τον μπαμπά του τιμωρία στο δωμάτιο του για περίπου μισή ώρα και σας πληροφορώ ότι είχε αποτέλεσμα. Την άλλη μέρα που πήγε να κάνει ακριβώς το ίδιο το ξανασκέφτηκε, με κοίταξε στα μάτια και στο τέλος μου χαμογέλασε πειραχτηκά. Δεν τον έχω ξανατιμωρήσει και μάλλον και γιαυτό έπιασε. Πάντως εχθές μετά την τιμωρία ήταν πάρα πολύ ήρεμος, παιχνιδιάρης και γελαστός.

 

τελικά αυτό με την τιμωρία πρέπει ή δεν πρέπει να το κάνουμε. Εγώ κάποιες φορές έβαζα τα παιδιά μου όταν ήταν πιο μικρά στο δωμάτιο τους τιμωρία χωρίς τα παιχνίδια τους και δεν τα άφηνα να βγούν έξω για καμια ώρα πράγμα που τους στοίχιζε πολύ γιατί ήταν υπερκινητικά. Τελευταία μου είπε μια φίλη οτι δεν είναι καλό και τα τραυματίζεις και κάτι τέτοια. Τώρα είναι σχετικά ήρεμα αλλά επειδή έχουμε καινούρια μωράκια στην παρέα θέλω να μάθω τελικά αν είναι σωστο να τα τιμωρείς και με ποιούς τρόπους.?

[Georgia xenou]

Kai egw eixa antimetopisei paromia provlimata me to paidi mou to opoio exei kai kapoies dyskolies. Afou aganaktisa giati as to paradextoume den yparxei egxeiridio gonea!! apefthinthika se mia psyxologo eidiki se themata symperiforas nomizw exei eksidikefsi sto eksoteriko kai stin allilepidrasi, ekane kapoies synedries me to paidi kai ekpedefse kai emena pos na feromai sto paidi mou, me voithise para poly. Afto pou mou didakse i kyria afti einai oti to kathe paidi einai diaforetiko opote den yparxei enas swstos tropos,

[alcyon]

τελικά αυτό με την τιμωρία πρέπει ή δεν πρέπει να το κάνουμε. Εγώ κάποιες φορές έβαζα τα παιδιά μου όταν ήταν πιο μικρά στο δωμάτιο τους τιμωρία χωρίς τα παιχνίδια τους και δεν τα άφηνα να βγούν έξω για καμια ώρα πράγμα που τους στοίχιζε πολύ γιατί ήταν υπερκινητικά. Τελευταία μου είπε μια φίλη οτι δεν είναι καλό και τα τραυματίζεις και κάτι τέτοια. Τώρα είναι σχετικά ήρεμα αλλά επειδή έχουμε καινούρια μωράκια στην παρέα θέλω να μάθω τελικά αν είναι σωστο να τα τιμωρείς και με ποιούς τρόπους.?

Δεν το είχα δει το ερώτημα. Έστω λοιπόν και καθυστερημένα να πω τι είχα εγώ στο νου μου όταν εφάρμοζα time-out.

 

 

Κατ' αρχήν το time-out δεν είναι τιμωρία. Ο στόχος είναι να ηρεμήσει το παιδί και όχι να τιμωρηθεί. Να πάει δηλαδή από μια πολύ διεγερμένη κατάσταση σε μια πιο χαλαρή και συνεργάσιμη.

 

Αν εφαρμόζεις time-out θα πρέπει να έχεις επιλέξει σε ποια ήσυχη μεριά θα αφήνεις τα παιδιά να ρίξουν την ένταση που έχουν εκείνη τη στιγμή. Ο χρόνος που τα αφήνουμε είναι ένα λεπτό ανά έτος ηλικίας (αν τα θυμάμαι καλά). Δηλαδή ένα παιδάκι 3ων ετών θα καθίσει 3 λεπτά. Ένα 5 χρονών θα καθίσει 5 λεπτά. Και τα λεπτά μετρούν από τη στιγμή που κάθεται.

 

Εφόσον στο δωμάτιο υπάρχουν παιχνίδια και για να γίνει time-out εσύ τα αφαιρείς... ουσιαστικά δέχεται πλήγμα, γιατί χάνει τα προνόμιά του (=παιχνίδια του). Αυτό σαφώς θα έχει αρνητικές επιπτώσεις. Ουσιαστικά το παιδί αντί να χαλαρώσει αναπτύσσει μεγαλύτερο στρες. Επίσης παραλαμβάνει και ένα έντονο παράδειγμα επίδειξης ισχύος. (Στα μάτι του: η μαμά=δυνατή, μπορεί όποτε θέλει να παίρνει τα πράγματά μου. Άρα εγώ όταν καταφέρω να αφαιρέσω τα πράγματα από τους άλλους θα είμαι δυνατός). Καλύτερα να επιλεγεί με διαφορετικά κριτήρια το μέρος για time-out.

 

Επίσης όταν το παιδί ηρεμήσει πρέπει οπωσδήποτε να του μιλήσουμε και να του εξηγήσουμε τι θα έπρεπε να κάνει. Αυτός είναι και ο στόχος του time-out: Να φέρει το παιδί σε μια συνεργάσιμη και συζητήσιμη κατάσταση για να σε προσέξει και να επικοινωνήσει καλύτερα μαζί σου. Ένα time-out χωρίς επικοινωνία στο τέλος, είναι άσκοπο.

Προσοχή! Κάθε "όχι", πρέπει να συνοδεύεται από ένα "ναι". π.χ. Έπρεπε να με κρατάς από το χέρι για να μην τραυματιστείς και όχι να ανοίξεις μόνος σου την πόρτα του σπιτιού και να ορμήσεις έξω. Γιατί όταν με κρατάς από το χέρι ............(εξηγούμε τι κέρδος έχει το παιδί για τον εαυτό του)........ Ενώ όταν πετάγεσαι ξαφνικά έξω μόνος σου .........(εξηγούμε κινδύνους και συνέπειες που είναι κακό για τον εαυτό του).

 

Αυτά σε γενικές γραμμές. Έχει κι άλλα άρθρα εδώ στο φόρουμ και συζητήσεις σχετικές. Με μια πρόχειρη αναζήτηση... θα δεις πολλά.

[Μαρια Στυλιανακη]

πολύ σωστό ότι δεν υπάρχει ένας τρόπος -

αλλά κάτι άλλο επίσης είναι ότι όταν είναι /χρειαστεί να κάνεις το timeout οπως πολύ σωστά λέει η alcyon πρέπει να υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες συνθήκες.

 

http://parents.org.gr/psych/a47 σε αυτό το άρθρο είναι πολύ απλά βαλμένα τα κριτήρια και βοηθάει να καταλάβει κανείς (νομίζω) πως μπορεί να χρησιμοποιεί αυτή την παρέμβαση. δεν είναι και δε πρέπει να λέγεται τιμωρία, για μένα.

έχει αποδειχτεί ότι ο εγκέφαλός μας δε μαθαίνει με αρνητικά ερεθίσματα καλά. αλλά καλύτερα σε ήρεμη κατάσταση και με ουδέτερα ως θετικά ερεθίσματα. (δυστυχως δε θυμαμαι την ερευνα αλλα σε ερευνα το εχω διαβασει).

 

time out = κάποια λεπτά έξω απο την κατάσταση - στην κυριολεξία .

κάνε διάλειμμα και μιλάμε σε λίγο πάλι (πχ).

 

απόσπασμα απο το άρθρο στο λινκ :

Πότε χρησιμοποιείται το time out?

To time out χρησιμοποιείται όταν παιδιά ηλικίας δυόμισυ - τεσσάρων ετών επαναλαμβάνουν επικίνδυνες συμπεριφορές όπως δάγκωμα ή πολύ δυνατό, αποδεδειγμένα εξεπίτηδες χτύπημα, άλλου παιδιού με αντικείμενο ή με τα χέρια, τη στιγμή που απο τους γονείς έχει ήδη γίνει προσπάθεια διόρθωσης αυτής της συμπεριφοράς μέσω θετικής ενίσχυσης και επιβράβευσης της επιθυμητής συμπεριφοράς, για μεγαλύτερο διάστημα, χωρίς επιτυχία.

To time out δεν είναι καλό να εφαρμόζεται μετά απο πράξεις μικρότερης σημασίας/επικινδυνότητας, ή κατα λάθος συμβάντα ή σε παιδιά μικρότερης ηλικίας καθώς αυτό θα αποτελούσε τιμωρητική συμπεριφορά, που έχει συνήθως σαν αποτέλεσμα την συσσώρευση αρνητικών συναισθημάτων.

Για παιδιά που είναι κάτω των δυόμισυ ετών διαβάστε εδώ πως μπορείτε να καθοδηγήσετε μια επικίνδυνη ή ανεπιθύμητη συμπεριφορά: http://parents.org.gr/psych/a183

 

 

 

Παράθεση:

Αρχικό μήνυμα απο netk

Πολλές φορές σε κάνουν και ρεζίλι. Εγώ μια φορά ένιωσα πολύ άσχημα από τον 17 μηνο γιο μου. Ελπίζω με υπομονή και ηρεμία να περάσουν όλα. Προχθές τον έβαλα και τιμωρία γιατί ήθελε σώνει και καλά να κατέβει στην αυλή μεσημεριάτικα μέσα στη ζέστη. ΆΡχισε να κλαίει τόσο δυνατά που νόμιζα ότι θα πνιγεί. Στο τέλος τον έβαλα με τον μπαμπά του τιμωρία στο δωμάτιο του για περίπου μισή ώρα και σας πληροφορώ ότι είχε αποτέλεσμα. Την άλλη μέρα που πήγε να κάνει ακριβώς το ίδιο το ξανασκέφτηκε, με κοίταξε στα μάτια και στο τέλος μου χαμογέλασε πειραχτηκά. Δεν τον έχω ξανατιμωρήσει και μάλλον και γιαυτό έπιασε. Πάντως εχθές μετά την τιμωρία ήταν πάρα πολύ ήρεμος, παιχνιδιάρης και γελαστός.

 

 

το σωστό πράγμα στο quote είναι ότι το παιδί πήγε στο δωμάτιό του με τον πατέρα του,

δηλαδή όχι μόνο του, άρα δεν υπήρξε τιμωρητική συμπεριφορά του γονέα,

και το παιδί αποχωρίστηκε για λίγο (χωρίς όμως αυτό να είναι τραυματικό) την μητέρα

κατανοώντας ότι αυτό είναι κάτι που την κάνει να μην θέλει να είναι μαζί του για λίγη ώρα.

έτσι πέτυχε το κόλπο.

εάν το άφηνε μόνο του στο δωμάτιο, αρκετά πιθανό να θυμωνε περισσότερο ή να το κράταγε "μανιάτικο" και φυσικά να στεναχωριόταν πάρα πολύ κάτι που θα έκανε δυσκολη την

υπερίσχυση του μηνύματος του μαθήματος που θέλει να περάσει ο γονιός.

 

εκεί είναι το κλειδί. στο ότι το μήνυμα δε πρέπει να ξεπερνάει τα "ντεσιμπέλ" του παιδιού, αλλιώς δε μπορεί να το "ακούσει".

[Μαρια Στυλιανακη]

για πιο μικρά παιδάκια κάτι που πιάνει πολύ είναι απλώς να του γυρίσεις την πλάτη γρήγορα για λίγο. - όπως το κανουν και τα παιδιά που πεισμώνουν - αν θέλεις να του δείξεις οτι θυμωσες πολύ.

(βλέπεις πάντα με την άκρη του ματιού τι κάνει φυσικά)

είναι μια πολύ ισχύρή γλώσσα του σώματος την οποία καταλαβαίνουν τα παιδιά 100% κάποιες φορές καλύτερα απο τα λόγια.

είναι ήπια και κατάλληλη για να κατανοήσει πραγματικά το παιδί ότι σε στεναχώρησε.

το ίδιο φυσικά και οι εκφράσεις του προσώπου μας, του θυμού της λύπης κλπ!

 

ειναι βεβαια για πιο μικρά περιστατικά οχι σοβαρά περιστατικά πχ δάγκωμα ή μεγάλη επιτηδες βλάβη απο θυμό - και αν υπερβάλλουμε το παρακάνουμε (θεατρικά δηλαδή) το παιδί το βλέπει ως αστείο οπότε χάνει τη δυναμή του.

[Μπεμπούλα10]

http://www.ahaparenting.com/Default.aspx?PageID=1276804&A=SearchResult&SearchID=7429401&ObjectID=1276804&ObjectType=1

 

Διαχείριση του Νηπίου Σας: ΕΚΡΗΞΕΙΣ ΘΥΜΟΥ!

 

Οι εκρήξεις θυμού είναι φυσιολογικές για τα παιδιά αυτής της ηλικίας. Τα μικρά παιδιά παθιάζονται με τα πάντα και απλά δεν έχουν την ικανότητα να ελέγχουν τον εαυτό τους ακόμα.

 

Θα χαρείτε να μάθετε ότι οι περισσότερες εκρήξεις θυμού μπορούν να αποφευχθούν. Αφού οι εκρήξεις θυμού αποτελούν έκφραση αδυναμίας, τα νήπια που νιώθουν ότι έχουν κάποιον έλεγχο στη ζωή τους έχουν πολύ λιγότερες εκρήξεις θυμού. Και αφού τα νήπια που είναι κουρασμένα και πεινασμένα δεν έχουν τους εσωτερικούς πόρους να χειριστούν τη ματαίωση, όσο λιγότερο συχνά νιώθουν καταβεβλημένα και αδύναμα, τόσο λιγότερο συχνά θα έχουν εκρήξεις θυμού. Η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία.

 

Να πώς να κατευνάσετε τις εκρήξεις θυμού των νηπίων:

1. Παραμερίστε τις διαμάχες για την εξουσία. Δεν χρειάζεται να αποδείξετε ότι έχετε δίκιο. Το παιδί σας προσπαθεί να επιβεβαιώσει ότι είναι ένα πραγματικό άτομο, με πραγματική δύναμη στον κόσμο. Αφήστε τον να πει όχι όποτε μπορείτε να το κάνετε χωρίς να απειλείται η ασφάλεια, η υγεία, ή τα δικαιώματα των άλλων ανθρώπων.

 

2. Καθώς τα περισσότερα ξεσπάσματα συμβαίνουν όταν τα παιδιά είναι πεινασμένα ή κουρασμένα, προνοήστε. Τάισμα και υπνάκος, σταθερή ώρα ύπνου, ξεκούραση, ευχάριστες στιγμές, χρόνος ηρεμίας και ησυχίας χωρίς media - οτιδήποτε χρειαστεί - αποτρέπουν τις περισσότερες εκρήξεις και επαναφέρουν τα παιδιά που αρχίζουν τη γκρίνια. Μάθετε να λέτε όχι -- στον εαυτό σας! Μην προσπαθήσετε να χωρέσετε στο πρόγραμμα σας μια ακόμα δουλειά. Μην τραβολογάτε ένα πεινασμένο ή κουρασμένο παιδί για ψώνια. Αφήστε το ή κάντε το αύριο.

 

3. Βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας νιώθει γεμάτο από την αγάπη και την προσοχή σας. Τα παιδιά που γίνονται συναισθηματικά απαιτητικά είναι πιο πιθανό να έχουν εκρήξεις θυμού. Αν ήσασταν μακρυά του όλη μέρα, φροντίστε να επανασυνδεθείτε πριν προσπαθήσετε να ψωνίσετε για δείπνο.

 

4. Προσπαθήστε να χειριστείτε τις εκρήξεις έτσι ώστε να μην κλιμακωθούν. Είναι εκπληκτικό το πώς η αναγνώριση του θυμού του παιδιού σας μπορεί να σταματήσει μια έκρηξη θυμού πριν ξεκινήσει. Πριν βάλετε ένα όριο, αναγνωρίστε τι θέλει. "Θα ήθελες να πιεις κι άλλο χυμό, σ'αρέσει πολύ αυτός ο χυμός, ε;" (Κοιτάξτε, καταφέρατε ήδη να γνέψει θετικά!) Στη συνέχεια, βάλτε το όριο: "Αλλά θα πρέπει να φας και μερικά αυγά. Θα πιούμε κι άλλο χυμό αργότερα." (Καθώς απομακρύνετε το φλιτζάνι του εκτός του οπτικού του πεδίου.) Αν ανταποκριθεί με θυμό, αναγνωρίστε τον: "Αυτό σε θυμώνει πολύ. Θέλεις πολύ τον χυμό."

Με τα νήπια, μειώστε τον αριθμό των λέξεων που χρησιμοποιείτε:

 

"Είσαι πολύ θυμωμένος!"

«Δεν χτυπάμε."

 

5. Όταν το παιδί σας θυμώνει, να θυμάστε ότι ο θυμός είναι μια άμυνα ενάντια σε πιο δυσάρεστα συναισθήματα - αδυναμία , φόβο, πόνο, θλίψη. Εάν μπορείτε να τον κάνετε να επιστρέψει σε εκείνα τα συναισθήματα που υποβόσκουν, ο θυμός του θα εξαφανιστεί. "Θέλεις αυτό. Είσαι θυμωμένος και λυπημένος." ή "Είσαι θυμωμένος με τη μαμά, γιατί δεν θέλεις να φύγω. Όταν φεύγω, σου λείπω." Συνήθως σε αυτό το σημείο το παιδί σας θα κλάψει και μπορείτε να το κρατήσετε ενώ βιώνει τη θλίψη του. Αφού τα βοηθήσετε να ξεπεράσουν τον θυμό τους και να αποφορτιστούν από τα αισθήματα λύπης τους, τα παιδιά συνήθως χρειάζονται αγκαλίτσες.

 

6. Εάν το παιδί σας κάνει έκρηξη θυμού παρά τις καλύτερες προσπάθειες πρόληψης εκ μέρους σας , να θυμάστε να μην κόψετε τη σύνδεση μαζί του. Μείνετε κοντά, έστω και αν δεν σας αφήσει να τον αγγίξετε. Χρειάζεται να ξέρει ότι είστε εκεί, και τον αγαπάτε ακόμα. Να είστε ήρεμη και καθησυχαστική. Μην προσπαθήσετε να τον πείσετε.

Σκεφτείτε τι αισθάνεστε όταν είστε εξαντλημένη, οργισμένη και απελπισμένη. Εάν τα χάσετε, θα θέλετε κάποιον εκεί που να έχει την κατάσταση υπό έλεγχο, να σας καθησυχάσει και να σας βοηθήσει να ξαναβρείτε τον αυτοέλεγχο σας.

Χρειάζεται επίσης να γνωρίζει ότι μόλις είναι έτοιμος, θα τον βοηθήσετε να ανασυγκροτηθεί. Στη συνέχεια, ξαναβρείτε τα. Περάστε κάποιο χρόνο παρεούλα.

 

Μετά την έκρηξη θυμού:

Πρώτον, βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας περνάει αρκετό "ευχάριστο χρόνο" μαζί σας για τον οποίο δεν χρειάζεται να κάνει έκρηξη θυμού.

Δεύτερον, μην ενδώσετε στο αρχικό αίτημα που προκάλεσε την έκρηξη. Τα παιδιά χρειάζονται υπενθύμιση πριν την έκρηξη ότι αν κάνουν έκρηξη θυμού, δεν σας επιτρέπεται ούτε καν να λάβετε υπόψη το αίτημα τους. Εκτός κι αν έχουν φτάσει πραγματικά στα όρια, αυτό το μήνυμα συνήθως τα βοηθά να συνέλθουν τόσο όσο χρειάζεται για να αντιμετωπίσετε την κατάσταση (π.χ, «Υποθέτω ότι δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά ψώνια σήμερα. Θα πάρουμε μόνο το γάλα και το ψωμί και θα πάμε στο σπίτι. Και ένα cheese stick να φας ενώ περιμένουμε στην ουρά."

[Gummy Bear]

Διάβασα λίγο τις προηγούμενες αναρτήσεις και θα ήθελα να σας πω και τη δική μου "ιστορία". Εδώ και κάνα μήνα ο σχεδόν 15 μηνών γιος μου παθαίνει κρίσεις θυμού, ειδικά κατά τη διάρκεια του φαγητού. Ενώ ξεκινάει και τρώει μια χαρά (του δίνω και εκείνου κουτάλι για να μαθαίνει σιγά-σιγά να τρώει μόνος του, αλλά και για να του κρατάω το ενδιαφέρον του), και ξαφνικά αρχίζει να ουρλιάζει, να πετάξει κάτω το κουτάλι, το φαγητό και το πιο σημαντικό : να χτυπάει το κεφάλι του στο τραπεζάκι του.

Και σε άσχετες στιγμές αν θυμώσει με κάποιο παιχνίδι ή του πω όχι σε κάτι, από τα νεύρα του χτυπάει το κεφάλι του στο πάτωμα, την πόρτα, όπου βρει. Σας έχει τύχει εσάς αυτό? 

Έχω προσπαθήσει τα πάντα, απόσπαση προσοχής, ομιλία με σταθερη και ήρεμη φωνή, αδιαφορία κλπ. Όταν στο φαγητό φαίνεται να ηρεμεί και πάω να τον ξανά ταισω, αρχίζει πάλι από την αρχή. 

Τι κάνετε εσείς? Και ειδικά με το κεφάλι αυτό με ανησυχεί πολύ, δεν θέλω να το χτυπάει... 

[ninaki80]

Just now, Gummy Bear είπε:

Διάβασα λίγο τις προηγούμενες αναρτήσεις και θα ήθελα να σας πω και τη δική μου "ιστορία". Εδώ και κάνα μήνα ο σχεδόν 15 μηνών γιος μου παθαίνει κρίσεις θυμού, ειδικά κατά τη διάρκεια του φαγητού. Ενώ ξεκινάει και τρώει μια χαρά (του δίνω και εκείνου κουτάλι για να μαθαίνει σιγά-σιγά να τρώει μόνος του, αλλά και για να του κρατάω το ενδιαφέρον του), και ξαφνικά αρχίζει να ουρλιάζει, να πετάξει κάτω το κουτάλι, το φαγητό και το πιο σημαντικό : να χτυπάει το κεφάλι του στο τραπεζάκι του.

Και σε άσχετες στιγμές αν θυμώσει με κάποιο παιχνίδι ή του πω όχι σε κάτι, από τα νεύρα του χτυπάει το κεφάλι του στο πάτωμα, την πόρτα, όπου βρει. Σας έχει τύχει εσάς αυτό? 

Έχω προσπαθήσει τα πάντα, απόσπαση προσοχής, ομιλία με σταθερη και ήρεμη φωνή, αδιαφορία κλπ. Όταν στο φαγητό φαίνεται να ηρεμεί και πάω να τον ξανά ταισω, αρχίζει πάλι από την αρχή. 

Τι κάνετε εσείς? Και ειδικά με το κεφάλι αυτό με ανησυχεί πολύ, δεν θέλω να το χτυπάει... 

μηv αvχωvεσε ειvαι φυσιολογικο. Κ εμεvα ετσι εκαvε 15 μηvωv τωρα 20 μηvωv δεv χτυπαει πια το κεφαλι του καταλαβε οτι ποvαει κ εχει αρχισει κ μαζευει τα vευρα του . Γεvικα οταv κουραζοvται πειvαvε ειvαι χειροτερα . Επισης τοσο μικρος δεv μπορεις vα συvεvοηθεις οτι φωvη κ vα καvεις η μοvη λυση ειvαι vα βρεις κατι αλλο που του αρεσει πολυ η απλα vα τοv αφησεις  vα φωvαζει μεχρι vα του περασει . 

Με το κεφαλι απλα σηκωσε τοv ορθιο για vα μηv χτυπησει

[Gummy Bear]

Just now, ninaki80 είπε:

μηv αvχωvεσε ειvαι φυσιολογικο. Κ εμεvα ετσι εκαvε 15 μηvωv τωρα 20 μηvωv δεv χτυπαει πια το κεφαλι του καταλαβε οτι ποvαει κ εχει αρχισει κ μαζευει τα vευρα του . Γεvικα οταv κουραζοvται πειvαvε ειvαι χειροτερα . Επισης τοσο μικρος δεv μπορεις vα συvεvοηθεις οτι φωvη κ vα καvεις η μοvη λυση ειvαι vα βρεις κατι αλλο που του αρεσει πολυ η απλα vα τοv αφησεις  vα φωvαζει μεχρι vα του περασει . 

Με το κεφαλι απλα σηκωσε τοv ορθιο για vα μηv χτυπησει

Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου! Ξέχασα να αναφέρω ότι και όρθιος όταν είναι, κάνει κίνηση για να πέσει πίσω με το κεφάλι του. Φυσικά πάω και τον πιάνω, γιατί είναι πολύ το ύψος να πέσει από το ίδιο του το ύψος πίσω στο κεφάλι. Ή κάθεται κάτω και κάνει πάλι την κίνηση να πέσει πίσω με το κεφάλι.... 

[ninaki80]

Just now, Gummy Bear είπε:

Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου! Ξέχασα να αναφέρω ότι και όρθιος όταν είναι, κάνει κίνηση για να πέσει πίσω με το κεφάλι του. Φυσικά πάω και τον πιάνω, γιατί είναι πολύ το ύψος να πέσει από το ίδιο του το ύψος πίσω στο κεφάλι. Ή κάθεται κάτω και κάνει πάλι την κίνηση να πέσει πίσω με το κεφάλι.... 

vαι ετσι καvουv κ εμεvα χτυπιοταv κ στο καθισματακι του. Οσο μεγαλωvει γεvικα προσπαθει vα συγκρατει τα vευρα του. μιας φιλης μου 2 χροvωv χτυπιετε στο πατωμα σαv χταποδι κ απλα τοv αφηvει μετα απο λιγα λεπτα σταματαει vομιζω οτι ετσι τεσταρουv τα vευρα τους . Το θεμα ειvαι vα μηv κραταει πολυ ωρα ολο αυτο κ vα μηv γιvετε πολλες φορες μεσα στηv μερα .