Αφήγηση παραμυθιών στην προσχολική ηλικία

[Oh-Mamy]

Εμεις καναμε τα παραμυθια πολιτικαλυ κορετ και δινουμε δικες μας βερσιον.

Δεν ειμαι τοσο σιγουρη οτι κανουμε το σωστο πραγμα.

Εστιν ουν τραγωδια μιμησις πραξεως,,,

Η κορη μας ενα διαστημα ελεγε ο μπαμπας μου εχει πιστολι και θα σκοτωσει ολους του ςκακους, μετα οτι αυτη θα σκοτωσει,,,

Παθαινα αποπληξια.

Τωρα το έχει ξεπερασει .

Χτες στο ξεκουδουνο ενω περπατουσαμε στο παρκιν ηρθε μια γατα, η μικρη αρχισε να κλαιει και να λεει φοβαμαι την γατουλαααααααα και αφου το διαχειριστικαμε το θεμα και πλησιασε η γατουλα απλωσε το χερι της να τηνχ αιδεψει (και ξαναεπαθα αποπληξια, ευτυχως η γατα εφυγε πριν την αγγιξει η μικρη γιατι εμοιαζε να εχει τριχοφαγο). Θέλω να πω το γενικο πλαισιο να ναι σταθερο, αλλιως ,,, Τωρα για περιστασιακη βια σχηματοποιημενη, ετσι και αλλιως τη συναντανε καθημερινα παντου και οχι μονο στο τηλεοπτικο τοπιο , που αυτο το απποφευγεις ει δυνατον,

Ο γουντι ο τρυποκαρυδος ειναι και αυτος βιαιος, ο ντοναλντ και αυτος. Τα παιδια εχουν ως βασικο την επιθετικοτητα κατα τους μπηχεβιοριστες.

ΑΠο την μια αυτα. Απο την αλλη ισως η λεκτικη εκτονωση του βιαιου μυθου, που γινεται στην χωρα του ποτε και οχι εδω και τωρα ειναι θεραπευτική.

Πραγματι δε ξερω αν ο κακος λυκος που τρωει το φαγητο της γιαγιας αντι για την γιαγια κανει χαρη στην μαμά .......

Αν δεν γινομαι κατανοητη ειναι γιατι και εγω οτ ψαχνω και ακροβατω στα δυο ακρα,,,

Αχ τι ευκολα ηταν χωρις το παιδι ,,,

[TheoCoach]

Μαρία καλή η επισύμανσή σου.

 

Δεν το έχω αυτό το βιβλίο, αλλά γενικά θα πρέπει να μη δεχόμαστε αμάσητα οτιδήποτε μας σερβίρουν άνθρωποι που έχουν κάποιο "κύρος" - ένα βήμα - απλά και μόνο επειδή είναι αυτοί που είναι.

 

Αυτά που θα "επιτρέπουμε" να περνάνε στα παιδιά μας πιστεύω ότι θα πρέπει να περνάνε φιλτράρισμα από τη δική μας λογική. Καλό λοιπόν θα είναι να έχουμε επίγνωση αυτών που λέμε, ακούμε και επικοινωνούμε προς τα παιδιά μας.

 

Θοδωρής

[sstamoul]

Απ' την άλλη, ίσως είναι μια καλή ευκαιρία για τέτοια συζήτηση:

"Εσύ τι δικαιολογία θα έβρισκες;"

"Εγώ δεν θα έψαχνα δικαιολογία. Θα προσπαθούσα να πω την αλήθεια..." κλπ.

Καμιά φορά κι απ' τα λάθος πράγματα βγάζουμε σωστά "διδάγματα".

[starlight]

Συμφωνώ απόλυτα...

Θέλει πολύ μεγάλη προσοχή η επιλογή παιδικών βιβλίων.

Κάπου είχα ξαναγράψει για ένα βιβλίο πολυδιαφημισμένο

όπου υποτίθεται ότι έπρεπε να αποτρέψει τα παιδιά από το να ζηλεύουν τα μικρά τους αδερφάκια.

Μας το έφεραν δώρο και ευτυχώς που το διάβασα πριν το διαβάσω στο παιδί μου γιατί θα του έβαζε φοβερές και επικίνδυνες ιδέες!!!!

-Για παράδειγμα ο ήρωας της ιστορίας αποφάσισε να φύγει από το σπίτι για να του δώσουν σημασία οι γονείς του!!!!!!(Άλλο που κατάλαβε μετά ότι ήταν λάθος!!!!!!)-

Αντί δηλαδή να δίνουμε εμείς οι γονείς προσοχή στο πρώτο παιδί όταν έρχεται το δεύτερο, το βιβλίο ήθελε να πείσει το παιδί ότι δεν πειράζει που δεν το προσέχουν αφού το αγαπάνε!!!!!!

[mama]

Απ' την άλλη, ίσως είναι μια καλή ευκαιρία για τέτοια συζήτηση:

"Εσύ τι δικαιολογία θα έβρισκες;"

"Εγώ δεν θα έψαχνα δικαιολογία. Θα προσπαθούσα να πω την αλήθεια..." κλπ.

Καμιά φορά κι απ' τα λάθος πράγματα βγάζουμε σωστά "διδάγματα".

 

Κι εγώ συμφωνώ - βέβαια παιδαγωγός δεν είμαι, αλλά πιστεύω πως ακόμα κι απ' αυτό το 'λάθος', μπορείς να διδάξεις κάτι καλό στο παιδι.

 

Προσωπικά - και το'χω ξαναπεί αυτο - θεωρω πιο 'επικινδυνα' και λάθος για τα παιδια καποια κλασσικά παραμύθια σαν την Κοκκινοσκουφίτσα (ποιο παιδάκι δεν τρομοκρατείται με τις περιγραφές του κυνηγου που σκίζει την κοιλια του λύκου), τον Κοντορεβυθούλη (με τους γονεις εγκαταλείπουν τα παιδια στο δασος, και τον γιγαντα που καταβροχθιζει απο λάθος τις κόρες του), ή τον Παπουτσωμενο Γάτο (που ειναι η αποθέωση του ψέματος και της "λούφας")...

[mata]

Και καλά όλη αυτή η ιστορία με τους ταύρους και τους ταυρομάχους θεωρείται ότι είναι για παιδιά;;;;;;;;Δηλαδή ο καθένας από μας αν ήταν συγγραφέας παιδικών βιβλίων θα έγραφε ιστορία για ταύρους, και θανάτους;;;Μά τί να πώ;;;Εκπλήσσομαι... Κι εσύ Μαρία από ότι κατάλαβα

[Μαρια Στυλιανακη]

ναι ηταν πολυ βάρβαρο χωρίς λόγο. φυσικα και το σπορ αυτο ειναι κατι ιδιαίτερα αποκρουστικο, .... και δυσκολο να αντεξει ο ενήλικας την ιδέα αυτή, οτι για ενα παιχνίδι οι ανθρωποι σκοτώνουν ενα ζώο, απλώς έτσι. Οπότε σε ενα παιδί πως γίνεται να το εξηγήσεις? σίγουρα παντως οχι ετσι, και με κερασακι στην τουρτα το διδαγμα την δικαιολογία!....

 

ναι μπορείς να μετατρέψεις καποιες ιστοριες εντελώς για να ειναι πιο ανωδυνες η διδακτικες,

αλλα πχ την ιστορια που σκοτώνουν οι ανθρωποι τους ταυρους, αυτή δε μπορείς να την πεις διαφορετικά. ... ανατριχιασα και μονο που το θυμήθηκα.

[ioannaELENI]

Η γνωμη μου ειναι οτι πολλες φορες τα παραμυθια παρουσιαζουν ολες τις πλευρες της ζωης και τις καλες και τις κακες. Στοχος του 'παραμυθά'-γονιου πιστευω οτι θα πρεπει να ειναι να διαλεγει με πολυ προσοχη και με απολυτα προσωπικα στοιχεια τα παραμυθια που θα διαβασει στο παιδι του, τα οποια θιγουν παραλληλα πτυχες τις προσωπικοτητας του, πχ τεμπελια.

Αυτο που κανω με την κορη μου ειναι οχι απλα μια αναγνωση του κειμενου αλλά συζητηση πανω στο θεμα που εχει, αν το βρισκει ωραιο ή αν ηταν κατι που δεν της αρεσε και γιατι. Σας πληροφορω οτι εχουμε κανει απιστευτες συζητησεις για θεματα οπως η εγκαταλειψη παιδιων (βλ Κοντορεβυθουλης), η αφελεια και η ευκολοπιστια (Κοκκινοσκουφιτσα). Αυτο το εχουμε αρχισει εδω και 2 περιπου χρονια και ειναι μονο 5,5 χρονων!! Ειναι φοβερο το τι ειδους αληθινες απαντησεις μπορεις να παρεις σε αυτη την ηλικια

[Μαρια Στυλιανακη]

θα συμφωνήσω με το σκεπτικό, αλλά όχι με την ηλικία.

Η εγκατάλειψη παιδιών ειναι κατι που μπορεί να δημιουργήσει άσκοπα φοβίες στο παιδί, για τους γονείς του, όταν είναι σε ηλικία 3 ετών. δεν είναι ικανο σε αυτή την ηλικία να ξεχωρίσει καταστάσεις που λεει καποιος οτι συμβαίνουν σε άλλους αλλα όχι σε εκείνο.

 

Σε ένα παιδί 5 ετών είναι πιο εφικτό αυτό το πράγμα αλλά πάλι... Εγώ θα αφηνα την συζήτηση αυτή για αργότερα, πχ 7 ετών. Πάλι διδακτική θα είναι και το παιδί θα μπορεί νατην εισπράξει με εναν περισσότερο λογικό τρόπο παρά να επηρεαστεί τόσο όσο ένα τριών παιδάκι.

 

Για την κοκκινοσκουφίτσα, η έννοια της ευκολοπιστίας, δεν χρειάζεται πχ να συνδεθει σε μια ιστορία όπου ο ένας τρώει τον άλλον, και ανοίγονται στομάχια, για να εχει διδακτική αξία. Αν θέλει ο γονιός να πει αυτή την ιστορία εχει και την επιλογή να άφησει αυτό το κομμάτι απέξω αν θελει κανεις να πει αυτη την ιστορια σε ενα παιδί 3 ετών.

 

Υπάρχουν κακές πλευρές, αλλά σε παιδιά μικρά δηλ 3 ετών πρεπει να γίνεται πολυ προσεκτική επιλογή με ποια έρχονται σε επαφή.

 

πχ δεν ειναι κακό να ξέρουν ότι καποια παιδιά σε καποιες χώρες δεν εχουν να φάνε και πεινάνε, ή διψάνε γιατι δεν εχουν νερό,

αλλα δεν ειναι αναγκαίο, να τους εξηγήσει κανείς ότι μετά πεθαίνουν και πόσα παιδιά πεθαίνουν κάθε μέρα απο αυτό το πράγμα ( που είναι κατι τόσο φρικτό και άδικο που δε χωράει καν στο δικό μας νού)

ή ότι η αφέλεια εχει επιπτώσεις, αλλα δεν ειναι ανάγκη να οδηγήσει στο να φάει καποιον ένα μεγαλο κακό ζώο.

 

Πρεπει απλώς να γίνεται αυτός ο προσεκτικός διαχωρισμός την ώρα που ο γονιός διαβάζει το παραμύθι.

 

Η ηλικιακή κατηγοριοποίηση εχει σχέση με τα αναπτυξιακά στάδια του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβάνονται τα παιδιά το περιβάλλον τους,

και μπορουν να το αναλύσουν και να το επεξεργαστουν να το συγκρίνουν κτλ, ικανότητες πολύ σημαντικές που χωρίς αυτές δεν μπορουν και να εισπράξουν το διδακτικό νόημα μιας εντονης ιστορίας χωρις να έχουν και παράλληλες αρνητικές επιπτώσεις στον συναισθηματικό τους κόσμο.

Είναι κατι παρόμοιο με το γεγονός ότι (συμφωνα με τα όσα γνωρίζω) δεν λες σε ένα παιδί που είναι υιοθετημένο και δεν το ξέρει, για αυτό το πράγμα, για το γεγονός οτι η μητέρα του δεν ειναι η βιολογική του μητέρα, πριν την ηλικία των 6 ετών.

[xara_2]

Εδώ και λίγους μήνες έχουμε αρχίσει στον γιο μου να διηγούμαστε παραμύθια

Το αγαπημένο του είναι η κοκκινοσκουφίτσα......

Εχθές το απόγευμα τον βλέπω σε κάποια φάση να ανοίγει το συρτάρι με τα μαχαιροπίρουνα (δυστυχώς τώρα που μεγάλωσε μπορεί και ανοίγει τις ειδικές ασφάλειες).

"Την θέλεις από το συρτάρι??"

"Α πάρω μααίρι" (θα πάρω μαχαίρι)

"Τι να το κάνεις το μαχαίρι??"

" Ανοίτσω κοιλιά φούλας μου βγάλω κουφίτσα" ( να ανοίξω την κοιλιά της αδερφούλας μου να βγάλω την κοκκινοσκουφίτσα!!!!!!!!!!!!!!!)

 

ΣΟΚ φυσικά εγώ και τώρα είναι που δεν τολμάω ούτε ένα λεπτό να τα αφήσω από τα μάτια μου (έχουμε γενικά προβλήματα ζήλειας αλλά αυτό παραπάει)

 

Του εξήγησα φυσικά ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στα παραμύθια αλλά...........

 

Σας έχει συμβεί????

Τι να κάνω???????

[Maya]

Προς το παρόν αυτό ακριβώς που έκανες, νομίζω. Να είσαι σαφής ότι αυτά είναι πλάσματα της φαντασίας μας. Κι αφού το παιδί επιρρεάζεται τόσο πολύ, να προτιμάς πιο αθώα παραμύθια. Εγώ του έλεγα τα τρία γουρουνάκια (με το λύκο να φεύγει στο τέλος) και απέκτησε φοβία με τον αέρα!!!!! Όταν φυσάει, φοβάται μήπως πέσει το σπίτι. Δεν αντιδρούν όλα τα παιδιά έτσι. Τα περισσότερα νομίζω δεν επιρρεάζονται έτσι, συνειδητά τουλάχιστον.....

[sousi]

Διάβασα ένα βιβλίο τις προάλλες σε παιδάκια που μου το σύστησε κάποια μητέρα εξαιτίας του ότι είναι γνωστού συγγραφέα.

 

όμως...

 

το βιβλίο αυτό την ώρα που το διάβαζα στα παιδάκια, .... συνειδητοποίησα πόσο λάθος είναι, και εξεπλάγην που

καν αφέθηκε να εκτυπωθεί -

είναι εντελώς αντιπαιδαγωγικό.

 

η ιστορία ήταν κάπως δραματική, οκ - το βάζω στην άκρη,

αλλά στην δύσκολη στιγμή, πολύ φορτισμένη, που έπρεπε ο κεντρικός χαρακτήρας να αποφασίσει τι να κάνει, και να επιλέξει την "καλή" λύση,

 

στο βιβλίο επιλέγει μια δικαιολογία -

προφασίζεται ότι είναι άρρωστος -

για να δώσει λύση σε ένα σημαντικό πρόβλημα -

 

οκ ήταν λάθος, και συνεχίζω όμως να διαβάζω και με έκπληξη φτάνω στην τελευταία σελίδα, όπου γράφει

 

"εσυ τι δικαιολογία θα έβρισκες για να ..... "

 

και έχει διάφορες επιλογές.

 

Με λίγα λόγια,

 

είναι αστείο, να λέμε ψέμματα, είναι καλή λύση να βρίσκουμε δικαιολογίες, να προφασιζόμαστε γεγονότα και αυτό μας βοηθάει να ανταπεξέλθουμε σε πολύ δύσκολες καταστάσεις!

 

Η ιστορία είχε να κάνει με έναν ταυρομάχο ο οποίος σκοτώνει ταύρους (φυσικά αφού αυτό είναι το επάγγελμά του), τον οποίο αντιμετωπίζει μια αγελάδα, η γυναίκα ενός ταύρου που φοβάται ότι θα σκοτώσει τον άντρα της την επόμενη ημέρα σε ταυρομαχία.

Τον συγκινεί μιλώντας του για τα 4 μοσχαράκια της,

 

και αντί εκείνος εκεί που αλλάξει γνώμη να πάει να πεί στον υπεύθυνο της αρένας ότι πλέον δεν θέλει να συμμεχέχει σε αυτό, γιατι πχ κατάλαβε ότι δεν ήταν ωραίο, κλπ κλπ κλπ.

 

στέλνει ένα τηλεγράφημα και λέει ότι είναι άρρωστος,

και έτσι μετά απο λίγο τελειώνει η ιστορία, απλώς έστειλε το τηλεγράφημα και μετά πήγε να φτιάξει ένα τσίρκο στο οποίο έπαιζε μουσική ο ταύρος (πήγε στο ωδείο) και η αγελάδα έκανε κάτι άλλο .

 

και στο τέλος αυτό το ερώτημα, στα παιδιά

σαν "διδακτικό" κομμάτι ή ψυχαγωγικό, της ιστορίας.... (τι δικαιολογία θα έβρισκαν εκείνοι για να μην πάνε στην αρένα...)

 

έτσι μου έρχεται να στείλω επιστολή διαμαρτυρίας στον εκδοτικό οίκο..!...

προφανώς δεν το διάβασε κανένας παιδαγωγός ή ειδικός πριν τυπωθεί...?

 

και κανονικά μου αρέσουν τα υπόλοιπά του βιβλία ..

 

αλλά αυτό ενθαρρύνει όλα τα στραβά που μπορεί να κάνει κανείς σε τέτοια περίπτωση!!!

 

αντί να δώσει θάρρος στον ταυρομάχο να αντιμετωπίσει ο ίδιος τον υπεύθυνο της αρένας! να τον εξοπλίσει με ειλικρίνεια και εσωτερική δύναμη! του δίνει την εύκολη λύση - να πεί ψέμματα και να βρεί δικαιολογίες! ..

 

Είναι βιβλίο του Τριβιζά... με σίγουρα μεγάλο αριθμό αποδεκτών που το έχουν διαβάσει... ( ο Ταύρος που έπαιζε πίπιζα...)

 

το έχει κανείς στο σπίτι?

 

Μαρία σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιο. Θα δεις ότι έχω ανοίξει ένα θέμα σχετικά και από την πρώτη απάντηση που πήρα άρχισα να αισθάνομαι άσχημα αλλά όσα λές πιο πάνω (δεν τα είχα διαβάσει νωρίτερα) αποδεικνύουν ότι δεν είμαι η μόνη που έχω κάνει δεύτερες σκέψεις για τα βιβλία ενός τόσο καταξιωμένου και αποδεκτού συγγραφέα.

[Μαρια Στυλιανακη]

κοίτα είναι πολύ απλό -

ο Τριβιζάς, έχει απίστευτο ταλέντο στην συγγραφή - στην εφεύρεση ιστοριών, χαρακτήρων διαλόγων!

 

απλώς δεν ήταν και το επάγγελμά του τα παιδαγωγικά και αυτό φαίνεται σε αυτό το συγκεκριμένο βιβλίο.

Υπάρχουν άλλα του βιβλία που έχω χρησιμοποιήσει για γλωσσική ευαισθητοποίηση σε μάθημα με παιδιά, γιατί είναι πολύ λεπτεπίλεπτα στον τρόπο που τα γράφει.

Δηλαδη η άρθρωση των λέξεων που χρησιμοποιεί είναι πολυποίκιλτη (λεγεται αυτό?) είναι σαν εξάσκηση στην ανάγνωση και ομιλία, - ό τι πρέπει για το αυτί ενός παιδιού που για παράδειγμα άλλα κείμενα τα κάνουν να βαριέται.

 

Δεν έχω διαβάσει όλα του τα βιβλία, ένα μικρό αριθμό μόνο - ενώ γνωρίζω ότι εχει βγάλει ΠΑΡΑ πολλά - οποτε δεν θελω να πω για κατι που δεν ξέρω,

 

απλώς το συγκεκριμένο, πραγματικά ένιωσα σύγχυση όταν το διάβασα.

[anna72]

Γεια σας! Διάβασα με μεγάλη προσοχή τα σχόλιά σας για το βιβλίο και προβληματίστηκα αρκετά, καθώς το συγκεκριμένο είναι από τα παιδικά βιβλία που θεωρώ πολυ αξιόλογα και το έχω διαβάσει πολλές φορές στα παιδιά μου. Ποτέ δε μου πέρασε από το μυαλό αυτό που γράφει η Μαρία στην αρχή της συζήτησης... και μετά από ωριμή σκέψη κατάφερα να συμπεράνω γιατί...

Αν πρόθεση του συγγραφέα ήταν να ευαισθητοποιήσει τον αναγνωστη-παιδί σχετικά με αυτό το βάρβαρο έθιμο, τις ταυρομαχίες, νομίζω ότι το πετυχαίνει, παρουσιάζοντας τον ταύρο οικογενειάρχη, με παιδιά και μια σύζυγο με αισθήματα και αγάπη προς το σύντροφό της. Η αδικία και η σκληρότητα του εθίμου καταδεικνύονται επίσης από τη μεταστροφή του ταυρομάχου, ο οποίος αντιλαμβάνεται το λάθος του και αλλάζει επάγγελμα. Το γεγονός ότι δεν αντιδρά έντονα και δεν παρουσιάζεται σαν ήρωας για να σώσει τον κόσμο από αυτή τη βάρβαρη συνήθεια δε νομίζω ότι αφαιρεί κάτι από το βιβλίο.... αντιθέτως, προσωπικά μου αρέσει που δεν ηρωοποιείται, το βρίσκω πιο ρεαλιστικό και πιο κοντά στην καθημερινότητά μας.... Ας αντιδράσουμε κι εμείς με παρόμοιο τρόπο σε αυτά που θεωρούμε λανθασμένα, σε αυτά που μας υποδεικνύει η συνείδησή μας ως εσφαλμένα, κι ας μη γίνουμε ήρωες....δεν μπορούμε όλοι μας να γίνουμε ήρωες...μπορούμε όμως να κάνουμε αυτό που κρίνουμε κάθε φορά σωστό, χωρίς να βολευόμαστε και να εφησυχάζουμε, αλλά και χωρίς να θέτουμε σε κίνδυνο τη σωματική μας ακεραιότητα.... Εγώ αυτό το μήνυμα βρήκα στο βιβλίο και ειλικρινά θεωρώ επουσιώδες το θέμα της μη ηρωοποίησης του ταυρομάχου.

 

Στο κάτω κάτω βρε παιδιά υπάρχουν τόσα σημεία που μπορούμε να θεωρήσουμε επικίνδυνα σχεδόν σε κάθε παιδικό βιβλίο, καθώς είμαστε υπερευαίσθητοι σε σχέση με το τι πρέπει να σκέφτονται και να μαθαίνουν τα παιδιά μας.... Στα κλασικά παραμύθια, πόσα λανθασμένα πρότυπα...και είναι φυσικό, γιατί τα παραμύθια αυτά δημιουργήθηκαν σε άλλη εποχή με άλλες συνθήκες και εντελώς διαφορετικούς κινδύνους για τα παιδιά...πχ η κοκκινοσκουφίτσα που κινδυνεύει από το λύκο στο δάσος, τι μήνυμα μπορεί να περάσει σε ένα παιδάκι που ζει σε μια σύγχρονη μεγαλούπολη; Θέλω να πω ότι είναι μεγάλη ιστορία η καταλληλότητα των παιδικών βιβλίων και εννοείται ότι πρέπει να προσέχουμε....όμως, μην είμαστε και υπερβολικοί, γιατί στο τέλος θα καταλήξουμε να μην τους διαβάζουμε τίποτα...κι αυτό θα είναι πολυ χειρότερο φυσικά.

 

Κλείνοντας, να διευκρινήσω ότι δεν μου αρέσουν όλα τα βιβλία του Τριβιζά και κάποια όντως τα θεωρώ ακατάλληλα για να διαβαστούν από μικρά παιδιά....Την ιστορία με τον ταυρομάχο όμως τη θεωρώ πολύ πιο "ακίνδυνη" από τη φράση λ.χ. που με κατάπληξη διάβασα πρόσφατα σε ένα παραμυθάκι : "Ω, τι όμορφος νέος! Σίγουρα θα είναι πρίγκηπας!" με τις γνωστές κοινωνικές και άλλες προεκτάσεις που δηλητηριάζουν υπόγεια το μυαλό των παιδιών μας.

 

Ελπίζω να μην παρεξηγηθεί η διαφωνία μου, τα παραπάνω αποτελούν απλώς τη γνώμη μου και θα ήθελα να ακούσω την άποψή σας γι' αυτή.

[MARTIRIO]

KAI EGW EXW PROVLHMATISTEI GIA TA BIBLIA KAI PARAMY8IA..

 

DIAVAZOUME ME TO 3.5 XRONWN GIO MOU DYO VIVLIA TA AGAPHMENA TOU..TO GEYMA TWN LYKWN KAI TO LYKOS KAI TA TRIA GOUROUNAKIA TOU GEOFFREY DE PENART (KAPWS ETSI EINAI TO ONOMA TOU..)

 

GENIKA KAI EGW KAI OANTRAS MOU DEN DIAVAZOUME SXEDON POTE TO KEIMENO..ALLA KRATAME TO VASIKO STORY KAI EPILEGOUME TI 8A TONISOUME KAI TI 8A AFHSOUME..KRINONTAS POTE EINAI ETOIMO TO PAIDI GIA PARAPANW PRAGMATA..(VEVAIA AYTO EINAI EPIKINDYNO POLY GIATI MPOREI NA POUME KAI EMEIS KATI POU DEN PREPEI..APLA PISTEVW OTI O KA8E GONIOS XEREI KALYTERA TO PAIDI TOU APO TON KA8E PARAMY8A..)

 

MEXRI STIGMHS EXEI PAEI KALA..KAI EPILEGOUME NA KLEISOUME THN VRADIA MAS ME DIKES MAS MIKRES ISTORIES POU SYNH8WS EINAI KAPOIES STIGMES THS HMERAS ..GENE8LIA FILWN..ENAS PERIPATOS POU EXOUME KANEI..ENA ENTONO GEGONOS THS HMERAS.

PROSPA8OUME NA TONWSOUME THN AYTOPEPOI8ISH TOU ME ISTORIES POU SYNH8WS KATALHGOUN ME EPIVRAVEYSH TOU KALOU..NA ANTIMETWPIZEI TIS FOVIES TOU..KAI DIAFORA TETOIA..

 

ALLA EINAI TO DIKO MAS PAIDI..ALLA PAIDAKIA PISTEVW OTI ISWS AYTA TA EVRISKAN KAI BARETA..

 

KATALHGWNTAS AYTO POU 8ELW NA PW EINAI OTI PREPEI NA FILTRAROUME POLY KALA..AYTA POU LEME KAI AYTA POU DIAVAZOUME

KAI VASIKOS ODHGOS MAS PREPEI NA EINAI TO PAIDI MAS..KAI TO TI EINAI ETOIMO NA AKOUSEI KAI NA DEX8EI

[florentia]

ΓΕΙΑ ΣΑΣ!

ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΤΡΙΒΙΖΑ ΚΑΙ ΘΕΩΡΩ ΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΤΗΝ ΠΛΟΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ. ΔΙΚΙΟ ΕΧΕΙΣ ΜΑΡΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΡΩΤΙΕΣΑΙ...ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΙΔΙΚΟΣ ΑΥΤΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΠΡΙΝ ΕΚΔΟΘΟΥΝ???

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΜΑΣ ΕΦΕΡΑΝ ΔΩΡΟ ΓΙΑ ΤΟ ΓΙΟ ΜΑΣ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΝΤΟΡΕΒΥΘΟΥΛΗ "ΕΛΑΦΡΩΣ" ΠΑΡΑΛΛΑΓΜΕΝΗ!

ΑΡΧΙΚΑ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΛΕΦΤΑ, ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΕ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ, ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΜΩΣ ΒΡΗΚΑΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΤΕΝΟΧΩΡΕΘΗΚΑΝ ΠΟΥ ΤΑ ΕΙΔΑΝ, ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ ΤΑ ΠΗΓΕ Η ΜΑΜΑ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΗΣΕ, ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΒΡΗΚΑΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΑΛΛΑ ΒΡΗΚΑΝ ΕΝΑΝ ΓΙΓΑΝΤΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΚΛΕΨΑΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ. ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΟΤΑΝ ΕΙΔΑΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΠΟΥ ΕΦΕΡΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΧΑΡΗΚΑΝ ΠΟΛΥ ΤΑ ΑΓΚΑΛΙΑΣΑΝ ΚΑΙ ΖΗΣΑΝΕ ΑΥΤΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ!

ΚΑΙ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ...ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ Ή ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΑ ΓΡΑΦΟΥΝ ΑΣΧΕΤΟΙ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ???

[goofy]

Εδώ και 1-2 μήνες, η μικρή μου κόρη (2,5 ετών), ξαφνικά, δε θέλει να διαβάζουμε κανένα από τα παραμύθια που περιέχουν κακούς (γίγαντες, λύκους, μητριές κλπ), π.χ. την Κοκκινοσκουφίτσα, την οποία, να σημειώσω, λάτρευε. Εντάξει, ούτε εμένα μου αρέσουν, εκείνη μέχρι πριν 2 μήνες δεν είχε πρόβλημα. Πηγαίνει δε στο ράφι με τα βιβλία της να διαλέξει και μονολογεί τώρα "όχι, έχει κακό λύκο", "όχι αυτό έχει κακιά μητριά". Περιττό δε να πω, πως ξαναδιαβάσαμε πρόσφατα το Ασχημόπαπο κι έκλαιγε όλο παράπονο για το κακόμοιρο το παπάκι!!

 

Τι μπορεί να σημαίνει αυτό έτσι ξαφνικά;;;

Και τι πρέπει να κάνω;

Αν υπάρχει και κάποιος ειδικός, που παρακολουθεί το forum, θα το εκτιμούσα να μου απαντήσει.Ευχαριστώ

[fistikaki]

συγνωμη κοπελια, δεν ειμαι ειδικος, αλλα επειδη ειχα και γω αυτο το προβλημα μικρη.....

δε φταιει το παιδακι!!!!! φυσιολογικο ειναι να φοβαται!!! πολλες φορες σκεφτομαι ποσο ζορικα ειναι τα παιδικα παραμυθια!!!!

 

εγω ετρεμα τη πενταμορφη και το τερας!!! ειχαν κανει το λαθος οι γονεις μου και μου το ειχαν παρει και σε δισκο... εκλαιγα και ετρεμα!!!!

 

χειροτερα απο θριλερ ....

[goofy]

Κι εγώ το έχω σκεφτεί πολλές φορές το θέμα των παραμυθιών. Και δεν είναι μόνο ζόρικα, αλλά ορισμένα περνάνε κι εντελώς λάθος μηνύματα. Βλ. Τζακ και η φασολιά, Παπουτσωμένος γάτος κλπ.

 

Το θέμα είναι ότι το έπαθε ξαφνικά. Και δε δείχνει να φοβάται, ποτέ δεν έδειξε φόβο. Μάλλον απόρριψη θα το έλεγα, σαν να απαξιοί να διαβάσει κακούς. Δεν ξέρω πώς να το ερμηνεύσω και εκφράσω ακριβώς. Κι εκείνη δε μου απαντάει γιατί δε θέλει, όταν τη ρωτάω.

 

 

 

Υ.Γ. Η Πεντάμορφη και το τέρας είναι από τα αγαπημένα μου!

[monbebe]

α και εμεις περασαμε την φαση με τον λυκο... απλα μετα του το γυρισα και αντι να "τρωει" τη γιαγια, η γιαγια παει και κρυβεται στην ντουλαπα και στο τελος προλαβαινει ο κηνηγος και τον σκοτωνει και δεν τρωει κανεναν...

[yasemi]

νομιζω οτι το καλυτερο ειναι οταν λεμε τα παραμυθια να κανουμε αυτο που ειπε και η Margarita να τα αλλαζουμε λιγο για να ερχονται ποιο ομαλα.....

 

 

εγω και το κουνια μπελα επεσε η κοπελα επειδη με τσατιζε σαν τραγουδακι της το εκανα τελειως διαφερετικο και ολοι με κοιτανε σαν χανοι οταν της το λεω.....

 

τωρα για την περιπτωση σου ειδικα δε ξερω τι να πω.....αλλα δεν υπαρχουν και παραμυθια μονο με καλους νομιζω......αν της παρεις τη φραουλιτσα???νομιζω δεν εχει κανενα κακο.....

 

 

ή ισως αν της εξηγουσες με καποιο τροπο οτι ειναι μονο στα παραμυθια αυτα???και να παρελειπες τη λεξη κακος ή κακια οπου επαιζε???

 

λεω εγω τωρα με το απλο μου μυαλο

[Goblin]

Όντος μία καλή λύση είναι να αλλάζεις τα παραμύθια, πχ όπου υπάρχει κάκια βασίλισσα να γίνετε σκέτη βασίλισσα κοκ.

Επίσης τα περισσότερα παραμύθια του Άντερσεν δεν έχουν κακούς όπως το άσχημο παπάκι( όπως είπες) , το αηδόνι , η στολή του αυτοκράτορα κ.α.

Κλασικά παραμύθια που αρέσουν στα παιδάκια και έχουν και ηθικό δίδαγμα.

[goofy]

Εννοείται ότι όπου μπορώ τ'αλλάζω τα παραμύθια. Ανέκαθεν. Όμως πλέον φτάνει και μόνη της στο συμπέρασμα ότι κάποιος είναι κακός (και από τις εικόνες) και δε θέλει ούτε να το ανοίξει το βιβλίο. Φυσικά, είμαι στη φάση προμήθειας βιβλίων μόνο χωρίς κακούς και μόνο ευχάριστα (με το ασχημόπαπο και το λυπημένο αστεράκι έκλαιγε!!!τέτοια ευαισθησία), αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι δυσκολεύομαι.

Και απορώ και ματαπορώ, γιατί να το πάθει έτσι ξαφνικά; Είναι θέμα αυξημένης πλέον αντίληψης; Τι το βαθύτερο σημαίνει;Αυτό με απασχολεί κυρίως. Γιατί μιλάμε για παραμύθια που λάτρευε και τα οποία διάβαζε ξανά και ξανά κι ας έχει δεκάδες άλλα στη βιβλιοθήκη της.

 

Επίσης, μου λέει κάποιος τι λές σ'ένα 2,5χρονο για τον Τζακ, που έκλεψε την κότα από τον κακό γίγαντα, ο οποίος ναι μεν είναι κακός (το βγαλε το συμπερασμα απο τη φατσα του...), αλλά και ο Τζακ δεν έπρεπε να κλέψει ή να τον σκοτώσει;

[DaF]

Αν σε ενδιαφέρει μια πιο βαθειά ερμηνεία των παραμυθιών και το πώς τα αντιλαμβάνονται τα παιδιά (από πολύ μικρή ηλικία και σε σχέση με το καλό, το κακό κτλ) ένα βιβλίο που μου άρεσε είναι αυτό:

 

'Η ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΩΝ', συγγραφέας Μπετελχάιμ ΜΠΡΟΥΝΟ, εκδόσεις: ΓΛΑΡΟΣ

 

Μου φάνηκε λίγο διδακτικός, αλλά κράτησα κάποια σημαντικά για μένα στοιχεία, όπως πχ. την ανάγκη των παιδιών για παραμύθια και τις διάφορες προεκτάσεις που έχει αυτό....

[monbebe]

στεναχορια... εδω ο δικος μου πριν 2 χρονια σχεδον+ εβλεπε το Νεμο και στα σημεια που παει το μπαρακουντα και τρωει τη μαμα και οταν ο δυτης πηρε τον Νεμο, εβαλε τα κλαματα γιατι στεναχορηθηκε που εχασε τη μαμα του....