Διακοπή Κύησης 20 εβδομάδων λόγω κυστικής ίνωσης

[ElenGK2021]

Καλησπέρα από μένα!

Αυτές τις μέρες διάβασα πολλές ιστορίες γυναικών που αναγκάστηκαν να διακόψουν την εγκυμοσύνη τους. Άρχισα να διαβάζω από όταν ξεκίνησαν οι υποψίες ότι μπορεί και το δικό μου μωρό να νοσεί. Λίγες μέρες μετά πήραμε τα αποτελέσματα που έλεγαν ότι η 19 εβδομάδων μπέμπα μας  πάσχει από κυστική ίνωση. Ήταν σχεδόν βέβαιο ότι σε θετικά αποτελέσματα θα διακόπταμε την κύηση. Παρόλα αυτά δεν μπορούσα να το πιστέψω και δεν ήμουν σίγουρη για την απόφαση μας. Προσπάθησα να μιλήσω με ανθρώπους με πάσχοντα παιδιά ή με ανθρώπους που ήταν κοντά σε αυτά τα παιδιά. Όλες οι συζητήσεις ήταν αποκαρδιωτικές. Δύο μέρες μετά βρέθηκα στην κλινική, ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι τοκετού, περιμένοντας πότε τα χάπια θα σκοτώσουν το παιδί μου και το σώμα μου θα το βγάλει από μέσα του. Η εγκυμοσύνη ήταν ήδη στη μέση και ο ασφαλέστερος τρόπος ήταν να γίνει με διαδικασίες φυσιολογικού τοκετού. Δεν έφτανε που θα το σκότωνα.. Έπρεπε να το ζήσω όλο. Με τη μόνη διαφορά ότι εγώ δεν θα άκουγα το κλάμα του ούτε θα το έπαιρνα αγκαλιά. Και κάναμε εξαιρετική δουλειά! Δύο μέρες πήρε μόνο, 4 επισκληριδίους και 3 ώρες μετά τον τοκετό περπατούσα κανονικά, έκανα μόνη μου μπάνιο, δεν πονούσα πουθενά! Μόνο μια λεπτομέρεια ξανά! Δεν έχω ψυχή, με πονάει η καρδιά μου και είμαι άλλος άνθρωπος. Βρήκα τη δύναμη να σκοτώσω ότι πιο αθώο και αγνό υπάρχει στη γη. Δεν την χαιρέτησα καν όταν βγήκε το μικροσκοπικό άψυχο κορμάκι της γιατί ήμουν σίγουρη ότι δεν θα ξεπερνούσα την εικόνα της ποτέ. Προφανώς δεν την πήρα ούτε αγκαλιά! Ήταν ένα μικροσκοπικό ανθρωπάκι που δεν πήρε ούτε για μια στιγμή αυτό που της άξιζε. Εγώ όμως, η τόσο καλή μαμά της που αποφάσισε για το σωστό, το καλύτερο μέλλον της κόρης της, έχω τα πάντα! Το σώμα μου δεν πόνεσε σχεδόν καθόλου, η οικογένεια μου με στηρίζει, οι φίλοι και οι λοιποί συγγενής το ίδιο. Δέχομαι περισσότερη αγάπη από κάθε άλλη φορά και αν μη τι άλλο σε λίγες μέρες θα είμαι και πάλι σε θέση να γίνω μανούλα! Γιατί τα έκανα πολύ σωστά όλα και θα γίνω εξαιρετική! Γιατί είμαι πολύ καλή και μου αξίζει! Γιατί με τα επόμενα παιδιά θα βρω την ευτυχία, θα ξεχάσω ότι σκότωσα το μωρό μου και ότι δεν το αγκάλιασα, ότι δεν το φίλησα ποτέ και ότι υπέγραψα μέσα σε 10 λεπτά μετά από τη γέννηση του να ταφεί ομαδικά και να μην το δω ποτέ! Νιώθω απαίσια! Μόνο όσες το έχετε περάσει μπορείτε να καταλάβετε. Γι'αυτό κ δημοσίευσα εδώ. Πως τα καταφέρατε κ σταθήκατε στα πόδια σας; Πώς ξεπερνιέται αυτός ο πόνος;Πως;

[mama16]

Αχ κοπέλα μου λυπάμαι πολύ για όλο αυτό που περάσατε... Δεν έχω βρεθεί ποτέ σε αυτή τη θέση αλλά φαντάζομαι έστω κ στο ελάχιστο πως θα νιώθεις. Δεν έχω ακούσει ποτέ περιπτώσεις με κυστική ίνωση οπότε δεν ξέρω πως είναι ο ασθενής αλλά απ' τη στιγμή που το έψαξες κ θα ήταν πολύ ψυχοφθόρο κ για το μικρούλης σας κ για σας ήταν το καλύτερο για να μην υποφέρει.. Ότι νιώθεις να τα λες στα δικά σου άτομα για να τα βγάζεις από μέσα σου.. Μακάρι ο χρόνος να απαλύνει λίγο τον πόνο σου..

[Ilaeira]

Λυπάμαι πολύ γι' αυτό που σου συνέβη. Δεν μπορώ να προσποιηθώ ότι καταλαβαίνω το πόσο πονάς.

 

Είμαι φορέας (έχω δύο μεταλλάξεις) και μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα του συζύγου είχα ψάξει αρκετά. Το προσδόκιμο ζωής στην Ελλάδα είναι αρκετά μικρό, δεν έχει καμία σχέση η παρεχόμενη φροντίδα με άλλες χώρες όπως ο Καναδάς και οι ΗΠΑ. Φίλος μου είχε συμμαθητή που έφυγε στα 21 από την ασθένεια. Η μικρή σου θα είχε μια δύσκολη ζωή, και πιθανότατα θα έψεγες τον εαυτό σου που δεν πήρες διαφορετική απόφαση τώρα. Σε παρακαλώ μην κατηγορείς τον εαυτό σου. Ήταν ένα άτυχο πλάσμα, και έπεσε σ' εσένα το βάρος να επωμιστείς τον πόνο και για τις δυο σας.

 

Το μόνο που έχω να σου προτείνω είναι να εξετάσεις το ενδεχόμενο να πας κάποια στιγμή σε έναν ψυχολόγο. Αποδέξου αυτό που νιώθεις, είναι λογικό να πενθείς, αλλά δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να ζητήσεις βοήθεια για να επουλώσεις τις πληγές σου.

 

Από μένα μια μεγάλη αγκαλιά. 

[ninaki80]

On 4/2/2021 at 4:37 ΜΜ, ElenGK2021 είπε:

Καλησπέρα από μένα!

Αυτές τις μέρες διάβασα πολλές ιστορίες γυναικών που αναγκάστηκαν να διακόψουν την εγκυμοσύνη τους. Άρχισα να διαβάζω από όταν ξεκίνησαν οι υποψίες ότι μπορεί και το δικό μου μωρό να νοσεί. Λίγες μέρες μετά πήραμε τα αποτελέσματα που έλεγαν ότι η 19 εβδομάδων μπέμπα μας  πάσχει από κυστική ίνωση. Ήταν σχεδόν βέβαιο ότι σε θετικά αποτελέσματα θα διακόπταμε την κύηση. Παρόλα αυτά δεν μπορούσα να το πιστέψω και δεν ήμουν σίγουρη για την απόφαση μας. Προσπάθησα να μιλήσω με ανθρώπους με πάσχοντα παιδιά ή με ανθρώπους που ήταν κοντά σε αυτά τα παιδιά. Όλες οι συζητήσεις ήταν αποκαρδιωτικές. Δύο μέρες μετά βρέθηκα στην κλινική, ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι τοκετού, περιμένοντας πότε τα χάπια θα σκοτώσουν το παιδί μου και το σώμα μου θα το βγάλει από μέσα του. Η εγκυμοσύνη ήταν ήδη στη μέση και ο ασφαλέστερος τρόπος ήταν να γίνει με διαδικασίες φυσιολογικού τοκετού. Δεν έφτανε που θα το σκότωνα.. Έπρεπε να το ζήσω όλο. Με τη μόνη διαφορά ότι εγώ δεν θα άκουγα το κλάμα του ούτε θα το έπαιρνα αγκαλιά. Και κάναμε εξαιρετική δουλειά! Δύο μέρες πήρε μόνο, 4 επισκληριδίους και 3 ώρες μετά τον τοκετό περπατούσα κανονικά, έκανα μόνη μου μπάνιο, δεν πονούσα πουθενά! Μόνο μια λεπτομέρεια ξανά! Δεν έχω ψυχή, με πονάει η καρδιά μου και είμαι άλλος άνθρωπος. Βρήκα τη δύναμη να σκοτώσω ότι πιο αθώο και αγνό υπάρχει στη γη. Δεν την χαιρέτησα καν όταν βγήκε το μικροσκοπικό άψυχο κορμάκι της γιατί ήμουν σίγουρη ότι δεν θα ξεπερνούσα την εικόνα της ποτέ. Προφανώς δεν την πήρα ούτε αγκαλιά! Ήταν ένα μικροσκοπικό ανθρωπάκι που δεν πήρε ούτε για μια στιγμή αυτό που της άξιζε. Εγώ όμως, η τόσο καλή μαμά της που αποφάσισε για το σωστό, το καλύτερο μέλλον της κόρης της, έχω τα πάντα! Το σώμα μου δεν πόνεσε σχεδόν καθόλου, η οικογένεια μου με στηρίζει, οι φίλοι και οι λοιποί συγγενής το ίδιο. Δέχομαι περισσότερη αγάπη από κάθε άλλη φορά και αν μη τι άλλο σε λίγες μέρες θα είμαι και πάλι σε θέση να γίνω μανούλα! Γιατί τα έκανα πολύ σωστά όλα και θα γίνω εξαιρετική! Γιατί είμαι πολύ καλή και μου αξίζει! Γιατί με τα επόμενα παιδιά θα βρω την ευτυχία, θα ξεχάσω ότι σκότωσα το μωρό μου και ότι δεν το αγκάλιασα, ότι δεν το φίλησα ποτέ και ότι υπέγραψα μέσα σε 10 λεπτά μετά από τη γέννηση του να ταφεί ομαδικά και να μην το δω ποτέ! Νιώθω απαίσια! Μόνο όσες το έχετε περάσει μπορείτε να καταλάβετε. Γι'αυτό κ δημοσίευσα εδώ. Πως τα καταφέρατε κ σταθήκατε στα πόδια σας; Πώς ξεπερνιέται αυτός ο πόνος;Πως;

Μιλησε με εναν ψυχολογο θα σε βοηθησει πολυ. Δεν σκοτωσες το μωρο σου . Εσωσες ενα εμβρυο απτο να γεννηθει κ να περασει την υπολοιπη ζωη του μεσα στα νοσοκομεια κ με απειρα φαρμακα. Κανεις δεν αντεχει τετοια ζωη. 

Προεμφυτικος ελενχος δεν χρειαζετε να ρισκαρεις ολη αυτη την διαδικασια την επομενη φορα θα ξερεις. 

 

[ΑΡΓΚ]

On 4/2/2021 at 4:37 ΜΜ, ElenGK2021 είπε:

Καλησπέρα από μένα!

Αυτές τις μέρες διάβασα πολλές ιστορίες γυναικών που αναγκάστηκαν να διακόψουν την εγκυμοσύνη τους. Άρχισα να διαβάζω από όταν ξεκίνησαν οι υποψίες ότι μπορεί και το δικό μου μωρό να νοσεί. Λίγες μέρες μετά πήραμε τα αποτελέσματα που έλεγαν ότι η 19 εβδομάδων μπέμπα μας  πάσχει από κυστική ίνωση. Ήταν σχεδόν βέβαιο ότι σε θετικά αποτελέσματα θα διακόπταμε την κύηση. Παρόλα αυτά δεν μπορούσα να το πιστέψω και δεν ήμουν σίγουρη για την απόφαση μας. Προσπάθησα να μιλήσω με ανθρώπους με πάσχοντα παιδιά ή με ανθρώπους που ήταν κοντά σε αυτά τα παιδιά. Όλες οι συζητήσεις ήταν αποκαρδιωτικές. Δύο μέρες μετά βρέθηκα στην κλινική, ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι τοκετού, περιμένοντας πότε τα χάπια θα σκοτώσουν το παιδί μου και το σώμα μου θα το βγάλει από μέσα του. Η εγκυμοσύνη ήταν ήδη στη μέση και ο ασφαλέστερος τρόπος ήταν να γίνει με διαδικασίες φυσιολογικού τοκετού. Δεν έφτανε που θα το σκότωνα.. Έπρεπε να το ζήσω όλο. Με τη μόνη διαφορά ότι εγώ δεν θα άκουγα το κλάμα του ούτε θα το έπαιρνα αγκαλιά. Και κάναμε εξαιρετική δουλειά! Δύο μέρες πήρε μόνο, 4 επισκληριδίους και 3 ώρες μετά τον τοκετό περπατούσα κανονικά, έκανα μόνη μου μπάνιο, δεν πονούσα πουθενά! Μόνο μια λεπτομέρεια ξανά! Δεν έχω ψυχή, με πονάει η καρδιά μου και είμαι άλλος άνθρωπος. Βρήκα τη δύναμη να σκοτώσω ότι πιο αθώο και αγνό υπάρχει στη γη. Δεν την χαιρέτησα καν όταν βγήκε το μικροσκοπικό άψυχο κορμάκι της γιατί ήμουν σίγουρη ότι δεν θα ξεπερνούσα την εικόνα της ποτέ. Προφανώς δεν την πήρα ούτε αγκαλιά! Ήταν ένα μικροσκοπικό ανθρωπάκι που δεν πήρε ούτε για μια στιγμή αυτό που της άξιζε. Εγώ όμως, η τόσο καλή μαμά της που αποφάσισε για το σωστό, το καλύτερο μέλλον της κόρης της, έχω τα πάντα! Το σώμα μου δεν πόνεσε σχεδόν καθόλου, η οικογένεια μου με στηρίζει, οι φίλοι και οι λοιποί συγγενής το ίδιο. Δέχομαι περισσότερη αγάπη από κάθε άλλη φορά και αν μη τι άλλο σε λίγες μέρες θα είμαι και πάλι σε θέση να γίνω μανούλα! Γιατί τα έκανα πολύ σωστά όλα και θα γίνω εξαιρετική! Γιατί είμαι πολύ καλή και μου αξίζει! Γιατί με τα επόμενα παιδιά θα βρω την ευτυχία, θα ξεχάσω ότι σκότωσα το μωρό μου και ότι δεν το αγκάλιασα, ότι δεν το φίλησα ποτέ και ότι υπέγραψα μέσα σε 10 λεπτά μετά από τη γέννηση του να ταφεί ομαδικά και να μην το δω ποτέ! Νιώθω απαίσια! Μόνο όσες το έχετε περάσει μπορείτε να καταλάβετε. Γι'αυτό κ δημοσίευσα εδώ. Πως τα καταφέρατε κ σταθήκατε στα πόδια σας; Πώς ξεπερνιέται αυτός ο πόνος;Πως;

 

Κορίτσι μου εννοείς ότι άξιζε στο μωρό σου μία σύντομη ζωή και γεμάτη πόνο; Μίλησε με ένα ψυχολόγο. Δεν προκάλεσες εσύ την ασθένεια και δεν έκανες λάθος.

[ninika84]

Είμαι φορέας μιας σπάνιας μετάλλαξης της κυστικης γνώσης η οποία συναντάται στο 0,5% του παγκόσμιου πληθυσμού.Όταν ήμουν 10 εβδομάδων έκανα τεστ για να δω αν είναι φορέας!Οταν διαπιστώθηκε ότι ήμουν έκανε και ο άντρας μου.Μέχρι να πάρουμε τα αποτελέσματα (δεν ήταν φορέας)το μυαλό μου έκανε σενάρια και προσπαθούσα να προετοιμαστώ για το χειρότερο.Αν ήταν θα προχωρήσουμε σε λήψη τροφόβλαστη.Η κυστικη ίνωση είναι μια ασθένεια με μικρό προσδόκιμο ζωής και μεγάλη ταλαιπωρία!Καλο θα ήταν θα απευθυνθείς σε ψυχολόγο!

[Penny89p]

On 2/4/2021 at 4:37 PM, ElenGK2021 said:

Καλησπέρα από μένα!

Αυτές τις μέρες διάβασα πολλές ιστορίες γυναικών που αναγκάστηκαν να διακόψουν την εγκυμοσύνη τους. Άρχισα να διαβάζω από όταν ξεκίνησαν οι υποψίες ότι μπορεί και το δικό μου μωρό να νοσεί. Λίγες μέρες μετά πήραμε τα αποτελέσματα που έλεγαν ότι η 19 εβδομάδων μπέμπα μας  πάσχει από κυστική ίνωση. Ήταν σχεδόν βέβαιο ότι σε θετικά αποτελέσματα θα διακόπταμε την κύηση. Παρόλα αυτά δεν μπορούσα να το πιστέψω και δεν ήμουν σίγουρη για την απόφαση μας. Προσπάθησα να μιλήσω με ανθρώπους με πάσχοντα παιδιά ή με ανθρώπους που ήταν κοντά σε αυτά τα παιδιά. Όλες οι συζητήσεις ήταν αποκαρδιωτικές. Δύο μέρες μετά βρέθηκα στην κλινική, ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι τοκετού, περιμένοντας πότε τα χάπια θα σκοτώσουν το παιδί μου και το σώμα μου θα το βγάλει από μέσα του. Η εγκυμοσύνη ήταν ήδη στη μέση και ο ασφαλέστερος τρόπος ήταν να γίνει με διαδικασίες φυσιολογικού τοκετού. Δεν έφτανε που θα το σκότωνα.. Έπρεπε να το ζήσω όλο. Με τη μόνη διαφορά ότι εγώ δεν θα άκουγα το κλάμα του ούτε θα το έπαιρνα αγκαλιά. Και κάναμε εξαιρετική δουλειά! Δύο μέρες πήρε μόνο, 4 επισκληριδίους και 3 ώρες μετά τον τοκετό περπατούσα κανονικά, έκανα μόνη μου μπάνιο, δεν πονούσα πουθενά! Μόνο μια λεπτομέρεια ξανά! Δεν έχω ψυχή, με πονάει η καρδιά μου και είμαι άλλος άνθρωπος. Βρήκα τη δύναμη να σκοτώσω ότι πιο αθώο και αγνό υπάρχει στη γη. Δεν την χαιρέτησα καν όταν βγήκε το μικροσκοπικό άψυχο κορμάκι της γιατί ήμουν σίγουρη ότι δεν θα ξεπερνούσα την εικόνα της ποτέ. Προφανώς δεν την πήρα ούτε αγκαλιά! Ήταν ένα μικροσκοπικό ανθρωπάκι που δεν πήρε ούτε για μια στιγμή αυτό που της άξιζε. Εγώ όμως, η τόσο καλή μαμά της που αποφάσισε για το σωστό, το καλύτερο μέλλον της κόρης της, έχω τα πάντα! Το σώμα μου δεν πόνεσε σχεδόν καθόλου, η οικογένεια μου με στηρίζει, οι φίλοι και οι λοιποί συγγενής το ίδιο. Δέχομαι περισσότερη αγάπη από κάθε άλλη φορά και αν μη τι άλλο σε λίγες μέρες θα είμαι και πάλι σε θέση να γίνω μανούλα! Γιατί τα έκανα πολύ σωστά όλα και θα γίνω εξαιρετική! Γιατί είμαι πολύ καλή και μου αξίζει! Γιατί με τα επόμενα παιδιά θα βρω την ευτυχία, θα ξεχάσω ότι σκότωσα το μωρό μου και ότι δεν το αγκάλιασα, ότι δεν το φίλησα ποτέ και ότι υπέγραψα μέσα σε 10 λεπτά μετά από τη γέννηση του να ταφεί ομαδικά και να μην το δω ποτέ! Νιώθω απαίσια! Μόνο όσες το έχετε περάσει μπορείτε να καταλάβετε. Γι'αυτό κ δημοσίευσα εδώ. Πως τα καταφέρατε κ σταθήκατε στα πόδια σας; Πώς ξεπερνιέται αυτός ο πόνος;Πως;

Έχω πολλά να σου πω και αρχίζω από αυτό δεν σκότωσες το μωρό σου και δεν θέλω να το ξαναπείς ποτέ αυτό ούτε καν να το σκεφτείς δεν μπορούσες να κάνεις κάτι πρέπει να βγάλεις τις τύψεις από πάνω σου έχω περάσει πάρα πολλά και μπορώ να σου πω ότι γέννησα με φυσιολογικό τρόπο νεκρό μωρό στις 28 εβδομάδες μόνο που εμένα μου πέθανε μέσα στην κοιλιτσα και μπορούσε να σωθεί αλλά βλέπεις το ζήλευε ο Θεός και το πήρε μαζί του εγώ γεννούσα νεκρό μωρό και άλλες ζωντανό ήμουν μια γυναίκα ζωντανή νεκρή πήγα σπίτι και το μόνο που έκανα ήταν να κλαίω και τίποτα άλλο έβλεπα τους τοίχους και νόμιζα ότι με πλακώναν δεν ήθελα να ακούω για εγκυμοσύνες και ομως σηκώθηκα στα πόδια μου είπα εγώ θα κανω παιδι και θα γίνω μάνα και έτσι έγινε το μόνο που μπορώ να σου πω ειναι ζήσε το πένθος γιατί πένθος ειναι μιλά με ψυχολόγο με ότι άλλο σε κανεις να νιώθεις καλά και διώξε τις ευθύνες από πάνω σου αυτο

[Ειρήνη-Ιριδα_1993]

On 4/2/2021 at 4:37 ΜΜ, ElenGK2021 είπε:

Καλησπέρα από μένα!

Αυτές τις μέρες διάβασα πολλές ιστορίες γυναικών που αναγκάστηκαν να διακόψουν την εγκυμοσύνη τους. Άρχισα να διαβάζω από όταν ξεκίνησαν οι υποψίες ότι μπορεί και το δικό μου μωρό να νοσεί. Λίγες μέρες μετά πήραμε τα αποτελέσματα που έλεγαν ότι η 19 εβδομάδων μπέμπα μας  πάσχει από κυστική ίνωση. Ήταν σχεδόν βέβαιο ότι σε θετικά αποτελέσματα θα διακόπταμε την κύηση. Παρόλα αυτά δεν μπορούσα να το πιστέψω και δεν ήμουν σίγουρη για την απόφαση μας. Προσπάθησα να μιλήσω με ανθρώπους με πάσχοντα παιδιά ή με ανθρώπους που ήταν κοντά σε αυτά τα παιδιά. Όλες οι συζητήσεις ήταν αποκαρδιωτικές. Δύο μέρες μετά βρέθηκα στην κλινική, ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι τοκετού, περιμένοντας πότε τα χάπια θα σκοτώσουν το παιδί μου και το σώμα μου θα το βγάλει από μέσα του. Η εγκυμοσύνη ήταν ήδη στη μέση και ο ασφαλέστερος τρόπος ήταν να γίνει με διαδικασίες φυσιολογικού τοκετού. Δεν έφτανε που θα το σκότωνα.. Έπρεπε να το ζήσω όλο. Με τη μόνη διαφορά ότι εγώ δεν θα άκουγα το κλάμα του ούτε θα το έπαιρνα αγκαλιά. Και κάναμε εξαιρετική δουλειά! Δύο μέρες πήρε μόνο, 4 επισκληριδίους και 3 ώρες μετά τον τοκετό περπατούσα κανονικά, έκανα μόνη μου μπάνιο, δεν πονούσα πουθενά! Μόνο μια λεπτομέρεια ξανά! Δεν έχω ψυχή, με πονάει η καρδιά μου και είμαι άλλος άνθρωπος. Βρήκα τη δύναμη να σκοτώσω ότι πιο αθώο και αγνό υπάρχει στη γη. Δεν την χαιρέτησα καν όταν βγήκε το μικροσκοπικό άψυχο κορμάκι της γιατί ήμουν σίγουρη ότι δεν θα ξεπερνούσα την εικόνα της ποτέ. Προφανώς δεν την πήρα ούτε αγκαλιά! Ήταν ένα μικροσκοπικό ανθρωπάκι που δεν πήρε ούτε για μια στιγμή αυτό που της άξιζε. Εγώ όμως, η τόσο καλή μαμά της που αποφάσισε για το σωστό, το καλύτερο μέλλον της κόρης της, έχω τα πάντα! Το σώμα μου δεν πόνεσε σχεδόν καθόλου, η οικογένεια μου με στηρίζει, οι φίλοι και οι λοιποί συγγενής το ίδιο. Δέχομαι περισσότερη αγάπη από κάθε άλλη φορά και αν μη τι άλλο σε λίγες μέρες θα είμαι και πάλι σε θέση να γίνω μανούλα! Γιατί τα έκανα πολύ σωστά όλα και θα γίνω εξαιρετική! Γιατί είμαι πολύ καλή και μου αξίζει! Γιατί με τα επόμενα παιδιά θα βρω την ευτυχία, θα ξεχάσω ότι σκότωσα το μωρό μου και ότι δεν το αγκάλιασα, ότι δεν το φίλησα ποτέ και ότι υπέγραψα μέσα σε 10 λεπτά μετά από τη γέννηση του να ταφεί ομαδικά και να μην το δω ποτέ! Νιώθω απαίσια! Μόνο όσες το έχετε περάσει μπορείτε να καταλάβετε. Γι'αυτό κ δημοσίευσα εδώ. Πως τα καταφέρατε κ σταθήκατε στα πόδια σας; Πώς ξεπερνιέται αυτός ο πόνος;Πως;

Πώς ε;;;; Με κανέναν τρόπο!!! Εγώ και ο σύζυγός φορείς και οι δυο της κυστικής ινωσης!!! Εγώ αδερφή μιας υπέροχης κοπέλας 19 χρονών που έσβησε σ αυτήν την ηλικία λόγω κυστικής... εξού και ότι είμαι φορέας!!! Ο σύζυγος ευτυχώς κανένα τέτοιο συμβάν στην οικογένεια...να όμως που είναι φορέας....2018 λήψη τροφοβλάστης ,ο μικρός μας άγγελος είχε κυστική και έτσι κάναμε κανονική γέννα και όλα αυτά τα τραγικά που ήδη ξέρεις ...2020 μένω έγκυος στον μικρό μας θησαυρό που είναι 19 μηνών αντράκι χωρίς καμία απ' τις καταραμένες μεταλλάξεις μας!!! 23/11/22....λήψη τροφοβλάστης στο τρίτο μας παιδάκι ...σήμερα με πήραν τηλέφωνο και με ενημέρωσαν ότι το μικρακι μας έχει κληρονομήσει την δφ508 από εμένα!!!! Αναμένουμε τα αποτελέσματα για το αν έχει κληρονομήσει και του συζηγου.....το μόνο που θα σου πω είναι ότι δεν καταλαβαίνεις πόσο πολύ σε νιώθω !!!!

[Ilaeira]

Καλημέρα. Λυπάμαι πολύ γι' αυτό που περνάτε. Να κάνω μια ερώτηση. Εφόσον έχετε τέτοιο ιστορικό στην οικογένεια, δεν σας πρότεινε ο γιατρός εξωσωματική με προεμφυτευτικό έλεγχο; Απ' όσο ξέρω, το πρόβλημα συνήθως εμφανίζεται επειδή οι γονείς δεν είναι ενημερωμένοι και δεν κάνουν προγεννητικό έλεγχο πριν την πρώτη εγκυμοσύνη. (Ούτε εγώ ήμουν, γι' αυτό πέρασα έναν μήνα γεμάτο αγωνία μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα του συζύγου.) Όταν όμως το θέμα έχει εντοπιστεί, σε επόμενη κύηση δεν μπορεί να αποφευχθεί με εξωσωματική;

[ninaki80]

On 26/11/2022 at 8:28 ΠΜ, Ilaeira είπε:

Καλημέρα. Λυπάμαι πολύ γι' αυτό που περνάτε. Να κάνω μια ερώτηση. Εφόσον έχετε τέτοιο ιστορικό στην οικογένεια, δεν σας πρότεινε ο γιατρός εξωσωματική με προεμφυτευτικό έλεγχο; Απ' όσο ξέρω, το πρόβλημα συνήθως εμφανίζεται επειδή οι γονείς δεν είναι ενημερωμένοι και δεν κάνουν προγεννητικό έλεγχο πριν την πρώτη εγκυμοσύνη. (Ούτε εγώ ήμουν, γι' αυτό πέρασα έναν μήνα γεμάτο αγωνία μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα του συζύγου.) Όταν όμως το θέμα έχει εντοπιστεί, σε επόμενη κύηση δεν μπορεί να αποφευχθεί με εξωσωματική;

Όπως κ στην μεσογειακή αναιμια οι γιατροί προτείνουν κ  φυσική σύλληψη κ έλεγχο με τροφοβλαστη γιατί η πιθανότητα για μωρό που νοσεί ειναι 25% . Παρα πολλά ζευγάρια επιλεγουν το ρίσκο απτο να μπουν στην διαδικασία της εξωσωματικής κ του κοστοβορου προεμφυτικου. Ελάχιστα ζευγάρια ειναι αυτά που πανε απευθείας σε εξωσωματική οχι επειδή δεν γνωρίζουν απλα λιγο το κόστος λιγο η διαδικασία της εξωσωματικής  που τρομάζει τον περισσότερο κοσμο κ ειναι ακομα ταμπού. Οι γιατροί φυσικα ενημερώνουν αλλα σου λέει ο άλλος το 25% ειναι ενα ποσοστο μικρότερο. 

[kotsifikos]

9 hours ago, ninaki80 said:

Όπως κ στην μεσογειακή αναιμια οι γιατροί προτείνουν κ  φυσική σύλληψη κ έλεγχο με τροφοβλαστη γιατί η πιθανότητα για μωρό που νοσεί ειναι 25% . Παρα πολλά ζευγάρια επιλεγουν το ρίσκο απτο να μπουν στην διαδικασία της εξωσωματικής κ του κοστοβορου προεμφυτικου. Ελάχιστα ζευγάρια ειναι αυτά που πανε απευθείας σε εξωσωματική οχι επειδή δεν γνωρίζουν απλα λιγο το κόστος λιγο η διαδικασία της εξωσωματικής  που τρομάζει τον περισσότερο κοσμο κ ειναι ακομα ταμπού. Οι γιατροί φυσικα ενημερώνουν αλλα σου λέει ο άλλος το 25% ειναι ενα ποσοστο μικρότερο. 

Εγώ αυτό πρώτη φορά το ακούω. Σε ζευγάρια  με τέτοια θέματα οι γιατροί είναι κάθετοι στην εξωσωματική με  προεμφυτευτικό, αρκεί να σκεφτεί κανείς πόσο ψυχοφθόρο είναι γίνεται διακοπή κύησης, δεν είναι κάτι απλό να υποβάλλεται μία γυναίκα σε κάτι τέτοιο. Το 25% δεν είναι μικρό ποσοστό...Αδυνατώ να πιστέψω πως μία γυναίκα μπορεί να την τρομάζει περισσότερη η εξωσωματική από μία υποχρεωτική διακοπή κύησης.

[vtgian]

πρίν από 37 λεπτά , kotsifikos είπε:

Εγώ αυτό πρώτη φορά το ακούω. Σε ζευγάρια  με τέτοια θέματα οι γιατροί είναι κάθετοι στην εξωσωματική με  προεμφυτευτικό, αρκεί να σκεφτεί κανείς πόσο ψυχοφθόρο είναι γίνεται διακοπή κύησης, δεν είναι κάτι απλό να υποβάλλεται μία γυναίκα σε κάτι τέτοιο. Το 25% δεν είναι μικρό ποσοστό...Αδυνατώ να πιστέψω πως μία γυναίκα μπορεί να την τρομάζει περισσότερη η εξωσωματική από μία υποχρεωτική διακοπή κύησης.

 

Όταν γίνεται λήψη τροφοβλάστη και η διακοπή κύησης γίνεται έως την 15η εβδομάδα υπάρχει η δυνατότητα η διαδικασία της έκτρωσης να γίνει με αναισθησία και είτε με απόξεση, είτε με αναρρόφητικό κενού. Όχι με πρόκληση τοκετού η οποία γίνεται σε πιο προχωρημένη κύηση. Ενδεχομένως, κάποιες γυναίκες που γνωρίζουν εκ των προτέρων την πιθανότητα μεταλλαξης και ίσως έχουν ήδη παιδιά,  να προτιμούν αυτή τη διαδικασία, παρά την εξωσωματική (που και αυτή δεν είναι πάντα ασφαλής για κάποιες γυναίκες).

[ninaki80]

3 ώρες πρίν, kotsifikos είπε:

Εγώ αυτό πρώτη φορά το ακούω. Σε ζευγάρια  με τέτοια θέματα οι γιατροί είναι κάθετοι στην εξωσωματική με  προεμφυτευτικό, αρκεί να σκεφτεί κανείς πόσο ψυχοφθόρο είναι γίνεται διακοπή κύησης, δεν είναι κάτι απλό να υποβάλλεται μία γυναίκα σε κάτι τέτοιο. Το 25% δεν είναι μικρό ποσοστό...Αδυνατώ να πιστέψω πως μία γυναίκα μπορεί να την τρομάζει περισσότερη η εξωσωματική από μία υποχρεωτική διακοπή κύησης.

Κ ομως κανένας γιατρος δεν είναι κάθετος για εξωσωματική καθετη ειναι στην εξέταση τροφοβλαστη οχι στην εξωσωματικη.   Κ ναι τα περισσότερα ζευγάρια προτιμάνε να γίνει φυσική σύλληψη όσο περίεργο κ αν σου ακούγετε ειναι η πρώτη επιλογή γιατί το 25% ακούγετε μικρο σε σχέση με το 70% . Εδω αν διαβάσεις κ αλλες ιστορίες πολλά ζευγάρια μετα απο διακοπή κύησης ξαναπροσπαθουν φυσιολογικα κ πάλι λογο πιθανοτήτων. 

Μπορεί να φαινετε παράλογο αλλα την εξωσωματικη την φοβούνται παρα πολλοί άνθρωποι. 

Εδω βλέπεις ζευγάρια που προσπαθούν χρονια για παιδί κ δεν τα καταφέρνουν κ αν τους πεις για εξωσωματικη βγάζουν καντηλες κ σου λένε αποκλειετε.... 

[kotsifikos]

2 hours ago, ninaki80 said:

Κ ομως κανένας γιατρος δεν είναι κάθετος για εξωσωματική καθετη ειναι στην εξέταση τροφοβλαστη οχι στην εξωσωματικη.   Κ ναι τα περισσότερα ζευγάρια προτιμάνε να γίνει φυσική σύλληψη όσο περίεργο κ αν σου ακούγετε ειναι η πρώτη επιλογή γιατί το 25% ακούγετε μικρο σε σχέση με το 70% . Εδω αν διαβάσεις κ αλλες ιστορίες πολλά ζευγάρια μετα απο διακοπή κύησης ξαναπροσπαθουν φυσιολογικα κ πάλι λογο πιθανοτήτων. 

Μπορεί να φαινετε παράλογο αλλα την εξωσωματικη την φοβούνται παρα πολλοί άνθρωποι. 

Εδω βλέπεις ζευγάρια που προσπαθούν χρονια για παιδί κ δεν τα καταφέρνουν κ αν τους πεις για εξωσωματικη βγάζουν καντηλες κ σου λένε αποκλειετε.... 

Αναφέρομαι σε αυτά που έχω ζήσει στον δικό μου κύκλο, και πραγματικά δεν έχω ακούσει ποτέ γιατρό να προτείνει κάτι τέτοιο. Δεν αμφιβάλλω ότι το ορισμένοι γιατροί το κάνουν όχι όμως ότι είναι το σύνηθες.

Το 70% που κολλάει? ειλικρινά δεν καταλαβαίνω.

Δεν θέλω να αναλύσω το ταμπού της ιδέας της εξωσωματικής σε σχέση με κάτι τόσο σοβαρό, η μόνη αλήθεια είναι πως αν κάποιος δεν έρθει αντιμέτωπος με κάτι τέτοιο δεν ξέρει τι θα έκανε σε αντίστοιχη περίπτωση.

5 hours ago, vtgian said:

 

Όταν γίνεται λήψη τροφοβλάστη και η διακοπή κύησης γίνεται έως την 15η εβδομάδα υπάρχει η δυνατότητα η διαδικασία της έκτρωσης να γίνει με αναισθησία και είτε με απόξεση, είτε με αναρρόφητικό κενού. Όχι με πρόκληση τοκετού η οποία γίνεται σε πιο προχωρημένη κύηση. Ενδεχομένως, κάποιες γυναίκες που γνωρίζουν εκ των προτέρων την πιθανότητα μεταλλαξης και ίσως έχουν ήδη παιδιά,  να προτιμούν αυτή τη διαδικασία, παρά την εξωσωματική (που και αυτή δεν είναι πάντα ασφαλής για κάποιες γυναίκες).

Ευχαριστώ για την πληροφορία, δεν γνώριζα καθόλου ότι μπορεί να γίνει αυτό τόσο νωρίς.

 

[vtgian]

1 ώρα πρίν, kotsifikos είπε:



Ευχαριστώ για την πληροφορία, δεν γνώριζα καθόλου ότι μπορεί να γίνει αυτό τόσο νωρίς.

 

 

Τυχαίνει και το γνωρίζω από πολύ φιλικό μας ζευγάρι με στίγμα και οι δύο. Το γνώριζαν πριν κάνουν παιδιά, εχουν τρία πλέον, όλα με φυσικό τρόπο, πάντα με λήψη τροφοβλάστη το συντομότεο δυνατό. Και πάλι βέβαια είναι δύσκολη πολύ ψυχολογικά η διαδικασία, κακά τα ψέματα. Αυτό βέβαια που περιγράφουν οι κοπέλες πιο πάνω είναι πραγματικός εφιάλτης.

[ninaki80]

2 ώρες πρίν, kotsifikos είπε:

70% που κολλάει? ειλικρινά δεν καταλαβαίνω

Εννοώ βρε παιδί μου όταν πεις σε ενα ζευγάρι έχεις 75% πιθανοτητες να κάνεις ένα υγιές παιδι κ 25 να είναι αρρωστο ειναι αρκετά μεγαλύτερες οι πιθανότητες να είναι καλά το παιδι οποτε πολλοί το ρισκάρουν.