ΔΕΠΥ σε παιδί Γυμνασίου - δεν θέλει να αποφοιτήσει

[hunter]

Καλημέρα σας & καλή εβδομάδα.

Δυστυχώς λόγω κάποιων προσωπικών θεμάτων έμεινα εκτός για αρκετά χρόνια,αλλά επανήλθα πάλι.

Ο μεγάλος γιος είναι β' γυμνασίου για 2η φορά,έχει διαγνωστεί με ΔΕΠΠΥ έχουν γίνει όλες οι απαραίτητες ενέργειες,ΚΕΣΥ,περιμένουμε να περάσουμε επιτροπή ψυχολόγων.

Το θέμα είναι ότι πέρσυ παρολες τις προσπάθειες που καταβάλλαμε & εγώ & η σύζυγος με φροντιστήρια ,ιδιαίτερα κλπ,το αποτέλεσμα είναι να χάσει τη χρονιά,όχι ότι δεν είναι έξυπνος,αλλά από βαρεμάρα του.Όπως καταλαβαίνετε πάει πάλι β γυμνασίου αλλά με το ζόρι,μέχρι στιγμής έχει 70 απουσίες & όλα δείχνουν ότι πάει & αυτή η χρονιά χωρίς να έχει ξεκινήσει για τα καλά.Αρνείται να πάει σχολείο & όταν πάει θα πάει την 3η ώρα & θα φύγει την 5η.Με ψυχολόγους που το κουβεντιάζω μου λένε ότι με το ζόρι δεν γίνεται τίποτα,πρέπει από μόνος του να το καταλάβει.Έλα ντε που όταν του το λέμε η απάντησή του είναι:Δεν πειράζει δε με νοιάζει.Βγάλε τουλάχιστον το γυμνάσιο του λέμε,αλλά αυτός τίποτα έχει <κλειδώσει>.

Υπάρχει σοβαρό θέμα,δεν ξέρω τι να κάνω.

Υπάρχει κάποιος από την παρέα,που αντιμετωπίζει το ίδιο ή κάτι παρόμοιο;Μπας & καταφέρουμε & αλλάξουμε κάτι;

Σας ευχαριστώ πολύ.

[erin0000]

Just now, hunter είπε:

Καλημέρα σας & καλή εβδομάδα.

Δυστυχώς λόγω κάποιων προσωπικών θεμάτων έμεινα εκτός για αρκετά χρόνια,αλλά επανήλθα πάλι.

Ο μεγάλος γιος είναι β' γυμνασίου για 2η φορά,έχει διαγνωστεί με ΔΕΠΠΥ έχουν γίνει όλες οι απαραίτητες ενέργειες,ΚΕΣΥ,περιμένουμε να περάσουμε επιτροπή ψυχολόγων.

Το θέμα είναι ότι πέρσυ παρολες τις προσπάθειες που καταβάλλαμε & εγώ & η σύζυγος με φροντιστήρια ,ιδιαίτερα κλπ,το αποτέλεσμα είναι να χάσει τη χρονιά,όχι ότι δεν είναι έξυπνος,αλλά από βαρεμάρα του.Όπως καταλαβαίνετε πάει πάλι β γυμνασίου αλλά με το ζόρι,μέχρι στιγμής έχει 70 απουσίες & όλα δείχνουν ότι πάει & αυτή η χρονιά χωρίς να έχει ξεκινήσει για τα καλά.Αρνείται να πάει σχολείο & όταν πάει θα πάει την 3η ώρα & θα φύγει την 5η.Με ψυχολόγους που το κουβεντιάζω μου λένε ότι με το ζόρι δεν γίνεται τίποτα,πρέπει από μόνος του να το καταλάβει.Έλα ντε που όταν του το λέμε η απάντησή του είναι:Δεν πειράζει δε με νοιάζει.Βγάλε τουλάχιστον το γυμνάσιο του λέμε,αλλά αυτός τίποτα έχει <κλειδώσει>.

Υπάρχει σοβαρό θέμα,δεν ξέρω τι να κάνω.

Υπάρχει κάποιος από την παρέα,που αντιμετωπίζει το ίδιο ή κάτι παρόμοιο;Μπας & καταφέρουμε & αλλάξουμε κάτι;

Σας ευχαριστώ πολύ.

 

Κακώς αποφασίζει ο ίδιος πότε θα πάει και πότε θα φύγει...

Τον ίδιο τον παρακολουθεί ψυχολόγος; Μην το ρίχνετε στην βαρεμάρα. Μπορεί να νιώθει ότι δεν είναι ικανός, να είναι στενοχωρημένος, να δέχεται bullying, οτιδήποτε.

Από το ΚΕΣΥ τι περιμένεις ακριβώς; αφού έχετε διάγνωση.

Να μιλήσεις και με το σχολείο για το θέμα να βοηθήσουν από την πλευρά τους.

[hunter]

Just now, erin0000 είπε:

 

Κακώς αποφασίζει ο ίδιος πότε θα πάει και πότε θα φύγει...

Τον ίδιο τον παρακολουθεί ψυχολόγος; Μην το ρίχνετε στην βαρεμάρα. Μπορεί να νιώθει ότι δεν είναι ικανός, να είναι στενοχωρημένος, να δέχεται bullying, οτιδήποτε.

Από το ΚΕΣΥ τι περιμένεις ακριβώς; αφού έχετε διάγνωση.

Να μιλήσεις και με το σχολείο για το θέμα να βοηθήσουν από την πλευρά τους.

Όσες φορές τον έχουμε πιέσει έχουν έρθει τα αντίθετα αποτελέσματα.

Σε ψυχολόγο τον πήγαμε αλλά αρνείται κατηγορηματικά να πάει.

Από το ΚΕΣΥ πέρασε επιτροπή το χαρτί δεν το πήραμε.Θα το πάρουμε όταν εξεταστει & από τους ψυχολόγους εκεί.

Το σχολείο είναι ήδη ενήμερο & ότι μπορούν κάνουν.Είπαν για κατ'οικον διδασκαλία το οποίο αναμένουμε απάντηση.

Η άρνηση να πάει σε ένα μεγάλο ποσοστό οφείλεται στο ότι έχασε την τάξη,επαναλαμβάνει την ίδια πάλι & δεν είναι ότι καλύτερο & ειδικά σε αυτή την ηλικία φουλ στην εφηβεία.

Από το δημοτικό δεν του άρεσε,αλλά δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς πήγαινε,τώρα όμως είναι διαφορετικά.

[MagdaP]

Just now, hunter είπε:

Καλημέρα σας & καλή εβδομάδα.

Δυστυχώς λόγω κάποιων προσωπικών θεμάτων έμεινα εκτός για αρκετά χρόνια,αλλά επανήλθα πάλι.

Ο μεγάλος γιος είναι β' γυμνασίου για 2η φορά,έχει διαγνωστεί με ΔΕΠΠΥ έχουν γίνει όλες οι απαραίτητες ενέργειες,ΚΕΣΥ,περιμένουμε να περάσουμε επιτροπή ψυχολόγων.

Το θέμα είναι ότι πέρσυ παρολες τις προσπάθειες που καταβάλλαμε & εγώ & η σύζυγος με φροντιστήρια ,ιδιαίτερα κλπ,το αποτέλεσμα είναι να χάσει τη χρονιά,όχι ότι δεν είναι έξυπνος,αλλά από βαρεμάρα του.Όπως καταλαβαίνετε πάει πάλι β γυμνασίου αλλά με το ζόρι,μέχρι στιγμής έχει 70 απουσίες & όλα δείχνουν ότι πάει & αυτή η χρονιά χωρίς να έχει ξεκινήσει για τα καλά.Αρνείται να πάει σχολείο & όταν πάει θα πάει την 3η ώρα & θα φύγει την 5η.Με ψυχολόγους που το κουβεντιάζω μου λένε ότι με το ζόρι δεν γίνεται τίποτα,πρέπει από μόνος του να το καταλάβει.Έλα ντε που όταν του το λέμε η απάντησή του είναι:Δεν πειράζει δε με νοιάζει.Βγάλε τουλάχιστον το γυμνάσιο του λέμε,αλλά αυτός τίποτα έχει <κλειδώσει>.

Υπάρχει σοβαρό θέμα,δεν ξέρω τι να κάνω.

Υπάρχει κάποιος από την παρέα,που αντιμετωπίζει το ίδιο ή κάτι παρόμοιο;Μπας & καταφέρουμε & αλλάξουμε κάτι;

Σας ευχαριστώ πολύ.

Γειά σου και καλό κουράγιο! Την περσινή χρονιά την έχασε λόγω απουσιών ή λόγω επίδοσης; Αν ήταν λόγω επίδοσης δεν βοήθησαν οι καθηγητες; φαντάζομαι δεν υπήρχε διάγνωση και μάλλον δε μ9ορουσαν να κάνουν πολλά. Είναι δύσκολη ηλικία και θέλει λεπτούς χειρισμούς. Η κόντρα φέρνει κόντρα και δυστυχώς αντίθετα αποτελέσματα. Αν πάρετε το χαρτί σίγουρα θα υπάρχει επιείκεια από τους καθηγητές άλλα αν ξεπεράσει το όριο των απουσιών δε μπορεί να γίνει κάτι. Δεν ξέρω τι να σου πω. Υπάρχει κάποιος ενήλικας εκτός από τους γονείς που σέβεται τη γνώμη του και τον εκτιμάει; Μήπως να του μιλήσει κάποιος τρίτος που εκτιμάει ο γιος σου;

Η κατ' οίκον διδασκαλία είναι σίγουρα μια λύση άλλα μήπως τότε ζοριστει παραπάνω και αντιδράσει; Γιατί άλλο να είσαι σε τμήμα με άλλα 24 παιδιά και να μπορείς και να χαζεψεις λίγο και άλλο να είσαι μόνος με τον καθηγητή. Βέβαια ο καθηγητής θα είναι ειδικός σε μαθησιακές δυσκολίες και θα τον βοηθήσει ουσιαστικά. Μακάρι να πάνε όλα καλά.

[vtgian]

Ίσως το παιδί να αισθάνεται τρομερά μειονεκτικά στο υπάρχον σχολείο και έχει πληγεί η αυτοπεποίθησή του με αποτέλεσμα να βγάζει τέτοια άρνηση.

Υπάρχει περίπτωση να δέχεται εκφοβισμό και να μη το έχετε πάρει χαμπάρι;

Σε αυτό το σημείο χρειάζεστε αρχικά εσείς υποστήριξη ψυχολόγου και στη συνέχεια να δείτε πως μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί. Σε κάθε περίπτωση, για να έχετε ολοκληρωμένη γνωμάτευση πρέπει να περιμένετε και τους ψυχολόγους.

Φίλης μου παιδί με ΔΕΠΠΥ και ανωριμότητα (με διάγνωση από το ΚΕΣΥ) τους προέτρεψαν να πάνε γυμνάσιο-λύκειο σε ειδικού τύπου. Εκεί βέβαια υπάρχει και ανωριμότητα (η οποία όμως στους έξω δεν φαίνεται). Το παιδί έβγαζε παρόμοια άρνηση στην έκτη. Στο νέο σχολείο είναι πολύ πολύ καλύτερα. Στο παλιό ένιωθε πολύ έντονα ότι δεν μπορούσε να τα καταφέρει και αυτό την έριχνε περισσότερο. Τώρα αισθάνεται πολύ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. 

 

Η φοίτηση είναι υποχρεωτική όπως και να έχει, αυτό μπορείτε να του το ξεκαθαρίσετε. Με ηρεμία, προσπαθήστε να καταλάβετε τι είναι αυτό που τον δυσκολεύει. Βαρεμάρα το καταλαβαίνω να νιώθει αν αυτά που γίνονται, με τον τρόπο που γίνονται, δεν τον αγγίζουν. Κάποια κλίση έχει; Άλλα ενδιαφέροντα;

 

[hunter]

Just now, MagdaP είπε:

Γειά σου και καλό κουράγιο! Την περσινή χρονιά την έχασε λόγω απουσιών ή λόγω επίδοσης; Αν ήταν λόγω επίδοσης δεν βοήθησαν οι καθηγητες; φαντάζομαι δεν υπήρχε διάγνωση και μάλλον δε μ9ορουσαν να κάνουν πολλά. Είναι δύσκολη ηλικία και θέλει λεπτούς χειρισμούς. Η κόντρα φέρνει κόντρα και δυστυχώς αντίθετα αποτελέσματα. Αν πάρετε το χαρτί σίγουρα θα υπάρχει επιείκεια από τους καθηγητές άλλα αν ξεπεράσει το όριο των απουσιών δε μπορεί να γίνει κάτι. Δεν ξέρω τι να σου πω. Υπάρχει κάποιος ενήλικας εκτός από τους γονείς που σέβεται τη γνώμη του και τον εκτιμάει; Μήπως να του μιλήσει κάποιος τρίτος που εκτιμάει ο γιος σου;

Την χρονιά την έχασε λόγω επίδοσης δυστυχώς παρ'όλα τα φροντιστήρια κλπ.Οι καθηγητές βοήθησαν όσο μπορούσαν αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι παραπάνω.

Τους είχα πάει χαρτιά από νοσοκομεία με τη διάγνωση & μου είπαν ότι πλέον δεν έχουν ισχύ αυτά τα νοσοκομεία(Παίδων Πεντέλης & Ασκληπείο Βούλας) παρά μόνο από τα ΚΕΣΥ.

Όντως αν δεν πάει & αυτή τη βδομάδα τελείωσε η χρονιά γι'αυτον δυστυχώς.

Σε καθημερινή βάση & τον ενθαρρύνουμε & του λέμε τα καλύτερα αλλά τίποτα.

Ο μοναδικός ενήλικας μετά από εμάς που σέβεται απίστευτα είναι ο παππούς αλλά όσο & να του τα λέει από το πρωί μέχρι το βράδυ δεν γίνεται τίποτα.

Δεν ξέρω τώρα που σίγουρα θα ξαναμείνει τι κάνουμε.Να είναι σπίτι & να κάθεται;;Δεν το νομίζω

Πραγματικά είναι αδιέξοδο

 

Just now, vtgian είπε:

Ίσως το παιδί να αισθάνεται τρομερά μειονεκτικά στο υπάρχον σχολείο και έχει πληγεί η αυτοπεποίθησή του με αποτέλεσμα να βγάζει τέτοια άρνηση.

Υπάρχει περίπτωση να δέχεται εκφοβισμό και να μη το έχετε πάρει χαμπάρι;

Σε αυτό το σημείο χρειάζεστε αρχικά εσείς υποστήριξη ψυχολόγου και στη συνέχεια να δείτε πως μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί. Σε κάθε περίπτωση, για να έχετε ολοκληρωμένη γνωμάτευση πρέπει να περιμένετε και τους ψυχολόγους.

Φίλης μου παιδί με ΔΕΠΠΥ και ανωριμότητα (με διάγνωση από το ΚΕΣΥ) τους προέτρεψαν να πάνε γυμνάσιο-λύκειο σε ειδικού τύπου. Εκεί βέβαια υπάρχει και ανωριμότητα (η οποία όμως στους έξω δεν φαίνεται). Το παιδί έβγαζε παρόμοια άρνηση στην έκτη. Στο νέο σχολείο είναι πολύ πολύ καλύτερα. Στο παλιό ένιωθε πολύ έντονα ότι δεν μπορούσε να τα καταφέρει και αυτό την έριχνε περισσότερο. Τώρα αισθάνεται πολύ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. 

 

Η φοίτηση είναι υποχρεωτική όπως και να έχει, αυτό μπορείτε να του το ξεκαθαρίσετε. Με ηρεμία, προσπαθήστε να καταλάβετε τι είναι αυτό που τον δυσκολεύει. Βαρεμάρα το καταλαβαίνω να νιώθει αν αυτά που γίνονται, με τον τρόπο που γίνονται, δεν τον αγγίζουν. Κάποια κλίση έχει; Άλλα ενδιαφέροντα;

 

Σίγουρα αισθάνεται μειονεκτικά,αλλά δεν το παραδέχεται.

Εκφοβισμό όχι είμαι σίγουρος,απλά έχει άρνηση μεγάλη.

Του προτείναμε & μεις να πάει σε άλλο σχολείο αλλά αρνείται να φύγει.

Σίγουρα θα περιμένουμε & τους ψυχολόγους του ΚΕΣΥ,αλλά αν επικοινωνήσουν μαζί μας την επόμενη εβδομάδα & αν δεν πάει σχολείο έχει φτάσει ήδη τις 114 απουσίες.

Εκεί τι γίνεται;;

Είναι η απόλυτη ηλικία της βαρεμάρας.Παλιότερα αθλουνταν αλλά σταμάτησε.

Just now, vtgian είπε:

 

 

[erin0000]

Μην τα ρίχνεις στην βαρεμάρα. Εάν αρνείται τόσο πολύ να πάει σε σημείο που θα μείνει από απουσίες, κάποιος άλλος λόγος υπάρχει.

 

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να συμβουλευτείτε κάποιον ειδικό και να τον υποχρεώσετε να πάει. Δεν μπορεί να αποφασίζει μόνος του εάν θα πάει στον γιατρό ή αν θα πάει σχολείο. Ή έστω να δείτε εσείς κάποιον να σας συμβουλεύσει άμεσα. Τονίστε του ότι το Γυμνάσιο είναι υποχρεωτικό. Δεν τίθεται θέμα επιλογής.

 

Την διάγνωση την ξέρετε. Δεν καταλαβαίνω που εμπλέκεται το ΚΕΣΥ. Ζητάτε κάτι συγκεκριμένο από το σχολείο; τι πάει να πει δεν ισχύουν τα χαρτιά των δημόσιων νοσοκομείων; σε ποιο νόμο προβλέπεται κάτι τέτοιο.

[hunter]

Just now, erin0000 είπε:

Μην τα ρίχνεις στην βαρεμάρα. Εάν αρνείται τόσο πολύ να πάει σε σημείο που θα μείνει από απουσίες, κάποιος άλλος λόγος υπάρχει.

Ο λόγος είναι ότι ποτέ του δεν ήθελε το σχολειο & από τη στιγμή που έμεινε δεν πατάει

 

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να συμβουλευτείτε κάποιον ειδικό και να τον υποχρεώσετε να πάει. Δεν μπορεί να αποφασίζει μόνος του εάν θα πάει στον γιατρό ή αν θα πάει σχολείο. Ή έστω να δείτε εσείς κάποιον να σας συμβουλεύσει άμεσα. Τονίστε του ότι το Γυμνάσιο είναι υποχρεωτικό. Δεν τίθεται θέμα επιλογής.

Έχουμε ήδη συμβουλευτεί & με την πίεση φέρνουμε αντίθετα αποτελεσματα

 

Την διάγνωση την ξέρετε. Δεν καταλαβαίνω που εμπλέκεται το ΚΕΣΥ. Ζητάτε κάτι συγκεκριμένο από το σχολείο; τι πάει να πει δεν ισχύουν τα χαρτιά των δημόσιων νοσοκομείων; σε ποιο νόμο προβλέπεται κάτι τέτοιο.

Έχουν την διάγνωση αλλά πρέπει να είναι πιο επίσημο λένε.

 

[Έσπερος]

Ένας μαθητής με άρνηση είναι πολύ δύσκολο να βοηθηθεί από το σχολείο δυστυχώς. Δύσκολο με την έννοια ότι αν έχεις μπροστά σου έναν τοίχο, τι μπορείς να κάνεις; Το βασικό είναι το σχολείο να γνωρίζει την κατάσταση και ότι το παιδί το υποστηρίζει και προσπαθεί να το βοηθήσει μια οικογένεια που ενδιαφέρεται (γιατί αυτό δεν είναι αυτονόητο). Εάν στο σχολείο υπάρχει τμήμα ένταξης, θα μπορούσε ο διευθυντής να επικοινωνήσει με το ΚΕΣΥ, να "επιβεβαιώσει" ότι έχετε εξεταστεί κ εκκρεμεί η έκδοση της γνωμάτευσης, να επικοινωνήσει κ με τον αρμόδιο της ειδικής αγωγής, μήπως μπορεί το παιδί να μπει στο τμήμα ένταξης. Η πιο εξατομικευμένη φροντίδα θα μπορούσε να το παράσχει ένα κίνητρο.

 

Οι καθηγητές συνήθως βοηθούν στη βαθμολογία τα παιδιά με διαγνώσεις, ακόμα κι αν δεν έχει έρθει το χαρτί. Όμως δεν μπορείς να βοηθήσεις κάποιον που δεν φέρνει ούτε καν βιβλίο και δίνει λευκή κόλλα. Εκεί τα χέρια σου είναι δεμένα νομικά. Ό,τι και να κάνεις δεν βγαίνει το άθροισμα για να πάρει προβιβάσιμο βαθμό.

 

Το παιδί είναι πιθανό να βαριέται, αλλά το πιο πιθανό είναι να νιώθει απόρριψη και γι αυτόν τον λόγο να απέρριψε το σχολείο. Η βαρεμάρα είναι μια εύκολη δικαιολογία που συμφέρει και τον ίδιο, γιατί δεν θα θέλει να παραδεχτεί ότι νιώθει μειονεκτικά, εκτός συνόλου κλπ. Δυστυχώς το εκπαιδευτικό σύστημα αποβάλλει με έναν έμμεσο τρόπο όσα παιδιά δεν μπορούν να συμμορφωθούν στο παραδοσιακό μοντέλο να είναι ήσυχοι, να ακούνε, να γράφουν και να διαβάζουν. Κι αυτό φέρνει άρνηση και η θέση του μαθητή χειροτερεύει από τη δική του στάση, είναι ένας φαύλος κύκλος. 

 

Όταν λέτε ότι πηγαίνει την 3η ώρα, σας το ανακοινώνει απλά; Εσείς φεύγετε νωρίτερα για τη δουλειά; Υπάρχει δυνατότητα να είναι κάποιος στο σπίτι και να βεβαιώνεται ότι θα σηκωθεί και θα πάει στο σχολείο; Ή και να το κάνετε θα γίνει καβγάς και δεν θα πάει; 

[hunter]

Just now, Έσπερος είπε:

Ένας μαθητής με άρνηση είναι πολύ δύσκολο να βοηθηθεί από το σχολείο δυστυχώς. Δύσκολο με την έννοια ότι αν έχεις μπροστά σου έναν τοίχο, τι μπορείς να κάνεις; Το βασικό είναι το σχολείο να γνωρίζει την κατάσταση και ότι το παιδί το υποστηρίζει και προσπαθεί να το βοηθήσει μια οικογένεια που ενδιαφέρεται (γιατί αυτό δεν είναι αυτονόητο). Εάν στο σχολείο υπάρχει τμήμα ένταξης, θα μπορούσε ο διευθυντής να επικοινωνήσει με το ΚΕΣΥ, να "επιβεβαιώσει" ότι έχετε εξεταστεί κ εκκρεμεί η έκδοση της γνωμάτευσης, να επικοινωνήσει κ με τον αρμόδιο της ειδικής αγωγής, μήπως μπορεί το παιδί να μπει στο τμήμα ένταξης. Η πιο εξατομικευμένη φροντίδα θα μπορούσε να το παράσχει ένα κίνητρο.

 

Οι καθηγητές συνήθως βοηθούν στη βαθμολογία τα παιδιά με διαγνώσεις, ακόμα κι αν δεν έχει έρθει το χαρτί. Όμως δεν μπορείς να βοηθήσεις κάποιον που δεν φέρνει ούτε καν βιβλίο και δίνει λευκή κόλλα. Εκεί τα χέρια σου είναι δεμένα νομικά. Ό,τι και να κάνεις δεν βγαίνει το άθροισμα για να πάρει προβιβάσιμο βαθμό.

 

Το παιδί είναι πιθανό να βαριέται, αλλά το πιο πιθανό είναι να νιώθει απόρριψη και γι αυτόν τον λόγο να απέρριψε το σχολείο. Η βαρεμάρα είναι μια εύκολη δικαιολογία που συμφέρει και τον ίδιο, γιατί δεν θα θέλει να παραδεχτεί ότι νιώθει μειονεκτικά, εκτός συνόλου κλπ. Δυστυχώς το εκπαιδευτικό σύστημα αποβάλλει με έναν έμμεσο τρόπο όσα παιδιά δεν μπορούν να συμμορφωθούν στο παραδοσιακό μοντέλο να είναι ήσυχοι, να ακούνε, να γράφουν και να διαβάζουν. Κι αυτό φέρνει άρνηση και η θέση του μαθητή χειροτερεύει από τη δική του στάση, είναι ένας φαύλος κύκλος. 

 

Όταν λέτε ότι πηγαίνει την 3η ώρα, σας το ανακοινώνει απλά; Εσείς φεύγετε νωρίτερα για τη δουλειά; Υπάρχει δυνατότητα να είναι κάποιος στο σπίτι και να βεβαιώνεται ότι θα σηκωθεί και θα πάει στο σχολείο; Ή και να το κάνετε θα γίνει καβγάς και δεν θα πάει; 

Όλο αυτό είναι πολύ περίεργο.

Τον βοηθάμε όσο δεν μπορείς να φανταστείς,με φροντιστήριο πέρσυ με ατελειώτες ώρες κουβέντα αλλά δυστυχώς τίποτα.

Υπάρχει ο παππούς ο οποίος είναι από τη γέννησή του εκεί & τραβάει κάθε μέρα τα πάνδεινα να σηκωθεί να φύγει.

αλλά ο παππούς μπορεί να κάνει καλά ένα 15χρονο που ειδικά τον έχει περάσει & στο ύψος; 

Επεξεργάστηκαν 14 Οκτωβρίου,2019 by hunter

[Έσπερος]

Just now, hunter είπε:

Όλο αυτό είναι πολύ περίεργο.

Τον βοηθάμε όσο δεν μπορείς να φανταστείς,με φροντιστήριο πέρσυ με ατελειώτες ώρες κουβέντα αλλά δυστυχώς τίποτα.

Υπάρχει ο παππούς ο οποίος είναι από τη γέννησή του εκεί & τραβάει κάθε μέρα τα πάνδεινα να σηκωθεί να φύγει.

αλλά ο παππούς μπορεί να κάνει καλά ένα 15χρονο που ειδικά τον έχει περάσει & στο ύψος; 

Εχουμε φετος δευτεροετής στη β γυμνασιου χωρις μαθησιακές δυσκολιες, που απλως δεν εκανε τ ι π ο τ α. και εξακολουθει να μην κανει. ετχεται, καθεται σχετικα ησυχος (για παιδι που δεν συμμετέχει καθολου στο μαθημα απορω πώς αντεχει ησυχος τοσες ωρες), ειναι ευγενικός, συμμετεχει στο δεκαπενταμελές, ειναι πρόθυμος να βιηθησει στην ταξη πχ να σκουπίσει, να φερει το κασετόφωνο κλπ, αλλα αρνειται να κανει οτιδηποτε σχετικο με μαθημα. πραγματικα δεν τον νοιαζει. τα καλοκαίρια δουλευει αρα δεν ειναι τεμπέλης. δεν νομιζω η οικογενεια του να εχει ασχοληθει βεβαια. δεν ειστε πρωτοφανές περιστατικο, οχι οτι σας παρηγορεί αυτο βεβαια. ειναι πιθανο να εχουν δει ξανα στπ σχολείο κατι παρομοιο. σιγουρα παντως δεν θα θελουν να τον ξανα εχουν στην ιδια ταξη, εστω κ για ιδιοτελείς λογους (για να μη δημιουργούνται θέματα φασαρίας κλπ). 

 

καποιος φιλος μπορει να τον παρακινήσει; 

 

εννοειται οτι αφηνετε στην ακρη φροντιστηρια κ ιδιαιτερα, το βασικο ειναι να παει σχολείο σε αυτη τη φαση. 

 

το θεμα του πρωινου πιστευω οτι ειναι αδικο βα μετακυλίεται στον παππου. δυνατοτητα αδειας ή καθυστερημένης προσέλευσης για καποιες μερες εχετε στη διυλεια σας; σκεπτόμενη σαν εκπαιδευτικος, σιγουρα θα αναρωτιομουν ποιος ετοιμαζει το παιδι κ ειναι υπεύθυνος γθα το αν θα παει στο σχολείο. Θα περιμενα να μου πει η οικογενεια οτι κανει καποιες προσπαθειες, οτι προσπαθει να λάβει μετρα. η αποχώρηση ειναι κ ευθυνη του σχολειου. ειναι ξεκλειδωτο; φευγει φανερά; φευγει ακολουθώντας καποιον καθηγητη που ανοιξε; πηδάει τα καγκελα; 

[vanessaki4]

Αναφέρατε ότι είχε πάει σε ψυχολόγο και αρνείται κάθετα να ξαναπάει.Μηπως δεν του ταίριαξε ο ψυχολόγος;

Χωρίς να έχω γνώσεις ή εμπειρία επί του ζητήματος,νομίζω ότι η ψυχολογική καθοδήγηση και για εσάς και για το παιδί,θα ήταν τεράστια βοήθεια.

Επίσης,έχετε δοκιμάσει να διαβάσετε εσείς μαζί του αντί για φροντιστήρια, ιδιαίτερα κλπ; Καμιά φορά μπορεί να βγει σε καλό βλέποντας ότι στο "ζορι" που τραβάει έχει μαζί και τους γονείς του και το αντιμετωπίζουν όλοι μαζί.

Ως προς το κομμάτι των απουσιών,εδώ νομίζω ότι πρέπει να μπουν όρια από πλευράς σας.Ενδεχομενως να είστε λίγο χαλαρά μαζί του και να έχει ξεχάσει τα όρια,τους κανόνες της οικογένειας,της κοινωνίας κλπ κλπ.

Πρέπει να του γίνει κατανοητό ότι το γυμνάσιο είναι υποχρεωτική εκπαίδευση και ότι όσο απουσιάζει ή μένει στην ίδια τάξη λόγω απόδοσης,τόσο θα καθυστερήσει να τελειώσει και το γυμνάσιο.

Για τον εκφοβισμό είδα απαντήσατε με σιγουριά αλλά θα σας έλεγα να το ξαναψαξετε γιατί ακόμα και οι χειρότεροι μαθητές πηγαίνουν σχολείο για να περάσουν καλά με τους φίλους τους και απλά δεν ασχολούνται με διάβασμα, παρακολούθηση μαθήματος κλπ.Γι αυτό και φοβάμαι ότι κάτι στο κλίμα ίσως τον χαλάει και δεν θέλει να πηγαίνει

[ΑΡΓΚ]

1 ώρα πρίν, hunter είπε:

Καλημέρα σας & καλή εβδομάδα.

Δυστυχώς λόγω κάποιων προσωπικών θεμάτων έμεινα εκτός για αρκετά χρόνια,αλλά επανήλθα πάλι.

Ο μεγάλος γιος είναι β' γυμνασίου για 2η φορά,έχει διαγνωστεί με ΔΕΠΠΥ έχουν γίνει όλες οι απαραίτητες ενέργειες,ΚΕΣΥ,περιμένουμε να περάσουμε επιτροπή ψυχολόγων.

Το θέμα είναι ότι πέρσυ παρολες τις προσπάθειες που καταβάλλαμε & εγώ & η σύζυγος με φροντιστήρια ,ιδιαίτερα κλπ,το αποτέλεσμα είναι να χάσει τη χρονιά,όχι ότι δεν είναι έξυπνος,αλλά από βαρεμάρα του.Όπως καταλαβαίνετε πάει πάλι β γυμνασίου αλλά με το ζόρι,μέχρι στιγμής έχει 70 απουσίες & όλα δείχνουν ότι πάει & αυτή η χρονιά χωρίς να έχει ξεκινήσει για τα καλά.Αρνείται να πάει σχολείο & όταν πάει θα πάει την 3η ώρα & θα φύγει την 5η.Με ψυχολόγους που το κουβεντιάζω μου λένε ότι με το ζόρι δεν γίνεται τίποτα,πρέπει από μόνος του να το καταλάβει.Έλα ντε που όταν του το λέμε η απάντησή του είναι:Δεν πειράζει δε με νοιάζει.Βγάλε τουλάχιστον το γυμνάσιο του λέμε,αλλά αυτός τίποτα έχει <κλειδώσει>.

Υπάρχει σοβαρό θέμα,δεν ξέρω τι να κάνω.

Υπάρχει κάποιος από την παρέα,που αντιμετωπίζει το ίδιο ή κάτι παρόμοιο;Μπας & καταφέρουμε & αλλάξουμε κάτι;

Σας ευχαριστώ πολύ.

 

Προσωπικά θα μιλούσα με παιδοψυχίατρο, όσο "ταμπού" και αν ακούγεται

[samsympan]

@hunter Δεν έχω εμπειρία, ούτε εξειδικευμένες γνώσεις σχετικά. Σας γράφω μόνο για να μοιραστώ κάποιες σκέψεις οι οποίες ενδεχομένως να σας δώσουν μια ακόμη οπτική.

Καταρχήν κατανοώ την αγωνία σας και αντιλαμβάνομαι από τα γραφόμενα σας, ότι είστε γονέας με ενδιαφέρον για το παιδί του. Που αγωνίζετε με ότι αυτό συνεπάγεται (ακύρωση, εξάντληση, μετατόπιση σε δεύτερη μοίρα προσωπικών/οικογενειακών προσδοκιών, κλπ). Επίσης διαφαίνεται το εξής. Ό,τι το θέμα που σας απασχολεί, δεν είναι το σημαντικότερο που θα έπρεπε να σας προβληματίζει. Αυτό αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου. Ενός παγόβουνου που έχει φράξει την είσοδο σας, στην καρδιά του παιδιού σας. Και το οποίο ξεκίνησε να σχηματίζετε πολύ πιο πριν. Και τι εννοώ.

Μην στέκεστε:
α) Στη ΔΕΠΥ του παιδιού. Είναι ένα εμπόδιο που με σωστούς χειρισμούς υπερπηδάται.
β) Στη βαρεμάρα. Κανένα παιδί δεν αρνείται πεισματικά το σχολείο από... βαρεμάρα!
γ) Στις ανεπάρκειες του εκπαιδευτικού συστήματος. Ναι είναι θλιβερό που ενώ το σχολείο είναι ενήμερο, δεν έχει υπάρξει εκπαιδευτικός-οι που να προσεγγίσει με αγάπη το παιδί, να το εμπνεύσει, να το συμπεριλάβει. Να το ωθήσει να ενταχθεί ενεργά στην ευρύτερη σχολική κοινότητα. Ναι είναι θλιβερό που το σχολείο του σήμερα, σε μεγάλο ποσοστό (φυσικά υπάρχουν και οι εκπαιδευτικοί-οάσεις) ακόμη θεωρείται η διάλεξη από έδρας-η μελέτη στο σπίτι (ακόμη χειρότερα η αποστήθιση), το διαγώνισμα, ο καλός και ο κακός μαθητής και τέλος! Αντί για μια κοινότητα σε σύνδεση με την κοινωνία. Με μαθητικές ομάδες εργασίας, θεματικά projects, ενεργή συμμετοχή μαθητών σε εκδηλώσεις τεχνών-επιστημών, συμβουλευτικές συναντήσεις, δράσεις ενδυνάμωσης και χίλιαδυο άλλα πράγματα. Ναι είναι θλιβερά όλα αυτά. Όμως οι μαθητές προσαρμόζονται και συνεχίζουν και διαπρέπουν ο καθένας με τον τρόπο του.
δ) Στις ατελείωτες ώρες φροντιστηρίου, ιδιαιτέρων, κουβέντας για να πειστεί να παρακολουθήσει την τάξη. Το φροντιστήριο και τα ιδιαίτερα είναι βοήθηματα στο παιδί με θέληση και όχι στο παιδί που υπέκυψε σε πιέσεις. Η επικοινωνία σας αλλού πρέπει να στραφεί.

Σταθείται στα:
α) 

9 ώρες πρίν, hunter είπε:

Από το δημοτικό δεν του άρεσε,αλλά δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς πήγαινε

Πως χτίστηκε άραγε μια τόσο ανησυχητική πεποίθηση-πραγματικότητα;!
β) 

9 ώρες πρίν, hunter είπε:

Αρνείται να πάει σχολείο 

 Η "πλάτη" ενός έφηβου κυρτώνει από αποφάσεις-βάρη που δεν θα έπρεπε να σηκώνει. Και που ενδεχομένως στο μέλλον να πει ότι θα προτιμούσε να είχε πράξει διαφορετικά.
γ) 

9 ώρες πρίν, hunter είπε:

Σε καθημερινή βάση & τον ενθαρρύνουμε & του λέμε τα καλύτερα αλλά τίποτα.

Τι απέγινε η εμπιστοσύνη και το αίσθημα ασφάλειας, στην οικογένεια;! Στους ανθρώπους που ξέρω οτι με αγαπούν ειλικρινά και έχω την απόλυτη βεβαιότητα ότι είμαι ασφαλής υπό την σκέπη τους. Ξέρω ότι όλες οι πράξεις τους είναι προς προστασία της υγείας μου, της ασφάλειας μου, της μελλοντικής ευημερίας μου. Άρα τους ακούω, ακολουθώ τα λεγόμενα τους, είμαι σίγουρος πως με καθοδηγούν σωστά, νοιώθω ασφαλής.
δ) 

9 ώρες πρίν, hunter είπε:

Σίγουρα αισθάνεται μειονεκτικά,αλλά δεν το παραδέχεται.

 

9 ώρες πρίν, hunter είπε:

Είναι η απόλυτη ηλικία της βαρεμάρας.Παλιότερα αθλουνταν αλλά σταμάτησε.

Τι απέγιναν τα όνειρα για το μέλλον;! Τα όνειρα ενός εφήβου. Που θα έπρεπε να νοιώθει ακούραστος, έτοιμος να ρουφήξει την γνώση, να δημιουργήσει, χαρούμενος και γεμάτος αυτοπεποίθηση, αισιόδοξος για το μέλλον. Όχι ανασφαλής, διστακτικός, φοβισμένος, αδύναμος, παραιτημένος.

Έχετε λοιπόν να αντιμετωπίσετε ένα ζήτημα πολυσύνθετο και χρειάζετε μεγάλη υπομονή, διπλωματία και προπάντων αγάπη για το παιδί. Και φυσικά σωστή καθοδήγηση. Δεν θέλω να σχολιάσω οτι ο/οι ειδικός/οι που απευθυνθήκατε περιορίστηκαν στο να το κουβεντιάσετε λέγοντας:

 

9 ώρες πρίν, hunter είπε:

Με ψυχολόγους που το κουβεντιάζω μου λένε ότι με το ζόρι δεν γίνεται τίποτα,πρέπει από μόνος του να το καταλάβει.

 

Απευθυνθείτε στον κατάλληλο ειδικό, ο οποίος θα προσεγγίσει το ζήτημα (και το παιδί) με επιστημονικότητα, σοβαρότητα, και σεβασμό προς το επάγγελμα του και εσάς, και θα δουλέψει στοχευμένα. Με το παιδί και εσάς, μαζί ως οικογένεια. Προκειμένου να βρείτε τις ισορροπίες σας, να ανακαλύψετε εκ νέου ο ένας τον άλλο και να ατενίσετε με αισιοδοξία το μέλλον. Και το ζήτημα για το οποίο μας γράψατε, ως φυσικό επακόλουθο, να είστε βέβαιος θα διευθετηθεί

Υγ: για λόγους ευταξίας-χρηστικότητας του forum θα σας πρότεινα να βάζατε συγκεκριμένο τίτλο στο θέμα σας. Επίσης θα βοηθούσε 1ον εσας καθώς έτσι είναι πιθανότερο να προσελκύσει αναγνώστες-γνώστες και 2ον, όποιον άλλο έχει παρόμοιους προβληματισμούς.

[samsympan]

5 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Προσωπικά θα μιλούσα με παιδοψυχίατρο, όσο "ταμπού" και αν ακούγεται

Συμφωνώ.

Και θα ήθελα να προσθέσω ότι στα δικά μου αυτιά δεν ακούγεται "ταμπού". Ακούγεται σαν βήμα εξόδου από μια άγονη πραγματικότητα, προς ένα καλύτερο αύριο. Εύχομαι και @hunter να το αξιολογήσει έτσι.

[Maya14]

Λείπουν παρα πολλά στοιχεία για να υπάρχει μία ολοκληρωμένη εικόνα του παιδιού. Πρώτα ποια είναι η σχέση του παιδιού με τους γονείς του;  Το επίπεδο αντίληψης του παιδιού; Είναι σε θέση να γράφει, να διαβάζει, να καταλαβαίνει ενα κείμενο ή να κάνει στοιχειώδης μαθηματικές πράξεις; Πολλές φορές σε παιδιά διαγνωσμένα με ΔΕΠΥ συνυπάρχουν και άλλες καταστάσεις όπως μαθησιακές δυσκολίες (πχ δυσλεξία) , διαταραχές συμπεριφοράς ( πχ  Εναντιωματική Προκλητική Διαταραχή) , διαταραχές προσωπικότητας.  Για να βοηθηθεί το παιδί πρέπει πρώτα απο όλα να έχει γίνει σωστή διάγνωση και εκτίμηση απο ειδικούς (παιδοψυχιατρο στην προκειμένη περίπτωση). Εαν το παιδί βοηθηθεί σωστά (το τονίζω το σωστά) θα αποφύγετε και πολλά μελλοντικά προβλήματα, γιατί δυστυχώς η άρνηση να πηγαίνει σχολείο μπορεί να είναι μόνο η αρχή. 

[hunter]

On 15/10/2019 at 5:17 ΠΜ, samsympan είπε:

Συμφωνώ.

Και θα ήθελα να προσθέσω ότι στα δικά μου αυτιά δεν ακούγεται "ταμπού". Ακούγεται σαν βήμα εξόδου από μια άγονη πραγματικότητα, προς ένα καλύτερο αύριο. Εύχομαι και @hunter να το αξιολογήσει έτσι.

Έχουμε μιλήσει με παιδοψυχίατρο,τον πείσαμε μετά από πάρα πολύ κουβέντα & τελικά τον καταφέραμε & πήγε.

Και φυσικά βγαίνοντας είπε εγω δεν ξαναπάω.

Βέβαια πάλι κάνουμε προσπάθειες να τον πείσουμε να πάει πάλι με πολύ κουβέντα.

21 ώρες πρίν, Maya14 είπε:

Λείπουν παρα πολλά στοιχεία για να υπάρχει μία ολοκληρωμένη εικόνα του παιδιού. Πρώτα ποια είναι η σχέση του παιδιού με τους γονείς του;  Το επίπεδο αντίληψης του παιδιού; Είναι σε θέση να γράφει, να διαβάζει, να καταλαβαίνει ενα κείμενο ή να κάνει στοιχειώδης μαθηματικές πράξεις; Πολλές φορές σε παιδιά διαγνωσμένα με ΔΕΠΥ συνυπάρχουν και άλλες καταστάσεις όπως μαθησιακές δυσκολίες (πχ δυσλεξία) , διαταραχές συμπεριφοράς ( πχ  Εναντιωματική Προκλητική Διαταραχή) , διαταραχές προσωπικότητας.  Για να βοηθηθεί το παιδί πρέπει πρώτα απο όλα να έχει γίνει σωστή διάγνωση και εκτίμηση απο ειδικούς (παιδοψυχιατρο στην προκειμένη περίπτωση). Εαν το παιδί βοηθηθεί σωστά (το τονίζω το σωστά) θα αποφύγετε και πολλά μελλοντικά προβλήματα, γιατί δυστυχώς η άρνηση να πηγαίνει σχολείο μπορεί να είναι μόνο η αρχή. 

Η σχέση μας είναι αρκετά καλή.

Τα παιδιά με ΔΕΠΠΥ είναι πανέξυπνα έχουν άλλα χαρίσματα,από αντίληψη εξαιρετική.

Η άρνηση με το να μην πηγαίνει σχολείο συνεχίζεται ακόμα δυστυχώς.

Σε κουβέντα που είχαμε μου είπε ότι αν μείνει πάλι στην ίδια τάξη(που εκεί οδεύει) θα πάει νυχτερινό γυμνάσιο.

Ψάχνοντας στο internet διότι δεν έχω άποψη για τα νυχτερινά είδα αρκετα ενδιαφέροντα πράγματα.

Δεν ξέρω βέβαια τι προυποθέσεις χρειάζονται για να πάει κάποιο παιδί εκεί π.χ αυτό που ξέρω είναι ότι για να πάς σε νυχτερινό πρέπει να εργάζεσαι,που στην περίπτωση την δικιά μας ο μικρός δεν εργάζεται.

Αλλά έστω & αυτό θα το κοιτάξω άμεσα.

[Deena]

Just now, hunter είπε:

Έχουμε μιλήσει με παιδοψυχίατρο,τον πείσαμε μετά από πάρα πολύ κουβέντα & τελικά τον καταφέραμε & πήγε.

Και φυσικά βγαίνοντας είπε εγω δεν ξαναπάω.

Βέβαια πάλι κάνουμε προσπάθειες να τον πείσουμε να πάει πάλι με πολύ κουβέντα.

Η σχέση μας είναι αρκετά καλή.

Τα παιδιά με ΔΕΠΠΥ είναι πανέξυπνα έχουν άλλα χαρίσματα,από αντίληψη εξαιρετική.

Η άρνηση με το να μην πηγαίνει σχολείο συνεχίζεται ακόμα δυστυχώς.

Σε κουβέντα που είχαμε μου είπε ότι αν μείνει πάλι στην ίδια τάξη(που εκεί οδεύει) θα πάει νυχτερινό γυμνάσιο.

Ψάχνοντας στο internet διότι δεν έχω άποψη για τα νυχτερινά είδα αρκετα ενδιαφέροντα πράγματα.

Δεν ξέρω βέβαια τι προυποθέσεις χρειάζονται για να πάει κάποιο παιδί εκεί π.χ αυτό που ξέρω είναι ότι για να πάς σε νυχτερινό πρέπει να εργάζεσαι,που στην περίπτωση την δικιά μας ο μικρός δεν εργάζεται.

Αλλά έστω & αυτό θα το κοιτάξω άμεσα.

 

Πρέπει να είναι κατ' ελάχιστον 14 ετών και να εργάζεται για να εγγραφεί σε εσπερινό γυμνάσιο. Εργασία ανηλίκου επιτρέπεται μόνο μετά την συμπλήρωση του 15ου έτους ηλικίας, με εξαίρεση παιδιά μοντέλα, ηθοποιούς, μουσικούς κλπ.

 

Τί θα αλλάξει με το εσπερινό γυμνάσιο βέβαια? Πώς το σκέφτεται? Γενικώς, τα ενδιαφέροντά του εκτός σχολείου ποια είναι?

[hunter]

Just now, Deena είπε:

 

Πρέπει να είναι κατ' ελάχιστον 14 ετών και να εργάζεται για να εγγραφεί σε εσπερινό γυμνάσιο. Εργασία ανηλίκου επιτρέπεται μόνο μετά την συμπλήρωση του 15ου έτους ηλικίας, με εξαίρεση παιδιά μοντέλα, ηθοποιούς, μουσικούς κλπ.

 

Τί θα αλλάξει με το εσπερινό γυμνάσιο βέβαια? Πώς το σκέφτεται? Γενικώς, τα ενδιαφέροντά του εκτός σχολείου ποια είναι?

Είναι κλεισμένα 14 οδεύουμε στα 15 αισίως.

Ναι το ξέρω για την εργασία & την ηλικία.

Για μοντέλο άνετα θα πήγαινε γιατί είναι κούκλος!!               

Για το νυχτερινό κάποιος φίλος του το είπε & μας το πέταξε & σε μας

Εκτός σχολείου μέχρι πριν περίπου 2 χρόνια ασχολούταν με τον αθλητισμό.

Τώρα μόνο οι φίλοι & οι βόλτες & μόνο τα σκ.

Επεξεργάστηκαν 16 Οκτωβρίου,2019 by hunter

[ZWH]

Ερωτηση... λετε για φροντιστηρια και μαθηματα στο σπιτι. Αυτα με ειδικο παιδαγωγο η απλα εκπαιδευτικους; 

[MagdaP]

Για να πάει σε νυχτερινό Γυμνάσιο πρέπει να εργάζεται και το εισόδημα της οικογένειας να είναι χαμηλό (ώστε να δικαιολογείται η εργασία ανηλίκου). Δεν είναι κακή ιδέα να πάει καθώς εκεί ίσως αισθανθεί καλύτερα με τον εαυτό του γιατί το επίπεδο συνήθως είναι αρκετά χαμηλό και οι απαιτήσεις επίσης. Οι καθηγητές συνήθως είναι πιο ελαστικοί και μπορεί να ενταχθεί καλύτερα. Στη συνέχεια, αν συνεχίσει νυχτερινό Λύκειο μπορεί να δώσει πανελλήνιες και αν προσπαθήσει λίγο να περάσει σε μια καλή σχολή. Τα εσπερινά έχουν άλλες βάσεις εισαγωγής, πολύ πιο χαμηλές. Ψαξτο λίγο, ίσως του ταιριάζει καλύτερα. Εμείς πάντως στο σχολείο που διδάσκω (Εσπερινό) έχουμε ανήλικους μαθητές που στο ημερήσιο ήταν περίπου όπως περιγράφεις τον γιο σου και στο εσπερινό ενσωματώθηκαν καλύτερα  

[hunter]

Just now, MagdaP είπε:

Για να πάει σε νυχτερινό Γυμνάσιο πρέπει να εργάζεται και το εισόδημα της οικογένειας να είναι χαμηλό (ώστε να δικαιολογείται η εργασία ανηλίκου). Δεν είναι κακή ιδέα να πάει καθώς εκεί ίσως αισθανθεί καλύτερα με τον εαυτό του γιατί το επίπεδο συνήθως είναι αρκετά χαμηλό και οι απαιτήσεις επίσης. Οι καθηγητές συνήθως είναι πιο ελαστικοί και μπορεί να ενταχθεί καλύτερα. Στη συνέχεια, αν συνεχίσει νυχτερινό Λύκειο μπορεί να δώσει πανελλήνιες και αν προσπαθήσει λίγο να περάσει σε μια καλή σχολή. Τα εσπερινά έχουν άλλες βάσεις εισαγωγής, πολύ πιο χαμηλές. Ψαξτο λίγο, ίσως του ταιριάζει καλύτερα. Εμείς πάντως στο σχολείο που διδάσκω (Εσπερινό) έχουμε ανήλικους μαθητές που στο ημερήσιο ήταν περίπου όπως περιγράφεις τον γιο σου και στο εσπερινό ενσωματώθηκαν καλύτερα  

Σας ευχαριστώ πολύ!

Μόνο από άποψη εισοδήματος μπορεί να πάει στο εσπερινό;

Θα είχατε την καλοσύνη αν μπορείτε  & δεν σας είναι κόπος να με κατατοπίσετε λίγο πως να κινηθώ & να ψαχτώ;

Αρχίζει να με ενδιαφέρει αρκετά,μήπως & καταφέρουμε κάποιο αποτέλεσμα προς το καλό.

Just now, ZWH είπε:

Ερωτηση... λετε για φροντιστηρια και μαθηματα στο σπιτι. Αυτα με ειδικο παιδαγωγο η απλα εκπαιδευτικους; 

Έχει έρθει ειδικός παιδαγωγός σπίτι,αλλά τα αποτελέσματα δυστυχώς δεν ήταν αναμένόμενα.Δεν συνεργαζόταν καθόλου.

[Έσπερος]

Λογικό να σκέφτεται το εσπερινό γυμνάσιο. εκεί θα πιστεύει ότι θα ενσωματωθεί καλύτερα. δεν ξέρω αν θα πιάσει σαν τέχνασμα, να του πείτε ότι αφού ξεκίνησε φέτος στο ημερήσιο, να μην αφήσει τη χρονιά να πάει χαμένη, να παρακολουθήσει και να ολοκληρώσει την τάξη και να έχετε χρόνο εντωμεταξύ να δείτε τις προϋποθέσεις, ώστε του χρόνου να τον γράψετε εκεί. Αυτό βέβαια προϋποθέτει ότι θα σας έχει εμπιστοσύνη ότι δεν θα τον ξεγελάσετε να τελειώσει την τάξη και μετά να του τα γυρίσετε. 

[hunter]

Just now, Έσπερος είπε:

Λογικό να σκέφτεται το εσπερινό γυμνάσιο. εκεί θα πιστεύει ότι θα ενσωματωθεί καλύτερα. δεν ξέρω αν θα πιάσει σαν τέχνασμα, να του πείτε ότι αφού ξεκίνησε φέτος στο ημερήσιο, να μην αφήσει τη χρονιά να πάει χαμένη, να παρακολουθήσει και να ολοκληρώσει την τάξη και να έχετε χρόνο εντωμεταξύ να δείτε τις προϋποθέσεις, ώστε του χρόνου να τον γράψετε εκεί. Αυτό βέβαια προϋποθέτει ότι θα σας έχει εμπιστοσύνη ότι δεν θα τον ξεγελάσετε να τελειώσει την τάξη και μετά να του τα γυρίσετε. 

Δυστυχώς η χρονιά όπως πάει χάνεται,κοντεύει να φτάσει το όριο των απουσιών,βέβαια θα πάω στο σχολείο να μιλήσω με τον δ/ντή.

Θέμα εμπιστοσύνης δεν τίθεται,δόξα το Θεό αυτό το έχουμε καταφέρει.

 

[Έσπερος]

Just now, hunter είπε:

Δυστυχώς η χρονιά όπως πάει χάνεται,κοντεύει να φτάσει το όριο των απουσιών,βέβαια θα πάω στο σχολείο να μιλήσω με τον δ/ντή.

Θέμα εμπιστοσύνης δεν τίθεται,δόξα το Θεό αυτό το έχουμε καταφέρει.

 

Ναι το κατάλαβα αυτό, γι αυτό λέω μήπως τώρα που έφερε αυτήν την εναλλακτική κ είναι ζεστός, τον βοηθήσει αυτό να γυρίσει στο σχολείο και να σωθεί η χρονιά.

 

ίσως είναι μικρή ηλικία, αλλά μήπως θα βοηθούσε κ μια συνάντηση με κάποιον ειδικό στον επαγγελματικό προσανατολισμό, ώστε να του εξηγήσει τι προοπτικές έχει από διάφορους τύπους σχολείων; αρκεί να φροντίσετε να είναι κάποιος που δεν θα του αρχίσει το κήρυγμα ότι χωρίς το σχολείο δεν μπορεί να κάνει τίποτα, έτσι θα αντιδράσει και είναι λογικό. κάποιον που να του εξηγήσει για τα εσπερινά, τα ΕΠΑΛ, τα ΕΠΑΣ, τα εσπερινά ΕΠΑΛ κλπ, να νιώσει ότι υπάρχουν πολλές επιλογές μπροστά του, θα βρεθεί κάτι που του ταιριάζει, και να μην αφήσει τη χρονιά χαμένη. 

 

ΕΠίσης ως εκπαιδευτικός θα πω, κι ας μην με κατακρίνετε, ότι για μια τέτοια περίπτωση που έβλεπα άρνηση κ καταλάβαινα ότι η οικογένεια ενδιαφέρεται και το παλεύει, εγώ θα έκανα τα στραβά μάτια και σε χαρτί γιατρού που θα βεβαιώνει για κάποιο πρόβλημα υγείας, κάποια νοσηλεία ή τέλος πάντων όποιο παραθυράκι υπάρχει για περαιτέρω δικαιολόγηση απουσιών (αυτό δλδ αν είναι πολλές συνεχόμενες μέρες που λείπει, με τις σκόρπιες απουσίες δεν γίνεται τίποτα). Γιατί πιστεύω ότι η θέση των παιδιών, ειδικά πριν τα 15, είναι στο σχολείο και από τη στιγμή που δεν παρέχεται καμία εξατομικευμένη υποστήριξη, είναι το ελάχιστο καθήκον να φροντίσουμε αυτά τα παιδιά να είναι ανάμεσα σε συνομηλίκους τους και όχι σε καφετέριες ή απομονωμένα στο σπίτι.