Παιδί με δυσκολίες

[kotsifikos]

8 hours ago, xaroumenh mama said:

 

Εγώ πάντως αυτό που δε μπορώ να κατανοήσω μιλώντας ως μαμά που έχει παιδί με δυσκολίες πως γίνεται κάτι τέτοιο να το κρατάς " κρυφό " η να μη το βλέπεις Πως βοηθάμε έτσι το παιδί ..;; 

Εγώ γενικά πάντα ειμουν κ είμαι ανοιχτή σε τέτοια θα το συζητήσω κ δε θα με ενοχλήσει αν κάποιος με ρωτήσει .

 Το ότι δεν το συζητάς με τον καθένα δεν σημαίνει ότι το κρατάς κρυφό ούτε ότι δεν το δέχεσαι, προσωπικά δεν θα δώσω τροφή για σχόλια σε τρίτους, όχι γιατί ντρέπομαι για το παιδί μου, αλλά γιατί δεν θέλω να το στοχοποιήσω, έχουμε δει (και στο φόρουμ) πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να στοχοποιήσει ένα παιδί με ιδιαιτερότητες, δεν δίνεις αναφορά για τι συμβαίνει στον καθένα, θα το συζητήσεις μόνο με τους φροντιστές του γιατί εκείνοι μόνο χρειάζεται να ξέρουν.

Εγώ έτσι λειτουργώ, δεν θέλω να γνωρίζουν τι γίνεται στην ζωή μου, όχι γιατί το έχω ''κρυφό'' αλλά γιατί δεν αφορά κανέναν. 

 

6 hours ago, Έσπερος said:

 Γιατι κατι που θεωρουμε αυτονοητο για τους ενηλικες, δεν το θεωρουμε για τα παιδια; 

 

Συμφωνώ απόλυτα, γιατί λοιπόν πρέπει να δίνουμε αναφορά για το τι συμβαίνει με παιδιά μας προκειμένου να καλύψουμε την περιέργεια και την ανάγκη για κριτική του καθένα?

 

[erin0000]

15 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Εχω νεο θεμα αλλα εινσι σχετικο με τη συζήτηση. Διευκρινίζω αρχικά ότι εγώ δεν είμαι ιδιαίτερα μυστικοπαθής με το παιδι μου, δεν εχω θεμα να δωσω διαφορες πληροφορίες για τις συνηθειες του ή τις κατα καιρους δυσκολιες. Αλλα ποτε δεν ρωτάω αν ένα μωρό θηλάζει, κοιμάται το βράδυ ή δεχτηκε καλά τις στέρεες τροφές ή μιλάει ή περπατάει. Ρωτάω μόνο αν υπάρχει μια αμοιβαία ανταλλαγή πληροφοριων, δεν θέλω να φανεί ότι καλλιεργώ προσδοκίες ή ελέγχω. Πάνω σε μια τέτοια κουβέντα λοιπόν με έναν γνωστό (οχι φιλο) με παιδακι λιγο μεγαλυτερο απο το δικο μου, εμαθα οτι η παιδίατρος τους εχει παραπέμψει για εξετασεις για διαφορα αναπτυξιακά θέματα που την προβληματιζουν κ τα οποια μεσες ακρες μου ειπε ο γονιος, ο οποιος εδειχνε στενοχωρημένος. Αναρωτθεμαι αν τον ξαναπετύχω, πώς να μιλησω. Να ρωτγσω απλα τι κανει ο μικρος ετσι αδιαφορα και ο,τι θελει ας μου το πει; Γενικα μεχρι τωρα πιάναμε κουβεντα για τετοια θέματα αλλα τωρα δεν θα ηθελα να φανω αδιάκριτη αλλα ουτε κ αδιάφορη, με την εννοια οτι αν δεν ηθελε δεν θα μου ελεγε τιποτα ετσι κι αλλιως. 

 

Να ρωτήσεις γενικά και αδιάφορα τι κάνει το παιδί, τι κάνουν οι ίδιοι κτλ...

[student]

16 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Εχω νεο θεμα αλλα εινσι σχετικο με τη συζήτηση. Διευκρινίζω αρχικά ότι εγώ δεν είμαι ιδιαίτερα μυστικοπαθής με το παιδι μου, δεν εχω θεμα να δωσω διαφορες πληροφορίες για τις συνηθειες του ή τις κατα καιρους δυσκολιες. Αλλα ποτε δεν ρωτάω αν ένα μωρό θηλάζει, κοιμάται το βράδυ ή δεχτηκε καλά τις στέρεες τροφές ή μιλάει ή περπατάει. Ρωτάω μόνο αν υπάρχει μια αμοιβαία ανταλλαγή πληροφοριων, δεν θέλω να φανεί ότι καλλιεργώ προσδοκίες ή ελέγχω. Πάνω σε μια τέτοια κουβέντα λοιπόν με έναν γνωστό (οχι φιλο) με παιδακι λιγο μεγαλυτερο απο το δικο μου, εμαθα οτι η παιδίατρος τους εχει παραπέμψει για εξετασεις για διαφορα αναπτυξιακά θέματα που την προβληματιζουν κ τα οποια μεσες ακρες μου ειπε ο γονιος, ο οποιος εδειχνε στενοχωρημένος. Αναρωτθεμαι αν τον ξαναπετύχω, πώς να μιλησω. Να ρωτγσω απλα τι κανει ο μικρος ετσι αδιαφορα και ο,τι θελει ας μου το πει; Γενικα μεχρι τωρα πιάναμε κουβεντα για τετοια θέματα αλλα τωρα δεν θα ηθελα να φανω αδιάκριτη αλλα ουτε κ αδιάφορη, με την εννοια οτι αν δεν ηθελε δεν θα μου ελεγε τιποτα ετσι κι αλλιως. 

Πιστεύω ότι αν τύχει και βρεθείτε αν είναι να σου πει η να την ρωτήσεις κάτι θα το φέρει η συζήτηση.. Πως να προκαθορισεις το κλίμα και το τι θα υποθει? Είναι θέμα διάθεσης και κατά πόσο θέλει ο άλλος να μοιραστεί κάτι μαζί σου ή όχι. Πολλές φορές το έχουμε ανάγκη (μια κουβέντα με τον άλλον) συνήθως όταν είμαστε σε απόγνωση.

 

[elenip]

9 hours ago, Έσπερος said:

Ισχύει ότι πολλοί έχουν άρνηση ή ότι πολλοί προσπαθούν να κρύψουν πράγματα που δεν κρύβονται, κι εμεις εχουμε στο σχολείο παιδια που δεν τα γραφουν στο τμημα ενταξης για να μην τα κοροϊδευουν. Υπαρχει ομως κ μια καποια ιδιωτικότητα και δεν αισθάνονται ολοι ανετα να αναλύσουν τέτοια θέματα με τον οποιονδηποτε. Δεν είναι θέμα ταμπού. Ας το σκεφτούμε αλλιώς. Ένα ζευγάρι έχει θέμα υπογονιμότητας. Το συζητά με ολους; λεει σε ολους τι θεραπείες κανει ή αν θα κανει εξωσωματικη; Δεν νομιζω. Ενας ενήλικας εχει ενα θεμα υγειας. Το λεει σε ολους; Ή ακομα χειροτερα, λεει σε ολους το προβλημα τξυ/της συζύγου; Γιατι κατι που θεωρουμε αυτονοητο για τους ενηλικες, δεν το θεωρουμε για τα παιδια; 

 

Με αφορμή αυτό, πόσες φορές δεν ακούμε την ατάκα του περίγυρου σε ένα νιόπαντο ζευγάρι: "πότε θα κάνετε παιδάκι"? μετά το πρώτο παιδί: "πότε θα κάνετε δεύτερο παιδάκι?".

Το ζευγάρι μπορεί να μην θέλει να κάνει παιδί, μπορεί να μην μπορεί να κάνει παιδί, μπορεί να έχει ήδη αποβολή στο ενεργητικό του, τα σκέφτεται κανείς αυτά?

Ομοίως, εάν ένα παιδί έχει το οποιοδήποτε ζήτημα και οι γονείς δεν το έχουν εντοπίσει (για τον οποιοδήποτε λόγο) κάποια στιγμή, θες στον παιδικό, θες στο νήπιο, θες στο Δημοτικό θα εντοπιστεί από τους ειδικούς΄(=εκπαιδευτικούς) και θα πράξουν αναλόγως οι γονείς.

Και αυτή είναι μία συζήτηση που γίνεται ανάμεσα στον άμεσα ενδιαφερόμενο (γονέα) και τον ειδικό που θα του μιλήσει.

Όλα τα άλλα είναι απλώς κουτσομπολιά!!!

Αν ο γονέας θέλει να το συζητήσει το κάνει εάν δεν θέλει δεν το κάνει, είναι πολύ απλό!!!

 

[kotsifikos]

Just now, elenip said:

 

Και αυτή είναι μία συζήτηση που γίνεται ανάμεσα στον άμεσα ενδιαφερόμενο (γονέα) και τον ειδικό που θα του μιλήσει.

Όλα τα άλλα είναι απλώς κουτσομπολιά!!!

Αν ο γονέας θέλει να το συζητήσει το κάνει εάν δεν θέλει δεν το κάνει, είναι πολύ απλό!!!

 

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο πραγματικά!

Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί το ότι ένας γονιός δεν το συζητάει πρέπει με το ζόρι να σημαίνει ότι έχει άρνηση ή ότι δεν νοιάζεται!

[elenip]

11 hours ago, popi76 said:

xaroumenh mama, νομίζω ότι κάποιοι γονείς έχουν άρνηση. Δεν θέλουν ως γονείς να αποδεχτούν ότι συμβαίνει κάτι ανησυχητικό. Το έχουμε δει να συμβαίνει στα σχολεία αρκετές φορές. Λες π.χ. στον γονιό "η Ελένη π.χ. δυσκολεύεται να θυμηθεί και να πει μάθημα" και σου λέει: Μα πώς, σε μένα το λέει απ' έξω! Το σχολείο φταίει!" Ας μην ξεχνάμε ότι πριν από κάποιες δεκαετίες και λόγω άγνοιας των μαθησιακών δυσκολιών οι γονείς έδερναν τα παιδιά γιατί δεν διάβαζαν, ήταν τεμπέληδες, κλπ. Με ολέθρια αποτελέσματα στην ζωή των παιδιών αυτών. 

 

Ή δεν θέλουν να το συζητήσουν με τον κάθε άσχετο!

[student]

Just now, kotsifikos είπε:

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο πραγματικά!

Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί το ότι ένας γονιός δεν το συζητάει πρέπει με το ζόρι να σημαίνει ότι έχει άρνηση ή ότι δεν νοιάζεται!

Συμφωνώ με kotsifikos και με elenip απόλυτα. 

 

Πραγματικά δεν πιστεύω ότι κάποιος μπορεί να ενδιαφέρεται περισσότερο από τους ίδιους τους γονείς. Είναι ασύλληπτο, πλην σπανιων περιπτωσεων. 

Υπάρχει μια λεπτή γραμμη ανάμεσα στο ενδιαφέρον προς τον άλλον και την περιέργεια να προσπαθεί να μαθει όσα περισσότερα μπορεί και να έχει και άποψη.

Προσωπικά, αν το αντιληφθώ κλείνω ρολά αυτομάτως χωρίς να το σκεφτώ. 

 

Για να ρωτήσω τον άλλον τι γίνεται με αυτό το θέμα θα πρέπει εκείνος να μου έχει ανοίξει δρομο, δηλαδή να μου έχει δείξει ότι θέλει να το συζητήσει μαζί μου και ότι τον βοηθάω κάπως με το σκεπτικό μου η με κάτι που θα προτείνω. Αλλιώς γιατί να το επιδιώξει? Πιστεύετε ότι είμαστε όλοι κατάλληλοι ακροατές ωστε να έχουμε άποψη πάνω στην συγκεκριμένη αδυναμία που αντιμετωπίζει το παιδί του άλλου? 

Προσωπικά αμφιβάλλω ακόμα και αν προέρχεται το πρόσωπο από τον ίδιο κλάδο. 

 

 

[xaroumenh mama]

9 ώρες πρίν, kotsifikos είπε:

 Το ότι δεν το συζητάς με τον καθένα δεν σημαίνει ότι το κρατάς κρυφό ούτε ότι δεν το δέχεσαι, προσωπικά δεν θα δώσω τροφή για σχόλια σε τρίτους, όχι γιατί ντρέπομαι για το παιδί μου, αλλά γιατί δεν θέλω να το στοχοποιήσω, έχουμε δει (και στο φόρουμ) πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να στοχοποιήσει ένα παιδί με ιδιαιτερότητες, δεν δίνεις αναφορά για τι συμβαίνει στον καθένα, θα το συζητήσεις μόνο με τους φροντιστές του γιατί εκείνοι μόνο χρειάζεται να ξέρουν.

Εγώ έτσι λειτουργώ, δεν θέλω να γνωρίζουν τι γίνεται στην ζωή μου, όχι γιατί το έχω ''κρυφό'' αλλά γιατί δεν αφορά κανέναν. 

 

 

Συμφωνώ απόλυτα, γιατί λοιπόν πρέπει να δίνουμε αναφορά για το τι συμβαίνει με παιδιά μας προκειμένου να καλύψουμε την περιέργεια και την ανάγκη για κριτική του καθένα?

 

Αυτό είναι που με προβληματίζει κ εμένα αυτό τον καιρό κ με βάζει σε σκέψεις γενικά για το τι είναι καλύτερο για το παιδί .. μήπως ο φόβος που έχουμε ως γονείς για να μη στοχοποιησουμε το παιδί αυτό το κρατάει πίσω ; Αν δεν έχουμε αυτό τον φόβο μήπως το βοηθήσουμε ποιο εύκολα να ανοίξει τα φτερά του κ να εξελιχθεί μέχρι εκεί που μπορεί να φτάσει ; 

Γενικά σκέφτομαι όταν κάποιος θέλει να κάνει κριτική θα την κάνει θα βρει τρόπο να κριτικάρει ακόμα κ αν έχει το ποιο ταλαντούχο παιδί απέναντι του ..

Από την άλλη σκέφτομαι μήπως κ εγώ που είμαι ανοιχτεί στο να συζητήσω κάποια θέματα μήπως αυτό δεν κάνει καλό στο παιδί ; 

Είναι κάτι που με έχει προβληματίσει τις τελευταίες μέρες αρκετά μπορώ να πω .

[Έσπερος]

Just now, xaroumenh mama είπε:

Από την άλλη σκέφτομαι μήπως κ εγώ που είμαι ανοιχτεί στο να συζητήσω κάποια θέματα μήπως αυτό δεν κάνει καλό στο παιδί ; 

Είναι κάτι που με έχει προβληματίσει τις τελευταίες μέρες αρκετά μπορώ να πω .

Εγώ δεν το βλέπω τόσο από την οπτική του παιδιού, εννοώ ότι το παιδί δεν γνωρίζει λογικά τι λες και σε ποιον οπότε δεν επηρεάζεται σε κάτι. Απλώς είναι το θέμα του πόσο αναγκαίο είναι να λες το οτιδήποτε στον οποιονδήποτε, ή να ζητάς γνώμες όπως θεώρησε η θεματοθέτρια. Κατά τ άλλα δεν ξέρω αν γίνεται στοχοποόιηση ή αν κολλάει μια ταμπέλα επειδή είπες μια κουβέντα παραπάνω σε μια συνάδελφο πχ. Απλώς δεν καταλαβαίνω το γιατί κάποιος ενοχλείται αν δεν τα λες όλα. Πάντως καταλαβαίνω ότι όλοι σε κάποια φάση ανοιγόμαστε σε ανθρώπους που δεν το πειρμένουμε, για διάφορα θέματα, επειδή κάποια συγκυρία μας το επιτρέπει μια δεδομένη στιγμή, χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι για τη σχέση μας. Κι ο άνθρωπος που μου μίλησε εμένα, μπορεί απλώς να ήθελε να μιλήσει σε έναν γονιό με παιδί ίδιας ηλικίας που καταλαβαίνει τι σημαίνει να παρακολουθείς και να αγωνιάς για την εξέλιξη του παιδιού σου. Το ότι το έκανε μια φορά, δεν τον καθιστά υποχρεωμένο να συνεχίσει να το κάνει, εγώ έτσι το βλέπω. Αλλά δεν πιστεύω ότι αυτό θίγει σε κάτι το παιδί.

[xaroumenh mama]

Just now, Έσπερος είπε:

Εγώ δεν το βλέπω τόσο από την οπτική του παιδιού, εννοώ ότι το παιδί δεν γνωρίζει λογικά τι λες και σε ποιον οπότε δεν επηρεάζεται σε κάτι. Απλώς είναι το θέμα του πόσο αναγκαίο είναι να λες το οτιδήποτε στον οποιονδήποτε, ή να ζητάς γνώμες όπως θεώρησε η θεματοθέτρια. Κατά τ άλλα δεν ξέρω αν γίνεται στοχοποόιηση ή αν κολλάει μια ταμπέλα επειδή είπες μια κουβέντα παραπάνω σε μια συνάδελφο πχ. Απλώς δεν καταλαβαίνω το γιατί κάποιος ενοχλείται αν δεν τα λες όλα. Πάντως καταλαβαίνω ότι όλοι σε κάποια φάση ανοιγόμαστε σε ανθρώπους που δεν το πειρμένουμε, για διάφορα θέματα, επειδή κάποια συγκυρία μας το επιτρέπει μια δεδομένη στιγμή, χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι για τη σχέση μας. Κι ο άνθρωπος που μου μίλησε εμένα, μπορεί απλώς να ήθελε να μιλήσει σε έναν γονιό με παιδί ίδιας ηλικίας που καταλαβαίνει τι σημαίνει να παρακολουθείς και να αγωνιάς για την εξέλιξη του παιδιού σου. Το ότι το έκανε μια φορά, δεν τον καθιστά υποχρεωμένο να συνεχίσει να το κάνει, εγώ έτσι το βλέπω. Αλλά δεν πιστεύω ότι αυτό θίγει σε κάτι το παιδί.

Όμως τα παιδιά καταλαβαίνουν τα πάντα κ ας νομίζουμε εμείς πως δεν καταλαβαίνουν ....εξού κ ο προβληματισμός μου ... 

[Έσπερος]

Just now, xaroumenh mama είπε:

Όμως τα παιδιά καταλαβαίνουν τα πάντα κ ας νομίζουμε εμείς πως δεν καταλαβαίνουν ....εξού κ ο προβληματισμός μου ... 

Σίγουρα το παιδί καταλαβαίνει ότι κάτι απασχολεί τον γονιό αν τον βλέπει ή τον ακούει να συζητάει διαρκώς πράγματα για την εξέλιξή του. Αυτό όμως γίνεται και στην καθημερινότητα, έτσι δεν είναι; Επίσης καταλαβαίνει όταν πηγάινει σε γιατρούς, όταν πηγαίνει σε λογο-/εργοθεραπείες, όλα αυτά σιγουρα τα πιάνει και φυσικά τον επηρεάζουν. Υπ αυτήν την έννοια δεν νομίζω ότι θα τον επηρεάσει παραπάνω αν ο γονιός συζητήσει με άλλους τα θέματα που τον απασχολούν, ειδικά αν δεν γίνεται μπροστά του. Γιατί αν γίνεται μπροστά του, σίγουρα θα καταλάβει πολλά. Εκτός αν εννοείς ότι θα αλλάξει ο τρόπος που αντιετωπίζουν το παιδί οι άλλοι.  

[Fenia27]

 

Ο μονος λογος για να συζητησω κατι σαν γονεας για το παιδι μου ειναι για να παρω "θαρρος", να συγκρινω και σιγουρα να ακουσω μια ακομη γνωμη-πληροφορια που ισως με βοηθησει...Δεν μιλαω ομως σε ξενους και ασχετους...Ποιος ο λογος να μιλησεις με καποιον που δεν ειναι φιλος, δεν ειναι ειδικος κτλ?? Τωρα το οτι κραταμε τα παιδια πισω επειδη δεν δινουμε αναφορα στους αλλους...εντελως ασχετο...

 

Να μιλησω με μια μαμα-φιλη μου με μεγαλυτερα παιδια που εκτιμαω την κριση της, η οποια μπορει να καταλαβει την αγωνια μου και δεν θα κουτσομπολεψει...ναι βεβαιως

Να μιλησω με την δασκαλα, καποιον με αναλογη εμπειρια κτλ ναι μεγαλη πιθανοτητα να βοηθησει ...

 

Αλλα ρε κοριτσια να δινω αναφορα στον καθε περιεργο ή και στον καθε ενα που βρισκεται μπροστα μου γνωστο και μη για το παιδι πως αυτο βοηθαει το παιδι και εμενα? Αν ειναι δυνατον δηλαδη να κανουμε τα παιδια μας αντικειμενο συζητησης στον καθενα που και καλα νομιζει τον αφορα πιο πολυ και απο τους ιδιους τους γονεις!

 

[kotsifikos]

8 hours ago, xaroumenh mama said:

Αυτό είναι που με προβληματίζει κ εμένα αυτό τον καιρό κ με βάζει σε σκέψεις γενικά για το τι είναι καλύτερο για το παιδί .. μήπως ο φόβος που έχουμε ως γονείς για να μη στοχοποιησουμε το παιδί αυτό το κρατάει πίσω ; Αν δεν έχουμε αυτό τον φόβο μήπως το βοηθήσουμε ποιο εύκολα να ανοίξει τα φτερά του κ να εξελιχθεί μέχρι εκεί που μπορεί να φτάσει ; 

Γενικά σκέφτομαι όταν κάποιος θέλει να κάνει κριτική θα την κάνει θα βρει τρόπο να κριτικάρει ακόμα κ αν έχει το ποιο ταλαντούχο παιδί απέναντι του ..

Από την άλλη σκέφτομαι μήπως κ εγώ που είμαι ανοιχτεί στο να συζητήσω κάποια θέματα μήπως αυτό δεν κάνει καλό στο παιδί ; 

Είναι κάτι που με έχει προβληματίσει τις τελευταίες μέρες αρκετά μπορώ να πω .

Για μένα ο φόβος μην στοχοποιηθεί το παιδί μου δεν με κρατάει πίσω αλλά με βοηθάει να προνοώ έτσι ώστε να μην συμβεί. Το να ανοίξει τα φτερά του και να γίνει ένα ανεξάρτητο παιδί δεν έχει να κάνει με το αν εσύ θα συζητήσεις με τρίτους τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε, αυτό εξαρτάται καθαρά και μόνο από σένα, αν εσύ τους δείχνεις πως το εμπιστεύεσαι και πως πιστεύεις σε αυτό τότε του έχεις δώσει τα εφόδια για να γίνει ένας ανεξάρτητος άνθρωπος.

Σίγουρα ένας κακοπροαίρετος άνθρωπος θα βρει τρόπο να κάνει την κριτική του έτσι και αλλιώς, αν όμως εσύ λες σε αυτόν τον άνθρωπο (που δεν έχεις καταλάβει το ποιον του, απλά νομίζεις πως είναι ένας φίλος-φίλη και μοιράζεσαι τον προβληματισμό σου), πως το παιδί σου έχει θέματα επιθετικότητας ή θυμού, ή ένταξης ή οτιδήποτε, του δίνεις το ελεύθερο να το συζητήσει με τρίτους ή ακόμα χειρότερα θα πάρει το θάρρος και θα κάνει κριτική για το παιδί σου, θα βρεθεί σε παρέα (με κοινούς γνωστούς ή μη) που θα πει ''αα το παιδί της τάδε έχει αυτό..αχ μωρέ το ''καημένο''.. αν είναι δε και μητέρα που κάνουν παρέα τα παιδιά σας και συμβεί κάτι μεταξύ τους το παιδί σου θα είναι πάντα αυτό που φταίει γιατί εσύ έχεις πει πως έχει ''θέματα''... και πολλά πολλά άλλα μπορούν να συμβούν που δεν θα βοηθήσουν σε τίποτα την εξέλιξη του.

Ξαναλέω πως το ότι δεν θελω να το συζητήσω με τον κάθε περίεργο δεν σημαίνει πως δεν έχω δει το πρόβλημα, απλά επιλέγω να θωρακίσω το παιδί μου από το κάθε κακό σχόλιο που μπορεί να το πληγώσει, και έχω αποφασίσει να μην καταναλώσω την πολύτιμη ενέργεια μου στο να εξηγώ σε τρίτους τι συμβαίνει γιατί δεν τους αφορά.

Ο μόνος τρόπος να προστατεύσεις το παιδί σου είναι να κρατήσεις για εσάς αυτά που συμβαίνουν και να εστιάσεις στο πως θα το βοηθήσεις, ενημερώνεις μόνο τους φροντιστές του, αν έχεις την ανάγκη το συζητάς με κάποια καλή φίλη ή ακόμα και έναν ψυχολόγο και μέχρι εκεί..σκέψου να το συζητάς τώρα ανοιχτά και όταν το παιδί σου είναι 10  πχ να του πει ένα παιδί στο σχολείο, ''ααα εσύ είσαι το προβληματικό παιδί'' γιατί θα το έχει ακούσει από την θεία της ξαδέρφης της κουνιάδας της ανιψιάς που εσύ της το είχες πει, πόσο άσχημα θα ένιωθες?? Δεν θα πλήγωνε αυτό ανεπανόρθωτα το παιδί σου?

Για να μην παρεξηγηθώ να πω πως δεν θεωρώ πως είναι κάτι για το οποίο θα έπρεπε ένας γονέας να νιώθει μειονεκτικά και για αυτό δεν πρέπει να το συζητάει, αντιθέτως,  θεωρώ πως όλοι οι άνθρωποι θα πρέπει να εντάσσονται στην κοινωνία χωρίς διακρίσεις, κάτι το οποίο δεν συμβαίνει δυστυχώς, μέσα στο φόρουμ πχ , το οποίο είναι μία μικρογραφία της κοινωνίας μας, έχω διαβάσει διάφορα...παιδιά στοχοποιούνται επειδή πχ έχουν βαρηκοΐα ή κάποιο σύνδρομο, αντί να  μπει μπροστά η ενσυναίσθηση -που όλοι μιλάμε τόσο ωραία για αυτή-, θολώνει το τοπίο και ξαφνικά για ότι συμβαίνει φταίει το παιδί με την ιδιαιτερότητα αλλά και οι γονείς του..σκεπτόμενη λοιπόν όλα αυτά θα επέλεγα να μην μιλήσω παραέξω.

 

[elenip]

10 hours ago, xaroumenh mama said:

Αυτό είναι που με προβληματίζει κ εμένα αυτό τον καιρό κ με βάζει σε σκέψεις γενικά για το τι είναι καλύτερο για το παιδί .. μήπως ο φόβος που έχουμε ως γονείς για να μη στοχοποιησουμε το παιδί αυτό το κρατάει πίσω ; Αν δεν έχουμε αυτό τον φόβο μήπως το βοηθήσουμε ποιο εύκολα να ανοίξει τα φτερά του κ να εξελιχθεί μέχρι εκεί που μπορεί να φτάσει ; 

Γενικά σκέφτομαι όταν κάποιος θέλει να κάνει κριτική θα την κάνει θα βρει τρόπο να κριτικάρει ακόμα κ αν έχει το ποιο ταλαντούχο παιδί απέναντι του ..

Από την άλλη σκέφτομαι μήπως κ εγώ που είμαι ανοιχτεί στο να συζητήσω κάποια θέματα μήπως αυτό δεν κάνει καλό στο παιδί ; 

Είναι κάτι που με έχει προβληματίσει τις τελευταίες μέρες αρκετά μπορώ να πω .

 

Εγώ θα σε συμβούλευα θέματα υγείας του παιδιού να μένουν στην οικογένεια και να τα συζητάς μόνο με τους ειδικούς που ενδεχομένως παρακολουθούν το παιδί για τον οποιοδήποτε λόγο. Και με άτομα που εμπιστεύεσαι απόλυτα, μία κολλητή σου για παράδειγμα. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να τα συζητάς με συναδέλφους. μαμάδες στην παιδική χαρά, πόσο μάλλον με μαμάδες στο σχολείο. Από το ενδιαφέρον μέχρι το κουτσομπολιό η γραμμή είναι πολύ λεπτή!! Τα παιδιά καταλαβαίνουν τα πάντα, οπότε για να βάλεις το παιδί σου σε μία διαδικασία να απολογηθεί στο κάθε παιδάκι στο σχολείο? Από την άλλη τα παιδιά δεν είναι τόσο έξυπνα να κάνουν ιατριικές διαγνώσεις για τους συμμαθητές τους. Τις διαγνώσεις αυτές τις έχουν ακούσει από τις μαμάδες τους που κουτσομπολεύουν.

[popi76]

Αχ, και πάλι βλέπω ότι με έχετε παρεξηγήσει εδώ μέσα. Εγώ ξεκίνησα  το θέμα βλέποντας ότι οι γονείς δεν βλέπουν το αυτονόητο. Μετά τους τα είπε και η νηπιαγωγός και πάλι δεν το δέχτηκαν. Μάλιστα κακολόγησαν την νηπιαγωγό. Αν αυτό δεν είναι άρνηση, τότε τι είναι; Πάντως, εγώ με διακριτικότητα είπα ότι μπορούν οι γονείς να ζητήσουν την γνώμη ενός ειδικού. Δεν ξέρω τι θα κάνουν. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις γονιών που δεν αποδέχονται αυτό που ακούνε από τα νηπιαγωγεία ή τους παιδικούς...

[xaroumenh mama]

9 ώρες πρίν, kotsifikos είπε:

Για μένα ο φόβος μην στοχοποιηθεί το παιδί μου δεν με κρατάει πίσω αλλά με βοηθάει να προνοώ έτσι ώστε να μην συμβεί. Το να ανοίξει τα φτερά του και να γίνει ένα ανεξάρτητο παιδί δεν έχει να κάνει με το αν εσύ θα συζητήσεις με τρίτους τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε, αυτό εξαρτάται καθαρά και μόνο από σένα, αν εσύ τους δείχνεις πως το εμπιστεύεσαι και πως πιστεύεις σε αυτό τότε του έχεις δώσει τα εφόδια για να γίνει ένας ανεξάρτητος άνθρωπος.

Σίγουρα ένας κακοπροαίρετος άνθρωπος θα βρει τρόπο να κάνει την κριτική του έτσι και αλλιώς, αν όμως εσύ λες σε αυτόν τον άνθρωπο (που δεν έχεις καταλάβει το ποιον του, απλά νομίζεις πως είναι ένας φίλος-φίλη και μοιράζεσαι τον προβληματισμό σου), πως το παιδί σου έχει θέματα επιθετικότητας ή θυμού, ή ένταξης ή οτιδήποτε, του δίνεις το ελεύθερο να το συζητήσει με τρίτους ή ακόμα χειρότερα θα πάρει το θάρρος και θα κάνει κριτική για το παιδί σου, θα βρεθεί σε παρέα (με κοινούς γνωστούς ή μη) που θα πει ''αα το παιδί της τάδε έχει αυτό..αχ μωρέ το ''καημένο''.. αν είναι δε και μητέρα που κάνουν παρέα τα παιδιά σας και συμβεί κάτι μεταξύ τους το παιδί σου θα είναι πάντα αυτό που φταίει γιατί εσύ έχεις πει πως έχει ''θέματα''... και πολλά πολλά άλλα μπορούν να συμβούν που δεν θα βοηθήσουν σε τίποτα την εξέλιξη του.

Ξαναλέω πως το ότι δεν θελω να το συζητήσω με τον κάθε περίεργο δεν σημαίνει πως δεν έχω δει το πρόβλημα, απλά επιλέγω να θωρακίσω το παιδί μου από το κάθε κακό σχόλιο που μπορεί να το πληγώσει, και έχω αποφασίσει να μην καταναλώσω την πολύτιμη ενέργεια μου στο να εξηγώ σε τρίτους τι συμβαίνει γιατί δεν τους αφορά.

Ο μόνος τρόπος να προστατεύσεις το παιδί σου είναι να κρατήσεις για εσάς αυτά που συμβαίνουν και να εστιάσεις στο πως θα το βοηθήσεις, ενημερώνεις μόνο τους φροντιστές του, αν έχεις την ανάγκη το συζητάς με κάποια καλή φίλη ή ακόμα και έναν ψυχολόγο και μέχρι εκεί..σκέψου να το συζητάς τώρα ανοιχτά και όταν το παιδί σου είναι 10  πχ να του πει ένα παιδί στο σχολείο, ''ααα εσύ είσαι το προβληματικό παιδί'' γιατί θα το έχει ακούσει από την θεία της ξαδέρφης της κουνιάδας της ανιψιάς που εσύ της το είχες πει, πόσο άσχημα θα ένιωθες?? Δεν θα πλήγωνε αυτό ανεπανόρθωτα το παιδί σου?

Για να μην παρεξηγηθώ να πω πως δεν θεωρώ πως είναι κάτι για το οποίο θα έπρεπε ένας γονέας να νιώθει μειονεκτικά και για αυτό δεν πρέπει να το συζητάει, αντιθέτως,  θεωρώ πως όλοι οι άνθρωποι θα πρέπει να εντάσσονται στην κοινωνία χωρίς διακρίσεις, κάτι το οποίο δεν συμβαίνει δυστυχώς, μέσα στο φόρουμ πχ , το οποίο είναι μία μικρογραφία της κοινωνίας μας, έχω διαβάσει διάφορα...παιδιά στοχοποιούνται επειδή πχ έχουν βαρηκοΐα ή κάποιο σύνδρομο, αντί να  μπει μπροστά η ενσυναίσθηση -που όλοι μιλάμε τόσο ωραία για αυτή-, θολώνει το τοπίο και ξαφνικά για ότι συμβαίνει φταίει το παιδί με την ιδιαιτερότητα αλλά και οι γονείς του..σκεπτόμενη λοιπόν όλα αυτά θα επέλεγα να μην μιλήσω παραέξω.

 

Μέσα από τη συζήτηση καταλαβαίνω πως το πιο βασικό είναι ο γονέας να έχει αποδεχτεί το πρόβλημα κ να στηρίξει το παιδί του ανάλογα το πώς εκείνος θεωρεί ότι είναι καλύτερα για το παιδί κ την οικογένεια του ..

Με αφορμή το θέμα βρήκα ευκαιρία να εκφράσω τους προβληματισμούς μου γιατί μαρεσει να διαβάζω κ άλλες γνώμες να βλέπω κ την άλλη οπτική κ μέσα από αυτό να φιλτράρω κ να κρατάω ότι μου ταιριάζει η να κρατήσω κάτι που μπορεί να μην είχα σκεφτεί 

Σαν άνθρωπος από πριν αποκτήσω παιδιά είχα αποφασίσει με τον εαυτό μου να μην ασχολουμε καθόλου με τις κριτικές κ τα αρνητικά σχόλια γιατί κατάλαβα πως ο κάθε ένας μπορεί να πει το οτιδήποτε , μέχρι τώρα το έχω καταφέρει αρκετά καλά ,μπορώ να πω πως παίρνω μαθήματα κ από αυτά κ αυτό αποφάσισα να μάθω στα παιδιά μου να μην ασχολούνται με τα αρνητικά σχόλια να γίνουν δυνατά κ να μπορούν να υπερασπιστούν το εαυτό τους κ πάνω από όλα τα θέλω τους ..! 

 

Δε Φημιζομε για την κοινωνικότητα μου κ με τους γονείς στο σχολείο ακόμα λεμε μόνο ένα καλημέρα κ ένα γεια σας Αλλά αν τύχει κ βρεθώ σε μια παρέα που μπορεί ένας γονιός να εκφράσει τις ανησυχίες του για το παιδί του θα θεωρήσω χρέος μου να τον στηρίξω κ να τον ενθαρρύνω φέρνοντας παράδειγμα το δικό μου παιδί .. 

Συνεχίζοντας το άλλο που σκέφτομαι είναι πως μπορεί εγώ να μη πω τίποτα αλλά το ίδιο το παιδί να λέει δλδ μπορεί σε μια συζήτηση στο σχολείο η σε κάποιον συμμαθητή του πάνω στη κουβέντα να πει κ ο ίδιος ότι πάει στη τάδε κυρία όπου κάνουν κάρτες η στην άλλη κυρία όπου κάνει τσουλήθρες η οτιδήποτε τέλος παντων το άλλο παιδί να το πει στη μητέρα του κ η μαμά να βγάλει το οποιοδήποτε συμπέρασμα κ ειδικά όσο μεγαλώνει που θα εκφράζετε καλύτερα θα μπορεί να εξηγεί κ καλύτερα η να πει ακριβώς που πάει κ τι κάνει .. κ όλα αυτά με βάζουν σε σκέψεις για το ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να το χειριστώ εγώ το θέμα ...

 

[kotsifikos]

7 hours ago, xaroumenh mama said:

Μέσα από τη συζήτηση καταλαβαίνω πως το πιο βασικό είναι ο γονέας να έχει αποδεχτεί το πρόβλημα κ να στηρίξει το παιδί του ανάλογα το πώς εκείνος θεωρεί ότι είναι καλύτερα για το παιδί κ την οικογένεια του ..

Με αφορμή το θέμα βρήκα ευκαιρία να εκφράσω τους προβληματισμούς μου γιατί μαρεσει να διαβάζω κ άλλες γνώμες να βλέπω κ την άλλη οπτική κ μέσα από αυτό να φιλτράρω κ να κρατάω ότι μου ταιριάζει η να κρατήσω κάτι που μπορεί να μην είχα σκεφτεί 

Σαν άνθρωπος από πριν αποκτήσω παιδιά είχα αποφασίσει με τον εαυτό μου να μην ασχολουμε καθόλου με τις κριτικές κ τα αρνητικά σχόλια γιατί κατάλαβα πως ο κάθε ένας μπορεί να πει το οτιδήποτε , μέχρι τώρα το έχω καταφέρει αρκετά καλά ,μπορώ να πω πως παίρνω μαθήματα κ από αυτά κ αυτό αποφάσισα να μάθω στα παιδιά μου να μην ασχολούνται με τα αρνητικά σχόλια να γίνουν δυνατά κ να μπορούν να υπερασπιστούν το εαυτό τους κ πάνω από όλα τα θέλω τους ..! 

 

Δε Φημιζομε για την κοινωνικότητα μου κ με τους γονείς στο σχολείο ακόμα λεμε μόνο ένα καλημέρα κ ένα γεια σας Αλλά αν τύχει κ βρεθώ σε μια παρέα που μπορεί ένας γονιός να εκφράσει τις ανησυχίες του για το παιδί του θα θεωρήσω χρέος μου να τον στηρίξω κ να τον ενθαρρύνω φέρνοντας παράδειγμα το δικό μου παιδί .. 

Συνεχίζοντας το άλλο που σκέφτομαι είναι πως μπορεί εγώ να μη πω τίποτα αλλά το ίδιο το παιδί να λέει δλδ μπορεί σε μια συζήτηση στο σχολείο η σε κάποιον συμμαθητή του πάνω στη κουβέντα να πει κ ο ίδιος ότι πάει στη τάδε κυρία όπου κάνουν κάρτες η στην άλλη κυρία όπου κάνει τσουλήθρες η οτιδήποτε τέλος παντων το άλλο παιδί να το πει στη μητέρα του κ η μαμά να βγάλει το οποιοδήποτε συμπέρασμα κ ειδικά όσο μεγαλώνει που θα εκφράζετε καλύτερα θα μπορεί να εξηγεί κ καλύτερα η να πει ακριβώς που πάει κ τι κάνει .. κ όλα αυτά με βάζουν σε σκέψεις για το ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να το χειριστώ εγώ το θέμα ...

 

Στον κάθε ένας μας ταιριάζει κάτι διαφορετικό, καταλαβαίνω αυτό που λες απόλυτα, απλά εγώ που στο παρελθόν έπραξα έτσι για ένα άλλο θέμα μου γύρισε άσχημα, οπότε αποφάσισα να μην μιλάω γιατί οι περισσότεροι θέλουν να μάθουν για κουτσομπολιό, να έχουν κάτι να συζητούν στον πρωινό τους καφέ...