Ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη στα 32

[ninaki80]

θα πω στην κοπελα μια ιστορια κ ας βγαλει το συμπερασμα της. λοιπον ξερω μια κοπελα οταν ηταν 25 χρονων ειχε μια σχεση τρια χρονια εμεινε εγκυος ηταν πολυ ερωτευμενη κ ο πατερας το ηθελε το μωρο το κρατησαν κ μαλιστα παντρευτηκαν. μολις γεννηθηκε το μωρο στο μαιευτηριο ακομα ο πατερας εγινε καπνος δεν ξαναειδε ποτε το παιδι. 

η κοπελα δεν ειχε κ καμια τρομερη βοηθεια προερχετε απο μια οικογενεια με 9 παιδια. μονη της δουλεψε κ τα εχει καταφερει μια χαρα το παιδι ειναι 12 χρονων η κοπελα 37 ειναι απολυτα ευτυχισμενη ποτε δεν παραπονεθηκε για την ζωη της γιατι μια χαρα καταφερε κ τα συνδυασε ολα. η κοπελα δεν ετυχε να κανει αλλο παιδακι εχει μια σχεση με εναν υπεροχο ανθρωπο κ ζει τελεια πλεον το παιδι της ειναι κ αρκετα μεγαλο κ η κοπελα ασχολητε με τα παντα εχει απιστευτα χομπι κ το παιδι της ειναι μια χαρα φυσιολογικοτατο κ ευτυχισμενο. 

επισης δεν ειναι καμια με το τρομερο εισοδημα σε ξενοδοχεια κ δωματια δουλευε παντα στην ρεσεψιον. 

οπως επισης το παιδι της δεν το αλλαζει με τιποτα. 

επισης η εγκυμοσυνη ηταν τυχαια δεν ηθελε απτα 25 παιδακι

[Sorena86]

πρίν από 6 λεπτά , ninaki80 είπε:

θα πω στην κοπελα μια ιστορια κ ας βγαλει το συμπερασμα της. λοιπον ξερω μια κοπελα οταν ηταν 25 χρονων ειχε μια σχεση τρια χρονια εμεινε εγκυος ηταν πολυ ερωτευμενη κ ο πατερας το ηθελε το μωρο το κρατησαν κ μαλιστα παντρευτηκαν. μολις γεννηθηκε το μωρο στο μαιευτηριο ακομα ο πατερας εγινε καπνος δεν ξαναειδε ποτε το παιδι. 

η κοπελα δεν ειχε κ καμια τρομερη βοηθεια προερχετε απο μια οικογενεια με 9 παιδια. μονη της δουλεψε κ τα εχει καταφερει μια χαρα το παιδι ειναι 12 χρονων η κοπελα 37 ειναι απολυτα ευτυχισμενη ποτε δεν παραπονεθηκε για την ζωη της γιατι μια χαρα καταφερε κ τα συνδυασε ολα. η κοπελα δεν ετυχε να κανει αλλο παιδακι εχει μια σχεση με εναν υπεροχο ανθρωπο κ ζει τελεια πλεον το παιδι της ειναι κ αρκετα μεγαλο κ η κοπελα ασχολητε με τα παντα εχει απιστευτα χομπι κ το παιδι της ειναι μια χαρα φυσιολογικοτατο κ ευτυχισμενο. 

επισης δεν ειναι καμια με το τρομερο εισοδημα σε ξενοδοχεια κ δωματια δουλευε παντα στην ρεσεψιον. 

οπως επισης το παιδι της δεν το αλλαζει με τιποτα. 

επισης η εγκυμοσυνη ηταν τυχαια δεν ηθελε απτα 25 παιδακι

Μου θυμιζει την ιστορια μιας γνωστης μου και μου την θυμιζει επικινδυνα..οπως και να χει κι εμενα η μανα μου μονη της με μεγαλωσε αλλα οχι δεν περασα καλα..και ολη μερα δουλευε και με παππουδες ημουν και μετα με πατριό και οκ δεν πεθανα,αλλα το πως πέρασα σαν παιδι εγω το ξερω.

[Dust pink]

3 ώρες πρίν, ninaki80 είπε:

θα πω στην κοπελα μια ιστορια κ ας βγαλει το συμπερασμα της. λοιπον ξερω μια κοπελα οταν ηταν 25 χρονων ειχε μια σχεση τρια χρονια εμεινε εγκυος ηταν πολυ ερωτευμενη κ ο πατερας το ηθελε το μωρο το κρατησαν κ μαλιστα παντρευτηκαν. μολις γεννηθηκε το μωρο στο μαιευτηριο ακομα ο πατερας εγινε καπνος δεν ξαναειδε ποτε το παιδι. 

η κοπελα δεν ειχε κ καμια τρομερη βοηθεια προερχετε απο μια οικογενεια με 9 παιδια. μονη της δουλεψε κ τα εχει καταφερει μια χαρα το παιδι ειναι 12 χρονων η κοπελα 37 ειναι απολυτα ευτυχισμενη ποτε δεν παραπονεθηκε για την ζωη της γιατι μια χαρα καταφερε κ τα συνδυασε ολα. η κοπελα δεν ετυχε να κανει αλλο παιδακι εχει μια σχεση με εναν υπεροχο ανθρωπο κ ζει τελεια πλεον το παιδι της ειναι κ αρκετα μεγαλο κ η κοπελα ασχολητε με τα παντα εχει απιστευτα χομπι κ το παιδι της ειναι μια χαρα φυσιολογικοτατο κ ευτυχισμενο. 

επισης δεν ειναι καμια με το τρομερο εισοδημα σε ξενοδοχεια κ δωματια δουλευε παντα στην ρεσεψιον. 

οπως επισης το παιδι της δεν το αλλαζει με τιποτα. 

επισης η εγκυμοσυνη ηταν τυχαια δεν ηθελε απτα 25 παιδακι

Είναι μια ωραία ιστορία και μπράβο στην κοπέλα αλλά νομίζω ότι δεν είναι ότι καλύτερο να ξεκινάμε με κακούς οιωνούς περί εγκαταλείψης (χωρίς καν να γνωρίζουμε πρόσωπα και καταστάσεις) και να απογοητευομαστε.

Εκτός από τα αρνητικά θα υπάρχουν και αρκετά θετικά που τώρα λόγω ψυχολογικής αστάθειας δεν μπορεί να δεί.

[ninaki80]

πρίν από 33 λεπτά , Dust pink είπε:

Είναι μια ωραία ιστορία και μπράβο στην κοπέλα αλλά νομίζω ότι δεν είναι ότι καλύτερο να ξεκινάμε με κακούς οιωνούς περί εγκαταλείψης (χωρίς καν να γνωρίζουμε πρόσωπα και καταστάσεις) και να απογοητευομαστε.

Εκτός από τα αρνητικά θα υπάρχουν και αρκετά θετικά που τώρα λόγω ψυχολογικής αστάθειας δεν μπορεί να δεί.

ειπα την ιστορια οχι οτι αυτο θα γινει κ στην κοπελα !

το νοημα ειναι πως οτι κ να σου φερει η ζωη ξαφνικο (εκτος απο θεματα υγειας) το θεμα ειναι να δεις τις πραγματικες του διαστασεις κ οτι την ευτυχια την φτιαχνεις εσυ ουτε οι ιδανικες συνθηκες ουτε αυτα που εχεις φανταστει οτι θα μπορουσες να κανεις. ευτυχισμενος θα εισαι αν το θελεις οτι δυσκολια κ αν εμφανιστει. 

[Dust pink]

6 ώρες πρίν, Sorena86 είπε:

Φυσικα και φερω ευθύνη.Και του το εχω πει ξεκαθαρα οτι επρεπε να χωρισω,δεν μπορει καποιος να παιρνει αποφασεις για σενα με το ετσι θελω και γι αυτο ετρεξα να παρω και χαπι.Δεν φανταστηκα ομως οτι ακομα και με το χαπι θα μεινω εγκυος..οπως και να χει εγω ξερω οτι τα παιδια θελουν αγαπη και εγω νιωθω θυμο και απογνωση και σ αυτο δεν ειμαι ανεύθυνη,δεν θελω να κανω παιδι δυστυχισμενο

Κοπέλα μου δεν σε κατακρίνει κάποιος από τη αρχή το είπα! Δεν χρειάζεται να απολογηθεις σε κανένα! Εξέφρασα κάποιες απορίες γιατί όσο περιγράφεις τις σκέψεις σου και την κατάσταση που βιώνεις βγαίνει καλύτερο συμπέρασμα και εσύ θα πάρεις μια απάντηση που ίσως είναι κοντά στα αυτά που πραγματικά ζεις. 

Τα άσχημα βιώματα δυστυχώς μας ακολουθούν είτε για καλό είτε για κακο! Σκοπός από αυτή την ιστορία ότι και αν επιλέξεις είναι να είσαι εσύ δυνατή! Δεν υπάρχουν ηθικολογίες σ αυτά τα ζητήματα. Δεν σε γνωρίζω ,ωστόσο απο τον τρόπο που γράφεις νιώθω ότι και από την σχέση σού (αν δεν υπήρχε το παιδί) δεν είσαι απόλυτα ικανοποιημένη. Πόσο μάλλον τώρα που έτυχε και το μωρό.

Απάντηση για το τι να κάνεις είναι δύσκολο να πάρεις , τουλάχιστον από μένα. Βαθιά μέσα σου όμως εσύ τι νιώθεις;; Το θέλεις αυτό το μωρό;  Δεν θα μιλήσω ούτε για βοήθειες ούτε για τίποτα.  Επίσης δεν σημαίνει ότι θα γίνεις το καρμπον της μαμάς σου, μπορεί να γίνεις η καλύτερη μανούλα στον κόσμο. Ακόμη, τα παιδιά χτυπούν την πόρτα μας οπότε εκείνα θέλουν όχι όποτε θέλουμε εμείς είσαι σε μια ηλικία που και έχεις ζήσει και θα ζήσεις πολλά! Για αυτό τον λόγο όλα εξαρτώνται από εσένα και σε συνεννόηση με τον σύντροφό σου.

[ninaki80]

5 ώρες πρίν, Sorena86 είπε:

Μου θυμιζει την ιστορια μιας γνωστης μου και μου την θυμιζει επικινδυνα..οπως και να χει κι εμενα η μανα μου μονη της με μεγαλωσε αλλα οχι δεν περασα καλα..και ολη μερα δουλευε και με παππουδες ημουν και μετα με πατριό και οκ δεν πεθανα,αλλα το πως πέρασα σαν παιδι εγω το ξερω.

εδω ειναι που κανεις λαθος ομως. τι σε κανει να πιστευεις οτι αν εχεις συντροφο θα περνας τοσο χρονο με το παιδι σου κ δεν θα δουλευεις???

κ εμενα οι γονεις μου δουλευαν απτο πρωι μεχρι το βραδυ με νταντα μεγαλωσα ουτε καν με παππου κ γιαγια. 

σε τρια χρονια τι σε κανει να πιστευεις οτι θα εχεις μια σχεση με πολλα λεφτα κ οτι θα μπορεις να κανεις παιδι? 

μην ψαχνεις ιδανικες συνθηκες δεν θα υπαρξουν μαλλον.

το να μην κανεις τα λαθη της μητερας σου κ να κανεις ενα παιδι πιο ευτυχισμενο δεν εξαρταται απτο αν θα δουλευεις πολλες η λιγες ωρες η αν θα εχεις συντροφο αυτο προσπαθω να σου πω.

τωρα η αποφαση εννοειτε οτι ειναι δικια σου οπως κ οι συνεπειες....

[Sunshine8]

Κατα τη γνώμη μου ειναι αρκετα κρίσιμο πως το βλέπει ο σύντροφος σου.εγω πχ δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να μεγαλώνω μονη ενα παιδι (ποτε μη λες ποτε βέβαια)  παντα το φανταζόμουν στο σχήμα μιας οικογένειας με μητέρα κ πατέρα. Θελετε να μεινετε μαζι και να δημιουργήσετε οικογένεια;  'Λαχταρατε' κι οι δυο αυτο το παιδι;  θα πρεπει να κάνετε με ψυχραιμία ,ειλικρινια και ωριμότητα μια συζήτηση

 αυτο πιστεύω θα βοηθήσει να ξεκαθαρίσει το τοπίο. 

[ΧρύσαΜ]

7 ώρες πρίν, Sorena86 είπε:

Μου θυμιζει την ιστορια μιας γνωστης μου και μου την θυμιζει επικινδυνα..οπως και να χει κι εμενα η μανα μου μονη της με μεγαλωσε αλλα οχι δεν περασα καλα..και ολη μερα δουλευε και με παππουδες ημουν και μετα με πατριό και οκ δεν πεθανα,αλλα το πως πέρασα σαν παιδι εγω το ξερω.

Δεν έχω πολύ χρόνο να διαβάσω όλα τα μηνύματα και διαβάζω μερικά επιλεκτικά. Συγγνώμη που επεμβαίνω, απλά ήθελα να πω το εξής: κι εμένα η μαμά μου δεν είναι και η καλύτερη στον κόσμο, από αγάπη δε μπορώ να πω, με αγαπά απίστευτα, αλλά ως μαμά έκανε σφάλματα. Αυτά τα έχω καταλάβει και έτσι ξέρω τι ΔΕΝ θα κάνω κι εγώ στο παιδί μου. Δε μπορείς να το σκεφτείς κι εσύ έτσι; να πεις δηλαδή "η μητέρα μου έκανε αυτό, αυτό κι αυτό που με πλήγωσαν, οπότε θα δω πώς δς θα τα κάνω κι εγώ αυτά στο παιδί μου";

Και κατι άλλο• το ενδεχόμενο να γεννήσεις το παιδί και να το δώσεις σε μια οικογένεια που δε μπορεί να αποκτήσει δικό της το έχεις σκεφτεί; δεν είναι καλύτερο από το να μην το κρατήσεις; νομίζω ότι και ο σύλλογος αγκαλιά μπορεί να σς βοηθήσει κάπως

[Lemonaki035]

@Sorena86 Συμφωνώ με @Dust pink και @ninaki80 όπως στο έχουν θέσει το θέμα.Το γεγονός ότι πχ η μητέρα σου έχει κάνει κάποια λάθη δε σημαίνει απαραίτητα ότι θα κάνεις και εσύ τα ίδια,αντιθέτως αυτό θα πρέπει να σου δίνει δύναμη και να σκέφτεσαι ότι θα χαράξεις μια διαφορετική πορεία..Τη δική σου πορεία!!!Αντιλαμβάνομαι απο τα λεγόμενα σου ότι δεν είσαι απο τις κοπέλες που λένε "εγώ δεν είμαι για να γίνω μάνα" απλά οι συγκυρίες και ο χρόνος για εσένα ήταν λάθος και γι'αυτό είσαι κ τόσο μπερδεμένη.Πρέπει λοιπόν να σκεφτείς πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα όταν θα αποφασιζατε απο κοινού να κάνετε ενα παιδί;Αρχικά θα σκεφτόσουν να το κάνετε μαζί;Τι θα είχε αλλάξει;Θα είχες ας πούμε άλλη δουλειά,θα είσασταν 1-2χρόνια μαζί και μετα;;Τι θα ήταν αυτό το διαφορετικό;Θα είχες ωριμάσει συναισθηματικά;Είπες σε κάποια φάση ότι έπρεπε να είχες χωρίσει αλλά παρ'όλα αυτά είσαστε ακόμα μαζί.Παρά το ότι σκέφτηκε επιπόλαια και βασικά δε σκέφτηκε εσενα εκείνη την ώρα,δείχνει κάτι αυτο για τη μεταξύ σας σχέση;Είναι άτομο που αναλαμβάνει τις ευθύνες των πράξεων του;

Πολλά ερωτήματα αλλα στα έθεσα όπως ακριβώς μου ήρθαν στο μυαλό. Σορρυ για το βομβαρδισμό αλλά νομίζω πρέπει να τα απαντήσεις στον εαυτό σου αυτα τα ερωτήματα.

[kotsifikos]

22 hours ago, ΑΡΓΚ said:

 

Χωρίς να γνωρίζω φυσικά τη θεματοθέτρια, να πω μία πολύ προσωπική ιστορία:

Οι γονεις μου σχεδίαζαν να παντρευτούν μετά από σχετικά σύντομη γνωριμία, για λόγους κοινωνικής πίεσης και τελικά ο γάμος έγινε ακόμη πιο γρήγορα λόγω εγκυμοσύνης (άλλες εποχές βέβαια). Ο πατέρας μου ήταν ακατάλληλος γενικά να είναι κοντά σε κόσμο, και φυσικά δεν άλλαξε αυτό επειδή έγινε πατέρας, αλλά και αυτό άλλη ιστορία.

Η μαμά μου τώρα, αν και έκανε τις σωστές "κινήσεις", ένιωθες ότι δεν το νιώθει. Και χρόνια μετά, αν την ρωτήσεις, η απάντηση είναι ότι έκανε παιδιά γιατί έπρεπε, γιατί είχε μάθει ότι η διακοπή κύησης είναι ανήθικη και ότι ποτέ δεν ένιωσε κανένα από τα συναισθήματα που υποτίθεται ότι νιώθει κανείς όταν δει το μωρό του. Μη με παρεξηγήσετε, αν δεν υπήρχε ένας πολύ κακος γάμος, η μαμά μου δε θα ήταν "κακός" γονιός. Ούτε θα μας άφηνε να πεινάσουμε, ούτε θα μας στερούσε τη βόλτα ή το παραμύθι, και την καριέρα της ουσιαστικά χαντάκωσε για να είναι κοντά μας, που μπορεί άλλος γονιός με απόλυτα επιθυμητές εγκυμοσύνες να μην έκανε τόσες θυσίες. Ισα ίσα, νομίζω ότι παραέκανε θυσίες, σε μία προσπάθεια να καλύψει ένα συναισθηματικό κενό, γιατί η μητρική στοργή δεν της έβγαινε από μέσα της. Όπως και η ίδια λέει, σε συζητήσεις τώρα που προ πολλού ενηλικιώθηκα, έκανε όσα έκανε από αίσθημα καθήκοντος και ευθύνης, γιατί ένας άνθρωπος που θέλει να είναι εντάξει με τον εαυτό του αντιλαμβάνεται το μέγεθος της ευθύνης που έχει ένα παιδί και κάνει το καλύτερο που μπορεί. 'Ομως αυτό το "μοναδικό" της μητρότητας, που οι περισσότερες νομίζω καταλαβαίνουμε απόλυτα τι εννοείς, δεν το ένιωσε ποτέ. Ποτέ δεν είχε ονειρευτεί παιδιά, και πάντα ένιωθε ότι θα ήταν καλύτερα αν η ζωή της είχε πάρει άλλο δρόμο. 

Η ιστορια της μαμάς μου σίγουρα δεν είναι η μόνη, και υπάρχουν πολλές ιστορίες με πολύ πιο άσχημη κατάληξη. Σε καμία περίπτωση δε θα έλεγα σε έναν άνθρωπο ότι όταν δει ή αγκαλιάσει το μωρό του, που μέχρι τότε δεν ήθελε, θα αλλάξει μέσα του κάτι. Γιατί πολύ απλά, μπορεί να μη συμβεί.

  

Μα εννοείται ότι μπορεί και να μην συμβεί,εγώ απλά ήθελα να τονίσω στην θεματοθέτρια πως καμία νέα μητέρα δεν έχει ετοιμαστεί για αυτό που έρχεται (και αυτό γιατί από ότι κατάλαβα η κοπέλα έχει ήδη αποφασίσει να συνεχίσει την εγκυμοσύνη της).

Δεν ξέρω σε τι ηλικία έκανε παιδιά η μητέρα σου, σίγουρα όμως ήταν άλλη γενιά , με άλλες συνθήκες και άλλα δεδομένα. Μιλάω από την δική μου σκοπιά (όπως η καθε κοπέλα εδώ), έχω δει μονογονεικές οικογένειες με πολύ πολύ καλές μητέρες, έχω δει και οικογένειες με μαμά-μπαμπά που προσωπικά θα τους θεωρούσα παραδείγματα προς αποφυγή.

Εξαρτάται πως νιώθει ο καθένας, δεν ξέρω πως μπορεί ο καθένας να το βλέπει, προσωπικά δεν θα καθορίσει ο γάμος μου αν είμαι καλή ή όχι μητέρα. άλλο η σχέση μου με τον άντρα μου άλλο η σχέση μου με τον γιο μου. Πριν γίνω μητέρα έλεγα πως ήθελα παιδί μόνο και μόνο επειδή ήμουν με αυτόν τον άνθρωπο (πριν δεν ήθελα παιδιά, δεν ήθελα οικογένεια, δεν ήθελα καν να παντρευτώ), τώρα όμως που είμαι μητέρα λέω πως θα μεγαλώσω αυτό το πλάσμα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, είτε είμαι ζευγάρι με τον άντρα μου είτε όχι. Σ'ίγουρα η  καλή συντροφική σχέση είναι το κίνητρο για οικογένεια, όμως δεν είναι αυτή που θα σε καθορίσει ως γονιο.

 

11 hours ago, Dust pink said:

Κοπέλα μου δεν σε κατακρίνει κάποιος από τη αρχή το είπα! Δεν χρειάζεται να απολογηθεις σε κανένα! Εξέφρασα κάποιες απορίες γιατί όσο περιγράφεις τις σκέψεις σου και την κατάσταση που βιώνεις βγαίνει καλύτερο συμπέρασμα και εσύ θα πάρεις μια απάντηση που ίσως είναι κοντά στα αυτά που πραγματικά ζεις. 

Τα άσχημα βιώματα δυστυχώς μας ακολουθούν είτε για καλό είτε για κακο! Σκοπός από αυτή την ιστορία ότι και αν επιλέξεις είναι να είσαι εσύ δυνατή! Δεν υπάρχουν ηθικολογίες σ αυτά τα ζητήματα. Δεν σε γνωρίζω ,ωστόσο απο τον τρόπο που γράφεις νιώθω ότι και από την σχέση σού (αν δεν υπήρχε το παιδί) δεν είσαι απόλυτα ικανοποιημένη. Πόσο μάλλον τώρα που έτυχε και το μωρό.

Απάντηση για το τι να κάνεις είναι δύσκολο να πάρεις , τουλάχιστον από μένα. Βαθιά μέσα σου όμως εσύ τι νιώθεις;; Το θέλεις αυτό το μωρό;  Δεν θα μιλήσω ούτε για βοήθειες ούτε για τίποτα.  Επίσης δεν σημαίνει ότι θα γίνεις το καρμπον της μαμάς σου, μπορεί να γίνεις η καλύτερη μανούλα στον κόσμο. Ακόμη, τα παιδιά χτυπούν την πόρτα μας οπότε εκείνα θέλουν όχι όποτε θέλουμε εμείς είσαι σε μια ηλικία που και έχεις ζήσει και θα ζήσεις πολλά! Για αυτό τον λόγο όλα εξαρτώνται από εσένα και σε συνεννόηση με τον σύντροφό σου.

μου έχουν τελειώσει τα λάικ!!!

Συμφωνώ απόλυτα.

[marakiz]

17 ώρες πρίν, Sorena86 είπε:

Μου θυμιζει την ιστορια μιας γνωστης μου και μου την θυμιζει επικινδυνα..οπως και να χει κι εμενα η μανα μου μονη της με μεγαλωσε αλλα οχι δεν περασα καλα..και ολη μερα δουλευε και με παππουδες ημουν και μετα με πατριό και οκ δεν πεθανα,αλλα το πως πέρασα σαν παιδι εγω το ξερω.

 

Οικονομικά δυστυχώς δεν εχω απο καποιον βοήθεια,μέχρι τώρα πάντα μόνη μου.Ψυχολογικα ευτυχως εχω πολυ κόσμο που με στηρίζει και φυσικά και τον ψυχοθεραπευτή μου.Ομως αυτο που νιωθω εγω ειναι τοσο έντονο που μου κοβεται η ανασα.Προερχομαι απο διαλυμενη οικογενεια και δεν ηθελα ποτε παιδια.Μολις αρχισα να το σκεφτομαι δειλα ,ηρθε.Σεβομαι ολες τις γυναικες που θελουν να κανουν παιδια και τους ειναι δυσκολο,αλλα και το αναποδο ειναι ασφυκτικό.

 

Ακούγεσαι πληγωμένη. Φαίνεται πως έχεις μια ιστορία με στεναχώριες σαν παιδί κι αυτό σίγουρα έχει διαμορφώσει το ποια είσαι σήμερα και αιτιολογεί τους φόβους σου. Βάλε και τις ορμόνες της εγκυμοσύνης που κάνουν τα πάντα να γιγαντώνονται, ε δεν θέλει και πολύ. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως το παιδί σου θα περάσει τα ίδια με σένα. Τα παιδιά για να είναι καλά χρειάζονται πρωτίστως αγάπη κι η αγάπη δεν κοστίζει. Η αγάπη  μπορεί να αναπληρώσει την έλλειψη χρόνου με το παιδί μας. Μίλα με το σύλλογο αγέννητου παιδιού, μπορεί να σε καθησυχάσει σε διάφορα πράγματα, έχουν τον τρόπο και τη γνώση.

 

1 hour ago, kotsifikos είπε:

τώρα όμως που είμαι μητέρα λέω πως θα μεγαλώσω αυτό το πλάσμα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, είτε είμαι ζευγάρι με τον άντρα μου είτε όχι. Σ'ίγουρα η  καλή συντροφική σχέση είναι το κίνητρο για οικογένεια, όμως δεν είναι αυτή που θα σε καθορίσει ως γονιο.

 

Πάρα πολύ σωστό!

[annamariag77]

Ευχομαι να παρεις μια ευλογημενη αποφαση που θα σε κανει ευτυχισμενη 

 

Δεν μπορω να παραβλεψω οτι εκει εξω μια πονεμενη κατηγορια γυναικων παλευει χρονια να αποκτησει παιδακι 

 

Καλη δυναμη!!!

[Dust pink]

Στην συνολικά δύσκολη κατάσταση σου ,εγώ βλέπω τα εξής θετικά ,για να μην λαμβάνεις οικονομική ενίσχυση από κάπου ,αυτο σημαίνει οτι είσαι αυτοδημιούργητος άνθρωπος και είναι προς τιμήν σου αυτό. Έχεις μάθει δηλαδή να στέκεσαι μόνη σου στα πόδια σου κάτι τέτοιο θα σε ωφελήσει αν τελικά κρατήσεις το παιδί. Οι φίλοι επίσης είναι καλύτεροι από τους συγγενείς πολλές φορές άρα είσαι τυχερή σ αυτό το κομμάτι. Τέλος έχεις έναν σύντροφο που όπως και να καταλήξει η σχέση σας , στηρίζει τον ερχομό του παιδιού. Αυτα για αν το κρατήσεις.

Αν λάβεις πάλι την απόφαση να διακόψεις κατανοώ τους λόγους που θα το κάνεις και τους δικαιολογώ.

Δεν έχει σημασία τι θα έκανε ο καθένας μας ,εσύ ποια είσαι και τι θέλεις μετράει!

[anath]

Εγώ καταλαβαίνω ότι είσαι μπερδεμένη λόγω της "πρωτοβουλίας" του συντρόφου σου, νομίζω αυτό είναι που σε κάνει να εγκλωβίζεσαι σε αυτή την κατάσταση γιατί ήταν μία μόνο στιγμή που σε έφερε μπροστά σε σημαντικές αποφάσεις. Άρα αφού κάνεις ψυχοθεραπεία θα σου πρότεινα να εστιάσεις σε αυτό ζητώντας βοήθεια για να το ξεπεράσεις.

 

Τα υπόλοιπα είναι συναισθήματα που έχουν βιώσει πολλές γυναίκες με απρογραμμάτιστες εγκυμοσύνες. Έχω περάσει κι εγώ από το στάδιο των σκέψεων αυτών, ήμουν πολύ μικρότερη από ότι είσαι τώρα, δεν είχα δουλειά, ούτε ο σύντροφός μου, αλλά στην περίπτωσή μας βοήθησε ο δεσμός μεταξύ μας και η εμπιστοσύνη στη σχέση μας. Το αποτέλεσμα είναι μια όμορφη οικογένεια, με δυσκολίες, με χαρές, με αμέτρητα συναισθήματα και φυσικά εχουμε ανταμειφθεί πλήρως από την απόφασή μας να γίνουμε γονείς έτσι "απρόσμενα".

 

Είναι σημαντικό ότι ο πατέρας θέλει αυτό το παιδι, δηλ σκοπεύει να είναι συναισθηματικά και πρακτικά παρών. Η εξέλιξη της  μεταξύ σας σχέσης είναι κάτι που μόνο εσείς γνωρίζετε και δεν μπορούμε εμείς να σε συμβουλεύσουμε σε αυτό.

 

Οσο για τη δική σου παιδική ηλικία, νομίζω πως δεν χρειάζεται να κάνεις συγκρίσεις, το πώς θα είσαι σαν μητέρα δεν θα καθοριστεί από τα βιώματά σου. Τώρα λόγω φόρτισης ίσως τα διογκώνεις λίγο στο μυαλό σου. Έχω φίλη που μεγάλωσε μόνο με τη μητέρα της, κι εκείνη φοβόταν τη δημιουργία οικογένειας και τη δέσμευση, όμως τώρα έχει ένα παιδάκι και είναι μια χαρά με τον άντρα της.

 

Γενικά η μητρότητα είναι κάτι που απαιτεί πολλές "μάχες", δεν το λέω για να σε τρομάξω, ίσα-ίσα, όταν αποφασίσεις να γίνεις μητέρα (τώρα ή κπ άλλη στιγμή) θα δεις πλευρές του εαυτού σου που δεν φανταζόσουν ότι υπάρχουν.

 

 

[Sorena86]

1 ώρα πρίν, anath είπε:

Εγώ καταλαβαίνω ότι είσαι μπερδεμένη λόγω της "πρωτοβουλίας" του συντρόφου σου, νομίζω αυτό είναι που σε κάνει να εγκλωβίζεσαι σε αυτή την κατάσταση γιατί ήταν μία μόνο στιγμή που σε έφερε μπροστά σε σημαντικές αποφάσεις. Άρα αφού κάνεις ψυχοθεραπεία θα σου πρότεινα να εστιάσεις σε αυτό ζητώντας βοήθεια για να το ξεπεράσεις.

 

Τα υπόλοιπα είναι συναισθήματα που έχουν βιώσει πολλές γυναίκες με απρογραμμάτιστες εγκυμοσύνες. Έχω περάσει κι εγώ από το στάδιο των σκέψεων αυτών, ήμουν πολύ μικρότερη από ότι είσαι τώρα, δεν είχα δουλειά, ούτε ο σύντροφός μου, αλλά στην περίπτωσή μας βοήθησε ο δεσμός μεταξύ μας και η εμπιστοσύνη στη σχέση μας. Το αποτέλεσμα είναι μια όμορφη οικογένεια, με δυσκολίες, με χαρές, με αμέτρητα συναισθήματα και φυσικά εχουμε ανταμειφθεί πλήρως από την απόφασή μας να γίνουμε γονείς έτσι "απρόσμενα".

 

Είναι σημαντικό ότι ο πατέρας θέλει αυτό το παιδι, δηλ σκοπεύει να είναι συναισθηματικά και πρακτικά παρών. Η εξέλιξη της  μεταξύ σας σχέσης είναι κάτι που μόνο εσείς γνωρίζετε και δεν μπορούμε εμείς να σε συμβουλεύσουμε σε αυτό.

 

Οσο για τη δική σου παιδική ηλικία, νομίζω πως δεν χρειάζεται να κάνεις συγκρίσεις, το πώς θα είσαι σαν μητέρα δεν θα καθοριστεί από τα βιώματά σου. Τώρα λόγω φόρτισης ίσως τα διογκώνεις λίγο στο μυαλό σου. Έχω φίλη που μεγάλωσε μόνο με τη μητέρα της, κι εκείνη φοβόταν τη δημιουργία οικογένειας και τη δέσμευση, όμως τώρα έχει ένα παιδάκι και είναι μια χαρά με τον άντρα της.

 

Γενικά η μητρότητα είναι κάτι που απαιτεί πολλές "μάχες", δεν το λέω για να σε τρομάξω, ίσα-ίσα, όταν αποφασίσεις να γίνεις μητέρα (τώρα ή κπ άλλη στιγμή) θα δεις πλευρές του εαυτού σου που δεν φανταζόσουν ότι υπάρχουν.

 

 

Έχεις απόλυτο δίκιο σε όλα όσα λες και βάσει λογικής τα κατανοώ.Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας,μακάρι να βρω το κουράγιο να συνεχίσω όμως κάθε μέρα ξυπνάω με ένα πλάκωμα στο στήθος και όλα μου φαίνονται μάταια.Μόνο χθες το βράδυ που πήγαμε σ ενα φιλικό ζευγάρι που εχουν ενα μπόμπιρα ένιωσα λίγο καλύτερα αλλά και πάλι ξύπνησα χάλια.Θα κάνω μια τελευταία προσπάθεια με αντικαταθλιπτικά και αν δεν τα καταφέρω δυστυχώς θα προχωρήσω σε τερματισμό.Είναι πολύ άδικο για το μωρό η μαμά του να το βλέπει σαν βάρος.

[Sansa]

Sorena86, διαβασα όλα όσα έγραψες κυρίως εσύ αλλά και πολλές κοπέλες που σου απάντησαν. Εστιάζω σε όσα έχεις ζήσει ΕΣΥ ως παιδί, πως σε μεγάλωσαν κλπ.  Από κοντινό μου πρόσωπο (δεν θα πω την ιστορία, δεν θα ήθελε), που είχε παρόμοιες καταστάσεις και δεν το βοήθησαν ιδιαίτερα ούτε οι ψυχολόγοι (φάρμακα δεν έχει πάρει) , μετά από χρόνια μετάνιωσε για το παιδί που έκανε. Όπως είπε και η ΑΡΓΚ, κάποιες μανάδες δεν νιώθουν πότε αυτό το κάτι που νιώθουν οι περισσότερες.. Ελπίζω να μην με κατηγορήσουν όσες με διαβάσουν, εγώ σου γράφω τη δική μου άποψη, σκέψου το πολύ καλά, δεν είναι αργά να κάνεις πίσω, ΑΚΟΜΑ δεν είσαι εγκλωβισμένη, μετά όμως θα είναι αργά να αλλάξεις γνώμη. Και στο λέω εγώ που ταλαιπωρούμαι 2 χρόνια με εξωσωματικές, χάπια, ορμόνες, αποβολες, άγχος, στενοχώρια για να γίνω μάνα... Επίσης τα αντικαταθλιπτικά σε αυτή τη φάση δεν θα κάνουν κακό στο έμβρυο; και σε σένα πάλι δεν θα λύσουν το πρόβλημα, απλά δεν θα είσαι τόσο στενοχωρημένη.. Είσαι 32 χρονών, αρκετά ώριμη για να σκεφτείς καλά τι θέλεις κατά βάθος.  Μην σε επηρεάζει κανείς, χαλάρωσε ένα βράδυ που κοιμούνται όλοι και σκέψου με ηρεμια και ησυχία αν ΕΣΥ θέλεις και ΜΠΟΡΕΙΣ να γίνεις μάνα(και δεν θα το κάνεις από υποχρέωση). 

[Dust pink]

Εύχομαι καλή τύχη σε ότι απόφαση πάρεις καθώς και ότι καλύτερο για σένα. Μίλησε με ανθρώπους δικού σου (οποίοι είναι αυτοί) που σου κάνουν πραγματικά καλό! Ο σύντροφός σου όσο "εχθρος" και αν σου φαίνεται αυτή την χρονική στιγμή ίσως είναι η αφορμή για ένα σπουδαίο "δώρο" για σένα. Μια νέα αρχή μπορεί να σηματοδοτεί και νέα ζωή προς το καλύτερο.

Αν καταληξεις στην διακοπή , μην κάνεις κατάχρηση χρόνου για δικό σου καλό ,σωματικό και ψυχικό. Εύχομαι και πάλι να βρεις τον δρόμο σου!

[ΑΡΓΚ]

4 ώρες πρίν, Sorena86 είπε:

Έχεις απόλυτο δίκιο σε όλα όσα λες και βάσει λογικής τα κατανοώ.Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας,μακάρι να βρω το κουράγιο να συνεχίσω όμως κάθε μέρα ξυπνάω με ένα πλάκωμα στο στήθος και όλα μου φαίνονται μάταια.Μόνο χθες το βράδυ που πήγαμε σ ενα φιλικό ζευγάρι που εχουν ενα μπόμπιρα ένιωσα λίγο καλύτερα αλλά και πάλι ξύπνησα χάλια.Θα κάνω μια τελευταία προσπάθεια με αντικαταθλιπτικά και αν δεν τα καταφέρω δυστυχώς θα προχωρήσω σε τερματισμό.Είναι πολύ άδικο για το μωρό η μαμά του να το βλέπει σαν βάρος.

Πασχεις απο  καταθλιψη; Τα αντικαταθλιπτικα δεν ειναι νομιζω λυση αν δεν υπαρχει διεγνωσμενη καταθλιψη, αλλα απλα μια δυσφορια για μια απροσμενη η δυσαρεστη κατασταση.

[Dust pink]

πρίν από 46 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

Πασχεις απο  καταθλιψη; Τα αντικαταθλιπτικα δεν ειναι νομιζω λυση αν δεν υπαρχει διεγνωσμενη καταθλιψη, αλλα απλα μια δυσφορια για μια απροσμενη η δυσαρεστη κατασταση.

Αν υπάρχει έστω και ένας ψυχίατρος που με το καλημέρα δεν δίνει χαπακια θα τον προσκυνήσω η ψυχαναλυτής που δεν προτείνει κάτι τέτοιο με το παραμικρό! Έπειτα από 3 σελ διαλόγων επί διαλόγων φτάσαμε στο ζητούμενο και το πρόβλημα (εκτός της εγκυμοσύνης...αυτή ήρθε στην πορεία) δια μέσω μαιευτικής μεθόδου! Έχω την αίσθηση ότι το κορίτσι από την αρχή κάτι παραπάνω ήθελε να πει που χρήζει ουσιαστικής εσωτερικής δουλειάς...

[ninaki80]

πρίν από 2 λεπτά , Dust pink είπε:

Αν υπάρχει έστω και ένας ψυχίατρος που με το καλημέρα δεν δίνει χαπακια θα τον προσκυνήσω η ψυχαναλυτής που δεν προτείνει κάτι τέτοιο με το παραμικρό! Έπειτα από 3 σελ διαλόγων επί διαλόγων φτάσαμε στο ζητούμενο και το πρόβλημα (εκτός της εγκυμοσύνης...αυτή ήρθε στην πορεία) δια μέσω μαιευτικής μεθόδου! Έχω την αίσθηση ότι το κορίτσι από την αρχή κάτι παραπάνω ήθελε να πει που χρήζει ουσιαστικής εσωτερικής δουλειάς...

συμφωνω τελικα το τελευταιο προβλημα μαλλον ειναι η εγκυμοσυνη. προηγουνται αλλα προφανως σοβαροτερα θεματα στην κοπελα. 

[gkmpl]

Είχε αναφέρει το κορίτσι ότι ψυχίατρος τη διέγνωσε με κατάθλιψη και συνέστησε φαρμακευτική αγωγή... Δεν αναφέρθηκε τώρα. Αν διαβάσετε από την αρχή το λέει ξεκάθαρα . Εκτός αν επεξεργαστηκε το μήνυμα. Αλλά υπάρχει ένα δικό μου μήνυμα που απαντάω στο θέμα της κατάθλιψης.

[Dust pink]

πρίν από 3 λεπτά , gkmpl είπε:

Είχε αναφέρει το κορίτσι ότι ψυχίατρος τη διέγνωσε με κατάθλιψη και συνέστησε φαρμακευτική αγωγή... Δεν αναφέρθηκε τώρα. Αν διαβάσετε από την αρχή το λέει ξεκάθαρα . Εκτός αν επεξεργαστηκε το μήνυμα. Αλλά υπάρχει ένα δικό μου μήνυμα που απαντάω στο θέμα της κατάθλιψης.

Έχει χαθεί η μπάλα με τα ποστ. Εμένα μου τα εμφανίζει ετεροχρονισμένα κάποια μηνύματα. 

[marakiz]

Κάποια μηνύματα χρειάζονται προέγκριση για αυτό και δεν εμφανίζονται αμέσως.  Κι εγώ το διάβασα αυτό περί κατάθλιψης γι αυτό και είμαι ανήσυχη εξαρχής. 

[Dust pink]

Κάπου για κατάθλιψη ,χάπια και ψυχίατρο είδα και εγώ στην αρχή αλλά υπήρχε η εντύπωση ότι ήταν λογο της κατάστασης της εγκυμοσύνης, εν συνεχεία όμως και καθώς εξελισσόταν ο διάλογος προέκυψαν και άλλα στοιχεία αρκετά σημαντικά που μου έδωσαν την εντύπωση ότι προϋπήρχε θέμα και η εγκυμοσύνη ήταν απλώς η αφορμή για το ξέσπασμα. Αυτά τα θεματα θα πρέπει να εξετάσει παράλληλα με το τι θα κάνει με την εγκυμοσύνη. Τα χάπια θα βοηθήσουν στην καταστολή όχι όμως στο συνολικό πρόβλημα.

[Lenia16]

Εγώ έχω να πω καλύτερα νωρις πάρα μετά να ακούμε ότι βρήκαν νεκρα μωρά σε κάδους κ πυλωτες. Οι συναισθηματικές διαταραχες καλό είναι να αντιμετωπίζονται κ όχι να χρονίζουν κ να διαιωνίζονται και σίγουρα όχι εις βάρος τριτων. Δεν είναι ούτε κατακριτέο ούτε ταμπού πια να έχεις κατάθλιψη, θα έλεγα είναι ο κανονας. Όπως επίσης και οτι με μια άμβλωση δεν ήρθε το τέλος του κόσμου.

Με τις ορμονικές μεταβολές της εγκυμοσύνης κ της λοχείας, αν τυχόν αποφασίσεις να το κρατήσεις, καλό θα ήταν να έχεις από κοντά κάποιον ειδικό, κ για σένα αλλά κ για το μωρό κ για το περιβάλλον σου. Με τη φαρμακευτική αγωγή η ψυχοσωματική σου κατάσταση θα βελτιωθεί αλλά θα είναι προσωρινό κ η διάθεση σου θα εξαρτάται από τη συνεχή χρήση φαρμάκων. Σίγουρα χρειάζεσαι στήριξη κ πριν κάνεις οτιδήποτε που μετά μπορεί να σε οδηγήσει πιο βαθειά στην κατάθλιψη ίσως θα επρεπε να επικοινωνησεις με τη Φαιναρέτη ή καποια αντίστοιχη οργάνωση που μπορεί να σε βοηθήσει μακροπρόθεσμα.

Επεξεργάστηκαν 29 Μαίου,2018 by Lenia16