"Γκουρού" του θηλασμού και ψυχολογία μέλλουσας μαμάς

[ΑΡΓΚ]

18 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Νομίζω ότι είναι η τελευταία απάντηση που γράφω, κυρίως γιατί μέχρι να εγκριθούν τα κείμενά μου και να δημοσιευτούν η συζήτηση προχωρά χωρίς εμένα που έθεσα το θέμα - αλλά και γιατί εν μέρει καλύφθηκα. ΟΙ μισές κοπέλες επιβεβαίωσαν αυτό που πίστευα, ότι ο καθένας προσαρμόζεται στις ανάγκες της οικογένειάς του χωρίς συνταγολόγια, οι άλλες μισές νομίζουν ότι δεν είμαι ενημερωμένη για το θηλασμό και προσπαθούν να αναλύσουν την ψυχολογία μου.

 

Επειδή λοιπόν ρωτήθηκα για το ποια είναι η στάση η δική μου, αν και αυτό είναι τελείως άσχετο με την ερώτηση που έθεσα η ίδια, απαντώ: όχι, δεν έχω νιώσει καμία πίεση από το περιβάλλον μου να θηλάσω. Το αντίθετο θα έλεγα, αφού είμαι παιδί μιας μαμάς που υπέστη όλη την προπαγάνδα της δεκαετίας του 80 και επιπλέον έπρεπε στις 40 ημέρες να γυρίσει στη δουλειά της η οποία μάλιστα ήταν 250 χλμ μακριά από την Αθήνα όπου μέναμε και πηγαινοερχόταν κάθε μέρα. Ας μην ξεχνάμε λοιπόν ότι πράγματα που τώρα είναι αυτονόητα για την πλειοψηφία, όπως το ένα τρίμηνο άδεια τουλάχιστον, πριν από 30 χρόνια δεν ήταν δεδομένα ούτε για τις δημόσιες υπαλλήλους. Σκεφτείτε πώς θα νιώθουν οι γυναίκες αυτές, που έφαγαν τέτοιο ζόρι και γύρισαν στη δουλειά πριν καλά καλά αποκατασταθεί ο δικός τους οργανισμός, και άφησαν πίσω το παιδί τους, και έπαθαν μαστίτιδες από το γάλα που πέτρωνε, αν ακούνε σήμερα μαμάδες να λένε ότι δεν μπορούν να αφήσουν το παιδί τους για 2 λεπτά να πάνε να κατουρήσουν. Τέλος πάντων, ας κλείσει αυτή η παρένθεση γιατί θα ανοίξει άλλος πόλεμος.

 

Δεν είμαι πιεσμένη λοιπόν, ξέρω καλά τα οφέλη του θηλασμού όπως τα ξέρει και  κάθε σύγχρονη εγγράμματη κοπέλα, και φυσικά έχω τη διάθεση, όπως ακριβώς όταν μεγαλώσει το παιδί μου θα αποφεύγω τις κονσέρβες, τα τυποποιημένα και τα συντηρητικά, και θα επιδιώκω να αγοράζω αγνά τρόφιμα, έτσι ακριβώς και στα πρώτα στάδια της ανάπτυξής του να του δώσω το πιο φυσικό προϊόν. Αυτά για εμένα είναι ένα continuum, δεν είναι αποκομμένα, αφού η φροντίδα και η διαπαιδαγώγηση δεν σταματούν μετά τη νηπιακή ηλικία. Δεν είμαι διατεθειμένη όμως να κάνω bed sharing, για παράδειγμα. Ούτε να θηλάζω μπροστά σε κόσμο, εκτός αν η ανάγκη είναι πολύ μεγάλη. Εκεί θα προτιμούσα να έχω αντλημένο. Κι επειδή μετά τον 3ο μήνα θα χρειάζεται να λείπω κάποιες ώρες από το σπίτι (για δουλειά, όχι για καφέ), θέλω μετά τις 40 μέρες το μωρό να αρχίσει να εξοικειώνεται με το μπιμπερό, κατά προτίμηση με δικό μου γάλα, για να μη συμβεί απότομα μόλις λείψω - πέραν του ότι θεωρώ ότι αυτό θα είναι και μια μεγάλη ευκαιρία να εμπλακεί ουσιαστικά ο πατέρας στην ανατροφή του παιδιού, γιατί η δική μου άποψη περί ισορροπημένης οικογένειας περιλαμβάνει την όσο είναι εφικτό μεγαλύτερη εμπλοκή του πατέρα σε όλα τα θέματα της ανατροφής του παιδιού. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι οι ανάγκες της δικής μου οικογένειας μου υπαγορεύουν να εφαρμόσω από αρκετά νωρίς μια ευελιξία σε κάποια θέματα και αυτό φυσικά θα ήθελα να ΄γινει χωρίς επιπτώσεις στην υγιεινή διατροφή. Δεν θα αυτοκτονήσω όμως από κατάθλιψη αν κάτι από αυτά δεν δουλέψει και το παιδί μου χρειαστεί κάποιες φορές να πιει και φόρμουλα. Εξάλλου το διατροφικό πρόγραμμα που ακολουθούμε ως οικογένεια είναι τέτοιο, που σε όλη του την παιδική και εφηβική ηλικία θα τρώει όσο το δυνατόν πιο αγνά και υγιεινά γίνεται, άρα θα έχει πάντα πρόσβαση σε θρεπτικές ουσίες. 

 

Όμως οι προβληματισμοί μου δεν περιστρέφονται γύρω από τον μικρόκοσμό μου, και τα ερωτήματα που θέτω είναι γενικής φύσεως γιατί φαντάζομαι ότι απασχολούν κι άλλες γυναίκες, άσχετο αν η συζήτηση, όπως είχα προβλέψει, ξεστράτισε στη δική μου ψυχολογία! Όπως και να΄χει ευχαριστώ όσες απάντησαν. 

 

Το να προσπαθείς να καταλάβεις το πώς νιώθεις για ένα μωρό ή το πώς θα αισθάνεσαι το θηλασμό είναι σαν να προσπαθείς στα 12 να καταλάβεις πώς θα νιώσεις κάνοντας επαφές διαβάζοντας ένα βιβλίο. Μπορεί να καταλάβεις το τεχνικό κομμάτι στο περίπου, και μεχρι εκεί

Εμένα πάντως παρά τις δυσκολίες, ο θηλασμός είναι η τρυφερότερη ανάμνησή μου από τα πρώτα χρόνια των παιδιών μου και ακόμη και όταν θέλει σε εξαιρετικες περιπτώσεις να έρθει να κοιμηθεί αγκαλια ο 7χρονος γιος μου, το απολαμβάνω και θα μου λείψει όταν τελειώσει.

Τίποτε από αυτά δεν το περίμενα.

[zaxaroulini]

Αχ βρε κοπέλα μου, γιατί νομίζεις ότι αυτό που συμβαίνει σε σένα δεν έχει συμβεί σε άλλους? Κάθε φορά που πηγαίναμε βόλτα με την πρώτη μου ξαδέρφη και τον γιο της ίδρωνε στην κυριολεξία να οδηγήσει γιατί το μωρό έκλαιγε συνέχεια στο καρεκλάκι του.

Ούτε μία φορά δεν πέρασε από το μυαλό της όμως να βγάλει το παιδί από το κάθισμα, για την ασφάλειά του. Τι λέμε τώρα? Εγώ καταλαβαίνω αυτό που λες αλλά δεν με βρίσκει σύμφωνη όπως και τον Νομοθέτη και ευτυχώς και την Τροχαία!

Δεν είναι δυνατόν να δίνουμε άλλοθι για κάτι που αφορά την ασφάλεια των παιδιών μας! Και δεν μιλάω για εσένα, πόσοι γονείς με ήσυχα παιδιά δεν τα βάζουν σε καρεκλάκι όχι γιατί δεν κάθονται αλλά γιατί προφανώς δεν το θεωρούν τόσο σημαντικό.

Αν έχω δει περιστατικά και περιστατικά. Κάτω από το σπίτι μας σταμάτησε η Τροχαία τις προάλλες έναν μπαμπά ο οποίος είχε δώσει το μηχανάκι να το οδηγεί ο γιος του, πρέπει να ήταν γύρω στα 12-13 και χωρίς κράνος! Αν είναι δυνατόν! Να μην μιλήσω για μαμάδες που βάζουν τα παιδιά στο μπροστινό κάθισμα και ούτε καθισματάκι, ούτε ζώνη.

Οπότε δεν είναι ωραίο να λέμε δημόσια, δεν μπορείτε να καταλάβετε ότι ένα παιδί μπορεί να είναι στο αυτοκίνητο χωρίς να είναι στο ειδικό καθισματάκι. Να το καταλάβουμε μπορούμε να το δεχτούμε a priori ως κάτι που μπορούμε να παραβλέψουμε δεν μπορούμε!

Υπάρχει κάτι που λέγεται ευθύνη γονέων και δεν το λέω εγώ αυτό το λέει ο Νόμος! Εάν εσύ δεν θες να εφαρμόζεις τους νόμους που έχουν θεσπιστεί για την ασφάλεια των παιδιών ο τελευταίος που θα σε κρίνει είμαι εγώ!

[kine]

Ο νόμος, μου περισσεύει zaxaroulini. Aυριο αλλάζει και λέει άλλα. Δεν είναι υπεράνω λογικής και κριτικής. Πριν τον νόμο ήταν ασφαλή τα παιδιά που δεν είχαν καρεκλάκι και τώρα είναι ανασφάλιστα επειδή το λέει ο νόμος; Η λογική το λέει και η έρευνα που γίνεται πάνω στον τομέα. Ο νόμος στην Αμερική (απ' όπου και αντιγράφουμε) είναι πολύ πιο αυστηρός και αύριο μεθαύριο θα έρθει και σε μας. πχ. Η μαμά να έχει ειδικό καρεκλάκι μαζί της, για τα ΜΜΜ. Ο νόμος μπορεί να λέει ότι θέλει. Εκ των πραγμάτων κάποια πράγματα, είναι συχνά ανεφάρμοστα.

 

Ο χαρακτηρισμός δεν είναι προσωπικός, ούτε για σένα, ούτε για κανέναν άλλο που επισημαίνει την σημαντότητα της οδικής ασφάλειας. Είναι γενικής φύσεως. Αφού κι εγώ  η ίδια δεν αμφισβήτησα την σημαντότητα της οδικής ασφάλειας.

 

Οσο για τη δημόσια καταγραφής της, δεν αλλάζει σε κάτι την γνώση μας για την δημόσια ασφάλεια. Οπως λέω εδώ μέσα την εμπειρία μου, έτσι την βλέπει κι ο καθένας γύρω μου, που βλέπει άδειο το καρεκλάκι και το μωρό στο στήθος. Αν όποιος έχει αυτή την εικόνα, πάει και λέει "οκ, μια μαμά δεν βάζει το μωρό στο καρεκλάκι, ας μη το βάλουμε κι εμείς", είναι προφανώς ανίκανος να κρίνει και να αξιολογήσει τις καταστάσεις, πόσο μάλλον να πάρει μέτρα ασφαλείας για τα παιδιά του.

 

Προσωπικά, δεν το έκρινα ασήμαντο. Είπα ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί για μας. Τόσο απλό. Οποια μανούλα το έχει υλοποιήσει, με παιδί σε ντελίριο, μπράβο της, την πληρώνω να μας κάνει τις μετακινήσεις, όσο όσο. 

[erin0000]

Συμφωνώ με την zaxaroulini. Θέλουμε δεν θέλουμε είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε. Και εμένα δεν καθόταν στο καρεκλάκι, οπότε περιόρισαμε πάρα πολύ τις μετακινήσεις με αυτοκίνητο. Το μωρό το μετακινούσαμε μόνο εάν ήμασταν και οι δύο μαζί (με τον άντρα μου) και εγώ καθόμουν στο πίσω κάθισμα μαζί με το μωρό για να προσπαθώ να το ηρεμώ και να το κρατάω στη θέση του.

Πρόσφατα είδα ένα παιδάκι να το πηγαίνουν στο σχολείο με μηχανάκι. Ο μπαμπάς του φόραγε κράνος. Το παιδί όχι και μάλιστα είχε στην πλάτη του μια βαριά σχολική τσάντα που είχε γύρει κιόλας. Δηλαδή κινδύνευε να το πάρει το βάρος της τσάντας και να πέσει κάτω. Είμαι περίεργη τι δικαιολογία θα έβρισκε μετά ο μπαμπάς του...

[zaxaroulini]

19 minutes ago, kine said:

Ο νόμος, μου περισσεύει zaxaroulini. Aυριο αλλάζει και λέει άλλα. Δεν είναι υπεράνω λογικής και κριτικής. Πριν τον νόμο ήταν ασφαλή τα παιδιά που δεν είχαν καρεκλάκι και τώρα είναι ανασφάλιστα επειδή το λέει ο νόμος; Η λογική το λέει και η έρευνα που γίνεται πάνω στον τομέα. Ο νόμος στην Αμερική (απ' όπου και αντιγράφουμε) είναι πολύ πιο αυστηρός και αύριο μεθαύριο θα έρθει και σε μας. πχ. Η μαμά να έχει ειδικό καρεκλάκι μαζί της, για τα ΜΜΜ. Ο νόμος μπορεί να λέει ότι θέλει. Εκ των πραγμάτων κάποια πράγματα, είναι συχνά ανεφάρμοστα.

 

Ο χαρακτηρισμός δεν είναι προσωπικός, ούτε για σένα, ούτε για κανέναν άλλο που επισημαίνει την σημαντότητα της οδικής ασφάλειας. Είναι γενικής φύσεως. Αφού κι εγώ  η ίδια δεν αμφισβήτησα την σημαντότητα της οδικής ασφάλειας.

 

Οσο για τη δημόσια καταγραφής της, δεν αλλάζει σε κάτι την γνώση μας για την δημόσια ασφάλεια. Οπως λέω εδώ μέσα την εμπειρία μου, έτσι την βλέπει κι ο καθένας γύρω μου, που βλέπει άδειο το καρεκλάκι και το μωρό στο στήθος. Αν όποιος έχει αυτή την εικόνα, πάει και λέει "οκ, μια μαμά δεν βάζει το μωρό στο καρεκλάκι, ας μη το βάλουμε κι εμείς", είναι προφανώς ανίκανος να κρίνει και να αξιολογήσει τις καταστάσεις, πόσο μάλλον να πάρει μέτρα ασφαλείας για τα παιδιά του.

 

Προσωπικά, δεν το έκρινα ασήμαντο. Είπα ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί για μας. Τόσο απλό. Οποια μανούλα το έχει υλοποιήσει, με παιδί σε ντελίριο, μπράβο της, την πληρώνω να μας κάνει τις μετακινήσεις, όσο όσο. 

 

Αχ βρε κοπέλα μου τι λέμε τώρα? να βράσω (συγνώμη για την έκφραση) τον θηλασμό όταν τον κάνω χρησιμοποιώντας το παιδί μου αερόσακο στο αυτοκίνητο! Και σου το λέει μαμά που θήλασε και τα δύο της παιδιά! Ποιο το νόημα να προσφέρω τα ωφέλη του θηλασμού στο παιδί μου (που είναι ανυπέρβλητα) και ταυτόχρονα να το θέτω σε τέτοιο κίνδυνο! δεν μιλάω προσωπικά γενικά μιλάω γιατί μας διαβάζει και κόσμος!

Από εκεί και πέρα εάν εσένα ο Νόμος σου περισσεύει εγώ δεν έχω να πω κάτι άλλο! Να χαίρεσαι το παιδάκι σου και την οικογένειά σου!

[poulxeria]

1 hour ago, kine είπε:

 

Είπα να μην απαντήσω γιατί δεν υπάρχει καμία πρόθεση ή διάθεση κατανόησης, οπότε είναι λίγο άσκοπη η κριτική, για την κριτική, αλλά ας προσπαθήσω μια τελευταία φορά.

 

Αν βρεθείς σε μια κατάσταση, όπου πρέπει εκ των πραγμάτων, να ξεπεράσεις κάποια όρια - που η ίδια έχεις θέσει/κατανοήσει/επιβάλλει για το  εαυτό σου και την οικογένεια σου, τότε μπαίνεις στην διαδικασία να ανοίξεις το μυαλό σου και τις απολυτότητες με τις οποίες είσαι συμφιλιωμένος, γιατί η πραγματικότητα σε ξεπερνάει. Οπότε, υπάρχουν δύο εκδοχές μετά από κει: α) συνεχίζεις να προσπαθείς να τηρήσεις τον κανόνα, έχοντας τύψεις και ενοχές που δεν τα καταφέρνεις, β) προσπαθείς να τηρήσεις τον κανόνα, έχοντας συμφιλιωθεί με τον εαυτό σου, που δεν τα καταφέρνει, αλλά συνεχίζει να προσπαθεί.

 

Επειδή βρέθηκα σε αυτή τη θέση (και όχι, δεν τη συμμερίζεστε, επειδή έκλαψε για λίγο ή για μερικές μέρες το παιδί σας - το ζούμε ένα χρόνο), βάζω τον εαυτό μου, σε ακόμη πιο πολύπλοκες και διαφορετικές καταστάσεις που θα οδηγούσαν στο ίδιο αποτέλεσμα, δηλαδή, παιδιά στη αγκαλιά κι όχι σε καρεκλάκια. Και προφανώς το ζήτημα της πολυτενκίας σας φαίνεται πολύ μακρυνό και αδιάφορο, διότι δεν το έχετε ζήσει και δεν υπάρχει στον περίγυρο σας. Οταν άρχισα να παρατηρώ τις μετακινήσεις των υπερπολίτεκνων συγγενών μου και φίλων μου, κατάλαβα ότι οι κανόνες ασφαλείας δεν χωρούν, όχι μόνο το παιδί μου, αλλά και τα παιδιά πολλών άλλων ανθρώπων, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Αντιλαμβάνομαι ότι δεν μπορείτε να το κατανοήσετε, γιατί δεν σας αφορά, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Δεν έχετε καμία ιδέα (και σας εύχομαι να μην αποκτήσετε) με πόσα διαφορετικά σενάρια έχουμε επιχειρήσει να κινηθούμε με αυτοκίνητο και το μωρό στη θέση του, πόσες φορές έχουμε υποστεί τις κρίσεις ενός βρέφους, πώς αντιδρούσε αφού ολοκληρωνόταν μια διαδρομή, με αυτήν να παλεύει στο καρεκλάκι της, τι είναι να κρατάς με τα χέρια σου ένα βρεφικό καρεκλάκι γιατί το βρέφος(!) το έχει γυρίσει ανάποδα και είναι πλέον ασταθές, έως ότου μπορέσεις να σταματήσεις σε μιαν άκρη και να το ξανατοποθετήσεις, δεν μπορείτε να διανοηθείτε το βρέφος σας (γιατί από παιδάκι άνω του έτους, θα το περίμενα), να σας αποφεύγει μετά από μια τέτοια εμπειρία, για ολόκληρη τη μέρα - κυριολεκτικά να στρέφει αλλού το βλέμμα, να αποστρέφεται το στήθος, την αγκαλιά και το παιχνίδι των γονιών του, για όλη την υπόλοιπη ημέρα. Δεν μπορείτε να φανταστείτε, ότι το χαριτωμένο και χαμογελαστό βρεφάκι σας, δεν θα τρώει και δεν θα σχετίζεται, δεν θα αλληλεπιδρά μαζί σας, επειδή έμεινε μερικά λεπτά σε αυτό το, κατά τα άλλα ασφαλές καρεκλάκι. Δεν μπορείτε να το φανταστείτε, όπως δεν μπορούν και οι γονείς μας και αφού το δοκίμασαν κι αυτοί μερικές φορές, σταμάτησαν να κάνουν υποδείξεις και αρκεστήκαμε όλοι στο να αποδεχτούμε την απραγία μας. Απλώς δεν μετακινούμασταν έως ότου, αποφάσιζα να ξαναπροσπαθήσουμε για μερικές μέρες, ξαναείχαμε τα ίδια και χειρότερα και πάλι σταματούσαμε τις μετακινήσεις. 

Επικίνδυνο ξε-επικίνδυνο, αυτό είναι. Οποιος θέλει να κάνει τον καμπόσο, με κάτι που δεν ζει και δεν τον αφορά, ας το κάνει. Αλλωστε να προτείνει εναλλακτικές και λύσεις, δεν βλέπω. Τους κανόνες ασφαλείας τους γνωρίζω και δεν τους αμφισβήτησα. Την δυνατότητα να εφαρμοστούν αμφισβήτησα, στην δική μας περίπτωση. Και δευτερεόντως, την δυνατότητα να εφαρμοστούν σε σειρά άλλων περιπτώσεων.

 

Τώρα μπορεί ο καθένας, από την ασφάλεια των επιτυχημένων μετακινήσεων του, με βρεφικό καρεκλάκι και παιδί εντός, να κοιτά και να δείχνει με το δάχτυλο. Δεν έχω κανένα θέμα με αυτό. Το υφίσταμαι όπως είπα, περισσότερο από έναν χρόνο 

Εδώ γελάμε. Θες αλήθεια να σου αναλύσω πόσο πιο δύσκολο είναι να τοποθετήσεις ένα δίχρονο, δίχρονο ξαναλέω, στο καθισματάκι ενώ έχει κάνει το σώμα του σανίδα και χτυπιέται? Κι εσύ να πρέπει να είσαι μια χ ώρα στη δουλειά σου, κατά προτίμηση χωρίς να υπερβείς το ακαδημαϊκό τεταρτάκι καθυστέρησης? Ρωτάς τι κάνουμε. Προσωπικά, επιμένω μέχρι να τα παρατήσει. 20 λεπτά? 20 λεπτά.

Και 10 σελίδες να γράψεις, ενίοτε υπάρχει το αντικειμενικά λάθος και το αντικειμενικά σωστό. Σπανίως είναι τόσο ξεκάθαρα τα πράγματα σε αυτή τη ζωή, αλλά στ’αλήθεια πρόκειται για μια τέτοια περίπτωση. Εδώ συζητάμε ότι έχουν αναθεωρηθεί οι οδηγίες και πλέον μας συμβουλεύουν το κάθισμα να κοιτάει πίσω μέχρι τα 4. Όχι να το’χουμε πίσω… αγκαλίτσα!

[Lenia16]

Ρε κοριτσια νομίζω ότι έχουμε χάσει λίγο τη μπάλα! Χωρίς επουδενί να συμφωνώ με την kine, γιατί πραγματικά τίθεται τεράστιο ζήτημα ασφαλείας όλης της οικογένειας, νομίζω ότι η κοπέλα απλά ήθελε να υπερθεματισει αναφέροντας αυτό το, κατά τα άλλα, ατυχες παράδειγμα. Είμαι σίγουρη ότι είναι ενήμερη και για το νομό κ για τους κινδύνους της μη χρήσης παιδικού καθίσματος και απο αλλα σχόλια της διαφαίνεται οτι ασχολείται με το παιδί της κ την ανατροφή του. Δεν είπε ποτέ ότι αυτό που κάνει ειναι σωστό. Δλδ θέλετε να μου πείτε ότι όλες οι υπόλοιπες ειμαστε τύπος κ υπογραμμος σε όλες τις εκφάνσεις της μητρότητας; Πολύ αμφιβάλλω! Εγώ τουλάχιστον παραδέχομαι πως κάνω λάθη αλλά προσπαθώ πολύ. Πολύ λαϊκό δικαστήριο έχει γίνει το φόρουμ.

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 10 λεπτά , Lenia16 είπε:

Ρε κοριτσια νομίζω ότι έχουμε χάσει λίγο τη μπάλα! Χωρίς επουδενί να συμφωνώ με την kine, γιατί πραγματικά τίθεται τεράστιο ζήτημα ασφαλείας όλης της οικογένειας, νομίζω ότι η κοπέλα απλά ήθελε να υπερθεματισει αναφέροντας αυτό το, κατά τα άλλα, ατυχες παράδειγμα. Είμαι σίγουρη ότι είναι ενήμερη και για το νομό κ για τους κινδύνους της μη χρήσης παιδικού καθίσματος και απο αλλα σχόλια της διαφαίνεται οτι ασχολείται με το παιδί της κ την ανατροφή του. Δεν είπε ποτέ ότι αυτό που κάνει ειναι σωστό. Δλδ θέλετε να μου πείτε ότι όλες οι υπόλοιπες ειμαστε τύπος κ υπογραμμος σε όλες τις εκφάνσεις της μητρότητας; Πολύ αμφιβάλλω! Εγώ τουλάχιστον παραδέχομαι πως κάνω λάθη αλλά προσπαθώ πολύ. Πολύ λαϊκό δικαστήριο έχει γίνει το φόρουμ.

Αντιθέτως, νομίζω ότι άθελά της έφερε το παράδειγμα ακριβώς που ξενίζει τη θεματοθέτρια: την άποψη που υπάρχει σε αρκετά site περί θηλασμού, ότι το μωρό βασικά πρέπει να εχει μητρική αγκαλιά, μητρικό γάλα, να κολλήσει κυριολεκτικά στη μαμά και όλα τα άλλα είναι σε δεύτερη μοίρα. Δεν έχει σχέση άμεση με το θέμα του θηλασμού σαν άποψη, αλλά επειδή οι μαμάδες που συνήθως είναι αυτοκόλλητες με το μωρό και βάζουν πάνω από όλα το να μην κλάψει το παιδί και να μην χάσει από τα μάτια τη μαμά, προσπαθούν και να θηλάσουν, μπλέκονται τα θέματα ανατροφής και διατροφής σε κάποια φόρουμ και βγαίνει μία στρεβλή εικόνα για το πώς ζουν οι οικογένειες με μωρά που θηλάζουν.

[zaxaroulini]

17 minutes ago, Lenia16 said:

Ρε κοριτσια νομίζω ότι έχουμε χάσει λίγο τη μπάλα! Χωρίς επουδενί να συμφωνώ με την kine, γιατί πραγματικά τίθεται τεράστιο ζήτημα ασφαλείας όλης της οικογένειας, νομίζω ότι η κοπέλα απλά ήθελε να υπερθεματισει αναφέροντας αυτό το, κατά τα άλλα, ατυχες παράδειγμα. Είμαι σίγουρη ότι είναι ενήμερη και για το νομό κ για τους κινδύνους της μη χρήσης παιδικού καθίσματος και απο αλλα σχόλια της διαφαίνεται οτι ασχολείται με το παιδί της κ την ανατροφή του. Δεν είπε ποτέ ότι αυτό που κάνει ειναι σωστό. Δλδ θέλετε να μου πείτε ότι όλες οι υπόλοιπες ειμαστε τύπος κ υπογραμμος σε όλες τις εκφάνσεις της μητρότητας; Πολύ αμφιβάλλω! Εγώ τουλάχιστον παραδέχομαι πως κάνω λάθη αλλά προσπαθώ πολύ. Πολύ λαϊκό δικαστήριο έχει γίνει το φόρουμ.

 

Ελπίζω να μην αναφέρεσαι σε εμένα γιατί ποτέ δεν θα έκρινα τι κάνει κάποιος σε ότι αφορά το παιδί του την οικογένεια, και κανένα δεν ξέρω εδώ μέσα προσωπικά για να ξέρω τι κάνει σπίτι του αλλά και να ήξερα πάλι δεν θα με αφορούσε. Εγώ σχολίασα κάποια πράγματα που γράφτηκαν και τα οποία εμένα προσωπικά με βρίσκουν αντίθετη και τα οποία προσωπικά τα θεωρώ και προκλητικά (ανεξάρτητα ποιος τα έγραψε, επί του σχολίου τοποθετούμαι όχι επί αυτού που έκανε το σχόλιο). Ούτε πρόσβαλλα κανέναν νομίζω, ο καθένας μπορεί να συμμορφώνεται με τους Νόμους, δεν είναι δική μου δουλειά να το κρίνω.

Από εκεί και πέρα εμένα προσωπικά το να έβλεπα μία μαμά να θηλάζει ενώ θα οδηγεί μου κάνει τελείως αντιφατικό όλο αυτό, γνώμη μου, εκτός και εάν δεν μπορώ να εκφράζω την δική μου γνώμη και απλώς θα πρέπει να συμφωνώ. Από εκεί και πέρα εννοείται ότι ο καθένας κάνει το καλύτερο για το παιδί του!

[Lenia16]

Δεν αναφέρομαι προσωπικά σε εσένα zaxaroulini αλλά σε όλες μας και ούτε ισχυριστηκα ότι δεν πρέπει να εκφέρουμε την άποψη μας, αυτό είναι προφανώς το νόημα του φορουμ. Με συγχωρείς αν το εξελαβες έτσι, δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου. Απλά θεωρώ εντελώς άσχετη την "επιθεση" στην kine με το αρχικό ερώτημα που τέθηκε απο την θεματοθετρια. Μια μαμά, ασχετως αν θηλάζει ή όχι, επιζητά το καλύτερο για το παιδί της και δε θα έκανε κάτι που το θέτει σε κίνδυνο αν δεν υπήρχε σοβαρός λογος. Δλδ αν δε θηλαζε δε θα σου φαινόταν τόσο αντιφατικό;

[marakiz]

Λένια αντιλαμβάνομαι αυτό που γράφεις και το σέβομαι. Να ξεκαθαρίσω μόνο πως από την πλευρά μου τουλάχιστον καμιά κριτική δεν γίνεται σε όποιο πρόσωπο, παρά μόνο σε πρακτική που χρησιμοποιεί. Δεν βλέπω επίθεση, παρά επιμονή του καθένα σε αυτά που πιστεύει. Όσο για τα λάθη που λες, εννοείται και κάνω και θα κάνω, δεν νομίζω να υπάρχει καμιά που να ισχυρίζεται το αντίθετο.

[Lenia16]

20 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Νομίζω ότι είναι η τελευταία απάντηση που γράφω, κυρίως γιατί μέχρι να εγκριθούν τα κείμενά μου και να δημοσιευτούν η συζήτηση προχωρά χωρίς εμένα που έθεσα το θέμα - αλλά και γιατί εν μέρει καλύφθηκα. ΟΙ μισές κοπέλες επιβεβαίωσαν αυτό που πίστευα, ότι ο καθένας προσαρμόζεται στις ανάγκες της οικογένειάς του χωρίς συνταγολόγια, οι άλλες μισές νομίζουν ότι δεν είμαι ενημερωμένη για το θηλασμό και προσπαθούν να αναλύσουν την ψυχολογία μου.

 

Επειδή λοιπόν ρωτήθηκα για το ποια είναι η στάση η δική μου, αν και αυτό είναι τελείως άσχετο με την ερώτηση που έθεσα η ίδια, απαντώ: όχι, δεν έχω νιώσει καμία πίεση από το περιβάλλον μου να θηλάσω. Το αντίθετο θα έλεγα, αφού είμαι παιδί μιας μαμάς που υπέστη όλη την προπαγάνδα της δεκαετίας του 80 και επιπλέον έπρεπε στις 40 ημέρες να γυρίσει στη δουλειά της η οποία μάλιστα ήταν 250 χλμ μακριά από την Αθήνα όπου μέναμε και πηγαινοερχόταν κάθε μέρα. Ας μην ξεχνάμε λοιπόν ότι πράγματα που τώρα είναι αυτονόητα για την πλειοψηφία, όπως το ένα τρίμηνο άδεια τουλάχιστον, πριν από 30 χρόνια δεν ήταν δεδομένα ούτε για τις δημόσιες υπαλλήλους. Σκεφτείτε πώς θα νιώθουν οι γυναίκες αυτές, που έφαγαν τέτοιο ζόρι και γύρισαν στη δουλειά πριν καλά καλά αποκατασταθεί ο δικός τους οργανισμός, και άφησαν πίσω το παιδί τους, και έπαθαν μαστίτιδες από το γάλα που πέτρωνε, αν ακούνε σήμερα μαμάδες να λένε ότι δεν μπορούν να αφήσουν το παιδί τους για 2 λεπτά να πάνε να κατουρήσουν. Τέλος πάντων, ας κλείσει αυτή η παρένθεση γιατί θα ανοίξει άλλος πόλεμος.

 

Δεν είμαι πιεσμένη λοιπόν, ξέρω καλά τα οφέλη του θηλασμού όπως τα ξέρει και  κάθε σύγχρονη εγγράμματη κοπέλα, και φυσικά έχω τη διάθεση, όπως ακριβώς όταν μεγαλώσει το παιδί μου θα αποφεύγω τις κονσέρβες, τα τυποποιημένα και τα συντηρητικά, και θα επιδιώκω να αγοράζω αγνά τρόφιμα, έτσι ακριβώς και στα πρώτα στάδια της ανάπτυξής του να του δώσω το πιο φυσικό προϊόν. Αυτά για εμένα είναι ένα continuum, δεν είναι αποκομμένα, αφού η φροντίδα και η διαπαιδαγώγηση δεν σταματούν μετά τη νηπιακή ηλικία. Δεν είμαι διατεθειμένη όμως να κάνω bed sharing, για παράδειγμα. Ούτε να θηλάζω μπροστά σε κόσμο, εκτός αν η ανάγκη είναι πολύ μεγάλη. Εκεί θα προτιμούσα να έχω αντλημένο. Κι επειδή μετά τον 3ο μήνα θα χρειάζεται να λείπω κάποιες ώρες από το σπίτι (για δουλειά, όχι για καφέ), θέλω μετά τις 40 μέρες το μωρό να αρχίσει να εξοικειώνεται με το μπιμπερό, κατά προτίμηση με δικό μου γάλα, για να μη συμβεί απότομα μόλις λείψω - πέραν του ότι θεωρώ ότι αυτό θα είναι και μια μεγάλη ευκαιρία να εμπλακεί ουσιαστικά ο πατέρας στην ανατροφή του παιδιού, γιατί η δική μου άποψη περί ισορροπημένης οικογένειας περιλαμβάνει την όσο είναι εφικτό μεγαλύτερη εμπλοκή του πατέρα σε όλα τα θέματα της ανατροφής του παιδιού. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι οι ανάγκες της δικής μου οικογένειας μου υπαγορεύουν να εφαρμόσω από αρκετά νωρίς μια ευελιξία σε κάποια θέματα και αυτό φυσικά θα ήθελα να ΄γινει χωρίς επιπτώσεις στην υγιεινή διατροφή. Δεν θα αυτοκτονήσω όμως από κατάθλιψη αν κάτι από αυτά δεν δουλέψει και το παιδί μου χρειαστεί κάποιες φορές να πιει και φόρμουλα. Εξάλλου το διατροφικό πρόγραμμα που ακολουθούμε ως οικογένεια είναι τέτοιο, που σε όλη του την παιδική και εφηβική ηλικία θα τρώει όσο το δυνατόν πιο αγνά και υγιεινά γίνεται, άρα θα έχει πάντα πρόσβαση σε θρεπτικές ουσίες. 

 

Όμως οι προβληματισμοί μου δεν περιστρέφονται γύρω από τον μικρόκοσμό μου, και τα ερωτήματα που θέτω είναι γενικής φύσεως γιατί φαντάζομαι ότι απασχολούν κι άλλες γυναίκες, άσχετο αν η συζήτηση, όπως είχα προβλέψει, ξεστράτισε στη δική μου ψυχολογία! Όπως και να΄χει ευχαριστώ όσες απάντησαν. 

Έσπερος ξαναδιαβάζοντας την ανάρτηση σου προβληματιστηκα γιατί συνειδητοποίησα ότι αναφέρεσαι μόνο σε ότι εσύ "θέλεις", έχεις ανάγκη και πιστεύεις. Πουθενα δεν αναφέρεσαι στις ανάγκες του μωρου σου. Αυτό βέβαια είναι κατανοητο γιατί ακόμη δεν μπορείς να μπεις στην ψυχολογία της μαμάς αλλά όταν με το καλό έρθει στον κόσμο το μωρό σου αυτά που σκέφτεσαι τώρα μπορεί να αλλάξουν. Αν το μωρό δεν κοιμάται πουθενά αλλού κ εσύ θα πρέπει να δουλέψεις, δε θα μείνεις ξύπνια για μερες, θα κοιμηθεις μαζί του. Αν είστε έξω κ πειναει κ δεν έχεις άλλο μπιμπερο με αντλημενο δε θα το αφήσεις να ουρλιαζει ενώ το στήθος σου έχει γαλα, θα το ταισεις. 

[zaxaroulini]

33 minutes ago, marakiz said:

Λένια αντιλαμβάνομαι αυτό που γράφεις και το σέβομαι. Να ξεκαθαρίσω μόνο πως από την πλευρά μου τουλάχιστον καμιά κριτική δεν γίνεται σε όποιο πρόσωπο, παρά μόνο σε πρακτική που χρησιμοποιεί. Δεν βλέπω επίθεση, παρά επιμονή του καθένα σε αυτά που πιστεύει. Όσο για τα λάθη που λες, εννοείται και κάνω και θα κάνω, δεν νομίζω να υπάρχει καμιά που να ισχυρίζεται το αντίθετο.

 

Το ίδιο και από την πλευρά μου, δεν ξέρω ποιος βλέπει επίθεση στην έκφραση κάποιου. Από λάθη άλλο τίποτε και εγώ. Άλλο όμως ένα λάθος που θα κάνω και αφορά π.χ. το να δίνω γιαούρτι κατσικίσιο στο παιδί μου ενώ ξινίζει τα μούτρα του αλλά εγώ θεωρώ πως του κάνει καλό οπότε το δίνω και ας με στραβοκοιτάζει και άλλο να θέτω ευατόν υπεράνω Νόμων που σήμερα είναι αύριο δεν είναι (?).

Δεν θέλω να γράψω κάτι και πάλι να παρερμηνευτεί, ο καθένας φροντίζει για το καλύτερο πιστεύω για το παιδί του, με τα δικά του κριτήρια.

Εγώ προσωπικά σέβομαι τους συνομιλητές μου!

[Mary1976]

Έσπερος στο αρχικό σου ερώτημα σχετικά με τις οδηγίες για το θηλασμό και αν αυτές μπορεί να αποθαρρύνουν μια νέα μαμά. Θα σου απαντήσω ότι ναι ισχύει αυτό που λες κάποιες φορές και είμαι μια από αυτές τις περιπτώσεις. Προσπάθησα να κάνω κατά γράμμα όλα αυτά που διάβαζα στο internet από μαμάδες και τελικά απελπίστηκα, μπερδεύτηκα, έβαλα ψηλά τον πήχη, κουράστηκα και δεν τα κατάφερα να θηλάσω πολύ.  Οπότε είμαι πλέον τις άποψης ότι στο θηλασμό πρέπει να στηρίζεσαι κυρίως στο ένστικτό σου όπως έκαναν γενιές και γενιές γυναικών ανά τους αιώνες.  Άλλωστε όπως σου είπαν και οι άλλες κοπέλες εδώ, κάθε περίπτωση είναι διαφορετική.

 

Πάντως αυτά που αναφέρεις για   rooming in, co-bedding, διαρκής αγκαλιά, χωρίς πιπίλα, χωρίς σταγόνα χαμομηλιού, έλλειψη ελεύθερου χρόνου για ένα μπάνιο ή έστω για τουαλέτα δεν έχουν να κάνουν με το θηλασμό. Είτε θηλάζεις, είτε δίνεις ξένο συνήθως ισχύουν. Άλλωστε γιατί τα θεωρείς κάτι αρνητικό? Αυτά και πολλά άλλα είναι η μητρότητα. Θα τα δεις και μόνη σου σε λίγο καιρό. Δεν είναι φανατισμός ή κόλλημα μερικών τρελών μανάδων… είναι η φύση.

 

Το μωρό σου για κάποιους μήνες είναι, και πρέπει να είναι, η προέκταση του εαυτού σου. Μόνο εσύ το κρατάς ζωντανό. Δεν μπορεί να κάνει τίποτα μόνο του. Και εσύ θα δεις ότι θα μετατραπείς σε μια μισοπάλαβη J (είναι παροδικό ευτυχώς). Εγώ έβλεπα τρίτους να ακουμπάνε το μωρό και μου ερχόταν να τους στραγγαλίσω, δεν μπορούσα να κοιμηθώ από το άγχος μου μήπως πεθάνει στον ύπνο του, τσέκαρα συνέχεια αν αναπνέει, στο δρόμο νόμιζα ότι όλοι είναι ύποπτοι απαγωγείς του μωρού μου κ.α. Δεν θα θέλει δηλαδή μόνο το μωρό σου να είναι συνέχεια μαζί σου, το ίδιο θα θες και εσύ. Νομίζω ότι όσες μωρομάνες δεν το θέλουν έχουν θέμα (πχ επιλόχεια κατάθλιψη).

[zaxaroulini]

Εσπερος, για να μην «απελπίζονται» οι νέες μανούλες το πώς θα είναι η ζωή τους, να πω ότι όλα είναι σχετικά. Εγώ θήλαζα η κολλητή μου όχι, αυτή ταλαιπωρήθηκε πιο πολύ από εμένα. Τι εννοώ: πηγαίναμε για καφέ, εγώ είχα απλώς να πάρω το μωρό μαζί  η φίλη μου είχε να κουβαλάει αποστειρωμένα μπουκάλια, νερό βρασμένο, γάλατα, θερμός κλπ

Το βράδυ εγώ θηλαζα και κοιμόμουν (είμαι εύκολη γενικά στον ύπνο), αυτή η καημένη ξύπναγε να βράσει νερά, άλλα τα είχε βρασμένα στο ψυγείο, να φτιάξει το γάλα να είναι σε σταθερή θερμοκρασία, να κρατήσει περισσότερη ώρα το μωρό να ρευτεί γιατί η φόρμουλα είναι πιο δύσπεπτη, σε σχέση με το μητρικό γάλα. Δεν θες να σου πω τι έγινε όταν εμφάνισε αλλεργία το μικρούλι της και αλλάξανε πόσα γάλατα. Συγκριτικά με εμένα πέρασε πολύ πιο δύσκολα.

Οπότε μην αγχώνεσαι και προκαταβάλλεσαι, όπως έρθουν τα πράγματα, από την εμπειρία μου πάντως επειδή γενικά δεν είχα άγχος (είχα και πολύ βοήθεια) εμένα μου φάνηκε πιο εύκολος (πρακτικά) ο θηλασμός σε σχέση με το μπουκάλι. Οπότε μπορεί να διαλέγει και κάποιος την βολή του για να θηλάσει  Σε άλλη κοπέλα μπορεί να ήταν το αντίθετο, όπως έρθουν τα πράγματα μην κάθεσαι και αγχώνεσαι.

Με το καλό το μωράκι σου!

Επεξεργάστηκαν 27 Σεπτεμβρίου,2017 by zaxaroulini

[Έσπερος]

πρίν από 25 λεπτά , Lenia16 είπε:

Έσπερος ξαναδιαβάζοντας την ανάρτηση σου προβληματιστηκα γιατί συνειδητοποίησα ότι αναφέρεσαι μόνο σε ότι εσύ "θέλεις", έχεις ανάγκη και πιστεύεις. Πουθενα δεν αναφέρεσαι στις ανάγκες του μωρου σου. Αυτό βέβαια είναι κατανοητο γιατί ακόμη δεν μπορείς να μπεις στην ψυχολογία της μαμάς αλλά όταν με το καλό έρθει στον κόσμο το μωρό σου αυτά που σκέφτεσαι τώρα μπορεί να αλλάξουν. Αν το μωρό δεν κοιμάται πουθενά αλλού κ εσύ θα πρέπει να δουλέψεις, δε θα μείνεις ξύπνια για μερες, θα κοιμηθεις μαζί του. Αν είστε έξω κ πειναει κ δεν έχεις άλλο μπιμπερο με αντλημενο δε θα το αφήσεις να ουρλιαζει ενώ το στήθος σου έχει γαλα, θα το ταισεις. 

Μα θα συζηταμε τωρα τα αυτονόητα; Είπα ότι δεν θα ήθελα να θηλάσω δημόσια, εκτός αν είναι ανάγκη. Ε στην ανάγκη θα θηλάσω ακόμα και μπροστά σε κόσμο, αν δεν βολεύει να πάω στο αυτοκίνητο. Εγώ η ίδια μιλώ για ευελιξία, λέτε να μην την εφαρμόζω; Λέτε να αφήνω το μωρό μου να σπαράζει ρπειδή για λόγους αρχής θέλω να εκμεταλλευτώ οποιοδήποτε δευτερόλεπτο ανεξαρτηςίας δέχεται; Όχι προφανώς, δεν είμαι αναίςθητη να θυςιάςω το παιδί στο όνομα μιας γενικής παιδαγωγικής αρχής! Από την άλλη, μωρό στο κρεβάτι, για λόγους ασφάλειας και μόνο, δεν θα ήθελα να βάλω ακόμα κι αν ήμουν ξύπνια. Τώρα τι να πω, αν το δοκιμάσω μια φορά και νιώσω ασφαλής, δεν το ξέρω... 

Όπως και να ´χει πάντως, ξέρουμε όλοι ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι να μεγαλώνει ένς παιδί, κάποιοι ξρπερασμένοι αλλά δοκιμασμένοι και πετυχημένοι, κάποιοι ξεπερασμένοι λόγω ασφάλειας, κάποιοι καθαρά υποκειμενικοί. Ένα παράδειγμα που χρησιμοποιούμε συχνά ήταν οι γενιές των προγιαγιάδων μας που ήταν αυτονόητο ότι θα θηλάσπυν. Αυτές οι γυναίκες έμεναν όλη μέρα στον καναπέ, θηλάζοντας ασταμάυητα; Δεν νομίζω γιατί μάλλον θα τρώγαν και κανα χαστούκι από τον άντρα ή την πεθερά, αν δεν είχαν έτοιμο φαγητό. Και το μωρό στο χωράφι έμενε κάτω από ένα δέντρο και σίγουρα δεν θα έτρεχαν να το παρηγορήσουν σε κάθε ρουθούνισμα. Σωστό, λάθος, έτσι έκαναν. Πολλές φορές τα μαστούρωναν κιόλας για να είναι ήσυχα. Έγκλημα για τα τωρινά δεδομένα. Κι όμως ο θηλασμός δούλευε τότε, και σίγουρα όχι μόνο επειδή δεν υπήρχε η παραπληροφόρηση. Ήταν ο μόνος τρόπς να επιβιώσουν τα παιδιά και πολύ απλά το έκαναν. Με οποιον τρόπο θεωρούσαν καλύτερο. Και αν δεν γινόταν, δεν πάθαιναν κατάθλιψη ως δήθεν ανεπαρκείς μητέρες, έβρισκαν εναλλακτικές. Τώρα πώς εμείς, με περισσότερα μέσα και γνώσεις, φοβόμαστε ακόμα και να σκεφτούμε την εναλλακτική, δεν το καταλαβαίνω. 

 

Γί αυτό κι εγώ ρώτησα, αν υπήρξαν μητέρες που δεν μπόρεσαν, ή δεν θέλησαν, να ακολουθήσουν όλες τις αυστηρές οδηγίες και προϋποθέσεις. Ένα φόρουμ ανταλλαγής απόψεων προσφέρει ακριβώς το πλεονέκτημα της ενημέρωσης εκ πείρας. Αλλιώς, υπάρχει η επιστημονική βιβλιογραφία ή η εκλαϊκευμένη (εξ ου και ο όρος γκουρού που θεωρήθηκε υποτιμητικός).

 

 

Τέλος, αν και ζούμε σε εποχή υπερπληροφόρησης, κάνουμε σαν να μη γνωρίζουμε ότι δεν είναι όλα αυτονόητα για όλες τις οικογένειες, δυστυχώς. Ακόμα και θέματα υγείας και ασφάλειας. Για κάποιες οικογένειες ακόμα και το παιδικό καρεκλάκι είναι πολυτέλεια. Ναι, κάποιοι γονείς θα    βάλουν το παιδί στο μηχχνάκι για να το πάνε σχολείο. Είμαι καθηγήτρια και βλέπω τέτοιες περιπτώσεις. Δεν είναι ούτε ανεύθυνοι, ούτε αδιάφοροι. Μπορεί να είναι οικογένειες που δεν αντέχουν να συντηρήσουν το αυτοκίνητο και χρησιμοποιούν μόνο το μηχανάκι. Ανατριχιάζουμε με την ιδέα, αλλά έτσι είναι. Βλέπετε, όταν εμείς συζητάμε για το αν είναι σωστό να παρεκκλίνουμε από τις οδηγίες θηλασμού, άλλοι γονείς αγωνιούν για το τι θα κόψουν για να πληρώσουν το νοίκι ή το φροντιστήριο της γ λυκείου...

[poulxeria]

πρίν από 45 λεπτά , Lenia16 είπε:

Δεν αναφέρομαι προσωπικά σε εσένα zaxaroulini αλλά σε όλες μας και ούτε ισχυριστηκα ότι δεν πρέπει να εκφέρουμε την άποψη μας, αυτό είναι προφανώς το νόημα του φορουμ. Με συγχωρείς αν το εξελαβες έτσι, δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου. Απλά θεωρώ εντελώς άσχετη την "επιθεση" στην kine με το αρχικό ερώτημα που τέθηκε απο την θεματοθετρια. Μια μαμά, ασχετως αν θηλάζει ή όχι, επιζητά το καλύτερο για το παιδί της και δε θα έκανε κάτι που το θέτει σε κίνδυνο αν δεν υπήρχε σοβαρός λογος. Δλδ αν δε θηλαζε δε θα σου φαινόταν τόσο αντιφατικό;

Το τι συνιστά "σοβαρό λόγο" προκύπτει από τη συζήτηση ότι είναι κάτι σχετικό για τον καθέναν.

Αντίθετα το επίπεδο ασφάλειας στο αυτοκίνητο με και χωρίς ζώνη, ειδικά σε βρέφη, έχει μετρηθεί και η διαφορά είναι η μέρα με τη νύχτα. Αν κάποιος τα θεωρεί αυτά υπερβολές, μπορεί εύκολα να ενημερωθεί για ποιό λόγο τα βρέφη ειδικά και τα πολύ μικρά παιδιά, δεν είναι εξίσου, αλλά πολύ πιο ευάλωτα, από ένα 15χρονο ή έναν ενήλικα σε περίπτωση ατυχήματος. Αξίζει να δείτε κάποια προσομοίωση για να αντιληφθείτε τη σφοδρότητα μιας σύγκρουσης, με ταχύτητες που δεν υπερβαίνουν τα 40-50χλμ (μέση ταχύτητα πόλεως δηλαδή). Μια στιγμή μπορεί να τα αλλάξει όλα και καλό είναι να το βάλουμε καλά στο νου μας. Τώρα όποιος θέλει, ας παίξει με τις πιθανότητες (διότι περί αυτού πρόκειται), αν όμως δεν επιθυμεί να κριτικάρουν την επιλογή του, μπορεί κάλλιστα να μην τη δημοσιοποιεί. Πχ αν εγώ πιάσω το τιμόνι ελαφρώς πιωμένη και έχω και το παιδί μέσα, δε θα έρθω εδώ να σας το πω και να περιμένω να με δικαιολογήσετε ή να μου πείτε αχ ναι μωρέ, λάθη κάνουμε όλοι, είπες κι εσύ να το ρίξεις έξω μια φορά. Είναι κάτι που βλέπουμε να γίνεται γενικώς? Βεβαίως. Πρέπει να το αντιμετωπίζουμε με κατανόηση? Όχι. Καταλαβαίνεις νομίζω.

[marakiz]

πρίν από 53 λεπτά , Έσπερος είπε:

 

 

Τέλος, αν και ζούμε σε εποχή υπερπληροφόρησης, κάνουμε σαν να μη γνωρίζουμε ότι δεν είναι όλα αυτονόητα για όλες τις οικογένειες, δυστυχώς. Ακόμα και θέματα υγείας και ασφάλειας. Για κάποιες οικογένειες ακόμα και το παιδικό καρεκλάκι είναι πολυτέλεια. Ναι, κάποιοι γονείς θα    βάλουν το παιδί στο μηχχνάκι για να το πάνε σχολείο. Είμαι καθηγήτρια και βλέπω τέτοιες περιπτώσεις. Δεν είναι ούτε ανεύθυνοι, ούτε αδιάφοροι. Μπορεί να είναι οικογένειες που δεν αντέχουν να συντηρήσουν το αυτοκίνητο και χρησιμοποιούν μόνο το μηχανάκι. Ανατριχιάζουμε με την ιδέα, αλλά έτσι είναι. Βλέπετε, όταν εμείς συζητάμε για το αν είναι σωστό να παρεκκλίνουμε από τις οδηγίες θηλασμού, άλλοι γονείς αγωνιούν για το τι θα κόψουν για να πληρώσουν το νοίκι ή το φροντιστήριο της γ λυκείου...

 

Το να έχεις παιδί πάνω σε μηχανάκι είναι περισσότερο επικίνδυνο από ότι να το μεταφέρεις με αυτοκίνητο, δεν είναι όμως ανεύθυνο. Το να το μεταφέρεις χωρίς κράνος είναι ανεύθυνο. 

 

Επίσης το να συζητάμε και να προβληματιζόμαστε για το θηλασμό ή οποιοδήποτε άλλο γονεϊκό/μητρικό θέμα δεν αποκλείει το να σκεφτόμαστε τι θα κόψουμε για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε οικονομικά. Κανείς δεν ξέρει τι γίνεται στο σπίτι του άλλου.

[vtgian]

Αγαπητή @esperos

 

Θα σου διηγηθώ εν συντομία την δική μου εμπειρία. Όσον ήμουν έγκυος, διάβασα και ενημερώθηκα για τον θηλασμό. Ωστόσο ο κύκλος μου είχε άγνοια επι του θέματος, οι φίλες μου είτε θήλασαν ελάχιστα, είτε καθόλου. Γενικευμένα, η άποψη τους ήταν φόρμουλα=μητρικό μη σου πω και καλύτερο, οπότε είχα μηδενική υποστήριξη. Έχοντας ενημερωθεί όσο το δυνατόν περισσότερο, θεωρούσα ότι είμαι έτοιμη να αντιμετωπίσω κάθε δυσκολία. Η πραγματικότητα όμως έρχεται να σε προσγειώσει. Το μωρό μου ναι μεν θήλασε από το χειρουργείο κιόλας αλλά ποτέ δεν της ήταν αρκετό. Από το μαιευτήριο γίναμε αυτοκόλλητες, οι μαίες να επιβεβαιώνουν ότι πιάνει σωστά, γάλα όμως άρχισε να κατεβαίνει 6-7 μέρες αργότερα με αποτέλεσμα να δώσω και φόρμουλα. Όποια προσπάθεια αποκλειστικού θηλασμού πήγαινε στράφι. Η κόρη μου ήθελε να θηλάζει αλλά δεν της ήταν ποτέ αρκετό. Δεν έπαθε ποτέ της σύγχυση θηλών, πιπίλα δεν ήθελε με τίποτα. Θήλαζε αλλά έπινε μετά και λίγη ποσότητα φόρμουλας. Όλες οι ειδικοί (από συμβούλους θηλασμού έως αυτόκλητες μαχήτριες υπέρ θηλασμού των φόρουμ) μου έλεγαν ότι σε 2-3 μήνες με μαθηματική ακρίβεια θα αποθηλάσει εφόσον πίνει ξένο. Τους διάψευσε όλους, καθώς ακόμα θηλάζει σχεδόν 3 (και έχω λίγο γάλα όπως διαπιστώνω) και έχοντας κάνει αρκετές προσπάθειες αποθηλασμού (βαρέθηκα η γυναίκα!). Θέματα όπως co-bedding κλπ ούτε που τα είχα σκεφτεί, την πρώτη εβδομάδα την είχα σε καλάθι δίπλα μου αλλά δε με βόλευε και έτσι κόλλησα μια κούνια χωρίς το κάγκελο. Αυτός είναι ο δικός μας τρόπος, έτσι βολευτήκαμε περισσότερο. Κάναμε rooming in, δε χρειάστηκε να δώσουμε χαμομήλι (ποιος ο λόγος άλλωστε;), κοιμόμαστε μαζί, δε χρειάστηκε πιπίλα, την είχαμε αρκετά αγκαλιά στην αρχή αλλά την αφήναμε και κάτω και φυσικά από τη στιγμή που άρχισε να μπουσουλάει, ούτε να μας φτύσει. Δεν ήταν ποτέ αυτό που λέμε ήσυχο μωρό και ξυπνούσε αρκετές φορές το βράδυ μέχρι τα δύο. Το πιο κουραστικό από όλα ήταν τα ξυπνήματα, εκεί το co-bedding βοήθησε περισσότερο.

 

Η πιο σημαντική συμβουλή που μπορώ να δώσω σε μια νέα μαμά είναι να μην έχει προσδοκίες. Να αντιμετωπίζει την κάθε μέρα σαν μια νέα αρχή. Νομίζω ότι οι γυναίκες που δυσκολεύονται περισσότερο με το νέο μωρό είναι αυτές που έχουν μια πολύ συγκεκριμένη εικόνα στο μυαλό τους για το πως πρέπει να είναι η ζωή με ένα μωρό. Όλα αυτά τα "πρέπει" που μας λένε οι μανάδες μας, οι φίλες μας, τα καταστήματα παιδικών, οι διαφημίσεις και οι ταινίες. Ξέρω κοπέλες που ταλαιπωρήθηκαν πάρα πολύ από αυτά τα πρέπει, και αυτές και το κυριότερο τα μωρά τους. Που βίωσαν τα πρώτα χρόνια ως βάσανο. Το μωρό σου όμως θα είναι μοναδικό και η οικογένειά σας επίσης. Ότι συμβαίνει σε φίλες σου, δε σημαίνει ότι θα συμβεί και σε εσένα. Αυτό που σήμερα στην εγκυμοσύνη σου φαίνεται κανόνας (πχ το να μην κάνεις bed-sharing) όταν γεννήσεις με το καλό μπορεί να αποδειχθεί σωτήριο (αρκεί να είσαι ανοιχτή και να το καταλάβεις). Όταν έμεινα έγκυος, είχα αποφασίσει να μην πάρω το 6μηνο του ΟΑΕΔ, αλλα μαζεμένο το μειωμένο (3,5 μήνες) για να γυρίσω γρήγορα στη δουλειά που ήξερα ότι με χρειάζονται. Ήμουν τελείως κάθετη σε αυτό. Άλλωστε τι να γυρίσω στη δουλειά όταν η μικρή θα είναι 6 μηνών, τι 10; Νόμιζα ότι το είχα συνεννοηθεί αλλά τελικά δεν είχε γίνει κατανοητό, ο εργοδότης ήθελε είτε να επιστρέψω αμέσως (στις 9 εβδομάδες!!!) είτε να πάρω το 6μηνο+άδεια. Ακόμα λέω ευτυχώς που δεν το είχαν δεχτεί! Ο προ-γεννας εαυτός μου δεν μπορούσε σε καμία περίπτωση να προβλέψει τις ανάγκες που θα είχα ως μωρομάνα. 

 

Α! και κάτι ακόμα. Μείνε μακρυά από φανατισμένες μαμαδο-ομάδες. Το τελευταίο που θα χρειαστείς ως λεχώνα είναι ο φανατισμός.

[marakiz]

πρίν από 53 λεπτά , poulxeria είπε:

Το τι συνιστά "σοβαρό λόγο" προκύπτει από τη συζήτηση ότι είναι κάτι σχετικό για τον καθέναν.

Αντίθετα το επίπεδο ασφάλειας στο αυτοκίνητο με και χωρίς ζώνη, ειδικά σε βρέφη, έχει μετρηθεί και η διαφορά είναι η μέρα με τη νύχτα. Αν κάποιος τα θεωρεί αυτά υπερβολές, μπορεί εύκολα να ενημερωθεί για ποιό λόγο τα βρέφη ειδικά και τα πολύ μικρά παιδιά, δεν είναι εξίσου, αλλά πολύ πιο ευάλωτα, από ένα 15χρονο ή έναν ενήλικα σε περίπτωση ατυχήματος. Αξίζει να δείτε κάποια προσομοίωση για να αντιληφθείτε τη σφοδρότητα μιας σύγκρουσης, με ταχύτητες που δεν υπερβαίνουν τα 40-50χλμ (μέση ταχύτητα πόλεως δηλαδή). Μια στιγμή μπορεί να τα αλλάξει όλα και καλό είναι να το βάλουμε καλά στο νου μας. Τώρα όποιος θέλει, ας παίξει με τις πιθανότητες (διότι περί αυτού πρόκειται), αν όμως δεν επιθυμεί να κριτικάρουν την επιλογή του, μπορεί κάλλιστα να μην τη δημοσιοποιεί. Πχ αν εγώ πιάσω το τιμόνι ελαφρώς πιωμένη και έχω και το παιδί μέσα, δε θα έρθω εδώ να σας το πω και να περιμένω να με δικαιολογήσετε ή να μου πείτε αχ ναι μωρέ, λάθη κάνουμε όλοι, είπες κι εσύ να το ρίξεις έξω μια φορά. Είναι κάτι που βλέπουμε να γίνεται γενικώς? Βεβαίως. Πρέπει να το αντιμετωπίζουμε με κατανόηση? Όχι. Καταλαβαίνεις νομίζω.

 

Μπορεί να ακούγεται σκληρό, να μην θέλουμε να το ακούμε, είναι όμως έτσι ακριβώς τα πράγματα

[Lenia16]

πρίν από 7 λεπτά , vtgian είπε:

Η πιο σημαντική συμβουλή που μπορώ να δώσω σε μια νέα μαμά είναι να μην έχει προσδοκίες. Να αντιμετωπίζει την κάθε μέρα σαν μια νέα αρχή. Νομίζω ότι οι γυναίκες που δυσκολεύονται περισσότερο με το νέο μωρό είναι αυτές που έχουν μια πολύ συγκεκριμένη εικόνα στο μυαλό τους για το πως πρέπει να είναι η ζωή με ένα μωρό. Όλα αυτά τα "πρέπει" που μας λένε οι μανάδες μας, οι φίλες μας, τα καταστήματα παιδικών, οι διαφημίσεις και οι ταινίες. Ξέρω κοπέλες που ταλαιπωρήθηκαν πάρα πολύ από αυτά τα πρέπει, και αυτές και το κυριότερο τα μωρά τους. Που βίωσαν τα πρώτα χρόνια ως βάσανο. Το μωρό σου όμως θα είναι μοναδικό και η οικογένειά σας επίσης. Ότι συμβαίνει σε φίλες σου, δε σημαίνει ότι θα συμβεί και σε εσένα. Αυτό που σήμερα στην εγκυμοσύνη σου φαίνεται κανόνας (πχ το να μην κάνεις bed-sharing) όταν γεννήσεις με το καλό μπορεί να αποδειχθεί σωτήριο (αρκεί να είσαι ανοιχτή και να το καταλάβεις). 

 

Α! και κάτι ακόμα. Μείνε μακρυά από φανατισμένες μαμαδο-ομάδες. Το τελευταίο που θα χρειαστείς ως λεχώνα είναι ο φανατισμός.

Συμφωνώ 100%.

[ΑΡΓΚ]

1 hour ago, Έσπερος είπε:

Μα θα συζηταμε τωρα τα αυτονόητα; Είπα ότι δεν θα ήθελα να θηλάσω δημόσια, εκτός αν είναι ανάγκη. Ε στην ανάγκη θα θηλάσω ακόμα και μπροστά σε κόσμο, αν δεν βολεύει να πάω στο αυτοκίνητο. Εγώ η ίδια μιλώ για ευελιξία, λέτε να μην την εφαρμόζω; Λέτε να αφήνω το μωρό μου να σπαράζει ρπειδή για λόγους αρχής θέλω να εκμεταλλευτώ οποιοδήποτε δευτερόλεπτο ανεξαρτηςίας δέχεται; Όχι προφανώς, δεν είμαι αναίςθητη να θυςιάςω το παιδί στο όνομα μιας γενικής παιδαγωγικής αρχής! Από την άλλη, μωρό στο κρεβάτι, για λόγους ασφάλειας και μόνο, δεν θα ήθελα να βάλω ακόμα κι αν ήμουν ξύπνια. Τώρα τι να πω, αν το δοκιμάσω μια φορά και νιώσω ασφαλής, δεν το ξέρω... 

Όπως και να ´χει πάντως, ξέρουμε όλοι ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι να μεγαλώνει ένς παιδί, κάποιοι ξρπερασμένοι αλλά δοκιμασμένοι και πετυχημένοι, κάποιοι ξεπερασμένοι λόγω ασφάλειας, κάποιοι καθαρά υποκειμενικοί. Ένα παράδειγμα που χρησιμοποιούμε συχνά ήταν οι γενιές των προγιαγιάδων μας που ήταν αυτονόητο ότι θα θηλάσπυν. Αυτές οι γυναίκες έμεναν όλη μέρα στον καναπέ, θηλάζοντας ασταμάυητα; Δεν νομίζω γιατί μάλλον θα τρώγαν και κανα χαστούκι από τον άντρα ή την πεθερά, αν δεν είχαν έτοιμο φαγητό. Και το μωρό στο χωράφι έμενε κάτω από ένα δέντρο και σίγουρα δεν θα έτρεχαν να το παρηγορήσουν σε κάθε ρουθούνισμα. Σωστό, λάθος, έτσι έκαναν. Πολλές φορές τα μαστούρωναν κιόλας για να είναι ήσυχα. Έγκλημα για τα τωρινά δεδομένα. Κι όμως ο θηλασμός δούλευε τότε, και σίγουρα όχι μόνο επειδή δεν υπήρχε η παραπληροφόρηση. Ήταν ο μόνος τρόπς να επιβιώσουν τα παιδιά και πολύ απλά το έκαναν. Με οποιον τρόπο θεωρούσαν καλύτερο. Και αν δεν γινόταν, δεν πάθαιναν κατάθλιψη ως δήθεν ανεπαρκείς μητέρες, έβρισκαν εναλλακτικές. Τώρα πώς εμείς, με περισσότερα μέσα και γνώσεις, φοβόμαστε ακόμα και να σκεφτούμε την εναλλακτική, δεν το καταλαβαίνω. 

 

Γί αυτό κι εγώ ρώτησα, αν υπήρξαν μητέρες που δεν μπόρεσαν, ή δεν θέλησαν, να ακολουθήσουν όλες τις αυστηρές οδηγίες και προϋποθέσεις. Ένα φόρουμ ανταλλαγής απόψεων προσφέρει ακριβώς το πλεονέκτημα της ενημέρωσης εκ πείρας. Αλλιώς, υπάρχει η επιστημονική βιβλιογραφία ή η εκλαϊκευμένη (εξ ου και ο όρος γκουρού που θεωρήθηκε υποτιμητικός).

 

 

Τέλος, αν και ζούμε σε εποχή υπερπληροφόρησης, κάνουμε σαν να μη γνωρίζουμε ότι δεν είναι όλα αυτονόητα για όλες τις οικογένειες, δυστυχώς. Ακόμα και θέματα υγείας και ασφάλειας. Για κάποιες οικογένειες ακόμα και το παιδικό καρεκλάκι είναι πολυτέλεια. Ναι, κάποιοι γονείς θα    βάλουν το παιδί στο μηχχνάκι για να το πάνε σχολείο. Είμαι καθηγήτρια και βλέπω τέτοιες περιπτώσεις. Δεν είναι ούτε ανεύθυνοι, ούτε αδιάφοροι. Μπορεί να είναι οικογένειες που δεν αντέχουν να συντηρήσουν το αυτοκίνητο και χρησιμοποιούν μόνο το μηχανάκι. Ανατριχιάζουμε με την ιδέα, αλλά έτσι είναι. Βλέπετε, όταν εμείς συζητάμε για το αν είναι σωστό να παρεκκλίνουμε από τις οδηγίες θηλασμού, άλλοι γονείς αγωνιούν για το τι θα κόψουν για να πληρώσουν το νοίκι ή το φροντιστήριο της γ λυκείου...

 

Πολλά πράγματα δεν είναι αυτονόητα γιατί κυριαρχούν οι βασικές απόψεις : "ωχ αδερφέ" και "η κουμπάρα της γιαγιάς του μπατζανάκη μου έτσι έκανε και δεν έπαθε τίποτα" και "εγώ δεν έφταιγα σε τιποτα, ήταν η κακιά στιγμή, όλοι έτσι κάνουν κλπ κλπ".

Οταν ήμουν μικρή δεν είχαμε παρά ένα σαράβαλο αμάξι. Κυκλοφορούσαμε με τα πόδια ή το λεωφορείο, υπάρχει και αυτή η λύση. 

Η μάνα μου μου έδινε ξένο από την πρώτη μέρα για συμπλήρωμα. Δε φταίω εγώ, η παιδίατρος ή η κακιά στιγμή που αποθήλασα στο τρίμηνο, φταίει η επιλογή της μάνας μου.

Και ου το καθεξής. 

Κάποια θέματα στην τελική είναι και άνευ σημασίας. Δε θα πεθάνει το παιδί αν δεν βάλει την πάνα από οργανικό βαμβάκι και ούτε και αν δε θηλάσει. Αλλά το τροχαίο είναι άλλη κατηγορία, και ας κυκλοφορούσε και η γιαγιά χωρίς ζώνη.

[zaxaroulini]

14 minutes ago, marakiz said:

 

Μπορεί να ακούγεται σκληρό, να μην θέλουμε να το ακούμε, είναι όμως έτσι ακριβώς τα πράγματα

 

Ακριβώς αυτό! Εχω χαρίσει το παιδικό κάθισμα του μεγάλου γιου όταν άλλαξε λόγω κιλών καρεκλάκι και πήραμε το μεγαλύτερο σε έγκυο κοπέλα που προσωπικά δεν την ήξερα αλλά μία φίλη μου μου είχε πει ότι έψαχνε πράγματα γιατί είχε μεγάλη ανάγκη οικονομική.

Στον παιδικό μπαμπάς έφερνε την κόρη του (4 ετών)  με το μηχανάκι χωρίς κράνος γιατί βαριόταν να παρκάρει και να ξεπαρκάρει το αυτοκίνητο κάθε πρωί!

Αφήστε το κορίτσια μην το ψάχνετε! Δεν είναι θέμα χρημάτων τις περισσότερες φορές, είναι συνειδητή επιλογή, δυστυχώς.

[Έσπερος]

3 ώρες πρίν, Mary1976 είπε:

 

Πάντως αυτά που αναφέρεις για   rooming in, co-bedding, διαρκής αγκαλιά, χωρίς πιπίλα, χωρίς σταγόνα χαμομηλιού, έλλειψη ελεύθερου χρόνου για ένα μπάνιο ή έστω για τουαλέτα δεν έχουν να κάνουν με το θηλασμό. Είτε θηλάζεις, είτε δίνεις ξένο συνήθως ισχύουν. Άλλωστε γιατί τα θεωρείς κάτι αρνητικό? Αυτά και πολλά άλλα είναι η μητρότητα. Θα τα δεις και μόνη σου σε λίγο καιρό. Δεν είναι φανατισμός ή κόλλημα μερικών τρελών μανάδων… είναι η φύση.

 

Το μωρό σου για κάποιους μήνες είναι, και πρέπει να είναι, η προέκταση του εαυτού σου. Μόνο εσύ το κρατάς ζωντανό. Δεν μπορεί να κάνει τίποτα μόνο του. Και εσύ θα δεις ότι θα μετατραπείς σε μια μισοπάλαβη J (είναι παροδικό ευτυχώς). Εγώ έβλεπα τρίτους να ακουμπάνε το μωρό και μου ερχόταν να τους στραγγαλίσω, δεν μπορούσα να κοιμηθώ από το άγχος μου μήπως πεθάνει στον ύπνο του, τσέκαρα συνέχεια αν αναπνέει, στο δρόμο νόμιζα ότι όλοι είναι ύποπτοι απαγωγείς του μωρού μου κ.α. Δεν θα θέλει δηλαδή μόνο το μωρό σου να είναι συνέχεια μαζί σου, το ίδιο θα θες και εσύ. Νομίζω ότι όσες μωρομάνες δεν το θέλουν έχουν θέμα (πχ επιλόχεια κατάθλιψη).

 

Τα συνδέω με τον θηλασμό γιατί ξέρουμε καλά ότι αυτά σαν τρόπος ανατροφής επανήλθαν στις γενιές που ξανάρχισαν τον θηλασμό. Εμείς που πίναμε ξένο με πρόγραμμα, και τις μαμάδες μας αφήναμε όχι μόνο τουαλέτα να πάνε, αλλά και τις δουλειές να κάνουν (μάλιστα με μικρότερη βοήθεια από τους μπαμπάδες τότε, στο νοικοκυριό τουλάχιστον), και στη δουλειά τους γυρνούσαν νωρίτερα άρα μαθαίναμε να μένουμε και με άλλα πρόσωπα (δεν λέω ότι είναι καλό, αλλά συνέβαινε), και οι μπαμπάδες μας τάιζαν με το μπιμπερό άρα δεν ήμασταν εξαρτημένα μόνο από ένα άτομο, και στο ριλάξ και στο πάρκο μάθαμε να καθόμαστε, για να γίνονται οι δουλειές του σπιτιού και να φροντίζονται τα υπόλοιπα παιδιά (τον αν κάποιες το εκμεταλλεύτηκαν για να παρκάρουν το μωρό στην τηλεόραση είναι άλλο θέμα, μην κινούμαστε μεταξύ άκρων). 

 

Τώρα το αν τα θεωρώ αρνητικά ή όχι, δεν είναι θέμα ιδεολογίας. Απλώς τα θεωρώ ανέφικτα και μεγαλεπήβολα. Ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ ότι ακόμα και με ένα νεογέννητο, δεν υπάρχει περίπτωση η μαμά του να χρειαστεί για λίγο να το αφήσει για κάποια σοβαρή υποχρέωση, ή για να φροντίσει το μεγαλύτερο παιδί. Και δεν μπορώ να φανταστώ πώς μια οικογένεια δεν θα είναι προετοιμασμένη εκ των προτέρων για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, έχοντας καβάτζα ένα μπιμπερό με μητρικό ή ξένο γάλα για παράδειγμα, ή έχοντας συνηθίσει το μωρό να κάθεται έστω και για 5 λεπτάκια μόνο του στο ριλάξ με τη φροντίδα κάποιου άλλου ενήλικα, για να μην πάθει ξαφνικά το σοκ όταν έρθει ανάγκη, γιατί αν το πάθει τότε, προφανώς και δεν θα μείνει μόνο του μετά ποτέ!. Μακάρι να μπορούσαμε όλη μέρα να παίζουμε με τα παιδιά μας, δεν είναι όμως εφικτό, ακόμα και οι μαμάδες που δεν δουλεύουν κάνουν χίλιες άλλες δουλειές εντός και εκτός σπιτιού. 

 

Τέλος δεν καταλαβαίνω γιατί σε όλα αυτά δεν υπάρχει ποτέ ο πατέρας. Εντάξει, δεν μπορεί να θηλάσει, δεν έχει άδεια πατρότητας δυστυχώς στο υπανάπτυκτο κράτος που ζούμε, όμως αντί να τον ενθαρρύνουμε να συμμετάσχει ενεργά από την πρώτη μέρα, καθόμαστε και λέμε ότι μόνο από εμάς επιβιώνει το νεογέννητο και ότι είναι προέκταση του εαυτού μας; Η εμπλοκή του πατέρα στην ανατροφή των παιδιών ήταν η μεγαλύτερη κατάκτηση που έχει γίνει για την οικογενειακή ισορροπία και την ισότητα των φύλων στην Ελλάδα, και ήταν καθαρά κοινωνική κατάκτηση, χωρίς την κρατική βοήθεια. Ήταν μάλιστα κατάκτηση των μαμάδων μας. Εμείς γιατί θέλουμε να κάνουμε τόσα βήματα πίσω αρνούμενες από τον πατέρα τη χαρά να φροντίσει το παιδί του και από το παιδί την πατρική στοργή;  

[Manoulitsa75]

On 24/9/2017 at 6:25 ΜΜ, Έσπερος είπε:

rooming in, co-bedding, διαρκής αγκαλιά, χωρίς πιπίλα, χωρίς σταγόνα χαμομηλιού, χωρίς καν άντληςη, και κατ´ επέκταςη παιδί που μέχρι να περπατήσει δεν έκανε δευτερόλεπτο εκτός αγκαλιάς ( δεν συζητώ για ριλάξ ή πάρκο) και φυσικά μία από τις δυο γιαγιάδες να κατοικοεδρεύει στο σπίτι γιατί η θηλάζουσα δεν πήγαινε ούτε τουαλέτα κατά τα λεγόμενά τους.

 

 

Θα σου απαντήσω πρακτικά, από τη δική μου εμπειρία, μιας που θηλάζω ακόμα το πρώτο μου, (τώρα κοντεύει 3). Δεν υπάρχουν οι ίδιες απαντήσεις για όλους, αφού όλα τα παιδιά δεν είναι ίδια. Αν το πρώτο παιδάκι έχει υπερβολική προσκόλληση στη μαμά, το δεύτερο μπορεί να είναι πολύ πιο ανεξάρτητο και να μην αναζητάει το θηλασμό τόσο πολύ όσο το πρώτο.

 

Το rooming in και το co-bedding τα θεωρώ απαραίτητα για την υγιή ανάπτυξη του νηπίου και δεν έχουν σχέση με το θηλασμό. Μια γνωστή μου που δε θήλασε ούτε μια μέρα, κοιμάται τώρα με το 3χρονο κοριτσάκι της, γιατί κάτεληξε ότι έτσι είναι πιο ήρεμη και νιώθει περισσότερη ασφάλεια.

Χαμομήλι δεν έχω δώσει ποτέ στη κόρη μου, δεν το χρειάστηκε. 

Η άντληση βοηθάει κάποιες φορές και δεν είναι εμπόδιο στο θηλασμό. Εγώ τους πρώτους 2 μήνες αντλούσα αποκλειστικά γιατί η κόρη μου δεν έπιανε τη θηλή.

Η πιπίλα βοηθάει πολύ όσο τη δέχεται το παιδί ώστε να ξεκολλάει λίγο από πάνω σου. Όμως τα περισσότερα παιδιά που θηλάζουν δυστυχώς δεν τη προτιμούν. Το ότι χάνουν γεύματα είναι μύθος.

Όσο για συμπλήρωμα, έδωσα κι εγώ, περίπου στον 3ο μήνα, όταν χρειάστηκε κάποια στιγμή. Άλλη γνωστή μου έδινε συνέχεια, κάθε βράδυ πριν τον ύπνο, ενώ ταυτόχρονα θήλαζε. Σε πληροφορώ θηλάζει ακόμα (3 χρονών).

 

Γενικώς η κόρη μου ήταν πολύ φαν του θηλασμού, μέχρι 1 χρονών τρεφόταν αποκλειστικά σχεδόν μ' αυτό, κι ώς εκ τούτου ξόδευε πολλές ώρες στην αγκαλιά μου. Από την άλλη δεν αρρώστησε ποτέ, έτσι γλυτώσαμε αρκετά ξενύχτια και ταλαιπωρίες. Όπως επίσης γλυτώσαμε και πολλά κλάματα, γιατί είναι ο πιο γρήγορος τρόπος να ηρεμήσει ένα μωρό. Επίσης και τώρα ακόμη, μου λύνει τα χέρια όταν πρέπει να τη κοιμίσω! Ειδικά μάλιστα όταν βλέπω γνωστές μου πόσο δεινοπαθούν προσπαθώντας να κοιμήσουν τα παιδιά τους το μεσημέρι.

 

Υπάρχουν λοιπόν υπέρ και κατά, αλλά τα υπέρ είναι πολύ περισσότερα θα έλεγα. Θήλαζε όσο μπορείς κι όσο αντέχεις. Όσο το θέλεις, θα το συνεχίσεις και δεν πρόκειται να σε εμποδίσει καμιά πιπίλα και κανένα ξένο γάλα. Ακολούθησε το μητρικό σου ένστικτο και μη φοβάσαι τίποτα.