"Γκουρού" του θηλασμού και ψυχολογία μέλλουσας μαμάς

[Έσπερος]

Με πλήρη επίγνωση ότι αγγίζω θέμα που καίει, τολμώ να κάνω μια καθαρά προσωπική παρατήρηση, που αναρωτιέμαι αν έχει προβληματίσει και άλλες κοπέλες. 

 

Ούσα ενημερωμένη, όποιος ο οποιοσδήποτε εγγράμματος νέος άνθρωπος στις δυτικές κοινωνίες, για τα οφέλη του θηλασμού, δεν είχα προβληματιστεί για τη διαδικασία πριν μείνω έγκυος, μέχρι που βίωσα από κοντα την περίπτωση συγγενικού προσώπου που θήλασε με όλα τα "προβλεπόμενα" επακόλουθα: rooming in, co-bedding, διαρκής αγκαλιά, χωρίς πιπίλα, χωρίς σταγόνα χαμομηλιού, χωρίς καν άντληςη, και κατ´ επέκταςη παιδί που μέχρι να περπατήσει δεν έκανε δευτερόλεπτο εκτός αγκαλιάς ( δεν συζητώ για ριλάξ ή πάρκο) και φυσικά μία από τις δυο γιαγιάδες να κατοικοεδρεύει στο σπίτι γιατί η θηλάζουσα δεν πήγαινε ούτε τουαλέτα κατά τα λεγόμενά τους. Εννοείται το σοκ μου ήταν τεράστιο αλλά διάβασα αρκετά για να μην πέσω αμέσως μα κακολογήσω ότι η κοπέλα ήταν υπερβολική. Το σοκ συνεχίστηκε όταν είδα ότι αυτά είναι το ευαγγέλιο του κάθε ειδικού. 

Η απορία μου είναι: δεν υπάρχει ο κίνδυνος πολλές κοπέλες να αποθαρρυνθούν από αυτές τις μαξιμαλιστικές οδηγίες; Είναι άλλο να λες ότι ο θηλασμός του νεογέννητου δεν έχει πρόγραμμα και διαρκεί πολλές ώρες, άλλο ότι αν δεν προλαβαίνεις να φας τρώγε στα κλεφτά πάνω από την κατσαρόλα ή ζήτα να σε ταΐσουν στο στόμα, και ζήτα από κάποιον να σου μαγειρεύει και να σου κάνει τις διυλειές (ναι, αυτά τα έχω διαβάσει σε μπλογκ που ανασημοσίευε κείμενο της γνωστής παιδιάτρου)...

 

Αλήθεια δεν υπολογίζει κανένας ότι μια κοπέλα που οι οικογενειακές τις συνθήκες δεν της επιτρέπουν να έχει τέτοια βοήθεια θα απελπιστεί και θα είναι βέβαιη ότι δεν θα τα καταφέρει; Αν δηλαδή ο άντρας της δουλεύει πολλές ή ακατάστατες ώρες, αν δεν μπορούν να βοηθήσουν οι γιαγιάδες, αν η ίδια η κοπέλα πρέπει να γυρίσει στη δουλειά της, τι θα γίνει; Αν διαβάζει διαρκώς εκ των προτέρων ότι το συμπλήρωμα θα της κόψει το γάλα, το θήλαστρο θα προκαλέσει σύγχυση θηλών, η πιπίλα το ίδιο, καθώς και ότι το να αφήσει το μωρό πέντε λεπτά μόνο του  κι ας κλάψει για να πάει τουαλέτα ή να βγάλει το φαΐ από τη φωτιά θα προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη στο δέσιμο με το παιδί της κλπ, τι θα κάνει; Μήπως θα πει "δεν βαριέσαι, ας μην προσπαθήσω καν", αφού ούτως ή άλλως σύμφωνα με τα κοινώς παραδεχόμενα, το κλίμα από τους επαγγελματίες υγείας στο μαιευτήριο θα είναι αρνητικό;

 

Εγώ προσωπικά δεν ανήκω σε αυτήν την κατηγορία γιατί και ο άντρας μου είναι πρόθυμος για τις δουλειες και έχει χρόνο, και κανονική άδεια θα έχω, μόνο γιαγιάδες δεν έχουμε κοντά αλλά η αίσθηση ανεξαρτησίας που έχουμε από νέοι δεν θα μας επέτρεπε ούτως ή άλλως να βασιστούμε σε αυτές για μια μόνιμη βοήθεια. Και πάλι όμως, τώρα που περιμένω, διαβάζω, διαβάζω και με πιάνει μια απελπισία - μη μου πείτε ότι είναι ορμονικό, το είχα και πριν!

 

Θα μου πείτε τώρα, θα ρίσκαρα να μην τραφεί το μωρό μου όπως πρέπει για να ασχοληθώ με το σπίτι μου; Τώρα στο πρώτο παιδί, σίγουρα όχι. Κάνω όμως την προκλητική ερώτηση: πόσο πιστά ακολουθούμε οποιαδήποτε οδηγία, όχι μόνο θηλασμού, στο δεύτερο και το τρίτο παιδί, όταν το πρόγραμμα της οικογένειας τρέχει; Επειδή υποψιάζομαι ότι όλοι τότε χαλαρώνουν, όχι μόνο λόγω πείρας, αλλά και επειδή οι ανάγκες και των άλλων παιδιών δεν μπορούν να αγνοηθούν, μήπως τελικά υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι επιτυχίας;

 

Χωρίς να είναι δουλειά μου να λογοκρίνω, θα προτιμούσα οι απαντήσεις που θα πάρω να είναι βιώματα γονέων και όχι ψυχολογικές αναλύσεις για το αν είμαι control freak ή έχω ευάλωτη ψυχολογία λόγω εγκυμοσύνης!

[Niki81]

Ο λογος που διαβαζεις αυτές τις περιγραφες είναι γιατι πολύ απλα ...αν γράφαμε ποσο ευκολος είναι ο θηλασμος...τοτε μια μαμα με νεγεννητο που θα ετρωγε ολο το ζορι θα θεωρουσε ότι κατι κανει λαθος αυτή .κατι τετοιο θα την αποθαρρυνε όπως καταλαβαίνεις και θα την οδηγουσε να σταματησει το θηλασμο.οταν όμως κατανοησεις ότι ολες οι μαμαδες με νεογεννητο που θηλαζει το ιδιο πραγμα βιωνουν τοτε τουλάχιστον δεν αμφιβαλεις για τον εαυτο σου.Και ναι τους πρωτους 2 μηνες το μωρο θελει να θηλαζει ολη μερα και ολη νυχτα μη σου πω.Ναι θα αναγκαστείς να φας πανω από την κατσαρολα πολλες φορες.Αλλοτε με το ένα χερι θα κρατας το μωρο που θηλαζει και με το άλλο θα τρως ότι προλάβεις.Και ναι μακαρι να υπαρχει καποια βοηθεια...οποιαδήποτε βοηθεια για τη μανουλα τον πρωτο καιρο.Εγω βοηθεια δεν ειχα..ο αντρας μου δουλευε πολλες ωρες...η μαμα μου ζει μακρυα...ναι ηταν ζορι η αρχη αλλα μια χαρα τα καταφερα όπως πολλες αλλες.και ναι όταν το μωρο μου εκλαιγε κάθε τρεις και λιγο και ηθελε να θηλαζει με τις ωρες ηταν πολύ παρηγορητικο για μενα να διαβαζω πως αυτή είναι η συνηθης συμπεριφορά κάθε θηλαζοντος μωρου.

 

Τωρα το ότι μιλας για τη φιλη σου και υπονοεις ότι ο λογος που το μωρο μεχρι να χρονισει ηθελε αγκαλια ηταν ο θηλασμος...θα με κανει απλα να χαμογελασω.Ξερω πως μεσα σου αυτή τη στιγμη πιστευεις ότι το δικο σου το παιδι δε θα είναι ετσι.Οχι.Θα κοιμαται ολη τη νυχτα,θα εχει πρόγραμμα ,θα μαθει να καθεται στο ριλάξ και στο παρκο κι εσυ μια χαρα θα κανεις το μπανιο σου ...κι αν κλαψει και λιγακι δεν εγινε και τπτ.Ξερεις ποσες πιστεύαμε τα ιδια πριν γεννήσουμε?Ξερεις ποσες κριναμε άλλες μαμαδες και τις θεωρούσαμε υπερβολικες?Ερχεται μετα η πραγματικοτητα να σε συνεφερει...μην ανησυχεις.Παρεπιπτοντως μια παροιμια που λεει "9 μηνες στην κοιλια...9 μηνες αγκαλια" την εχεις ακουσει?Λες τυχαια ότι βγηκε?

[vicky86]

Δ ειναι ετσι ακριβως τα πραγματα

Αν λες για το ιδιο σημειο στο βιβλιο θηλασμου της παιδιατρου εγω διαβασα οτι αν προσφερεται καποιος να σε βοηθησει,δεξου.να σου κανουν μια δουλεια,ενα φαι,να κανεις μπανιο η να πας μια βολτα στο τετραγωνο.σιγουρα μπορεις να τα κανεις ολα αυτα κ χωρις τη βοηθεια γιαγιαδων.κ οχι αν θηλασεις χωρις τσαι,συμπληρωμα,πιπιλα,ρηλαξ,παρκο ,με ρουμινγκ ιν κ συνγκοιμηση,ζωρις αντληση δ εχεις απαραιτητα ενα παιδι 24ωρες στην αγκαλια μεχρι το χρονο

Κ οχι δ ειχα τις γιαγιαδες με βαρδια στο σπιτι

Δ τα ανελυσα ποτε τοσο πολυ τα πραγματα.διαβασα για το θηλασμο,δυσκολευτηκα στην αρχη ειδικα με το πρωτο,αλλα ολα μια χαρα.τα ειδα στην.πραγματικη τους διασταση 

Αλλα πρεπεινα ξερεις οτι το ενα μπουκαλι συμπληρωμα μπορει να οδηγησει σε αποθηλασμο.οτι με την πιπιλα μπορει το μωρο να χανει γευματα.το θηλαστρο δ προκαλει συγχηση,το μπιμπερο κ η πιπιλα μπορει.το θηλαστρο ειναι περιττο αν δ δουλευεις κ μπορει να δημιουργησει πρβλμ στην παραγωγη

Προσωπικα στο πρωτο παιδι για αλλο λογο ειχα πολυ βοηθεια το πρωτο διμηνο κ ημουν πολυ κουρασμενη γτ δ καναμε συνγκοιμηση.ηταν ενα παιδακι που κοιμοταν λιγες ωρες κ ναι δ ηθελε ουτε ρηλαξ ουτε παρκο.αλλα πολυ αγκαλια μεχρι 6μηνων.στο δευτερο φυσικα σκεφτομουν οτι θα ναι πιο δυσκολο να θηλαζω νεογεννητο κ να εχω κ ενα νηπιο δυο χρονων,με το ενδεχομενο να κανω ταντεμ,αλλα απο την αλλη σκεφτομουν θηλαζω δυο χρονια θα τα καταφερω.κ ναι ο μικρος χρειαστηκε να κλαψει μερικες φορες πιο πολυ απο τη αδερφη του.εκτος να παω τουαλετα ειχε κ τη μεγαλη με παμπερς κ μετα με εκπαιδευση χωρις πανα.αλλα του αρεζε το ρηλαξ

Γενικα συμβουλες θηλασμου δ ακουσα σε κανενα παιδι.οτι διαβασα κ οτι μου ελεγε το ενστικτο μου

Πολυ βοηθητικο ειναι ενα μαρσιπος babywearing για να εχεις ελευθερα χερια να φας,τις ατελειωτες ωρες θηλασμου,να θηλαζεις κ παραλληλα να παιζεις με το μεγαλο η να το διαβαζεις η να ειστε στις κουνιες

[Lenia16]

Θα σου απαντήσω με κάθε ειλικρίνεια όσον αφορά τη δική μου αλήθεια. Θηλάζω 10 μήνες και χωρίς να λέω ότι με ενοχλεί δεν είναι αυτό που επιθυμούσα. Το μωρό μου έπιασε το στήθος με απίστευτη ευκολία απτό πρώτο λεπτό της ζωής του γεγονός που υποσυνείδητα με εκανε να θέλω να θηλάσω πάση θυσία αφού έβλεπα ότι το μωρό το ήθελε κ το ήξερε, πάρα τις κομμένες θηλες, τον απιστευτο πόνο, τον ίκτερο κ όλα τα παρελκόμενα των πρώτων δύσκολων ημερών. Κάθε μέρα έλεγα μια βδομάδα ακόμα κ τελικά έφτασα εδώ που έφτασα καθώς η μικρή μου όπως, από ότι φαίνεται -παρά τα λεγόμενα των γκουρού που λες κ εσύ- τα περισσότερα θηλαζοντα, εμφάνισε αλλεργία στην πρωτεΐνη του αγελαδινου γάλακτος και φυσικά δεν έπινε το ειδικό γάλα που είναι γεγονός ότι μυρίζει πολύ άσχημα. Αν η μαμά δεν έχει την πολυτέλεια που αναφέρεις, θεωρώ σχεδόν αδύνατο να μπορέσει να ανταπεξέλθει στην καθημερινότητα και σωματικά κ ψυχολογικά αν θηλάζει αποκλειστικά. Το μωρό κολλάει τόσο πολύ με τη μαμά που είναι σχεδόν αδύνατο να μην κάνεις όλα αυτά που λες ότι σε τρομαξαν. Βεβαια, για να μην παρεξηγηθω, οποιοδήποτε βρεφος κολλάει με τη μαμά ακόμη κ αυτά που πίνουν ξένο γάλα απλά σε αυτά που θηλάζουν δεν μπορει κανείς άλλος να ικανοποιήσει τις ανάγκες του. Και αυτό γίνεται συνήθεια που σε ακολουθεί και μετά -και λογικο ειναι, αφού το μικρούλι δεν έχει γνωρίσει κάτι άλλο. Η μικρή μου πήρε πιπίλα στις 50 μέρες κ δεν πάθαμε τπτ. Όταν χρειαζοταν επινε το αντλημενο γάλα μου απτό μπιμπερο χωρίς κανένα προβλημα συγχισης θηλών. Όλα αυτά τα θεωρώ υπερβολές, προσωπική μου άποψη. Απλά στο πρώτο παιδί είσαι τόσο μπερδεμένη και συγχισμενη που χάνεσαι στη μετάφραση. Εγώ προσωπικα, αν αξιωθω κάποια στιγμή να κάνω δεύτερο, θα κάνω μικτή διατροφή και όσο πάει. Δεν είμαι κατά του θηλασμου, είναι ότι καλύτερο μπορείς να προσφέρεις στο παιδί σου, απλά αν δεν μπορείς δε χάλασε ο κόσμος.

Υ.Γ.1 Ναι ο θηλασμός είναι δύσκολος.

Υ.Γ.2 Εννοείται ότι ξυπνάμε ακόμα 3 - 10 φορές τη νύχτα.

[Arnaki82]

Αγαπητή έσπερος ως μαμα δυο κορίτσιων 3 ετων και 6 μηνων , σου λεω ότι σίγουρα υπάρχουν και άλλοι δρόμοι επιτυχίας και θα τους βρειτε όταν έρθει η ώρα με το μωράκι σας ! Όσα έχεις διαβάσει για δυσκολίες μπορεί να σε φοβίζουν λίγο αλλά είναι καλύτερο από το να έχεις άγνοια των δυσκολιών και να βρεθείς ξαφνικά να απορείς πως δεν είχες προσέξει νωρίτερα ότι το να μεγαλώνεις παιδιά σημαίνει ξενύχτι , μαραθώνιος θηλασμού (στην αρχή τουλάχιστον ) , κλάματα κτλ! Πίστεψέ με πολλά από αυτά που πιστεύεις τώρα , αυτά που μπορεί να κοροϊδεύεις ή να κατακρίνεις πχ το συγγενικό σου πρόσωπο που αναφέρεις μπορεί τελικά να βρεθείς να τα κάνεις! Εγώ σίγουρα το έπαθα! Το παιδάκι σου θα σας αλλάξει και θα σας καθοδηγήσει σε αυτό το μοναδικό ταξίδι!μην αγχώνεσαι ,απλά απόλαυσε το γιατί θα δεις περνάει γρήγορα και το μωράκι θα γίνει παιδάκι! Και όταν με το καλό θα κάνεις και το δεύτερο ετοιμάσου , πάλι θα αλλάξεις απόψεις για πολλά αλλά θα έχεις οδηγό και την εμπειρία σου και θα είναι ακόμα πιο μαγικό το ταξίδι! Με το καλό!

[Vasilo]

Όλη αυτή η υπερβολή που περιγράφεις είναι αληθινή. Όλα αυτά τα σοκαριστικά πράγματα συμβαίνουν, όμως είναι τελείως διαφορετικά να τα βλέπεις στη φίλη σου από το να τα ζεις. Ξεχνάς ένα σημαντικό πράγμα που λέγεται "φύση", είσαι γεννημένη για να το ζήσεις αυτό κ έτσι τα καταφέρνεις όλα χωρίς να καταλάβεις το πως. 

Επίσης δε σημαίνει πως αν δε θηλάζεις δε θα τα περάσεις όλα αυτά, κάθε παιδί είναι διαφορετικό κ όλο αυτό το σοκ που λες αφορά τη μητρότητα κι όχι μόνο το θηλασμό. 

Εγώ ρηλαξ δε χρησιμοποίησα γιατί η παιδίατρος μας ειπε να μην πάρουμε. Περάσαμε πολλούς μήνες αγκαλιά και για πολλούς μήνες κοιμόταν μονο πάνω μου.

Μέρα με τη μέρα όμως γίνεται πιο ανεξάρτητο το μωρό.

Εξαρτάται τι είναι η επιτυχία για σένα.

Δεν μπορεις να τα χεις όλα όμως μπορείς να κατακτήσεις πολλά περισσότερα απ'όσα φαντάζεσαι τώρα, σε όλους τους τομείς.

[Έσπερος]

Υπάρχει διαφορά μεταξύ του να λες ότι είναι δύσκολος και του να βγάζεις μια λίστα κινδύνων που απαγορεύσεων. Αυτά λέω ότι μπορεί να αποθαρρύνουν οικογένειες που για διαφόρους λόγους (πιστεύουν ότι) δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν. Δεν είπα ότι δεν θέλω να ξέρω ότι το νεογέννητο μπορεί να θηλάζει το μισό 24ωρο ή ότι υπάρχουν περίοδοι μαραθώνιου θηλασμού. Αυτό είναι πληροφόρηση - και ο κάθε νοήμων άνθρωπος ξέρει ότι παιδί σημαίνει κλάμα, ξενύχτι και στέρηση αρκετών πραγμσ´των στην αρχή. Το "δεν θα προλαβαίνεις να πας για κατούρημα γιατί αν το αφήσεις κάτω για 2 λεπτά θα κλάψει" δεν είναι πληροφόρηση, είναι κινδυνολογία - αλλά εκτός θέματος. Για να μείνω στο θέμα, έστω ότι μια οικογένεια έχει να κάνει οδικό ταξίδι από το μαιευτήριο στην πόλη όπου μένει. Έχει ήδη το πρόβλημα ότι το νεογέννητο δεν πρέπει να μείνει πολλή ώρα στο καθισματάκι. Έχει την έγνοια του αλλάγματος. Η μάνα ίσως ακόμα έχει ενοχλήσεις από ράμματα κλπ. Έχει και την έγνοια του φαγητού που είναι το μόνο εύκολο να λυθεί με αντλημένο γάλα. Και τους βάζεις στο μυαλό την ιδέα ότι το θήλαστρο μπορεί να βλάψει την παραγωγή ή το μπιμπερό να προκσλέσει σύγχυση θηλών. Τι θα κάνει αυτή η οικογένεια; Θα θηλάσουν το μωρό αγκαλιά εκτός ειδικού καθίσματος με ό, τι κίνδυνο αυτό συνεπάγεται; Θα βγάλει η μαμσ´ τη ζώνη για να σκύψει πάνω από το μωρό με ό, τι κίνδυνο συνεπάγεται; Θα το θηλάςει στην άκρη του δρόμου; Αν της έχουν πιπιλίσει το κεφάλι, μήπως τελικά θα βρεθεί ανάμεσα στο να κάνει μια επικίνδυνη επιλογή ή να σιχτιρίσει και να δώσει εξ αρχής φόρμουλα, αφού θα την έχουν πείσει ότι έτσι κι αλλιώς σ' αυτήν ο θηλασμός θα αποτύχει; 

[ΑΡΓΚ]

4 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Με πλήρη επίγνωση ότι αγγίζω θέμα που καίει, τολμώ να κάνω μια καθαρά προσωπική παρατήρηση, που αναρωτιέμαι αν έχει προβληματίσει και άλλες κοπέλες. 

 

Ούσα ενημερωμένη, όποιος ο οποιοσδήποτε εγγράμματος νέος άνθρωπος στις δυτικές κοινωνίες, για τα οφέλη του θηλασμού, δεν είχα προβληματιστεί για τη διαδικασία πριν μείνω έγκυος, μέχρι που βίωσα από κοντα την περίπτωση συγγενικού προσώπου που θήλασε με όλα τα "προβλεπόμενα" επακόλουθα: rooming in, co-bedding, διαρκής αγκαλιά, χωρίς πιπίλα, χωρίς σταγόνα χαμομηλιού, χωρίς καν άντληςη, και κατ´ επέκταςη παιδί που μέχρι να περπατήσει δεν έκανε δευτερόλεπτο εκτός αγκαλιάς ( δεν συζητώ για ριλάξ ή πάρκο) και φυσικά μία από τις δυο γιαγιάδες να κατοικοεδρεύει στο σπίτι γιατί η θηλάζουσα δεν πήγαινε ούτε τουαλέτα κατά τα λεγόμενά τους. Εννοείται το σοκ μου ήταν τεράστιο αλλά διάβασα αρκετά για να μην πέσω αμέσως μα κακολογήσω ότι η κοπέλα ήταν υπερβολική. Το σοκ συνεχίστηκε όταν είδα ότι αυτά είναι το ευαγγέλιο του κάθε ειδικού. 

Η απορία μου είναι: δεν υπάρχει ο κίνδυνος πολλές κοπέλες να αποθαρρυνθούν από αυτές τις μαξιμαλιστικές οδηγίες; Είναι άλλο να λες ότι ο θηλασμός του νεογέννητου δεν έχει πρόγραμμα και διαρκεί πολλές ώρες, άλλο ότι αν δεν προλαβαίνεις να φας τρώγε στα κλεφτά πάνω από την κατσαρόλα ή ζήτα να σε ταΐσουν στο στόμα, και ζήτα από κάποιον να σου μαγειρεύει και να σου κάνει τις διυλειές (ναι, αυτά τα έχω διαβάσει σε μπλογκ που ανασημοσίευε κείμενο της γνωστής παιδιάτρου)...

 

Αλήθεια δεν υπολογίζει κανένας ότι μια κοπέλα που οι οικογενειακές τις συνθήκες δεν της επιτρέπουν να έχει τέτοια βοήθεια θα απελπιστεί και θα είναι βέβαιη ότι δεν θα τα καταφέρει; Αν δηλαδή ο άντρας της δουλεύει πολλές ή ακατάστατες ώρες, αν δεν μπορούν να βοηθήσουν οι γιαγιάδες, αν η ίδια η κοπέλα πρέπει να γυρίσει στη δουλειά της, τι θα γίνει; Αν διαβάζει διαρκώς εκ των προτέρων ότι το συμπλήρωμα θα της κόψει το γάλα, το θήλαστρο θα προκαλέσει σύγχυση θηλών, η πιπίλα το ίδιο, καθώς και ότι το να αφήσει το μωρό πέντε λεπτά μόνο του  κι ας κλάψει για να πάει τουαλέτα ή να βγάλει το φαΐ από τη φωτιά θα προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη στο δέσιμο με το παιδί της κλπ, τι θα κάνει; Μήπως θα πει "δεν βαριέσαι, ας μην προσπαθήσω καν", αφού ούτως ή άλλως σύμφωνα με τα κοινώς παραδεχόμενα, το κλίμα από τους επαγγελματίες υγείας στο μαιευτήριο θα είναι αρνητικό;

 

Εγώ προσωπικά δεν ανήκω σε αυτήν την κατηγορία γιατί και ο άντρας μου είναι πρόθυμος για τις δουλειες και έχει χρόνο, και κανονική άδεια θα έχω, μόνο γιαγιάδες δεν έχουμε κοντά αλλά η αίσθηση ανεξαρτησίας που έχουμε από νέοι δεν θα μας επέτρεπε ούτως ή άλλως να βασιστούμε σε αυτές για μια μόνιμη βοήθεια. Και πάλι όμως, τώρα που περιμένω, διαβάζω, διαβάζω και με πιάνει μια απελπισία - μη μου πείτε ότι είναι ορμονικό, το είχα και πριν!

 

Θα μου πείτε τώρα, θα ρίσκαρα να μην τραφεί το μωρό μου όπως πρέπει για να ασχοληθώ με το σπίτι μου; Τώρα στο πρώτο παιδί, σίγουρα όχι. Κάνω όμως την προκλητική ερώτηση: πόσο πιστά ακολουθούμε οποιαδήποτε οδηγία, όχι μόνο θηλασμού, στο δεύτερο και το τρίτο παιδί, όταν το πρόγραμμα της οικογένειας τρέχει; Επειδή υποψιάζομαι ότι όλοι τότε χαλαρώνουν, όχι μόνο λόγω πείρας, αλλά και επειδή οι ανάγκες και των άλλων παιδιών δεν μπορούν να αγνοηθούν, μήπως τελικά υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι επιτυχίας;

 

Χωρίς να είναι δουλειά μου να λογοκρίνω, θα προτιμούσα οι απαντήσεις που θα πάρω να είναι βιώματα γονέων και όχι ψυχολογικές αναλύσεις για το αν είμαι control freak ή έχω ευάλωτη ψυχολογία λόγω εγκυμοσύνης!

 

Εχω αποτύχει να θηλάσω (μόνο 3 μήνες) το πρώτο μου παιδί, έχω θηλάσει κοντά 2 χρόνια καθένα από τα επόμενα. Επαιξε το ρόλο του και ότι δεν ήμουν όσο πρέπει ενημερωμένη ίσως, κυρίως έπαιξαν το ρόλο τους αντικειμενικά προβλήματα (όπως ότι το μωρό έκατσε πάνω από μήνα στην ετνατική, χωρίς προφανώς να μπορεί να θηλάσει) αλλά σίγουρα δεν έπαιξε κανένα ρόλο η βοήθεια που είχα. Στο κάτω κάτω, μετά το πρώτο παιδί, είχα και άλλα να φροντίσω και ούτε γιαγιάδες ούτε "υπηρέτες" στο σπίτι.

Η δική μου εμπειρία λοιπόν είναι ότι μερικά πράγματα από όσα διαβάζεις είναι αντικειμενικά: το μωρό τρώει πολλές φορές, μέρα νύχτα ασφαλώς, δεν κοιτάς ρολόι, υπάρχουν μαραθώνιοι θηλασμοί, κλπ κλπ και αντικειμενικά τις πρώτες βδομάδες καμία λεχώνα (θηλάζουσα ή μη) δεν είναι σε θέση να φροντίζει το μωρό της, να μαγειρεύει γεύματα 3 πιάτων,να κρατά το σπίτι στην εντέλεια και μετά να βγάζει φωτογραφίες με άψογο μακιγιάζ . Και καμία λεχώνα δεν την έβλαψε λίγη βοήθεια.

Αλλά ο θηλασμός είναι κάτι φυσικό, που κάνουν οι άνθρωποι πολλές χιλιάδες χρόνια τώρα. Δεν είναι λόγος για παράσημο. Δεν απαιτει παράλογες θυσίες. Πολλά από όσα γράφονται έχουν σαφώς μία δόση μελοδράματος και υπερβολής, είτε στα πλαίσια του "κανείς δε γέννησε παιδί, μόνο η Μαριώ το Γιάννη" είτε και σε μία προσπάθεια να τονιστούν παρεξηγήσεις που πολλές μέλλουσες μαμάδες έχουν (π.χ. ότι θα ταϊζουν το νεογέννητο με πρόγραμμα ή ότι το γεύμα θα κρατάει 5 λεπτά). Και από εκεί και πέρα, ανακατεύονται με το θέμα και φιλοσοφίες μεγαλώματος παιδιού: μπορεί να ακούσεις ότι το μωρό δεν το αφήνουμε π.χ. κάτω ποτέ, και πάμε αγκαλιά στην τουαλέτα ή το άλλο άκρο, ότι το αφήνουμε να πλαντάζει για να μάθει ποιος είναι το αφεντικό. Αυτό δεν έχει να κάνει με το πώς δουλεύει ο θηλασμός, αλλά όταν μιλάμε για νέες μαμάδες, όλα ανακατεύονται και ξεκινάς να μιλάς για το πώς θα αυξήσεις το γάλα σου και καταλήγεις να ακούς κήρυγμα για τα οφέλη της γλυκοπατάτας έναντι της κοινής πατάτας στην παιδική διατροφή

Από εκεί και πέρα από όσα ανέφερες, μερικά είναι όντως απόλυτα: Ναι συμπληρωμα και θηλασμός νεογέννητου ΔΕΝ γίνονται (εκτός να θες να παριστάνεις ότι θηλάζεις και να αποθηλάσεις στο δίμηνο το πολύ), και πιπίλες και θηλάζοντα νεογέννητα σπάνια συνδυάζονται, εκτός αν σου αρέσει να πονάς όταν το μωρό πιάνει λάθος το στήθος. Τα υπόλοιπα είναι θέμα φιλοσοφίας ανατροφής, δεν έχουν σχέση με το τι θα τρώει το παιδί.

Οσο για το τι κάνεις με πολλά παιδια: ζητάς βοήθεια. Οχι για να σε ταϊζουν ή να σου μαγειρεύουν, αυτά γενικά βολεύονται. Αλλά για να προσέχει κάποιος (ο μπαμπας προφανώς, αλλά αν δεν υπάρχει ή ταξιδεύει κλπ εκεί έχεις ανάγκη άλλης βοήθειας) τα μεγαλύτερα κάποιες ώρες να κλείσεις λίγο τα μάτια σου. Γιατί θηλάζοντας ή μη, τους πρώτους 2-3 μήνες θα κοιμάσαι σπαστά 2ωρα και κάποια στιγμή μέσα στη μέρα που τα μεγάλα θα είναι φουλ στην ενέργεια, θα είσαι κλαταρισμένη και θα θες να ξαπλώσεις όταν κοιμάται το μωρό, να κερδίσεις άλλη μία ώρα.

 

[vicky86]

Επισης αναφερονται αυτες οι "δυσκολιες" γιατι για τον θηλασμο υπαρχει παραπληροφορηση η αγνοια.οποτε ναι μια μαμα νεογεννητου θα πρεπει να ξερει οτι δ θηλαζεις ανα τριωρο 10'απο το ενα κ 10' απο το αλλο.οτι υπαρχουν οι μαραθωνιοι θηλασμου.η να διαπιστωσει οτι υπαρχουν κ αλλα μωρα που  κοιμουνται μονο πανω στη μαμα.αλλα κ για ολα υπαρχουν νεες οδηγιες.πχ για το ρηλαξ.η τις περπατουρες.οταν μεγαλωσαμε εμεις μας παρατουσαν σε ενα παρκο κ αυτο ηταν.πλεον αλλαζει η νοοτροπια

Επισης με τα προβληματα που λεει η καθε μια θα βοηθηθεις.εγω πχ θηλασα το πρωτο γτ διαβασα πραγματικα ολα τα θεματα στο φορουμ για το θηλασμο,ειδικα τα προβληματα,αλλα κ ενα βιβλιο για το θηλασμο.ετσι ουτε οι επιπεδες θηλες,ουτε η καντιντιαση,ουτε το αυπνο μωρακι μου,ουτε οτι κοιμοταν μονο μαζι μου,ουτε τα πρβλμτ με την προσληψη βαρους,η με τον ικτερο με εκαναν να το βαλω κατω.με βαση αυτα που ζουμε λεμε μια φιλιλη συμβουλη.η εμπειρια μου πχ στο δευτερο που ολα ηταν πολυ πιο ευκολα σε τι θα βοηθησει μια αλλη μαμα που δυσκολευεται;να μου πει μπραβο τα καταφερες;

[xarouli]

Αγαπητη Εσπερος, μου δινεις την ευκαιρια να πω κι εγω τη δικη μου αληθεια για το θεμα του θηλασμου. Ειμαι μια απο τις περιπτωσεις που ειχαν αποφασισει οτι δεν παιζει να κανουν τοσα πραγματα- ή οτι δεν θα τα καταφερω να θηλασω. Ειναι τοσο πολλες οι προυποθεσεις που το καθιστα απαγορευτικο

Γεννησα μετα απο μια 12ωρη αναμονη πονων κ μηδεν διαστολης με καισαρικη και ολικη ναρκωση. Σε ολα τα site γραφουν οτι αυτο ειναι καταστροφικο. Κατευθειαν ο μπεμπης μου ηπιε ωραιοτατο νεστλε. 2ο αρνητικο. Την πρωτη μερα δε θηλασε καθολου. Αρα; συμφωνα με οσα ειχα διαβασει- δε θα θηλαζα. Ηταν ομως οι συγκυριες, ηταν και ο μπεμπης που ειναι λιχουδης και ακορεστος...Μολις γκρινιαζε, οι μαιες συνιστουσαν φαγητο, αλλαγμα, στηθος. Ο τυπος επινε το γαλα του- πανω απο 60 ml κ μετα θηλαζε κανονικοτατα. Εγω νομιζα οτι απλα πιπιλαει. Απλα καποια στιγμη, επειδη σκεφτηκα πρωτα να θηλαζω κ μετα να δινω φορμουλα, την αρνηθηκε. Ουτε συγχυση θηλων ουτε τπτ. Και πιπιλα πηρε, και απο μπουκαλι επινε, το στηθος ομως τοξεχωριζε και το επιζητουσε κανονικα.

Επομενο επιπεδο: οι οδηγιες για τη διατροφη...Μεσα στη μαστουρα μου, δεν ειχα καν σκεφτει οτι πρεπει να προσεχω τι τρωω. Οποτε τη δευτερη μερα ηπια πολυ γαλα, εφαγα αυγο και πολλες πολλες σοκολατες με πολλους ξηρους καρπους...Υποτιθεται οτι ολα αυτα ειναι εν δυναμει αλλεργιογονα. Πηρα και τα mesulid μου γιατι πονουσα. Οταν γυρισα σπιτι κ τα ειπα στην παιδιατρο- συμβουλο θηλασμου, γουρλωσε τα ματια. Το ξετιναξα το παιδακι ( αν κ δεν εμφανισε τπτ). Εννοειται μετα ετρωγα οτι ηθελα και ευτυχως εγινε ετσι, γιατι αλλιως παλι θα ειχα τρελαθει.

Τωρα τα υπολοιπα...ειναι σχετικα αληθεια. Θελεις οντως βοηθεια. Αλλα αν εισαι γερη και δυνατη, οκ, δεν ειναι κατι τραγικο. Η γιαγια μου θηλασε 6 παιδια (για 1 χρονο το καθενα) συν 2 ξενα (τοτε δεν ειχαν φορμουλα κ οσα δεν ειχα μαμα...ή δεν ειχε γαλα η μαμα τους, τα θηλαζε η "ολλανδεζα" του χωριου). Πιστευεις οτι εκανε ολα αυτα;;;Αφου πηγαινε στο χωραφι. Απλα τοτε δεν ηταν ψυχωτικες οι γυναικες, ηταν θεμα επιβιωσης, ουτε ρολοι ειχαν ουτε τπτ.

Και να το πω αναποδα. Νομιζω οτι το μπουκαλι ειναι πιο δυσκολο...Σκεψου: ξυπναει, κλαιει, σηκωνεσαι μες στη μαυρη νυστα, πλενεις, αποστειρωνεις, βραζεις νερο, ετοιμαζεις γαλα, (ακομη κι αν τα εχεις ετοιμα, μεχρι να το κανεις εχει πλανταξει στο κλαμμα), περιμενεις να το πιει, περιμενεις να ρευτει, παει ο υπνος. Ενω με το στηθος; Κλαιει, βγαζεις στηθος, τελος, κοιμοσαστε μαζι.

Για να μη μακρηγορησω αλλο...μπορει εγω να ημουν μια εξαιρεση. Δυσκολα περασα, αλλα για αλλους λογους (καισαρικη, δυο αποστηματα, μυκητιαση θηλης συν μαστιτιδα), αλλα ολες αυτες οι λεπτομερειες αποπροσανατολιζουν τελικα τη μητερα απο το να αφουγκραζεται το παιδακι της.

Βεβαια, μαμα που γυριζει στη δουλεια πριν το 3μηνο, ειναι πολυ πολυ επιπονο κατα τη γνωμη μου.

Τα ειπα λιγο μπερδεμενα, αλλα δεν πειραζει

[vicky86]

Δ υπαρχουν τοσες προυποθεσεις για να θηλασεις.εμεις βαζουμε δυσκολιες που δ υπαρχουν.η καισαρικη δ ειναι αντενδειξη για το θηλασμο.σιγουρα οσο πιο γρηγορα γινει η πρωτη επαφη τοσο το καλυτερο.τις πρωτες μερες το συμπληρωμα κ η πιπιλα ειναι πιο ευκολο να κοπει,το μωρο δ εχει συνηθισει κ θυμαται να θηλαζει.ειναι ενστικτο που εχουν απο πριν γεννηθουν.οσο για τη διατροφη αν κτ δ πειραζει το μωρο δ το κοβεις προληπτικα.λες κ ψαχνουμε τοσο τι ταιζουν την αγελαδα.για τα φαρμακα τα περισσοτερα ειναι συμβατα,κ αν καποιο δ ειναι υπαρχουν εναλλακτικες για τα περισσοτερα

[poulxeria]

Σχετικά με το δεύτερο παιδί που ρωτάς, έχω μια θεωρία (τουλάχιστον στην περίπτωση τη δική μου αυτό ίσχυσε σε πρώτη φάση) ότι από ένα σημείο και μετά, στο πρώτο παιδί πολλούς θηλασμούς τους "προκαλούμε" εμείς. Στο δεύτερο παιδί που απλώς δεν υπάρχει αυτή η πολυτέλεια, αυτομάτως περιορίζονται. Που σημαίνει βέβαια ότι και στο πρώτο παιδί, οι θηλασμοί θα μπορούσαν να είναι κάλλιστα λιγότεροι ή μικρότερης διάρκειας (vs ατελείωτο πιπίλισμα). Δεν αναφέρομαι στο σύστημα "θηλασμός με το ρολόι", που πιστεύω ότι είναι επιζήμιο, αλλά στη λογική μιας μαμάς που θηλάζει το πρωτο της παιδί, ότι η απάντηση σε κάθε κλάμα και η λύση σε κάθε πρόβλημα είναι και θα πρέπει να είναι το στήθος.

 

Τώρα αν θέλεις να θηλάσεις χωρίς συμπλήρωμα, θα πρέπει όντως να γνωρίζεις ότι για 2-3 μήνες ο θηλασμός θα αποσχολεί μεγάλο, μάλλον το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας σου. Θα πρέπει να το γνωρίζεις αυτό διότι θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένη, διαφορετικά θα νομίσεις ότι κάτι δεν πάει καλά, δεν μπορεί το μωρό σου να τρώει όλη μέρα τη στιγμή που το μωρό της φίλης σου πίνει απ'το μπιμπερό κάθε χ ώρες? Κι εκεί μπορεί να γίνουν λάθη.

 

Από κει και μετά, τα υπόλοιπα, τα πρακτικά, τα της καθημερινότητας θα τα βρεις εσύ. Μπορεί καταλήξεις να κάνεις ακριβώς αυτά που δε θα ήθελες να κάνεις και να κοιμάσαι μαζί με το παιδί για 3 χρόνια, μπορεί να το βάλεις στην κούνια του και να πηγαινοέρχεσαι τη νύχτα, μπορεί και το παιδάκι σου να μη σε προβληματίσει καθόλου: να μπει απ'το 2ο μήνα μόνο του σε πρόγραμμα ή να κοιμάται εύκολα όπου το αφήσεις κτλ. Καλή η θεωρία για να γνωρίζεις τι πρέπει να αποφύγεις (είναι αλήθεια ότι δίδονται λανθασμένες οδηγίες από πολλους επαγγελματίες υγείας, διαφορετικά πολύ περισσότερες γυναίκες θα θήλαζαν έστω ένα εξάμηνο), αλλά θα πρέπει να λειτουργείς και βάσει του τι μπορείς να υποστηρίξεις, αν κάτι σου φαίνεται ότι είναι τελείως έξω από σένα, πχ η συγκοίμηση, τότε μην το κάνεις. Απλώς τους πρώτους μήνες ειδικά, η συγκοίμηση ίσως δεις ότι είναι μονόδρομος.

 

Γενικώς καλό είναι να διαβάζεις και να ενημερώνεσαι, αλλά να θυμάσαι πάντα ποιά είσαι εσύ και ποιά είναι η οικογένειά σου. Και να ξέρεις πως μπορείς κάποια πράγματα να τα φέρεις και λίγο στα δικά σου μέτρα, εφόσον γνωρίζεις τι και πότε πρέπει να το κάνεις (βασικό), και άρα για να απαντήσω και στο ερώτημα, ναι, υπάρχουν και άλλοι δρόμοι "επιτυχίας", όπως καταλαβαίνω ότι εννοείς την επιτυχία. Για την ιστορία η κόρη μου τώρα αποθηλάζει σιγά σιγά, μόνη της, και τη βάλαμε σε πρόγραμμα λίγο πριν τους 5 μήνες, πράγμα εξωπραγματικό σύμφωνα με κάποιους "ειδικούς", διότι κανονικά η κατάληξη θα ήταν η ελλιπής πρόσληψη βάρους ή/και ο αποθηλασμός. Στο δωμάτιό της μπήκε 2 μήνες μετά (κοντά 7 μηνών), χωρίς κανένα θέμα και η αλλαγή συνέπεσε με διακοπή του νυχτερινού θηλασμού. Έχω να θηλάσω νύχτα 2 χρόνια, με κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις στο ενδιάμεσο. Πώς? Ε, κάποια από αυτά που αναφέρεις ότι διάβασες τα εφάρμοσα, άλλα όχι.

 

[Josephine]

Θα καταθέσω κι εγώ την εμπειρία μου, αν και εν πολλοίς καλύφθηκα από τις εμπειρίες των κοριτσιών. Προτού γεννήσω ήμουν αποφασισμένη να θηλάσω αποκλειστικά μέχρι να το κόψει ο μπέμπης μου φυσικά και είχα ξεκοκαλίσει και το βιβλίο της πατσούρου και παρακολουθήσει ένα σωρό σεμινάρια και συναντήσεις της La Leche. Με βοήθησε απίστευτα το ότι γνώριζα τα συμπτώματα και τα σημάδια διαφόρων προβλημάτων, τις ατέλειωτες δυσκολίες που περιέγραφε, τη βοήθεια που από πριν εξασφάλισα, τα τηλέφωνα συμβούλων θηλασμού που χάρη στην κρίσιμη βοήθεια δύο από αυτών τελικά συνέχισα να θηλάζω. Και να έχω βρει και σωστή παιδίατρο-σύμβουλο, την οποία έχω μέχρι σήμερα χωρίς να έχω ακούσει ποτέ "κοτσάνα" για το παιδί σε όλα τα ζητήματα, ιατρικά και μη. Μεγάλη ξεγνοιασιά αυτό.

Τελικά, όντως μας ήρθαν δύσκολα, κάτι που ήταν δεδομένο σε όλες τις ιστορίες θηλασμού άλλων μαμάδων που διάβασα και γι' αυτό και θεωρώ και την περίπτωσή μου μέσο όρο. Η ενημέρωση που είχα κάνει στον περίγυρό μας, στο σύζυγο και στις γιαγιάδες δηλαδή, με βοήθησε να αντέξω τις αϋπνίες και τον πόνο και με στήριζαν να συνεχίσω εκεί που -δεν το κρύβω- εγώ πολλές φορές λύγιζα, π.χ. στον πόνο της μαστίτιδας, στα ξενύχτια του θήλαστρου κατά τη μαστίτιδα κ.λπ. Τελικά το πιο εύκολο ήταν ο απλός θηλασμός από το στήθος. Επίσης, άντεξε όλος ο περίγυρος το γεγονός ότι το πρώτο τους εγγονάκι και ανιψάκι δεν έβαζε βάρος όλο τον πρώτο μήνα και ποτέ δεν δώσαμε συμπλήρωμα, αλλά μόνο μητρικό συμπλήρωμα. Όλα αυτά βοήθησαν να θηλάσω αποκλειστικά ένα χρόνο και πραγματικά αν κάτι από αυτά δεν είχα διαβάσει από πριν σίγουρα θα τα είχα παρατήσει. Επομένως, όπως είπαν και τα κορίτσια παραπάνω, γι' αυτό ενημερώνεσαι, γι' αυτό παρακολουθείς την εμπειρία της φίλης σου, γι' αυτό διαβάζεις, όχι γιατί θα σου τύχουν όλα μαζί αυτά, αλλά γιατί όσα σου τύχουν θα ξέρεις ότι είναι απολύτως φυσικό που έτυχαν και κανείς δεν θα μπορεί να σε πείσει για το αντίθετο.

 

Στο διά ταύτα τώρα, το μωρό μου στους 3 μήνες πήρε πιπίλα, έμαθε να πίνει και από μπιμπερό για 3-4 νύχτες που του έδωσα μητρικό στο μπουκάλι για να κοιμηθώ -ναι, γίνεται κι αυτό- κι όλα αυτά γιατί ήξερα ότι δεν πρέπει να γίνει κανόνας γιατί υπονομεύει τον θηλασμό επειδή είχα διαβάσει και είχα γύρω μου ενημερωμένους συμβούλους, αλλά ακριβώς επειδή είχα όλους αυτούς ήξερα και ότι οι εξαιρέσεις και οι μεμονωμένες περιπτώσεις δεν προκαλούν σύγχυση, δεν δημιουργούν κανόνες και συνήθειες. Συγκεκριμένα η παιδίατρος-σύμβουλος μου έλεγε "το μωρό σου μπορεί να μάθει και να ξεμάθει να πίνει με πολλούς τρόπους, εμπιστεύσου το" για τις στιγμές που χρειαστήκαμε μπιμπερό. Θέλω να πω ότι όταν γνωρίζεις κάτι καλά δεν παθαίνεις και υστερία με το να ακολουθείς τυφλά ορισμένους κανόνες χωρίς κρίση. Αποφεύγεις πιπίλες, μπιμπερό τους πρώτους 3 μήνες, μετά όμως και θα βγεις ένα βράδυ και ό,τι θες στο πλαίσιο του λογικού θα κάνεις για να πάρεις μια ανάσα και θα ξέρεις μετά τι να κάνεις για να αντισταθμίσεις αυτές τις βραδιές και να μη μειωθεί το γάλα.

Τέλος, ο γιος μου θήλαζε 3λεπτο και χόρταινε και για πιπίλισμα δεν ήθελε στήθος (γιατί είχε πιπίλα, που δεν ήταν η ιδανική λύση θεωρητικά, ήταν όμως ιδανική για εμένα και την οικογένειά μου), κοιμόταν στην κούνια του, αποθήλασε ομαλά μέσα σε 4 ολόκληρους μήνες και πολύ σταδιακά όταν έγινε ενός έτους, όταν εγώ είχα πια κουραστεί και είπα ότι θα το δρομολογήσω (και δεν αποθήλασε φυσικά, όπως σχεδίαζα, γιατί είδα ότι οι αντοχές μου δεν μου έφταναν). Και όλη αυτή η ψυχραιμία που διατήρησα πιστεύω στον πρώτο μου γιο και το γεγονός πως όταν κουράστηκα σταμάτησα μου δίνει και το κουράγιο να το επαναλάβω στον δεύτερο γιο, επειδή το θέλω, επειδή ξέρω ότι είναι το καλύτερο και χωρίς να αγχώνομαι για το πόσο θα κρατήσει. Θα κρατήσει όσο μας το επιτρέψουν οι συνθήκες της οικογένειάς μας.

 

Α, και για την ιστορία δεν χρειάστηκε ποτέ να κοιμηθεί στην αγκαλιά μου, κοιμόταν στην κούνια του μέχρι ενός έτους και μόνο όταν έφτασε 1+ έτους αρχίσαμε συγκοίμηση, γιατί άρχισε να ξυπνάει επειδή επέστρεψα στην δουλειά και ενώ είχαμε πια κόψει τον θηλασμό. Ήθελε περισσότερο μαμά και τον άκουσα. Συνεπώς, δεν σχετίζονται όλα αυτά με τον θηλασμό, αλλά με αναπτυξιακές ανάγκες του παιδιού που αλλάζουν και μια μαμά με ανοιχτές κεραίες και κατά το δυνατόν χωρίς προκαταλήψεις μπορεί να τις ακούει.

[vicky86]

Μια δοση τελειομανιας παντως την διακρινω στα γραφομενα σου.γτ αναγνωριζω καταστασεις απο τον εαυτο μου.δ υπαρχει κανενας λογος κατα τη διαρκεια της εγκυμοσυνης να σκεφτεσαι πως θα ταισεις το μωρο στη διαδρομη μαιευτηριο-σπιτι.οχι δ θα το βγαλεις απο το καρεκλακι ποτε,κ ας κλαιει,ουτε θα πας εσυ απο πανω.δ χρειαζεται να χεις αντλημενο γτ παλι θα ταισεις το μωρο στο καρεκλακι;θα βρειτε ασφαλες μερος να σταματησετε.πιθανον θα θηλασεις στο μαιευτηριο κ μεχρι το σπιτι θα κοιμαται.γενικα εμεις βγαιναμε πολυ με μωρο κ στα δυο,ποτε δ κουβαλησα γαλα,πιο απλο να θηλασω.κ ταξιδια πηγαιναμε απο2μηνων τα μικρα.ασε που βγαιναμε ως τις κουνιες κ καταληγαμε σε φαγαδικο με φιλους,δ κουβαλουσα τπτ μαζι

[Deena]

18 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Με πλήρη επίγνωση ότι αγγίζω θέμα που καίει, τολμώ να κάνω μια καθαρά προσωπική παρατήρηση, που αναρωτιέμαι αν έχει προβληματίσει και άλλες κοπέλες. 

 

Ούσα ενημερωμένη, όποιος ο οποιοσδήποτε εγγράμματος νέος άνθρωπος στις δυτικές κοινωνίες, για τα οφέλη του θηλασμού, δεν είχα προβληματιστεί για τη διαδικασία πριν μείνω έγκυος, μέχρι που βίωσα από κοντα την περίπτωση συγγενικού προσώπου που θήλασε με όλα τα "προβλεπόμενα" επακόλουθα: rooming in, co-bedding, διαρκής αγκαλιά, χωρίς πιπίλα, χωρίς σταγόνα χαμομηλιού, χωρίς καν άντληςη, και κατ´ επέκταςη παιδί που μέχρι να περπατήσει δεν έκανε δευτερόλεπτο εκτός αγκαλιάς ( δεν συζητώ για ριλάξ ή πάρκο) και φυσικά μία από τις δυο γιαγιάδες να κατοικοεδρεύει στο σπίτι γιατί η θηλάζουσα δεν πήγαινε ούτε τουαλέτα κατά τα λεγόμενά τους. Εννοείται το σοκ μου ήταν τεράστιο αλλά διάβασα αρκετά για να μην πέσω αμέσως μα κακολογήσω ότι η κοπέλα ήταν υπερβολική. Το σοκ συνεχίστηκε όταν είδα ότι αυτά είναι το ευαγγέλιο του κάθε ειδικού. 

Η απορία μου είναι: δεν υπάρχει ο κίνδυνος πολλές κοπέλες να αποθαρρυνθούν από αυτές τις μαξιμαλιστικές οδηγίες; Είναι άλλο να λες ότι ο θηλασμός του νεογέννητου δεν έχει πρόγραμμα και διαρκεί πολλές ώρες, άλλο ότι αν δεν προλαβαίνεις να φας τρώγε στα κλεφτά πάνω από την κατσαρόλα ή ζήτα να σε ταΐσουν στο στόμα, και ζήτα από κάποιον να σου μαγειρεύει και να σου κάνει τις διυλειές (ναι, αυτά τα έχω διαβάσει σε μπλογκ που ανασημοσίευε κείμενο της γνωστής παιδιάτρου)...

 

Αλήθεια δεν υπολογίζει κανένας ότι μια κοπέλα που οι οικογενειακές τις συνθήκες δεν της επιτρέπουν να έχει τέτοια βοήθεια θα απελπιστεί και θα είναι βέβαιη ότι δεν θα τα καταφέρει; Αν δηλαδή ο άντρας της δουλεύει πολλές ή ακατάστατες ώρες, αν δεν μπορούν να βοηθήσουν οι γιαγιάδες, αν η ίδια η κοπέλα πρέπει να γυρίσει στη δουλειά της, τι θα γίνει; Αν διαβάζει διαρκώς εκ των προτέρων ότι το συμπλήρωμα θα της κόψει το γάλα, το θήλαστρο θα προκαλέσει σύγχυση θηλών, η πιπίλα το ίδιο, καθώς και ότι το να αφήσει το μωρό πέντε λεπτά μόνο του  κι ας κλάψει για να πάει τουαλέτα ή να βγάλει το φαΐ από τη φωτιά θα προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη στο δέσιμο με το παιδί της κλπ, τι θα κάνει; Μήπως θα πει "δεν βαριέσαι, ας μην προσπαθήσω καν", αφού ούτως ή άλλως σύμφωνα με τα κοινώς παραδεχόμενα, το κλίμα από τους επαγγελματίες υγείας στο μαιευτήριο θα είναι αρνητικό;

 

Εγώ προσωπικά δεν ανήκω σε αυτήν την κατηγορία γιατί και ο άντρας μου είναι πρόθυμος για τις δουλειες και έχει χρόνο, και κανονική άδεια θα έχω, μόνο γιαγιάδες δεν έχουμε κοντά αλλά η αίσθηση ανεξαρτησίας που έχουμε από νέοι δεν θα μας επέτρεπε ούτως ή άλλως να βασιστούμε σε αυτές για μια μόνιμη βοήθεια. Και πάλι όμως, τώρα που περιμένω, διαβάζω, διαβάζω και με πιάνει μια απελπισία - μη μου πείτε ότι είναι ορμονικό, το είχα και πριν!

 

Θα μου πείτε τώρα, θα ρίσκαρα να μην τραφεί το μωρό μου όπως πρέπει για να ασχοληθώ με το σπίτι μου; Τώρα στο πρώτο παιδί, σίγουρα όχι. Κάνω όμως την προκλητική ερώτηση: πόσο πιστά ακολουθούμε οποιαδήποτε οδηγία, όχι μόνο θηλασμού, στο δεύτερο και το τρίτο παιδί, όταν το πρόγραμμα της οικογένειας τρέχει; Επειδή υποψιάζομαι ότι όλοι τότε χαλαρώνουν, όχι μόνο λόγω πείρας, αλλά και επειδή οι ανάγκες και των άλλων παιδιών δεν μπορούν να αγνοηθούν, μήπως τελικά υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι επιτυχίας;

 

Χωρίς να είναι δουλειά μου να λογοκρίνω, θα προτιμούσα οι απαντήσεις που θα πάρω να είναι βιώματα γονέων και όχι ψυχολογικές αναλύσεις για το αν είμαι control freak ή έχω ευάλωτη ψυχολογία λόγω εγκυμοσύνης!

 

Καταλαβαίνω την λογική του προβληματισμού σου, ωστόσο - ως μαμά που τελικά δεν θήλασε - θα σου πω ότι όντως, οι περιγραφές ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, οπότε αν φοβάσαι από την περιγραφή, σίγουρα θα τρομοκρατηθείς από την πραγματικότητα.

 

Προσωπικά ανέκαθεν θεωρούσα την γνώση και την πλήρη πληροφόρηση ως όπλο και ειδικά όσον αφορά στον θηλασμό την επεδίωξα, αυτό που τελικά έγινε είναι ότι συνειδητοποίησα ότι εγώ προσωπικά δεν τον άντεξα, ως ιδιοσυγκρασία, ως προσωπικότητα, ως μέλος της συγκεκριμένης οικογένειας, δεν "τράβηξα" ψυχολογικά. Παρ' όλα αυτά, στο δεύτερο παιδί ξαναπροσπάθησα, έχοντας στιγμιαία "ξεχάσει" όλα αυτά που με κάνανε να μην θηλάσω για αρκετό καιρό το πρώτο. Είχα ενημερωθεί πολύ καλά, δεν αμφισβήτησα στιγμή ότι αυτό που συνέβαινε ήταν φυσιολογικό και όταν σταμάτησα το έκανα χωρίς απωθημένα και τύψεις, αλλά και χωρίς δικαιολογίες.

 

Ωστόσο, όντως γνωρίζω κοπέλες που θήλασαν και θηλάζουν για καιρό με "χαλαρά όρια", δηλαδή με ξένο πότε-πότε, με πιπίλα, με εκπαίδευση ύπνου κ.λπ. ΟΜΩΣ τα όρια άρχισαν να χαλαρώνουν αρκετό καιρό μετά τον τοκετό.

 

Τέλος, έχοντας απομακρυνθεί πια αρκετά από τους τοκετούς, μεγαλώνοντας πια δύο νήπια, θέλω να σου πω ότι μακροπρόθεσμα, η βαρύτητα όλων όσα κάνουμε όταν τα παιδιά είναι βρέφη κάπως "φθίνει" στην πορεία, τα πράγματα μπαίνουν σε άλλες διαστάσεις, στην ηλικία των 3-4-5 ετών σπανίως ακούς μεταξύ μαμάδων να συναντάνε αν θηλάσανε, με τι τροφές ξεκινήσανε, πόσο κοιμόντουσαν τα παιδιά τους ως μωρά κ.λπ.

 

Με το καλό!

[marakiz]

Σε μένα λειτούργησε μόνο θετικά το πόσο ενημερωμένη ήμουν για το θηλασμό γιατί ήξερα ακριβώς τι έκανα και μπορούσα να υπερασπιστώ την επιλογή μου σε όλους όσους δεν γνωρίζανε και με την πρώτη δυσκολία  μου πρότειναν να δώσω ξένο. Άσχετα αν η δυσκολία αφορούσε εμένα, η κούραση, η πληγωμένη θηλή, η έλλειψη ύπνου. Ναι τους πρώτους μήνες έχεις κατά κανόνα ένα μωρό σκουλαρίκι στο στήθος και  κοιμάσαι τόσο λίγο που νομίζεις πως θα φλιπάρεις. Ναι η πιπίλα και το μπιμπερό μπορούν (όχι πάντα αλλά μπορούν) να προκαλέσουν σύγχυση θηλών, για αυτό και τα αποφεύγεις ειδικά τους πρώτους μήνες. Ναι, το να δώσεις συμπλήρωμα επιφυλάσσει κινδύνους για το θηλασμό γιατί η ίδια η φύση φροντίζει και τα μωρά ζητούν από τη μαμά τους όσο χρειάζονται, όταν αυτή τη ζήτηση τη μπλοκάρουμε με άλλο γάλα, λογικό είναι να μειωθεί το δικό σου.

 

Τα υπόλοιπα που γράφεις δεν έχουν να κάνουν μόνο με το θηλασμό αλλά γενικά με τη μητρότητα και τις επιλογές που θες να κάνεις ως γονιός. Περί rooming in, co-bedding, διαρκής αγκαλιά, αν θα το αφήσεις ή όχι να κλάψει κτλ.  Γιατί να  αφορά μόνο τα θηλάζοντα και όχι όλα τα βρέφη?? Το αν θα κοιμάται όλο το βράδυ ή θα ξυπνάει 15 φορές και η ανταπόκριση σου σε αυτά τα ξυπνήματα θα είναι κάτι που θα έχεις να αντιμετωπίσεις άσχετα με τον τρόπο που σιτίζεις το μωρό σου. 

 

Γύρισα στη δουλειά μου όταν ήταν το μωρό μου 4,5 μηνών, αντλούσα 2-4 φορές την ημέρα για να μπορέσω να καλύψω τις ανάγκες του. Αυτό με κούρασε πολύ η αλήθεια είναι, όμως ήθελα να τα καταφέρω και τα κατάφερε περίτρανα. Και πέρασε ο καιρός που μπήκανε οι στερεές και σταμάτησε να γίνεται αυτή η ενοχλητική άντληση και το παιδί καλυπτόταν από κανονικό φαγητό μέχρι να γυρίσω. Πριν γυρίσω στη δουλειά έκλεινε 6ωρα κ 7ωρα ύπνου, μετά άρχισε να ξυπνάει σταδιακά 3-6 φορές, πολύ πιθανόν γιατί του έλειπα. Δεν ξέρω πόσο θα άντεχα αν έπρεπε σε κάθε αφύπνιση να τρέχω στην κουζίνα να ζεσταίνω γάλα. Και μόνο που το σκέφτομαι κουράζομαι.

 

Για κάτι τέτοια λέμε ότι ο θηλασμός συνήθως είναι δύσκολος στην αρχή αλλά μετά κι αναλόγως τον τρόπο που το βλέπεις μπορεί να αποτελέσει σπουδαίο όπλο στην καθημερινότητα σας. Ξέρεις τι οπλάρα είναι όταν το μωρό υποφέρει από τα δόντια του και το στήθος λειτουργεί ως αναλγητικό και παρηγοριά? Όσο για το ότι ένα μωρό κολλάει στη μαμά του και δεν ξεκολλάει, ισχύει ή δεν ισχύει, ασχέτως θηλασμού. Τα μωρά τείνουν να είναι προσκολλημένα στη μαμά τους γιατί μωρά είναι που αλλού να είναι προσκολλημένα? Κι αυτό έχει να κάνει με το χαρακτήρα του παιδιού αλλά και με το πόσο άμεσα ανταποκρίνεσαι στις ανάγκες του. Το δικό μου το παιδί που δεν το έχουμε αφήσει να κλάψει ποτέ, που παίρνει αγκαλιά όποτε, αλλά και χωρίς να το ζητάει, όταν είναι με κόσμο ξεχνάει την ύπαρξη μου και το πρωί όταν φεύγω για δουλειά σχεδόν μου κλείνει την πόρτα στη μούρη. Ψέματα, τώρα τελευταία δεν έρχεται καν στην πόρτα να με χαιρετήσει γιατί παίζει και που να αφήσει το παιχνίδι.

 

Ευχαριστήσου κορίτσι μου την εγκυμοσύνη σου, διάβασε ότι σε ενδιαφέρει για να είσαι ενημερωμένη, φίλτραρε ότι διαβάζεις περί γονεϊκότητας και βάλε μέσα σου ότι σου ταιριάζει και τέλος και πιο σημαντικό από όλα, κοιμήσου!! Κοιμήσου όσο περισσότερο μπορείς, θηλάσεις δεν θηλάσεις! Σου βγει δεν σου βγει καλόβολο στον ύπνο, θα είναι κάτι που θα σου λείπει και η μητρότητα είναι βαριά όσο προετοιμασμένη και να είσαι αλλά και τόσο μαγική που δεν μπορείς να φανταστείς όσο και να το ονειρεύεσαι.  Με το καλό σου εύχομαι!

 

 

[Niki81]

1 hour ago, Deena said:

 

Τέλος, έχοντας απομακρυνθεί πια αρκετά από τους τοκετούς, μεγαλώνοντας πια δύο νήπια, θέλω να σου πω ότι μακροπρόθεσμα, η βαρύτητα όλων όσα κάνουμε όταν τα παιδιά είναι βρέφη κάπως "φθίνει" στην πορεία, τα πράγματα μπαίνουν σε άλλες διαστάσεις, στην ηλικία των 3-4-5 ετών σπανίως ακούς μεταξύ μαμάδων να συναντάνε αν θηλάσανε, με τι τροφές ξεκινήσανε, πόσο κοιμόντουσαν τα παιδιά τους ως μωρά κ.λπ.

 

 

 

Εννοείται ότι κάθε φορα μεταξυ μαμαδων οι συζητήσεις περιστρέφονται γυρω από τα προβλήματα της ηλικιας των παιδιων.Αν εχει παιδια δημοτικου φυσικα και δε θα κατσει να συζητήσεις αν και ποσο θηλασες.Αυτο όμως δε σημαινει ότι δεν εχει και σημασια ουτε ότι μπαινει σε άλλη διασταση ο θηλασμος.Σημαινει απλα ότι αλλαζουν οι εννοιες της μαμας..Ο γιος μου είναι 7 ετων σχεδόν και κάθε φορα που χρειαζεται να τον δει καποιος καινούριος γιατρος και να παρει ιστορικο παντα μας ρωτάει αν και ποσο θηλασε.Αρα ναι εχει σημασια.

 

Τωρα το ότι σε εσενα η σε οποιαδήποτε μανουλα ο θηλασμος δεν ταιριαξε..αυτό είναι απολυτα σεβαστο.Δεν είναι καταναγκαστηκο εργο ο θηλασμος.Και η μαμα είναι βασικο να είναι καλα και να αισθάνεται καλα.Αν όμως μια μαμα ξεκιναει ηδη από την εγκυμοσυνη αρνητικα προδιαθετιμενη ως προς το θηλασμο τοτε δεν πρόκειται να καταφερει να θηλασει.

 

Προσωπικα υπηρξα πολύ τυχερη.Περα από τις πρωτες 15 μερες που οκ για ολες είναι δυσκολα τα πραγματα λογω πονου στις θηλες...από κει και περα ο θηλασμος ηταν πανευκολακι.Πιο πολύ δυσκολευτηκα να κοψω το θηλασμο παρα να θηλασω.

[Έσπερος]

Έκανα μια μίνι δημοσκόπηση σε φίλες που έχουν γεννήσει την τελευταία δεκαετία και που φυσικά δεν είχε τύχει να ρωτήσω τότε αν θήλαζαν, ή το είχα θεωρήσει αυτονόητο, ή το είχαν θεωρήσει αυτές αυτονόητο και δεν το διατυμπάνιζαν. Κατά βάθος είχα ένα φόβο ότι θα μου πουν όλες ότι δεν θήλασαν, γιατί η εικόνα που θυμάμαι απ' αυτές μετά τη γέννα ήταν τελείως διαφορετική. Και στις δουλειές ή τις σπουδές τους γύρισαν ακόμα και στις 40 μέρες, και σε άλλους άφηναν το μωρό πριν σαραντίσει για να κάνουν εξωτερικές δουλειές (δουλειές, όχι βόλτες), και τα μωρά τους θυμάμαι σε επισκέψεις να μην είναι όλη μέρα κολλημένα πάνω τους να πιπιλάνε κλπ. Τελικά όλες είχαν θηλάσει και μάλιστα για καιρό (εννοώ και πάνω από χρόνο) - έχοντας κάνει όμως πολλά από αυτά που αντενδείκνυνται, και τελικά με μια τέτοια ψυχική και οικογενειακή ισορροπία, που να μην χρειάζεται να μνημονεύουν διαρκώς την "ιστορία θηλασμού" των παιδιών τους. 

 

Βλέπω κι εδώ ότι οι μισές απαντήσεις που πήρα λένε αυτό: η κάθε οικογένεια προσάρμοσε το θηλασμό και εν γένει την ανατροφή του παιδιού της στις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητές της, και αυτό τελικά ήταν που δούλεψε. Οι άλλες μισές απαντήσεις, όπως μάντεψα, απλώς αναλύουν τα ψυχολογικά μου με μια υφέρπουσα διάθεση επίκρισης....

 

Εξακολουθώ λοιπόν να επιμένω ότι, παράλληλα με την κακή πληροφόρηση που εγώ προσωπικά δεν έχω βιώσει αλλά δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω, υπάρχει και μια υπερπληροφόρηση στο άλλο άκρο, η οποία μάλιστα είναι η πρώτη στην οποία θα προσφύγει κάθε κοπέλα που θέλει να ενημερωθεί. Αν κάποια λέει ότι αυτή η υπερπλγροφόρηση την αποθαρρύνει, καλο είναι να την ακούσουμε, αφού υποτίθεται ότι σκοπός είναι να βοηθήσουμε και όχι να (κατα)κρίνουμε.

[nat2308]

Όλα τα κορίτσια τα είπαν υπέροχα, αλλά θα μοιραστώ και τη δική μου εμπειρία:

Είχα ξεκινήσει να ενημερώνομαι αδιαλλείπτως με το που έμαθα ότι είμαι έγκυος, πήγα και σε σεμινάρια και πάει λέγοντας. Και εννοείται ότι έναν φόβο τον είχα, μήπως όλα πάνε στραβά...

 

Γέννησα με καισαρική και επισκληρίδιο και το παιδί το έβαλα στο στήθος 5+ ώρες μετά τη γέννα (μέχρι να με πάνε στο δωμάτιο, να φέρουν το παιδί και να φύγει και ο κόσμος). Έπιασε πολύ άνετα το στήθος, αλλά εννοείται ότι το καημένο το πρωτόγαλα ήταν ελάχιστο, άσε που το παιδάκι ήταν πολύ ταλαιπωρημένο (είχαμε περάσει τεχνητούς πόνους, σπάσιμο νερών από τον γιατρό και τελικά καισαρική γιατί είχε γίνει κοκορέτσι από τον ομφάλιο λώρο...) και ίσα που ρουφούσε και το έπαιρνε ο ύπνος. Όσο μείναμε στο μαιευτήριο ούτε καν ξυπνούσε για γάλα, με το ζόρι κατάφερναν και οι μαίες να το ξυπνήσουν και είχαμε πανικοβληθεί, γιατί φοβόμασταν ότι δεν θα τρεφόταν επαρκώς. Τη 2η μέρα λοιπόν, πήραν το ταλαίπωρο πλασματάκι για να του μετρήσουν το ζάχαρο και μου ανακοίνωσαν ρητά και κατηγορηματικά ότι πρέπει να πιει συμπλήρωμα. Παρακάλεσα να με αφήσουν να τον ξαναταϊσω και να του ξαναμετρήσουμε ζάχαρο, αλλά τα αποτελέσματα ήταν πάλι φτωχά. Αναγκασμένη να δώσω ξένο, που ούτε καν ήξερα να το φτιάξω, καθόμουν με μια μαία στο ειδικό δωμάτιο για να μου δείξει κι έκλαιγα από το παράπονο (ζητώντας και συγγνώμη που έκλαιγα επειδή έφταιγαν οι ορμόνες), ώσπου γύρισε η κοπέλα και μου είπε το εξής: "Μη στεναχωριέσαι άδικα, μετά την τρίτη μέρα θα σου κατέβει κανονικά το γάλα και θα χορταίνει το παιδί, εδώ άλλες παίρνουν χάπι με το που γεννάνε για να το κόψουν κι εσύ που θέλεις να θηλάσεις δεν θα το καταφέρεις;"

Και όντως, μετά από λίγες ώρες ήρθε το πολυπόθητο γάλα σαν ποτάμι...  κι ούτε ίκτερος ούτε τίποτα το μικρό αγγελουδάκι μας!

 

Για τα περαιτέρω δεν θα πω ψέματα, οι 3 πρώτοι μήνες είναι κάπως "δραματικοί". Και μαραθώνιους θηλασμού είχαμε, και το μωρό στην τουαλέτα αναγκάστηκα να πάρω κάμποσες φορές για να μην το κόψω απότομα και με το ζόρι προλάβαινα να τα κάνω όλα, μιας και δεν είχα ουσιαστική βοήθεια αλλά και δούλευα από το σπίτι. Πάραυτα, το παιδάκι κοιμόταν ομαλά είτε στο στήθος είτε στο πορτ-μπεμπέ, δεν είχαμε κολικούς και αδικαιολόγητες γκρίνιες, παρά μόνο όταν άρχισαν τα δοντάκια. Εκεί του δώσαμε και πιπίλα αναγκαστικά, γιατί ήταν πολύ μικρός για να κρατάει μασητικά κλπ.  Να τονίσω ότι όσο χόρταινε από το στήθος, είχε παντελή άρνηση προς το μπιμπερό, ακόμα και με το δικό μου γάλα, καθώς έπρεπε που και που να τον αφήνω για λίγο. Μετά τον 3ο μήνα τον έπαιρνα μαζί μου στο γραφείο και ήταν όλα άψογα, ακόμα κι αν έπρεπε να διακόψω ένα ραντεβού για να θηλάσω!!!

 

Ωστόσο, η δική μου ιστορία δεν είχε "αίσιο τέλος", καθώς λόγω ορμονικών παραγόντων, μου κόπηκε νωρίς το γάλα, όσο κι αν το προσπάθησα κι όσα συμπληρώματα μαγιάς και τριγωνέλλας κι αν πήρα... Μέχρι 6 μηνών κατάφερα να θηλάσω δυστυχώς, και ειδικά στο τέλος επαρκούσε μόλις για 1 γεύμα το γάλα μου. Έκλαιγα απαρηγόρητη για 3 μήνες, καθώς κάθε φορά που αδιαθετούσα το γάλα ήταν όλο και λιγότερο, μέχρι που έγινε απλά σταγόνες. Είχα φτάσει σε σημείο να ξυπνάω το βράδυ και να βάζω το μωρό στο στήθος κοιμισμένο για να ενισχύσω την παραγωγή, αλλά μάταια...

 

Τέλος, να επισημάνω ότι υπήρξαν και "καλοθελητές" (κυρίως βλέπε πεθερά / αγράμματη και αστοιχείωτη) που επέμεναν ότι το παιδί είναι αδύνατο (το παιδί είχε φυσιολογικότατη ανάπτυξη!!!) και ότι δεν του προσφέρει τίποτα το μητρικό γάλα (!!!) και ότι ο γιος της δεν έπιασε καθόλου το στήθος γιατί τον μάτιασαν στο μαιευτήριο!!! 

 

Να καταλήξω προς τη θεματοθέτρια στο εξής: μην ακούς κανέναν πέρα από το παιδί σου!!! Αξίζει να προσπαθήσεις να θηλάσεις, καθώς έστω και λίγοι μήνες προσφέρουν οφέλη για μια ολόκληρη ζωή!!!

 

 

[vicky86]

Προς αποφυγη παρεξηγησεων το πρωτογαλα αρκει για τις πρωτες μερες.φυσικα οταν ειναι νεογεννητα κουραζονται στο στηθος οποτε το ξυπνας για να φαει,το ξεντυνεις,το κανεις μπανιο στην αναγκη

Η δικη μου εμπειρια ηταν 1-2μερες με περιοδο τις πρωτες λιγο πιο αργη ροη αλλα μια χαρα τη διαχειριστικαν κ τα δυο μια κ αδιαθετησα 4-5μηνων κ τις δυο φορες αλλα ο θηλασμος συνεχιστηκε

[nat2308]

πρίν από 44 λεπτά , vicky86 είπε:

Προς αποφυγη παρεξηγησεων το πρωτογαλα αρκει για τις πρωτες μερες.φυσικα οταν ειναι νεογεννητα κουραζονται στο στηθος οποτε το ξυπνας για να φαει,το ξεντυνεις,το κανεις μπανιο στην αναγκη

Η δικη μου εμπειρια ηταν 1-2μερες με περιοδο τις πρωτες λιγο πιο αργη ροη αλλα μια χαρα τη διαχειριστικαν κ τα δυο μια κ αδιαθετησα 4-5μηνων κ τις δυο φορες αλλα ο θηλασμος συνεχιστηκε

Πολύ σωστά έκανες τη διευκρίνιση για το πρωτόγαλα, νομίζω ήταν παράλειψή μου η σημασία του!

 

Όσο για το άλλο θέμα... φουλ αιμορραγία 40+ μέρες, αλλά χωρίς πρόβλημα στον θηλασμό. Κανονική περίοδος στους 3,5 μήνες και μάλιστα στην επέτειο της σύλληψης, αλλά ήταν γενικευμένο ορμονικό το πρόβλημά μου, ας μην προϊδεάζω καμία κοπέλα αρνητικά. Για την ακρίβεια μου είχαν συστήσει να κάνω μαγνητική στην υπόφυση του εγκεφάλου για να εντοπίσουμε το θέμα μου, αλλά ελλείψει χρόνου δεν πήγα ποτέ!

[poulxeria]

17 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Υπάρχει διαφορά μεταξύ του να λες ότι είναι δύσκολος και του να βγάζεις μια λίστα κινδύνων που απαγορεύσεων. Αυτά λέω ότι μπορεί να αποθαρρύνουν οικογένειες που για διαφόρους λόγους (πιστεύουν ότι) δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν. Δεν είπα ότι δεν θέλω να ξέρω ότι το νεογέννητο μπορεί να θηλάζει το μισό 24ωρο ή ότι υπάρχουν περίοδοι μαραθώνιου θηλασμού. Αυτό είναι πληροφόρηση - και ο κάθε νοήμων άνθρωπος ξέρει ότι παιδί σημαίνει κλάμα, ξενύχτι και στέρηση αρκετών πραγμσ´των στην αρχή. Το "δεν θα προλαβαίνεις να πας για κατούρημα γιατί αν το αφήσεις κάτω για 2 λεπτά θα κλάψει" δεν είναι πληροφόρηση, είναι κινδυνολογία - αλλά εκτός θέματος. Για να μείνω στο θέμα, έστω ότι μια οικογένεια έχει να κάνει οδικό ταξίδι από το μαιευτήριο στην πόλη όπου μένει. Έχει ήδη το πρόβλημα ότι το νεογέννητο δεν πρέπει να μείνει πολλή ώρα στο καθισματάκι. Έχει την έγνοια του αλλάγματος. Η μάνα ίσως ακόμα έχει ενοχλήσεις από ράμματα κλπ. Έχει και την έγνοια του φαγητού που είναι το μόνο εύκολο να λυθεί με αντλημένο γάλα. Και τους βάζεις στο μυαλό την ιδέα ότι το θήλαστρο μπορεί να βλάψει την παραγωγή ή το μπιμπερό να προκσλέσει σύγχυση θηλών. Τι θα κάνει αυτή η οικογένεια; Θα θηλάσουν το μωρό αγκαλιά εκτός ειδικού καθίσματος με ό, τι κίνδυνο αυτό συνεπάγεται; Θα βγάλει η μαμσ´ τη ζώνη για να σκύψει πάνω από το μωρό με ό, τι κίνδυνο συνεπάγεται; Θα το θηλάςει στην άκρη του δρόμου; Αν της έχουν πιπιλίσει το κεφάλι, μήπως τελικά θα βρεθεί ανάμεσα στο να κάνει μια επικίνδυνη επιλογή ή να σιχτιρίσει και να δώσει εξ αρχής φόρμουλα, αφού θα την έχουν πείσει ότι έτσι κι αλλιώς σ' αυτήν ο θηλασμός θα αποτύχει; 

Το νεογέννητο πιθανότατα θα κοιμηθεί στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής...φροντίζεις να το έχεις ταΐσει πριν μπείτε στο αυτοκίνητο και πας σπίτι. Αν μιλάμε για ταξίδι κανονικό, ε, θα κάνεις και μια στάση να το θηλάσεις...δεν καταλαβαίνω σε τι θα βοηθήσει να δώσεις μπουκάλι σε εκείνη τη φάση. Γενικώς δεν καταλαβαίνω γιατί είναι υποχρεωτικό να ταΐσεις ένα μωρό μέσα σε αυτοκίνητο, εν κινήσει. Κάτι χάνω.

Σχετικά με το κατούρημα, μιας και το έθιξες, το "δεν προλαβαίνω ούτε τουαλέτα να πάω" είναι και λίγο μεταφορικό, όπως καταλαβαίνεις. Εντάξει μπορεί κάποια στιγμή να το πάρεις μαζί σου στη τουαλέτα, αλλά όχι από φόβο μην τραυματίσεις την ψυχή του αφήνοντάς το 1 λεπτό μόνο του, αλλά επειδή δεν αντέχεις ακόμα και το ολιγόλεπτο κλάμα. Μην αποκλείεις να σου συμβεί και αυτό...

 

[Έσπερος]

1 ώρα πρίν, poulxeria είπε:

Το νεογέννητο πιθανότατα θα κοιμηθεί στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής...φροντίζεις να το έχεις ταΐσει πριν μπείτε στο αυτοκίνητο και πας σπίτι. Αν μιλάμε για ταξίδι κανονικό, ε, θα κάνεις και μια στάση να το θηλάσεις...δεν καταλαβαίνω σε τι θα βοηθήσει να δώσεις μπουκάλι σε εκείνη τη φάση. Γενικώς δεν καταλαβαίνω γιατί είναι υποχρεωτικό να ταΐσεις ένα μωρό μέσα σε αυτοκίνητο, εν κινήσει. Κάτι χάνω.

 

Ένα παράδειγμα έφερα, απ´ αυτό πιαστήκατε. Υποθέτω ότι όλες εσείς σεν είστε μόνο από μεγάλες πόλεις με μαιευτήρια κοντά σας, ή όχι; Ξέρετε ότι κάποιες οικογένειες θα κάνουν ταξίδι και 1 και 2 ώρες για να γυρίσουν σπίτι τους και είναι πιθανό το μωρό να πεινάσει. Το να μη σε προβληματίζει το ενδεχόμενο, αντιβαίνει στις οδηγίες περί απρογραμμάτιστου και απρόσκοπτου θηλασμού όποτε το ζητήσει το μωρό. Και οι επαρχιακοί δρόμοι οπως ξέρετε, δεν είναι Autobahn για να σταματάς όπου θες. Άρα η πιθανότητα του μπουκαλιού δεν μπορεί να σποκλειστεί εκ των προτέρων.

 

Αλλά τέλος πάντων, το θέμα μας δεν  είναι η μία υπουετική περίπτωση που δεν είμαι καν εγώ!

[belleblue]

8 ώρες πρίν, nat2308 είπε:

Όλα τα κορίτσια τα είπαν υπέροχα, αλλά θα μοιραστώ και τη δική μου εμπειρία:

Είχα ξεκινήσει να ενημερώνομαι αδιαλλείπτως με το που έμαθα ότι είμαι έγκυος, πήγα και σε σεμινάρια και πάει λέγοντας. Και εννοείται ότι έναν φόβο τον είχα, μήπως όλα πάνε στραβά...

 

Γέννησα με καισαρική και επισκληρίδιο και το παιδί το έβαλα στο στήθος 5+ ώρες μετά τη γέννα (μέχρι να με πάνε στο δωμάτιο, να φέρουν το παιδί και να φύγει και ο κόσμος). Έπιασε πολύ άνετα το στήθος, αλλά εννοείται ότι το καημένο το πρωτόγαλα ήταν ελάχιστο, άσε που το παιδάκι ήταν πολύ ταλαιπωρημένο (είχαμε περάσει τεχνητούς πόνους, σπάσιμο νερών από τον γιατρό και τελικά καισαρική γιατί είχε γίνει κοκορέτσι από τον ομφάλιο λώρο...) και ίσα που ρουφούσε και το έπαιρνε ο ύπνος. Όσο μείναμε στο μαιευτήριο ούτε καν ξυπνούσε για γάλα, με το ζόρι κατάφερναν και οι μαίες να το ξυπνήσουν και είχαμε πανικοβληθεί, γιατί φοβόμασταν ότι δεν θα τρεφόταν επαρκώς. Τη 2η μέρα λοιπόν, πήραν το ταλαίπωρο πλασματάκι για να του μετρήσουν το ζάχαρο και μου ανακοίνωσαν ρητά και κατηγορηματικά ότι πρέπει να πιει συμπλήρωμα. Παρακάλεσα να με αφήσουν να τον ξαναταϊσω και να του ξαναμετρήσουμε ζάχαρο, αλλά τα αποτελέσματα ήταν πάλι φτωχά. Αναγκασμένη να δώσω ξένο, που ούτε καν ήξερα να το φτιάξω, καθόμουν με μια μαία στο ειδικό δωμάτιο για να μου δείξει κι έκλαιγα από το παράπονο (ζητώντας και συγγνώμη που έκλαιγα επειδή έφταιγαν οι ορμόνες), ώσπου γύρισε η κοπέλα και μου είπε το εξής: "Μη στεναχωριέσαι άδικα, μετά την τρίτη μέρα θα σου κατέβει κανονικά το γάλα και θα χορταίνει το παιδί, εδώ άλλες παίρνουν χάπι με το που γεννάνε για να το κόψουν κι εσύ που θέλεις να θηλάσεις δεν θα το καταφέρεις;"

Και όντως, μετά από λίγες ώρες ήρθε το πολυπόθητο γάλα σαν ποτάμι...  κι ούτε ίκτερος ούτε τίποτα το μικρό αγγελουδάκι μας!

 

Για τα περαιτέρω δεν θα πω ψέματα, οι 3 πρώτοι μήνες είναι κάπως "δραματικοί". Και μαραθώνιους θηλασμού είχαμε, και το μωρό στην τουαλέτα αναγκάστηκα να πάρω κάμποσες φορές για να μην το κόψω απότομα και με το ζόρι προλάβαινα να τα κάνω όλα, μιας και δεν είχα ουσιαστική βοήθεια αλλά και δούλευα από το σπίτι. Πάραυτα, το παιδάκι κοιμόταν ομαλά είτε στο στήθος είτε στο πορτ-μπεμπέ, δεν είχαμε κολικούς και αδικαιολόγητες γκρίνιες, παρά μόνο όταν άρχισαν τα δοντάκια. Εκεί του δώσαμε και πιπίλα αναγκαστικά, γιατί ήταν πολύ μικρός για να κρατάει μασητικά κλπ.  Να τονίσω ότι όσο χόρταινε από το στήθος, είχε παντελή άρνηση προς το μπιμπερό, ακόμα και με το δικό μου γάλα, καθώς έπρεπε που και που να τον αφήνω για λίγο. Μετά τον 3ο μήνα τον έπαιρνα μαζί μου στο γραφείο και ήταν όλα άψογα, ακόμα κι αν έπρεπε να διακόψω ένα ραντεβού για να θηλάσω!!!

 

Ωστόσο, η δική μου ιστορία δεν είχε "αίσιο τέλος", καθώς λόγω ορμονικών παραγόντων, μου κόπηκε νωρίς το γάλα, όσο κι αν το προσπάθησα κι όσα συμπληρώματα μαγιάς και τριγωνέλλας κι αν πήρα... Μέχρι 6 μηνών κατάφερα να θηλάσω δυστυχώς, και ειδικά στο τέλος επαρκούσε μόλις για 1 γεύμα το γάλα μου. Έκλαιγα απαρηγόρητη για 3 μήνες, καθώς κάθε φορά που αδιαθετούσα το γάλα ήταν όλο και λιγότερο, μέχρι που έγινε απλά σταγόνες. Είχα φτάσει σε σημείο να ξυπνάω το βράδυ και να βάζω το μωρό στο στήθος κοιμισμένο για να ενισχύσω την παραγωγή, αλλά μάταια...

 

Τέλος, να επισημάνω ότι υπήρξαν και "καλοθελητές" (κυρίως βλέπε πεθερά / αγράμματη και αστοιχείωτη) που επέμεναν ότι το παιδί είναι αδύνατο (το παιδί είχε φυσιολογικότατη ανάπτυξη!!!) και ότι δεν του προσφέρει τίποτα το μητρικό γάλα (!!!) και ότι ο γιος της δεν έπιασε καθόλου το στήθος γιατί τον μάτιασαν στο μαιευτήριο!!! 

 

Να καταλήξω προς τη θεματοθέτρια στο εξής: μην ακούς κανέναν πέρα από το παιδί σου!!! Αξίζει να προσπαθήσεις να θηλάσεις, καθώς έστω και λίγοι μήνες προσφέρουν οφέλη για μια ολόκληρη ζωή!!!

 

 

σε καταλαβαίνω, γιατί τριγωνελλα και μαγιά δεν μου έκαναν τίποτα. τι πο τα.  αντιθέτως, γαιδουράγκαθο ! ( milk thistle )αν θυμάμαι καλά.  η τριγωνελλα ειναι απαγορευτικη οταν εχεις χαμηλη πιεση γιατι την χαμηλώνει και άλλο ειδικα λοιπον αν εισαι κρεβατι σπιτι ολη μερα δεν λεει. εμενα μου χαν πρηστεί τα πόδια από την τριγωνελλα. 

κορίτσια κυκλοφορούν πολλές οδηγίες έξω που ΔΕΝ είναι οι σωστές και δεν κάνουν για όλους. για αυτό χρειάζεται ο πιστοποιημένος  συμβουλος. ! 

 

τα συναισθήματα είναι τραγικά όταν το περνάς αυτό την στιγμή που θέλεις να θηλάσεις επειδή πιστεύεις ότι είναι το καλύτερο για το μωρό σου.

 Όπως και να έχει όμως, ο πιο σημαντικό είναι μια υγιής μαμά ψυχολογικά και σωματικά, πάνω από όλα!  είναι το ίδιο με την αυτοθυσία της καισαρικής έναντι του φυσιολογικού τοκετού. Το πιο σημαντικό εν τέλει είναι και οι δυο να βγούν υγιείς και από αυτή τη διαδικασία, πάνω από τα πρέπει που έχει βάλει ο καθένας στον εαυτό του , ως προσδοκία. 

Έσπερος γειά σου 

νομίζω ότι πρέπει να έχεις διαβάσει πράγματα που δεν ισχύουν... θα σου πρότεινα να διαβάσεις βιβλία με βιβλιογραφία για την παιδική αναπτυξιολογία και να μην βασίζεσαι στις γνώσεις σου για το μωράκι σου, στα λόγια άλλων. Μετά δεν θα έχεις το χρόνο να διαβάσεις, κάνε το τώρα, πριν έρθει η γέννα. 

α) μια μητέρα δεν είναι διαρκώς στο δρόμο εκτός και εάν ως επάγγελμα είναι οδηγός... που χλωμό να το κάνει με νεογέννητο στο αμάξι , β) ο θηλασμός δεν σταματά όταν μια φορά δε μπορεί να θηλάσει η μητέρα,  ενώ  γ) σε κάθε επαρχιακό δρόμο υπάρχουν σημεία που μπορεί κάποιος να σταματήσει....αντίθετα η autobahn που λες ειναι πολυ πιο δυσκολη. 

άρα δ) δεν είναι απαραίτητο να γίνει χρήση μπουκαλιού απλώς εξαιτίας μιας οδικής διαδρομής. 

Πες μας απλώς εσύ πως αισθάνεσαι, εσύ τι βιώνεις τώρα,... όχι τι σου είπαν οι άλλοι ή τι άκουσες... αισθάνεσαι πιεσμένη στο να θηλάσεις , από τον περίγυρο ενώ δεν θέλεις? 

δεν είναι ντροπή να το πεις, μπορείς, απλώς ας συζητήσουμε ευθέως αυτό, αν είναι  

Τι νόημα έχει να λες τι έκαναν άλλες γυναίκες...;. πες εσύ τι θέλεις να κάνεις, τι χρειάζεσαι από τις μαμάδες που διάβάζουν και σου απαντούν;

 

[kine]

On 9/24/2017 at 10:25 ΜΜ, Έσπερος είπε:

έστω ότι μια οικογένεια έχει να κάνει οδικό ταξίδι από το μαιευτήριο στην πόλη όπου μένει. Έχει ήδη το πρόβλημα ότι το νεογέννητο δεν πρέπει να μείνει πολλή ώρα στο καθισματάκι. Έχει την έγνοια του αλλάγματος. Η μάνα ίσως ακόμα έχει ενοχλήσεις από ράμματα κλπ. Έχει και την έγνοια του φαγητού που είναι το μόνο εύκολο να λυθεί με αντλημένο γάλα. Και τους βάζεις στο μυαλό την ιδέα ότι το θήλαστρο μπορεί να βλάψει την παραγωγή ή το μπιμπερό να προκσλέσει σύγχυση θηλών. Τι θα κάνει αυτή η οικογένεια; Θα θηλάσουν το μωρό αγκαλιά εκτός ειδικού καθίσματος με ό, τι κίνδυνο αυτό συνεπάγεται; Θα βγάλει η μαμσ´ τη ζώνη για να σκύψει πάνω από το μωρό με ό, τι κίνδυνο συνεπάγεται; Θα το θηλάςει στην άκρη του δρόμου; Αν της έχουν πιπιλίσει το κεφάλι, μήπως τελικά θα βρεθεί ανάμεσα στο να κάνει μια επικίνδυνη επιλογή ή να σιχτιρίσει και να δώσει εξ αρχής φόρμουλα, αφού θα την έχουν πείσει ότι έτσι κι αλλιώς σ' αυτήν ο θηλασμός θα αποτύχει; 

 

Δεν έκατσε στο καρεκλάκι ΠΟΤΕΕΕΕΕΕΕ!!! Οχι γιατί ήθελε να θηλάσει, αλλά γιατί σιχαίνόταν το αυτοκίνητο και πολύ περισσότερο το καρεκλάκι. Μη με ρωτάς γιατί. δεν ξέρω. Περιμένω να μιλήσει, για να την ρωτήσω. 

Το θέμα όμως είναι πως όσο κι αν στεναχωριόμουν που δεν τηρώ τους κανόνες ασφαλείας μέσα στο αυτοκίνητο, δεν υπήρχε άλλη προοπτική, από το να μην μετακινούμαστε ΚΑΘΟΛΟΥ. Ακόμη και για μετακινήσεις 5-10 λεπτών, ούρλιαζε και έκλαιγε σα δαιμονισμένο. Πνιγόταν από τα αναφιλητά, κοκκίνιζε, έχανε την ανάσα του. Δεν φαντάζεσαι κατάσταση!!

 

Το παίρνω λοιπόν απόφαση και λέω στον άντρα μου: ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΩ ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΜΑΖΙ ΤΗΣ. Ορθα κοφτά. Δεν άντεχα άλλο. Τις ελάχιστες φορές που προσπαθούσα να κάνουμε μια διαδρομή, γινόταν τέτοιος πανικός, που έχω σταματήσει στην άκρη του δρόμου για να πάω πίσω να την ηρεμήσω και πήρε 20 λεπτά να την παρηγορώ, ενώ θα κάναμε 10 ολα κι ολα να φτάσουμε. Στους 5 μήνες λέω, οκ. είναι αρκετά μεγάλη πια, πάμε ταξίδι μακρυνό. Τρεις ώρες σερί να ουρλιάζει στο αυτοκίνητο κι ούτε να θηλάσει ήθελε, ούτε τραγούδια, ούτε αγκαλιές όυτε ΤΙΠΟΤΑ. Και το αστείο ήταν ότι όποιον ρωτούσα μου έλεγε "τα μωρά κοιμούνται μες το αυτοκίνητο". Και στην άκρη της εθνικής οδού σταμάτησα και στο δρόμο θήλασα και με 160 πήγαινα για να τελειώνει το μαρτύριο και να φτάσουμε σπίτι μας. 

 

Από τότε και μετά ΟΝΤΩΣ δεν ξαναμπήκα στο αυτοκίνητο μαζί της για μερικούς μήνες. Κι έπειτα δοκίμασα να την θηλάζω αγκαλιά με το που καθόμαστε μέσα. Κι έτσι, από τους 10 μήνες και μετά, κάναμε πολύ μικρές διαδρομές, των 10λεπτών με αυτήν ήσυχη, αλλά πάνω στο στήθος. Για να πάμε ως τα πεθερικά μου (1,5 ώρα) περιμένουμε να την πάρει ο ύπνος ο βραδυνός και να την βάλουμε στο καρεκλάκι, χωρίς να ξυπνήσει και προσευχόμαστε να μην ξυπνήσει μέχρι να φτάσουμε - και φυσικά το κάνουμε σπάνια και μέσα στο άγχος και την αγωνία.

 

Τώρα που έγινε 1,5 έτους και κάθησε σε μπροστινό καρεκλάκι ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ αρχίζουμε να κάνουμε φυσιολογικές διαδρομές.

Στην περίπτωση μας λοιπόν, κάναμε οτιδήποτε αντικανονικό στο αυτοκίνητο, όχι για να κρατήσουμε το θηλασμό και να μην πάρει μπουκάλι (που δεν έπαιρνε ούτως ή άλλως) αλλά για να την κρατήσουμε για ελάχιστο χρόνο, εντός του οχήματος. Ο θηλασμός, υπήρξε η μοναδική λύση έστω και μετά από μήνες.

 

Οπότε ναι, θα κάνεις πολλές εκπτώσεις από το "απόλυτο" όχι μόνο στο θηλασμό, αλλά και σε άλλα ζητήματα που μπορεί ήδη να έχεις πολύ ξεκαθαρισμένα μέσα σου, ως προς το πως θα τα προσεγγίσεις. Είναι σχεδόν μάταιο να προσπαθείς να οριστικοποιήσεις πρακτικές και προσεγγίσεις, διότι δεν έχεις ιδέα (όπως και καμία μας) τι καμάρι θα σου έρθει! Και με τις καλύτερες προδιαγραφές να ξεκινήσεις, μια χαρά μπορεί να στα κάνει όλα τούμπα μια ιδιοτροπία του, που δεν φαντάζεσαι, πόσο μάλλον αν έχει πολλές ιδιοτροπίες 

 

ΥΓ. Δεν θα αναφέρω την προσωπική μου εμπειρία θηλασμού, γιατί ήδη διάβασα πολλές που με κάλυψαν. Αυτό όμως που έχω να παρατηρήσω, είναι πως όλες λίγο πολύ, συμφωνούν ότι όλα αυτά τα υπερβολικά στα οποία αναφέρεσαι, ισχύουν. Και είναι χρήσιμο να γνωρίζεις για να μην αποκαρδιωθείς περιμένοντας κάτι απλούστερο. Εμένα με βοήθησε κι ας μην απλοποίησε καθόλου τις δυσκολίες που αντιμετώπισα. Ηξερα τουλάχιστον ότι άλλες κοπέλες, παιρνούν το δικό τους γολγοθά, κι όλα αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι. 

 

ΥΓ. 2 Ειδικά η Πατσούρου, εχει μια προσέγγιση πολύ θετική απέναντι στις γυναίκες που δεν θέλουν να θηλάσουν. Μην την αδικείς. Αυτό που λέει είναι "ενημερώσου σωστά, ενημερώσου πλήρως, δες το στις πραγματικές του διαστάσεις, αλλά αν δεν θέλεις να προσπαθήσεις, έχεις κάθε δικαίωμα και υπάρχουν άπειρες λύσεις και επιλογές, μετά από το θηλασμό, που δεν σε κάνουν σε τίποτα υποδεέστερη μάνα από τις άλλες". Ο θηλασμός υπερτερεί σε κάθε σύγκριση, της σίτισης με μπουκάλι, όχι η θηλάζουμε μητέρα, από την μη θηλάζουσα.

Επεξεργάστηκαν 25 Σεπτεμβρίου,2017 by kine