Συζήτηση "Πρώτη φορά χωρίς τη μαμά στο νηπιαγωγείο"

[administrator]

Με αφορμή το άρθρο που αφορά την πρώτη μέρα του παιδικού σταθμού/νηπιαγωγείου ( http://parents.org.gr/psych/?sid=151 ) γράψτε εδώ την δική σας εμπειρία και άποψη σχετικά με το θέμα!

[rosi]

Λοιπόν, θα αρχίσω με τη δική μου πρώτη εμπειρία από το νηπιαγωγείο (παιδικό δεν πήγα επειδή αρνιόμουν πεισματικά). Την πρώτη λοιπόν μέρα που πήγα στο νηπιαγωγείο ένιωσα τρομερά άσχημα, γιατί έβλεπα τα άλλα παιδάκια να συνοδεύονται από τις μαμάδες τους, ενώ εμένα με πήγε μια γειτόνισσα (η μαμά μου δεν μπορούσε γιατί δούλευε). Το πιο σπαστικό από όλα ήταν ότι δεν μπορούσα ούτε να κλάψω, καθώς ντρεπόμουνα τη γειτόνισσα!

Τώρα να αφήσουμε το παρελθόν και να έρθουμε στο παρόν. Η τρίχρονη Βίκυ μου, ενώ είναι μοναχοπαίδι, πολύ κακομαθημένη από όλους (το πρώτο εγγόνι κι από τις δύο μεριές) και όχι ιδιαίτερα κοινωνική, δεν είχε κανένα απολύτως πρόβλημα να μας αποχωριστεί και να αρχίσει τον παιδικό (προς το παρόν τουλάχιστον). Ούτε κλάματα, ούτε φασαρίες, ούτε γκρίνιες και διαμαρτυρίες. Διαβάζοντας όμως το παραπάνω άρθρο για την πρώτη μέρα, συνειδητοποίησα ότι τελικά τον αποχωρισμό τον εκδηλώνει με οργή και πολλά νεύρα, καθώς και με μια προσκόλληση πάνω μου, που είχε κάπως αποβάλει πριν αρχίσει τον παιδικό. Πάρα πολύ μεγάλη εντύπωση επίσης μου προκάλεσε η πρόσφατη συμπεριφορά προς τους παπούδες και τις γιαγιάδες της, που ενώ μέχρι πρότινος τους αγαπούσε και τους έκανε χαρές, τις τελευταίες φορές που τους είδε δεν ήθελε καν να τους μιλήσει, να τους χαιρετήσει ή να τους πλησιάσει, αλλά ζητούσε να φύγουν από το σπίτι. Πιθανολογώ ότι ο αποχωρισμός την έκανε να θέλει περισσότερες ώρες μαζί μου, κι όχι με τους άλλους, ή ότι νιώθει υποσυνείδητα οργή απέναντι τους, επειδή τάχα την εγκατέλειψαν στον παιδικό Το ερμηνεύω άραγε σωστά ή λεω βλακείες;

[Μαρια Στυλιανακη]

ότι νιώθει υποσυνείδητα οργή απέναντι τους, επειδή τάχα την εγκατέλειψαν στον παιδικό

 

δεν θα έλεγα ότι είναι οργή απέναντί τους, αλλά είναι περισσότερο μία μέθοδος για να αποφύγει να σε ξανααποχωριστεί. Διεκδικεί εσένα δηλαδή.

 

Εάν στο παρελθόν την άφηνες στους παππούδες, ίσως τους συνδέει και αυτούς με τον αποχωρισμό απο σένα. - Ακόμα και άν τότε αυτό δεν της φαινόταν περιεργο και ήταν κάτι χαρούμενο για εκείνη, τώρα που βιώνει τον αποχωρισμό στον παιδικό σταθμό, μάλλον παραλληλίζει τα συναισθήματα αυτά.

Σίγουρα, δεν θέλει να σε αποχωρίζεται περισσότερο απο την μία φορά, όταν πηγαίνει δηλαδή στον παιδικό σταθμό.

Ακόμα και αν δεν την αφήνατε στους παπούδεςκ γιαγιάδες, ίσως τους βλέπει σαν άτομα που αποσπούν την προσοχή σας απο εκείνη.

 

Μήν την κατηγορήσετε για τον θυμό της, μιάς και αυτο είναι απλώς μία εκτόνωση που θα βοηθήσει στο να περάσει αυτό το στάδιο.

 

Τώρα αν σας χτυπάει ή μιλάει προσβλητικά, ή λέει να φύγετε, πάνω στο θυμό της, κάντε ότι στεναχωρηθήκατε πάρα πολύ, ακόμα και κλάψτε (στα ψέμματα) μπροστά της, πείτε της ότι "γιατί με χτυπας/μου το λές αυτό, εγώ σε αγαπάω τόσο πολύ, μπου χουυυ" και το ενδιαφέρον της αμέσως θα στραφεί και στο δικό σας συναίσθημα χωρίς να αισθανθεί ότι την επικρίνετε για το θυμό της.

 

(Όταν σας στεναχωρεί με κάτι που λέει, δεν σημαίνει ότι επειδή είναι στο στάδιο της προσαρμογής και περνάει μία φάση θυμού, ότι δεν μπορείτε να της το πείτε.. το κόλπο είναι στο πώς το λέτε )

[rosi]

Πραγματικά, Μαρία, έχεις απόλυτο δίκιο. Μέχρι τώρα την άφηνα πολλές φορές στους γονείς μου (ειδικά το καλοκαίρι) και κάθε πρωί σχεδόν στα πεθερικά μου. Δεν είχα σκεφτεί ότι το βλέπει σαν ένα ακόμα (πιθανό έστω) αποχωρισμό. Με βοήθησες πολύ ώστε να εξηγήσω και στους ίδιους που αναπόφευκτα στενοχωριούνται.

Τώρα στο θέμα της οργής, η αλήθεια είναι ότι τη βγάζει πολύ έντονα απέναντι στον μπαμπά της (κάνει όλα αυτά που λες: του λέει να φύγει, ότι δεν τον αγαπά κ.τ.λ.). Ο ίδιος αντιδρά έτσι όπως λες τις περισσότερες φορές (δεν προσποιείται, αλήθεια στενοχωριέται) και εγώ προσπαθώ να της επισημάνω ότι τον πλήγωσε. Τέλος πάντων, η αλήθεια είναι ότι δε γίνεται σε καθημερινή βάση, οπότε κάνουμε υπομονή ...

[Μαρια Στυλιανακη]

ένα στάδιο είναι, και θα περάσει μην ανησυχείς

[Νινεττα]

σημερα ηταν η δευτερη μερα του Αλεξανδρου μας στο νηπιαγωγειο,εγω ενω εχω κανει απειρες προσαρμογες παιδιων ως δασκαλα τους οταν εφτασε η ωρα του δικου μου παιδιου περασα μεγαλη ταραχη.Δακρυζα το αγχος μου ηταν τεραστιο(και ειναι)βλεπετε μεχρι τωρα εμενε με τις γιαγιαδες ελαχιστες φορες οταν ηταν αρρωστος.εκανα οτι διβασα στο σχετικο αρθρο και προσπαθησα να ειμαι ηρεμη το ιδιο και ο μπαμπας του.το γεγονος του σχολειου το παρουσιασαμε σαν το πιο φυσικο πραγμα του κοσμου π.χ Αλεξανδρε τωρα που μεγαλωσες και θα πας στο σχολειο η τσαντα σου θελεις να εχει τρακτερ η αυτοκινητα?εκεινος ? απαντουσε φυσικα και μας ρωτουσε΄θα εισαστε μαζι μου στο σχολειο?εμεις εχουμε κανει κουβεντα με την δασκαλα του πανω σε αυτο το θεμα και ετσι του απαντουσαμε θετικα.το μονο που δεν καταφεραμε να κανουμε απο το αρθρο ηταν το θεμα της ωρας παει αργοτερα και φευγει νωριτερα απο τα υπολοιπα παιδια ετσι οταν παει τα παιδια ειναι στην αυλη και παιζουν,μολις φτανουμε τρεχει με τα παιδακια εμεις μενουμε για λιγο και μετα του λεμε πως ειναι η ωρα να φυγουμε και θα τον περιμενουμε σπιτι (λεμε και την σχετικη δικαιολογια) μεχρι στιγμης ειναι ολα μια χαρα γυριζει χαρουμενος μας λεει τα νεα του και εμεις τα δικα μας λεει πως εχει κανει πολλους φιλους και διαφορα πραγματα που κουβεντιασε μαζι τους .ομως μενει λιγες ωρες και ακομα δεν εχουν μπει κανονικα στο προγραμμα μιας και η τυπικη εναρξη θα γινει στις 11-9 για να δουμε αργοτερα...αυτο που με προβληματιζει(σιγα που δεν θα χα κατι)ειναι πως οι μονοι γονεις που ειναι μενουν στην αρχη εστω και για ενα τεταρτο ειμαστε εμεις μηπως αυτο αντι για καλο του κανει κακο?

[Μαρια Στυλιανακη]

κατηγορηματικά όχι! μόνο καλό του κάνει

[Νινεττα]

Ευχαριστω πολυ.σημερα φτασαμε νωριτερα και εφαγε το πρωινο του μαζι με τα παιδακια.εμεις με το που φτασαμε πηγαμε στον κηπο και τον ενημερωσαμε οτι θα ειμαστε εκει.ηταν ανετος παρολο που στον δρομο μας ζητησε να ειμαστε και εμεις στο σχολειο.οι δασκαλες μας λενε πως δεν υπαρχει λογος να μενουμε ομως τους λεμε πως το εχουμε κανει συμφωνια και μαζι τους και με το παιδι και δεν εχουμε σκοπο να τον κοροιδεψουμε.Σημερα μειναμε μιση ωρα νομιζοντας πως μετα το πρωινο θα βγουνε στον κηπο οπως εκαναν τις προηγουμενες ημερες ομως αυτο αλλαξε για καποιο λογο και επαιζαν στην ταξη τους μετα το μισαωρο χτυπησαμε την πορτα και ζητησαμε να του μιλησουμε,επαιζε με δυο παιδακια,του'παμε πως ειναι η ωρα να παμε στο σπιτι και να τον περιμενουμε να γυρισει με το σχολικο.ετσι και εγινε γυρισε χαρουμενος και μας δηλωσε πως σημερα περασε πιο ωραια απο εχθες.Λετε να περασει ετσι ευκολα η προσαρμογη?ποσες ημερες να μενουμε και εμεις για λιγο στο σχολειο?ευχομαι να μην σας κουρασα.Υ.Γ.αυτη την φορα δεν ρωταω αν ειμαι υπερβολικη γιατι σημερα ειδα μια μαμα να παρακολουθει το σχολειο μεσα απο τα φυτα την ωρα που το δικο της το παιδι ηταν στον κηπο. οταν με ειδε της ψυθιρισα ΄΄θελω και εγω να το κανω αυτο΄΄αρα το ξερω ειμαι υπερβολικη._

[Μαρια Στυλιανακη]

δεν είσαι υπερβολική απλώς θέλεις να είσαι σίγουρη ότι το παιδί σου περνάει καλά. Ανθρώπινο είναι

πέντε μέρες είναι μια χαρά. εάν ήδη πέρασαν, απλώς κόψε το σταδιακά δηλαδή μην είναι κατευθείαν απο μισή ώρα, δύο λεπτά αλλά απο μισή ώρα ένα τέταρτο, την επόμενη μέρα δέκα λεπτά, μετά πέντε.

πέντε λεπτά είναι μια χαρά. (φτάνει πχ για να ρωτήσεις κάτι άσχετο την διευθύντρια να μιλήσεις με καμιά άλλη μαμά, την ώρα που το παιδί σου παίζει πιο δίπλα αλλά βλέπει ότι είσαι εκεί στο χώρο).

Δεν υπάρχει λόγος για άγχος για το πόσα λεπτά είσαι εκεί. Αφού ξεκινήσατε τόσο καλά, ειδικά, είναι πολύ θετικό.

Ναι, το ότι ξεκινήσατε έτσι μπορεί να σημαίνει το ότι θα περάσετε πολύ ομαλή και γρήγορη προσαρμογή .

[Νινεττα]

ευχαριστω και παλι.σημερα και παλι ολα καλα δεν μας ζητησε να μεινουμε στο σχολειο του, ετσι μετα απο δεκα λεπτα που κουβεντιαζαμε με τις δασκαλες.καναμε χιουμορακι τους δωσαμε τα υλικα που επρεπε να παρουμε ,σε ευχαριστο γενικα κλιμα να βλεπει και το παιδι οτι εχουμε καλες σχεσεις .του'παμε αντιο και οτι θα τον περιμενουμε να γυρισει με το σχολικο και φυγαμε...εγω δεν γυρισα στο σπιτι μου ειναι ακομα πολυ δυσκολο κανω βολτες...πινω καφεδες...χαζευω βιβλια...πηρα και ενα δωρο στην δασκαλα να της το δωσουμε την δευτερα που ξεκινανε και τυπικα την σχολικη χρονια.(ο.κ. την καλοπιανω λιγο για το παιδι μου μιλαμε!)και οταν φτανει η ωρα να γυρισει το σχολικο παω στο σπιτι να τον περιμενω.αντε να δουμε ποτε θα προσαρμοστω και εγω.

[vatraxi]

Να που έφτασε η μεγάλη μέρα και για μας...!!!

 

Ο Γιώργος πήγε για πρώτη φορά προνήπιο. Εγώ ήμουν της άποψης ότι τον πάμε, τον φιλάμε και φεύγουμε...!

 

Οι δασκάλες όμως είχαν μια διαφορετική θέση. Πίστευαν ότι πρέπει να παραμείνει κάποιος την πρώτη μέρα μαζί με το παιδί και ίσως και τις επόμενες αν γκρίνιαζε ή έκλαιγε και σταδιακά να παραμένει μόνος στο σχολείο.

 

Έμεινα λοιπόν και εγώ μαζί του την πρώτη μέρα. Εκτός από κάποιες στιγμές που ήρθε με αγκάλιαζε και μου έλεγε "σ'αγαπώ πολύ μαμά" καμμία άλλη στιγμή δεν ασχολήθηκε μαζί μου.

 

Ήταν πολύ άνετος με το χώρο, είχε μια εξοικίωση με τις κοπέλες λες και τις ήξερε από χθες, συμμετείχε στα παιχνίδια και μάλιστα εξέφραζε και την άποψή του για το τι θέλει να κάνει μετά (δηλαδή να παίξει, να ζωγραφίσει, κτλπ).

 

Η πρώτη εβδομάδα πέρασε μια χαρά. Δεν είχαμε πρόβλημα και βέβαια και εγώ δεν ξαναέμεινα μαζί του. Κάθε πρωί ξυπνάει μόνος του στις 7.30πμ, τρώμε πρωινό όλοι μαζί και μετά με τον μπαμπά του πηγαίνουν μαζί στο σχολείο.

 

Δεν ξέρω.... για μας ήταν πολύ εύκολη η μετάβαση από το σπίτι στο σχολείο. Έτσι τα σκεφτόμουν και εγώ βέβαια γιατί είναι από τη φύση του κοινωνικός και πρόσχαρος..... όμως εκεί με φόβησαν λίγο λέγοντάς μου ότι μπορεί να περάσει την φάση της προσαρμογής του αργότερα.....

Είναι δυνατόν αυτό????

Δεν ξέρω... Ελπίζω, εύχομαι και προσεύχομαι να παραμείνουμε έτσι.!

[Μαρια Στυλιανακη]

ναι μπορεί να συμβεί αυτό. εάν δηλαδή υπάρξει κάποια άλλη αλλαγή στην ζωή σας να την βγάλει εκεί, ή να το εκφρασει απλώς αργότερα.

για αυτό, ακόμα και αν τα παιδιά φαίνονται να είναι εντελώς εντάξει, είναι σημαντικό να μένουν οι γονείς τις πρώτες μέρες.

(μπορεί επίσης να το εκφράσουν με άλλους τρόπους αργότερα. - νευρικότητα, μάσημα νυχιών, όχι καλός ύπνος, θυμός, διεκδικητικότητα στους γονείς, συναισθηματικές εκρήξεις κ.α.)

[marinaki]

Άν και έχω καιρό πολύ να σας γράψω τα νέα μας (τα δικά μου και του 4χρονου Θανάση) ήρθε και η δική μας ώρα να πάμε στο προνήπιο.

Επειδή δεν ξέραμε άν θα το δεχθούν στο Δημόσιο Νηπιαγωγείο οι διακοπές του είχαν μια σχετική παράταση λίγων ημερών και έτσι σήμερα μετά τις εκλογές πήγαμε για πρώτη φορά στο σχολείο.

Χθές το βράδυ ήταν λίγο στενοχωρημένο (ίσως αγχωμένος) κι έτσι είχαμε λίγα κλάμματα ("θα μαι μόνος μου - δεν θα χω μαμά και μπαμπά" κλπ.) ηρεμήσαμε κοιμηθήκαμε νωρίς και το πρωί ξύπνησε χαρούμενος και γελαστός πήραμε το πρωινό μας μαζί και πήγαμε παρεούλα στο σχολείο.

Όλα έδειχναν μια χαρούλα αλλά όταν πήγε ο παππούς να τον πάρει (μιας και γω εργάζομαι έχουμε πεί ότι το μεσημέρι θα τον παίρνει ο παππούς από το σχολείο) η Νηπιαγωγός ήταν λίγο απογοητευμένη από τον "άτακτο" Θανάση. Δεν καθόταν ήσυχος - δεν την άκουγε - μετακινούσε τις καρεκλίτσες πέρα δώθε και φυσικά του έκανε παρατηρήσεις αρκετές. Συμβούλεψε τον πατέρα μου να του μιλήσουμε όλοι όμορφα για να αρχίσει να αλλάζει συμπεριφορά. Εύχομαι να τα καταφέρουμε με ήπιο τόνο και να την ακούει την δασκάλα του.

Δεν ξέρω άν είμαι υπερβολική αλλά βλέπετε ο μικρός μας μεγάλωσε τόσο καιρό με τους γονείς μου και με μας, είναι πάρα πολύ κοινωνικός και χαρούμενος και ελπίζω να προσαρμοστεί στα δεδομένα του σχολείου.

Η πρώτη μου εντύπωση από την παιδαγωγό τις προηγούμενες μέρες που πήγα για να την γνωρίσω να πώ την μαύρη αλήθεια δεν ήταν οι καλύτερες και το λέω αυτό γιατί από ότι κατάλαβα θέλει λίγο την ησυχία της και να μην καταβάλει ιδιαίτερη προσπάθεια με τα ατίθασα παιδάκια (υπάρχει κι ένα 'άλλο νηπιαγωγείο που τροφοδοτείται με τα "περισσευούμενα" παιδάκια που τα τροφοδοτεί αυτό το σχολείο για να "αποσυμφορηθεί" όπως μας είπε και ίσως να αναγκαστεί να τον στείλει εκεί) δεν ξέρω άν πρέπει να προβληματίζομαι από τώρα ή ίσως να κάνω υπομονή και με επιμονή να τον νουθετήσω.

Ελπίζω μόνο να πάνε όλα καλά και σιγά σιγά να συμμορφωθεί και ο μικρός μας επαναστάτης και να ακολουθήσει το πρόγραμμα της Νηπιαγωγού ... διαφορετικά θα δεχθώ ότι έχω έναν ατίθασο μικρό επαναστάτη και με τις υγείες μου!!!

Ευχαριστώ που με "ακούσατε"

Φιλιά και καλή σχολική μας χρονιά!!!

[Μαρια Στυλιανακη]

υπάρχει κι ένα 'άλλο νηπιαγωγείο που τροφοδοτείται με τα "περισσευούμενα" παιδάκια που τα τροφοδοτεί αυτό το σχολείο για να "αποσυμφορηθεί" όπως μας είπε και ίσως να αναγκαστεί να τον στείλει εκεί

 

θέλει λίγο την ησυχία της και να μην καταβάλει ιδιαίτερη προσπάθεια με τα ατίθασα παιδάκια

 

εάν έίναι αυτό αίσθηση που σου μετάδωσε αυτό δεν είναι καθόλου καλό.

εάν μπορείς, μπές σε συζήτηση μαζί της είτε τηλεφωνικά είτε απο κοντά έτσι ώστε να βρείς τι κρύβεται πίσω απο αυτό.

κανονικά, η παιδαγωγός ΠΡΕΠΕΙ να καταβάλει ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ προσπάθεια ΕΙΔΙΚΑ με τα ατίθασα παιδάκια.

όχι φυσικά το αντίθετο. πες της ότι αυτό πιστεύεις εσύ ή ξέρεις ότι είναι η δουλειά της δασκάλας, και ότι φοβάσαι κάπως ότι υπάρχει τέτοιο θέμα.

 

θα πήγαινα και στο άλλο νηπιαγωγείο να δώ τι επικρατεί εκεί....

εάν εκεί είναι οι δασκάλες πιο θετικές, πήγαινέ τον κατευθείαν εκεί.

 

τι εννοεί όμως με το να "αποσυμφορηθεί" το σχολείο? δεν σου είχαν πεί ότι έχει εκεί θέση για το παιδάκι σου?

τώρα ξαφνικα δεν έχει επειδή μετά απο ΜΙΑ μέρα, δεν ακούει τη δασκάλα?

τι πρέπει να κάνει, να της έχει τυφλή εμπιστοσύνη απλώς επειδή κάποιος την έβαλε εκεί και την έκανε δασκάλα του?

είναι λάθος να απαιτείται απο τα παιδιά αυτό το πράγμα.

Αντιθέτως πρέπει να θεωρείται φυσιολογικό τα παιδιά να ΜΗΝ ακούνε τη δασκάλα τους απο τη πρώτη κιόλας μέρα.

Λογικό είναι. δεν την ξέρουν, δεν ξέρουν αν αυτό που θα τους πεί μπορούν να το εμπιστευτούν, ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΝΟΥΝ.

μην προσπαθείτε να πείτε στα παιδιά σας να ακούνε τυφλά ένα άλλο άτομο απο την πρώτη κιόλας μέρα.

μην λέτε δηλαδή γενικά λόγια "πάντα να ακούς αυτό που σου λέει η δασκάλα σου"

αυτό που μπορείτε να συζητήσετε είναι το τι έγινε, το ότι σας είπε η δασκάλα γιατις καρέκλες, και να ρωτήσετε τι του άρεσε, γιατί το έκανε, για να ακούσετε τι έχει να πεί.

τότε μπορείτε απλώς να του εξηγήσετε ότι η δασκάλα μπορεί να του πεί κάποιους κανόνες, και αν δεν ξέρει γιατί πρέπει να τους ακολουθήσει μπορεί να ρωτήσει τη δασκάλα γιατί !

εάν του εξηγήσει επαρκώς και του φτάνει η εξήγηση τότε θα ήταν καλό να την ακούσει.

μπορείτε να τον ρωτήσετε λοιπόν, γιατί πιστεύει ότι του είπε η δασκάλα να μη μεταφέρει τις καρέκλες.

- το ότι έκανε θόρυβο?

- το ότι μπορεί κάποιο παιδί να έπεφτε πάνω τους?

- το ότι μετά έπρεπε πάλι κάποιος να τις μαζέψει ? (θα μπορούσε να του πεί, βάλε τις όπως θές αλλά μετά πρέπει πάλι να τις βάλεις πίσω στη θέση τους οκ? -εάν εκείνη τη στιγμή δεν χρησιμοποιούσε άλλος τις καρέκλες)

- το ότι θα ερχόταν εκείνη τη στιγμή άλλη τάξη?

 

η δασκάλα μπορεί να εντάξει αυτή τη δραστηριότητα με το να παιξουν λεωφορείο (όλες οι καρέκλες στη σειρά σε ζευγάρια) και έτσι εάν του αρέσει πολύ να του πεί ότι μπορεί αυτός και άλλα παιδιά να είναι βοηθοί της και να τις βάλουν στη σειρά.

 

ο σκοπός είναι σιγά σιγά, να μαθαίνουν τους κανόνες,

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΚΟΠΟΣ να ακούν τυφλά την κάθε προσταγή σαν στρατιωτάκια!

 

αυτά που μαθαίνουν τώρα τα ακολουθούν στην μετέπειτα ζωή τους.

είναι καθήκον της δασκάλας να προωθεί τέτοιου είδους συζητήσεις και να μην απαιτεί τα παιδιά να ακούν την κάθε της προσταγή χωρίς εξηγήσεις κτλ.

 

ΦΥΣΙΚΑ και πάλι όταν σε μια τάξη είναι πάνω απο 15 παιδιά, σίγουρα είναι δύσκολο να γίνει αυτό, μιάς και όλο και κάποιο παιδάκι θα μαλώνει με κάποιο άλλο, με αποτέλεσμα να είναι δυσκολο η δασκάλα να κάνει αυτές τις τόσο απαραίτητες συζητήσεις με τα παιδιά.

και σίγουρα δεν θα έιναι μόνο ένα παιδί το οποίο κουνάει τις καρέκλες ή τα πράγματα. άντε μετά να βγάλει άκρη....

[marinaki]

Μαρία μου ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που αφιέρωσες στη δημοσίευσή μου. Είναι αλήθεια ότι το νηπιαγωγείο φέτος δέχθηκε 27 παιδιά (εν αντιθέσει με τα 17 που είχε πέρσι) σ'αυτό βέβαια δεν φταίω εγώ που έκανα νωρίς τις διαδικασίες προεγγραφής του μικρού μου τον Ιούνιο και φυσικά δεν είναι και φταίξιμο του μικρού να τον έχουν πότε από δώ και πότε από εκεί γιατί χρειάζεται "αποσυμφόρηση" το συγκεκριμένο νηπιαγωγείο (ας τον τοποθετούσαν από την αρχή στο άλλο που βρίσκεται 2 - 3 τετράγωνα πιο πέρα από το σπίτι μας (η απόσταση είναι μηδαμινή αφού μόνο ένα παιδάκι έχουμε και όλοι μπορούμε να τον πάμε με τα πόδια εννοώ δεν έχω άλλο παιδί που να πηγαίνει στο Δημοτικό που συστεγάζεται το πρώτο νηπιαγωγείο σ'αυτό που δεχθήκαν το Θανάση μας).

 

Το θέμα είναι ότι από ότι κατάλαβα και πέρσι αυτήν την διαδικασία επέλεξε με το γιό μιας γειτονοπούλας που δεν έχει καλή άρθρωση (μα πόσα παιδιά μιλάν με τέλεια άρθρωση στα 4 τους χρόνια ;;; κι έτσι τον έστειλε στο άλλο νηπιαγωγείο άν και είχε αδελφό στο Δημοτικό αυτό!!!

 

Δεν ξέρω και δεν θέλω να είμαι αρνητική απέναντι στην παιδαγωγό ... θα προσπαθήσω να ακολουθήσω τις συμβουλές σου και να περιμένω σιγά σιγά με τον καιρό πως θα εξελιχθούν τα πράγματα (δεν θέλω να έχει και αρνητικά αισθήματα για το σχολείο ο μικρός).

 

Ευχαριστώ πολύ και πάλι.

[Μαρια Στυλιανακη]

δεν θα έχει αρνητικά συναισθήματα για το σχολείο ο μικρός, εάν απομακρυνθεί απο άτομα που δείχνουν άσχημη συμπεριφορά.

 

είτε το θέλεις είτε όχι, απο τα γραφόμενά σου φαίνεται ότι ήδη είσαι αρνητική προς την παιδαγωγό και πως γίνεται να μην είσαι με αυτά που υποτίθεται σου είπαν ότι έγιναν.

 

τώρα δε ξέρω εάν φοβάσαι μήπως έιναι απλώς φήμες ή υπερβολές, πάντως αυτά μου ακούγονται όχι θετικά και δεν πιστεύω ότι είναι εξαιρέσεις.

φυσικά και δεν μιλούν τα περισσότερα 4 χρονα καθαρά!

 

πάντως εάν δείς ότι αλλού είναι καλύτερα, μονο θετική εντύπωση θα προκαλέσεις στον μικρό σου, εάν τον πάς σε καλύτερο μέρος όπου δεν υπάρχει αυτή η αντιμετώπιση.

 

27 παιδιά δε γίνεται να είναι όλα μαζί, με μια δασκάλα. (ελπίζω να έχουν και δεύτερη ? - όχι βοηθό!)

[marinaki]

Όλα αυτά μου ακούγονται μια χαρά και οι ενδείξεις που έχω από τον Θανάση είναι ότι με μεγάλη χαρά ξαπλώνει νωρίς για να σηκωθεί πάλι με χαρά και νωρίς (χωρίς γκρίνιες) για να πάει στο σχολείο να βρεί τους καινούριους φίλους του.

 

Φυσικά και μιλήσαμε το απόγευμα και μου είπε ότι περνάει πολύ όμορφα και παίζει με όλα τα παιδάκια και του άρεσαν και οι πλαστελίνες που ασχολήθηκε.

 

Ξεκίνησε και η δεύτερη μέρα σήμερα με όλα τα συναισθήματά μας θετικά και με μεγάλη αγωνία (από μέρους μου για τό τί θα ακούσουμε το μεσημέρι) και φυσικά δεν έπεσα έξω ..... "Σήμερα όλο Θανάση φώναζα", τάδε έφη η Νηπιαγωγός "και ήταν επιθετικός πολύ ... στρίμωξε ένα παιδάκι στο καλοριφέρ και δάγκωσε άλλο ένα στο μπράτσο"

(!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Θεέ μου τελικά μεγαλώνω ένα ΤΑΛΙΜΠΑΝ τόσο καιρό !!!!!)

Τώρα γιατί τσακώθηκαν οι πιτσιρικάδες ... αυτό παραμένει άγνωστο και δεν ξέρω και πότε θα το ομολογήσουν ........

Οι δικαιολογίες της κυρίας ήταν : "ότι ίσως είναι ανώριμος (?????) για το σχολείο ... και θα εξαντλήσω όλα τα περιθώρια και θα δούμε ... άλλωστε δεν είναι υποχρεωτικό το προνήπιο και ίσως του χρόνου θα είναι πιο ώριμος και θα είναι καλύτερα να ρθει του χρόνου"

 

Τώρα εγώ να παραμείνω ήρεμη που προσπαθώ ;;;;;;; ή να εξαγριωθώ ;;;;;

Να πιστέψω όλα όσα έχουν ακουστεί για την μή υπομονή της Νηπιαγωγού ;;; να θεωρήσω ότι είναι υπερβολές ;;;; Να περιμένω λίγο ακόμα και να δώ άν θα τα δαγκώσει όλα τα άλλα παιδάκια ο Θανάσης (ρε μπας και πεινάει και δεν του φθάνει το κολατσιό που του βάζω μαζί του ;;;

Να την πλησιάσω και να της μιλήσω και να της πώ τί ;;;;;;;;;;

 

Ο Θανάσης δεν συνηθίζει να επιτίθεται πρώτος, το έχει μάθει καλά αυτό... συνήθως όταν τον ενοχλεί κάποιος ή τον πειράζει (τον σπρώχνει ή τον χτυπά) μόνο τότε αντιδρά έτσι.

 

Μήπως τελικά αυτό το γελαστό χαριτωμένο και κοινωνικό πλάσμα που ανατρέφω θέλει ειδική μεταχείριση και δυστυχώς δεν το χουμε πάρει χαμπάρι ;;;;;;;;;

 

Όσο το σκέφτομαι βουρλίζομαι και κρατιέμαι ειλικρινά κρατιέμαι και ελπίζω ότι ο χρόνος θα δείξει.

 

Η .......Απογοητεύμενη (??) Απελπισμένη (??) ή τελικά Υπερβολική (??) Μαρίνα

 

 

Υ/Γ Ας σας βάλω και μια φωτό του μικρού μου ΑΤΙΘΑΣΟΥ ΘΑΝΑΣΗ για να ξέρετε και για τί φάτσα μιλάμε !!!!

 

[marinaki]

Κοντεύουν 2 μήνες από τότε που σας έγραψα για την συμπεριφορά του Θανάση μας. Η ήρεμη κουβεντούλα και οι μικρές "τιμωρίες" έπιασαν τόπο. Φυσικά θεωρώ ότι συνέβαλλε και η βοήθεια της ίδιας της Νηπιαγωγού που όταν αγρίευε ο μικρός και ήταν επιθετικός σε ένα συγκεκριμένο παιδί τον έβαζε τιμωρία και απομάκρυνε τον έναν από τον άλλον.

 

Ήρθε κι ο Οκτώβρης και έγινε και η γιορτούλα της εθνικής επετείου (πήρε και μεγάλο ποίημα ο Θανάσης που το έμαθε νεράκι από την πρώτη μέρα) όλα μια χαρούλα και ικανοποιημένη έδειξε κι η Νηπιαγωγός ότι το παιδί εχει ηρεμήσει και έχει εγκλιματιστεί με την ομάδα και πολύ καλή συμπεριφορά έχει δείξει .... αλλά μας ήρθε η πρώτη γρίππη και έμεινε ο μικρός γύρω στις 10 ημέρες εκτός σχολείου. Και μετά από μια βδομάδα που γύρισε ... ξανακύλησε στην επιθετικότητα και στην ανυπακοή...........

Κι όλα παλι μου φαίνονται βουνό, κι εκείνη τα παρουσιάζει υπερβολικά μάλλον και εγώ τα παίρνω προσωπικά και ίσως και γώ υπερβολικά και πάλι πνίγομαι στην απελπισία................Τι στραβό κάνω ; τι στραβό τελικά έχει ο μικρός; συνεχώς τον έχω , κουβέντα στην κουβέντα, περισσότερες ώρες μαζί περνάμε, βολτούλες κάνουμε αλλά κάτι μάλλον δεν κάνω σωστό. Και αναρωτιέμαι που πρέπει να απευθυνθώ τελικά ; Από την μεριά της Νηπιαγωγού δεν βλέπω μεγάλη βοήθεια, να κάνει την δουλειά της θέλει η γυναικα με ηρεμία και ησυχία ........ εμείς οι γονείς τί κάνουμε ;

[Μαρια Στυλιανακη]

marinaki τόσο καιρό, δεν είχα δεί την απάντησή σου αυτή!!!

(στελνετε μου πμ με λίνκ οταν δεν εχω απαντήσει τόσο καιρό σε κάτι )

 

"Σήμερα όλο Θανάση φώναζα",

αυτό το σχόλιο δείχνει την απειρία της δασκάλας

σε θέματα οριοθέτησης των παιδιών.

 

φώναζε? όλο σε εκείνον? μα αυτό είναι εντελώς αντίθετο με την μέθοδο της επιβράβευσης και της προσοχής που δίνουμε σε ποιό παιδί και για ποιό λόγο.....

ούτε φωνές δεν θέλει ούτε συνέχεια παρατηρήσεις.

απλώς απώλεια προνομίων για όχι περισσότερο απο ένα δύο λεπτά κάθε φορά, αναλόγως με την σοβαρότητα της περιστασης.

εκεί δεν χρειάζεται να πείς τίποτε. απλώς

μιλάς στο άλλο παιδί και λες "σου άρεσε αυτό ?" και το ενθαρρύνεις να εκφράσει αυτό που νιώθει στον Θανάση - έτσι ώστε εκείνος να ξέρει γιατί αυτό που κάνει είναι ανεπιθύμητο.

 

είναι πολύ φυσικό ένα παιδί το οποίο παίρνει συνεχώς προσοχή με τον τρόπο που σου ανέφερε η δασκάλα, απλώς να επαναλαμβάνει αυτό που του δίνει την προσοχή της και ολονών. έτσι βρίσκεται στο επίκεντρο διαρκώς, με πολύ λίγη προσπάθεια.

 

μην τον έχεις συνέχεια σε τέτοιες κουβέντες μεταξύ σας.

ότι σου λέει η δασκάλα να το λέει όταν ΔΕΝ είναι μπροστά ο Θανάσης.

ποτέ τέτοιες συζητήσεις μπροστά στο παιδί. (απλώς το γράφω και για όσους διαβάζουν)

 

εσύ μαζί του το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να του δείξεις τι θα κερδίσει εάν συμπεριφέρεται όπως θα το ήθελες.

δώσε του κίνητρο, λόγους για να τα κάνει όλα αυτά.

μην επικεντρώνεις τις συζητήσεις γυρω απο αυτά που δεν κάνει.

συζητήσεις θα κάνετε για αυτά που θα μπορούσε να κάνει και τι ωραία θα είναι κτλ.

θα κερδίσει την εμπιστοσύνη των άλλων παιδιών, φίλους, αγκαλιές απο σένα, ωραίες στιγμές, αυτοκόλλητα και ότι άλλο μπορείς να προσφέρεις, οχι πάντα υλικό αγαθό.

 

εάν η δασκάλα, δεν ξέρει πως να εφαρμόσει αυτούς τους κανόνες, και αντί να επιβραβεύει ,επικεντρώνεται συνέχεια στην αρνητική συμπεριφορά του Θανάση σου, εκείνη είναι που ενισχύει αυτή τη συμπεριφορά.

αυτό πρέπει να το συζητήσετε μαζί της αλλά οπωσδήποτε και με τη διευθύντρια.

 

δεν μπορεί να σου λέει ότι είναι ανώριμος και να έρθει ξανα του χρόνου, εάν δεν είναι ψυχολόγος/αναπτυξιολόγος/ παιδοψυχολόγος που να έχει τέτοια ειδικότητα και εμπειρία ώστε να το πεί αυτό.

 

αυτό είναι απαράδεκτο να σου το λέει και πρέπει οπωσδήποτε να το συζητήσεις με την διευθύντρια το συγκεκριμένο πράγμα.

 

Όπως και την δυνατότητα συνεργασίας κάποιου ειδικού

που θα παρατηρήσει τα λάθη της δασκάλας - μιάς και τα λάθη αυτά,

αλλάζουν την συμπεριφορά ενός παιδιού προς το χειρότερο, και το σημαδεύουν και το στιγματίζουν μέσα σε μια ομάδα των άλλων παιδιών -

με αποτέλεσμα και μόνο λόγω αυτού (ότι έχει σχηματίσει ο Θανάσης αυτή την εικόνα για τον εαυτό του και ταυτίζεται με εικόνα άτακτου παιδιού) να συνεχίζεται περεταίρω μια ανεπιθυμητη συμπεριφορά και όχι μόνο αυτό,

να συνεχίσει και τα επόμενα χρόνια.

 

είναι πολύ βασικό σε αυτή του την επαφή με το σχολείο να γίνεται ακριβώς το αντίθετο.

να αποκτήσει θετική εικόνα για τον ευατό του - και αυτό ΔΕΝ θα συμβεί εάν η δασκάλα χρησιμοποιέι μεθόδους αρνητικής ενίσχυσης συνεχών παρατηρήσεων μπροστά στα άλλα παιδιά κτλ.

 

'εχεις διαβάσει τα άρθρα με θέμα τον αυτοέλεγχο? δες στην ενότητα Ψυχολογία - Αυτοέλεγχος - και Προσοχή και επιβράβευση.

 

εάν δαγκώνει σε αυτή την ηλικία πρέπει οπωσδήποτε να κάνετε την μέθοδο της επιβράβευσης με τα αυτοκόλλητα, και μια πολύ καλά υπολογισμένη στρατηγική επιβράβευσης.

αλλά όμως και ταυτόχρονα επιβράβευση για κάθε στιγμή που δείχνει αυτοέλεγχο.

 

το δάγκωμα σε αυτή την ηλικία προέρχεται απο θυμό που δεν εκφράζει διαφορετικά.

πρέπει να αναζητήσεις με συζήτηση πολύ γλυκιά, τι είναι αυτό που τον θυμώνει στο σχολείο.

πολύ πιθανόν να τον θυμώνει το γεγονός του να εχει βαφτιστεί ώς το άτακτο παιδί, και απο τις παρατηρήσεις της δασκάλας- ίσως και το ότι και τα άλλα παιδιά μιμούνται την δασκάλα και εκφράζουν και εκείνα την δυσαρέσκειά τους προς την συμπεριφορά του -

μεγαλώνοντας έτσι ακόμα περισσότερο την ενίσχυση ανεπιθύμητων συμπεριφορών....

προσπάθησε να τον ψαρέψεις σε αυτό όσο γίνεται σιγα σιγά.

 

δεν γίνεται να παραμένει σε αυτή την κατάσταση, εάν αυτό συμβαίνει marinaki.

εάν στο σπίτι, μαζί σου ,δεν κάνει πράγματα τέτοια (δαγκωματα, ή πολύ επικινδυνα πράγματα σε άλλους) σημαίνει ότι αυτό που γίνεται στο σχολείο του προκαλεί αυτή τη συμπεριφορά..

 

Μην το αφήσεις έτσι. Μην σε ξεγελάει ότι είναι ακόμα "μικρός" - αυτή η συμπεριφορά θα τον ακολουθήσει και αργότερα, με πολύ πιο δύσκολη την αντιμετώπιση....

επιστράτευσε υπευθυνη, αν θέλεις πήγαινε σε εναν αναπτυξιολογο, να έχεις ένα χαρτι που να μπορείς να το τρίψεις στην μούρη του οποιουδήποτε υπευθυνου εκεί, έτσι ώστε να αναγκάσεις να ασχοληθούν με σωστό τρόπο μαζί του...

 

και αν δεν δείς αλλαγή, τότε επιβάλλεται να τον πας σε άλλο σχολείο...

που να έχουν συνεργασία με ψυχολόγο/ειδικό για να λυθεί αυτό το θέμα.

λυπάμαι που σου το λέω αλλά οφείλω να στο πω καθώς αργότερα είναι που θα είναι τα πραγματικά προβλήματα. τώρα μπορεί να είναι οι παρατηρήσεις της δασκάλας, μετά όμως είναι η κοινωνία οι βαθμοί και χιλια άλλα δύο.

 

Τώρα, το ότι αρρώστησε και κύλισε πάλι σε προηγούμενες συμπεριφορές, σε πιο μικρά παιδιά είναι κάτι φυσιολογικό, αλλά ο Θανάσης δεν είναι 2-3 ετών πιά, έχει την ικανότητα όπως είδες να ελέγχει τις καταστάσεις όταν θέλει - (τον καιρό που μεσολάβησε) πράγμα που δείχνει ίσως ότι δεν είναι θέμα ανωριμότητας -

εμένα μου δείχνει λίγο, ότι δεν εχει αντιμετωπιστεί κατάλληλα αυτό το θέμα ακόμα και το διάστημα όπου τα πράγματα βελτιώθηκαν?....

 

είμαι και μακριά αυτά τα ερμηνεύω απο αυτά που γράφεις και μπορεί να είναι και εντελώς λάθος.

 

ακουσε το ένστικτό σου - για αυτά που σου λέει η δασκάλα και πράξε ανάλογα ! μην αφήσεις την λογική -

σκέψεις όπως "θα ακουστώ υπερβολική" ή "θα φανώ πιεστική" ή "θα με παρεξηγήσουν".

Είσαι μια μαμά και θέλεις το καλύτερο για το παιδί σου - μην αφήσεις κανέναν να σε επηρεάσει ότι πρέπει να συμβιβαστείς λόγω της ανικανότητας της δασκάλας να κάνει σωστά τη δουλειά της

το ίδιο ισχύει και για την υπεύθυνη/διευθύντρια.

[Μαρια Στυλιανακη]

δοκιμασε να τον πας σε κάποιο΄κέντρο (έχει μπει ένα άρθρο στις ειδήσεις με δυο χώρους) ένα απογευμα, όπου να είσαι μαζί του να δείς πως αντιδρά οταν είναι σε άλλο χώρο με άλλη δασκάλα. αυτό θα σε πείσει πολύ περισσότερο για το αν το ένστικτό σου είναι σωστό. ....

[marinaki]

Ευχαριστώ πολύ Μαρία μου, ελπίζω να τα καταφέρουμε και να βρούμε την χρυσή τομή και να διαμορφώσουμε ένα υγιές ψυχικά παιδί. Έχω ήδη ζητήσει βοήθεια από το κέντρο παιδοψυχικής υγιεινής του ΙΚΑ (από μια καλή μου φίλη που πέρασε και κείνη τα ίδια με τον μικρό της και άν και φορέας δημόσιος είδε πάρα πολλά θετικά στην διαμορφωση του χαρακτήρα του γιού της μετά από μια σειρά συνεδριών που πήραν μέρος όλοι μαζί και οι γονείς και ο μικρός) και περιμένω από μέρα σε μέρα να πάμε και να τα πούμε από κοντά με κάποιους ειδικούς.Ευχαριστώ ειλικρινά για την συμβουλή σου και για το χρόνο σου. Γαλήνεψα τώρα που είδα ότι δεν είμαι υπερβολική που στενοχωριέμαι.

[Mama_Anesti_]

Καλή χρονιά στα παιδάκια μας με υγεία! Σήμερα ήταν ή πρώτη μέρα και για μας, ουσιαστικά ομως αύριο θα είναι ή πρώτη μέρα των παιδιών αφού σήμερα ήμασταν και οι γονείς στην ταξη. Όλα κύλησαν ομαλά, τα παιδάκια επαιζαν, ή δασκάλα μας ενημέρωσε σχετικά.  Εύχομαι καλή συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς και καλή προσαρμογή στα παιδάκια. 

 

Θα ήθελα να ρωτησω πότε πρεπει να πάμε τα υλικά για το νηπιαγωγείο? Φαντάζομαι μέσα στην εβδομάδα? Επίσης τι ειναι το κριτς κρατς ακριβως? Δεν το είδα εκεινη την στιγμή για να ρωτησω. Ειναι αυτό που έχουν και τα παπούτσια? 

[Yovanna]

Just now, Mama_Anesti_ said:

Θα ήθελα να ρωτησω πότε πρεπει να πάμε τα υλικά για το νηπιαγωγείο? Φαντάζομαι μέσα στην εβδομάδα? Επίσης τι ειναι το κριτς κρατς ακριβως? Δεν το είδα εκεινη την στιγμή για να ρωτησω. Ειναι αυτό που έχουν και τα παπούτσια?

Εννοείς την ταινία χριτς χρατς? Ναι αυτή είναι που μπάινει σε παπουτσάκια, υφάσματα, ταπετσαρίες κτλ. Θα την βρεις και ταινία velcro.

[Deena]

Λογικά αυτό που λέει η @Yovanna είναι, κοίτα σε καταστήματα με είδη ραπτικής.

[Mama_Anesti_]

.