ΧΤΥΠΗΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ - Δάγκωμα !

[λουκουμαδάκι]

Just now, Yovanna είπε:

Κοίτα, ο  μικρός λίγο μετά το χρόνο, και μέχρι λίγο πριν τα 2, χτυπούσε και έσπρωχνε πολύ συχνά τα παιδάκια (σε πάρκα παιδικές χαρές κτλ) Πολλή συζήτηση εμείς, 'ωσπου το έκοψε τελείως και από τότε χτυπάει εμάς μόνο Δεν το κάνει απαραίτητα 'όταν έχει νεύρα, αλλά στο άσχετο! Επίσης όντως δαγκώνει πολύ δυνατά. Βλέπω και εγώ τον ενθουσιασμό του για τους φίλους του, τους χαιρετάει με χαρά όταν τους βλέπει, αλλά τα άλλα παιδάκια είναι πιο μαζεμένα . Δεν υπονόησαν από το σχολείο ότι φταίμε εμείς σε κάτι, όμως ειλικρινά αν με θέλει μόνο γι 'άυτο η διευθύντρια , δεν ξέρω τι άλλο να πω. Δυστυχώς οι μεγάλοι βάζουν ταμπέλες στα παιδάκια.. Λυπηρό, αλλά συμβαίνει.

Όλοι ξέρουμε ότι για να σταματήσει μία συμπεριφορά ακόμα και αν είναι εν τη γενέσει της χρειάζεται κουβέντα επανάληψη κουβέντα επανάληψη μπλα μπλα. Το γνωρίζουν οι παιδαγωγοί. Δεν υπάρχει κουμπάκι στα τρίχρονα να το πατήσει ο γονέας Παρασκευή που θα του γίνει η "σύσταση" και Δευτέρα να πάει άλλο παιδί. Θα πεις το συζητάμε με το παιδί δεν το αφήνουμε αν έχετε και κάτι άλλο να προτείνετε είμαστε ανοιχτοί , πιστεύουμε θα αρχίσουν τα αποτελέσματα να φαίνονται ευχαριστούμε για την ενημέρωση. Προσωπικά δεν θα με ενοχλήσουν μεμονωμένα περιστατικά. Μόνο αν είναι στόχος το παιδί μου συνέχεια εκεί θα μιλήσω. Και φυσικά θα κάνω το καλύτερο δυνατόν αν μου πουν ότι χτυπάει το ίδιο κλπ όπως κάνετε και εσείς. Άλλωστε όποιος πει το δικό μου παιδί ποτέ δεν θα έκανε το τάδε ας ετοιμάσει πετσετούλα γιατί θα το λουστεί. 

[Yovanna]

Just now, Chrysoum said:

Εγω θα σου μιλησω απο την αλλη πλευρα. Οταν η κορη μου ηταν 1,5 γυρισε σπιτι με ενα μεγαλο κοκκινο σημαδι, ακριβως μισο εκατοστο κατω απο το ματι, γιατι ενα παιδακι την δαγκωσε. Θα ειμαι ειλικρινης, σοκαριστηκα στην αρχη, μετα θυμωσα με αυτους που δουλευουν στον σταθμο, μετα με το παιδακι, μετα με τους γονεις του και μετα απο 5 λεπτα που καταλαγιασε ολο αυτο, καταλαβα οτι ολα αυτα ειναι παραλογα και οτι ενα παιδι σε μικρη ηλικια (και τα 3 ακομη τα θεωρω μικρη ηλικια) μπορει καλλιστα να εχει τετοια συμπεριφορα και πως αυριο μεθαυριο μπορει και το δικο μου παιδι να εχει τετοια συμπεριφορα. Για τους εργαζομενους στον παιδικο, τι να πω; εδω δυο παιδια εχω στο σπιτι και λιγο να γυρισω το κεφαλι μου 1 λεπτο μπορουν να συμβουν τα τερατα. Ειναι ηρωες πραγματικα.

Το πιο σημαντικο ομως που θελω να σου πω εδω, περα απο το οτι ειναι φυσιολογικο και οτι λιγη λογικη να εχουν και οι γονεις του αλλου παιδιου θα δειξουν κατανοηση, ειναι πως απο τον παιδικο εμενα μου ειπαν οτι δεν επιτρεπεται να μας πουν ποιο παιδακι το εκανε αυτο. Οτι αυτα τα πραγματα συμβαινουν συνεχως και οτι δεν θα πρεπει να ανησυχουμε. Παρολα αυτα την επομενη μερα το παιδακι ξανα δαγκωσε την κορη και ηταν οταν πηγα να την παρω, αρα ειδα ποιος το εκανε. Μετα απο 6 μηνες ηταν κολλητοι φιλοι. 

Και επισης, αυτο που ειπε η @kotsifikos εαν απο τον σταθμο σου "επιτεθουν" ειναι τελειως λαθος προσεγγιση και ισως θα πρεπει οντως να αναθεωρησεις για τον σταθμο. Αυτο που θα επρεπε να κανουν ειναι φυσικα να σε ενημερωσουν, αλλα να συζητησετε μαζι και να σου προτεινουν πιθανες προσεγγισεις προς το παιδι που ισως να μην εχεις σκεφτει εσυ η ιδια και γενικα πως μπορειτε σε συνεργασια να το συζητατε με το παιδι.   

Δεν έχω μέχρι στιγμής παράπονο από το σταθμό, μόνο διάθεση για συζήτηση έχω δει. Και η διευθύντρια , η οποία εί ναι εξαιρετική και είναι και ψυχολόγος, με αυτή τη διάθεση θέλει να βρεθούμε. Εγώ έχω τη μύγα. Οι δασκάλες όντως δεν "δίνουν " τα παιδιά, όμως τα παιδιά τα λένε στους γονείς. Και μένα μου είχε πει για ένα παιδάκι που ¨χτυπάει τα άλλα παιδάκια". Το ανέφερα στη συνάντηση ότι κοίτα να δεις που σηκώνει εκείνος χέρι, και μου λέει για τον τάδε  ότι χτυπάει παιδάκια. Τις είδα που χλώμιασαν λίγο, μου είπαν ότι όντως πέρασε τέτοια φάση το παιδάκι αυτό, αλλά τώρα το έχει κόψει. τις έφερα σε δύσκολη θέση χωρίς να το θέλω.

[kotsifikos]

Just now, Yovanna said:

Κοίτα, ο  μικρός λίγο μετά το χρόνο, και μέχρι λίγο πριν τα 2, χτυπούσε και έσπρωχνε πολύ συχνά τα παιδάκια (σε πάρκα παιδικές χαρές κτλ) Πολλή συζήτηση εμείς, 'ωσπου το έκοψε τελείως και από τότε χτυπάει εμάς μόνο Δεν το κάνει απαραίτητα 'όταν έχει νεύρα, αλλά στο άσχετο! Επίσης όντως δαγκώνει πολύ δυνατά. Βλέπω και εγώ τον ενθουσιασμό του για τους φίλους του, τους χαιρετάει με χαρά όταν τους βλέπει, αλλά τα άλλα παιδάκια είναι πιο μαζεμένα . Δεν υπονόησαν από το σχολείο ότι φταίμε εμείς σε κάτι, όμως ειλικρινά αν με θέλει μόνο γι 'άυτο η διευθύντρια , δεν ξέρω τι άλλο να πω. Δυστυχώς οι μεγάλοι βάζουν ταμπέλες στα παιδάκια.. Λυπηρό, αλλά συμβαίνει.

Μα δεν χρειάζεται απαραίτητα να έχει λόγο για να  το κάνει (σε αυτή την ηλικία), φυσικά και όταν συμβαίνει πρέπει να το συζητάς και να έχει και συνέπεια αν είναι κάτι τραβηγμένο, όμως εσύ μην του δώσεις μεγάλη έκταση. Στο σχολείο δεν ξέρεις τι θα σου πουν, πας και το βλέπεις, όμως αν είναι μόνο για αυτό δεν έχει λογική καμία.

Δεν φταίτε ούτε εσείς ούτε το παιδί, και λογικα αυτό θα πρέπει η υπεύθυνη του σχολείο να το ξέρει, δεν νομίζω πως είναι ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο παιδί που το κάνει (αφού δεν είναι ένα παιδί που γενικά επιτίθεται κάθε μέρα σε παιδιά , τα δαγκώνει και τα χτυπάει, που εκεί οκ θα πρέπει κάποιος να το κοιτάξει και το σχολείο θα λάβει τα μέτρα του).

[ninaki80]

Just now, Yovanna είπε:

Δεν έχω μέχρι στιγμής παράπονο από το σταθμό, μόνο διάθεση για συζήτηση έχω δει. Και η διευθύντρια , η οποία εί ναι εξαιρετική και είναι και ψυχολόγος, με αυτή τη διάθεση θέλει να βρεθούμε. Εγώ έχω τη μύγα. Οι δασκάλες όντως δεν "δίνουν " τα παιδιά, όμως τα παιδιά τα λένε στους γονείς. Και μένα μου είχε πει για ένα παιδάκι που ¨χτυπάει τα άλλα παιδάκια". Το ανέφερα στη συνάντηση ότι κοίτα να δεις που σηκώνει εκείνος χέρι, και μου λέει για τον τάδε  ότι χτυπάει παιδάκια. Τις είδα που χλώμιασαν λίγο, μου είπαν ότι όντως πέρασε τέτοια φάση το παιδάκι αυτό, αλλά τώρα το έχει κόψει. τις έφερα σε δύσκολη θέση χωρίς να το θέλω.

ειναι η πρωτη χρονια που παει σταθμο? αν ναι μαλλον η διευθυντρια θελει να σας δει για να δει αν ειστε ευχαριστημενοι . καμια σχεση με το δαγκωμα . αν ηταν ετσι ολοι οι γονεις θα περιμεναν απεξω την διευθυντρια. ολα βαρανε κ δαγκωνουν ειναι λογικο μεχρι τα 4 τουλαχιστον που καπως αρχιζουν κ γινονται κανονικα παιδακια . 

[Yovanna]

Just now, ninaki80 said:

ειναι η πρωτη χρονια που παει σταθμο? αν ναι μαλλον η διευθυντρια θελει να σας δει για να δει αν ειστε ευχαριστημενοι . καμια σχεση με το δαγκωμα . αν ηταν ετσι ολοι οι γονεις θα περιμεναν απεξω την διευθυντρια. ολα βαρανε κ δαγκωνουν ειναι λογικο μεχρι τα 4 τουλαχιστον που καπως αρχιζουν κ γινονται κανονικα παιδακια . 

Μακάρι να είναι έτσι αλλά δεν το νομίζω.. Σίγουρα δεν θα μου πει με το που θα κάτσω ότι πρέπει να συζητήσουμε για το "πρόβλημα". Θα μιλήσουμε για το πόσο καλά ξεπέρασε το άγχος της προσαρμογής, πόσο καλά , τα πηγαίνει, πώς τον βλέπω εγώ και τέλος θα καταλήξουμε σε αυτό. Αν αυτή είναι η πολιτική τους, σεβαστό. Στο μεταξύ μπήκα λίγο να διαβάσω άλλα παρόμοια τοπικς (δεν υπάρχουν, μόνο αυτοί που  τους χτυπάνε τα παιδιά γράφουν, οι άλλοι τουμπεκί!) και έχω φρικάρει! Τί να λένε στα παιδιά τους να μην ξαναπαίξουν με το "επιθετικό" παιδάκι, τι "παιδί χωρισμένων γονιών είναι, ποιος ξέρει τι θα έχει δει", έχω πραγματικά αηδιάσει!

[kotsifikos]

Just now, Yovanna said:

 Στο μεταξύ μπήκα λίγο να διαβάσω άλλα παρόμοια τοπικς (δεν υπάρχουν, μόνο αυτοί που  τους χτυπάνε τα παιδιά γράφουν, οι άλλοι τουμπεκί!) και έχω φρικάρει! Τί να λένε στα παιδιά τους να μην ξαναπαίξουν με το "επιθετικό" παιδάκι, τι "παιδί χωρισμένων γονιών είναι, ποιος ξέρει τι θα έχει δει", έχω πραγματικά αηδιάσει!

Έχεις δίκιο σε αυτό που λες, όμως δες εδώ πόσες σου είπαμε πως αυτό το έχουν κάνει και τα δικά μας παιδιά, ή πως είναι σύνηθες να συμβαίνει αυτό σε παιδιά αυτής της ηλικίας. Τραγικοί οι χαρακτηρισμοί αυτοί για τα παιδάκια αλλά και πάλι σκέψου, θα ήθελες το παιδί σου να κάνει παρέα με παιδί που οι γονείς σκέφτονται έτσι??εγώ όχι, οπότε ακόμα και αν αυτοί χαρακτηρίσουν το παιδί μου καθόλου δεν με νοιάζει.

Νομίζω πως έχεις αναστατωθεί πάρα πολυ και ειλικρινά δεν χρειάζεται, στο κάτω κάτω εσύ ξέρεις καλύτερα από όλους το παιδί σου.

Εμένα έχει τύχει να πάρω το παιδί μου με χτύπημα από άλλο παιδί από το σχολείο και η δασκάλα πήγε να μου απολογηθεί αλλά την σταμάτησα γιατί οκ, παιδιά είναι συμβαίνει. Αν γίνονταν συχνά προφανώς και θα λάμβανα τα μέτρα μου όμως με μία φορά δεν έγινε και τίποτα.

Και εννοεται πως με έχουν καλέσει στο σχολείο να μου πουν πως ο γιος μου χτύπησε άλλο παιδί.

 

[vicky86]

Με κάλυψαν τα κοριτσια. Εγω απλα θα αναφέρω ότι κ ο δικος μου για πολυ μικρό χρονικό διάστημα πηγε να σηκώσει χέρι στον παιδικο

Μου το είπε η κυρία. Όπως είχε παραδεχτεί στην κυρία ότι χτυπάει την αδερφη του

Στο σχολειο το έκοψε αμεσως

Παρασύρθηκε γτ υπήρχαν αλλα παιδακια με παρόμοια συμπεριφορά. 

Στο σπιτι ήταν νευρικός από μωρο, αλλα στην αδερφη του έχει καιρό που σταματησε

Ειναι "αναμενόμενη συμπεριφορά" τρίχρονου

[Yovanna]

1 hour ago, kotsifikos said:

Έχεις δίκιο σε αυτό που λες, όμως δες εδώ πόσες σου είπαμε πως αυτό το έχουν κάνει και τα δικά μας παιδιά, ή πως είναι σύνηθες να συμβαίνει αυτό σε παιδιά αυτής της ηλικίας. Τραγικοί οι χαρακτηρισμοί αυτοί για τα παιδάκια αλλά και πάλι σκέψου, θα ήθελες το παιδί σου να κάνει παρέα με παιδί που οι γονείς σκέφτονται έτσι??εγώ όχι, οπότε ακόμα και αν αυτοί χαρακτηρίσουν το παιδί μου καθόλου δεν με νοιάζει.

Νομίζω πως έχεις αναστατωθεί πάρα πολυ και ειλικρινά δεν χρειάζεται, στο κάτω κάτω εσύ ξέρεις καλύτερα από όλους το παιδί σου.

Εμένα έχει τύχει να πάρω το παιδί μου με χτύπημα από άλλο παιδί από το σχολείο και η δασκάλα πήγε να μου απολογηθεί αλλά την σταμάτησα γιατί οκ, παιδιά είναι συμβαίνει. Αν γίνονταν συχνά προφανώς και θα λάμβανα τα μέτρα μου όμως με μία φορά δεν έγινε και τίποτα.

Και εννοεται πως με έχουν καλέσει στο σχολείο να μου πουν πως ο γιος μου χτύπησε άλλο παιδί.

 

Θα ήθελα ο μικρός μου να κάνει παρέα με όλα τα παιδάκια, άσχετα με το αν συμπαθώ τους γονείς τους. Όσο για αυτούς που σκέφτονται έτσι, χαίρομαι που αυτοί τουλάχιστον δεν είναι πια ενεργοί στο φόρουμ, αλλιώς θα έφευγα εγώ! Το πήρα βαριά η αλήθεια είναι γιατί με γύρισε πίσω στην εποχή που χτυπούσε τα παιδάκια και ήμουνα συνεχώς με το άγχος. Δεν το έχει ξανακάνει πάνω από χρόνο τώρα (στα παιδιά ε? εμείς το τρώμε το ξύλο μας) και αγχώθηκα που το ξανάρχισε, πόσο μάλλον που μιλάει με ενθουσιασμό για τους φίλους του στο σχολείο. Ελπίζω να μην συνεχιστεί. 

[xaroumenh mama]

Νομίζω δεν χρειάζεται λόγος ανησυχίας είναι ένα αναπτηξισκο στάδιο που το περνάνε όλα τα παιδιά, όλα τα παιδιά θα χτυπήσουν η θα δαγκώσουν είτε στη παιδική χαρά είτε στο παιδότοπο είτε σε ένα πάρτι είτε στο σταθμό δεν έχει σημασία το μέρος, σημασία έχει το πως θα το χειριστούμε εμείς έτσι ώστε να μη πάρει μεγάλη έκταση κ να φτάσει το παιδί μετά να το κάνει επίτηδες κ ποια είναι τα λόγια που πρέπει να πούμε ώστε το παιδί να καταλάβει κ να κατανόηση ότι αυτό δεν είναι σωστό.... 

, κ κάτι πολύ βασικό για εμένα αυτή η ηλικία είναι μια ηλικία που τα παιδιά μιμούνται το ένα το άλλο άρα το παιδί εκείνη την ώρα μπορεί να το έκανε επειδή ήθελε να μιμειθει κάποιο άλλο παιδί, πιστεύω πως η διευθύντρια μπορεί να μη σε κάλεσε για αυτό τον λόγο να το είχε σκοπό απλά να έπεσε η πρόταση πάνω στη συγγεκριμενη μέρα που έγινε αυτό.... 

[Merendoula]

Τη δευτερη χρονια στον παιδικο σταθμο (τα δικα μου πηγαίνουν παιδικό από βρεφη), η δασκάλα ασχολιόταν όλο το πρώτο 3μηνο μέχρι τα Χριστούγεννα συνεχως με το πώς θα σταματήσουν να χτυπιούνται και να δαγκωνονται. Τραγουδακια και χειροτεχνίες για το πώς επιτρέπεται να χρησιμοποιούμε τα χέρια μας και πώς όχι. Όλα τα πιτσιρίκια μεταξύ τους ένα μαλλιοκουβαρο να χτυπιούνται και να δαγκωνονται με το παραμικρό! Ήταν 2-3 ετών το τμήμα, ένας χαμός! Ευτυχώς ήταν έμπειρη γυναίκα, αλλά της πήρε μήνες να καταφέρει μια ελαχιστη ηρεμια στο τμήμα. Ο δικός μου γιος ουδέποτε είχε τέτοια συμπεριφορά μαζί μας, ούτε στο σπιτι, ούτε σε παιδικές χαρές, δεν τον είχα δει ποτέ να γίνεται επιθετικός. Κι όμως στο σταθμό το σήκωνε το χεράκι του. Μετά από μήνες συζήτησης πάντως το κόψανε όλα. Ήταν μια φάση της ηλικίας. Φυσικά ουδέποτε παρεξηγήθηκε γονιός, όλα το ίδιο έκαναν.

 

Ο μικρός μου όμως είχε πέρισυ ένα κοριτσάκι στο τμήμα το οποίο τους προκαλούσε τραύματα κυριολεκτικά. Αιμορραγία από πληγές, τραβηγμένα μαλλιά, νυχιες παντου. Εκεί πήραμε θέση οι γονεις, είχε γίνει πια επικίνδυνο. Δεν ήταν φάση, ήταν κίνδυνος πλέον. Άλλη κατάσταση, ξεφεύγει.

[diane2020]

Κι εμείς είχαμε έναν που είχε ξεφύγει η κατάσταση στο προνήπιο, τεσσάρων. Φέτος ευτυχώς δεν ήρθε μπήκε σε τμήμα ένταξης. Πάντως πέρυσι αρχικά λέγαμε όλοι οκ, θέλει χρόνο, θέλει προσαρμογή... Μετά μιλήσαμε στους γονείς, μίλησε η δασκάλα, μετά όμως ειχε παρατραβήξει. Χτυπούσε, φώναζε, τους έπαιρνε τα πράγματα και τους τα πέταγε. Μη με ρωτήσετε πως αισθανόμουν.. Μονίμως σε άμυνα.. Πρώτα εγώ μετά να μάθω τη μικρη να αμύνεται! Μας είχε κουράσει πολυ και φοβόμουν γενικώς. 

 

Κι εγώ νομίζω είναι φάση που περνάνε τα παιδιά αυτή σε αυτή την ηλικία ίσως λίγο μικρότερα θαρρώ αλλά οκ τι 5 πάνω μήνες τι 5 κάτω. Όμως κατά τη γνώμη μου θα ήμουν σε επιφύλακη:τι εννοω:θα άφηνα στην άκρη τι θα μου πουν οι δασκαλες... Αυτό είναι το λιγότερο λες και δε ξέρω.... θα συμβουλεύομουν κάποιον ειδικό και τη διευθύντρια αλλά μπορεί και κάποιον άλλο εκτός σχολείου, μερικές συνεδρίες, για το πως θα μπορούσα να το ξεπεράσουμε όσο πιο γρηγορα γίνεται και αποτελεσματικά, θα σου δώσει οδηγίες και τρόπους και δε θα ξεχνουσα λεπτό πως έκτος από το δικό μου παιδί, υπάρχουν κι άλλα που δε θέλουν να τις τρώνε... 

Αυτά αν έχεις στο μυαλό σου κ συγκεντρωθείς εκεί αποκλειστικά είναι θέμα χρόνου να ηρεμήσει. Εγώ έτσι πιστεύω. 

 

Εγώ όταν βλέπω αλλαγές στα παιδια μου, αλλαγές που δε μου αρέσουν η δεν αρμόζουν στο σπίτι μας, παίρνω θέση και το πιάνω από τη ρίζα. Συμβουλευομαι ειδικούς, ενημερώνομαι, δεν ασχολούμαι με τι θα πουν ποιος κ τέτοια και συγκεντρωνομαι στο πρόβλημα. Θέμα χρόνου και λυνεται. Και επίσης πιστεύω η μαμά παίζει εδώ σημαντικό ρόλο... 

[Adios amigos]

Μια ένσταση δε χτυπάνε και δε δαγκώνουν όλα τα παιδιά. Δεν είναι στάδιο ανάπτυξης η επιθετικότητα, και δεν υπάρχει σε όλα τα παιδιά. Αυτό δε σημαίνει ο όμως ότι δεν αντιμετωπίζεται. 

Η κα Στυλιανάκη στην αρχή του θέματος προτείνει κάποιους σωστούς τρόπους διαχείρισης της παιδικής επιθετικότητας.

Γενικά η επιθετικότητα πρέπει να απονθαρρυνεται πολύ έντονα για να μην παγιωθεί ως συνήθεια/ τρόπος αντίδρασης.

Ευτυχώς σε αυτήν την ηλικία είναι εύκολο να "πλάσεις " το παιδί.

Εγώ προσωπικά προστατεύω το παιδί μου πάρα πολύ από τα άλλα παιδιά, αλλά εξίσου αυστηρή είμαι και όταν ο ίδιος είναι θύτης και όχι θύμα. Το συζητάω μαζί του για μέρες και του στερω κάποια προνόμια για να γίνει κατανοητό ότι δεν είναι ανεκτό αυτό που έκανε και ότι για τις άσχημες πράξεις μας υπάρχουν συνέπειες.

 

Επεξεργάστηκαν 17 Οκτωβρίου,2020 by jellyfishch

[Yovanna]

5 hours ago, diane2020 said:

Κι εμείς είχαμε έναν που είχε ξεφύγει η κατάσταση στο προνήπιο, τεσσάρων. Φέτος ευτυχώς δεν ήρθε μπήκε σε τμήμα ένταξης. Πάντως πέρυσι αρχικά λέγαμε όλοι οκ, θέλει χρόνο, θέλει προσαρμογή... Μετά μιλήσαμε στους γονείς, μίλησε η δασκάλα, μετά όμως ειχε παρατραβήξει. Χτυπούσε, φώναζε, τους έπαιρνε τα πράγματα και τους τα πέταγε. Μη με ρωτήσετε πως αισθανόμουν.. Μονίμως σε άμυνα.. Πρώτα εγώ μετά να μάθω τη μικρη να αμύνεται! Μας είχε κουράσει πολυ και φοβόμουν γενικώς. 

 

Κι εγώ νομίζω είναι φάση που περνάνε τα παιδιά αυτή σε αυτή την ηλικία ίσως λίγο μικρότερα θαρρώ αλλά οκ τι 5 πάνω μήνες τι 5 κάτω. Όμως κατά τη γνώμη μου θα ήμουν σε επιφύλακη:τι εννοω:θα άφηνα στην άκρη τι θα μου πουν οι δασκαλες... Αυτό είναι το λιγότερο λες και δε ξέρω.... θα συμβουλεύομουν κάποιον ειδικό και τη διευθύντρια αλλά μπορεί και κάποιον άλλο εκτός σχολείου, μερικές συνεδρίες, για το πως θα μπορούσα να το ξεπεράσουμε όσο πιο γρηγορα γίνεται και αποτελεσματικά, θα σου δώσει οδηγίες και τρόπους και δε θα ξεχνουσα λεπτό πως έκτος από το δικό μου παιδί, υπάρχουν κι άλλα που δε θέλουν να τις τρώνε... 

Αυτά αν έχεις στο μυαλό σου κ συγκεντρωθείς εκεί αποκλειστικά είναι θέμα χρόνου να ηρεμήσει. Εγώ έτσι πιστεύω. 

 

Εγώ όταν βλέπω αλλαγές στα παιδια μου, αλλαγές που δε μου αρέσουν η δεν αρμόζουν στο σπίτι μας, παίρνω θέση και το πιάνω από τη ρίζα. Συμβουλευομαι ειδικούς, ενημερώνομαι, δεν ασχολούμαι με τι θα πουν ποιος κ τέτοια και συγκεντρωνομαι στο πρόβλημα. Θέμα χρόνου και λυνεται. Και επίσης πιστεύω η μαμά παίζει εδώ σημαντικό ρόλο... 

Εννοείς ότι μιλήσατε οι γονείς στη μαμά του παιδιού? στυλ μάζεψε το παιδί σου? Σας το επέτρεψε το σχολείο αυτό? ή δική σας πρωτοβουλία? Προφανώς και το γνωρίζω ότι κανένα παιδάκι δεν θέλει να τις τρώει. Ευχαριστώ.. Η διευθύντρια του σταθμού είναι ψυχολόγος και σίγουρα θα μας δώσει χρήσιμες συμβουλές. Φυσικά αν αυτό συνεχιστεί θα απευθυνθούμε σε κάποιον, αλλά προς το παρόν μιλάμε για κάτι που έγινε 2-3 φορές. Είναι νωρίς για να του βάλουμε την ταμπέλα του επιθετικού. Άλλωστε όπως είπε και η Χαρούμενη Μαμά , τα παιδιά μιμούνται. Όπως παραδέχτηκε και η δασκάλα ξεροκαταπίνοντας, από αλλού ξεκίνησε το πρόβλημα,  άλλο παιδάκι ξεκίνησε να χτυπάει . Όχι ότι φταίει το παιδάκι, αλλά μην μιλάμε για ψυχολόγους και συνεδρίες τόσο εύκολα. 

[Merendoula]

πρίν από 8 λεπτά , jellyfishch είπε:

Μια ένσταση δε χτυπάνε και δε δαγκώνουν όλα τα παιδιά. Δεν είναι στάδιο ανάπτυξης η επιθετικότητα, και δεν υπάρχει σε όλα τα παιδιά. Αυτό δε σημαίνει ο όμως ότι δεν αντιμετωπίζεται. 

Η κα Στυλιανάκη στην αρχή του θέματος προτείνει κάποιους σωστούς τρόπους διαχείρισης της παιδικής επιθετικότητας.

Γενικά η επιθετικότητα πρέπει να απονθαρρυνεται πολύ έντονα για να μην παγιωθεί ως συνήθεια/ τρόπος αντίδρασης.

Ευτυχώς σε αυτήν την ηλικία είναι εύκολο να "πλάσεις " το παιδί.

Εγώ προσωπικά προστατεύω το παιδί μου πάρα πολύ από τα άλλα παιδιά, αλλά εξίσου αυστηρή είμαι και όταν ο ίδιος είναι θύτης και όχι θύμα. Το συζητάω μαζί του για μέρες και του στερω κάποια προνόμια για να γίνει κατανοητό ότι δεν είναι ανεκτό αυτό που έκανε και ότι για τις άσχημες πράξεις μας υπάρχουν συνέπειες.

 

 

Κανείς δεν το χαρακτήρισε στάδιο ανάπτυξης. Αναφερόμαστε σε παιδάκια που πήγαν σε συγκεκριμένη ηλικία παιδικό σταθμό, δηλαδή παιδιά που 2-3 ετών βρέθηκαν σε μια κατάσταση να μην έχουν την αποκλειστικότητα του γονιού, της προσοχής, των παιχνιδιών του κλπ. Όπως είπα, και ο δικός μου ήταν ένα πολύ ήσυχο παιδάκι μαζί μας χωρίς καμία ένδειξη επιθετικότητας, η καθημερινή και αναγκαστική συνύπαρξη με άλλα συνομήλικα την πυροδότησε. Και περιοριζόταν αποκλειστικά στο χώρο του σχολείου, δεν γύρισε ποτέ σπιτι εκνευρισμενο να κάνει το ίδιο, δεν τον είδα ποτέ με τα μάτια μου να χτυπάει κανένα. Αν ένα παιδάκι πήγε κατευθείαν 4-5 ετών στο νηπιαγωγείο, πολύ πιθανό να μην πέρασε την φάση αυτή. Της Γιοβανας πχ, αν ήταν σπίτι, δεν θα το ξανάκανε ενδεχομενως, αφού το είχαν αντιμετωπίσει ήδη.

Η αναφορά σε συγκεκριμένο περιστατικό γίνεται για να τονίσω τη διαφορά του να μιμείται ή/και να αντιδράει ένα παιδάκι σε χτυπήματα, με το να είναι παράλογα και αδικαιολόγητα επιθετικό, πράγμα το οποίο ξεφεύγει από τα όρια της μίμησης και της αντίδρασης και χρήζει βοήθειας ειδικού. Άλλο πράγμα το να σπρώξω γιατί μου άρπαξε το παιχνίδι, άλλο το να μπηγω τα νύχια μου στο κεφάλι του αλλου που κάθεται και παίζει και δεν με έχει ενοχλήσει ποτέ. 

[ninaki80]

βρε παιδια ειναι απλως μια αντιδραση ενος τριχρονου. το οτι δεν χτυπανε ολα τα τριχρονα ισχυει αλλα εχουν αλλες αντιδρασεις αλλα βαζουν τα κλαματα αλλα καθονται κατω κ γκρινιαζουν αλλα τραβανε αυτο που θελουν . ειναι μια αντιδραση που συμβαινει επειδη δεν ξερουν πως να διαχειριστουν το θυμο τους . οσο μεγαλωνουν κ με το μπλα μπλα καταλαβαινουν οτι δεν χρειαζετε να αντιδρουν ετσι. σιγα μην μιλησουμε με ειδικους επειδη το τριχρονο απλωσε το χερι του  . με το μπλα μπλα καποια στιγμη θα το ξεπερασει κ θα προχωρησει. σιγα σιγα μαθαινουν κ αυτα πως να διαχειριζονται αυτα που θελουν. 

[Adios amigos]

10 ώρες πρίν, xaroumenh mama είπε:

Νομίζω δεν χρειάζεται λόγος ανησυχίας είναι ένα αναπτηξισκο στάδιο που το περνάνε όλα τα παιδιά, όλα τα παιδιά θα χτυπήσουν η θα δαγκώσουν είτε στη παιδική χαρά είτε στο παιδότοπο είτε σε ένα πάρτι είτε στο σταθμό δεν έχει σημασία το μέρος

 

Και όμως ειπώθηκε @Merendoula

[Merendoula]

Just now, jellyfishch είπε:

Και όμως ειπώθηκε @Merendoula

Οκ, δεν είχα προσέξει το χαρακτηρισμό. Συμφωνώ ότι δεν είναι στάδιο ανάπτυξης, είναι πιθανο χαρακτηριστικό της ηλικίας αυτής.

[Adios amigos]

Just now, ninaki80 είπε:

βρε παιδια ειναι απλως μια αντιδραση ενος τριχρονου. το οτι δεν χτυπανε ολα τα τριχρονα ισχυει αλλα εχουν αλλες αντιδρασεις αλλα βαζουν τα κλαματα αλλα καθονται κατω κ γκρινιαζουν αλλα τραβανε αυτο που θελουν . ειναι μια αντιδραση που συμβαινει επειδη δεν ξερουν πως να διαχειριστουν το θυμο τους . οσο μεγαλωνουν κ με το μπλα μπλα καταλαβαινουν οτι δεν χρειαζετε να αντιδρουν ετσι. σιγα μην μιλησουμε με ειδικους επειδη το τριχρονο απλωσε το χερι του  . με το μπλα μπλα καποια στιγμη θα το ξεπερασει κ θα προχωρησει. σιγα σιγα μαθαινουν κ αυτα πως να διαχειριζονται αυτα που θελουν. 

Ναι δεν εκφράζουν όλα τα παιδιά τα συναισθήματα τους με τον ίδιο τρόπο όμως αυτό τι σημαίνει? Από τη στιγμή που πληγώνουν άλλα παιδάκια δε θα πρέπει να το ανεχόμαστε, πρέπει να γίνει κατανοητό, (ναι ακόμη και σε αυτήν την ηλικία ) ότι η βία δεν είναι αποδεκτή.

[ninaki80]

Just now, jellyfishch είπε:

Ναι δεν εκφράζουν όλα τα παιδιά τα συναισθήματα τους με τον ίδιο τρόπο όμως αυτό τι σημαίνει? Από τη στιγμή που πληγώνουν άλλα παιδάκια δε θα πρέπει να το ανεχόμαστε, πρέπει να γίνει κατανοητό, (ναι ακόμη και σε αυτήν την ηλικία ) ότι η βία δεν είναι αποδεκτή.

δεν ειπα οτι δεν θα παρεμβουμε κ δεν θα μιλησουμε στο παιδι  οπως πολλα αλλα πραγματα μεσα στην μερα ομως...  μεχρι εκει δεν χρειαζετε ειδικο ουτε μεγαλη ψυχολογικη αναληση επειδη καποιες φορες σηκωνει χερι το μικρο. οπως του μιλας μεσα στην μερα για χιλια δυο πραγματα που δεν πρεπει να κανει ετσι ειναι κ αυτο κ καποια στιγμη θα το εμπεδωσει

[diane2020]

Just now, Yovanna είπε:

Εννοείς ότι μιλήσατε οι γονείς στη μαμά του παιδιού? στυλ μάζεψε το παιδί σου? Σας το επέτρεψε το σχολείο αυτό? ή δική σας πρωτοβουλία? Προφανώς και το γνωρίζω ότι κανένα παιδάκι δεν θέλει να τις τρώει. Ευχαριστώ.. Η διευθύντρια του σταθμού είναι ψυχολόγος και σίγουρα θα μας δώσει χρήσιμες συμβουλές. Φυσικά αν αυτό συνεχιστεί θα απευθυνθούμε σε κάποιον, αλλά προς το παρόν μιλάμε για κάτι που έγινε 2-3 φορές. Είναι νωρίς για να του βάλουμε την ταμπέλα του επιθετικού. Άλλωστε όπως είπε και η Χαρούμενη Μαμά , τα παιδιά μιμούνται. Όπως παραδέχτηκε και η δασκάλα ξεροκαταπίνοντας, από αλλού ξεκίνησε το πρόβλημα,  άλλο παιδάκι ξεκίνησε να χτυπάει . Όχι ότι φταίει το παιδάκι, αλλά μην μιλάμε για ψυχολόγους και συνεδρίες τόσο εύκολα. 

Το σχολείο απηυδυσε γιατί είχε καλέσει τη σύμβουλο πολλές φορές και είχαν γίνει επαναλαμβανόμενες συστασεις στους γονείς, υπήρξε κ τρομερή αναμονή από τα κεδυ οπότε το ίδιο το σχολείο μας ειπε μιλήστε κι εσείς στους γονείς. Ο πατέρας ήταν συζητήσιμος, η μητέρα αρνητική. Πιστευε (έτσι έλεγε δλδ), ότι είναι φυσιολογικό ένα παιδάκι σε αυτή την ηλικία να βαράει και να μετράει τη δύναμη του (πάνω στα άλλα) γιατί γίνεται.. Άντρας. Δεν ξέρω αν τα πίστευε αυτά που έλεγε η ήταν από την πληγή της. Όπως και να χει παρακολουθείται σήμερα φαντάζομαι ο μικρός και πάει σε τμήμα ένταξης. 

Δεν το βρίσκω έσχατη λύση τον παιδοψυχολόγο σε αυτό το θέμα, μη σου πω πρέπει να μας γίνει βίωμα να ενημερωνομαστε μέσω ειδικών εξ αρχής, δε γεννηθήκαμε τέλειοι γονείς άλλωστε. Συμβουλές θα ζητήσεις 2 3 συνεδρίες μπορεί και μια. Σα να ρωτάς το φάρμακοποιο για ένα φάρμακο. Μην το βλέπεις ως τρομερό αυτό που λέω. Όπως ρωτάς την αισθητικό σου για ένα θέμα σου στο πρόσωπο, όπως ρωτάς τον παιδίατρο για έναν βαρύ πυρετό. 

Σίγουρα είναι μια φάση. Αλλά αν είναι προσταθμος ενός άλλου χαρακτηριστικόυ του παιδιού, αν, τότε καλό είναι να το πιάνουμε από τη ρίζα εξαρχής. Το να είναι επιθετικό ένα παιδί σε αυτή την ηλικία ναι είναι φυσιολογικό αλλά ως ένα σημείο και με κάποια όρια. 

Για αρχή η κουβέντα με τη διευθύντρια είναι το πιο βασικό ξέρει και το παιδάκι, ίσως σου προτείνει και συμβουλευτικη γονέων για το πως θα το χειριστείτε.. 

[ninaki80]

Just now, diane2020 είπε:

Το σχολείο απηυδυσε γιατί είχε καλέσει τη σύμβουλο πολλές φορές και είχαν γίνει επαναλαμβανόμενες συστασεις στους γονείς, υπήρξε κ τρομερή αναμονή από τα κεδυ οπότε το ίδιο το σχολείο μας ειπε μιλήστε κι εσείς στους γονείς. Ο πατέρας ήταν συζητήσιμος, η μητέρα αρνητική. 

Δεν το βρίσκω έσχατη λύση τον παιδί ψυχολόγο σε αυτό το θέμα, μη σου πω πρέπει να μας γίνει βίωμα να ενημερωνομαστε μέσω ειδικών εξ αρχής, δε γεννηθήκαμε τέλειοι γονείς άλλωστε. Συμβουλές θα ζητήσεις 2 3 συνεδρίες μπορεί και μια. Σα να ρωτάς το φάρμακοποιο για ένα φάρμακο. Μην το βλέπεις ως τρομερό αυτό που λέω. Όπως ρωτάς την αισθητικό σου για ένα θέμα σου στο πρόσωπο, όπως ρωτάς τον παιδίατρο για έναν βαρύ πυρετό. 

Σίγουρα είναι μια φάση. Αλλά αν είναι προσταθμος ενός άλλου χαρακτηριστικόυ του παιδιού, αν, τότε καλό είναι να το πιάνουμε από τη ρίζα εξαρχής. Το να είναι επιθετικό ένα παιδί σε αυτή την ηλικία ναι είναι φυσιολογικό αλλά ως ένα σημείο και με κάποια όρια. 

Για αρχή η κουβέντα με τη διευθύντρια είναι το πιο βασικό ξέρει και το παιδάκι, ίσως σου προτείνει και συμβουλευτικη γονέων για το πως θα το χειριστείτε.. 

αυτο που περιγραφεις ειναι παιδι με καποια διαταραχη που απλως οι γονεις δεν εχουν καταλαβει η δεν θελουν να καταλαβουν ειναι τελειως διαφορετικο απο το ενα παιδι 3 χρονων να χτυπησει ενα αλλο παιδακι επειδη κατι εγινε μια φορα μεσα στην μερα. 

σιγουρα το παιδι που περιγραφεις θα ειχε κ αλλα θεματα εκτος απο το να χτυπαει κ οχι μονο ψυχολογικα .

[diane2020]

Just now, ninaki80 είπε:

δεν ειπα οτι δεν θα παρεμβουμε κ δεν θα μιλησουμε στο παιδι  οπως πολλα αλλα πραγματα μεσα στην μερα ομως...  μεχρι εκει δεν χρειαζετε ειδικο ουτε μεγαλη ψυχολογικη αναληση επειδη καποιες φορες σηκωνει χερι το μικρο. οπως του μιλας μεσα στην μερα για χιλια δυο πραγματα που δεν πρεπει να κανει ετσι ειναι κ αυτο κ καποια στιγμη θα το εμπεδωσει

Δεν είναι ακριβώς έτσι και κάποια πράγματα όπως αυτό που θεωρείται πράξη εκτός ορίων θέλει ιδιαίτερο χειρισμό. Κι αν οι γονείς βρουν τον τρόπο τότε πιο γρήγορα κατακταται το αποτέλεσμα.. 

Just now, ninaki80 είπε:

αυτο που περιγραφεις ειναι παιδι με καποια διαταραχη που απλως οι γονεις δεν εχουν καταλαβει η δεν θελουν να καταλαβουν ειναι τελειως διαφορετικο απο το ενα παιδι 3 χρονων να χτυπησει ενα αλλο παιδακι επειδη κατι εγινε μια φορα μεσα στην μερα. 

σιγουρα το παιδι που περιγραφεις θα ειχε κ αλλα θεματα εκτος απο το να χτυπαει κ οχι μονο ψυχολογικα .

Φυσικά και είχε αλλά έφτασε 4 για να το "ψιλό" παρουν χαμπάρι.. Ίσως αν το είχαν δει τότε, που σίγουρα κάποια παράπονα θα είχαν γίνει, σήμερα να ήταν καλύτερα προσαρμοστικος σε μια σειρά δηλαδή και τα δικά μας μπορεί να μην ερχόταν σπίτι δαγκωμένα, με σκισμένα ρούχα και σπασμένα παγούρια... 

[ninaki80]

Just now, diane2020 είπε:

Δεν είναι ακριβώς έτσι και κάποια πράγματα όπως αυτό που θεωρείται πράξη εκτός ορίων θέλει ιδιαίτερο χειρισμό. Κι αν οι γονείς βρουν τον τρόπο τότε πιο γρήγορα κατακταται το αποτέλεσμα.. 

Φυσικά και είχε αλλά έφτασε 4 για να το "ψιλό" παρουν χαμπάρι.. Ίσως αν το είχαν δει τότε, που σίγουρα κάποια παράπονα θα είχαν γίνει, σήμερα να ήταν καλύτερα προσαρμοστικος σε μια σειρά δηλαδή και τα δικά μας μπορεί να μην ερχόταν σπίτι δαγκωμένα, με σκισμένα ρούχα και σπασμένα παγούρια... 

επειδη ξερω οικογενεια με παιδακι που πηγαινε σε εργοθεραπειες απο 2.5 χρονων κ σε παιδοψυχολογο κ εφτασε δευτερα δημοτικου για να γινει διαγνωση κ το παιδι να παει σε ειδικο σχολειο.. το παιδι εβριζε παρενοχλουσε ολα τα παιδια αλλα οι γιατροι δεν βγαζαν ακριβως διαγνωση οποτε κ οι γονεις δεν μπορουσαν να κανουν τιποτα απο το να κανουν εργοθεραπειες κ ψυχολογους μεχρι που πηγε δευτερα δημοτικου για να βγει διαγνωση. 

το μη φυσιολογικο φαινετε κανει μπαμ δεν χρειαζετε να ανησυχουμε για απλες συμπεριφορες

[diane2020]

Θα πω κι ένα άλλο παράδειγμα που μας έτυχε.. Της κουμπαράς μου ο γιος συμπεριφεροταν έτσι από μικρός, έχει φτάσει 3,5 και συνεχίζει. Εμείς προσωπικά σαν οικογένεια πλέον τους έχουμε απομακρύνει καπως(μόνο έξω τους βλέπουμε γτ στο σπίτι γίνεται χαμός οπότε πάνε τα δικά μου να πιάσουν ένα παιχνίδι που θέλει τα βαράει) και η κόρη μου δηλαδή που πλέον μεγάλωσε μου ζήτησε η ίδια ότι δε θέλει να τον κάνει παρέα. Επειδή είναι φίλοι μας της είπα πως κάποια παιδάκια αργουν να ωριμάσουν και τελοσπαντων λυπήθηκα πολύ με όλο αυτό, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ κι εγώ να διδάσκω συνέχεια την άμυνα.. Μου φαίνεται κακό και για τη δικιά μου άσε που η Μικρη λαμβάνει έτσι λάθος πρότυπα και μια μέρα έκανε να με χτυπήσει, την επόμενη του γεγονότος. Της άρπαξα το χέρι δυνατά την αγριοκοίταγμα και της είπα δε θέλω να πονάω, είναι κακό να χτυπάμε. Ευτυχώς δεν το ξανακάνε..

Το θέμα είναι ότι στη κουμπάρα μου είχα πει να πάνε να το δουν αλλά απαντούσε όπως η γιοβαννα, είναι φυσιολογικό είναι νωρίς κλπ. 

Εγώ όμως δυσκολεύομαι οπότε είμαστε μαζί να τις τρώνε τα δικά μου η να μπαίνουν μονίμως σε φάση αμυνας αντί να χαίρονται παρέα και παιχνίδι.... 

Δηλαδή να σκεφτώ τα παιδιά των άλλων, αλλά πόσο και με τι βαρύτητα μπροστά στα δικά μου. 

 

Σίγουρα όσα γράφω πρόθεση μου δεν είναι να ανησυχήσω τη γιοβαννα, όπως έγραψα ναι είναι σύνηθες αλλά... Θέλει λίγη προσοχή.. Απλώς γιοβαννα βγάλε το αρνητικό συναίσθημα και στρωσου που λέμε στη δουλειά να διορθώσεις με κάθε τρόπο, τουλάχιστον να πεις το προσπάθησα το έψαξα. 

Το να περιμένουμε όσοτου ωριμάσει χαλαρά, σε αυτό διαφωνω μόνο, τίποτε άλλο.. 

Just now, ninaki80 είπε:

επειδη ξερω οικογενεια με παιδακι που πηγαινε σε εργοθεραπειες απο 2.5 χρονων κ σε παιδοψυχολογο κ εφτασε δευτερα δημοτικου για να γινει διαγνωση κ το παιδι να παει σε ειδικο σχολειο.. το παιδι εβριζε παρενοχλουσε ολα τα παιδια αλλα οι γιατροι δεν βγαζαν ακριβως διαγνωση οποτε κ οι γονεις δεν μπορουσαν να κανουν τιποτα απο το να κανουν εργοθεραπειες κ ψυχολογους μεχρι που πηγε δευτερα δημοτικου για να βγει διαγνωση. 

το μη φυσιολογικο φαινετε κανει μπαμ δεν χρειαζετε να ανησυχουμε για απλες συμπεριφορες

Δε βγαίνουν οι διαγνώσεις στη Β δημοτικού, background πάντα υπαρχει και καταγράφεται στο ιστορικό.. 

Μάλλον κάπως λάθος στα έχουν πει. Διαγνώσεις βγαίνουν από πολύ νωρίς, ένα απλό παράδειγμα αυτό που έφερα με το αγοράκι στο σχόλειο. 

Κι επίσης από 2,5 χρόνων εως 7, δεν μπορεί να μη δούλεψαν με το παιδί και να μην είδαν διαφορά εφόσον όπως λες έτρεχαν σε τόσους γιατρούς... Φαντάσου αν δε δούλευαν κιόλας με το παιδι ποσό πιο αγριεμένο μπορει να ήταν σήμερα 

Just now, ninaki80 είπε:

επειδη ξερω οικογενεια με παιδακι που πηγαινε σε εργοθεραπειες απο 2.5 χρονων κ σε παιδοψυχολογο κ εφτασε δευτερα δημοτικου για να γινει διαγνωση κ το παιδι να παει σε ειδικο σχολειο.. το παιδι εβριζε παρενοχλουσε ολα τα παιδια αλλα οι γιατροι δεν βγαζαν ακριβως διαγνωση οποτε κ οι γονεις δεν μπορουσαν να κανουν τιποτα απο το να κανουν εργοθεραπειες κ ψυχολογους μεχρι που πηγε δευτερα δημοτικου για να βγει διαγνωση. 

το μη φυσιολογικο φαινετε κανει μπαμ δεν χρειαζετε να ανησυχουμε για απλες συμπεριφορες

Αν κάτι κρατάει πέραν των 6 μηνών η αν κάτι επαναλαμβάνεται ανά διαστήματα εμένα άποψη μου είναι να διερευνάται. Αυτό, τίποτε άλλο.. 

Φυσιολογικό ξεφυσιολογικο, ακόμα και τα φυσιολογικα έχουν περιθώρια βελτίωσης αρκεί να βοηθάμε κι εμείς τα παιδιά μας να το κατανοήσουν. Σε μικρά παιδιά, να νιώσουν. 

Ένας ωραίος τρόπος που χαλιναγωγει τα πιο άγρια ανθρώπινα συναισθήματα είναι η μουσική αγωγή. 

[Yovanna]

Just now, ninaki80 said:

εφτασε δευτερα δημοτικου για να γινει διαγνωση κ το παιδι να παει σε ειδικο σχολειο.

Ειδικό σχολείο?? Υπάρχει ειδικό σχολείο για τα παιδάκια που βγάζουν επιθετικότητα? Τέτοια να ακούω να χάσω τον ύπνο μου..

 

Just now, Merendoula said:

άλλο το να μπηγω τα νύχια μου στο κεφάλι του αλλου που κάθεται και παίζει και δεν με έχει ενοχλήσει ποτέ. 

Κάτι τέτοια έκανε ο δικός μου όταν ήταν 1,5-2.. Πήγαινε και τράβαγε μαλλιά και μπλούζες στο άσχετο.. έτσι, γιατί μπορούσε. Του εξηγούσαμε εξ αρχής όπου πηγαίναμε ότι αν το κάνει θα φύγουμε. Όπως και κάναμε. Συγνώμες στους γονείς, κουβέντα με τις ώρες.. Οι περισσότεροι ομολογώ έδειχναν πολλή κατανόηση και μας έλεγαν ότι και τα δικά τους πέρασαν τη φάση. Βέβαια κάποιοι δεν αντιδρούσαν καλά και εγώ δεν άντεχα και τσακωνόμουν. Μετά σταμάτησε τελείως και ήθελε να παίζει με όλα τα παιδάκια και κάνουν παρέα. Στο σχολείο μου είπαν οι δασκάλες ότι είναι γενικά αγαπητός και τα παιδάκια θέλουν να κάθονται δίπλα του. Τώρα τι τον έπιασε δεν ξέρω..