Sos αντικαταθλιπτικό στην εγκυμοσύνη

[Christinaki81]

Θα ηθελα να μοιραστω μαζι σας την εμπειρια μου και να ακουσω δικες σας περιπτωσεις που πηρατε καποιου τετοιου ειδους αγωγη κατά την εγκυμοσυνη σας.

Το 2007 σε ηλικια 26,5 επαθα καταθλιψη και ιδεοληπτικη διαταρραχη και εκανα αγωγη με entact 20 mg.H καταθλιψη περασε γρηγορα και τελειως, όμως η ιδεοληπτικη διαταρραχη θεραπευτηκε σε ένα μονο βαθμο.Καθε αποπειρα να το μειωσω , κατεληγε αποτυχημενη.

Αρχες του 2011 η αγωγη αλλαχθηκε σε seroxat 20-που είναι πιο εξειδικευμενο για ιδεοληψιες και ενιωσα αμεσως καλα! !11 μηνες μετα αρχισα σταδιακες μειωσεις –πολύ σταδιακες- 17,5 mg για 3 εβδομαδες , 15 mg για άλλες 3 εβδομαδες κτλ – καθως συντομα θα ξεκινουσαμε με τον αντρα μου προσπαθειες για μωρο.Εμεινα εγκυος το Μαιο 2012 οποτε και το εκοψα τελειως για 8,5 μηνες. Με στηριξη ψυχολογου σε ολη την εγκυμοσυνη δε πηρα καθολου χαπια κ ημουν σχετικα καλα. Κρατιομουν για το μωρο. Όλα καλα, μωρο υγιες! Ακουλοθησε εντονη ιδεοληπτικη διαταρραχη 4 μερες μετα τη γεννα και ξαναρχισα αγωγη seroxat 20 το οποιο λιγους μηνες μετα εγινε seroxat 30.Πριν λιγο καιρο εχασα την αδερφη μου 28 ετων σε τροχαιο και από τοτε πιστευω ότι δε μπορω να σταματησω ποτε ξανα αυτό το χαπι. Ηθελα να μου πειτε αν καποια πηρε αντικαταθλιπτικα στην εγκυμοσυνη της καθως σε πιθανη επομενη εγκυμοσυνη,δε πιστευω πως θα τα καταφερω χωρις αυτό.Τι φαρμακο πηρατε, τι ποσοτητα , πως πηγε η εγκυμοσυνη και πως είναι το μωρο και η αναπτυξη του.

Ευχαριστω πολυ

 

 

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Θα ηθελα να μοιραστω μαζι σας την εμπειρια μου και να ακουσω δικες σας περιπτωσεις που πηρατε καποιου τετοιου ειδους αγωγη κατά την εγκυμοσυνη σας.

Το 2007 σε ηλικια 26,5 επαθα καταθλιψη και ιδεοληπτικη διαταρραχη και εκανα αγωγη με entact 20 mg.H καταθλιψη περασε γρηγορα και τελειως, όμως η ιδεοληπτικη διαταρραχη θεραπευτηκε σε ένα μονο βαθμο.Καθε αποπειρα να το μειωσω , κατεληγε αποτυχημενη.

Αρχες του 2011 η αγωγη αλλαχθηκε σε seroxat 20-που είναι πιο εξειδικευμενο για ιδεοληψιες και ενιωσα αμεσως καλα! !11 μηνες μετα αρχισα σταδιακες μειωσεις –πολύ σταδιακες- 17,5 mg για 3 εβδομαδες , 15 mg για άλλες 3 εβδομαδες κτλ – καθως συντομα θα ξεκινουσαμε με τον αντρα μου προσπαθειες για μωρο.Εμεινα εγκυος το Μαιο 2012 οποτε και το εκοψα τελειως για 8,5 μηνες. Με στηριξη ψυχολογου σε ολη την εγκυμοσυνη δε πηρα καθολου χαπια κ ημουν σχετικα καλα. Κρατιομουν για το μωρο. Όλα καλα, μωρο υγιες! Ακουλοθησε εντονη ιδεοληπτικη διαταρραχη 4 μερες μετα τη γεννα και ξαναρχισα αγωγη seroxat 20 το οποιο λιγους μηνες μετα εγινε seroxat 30.Πριν λιγο καιρο εχασα την αδερφη μου 28 ετων σε τροχαιο και από τοτε πιστευω ότι δε μπορω να σταματησω ποτε ξανα αυτό το χαπι. Ηθελα να μου πειτε αν καποια πηρε αντικαταθλιπτικα στην εγκυμοσυνη της καθως σε πιθανη επομενη εγκυμοσυνη,δε πιστευω πως θα τα καταφερω χωρις αυτό.Τι φαρμακο πηρατε, τι ποσοτητα , πως πηγε η εγκυμοσυνη και πως είναι το μωρο και η αναπτυξη του.

Ευχαριστω πολυ

 

Ποσο στενοχωριεμαι για ολα αυτα που διαβασα......!!!!!!! δεν ξερω ειλικρινα τι να σου πρωτοσχολιασω..... για αρχη να χαιρεσαι το πλασματακι σου .... κατα δεύτερον θα ηθελα να σε ρωτησω τι ειναι η ιδελεοπτικη διαταραχη και πως την απεκτησες .. σιγουρα υπηρξε μια αιτια και φανταζομαι ενα ευαισθητο ατομο ειναι ακομα πιο επιρρεπες σε τετοιους ειδους ψυχολογικα προβληματα.

[Christinaki81]

Ποσο στενοχωριεμαι για ολα αυτα που διαβασα......!!!!!!! δεν ξερω ειλικρινα τι να σου πρωτοσχολιασω..... για αρχη να χαιρεσαι το πλασματακι σου .... κατα δεύτερον θα ηθελα να σε ρωτησω τι ειναι η ιδελεοπτικη διαταραχη και πως την απεκτησες .. σιγουρα υπηρξε μια αιτια και φανταζομαι ενα ευαισθητο ατομο ειναι ακομα πιο επιρρεπες σε τετοιους ειδους ψυχολογικα προβληματα.

 

Iδεοληπτικη διαταρ ειναι ιδεες που σου "κολανε" στο μυαλο, ξενες προς εσενα και σε βασανιζουν.Πχ εγω αναρωτιομουν συχνα γιατι ζουμε? δεν εμπιστευομουν τον ευατο μου οταν ημουν κοντα σε μπαλκονια ή μαχαιρα.Φοβομουν μην κανω κανο στον εαυτο μου -χωρις να το θελω ομως.Μετα τη γεννα φοβομουν μη κανω κακο στο παιδι αθελα μου. Ειναι αγχωδης διαταρραχη κ το συμπερασμα του ψυχολογου ειναι οτι προηλθε απο παρατεταμενη αγχωδη περιοδο στη νεανικη ηλικια- οικογενειακα προβληματα.

[miria]

Μακρινή γνωστή γέννησε δίδυμα μετά από έξωσωματική και λάμβανε αντί καταθλιπτική αγωγή υπο την παρακολούθηση ψυχιατρου στο Αιγηνητειο Νοσοκομείο. Τα δίδυμα έμειναν λίγο στη ΜΕΝΝ λόγω προωροτητας και σήμερα είναι μια χαρά, ηλικίας επτά μηνών. Οι περισσότεροι ψυχιατροι είναι κατα των φαρμάκων στη διάρκεια της κύησης κυρίως επειδή δεν έχουν αντίστοιχη εμπειρία και τιθεμενοι πάντα υπέρ της ασφαλείας. Αν πάσχεις από κάποια ελαφρά μορφής διαταραχή σίγουρα θα μπορέσουν στο Αιγηνητειο να σε βοηθήσουν.

Πάντως μπράβο για τον αγώνα σου, μπράβο που προχωρας τη ζωή σου, μπράβο που παλεύεις για το μέλλον το δικό σου και της οικογένειας σου παρά τις αντίξοες συνθήκες!!!!! Είσαι αξιοθαυμαυμαστη. Σου εύχομαι κάθε καλό!!

[fothnoula]

XRONIA POLLA KE KALH XRONIA SE OLOUS!!!!!Μήπως εχει κάποια κοπέλα MENOPURπου δεν τα χρειάζεται??μια σκονη,διο οσο εχειτε,,

 

Ευχαριστώ εκ των προτέρων............. EINAI POLLH ANAGH!!6971843391

[Christinaki81]

Ποσο στενοχωριεμαι για ολα αυτα που διαβασα......!!!!!!! δεν ξερω ειλικρινα τι να σου πρωτοσχολιασω..... για αρχη να χαιρεσαι το πλασματακι σου .... κατα δεύτερον θα ηθελα να σε ρωτησω τι ειναι η ιδελεοπτικη διαταραχη και πως την απεκτησες .. σιγουρα υπηρξε μια αιτια και φανταζομαι ενα ευαισθητο ατομο ειναι ακομα πιο επιρρεπες σε τετοιους ειδους ψυχολογικα προβληματα.

 

Σωτηρια μου σε ευχαριστω που διαβασες το μηνυμα μου παροτι απ οτι βλεπω δε σε αφορα αμεσα το θεμα αλλα εισαι συμπονετικη κ καθολου αυστηρη γιατι εχουν ακουστει πολλα για ατομα που για καποια περιοδο της ζωης τους χρειαστηκαν τετοιο φαρμακο.Αιτια ηταν παρατεταμενη περιοδος αγχους στα νεανικα μου χρονια (οικογενειακες ασχημες καταστασεις).Ενα κομματι σε τετοια θεματα μπορει να ειναι κληρονομικο αλλα το μεγαλυτερο αποκτατια απο τον τροπο κ το περιβαλλον που μεγαλωνουμε.Ευκαιρια να δωσουμε ενα μηνυμα σε ολους τους γονεις....τα παιδια σας ειναι παιδια σας, σε οτι ηλικια και να φτασουν δε πρεπει ποτε να μαθουν πραγματα για εσας που μαθαινει ενας φιλος.Ποτε μη τσακωνεστε για μεγαλες χρονικες περιοδους μπροστα τους,ποτε μη τα ανακατευετε σε θεματα που αφορουν εσας και το αλλον γονιο τους.Φροντιστε να εχουν ευχαριστη καθημερινοτητα, γινεται προτυπο αισιοδοξιας και καλοσυνης.Ετσι θα ειναι για παντα υγιη.Και αν δε μπορειτε καποιες περιοδους να ανταποκριθειτε στα παραπανω, υπαρχουν φιλοι και αν δεν εχετε υπαρχουν οικογενειακοι συμβουλοι, ψυχολογοι,ψυχιατροι-παρτε τη συμβουλη τους κ καντε τη ζωη σας καλυτερη και των παιδιων σας ακομη καλυτερη!

[Christinaki81]

Μακρινή γνωστή γέννησε δίδυμα μετά από έξωσωματική και λάμβανε αντί καταθλιπτική αγωγή υπο την παρακολούθηση ψυχιατρου στο Αιγηνητειο Νοσοκομείο. Τα δίδυμα έμειναν λίγο στη ΜΕΝΝ λόγω προωροτητας και σήμερα είναι μια χαρά, ηλικίας επτά μηνών. Οι περισσότεροι ψυχιατροι είναι κατα των φαρμάκων στη διάρκεια της κύησης κυρίως επειδή δεν έχουν αντίστοιχη εμπειρία και τιθεμενοι πάντα υπέρ της ασφαλείας. Αν πάσχεις από κάποια ελαφρά μορφής διαταραχή σίγουρα θα μπορέσουν στο Αιγηνητειο να σε βοηθήσουν.

Πάντως μπράβο για τον αγώνα σου, μπράβο που προχωρας τη ζωή σου, μπράβο που παλεύεις για το μέλλον το δικό σου και της οικογένειας σου παρά τις αντίξοες συνθήκες!!!!! Είσαι αξιοθαυμαυμαστη. Σου εύχομαι κάθε καλό!!

 

Miria σε ευχαριστω πολυ για την απαντηση και κυριως για τα "μπραβο" σου.Απο μικρη ηθελα οικογενεια και ο,τι και να συνεβαινε θα την εκανα μολις εβρισκα τον καταλληλο.Ναι εκανα καποιον αγωνα κατα περιοδους ομως πλεον ολα τα εχω σε ταξη μεσα μου και στη ζωη μου και μπορω να χαιρομαι καθε στιγμη μου αβιαστα χωρις προσπαθειες!Ο θανατος ομως της αδελφης μου κ η θλιψη των γονιων μου με εχουν κανει να σκεφτομαι πολυ και ολο αυτο δε βοηθαει στη ηδη ευαισθητη ψυχολογια μου.Οστοσο μολις στρωσουν τα οικονομικα μας θα ξαναρχισω να επισκεφτομαι τον ψυχολογο μου(απιστευτες συμβουλες!) κ ισως παλι να καταφερω μια εγκυμοσυνη χωρις το φαρμακο.Απλα ηθελα στο πισω μερος του μυαλου μου να ξερω οτι δε θα ναι τραγικο-αν τελικα χρειαστει να το παρω.Χαιρομαι για τη γνωστη κ τα διδυμακια της.Σιγουρα για εκεινη θα ηταν ακομη πιο δυσκολο που τα ειχε στη μοναδα αλλα ειμαι σιγουρη πως ολα θα τα ξεχασει σιγα σιγα.Ευχομαι και σε σενα κάθε καλο!!!!!!

[miria]

christinaki!!

 

Η απώλειά σου είναι μεγάλη και επόμενο να σε κλονίσει, όπως θα κλόνιζε και έναν άνθρωπο χωρίς το δικό σου ιστορικό, πόσο μάλλον εσένα που είσαι πιο ευαίσθητη από το μέσο όρο των ανθρώπων.

Οι γονείς δύσκολα επανέρχονται μετά από τέτοια γεγονότα και νομίζω ότι, όσο σκληρό και αν ακούγεται, πρέπει να επικεντρωθείς στη δική σου ζωή, αφού πραγματικά είναι πολύ δύσκολο να τους βοηθήσεις και να έχουν άμεση βελτίωση χωρίς επαγγελματική βοήθεια. Η επαφή με το εγγόνι τους είναι το καλύτερο πράγμα που μπορείς να τους προσφέρεις, αφού τα παιδιά είναι η χαρά της ζωής και με το πέρασμα του χρόνου θα υπάρξουν βελτιώσεις για όλους σας. Υπομονή!

Εσύ, όμως, είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις και θα επανέλθεις πολύ γρήγορα. Είναι πολύ σημαντικό που έχεις βρει έναν καλό ψυχολόγο και τον έχεις τεστάρει ότι είναι αποτελεσματικός.

Η γνωστή μας αναγκάστηκε και αυτή να αυξήσει τις δόσεις των φαρμάκων μετά τη γέννα και έτσι δε θήλασε αλλά ξέρω ότι δεν έχει βρει κάποιον ψυχολόγο που να μπόρεσε να τη βοηθήσει αποτελεσματικά αν και έχει κάνει αρκετές αλλαγές. Θα το εκτιμούσα πολύ αν μου έλεγες το όνομά του, παρόλο που δεν ξέρω ακριβώς την πάθησή της, νομίζω σχετίζεται και με κρίσεις πανικού, χωρίς να είμαι σίγουρη.

[Christinaki81]

christinaki!!

 

Η απώλειά σου είναι μεγάλη και επόμενο να σε κλονίσει, όπως θα κλόνιζε και έναν άνθρωπο χωρίς το δικό σου ιστορικό, πόσο μάλλον εσένα που είσαι πιο ευαίσθητη από το μέσο όρο των ανθρώπων.

Οι γονείς δύσκολα επανέρχονται μετά από τέτοια γεγονότα και νομίζω ότι, όσο σκληρό και αν ακούγεται, πρέπει να επικεντρωθείς στη δική σου ζωή, αφού πραγματικά είναι πολύ δύσκολο να τους βοηθήσεις και να έχουν άμεση βελτίωση χωρίς επαγγελματική βοήθεια. Η επαφή με το εγγόνι τους είναι το καλύτερο πράγμα που μπορείς να τους προσφέρεις, αφού τα παιδιά είναι η χαρά της ζωής και με το πέρασμα του χρόνου θα υπάρξουν βελτιώσεις για όλους σας. Υπομονή!

Εσύ, όμως, είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις και θα επανέλθεις πολύ γρήγορα. Είναι πολύ σημαντικό που έχεις βρει έναν καλό ψυχολόγο και τον έχεις τεστάρει ότι είναι αποτελεσματικός.

Η γνωστή μας αναγκάστηκε και αυτή να αυξήσει τις δόσεις των φαρμάκων μετά τη γέννα και έτσι δε θήλασε αλλά ξέρω ότι δεν έχει βρει κάποιον ψυχολόγο που να μπόρεσε να τη βοηθήσει αποτελεσματικά αν και έχει κάνει αρκετές αλλαγές. Θα το εκτιμούσα πολύ αν μου έλεγες το όνομά του, παρόλο που δεν ξέρω ακριβώς την πάθησή της, νομίζω σχετίζεται και με κρίσεις πανικού, χωρίς να είμαι σίγουρη.

 

Σου εστειλα προσωπικο μηνυμα με τα στοιχεια του ψυχολογου

[miria]

Σου εστειλα προσωπικο μηνυμα με τα στοιχεια του ψυχολογου

 

Δυστυχώς δεν το έλαβα. Θα μπορούσες σε παρακαλώ να το ξαναστείλεις?

Σε ευχαριστώ!!!!!

[Christinaki81]

Ηθελα να μου πειτε αν καποια πηρε αντικαταθλιπτικα στην εγκυμοσυνη της καθως σε πιθανη επομενη εγκυμοσυνη,δε πιστευω πως θα τα καταφερω χωρις αυτό.Τι φαρμακο πηρατε, τι ποσοτητα , πως πηγε η εγκυμοσυνη και πως είναι το μωρο και η αναπτυξη του.

 

Βρε μανουλες , καμια δε χρειαστηκε τετοιου ειδους βοηθεια στην εγκυμοσυνη?Μονο εγω το εχω στο νου μου?Ανησυχω.....

[love4]

Χριστινακι εγω πηρα στο τριτο τριμηνο xanax, πολυ μικρη δοση ομως, γυρω στο μισο των 0,25mg την ημερα...η εγκυμοσυνη δεν επηρεαστηκε καθολου, ηταν βεβαια τριτο τριμηνο. Το πρωτο τριμηνο ειναι σαφως πιο επικινδυνο.

[marita77]

Σου έχω στείλει pm

[annajohnaki]

Ηθελα να μου πειτε αν καποια πηρε αντικαταθλιπτικα στην εγκυμοσυνη της καθως σε πιθανη επομενη εγκυμοσυνη,δε πιστευω πως θα τα καταφερω χωρις αυτό.Τι φαρμακο πηρατε, τι ποσοτητα , πως πηγε η εγκυμοσυνη και πως είναι το μωρο και η αναπτυξη του.

 

Βρε μανουλες , καμια δε χρειαστηκε τετοιου ειδους βοηθεια στην εγκυμοσυνη?Μονο εγω το εχω στο νου μου?Ανησυχω.....

Christinaki81 είμαι και γω παθούσα και μάλιστα τα προβλήματα μου ξεκίνησαν το 2007. Εγώ πάσχω από διαταραχή πανικού και παίρνω από τότε το cipralex. Η δοσολογία ποικίλει απο 0,25mg έως 20mg (maximum). Το σταμάτησα για 1 χρόνο μόνο όλα αυτά τα χρόνια. Και γω έμεινα έγκυος το 2012 τον Μάρτη και το άγχος μου ήταν το φάρμακο...φοβόμουν να το σταματήσω....και δεν το σταμάτησα. Καθόλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης έπαιρνα το εικοσάρι και μόνο τον τελευταίο μήνα το μείωσα στα 10mg. Το αγόρι μου γεννήθηκε φυσιολογικά, 3.350 και 51 πόντους υγιέστατο. Δεν με άφησε ο παιδίατρος να θηλάσω όμως γιατί έπαιρνα το φάρμακο. Ο γυναικολόγος μου με διαβεβαίωνε ότι είναι ελάχιστη η πιθανότητα να πάθει κάτι το παιδί (και πράγματι), ο παιδίατρος όμως του νοσοκομείου μόνο που δεν με έδειρε..τέλος πάντων...όλα καλά. Και μένα το άγχος μου είναι τώρα αν ξανά μείνω έγκυος τι θα κάνω με το φάρμακο. Έχω κάνει πολλές προσπάθειες μείωσης - διακοπής μα πάντα κάτι γίνεται μετά από λίγο καιρό, αυξάνεται το άγχος, φοβάμαι μην πάθω τα ίδια και αυξάνεται η δόση πάλι (πάντα σε συνεννόηση με την ψυχίατρο). Θα δούμε...

[ΝΙΚΗ-ΑΝΤΩΝΙΑ]

Christinaki81 είμαι και γω παθούσα και μάλιστα τα προβλήματα μου ξεκίνησαν το 2007. Εγώ πάσχω από διαταραχή πανικού και παίρνω από τότε το cipralex. Η δοσολογία ποικίλει απο 0,25mg έως 20mg (maximum). Το σταμάτησα για 1 χρόνο μόνο όλα αυτά τα χρόνια. Και γω έμεινα έγκυος το 2012 τον Μάρτη και το άγχος μου ήταν το φάρμακο...φοβόμουν να το σταματήσω....και δεν το σταμάτησα. Καθόλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης έπαιρνα το εικοσάρι και μόνο τον τελευταίο μήνα το μείωσα στα 10mg. Το αγόρι μου γεννήθηκε φυσιολογικά, 3.350 και 51 πόντους υγιέστατο. Δεν με άφησε ο παιδίατρος να θηλάσω όμως γιατί έπαιρνα το φάρμακο. Ο γυναικολόγος μου με διαβεβαίωνε ότι είναι ελάχιστη η πιθανότητα να πάθει κάτι το παιδί (και πράγματι), ο παιδίατρος όμως του νοσοκομείου μόνο που δεν με έδειρε..τέλος πάντων...όλα καλά. Και μένα το άγχος μου είναι τώρα αν ξανά μείνω έγκυος τι θα κάνω με το φάρμακο. Έχω κάνει πολλές προσπάθειες μείωσης - διακοπής μα πάντα κάτι γίνεται μετά από λίγο καιρό, αυξάνεται το άγχος, φοβάμαι μην πάθω τα ίδια και αυξάνεται η δόση πάλι (πάντα σε συνεννόηση με την ψυχίατρο). Θα δούμε...

 

Αχ αυτός ο πανικός! Αξεπέραστος!

Εγώ παίρνω τον entact το οποίο βοηθάει πάάάάρα πολύ και μιας και είμαι στην 2η εξωσωματική προσπαθώ να το κόψω. Ο φόβος όμως παραμένει!

Ο νευρολόγος μου μου είχε πει ότι σε περίπτωση εγκυμοσύνης να το σταματήσω καλύτερα για να είμαστε σίγουροι.

Έχω κάνει κι εγώ προσπάθειες πολλές αλλά πάντα στο χάπι καταλήγω.

Τι να πω ρε κορίτσια, μόνο όποιος το ζει μπορεί να καταλάβει πόσο άσχημο είναι.

[annajohnaki]

Όντως όποιος δεν το ζει δεν μπορεί να το καταλάβει!

[Αναιδα]

.Ευκαιρια να δωσουμε ενα μηνυμα σε ολους τους γονεις....τα παιδια σας ειναι παιδια σας, σε οτι ηλικια και να φτασουν δε πρεπει ποτε να μαθουν πραγματα για εσας που μαθαινει ενας φιλος.Ποτε μη τσακωνεστε για μεγαλες χρονικες περιοδους μπροστα τους,ποτε μη τα ανακατευετε σε θεματα που αφορουν εσας και το αλλον γονιο τους.Φροντιστε να εχουν ευχαριστη καθημερινοτητα, γινεται προτυπο αισιοδοξιας και καλοσυνης.Ετσι θα ειναι για παντα υγιη.Και αν δε μπορειτε καποιες περιοδους να ανταποκριθειτε στα παραπανω, υπαρχουν φιλοι και αν δεν εχετε υπαρχουν οικογενειακοι συμβουλοι, ψυχολογοι,ψυχιατροι-παρτε τη συμβουλη τους κ καντε τη ζωη σας καλυτερη και των παιδιων σας ακομη καλυτερη!

 

Ποσο απλο και ποσο σοβαρο αυτο που γραφεις. Η πιο χρησιμη συμβουλη..

 

Σου ευχομαι δυναμη και σε ολες τις κοπελες που ζουν αυτο το Γολγοθα.

 

Μια συμβουλη και απο εμενα.

Βαλτε τη γυμναστικη κυριως την αρεοβικη στη ζωη σας και την μουσικη.

 

Eπισης και η προσευχη βοηθαει πολυ.

Απο εμπειρια φιλης με πολλα οικογενειακα προβληματα σε ολη της τη ζωη, την βοηθησε να απεξαρτητοποιηθει τελειως απο τα ψυχιατρικα φαρμακα η στροφη της στην εκκλησια και η πολλη προσευχη. Εχει χρονια να παρει και σε καθε δυσκλολια αντλει δυναμη απο την προσευχη και την πιστη της.

 

Σας ευχομαι δυναμη και να χαιρεστε τα παιδακια σας.

[ΝΙΚΗ-ΑΝΤΩΝΙΑ]

Ποσο απλο και ποσο σοβαρο αυτο που γραφεις. Η πιο χρησιμη συμβουλη..

 

Σου ευχομαι δυναμη και σε ολες τις κοπελες που ζουν αυτο το Γολγοθα.

 

Μια συμβουλη και απο εμενα.

Βαλτε τη γυμναστικη κυριως την αρεοβικη στη ζωη σας και την μουσικη.

 

Eπισης και η προσευχη βοηθαει πολυ.

Απο εμπειρια φιλης με πολλα οικογενειακα προβληματα σε ολη της τη ζωη, την βοηθησε να απεξαρτητοποιηθει τελειως απο τα ψυχιατρικα φαρμακα η στροφη της στην εκκλησια και η πολλη προσευχη. Εχει χρονια να παρει και σε καθε δυσκλολια αντλει δυναμη απο την προσευχη και την πιστη της.

 

Σας ευχομαι δυναμη και να χαιρεστε τα παιδακια σας.

 

Η γυμναστική και η μουσική εμένα προσωπικά με βοηθάνε.

Όσο για την στροφή στην εκκλησία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είμαι θρήσκα, δεν το 'χω.

Να είμαστε όλοι και όλες καλά!!Κάθε συμβουλή πάντα χρήσιμη, σ'ευχαριστούμε!

[Αναιδα]

Και εγω δεν ειμαι πολυ της εκκλησιας, ουτε και η φιλη μου ηταν.

 

Τις ελαχιστες φορες ομως που προσευχομαι παιρνω δυναμη. Εγραψα ενα παραδειγμα που ισως θα μπορουσε να βοηθουσε καποιες κοπελες.

[annathi]

Εχασα ενα μωρο (37η βδομαδα αποκολληση κεντρικου πλακουντα) μετα απο μια πολυ ασχημη εγκυμοσυνη. Μια βδομαδα μετα την μερα που θα γεννουσα επαθα κριση πανικου και νευρικο κλονισμο μαζι. Εκανα θεραπεια με xanax, minitran και serolux. Τωρα περνω μοναχα ενα χαναξ και ενα μινιτραν το βραδυ. Εχω ακομη καιρο να κανω προσπαθεια για μωρο καθως πρεπει να περιμενω 1,5 χρονο ακομη για να ειναι ασφαλης η κυηση. Δεν ξερω αν θα μπορεσω να ανταπεξελθω χωρις χαπια κοριτσια. Η ψυχη μου ειναι κουρασμενη και κλαιω ακομη το μωρο μου.

[γιαννα!]

Κοριτσια τι να σας πω.... Δενεχω παρομοια εμπειρια με εσας ετσι απλα ηθελα να σας γραψω... Σας καταλαβαινω παρα πολυ γιατι η αδερφη μ εχει παρομοια ψυχολογικα προβληματα με εσας...εχει νοσηλευτει κιολας για λιγο(δεν ειναι τρελ) απλα εχει κατι ιδεες οτι θα κανει κακο κ γενικα τετοια. Περνει τα φαρνακα τγς τι ακριβως δεν ξερω....

Απλα σας εγραψα για να σας πω πως σας καταλαβαινω!

Θελω κοριτσακια μου να προσπαθητε να εχετε παρεες...να μιλατε...να βγαινετε οταν μπορειτε... Και να χαμογελατε!

Μπραβο για οτι καταφερει στην ζωη σας.... Η αδερφη μ ειναι ανυπαντρη κ δεν νομιζω να παντρευτει ποτε...35 χρονων ειναι...αν καθισεις μαζι της δεν καταλαβαινει κανεις οτι υπαρχει καποιο προβλημα! Ειναι ενας φυσιολογικοτατος ανθρωπος. Ελπιζω ο Θεος να σας βοηθεισει ολλες και να κανετε στην ζωη σας οτι αγαπατε κ οτι σας κανει χαρουμενες.

Συχγωμη που μπηκα ετσι στο θεμα σας χωρις να εχω σαφη απαντηση να σας δωσω..

Σας φιλω γλυκα!

Να χαμογελατε!!!!!!!!

[marianog]

Καλησπερα και απο εμενα... θα ηθελα και εγω να σας παραθεσω τη δικη μου εμπειρια. Πριν απο εννεα μηνες εφερα στο κοσμο τον γιο μου και μετα απο 2 μηνες διαγνωστηκα με επιλοχειο καταθλιψη. Η φαρμακευτικη αγωγη π ακολουθησα ηταν αρχικα το serolux k to xanax..στην πορεια ομως μαζι με τον ψυχιατρο μ ανακαλυψαμε οτι προυπηρχε και μια ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη η οποια σε συνδυασμό με την καταθλιψη ηταν λιγο πιο περιπλοκη ετσι στη συνεχεια στη θεραπεια μ προστεθηκε κ το minitran με το οποιο ενιωσα αμεσως καλα...ακολουθησα βεβαια και ψυχοθεραπεια την οποια ακομα λαμβανω και αμεσως ενιωσα πολυ καλυτερα...ξεκινησα λοιπον να μειωνω το minitran ομως παρατηρω οτι παθαινω καποια επεισοδια απο τοτε και εχω αρχισει να αγχωνομαι καθως συνηθως επικεντρωνονται προς το παιδι.. αυτο που θελω να πω σε ολες τις γυναικες π αντιμετωπισαν και αντιμετωπιζουν παρομοια προβληματα να μην το βαζουν κατω και κυριως να μη ντρεπονται γι αυτο! Επισης, σε καθε περιπτωση ο ψυχιατρος ειναι ο πλεον κατάλληλος να μας βοηθησει σε μια ενδεχομενη νεα εγκυμοσυνη!

[CAPY]

κοριτσια εγω τα τελευταια χρονια περνω τα ladose σε δοσολογια απο μισο εως 1,5 χαπι την ημερα...υπηρχανε κ μερες που δεν την παλευα με τις κρισεις πανικου κ τις αυπνοιες οποτε επερνα κ λεξοτανιλ σπανια....

εμεινα εγκυος με εξωσωματικη ... συμβουλευτηκα τους γιατρους μου κ ολοι συμφωνησανε να συνεχισω το ladose....ετσι κ εκανα!ειμαι στον 8ο μηνα της εγκυμοσυνης μου κ ολα ειναι καλα! το εψαξα πολυ κοριτσια κ δεν εχουνε σημειωθει παρενεργειες απο τα συγκεκριμενα φαρμακα...

επισης βρηκα κοπελα σε αλλο φορουμ που εκανε ιδια θεραπεια με μενα κατα την διαρκεια της εγκυμοσυνης της κ εχει ενα υγιεστατο υπεροχο κοριτσακι 5 ετων!!!!

μακαρι κανενας ανθρωπος να μην χρειαζοτανε να κανει θεραπεια...μακαρι ολοι μας να ειμασταν υγιεστατοι....αλλα απο την στιγμη που μας ετυχε κατι τετοιο μαθαινουμε να ζουμε με αυτο τα παντα!ακομα κ την ευλογια της εγκυμοσυνης!!!!

[rica]

Γεια σας κορίτσια.

 

Πόσο μα πόσο σας καταλαβαίνω...

 

Παίρνω 9 μήνες το cipralex (10mg τη μέρα) λόγω Γενικευμένης Αγχώδους Διαταραχής. Εδώ και μια εβδομάδα είμαι σε φάση σταδιακής μείωσης γιατί θέλουμε να ξεκινήσουμε προσπάθειες για 2ο παιδάκι. Ελπίζω όλα να πάνε καλά και να μη χρειαστεί να ψάχνομαι για το αν πρέπει να τα πάρω ή όχι στην κύηση.

 

Υπάρχει στο μεταξύ κάποια άλλη κοπέλα που τα πήρε στην εγκυμοσύνη και όλα πήγαν καλά;

[Anastasoula13]

Καλησπέρα!Θα ήθελα να μοιραστώ κι εγώ την ιστορία μου.. Το 2008 σε ηλικία 18 ετών και πρώτο έτος στο πανεπιστήμιο έπαθα την πρώτη κρίση πανικού από παρατεταμένο άγχος λόγω εξεταστικής.Το περιβάλλον που μεγάλωσα αρκετά στρεσογονο,αυξημένες προσδοκίες από μπαμπά,αρκετά ενοχική και φοβική..Το περιστατικό το αντιμετώπισα γρήγορα και με μικρή δόση ηρεμιστικού για 3 μήνες και το σπροξαμε κάτω απ το χαλί που λέμε..

Το 2012 και σε ηλικία 23 ετών γνωρίζω τον άντρα μου και ένα χρόνο μετά μένω εγγυος και ακολουθεί ο γάμος μας!οι καλύτεροι 9 μήνες ολόκληρης της ζωής μου..γελια,χαρες ετοιμασίες..ανυπομονησία για το μωρο!Γεννάμε ένα υγιέστατο κοριτσάκι με καισαρική τομή..Και από τότε ξεκινά το μαρτύριο.Επειδή ειμαι πολύ ευαίσθητο , συναισθηματικο και πολύ υπεύθυνο άτομο αρχίζω να κυριεύομαι από άγχος..απο την κλινική ακόμα...κλαμα και κακό συν τον πόνο από την τομή..Μουδιασμα..Επιστρεφουμε σπίτι και όλα καλά για καμια βδομάδα..Μεχρι που άρχισαν τα ζόρια..Κλαμα συνέχεια,κυρίως όμως το πρωί και το απόγευμα..να μη μπορώ να μείνω λεπτό μόνη με το μωρο,φόβος,αίσθημα αναξιότητας,φόβος ότι το μωρο έχει κάτι κακό,ότι εγω θα του κάνω κάτι κλπ.Συμπτωματα ΙΨΔ..Στην αρχή προσπάθησα να το παλέψω γιατί ήξερα πάνω κάτω από την πρώτη εμπειρία..Ομως μετά τη δεύτερη βδομάδα τα πράγματα μαύρισαν εντελώς...Σταματησα να τρώω,δε μπορούσα να φροντισω το μωρο,εμένα ,τον σύζυγο..ενοχες,καμια ικανοποίηση από πουθενά..αστατος ύπνος,μούδιασμα και απαισιόδοξα σενάρια..

Το 2014 τον φεβρουριο,τρεις μήνες μετά τη γεννηση της μπεμπας ,διαγνωσθηκα με μείζον καταθλιπτική διαταραχή με επιλόχεια έναρξη και ιδεοψυχαναγκαστικα στοιχεία..

Κατάφερα να θυλασω τη μπουμπού μόνο ένα μήνα και ξεκίνησα αγωγή..Remeron 45 mg,entact 20mg και λίγο tavor..Μετα λίγους μήνες άρχισα να ανακτω δυνάμεις..δε μπορώ να πω όμως ότι πετουσα από χαρά...Γυρω στο χρόνο είχα βγάλει το ρεμερον και το ταβορ και από πέρυσι είχα ξεκινήσει να μειώνω και το εντακτ...Οποτε φέτος έπαθα πάλι ένα επεισόδιο πανικού και τα έβαλα σε μικρότερες δόσεις.Ολα αυτά με καθοδήγηση γιατρού..Αρχισα πάλι μειωμένο ενδιαφέρον για το μωρο ,για μένα,για τον σύζυγο..η καθημερινότητα πολύ δύσκολη,καμια χαρά πουθενά,ολα να μ ενοχλούν,απομόνωση και πολλά άλλα...

Πολύ συνοπτικά ,αυτά..

Για δεύτερο παιδάκι δε ξέρω ποτε και αν και πως..φοβαμαι πολύ όμως γιατί δε κατάφερα να ζήσω την βρεφική ηλικία της μπουμπουκας μου.

Αν έχει κάποια μανούλα παρόμοια ιστορία θα θελα κ εγω να ακούσω!

Ευχαριστώ!