φυσιολογική προσαρμογή ή λανθάνον πρόβλημα;

[rosi]

Η τρίχρονη κόρη μου πηγαίνει εδώ και μια εβδομάδα σε ιδιωτικό παιδικό σταθμό, όπου δείχνει να έχει προσαρμοστεί χωρίς κανένα πρόβλημα (φαινομενικά τουλάχιστον). Δηλαδή ούτε έκλαψε ποτέ, ούτε και χαίρεται διαίτερα όταν πηγαίνουμε να την πάρουμε (έρχεται ωστόσο αδιαμαρτύρητα μαζί μας). Η απορία μου είναι η εξής: δε μας λέει τίποτα από αυτά που κάνει στον παιδικό και αρνείται πεισματικά να απαντήσει στις ερωτήσεις μας (τι έπαιξες; τι έφαγες; τι τραγουδάκια είπατε; κλπ). Σαν να θέλει να μας αφήσει απέξω; Σαν να μη θέλει να το συζητήσει; Δεν ξέρω τι να πω. Έχει κάποιος άλλος παρόμοια εμπειρία; Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

[almak]

Μία ελαφριά απάντηση από μέρους μου είναι : ΝΑΙ συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες.

Εγώ δεν αποτελώ εξαίρεση κι έτσι μου έκανε ο μεγάλος μου γιός , δεν μας έλεγε σχεδόν τίποτα.

Εκείνο που έκανα κάποια στιγμή ήταν , στάματησα να του γίνομαι ενοχλητικός ρωτώντας κάθε φορά τα ίδια πράγματα και πέρνοντας πάντα τις ίδιες απαντήσεις.

Δεν κατάλαβα ποτέ ( ούτε έως σήμερα ) αν αυτό που έκανα ήταν το καλύτερο που θα μπορούσα να έχω κάνει

[ΑΦΡΟΔΙΤΗ]

Ναι και συμβαινει και ειναι και απολυτα φυσιολογικο . Το ιδιο εκανε και εμενα η κορη μου περσυ στο προνηπιο .. Οταν ρωτησα της δασκαλες γιατι μου ειπαν οτι το κανουν πολλα παιδακι και οτι σιγα σιγα θα αρχισει να τα λεει και οτι το καθε παιδι θελει το χρονο του.

Φετος ευτυχως τα λεει ολα μονη της χωρις να την ρωταμε

[Μαρια Στυλιανακη]

Ο λόγος είναι ότι πάντα στην προσαρμογή στο νέο μέρος, τα παιδιά θυμώνουν ενδόμυχα με τους γονείς τους, μιάς και αναγκάζοναι παρά την θέλησή τους να τους αποχωριστούν.

 

Λόγω του ότι αυτη είναι και η πρώτη φορά που ανεξαρτητοποιούνται σε τέτοιο βαθμό, συνδυάζουν αυτά τα δύο, και βλέπουν αυτή την αλλαγή σαν ευκαιρία

 

- να εκφράσουν και κάπως τον αρχικό τους θυμό που ο γονέας τους βάζει σε μία κατάσταση να τον αποχωριστούν

 

- να βιώσουν παράλληλα την θετική πλευρά αυτού, δηλαδή την ανεξαρτητοποίησή τους. βλέπουν δηλ. το σχολείο σαν κάτι "δικό τους".

 

 

όταν και ο θυμός εκφραστεί και υποχωρήσει τότε δεν έχουν πιά λόγο να κρατάνε άμυνες για την ανεξαρτητοποίηση και αυτή γίνει κατά κάποιον τρόπο "ρουτίνα", τότε αρχίζουν και συζητούν για όλα τα θέματα που μπορεί να βίωσαν.

 

η καλύτερη αντίδραση λοιπόν σε αυτή τη περίπτωση, είναι να αφεθεί ένα παιδάκι να εκφράσει το θυμό του, και ο γονέας να του εκφράσει ότι

 

"μάλλον θέλεις να τα κρατήσεις για τον εαυτό σου? δεν πειράζει -.. ισως μετά απο καιρό να μου πείς - έ? Στο λέω γιατί θα μου αρέσει πάααααααααρα πολύ να ακούσω το τί κάνετε εκεί!! αλλα θα περιμένω να μου πείς εσύ εντάξει ?"

[rosi]

Σας ευχαριστώ όλους ιδιαίτερα! Οι συμβουλές των γονιών ανακουφιστικές, της Μαρίας Στυλιανάκη όπως πάντα διαφωτιστικότατες!

[Λίτσα]

Το ίδιο είχαμε και εμείς . Οτι και να την ρωτούσα δεν μου απαντούσε.

Ετσι αποφάσισα να κάνω σιωπηλά όλη την διαδικασία.

Ωσπου μια βδομάδα αργότερα από την σιωπηλή διαδικασία άρχισε από μόνη της να μου λέει τραγούδια, παραμύθια, τι έφαγε, τι έκανε κτλ Και από τότε μου δίνει πλήρης αναφορά!!!!!

Και τα συζητάμε όλα μαζί.

Ηταν μάλλον μια περίοδος που είχε θυμώσει μαζί μου που την άφηνα εκεί. αλλά επειδή περνάει καλά τώρα δεν την ενοχλεί απλά κάθε μέρα με χαιρετάει με τον ίδιο τρόπο, με αγκαλιάζει, την φιλάω και της λέω στο αφτί "Μόλις σχολάσω από την δουλειά θα έρθω να σε πάρω να πάμε σπιτι μας" και αυτή συμφωνεί και μου κλείνει το μάτι συνωμοτικά.......

[IRINI]

ΚΑΛΗΜΕΡΑ!

Αν και λιγο καθυστερημενα σας παραθετω τη δικη μου εμπειρια......

Εμενα παλι παρα το γεγονος οτι εχει περασει σχεδον η μιση"σχολικη χρονια" και ειναι ο τριτος χρονος που παει στον ιδιο παιδικο σταθμο δεν μου λεει τιποτα.

Αν τον ρωτησω μπορει να μου πει κατι και του τα βγαζω με το τσιγγελι.

Τι εφαγες ......μπορει να απαντησει

Επαιξες με τους φιλους σου ?ΝΑΙ

Ζωγραφισες τραγουδησες....κτλ μουγκα!

Μπορει να μου πει καποια φορα οτι ο ταδε ενοχλει τα παιδακια αλλα οταν προσπαθω να του πιασω κουβεντα μιλαω μονη μου.

Επισης καθε πρωι με ρωταει σημερα εχει σχολειο?Και οταν η απαντηση ειναι καταφατικη ψηλογκρινιαζει και δειχνει να μην τρελαινεται κιολας που παει !

[Μαρια Στυλιανακη]

δεν θα ήταν κακό να ρωτούσες

 

"μήπως δεν σου αρέσει που πηγαίνεις στον παιδικό?"

 

αν απαντήσει "μου αρέσει" τότε απλώς το αφήνεις να έρθει μόνο του.

(το να σου λέει τι γίνεται εκεί)

 

αν δεν πεί τίποτα πες "αν δεν σου αρέσει δεν πειράζει - δεν είναι κακό , μπορείς να μου το πείς " και περιμένεις για μία απαντηση όποτε αυτή έρθει.

(πες και "μήπως φοβάσαι ότι θα θυμώσω εάν μου πείς?")

 

αν σου απαντήσει "όχι δεν μου αρέσει" τότε

"γιατί δεν σου αρέσει? "

αν αναφέρει το παιδάκι τότε είναι ανάγκη να βοηθηθεί να το αντιμετωπίσει.

μπορεί το παιδάκι να είναι φανταστική ιστορία που πάλι έχει στόχο να δείξει (υποσυνείδητα) ότι έχει ανάγκη απο υποστήριξη ή απλώς να αισθανθεί αυτό.

"τι έκανε το παιδάκι αυτό?" -

"σου πήρε κάποιο παιχνίδι απο τα χέρια? " πχ?

αν ναι είναι απαραίτητο να πεις μία λύση -

"πω πω! έκανε τέτοιο πράγμα? χμ.... συμβαίνει και αυτό καμιά φορά, μπορεί ένα παιδάκι να μπερδευτεί - αλλά εσύ μπορείς να του δείξεις ότι δεν σου αρέσει - μπορείς και να το φωνάξεις εάν έχεις θυμώσει - για να καταλάβει ότι δεν σου αρέσει και να μη το ξανακάνει"

μπορούμε να πούμε και στη δασκάλα σου να σε βοηθήσει να του το πείς.

 

υπάρχει περίπτωση και να είναι αυτός που κάνει τις αταξίες και να ακούει συχνά απο τις δασκάλες "μή" και "μή" και να έχει συνδυάσει το σχολείο με το ότι συνέχεια κάποιος τον "επιπλήττει".

Αυτό σηκώνει συζήτηση αρκετή - μιάς και δεν είναι πάντα εφικτό να μάθεις τί λέγεται εκεί, ή να το αλλάξεις κιόλας εάν δείς ότι ακούει συχνά αυτό το πράγμα.

Δες πρώτα αν είναι κάτι απο αυτά και το συζητάμε περεταίρω!

[IRINI]

ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ!

Προσπαθησα να πιασω κουβεντα στο μικρο χθες το πρωι αφου εχει ξυπνησει και ετοιμαστει για το σταθμο και ενω βλεπει το μικι στην τηλεοραση(η καθημερινη μας συνηθεια) και ψιλογκρινιαζε παλι την ωρα που του εβαζα τα παπουτσια"σημερα εχει σχολειο?"

Ναι Δημητρη εχει σχολειο!

Οχι σημερα,ηταν η απαντηση

Γιατι Δημητρη δεν σου αρεσει το σχολειο?

ΟΧΙ!

Γιατι ?

Ετσι.

Αφου τον ρωτησα παλι μου απαντησε οτι δεν του αρεσει γιατι δεν εχει πολλα παιχνιδια.

Ωστοσο πρεπει να επισημανω οτι την ωρα που ερχεται το σχολικο μπαινει με χαρα μεσα καποιες φορες ισως λιγο βαριεστημενα.

Επισης την προηγουμενη ημερα που του επιασα κουβεντα εδειξε διαθεση να μου μιλησει για το πως περναει και μου ειπε οτι του αρεσει το μαγαζακι που εχουν εκει και πουλαει πραγματα(φρουτα κτλ)

Αυτο ωστοσο που μου εχει κανει εντυπωση τις τελευταιες ημερες ειναι οτι δεν θελει να παμε ουτε στον παιδοτοπο και προτιμαει να μεινει στο σπιτι και να παιξουμε με τα αυτοκινητα του ή να δει τον Μπομπ το μαστορα ή να με βοηθησει να κανουμε μαζι δουλειες(τον βαζω στον μπαγκο της κουζινας και μου ζηταει να με βοηθησει στο μαγειρεμα για παραδειγμα,να πλυνει τις πατατουλες ή να λαδωσει τα φυλλα για την πιτα)

[rike]

Γράφεις ότι βλέπει ΜΙΚΙ πριν έρθει το σχολικό. Επίσης θέλει να δει μπομπ μάστορα και να μη βγει στον παιδότοπο.

Βλέπω απόλυτα λογικό να μη θέλει να διακόψει αυτό που βλέπει ή αυτό που κάνει και τον ευχαριστεί και να το συνδιάζει ότι πηγαίνοντας στο σχολείο ή στον παιδότοπο, θα χάσει το αγαπημένο παιδικό.

 

Θα σου πρότεινα τουλάχιστον τις καθημερινές να μην ανοίγει η τηλέοραση ώστε να ξέρει ότι ετοιμάζεται και πηγαίνει σχολείο, και να μην νιώθει ότι του διακόπτεις κάτι αγαπημένο του.

Επίσης να του δίνεις χρόνο, πχ τελείωσε αυτό που κάνεις γιατί σε μισή ώρα θα βγούμε βόλτα.

 

Οι δικές μου παιδικά βλέπουν μόνο ΣΚ πρωϊ και αποφεύγω να τους ανοίγω TV καθημερινές πρωϊ. Επίσης έχω παρατηρήσει ότι αν το πρωϊ είναι έτοιμες για το σχολείο και αρχίσουν να παίζουν με τα παιχνίδια τους, δυσανασχετούν όταν τους διακόψω για να φύγουμε, είναι λογικό.

Ακόμα και το ΣΚ ή τα απογεύματα αν τους λέω για βόλτα ενώ ήδη παίζουν δυσανασχετούν για αυτό τους το ανακοινώνω νωρίτερα. Παίξτε τώρα γιατί σε μισή ώρα θα βγούμε.

Πολλές φορές ρωτάω αν θέλουν βόλτα και τους δίνω επιλογή Εάν όμως το έχω ήδη αποφασίσει, τους εξηγώ ότι δεν χωράει συζήτηση πρέπει να βγούμε και ενώ περνάμε καλά στη βόλτα τους υπενθυμίζω "είδες που δεν ήθελες να βγούμε και τώρα σου αρέσει τόσο πολύ?"

 

Σίγουρα όλα έχουν σχέση και με το χαρακτήρα τους. Βλέπω ότι η μεγάλη μου κόρη περνάει καλά όπου βρεθεί βρίσκει πράγματα να απασχοληθεί ακόμα καί μέσα στο σπίτι και δε θέλει την αλλαγή. πχ αν περνάει καλά σπίτι και της πω πάμε έξω, δυσανασχετεί, εάν είμαστε έξω και γυρίζουμε δυσανασχετεί και θέλει να μείνει έξω περισσότερο. Αντίθετα η μικρή είναι σταθερή, τρελαίνεται για έξω οποτεδήποτε και με οποιονδήποτε ενώ μέσα βαριέται εύκολα!

 

 

Θα έλεγα λοιπόν το πρωϊνο ξύπνημα να το συνδιάσεις με το ότι τρώμε πρωϊνό πλενόμαστε ντυνόμαστε και πάμε σχολείο ή δουλειά τις καθημερινές.

Μπορεί να φταίνε πολλοί παράγοντες για το ότι λέει ότι δεν του αρέσει αλλά σίγουρα παίζει ρόλο και αυτό. Μπορεί να του λείπεις, μπορεί να θέλει περισσότερο χρόνο στο σπίτι.

Μπορεί να μην ξέρει τι ακριβώς τον ενοχλεί. Το ότι μπαίνει στο σχολικό χαρούμενος μάλλον σημαίνει ότι τα ξεχνάει όλα και περνάει καλά στο σχολείο.

[Μαρια Στυλιανακη]

για τα παιχνίδια πρότεινέ του να φέρει μαζί κάποιο απο τα δικά του, αλλά τόνισέ του ότι αν είναι θα πρέπει να το μοιραστεί - ή απλώς να το δείξει και μετά να το δώσει στη δασκάλα να το βάλει κάπου εκτός τάξης ή στη τσάντα του.

 

να πλυνει τις πατατουλες ή να λαδωσει τα φυλλα για την πιτα

αυτά είναι δραστηριότητες που τα παιδιά λατρέυουν να κάνουν.

Κανονικά σε ένα παιδικό σταθμό πρέπει και τα παιδιά να συμμετέχουν σε διάφορες τέτοιες δουλειές, πχ να μαγειρεύουν,.. αλλα δεν το κάνουν όλοι οι παιδικοί σταθμοί αυτό.

 

Σίγουρα θα του αρέσει περισσότερο να είναι μαζί σου εάν ξέρει ότι εσύ έχεις το χρόνο.

Εκεί είναι και απαραίτητο να ξέρει ότι εσύ έχεις να κάνεις δουλειά και δεν μπορείτε να παίξετε (όταν είναι να πάει παιδικό) αλλά ότι θα παίξετε όταν γυρίσει.

Πές του ότι όση ώρα λείπει εσύ θα κάνεις βαρετά πράγματα που δε μπορεί κιόλας να σε βοηθήσει... αλλά ότι όταν γυρίσει θα κάνετε όλα αυτά που μπορεί να σε βοηθήσει μαζί.

 

Στα παιδιά αρέσει πάααρα πολύ η μάθηση νέων πραγμάτων όπως αυτά που ανέφερες που πρίν δεν μπορούσαν ακόμα να τα κάνουν αλλά τώρα που μεγαλώνουν μπορούν. τους δίνει την αίσθηση ότι μεγάλωσαν και είναι ικανά.

Για αυτό το λόγο και στον παιδικό πρέπει να γίνονται πολλές τέτοιες δραστηριότητες που να κεντρίζουν το ενδιαφέρον των παιδιών.

 

Δεν σημαίνει φυσικα απαραίτητα η συμπεριφορά του ότι δεν κάνουν τίποτα τέτοιο εκεί - πάντα εσύ θα είσαι η αγαπημένη του "δασκάλα" οπότε όλα είναι πιό φοβερά και τέλεια μαζί σου.

Εγώ θα ρωτούσα και στον παιδικό εάν τα αφήνουν τα παιδιά να σκουπίσουν πχ αν θέλουν ή να μοιράζουν /μαζεύουν μετά τα ποτήρια/πιάτα στο φαγητό - είναι πράγματα που τα κάνουν να νιώθουν ικανά και "μεγάλα".

Μπορείς και να του πείς να ρωτήσει και να παρακαλέσει την δασκάλα αν θέλει, να κάνει και άλλα πράγματα σαν και αυτά.

 

Για τα παιχνίδια και εκεί καλό είναι να τα αλλάζουν κάθε τόσο - δηλαδή να μήν είναι τα ίδια παιχνίδια όλη τη χρονιά εκεί αλλά να εναλάσσονται..γιατί φυσικό είναι τα παιδιά να τα βαριούνται μετά απο κάποιο διάστημα.

[IRINI]

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

για τις πολυτιμες συμβουλες σας!!!

Θα προσπαθησω να τις αξιοποιησω με τον καλυτερο τροπο.

Απο αυριο Δευτερα που ξεκιναμε παλι θα εχω νεωτερα.

[rena]

Αρχισαμε κι εμεις παιδικο σταθμο πριν δυομιση εβδομαδες...Η αρχη ηταν πολυ καλυτερη απ οτι την περιμενα κι ετσι περασαν οι 2 πρωτες εβδομαδες χωρις κλαματα,χωρις γκρινιες, εκει ηταν αψογος.Στο σπιτι βεβαια εβγαζε καποια νευρα και ηταν αρκετα αντιδραστικος (πχ δε θελω να βγαλω τα παπουτσια μου,δε θελω να πλυνω τα χερια μου,δε θελω μπλα μπλα...) αλλα καταλαβαινα οτι ειναι μια αντιδραση λογω του παιδικου και ημουν πολυ υπομονετικη.

 

Την περασμενη Δευτερα ομως μολις φτασαμε στο σχολειο αρχισε να κλαιει και να χτυπιεται και δεν με αφηνε να φυγω...Το ιδιο και την Τριτη και το ιδιο και σημερα...Οι κοπελες εκει μου λενε πως μετα απο λιγο ειναι μια χαρα,το μεσημερι που τον παιρνω τον βρισκω χαρουμενο να παιζει...Τι γινεται?...Δεν εκδηλωσε το θυμο του απο την αρχη και το βγαζει τωρα?δυο βδομαδες μετα?Γενικα βεβαια ειναι πολυ ντροπαλος και συνεσταλμενος σαν παιδι και ειμαι σιγουρη οτι θα ενιωθε δσαρεστα οταν θα βρισκοταν με τοσο αγνωστο κοσμο...Με προβληματιζει οτι ξαφνικα μετα απο τοσες μερες ξεσπαει ετσι...

 

Επισης,εγω τι να κανω?Το κλαμα αρχιζει μολις φτασουμε εκει,οχι πιο πριν.Εγω τον φιλαω του λεω οτι η μαμα θα ερθει σημερα νωρις να σε παρει (το λεμε απο την αρχη ετσι,χωρις να σημαινει κατι) και γυρναω την πλατη και φευγω...:cry: Νιωθω πολυ ασχημα....

[σπουργίτι]

Κοριτσάκι μου, πιστεύω ότι είναι μια φάση και θα περάσει! Υπάρχουν παιδάκια που κλαίνε έτσι για πολύ καιρό! Συμμαθητής του γιου μου στον παιδικό, μέχρι και πέρυσι (ήταν στον παιδικό τουλάχιστον 2 χρόνια), το πρωί που τον άφηνε η μαμά του είχαν το ίδιο σκηνικό καθημερινά! Αυτός κολλημένος πάνω της, να κλαίει και να την παίρνει αγκαλιά και να μην την αφήνει! Μόλις η μαμά έφευγε ηρεμούσε! Ίσως να της λείπεις!

Ίσως να είναι ένας τρόπος να δει κατά πόσο περνάει το δικό της, να δοκιμάσει δηλ. αν με τη συμπεριφορά αυτή μπορεί να σε επηρεάσει και σε ποιο βαθμό! Μην ενδώσεις σε καμία περίπτωση, γιατί μετά θα σου βγει το λάδι.

Η κόρη μου, την πρώτη μέρα που την πήγα δεν γύρισε ούτε να με κοιτάξει! Την δεύτερη επίσης κάθισε! Την τρίτη έκλαιγε! Την τέταρτη δεν ήθελε με τίποτα να πάει! Εγώ της έβαζα το παντελόνι και εκείνη το έβγαζε! Με το ζόρι την πήγα! Την 5η τα ίδια και αναγκάστηκα να την αφήσω σπίτι με τη γιαγιά! Το απόγευμα ο πατέρας της θέλησε να βγάλει το γιο μας βόλτα, να περάσουν λίγη ώρα οι δυο τους! Ήθελε να πάει μαζί τους! Της είπε ότι βόλτα το απόγευμα βγαίνουν τα παιδάκια που το πρωί πάνε στο σχολείο και αυτή δεν είχε πάει και ότι κατ' εξαίρεση θα την έπαιρνε μαζί τους εκείνη την ημέρα. Έκτοτε δεν ξαναέφερε αντίρρηση. Να σου πω βέβαια ότι στον ίδιο παιδικό πήγαινε και ο γιος μου!