Ποιοι είναι οι παιδαγωγικοί στόχοι της προσχολικής εκπαιδευ;

[Μαρια Στυλιανακη]

Η Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή της Ελλάδος ανέλαβε την έκδοση Γνώμης Πρωτοβουλίας με τίτλο «Προσχολική Αγωγή και Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση», με βάση το άρθρο 4 του Νόμου 2232/1994, σύμφωνα με το οποίο «η Ο.Κ.Ε. μπορεί με δική της πρωτοβουλία να εκφράζει γνώμη και για άλλα θέματα κοινωνικοοικονομικής πολιτικής».

Η Ομάδα Εργασίας ολοκλήρωσε τις εργασίες της σε επτά (7) συνεδριάσεις. Η Εκτελεστική Επιτροπή διαμόρφωσε την εισήγησή της προς την Ολομέλεια στη συνεδρίαση της 13 Ιουνίου 2007.

 

κομμάτι του κειμένου της γνωμοδότησης που παρουσιάζεται εδώ

http://www.oke.gr/gnomes/gnomes%202007/JULY/OKE_%20182.doc

 

"ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ’

ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΑΓΩΓΗ & ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

 

1. Η σημασία της προσχολικής αγωγής.

 

Ιστορικά η προσχολική αγωγή στη χώρα μας αναπτύχθηκε αρχικά ως φροντίδα και φύλαξη των βρεφών και των νηπίων κάτι που επέδρασε στη σχέση της με το επίσημο εκπαιδευτικό σύστημα.

Η αποστολή της προσχολικής αγωγής ειδικά για τα βρέφη και τα μικρά παιδιά έχει εξελιχθεί σημαντικά, ενώ από μελέτες και σχετικές έρευνες έχει επισημανθεί η σπουδαιότητα της προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης. Χαρακτηριστικό της σημασίας της προσχολικής εκπαίδευσης για τη γενικότερη ανάπτυξη του παιδιού αποτελεί το γεγονός, ότι η φοίτηση στο νηπιαγωγείο αποτελεί έναν από τους 16 δείκτες μέτρησης της ποιότητας της σχολικής εκπαίδευσης .

Στη σύγχρονη εποχή, οι πυρηνικές οικογένειες (γονείς και παιδιά) αποτελούν την κύρια μορφή οικογένειας ιδίως στις πόλεις, όπου οι χώροι κατοικίας και εργασίας διαχωρίζονται και οι γονείς αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της φροντίδας των παιδιών τους κατά το διάστημα που εκείνοι εργάζονται. Οι ανάγκες αυτές οδήγησαν την Πολιτεία στη δημιουργία χώρων φύλαξης αρχικά και αγωγής των παιδιών στη συνέχεια.

Σταδιακά, συνεπώς, αναδείχθηκε όχι μόνον η καίριας σημασίας κοινωνική αποστολή των υπηρεσιών προσχολικής αγωγής αλλά και η συμβολή τους πέραν της φύλαξης στην ολόπλευρη ανάπτυξη των παιδιών και στην προετοιμασία τους για ομαλότερη ένταξη στο σχολικό περιβάλλον.

 

Η αναγνώριση του καθοριστικού ρόλου της προσχολικής αγωγής αποτελεί και την αφορμή για την πρωτοβουλία της Ο.Κ.Ε. να περιλάβει την προσχολική αγωγή στην παρούσα Γνώμη της.

 

Η προσχολική αγωγή στοχεύει

στην ανάπτυξη δεξιοτήτων που θα διευκολύνουν τα παιδιά να διαχειρίζονται τις καταστάσεις που συναντούν στο περιβάλλον τους,

να αλληλεπιδρούν με ενήλικες και συνομήλικους,

να είναι αυτόνομα και να λαμβάνουν πρωτοβουλίες.

 

Παράλληλα η προσχολική αγωγή προσφέρει στα παιδιά έναν επιπλέον χώρο ανάπτυξης εκτός από αυτόν της οικογένειας, δηλαδή αυτόν της ομάδας παιδιών, επιτρέποντάς τους να επαναπροσδιορίζουν έννοιες και ρόλους, να συνεργάζονται και να ανταλλάσουν σκέψεις μέσα στην ομάδα των ομηλίκων τους.

Στο πλαίσιο αυτό, η Ο.Κ.Ε. θεωρεί ότι οι υπηρεσίες προσχολικής αγωγής πρέπει να μπορούν να ανταποκρίνονται στις ακόλουθες ανάγκες:

 

- Ανάγκη για κοινωνικοποίηση: ελλείψει ελεύθερων χώρων, όπου τα παιδιά μπορούν να παίξουν με ασφάλεια, υπάρχουν αυξημένες ανάγκες για χώρους αγωγής (χώροι προσχολικής αγωγής αρχικά και το δημοτικό σχολείο στη συνέχεια).

 

Οι χώροι αυτοί προσφέρουν την ευκαιρία συνύπαρξης με ομηλίκους και προώθησης των κοινωνικών επαφών.

 

- Συναισθηματικές ανάγκες: με δεδομένο, ότι οι γονείς εργάζονται αρκετές ώρες την ημέρα και τα παιδιά περνούν πολλές ώρες στους χώρους αγωγής.

 

 

- Επικοινωνία, εξέλιξη του λόγου και αντισταθμιστική αγωγή: Η ραγδαία αύξηση της γνώσης στη σύγχρονη κοινωνία αυξάνει τις απαιτήσεις για την εξέλιξη των νοητικών δυνατοτήτων των παιδιών.

Ωστόσο, οι προσπάθειες των γονέων δεν είναι πάντα επαρκείς για την ανάπτυξη της ικανότητας επικοινωνίας των παιδιών, την καλλιέργεια του λόγου και την απόκτηση και επεξεργασία της γνώσης.

Έρευνες έχουν αποδείξει, πως η φοίτηση σε χώρους αγωγής από μικρή ηλικία μπορεί, μέχρι ενός σημείου, να αντισταθμίσει τις ελλείψεις αυτές.

 

Ειδικότερα για τα παιδιά που προέρχονται από φτωχά κοινωνικοπολιτιστικά περιβάλλοντα και τα παιδιά των οικονομικών μεταναστών, η συμβολή της προσχολικής αγωγής μπορεί να είναι πολύ σημαντική, καθώς προσφέρει την ευκαιρία ενσωμάτωσης των παιδιών -αλλά και των οικογενειών- στη χώρα υποδοχής, με την εξοικείωσή τους τόσο με τη γλώσσα που θα διδαχθούν αργότερα στο δημοτικό, όσο και με συνήθειες, ήθη και τρόπους συμπεριφοράς, με αποτέλεσμα να νιώθουν πιο οικείο το περιβάλλον στο οποίο ζουν.

- Ένταξη των παιδιών με δυσκολίες και ειδικές ανάγκες: πολλά μικρά παιδιά αντιμετωπίζουν προβλήματα που με την πάροδο του χρόνου περιορίζονται και εξαλείφονται με τη βοήθεια της προσχολικής αγωγής. Προβλήματα κοινωνικοποίησης, συναναστροφής με άλλα παιδιά, άρθρωσης του λόγου, αποχωρισμού από τους γονείς ή δυσκολίες μάθησης μπορούν να αντιμετωπιστούν μέσω της προσχολικής αγωγής.

 

- Προετοιμασία των παιδιών για το σχολείο: επιστημονικά δεδομένα αναδεικνύουν τον καθοριστικό ρόλο που παίζουν τα πέντε πρώτα, και ιδίως τα τρία πρώτα, χρόνια της ζωής του ατόμου για την μετέπειτα εξέλιξή του.

(προσοχή δεν εννοεί εδώ την μαθησιακή εξέλιξή του δηλ τους βαθμούς του αλλά την ολόπλευρη εξέλιξη)

 

Η σωστή αγωγή και καθοδήγηση στις ηλικίες αυτές δημιουργεί τις προϋποθέσεις υγιούς εξέλιξης και ομαλής ένταξης στο σχολικό περιβάλλον και αργότερα στην κοινωνία και την εργασία. Με αυτά τα δεδομένα, η φοίτηση σε χώρους αγωγής, που συχνά ξεκινά ήδη από την βρεφική ηλικία, θα πρέπει να ωθήσει την Πολιτεία στο σχεδιασμό μίας ολοκληρωμένης πολιτικής στο πεδίο αυτό, με στόχο την παροχή ίσων ευκαιριών σε όλα τα εκπαιδευόμενα παιδιά."

 

 

άλλο κομμάτι του κειμένου που αφορά την εκπαίδευση γενικότερα:

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?p=20216#20216

 

το επόμενο βήμα απο την πολιτεία, είναι να γίνει απο κάποιον φορέα επιτέλους ποιό συγκεκριμένα η περιγραφή, σύμφωνα μετην οποία θα καταγράφονται οι προυποθέσεις οι οποίες είναι αναγκαίες για να υλοποιηθούν αυτοί οι στόχοι.

 

γιατί όπως καταλαβαίνετε, δεν μπορούν να υλοποιηθούν με τεράστιες τάξεις, ή αίθουσες στις οποίες συνυπάρχουν δυο τάξεις ταυτόχρονα,

ούτε και με παιδαγωγούς που έχουν εκπαιδευτεί πρίν απο και μόνο 20 - 30 χρόνια (πχ όλες οι διευθύντριες των σταθμών ειδικά σε επαρχία όπου υπάρχει ελάχιστη ενημέρωση για τις διεθνείς εξελίξεις των παιδαγωγικών?), ούτε και έλλειψη υλικοτεχνικού εξοπλισμού.

 

θα κάνει χρόνια να γίνει αυτό, μιάς και όλα προχωρούν πάρα πάρα πάρα πολύ σιγά μέχρι τότε, τα Ελληνόπουλα θα υστερούν έναντι στα άλλα παιδιά χωρών όπως η Γερμανία η Γαλλία, η Δανία, η Νορβηγία ...κα.

εκεί, τα πράγματα είναι απο παλιά στρωμένα, δεν φτιάχτηκαν δηλαδή χτές, αλλά γινόταν βάση προγράμματος σταθερή ανανέωση των παιδαγωγικών αξιών και μεταρρυθμίσεων, όχι δηλαδή μια κάθε 4 ή δέκα χρόνια όπως εδώ η οποία κάνει και 2 χρόνια μέχρι να εφαρμοστεί.

(και μετά απο άλλες 10 απεργίες και άλλες δυσκολίες που καθυστερούν ακόμα περισσότερο την εφαρμογή)...

 

είμαστε πολύ πίσω... (αυτά δηλαδή που διάβασα τώρα στην γνώμη του 2007, τα διάβασα στην Γερμανία πρίν απο 13 χρόνια, το 1994 στο πανεπιστήμιο στο μάθημα της παιδαγωγικής στο εγχειρίδιο των εκπαιδευτικών !! )

 

επειδή είναι άσχημο να κατηγορούμε συνέχεια, μπορώ να πώ ότι ναι, στην γερμανία οι φιλόσοφοι και παιδαγωγοί, μετά τους παγκόσμιους πολέμους, έκατσαν και σκέφτηκαν, και έτσι είχαν την ευκαιρία και το έναυσμα, να δημιουργήσουν πολλές θεωρίες και νέες θεωρίες, ψάχνωντας να βρούν τι έγινε τότε λάθος σε θέμα εκπαίδευσης.

Η βάση αυτής της θεωρίας γυρνάει ακόμα περισσότερες απο μια δεκαετία πίσω δηλαδή.

Στην Ελλάδα ίσχυαν άλλες συνθήκες, δυστυχώς, και πραγματικά η ιστορία δεν έχει βοηθήσει,.. ούτε πιο πρίν με την τουρκοκρατία, ούτε με την κατοχή, ούτε με τον εμφύλιο ούτε επι χούντας.

είμαστε πίσω και άντε να τρέξουμε να φτάσουμε τους άλλους. ...

[sofi@p]

κυρία Στυλιανάκη,

ποιά θεωρείτε ότι είναι η κατάλληλη ηλικία για να πάει ένα παιδί σε παιδικό σταθμό ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι της προσχολικής αγωγής που αναφέρονται στο άρθρο? ειδικά αφού τα 3 πρώτα χρόνια της ζωής του είναι καθοριστικά για την μετέπειτα εξέλιξή του.

επίσης, αν ένα παιδάκι δείξει άρνηση για τον παιδικό (με έντονο τρόπο, κλάμμα, εμετούς κλπ) είναι σωστό να επιμείνουμε στην απόφασή μας να το στείλουμε στον παιδικό ή μπορεί η επιμονή μας αυτή να έχει αρνητικές επιπτώσεις στον τρόπο που το παιδί θα αντιμετωπίσει το σχολείο αργότερα?

ευχαριστώ εκ των προτέρων.

[Alepouditsa]

Συγχαρητήρια για την ανάρτηση, πολύ κατατοπιστική!

[Rea_1971]

Ελπίζω να είμαι στη σωστή ενότητα.

 

Το παιδί φίλης μου, Αλβανικής καταγωγής πηγαίνει στον Δημοτικό παιδικό σταθμό, στο προνήπιο.

Η φίλη έχει αγχωθεί ιδιαίτερα γιατί στο παιδί δίνουν εργασίες που πρέπει να ολοκληρώνει σπίτι.

Παράδειγμα, το παιδί περιγράφει τι το ευχαριστεί και ο γονέας το καταγράφει σε ένα τετράδιο. Αυτή είναι εργασία που την επομένη παραδίδεται στο σχολείο.

Η φίλη μου δεν γνωρίζει να γράψει την Ελληνική. Τους βοηθά όποτε μπορεί μια κοπέλα. Με αποτέλεσμα η εργασία να παραδίδεται μια μέρα μετά και το παιδί να λούζεται την επίπληξη της δασκάλας.

 

Παρακαλώ όποιος γνωρίζει ας με ενημερώσει εάν ορθώς γίνεται αυτό. Στο χωριό μας είναι πολλές οι οικογένειες αλλοδαπών που προφανώς θα έχουν ίδιο πρόβλημα.

Η κόρη μου που πηγαίνει επίσης προνήπιο, ιδιωτικό, ουδεμία υποχρέωση έχει για εργασία τέτοιου είδους στο σπίτι.

 

Ευχαριστώ.

[miriki]

Δεν πάει καλά ο κόσμος!

Όχι δεν υπάρχει "υποχρέωση" για τίποτα τέτοιο. Αν οι εκπαιδευτικοί θελουν να κάνουν κάποιο πρόγραμμα, ας οργανωθούν να μπορούν να συμμετέχουν όλα τα παιδιά... Γιατί επιπλήττουν το παιδάκι για την αδυναμία της μαμάς να ανταποκριθεί. Αδυναμία την οποία η νηπιαγωγός γνωρίζει. Ακόμη κι αν οφείλεται σε βαρεμάρα της μαμάς (όχι της συγκεκριμένης, κάποιας μαμάς τεσπα) δε φταίει το παιδί.

 

Αρκεί βεβαίως τα πράγματα να είναι έτσι όπως σου τα έχουν περιγράψει....

[Rea_1971]

Το πρόβλημα αφορά στις εργασίες που εμπλέκουν γραφή.

[miriki]

Το κατάλαβα. Αφού θέλουν τέτοιες πληροφορίες, θα μπορούσαν να πάρουν τις μαμάδες που δε γράφουν ελληνικά τηλέφωνο π.χ.

[Rea_1971]

Δεν αφορά συλλογή πληροφοριών αλλά εργασία στο σπίτι.

[miriki]

Κάτσε γιατί μάλλον δεν το καταλαβαίνω, να μη γράφω αρλούμπες. Η εργασία είναι να πει το παιδί κάποια πράγματα στη μαμά και η μαμά να τα γράψει. Καλά κατάλαβα;

[Rea_1971]

Ναι, ακριβώς το παράδειγμα που έδωσα.

[Καλλιτεκνια]

Παρομοια εργασια είχε και η ανηψια μου(παιδικος) κι εμεις (νηπιο).Λεγοταν ''παρουσιαζω τον εαυτο μου'' κρατησε μια εβδομαδα.Μια χαρα ανταποκριθηκαν οι ξενες μαμαδες,με βοηθεια εννοείται.Κι εμπρόθεσμα.Αρα είναι θεμα οργανωσης της μαμας.

[Rea_1971]

Γιατί στο θέμα της μόρφωσης πρέπει να εμπλακούν και τρίτοι, μη σχολικοί και μη οικογενειακοί;

[Καλλιτεκνια]

Γιατι επελεξαν να στειλουν το παιδι τους σε Ελληνικο σχολειο,αργα η γρηγορα το θεμα της γλωσσας θα το βρουν μπροστα τους σε όλα τα επίπεδα(βοηθεια-ενημερωση κτλ).Εμας στη Γερμανια πχ μας περνουσαν κι από τεστ επαρκειας γλωσσας για να μας γραψουν σχολειο,κι οποιος γονιος δεν μπορουσε να συννενοηθει με τις δασκάλες πηγαινε με καποιον καλο γνωστη της Γερμανικης η με διερμηνεα.Δεν απασχολησε ποτε το σχολειο η γλωσσικη ανεπαρκεια των γονιων μας.θελω να πω οσο νωρίτερα μπουν στη διαδικασια αυτή τοσο καλυτερο και για τους ιδιους θα είναι.

[eliz8]

Ρε παιδιά συγνώμη αλλά αν ένας γονιός είναι αγράμματος θα πρέπει να πάει πρώτα σχολείο και μετά να στείλει το παιδί του?

Κ μη μου πείτε ότι το 2015 δεν υπάρχουν τέτοιοι γιατί 1ον ελλάδα δεν είναι μόνο η αθήνα, 2ον υπάρχουν παιδιά που μεγαλώνουν με γιαγιά και παππού και 3ο υπάρχουν γονείς που γνωρίζουν τα βασικά και δεν φαντάζομαι να νοιώθουν όμορφα όταν πρέπει να γράψουν κάτι με άσχημα γράμματα και ανορθόγραφα...

 

και στην τελική η εργασία απευθύνεται σε παιδια που δεν ξέρουν να γράφουν, οι γονείς δεν θα έπρεπε να εμπλέκονται άμεσα...

[Rea_1971]

Φίλη Καλλιτεχνία σε τι παιδικό σταθμό (ή σχολείο) θα μπορούσαν να στείλουν το παιδί τους;

[Rea_1971]

Φιλη eliz8, αυτή είναι και η δική μου απορία και ένσταση.

[love4]

Εγω δε θα σταθω ουτε στο προνηπιο, αλλα ουτε και στο νηπιο...οταν ομως το ποαιδακι παει δημοτικο και αρχισουν τα διαβασματα, τοτε τι θα κανει αυτη η μαμα? Η θα μαθει ελληνικα η θα το παρει αποφαση πως δεν μπορει να βοηθησει τοπαιδι της....υΠΑΡΧΟΥΝ αλλες λυσεις???

 

Προφανως δεν αναφερω να παρει μια δασκαλα στο σπιτι γιατι αν ειχε την οικονομικη δυνατοτητα φανταζομαι θα το ειχε κανει ηδη...ακομη και για την ιδια

[Rea_1971]

Φίλη love αυτή είναι η αρχή της παραπαιδείας με την οποία διαφωνώ κάθετα.

 

Στην παρούσα δεν είναι ότι πρέπει να υποστηρίξει κάτι που πρέπει το παιδί να κάνει. Καλείται να δώσει γραπτή εργασία γονιός και παιδί στο προνήπιο. Στο προνήπιο δεν έχει διδαχθεί η γραφή. Άρα απαιτείται η εμπλοκή του γονιού που προσωπικά με βρίσκει αντίθετη.

[miriki]

Η εμπλοκή του γονιού είναι σημαντική και απαραίτητη. Οικοδομεί τη σύνδεση του σχολείου με το σπίτι, αναδεικνύει τη μεταξύ τους συνεργασία. Επίσης βάζει το παιδί στη διαδικασία ότι "έχω δουλειά και στο σπίτι" δεν πάω κι έρχομαι μόνο. Τέλος η συγκεκριμένη εργασία δίνει τη λειτουργική διάσταση της γραφής (όταν θέλω να μεταφέρω ένα μήνυμα και δεν είμαι εκεί μπορώ να το γράψω με γράμματα).

 

Από εκεί και πέρα, όμως αυτό μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους ώστε να μπορούν να συμμετέχουν όλα τα παιδιά, χωρίς περιορισμούς. Αν π.χ. η μαμά δεν ήταν αλλόγλωση, αλλά τυφλή, θα περιμέναμε να μας το γράψει σε μπράιγ ή σε γραφή βλεπόντων; Όχι.

 

Επομένως καλώς μπαίνει η εργασία στο σπίτι, αλλά μπορούν να γίνουν αποδεκτές και άλλες εκδοχές για τη μετάδοση του μηνύματος (π.χ. ηχογράφηση, βιντεάκι, τηλεφωνική επικοινωνία, skype). Ακόμη πιο σημαντικό να μην ψέγεται το παιδί για τη μη ανταπόκριση (για οποιοδήποτε λόγο) της μαμάς.

 

Καλλιτεκνία είναι καταπληκτικό αυτό που γράφεις. Υποθέτω βέβαια ότι σου παρείχε το κράτος δωρεάν πρόσβαση σε δάσκαλο ε;

 

Όντως όμως οι μετανάστες γονείς θα πρέπει κάποια στιγμή να μάθουν να διαβάζουν και να γράφουν τη γλώσσα της χώρας υποδοχής. Επομένως να ένας στόχος που πρέπει να τεθεί, το πώς θα τους υποστηρίξουμε.

[Rea_1971]

Η εμπλοκή του γονιού είναι σημαντική και απαραίτητη.

Συμφωνώ. Αλλά να είναι σκιώδης όχι δεσπόζουσα

 

Από εκεί και πέρα, όμως αυτό μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους ώστε να μπορούν να συμμετέχουν όλα τα παιδιά, χωρίς περιορισμούς.

Επομένως καλώς μπαίνει η εργασία στο σπίτι, αλλά μπορούν να γίνουν αποδεκτές και άλλες εκδοχές για τη μετάδοση του μηνύματος (π.χ. ηχογράφηση, βιντεάκι, τηλεφωνική επικοινωνία, skype). Ακόμη πιο σημαντικό να μην ψέγεται το παιδί για τη μη ανταπόκριση (για οποιοδήποτε λόγο) της μαμάς.

Αυτό είναι πιστεύω το ορθό. Να εμπλέκεται ο γονιός υποστηρικτικά και όχι άμεσα. Δεν πρέπει να γίνεται πατερίτσα. Αλλά και να λαμβάνουν υπόψη τις αντικειμενικές δυσκολίες.

 

Όντως όμως οι μετανάστες γονείς θα πρέπει κάποια στιγμή να μάθουν να διαβάζουν και να γράφουν τη γλώσσα της χώρας υποδοχής. Επομένως να ένας στόχος που πρέπει να τεθεί, το πώς θα τους υποστηρίξουμε.

Είναι ένα τεράστιο θέμα αυτό που ανοίγεις. Εμείς μένουμε σε χωριό (Αφίδνες). Όχι μακριά από Αθήνα. Υπάρχουν πολλοί μετανάστες 1ης γενιάς. Δυστυχώς δεν υπάρχει μέριμνα για να μάθουν να γράφουν και να διαβάζουν. Τα όποια κέντρα επιμόρφωσης είναι Αθήνα. Η προσέγγιση είναι ασύμφορη και οικονομικά και χρονικά.

Σε επίπεδο κοινότητας δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον. Τα λεφτά πάνε σε μισθούς και έργα. Πολιτισμικά ήμαστε στο ναδίρ. Υπάρχει και ένας σύλλογος γυναικών που μαθαίνουν να κεντάνε και να χορεύουν.

Αθλητισμός; Για γέλια. Την κόρη μου την πάω Μεταμόρφωση, στο αθλητικό σύλλογο για κολύμβηση.

[eliz8]

Συμφωνώ με το ότι οι γονείς πρέπει να έχουν ρόλο, διαφωνώ με τον ρόλο όμως που έχουν στην ελληνική εκπαίδευση. Ξεκινάει από το νηπιαγωγείο και συνεχίζει στο δημοτικό. Ο δάσκαλος "μαθαίνει στο γονιό πώς να διαβάζει το παιδί", απαράδεκτο για μένα. Το αποτέλεσμα: έντρομες μαμάδες που τρέχουν από τη δουλειά, να μαγειρέψουν, να σιδερώσουν, να καθαρίσουν και να διαβάσουν τα παιδιά τους με φοβερό άγχος και παιδιά που αν δεν τα διαβάσουν οι γονείς δεν ανοίγουν βιβλίο... την άλλη μέρα αν το παιδί είναι αδιάβαστο φταίει η μάνα και όχι το παιδι. Επιτέλους πόσο ανεύθυνα παιδιά θα μεγαλώσουμε? Είναι άλλο ο γονιός να βοηθάει αν το παιδί το χρείαζεται και το ζητάει και άλλο να έχει τον κυρίαρχο ρόλο στη σχέση παιδιου-σχολείο. Και αν δεν κάνω λάθος το ρήμα είναι διαβάζω όχι διαβάζομαι...

Με τους ρυθμούς της ζωής μας οι μόνες ελεύθερες ώρες που έχουμε να ασχοληθούμε με τα παιδιά μας είναι για να τα διαβάσουμε... και ποιος θα τους μάθει τη φύση, την άθληση, τη ζωγραφική τη μουσική, τη βόλτα... πότε θα παίξουμε μαζί τους κυνηγητό και θα γελάσουμε... για μένα η δασκάλα το μαθαίνει γράμματα κ εγώ όλα τα υπόλοιπα τα εξωσχολικά...

[Rea_1971]

eliz8 είπες ότι υπάρχει στο μυαλό μου...

[Καλλιτεκνια]

Καλλιτεκνία είναι καταπληκτικό αυτό που γράφεις. Υποθέτω βέβαια ότι σου παρείχε το κράτος δωρεάν πρόσβαση σε δάσκαλο ε;

Miriki δεν είμαι σιγουρη αν καταλαβα καλα σε ποιον δασκαλο αναφερεσαι,μαλλον λες για να μαθουμε Γερμανικα για να γραφτουμε στο νηπιο?Αν εννοεις αυτό όχι δεν μας παρειχαν,οσα παιδακια πηγαιναν παιδικο σταθμο ηξεραν τη γλωσσα επαρκως μεχρι τα πεντε.Υπηρχαν όμως κι άλλες λυσεις,συνηθως οι γονεις η η ενορια μας πληρωναν δασκαλο.Καπως ετσι μαθαιναν και οι γονεις τη γλωσσα

[miriki]

Καπως ετσι μαθαιναν και οι γονεις τη γλωσσα

 

Ναι για τους γονείς μιλούσα.

Άρα δεν ήταν ευθύνη του κράτους, ήταν της ξενόφερτης κοινότητας.

 

Ο ρόλος του γονέα στην εκπαίδευση του παιδιού του μέσα στο σχολείο είναι πολύ σημαντικός. Είμαι από τους εκπαιδευτικούς που υποστηρίζουν τη συμμετοχή (participation) και όχι απλά την εμπλοκή (involvement) του γονιού. Μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους, αλλά αυτά δεν είναι της παρούσης...

 

Και όχι δε θεωρώ ότι είναι δουλειά των γονέων να "διαβάζουν" τα παιδιά τους. Από την άλλη Παρά που θα το κάνουν με το δικό τους τρόπο (όπως συνήθως συμβαίνει και μας δένουν τα χέρια κόμπο) ίσως τελικά να είναι καλύτερο να τους διδάξουμε το πώς.

 

Όπως και να χει το συγκεκριμένο περιστατικό δεν είναι σωστό.