Ιστορίες με αίσιο τέλος για εμάς που δεν είμαστε έγκυες

[zouzounaki]

Καλημερα κοριτσια

 

Μολις γυρισα απο την αποξυση........Δεν ειμαι στα καλυτερα μου αλλα τι να κανω?

 

Δεν τα εχω παρει τοσο με το προβλημα μου -----θα ζησω με αυτο....αλλα την ωρα που εγω προσπαθουσα να συνελθω απο το σοκ.....Στον ιδιο θαλαμο ηταν 3 ηληθιες που εκαναν εκτρωση......Μιλαμε εαν μπορουσα να σηκωθω θα τις εδερνα....

 

Εμεις παρακαλαμε για ενα μωρακι και αυτες τα πετανε..........!!!!!!!!!!!!

 

 

 

μην λες τετοια πραγματα για αυτες τις γυναικες..μην τις βαζεις ολες στο ιδιο τσουβαλι...σε παρακαλω..αν ηταν ηλιθιες και τα πεταγαν..τοτε γιατι κανουμε τοσους υπερηχους και εξετασεις για να δουμε αν ολα ειναι οκ..για να εχουμε την επιλογη αν θα το κρατησουμε ή οχι..

 

μην τις πληγωνεις με ελαφρια την καρδια..

 

αρκετες απο αυτες θα το κουβαλουν μεσα τους μια ζωη και τοτε εσυ θα φανεις ηλιθια που μιλησες ετσι γι αυτες..

 

δεν σου κανω επιθεση βεβαια..την αποψη μου σου λεω με καλη προθεση..

 

κι εγω οταν πηγα για αποξεση ηταν μια κοπελιτσα με το φιλο της και ηταν μες τα γελακια! ενω εγω ημουν σε μαυρο χαλι...τι να πω δεν ξερω

[Veronika]

Zouzounaki μου ο καθένας στη ζωή του έχει διαφορετικά δεδομένα & προτεραιότητες. Επίσης, τα ίδια γεγονότα έχουν εντελώς διαφορετική βαρύτητα για κάθε άνθρωπο. Εγώ νομίζω ότι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να εστιάζουμε σε αυτό που εμείς επιθυμούμε και να αποφεύγουμε να χαρακτηρίζουμε μέσα μας ο,τιδήποτε διαφέρει από τον δικό μας τρόπο σκέψης. Εξάλλου, δεν μπορούμε ποτέ να ξέρουμε όλη την ιστορία πίσω από μια εικόνα που απλά βλέπουμε. Ούτε μπορούμε να έχουμε την απαίτηση να έχουν όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες ευαισθησίες με εμάς, όπως ακριβώς κι εμείς μπορεί στα μάτια τους να είμαστε λιγότερο ευαίσθητοι σε κάποια άλλα θέματα. Για να μη μακρυγορώ, το σωστό και το λάθος, το καλό και το κακό είναι πολύ σχετικές έννοιες και πάντα υπάρχουν διαβαθμίσεις. Σε ελάχιστες περιπτώσεις υπάρχει το απόλυτα λάθος ή το απόλυτα σωστό.

[Veronika]

Ranetos γράψε μας πώς έμεινες έγκυος με το νι και με το σίγμα, γιατί ο Μάιος μας έχει πάει χάλια..... μέχρι ΣΗΜΕΡΑ!!!!!!! Περιμένουμε....

[ranetos]

Λοιπόν, όπως έχω γράψει και σε άλλο ποστ, έμεινα έγκυος... τυχαία!

 

Είμαι νιόπαντρη και δεν είχαμε ξεκινήσει ακόμη προσπάθειες, αλλά δεν παίρναμε και 100% προφυλάξεις, καταλαβαίνετε...

Κι έτσι απλά μάλλον κάτι ξέφυγε και προέκυψε η εγκυμοσύνη...

 

Πάντως επειδή αναφερθήκατε στο θέμα των εκτρώσεων, έχω να πω ότι δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από μία (ή και περισσότερες) ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη σε μικρή ηλικία (16 ή 18 ή 21...) και άρα αναγκαστική (λόγω καταστάσεων) έκτρωση...

Και η πολλή γονιμότητα έχει το τίμημά της...

[loukomamy]

Κορίτσια καλησπέρα. Είπα να σας κάνω και εγώ λίγη συντροφιά, διότι άν και είμαι πλέον έγκυος, δεν ξεχνάω πόσο δύσκολο ήταν το διάστημα που προσπαθούσαμε με τον άντρα μου για να αποκτήσουμε το μωράκι μας.

 

Ξεκινήσαμε τις προσπάθειες τον Σεπτέμβριο του 2006 (μετά τον γάμο μας) χαλαρά και όμορφα, ελπίζοντας ότι θα είμαστε τυχεροί και θα μας έρθει γρήγορα. Το πρώτο τρίμηνο ήμουν ψύχραιμη, γρήγορα όμως άρχισα να αγχώνομαι. Απο τον 5ο μήνα προσπαθειών και μετά, άρχισα να φοβάμαι ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά οι γιατροί δεν δέχονταν να προχωρήσω σε περαιτέρω έλεγχο πρίν κλείσουμε 1 χρόνο προσπαθειών. Κάθε μήνας που πέρναγε ήταν ένα μαρτύριο. Πάντα ένοιωθα ότι είχα όλα τα συμπτώματα της εγκυμοσύνης, αλλά το τέστ ήταν μονήμα αρνητικό. Απο το άγχος μου κατέστρεψα μόνη μου τον κύκλο μου, έπαψα να κοιμάμαι και να τρώω, κάπνιζα 2 πακέτα τσιγάρα την ημέρα! Φοβόμουν ότι δε θα τα καταφέρουμε ποτέ. Ο άντρας μου, που με υπέρ αγαπάει και ήθελε αυτό το παιδί όσο τίποτα, προσπάθούσε να με ηρεμήσει αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Τελικά, σαν έσχατη προσπάθεια, κανόνισε χωρίς να με ρωτήσει να πάμε 10 μέρες διακοπές με μοναδικό όρο και οι δύο να μη το συζητήσουμε το θέμα αυτό ούτε για ένα λεπτό. Συμφωνήσαμε όμως ότι στην επιστροφή μας θα μιλούσαμε με τον ιατρό για προχωρούσαμε σε ποιο ειδικό έλεγχο (άλλωστε είχαν περάσει 13 μήνες προσπαθειών). Στις διακοπές μας αυτές (που βάση των υπολογισμών μου, δέν ήταν οι γόνιμες μέρες μου...) τελικά έμεινα έγκυος! Δε θα ξεχάσω ποτέ πόσες ώρες έκλεγα με το Clear Blue αγκαλιά!

 

Ελπίζω να μη σας κούρασα με την ιστορία μου... Το σημαντικό είναι ότι η ψυχολογία παίζει πάρα πολύ σπουδαίο ρόλο! Θέλει πολύ υπομονή, και κουράγιο αλλά όσα ζευγάρια θέλουν πραγματικά ένα παιδί, έχουν πλέον πολλές πιθανότητες να το αποκτήσουν. Καλό αγώνα κορίτσια, και μη το βάζετε κάτω! Αυτή η προσπάθεια αξίζει τον κόπο!

[mammy30]

Μπράβο,κοπέλα μου, που ενώ είσαι έγκυος δεν ξεχνάς πού ήσουν!Γιατί δυστυχώς ο άνθρωπος από τη φύση του ξεχνά πού ήταν πριν.Εύχομαι όλα να σου πάνε καλά και είναι βέβαιο ότι θα σου πάνε!Να είσαι καλά!!!

[loukomamy]

Δεν ξεχνιούνται αυτές οι στιγμές Evi μου. Ούτε τα συναισθήματα ξεχνιούνται. Απλώς μας βοηθούν να εκτιμησουμε αυτό που ζούμε περισσότερο.

 

Κορίτσια μου, σας εύχομαι να αποκτήσετε γρήγορα το δικό σας μωράκι. Εγώ θα σας θυμάμαι στις προσευχές μου!

[Maria8]

Melo, χαίρομαι που επιτέλους μετά από μέρες είδα μια καινούργια ευχάριστη ιστορία. Κι εγώ κοντεύω να κλείσω 12 μήνες και δεν μπορείς να φανταστείς πόση αισιοδοξία μου δίνει η ιστορία σου. Σου εύχομαι μια πολύ καλή γέννα και όλα να πάνε καλά για σένα και την οικογένειά σου.

[mammy30]

Σ'ευχαριστούμε Melo μου!Η προσευχή σου είναι το σημαντικότερο για μας!Εγώ Melo μου μετά την εξωμήτρια κύηση που είχα η προσευχή μόνο είναι η δύναμή μου!φιλάκια

[loukomamy]

Maria μου σου εύχομαι και εσένα γρήγορα ένα σποράκι στην κοιλίτσα σου!

 

Και για να γελάσουμε λιγάκι, ευχαριστηθείτε το ρε κορίτσια τώρα που μπορείτε γιατί σε μετάααααααα.... άστα να πάνε......

[loukomamy]

Εμενα προσωπικά η προσευχή με ανακουφίζει. Και είναι αλήθεια ότι σας θυμάμαι στις προσευχές μου. Είναι μεγάλος ο γολγοθάς παιδιά και τον ξέρω. Εγώ ακόμα και τώρα, πολλές φορές νομίζω ότι ζω σε ένα ψέμμα...

[Veronika]

Melo η ιστορία σου με συγκίνησε πάρα πολύ... Είμαι ακριβώς στη φάση που περιέγραψες. Κάποιες μέρες ξυπνάω και είμαι γεμάτη αισιοδοξία ότι είναι απλά θέμα χρόνου και κάποιες άλλες νοιώθω να πνίγομαι από το άγχος και την απογοήτευση. Μερικές φορές λέω στον εαυτό μου να αρχίσω να συνηθίζω τη ζωή μου χωρίς παιδιά γιατί μπορεί τελικά αυτή να είναι η πραγματικότητα για τη δική μου ζωή. Πώς είναι δυνατόν να με βασανίζει μέσα μου τόσο πολύ η έλλειψη ενός άλλου ανθρώπου που δεν υπάρχει καν ακόμη;....

Σε ευχαριστώ που έβαλες την ιστορία σου. Έχω τόσο καιρό να ακούσω για μία εγκυμοσύνη μετά από προσπάθειες που πραγματικά αισθάνομαι μήπως τελικά κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας όλες εδώ που προσπαθούμε και δεν τα καταφέρνουμε.

Ναι, τόσο απογοητευμένη νοιώθω αυτή τη στιγμή μέσα στον κυκεώνα εναλλαγής της διάθεσής μου από την αισιοδοξία στην απόλυτη απαισιοδοξία...

[Maria8]

Veronika, εχω περάσει αυτές τις εναλλαγές διάθεσης που λες άπειρες φορές μέσα σε αυτό το χρόνο περίπου που προσπαθούμε για παιδί. Νομίζω πως όποια και να ρωτήσεις που δεν της έρχεται αμέσως αυτό το θείο δώρο, τα ίδια παθαίνει. Κάνοντας μια αυτοκριτική συνειδητοποιώ ότι πολλές φορές η απόγνωση και η απογοήτευση πηγάζει από το γεγονός ότι άλλοι άνθρωποι το καταφέρνουν αμέσως και άρα συγκριτικά με αυτούς αισθάνομαι αδικημένη. Δεν είναι έτσι όμως. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι και κανείς δε γνωρίζει ούτε μπορεί να διασφαλίσει πώς θα εξελιχθεί η ζωή του ή οι ζωές των άλλων. Πρέπει να χαιρόμαστε το σήμερα και να χαλαρώσουμε λίγο ως προς το "θέλω παιδί.. γιατί δεν έρχεται αμέσως και σε μένα? μήπως έχω κάτι? μήπως αυτό? μήπως εκείνο". Εγώ αποφάσισα πλέον να το βλέπω αλλιώς (γιατί δεν τη βγάζω αλλιώς κορίτσια!): υπάρχουν άπειρες περιπτώσεις που οι γιατροί αποκλείουν τη δυνατότητα να κάνει παιδί ένα ζευγάρι για χίλιους λόγους. Και όμως ΠΟΛΥ ΣΥΧΝΑ διαψεύδονται. Αν είναι έτσι, τότε στις δικές μας περιπτώσεις που δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο ή άλυτο πρόβλημα, προφανώς το παιδί θα έρθει τότε που πρέπει, είναι καθαρά θέμα τύχης. Και αφού δεν μπορούμε να το καθορίσουμε αυτό, ας χαιρόμαστε τη ζωή μας χωρίς το παιδί μέχρι να έρθει, και όταν έρθει με το καλό να έρθει είμαι σίγουρη ότι θα τα ξεχάσουμε όλα.

Είδες ότι είχαμε και άλλα ευχάριστα νέα από την Ελίνα? Ελίνα συγχαρητήρια, γράψε μας και την ιστορία σου εδώ να παίρνουμε κουράγιο.

[loukomamy]

Veronika, καταλαβαίνω ακριβώς πώς αισθάνεσαι. Οτι και αν σου πώ για το stress και τις κακές του επιπτώσεις στη φάση αυτή, είναι περιττό, γιατί και εγώ το ίδιο ένοιωθα. Θέλω όμως να ξέρεις ότι οτι θα τα καταφέρεις!!! Και εσύ και όλες οι κοπέλες που προσπαθούν με τόση υπομονή και αγάπη, είμαι βέβαιη ότι γρήγορα θα έχετε το μωράκι σας στην κοιλίτσα σας.

 

Περιμένω τα ευχάριστα γρήγορα απο όλες σας!!!

[Maria8]

Veronika, εχω περάσει αυτές τις εναλλαγές διάθεσης που λες άπειρες φορές μέσα σε αυτό το χρόνο περίπου που προσπαθούμε για παιδί. Νομίζω πως όποια και να ρωτήσεις που δεν της έρχεται αμέσως αυτό το θείο δώρο, τα ίδια παθαίνει. Κάνοντας μια αυτοκριτική συνειδητοποιώ ότι πολλές φορές η απόγνωση και η απογοήτευση πηγάζει από το γεγονός ότι άλλοι άνθρωποι το καταφέρνουν αμέσως και άρα συγκριτικά με αυτούς αισθάνομαι αδικημένη. Δεν είναι έτσι όμως. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι και κανείς δε γνωρίζει ούτε μπορεί να διασφαλίσει πώς θα εξελιχθεί η ζωή του ή οι ζωές των άλλων. Πρέπει να χαιρόμαστε το σήμερα και να χαλαρώσουμε λίγο ως προς το "θέλω παιδί.. γιατί δεν έρχεται αμέσως και σε μένα? μήπως έχω κάτι? μήπως αυτό? μήπως εκείνο". Εγώ αποφάσισα πλέον να το βλέπω αλλιώς (γιατί δεν τη βγάζω αλλιώς κορίτσια!): υπάρχουν άπειρες περιπτώσεις που οι γιατροί αποκλείουν τη δυνατότητα να κάνει παιδί ένα ζευγάρι για χίλιους λόγους. Και όμως ΠΟΛΥ ΣΥΧΝΑ διαψεύδονται. Αν είναι έτσι, τότε στις δικές μας περιπτώσεις που δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο ή άλυτο πρόβλημα, προφανώς το παιδί θα έρθει τότε που πρέπει, είναι καθαρά θέμα τύχης. Και αφού δεν μπορούμε να το καθορίσουμε αυτό, ας χαιρόμαστε τη ζωή μας χωρίς το παιδί μέχρι να έρθει, και όταν έρθει με το καλό να έρθει είμαι σίγουρη ότι θα τα ξεχάσουμε όλα.

Είδες ότι είχαμε και άλλα ευχάριστα νέα από την Ελίνα? Ελίνα συγχαρητήρια, γράψε μας και την ιστορία σου εδώ να παίρνουμε κουράγιο.

[Maria8]

Veronika, εχω περάσει αυτές τις εναλλαγές διάθεσης που λες άπειρες φορές μέσα σε αυτό το χρόνο περίπου που προσπαθούμε για παιδί. Νομίζω πως όποια και να ρωτήσεις που δεν της έρχεται αμέσως αυτό το θείο δώρο, τα ίδια παθαίνει. Κάνοντας μια αυτοκριτική συνειδητοποιώ ότι πολλές φορές η απόγνωση και η απογοήτευση πηγάζει από το γεγονός ότι άλλοι άνθρωποι το καταφέρνουν αμέσως και άρα συγκριτικά με αυτούς αισθάνομαι αδικημένη. Δεν είναι έτσι όμως. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι και κανείς δε γνωρίζει ούτε μπορεί να διασφαλίσει πώς θα εξελιχθεί η ζωή του ή οι ζωές των άλλων. Πρέπει να χαιρόμαστε το σήμερα και να χαλαρώσουμε λίγο ως προς το "θέλω παιδί.. γιατί δεν έρχεται αμέσως και σε μένα? μήπως έχω κάτι? μήπως αυτό? μήπως εκείνο". Εγώ αποφάσισα πλέον να το βλέπω αλλιώς (γιατί δεν τη βγάζω αλλιώς κορίτσια!): υπάρχουν άπειρες περιπτώσεις που οι γιατροί αποκλείουν τη δυνατότητα να κάνει παιδί ένα ζευγάρι για χίλιους λόγους. Και όμως ΠΟΛΥ ΣΥΧΝΑ διαψεύδονται. Αν είναι έτσι, τότε στις δικές μας περιπτώσεις που δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο ή άλυτο πρόβλημα, προφανώς το παιδί θα έρθει τότε που πρέπει, είναι καθαρά θέμα τύχης. Και αφού δεν μπορούμε να το καθορίσουμε αυτό, ας χαιρόμαστε τη ζωή μας χωρίς το παιδί μέχρι να έρθει, και όταν έρθει με το καλό να έρθει είμαι σίγουρη ότι θα τα ξεχάσουμε όλα.

Είδες ότι είχαμε και άλλα ευχάριστα νέα από την Ελίνα? Ελίνα συγχαρητήρια, γράψε μας και την ιστορία σου εδώ να παίρνουμε κουράγιο.

[ΕΛΕΝ]

δυστυχως και εγω έτσι είμαι σήμερα νιώθω τοσο πίκρα που "δεν μπορώ"..... αλλά συμφωνω με την Μαρία ......είναι κάτι που δεν μπορείς να το έχεις όποτε εσύ θέλεις γι αυτο λοιπόν μακρυα το ανγχοςςςς αυτό πρέπει να διώξουμε και θα το διώξουμε...ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ,ΘΕΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ για τις χαρές που μας περιμένουνε

[Veronika]

ΕΛΕΝ, Maria8, Melo, σας ευχαριστώ για την ηθική στήριξη που σπεύσατε αμέσως να προσφέρετε. Πάλι καλά που υπάρχει κι αυτό το forum και μπορούμε να μιλάμε μεταξύ μας ελεύθερα με άτομα που μας καταλαβαίνουν απόλυτα και το έχουν περάσει το ίδιο ακριβώς.

Θέλω να πιστεύω πως θα μου έρθει κι εμένα αυτό το δώρο. Απλά εκεί που με πιάνει η απογοήτευση είναι όταν κάνω έναν πρόχειρο απολογισμό και συνειδητοποιώ πόσο διάστημα το επιδιώκω (είτε χαλαρά είτε πιο οργανωμένα) και τελικά δεν μας έχει έρθει ακόμη μια εγκυμοσύνη.

Κρατάω μέσα μου τη θετική ενέργεια που μου στείλατε και θα την χρησιμοποιήσω για να χαλαρώσω, να απαλείψω το άγχος που με δηλητηριάζει.

Σας ευχαριστώ κορίτσια.... Μέσα από την καρδιά μου.....

[Maria8]

Veronika, ΚΑΝΕΝΑ ΑΓΧΟΣ (το γράφω και για μένα αυτό, μη νομίζεις ότι κάθε μέρα το πιστεύω αλλά πρέπει). Ξέχασέ το και σύντομα θα είσαι κι εσύ στο ρετιρέ! (μπορεί να μη γράφω στο άλλο topic αλλά σας παρακολουθώ συχνά, απλώς δεν προλαβαίνω να μπαίνω κάθε μέρα....)

Σας φιλώ όλες

[Veronika]

Σ' ευχαριστώ Maria8! Σ' ευχαριστώ πολύ και για τις ευχές σου! Περιμένω πώς και πώς να πραγματοποιηθούν σε όλα τα κορίτσα της υπόγας...

[Ελίνα]

Είναι δυνατόν;;; Γράφω εγώ στις ιστορίες με αίσιο τέλος;;;

Τέλοσπάντων....ας γράψω τώρα γιατί αν πω πως θα γράψω όταν το συνειδητοποιήσω τότε θα έχετε γράψει όοοολες εσείς πρώτα αφού θα έχετε πάει τα παιδιά σας σχολείο!!!!!

 

Λοιπόν εμένα το καμπανάκι μου χτύπησε την Άνοιξη του 2005. Με τον άντρα μου ακόμα δεν είχαμε παντρευτεί και όταν το συζητήσαμε αρχικά έδειξε κι εκείνος να το θέλει πολύ. Παντρευτήκαμε γι' αυτό το λόγο το Σεπτέμβρη του 2005 με σκοπό να ξεκινήσουμε προσπάθειες.

Σε αυτό το σημείο να αναφέρω πως ο άντρας μου έχει ήδη ένα παιδάκι απο άλλο γάμο.

Παντρευτήκαμε και λίγο τα οικονομικά που ήταν μαυρα χάλια λίγο η φοβία που έπιασε τον άντρα μου (με ένα χωρισμό στην πλάτη του όταν το παιδί του ήταν ενός έτους) το αφήσαμε....! Κλάααααμα εγώ....! Πήραμε την απόφαση να περιμένουμε να στρώσουν τα οικονομικά σε πρωτη φάση.

Τον Αύγουστο του 2006 αποφασίζουμε να ξεκινήσουμε προσπάθειες, οι οποίες όμως κράτησαν δύο μήνες (χωρίς κανένα σύστημα - απλά κάναμε ελεύθερα) γιατί ανοίξαμε το πρώτο μαγαζί και χρειαζόταν πολύ τρέξιμο και δεν θα τα κατάφερνα με τη κοιλιά τούρλα....!

Και φτάσαμε αισίως στον Φεβρουάριο 2008 και πήραμε οριστικά την απόφαση πως ότι και να γίνει εμείς θα συνεχίσουμε τις προσπάθειες.

Για τρεις μήνες κάθε φορά που ερχόταν η ακατανόμαστη γινόμουν ράκος....! Στην αρχή πίεζα πολύ τον άντρα μου να κάνουμε σεξ στις σωστές μέρες και υπήρξαν φορές που δεν το ευχαριστηθήκαμε καθόλου....! Πολύ άγχος, μαξιλάρια που και πού κάτω απο τον ποπό, δεν κουνιόμουν, σχεδόν δεν ανέπνεα μετά απο την....πράξη. Αρκετές φορές το ευχαριστιόμασταν αλλα μετά με έτρωγε το άγχος....Πήγαν στη σωστή κατεύθυνση τα ψαράκια;;;;

Αυτό το μήνα που έγινε η σύλληψη έτυχε να είναι ημέρες Πάσχα και είχαμε πάει εκδρομή. Περάσαμε τέλεια, σηκωνόμουν κατευθείαν απο το κρεβάτι μετά το σεξ και πλενόμουν γιατί όλο κάπου θα θέλαμε να πάμε, ήπια πολύ, κάπνισα πάααααρα πολύ, έφαγα πάαααααααρα πολύ, χόρεψα πολύ....! Όταν γυρίσαμε με έπιασε απαισιοδοξία πως δεν είχαμε πάλι καταφέρει τίποτα. Ήμουν τόσο σίγουρη που έκανα γενική σε όλο το σπίτι, ανέβηκα - κατέβηκα πατάρι, σήκωσα μία πολύ πολύ πολύ βαριά ψησταριά και τη μετέφερα στον κήπο, χόρεψα με την τεσσάρων χρονών γεματούλα ανηψούλα μου στα χέρια κι άλλα πολλά κουλά....!

Κι όμως...το μπεμπέ είναι εδώωωω κι εύχομαι όλα να πάνε καλά και να παραμείνει!

Κοριτσάκια...το αίσιο τέλος είναι πάρα πολύ κοντά και για εσάς. Ξέρει ο Θεούλης (η όποιος είναι τελοσπάντων...) τι κάνει και πότε το στέλνει και γιατί το στέλνει.

 

Συγγνώμη για το τεράααστιο κείμενο αλλα Βερονικάκι πριν μου ζητήσεις να γράψω την ιστορία μου έπρεπε να ξέρεις πως είμαι πολυλογούουουου!!!

[mammy30]

Ο Θεός ξέρει...καλά το είπες όχι όποιος τέλοσπάντων...Ο Θεός σου έστειλε το παιδάκι σου...

[Ελίνα]

Ο Θεός ξέρει...καλά το είπες όχι όποιος τέλοσπάντων...Ο Θεός σου έστειλε το παιδάκι σου...

 

Εύη εγώ αυτή τη δύναμη που οδηγεί τη ζωή μου τη λέω Θεό...άλλος τη λέει τύχη...άλλος πεπρωμένο...άλλος Αλάχ και δεν ξέρω κι εγώ πως αλλιώς. Για μένα δεν έχει σημασία το πως θα την ονομασω, σημασία έχει πως επέλεξε κι εμένα, παρόλα τα στραβά και τα ανάποδα που ίσως έχω κάνει στη ζωή μου, για να ζήσω ένα θαύμα.

[litga]

Κορίτσια Καλημέρα,

Ειμαι παλιό μέλος και γράφω για να ξεχαστώ λίγο γιατι τον τελευταίο καιρό μου συμβαίνουν διάφορα.

Μόλις εχτές έκλεισα ραντεβού σε κέντρο εξωσωματικής για να αρχίσω και όπως καταλαβαίνετε είμαι κάπως.....

Δεν μπορώ να πω πως με έχει πάρει από κάτω, αλλά μια σκέψη που και που μέσα στην ημέρα την κάνω. Δεν φοβάμαι ή δεν ανχγώνομαι τόσο αλλά μου φαίνονται βουνό όλα αυτά τα φάρμακα που πρέπει να πάρω, οι επισκέψεις εκεί κλπ.

 

Εμείς έχουμε κάποιο πρόβλημα στο σπέρμα κατά τα άλλα εγώ είμαι εντάξει ακόμα.. γι αυτό καταφύγαμε στην εξωσωματική.

 

Θα ήθελα εάν κάποια φίλη από σας έχει μπεί σε αυτή την διαδικασία να με διαφωτήσει λίγο. Θα τα λέμε σύχνα.

[Veronika]

Ελίνα!!!!!!!!!!!!

Είναι η καλύτερή μας οι ιστορίες με αίσιο τέλος να είναι μακροσκελείς!!!!!

Δεν το πιστεύω πώς τελικά έτυχε στον μήνα που τα έκανες όλα ...στο περίπου!!!!!!!

Σ' ευχαριστώ για την ιστορία σου κι εγώ και όλα τα κορίτσια του forum που μπαίνουμε συχνά εδώ για να διαβάσουμε μία καινούρια ιστορία!

Φιλάκια!!!!!