Ιστορίες με αίσιο τέλος για εμάς που δεν είμαστε έγκυες

[Ι.Δωρα]

Ποσες φορες μπηκα στο θεμα αυτο για να παρω δυναμη απο τις δικες σας ιστοριες με αισιο τελος.....και να που ηρθε και η δικη μου σειρα..να γραψω την δικη μου ιστορια με αισιο τελος μετα απο πολυ πονο ...

Στην προσπαθεια για δευτερο παιδακι ταλαιπωρηθηκαμε αρκετα...2 αποβολες και πολλες εξετασεις...και τελικα μενω ξανα εγκυος....με μια εγκυμοσυνη αρκετα δυσκολη..αιμα την 6η εβδομαδα..ξαπλα το πρωτο τριμηνο...και το κερασακι στην τουρτα...προωρες συσπασεις απ τον εκτο μηνα!!!!!!!

Στο νοσοκομειο απο τον 6ο μεχρι να κλεισω τον 8ο...απιστευτη ταλαιπωρεια..σωματικη αλλα πανω απ ολα ψυχικη....μ ενα παιδακι να σε περιμενει στο σπιτι και καθε φορα που ερχοταν να δε τη μαμα του να τη ρωτα

 

"Μαμα ποτε θα ρθεις στο σπιτι...να κοιμηθω εδω μαζι σου;"

 

 

Ακομη δακρυζω γι αυτον τον "αποχωρισμο"..μου στοιχισε αρκετα η απουσια του γιου μου......

 

Οι μερες στο νοσοκομειο περνουσαν βασανιστηκα αργα...τρεις φορες στο παραπεντε για γεννα...κι ομως καθε φορα κατι γινοταν και προλαβαιναμε να αποφυγουμε τη γεννα....

Να ομως που περασε ο καιρος...εκλεισα τον 8ο πηρα και 5 μερες απ τον 9ο και γεννησα την τριανταφυλλενια μου κορη...τοσο μικρη κι ομως τοσο δυνατη...

 

Επιτελους επιστρεψαμε στο σπιτι μας...μετα απο τρεις μηνες....

Τωρα που την βλεπω στο κρεβατακι της να κοιμαται σαν αγγελος,σκεφτομαι πως τελικα αξιζε τον κοπο..

 

Σε ολες τις εν δυναμη μανουλες θελω να πω να μην το βαζουν κατω,να κανουν τις απαραιτητες εξετασεις που θα τις φερουν πιο κοντα στο δικο τους ονειρο..

Αυτα απο μια μανουλα που περασε αρκετα για να δει το δικο της ονειρο να παιρνει μορφη...

 

ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ

[Koalaki]

Ποσες φορες μπηκα στο θεμα αυτο για να παρω δυναμη απο τις δικες σας ιστοριες με αισιο τελος.....και να που ηρθε και η δικη μου σειρα..να γραψω την δικη μου ιστορια με αισιο τελος μετα απο πολυ πονο ...

Στην προσπαθεια για δευτερο παιδακι ταλαιπωρηθηκαμε αρκετα...2 αποβολες και πολλες εξετασεις...και τελικα μενω ξανα εγκυος....με μια εγκυμοσυνη αρκετα δυσκολη..αιμα την 6η εβδομαδα..ξαπλα το πρωτο τριμηνο...και το κερασακι στην τουρτα...προωρες συσπασεις απ τον εκτο μηνα!!!!!!!

Στο νοσοκομειο απο τον 6ο μεχρι να κλεισω τον 8ο...απιστευτη ταλαιπωρεια..σωματικη αλλα πανω απ ολα ψυχικη....μ ενα παιδακι να σε περιμενει στο σπιτι και καθε φορα που ερχοταν να δε τη μαμα του να τη ρωτα

 

"Μαμα ποτε θα ρθεις στο σπιτι...να κοιμηθω εδω μαζι σου;"

 

 

Ακομη δακρυζω γι αυτον τον "αποχωρισμο"..μου στοιχισε αρκετα η απουσια του γιου μου......

 

Οι μερες στο νοσοκομειο περνουσαν βασανιστηκα αργα...τρεις φορες στο παραπεντε για γεννα...κι ομως καθε φορα κατι γινοταν και προλαβαιναμε να αποφυγουμε τη γεννα....

Να ομως που περασε ο καιρος...εκλεισα τον 8ο πηρα και 5 μερες απ τον 9ο και γεννησα την τριανταφυλλενια μου κορη...τοσο μικρη κι ομως τοσο δυνατη...

 

Επιτελους επιστρεψαμε στο σπιτι μας...μετα απο τρεις μηνες....

Τωρα που την βλεπω στο κρεβατακι της να κοιμαται σαν αγγελος,σκεφτομαι πως τελικα αξιζε τον κοπο..

 

Σε ολες τις εν δυναμη μανουλες θελω να πω να μην το βαζουν κατω,να κανουν τις απαραιτητες εξετασεις που θα τις φερουν πιο κοντα στο δικο τους ονειρο..

Αυτα απο μια μανουλα που περασε αρκετα για να δει το δικο της ονειρο να παιρνει μορφη...

 

ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ

 

 

 

Μπραβο κοριτσι μου......απιστευτη δυναμη...εχεις μεσα σου....

 

Να χαιρεσαι τα παιδακι σου!!!!!!!

[18ΜΑΡΤΙΟΥ]

Ποσες φορες μπηκα στο θεμα αυτο για να παρω δυναμη απο τις δικες σας ιστοριες με αισιο τελος.....και να που ηρθε και η δικη μου σειρα..να γραψω την δικη μου ιστορια με αισιο τελος μετα απο πολυ πονο ...

Στην προσπαθεια για δευτερο παιδακι ταλαιπωρηθηκαμε αρκετα...2 αποβολες και πολλες εξετασεις...και τελικα μενω ξανα εγκυος....με μια εγκυμοσυνη αρκετα δυσκολη..αιμα την 6η εβδομαδα..ξαπλα το πρωτο τριμηνο...και το κερασακι στην τουρτα...προωρες συσπασεις απ τον εκτο μηνα!!!!!!!

Στο νοσοκομειο απο τον 6ο μεχρι να κλεισω τον 8ο...απιστευτη ταλαιπωρεια..σωματικη αλλα πανω απ ολα ψυχικη....μ ενα παιδακι να σε περιμενει στο σπιτι και καθε φορα που ερχοταν να δε τη μαμα του να τη ρωτα

 

"Μαμα ποτε θα ρθεις στο σπιτι...να κοιμηθω εδω μαζι σου;"

 

 

Ακομη δακρυζω γι αυτον τον "αποχωρισμο"..μου στοιχισε αρκετα η απουσια του γιου μου......

 

Οι μερες στο νοσοκομειο περνουσαν βασανιστηκα αργα...τρεις φορες στο παραπεντε για γεννα...κι ομως καθε φορα κατι γινοταν και προλαβαιναμε να αποφυγουμε τη γεννα....

Να ομως που περασε ο καιρος...εκλεισα τον 8ο πηρα και 5 μερες απ τον 9ο και γεννησα την τριανταφυλλενια μου κορη...τοσο μικρη κι ομως τοσο δυνατη...

 

Επιτελους επιστρεψαμε στο σπιτι μας...μετα απο τρεις μηνες....

Τωρα που την βλεπω στο κρεβατακι της να κοιμαται σαν αγγελος,σκεφτομαι πως τελικα αξιζε τον κοπο..

 

Σε ολες τις εν δυναμη μανουλες θελω να πω να μην το βαζουν κατω,να κανουν τις απαραιτητες εξετασεις που θα τις φερουν πιο κοντα στο δικο τους ονειρο..

Αυτα απο μια μανουλα που περασε αρκετα για να δει το δικο της ονειρο να παιρνει μορφη...

 

ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ

Συγχαρητήρια!! Να τα χαίρεσαι και τα δύο παιδάκια σου!! Είναι βέβαιο ότι όταν έρθει το παιδάκι ξεχνάς όλα τα δύσκολα και φυσικά νιώθεις ότι άξιζε τον κόπο!!

Μπράβο σου που το πάλεψες και τα κατάφερες!

Όντως μας δίνεις δύναμη...όπως ξέρουν ήδη και κάποιες κοπέλες εδώ...εγώ μόλις είχα την 5η μου παλίνδρομη αποβολή και βρίσκομαι σε μία φάση αναζήτησης γενικότερων λύσεων και σίγουρα το κουράγιο το έχω ανάγκη!

[matina25]

Με τον καλο μου ημασταν μαζι 6 χρονια και αποφασισαμε να παντρευτουμε και να μεγαλωσουμε την οικογενεια μας. Καλοκαιρι εγινε ο γαμος και αμεσως αρχισαμε προσπαθειες για μωρακι. Περασαν οι μηνες, ηρθαν τα χριστουγεννα, θυμαμαι μαζευτηκαμε οι οικογενειες, ολοι μας λεγαν “αντε να κανετε ένα μωρακι“, γελουσαμε εμεις και απαντουσαμε “θα ερθει όταν είναι η ωρα του!“

Επαιζα με τα παιδακια, τα χαιρομουν και όταν γυρισα σπιτι, συνειδητοποιησα ποσο πολύ ηθελα ένα μωρο!

“Μα γιατι δεν ερχεται;” αναρωτιομουν

“Θα ʽρθει” με καθυσηχαζε ο αντρας μου “νωρις είναι ακομα!“

Περασε ο καιρος, ηρθε παλι το καλοκαιρι. Περασε 1 χρονος και τωρα; “Μηπως πρεπει να κανουμε εξετασεις;” ελεγα στον αντρα μου, τιποτα αυτος, ουτε να το ακουσει! Ξερετε πως κανουν οι αντρες, μια εξεταση σπερματος εχουν να κανουν και τρελαινονται!

Αρχισα να βασανιζομαι, οπου στεκομουν ενιωθα να με περιτριγυριζουν μωρα! Στο δρομο, στα μαγαζια, στο σπιτι, στην τηλεοραση, παντου μωρα! Η σκεψη μου συνεχεια εκει!

Ηρθαν ξανα χριστουγεννα, οι οικογενειες παλι μαζεμενες και ενιωθα ένα βαρυ κλιμα. Κανεις δεν αναφεροταν πια σε μωρα. Σαν να ειχε γινει απαγορευμενο θεμα στο σπιτι! Η σιωπη τα ελεγε όλα!

Τις επομενες μερες αρχισα να χειροτερευω. Εκλαιγα με το παραμικρο, δεν ηθελα να βγαινω από το σπιτι, ειχα κλειστει στον εαυτο μου δεν ηθελα να βλεπω κανεναν!

Ηταν τελη Γεναρη, ο αντρας μου επεμενε να βγουμε επιτελους μια βολτα! Εγω δεν ηθελα. Μαλωσαμε και εφυγε νευριασμενος! Πρωτη φορα με αφηνε ετσι και φοβηθηκα! Σκεφτομουν “Μηπως κουραστηκε; Μηπως θελει να χωρισουμε; Τον ειχα πρηξει με το θεμα του παιδιου;“

Γυρισε μετα από κανα 2 ωρες και τον κοιτουσα με αγωνια τι θα μου ελεγε….

“Το σκεφτηκα” μου λεει “δεν αντεχω άλλο να σε βλεπω ετσι! Πηρα τηλεφωνο σε ένα γιατρο ειδικο σε θεματα γονιμοτητας. Τη Τριτη μας περιμενει να μας μιλησει“

Δεν το πιστευα! Ο αντρας μου που ουτε ηθελε να ακουσει, πηρε μονος του και εκλεισε ραντεβου! Επιτελους το χαμογελο σχηματιστηκε στα χειλη μου! Επιτελους η ελπιδα ξαναγυρισε μεσα μου ότι θα τα καταφερουμε!

Πηγαμε στο γιατρο, μας ειπε τι εξετασεις να κανουμε. Εκανα 2 φορες αιματολογικες -με κατατρυπησανε- και σαλπιγγογραφια που την ετρεμα αλλα όταν τελειωσε ανακουφιστηκα, αφου όλα ηταν καλα! Εκανε και ο αντρας μου την εξεταση και παμε στο γιατρο να μας πει τα αποτελεσματα.

“Οι δικες σου” μου λεει “μια χαρα“

“Η εξεταση σπερματος όμως δεν είναι καθολου καλη. Μονοι σας αποκλειεται να συλλαβετε. Εξωσωματικη θα επρεπε να κανουμε, αλλα επειδη εισαι μικρη σε ηλικια θα αρχισουμε με σπερματεγχυσεις και βλεπουμε…“

Εγω περιμενα περιοδο καπου τη Μεγάλη Βδομαδα, οποτε κλεινουμε ραντεβου για μετα το Πασχα, Πεμπτη, να αρχισουμε υπερηχους ωορρηξιας για να κανουμε την 1η σπερματεγχυση.

Ο αντρας μου στο σπιτι ηταν στεναχωρημενος. Μου ελεγε “Εγω φταιω. Θελω να εισαι ευτυχισμενη και θα κανω τα παντα για να το πετυχω. Αν κανουμε ολες τις προσπαθειες και δε γινεται τιποτα, να κανεις εξωσωματικη με σπερμα δοτη, δεν εχω προβλημα, θα ʽναι το παιδι μας!“

Εσφιξα τα δοντια να μην κλαψω.

“Τι είναι αυτά που λες; Ακομα δεν αρχισαμε; Θα τα καταφερουμε, ισως όχι με την 1η ή 2η, αλλα οσες φορες χρειαστει θα ερθει και το δικο μας μωρο!“

Ημουν πια σιγουρη ότι ο ανθρωπος που ειχα διπλα μου θα ηταν μαζι μου και στα δυσκολα! Το σημαντικοτερο ηταν ότι ειχα ηρεμησει μεσα μου πια. Ηξερα το προβλημα μας, ηξερα ότι το παλευαμε με τη βοηθεια γιατρων και όχι μονοι μας.

Ηρθε η Μεγάλη εβδομαδα, ημασταν στην εκκλησια και σκεφτομουν “Βοηθα μας Παναγιτσα μου να ερθει το μωρακι μας! Ο αντρας μου είναι καλος ανθρωπος, του αξιζει να γινει μπαμπας, θα το αγαπαμε πολύ! “

Περναει το Πασχα, περιοδος δε μου ειχε ερθει και Τριτη βραδυ ερχεται ο αντρας μου σπιτι με ένα τεστ εγκυμοσυνης. Δεν ηθελα να το κανω γιατι ειχα και άλλες φορες καθυστερηση. Αλλωστε μονοι μας μωρο δε μπορουσαμε να κανουμε, παλι να φαω στη μουρη ένα αρνητικο τεστ;

Μου λεει “Πρεπει να το κανεις! Πεμπτη μας περιμενει ο γιατρος, να τον παρω τηλεφωνο να μας αλλαξει ραντεβου και θα του πω ότι εκανες τεστ και είναι αρνητικο“

Με επεισε, τι να κανα; Να στηναμε το γιατρο;

“Καλα , θα το κανω όταν ειμαι ετοιμη“

Την άλλη μερα το πρωι και αφου ειχε φυγει να παει στη δουλεια ο αντρας μου, σκεφτηκα να το κανω μονη μου να μη ξαναδω την απογοητευση στα ματια του με το αρνητικο τεστ.

Το κανω, το βλεπω και είναι θετικο! Μενω ακινητη, ειχα παθει σοκ… Ουτε ξερω ποση ωρα ημουν ακινητη να το κοιταω… Ξαφνικα αρχισαν να τρεχουν δακρυα από τα ματια μου… Αυτό ηταν, εκλαιγα με λυγμους!

Ηρεμω λιγο, παιρνω τηλεφωνο τον αντρα μου

- Ελα, εκανα το τεστ

Και ξανα εκλαιγα

- Γιατί κλαις; Δεν ειπαμε ότι το εκανες για το γιατρο; Ξεραμε ότι θα ʽναι αρνητικο. Μην κλαις, αλλωστε τωρα θα κανουμε σπερματεγχυση, μπορει να μην πετυχει με την 1η. Ετσι θα κανεις κάθε μηνα;

Καπου εκει καταφερνω να τον σταματησω.

- Είναι θετικο!

- ΤΙ; Περιμενε λεει και το κλεινει…

Περασε η ωρα και ανησυχησα… Να τον ξαναπαρω; Μηπως δεν καταλαβε;

Ξαφνικα ανοιγει η πορτα ηρθε με ένα μπουκετο λουλουδια! Με κοιτουσε με αγωνια.

“Είναι αληθεια; Που είναι το τεστ;“

Του το δειχνω, με παιρνει αγκαλια και κλαιμε μαζι!

“Παμε” μου λεει “θα σας παω βολτα!“

Ολη μερα γυρνουσαμε, τι ομορφη μερα, Θεε μου!

Και την άλλη μερα, Πεμπτη, αντι για υπερυχο ωορρηξιας, καναμε υπερηχο και ειδαμε το μικρο μας μωρακι και μια δυνατη καρδουλα να χτυπαει!!!!!!

Τωρα εχουμε ηδη το μικρο μας θαυματακι αγκαλια και το αγαπαμε πολύ πολύ πολύ!!!!!

[zouzou!!]

Με τον καλο μου ημασταν μαζι 6 χρονια και αποφασισαμε να παντρευτουμε και να μεγαλωσουμε την οικογενεια μας. Καλοκαιρι εγινε ο γαμος και αμεσως αρχισαμε προσπαθειες για μωρακι. Περασαν οι μηνες, ηρθαν τα χριστουγεννα, θυμαμαι μαζευτηκαμε οι οικογενειες, ολοι μας λεγαν “αντε να κανετε ένα μωρακι“, γελουσαμε εμεις και απαντουσαμε “θα ερθει όταν είναι η ωρα του!“

Επαιζα με τα παιδακια, τα χαιρομουν και όταν γυρισα σπιτι, συνειδητοποιησα ποσο πολύ ηθελα ένα μωρο!

“Μα γιατι δεν ερχεται;” αναρωτιομουν

“Θα ʽρθει” με καθυσηχαζε ο αντρας μου “νωρις είναι ακομα!“

Περασε ο καιρος, ηρθε παλι το καλοκαιρι. Περασε 1 χρονος και τωρα; “Μηπως πρεπει να κανουμε εξετασεις;” ελεγα στον αντρα μου, τιποτα αυτος, ουτε να το ακουσει! Ξερετε πως κανουν οι αντρες, μια εξεταση σπερματος εχουν να κανουν και τρελαινονται!

Αρχισα να βασανιζομαι, οπου στεκομουν ενιωθα να με περιτριγυριζουν μωρα! Στο δρομο, στα μαγαζια, στο σπιτι, στην τηλεοραση, παντου μωρα! Η σκεψη μου συνεχεια εκει!

Ηρθαν ξανα χριστουγεννα, οι οικογενειες παλι μαζεμενες και ενιωθα ένα βαρυ κλιμα. Κανεις δεν αναφεροταν πια σε μωρα. Σαν να ειχε γινει απαγορευμενο θεμα στο σπιτι! Η σιωπη τα ελεγε όλα!

Τις επομενες μερες αρχισα να χειροτερευω. Εκλαιγα με το παραμικρο, δεν ηθελα να βγαινω από το σπιτι, ειχα κλειστει στον εαυτο μου δεν ηθελα να βλεπω κανεναν!

Ηταν τελη Γεναρη, ο αντρας μου επεμενε να βγουμε επιτελους μια βολτα! Εγω δεν ηθελα. Μαλωσαμε και εφυγε νευριασμενος! Πρωτη φορα με αφηνε ετσι και φοβηθηκα! Σκεφτομουν “Μηπως κουραστηκε; Μηπως θελει να χωρισουμε; Τον ειχα πρηξει με το θεμα του παιδιου;“

Γυρισε μετα από κανα 2 ωρες και τον κοιτουσα με αγωνια τι θα μου ελεγε….

“Το σκεφτηκα” μου λεει “δεν αντεχω άλλο να σε βλεπω ετσι! Πηρα τηλεφωνο σε ένα γιατρο ειδικο σε θεματα γονιμοτητας. Τη Τριτη μας περιμενει να μας μιλησει“

Δεν το πιστευα! Ο αντρας μου που ουτε ηθελε να ακουσει, πηρε μονος του και εκλεισε ραντεβου! Επιτελους το χαμογελο σχηματιστηκε στα χειλη μου! Επιτελους η ελπιδα ξαναγυρισε μεσα μου ότι θα τα καταφερουμε!

Πηγαμε στο γιατρο, μας ειπε τι εξετασεις να κανουμε. Εκανα 2 φορες αιματολογικες -με κατατρυπησανε- και σαλπιγγογραφια που την ετρεμα αλλα όταν τελειωσε ανακουφιστηκα, αφου όλα ηταν καλα! Εκανε και ο αντρας μου την εξεταση και παμε στο γιατρο να μας πει τα αποτελεσματα.

“Οι δικες σου” μου λεει “μια χαρα“

“Η εξεταση σπερματος όμως δεν είναι καθολου καλη. Μονοι σας αποκλειεται να συλλαβετε. Εξωσωματικη θα επρεπε να κανουμε, αλλα επειδη εισαι μικρη σε ηλικια θα αρχισουμε με σπερματεγχυσεις και βλεπουμε…“

Εγω περιμενα περιοδο καπου τη Μεγάλη Βδομαδα, οποτε κλεινουμε ραντεβου για μετα το Πασχα, Πεμπτη, να αρχισουμε υπερηχους ωορρηξιας για να κανουμε την 1η σπερματεγχυση.

Ο αντρας μου στο σπιτι ηταν στεναχωρημενος. Μου ελεγε “Εγω φταιω. Θελω να εισαι ευτυχισμενη και θα κανω τα παντα για να το πετυχω. Αν κανουμε ολες τις προσπαθειες και δε γινεται τιποτα, να κανεις εξωσωματικη με σπερμα δοτη, δεν εχω προβλημα, θα ʽναι το παιδι μας!“

Εσφιξα τα δοντια να μην κλαψω.

“Τι είναι αυτά που λες; Ακομα δεν αρχισαμε; Θα τα καταφερουμε, ισως όχι με την 1η ή 2η, αλλα οσες φορες χρειαστει θα ερθει και το δικο μας μωρο!“

Ημουν πια σιγουρη ότι ο ανθρωπος που ειχα διπλα μου θα ηταν μαζι μου και στα δυσκολα! Το σημαντικοτερο ηταν ότι ειχα ηρεμησει μεσα μου πια. Ηξερα το προβλημα μας, ηξερα ότι το παλευαμε με τη βοηθεια γιατρων και όχι μονοι μας.

Ηρθε η Μεγάλη εβδομαδα, ημασταν στην εκκλησια και σκεφτομουν “Βοηθα μας Παναγιτσα μου να ερθει το μωρακι μας! Ο αντρας μου είναι καλος ανθρωπος, του αξιζει να γινει μπαμπας, θα το αγαπαμε πολύ! “

Περναει το Πασχα, περιοδος δε μου ειχε ερθει και Τριτη βραδυ ερχεται ο αντρας μου σπιτι με ένα τεστ εγκυμοσυνης. Δεν ηθελα να το κανω γιατι ειχα και άλλες φορες καθυστερηση. Αλλωστε μονοι μας μωρο δε μπορουσαμε να κανουμε, παλι να φαω στη μουρη ένα αρνητικο τεστ;

Μου λεει “Πρεπει να το κανεις! Πεμπτη μας περιμενει ο γιατρος, να τον παρω τηλεφωνο να μας αλλαξει ραντεβου και θα του πω ότι εκανες τεστ και είναι αρνητικο“

Με επεισε, τι να κανα; Να στηναμε το γιατρο;

“Καλα , θα το κανω όταν ειμαι ετοιμη“

Την άλλη μερα το πρωι και αφου ειχε φυγει να παει στη δουλεια ο αντρας μου, σκεφτηκα να το κανω μονη μου να μη ξαναδω την απογοητευση στα ματια του με το αρνητικο τεστ.

Το κανω, το βλεπω και είναι θετικο! Μενω ακινητη, ειχα παθει σοκ… Ουτε ξερω ποση ωρα ημουν ακινητη να το κοιταω… Ξαφνικα αρχισαν να τρεχουν δακρυα από τα ματια μου… Αυτό ηταν, εκλαιγα με λυγμους!

Ηρεμω λιγο, παιρνω τηλεφωνο τον αντρα μου

- Ελα, εκανα το τεστ

Και ξανα εκλαιγα

- Γιατί κλαις; Δεν ειπαμε ότι το εκανες για το γιατρο; Ξεραμε ότι θα ʽναι αρνητικο. Μην κλαις, αλλωστε τωρα θα κανουμε σπερματεγχυση, μπορει να μην πετυχει με την 1η. Ετσι θα κανεις κάθε μηνα;

Καπου εκει καταφερνω να τον σταματησω.

- Είναι θετικο!

- ΤΙ; Περιμενε λεει και το κλεινει…

Περασε η ωρα και ανησυχησα… Να τον ξαναπαρω; Μηπως δεν καταλαβε;

Ξαφνικα ανοιγει η πορτα ηρθε με ένα μπουκετο λουλουδια! Με κοιτουσε με αγωνια.

“Είναι αληθεια; Που είναι το τεστ;“

Του το δειχνω, με παιρνει αγκαλια και κλαιμε μαζι!

“Παμε” μου λεει “θα σας παω βολτα!“

Ολη μερα γυρνουσαμε, τι ομορφη μερα, Θεε μου!

Και την άλλη μερα, Πεμπτη, αντι για υπερυχο ωορρηξιας, καναμε υπερηχο και ειδαμε το μικρο μας μωρακι και μια δυνατη καρδουλα να χτυπαει!!!!!!

Τωρα εχουμε ηδη το μικρο μας θαυματακι αγκαλια και το αγαπαμε πολύ πολύ πολύ!!!!!

 

Δεν έχω λόγια, μονο συγκίνηση και ένα χαμόγελο!

Σε ευχαριστούμε που μοιραστηκες την διαδρομή σου, τόσο κουράγιο που δίνεις!

Να χαίρεστε το παιδάκι σας, και να ειστε πάντα αγαπημένοι και ευτυχισμενοι!

[matina25]

Δεν έχω λόγια, μονο συγκίνηση και ένα χαμόγελο!

Σε ευχαριστούμε που μοιραστηκες την διαδρομή σου, τόσο κουράγιο που δίνεις!

Να χαίρεστε το παιδάκι σας, και να ειστε πάντα αγαπημένοι και ευτυχισμενοι!

 

σε ευχαριστω παρα πολυ καλη μου! απο τοτε που γεννησα ηθελα να μπω να γραψω την ιστορια μου να δωσω κουραγιο οπως μου εδιναν κ μενα προηγουμενες ιστοριες οσο καιρο προσπαθουσα κ απελπιζομουν

[Koalaki]

σε ευχαριστω παρα πολυ καλη μου! απο τοτε που γεννησα ηθελα να μπω να γραψω την ιστορια μου να δωσω κουραγιο οπως μου εδιναν κ μενα προηγουμενες ιστοριες οσο καιρο προσπαθουσα κ απελπιζομουν

 

Συγχαρητηρια....σας ευχομαι τα καλυτερα....αποδειξατε πολλα....μα πανω απο ολα πιστη, αφοσιωση και αγαπη!!!!!!!!!!

[kristy25]

matina25 να χαιρεσαι την υπεροχη οικογενεια σου!

η ιστορια σου ειναι υπεροχη κ πολυ συγκινητικη!

κ εγω πριν λιγες μερες ειχα θετικο τεστ κ υπολογιζω οτι η συλληψη θα εγινε κυριακη του πασχα κ θεωρω οτι ειναι το μεγαλυτερο δωρο που θα μπορουσε να μου στειλει ο θεουλης!κ ευχομαι αυτη τη φορα για καλο!

[18ΜΑΡΤΙΟΥ]

Με τον καλο μου ημασταν μαζι 6 χρονια και αποφασισαμε να παντρευτουμε και να μεγαλωσουμε την οικογενεια μας. Καλοκαιρι εγινε ο γαμος και αμεσως αρχισαμε προσπαθειες για μωρακι. Περασαν οι μηνες, ηρθαν τα χριστουγεννα, θυμαμαι μαζευτηκαμε οι οικογενειες, ολοι μας λεγαν “αντε να κανετε ένα μωρακι“, γελουσαμε εμεις και απαντουσαμε “θα ερθει όταν είναι η ωρα του!“

Επαιζα με τα παιδακια, τα χαιρομουν και όταν γυρισα σπιτι, συνειδητοποιησα ποσο πολύ ηθελα ένα μωρο!

“Μα γιατι δεν ερχεται;” αναρωτιομουν

“Θα ʽρθει” με καθυσηχαζε ο αντρας μου “νωρις είναι ακομα!“

Περασε ο καιρος, ηρθε παλι το καλοκαιρι. Περασε 1 χρονος και τωρα; “Μηπως πρεπει να κανουμε εξετασεις;” ελεγα στον αντρα μου, τιποτα αυτος, ουτε να το ακουσει! Ξερετε πως κανουν οι αντρες, μια εξεταση σπερματος εχουν να κανουν και τρελαινονται!

Αρχισα να βασανιζομαι, οπου στεκομουν ενιωθα να με περιτριγυριζουν μωρα! Στο δρομο, στα μαγαζια, στο σπιτι, στην τηλεοραση, παντου μωρα! Η σκεψη μου συνεχεια εκει!

Ηρθαν ξανα χριστουγεννα, οι οικογενειες παλι μαζεμενες και ενιωθα ένα βαρυ κλιμα. Κανεις δεν αναφεροταν πια σε μωρα. Σαν να ειχε γινει απαγορευμενο θεμα στο σπιτι! Η σιωπη τα ελεγε όλα!

Τις επομενες μερες αρχισα να χειροτερευω. Εκλαιγα με το παραμικρο, δεν ηθελα να βγαινω από το σπιτι, ειχα κλειστει στον εαυτο μου δεν ηθελα να βλεπω κανεναν!

Ηταν τελη Γεναρη, ο αντρας μου επεμενε να βγουμε επιτελους μια βολτα! Εγω δεν ηθελα. Μαλωσαμε και εφυγε νευριασμενος! Πρωτη φορα με αφηνε ετσι και φοβηθηκα! Σκεφτομουν “Μηπως κουραστηκε; Μηπως θελει να χωρισουμε; Τον ειχα πρηξει με το θεμα του παιδιου;“

Γυρισε μετα από κανα 2 ωρες και τον κοιτουσα με αγωνια τι θα μου ελεγε….

“Το σκεφτηκα” μου λεει “δεν αντεχω άλλο να σε βλεπω ετσι! Πηρα τηλεφωνο σε ένα γιατρο ειδικο σε θεματα γονιμοτητας. Τη Τριτη μας περιμενει να μας μιλησει“

Δεν το πιστευα! Ο αντρας μου που ουτε ηθελε να ακουσει, πηρε μονος του και εκλεισε ραντεβου! Επιτελους το χαμογελο σχηματιστηκε στα χειλη μου! Επιτελους η ελπιδα ξαναγυρισε μεσα μου ότι θα τα καταφερουμε!

Πηγαμε στο γιατρο, μας ειπε τι εξετασεις να κανουμε. Εκανα 2 φορες αιματολογικες -με κατατρυπησανε- και σαλπιγγογραφια που την ετρεμα αλλα όταν τελειωσε ανακουφιστηκα, αφου όλα ηταν καλα! Εκανε και ο αντρας μου την εξεταση και παμε στο γιατρο να μας πει τα αποτελεσματα.

“Οι δικες σου” μου λεει “μια χαρα“

“Η εξεταση σπερματος όμως δεν είναι καθολου καλη. Μονοι σας αποκλειεται να συλλαβετε. Εξωσωματικη θα επρεπε να κανουμε, αλλα επειδη εισαι μικρη σε ηλικια θα αρχισουμε με σπερματεγχυσεις και βλεπουμε…“

Εγω περιμενα περιοδο καπου τη Μεγάλη Βδομαδα, οποτε κλεινουμε ραντεβου για μετα το Πασχα, Πεμπτη, να αρχισουμε υπερηχους ωορρηξιας για να κανουμε την 1η σπερματεγχυση.

Ο αντρας μου στο σπιτι ηταν στεναχωρημενος. Μου ελεγε “Εγω φταιω. Θελω να εισαι ευτυχισμενη και θα κανω τα παντα για να το πετυχω. Αν κανουμε ολες τις προσπαθειες και δε γινεται τιποτα, να κανεις εξωσωματικη με σπερμα δοτη, δεν εχω προβλημα, θα ʽναι το παιδι μας!“

Εσφιξα τα δοντια να μην κλαψω.

“Τι είναι αυτά που λες; Ακομα δεν αρχισαμε; Θα τα καταφερουμε, ισως όχι με την 1η ή 2η, αλλα οσες φορες χρειαστει θα ερθει και το δικο μας μωρο!“

Ημουν πια σιγουρη ότι ο ανθρωπος που ειχα διπλα μου θα ηταν μαζι μου και στα δυσκολα! Το σημαντικοτερο ηταν ότι ειχα ηρεμησει μεσα μου πια. Ηξερα το προβλημα μας, ηξερα ότι το παλευαμε με τη βοηθεια γιατρων και όχι μονοι μας.

Ηρθε η Μεγάλη εβδομαδα, ημασταν στην εκκλησια και σκεφτομουν “Βοηθα μας Παναγιτσα μου να ερθει το μωρακι μας! Ο αντρας μου είναι καλος ανθρωπος, του αξιζει να γινει μπαμπας, θα το αγαπαμε πολύ! “

Περναει το Πασχα, περιοδος δε μου ειχε ερθει και Τριτη βραδυ ερχεται ο αντρας μου σπιτι με ένα τεστ εγκυμοσυνης. Δεν ηθελα να το κανω γιατι ειχα και άλλες φορες καθυστερηση. Αλλωστε μονοι μας μωρο δε μπορουσαμε να κανουμε, παλι να φαω στη μουρη ένα αρνητικο τεστ;

Μου λεει “Πρεπει να το κανεις! Πεμπτη μας περιμενει ο γιατρος, να τον παρω τηλεφωνο να μας αλλαξει ραντεβου και θα του πω ότι εκανες τεστ και είναι αρνητικο“

Με επεισε, τι να κανα; Να στηναμε το γιατρο;

“Καλα , θα το κανω όταν ειμαι ετοιμη“

Την άλλη μερα το πρωι και αφου ειχε φυγει να παει στη δουλεια ο αντρας μου, σκεφτηκα να το κανω μονη μου να μη ξαναδω την απογοητευση στα ματια του με το αρνητικο τεστ.

Το κανω, το βλεπω και είναι θετικο! Μενω ακινητη, ειχα παθει σοκ… Ουτε ξερω ποση ωρα ημουν ακινητη να το κοιταω… Ξαφνικα αρχισαν να τρεχουν δακρυα από τα ματια μου… Αυτό ηταν, εκλαιγα με λυγμους!

Ηρεμω λιγο, παιρνω τηλεφωνο τον αντρα μου

- Ελα, εκανα το τεστ

Και ξανα εκλαιγα

- Γιατί κλαις; Δεν ειπαμε ότι το εκανες για το γιατρο; Ξεραμε ότι θα ʽναι αρνητικο. Μην κλαις, αλλωστε τωρα θα κανουμε σπερματεγχυση, μπορει να μην πετυχει με την 1η. Ετσι θα κανεις κάθε μηνα;

Καπου εκει καταφερνω να τον σταματησω.

- Είναι θετικο!

- ΤΙ; Περιμενε λεει και το κλεινει…

Περασε η ωρα και ανησυχησα… Να τον ξαναπαρω; Μηπως δεν καταλαβε;

Ξαφνικα ανοιγει η πορτα ηρθε με ένα μπουκετο λουλουδια! Με κοιτουσε με αγωνια.

“Είναι αληθεια; Που είναι το τεστ;“

Του το δειχνω, με παιρνει αγκαλια και κλαιμε μαζι!

“Παμε” μου λεει “θα σας παω βολτα!“

Ολη μερα γυρνουσαμε, τι ομορφη μερα, Θεε μου!

Και την άλλη μερα, Πεμπτη, αντι για υπερυχο ωορρηξιας, καναμε υπερηχο και ειδαμε το μικρο μας μωρακι και μια δυνατη καρδουλα να χτυπαει!!!!!!

Τωρα εχουμε ηδη το μικρο μας θαυματακι αγκαλια και το αγαπαμε πολύ πολύ πολύ!!!!!

Με βρίσκεις σε μία πολύ ευαίσθητη φάση επάνω στο θέμα αυτό, γι'αυτό και το μόνο που θέλω να σου πω, είναι ότι σε διάβασα και έκλαψα!! Κυρίως από χαρά και ελπίδα!! Να είστε όλοι καλά...να χαίρεστε το μωράκι σας και με το καλό να σας έρθει κι άλλο!!!...αυτό είναι ακόμη ένα δείγμα ότι όλα γίνονται, ότι δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω, ότι οι υποβοηθούμενες μέθοδοι δεν είναι πανάκεια και ότι απλά πρέπει να έχουμε πίστη!

[maria030603]

σε ευχαριστω παρα πολυ καλη μου! απο τοτε που γεννησα ηθελα να μπω να γραψω την ιστορια μου να δωσω κουραγιο οπως μου εδιναν κ μενα προηγουμενες ιστοριες οσο καιρο προσπαθουσα κ απελπιζομουν

 

 

σ΄ευχαριστουμε πολυ πολυ που μοιραστηκες την ιστορια σου μαζι μας...

με συγκινησες παρα πολυ....... να χαιρεσαι την οικογενεια σου και παλι ευχαριστω για την πολυ ομορφη ιστορια σου..γιατι πραγματικα ειχε αισιο τελος

[matina25]

σας ευχαριστω πολυ! κ στα δικα σας ευχομαι πολυ συντομα!

[matina25]

matina25 να χαιρεσαι την υπεροχη οικογενεια σου!

η ιστορια σου ειναι υπεροχη κ πολυ συγκινητικη!

κ εγω πριν λιγες μερες ειχα θετικο τεστ κ υπολογιζω οτι η συλληψη θα εγινε κυριακη του πασχα κ θεωρω οτι ειναι το μεγαλυτερο δωρο που θα μπορουσε να μου στειλει ο θεουλης!κ ευχομαι αυτη τη φορα για καλο!

 

συγχαρητηρια!!! η κοιλιτσα σ θαρχισει να φουσκωνει τοσο ομορφα κ με το καλο να το κρατησετε αγκαλιτσα!

[matina25]

Με βρίσκεις σε μία πολύ ευαίσθητη φάση επάνω στο θέμα αυτό, γι'αυτό και το μόνο που θέλω να σου πω, είναι ότι σε διάβασα και έκλαψα!! Κυρίως από χαρά και ελπίδα!! Να είστε όλοι καλά...να χαίρεστε το μωράκι σας και με το καλό να σας έρθει κι άλλο!!!...αυτό είναι ακόμη ένα δείγμα ότι όλα γίνονται, ότι δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω, ότι οι υποβοηθούμενες μέθοδοι δεν είναι πανάκεια και ότι απλά πρέπει να έχουμε πίστη!

 

σου ευχομαι γλυκια μ να'χεις δυναμη κ υπομονη! μονο αυτο χρειαζεσαι κ θα ερθει το μωρακι σ!

ναι εριξα πολυ κλαμα κ γω! απελπιστηκα! αναρωτιομουν γτ σ'εμενα? αραγε θα γινω ποτε μανουλα? γτ να μην ηταν ολα ευκολα οπως οι περισσοτερες γυρω μ π μεναν εγκυες χωρις να το καταλαβουν...?ΓΙΑΤΙ? δε ξερω ακομα γτ αλλα ξερω οτι οταν πια ηρθε το μωρακι μ ολα ηταν τελεια! δεν επαθα μελαγχολια μετα τη γεννα....πως θα μπορουσα αλλωστε αφου τοσα χρονια περιμενα αυτες τις μερες! δεν ειχα προβλημα με τα ξενυχτια...οι φιλες μ γκρινιαζαν με τα μωρακια τους ποτε θα σταματησει να ξυπναει τα βραδια? αλλα εμενα δε μ'ενοιαζε....ειχα ξενυχτισει απειρα βραδια απο μελαγχολια κ στεναχωρια οσο καιρο προσπαθουσα...με το μωρακι μου ξενυχτουσα με χαμογελα κ φιλακια! οταν καμια φορα γκρινιαζει κ χανω την υπομονη μ σκεφτομαι τοσα πολλα που περασαμε πριν ερθει κ μου φευγουν τ νευρα κ το μωρακι μ το καταλαβαινει κ ηρεμει κ κανουμε μεγαλες αγκαλιτσες! πολλες φορες αναρωτιεμαι αν δεν ειχα ταλαιπωρηθει αν δεν ηξερα το προβλημα μας κ οτι ισως δν αποκτησουμε αλλο παιδακι θα'χα τοση υπομονη? θα χαιρομουν καθε στιγμη μας χωρις να με νοιαζει αν ειναι σωστο να το "κακομαθαινω" με πολλες αγκαλιες?

[ath_gal1]

Με τον καλο μου ημασταν μαζι 6 χρονια και αποφασισαμε να παντρευτουμε και να μεγαλωσουμε την οικογενεια μας. Καλοκαιρι εγινε ο γαμος και αμεσως αρχισαμε............με υπερηχο και ειδαμε το μικρο μας μωρακι και μια δυνατη καρδουλα να χτυπαει!!!!!!

Τωρα εχουμε ηδη το μικρο μας θαυματακι αγκαλια και το αγαπαμε πολύ πολύ πολύ!!!!!

 

βρε κοπελια μου ,με πιασαν τα ζουμια...η ωρα ειναι ..2.55 ξημερωματα και αντι να κοιμαμαι ...κολλησα με το γραμμα σου ...

ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ!! μου εδωσες πολυ δυναμη!:cry::p

[18ΜΑΡΤΙΟΥ]

σου ευχομαι γλυκια μ να'χεις δυναμη κ υπομονη! μονο αυτο χρειαζεσαι κ θα ερθει το μωρακι σ!

ναι εριξα πολυ κλαμα κ γω! απελπιστηκα! αναρωτιομουν γτ σ'εμενα? αραγε θα γινω ποτε μανουλα? γτ να μην ηταν ολα ευκολα οπως οι περισσοτερες γυρω μ π μεναν εγκυες χωρις να το καταλαβουν...?ΓΙΑΤΙ? δε ξερω ακομα γτ αλλα ξερω οτι οταν πια ηρθε το μωρακι μ ολα ηταν τελεια! δεν επαθα μελαγχολια μετα τη γεννα....πως θα μπορουσα αλλωστε αφου τοσα χρονια περιμενα αυτες τις μερες! δεν ειχα προβλημα με τα ξενυχτια...οι φιλες μ γκρινιαζαν με τα μωρακια τους ποτε θα σταματησει να ξυπναει τα βραδια? αλλα εμενα δε μ'ενοιαζε....ειχα ξενυχτισει απειρα βραδια απο μελαγχολια κ στεναχωρια οσο καιρο προσπαθουσα...με το μωρακι μου ξενυχτουσα με χαμογελα κ φιλακια! οταν καμια φορα γκρινιαζει κ χανω την υπομονη μ σκεφτομαι τοσα πολλα που περασαμε πριν ερθει κ μου φευγουν τ νευρα κ το μωρακι μ το καταλαβαινει κ ηρεμει κ κανουμε μεγαλες αγκαλιτσες! πολλες φορες αναρωτιεμαι αν δεν ειχα ταλαιπωρηθει αν δεν ηξερα το προβλημα μας κ οτι ισως δν αποκτησουμε αλλο παιδακι θα'χα τοση υπομονη? θα χαιρομουν καθε στιγμη μας χωρις να με νοιαζει αν ειναι σωστο να το "κακομαθαινω" με πολλες αγκαλιες?

Συνεχίζεις να μας τα γράφεις πολύ γλυκά και τρυφερά!! Είσαι μία πραγματικά συνειδητοποιημένη μανούλα!! Τα παιδιά, το μόνο που θέλουν για να μεγαλώσουν με ψυχική υγεία, είναι αγάπη...κι εσύ του τη δίνεις απλόχερα...τί κι αν το κακομαθαίνεις λίγο!! Είναι απλά τυχερό...πολλές "μαμάδες" φέρνουν απλά τα παιδιά τους στον κόσμο γιατί έτυχε, γιατί έπρεπε...και στην ουσία τα εγκαταλείπουν να μεγαλώσουν μόνα τους...σίγουρα όσες προσπαθούμε επί χρόνια, με τόσο κόπο και ψυχική φθορά, θέλουμε πραγματικά να γίνουμε μανούλες και να μεγαλώσουμε σωστά παιδιά!...γι'αυτό και θα το πετύχουμε όλες!! Γιατί μας αξίζει!!

Να είστε γεροί, χαρούμενοι και αγαπημένοι!! Αυτό σημαίνει οικογένεια!!

Σ'ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου...είμαι βέβαιη ότι θα πιάσουν τόπο...κάποια στιγμή!!

[ΡίαΑ]

Γεια σας μανούλες!!!

 

Μπήκα να σας γράψω και γω τα ευχάριστα...

Προσπαθούσαμε και μεις για δεύτερο παιδάκι από πέρυσι το καλοκαίρι και να που ήρθε!!

 

Μεγάλη Πέμπτη, περιμένοντας τον νονό της κόρης μας να φέρει τη λαμπάδα της, αποφάσισα να κάνω και γω ένα δώρο σε μπαμπά και κόρη!

Το υποψιαζόμουν μέρες και ήμουν πολύ αισιόδοξη αυτή τη φορά και με πολύ λιγότερες επαφές εκείνο το μήνα από άλλους!

Έκανα 2 τεστ ενώ μπαμπάς και κόρη έλειπαν και μόλις ήρθαν τους έδωσα από ένα! Η μικρή δεν ήξερε τι ήταν φυσικά..και μόλις της εξηγήσαμε τσίριζε από χαρά και πήραμε τηλέφωνο τις γιαγιάδες να το ανακοινώσει!!

Πλέον είμαι στην 11η εβδομάδα, πάνε όλα καλά, μόνο με μια μικρή ταλαιπωρία από τον υπερθυρεοειδισμό μου η οποία παλεύεται!!

 

Πιθανή ημερομηνία τοκετού: 25/12!!! Ένα Πασχαλινό Δωράκι που θα το λάβουμε τα Χριστούγεννα!!!

 

Ελπίζω να σας δίνω λίγο κουράγιο και γω!!! Δείτε το χωρίς άγχος και όλα θα γίνουν!! Εύχομαι σε όλες που προσπαθείτε να τα καταφέρετε πολύ σύντομα!!! Και όσες είστε εγκυούλες, εύχομαι να έχετε εύκολες εγκυμοσύνες και ακόμη ευκολότερους τοκετούς!!!

[Ηλιοβασίλεμα]

Γεια σας μανούλες!!!

 

Μπήκα να σας γράψω και γω τα ευχάριστα...

Προσπαθούσαμε και μεις για δεύτερο παιδάκι από πέρυσι το καλοκαίρι και να που ήρθε!!

 

Πιθανή ημερομηνία τοκετού: 25/12!!!

 

Ελπίζω να σας δίνω λίγο κουράγιο και γω!!! Δείτε το χωρίς άγχος και όλα θα γίνουν!! Εύχομαι σε όλες που προσπαθείτε να τα καταφέρετε πολύ σύντομα!!! Και όσες είστε εγκυούλες, εύχομαι να έχετε εύκολες εγκυμοσύνες και ακόμη ευκολότερους τοκετούς!!!

 

Καλή εγκυμοσύνη και με το καλό!!!!

Μακάρι να ακολουθήσουν γρήγορα και άλλες που το προσπαθούν!!!

[Λετινα]

Κορίτσια καλησπέρα.καταρχας να ευχηθώ στις μέλλουσες μανουλες με το καλο τα μωρά και σας και σε όσες προσπαθούν καλή τύχη.εγω εχω ένα παιδάκι 3,5 ετών το οποίο συνέλαβα μετα απο 4 μήνες προσπαθειών.πριν απο ένα χρόνο έμεινα παλι έγκυος αλλα δυστυχώς παλλινδρομησε.εδω και 7 μήνες προσπαθούμε παλι για μωρό αλλα τίποτα ακομα.φοβαμαι μήπως συμβαίνει τίποτα λόγω της αποξεσης που έκανα πέρσι.εχετε ακούσει κατι παρόμοιο;

[galateiakriti]

Με το καλό να κρατήσετε στην αγκαλία σας κ το δεύτερο αγγελούδι σας.Και εμείς είμαστε στην ίδια κατάσταση.εχουμε ενα γιο 2,5 ετών και απο περισυ προσπαθουμε για αδερφακι αλλα ακόμα εμεις τιποτα.εχω κάνει όλες τις εξετασεις κ ειναι καλες.δε ξερω τι αλλο να κανω.Ο πρωτος μου γυναικολογος υποστηρίζει οτι φταιει που θηλάζω ακομα το γιο μου.Τόση απογοήτευση , τοση απελπισία....Τουλάχιστον οι δικές σας ιστορίες με αίσιο τέλος μας δίνουν κουράγιο.Δε ξέρω από που αλλόυ να το αντλήσω.Δεν έχω που αλλόυ να μιλήσω!Εύχομαι όλες να γίνουμε για πρώτη ή πολλοστή φορά δεν έχει σημασία μανούλες.

[galateiakriti]

Πόσο χρονών είναι το μεγάλο σου?

[galateiakriti]

Γεια σας μανούλες!!!

 

Μπήκα να σας γράψω και γω τα ευχάριστα...

Προσπαθούσαμε και μεις για δεύτερο παιδάκι από πέρυσι το καλοκαίρι και να που ήρθε!!

 

Μεγάλη Πέμπτη, περιμένοντας τον νονό της κόρης μας να φέρει τη λαμπάδα της, αποφάσισα να κάνω και γω ένα δώρο σε μπαμπά και κόρη!

Το υποψιαζόμουν μέρες και ήμουν πολύ αισιόδοξη αυτή τη φορά και με πολύ λιγότερες επαφές εκείνο το μήνα από άλλους!

Έκανα 2 τεστ ενώ μπαμπάς και κόρη έλειπαν και μόλις ήρθαν τους έδωσα από ένα! Η μικρή δεν ήξερε τι ήταν φυσικά..και μόλις της εξηγήσαμε τσίριζε από χαρά και πήραμε τηλέφωνο τις γιαγιάδες να το ανακοινώσει!!

Πλέον είμαι στην 11η εβδομάδα, πάνε όλα καλά, μόνο με μια μικρή ταλαιπωρία από τον υπερθυρεοειδισμό μου η οποία παλεύεται!!

 

Πιθανή ημερομηνία τοκετού: 25/12!!! Ένα Πασχαλινό Δωράκι που θα το λάβουμε τα Χριστούγεννα!!!

 

Ελπίζω να σας δίνω λίγο κουράγιο και γω!!! Δείτε το χωρίς άγχος και όλα θα γίνουν!! Εύχομαι σε όλες που προσπαθείτε να τα καταφέρετε πολύ σύντομα!!! Και όσες είστε εγκυούλες, εύχομαι να έχετε εύκολες εγκυμοσύνες και ακόμη ευκολότερους τοκετούς!!!

Πόσο είναι η κόρη σου;Εγω έχω ενα γιο 2,5 ετων και προσπαθουμε κ εμεις απο το καλοκαίρι αλλα τιποτα.Θηλάζεις τη μικρή; Γιατι εμενα μου λένε οτι φταιει ο θηλασμος.Έκανες τίποτα επιπλέον εξετάσεις εκτοςς απο τις εξετασεις ρουτίνας;Συγνώμη που σε ρωτάω τοσα αλλά η επιθυμία μου είνια τοση που ξεπαιρνά τη λογική!Καταλαβαίνεις.Πραγματικα μου δίνεις πολύ κουράγιο γιατί είμαστε παρόμοια περίπτωση.Σε ευχαριστω

[ΝΙΚΗ-ΑΝΤΩΝΙΑ]

Με το καλό να κρατήσετε στην αγκαλία σας κ το δεύτερο αγγελούδι σας.Και εμείς είμαστε στην ίδια κατάσταση.εχουμε ενα γιο 2,5 ετών και απο περισυ προσπαθουμε για αδερφακι αλλα ακόμα εμεις τιποτα.εχω κάνει όλες τις εξετασεις κ ειναι καλες.δε ξερω τι αλλο να κανω.Ο πρωτος μου γυναικολογος υποστηρίζει οτι φταιει που θηλάζω ακομα το γιο μου.Τόση απογοήτευση , τοση απελπισία....Τουλάχιστον οι δικές σας ιστορίες με αίσιο τέλος μας δίνουν κουράγιο.Δε ξέρω από που αλλόυ να το αντλήσω.Δεν έχω που αλλόυ να μιλήσω!Εύχομαι όλες να γίνουμε για πρώτη ή πολλοστή φορά δεν έχει σημασία μανούλες.

 

Αφού οι εξετάσεις σας είναι καλές τότε φταίει το άγχος σας πιστεύω. Αφού έχετε ήδη ένα παιδάκι ηρεμήστε και θα έρθει και το 2ο.

[galateiakriti]

Αφού οι εξετάσεις σας είναι καλές τότε φταίει το άγχος σας πιστεύω. Αφού έχετε ήδη ένα παιδάκι ηρεμήστε και θα έρθει και το 2ο.

Έτσι έλεγα και εγω αλλα παιρνα ο καιρός και τιποτα.Τωρα νοιωθω παλι να ερχεται η ακατανομαστη και σου γραφω κλαιγωντασ

[ΝΙΚΗ-ΑΝΤΩΝΙΑ]

Έτσι έλεγα και εγω αλλα παιρνα ο καιρός και τιποτα.Τωρα νοιωθω παλι να ερχεται η ακατανομαστη και σου γραφω κλαιγωντασ

 

Έλα Παναγία μου! Ηρέμησε ρε κορίτσι. Μα είναι λόγος αυτός να μαραζώνεις αντί να ευχαριστείς τον Θεό που σου έστειλε ένα παιδί; Άλλες πασχίζουν χρόνια για να το αποκτήσουν. Βγάλτο απ'το μυαλό σου γιατί δεν πρόκειται να συλλάβεις ποτέ. Ο άντρας σου έκανε κάποια εξέταση,σπέρματος εννοώ;

[galateiakriti]

Έλα Παναγία μου! Ηρέμησε ρε κορίτσι. Μα είναι λόγος αυτός να μαραζώνεις αντί να ευχαριστείς τον Θεό που σου έστειλε ένα παιδί; Άλλες πασχίζουν χρόνια για να το αποκτήσουν. Βγάλτο απ'το μυαλό σου γιατί δεν πρόκειται να συλλάβεις ποτέ. Ο άντρας σου έκανε κάποια εξέταση,σπέρματος εννοώ;

Ναι το ξέρω οτι ειναι αχαριστια για αυτο δεν εχω μιλήσει κ πουθενα αλλου αλλα ετσι νοιωθω.Το θέλω τοοσ πολύ που οσο το βλέπω να μακραινει απογοητεύομαι.ο γιατρος μας ειπε οτι αν μεσα στους επομενους 3 μηνες δεν εχουμε κανενα νεο το επομενο βημα θα ειναι η εξεταση σπερματος.εγω τις εχω κανει ολες νομιζω κ ειναι καλες.Σε ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις σου