Ιστορίες με αίσιο τέλος για εμάς που δεν είμαστε έγκυες

[χαρά 1981]

Γιατί να παρεξηγηθώ βρε Χαρά μου? Ετσι ειναι οπως τα λες....Απλα εκει που ειμαι ηρεμη μου ερχεται η σκεψη και ισως αθελά μου ανγχωνομαι....Από μικρή ήθελα 3 πραγματα: Να σπουδασω, να εχω μια απλη δουλιτσα και να κανω οικογένεια και πολλά παιδια!!!Τα δυο πρώτα εγιναν, το τριτο οχι ακόμα.....για αυτο μερικες φορες νιωθω λιγο χαλια....

 

Σου δίνω μια υποσχεση οτι οταν μαθω οτι είμαστε και οι δυο έγκυες να κανονησουμε να συναντηθουμε απο κοντά...και εγω απο χωριο ειμαι αλλα μενω Αθήνα....Θα τα λέμε και θα γελαμε.....

 

Εύχομαι σύντομα να έρθει η ευλογημενη ώρα!!!!!!!

 

 

Χαίρομαι πολύ και μακάρι όντως να συναντηθούμε...Σου εύχομαι ολόψυχα να πραγματοποιηθεί και η τρίτη επιθυμία σου πολύ σύντομα...σε καταλαβαίνω πως νιώθεις και αν θες κανε αυτό που κάνω και εγώ... όταν θα σου έρχονται αυτές οι σκέψεις, αμέσως πριν αγχωθείς σκέψου κάτι άλλο, ότι να' ναι...κυρίως κάποιο πρόβλημα, δημιούργησε με το μυαλό σου κάτι, κάτι ασήμαντο κανε το με το μυαλό σου σημαντικό και σκέψου αυτό και θα δεις ότι θα ξεχνιέσαι σκεπτόμενη κάτι άλλο.. εγώ το σκέφτομαι πολύ όταν ξαπλώνω και αμέσως αλλάζω τη σκέψη μου... σκέφτομαι τι θα μαγειρέψω αύριο? πως θα κάνω αυτή τη δουλειά... μετά τι ψώνια πρέπει να κάνω στο σουπερμάρκετ... μετά πως θα πληρώσουμε το χαράτσι στη ΔΕΗ, μετά πως θα ξοφλήσουμε τις δόσεις που χρωστάμε και το θέμα μωρού εξαφανίζεται από το μυαλό μου.. εφάρμοσε το και θα δεις... φιλακια πολλα

[bvoula]

Η Χαρά έχει απόλυτο δίκιο. Πρέπει να το διαγράψουμε από το μυαλό. Έχω ακούσει από πολλούς το ίδιο πράγμα. Μέχρι και η φαρμακοποιός μου το είπε, ότι όταν πια το πήρε απόφαση ότι δεν θα κάνει παιδί έμεινε αμέσως έγκυος. Και φυσικά για εμάς που τουλάχιστον δεν έχουμε κάποιο πρόβλημα αυτό θα είναι το καλύτερο. Και ο παιδίατρος μου είπε το ίδιο. Εννιά χρόνια παλεύανε να κάνουν δεύτερο παιδί. Όταν πια η γυναίκα του έφτασε 39 χρονών είπαν εντάξει, ας το ξεχάσουμε, και εκεί που αρχίσανε να προσέχουν ώστε να μην κάνουν παιδί τσουπ ήρθε. Γενικά το άγχος λειτουργεί αρνητικά σε πολλά πράγματα.

[Μ.Β]

Ηθελα να γραψω την ιστορια μου για να λυτρωθω απο αυτο που περασα αλλα κ να δωσω δυναμη σε κοπελες που περνανε δυσκολα......Υστερα απο εναν χρονο ελευθερο προσπαθειων με τον αντρα μου ανακαλυπτω οτι μενω εγκυος,ημασταν αρκετα συγκτρατημενοι κ οι δυο εως που πηραμε την απαντηση απο την πρωτη χοριακη.Ακολουθησε η πρωτη επισκεψη στον γιατρο που μας επιβεβαιωσε το γεγονος κ πεταγαμε στα συννεφα.....Πριν παρουμε την αποφαση να ξεκινησουμε τις προσπαθειες ειχα κανει προγεννητικο ελεγχο κ ειχα ρυθμισει ολα τα θεματα υγειας που ειχα.Ακολουθησε δευτερη επισκεψη οπου ακουσαμε την καρδουλα του να χτυπαει τρελα κ χαρουμενα κ δεν το πιστευαμε.....Στις αρχες του τριτου μηνα βλεπω αιμα,μιλαμε με τον γιατρο κ παμε αμεσως στο δημοσιο νοσοκομειο που ηταν κ μου ανακοινωνει την δυσαρεστη φραση....επαθες αποκολληση.Ακολουθουν μερες σχεδον ακινησιας κ μεγαλης προσοχης.Αφου αρχισα να περνω τα πανω μου ερχεται ενα βασανιστικο βραδυ με απιστευτους πονους που δεν περνουσαν με τιποτα,μιλαω με τον γιατρο κ μου λεει να παρω βολταρεν,τα επινα λες κ επινα καραμελες ο πονος συνεχιζοτανε για καλη μου τυχη ας πουμε ειχα προγραμματισμενο ραντεβου σε ειδικευμενο κεντρο την επομενη να κανω αυχενικη διαφανεια.Εξηγω στην γιατρο οτι ποναω αρκετα κ εαν γινεται να μην με πιεσει πολυ....τοτε εκεινη με μια γρηγορη ματια στον υπερηχο μου ανακοινωνει απο την μια οτι εχω 6 ινομυωματα κ απο την αλλη οτι περιμενω τον η ρ ω α μου.Ενιωσα τα παντα να γκρεμιζονται ουτε καν ηξερα τι ειναι τα ινομυωματα κ τι θα γινοταν στο μελλον.οι πονοι περασαν μετα απο 5 αυπνες νυχτες.....Ακολουθει ενα διαστημα σχετικης ηρεμιας.Πηγαινω στον γιατρο (με παρακολουθουσε απο πριν κ εχει ξεγεννησει 5 γνωστες μου) κ του κανω λογο για τα ινομυωματα κ μου απανταει ΄΄αυτη δεν ειδε οτι ο πλακουντας σου ειναι χαμηλα).Συνεχιζα να αισθανομαι βαρος χαμηλα κ δυσκολια στο περπατημα ,κ μου ελεγε να ξεκουραζομαι......ποσο να ξεκουραζομουν που το μονο που εκανα ηταν απλα να περπαταω μεσα στο σπιτι.....οταν ενα βραδυ ενιωσα ξαφνικα δυσκολια στην αναπνοη κ την κοιλια μου να πετρωνει....μεχρι να φτασω στην τουαλετα το αιμα αρχισε να τρεχει ποταμι......ασταματητο.πηραμε παλι τον δρομο προς το νοσοκομειο,ημουν σχεδον βεβαιη οτι ολα ειχαν τελειωσει κ ομως ο μπεμπακος ηταν εκει....κ περιμενε να ακουσω την καρδουλα του.εμεινα στο νοσοκομειο 6 μαρτυρικες μερες ,με μια ακομα αποκολληση ,με το αιμα να συνεχιζει,με τον αιματοκριτη στο 26 ,με τον γιατρο μου να με εχει γραμμενη....να λεει οτι ''ισως χρειαστεις μεταγγιση΄΄....να μην εχει απαντηση στην ερωτηση μου τι φταει κ να μου λεει ασυναρτησιες.....με το κορυφαιο.......να μου λεει οτι ΄΄εσπασαν τα νερα σου'' οταν του επα καποια στιγμη οτι ειχα πολλα υγρα.Με τα πολλα πηρα εξιτηριο....κ οδηγιες για πληρη ακινησιαμεχρι να γεννησω.....Ημουν στον 5ο κ εκεινος μου ελεγε να μεινω στο κρεβατι κ οτι δεν χρειαζεται να κανω αλλες εξετασεις π.χ β επιπεδου διοτι '''κ να τις κανεις δεν τα βλεπουν ολα'' ,αυτη ηταν η απαντηση του......Ενιωθα οτι εσβηνα,οτι δεν θα αντεχα αλλο απο την αλλη ειχα τεραστια αποθεματα υπομονης.Μας συνεστησαν εναν αλλο γιατρο ο οποιος με ανελαβε αμεσως χωρις δευτερη σκεψη..με επαιρνε τηλεφωνο απο μονος του να δει πως παω.....οι μερες κυλουσαν στο κρεβατι αγκαλια με την παπια κ παρεα ολες εσας.....Καταφερε με αλλαγη σιδηρου να μου παει τον αιματοκριτη στο 32,καναμε κ τις κορτιζονες για τα πνευμονακια ...κ μετραγα μια μια τις μερες που περνουσαν ....ωσπου φτασαμε να παω στο ρεα για την β επιπεδου ,κ ακουω την λεξη ''αιματωμα''.Αλλη μια επιπλοκη των ινομυωματων,μου ειχαν δημιουργησει ενα τεραστιο αιματωμα κ επρεπε παλι να κανω εισαγωγη.Παρεμεινα 3 μερες κ ο γιατρος μου ηταν διπλα μου,στο προσκεφαλο μου να μου δινει δυναμη κ να μου εξηγει τα παντα με καθε λεπτομερεια κ να παλευει για το καλυτερο ,για μενα κ για τον μπεμπη.Περασανε λιγες μερες κ ακολουθησε προγραμματισμενο ραντεβου με τον γιατρο μου να μου λεει ευτυχισμενος οτι παω καλα κ μπορω να σηκωνομαι μεσα στο σπιτι...ηταν το καλυτερο δωρο εκεινη την στιγμη για μενα.Μετα ακριβως απο 3 μερες καταλαβα οτι εχανα υγρα...κ αλλη εισαγωγη ....ηταν σαββατο νυχτα...ηρθε δευτερα κ δεν ειχα χασει αλλα ....αρχισε ομως να ανεβαινει η CRP.....επαιρνα συνεχεια αντιβιωση....αλλα η ατιμη δεν επεφτε ...σε αντιθεση ειχε τρελη ανοδικη πορεια.ειχε μπει μικροβια απο τον κολπο στον σακο κ μολυνε τα αμνιακα...ειχε ερθει η τεταρτη βραδυ οταν οι νοσοκομες ειχαν μπει πανικοβλητες στο δωματιο κ με ετοιμαζανε....νομιζα οτι μου εκαναν πλακα...ηρθε ο γιατρος-σωτηρας μου κ μου ανακοινωσε οτι επρεπε να μου παρει τον μπεμπακο γιατι κυνδυνευαμε κ οι δυο πλεον.ηθελα να τρεξω κ να φυγω απο τις σκαλες ...αλλα σεβαστηκα εκεινον...ημουν 27εβδ. κ 3 κ εμπαινα σε ενα χειρουργειο που με περιμενανε περιπου 15 γιατροι κ νοσοκομοι για να γεννησω τον μπεμπακο μου 1.100γραμ.....εμεινε στην μοναδα 67 μερες με τους γονεις του ολη την μερα στο νοσοκομειο κ με εκεινον μαχητη κ δυνατο,προπαντων ομως υγιεστατο...τωρα τον εχω διπλα μου να με κοιταει κ να γελαει που κλαιω.........Αυτο που καταλαβα απο ολα αυταειναι οτι εχουμε τεραστια αποθεματα,δυναμης,επιμονης,υπομονης στα δυσκολα.

[ΚΑΜΠΙΟΣ]

Μπραβο κοπέλα μου !!!ΝΑ τον χαίρεσαι τον αντρουλη σου!!!Πάνω απο όλα να έχει υγεία...Πραγματικά έζησες ένα θαύμα!!!Πέρασες δύσκολα αλλά στο τέλος πήρες τη μεγαλύτερη χαρά !!!Μας έδωσες πολλή δύναμη σίγουρα! Ελπίζουμε και εμείς σύντομα να κρατάμε τα παιδάκια μας...

[elenitsa1]

Ηθελα να γραψω την ιστορια μου για να λυτρωθω απο αυτο που περασα αλλα κ να δωσω δυναμη σε κοπελες που περνανε δυσκολα......Υστερα απο εναν χρονο ελευθερο προσπαθειων με τον αντρα μου ανακαλυπτω οτι μενω εγκυος,ημασταν αρκετα συγκτρατημενοι κ οι δυο εως που πηραμε την απαντηση απο την πρωτη χοριακη.Ακολουθησε η πρωτη επισκεψη στον γιατρο που μας επιβεβαιωσε το γεγονος κ πεταγαμε στα συννεφα.....Πριν παρουμε την αποφαση να ξεκινησουμε τις προσπαθειες ειχα κανει προγεννητικο ελεγχο κ ειχα ρυθμισει ολα τα θεματα υγειας που ειχα.Ακολουθησε δευτερη επισκεψη οπου ακουσαμε την καρδουλα του να χτυπαει τρελα κ χαρουμενα κ δεν το πιστευαμε.....Στις αρχες του τριτου μηνα βλεπω αιμα,μιλαμε με τον γιατρο κ παμε αμεσως στο δημοσιο νοσοκομειο που ηταν κ μου ανακοινωνει την δυσαρεστη φραση....επαθες αποκολληση.Ακολουθουν μερες σχεδον ακινησιας κ μεγαλης προσοχης.Αφου αρχισα να περνω τα πανω μου ερχεται ενα βασανιστικο βραδυ με απιστευτους πονους που δεν περνουσαν με τιποτα,μιλαω με τον γιατρο κ μου λεει να παρω βολταρεν,τα επινα λες κ επινα καραμελες ο πονος συνεχιζοτανε για καλη μου τυχη ας πουμε ειχα προγραμματισμενο ραντεβου σε ειδικευμενο κεντρο την επομενη να κανω αυχενικη διαφανεια.Εξηγω στην γιατρο οτι ποναω αρκετα κ εαν γινεται να μην με πιεσει πολυ....τοτε εκεινη με μια γρηγορη ματια στον υπερηχο μου ανακοινωνει απο την μια οτι εχω 6 ινομυωματα κ απο την αλλη οτι περιμενω τον η ρ ω α μου.Ενιωσα τα παντα να γκρεμιζονται ουτε καν ηξερα τι ειναι τα ινομυωματα κ τι θα γινοταν στο μελλον.οι πονοι περασαν μετα απο 5 αυπνες νυχτες.....Ακολουθει ενα διαστημα σχετικης ηρεμιας.Πηγαινω στον γιατρο (με παρακολουθουσε απο πριν κ εχει ξεγεννησει 5 γνωστες μου) κ του κανω λογο για τα ινομυωματα κ μου απανταει ΄΄αυτη δεν ειδε οτι ο πλακουντας σου ειναι χαμηλα).Συνεχιζα να αισθανομαι βαρος χαμηλα κ δυσκολια στο περπατημα ,κ μου ελεγε να ξεκουραζομαι......ποσο να ξεκουραζομουν που το μονο που εκανα ηταν απλα να περπαταω μεσα στο σπιτι.....οταν ενα βραδυ ενιωσα ξαφνικα δυσκολια στην αναπνοη κ την κοιλια μου να πετρωνει....μεχρι να φτασω στην τουαλετα το αιμα αρχισε να τρεχει ποταμι......ασταματητο.πηραμε παλι τον δρομο προς το νοσοκομειο,ημουν σχεδον βεβαιη οτι ολα ειχαν τελειωσει κ ομως ο μπεμπακος ηταν εκει....κ περιμενε να ακουσω την καρδουλα του.εμεινα στο νοσοκομειο 6 μαρτυρικες μερες ,με μια ακομα αποκολληση ,με το αιμα να συνεχιζει,με τον αιματοκριτη στο 26 ,με τον γιατρο μου να με εχει γραμμενη....να λεει οτι ''ισως χρειαστεις μεταγγιση΄΄....να μην εχει απαντηση στην ερωτηση μου τι φταει κ να μου λεει ασυναρτησιες.....με το κορυφαιο.......να μου λεει οτι ΄΄εσπασαν τα νερα σου'' οταν του επα καποια στιγμη οτι ειχα πολλα υγρα.Με τα πολλα πηρα εξιτηριο....κ οδηγιες για πληρη ακινησιαμεχρι να γεννησω.....Ημουν στον 5ο κ εκεινος μου ελεγε να μεινω στο κρεβατι κ οτι δεν χρειαζεται να κανω αλλες εξετασεις π.χ β επιπεδου διοτι '''κ να τις κανεις δεν τα βλεπουν ολα'' ,αυτη ηταν η απαντηση του......Ενιωθα οτι εσβηνα,οτι δεν θα αντεχα αλλο απο την αλλη ειχα τεραστια αποθεματα υπομονης.Μας συνεστησαν εναν αλλο γιατρο ο οποιος με ανελαβε αμεσως χωρις δευτερη σκεψη..με επαιρνε τηλεφωνο απο μονος του να δει πως παω.....οι μερες κυλουσαν στο κρεβατι αγκαλια με την παπια κ παρεα ολες εσας.....Καταφερε με αλλαγη σιδηρου να μου παει τον αιματοκριτη στο 32,καναμε κ τις κορτιζονες για τα πνευμονακια ...κ μετραγα μια μια τις μερες που περνουσαν ....ωσπου φτασαμε να παω στο ρεα για την β επιπεδου ,κ ακουω την λεξη ''αιματωμα''.Αλλη μια επιπλοκη των ινομυωματων,μου ειχαν δημιουργησει ενα τεραστιο αιματωμα κ επρεπε παλι να κανω εισαγωγη.Παρεμεινα 3 μερες κ ο γιατρος μου ηταν διπλα μου,στο προσκεφαλο μου να μου δινει δυναμη κ να μου εξηγει τα παντα με καθε λεπτομερεια κ να παλευει για το καλυτερο ,για μενα κ για τον μπεμπη.Περασανε λιγες μερες κ ακολουθησε προγραμματισμενο ραντεβου με τον γιατρο μου να μου λεει ευτυχισμενος οτι παω καλα κ μπορω να σηκωνομαι μεσα στο σπιτι...ηταν το καλυτερο δωρο εκεινη την στιγμη για μενα.Μετα ακριβως απο 3 μερες καταλαβα οτι εχανα υγρα...κ αλλη εισαγωγη ....ηταν σαββατο νυχτα...ηρθε δευτερα κ δεν ειχα χασει αλλα ....αρχισε ομως να ανεβαινει η CRP.....επαιρνα συνεχεια αντιβιωση....αλλα η ατιμη δεν επεφτε ...σε αντιθεση ειχε τρελη ανοδικη πορεια.ειχε μπει μικροβια απο τον κολπο στον σακο κ μολυνε τα αμνιακα...ειχε ερθει η τεταρτη βραδυ οταν οι νοσοκομες ειχαν μπει πανικοβλητες στο δωματιο κ με ετοιμαζανε....νομιζα οτι μου εκαναν πλακα...ηρθε ο γιατρος-σωτηρας μου κ μου ανακοινωσε οτι επρεπε να μου παρει τον μπεμπακο γιατι κυνδυνευαμε κ οι δυο πλεον.ηθελα να τρεξω κ να φυγω απο τις σκαλες ...αλλα σεβαστηκα εκεινον...ημουν 27εβδ. κ 3 κ εμπαινα σε ενα χειρουργειο που με περιμενανε περιπου 15 γιατροι κ νοσοκομοι για να γεννησω τον μπεμπακο μου 1.100γραμ.....εμεινε στην μοναδα 67 μερες με τους γονεις του ολη την μερα στο νοσοκομειο κ με εκεινον μαχητη κ δυνατο,προπαντων ομως υγιεστατο...τωρα τον εχω διπλα μου να με κοιταει κ να γελαει που κλαιω.........Αυτο που καταλαβα απο ολα αυταειναι οτι εχουμε τεραστια αποθεματα,δυναμης,επιμονης,υπομονης στα δυσκολα.

να σας ζησει ο ηρωας!και να τον χαιρεστε!

[ΚΑΜΠΙΟΣ]

Καλημέρα κοριτσάκια μου!!Εγώ σήμερα είμαι πολύ χάλια ψυχολογικά!!!Πρώτον εξαιτίας της δουλειάς μου που η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική απο τους δήθεν που δουλευουν εκεί και δεύτερον γιατι πλησιάζει η μέρα που περιμένω περίοδο...η Κυριακή...και μάλλον θα με επισκευφθει...βέβαια δεν έχω κανένα σύμπτωμα...Το άλλο είναι ότι ήρθε η φιλενάδα μου προχθές με το μωρό της 2 μηνών και μου ήρθε πάλι κάπως που εγώ δεν έχω....Χάρηκα πολύ για αυτή...ο μπέμπης της ήταν γλύκας...

 

Είμαι τόσο χάλια που θέλω συνέχεια να κλαίω....Και είμαι και στη δουλειά...Δε ξέρω τι έπαθα....Ίσως κουράστηκα από όλα...

[Nefeli_13]

Καλημέρα κοριτσάκια μου!!Εγώ σήμερα είμαι πολύ χάλια ψυχολογικά!!!Πρώτον εξαιτίας της δουλειάς μου που η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική απο τους δήθεν που δουλευουν εκεί και δεύτερον γιατι πλησιάζει η μέρα που περιμένω περίοδο...η Κυριακή...και μάλλον θα με επισκευφθει...βέβαια δεν έχω κανένα σύμπτωμα...Το άλλο είναι ότι ήρθε η φιλενάδα μου προχθές με το μωρό της 2 μηνών και μου ήρθε πάλι κάπως που εγώ δεν έχω....Χάρηκα πολύ για αυτή...ο μπέμπης της ήταν γλύκας...

 

Είμαι τόσο χάλια που θέλω συνέχεια να κλαίω....Και είμαι και στη δουλειά...Δε ξέρω τι έπαθα....Ίσως κουράστηκα από όλα...

 

Το ίδιο ένιωθα τη Δευτέρα, ήμουν στη δουλειά και πήγαινα κάθε μισή ώρα τουαλέτα για να κλάψω... Κούραση; Απογοήτευση; Δεν ξέρω τι είναι, σημασία έχει ότι ο οργανισμός μας στέλνει ένα μήνυμα: Δεν αντέχει άλλο!!! Δε θα σου πω να μη στεναχωριέσαι... Έχεις κάθε δικαίωμα να ξεσπάσεις και ίσως σου κάνει καλό να το βγάλεις από μέσα σου! Κλάψε, φώναξε, θύμωσε, αλλά μόνο για σήμερα! Αύριο πρέπει να βρεις τη δύναμη να σηκωθείς, με λίγο καλύτερη διάθεση, με αισιοδοξία και υπομονή... Άλλωστε δεν αδιαθέτησες ακόμα, άρα υπάρχουν ελπίδες!!

[ΚΑΜΠΙΟΣ]

Να σου πω την αλήθεια μέχρι χτες πίστευα ότι αυτή τη φορά θα είμαι έγκυος....θέλω να το πιστεύω αλλά δε ξέρω τι θα βγεί

[χαρά 1981]

Μ.Β ειλικρινα σου ευχομαι να εισαι παντα καλα εσυ και η οικογενεια σου....διαβαζοντας την ιστορια σου δακρυσα, ιστοριες σαν τη δικη σου και αλλες εδω με εκαναν να ξεπερασω τη δικη μου βλεποντας οτι υπαρχουν σοβαροτερα προβληματα..Να ειστε παντα καλα..

 

Καμπιος μου τελικα και εγω ειχα ωορηξια οχι τη 14η αλλα την 18η ημερα του κυκλου..τοτε μου εμφανιστηκαν τα υγρα, τα πονακια και η ανεβασμενη θερμοκρασια...προσπαθησαμε και οτι θελει ας γινει...δε θα πεθανω κιολας...αλλα τωρα για να ειμαι ειλικρινης περιμενω πως και πως να αδιαθετησω για να παω να κανω τη σαλπ/φια...κατι δεν παει καλα νομιζω....εχω πολυ συχνα πονους κατω δεξια και σημερα ειχα και πονους περιοδου...Μη το βαζετε κατω..μην απελπιζεστε...θα τα καταφερουμε...Αισιοδοξια!!!

 

Τελικα το περσακι αρκουδακι μας ξεχασε? τι να κανει αραγε?

[ΚΑΜΠΙΟΣ]

Καλημέρα Χαρά μου!! Μπορεί να είσαι έγκυος και για αυτό έχεις πονάκια...Εγώ που δεν έχω ιδέα πότε ακριβώς είχα ωορρηξία? Πόνους είχα και τη 15 η μέρα , και τη 18η και την 20η μέρα πολύ έντονο πόνο...Σε επαφή ήρθαμε 9,11,13,15,18,22 μέρα...Σήμερα είμαι στην 27η μερα και νιώθω κάτι υγρά αλλα τίποτα απο αίμα...επίσης οι ρώγες μου ακόμα πονάνε και είναι ευαισθητες...τη Κυριακή περιμένω περίοδο....λές να είμαι έγκυος τελικά? Μπα!!!Εγώ έχω συνηθήσει να μην είμαι....χι,χι!

[bvoula]

Καλημέρα και από μένα,

Κι εγώ περιμένω να αδιαθετήσω σε 7-8 μέρες περίπου και έχω αγωνία. Αν δεν τα κατάφερα πάλι, το επόμενο βήμα είναι να κάνω σαλπιγγογραφία. Ελπίζω να μην χρειαστεί και μακάρι να έχουμε ευχάριστα όλες αυτό το μήνα. Έρχονται και χριστούγεννα. Ας μας κάνει ο θεός αυτό το δώρο.

Κάμπιος κι εγώ σαν εσένα σκέφτομαι. Από τη μία λέω μακάρι και από την άλλη μέσα μου λέω σιγά μην είμαι. Έχω συνηθίσει να μην είμαι. Όμως δεν το βάζω κάτω. Κι εσύ να μην το βάλεις κάτω. Θα τα καταφέρουμε. Είμαι σίγουρη.

Εν τω μεταξύ την Κυριακή είχα ένα στομάχι χάλια και όταν πήγα σπίτι μετά από ένα μεσημεριανό τραπέζι έβγαλα ό,τι είχα φάει. Και από εκείνη την ημέρα ό,τι βάζω στο στόμα μου, μου φέρνει ζαλάδα. Είναι φοβερό αυτό. Αισθάνομαι ότι μου κάνει κόλπα ο οργανισμός μου για να με ξεγελάσει. Είναι οι δύσκολες μέρες της αναμονής.

[Nefeli_13]

Μέχρι να έρθει η ακατανόμαστη δεν απογοητευόμαστε!!! Μπορεί και να είστε κορίτσια!! Λίγη υπομονή και μακάρι να μας πείτε τα ευχάριστα!!

[χαρά 1981]

Αχ ολες το ιδιο νιωθουμε...και θελουμε, αλλα και δεν το νομιζουμε...τι να πω, εχω πονους προ περιοδου, δηλαδη μονιμους πονους που τους εχω πριν αδιαθετησω και ξεπερασα τη σκεψη του οτι αν ειμαι εγκυος..περιμενω να αδιαθετησω που θα γινει....και βουρ για σαλπιγγογραφια..οπωσδηποτε!!! τουλαχιστον να ξερω οτι δεν προσπαθουμε αδικα...

[ΚΑΜΠΙΟΣ]

Εγω κορίτσια εχω απο χθες συνεχεια ασπρα υγρα ....και το εσωρουχο μου ειναι συνεχεια βρεγμενο..( σορυ αλλα πως αλλιως να το πω)! Αλλοι λένε ότι τα ασπρα υγρα υποδηλώνουν εγκυμοσύνη αλλοι περίοδο...Εγώ μαλλον το δεύτερο θα εχω...

[sangreluna]

εμενα αυτο μου συμβαινει όταν εχω ωορηξία πάντως

[χαρά 1981]

εμενα μου συμβαινει μετα την ωορηξια και πριν την περιοδο

[ΚΑΜΠΙΟΣ]

Εμένα πριν την περίοδο βρε κορίτσια είναι διαφανή τα υγρά μου...Δε ξέρω ....Αύριο είναι η μέρα που θα μάθω τι είμαι αν είμαι....Ελπίζω να σας πω ευχάριστα...

[ΚΑΜΠΙΟΣ]

Εμένα πριν την περίοδο βρε κορίτσια είναι διαφανή τα υγρά μου...Δε ξέρω ....Αύριο είναι η μέρα που θα μάθω τι είμαι αν είμαι....Ελπίζω να σας πω ευχάριστα...

Κορίτσια μόλις πριν λίγο πήγα τουαλέτα και μου έτρεξαν υγρα ασπρα στα ποδια μου....λέτε να είμαι?

[χαρά 1981]

Α εμενα μου συμβαινει αυτο μετα την πραξη, : και σηκωνομαι αποτομα ή μετα την πραξη οταν κοιμαμαι και σηκωθω...ασχετο: μηπως εχεις παθει καποια μολυνση? τα ειχες αυτα στις προηγουμενες εγκυμοσυνες ? εγω παντως δεν ειχα τιποτα στην αρχη...ουτε υγρα, ουτε πονακια, ουτε πονο στο στηθος που διαβαζω οτι εχουν αλλες κοπελες... δηλαδη και να μεινω εγκυος δεν θα το καταλαβω!!!

[ΚΑΜΠΙΟΣ]

Οταν έμεινα και επαθα χημικη αποβολή είχα πολύ πρηξιμο στη κοιλια και πιεση κατω χαμηλα....πολυ ασχημα συμπτωματα εως εφιαλτικα...με ενοχλουσαν πολυ...ισως γιατι ηταν να αποβαλλω...εκτοτε δεν εχω ξαναμεινει....ουτε ηρθα σε επαφη χτες....ουτε εχω μολυνση γιατι εκανα παπ...τελοςπαντων θα δω αυριο....αν και δεν θελω να τρεφω πολλες ελπιδες

[ΚΑΜΠΙΟΣ]

Κορίτσια καλησπέρα!!Συγνώμη που σας ζαλίζω αλλά είμαι πολύ χάλια...το μεσημέρι που ήρθα από τη δουλειά αρχισα να κλαιω ωρες....είχα τόσο πόνο και στενοχώρια μέσα μου.....και σα να μη φτάνει αυτο τσακώθηκα και με τον αντρα μου επειδή δε του έλεγα τι έχω και είμαι έτσι...και τώρα δε πολυμιλαμε...Τί να του πω βρε κορίτσια?Πάλι τα ίδια?Γιατί έμείς δε κάνουμε παιδί? Γιατί δεν ακουεί τις δικές μου προσευχές ο Θέος και η Παναγία? Πονάω τόσο πολύ μέσα μου να βλέπω τους άλλους να μιλάνε για τα παιδιά τους , να μου λένε συνέχεια για μωρά λες και κάποιος τους έβαλε να τα λένε επίτηδες....Το έχω πάρει κατάκαρδα , το ξέρω....αλλά είναι στιγμές που δε μπορώ να κάνω αλλιώς...κάθομαι και κλαίω μόνη μου....και αύριο πάλι που θα μου έρθει σίγουρα η περίοδος θα κλάιω περισσότερο...δε μπορώ-κουράστηκα να προσπαθώ ...έχω φτάσει στα όρια μου....συγνώμη που σας ζαλίζω με τα δικά μου αλλά μόνο σε σας ανοίγω τη καρδιά μου...κανείς δε μπορεί να μας καταλάβει...

[ΡίαΑ]

Κορίτσια καλησπέρα!!Συγνώμη που σας ζαλίζω αλλά είμαι πολύ χάλια...το μεσημέρι που ήρθα από τη δουλειά αρχισα να κλαιω ωρες....είχα τόσο πόνο και στενοχώρια μέσα μου.....και σα να μη φτάνει αυτο τσακώθηκα και με τον αντρα μου επειδή δε του έλεγα τι έχω και είμαι έτσι...και τώρα δε πολυμιλαμε...Τί να του πω βρε κορίτσια?Πάλι τα ίδια?Γιατί έμείς δε κάνουμε παιδί? Γιατί δεν ακουεί τις δικές μου προσευχές ο Θέος και η Παναγία? Πονάω τόσο πολύ μέσα μου να βλέπω τους άλλους να μιλάνε για τα παιδιά τους , να μου λένε συνέχεια για μωρά λες και κάποιος τους έβαλε να τα λένε επίτηδες....Το έχω πάρει κατάκαρδα , το ξέρω....αλλά είναι στιγμές που δε μπορώ να κάνω αλλιώς...κάθομαι και κλαίω μόνη μου....και αύριο πάλι που θα μου έρθει σίγουρα η περίοδος θα κλάιω περισσότερο...δε μπορώ-κουράστηκα να προσπαθώ ...έχω φτάσει στα όρια μου....συγνώμη που σας ζαλίζω με τα δικά μου αλλά μόνο σε σας ανοίγω τη καρδιά μου...κανείς δε μπορεί να μας καταλάβει...

 

 

Αχ βρε Καμπιος μου, σε παρακολουθω καιρό, στεναχωριέμαι που το έχεις πάρει έτσι...για μένα πιστεύω πως πρέπει να το βγάλεις από το μυαλό και οι επαφές να μην είναι "με στόχο" το μωράκι.

Είμαι σίγουρη πως θα πάρεις αγγαλιά και εσύ σύντομα το νινί σου..

Το θες και ο Θεός θα σου το στείλει, άπλα όταν κάτι ανυπομονούμε να το αποκτήσουμε δεν έρχεται. Πρέπει να πεις "Θεέ μου ξέρω πως δε θα μ'αφήσεις και θα περιμένω", και να το πιστεύεις.

Καταλαβαίνω την ταλαιπωρία και την απογοήτευση σου, και καλά κάνεις που τα λες εδω, να ξεσπάς.. Ομως, μη κάνεις άλλο κακό στον εαυτό σου!!

Και να δεις που όταν έρθει με το καλό, θα είσαι μια υπέροχη μανούλα!!

[χαρά 1981]

Καμπιος σε καταλαβαινω απολυτα μη νομιζεις το αντιθετο...περιπου ολες καπως ετσι νιωθουμε...αλλα σκεψου οτι η μονη λυση στο προβλημα μας ειναι τα βαλουμε στην ακρη ολα αυτα και να προχωρησουμε..σταματα να το σκεφτεσαι..εχθες πηγαμε μια βολτα και βρηκαμε μια φιλη της οποιας η κορουλα ειναι 6 μηνων...ξερεις ποσο αβολα ενιωθα που την κρατουσα αγκαλια?και το καταλαβε και η φιλη μου..ξερεις τι μου ειπε? ''εαν συνεχισεις να σκεφτεσαι ετσι δε θα τα καταφερεις ποτε '' κανοντας την ανετη τη ρωτησα τι εννουσε....μου ειπε οτι με βλεπει πολυ αγχωμενη και το καταλαβαινει γιατι περασε το ιδιο..μου ερχοταν περιοδος και εκλαιγα...και οταν ειπα οτι τελος οι βλακειες και σκεφτηκα οτι θα μεινω εγκυος απλα δεν ξερω το ποτε και σταματησα να το σκεφτομαι σε δυο μηνες ειχα μεινει... με εβαλε σε σκεψεις...και πηρα τις αποφασεις μου..τελος τα χαπια, τελος το μετρημα, τελος τα τεστ...οπως και την πρωτη φορα που τα καταφερα..αφου οτι και να κανω εγω, οτι ειναι να γινει θα γινει..με κλαματα και στεναχωριες δεν προκειται να αλλαξει κατι παρα μονο να το καθυστερω....εκτος απο το αγχος προκαλεις και αρνητικη ενεργεια..και το μονο που θα καταφερεις ειναι να τσακωθεις με τον αντρα σου...θα καταφερεις να καταστρεψεις τη μαγεια που υπαρχει στη σχεση σας..και θα βλεπει στο προσωπο μια ξενη γυναικα και οχι αυτη που παντρευτηκε...προσπαθησε να ξεχασεις την ιδεα παιδι για λιγο και να δεις που τα πραματα θα αλλαξουν....μη μου στεναχωριεσαι...φιλια πολλα

[ΚΑΜΠΙΟΣ]

Ευχαριστώ πολύ κορίτσια!!!!Ηδη απο χθες το βράδυ που με αγκάλιαζε σφιχτά ο άντρας μου όταν πήγαμε για ύπνο σκέφτηκα ότι κάνω πολύ κακό στον εαυτό μου και πρέπει να το ξεπεράσω ....Προσευχήθηκα και ζήτησα απο το Θεό να μη με ξεχάσει....το ξέρω ότι δε με ξεχνάει απλά ίσως έχει κάποια άλλη κοπέλα σειρά να γίνει μανούλα....Σήμερα είμαι ήρεμη και περιμένω να μου έρθει η ακατανόμαστη....τι να κάνω....Σας ευχαριστώ και πάλι!!!!

[ΘέαΜ]

Ευχαριστώ πολύ κορίτσια!!!!Ηδη απο χθες το βράδυ που με αγκάλιαζε σφιχτά ο άντρας μου όταν πήγαμε για ύπνο σκέφτηκα ότι κάνω πολύ κακό στον εαυτό μου και πρέπει να το ξεπεράσω ....Προσευχήθηκα και ζήτησα απο το Θεό να μη με ξεχάσει....το ξέρω ότι δε με ξεχνάει απλά ίσως έχει κάποια άλλη κοπέλα σειρά να γίνει μανούλα....Σήμερα είμαι ήρεμη και περιμένω να μου έρθει η ακατανόμαστη....τι να κάνω....Σας ευχαριστώ και πάλι!!!!

Κούκλα σου εύχομαι το συντομότερο να έχεις τα πολυπόθητο +!!!!Σε καταλαβαίνω και δηλώνω αμέριστη συμπαράσταση!Έχεις΄δίκαιο τελικά θέλει υπομονή και ψυχραιμία το θέμα!Εγώ είναι ο πρώτος μήνας που προσπαθώ με τέστ οωρρηξίας και ήδη κάνω σαν υστερική απο το άγχος με αποτέλεσμα να χαλάω και τη σχέση με τον άντρα μου!Όταν διάβασα το μήνυμα σου συνήλθα,χαλάρωσα και είδα ότι τα νεύρα μου δεν πανε καλά χωρίς κανένα λόγο!εύχομαι τα καλύτερα!!!