Ιστορίες με αίσιο τέλος για εμάς που δεν είμαστε έγκυες

[chaos]

Αγαπητές φίλες,

ίσως εγώ να είμαι η πλέον ακατάλληλη για να γράψω σε αυτήν την ενότητα (ιστορίες με αίσιο τέλος)-τι ειρωνία, πόσο απέχει από τη δική μου περίπτωση... Ήταν, όμως, αυτή η ενότητα που μου κράτησε συντροφιά για 3 ολόκληρα χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα που περίμενα με αγωνία και αισιοδοξία αυτό που δεν ήρθε ποτέ! Όλον αυτό τον καιρό που διάβαζα με συγκίνηση τις ιστορίες σας και περίμενα πως κάποτε θα ερχόταν ο καιρός να γράψω κι εγώ τη δικιά μου... Και να που ήρθε, μόνο που δεν έχει ευτυχισμένο τέλος...

Ξεκινήσαμε χαλαρά να προσπαθούμε για παιδί πριν από 3 χρόνια. Στο τέλος του 1ου χρόνου αρχίσαμε να ανησυχούμε. Αλλά δεν κάναμε τίποτα!!!! Γιατί δήθεν ήμασταν αισιόδοξοι!!! Αφήσαμε 3 χρόνια να περάσουν. Τρία χρόνια αναμονής... Τρία χρόνια φθοράς, ελπίδας, αναμονής, προσδοκίας... Και ξέρετε τι λέω? Ότι έπεσα θύμα της αισιοδοξίας μου! Μετατράπηκα σε ένα μίζερο πλάσμα (αντικοινωνικό, κομπλεξικό, μη αποδοτικό στη δουλειά του, χωρίς άλλα ενδιαφέροντα) που κάθε μήνα πίστευε ότι ήταν έγκυος αντί να κάνω το αυτονόητο: να πάρω τον άντρα μου και να πάμε να ψαχτούμε!! Μας πήρε 3 χρόνια να το αποφασίσουμε! Και έτσι μάθαμε πριν από μερικές μέρες ότι έχει αζωοσπερμία! Ένιωσα τόσο ανόητη... Γιατί να μην ψαχτούμε νωρίτερα? Μπορεί το αποτέλεσμα να ήταν το ίδιο-πάλι κατά πάσα πιθανότητα δε θα είχαμε αποκτήσει παιδι. Δε θα είχα περάσει όμως όλη αυτή την αναμονή...Την εναλλαγή ελπίδας-απογοήτευσης κ.ο.κ. Ακόμα και την καταπίεση... να μην καπνίσω, να μη φάω ωμά, να παίρνω φιλισιν. Τι γελοία που ένιωσα...

 

Έπρεπε να ξεπεράσω το πρώτο σοκ... Αλλά πώς? Δε μπόρεσα ούτε να κλάψω στην αρχή. Απλά κατέρρευσα... Ένιωσα το απόλυτο κενό μέσα μου. Αδιέξοδο... Και σιωπή, σιωπή, πολλή σιωπή... Πώς είναι δυνατόν η ζωή να με φέρνει μπροστά σε ένα τέτοιο ψευτοδίλημμα? Για μένα πάντα ήταν πιο ισχυρή η επιθυμία να γεννήσω το παιδί του παρά να γίνω εγώ μάνα! Αν δεν τον είχα γνωρίσει μπορεί ποτέ να μη μου μου ερχόταν η επιθυμία να κάνω παιδί... Εκείνος μου δημιούργησε αυτή την ανάγκη...

Είμαι σε καλύτερη κατάσταση τώρα παρόλο που δεν έχω καμιά βοήθεια, καμιά στήριξη (δεν το έχω μοιραστεί με κανέναν). Έτσι αναγκαστικά κάνω μόνη μου ψυχοθεραπεία στον εαυτό μου και προσπαθώ να το αντιμετωπίσω με αξιοπρέπεια, να το εκλογικεύσω όσο γίνεται, να παραμείνω αισιόδοξη. Δεν τα καταφέρνω πάντα... Άλλοτε μου κάνει καλό ακόμα και να θεωρώ δεδομένο ότι δε θα κάνω ποτέ παιδί. Με απαλλάσσει από αυτό το άγχος της προσδοκίας που τόσο πολύ με έφθειρε. Άλλοτε πάλι πιάνω τον εαυτό μου να κάνει τις ίδιες χαρούμενες σκέψεις που έκανα παλιά. Δεν ξέρω τι είναι καλύτερο...

Προς το παρόν προσπαθώ να επιβιώσω... Να σταθώ όρθια, να νιώσω δυνατή! Προσπαθώ να πιαστώ από καθετί μικρό...Σχεδίασα τις διακοπές μου. Τρώω σαλάτα χωρίς να φοβάμαι το τοξόπλασμα. Αγόρασα και ένα πακέτο τσιγάρα! Ελευθερία? Η λογική λέει πως όχι, αλλά αφήστε με να το πιστεύω...

Και κάτι ακόμα γλυκά μου κορίτσια που βασανίζεστε με τις ίδιες σκέψεις. Στην αρχή να είστε αισιόδοξες, χαλαρές, να χαίρεστε τη σχέση σας και να μην τρέχετε στο γιατρό από το 1ο τρίμηνο προσπαθειών. Αν περάσει όμως ο καιρός, μην αφήνετε το χρόνο να περνάει: ζητήστε βοήθεια!!!

[Ι.Δωρα]

Ποσο σωστη σε βρισκω!!!Πρεπει να λειτουργουμε με ψυχραιμια...ουτε πολυ αισιοδοξα..ουτε απαισιοδοξα!!Ειναι δυσκολο,πραγματι,αλλα μονο ετσι θα μπορεσουμε να "επιβιωσουμε".Μακαρι ολα να ειχαν αισιο τελος αλλα αυτο συμβαινει μονο στα παραμυθια.

Ολα δεν περναν απ το χερι μας..

Ελπιζω να βρειτε τη δυναμη και να προχωρησετε παρακατω...να μην σας κρατησει "πισω" αυτη η ιστορια..

Καλη δυναμη απο μενα..

[real thing]

Για μένα πάντα ήταν πιο ισχυρή η επιθυμία να γεννήσω το παιδί του παρά να γίνω εγώ μάνα! Αν δεν τον είχα γνωρίσει μπορεί ποτέ να μη μου μου ερχόταν η επιθυμία να κάνω παιδί... Εκείνος μου δημιούργησε αυτή την ανάγκη...

 

 

 

 

 

ποσο με ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΕΣ.δε μπορω να πω τιποτε αλλο.μονο να σου πανε ολα καλα.

[jackrussel]

κι εγω συγκλονιστηκα και με αφορα ολο αυτο

 

οταν γνωρισα τον αντρα μου ηξερα οτι ηταν αυτος για μενα κι εγω για εκεινον,,απο την αρχη εμαθα επειδη το γνωριζε οτι εχει προβλημα σοβαρο σπερματος, δεν με ενοιαξε καθολου, αν δεν θα εκανα παιδι με εκεινον δεν θα εκανα με κανεναν, μονον με εκεινον, αρα ημουν διατεθειμενη να δεχτω και τη στειροτητα του, και το δεχθηκα,,και απολαυσα τη σχεση μου μαζι του για δεκα χρονια, ειχαμε αρκετα μεγαλη διαφορα ηλικιας,,,οταν εγω πηγα 33 του ειπα βρε δεν ρωταμε κανα γιατρο αν δεν γινεται τιποτα συνεχιζουμε οπως ειμαστε, δεμενοι και ευτυχισμενοι, αν αλλαζει ομως κατι δεν θα το μαθουμε ποτε,,,ηθελε κι αυτος να ξερει, πηγαμε στο γιατρο ειπε οτι εχουμε πιθανοτητες μονον με μικρογονιμοποιηση και τα καταφεραμε,,,,ειχαμε υποσχεθει ο ενας στον αλλον οτι θα καναμε μονον μια προσπαθεια, μια διεγερση κι οτι κατσει,,και εκατσε ο γιος, ο αντρας μου τοτε ηταν 51

 

chaos εισαι σιγουρα οτι δεν γινεται τιποτα, με ολο το θαρρος ρωταω, και στην αζωοσπερμια εχουν τροπο

[Λεια33]

Αγαπητές φίλες,

ίσως εγώ να είμαι η πλέον ακατάλληλη για να γράψω σε αυτήν την ενότητα (ιστορίες με αίσιο τέλος)-τι ειρωνία, πόσο απέχει από τη δική μου περίπτωση... Ήταν, όμως, αυτή η ενότητα που μου κράτησε συντροφιά για 3 ολόκληρα χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα που περίμενα με αγωνία και αισιοδοξία αυτό που δεν ήρθε ποτέ! Όλον αυτό τον καιρό που διάβαζα με συγκίνηση τις ιστορίες σας και περίμενα πως κάποτε θα ερχόταν ο καιρός να γράψω κι εγώ τη δικιά μου... Και να που ήρθε, μόνο που δεν έχει ευτυχισμένο τέλος...

Ξεκινήσαμε χαλαρά να προσπαθούμε για παιδί πριν από 3 χρόνια. Στο τέλος του 1ου χρόνου αρχίσαμε να ανησυχούμε. Αλλά δεν κάναμε τίποτα!!!! Γιατί δήθεν ήμασταν αισιόδοξοι!!! Αφήσαμε 3 χρόνια να περάσουν. Τρία χρόνια αναμονής... Τρία χρόνια φθοράς, ελπίδας, αναμονής, προσδοκίας... Και ξέρετε τι λέω? Ότι έπεσα θύμα της αισιοδοξίας μου! Μετατράπηκα σε ένα μίζερο πλάσμα (αντικοινωνικό, κομπλεξικό, μη αποδοτικό στη δουλειά του, χωρίς άλλα ενδιαφέροντα) που κάθε μήνα πίστευε ότι ήταν έγκυος αντί να κάνω το αυτονόητο: να πάρω τον άντρα μου και να πάμε να ψαχτούμε!! Μας πήρε 3 χρόνια να το αποφασίσουμε! Και έτσι μάθαμε πριν από μερικές μέρες ότι έχει αζωοσπερμία! Ένιωσα τόσο ανόητη... Γιατί να μην ψαχτούμε νωρίτερα? Μπορεί το αποτέλεσμα να ήταν το ίδιο-πάλι κατά πάσα πιθανότητα δε θα είχαμε αποκτήσει παιδι. Δε θα είχα περάσει όμως όλη αυτή την αναμονή...Την εναλλαγή ελπίδας-απογοήτευσης κ.ο.κ. Ακόμα και την καταπίεση... να μην καπνίσω, να μη φάω ωμά, να παίρνω φιλισιν. Τι γελοία που ένιωσα...

 

Έπρεπε να ξεπεράσω το πρώτο σοκ... Αλλά πώς? Δε μπόρεσα ούτε να κλάψω στην αρχή. Απλά κατέρρευσα... Ένιωσα το απόλυτο κενό μέσα μου. Αδιέξοδο... Και σιωπή, σιωπή, πολλή σιωπή... Πώς είναι δυνατόν η ζωή να με φέρνει μπροστά σε ένα τέτοιο ψευτοδίλημμα? Για μένα πάντα ήταν πιο ισχυρή η επιθυμία να γεννήσω το παιδί του παρά να γίνω εγώ μάνα! Αν δεν τον είχα γνωρίσει μπορεί ποτέ να μη μου μου ερχόταν η επιθυμία να κάνω παιδί... Εκείνος μου δημιούργησε αυτή την ανάγκη...

Είμαι σε καλύτερη κατάσταση τώρα παρόλο που δεν έχω καμιά βοήθεια, καμιά στήριξη (δεν το έχω μοιραστεί με κανέναν). Έτσι αναγκαστικά κάνω μόνη μου ψυχοθεραπεία στον εαυτό μου και προσπαθώ να το αντιμετωπίσω με αξιοπρέπεια, να το εκλογικεύσω όσο γίνεται, να παραμείνω αισιόδοξη. Δεν τα καταφέρνω πάντα... Άλλοτε μου κάνει καλό ακόμα και να θεωρώ δεδομένο ότι δε θα κάνω ποτέ παιδί. Με απαλλάσσει από αυτό το άγχος της προσδοκίας που τόσο πολύ με έφθειρε. Άλλοτε πάλι πιάνω τον εαυτό μου να κάνει τις ίδιες χαρούμενες σκέψεις που έκανα παλιά. Δεν ξέρω τι είναι καλύτερο...

Προς το παρόν προσπαθώ να επιβιώσω... Να σταθώ όρθια, να νιώσω δυνατή! Προσπαθώ να πιαστώ από καθετί μικρό...Σχεδίασα τις διακοπές μου. Τρώω σαλάτα χωρίς να φοβάμαι το τοξόπλασμα. Αγόρασα και ένα πακέτο τσιγάρα! Ελευθερία? Η λογική λέει πως όχι, αλλά αφήστε με να το πιστεύω...

Και κάτι ακόμα γλυκά μου κορίτσια που βασανίζεστε με τις ίδιες σκέψεις. Στην αρχή να είστε αισιόδοξες, χαλαρές, να χαίρεστε τη σχέση σας και να μην τρέχετε στο γιατρό από το 1ο τρίμηνο προσπαθειών. Αν περάσει όμως ο καιρός, μην αφήνετε το χρόνο να περνάει: ζητήστε βοήθεια!!!

 

 

 

Chaos και εμείς αργήσαμε πάααααρα πολύ να ψαχτούμε γιατί ο άντρας μου ήταν σε άρνηση και μου μετέδιδε την βεβαιότητα ότι είναι θέμα χρόνου. Αρχίσαμε τις βασικές εξετάσεις μετά από 2 χρόνια ελεύθερων επαφών όπου επιβεβαιώθηκε και ο ίδιος ότι είμαστε υγιέστατοι και οι 2 και με πολύ καλές προοπτικές, αλλα εγκυμοσύνη πουθενά. Τώρα μετράμε 3μιση χρόνια που δεν μένω έγκυος, έχουμε κάνει τα πάντα από εξετάσεις μπας και βρούμε το πρόβλημα αλλα τίποτα.

Θέλω να σου πώ ότι στην τελική αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι δεν παίζει τελικά κάποιο σημαντικό ρόλο αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα ή όχι. Υπάρχουν τόοοοοσα πολλά ζευγάρια με σοβαρά προβλήματα που καταφέρνουν εγκυμοσύνη άμμεσα και με φυσικό τρόπο, και ζευγάρια σαν και εμάς που δεν έχουν τίποτα και χτυπιούνται χρόνια.

Το καταλαβαίνω απόλυτα το συναίσθημα που έχεις, να περιμένεις με βεβαιότητα κάθε μήνα ότι είσαι έγκυος, να παίρνεις βιταμίνες, να κόβεις το τσιγάρο, να κάνεις θυσίες, να μετράς μέρες και τίποτα. Το χειρότερο είναι να νιώθεις μ……….ς που άφησες τόσο χρόνο να περάσει.

Αυτό το μήνα πάω για τη πρώτη μου σπερματέγχυση με ενέσεις που ελπίζω να είναι και η τελευταία. Θα έπρεπε να την κάνω πολύ νωρίτερα, αλλά ο γιατρός μου τότε ήταν αδαής, ο άντρας μου είχε άρνηση και έλεγε ότι δεν χρειάζεται, ήθελα να πάω διακοπές, είχα να πάω σε γάμους, να κάνω shopping therapy, να μετακομίσω, να ξύσω τα νύχια μου, και είχα και ανάδρομο Ερμή……………

 

 

Κοριτσάρα μου αυτή τη στιγμή ξέρετε ποιο είναι το πρόβλημα σας. Αν θέλεις κλάψε, βρίσε, δείρε τον και λίγο αν σου κάθεται, αλλά το αποτέλεσμα θα είναι πάλι να κάνετε θεραπεία όσο και αν συμπεριφέρεται σαν βρεγμένος γάτος.

 

Έλα λίγο στη θέση του, στον ανδρικό εγωισμό του και μην τον πληγώνεις άλλο. Ό,τι έγινε, έγινε και έχεις μεγάλο μερίδιο ευθύνης που φτάσατε ως εδώ, εφόσον δεν τον πίεσες περισσότερο όταν έπρεπε.

 

Τώρα συζητάμε για το μέλλον.

 

Ή κάνετε θεραπεία και περιμένετε, ή πάτε σε σπερματέγχυση, ή πάτε σε εξωσωματική επιτρεπόντων των οικονομικών σας.

 

Το σημαντικότερο από τα 3 παραπάνω είναι να βγείτε πιο δυνατοί και πιο αγαπημένοι. Είστε μαζί, είστε καλά και ξεκινάμε πάλι από την αρχή. Εδώ μέσα πολλά κορίτσια μου έδωσαν χαστούκια που ήμουν αχάριστη με αυτά που έχω…………

[Nefeli_13]

Πολύ συγκλονιστική η ιστορία σου chaos! Ψάξτε το πάντως, σίγουρα θα βρείτε κάποια λύση, κάποια θεραπεία. Μην αφήσετε πάλι να περάσει τόσος καιρός... Και το σημαντικότερο, να είσαι δίπλα του όσο περισσότερο μπορείς! Σου εύχομαι ένα μικρό θαύμα (και σύντομα)!!!

[ελλε]

καλημερα κοριτσια...τωρα μπηκα, δε προλαβα να σας διαβασω...ευχομαι να ειστε ολες καλα..εγω δυστηχως το σαββατο απεβαλα...

[anamp]

καλημερα κοριτσια. Chaos με συγκλονησε η ιστορια σου! ευχομαι μεσα απο την καρδια μου ολα να πανε καλα απο δω και περα. μην το βαζετε κατω, ψαξτε το λιγο και που ξερετε ο θεος ειναι μεγαλος.. υπαρχουν πολλες περιπτωσεις που με σοβαρα προβληματα αποκτησαν παιδι και μαλιστα με φυσιολογικο τροπο. Ευχομαι τα καλυτερα!!!!!!!! ελλε δεν πειραζει τον αλλο μηνα παλι. Παμε ολες μαζι κοριτσια με αισιοδοξια να συνεχισουμε τις προσπαθειες και θα τα καταφερουμε. ελα να βλεπω χαμογελα!!!! Να εχετε ολες μια πολυ ομορφη μερα και ολα θα πανε καλα. Εγω το απογευμα παω για υπερηχο ωορρηξιας και θα μου πει ποτε θα κανω την πρεγκυλ. μακαρι να πανε ολα καλα αυτο το μηνα!!!!!!!

[ΚΑΜΠΙΟΣ]

ΕΛΛΕ ΠΟΛΥ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΘΗΚΑ! ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΠΑΘΑ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΣΑΒΒΑΤΟ. ΧΗΜΙΚΗ ΑΠΟΒΟΛΗ ΜΟΥ ΕΙΠΕ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ. ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΟΥ ΕΙΠΕ? ΑΦΟΥ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ ΟΜΩΣ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΗ!

[ΚΑΜΠΙΟΣ]

ΕΛΛΕ ΠΟΛΥ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΘΗΚΑ! ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΠΑΘΑ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΣΑΒΒΑΤΟ. ΧΗΜΙΚΗ ΑΠΟΒΟΛΗ ΜΟΥ ΕΙΠΕ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ. ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΟΥ ΕΙΠΕ? ΑΦΟΥ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ ΟΜΩΣ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΗ!

 

 

ΕΛΛΕ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ SERPAFAR ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΕΓΩ?

[ελλε]

καμπιος εμενα μου ειπε παλινδρομη..με ταλαιπωρησαν παρα πολυ στο νοσοκομειο...δεν επαιρνα χαπια και γενικοτερα δεν εχω ψαξει καθολου το ολο θεμα γιατι ηρθε η εγκυμοσηνη στο πρωτο μηνα ελευθερων επαφων.....μου ειπε ο γιατρος να ξεκινησω προσπαθειες ξανα μετα απο δυο με 3 μηνες.!!

[χαρά 1981]

Για μένα πάντα ήταν πιο ισχυρή η επιθυμία να γεννήσω το παιδί του παρά να γίνω εγώ μάνα! Αν δεν τον είχα γνωρίσει μπορεί ποτέ να μη μου μου ερχόταν η επιθυμία να κάνω παιδί... Εκείνος μου δημιούργησε αυτή την ανάγκη...

 

 

Κορίτσια καλησπέρα...εχω συγκλονιστει..τι να πω...δεν έχω λόγια..μην απομακρυνεσαι ομως απο αυτον..μεινε διπλα του...

 

 

έλλε μου και εσυ με στεναχωρησες...δεν πειραζει,δεν το βαζουμε κάτω..

 

καμπιος και εγω παιρνω σερπαφαρ..τα σταματησα προχθες και την Πεμπτη εχω ραντεβου με το γιατρο για την πρεγκνυλ....ο Θεος βοηθός....

 

Σας το ξαναλεω παλι αλλα απο τη μερα που γραφτηκα εδω εχω αλλαξει πολυ...εχω ηρεμησει..πριν θα ημουν τρελαμενη απο το αγχος για το τι θα γινει και πιο θα ειναι το αποτέλεσμα..τώρα και μετα απο αυτά που διαβάζω εδώ σκεφτομαι '' και μη χειρότερα ".....

[Dimitroulaa]

Αγαπητές φίλες,

ίσως εγώ να είμαι η πλέον ακατάλληλη για να γράψω σε αυτήν την ενότητα (ιστορίες με αίσιο τέλος)-τι ειρωνία, πόσο απέχει από τη δική μου περίπτωση... Ήταν, όμως, αυτή η ενότητα που μου κράτησε συντροφιά για 3 ολόκληρα χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα που περίμενα με αγωνία και αισιοδοξία αυτό που δεν ήρθε ποτέ! Όλον αυτό τον καιρό που διάβαζα με συγκίνηση τις ιστορίες σας και περίμενα πως κάποτε θα ερχόταν ο καιρός να γράψω κι εγώ τη δικιά μου... Και να που ήρθε, μόνο που δεν έχει ευτυχισμένο τέλος...

Ξεκινήσαμε χαλαρά να προσπαθούμε για παιδί πριν από 3 χρόνια. Στο τέλος του 1ου χρόνου αρχίσαμε να ανησυχούμε. Αλλά δεν κάναμε τίποτα!!!! Γιατί δήθεν ήμασταν αισιόδοξοι!!! Αφήσαμε 3 χρόνια να περάσουν. Τρία χρόνια αναμονής... Τρία χρόνια φθοράς, ελπίδας, αναμονής, προσδοκίας... Και ξέρετε τι λέω? Ότι έπεσα θύμα της αισιοδοξίας μου! Μετατράπηκα σε ένα μίζερο πλάσμα (αντικοινωνικό, κομπλεξικό, μη αποδοτικό στη δουλειά του, χωρίς άλλα ενδιαφέροντα) που κάθε μήνα πίστευε ότι ήταν έγκυος αντί να κάνω το αυτονόητο: να πάρω τον άντρα μου και να πάμε να ψαχτούμε!! Μας πήρε 3 χρόνια να το αποφασίσουμε! Και έτσι μάθαμε πριν από μερικές μέρες ότι έχει αζωοσπερμία! Ένιωσα τόσο ανόητη... Γιατί να μην ψαχτούμε νωρίτερα? Μπορεί το αποτέλεσμα να ήταν το ίδιο-πάλι κατά πάσα πιθανότητα δε θα είχαμε αποκτήσει παιδι. Δε θα είχα περάσει όμως όλη αυτή την αναμονή...Την εναλλαγή ελπίδας-απογοήτευσης κ.ο.κ. Ακόμα και την καταπίεση... να μην καπνίσω, να μη φάω ωμά, να παίρνω φιλισιν. Τι γελοία που ένιωσα...

 

Έπρεπε να ξεπεράσω το πρώτο σοκ... Αλλά πώς? Δε μπόρεσα ούτε να κλάψω στην αρχή. Απλά κατέρρευσα... Ένιωσα το απόλυτο κενό μέσα μου. Αδιέξοδο... Και σιωπή, σιωπή, πολλή σιωπή... Πώς είναι δυνατόν η ζωή να με φέρνει μπροστά σε ένα τέτοιο ψευτοδίλημμα? Για μένα πάντα ήταν πιο ισχυρή η επιθυμία να γεννήσω το παιδί του παρά να γίνω εγώ μάνα! Αν δεν τον είχα γνωρίσει μπορεί ποτέ να μη μου μου ερχόταν η επιθυμία να κάνω παιδί... Εκείνος μου δημιούργησε αυτή την ανάγκη...

Είμαι σε καλύτερη κατάσταση τώρα παρόλο που δεν έχω καμιά βοήθεια, καμιά στήριξη (δεν το έχω μοιραστεί με κανέναν). Έτσι αναγκαστικά κάνω μόνη μου ψυχοθεραπεία στον εαυτό μου και προσπαθώ να το αντιμετωπίσω με αξιοπρέπεια, να το εκλογικεύσω όσο γίνεται, να παραμείνω αισιόδοξη. Δεν τα καταφέρνω πάντα... Άλλοτε μου κάνει καλό ακόμα και να θεωρώ δεδομένο ότι δε θα κάνω ποτέ παιδί. Με απαλλάσσει από αυτό το άγχος της προσδοκίας που τόσο πολύ με έφθειρε. Άλλοτε πάλι πιάνω τον εαυτό μου να κάνει τις ίδιες χαρούμενες σκέψεις που έκανα παλιά. Δεν ξέρω τι είναι καλύτερο...

Προς το παρόν προσπαθώ να επιβιώσω... Να σταθώ όρθια, να νιώσω δυνατή! Προσπαθώ να πιαστώ από καθετί μικρό...Σχεδίασα τις διακοπές μου. Τρώω σαλάτα χωρίς να φοβάμαι το τοξόπλασμα. Αγόρασα και ένα πακέτο τσιγάρα! Ελευθερία? Η λογική λέει πως όχι, αλλά αφήστε με να το πιστεύω...

Και κάτι ακόμα γλυκά μου κορίτσια που βασανίζεστε με τις ίδιες σκέψεις. Στην αρχή να είστε αισιόδοξες, χαλαρές, να χαίρεστε τη σχέση σας και να μην τρέχετε στο γιατρό από το 1ο τρίμηνο προσπαθειών. Αν περάσει όμως ο καιρός, μην αφήνετε το χρόνο να περνάει: ζητήστε βοήθεια!!!

 

Γλυκειά μου,

 

έχω πολύ καιρό να μπω να γράψω, και μπήκα μόνο και μόνο επειδή διάβασα το μήνυμα σου. Και ήταν σαν να το είχα γράψει εγώ με την μόνη διαφορά ότι πότε δεν άφησα τον εαυτό μου να κυριευτεί από το άγχος μου και να παραμελήσω όλα τα υπόλοιπα.

Έτσι λοιπόν σαν ομοιοπαθούσα κ εγώ, θα σου πω ότι ενω παλεύεις για ένα στόχο, χάνεις πολλά άλλα όμορφα πράγματα που συμβαίνουν γύρω σου.

Το πρόβλημα που εντοπίστηκε, ναι μεν είναι στενάχωρο αλλά όχι απογοητευτικό, όλα γίνονται. Ξέρεις νομίζω ότι τα καλύτερα συμβαίνουν εκεί που δεν το περιμένεις (και όχι δεν πρόσπαθω να σου δώσω παρηγοριά) απλά να σου πω ότι πρέπει να ζούμε την ζώη μας και να μην αφήνουμε τον χρόνο να περνάει ενώ εμείς είμαστε στάσιμες.

Όλες τις σκέψεις σου τις καταλαβαίνω απόλυτα γιατί είναι και δικές μου, όνειρα, όνειρα, όνειρα!

Είναι ωραία όμως και τα όνειρα-δεν έχουν όρια, τα φτιάχνεις εσύ όπως θέλεις και τα απολαμβάνεις!!

Επίσης εγώ έχω και μια άλλη φιλοσοφία-όλα γίνονται για ένα σκοπό! Δεν ξέρω ακόμα ποιος είναι αυτός και δεν είμαστε τυχερές αλλά ξέρω ότι στο μέλλον θα τον μάθω!!

Δεν ξέρω αν κανω καλά αλλά ποτέ δεν μπήκα στο τρυπάκι να μην φάω αυτό, να κόψω το κάπνισμα, να φτιάξω συγκεκριμένου μενού, να να να να. Απλά είπα ότι αν είναι να μου το στείλει ο Θεός θα μου το στείλει όταν θα έχει έρθει η ώρα του-και μάλλον δεν έχει ερθει ακόμα.

Ίσως να θεωρείς ανοησίες αυτά που λέω (και εγω ίσως να τα θεωρούσα)αλλά μετά από 3 1/2 χρόνια σκέψης και συλλογισμού είπα ότι θα σκέφτομαι αισιόδοξα (όσο γίνεται) και θα προσπαθώ να απολάμβάνω τις όμορφες στιγμές με τον άντρα μου. Και να σου πω και κάτι..Νομίζω ότι το έχω πετύχει αυτό...Σε φιλώ γλυκά και έυχομαι ότι καλύτερο...

[mil_sof]

Δεν μου λέτε...με καθημερινή επαφή τις γόνιμες μέρες μπορώ να ελπίζω ότι έγινε κάτι?Ή το σπέρμα καταβάλλεται και δεν είναι σωστό?

[Ι.Δωρα]

Δεν μου λέτε...με καθημερινή επαφή τις γόνιμες μέρες μπορώ να ελπίζω ότι έγινε κάτι?Ή το σπέρμα καταβάλλεται και δεν είναι σωστό?

 

Eχεις πιθανοτητες...απλα καλο ειναι να ερχεσαι σε επαφη μερα παρα μερα για καλυτερη ποιοτητα σπερματος..

Καλη επιτυχια:lol:

[sofi@p]

Δεν μου λέτε...με καθημερινή επαφή τις γόνιμες μέρες μπορώ να ελπίζω ότι έγινε κάτι?Ή το σπέρμα καταβάλλεται και δεν είναι σωστό?

εγώ πάντως έτσι έμεινα έγκυος. και 1 και 2 φορές τη μέρα

[mil_sof]

Απλά επειδή δεν έχω στάνταρ ωορρηξία και κύκλο με το που είδα θετικό τεστ ωορρηξίας του έδωσα κ κατάλαβε.Το fertility friend μάλιστα μου βγάλε ημέρα ωορρηξίας εκείνη την περίοδο που είχαμε καθημερινό!

[Ι.Δωρα]

Απλά επειδή δεν έχω στάνταρ ωορρηξία και κύκλο με το που είδα θετικό τεστ ωορρηξίας του έδωσα κ κατάλαβε.Το fertility friend μάλιστα μου βγάλε ημέρα ωορρηξίας εκείνη την περίοδο που είχαμε καθημερινό!

 

Απο τη στιγμη που εχεις 28 μερες κυκλο πως ειναι δυνατον να μην ειναι στανταρ η ωορρηξια;Πηγες σε γιατρο και στο ειπε;

Εγω ξερο πως συνηθως ωορρηξια εχουμε στα μισα του κυκλου

[mil_sof]

Δεν έχω 28 μέρες κύκλο!Εχω πολυκυστικές και μπορεί αν φτάσω και 2 μήνες χωρίς περίοδο!!!!!!

Απλά έβαλα τικεράκι τέτοιο γιατί τον προηγούμενο μήνα ήρθε στις 28.

[Ι.Δωρα]

Δεν έχω 28 μέρες κύκλο!Εχω πολυκυστικές και μπορεί αν φτάσω και 2 μήνες χωρίς περίοδο!!!!!!

Απλά έβαλα τικεράκι τέτοιο γιατί τον προηγούμενο μήνα ήρθε στις 28.

 

Μανικι και οι πολυκυστικες...δεν υπαρχει τροπος να το διορθωσεις;Δεν γνωριζω και πολλα για πολυκυστικες

[mil_sof]

Πχ πήγα στο γιατρό την 11η μέρα κ είχα ωοθυλάκιο 14 χιλ. Οπότε μου λέει προσπάθησε το ΣΚ. Κ όντως την Κυριακή βγαίνει θετικό το τεστ ωορρηξίας και σήμερα με βάση τις θερμοκρασίες που κρατάω το fertilityfriend μου έβγαλε ότι έκανα ωορρηξία τη Δευτέρα,δηλ την 16η μέρα.

[Ι.Δωρα]

Πχ πήγα στο γιατρό την 11η μέρα κ είχα ωοθυλάκιο 14 χιλ. Οπότε μου λέει προσπάθησε το ΣΚ. Κ όντως την Κυριακή βγαίνει θετικό το τεστ ωορρηξίας και σήμερα με βάση τις θερμοκρασίες που κρατάω το fertilityfriend μου έβγαλε ότι έκανα ωορρηξία τη Δευτέρα,δηλ την 16η μέρα.

 

Ε...Απο τη στιγμη που γνωριζεις ποτε εχεις ωορρηξια τοτε εχεις πολλες πιθανοτητες να μεινεις..Πρεπει να υπαρχει σπερμα πριν κανεις ωορρηξια

[mil_sof]

Βέβαια δεν ξέρουμε αν υπάρχει θεματάκι με το σπέρμα...καθώς και αν η διαταραχή που έχω στις ορμόνες επηρεάζει πουθενά αλλού,πχ λεπτό ενδομήτριο

Επίσης εδώ κ 2 μέρες νιώθω βαρύ κ ενοχλητικό το στήθος μου

[Ι.Δωρα]

Βέβαια δεν ξέρουμε αν υπάρχει θεματάκι με το σπέρμα...καθώς και αν η διαταραχή που έχω στις ορμόνες επηρεάζει πουθενά αλλού,πχ λεπτό ενδομήτριο

Επίσης εδώ κ 2 μέρες νιώθω βαρύ κ ενοχλητικό το στήθος μου

 

Σαν συμπτωμα μου ακουγετε....:lol:

Γιατι δεν πατε να εξετασετε και το σπερμα...καλο θα σας κανει να γνωριζεται

[φωτουλινα]

Καλησπέρα σε όλους!!

 

Είχα γράψει για πρώτη φορά πριν πένα μήνα περίπου.Τότε ήμουν στο στάδιο που μαθαίνω ότι είμαι έγκυος και ταυτόχρονα μαθάινω ότι αποβάλω. Συγκλονιστικό, σκληρό,πρωτόγνωρο!Ήμουν στον πρώτο μήνα γάμου μου...στις πρώτες ελέυθερες επαφές!Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα θα έμενα έγκυος τόσο γρήγορα(πίστευα χωρίς λόγο και αιτία-ανέκαθεν ότι δε θα είμαι μεταξύ αυτών των γυναικών που συλλαμβάνουν με την πρώτη!Ίσως βέβαια καταβάθος ήταν ο φόβος ότι θα το ζήσω και δε θα ήθελα ποτέ να το αποδεχτώ!!)Και όμως η ζωη είναι τόσο διαφορετική...τόσο μα τόσο διαφορετική!Έμεινα έγκυος λίγες μέρες μετά από το γάμο μας και την ημέρα που το έμαθα...την ίδια ακριβώς στιγμή ενημερωνόμουν για την αποβολή!!Σε τι κατάσταση ήρθα αντιμέτωπη ποτε΄δεν το φανταζόμουν!!Έγινε αυτόματη αποβολή δεν χρειάστηκε να γίνει απόξεση και αισθανόμουν μέσα στην ατυχία μου τόσο τυχερή για αυτό!!Χα!!Πόσο γελάστηκα!!Στον επόμενο υπέρηχο στο γυναικολόγο μου διαπιστώθηκε η ύπαρξη ενός πολύποδα...να και η αιτία της αποβολής μου!!!Τρομοκρατήθηκα στο άκουσμα της λέξης...κατέρευσα...!Ορίστηκε η ημέρα της απόξεσης του πολύποδα!!Μέρες δύσκολες όλες για μένα!!Η άγνοια είναι τρομερός αγχωτικός και ψυχοφθόρος παράγοντας!!Προσπάθησα να ενημερωθώ από τον πλανήτη ολόκληρο τί ειναι αυτό που μου συμβάνει!!Νόμιζα ότι είχε έρθει η συντέλια του κόσμου!!!Ποιος εγώ που η υγεία μου παίζει ανάμεσα στο 100%-100%%% να πάθω κάτι τέτοιο!!Τι μικροπρεπής καρδία τι δειλή τι εγωιστική!!!Αφού ξεσήκωσα τον κόσμο όλο...αφού αναστάτωσα τα πάντα λογική και συνάισθημα του άντα μου-υπέροχου συμπαραστάση της ζωης μου- πριν την ολοκήρωση 2 μηνών από το γάμο μας, δηλαδή σήμερα έκανα απόξεση του πολύποδα με άριστη κατάληξη!!Είχα τους δικούς μου ανθρώπους κοντά...!!Βγήκα από την κλινική το μεσημέρι...και τώρα σας γράφω αυτά τα λόγια...με σκέψεις τύπου...δεν ξέρω τι μου επιφυλάσσει το αύριο...δεν ξέρωω ποια είναι τα παιχνίδια της ζωης μου...ξέρω όμως ότι τα μικρά τα κάνουμε μεγάλα μόνο και μόνο από τις αρνητικές μας σκέψεις...ξέρω επίσης ότι όλα συμβαίνουν για να δοκιμαζόμαστε...ξέρω επίσης ότι τα πάντα γίνονται για καλό μας...(άραγε αν συνεχιζόταν η εγκυμοσύνη μου με τον πολύποδα μαζί θα πήγαιναν όλα καλά;;;η Μήπως όχι και τότε τί;;ξέρω επίσης ότι τα πάντα μπορεί να αντιμετωπίσει ένας άνθρωπος αρκεί να έχει αγάπη αισιοδοξία καλά συναισθήματα...ξέρω επίσης ότι εμείς οι άνθρωποι μπορούμε να γίνουμε πολύ μικροπρεπής και ηλιοθιοεγωιστές....ξέρω τέλος...ότι η ΖΩΗ είναι για να την απολαμβάνουμε...να χαιρετάμε τα όμορφα και τα άσχημα και να τους χαμογελάμε!!!Δεν ξέρω τι θα σας γράψω σε λίγο καιρό που θα μπούμε σε τροχεία οικογένειας(πρακτικά-μετεγχειρητικά μια μικρή αναμονή από αυτόν τον χαζοπολύποδα που είναι ένα τοσο δα μικρό πραγματάκι)αλλά ξέρω σίγουρα ότι θα γυρνάω πάντα σε αυτό το μήνυμα μου εδώ για να θυμάμαι τις θετικές σκέψεις που έκανα και να συνεχίζω έτσι!!!Εύχομαι σε όλους μα όλους με ένα μωρό στην αγκαλια!!!Πάαααααανω από όλα όμως;;;;ΥΓΕΙΑ!!!και πολλά πολλά ΧΑΜΟΓΕΛΑ!!