Πώς είναι η ψυχολογία σας;

[bourbou]

Γειά σας κορίτσια, με το καλό να έρθουν τα μωράκια μας!

άνοιξα αυτό το θέμα για να δω πως τα πάτε από ψυχολογία..εγώ δεν είμαι και στα καλύτερά μου. Δεν ξέρω αν φταίει η εγκυμοσύνη, αλλά δεν βρίσκω και κάτι άλλο. Γενικά δεν αγχώνομαι με το θέμα της εγκυμοσύνης και ο ερχομός του μωρού μόνο θετικά συναισθήματα μου φέρνει. Ούτε άγχος, ούτε φόβος, ούτε τίποτα. Έχω ένα θετικό προαίσθημα οτι όλα θα πάνε καλά. έχω την εντύπωση όμως οτι υποσυνείδητα αγχώνομαι..γενικά νιώθω οτι είμαι σε πολύ ευαίσθητη φάση..μου έρχεται να κλάψω με την παραμικρή αφορμή, νιώθω περίεργα..Εσείς πως αισθάνεστε; έχει καμία παρόμοια συναισθήματα;

[ΤΙΓΡΑΚΙ]

με το καλο να ερθει το μωρακι σου και να συνεχισεις τη θετικη σκεψη.

εγω οταν ημουν εγκυος ειχα αναμικτα συναισθηματα...

και αν σου πω οτι καθε εβδομαδα εκανα σχεδον γενικη στο σπιτι για να ερθει το μωρο να το βρει καθαρο...

λες και θα ερχοταν ο ναυαρχος με το ασπρο γαντι...

και δεν ειχα ανακαλυψει και το parents τοτε,οποτε ειχα πολλες ωρες που τρωγομουν με τα ρουχα μου,ανυπομονουσα να ερθει το μωρο που τα βραδια εμενα αυπνη και εβλεπα στο internet "τρεις χαριτες"...

ασε που ειχα νευρα λογω ζεστης,(γεννησα 12-08-08) και εβαζα τα αιρ-κοντισιον ολα μεσα στο σπιτι.

ασε σου λεω τρελα.

οταν θα αρχισεις να βλεπεις παλια σηριαλ να αρχισεις να ανυσηχεις.

[matoula]

Γεια σου μπουρμπου,σκαμπανευασματα στην ψυχολογια λιγο ως πολυ ολες ειχαμε.ποτε εφταιγε το αγχος και ποτε οι ορμονες που σ`αυτη τη περιοδο τα παιζουν λιγο..Με το καλο το μωρακι σου

[ELISAVET]

Εγώ πάλι αγχώνομαι για τα πάντα.Αν είναι καλά, αν μεγαλώνει σωστά, γιατί δεν κινείται πολύ και τέτοια.......

[REBITHOULIS]

Bourbou καλημέρα!!! Εγώ περιμένω τον μπέμπη μου μέσα στον Μάρτιο. Είμαι δηλαδή στην 29η εβδομάδα. Πίστεψέ με ότι δεν είσαι η μόνη που νοιώθεις έτσι! Εγώ, εκτός του ότι αγχώνομαι για την ώρα της γέννας (μάλλον θα κάνω καισαρική λόγω υψηλής μυωπίας), αγχώνομαι και για μετά... Αν δηλαδή καταφέρω να θηλάσω και γενικά αν θα μπορέσω να ανταπεξέλθω σε όλα αυτά που θα είναι καινούργια για εμένα!

 

Όπως λες και εσύ όμως, το χειρότερο είναι η ψυχολογία μου! Νοιώθω ότι έχω

γίνει πολύ ευαίσθητη και ευέξαπτη! Από την μια θέλω χωρίς λόγο να κλαίω... και από την άλλη νευριάζω με το παραμικρό! Τι να πω! Μάλλον φταίει ο χορός των ορμονών...

[kounelitsa]

Κορίτσια αν είναι δυνατόν να μην έχουμε άγχος...εγώ φοβάμαι για την ώρα του τοκετού,για το αν καταφέρω να θηλάσω, για το αν θα έιμαι καλή μαμα...φοβάμαι με το παραμικρό μήπως πάθει κάτι το μωρό....μια παραπονιέμαι ότι κουνιέται πολυ, μια ότι είναι πολύ ήρεμο, μια ότι φούσκωσε πολύ η κοιλιάμου ή ότι σα να μίκρυνε λίγο....μια παραπονιέμαι γιατί ποναέι το στήθος μου, την άλλη ότι σα να ξεφούσκωσε....ο άντρας μου ΕΥΤΥΧΩΣ είναι τέρας υπομονής!!!!

Τώρα με έχει πιάσει μια μανία με τα κιλά...πήρα 7 και είμαι στους 6 μήνες.....αγχώθηκα και γι αυτό.....

Γενικά νιώθω πολύ χαρούμενη γι αυτό που μου συμβαίνει και ταυτόχρονα νιώθω τρελή!!!!! Αααα αυτό με την καθαριότητα με έχει πιάσει κι εμένα!!! Με ένα ξεσκονόπανο στο χέρι είμαι..από τώρα....

[πουλακι1989]

κι εγω κοριτσια δεν ειμαι στα καλυτερα μου.ειμαι στην 29 εβδομαδα κι εγω..εχω καποια προβληματακια αλλα και αυτα να μην ειχα απο ψυχολογια πολυ κατω!..ελπιζω να τελειωσει συντομα αυτο!!ολα καλα να μας ΄πανε!!

[anna781]

Εγω γενναω μεχρι 24 Μαρτιου το δευτερο παιδακι μου.Ψυχολογια?Χαλια μαυρα.Φοβαμαι πολυ τον τοκετο γιατι στο πρωτο ηταν πολυ ασχημη εμπειρεια ,δεν ξερω πως θα τα καταφερω με 2 μωρα γιατι και το πρωτο μου γινεται 1 χρονων τελος του μηνα και γενικα δεν ξερω πως θα αισθανομαι μετα.Ειμαι πολυ πεσμενη κκαι καθε φορα που σκεφτομαι οτι πλησιαζει η ωρα να γεννησω γινομαι χαλια και αγχονομαι φοβερα.Ξερω οτι φταινε οι ορμονες της εγκυμοσυνης και οτι οι 2 εγκυμοσυνες ηταν κοντα ομως επλιζω να μην παθω καμια επιλοχια καταθλιψη μετα

[teddy-tedi]

γεια σας κοριτσια!!!!

εγω εχω πητ 18 φλεβαρη αλλα θα γεννησω με καισαρικη πιο νωρις,ειναι το πρωτο μου παιδακι και ειμαι και λιγο μικρη!!

απο ψυχολογια τι να πω τι μια ανυπομονω και την αλλη τρομοκρατουμε εχω και παρελθον με την καταθληψη και φοβαμαι για την επιλοχειο!!τωρα προσπαθω καθε φορα που με περνει απο κατω σκεφτομαι την μπουμπουκα μου και τον συντροφο μου και ολα τα ομορφα που θα ζησω με τον ερχομο της ζουζουνας μου!!αλλα η πραγματικοτητα ειναι οτι φοβαμαι για μετα παρα πολλυ!!

[rikiki1]

Αχ αυτές οι ορμόνες και η ψυχολογία μας …. Και εγώ τώρα που μπήκα στον μήνα μου δεν φτάνει που σκεφτόμουν για το μωρό για μένα για την γέννα τώρα αυτές τις μέρες απέκτησα και άλλο φόβο. Όσο ακούω για χιόνα τρέμω στην ιδέα να μην χιονίσει και εδώ στην Αθήνα και κλείσουν οι δρόμοι . Έφθασα στο σημείο να προτείνω στον γιατρό να την βγάλουμε με τεχνητούς πόνους αυτό το σ/κ αλλά δεν το δέχτηκε. Σίγουρα θα είπε έμπλεξα με τρελή Ευτυχώς στην πρώτη μου εγκυμοσύνη ήμουν κυρία δεν είχα τέτοιες υστερίες ) και δεν τον είχα πονοκεφαλίαση καθόλου.

[ΖΑΛΕΝ]

Γεια σας κοριτσια, εχω ΠΗΤ. στις 16/02/10 και να σας πω την αληθεια ειμαι αγχωμενη. Οχι τοσο για το αν θα πονεσω εγω, αλλα για το αν θα γεννηθει καλα το μωρακι. Ενω λοιπον εχω μια φυσιολογικη εγκυμοσυνη ολη την ωρα σκεφτομαι αν θα ειναι καλα μεσα μου το μωρο, τι κανει , γιατι κουνιεται πολυ , γιατι κουνιεται λιγο,συν του οτι εχω και το φοβο που ειπε η φιλη μας πιο πανω μηπως αποκλειστω μιας και δεν ειμαι απο Αθηνα και δεν προλαβω να φτασω στο μαιευτηριο. Φυσικα, σε καθε πεισκεψη στο γιατρο ριχνω και ενα κλαμμα πριν μπουμε μεσα γιατι ειμαι φορτισμενη και αγχωμενη μεχρι να δουμε αν το μωρο να κουνιεται. Ευτυχως ο αντρας μου με στηριζει και εχει ακουσει απο πολλους υποψηφιους μπαμπαδες οτι ετσι συμβαινει και χειροτερα και κεθε φορα μου λεει οτι παιρνω αφεση αμαρτιων λογω της καταστασης χα...χα...χα!!!

[teddy-tedi]

ανυπομονω να ερθει η μαγικη στιγμη!!και εχω απιστευτο αγχος γιατι μετακομοιζω τελευταια στιγμη και το σπιτι θελει φτιαξιμο και δεν ξερω αν θα προλαβουμε να μετακομοισουμε μεχρη της 31/1!!και κοντευω να τρελαθω!!

[nicolou]

Εγω αγχώνομαι πολύ γα το θέμα της γέννας. Φοβάμαι ότι δε θα καταλαβω πότε γεννώ, ότι μπορει να με πιάσουν πόνοι ακατάλληλες ώρες και δε θα βρίσκω τον γιατρό κ.ο.κ .

[elsa_80]

κορίτσια εγώ μόλις μπήκα στο μήνα μου,η ψυχολογία μου ηταν χάλια τους πρώτους μήνες(φρόντισε ο σύντροφός μου για αυτο) απο τότε ειμαι πολυ καλύτερα,βρήκα και ασχολίες και δεν πρήζω τους γύρω μου.Πάντως κάθε στάδιο εχει τα αγχη του,ευχομαι να πάνε ολα καλά σε ολες μας.

[teddy-tedi]

φοβαμαι!!!φοβαμαι μην παει κατι στραβα !!

μην παθει τιποτα το κοριτσακι μου τρεμω στην ιδεα!!με πιανουν τα κλαματα φερομαι ασχημα στον ανδρουλη μου,ξεσπαω πανω του και δεν ξερει το γιατι!!τι να του πω οτι φοβαμε και τον ισκιο μου!!μερικες φορες πιραζω την κοιλια μου για να με κλωτσισει το νινακι μου για να δω αν ειναι καλα!!ανιπομονω να γεννησω γιατι εκει μεσα δεν ξερω πως να την προστατεψω!ειμαι παραλογη το γνωριζω ο γιατρος μου ειπε ολα καλα!ομως φοβαμαι!!

[ιωάννα25]

κοριτσάκια μου και εγώ μια απο τα ίδια, συνεχώς σκέφτομαι αν κλωτσά, αν κινείται (παρόλο που κινείται 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, αφου να φανταστείτε ότι ο γιατρός μου είπε πως δεν είδε τόσο υπερκινητικό μωρό). Με αγχώνει αν θα γεννηθεί καλά, αν θα έχει την υγεία του, αν θα είμαι καλή μάνα και πολλά διάφορα, μέχρι και ο ύπνος μου διαταράχτηκε, όλα μου τα όνειρα συμπεριλαμβανουν το μωράκι μου. Το ήθελα πάρα πολύ αυτό το νινάκι και ίσως γιαυτό να κάνω έτσι.

[athens2006]

Αχ νόμιζα πως μόνο εγώ ειμαι χάλια! Και εγώ ΠΗΤ 15/02 αλλά ο γιατρος με αγχωσε πριν δεκα μερες λέγοντας πως ο τραχηλος δεν έχει αρχισει να μικραίνει. Δεν μου εφταναν δηλαδη οι υπολοιποι λογοι που αγχωνομαι.

Ακόμη και για την ώρα που θα με πιασουν οι πονοι αγχωνομαι μιας και στις 5 ο μικρος επιστρεφει στο σπιτι απο τον παιδικο και αν συμπιπτει η ωρα ο αντρας μου θα πρεπει να ειναι στο σπιτι και οχι μαζι μου... Και μετά μεχρι να γεννησω τι θα κανει το παιδακι μου, τις μερες που θα ειμαι στο νοσοκομειο μεχρι να ερθει Αθηνα η μανα μου πως θα αντιδρασει; Θα εχω προλαβει να τελειωσω με ολες τις δουλειες που θελω πριν γεννησω, γιατι λογω οτι το μαγαζι ειναι δικο μας, ακομα δουλευω. Και πως θα τα βγαλει ο αντρας μου περα μετα που θα ειμαι στο σπιτι με το μωρο; Και εχει προκυψει και ενα προβλημα στο σπιτι, που θελω να εχει λυθει πριν γεννησω εννοειται γιατι ειναι αρικτα συνδεμενο με ολα τα παραπανω αγχη μου και δεν το βλέπω να διορθωνεται και τοσο εγω φουντωνω και ανεβαζω πίεση... Αφου σκέφτηκα να το εκμεταλλευτω λιγάκι και να τον τρεχω τον καλο μου μπας και καταλαβει οτι αυτο που θελω... αυτό θα γίνει τελικά!

[sofiap81]

εγω ημουν μια χαρα μεχρι που ειδα στο μαθημα ανωδυνου φ.τοκετο και καισαρικη σε βιντεακι!!!φρικαραααα!!!φοβηθηκα παρα πολυ,,εβαλα τα κλαμματα αφου εφυγε φυσικα η μαια..με ηρεμησε ο αντρας μου οταν μου θυμησε κατι που μου ειπε η μαια πριν φυγει..οτι οοοοοολο το θεμα ειναι να αντεξω τον πονο και να κανω υπομονη μεχρι να εχω διαστολη 3 εκατοστα..τοτε θα μπορω να κανω επισκληριδιο και δεν θα νιωθω πονο..και μεχρι το 3 ο πονος αντεχεται..και καθε φορα που νιωθω πονο να παιρνω βαθια ανασα και να σκεφτομαι πως η καθε μια συσπαση φερνει το μωρο μου πιο κοντα στην αγκαλια μου..αυτα σκεφτομαι και ηρεμω..

[nasia84]

Στην πρώτη μου εγκυμοσύνη είχα νεύρα, ήμουν ευσιγκίνητη και γενικά δεν άντεχα ούτε τον εαυτό μου. Τώρα δεν έχω καμια σχέση. Πάντως ένα συμβαίνει: όταν θα γεννάς, το μυαλό σου θα είναι μόνο στη γέννα και το μόνο που θα σε νοίαζει είναι να βγει το μωράκι σου και τίποτε μα τίποτε άλλο. Οπότε κάτσε και απόλαυσέ το χωρίς να σε βασανίζει τίποτα.

[Alex30]

Γειά σας κοριτσια! Καλή λευτεριά σε όλες μας! Εγω με πητ 15/04/10 ειμαι 29 και 5 και εκτος απο την μέση μου που νομίζω οτι απλά μένω ανάπηρη από τον πόνο και κάποιες σουβλιές στο έντερο το ψυχολογικό μου είναι πεσμένο σχεδόν κατακόρυφα. Σε κάθε υπέρηχο μου βρίσκουν και κάτι, όχι σοβαρό πολύ αλλά αρκετό για να μην κοιμαμε το βράδυ, να έχω συνέχεια εφιάλτες κτλ. Στην β' επιπέδου είχα βουλωμένες αρτηρίες και 478γ. το παιδι (23 εβδ.) και μας ειπαν οτι είναι μικρό, εχτές σε επαναλλειπτικό υπέρηχο το μωρό στα 1217γ.πάλι είναι μικρό και οι αρτηρίες μου ξεβούλωσαν (θαύμα!!!) αλλά εχω μικρό πλακούντα (εχω και βγαλει και θεμα στο forum) και πρεπει σε 3 εβδομαδες αν είναι πάλι μικρό να μου τον παρουν. Ψυχολογία 0. Δεν εχω ευχαριστηθεί καθόλου αυτη την εγκυμοσύνη και την περίμενα πως και πως.

[nasia84]

Κορίτσια, τώρα που πλησιάζω στο τέλος μου ήρθε ένα απίστευτο άγχος. Δεν ξέρω αν είναι λόγω του τοκετού. Με πιάνει μια στενοχώρια του στυλ σε τι κοινωνία φέρνω το παιδάκι, ένα πράγμα σαν επιλόχειο κατάθλιψη πριν τον τοκετό. Εχει συμβεί ποτέ αυτό σε καμία; Στην πρώτη μου εγκυμοσύνη ήμουν κάπως στον κόσμο μου και δεν θυμάμαι να μου συνέβη κάτι τέτοιο.

[kalliopaki]

nasia μου μην στεναχωριέσαι, είναι αυτά τα παιχνίδια που μας παίζουν οι ορμόνες συν τοις άλλοις. Να θυμάσαι ότι το μωράκι σου θα έχει εσένα που θα το βοηθήσεις και θα το μάθεις να αντιμετωπίζει όλα τα δύσκολα αυτ΄ςη της ζωής. Θα είναι πολύ τυχερό κι ευτυχισμένο! Να χαίρεσαι το πρώτο σου παιδάκι και με το καλό και το δεύτερο!

 

Η ψυχολογία πάντως κορίτσια έχει πολλά πολλά σκαμπανεβάσματα και αυτό συνεχίζεται και μετά τη γέννα! Ίσως και σε μεγαλύτερο βαθμό. Αλλά περνάει κι αυτό, όπως κι όλα της εγκυμοσύνης, και ξεχνιέται. Οπότε μην ανησυχείτε, να το εξηγήσετε στους άντρες σας γιατί η υποστήριξη και η κατανόηση είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ από το σύντροφο και καλές εγκυμοσύνες & γέννες να έχετε. Με το πρώτο κλάμα του μωρού, πόσο μάλλον αργότερο με το πρώτο χαμόγελο, είναι όλα παρελθόν!

[kalliopaki]

Πάντως από κλάμα άλλο τίποτα στην εγκυμοσύνη... μιλάμε για χονδρική το χαρτομάντηλο.

Έβλεπα διαφημίσεςι με οικογένειες, έκλαιγα. Μου'λεγε ο άντρας καλημέρα σε διαφορετικό τόνο από ότι συνήθως, κλάμα. Κουνιόταν το μικράκι στην κοιλίτσα, κλάμα (από αγάπη, άγχος, ανησυχία). Επίσης και νεύρα, πολλά νεύρα. Μη του μιλάτε του παιδιού, αφήστε να κλάψει... Αχ κορίτσια, κουράγιο, θα περάσουν!

[rose1981]

καλησπερα μέλλουσες μανούλες,εύχομαι με το καλό τα μπεμπάκια να τα χαρείτε στα χέρια σας και όλα να πάνε καλά.είμαι στον μήνα μου,συγκεκριμένα την κυριακη κλεινω την 39η βδομαδα.ΠΗΤ εχω 1/3,τι να σας πω,τα βραδια δε κοιμαμαι καλα εκτος λογω βαρους κ κοιλιας,αλλα λογω και συχνοουριας.απο ψυχολογια συγκινουμαι αρκετα,νευρα αρκετα.καθε μερα κανω μπανιο φτιαχνω μαλλι μην τυχον τυχει κατι,αλλα εχω αφησει το αγχος της γεννας για εκεινη την στιγμη,αν αγχωθω απο τωρα κ γι'αυτο θα τρελαθω.οσον αφορα την επιλ.καταθλιψη:εκανα μαθηματα ανωδυνου κ η μαια μας ειπε:οτι απο την στιγμη που ειμαστε ευτυχισμενες στο σπιτι μας με τους ανδρες μας,τους γονεις μας,προβληματα δεν υπαρχουν ,το μωρακι το θελαμε κ κτλ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΘΟΥΜΕ?????????αν ομως το βαλουμε στο μυαλο μας κ πουμε οτι θα το παθουμε τοτε οντως θα συμβει,και αυτη ειναι η χαζομαρα.και κατι αλλο,αν νιωσουμε πιεσμενες μες το σπιτι οτι δυσφορουμε ψυχολογικα κτλ τοτε ασχετως αν εχουμε κλεισει τις 40 ή 20 μερες,να παρουμε το μωρο μας ή τον ανδρα μας κ να βγουμε εξω να ξεσκασουμε!!!!!!!!!!αυτο θα μας βοηθησει παρα πολυ.τι αλλο να πω κ γω περιμενω.........ΟΧΙ ΑΓΧΟς κ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ(ΤΟ ΛΕΩ Κ ΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΑΚΙ)

[kalliopaki]

rose θα συμφωνήσω! Μια βολτίτσα με το μπεμπάκι είναι ότι πρέπει! Δεν χρειάζεται να σας φάνε οι τέσσερις τοίχοι! Ακόμα πιο τυχερές όσες θα γεννήσετε άνοιξη-καλοκαιράκι!