Εύα δεν είμαι ακριβώς αντίθετη στην πιπίλα, απλά φοβάμαι ότι θα δημιουργήσω μια εξάρτηση (και άντε μετά να απεξαρτηθεί... το περάσαμε με την πρώτη μου) ενώ μάλλον τα "κρίσιμα" σημεία έχουν παρέλθει. Τουλάχιστον να είχαμε οφεληθεί οικογενειακως από την πιπίπλα στα δύσκολα....
Ουσιαστικά η μικρή κοιμάται μαζί μας, γιατί μόλις ξυπνήσει, την φέρνω στο κρεβάτι μας, θηλάζουμε και κοιμόμαστε και μετά δεν αντέχω να την επιστρέψω στο κρεβάτι της. Το κάνω καμιά φορά, σε 2-3 ώρες το πολύ ξυπνάει πάλι. Αυτό μου δημιουργεί πρόβλημα με τη μεγάλη μου, που ζηλεύει φυσικά και ενίοτε ξυπνάει και θέλει να κοιμηθεί μαζί μας (δεν χωράμε και οι 4, αδύνατον!). Το να πάω εγώ στο δωμάτιο τους δεν το θέλει ο σύζυγος.
Προς το παρόν πάω να εφαρμόσω αυτό που λες με τα παιχνίδια (που το φοβάμαι ακριβώς για τους λόγους που αναφέρεις. Ϊσως όμως απεξαρτηθεί λίγο από εμένα, οπότε γίνει και λίγο πιο εύκολος ο ύπνος της για τους άλλους, καθώς εγώ χρειάζεται να λειπω και για επαγγελματικά ταξίδια καμιά φορά). Δεν έχει βοηθήσει ακόμα, θα δείξει.
Πάντως σε ευχαριστώ ειλικρινά γιατί τα γράφεις τόσο ήρεμα και ξε-αγχωτικά και αυτά που μου φαίνονται βουνό διαβάζοντάς σε δείχνουν φυσιολογικά :)
Όλγα μου πράγματι μεγάλη υπόθεση η αλληλο-υποστήριξη! Εγώ σκέψου πάω στη δουλειά εδώ και 8 μήνες! Βέβαια κάνω πολλά λάθη και μάλλον έχω εξαντλήσει την υπομονή τους ...... δέχομαι συνέχεια παρατηρήσεις και επειδή ήμουν πάντα άψογη στη δουλειά μου, αισθανομαι πολύ άσχημα...
Σκέφτομαι πάντως όπως και εσύ ότι καλύτερο το σημερινό μας "πρόβλημα" παρά να μην είχαμε θηλάσει! καλά κουράγια να έχουμε