Τραυλισμός...

[litsar]

Ο μικρός μου είναι 2 ετών και κάτι και έχει αρχίσει εδώ και λίγο καιρό να τραυλίζει... Μίλησα στην παιδίατρο και μου είπε ότι μπορεί να είναι από στρες που έκανα και δεύτερο μωρό... ΄΄οτι είναι ψυχολογικό και να μην τον διορθώνουμε και τον αγχώνουμε και άλλο... μου είπε να περιμένω να γίνει 2,5 ετών για να δούμε αν θα υπάρχει ακόμα το πρόβλημα και αν θα χρειαστεί να πάει σε ειδικο.... έχετε αντιμετωπίσει παρόμοιο πρόβλημα???

[Κ61207]

ο ανιψουλης μου το ειχε εχει διδυμο αδελφο κ ο ενας το εκανε τον πηγε σε λογοθεραπευτη κ της ειπε θα δειξει οταν θα παει σχολειο ακομη ειναι πολυ μικρος κ οντως πηγε παιδικο σταθμο κ το εκοψε μαχαιρι δεν ειναι κατι σοβαρο μην ανυσηχεις καλα σου λεει η παιδιατρος

[maryp]

Το περάσανε και τα δύο παιδιά μου. Η παιδίατρος μου είχε πει να μην δώσω καμία σημασία.. σαν να μη συμβαίνει. Στον μεγάλο κράτησε περίπου 1 μήνα όταν ήταν 3,5 και στον μικρό περίπου 4 μήνες όταν ήταν 2,5 και κάτι. Όταν το κόψανε, το κόψανε μαχαίρι.

[elenik]

Κ ο δικος μας το ειχε και το εχει (οταν αγχωνεται, ντρεπεται, νυσταζει)

Ο παιδιατρος ειπε να μην κανω απολυτως τιποτα αν δεν κλεισει τα 4,5.

Κανω υπομονη γιατι απ οτι μου λεει η πεθερα μου και ο αντρας μου το εκανε μεχρι τα 5 περιπου και το εκοψε μονος του. Ελπιζω να μην κανω γκαφα που το αφηνω.

[elenik]

Αρχες Απριλιου ξεκινησε λογοθεραπιες. Δεν κανει πολυ (1 φορα την εβδομαδα).

Το πηρε πολυ θετικα , συμπαθησε τις κοπελες και γενικα του αρεσει.

Το προβλημα και το αγχος μου ειναι οτι αντι να καλυτερευει χειροτερευει

Το προσεξα εγω αλλα δεν το παραδεχομουνα. Το τονισε ο συζυγος (ο οποιος ειναι αντιθετος στο οτι ασχολουμαι με αυτο) και σημερα μου το ειπε και ο νονος του μικρου. Ολοι μου λενε οτι δεν ειναι φυσιολογικο αλλα μηπως ειναι?

 

Εχω αρχισει να αναρωτιεμαι μηπως πρεπει να κανω κατι αλλο (το να το αφησω δεν παιζει στις εκδοχες μου... το προβλημα υπαρχει και πρεπει να λυθει - αν και ειμαι παλι στο τσακ να κανω μπαμ).

 

Μηπως χρειαζεται να απευθυνθω καπου πιο εξειδικευμενα? Οι κοπελες ειναι υπεροχες αλλα ισως να ειμαστε δυσκολη περιπτωση. Μου εχουν τονισει για παραπανω ωρες αλλα δεν ειναι ευκολο με τον μπεμπη (ο μπαμπας μας 22:30 κ ειναι ακομα στην δουλεια και εγω δεν μπορω να τραβολογαω 2 παιδια )

 

Το Κ.Ε.Θ.Τ (Κεντρο ερευνας και θερεπειας τραυλισμου) το γνωριζει καποιος να μου πει απο προσωπικη πειρα?

 

Δεν θελω links δεν θελω πληροφοριες τυποποιημενες ... θελω εμπειριες δικες σας ή γνωστων σας στο θεμα τραυλισμος (αλλα οχι προσωρινου) . Πχ ειδατε να χειροτερευει μετα τις λογοθεραπειες? Ειναι κατι φυσιολογικο? Σε ποσο καιρο ειδατε αποτελεσμα? Ποσο καιρο εκανε θεραπειες (αυτη η αγνοια με αποτελειωνει). Δεν ξερω αν θα λυθει και αν τελικα λυθει ποτε θα λυθει (ενα περιπου εστω να παρω κουραγιο οτι ναι σε 2 χρονια θα ειναι ολα ενταξει)

 

Δεν περιμενα να δω βελτιωση αλλα χειροτερευση.... με τρελαινει!

Ισως να μην γινει ποτε κατι... ισως πρεπει απλα να το δεχθω...ισως να μην υπαρχει λυση ....... δεν ξερω αλλα αυτο το πραγμα με εχει στειλει. Η χειροτερευση ηταν το μονο που δεν ειχα σκεφτει.

[νεφελη]

Εχω μια φιλη λογοθεραπευτρια. Θα τη ρωτησω περισσοτερες πληροφοριες κ θα σου πω. Μιλαμε για το παιδακι που ειναι 5 ετων, ετσι? Παντως σε συζητησεις μας μου εχει πει οτι τα περισσοτερα κεντρα λογοθεραπειας που ξεφυτρωνουν σα μανιταρια ειναι κοροιδια. Θελει πολυ προσοχη που θα πας..

[elenik]

Εχω μια φιλη λογοθεραπευτρια. Θα τη ρωτησω περισσοτερες πληροφοριες κ θα σου πω. Μιλαμε για το παιδακι που ειναι 5 ετων, ετσι?

 

Ναι 5+ 2 μηνων με τραυλισμο απο τα 3,5 . Ρωτησε την απλα αν ειναι φυσιολογικο να χειροτερευει .

 

Παντως σε συζητησεις μας μου εχει πει οτι τα περισσοτερα κεντρα λογοθεραπειας που ξεφυτρωνουν σα μανιταρια ειναι κοροιδια. Θελει πολυ προσοχη που θα πας..

 

Κοιτα ! Δεν θελω να κρινω μια επιστημη που δεν γνωριζω ουτε να προσβαλω καποιον (γιατι δεν ξερω καθολου το θεμα και αυτο ειναι που με τρελαινει).

 

Στην εργοθεραπεια για παραδειγμα (για την αερογραφια) εχω δει τρομερα αποτελεσματα. Ο Βασιλης ξεκινησε να ζωγραφιζει και βλεπω οτι η ολη κατασταση βελτιωνεται (κατι που με χαροποιει παρα πολυ). Εκτος αυτου η εργοθεραπευτρια ειναι συγκεκριμενη στο τι γινεται και ξερω που παταω και που βρισκομαι (βασικο για μενα).

 

Στην λογοθεραπεια ομως ειμαι στον αερα. Ειναι πολυ καλη κοπελα αλλα οπως τονισα δεν βλεπω βελτιωση . Το αντιθετο μαλιστα. Τωρα το κανει και μεσα στις προτασεις ενω παλια κολαγε μονο στην αρχη. Εγω εχω αγχωθει τρομερα να μπορεσει να μην περασει στο Νηπιο καποιες καταστασεις (κοροϊδιες αλλων παιδιων) και να μπει δυναμικα στην σχολικη κοινωνια σαν ισοτιμο μελος. Το οτι χειροτερευσε με τρελαινει και απο αυτην την αποψη . Αγγιξα κατι που χειροτερευσε αυτο που δεν ηθελα να ζησει ο μικρος. Και τωρα το κοιταω και δεν ξερω τι να κανω. Ισως να ειναι και μια φυσιολογικη πορεια η χειροτερευση (και γι αυτο θα ηθελα γνωμη μαμαδων που βιωσαν τον μονιμο τραυλισμο).Ισως να ειμαι και παρανοϊκη. Ισως να ειναι νωρις .Ισως να ζηταω το ακατορθωτο.

 

Ξερω οτι μου εχει πει οτι χρειαζεται περισσοτερες ωρες + παιδοψυχολογος αλλα οταν βλεπω με το που φευγουμε να ειναι χειροτερα απο οταν μπαινουμε , με τι κουραγιο να το κανω?

Γενικα ειμαι στον αερα. Δεν ξερω ποτε και αν θα φανει καποια βελτιωση. Τιποτα δεν ειναι ξεκαθαρο και τιποτα δεν μου δινει ελπιδα.

 

Ισως πρεπει απλα να το δεχτω. Το παιδι μου θα τραυλιζει και οι γυρω ηληθιοι θα το κοροιδευουν χωρις να μπορω να κανω κατι.

[jena]

elenik ευχομαι να περασει, οσο το δυνατον πιο ανωδυνα για το μικρο....

 

Η δικια μου αρχισε να τραυλιζει σε ηλικια 2,5χρ. Η παιδιατρος μου ειπε σε πρωτη φαση να μη δωσω καμια, μα καμια σημασια. Σε αντιθετη περιπτωση το παιδι θα αγχωθει και ο τραυλισμος αυτος που ειναι συνηθως παροδικος μπορει να μονιμοποιηθει.

Πραγματικα τα καταφερα (με δυσκολια) να κανω την αδιαφορη και να της φερομαι σα να ειναι ολα φυσιολογικα, οταν "κολλαγε" υπερβολικα πολυ της τραβουσα την προσοχη σε κατι αλλο, χωρις φυσικα να τη διορθωνω καθολου... σε περιπου 2 μηνες εξαφανιστηκε ευτυχως!

 

Ξερω πως ο παροδικος τραυλισμος διαφερει απο το μονιμο, ομως μηπως αγχωθηκε με τις λογοθεραπειες και για αυτο χειροτερεψε?

Και οταν ξεκινησε μηπως το περιβαλλον του εκανε παρατηρηση ή τον δορθωνε?

Εχεις ρωτησει την αποψη του παιδιατρου?

[Stam]

Ελένη, είχα γράψει πολλά αλλά τα έχασα... Τέλος πάντων. Είμαι κι εγώ μια μαμά που πέρασα από τη δική σου τη φάση με τη κόρη μου. Το πρόβλημα εμφανίστηκε "χαλαρά" όταν ήμουν έγκυος στον 8ο μήνα της 2ης εγκυμοσύνης μου. Κατόπιν παρότρυνσης ειδικού δεν κάναμε καμία ενέργεια να εξαλείψουμε το πρόβλημα διότι ήταν πολύ νωρίς και πολύ μικρή ακόμη. Ο καιρός πέρασε, εγώ γέννησα, ήρθε το καλοκαίρι... και ο τραυλισμός εκεί που μας θυμόταν, εκεί μας ξεχνούσε. Όταν ξεκίνησε το σχολείο στην τάξη των προνηπίων, το πρόβλημα επιδεινώθηκε. Ρόλο θεωρώ ότι έπαιξε μεταξύ των άλλων και η συνεύρεση στην ίδια τάξη με ένα παιδάκι με προβλήματα κοινωνικής συμπεριφοράς, διάσπαση προσοχής και πολύ επιθετικής συμπεριφοράς. Είδα και αποείδα και αποφάσισα να ξεκινήσουμε συνεδρίες με λογοπεδικό. Ο τραυλισμός της με ενοχλούσε και με στεναχωρούσε φοβερά. Δεν ήθελα το παιδί μου να διαφέρει ή ακόμα χειρότερα αν θέλεις να υστερεί σε σχέση με τα άλλα παιδιά της ηλικίας της. Είχα αρχίσει να έχω κι εγώ πρόβλημα και το μυαλό μου να μην φεύγει από αυτό. Ενώ λοιπόν ξεκινήσαμε τις συνεδρίες και στην αρχή ήταν όλα καλά, στην πορεία η κόρη μου "στράβωσε" και αρνούνταν να συνεργαστεί με τους λογοπεδικούς. Το να συνεχίζαμε ήταν ανώφελο... μόνο κακό μπορούσε να της κάνει. Αποφάσισα λοιπόν να την αφήσω στην ησυχία της για το καλοκαίρι.... Αυτό ήταν, το παιδί μου ματαλλάχτηκε μέσα σε 2-3 μήνες, έγινε πιο κοινωνική, πιο χαρούμενη, πιο διεκδικητική και το σπουδαιότερο σταμάτησε να τραυλίζει! Ίσως το καλοκαίρι χαλάρωσε από το σχολείο, της έφυγε ο βραχνάς των λογοθεραπειών και τελικά αποδέχτηκε και αγάπησε την αδελφή της. Και θεωρώ ότι σημαντικότατο ρόλλο έπαιξε το γεγονός ότι χαλάρωσα ΕΓΩ. Έκτοτε το πρόβλημα του τραυλισμού δεν ξαναεμφανίστηκε και δεν ξέρω ούτε εγώ αλλά ούτε και κανένας ειδικός αν θα ξαναεμφανιστεί. Αλλά αν τυχόν συμβεί σίγουρα θα ξέρω πως να το αντιμετωπίσω. Μία συμβουλή που έχω να σου δώσω είναι να είσαι όσο το δυνατόν χαλαρότερη με το θέμα και αν έχεις βεβαιωθεί ότι προέρχεται από ψυχολογικά αίτια, φρόντισε να απελευθερώσεις το παιδί σου, τονίζοντας την αυτοπεποίθηση του. Μην χρησιμοποιείς πολλά "πρέπει" και "μη" και μην το καταπιέζεις φροντίζοντας για το καλό του ή για το καλό του 2ου παιδιού σου. Όλα αυτά που λέω δεν είναι επιστημονικά εμπεριστατωμένα, είναι απλώς απόψεις μιας μαμάς που έμαθε - έστω και καθυστερημένα- να ακούει τις ανάγκες των παιδιών της...

[elenik]

Εχεις ρωτησει την αποψη του παιδιατρου?

 

Ο παιδιατρος ελεγε να μην το ακουμπησω καν. Εδινε διορια μεχρι τα 5 και ειπε οτι λογω του μπεμπη ισως παρατεινοταν και να μην εκανα παλι τιποτα μεχρι τα 6.

Το προβλημα υπάρχει , αλλα το θεμα ειναι υπαρχει λυση?

[elenik]

Μία συμβουλή που έχω να σου δώσω είναι να είσαι όσο το δυνατόν χαλαρότερη με το θέμα και αν έχεις βεβαιωθεί ότι προέρχεται από ψυχολογικά αίτια, φρόντισε να απελευθερώσεις το παιδί σου, τονίζοντας την αυτοπεποίθηση του. Μην χρησιμοποιείς πολλά "πρέπει" και "μη" και μην το καταπιέζεις φροντίζοντας για το καλό του ή για το καλό του 2ου παιδιού σου. Όλα αυτά που λέω δεν είναι επιστημονικά εμπεριστατωμένα, είναι απλώς απόψεις μιας μαμάς που έμαθε - έστω και καθυστερημένα- να ακούει τις ανάγκες των παιδιών της...

 

Ολα αυτα ειναι τα σωστοτερα πραγματα που εχω ακουσει αλλα αν αφησω τον Βασιλη εντελως χωρις ορια φοβαμαι οτι θα διαλυθει το σπιτι. Εχω γινει χιλια κοματια . Παιρνω τον μπεμπη και τον σερνω σε ολες τις δραστηριοτητες του Βασιλη ωστε να μην αλλαξει τιποτα.

Δεν ξερεις ποσο κουραγιο μου δινεις. Φευγει δλδ καπως αυτο το πραγμα απο την ζωη μας?

[νεφελη]

Λοιπον μιλησα με τη φιλη μου. Το κεντρο αυτο που ειπες καταρχας δεν το ηξερε. Αυτο που μου ειπε ειναι οτι ειναι αρκετα συνηθισμενο σε αγορακια (κυριως) 5 με 6 ετων να εμφανιζουν τετοια προβληματα στο λογο τους κ μαλιστα αν εχουν κ μικροτερο αδερφακι μπορει να επηρεαζει κ αυτο. Ο τραυλισμος ομως να ξερεις ειναι αρκετα περιπλοκο θεμα, δεν υπαρχει στανταρ θεραπεια που να λειτουργει σε ολους, μπορει κ να μην εξαφανιστει ποτε, ή μπορει να εξαφανιστει κ να εμφανιστει παλι μετα κ πολυ σημαντικη ειναι κ η ψυχολογια του παιδιου. Το να χειροτερευει βεβαια δεν ακουγεται καλο, αν κ οπως σου ειπα με αυτο το προβλημα τιποτα δεν ειναι απολυτο κ παντα εξαρταται απο την καθε περιπτωση. Παντως κ η δικη της αποψη οτι εφοσον ειναι μεγαλυτερο απο 5 κ βλεπεις οτι χειροτερευει να μην το αφησεις ετσι. Μπορει βεβαια κ να περασει ετσι απλα, αλλα για καλο κ για κακο δεν χανεις τιποτα να το ψαξεις λιγο. Κ βεβαια εχει τεραστια σημασια σε ποιον πας το παιδι.. Μου εδωσε το ονομα ενος λογοθεραπευτη, ο οποιος ειναι εξειδικευμενος σε τετοια θεματα κ αποτι μου ειπε θεωρειτε ο καλυτερος στην Αθηνα. Θα σου το στειλω με πμ, για να μη θεωρηθει διαφημιση. Το ιατρειο του ειναι στο Ψυχικο, κοντα στο Λητω. Δε ξερω που με μενεις αλλο καλο θα ηταν να πατε εστω κ για μια επισκεψη για να σας πει τη γνωμη του κ να σας καθοδηγησει καπως. Φανταζομαι οτι αφου εχετε ξεκινησει κ θεραπειες τη διαδικασια με τα ταμεια τη ξερεις.

[νεφελη]

Κ ο λογοθεραπευτης θα σας πει κ αν χρειαστει κ παιδοψυχολογος για να βοηθησει την κατασταση, κ μαλιστα καποιες φορες κανει επισκεψεις ολη η οικογενεια μαζι γιατι ειναι πολυ σημαντικη κ η αντιμετωπιση του προβληματος απο τον περιγυρο. Για παραδειγμα μου ειπε οτι οι γονεις θα πρεπει να μιλατε κ εσεις πολυ καθαρα κ αργα, ωστε να βοηθησετε κ το παιδι να μιλαει σωστα. Ή δεν πρεπει οταν κολαει καπου να του συμπληρωνετε εσεις τη λεξη/φραση, αλλα να το αφηνετε να το πει μονο του. Κ επισης αν ξερετε πχ οτι καποιες λεξεις το δυσκολευουν προσπαθειστε να μην το προκαλειτε να τις χρησιμοποιει. Κ φυσικα το πιο βασικο ειναι να η νιωσει το παιδι καταπιεση, ή οτι κανει κατι λαθος κ κακο. Αντιμετωπιστε το μεν, χαλαρα κ ηρεμα δε. Μην του επισημενετε το προβλημα συνεχεια, μην το κανετε να αισθανετε ασχημα κ προστατεψτε το οσο μπορειτε. Επισης υπαρχουν ασκησεις/παιχνιδια που μπορειτε να κανετε με το παιδι λιγο λιγο καθε μερα ωστε να το βοηθησετε. Ειναι πολλα κ παντα αναλογα με το παιδι κ το περιβαλλον του. Γιαυτο κ θα πρεπει να απευθυνθειτε στο καταλληλο ατομο.

Κ να σε διαβεβαιωσω οτι η φιλη μου εχει σπουδες στο θεμα στο εξωτερικο, εχει παρακολουθησει αρκετα σεμιναρια κ εδω, αλλα κ εξω κ προερχεται απο οικογενεια με χροοοονια εμπειρια στην επιστημη αυτη. Θα την εμπιστευομουν τυφλα κ για αυτο κ τη ρωτησα..

[νεφελη]

Πες μου κ αν πηρες το πμ, γιατι δεν ειμαι σιγουρη αν το εστειλα καλα...

[elenasteraki]

Elenik μου σου εύχομαι ολόψυχα όλα να πάνε καλά με το παιδάκι σου. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να μεταφέρω την άποψη της παιδοψυχολόγου που έχουμε στον βρεφικό του παιδιού μου, την οποία μετά από ένα χρόνο που την παρακολουθώ σταθέρα την εμπιστεύμαι. Σε μια από τις συζητήσεις μας με θέμα τον παιδικό λόγο ένα από τα προβλήματα που είχαμε θίξει ήταν ο τραυλισμός. Αυτό που έμαθα τότε ήταν ότι ο τραυλισμός έχει ψυχολογικά αίτια και αυτά είναι που πρέπει να αναζητηθούν και αντιμετωπιστούν. Ένας από τους λόγους είναι π.χ. ένα νέο αδελφάκι που αγχώνει και προβληματίζει το παιδί και με αυτό τον τρόπο εκφράζει το άγχος του. Εσείς βλέπω ότι όμως ότι το είχατε από πριν, άρα κάτι άλλο μπορεί να τον αναστατώνει, μπορεί ακόμη και το δικό σου άγχος όπως λες (ή η απώλεια κάποιου κοντινού προσώπου). Η αποψή της ήταν ότι πηγαίνουμε στον ειδικό από την αρχή ακόμη και αν το παιδί είναι 2,5 ετών και όταν λέμε ειδικό εννοούμε παιδοψυχολόγο και σε δεύτερη φάση λογοθεραπευτή (είπε ότι σε πολύ μικρή ηλικία δεν μπορεί να γίνει λογοθεραπεία) ή συνδυαστικά. Αυτά που αναφέρει η Stam μας τα είπε και η παιδοψυχολόγος τονίζοντας μας ότι το παιδί πάντα μας λέει ποιό είναι το πρόβλημα αλλά μπορεί εμείς να μην είμαστε σε φάση να καταλάβουμε. Επίσης μας τόνισε ότι συνήθως το πρόβλημα που απασχολεί το παιδί και εκφράζεται με τον τρυαλισμό συνήθως είναι κάτι που προβληματίζει όλη την οικογένεια και απλά για το παιδί δεν είναι εύκολο να εκφράσει συναισθήματα, φόβους, ανησυχίες όπως οι μεγάλοι και το βγάζει με αυτό τον τρόπο. Είχε αναφέρει κάποιες διαφορές στον τραυλισμό δηλ. του στυλ αν επαναλαμβάνει λέξεις, συλλαβές στην αρχή στο τέλος αλλά δεν τα θυμάμαι για να σου πω τι σήμαινε το καθένα. Πολλοί γονείς είχαν αναφέρει τις εμπειρίες τους (δηλ. νομίζω ότι είναι κάτι σχετικά συνηθισμένο) και από όσο θυμάμαι απαντάται κυρίως στα αγόρια. Αν το παιδί φεύγει χειρότερα από ότι πάει μήπως δεν του ταιριάζει το συγκεκριμένο κέντρο; Α επίσης είχε πεί ότι είναι σημαντικό όλη η οικογένεια να πηγαίνει στις συνεδρίες όταν το ζητά ο ειδικός και μάλιστα είχε αναφέρει περιπτώσεις όπου κάποιο παιδάκι στην αρχή είχε πάει με τους δυο γονείς και εμφάνιζε το πρόβλημα, μόνο του ήταν μια χαρά, όταν πήγε μαζί με το καινούργιο του αδερφάκι παρουσίασε το πρόβλημα, όταν έφυγε μόνο η μαμά καλυτέρεψε. Αυτό το αναφέρω ως παράδειγμα το οποίο μας είπε ότι μέσα από τα εργαλεία που χρησιμοποιούν προσπαθούν να καταλάβουν την πηγή του άγχους. Εδώ είναι το προφανές, σε εσάς ίσως κάτι άλλο.

[Stam]

Φευγει δλδ καπως αυτο το πραγμα απο την ζωη μας?

Δυστυχώς δεν μπορώ να σου δώσω σίγουρη απάντηση στο ερώτημα σου. Μπορεί και να μην φύγει ποτέ, να υπάρχει στο πίσω μέρος του εγκεφάλου και με κάποιες επόμενες δύσκολες καταστάσεις να ξαναεμφανιστεί... Όσον αφορά τα όρια που θες να θέσεις στο παιδί σου, σκέψου ότι σε περιπτώσεις όπως οι δικές μας μπορούν να κάνουν κακό! Καταλαβαίνω ότι με δύο παιδιά που λειτουργούν σε ένα σπίτι χωρίς όρια θα γίνει χαμός - εξάλλου το έχω περάσει - μπορεί όμως και να βοηθήσει. Στη δική μας περίπτωση θεωρώ, και μάλιστα μερικές φορές έχω και τύψεις για αυτό, ότι βοήθησε πάρα πολύ η αδιαφορία που έδειχνα μπροστά της για το μωρό - και που μέχρι και σήμερα κάνω όχι όμως σε τόσο μεγάλο βαθμό. Ίσως στις διάφορες δραστηριότητες που τον πηγαίνεις θα πρέπει να βρεις τρόπο για να πηγαίνετε οι δυο σας μόνο, όπως και μέσα στο σπίτι να περνάτε έστω και μικρό χρονικό διάστημα παίζοντας ή συζητώντας, ξεχνώντας την παρουσία του μωρού. Κατά ένα μεγάλο ποσοστό ο τραυλισμός προέρχεται από το αίσθημα απόρριψης που νοιώθουν τα πρωτότοκα παιδιά λόγω των νεογέννητων. Ο δρόμος θα είναι αρκετά δύσκολος. Φρόντισε πρώτα να ενισχύσεις τη δική σου αυτοπεποίθηση για το παιδί σου και μετά προσπάθησε να το βοηθήσεις δίνοντας του πολύ προσοχή και πολύ χρόνο δυναμώνοντας έτσι και την δική του αυτοεκτίμηση. Σου εύχομαι τα πράγματα να διορθωθούν πολύ γρήγορα! Καλό κουράγιο.

[Jean]

Κι η δικη μου κορη τραυλιζε για κανενα μηνα μεσα στην περιοδο του Πασχα που μας περασε. δηλ 2 χρονων και 4 μηνων.. Αδιαφορησα εντελως και την περιμενα υπερβολικα πολυ μεχρι να ολοκληρωσει αυτο που ηθελε. Με χαμογελο παντα και χωρις να την διορθωνω. Το μονο που εκανα καμια φορα, οταν ολοκληρωνε αυτο που ηθελε να πει, επαναλαμβανα κοφτα τη λεξη...

Δηλ, μου ελεγε... Ο μπαααα αμπας ε ε ε ε ε ε ε ε κανε μπα μπα μπα μπα μπα μπα νιο....

Και της ελεγα... Αληθεια; Εκανε μπανιο; Δεν ξερω αν αυτο βοηθησε καθολου, αλλα σιγουρα δεν την διορθωσα ποτε. Εκανα οτι δεν συνεβαινε... Κρατησε κανα μηνα αυτο το βιολι και καποια μερα ξαφνικα το εκοψε.

[elenik]

Μιλησα με εναν συναδελφο ο οποιος αντιμετωπιζε το ιδιο προβλημα με το μεγαλυτερο παιδακι του. Ξεκινησε λογοθεραπειες 2 εβδομαδες μετα απο εμας και μου ειπε οτι το προβλημα εχει φτασει στο 10 % πια :shock:. Εκει ομολογω οτι πανικοβληθηκα τελειως.

 

Το συζητησα με τον Γιωργο ο οποιος σημειωτεων ειναι κατα του οτι κανει λογοθεραπειες το παιδι και μου λεει " Ναι αλλα ποσες φορες την εβδομαδα εκανε?" Αυτος ο ανθρωπος με εκπλησει. Οταν γονατιζω λες και ξαφνικα το βλεπει και λεει αυτο που πρεπει να πει ωστε να ερθω στα ισια μου και να σταθω παλι ορθια. :-D

 

Ισως να εχει δικιο. Ισως να μην εδωσα τα περιθωρια που επρεπε. Ισως να ειμαι σχιζοφρενης αλλα σιγουρα η αποδοχη του (εστω και με αυτο τον τροπο) οτι τελικα ισως κανω αυτο που πρεπει με ηρεμησε. Οταν ολοι ειναι κατα στο να το αγγιξεις και λες οχι εγω θα το κανω και βλεπεις να χειροτερευει η κατασταση φρικαρεις. Η συγκαταθεση καποιου που ηταν αντιθετος βοηθαει πολυ .

Επισης μιλησα και με τον παιδιατρο (αλλος αντιθετος) και μου ειπε να δωσω περιθωριο μεχρι τον Σεπτεμβριο (αυτοι οι 2 ή συνενοουνται και με δουλευουν ή με ειδαν ρακος και τρομαξαν δεν εξηγειτε αλλοιως).

 

Ενα ειναι το σιγουρο. Το οτι τα εβγαλα απο μεσα μου βοηθησε σιγουρα εμενα . Ευχαριστω. Το πηρα αποφαση . Οταν φρικαρω θα σας πρηζω

Γιατι σιγουρα οσο αυτο καλα κρατει εγω θα ειμαι στην τσιτα και θα φτασω αυτο το ποστ 40 σελιδες για να ξεθυμανω

[elenik]

Εδω θα γραφω εγω τα ψυχολογικα μου το πηρα αποφαση. Λοιπον αυτη την εβδομαδα δεν εκανε συνεδρια (λογω της γιορτης του σχολειου) -αρα 1 1/2 σχεδον εβδομαδα χωρις συνεδρεια. Ε λοιπον ο τραυλισμος εχει μειωθει. Να εξαφανιστει δεν ειχαμε την τυχη βεβαια αλλα παει καλα. Περιμενω την Τεταρτη που εχει συνεδρια και αν μετα απο αυτο ξαναξεκινησει η κατω βολτα κατι δεν παει σιγουρα καλα. Ισως αγχωνεται με τις συνεδριες και δεν το εχω παρει ειδηση. Για να δουμε

[adagourn]

Ο μικρός μου είναι 2 ετών και κάτι και έχει αρχίσει εδώ και λίγο καιρό να τραυλίζει... Μίλησα στην παιδίατρο και μου είπε ότι μπορεί να είναι από στρες που έκανα και δεύτερο μωρό... ΄΄οτι είναι ψυχολογικό και να μην τον διορθώνουμε και τον αγχώνουμε και άλλο... μου είπε να περιμένω να γίνει 2,5 ετών για να δούμε αν θα υπάρχει ακόμα το πρόβλημα και αν θα χρειαστεί να πάει σε ειδικο.... έχετε αντιμετωπίσει παρόμοιο πρόβλημα???

 

Μην τον διορθώνεις, κοίτα τον όταν μιλάει

adagourn

[AFRODITH]

αγαπητή μου elenik τώρα είδα το θέμα .

λιπών εγώ είμαι ένα παιδί που πέρασα τον τραυλισμό και δεν τον έχω ξεπεράσει εντελώς .

μου άρχισε όταν πήγα δημοτικό μάλλον στην Δευτέρα δημοτικού αν θυμάμαι καλά .

αυτό που θέλω να σου πω είναι σταματά να ανχονεσε και να σε στενάχωρη γιατί το καταλαβαίνει το παιδί σου και γίνετε χειρότερο το πρόβλημα .

όσο για τις συνεδρίες ,δεν ξέρω τι να σου πω ίσος καταλαβαίνει το παιδί σου ότι κάτι "κακό" εχει και τον πάτε να το φτιάξει γιατί δεν επιτρέπετε .....

το παιδάκι σου θέλει πολύ ενθάρρυνση και κατανοιση και να μην του περνάτε στο ελάχιστο ότι ο τραυλισμός σας στενάχωρη και ότι ανχονεστε να το ξεπεράσει ,αν σταματήσετε να του δίνετε σημασία θα το ξεχάσει κι αυτό .είναι πολύ μικρό ακόμα και μπορεί να ξεχάσει εύκολα και ο τραυλισμός δεν είναι παθολογικός είναι ψυχολογικός και έρχεται μόνο από τον φόβο του ότι θα τραυλίσει .άρα αν σταματήσει να φοβάται ότι θα τραυλίσει και δεν θα σας αρέσει θα το ξεχάσει .

έχω κάνει χρόνια μικρή συνεδρίες ....δεν έγινε τίποτα χειροτέρευε ...όχι από τον ιδικό αλλά από το αίσθημα ότι οι γονείς μου το έβλεπαν ότι δεν είναι καλό και ανχονοταν και με τρέχανε παντού .

έκανα και συνεδρίες μεγάλη (22χρ) ήταν με την θέληση μου και έμαθα πολλά ,μου φύγανε πολλά ψυχολογικά που με τάραζαν μικρή και έμαθα τεχνικές αναπνοής και ροής λόγου αλλά το κυριότερο να μην ανχονομε ότι θα τραυλίσω και ότι είναι κακό ....πολύ άνθρωποι τραυλίζουν αλλοι περισσότερο αλλοι λιγότερο δεν είναι κάτι αφύσικο .

και κάτι τελευταίο που μου είπε ο γιατρός μου ...αν πάθαινα αμνησία δεν θα τραύλιζα ξανά γιατί δεν θα το θυμόμουνα ...σκεψου τω αυτό ...είναι ένα πράγμα που το κανείς γιατί το θυμάσαι ...θυμάσαι ότι μπορεί να τραυλίσεις και να κανείς να αισθανθεί άσχημα ο γονιός σου και κατεπεκταση εσύ γιατί το κανείς αυτό το κακό πράγμα .

φυσικά θα μου πεις ότι δεν δείχνεις στο παιδί το άηχος σου αλλά αυτό έλεγε και η μαμά μου ...εγώ σαν παιδί που τραύλιζα σου λέω καταλαβαίνουμε ακόμα και ας μην το νομίζετε ότι το κρύβεται καλά ....αν θες να σταματήσει σταματά να ασχολείσαι και δεξου τω σιγά σιγά θα δει ότι είναι αποδεκτός και θα το ξεχάσει .φιλάκια ότι θες είμαι εδώ

[AFRODITH]

και κάτι άλλο ο γιατρός που σας κάνει συνεδρίες δεν κάνει και σε σένα ?βασικά οι γονείς πρέπει να κάνουν για να μάθουν πως να συμπεριφέρονται και να ενημερώνονται τι είναι ο τραυλισμός και πως να αντιμετωπίζουν το παιδί ....πρώτα πρέπει να κάνει ο γονιός και τελευταίο το παιδί .δεν απευθύνεσαι σε άλλων ιδικό γιατί δεν τα βλέπω σωστά …από την πείρα μου μηλαω και από ότι μου εχει πει ο δικός μου .

[elenik]

Τρεμω και που το γραφω ....(μην ακουσει κανεις το καμαρι μου και μου το παρει πισω) αλλα παμε καλα. :D:D:D:D:D:D

Ειμαι τοσο μα τοσο χαρουμενη. Τελικα η κοπελα ειχε δικιο. Δεν εχει ακομα εξαφανιστει αλλα ειναι απιστευτο. Τον ακουω και τριβω ματια και αυτια.

 

Αχ Χριστουλη μου μακαρι να συνεχισει ετσι και να τελειωσει το θεμα τραυλισμος στο αγορακι μου οριστικα και ολοκληρωτικα.

Ειναι απιστευτο το ποση αυτοπεποιθηση εχει χωρις αυτο.

Κανει κατι μικρα πισογυρισματα εντονου τραυλισμου αλλα ..... οσο βλεπω βηματα μπροστα εγω ειμαι καλα. Τι καλα ....τρικαλα :D

 

Ειναι απιστευτο το ποσο ενα πραγμα που ολοι εχουν δεδομενο μπορει να γινει ενας γολγοθας για καποιον αλλο και το ποσο οσοι το στερουνται το εκτιμανε.

Σαν να εχει φτασει στην μεση του Εβερεστ νοιωθω. Αχ αντε λιγο ακομα ειναι η κορυφη :D:D:D:D:D

[petalouditsa]

γεια σας κ απο εμενα..η ανηψια μου ειναι 3 χρονων και πριν 15 μέρες περίπου άρχισε να τραυλιζει.

εχουμε τρελαθεί και ενας λογος ειναι οτι υπάρχει κληρονομικότητα στην οικογένεια.

ψάχνουμε καποιον ειδικό (καλο) να κανουμε την αρχη τουλάχιστον να μας καθοδηγήσει πως να της συμπεριφερόμαστε και τι πρεπει να κανουμε. απο εδω και περα

μπορειτε να βοηθησετε..? γνωρίζετε κάποιον?

[evitas]

μια καλή ιδέα είναι να αναζητήσετε κάποιον ειδικό στο δίκτυο. αυτά που γράφονται σε ανάλογες σελίδες βοηθούν αλλά και μας δίνουν μια ιδέα σχετικά με το άτομο που τα υπογράφει- ίσως είναι το κατάλληλο άτομο.

 

αν κάποιος στενός φίλος εμπιστεύεται κάποιον ειδικό ίσως αυτός είναι κατάλληλος και για μας. οπως βλέπεις δεν μπορώ να βοηθήσω αποτελεσματικά στην αναζήτηση ειδικού αλλά μπορώ να πω αυτό ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ αν το καταφέρεις αυτό έχεις κερδίσει τον μισό αγώνα.

 

εξελικτικά σε παρόμοιες ηλικίες παρατηρείται ένας μεγάλος αριθμός παιδιών με τραυλισμό, οφείλεται σε πρακτικές λειτουργικές αδυναμίες -πχ μπορεί το παιδί να μην έχει αποκτήσει το ανάλογο λεξιλόγιο για να ανταποκριθεί στο μέγεθος των σκέψεων και αναγκών του που ολοένα μεγαλώνει, μπορεί να συναντά συντακτικά προβλήματα, δυσκολίες αναπνοής ή συναισθηματικές δυσκολίες. ένα συχνό παρόμιο θέμα είναι αυτό που αναφέρθηκε από πολλούς στη συζήτηση παραπάνω, μπορεί το παιδί να δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στην νέα κατάσταση που δημιουργεί ο ερχομός ενός νέου μωρού.

 

επίσης όλα είναι σωστά αυτά που ειπώθηκαν πριν, ναι πρέπει να αναφερθείτε σε λογοθεραπευτή και παράλληλα αν δεν υπάρχει κάποιος συνεργάτης στο χώρο του, πρέπει να επισκευτείτε παιδοψυχολόγο ,το ένα δεν αποκλείει το άλλο αντίθετα είναι και τα δύο απαραίτητα όπως είναι και το δικό σας κομμάτι, η υπομονή, η κατανόηση και η σταθερή ελπίδα ότι σύντομα θα το ξεπεράσετε