Θηλασμός κατά τη διάρκεια της εγκυμοσυνης: Tandem nursing

[pax]

Να σας ζήσει! Καλή προσαρμογή! Να τα χαίρεστε!

[Rea_1971]

Κοριτσια γεννησα!

Οποτε βρω χρονο θα σας γραψω πιο πολλα.

Το απαισιο "γαργαλητο" περασε...

Εχουμε θεμα με την μεγαλη που ζηλευει και με εχει αγχωσει αλλα κατ'αλλα ολα καλα.

Με το καλο να γεννησετε οι φρεσκιες εγκυουλες,χαρηκα με τα νεα σας!

 

Μαράκι μπράβο, να σου ζήσει το νινάκι!!!!!!!!!

 

Πες μας πως πάει το θέμα με το μεγαλύτερο, το έχω πολύ άγχος...

[sonar]

Κοριτσια γεννησα!

Οποτε βρω χρονο θα σας γραψω πιο πολλα.

Το απαισιο "γαργαλητο" περασε...

Εχουμε θεμα με την μεγαλη που ζηλευει και με εχει αγχωσει αλλα κατ'αλλα ολα καλα.

Με το καλο να γεννησετε οι φρεσκιες εγκυουλες,χαρηκα με τα νεα σας!

Να σου ζήσει!

 

Για την ζήλια, από αυτά που ζήσαμε εμείς:

Προσπαθήστε να μην αλλάξετε πολύ το πρόγραμμα και τις συνήθειες της μεγάλης γιατί αυτό θα την αποσυντόνιζε ακόμη περισσότερο. Δώστε τις χρόνο και χώρο να "επεξεργαστεί" το μωρό, να το χαϊδέψει, να το φιλήσει, να το πάρει αγκαλιά. Μην αντιδράτε υπερβολικά και μην την μαλώνετε αν πάει να το πιάσει. Είναι αρκετά άτσαλα τα παιδάκια, αλλά σφίξτε τα δόντια και τα μάτια σας δεκατέσσερα. Επίσης μην ξεχνάς, πολλά χάδια και αγκαλιές και στην μεγάλη, ειδικά όταν στο ζητάει άσε για λίγο ότι κάνεις (ακόμη κι αν θηλάζεις άσε κάτω το μωρό για μερικά δευτερόλεπτα). Αν μπορείς μην αφήνεις κανέναν τον πρώτο καιρό να ασχοληθεί με το μωρό εκτός από σένα, βάλε φρένο ειδικά σε γιαγιαδοπαππούδες που μπουκάρουν και πέφτουν με τα μούτρα στο νεογέννητο. Δώσε χρόνο και σε σας, σε λίγο καιρό θα βρείτε τις ισορροπίες σας!

[Μαρια.X]

Κοριτσια σας ευχαριστω πολυ για τις ευχες!

Η μεγαλη φιλαει το μωρο και δεν εχει δειξει καποια εχθρα απεναντι του,το αντιθετο θα ελεγα,φιλακια χαδακια κλπ.

Με μας ηταν στην αρχη λιγο περιεργη και εκλαιγε και ηθελε τα παιχνιδια της και ζηταει ακομα οτι κραταμε να της το δωσουμε και οτι τρωμε να το δοκιμασει πρωτη και αλλα τετοια πολλα.

Στην αρχη ηθελε να θηλαζει πιο συχνα και ποτε δεν της αρνηθηκα,τωρα με βλεπει και λεει ''πιες το γαλα σου μωρακι''.

Καλα το μωρο δεν εχει ακουσει μια γλυκια κουβεντα απο μας ακομα,τουλαχιστον την ημερα που ειναι παρων και παρακολουθει τι γινεται.

Ολο με την μεγαλη ασχολουμαστε και παινευουμε κλπ.

Και οι παπαδογιαγιαδες το ιδιο κανουν.

Γενικα ηταν και ειναι ενα πολυ δυσκολο και απαιτητικο παιδι,δεν μας ακουει,πρεπει να το πουμε 10 φορες για να κανει κατι που της λεμε,ειναι και αρκετα γκρινιαρα-πεισματαρα-ξεροκεφαλη,αλλα και πολυ ευαισθητη ,ετσι ηταν και πριν την εγκυμοσυνη-γεννα μου.

Ειναι ακομα νωρις και ελπιζω να μη βγαλει αρνητικες συμπεριφορες αργοτερα.

 

Σοναρ σ'ευχαριστω πολυ για τις συμβουλες,πως ειναι τα πραματα τωρα που μεγαλωσε η κορη σου?

Παιζουν μαζι?

[amaretto]

Μαρία Χ. να σου ζήσει!

 

Έχω κάποιον προβληματισμό σχετικά με το να μην λέγεται καλή κουβέντα στο μωρό μπροστά στο μεγαλύτερο παιδί. Νομίζω ότι τα κανακέματα προς το μικρό κάνουν σαφές ότι το μωρό έχει θέση στην οικογένεια και το αγαπάμε και το φροντίζουμε όλοι μαζί. Όταν ξεκινάει έτσι το πράγμα, νομίζω ότι είναι δύσκολο να έρθει ισορροπία αργότερα, το μεγαλύτερο θα θεωρεί το μικρότερο παρείσακτο. Αν τυχόν το μικρό δεν είναι ιδιαίτερα δυναμικό, είναι εύκολο να παραγκωνίζεται.

Σίγουρα έχει τη δυσκολία του, γιατί πρόκειται για κατά μέτωπο αντιμετώπιση με την όποια ζήλεια, αλλά με υπομονή και επιμονή, θα προσαρμοστούν όλοι. Και κάθε μέρα φέρνει και καλύτερη αντιμετώπιση! Προσφέρει μεγάλη ικανοποίηση να ανακαλύπτεις καινούργιους τρόπους, για να δείξεις την αγάπη σου στο μεγαλύτερο παιδί, ώστε να μη νιώθει άσχημα!

Τα υπόλοιπα που αναφέρεις μάλλον είναι της ηλικίας.

[sonar]

amaretto είχα κι εγώ τον ίδιο προβληματισμό. Το θέμα όμως εξισσορόπισε λόγω θηλασμού. Ειδικά τον πρώτο καιρό η μικρή ήταν στην αγκαλιά μου πολλές ώρες, κάποιες απ' τις οποίες επειδίωκα να είμαστε τελείως μόνες σε ήσυχο δωμάτιο και εκεί καταλαβαίνεις τι γινόταν... φιλιά, χάδια, γαργαλιτά... και (μην γελάσετε) μυρωδιά... πως μυρίζουνε έτσι τα άτιμα ρε κορίτσια, σαν φρεσκοψημένο ψωμάκι . Άλλωστε πιστεύω, όχι εγωιστικά αλλά πρακτικά, ότι πρωτίστως σ' αυτή τη φάση έχουν ανάγκη τη μαμά και μετά τους υπόλοιπους.

 

Σοναρ σ'ευχαριστω πολυ για τις συμβουλες,πως ειναι τα πραματα τωρα που μεγαλωσε η κορη σου?

Παιζουν μαζι?

Είναι σχέσεις λατρείας και "μίσους"! Έχουν αρχίσει και αλληλεπιδρούν στο χώρο, δηλαδή ότι έχει η μικρή πάει και τις το βουτάει ο μεγάλος και ότι έχει εκείνος προσπαθεί να του το πάρει η μικρή, η οποία αν δεν το καταφέρει τον βουτάει απ' το μαλλί και γίνεται το σώσε! Μας βγήκε τσαούσα, τι να κάνουμε, 28η Οκτωβρίου γεννήθηκε, έπρεπε να το περιμένω Φωνάζω τον άντρα μου "τρέχα διαιτητή" να πάει να τα χωρίσει γιατί εμένα με πιάνουν τα γέλια και δεν με παίρνουν στα σοβαρά!

Από την άλλη, μόλις κλάψει ένα απ' τα δύο ή χτυπήσει ή το μαλώσουμε, κλαίει και το άλλο...

Με μία λέξη "Αδέλφια"!

[pax]

Έχω κάποιον προβληματισμό σχετικά με το να μην λέγεται καλή κουβέντα στο μωρό μπροστά στο μεγαλύτερο παιδί. Νομίζω ότι τα κανακέματα προς το μικρό κάνουν σαφές ότι το μωρό έχει θέση στην οικογένεια και το αγαπάμε και το φροντίζουμε όλοι μαζί. Όταν ξεκινάει έτσι το πράγμα, νομίζω ότι είναι δύσκολο να έρθει ισορροπία αργότερα, το μεγαλύτερο θα θεωρεί το μικρότερο παρείσακτο. Αν τυχόν το μικρό δεν είναι ιδιαίτερα δυναμικό, είναι εύκολο να παραγκωνίζεται.

Σίγουρα έχει τη δυσκολία του, γιατί πρόκειται για κατά μέτωπο αντιμετώπιση με την όποια ζήλεια, αλλά με υπομονή και επιμονή, θα προσαρμοστούν όλοι. Και κάθε μέρα φέρνει και καλύτερη αντιμετώπιση! Προσφέρει μεγάλη ικανοποίηση να ανακαλύπτεις καινούργιους τρόπους, για να δείξεις την αγάπη σου στο μεγαλύτερο παιδί, ώστε να μη νιώθει άσχημα!

Τα υπόλοιπα που αναφέρεις μάλλον είναι της ηλικίας.

 

Συμφωνώ απόλυτα με την Αμαρέττο. Επιπλέον, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, είναι άδικο και απέναντι στο μεγαλύτερο παιδί να μη λες γλυκόλογα στο μωρό μπροστά του. Έτσι το αντιμετωπίζεις σαν μπαμπούλα που πρέπει μπροστά του να κρύβεις τα συναισθήματά σου για να το κατευνάσεις, ενώ στην πραγματικότητα είναι ένα παιδάκι που μπορεί και θέλει να αγαπήσει το αδερφάκι του, και που προσπαθεί με τον τρόπο του να προσαρμοστεί στην καινούργια κατάσταση.

 

(Αυτά τα λέω χωρίς επικριτική διάθεση, τα περάσαμε κι εμείς)

[Ελινα Ζ.]

Συμφωνω κι εγω απολυτα,καπως ετσι το χω στο μυαλο μου ευχομαι να πανε ολα καλα κι εγω το εχω αγχος πως θα γινουν τα πραγματα και πως θα συγχρονιστουμε γενικοτερα!

[sofuka]

Συμφωνώ απόλυτα με την Αμαρέττο. Επιπλέον, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, είναι άδικο και απέναντι στο μεγαλύτερο παιδί να μη λες γλυκόλογα στο μωρό μπροστά του. Έτσι το αντιμετωπίζεις σαν μπαμπούλα που πρέπει μπροστά του να κρύβεις τα συναισθήματά σου για να το κατευνάσεις, ενώ στην πραγματικότητα είναι ένα παιδάκι που μπορεί και θέλει να αγαπήσει το αδερφάκι του, και που προσπαθεί με τον τρόπο του να προσαρμοστεί στην καινούργια κατάσταση.

 

(Αυτά τα λέω χωρίς επικριτική διάθεση, τα περάσαμε κι εμείς)

 

Kι εγώ συμφωνώ και με τις δύο αυτές απαντήσεις! (εννοώ και της Αμαρέττο! Έπρεπε να κάνω multi-quote)

Φερόμαστε κανονικά στο μωρό είτε είναι μπροστά το μεγαλύτερο αδελφάκι είτε όχι!

Δεν συμφωνώ με την απομόνωση μαμάς-μωρού όταν το μεγαλύτερο αδελφάκι είναι στο σπίτι, νομίζω πληγώνει περισσότερο!

Σε όλα τα παιδιά μου τα είχα πάντα κοντά μου, ειδικά την ώρα του θηλασμού. Και αν ήθελα να εκδηλωθώ τρυφερά απέναντι στο μωρό το έκανα κανονικά. Τα μεγάλα αντιδρούσαν διαφορετικά, ανάλογα με την ηλικία και τον χαρακτήρα τους. Ο μεγάλος που ήταν 20 μηνών όταν γεννήθηκε ο αδελφός του, συνήθως τον τραβούσε να τον πάρει από την αγκαλιά μου, η λύση που βρήκα, ήταν να τον παίρνω κι εκείνον αγκαλιά (και τα δύο μαζί). Οι άλλοι δύο δεν είχαν πρόβλημα με το εκάστοτε μικρότερο αδελφάκι.

Η κόρη μου τώρα, δείχνει να μην έχει πρόβλημα, αλλά ζηλεύει σίγουρα. Όμως φέρεται πολύ σωστά και άψογα (μάλλον για να το εκτιμήσω εγώ και φυσικά το εκτιμώ και της το λέω). Λίγες μέρες μετά την επιστροφή μας στο σπίτι με το μωρό και ενώ έδειχνε ενθουσιασμένη, μου είπε με πολύ ουδέτερο ύφος "δεν το θέλω το μωρό, να το ξαναβάλεις στην κοιλιά σου"! Της απάντησα ότι το μωρό δεν γίνεται να ξαναμπεί στην κοιλιά μου, αλλά και να γινότανε, εγώ το θέλω το μωρό. Όμως εκείνη δεν είναι υποχρεωμένη να το θέλει, ούτε και να με βοηθάει με το άλλαγμα, ούτε να του μιλάει και να το απασχολεί αν δεν θέλει. Και πως πολλά αδελφάκια νιώθουν έτσι για τα μικρότερα αδελφάκια τους όταν είναι πολύ μωρά. Της πρότεινα να περιμένει λίγο καιρό να δει μήπως μεγαλώνοντας το μωρό που θα μπορούν να παίξουν αρχίσει να το θέλει.

Δεν ξαναέκανε κουβέντα, ούτε κι εγώ τη ρωτάω (δεν θέλω να δώσω πολύ μεγάλη έκταση), της έχω πει ότι καλά έκανε και μου είπε πώς ένιωθε και ό,τι άλλο θέλει μπορεί να μου το λέει! Συνέχισε να ασχολείται με το μωρό βοηθώντας με στο άλλαγμα κλπ, και βλέπω ότι πλέον το κάνει πιο πολύ "με την καρδιά της", πχ όταν κλαίει και αργώ να πάω να την πάρω, πηγαίνει και της τραγουδάει ή της λέει παραμύθια κλπ.

Πιστεύω ότι το τάντεμ βοηθάει πάρα πολύ, καθώς όποτε νιώθει ανασφάλεια ζητάει να θηλάσει και ηρεμεί! Συνήθως θηλάζουνε ταυτόχρονα.

Επίσης, η ενόχληση που είχα στην εγκυμοσύνη (που ήταν και πόνος τις περισσότερες φορές) έφυγε τελείως και σ' εμάς, οπότε, όσες το έχετε, υπομονή!

[pax]

Να σου ζήσει, Σοφούκα! Πολύ όμορφη περιγραφή. Να χαίρεσαι την οικογένειά σου.

[ΣΤΕΓΙΑ]

Σοφούκα πολύ όμορφη η περιγραφή σου....

Να τα χαίρεσαι όλα τα παιδάκια σου..........

[nana80]

Αχ sofuka να ξερες πόσο κουράγιο μου δίνεις....και πόσο πολύ το χρειάζομαι αυτή την περίοδο..... Να σου ζήσει το νέο μπεμπέ και να τα χαίρεσαι όλα!!

[GEMAKOAL]

Καλως την!

Πως και οι δυο μαζι? Ετυχε ή ακολουθησε ο μικρος την μεγαλη?

Πως σου φανηκε?

 

Εμεις συνεχιζουμε ακαθεκτοι...το μονο που μερικες φορες τσαντιζομαι οταν κανουν πιπιλα...κατι παθαινω και δεν θελω με τιποτα...και για εναν περιεργο λογο οσο περισσοτερο λεω οχι τοσο πιο πολυ ζητανε και μενουνε στο στηθος...Κατα τα αλλα ολα καλα!

 

Παντως και εμενα μου φαινεται οτι οταν ερθει η ωρα ο μικρος θα αποθηλασει πιο γρηγορα απο τον μεγαλο...

 

γεια σου ασπασια , χαρηκα πολυ που ακομα συνεχιζετε !!!

ο μικρος αποθηλασε πολυ πιο ευκολα απο την μεγαλη !!!...μη σου πω οτιδεν τον ενοιαξε σχεδον καθολου! αφου δεν σου κρυβω, μου ψιλοκακοφανηκε κιολας!!!....ακολουθησε τα χναρια της αδερφης του....

εχει περασει τοσος καιρος κ η μεγαλη ακομα θυμαται το πως να θηλασει ! το πιστευεις?...ποσο ομορφα νιωθω που εχει αναμνησεις ....

μολις την παιρνω αγκαλια , το χερακι της παει κατευθειαν στο στηθος μου .!!! ....

τι ωραιες αναμνησεις !!!!!..δεν πολυμπαινω εδω ...εχεις fb προφιλ ? αν ναι , στειλε μου μηνυματακι!!!αν οχι , θα προσπαθησω να μπαινω πιο συχνα ,....

 

φιλια , χαρηκα πολυ!

[nana80]

Αγαπητές έμπειρες μανούλες να σας ρωτήσω κάτι? εσείς που είχατε ενόχληση στο στήθος κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, πόσο έντονη ήταν αυτή η ενόχληση? Εγώ τελευταία ουρλιάζω απ τον πόνο πολλές φορές, και με ανησυχεί που ο πόνος δε φεύγει μετά το τέλος του θηλασμού, ακόμα και στη δουλειά δηλαδή αισθάνομαι ενόχληση. οι θηλές μου είναι μονίμως ή ματωμένες ή κάπως...πώς να το περιγράψω...σαν παραμορφωμένες, φοβάμαι μήπως είναι καμία καντιντίαση κι εγώ πίστευα ότι είναι απ την εγκυμοσύνη τόσο καιρό. στο μεταξύ έκανα μια καλλιέργεια πρόσφατα για ουρεόπλασμα και μυκόπλασμα και μου βρήκαν "ίχνη του μύκητα candida albicans" . Βέβαια αυτό από κολπική καλλιέργεια. λέτε να έχει καμία σχέση? Εσείς πόσο έντονα πονούσατε? Σημειωτέον ότι μπήκα στο δεύτερο τρίμηνο σήμερα και ο πόνος πολύ έντονος εξακολουθεί.

ευχαριστώ και πάλι για τον ΄πολύτιμο χρόνο σας.

[jackrussel]

κοριτσια εσεις που μεινατε εγκυες ενω θηλαζατε τι συμπτωματα ειχατε και υποπτευτήκατε εγκυμοσυνη εκτος απο καθυστερηση? το στηθος σας πως ηταν? σας ποναγε ηταν πρησμενο? πως το ξεχωριζετε απο το πρησμενο στηθος λογω θηλασμου? γενικα πως ηταν τα συμπτωματα της εγκυμοσυνης του πρωτου καιρου?

[filoudaki]

Αγαπητές έμπειρες μανούλες να σας ρωτήσω κάτι? εσείς που είχατε ενόχληση στο στήθος κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, πόσο έντονη ήταν αυτή η ενόχληση? Εγώ τελευταία ουρλιάζω απ τον πόνο πολλές φορές, και με ανησυχεί που ο πόνος δε φεύγει μετά το τέλος του θηλασμού, ακόμα και στη δουλειά δηλαδή αισθάνομαι ενόχληση. οι θηλές μου είναι μονίμως ή ματωμένες ή κάπως...πώς να το περιγράψω...σαν παραμορφωμένες, φοβάμαι μήπως είναι καμία καντιντίαση κι εγώ πίστευα ότι είναι απ την εγκυμοσύνη τόσο καιρό. στο μεταξύ έκανα μια καλλιέργεια πρόσφατα για ουρεόπλασμα και μυκόπλασμα και μου βρήκαν "ίχνη του μύκητα candida albicans" . Βέβαια αυτό από κολπική καλλιέργεια. λέτε να έχει καμία σχέση? Εσείς πόσο έντονα πονούσατε? Σημειωτέον ότι μπήκα στο δεύτερο τρίμηνο σήμερα και ο πόνος πολύ έντονος εξακολουθεί.

ευχαριστώ και πάλι για τον ΄πολύτιμο χρόνο σας.

 

εγώ πονάω πολύ την ώρα που πιάνει την θηλή. Μιλάμε οτι φωνάζω απο τον πόνο, δαγκώνομαι... μετά απο λίγο περνάει. δεν κράταει ώρα.

 

κοριτσια εσεις που μεινατε εγκυες ενω θηλαζατε τι συμπτωματα ειχατε και υποπτευτήκατε εγκυμοσυνη εκτος απο καθυστερηση? το στηθος σας πως ηταν? σας ποναγε ηταν πρησμενο? πως το ξεχωριζετε απο το πρησμενο στηθος λογω θηλασμου? γενικα πως ηταν τα συμπτωματα της εγκυμοσυνης του πρωτου καιρου?

 

εγώ είχα συμπτώματα όπως και στην πρώτη εγκυμοσύνη που δεν θήλαζα. δλδ πόνο σαν να περιμένω περιοδο, το στήθος δεν είχε πρηστει ιδιαίτερα. απο την καθυστέρηση κατάλαβα πως είμαι έγκυος και τις 2 φορές.

[nana80]

κοριτσια εσεις που μεινατε εγκυες ενω θηλαζατε τι συμπτωματα ειχατε και υποπτευτήκατε εγκυμοσυνη εκτος απο καθυστερηση? το στηθος σας πως ηταν? σας ποναγε ηταν πρησμενο? πως το ξεχωριζετε απο το πρησμενο στηθος λογω θηλασμου? γενικα πως ηταν τα συμπτωματα της εγκυμοσυνης του πρωτου καιρου?

εγώ πάντα λίγο πριν αδιαθετήσω ένοιωθα μια μικρή ενόχληση στο στήθος όταν θήλαζε. το μήνα που έμεινα έγκυος ένιωσα πάλι αυτή την ενοχληση και είπα "α, σήμερα-αύριο θα αδιαθετήσω", το οποίο φυσικά δεν έγινε.έτσι το κατάλαβα και έκανα τεστ, αλλιώς θα το μάθαινα πολύ αργότερα γιατί είχα γενικά ασταθή κύκλο, λόγω του θηλασμού. Πάντως το στήθος ποτέ ως τώρα δεν το ένιωσα να πρήζεται, καμία σχέση με την πρώτη εγκυμοσυνη που είχαν γίνει μπαλόνια. Γενικότερα τα συμπτώματα της εγκυμοσύνης μου είναι πολύ πιο ήπια απτην πρώτη φορά,φανταζομαι επειδή είναι διαφορετική και η δική μου ψυχολογία.

Σου εύχομαι ένα θετικό αποτέλεσμα, εφ όσον το θέλεις βέβαια!!

[jackrussel]

εγώ πάντα λίγο πριν αδιαθετήσω ένοιωθα μια μικρή ενόχληση στο στήθος όταν θήλαζε. το μήνα που έμεινα έγκυος ένιωσα πάλι αυτή την ενοχληση και είπα "α, σήμερα-αύριο θα αδιαθετήσω", το οποίο φυσικά δεν έγινε.έτσι το κατάλαβα και έκανα τεστ, αλλιώς θα το μάθαινα πολύ αργότερα γιατί είχα γενικά ασταθή κύκλο, λόγω του θηλασμού. Πάντως το στήθος ποτέ ως τώρα δεν το ένιωσα να πρήζεται, καμία σχέση με την πρώτη εγκυμοσυνη που είχαν γίνει μπαλόνια. Γενικότερα τα συμπτώματα της εγκυμοσύνης μου είναι πολύ πιο ήπια απτην πρώτη φορά,φανταζομαι επειδή είναι διαφορετική και η δική μου ψυχολογία.

Σου εύχομαι ένα θετικό αποτέλεσμα, εφ όσον το θέλεις βέβαια!!

 

κι εγω τα ιδια ενιωθα αυτον τον πονο στο στηθος πριν αδιαθετησω τωρα το ενιωσα και τιποτα απο περιοδο,,

ενιωσα πονους περιοδου πριν αρκετα την περιοδο και μετα τιποτα,,,χθες ειδα λιγο ελαχιστο ιδεα καφε ροζ και μετα τιποτα το στηθος δεν ποναει πια καθολου...ο γιος μου δε, τελευταια βιωνει εντονα ενα αγχος αποχωρισμου, θελει να θηλαζει συνεχεια και μου λεει οτι το στηθος μου καιει,,θα περιμενω μεχρι το σαβατο το πρωι και θα παω για χοριακη κατευθειαν

τον γιο μου τον απεκτησα με εξωσωματικη λογω ασθενους σπερματος,,επειτα ο αντρας εκανε και μια θεραπεια με αντιβιωση και καπως καλυτερευσε,,,,θα μπορουσε να ειναι και καλυτερα αλλα δεν ειναι και χαλια,,δεν ειναι ευκολο να συλλαβω αλλα δεν αποκλειεται κιολας μου ειπαν

 

σκοπευα να παω για εξωσωματικη τον ιουνιο, μακαρι να ερθει φυσικα

[nana80]

κι εγω τα ιδια ενιωθα αυτον τον πονο στο στηθος πριν αδιαθετησω τωρα το ενιωσα και τιποτα απο περιοδο,,

ενιωσα πονους περιοδου πριν αρκετα την περιοδο και μετα τιποτα,,,χθες ειδα λιγο ελαχιστο ιδεα καφε ροζ και μετα τιποτα το στηθος δεν ποναει πια καθολου...ο γιος μου δε, τελευταια βιωνει εντονα ενα αγχος αποχωρισμου, θελει να θηλαζει συνεχεια και μου λεει οτι το στηθος μου καιει,,θα περιμενω μεχρι το σαβατο το πρωι και θα παω για χοριακη κατευθειαν

τον γιο μου τον απεκτησα με εξωσωματικη λογω ασθενους σπερματος,,επειτα ο αντρας εκανε και μια θεραπεια με αντιβιωση και καπως καλυτερευσε,,,,θα μπορουσε να ειναι και καλυτερα αλλα δεν ειναι και χαλια,,δεν ειναι ευκολο να συλλαβω αλλα δεν αποκλειεται κιολας μου ειπαν

 

σκοπευα να παω για εξωσωματικη τον ιουνιο, μακαρι να ερθει φυσικα

 

 

σου είπε ότι καιει ? Ποιος ξέρει πόσα πράγματα αισθανονται τα κακόμοιρα και δεν μπορούν να μιλήσουν...και η δικιά μου πολλές φορές τη νύχτα όταν θηλάζει κλαίει στα καλά καθούμενα..,ποιος ξέρει τι περνάει κι αυτή μαζί με μένα....

Μακάρι να είναι θετικό και να γλιτωσεις τη διαδικασία της εξωσωματικής!!

Κάνε υπομονή, Παρασκευή σήμερα!!

[Rea_1971]

Κοριτσια γεννησα!

Οποτε βρω χρονο θα σας γραψω πιο πολλα.

Το απαισιο "γαργαλητο" περασε...

Εχουμε θεμα με την μεγαλη που ζηλευει και με εχει αγχωσει αλλα κατ'αλλα ολα καλα.

Με το καλο να γεννησετε οι φρεσκιες εγκυουλες,χαρηκα με τα νεα σας!

 

Μαράκι να τα χαίρεσαι και το νέο πιτσιρίκι και το παλιό!

 

Εγώ θα πάω τελικά σε παιδοψυχολόγο αυτή την εβδομάδα για να με βοηθήσει να αντιμετωπίσω τυχόν θέμα που θα προκύψει με το Ηλεκτράκι και ο Θεός βοηθός. Γιατί θα εχουμε πολλά θέματα εκτός από την νέα αφιξη: μετακόμιση, παιδικός...

 

Νομίζω ότι πλέον είμαι μόνο πιπίλα. Μπορεί και όχι, αλλά δεν καταπίνει καθόλου.

[Rea_1971]

σκοπευα να παω για εξωσωματικη τον ιουνιο, μακαρι να ερθει φυσικα

 

Φίλη γλυκός το 2009 τον Σεπτέμβριο ο άντρας μου έκανε εξετάσεις και βρέθηκε με πολύ αδύναμο σπέρμα. Τόσο αδύναμο που ο γιατρός έδωσε μονοψήφιες πιθανότητες να συλλάβω στις γόνιμες μέρες μου. Σκέψου ότι ο άντρας μου τότε ήταν 64 ετών.

Σκεφτόμασταν λοιπόν Ιούνιο του 2010 να κάνω σπερματέγχιση. Φεβρουάριο του 2010 έμεινα έγκυος. Και Ιούνιο του 2011 ξαναέμεινα 'εγκυος.

Θέλω να πω ότι παρά τις οποιες συνθήκες πολλά μπορούν να συμβούν.

 

Πάντως και στις 2 εφκυμοσύνες το κατάλαβα μόνο από την καθυστέρηση...

[Μαρια.X]

Μαράκι να τα χαίρεσαι και το νέο πιτσιρίκι και το παλιό!

 

Εγώ θα πάω τελικά σε παιδοψυχολόγο αυτή την εβδομάδα για να με βοηθήσει να αντιμετωπίσω τυχόν θέμα που θα προκύψει με το Ηλεκτράκι και ο Θεός βοηθός. Γιατί θα εχουμε πολλά θέματα εκτός από την νέα αφιξη: μετακόμιση, παιδικός...

 

Νομίζω ότι πλέον είμαι μόνο πιπίλα. Μπορεί και όχι, αλλά δεν καταπίνει καθόλου.

 

Σέυχαριστω πολυ!

Να τα εκατοστησει η κορουλα σου,βλεπω εχετε γενεθλια .

Εμας η μεγαλη δεν εχει δειξει κατι κακο εναντιον του μωρου,απεναντιας το χαιδευει το φιλαει κλπ.

Αλλα δεν θελει παππαδογιαγιαδες να ασχολουνται μαζι του,θελει να ειναι εκεινη το επικεντρο της προσοχης .

Κι εγω ετσι δεν ηξερα 100% αν εχω γαλα ή οχι γιατι δεν την ακουγα να καταπινει,μακαρι παντως να το κρατησει τον θηλασμο και να τα θηλαζεις και τα δυο,νομιζω ειχες πει οτι αυτο θες.

Μην αγχωνεσαι ολα καλα θα πανε ισως να ειναι και σε καλυτερη ηλικια η δικια σου απο την δικια μου και να μην ζηλευει,θα μεγαλωσουν μαζι στην ουσια.

Να μας λες τα νεα σου.

Καλη συνεχεια και με το καλο το νεο μωρο!

[Ελινα Ζ.]

Εγω παλι κοριτσια αγχωνομαι με τον γιο μου για οταν θα λειψω για τη γεννα πρωτα ο Θεος...

Ειναι πολυ κολλημενος μαζι μου δεν εχει μεινει ποτε μονος με αλλον ακομη και με τον μπαμπα του που καθεται,μετα απο λιγη ωρα θα με ψαχνει...και δεν κοιμαται ακομη μονος του,τωρα θελω να τον μεταφερω σε δικο του κρεβατι,σταδιακα βεβαια.Ομως θηλαζει ακομη, σιγουρα πολυ λιγοτερο απο πριν αλλα με χει λιγο για πιπιλα κυριως το βραδυ.Στη σκεψη οτι θα πρεπει να λειψω αγχωνομαι παρα πολυ,θα με ψαχνει και τρελαινομαι να σκεφτομαι οτι μπορει να κλαιει.Σκεφτηκα να φυγω και νωριτερα απο το μαιευτηριο αν ολα ειναι καλα,δεν ξερω αν θα επιτραπει,μονο και μονο γιατι δεν θελω να μεινει μονος του ειμαι σιγουρη οτι κι εγω θα κλαιω...Αχ ξερω ειμαι κολλημενη μανα αλλα τι να κανω...Εχει καμια εμπειρια να μου πει πως το αντιμετωπισε?

[ΣΤΕΓΙΑ]

Ελίνα και εμένα με προβληματίζουν όλα όσα γράφεις...

Εμένα ο Γιάννος θηλάζει και μετά αγκαλιά με τον μπαμπά παραμύθι και νάνι...Αυτό το έκανα σταδιακά όταν έμεινα έγκυος κάτι όμως που δε του ήταν άγνωστο καθώς από 18 μηνών που έκοψε τους νυχτερινούς θηλασμούς έκανα αυτό το σύστημα απλά μόνη μου..θηλασμός-αγκαλιά-παραμύθι και νάνι....

 

Τα δικά μας είναι πως συνεχίζουμε να θηλάζουμε αλλά δε ξέρω αν και πόσο έχω γάλα.....αν δεν έπινε δε θα αντιδρούσε?

[nana80]

κι εγώ μόλις έμαθα ότι είμαι έγκυος αυτό σκέφτηκα πρώτο, πώς θα αφήσω τη μικρή μου για το μαιευτήριο! Κι ακόμα αυτό σκέφτομαι, δεν είστε μόνες! Κι εμένα μόνο με στήθος κοιμάται, και ξυπνάει ακόμα και δεν ξέρω τι θα κάνω. Πάντως για τη μείωση του γάλακτος, έχω να σου πω Στέγια το εξής:

Η δική μου είχε αρχίσει και ξυπνούσε όλο και πιο συχνά, βέβαια εδώ και 9 μήνες ξυπνούσε ανά δύωρο για κάποιο λόγο, ξαφνικά όμως ξυπνούσε στο μισάωρο ή στη μία ώρα και θήλαζε ασταμάτητα. βέβαια δε διαμαρτυρόταν, κι έτσι δεν μπορούσα να καταλάβω αν μειώθηκε το γάλα μου ή της φταίει κάτι άλλο. τελικά ένα βράδυ άρχισε να αφήνει το στήθος και να κλαίει. τότε κατάλαβα ότι έχουμε θέμα παραγωγής. μόλις είχα μπει στο 2ο τρίμηνο. της έδωσα φρέσκο και ενώ δεν το ήθελε με τίποτα πιο πριν, το ήπιε μονορούφι. Ετσι το κατάλαβα. Από τότε το πάει συνδυαστικά, θηλάζει με το μπιμπερό παρέα, και πίνει λίγο απ το ένα και λίγο απ το άλλο. αραίωσε και τα ξυπνήματα, σταμάτησε και τα πιπιλίσματα με τις ώρες.