Τοκετός: Πείτε την δική σας ιστορία/ιστορίες!

[happy duckie]

στο μονο που θα διαφωνησω μαζι σου νεμεσις ειναι οτι η μερα του τοκετου ειναι η πιο οδυνηρη εμπειρια για μια γυναικα....για μενα ηταν οι καλυτερες μερες της ζωης μου οι 2γεννες μου....και δεν ειχα ουτε επισκληριδιο ουτε τιποτα......και ο δικος μου γιος ειχε διπλη περιδεση,αλλα γεννησα κανονικα......

 

ειναι πολυ ομορφη και συγκινητικη η εμπειρια σου....αλλα εγω δεν παυω να λεω οτι νιθω ασφαλης με τον γιατρο μου διπλα μου.....δεν ειναι ολες οι περιπτωσεις ευκολες και υπαρχουν και πολλες που απαιτουν καισαρικη για την υγεια ειτε της μητερας ειτε του μωρου

[niadk]

Γέννησα το κοριτσάκι μου στις 15 Μαρτίου, πέντε ημέρες πριν από την ΠΗΤ με πρόκληση. Την Παρασκευή 14 /3 επισκέφτηκα τον γυναικολόγο μου και του εκμυστηρεύτηκα πως τις τελευταίες δύο ημέρες η μικρή μου δεν ήταν ζωηρή. Περνούσαν πολλές ώρες χωρίς να την ακούσω και τα διάφορα τρικ δεν έκαναν δουλειά. Ετσι αποφασίσαμε μετά από κουβέντα με τον γιατρό και τον άντρα μου να μην περιμένουμε. Το Σάββατο στις 5 το πρωί μπήκα στο μαιευτήριο και μετά την προετοιμασία, περίπου μία ώρα αργότερα μπήκε ο ορός. Η προϊσταμένη μαία που με είδε στις 6.00 με απογοήτευσε« Εχουμε πολύ δουλειά. Ούτε δάχτυλο διαστολή και ο τράχηλος πέτρα» μου είπε. Ουσιαστικά δήλαδη μου έλεγε πως δεν θα αποφύγουμε την καισαρική, αλλά με ... ωραίο τρόπο. Λίγο αργότερα ήρθε η μαία του γιατρού μου, η Μαρία (και ο γιατρός μου φυσικά ήταν εκεί) η οποία αφού με είδε μου είπε «Θα το παλέψουμε. Ας γεννήσει και μία κοπέλα με φυσιολογικό σήμερα. Βοήθησε με και εσύ και όλα θα πάνε καλά». Οι πόνοι ξεκίνησαν γύρω στις 8.30 και στις 10.00 ήταν πλέον πάρα πολύ δυνατοί. Νόμιζα πως δεν θα αντέξω, αλλά ας είναι καλά αυτός που ανακάλυψε την επισκληρήδιο. Το μόνο μελανό σημείο ήταν η ώρα της επισκληρήδιου. Ο αναισθησιολόγος ήταν λίγο αγροίκος. Με γύρισε πλάγια και άρχισε να μου φωνάζει να μην κουνιέμαι ενώ εγώ υπέφερα από τους πόνους και συγχρόνως είχα τάση για εμετό. Μέσα σε όλα η πεταλούδα στο χέρι που ήταν ο ορός έφυγε από τήν θέση της και πλυμμηρήσαμε στο αίμα ενώ μία νοσοκόμα μου φώναζε «Κοίτα εκεί αίμα. κοίτα τι έκανες! Τώρα πρέπει να σου αλλάζουμε ρούχα και σεντόνια». Ευτυχώς μία άλλη νοσοκόμα που ήταν εκεί μου μίλαγε ήρεμα και μου έλεγε να ακούω μόνο εκείνη, δίνοντας μου κουράγιο. Τελοσπάντως, από τη μια στιγμή στην άλλη ο πόνος στην κοιλιά πέρασε και ένιωσα απλά κάτι να με πιέζει κάτω. Στις 11.30 η μαία μου με διαβεβαίωσε πως όλα πήγαιναν καλά και πως θα γεννούσα σύντομα φυσιολογικά, αφού ο τράχηλος είχε μαλακώσει. Λίγο αργότερα ξεκινήσαμε τις εξωθήσεις, είχα τέλεια διαστολή και στις 12.37 κρατούσα το κοριτσάκι μου στην αγγαλιά μου. Ιδια ο άντρας μου, με ανοιχτά ματάκια, με κοιτούσε απορρημένη. Ευχομαι σε όλες τις εγγυμονούσες με το καλό να κρατήσουν κι εκείνες τα παιδάκια τους. Να είναι όλα γερά και να μην φοβάστε. Ειλικρινά, δεν υπάρχει λόγος....

[marilena.s]

Από τη στιγμή που έμεινα έγκυος το μόνο πράγμα που σκεφτόμουν ήταν η μέρα του τοκετού. Βλέπετε μου είχαν δώσει πιθανη ημερομηνια που συνέπεπτε με την Κυριακή του Πάσχα και αναρωτιώμουν αν θα προλάβω να φάω αρνί!!!!!!! Τελικά ο πρίγκηπας μου αποφάσισε να έρθει 20 μέρες νωρίτερα...

Το βράδυ τησ Τρίτησ 4.4.06 πήγα να αλλαξω πλευρώ στο κρεβάτι άκουσα ένα "τακ", ένιωσα ένα μουδιασμα και πλημμύρισα. Μιλάμε για νερό όμως.. όχι αστεία!!!! Ευτυχώς είχα κάνει μαθήματα ανώδυνου τοκετού και ήξερα τι ακριβώς πρέπει να κάνω, (έμεινα ξαπλωμένη για λίγο μ'ένα μαξιλάρι κάτω από τα πόδια για να κλέισει το κεφαλάκι του την οπή και να αποφύγουμε να στριμωχτεί μέσα ο ομφαλίος λώρος). Ο καημένος ο άντρας μου είχε καταχλωμιάσει και πηγαινοερχόταν από το ένα δωμάτιο στο άλλο μουρμουρίζοντας κάτι ακατανόητα!!!!!!! Πήρα τη γιατρό μου, είπε να κάνω ένα μπάνιο και να πάω στο νοσοκομείο. Έχω την τύχη μια παιδική μου φίλη να είανι μαία και γνωστή τησ γιατρού μου, και τηλεφωνησα και σ αυτή να συναντηθούμε στο νοσκ. Όταν φτάσαμε με ανέλαβαν για καλωπισμό και κλύσμα, για τα οποία πρέπει να σας πω οτι δεν ντράπηκα καθόλου σιγά τώρα, και ήρθε η μαία της βάρδιας να μ' εξετάσει!!! Με μια χερούκλα νααααααα κόντεψα να πάθω, με διαβεβαίωσε οτι "έτσι όπως είμαι(???) αποκλείεται να γεννήσω...." ¨ολο το βράδυ είχα μηδενικούς πόνους. Το Πρωί μου λέει η γιατρός μου, να σεβάλουμε στον ορό επειδή έσπασαν τα νερά να μη το καθυστερούμε και κουράζουμε το μωρό. Λέω εντάξει με βάζουν στον ορό και σε μισή ώρα αρτχίζει το πανηγύρι!!!!! Τί πόνος.....πεταγόμουν σαν την τρελή, είχα ναυτία και ζεστενόμουν υπερβολικά. Η μαία και φίλη μου με κρατούσε αγκαλιά συνέχεια. Με τα πολλά 8:30 με εξετάζει η γιατρός, ενιάμιση μου λέει θα χεις γεννησει, και γέννησα!!!!!!!!!!!!! Με βεντούζα βέβαια γιατί ο τζουτζούκος μου είχε κάπως μεγάλο κεφαλάκι κι εγώ όχι πολύ χώρο αλλά όλα οK!!!! Το μόνο που πραγματικά με ζόρισε ήταν τα ράμματα που ήταν πολλά και με πονούσαν για πολύ καιρό. Αφού να φανταστείτε ούτε εσώρουχο δεν μπορούσα να αλλάξω επειδή δεν μπορούσα να σηκώσω τα ποδια μου και με βοηθούσε ο αντρασ μου, αλλα είχε κι αυτό την πλάκα του!!!

Αυτό που θέλω να ΤΟΝΙΣΩ ειναι οτι δεν πιστεύω στους δύσκολους τοκετούς αλλά στους μίζερους ανθρώπους, έχετε πίστη, εμπιστοσύνη στο γιατρό σας και καλά διάθεση και θα πάνε όλα καλά

(εκ των υστέρων η γιατρόσ μου είπε οτι σε άλλη περίπτωση θα είχε κάνει καισαρική αλλά τη γλύτωσα επειδή συνεργάστηκα)

[vasso]

Άννα μου είχα σκοπό να γράψω κι εγώ τη δική μου ιστορία,αλλά μετά από τη δική σου νομίζω πως δεν υπάρχει λόγος.....Μπράβο σου και να σου ζήσουν τα παιδάκια σου!!!Ύστερα από την αποβολή του 2ου παιδιού μου είχα τρομοκρατηθεί με ακόμα μία επερχόμενη εγκυμοσύνη.Η ιστορία σου μου δίνει θάρρος να ξαναπροσπαθήσω....Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ πολύ γι' αυτό.......

[nea mamaka]

Ξύπνησα να πάω στην δουλειά και συνειδητοποιώ ότι έχουν σπάσει τα νερά!!! Ηταν η πρώτη μέρα του 9ου! 21/03/2008. Αγώνας δρόμου να φτάσουμε στην Αθήνα, στο Ιασώ....

Λόγω δουλειάς και δικής μου και του συζύγου έχουμε μετακομίσει επαρχία!!!

Μπήκα στο Ιασω στις 09:15 το πρωί!!! Έγινε ο έλεγχος, δεν είχα διαστολή ακόμα, και περάσαμε στον καλωπισμό . Ευτυχώς εγώ δεν είχα κλίσμα γιατί είχα προλάβει κι είχα κάνει μόνη μου την δουλειά!!!

Περάσαμε στην αίθουσα ωδινών, ήρθε κι ο μπαμπάς μας και ξεκινήσαμε να σχεδιάζουμε την καινούρια μας ζωή!!!! Οι πόνοι ολοένα και δυνάμωναν αλλά η μπουκίτσα δεν έλεγε να κατέβει!!! Προσπαθούσα να μην πάρω επισκληρίδιο και η αλήθεια είναι ότι τα κατάφερα για πολύ μεγάλο διάστημα και χωρίς να δυσανασχετώ ιδιαίτερα. Προσπαθούσα να σκέφτομαι ψύχραιμα και λογικά! Ο άντρας μου στάθηκε δίπλα μου σε όλη αυτή τη διαδικασία με μεγ'αλη ψυχραιμία και απέραντη αγάπη!!! Θα τον ευχαριστώ σε όλη μου τη ζωή για αυτό! Είχαμε αποφασίσει πως θα ήταν και μέσα στον τοκετό αλλά τα σχέδια άλλαξαν. Στις 04:45 το πρωί στις 22/3/2008 πιά, η μικρή άρχισε σιγά σιγά να ρίχνει τους σφιγμούς. ο γιατρός μου λέει ότι θα πάει για καισαρική σιγά σιγά γιατί ημουν πολύ ταλαιπωρημένη και δεν ήθελε να διακινδυνέψει να τρέχουμε τελευταία στιγμή. Ετοιμάαστικα για χειρουργείο, αποχαιρετησα τον άντρα μου με ένα υπέροχο τρυφερό φιλί και ένα χάδι στην κοιλιά μου.........

Στις 05:05 το πρωί του Σαββάτου στις 22 Μαρτίου 2008 η ζωή μου ξαναξεκίνησε από την αρχή!!!

 

Χαρά μου σε ευχαριστώ που ήρθες στην ζωή μας!!! Την γέμισες χρώμα, νόημα και τεράστια αποθέματα αγάπης και υπομονής για όλους και για όλα!!!

Να σε έχει πάντα η Παναγίτσα καλά!!!

[GrimSlayerette]

Thelo na diigitho ke tin diki mou istoria ohi toso gia na tin po alla gia na katalavoume oli mas pos iparhoun sosti giatri stin ellada ke pos enas toketos bori pragmatika na ine oreos!

 

Eftihos iha efkoles eggimosines (2) ke stis dio periptosis pira meres apo ton 10o mina (9 ke 10 meres). I ginekologos mou mono sto telos mou ipe pos tha eprepe na pao me rendez-vous dioti telione to amniako igro. Den me piese na geniso me oro opote tin voleve.

 

Telika ke ta dio pedia mou genithikan otan ithelan ekina, ke ta dio savato. Den milisame gia tipota apo prin. Oute klisma, oute xirisma oute episkliridio. Enoo den prokathorisame to ti tha ginotan. Oti ithela tha kaname. Protimisa na prospathiso na geniso horis episkliridio an ke ipame pos an evlepe i giatros pos tha travage poli, isos tin kaname.

 

Stin proti genna eftasa savato proi (stis 8:00) me sispasis alla den imoun akoma endelos etimi na geniso. Ekana tin isagogi mazi me tin ginekologo mou! Itan eki ke me perimene mazi me ton mamo. Meta anevikame (me tis skales parakalo!) sto domatio ke pigame gia proino oli mazi. Taktika elenhame tous palmous tou paidiou. Kapia stigmi omos den andexa ke pigame stin aithousa odinon. Fisika itan paron ke o andras mou horis ton opio den tha ta iha kataferi (toso kala). Andexa olous tous ponous mehri tin teliki diastoli alla to telefteo misaoro ligo fonaksa... Itan to pedi ligo megalo (4.150) ke me taleporiso sto telos alla den to metaniosa! I giatros mou ipe meta pos isos na hriazotan emvrioulko an tin iha kani episkliridio (protos toketos ke den tha ixera pos na sproxo sosta). Telika genisa sti 13:30 to mesimeri. Diladi poli grigora gia proti genna.

 

Den me afisan stin aithousa ananipsis alla i ginekologos me pige xana stin aithousa odinon opou mou eferan to paidi amesos na to thilaso! Ke den xehnousan na pernoun kathimerina na me elenhoun ke na me stirizoun ke psyhologika sto provlima thimasmou pou iha.

 

Na simioso pos den iha kani mathimata anodinou giati iha kani arketa hronia yoga to opio telika itan sotirio!

 

(Metaxi mas ke episklidio na ithela toso arga den ginotan opote...)

 

To deftero pedi irthe pali ena savato alla vradi afti tin fora. Me epiasan i poni stis 19:30 alla ipa na min viasto ke dosame rendez-vous sto Mitera gia tis 21:00 (tromara mou!). Otan eftasa iha 8 diastoli! Me to pou me vrike o andras mou stin aithousa odinon iha ke ton proto dinato pono. Me epiase enas panikos giati nomiza pos tha ponousa opos ke sto proto paidi. Eftihos imoun mono ego (pios allos klini rendez-vous gia savato vradi? ). Se afto ton toketo den anevika skales (voithai genika i orthia stasi) alla fouskosa balonia (den borite na fandastite poso voithai! ke ehis balonia dorean gia to domatio ). Se tesseris ponous (metrimeni) iha genisi. Genisa stis 22:20 to deftero mou paidi.

 

Skeftika ena feggari na geniso sto spiti gia na eho tin anesi mou alla o mamos tote mou ipe pos den endiknete gia proti eggimosini giati den xeroume to istoriko mias ginekas. Tha borousa na to dokimaso gia ton deftero toketo an ithela ke an o protos edihne pos borousa.

 

To leo afto gia na po to exis: DEN EHI SIMASIA KAMIA! Den ehi simasia pou tha genisis, ine i anthropi pou se kanoun na niosis aneta. O giatros sou ke i maia sou ke kanis allos. Itan mazi mou api tin arhi mehri to telos! Den me ipodehtike enas agnostos nosileftis alla ikia prosopa apo tin arhi ke den me afisan katholou moni mehri pou me pigan sto domatio.

Ke prin ke meta prosarmostikan stis anagges mou (anodinos toketos, thilasmos...) ke tous efharisto para poli.

 

Proseksa pos o kathe giatros kani koumando ston toketo ke kanis allos ara gia oti ginete aftos efthinete ke kanis allos. Ektos apo to oti ine ipohreomeni na sou valoun kathetiraki sto heri stin isagogi ola ta ipolipa ta apofasizoun apo moni tous! Ara den ftei se tipota to nosokomio (to eho akousi ke afto) gia to pos kataligi enas toketos.

 

Afta apo mena ke signomi gia to greeklish (elpizo prosehos na min to hriazome)

[eleftheriak]

Ο δικός μου τοκετος ήταν μάλλον λίγο αναπάντεχος!Την Παρασκευή 11/04 πήγα για τις τελευταίες αγορές πριν τον τοκετό περπάτησα αρκετά είναι η αλήθεια αλλά δεν ένιωσα κούραση,το απόγευμα της ίδιας μέρας πήγα για το εβδομαδιαίο ραντεβού με τον γιατρό μου μιας και είχα μπεί από τις 9 του μήνα στον μήνα μου.Με εξέτασε και είχα διαστολή 2 μου είπε οτι αν κουραστώ υπάρχει περίπτωση να γεννήσω μέσα στο Σ/Κ ,είχα και κάτι πονάκια την Παρασκευή το βράδυ αλλά ήταν ακανόνηστα και δεν έδωσα και ιδιαίτερη σημασία,το Σάββατο λοιπόν δεν έκανα και πολλά στο σπίτι μην τρέχουμε και Σαββατιάτικα Την Κύριακή λοιπόν μετά τον αγώνα του Ολυμπιακού λέω στον άντρα μου οτι κάτι αισθάνομαι που πάει και έρχεται κάθε μισάωρο,παίρνουμε τον γιατρό μας τηλέφωνό και δήνουμε ραντεβού στο Ιασώ,οι πόνοι συνεχίστικαν ακανόνιστοι πάλι και έτσι με κράτησαν με παυσήπονη ένεση όλο το βράδυ για παρακολούθηση.Ο άντρας μου όλο το βράδυ δίπλα μου!Το πρωΐ της Δευτέρας τα πονάκια συνεχίζονταν(λεω πονάκια γιατί ποιό πολύ πονάκια περιόδου έμοιαζαν παρά κάτι άλλο,με κοίταξε ο γιατρός μου και η διαστολή ήταν πλέον 3,αποφασίσαμε να πάμε λοιπόν για τοκετό(πονάκια ιδιαίτερα έντονα δεν είχα ακόμα),καλοπισμός δεν χρειάστικε μιας και το είχα κάνει εγώ στο σπίτι(το τυφλό σύστημα δούλεψε για τα καλά ),πήγα στην αίθουσα των ωδινών στις 12:00 μου έβαλαν ορό με οκυτοκίνη και τοκογράφο ο άντρας μου ήταν δίπλα μου από την αρχή βγήκε μόνο για δυο λεπτά για να πάρει νερό,μέχρι τις 4 το απόγευμα η διαστολή δεν είχε προχωρίσει παρόλο που ο γιατρός μου είχε σπάσει τα νερά!Η πίεσή μου είχε πλέον αρχίσει να πεύτει και είχα αρχίσει και να πονάω υπερβολικά στην μέση μου ,στις 5 αποφασίζουμε με τον γιατρό μου να κάνουμε καισαρική(είχαμε δει και την Παρασκευή ο,τι η μικρή μου ήταν κοκκορετσάκι από την περιτύλιξη )στις 5 και 10 μπήκα στο χειρουργείο μου έκαναν επισκληρίδιο και στις 6 είχα γεννήσει την μπεμπούλα μου Η στηγμή που τη είδα ήταν μαγική όσο και να μου το έλεγαν δεν θα το πίστευα!Από εκείνη την ώρα η ζωή μου απόκτησε το πραγματικό της νόημα,ένιωσα τι θα πει η απόλυτη ευτυχία!!!Εύχομαι όλες οι γυναίκες να το νιώσουν κάποτε αυτό το συναίσθημα!!!!

[papi]

Ο δική μου γέννα ήταν θα έλεγα αρκετά ομαλή. Μέχρι και την 37 εβδομάδα όλα κυλούσαν καλά, ώσπου ο γυναικολόγος μου διαπίστωσε κάτι περίεργο με το μωρό. Αρχικά δεν μου είπε τίποτα, το μόνο που μου είπε (γιατί του είχα δηλώσει ότι θα ήθελα πολύ να καταφέρω να γεννήσω φυσιολογικά) ήταν ότι μάλλον δεν θα γίνει έτσι γιατί το παιδί δεν ήταν πολύ ψηλά για την εβδομάδα που βρίσκομαι. ( Παράξενο μου φάνηκε γιατί στην εγκυμοσύνη δεν είχα βάλει πωπό κάτω. Περπάτημα- δουλειές και ξανά - μανά περπάτημα). Περνώντας 5 μέρες με ξαναείδε και μου είπε ότι για να μην με αγχώσει απο τις πρώτες επισκέψεις δεν μου είπε ότι το παιδί τρέφεται ελάχιστα και έχει σταματήσει να παίρνει βάρος. Στους τρεις τελευταίους υπερήχους δεν είχε πάρει καθόλου, ήταν στάσιμο. Ο πλακούντας είχε ωριμάσει νωρίτερα απο το κανονικό και μου δήλωσε ότι η καισαρική είναι αναπόφευκτη. " Καισαρική;;; Καθήστε, να το συζητήσουμε, γιατί καισαρική δηλαδή;;" του λέω. " Φυσιολογικά δεν σε αναλαμβάνω" μου λέει, "αν θες φυσιολογικό να πας αλλού να σε ξεγεννήσουν" Η αλήθεια στεναχωρήθηκα. Πέρασε μία εβδομάδα με καθημερινές παρακολουθήσεις καρδιακών παλμών και με κάποιες ενέσεις για να είμαστε σίγουροι για την ετοιμότητα των πνευμόνων του μωρού για να βγει στον κόσμο. Τελικά την Τρίτη 15/05/2007 κανονίσαμε καισαρική. Αφού απο το σπίτι είχα κάνει όλα τα καλωπιστικά (δύσκολο με την κοιλιά στο στόμα, αλλά ντρεπόμουν να το κάνει η νοσοκόμα) περίμενα να με καλέσουν για χειρουργείο στο δωμάτιο. Και ενώ ήμουν ψύχραιμότατη και εγώ και ο άντρας μου, οι μαμάδες μας είχαν οργώσει τους διαδρόμους και έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να αγχωθούμε. Τελικά με τα πολλά, με πήραν για καισαρική, μόνο που περίμενα στο χειρουργείο τσιτσίδι 30' γιατί οι νοσοκόμες μπερδέυτηκαν και καμία δεν είχε ειδοποιήσει το γιατρό να κατέβει στο χειρουργείο. Η μία νόμιζε ότι τον είχε ειδοποιήσει η άλλη και αυτός περίμενε στο γραφείο του κι εγώ στο χειρουργείο. Πούντιασα! Ξέχασα να γράψω ότι έκανα ολική νάρκωση, (άλλη χαζομάρα κι αυτή) γιατί

πριν 2 μηνες μια κοπέλα που έκανε καισαρική με επισκληρίδιο φρίκαρε την ώρα της καισαρικής (!) και μου το απέκλεισαν σαν πιθανότητα. Κοιμήθηκα και ξύπνησα. Η μαία που προσπαθούσε να με ξυπνήσει μου έλεγε, ξύπνα καλέ να δεις ένα κοριτσάκι!!! Δεν θέλαμε να δούμε και το φύλλο του παιδιού και μόλις άκουσα κοριτσάκι έβαλα τα κλάματα και ώσπου να με πάνε στο δώμάτιο, έκλαιγα συνεχώς χωρίς να μπορώ να σταματήσω και συνεχώς ρωτούσα αν είναι καλά. Γεννήθηκε 2.300 τελικά. Όταν αντίκρυσα το κοριτσάκι μου ( δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή την στιγμή) είπα ότι δεν έχω δει ωραιότερο πλασματάκι στη ζωή μου. Όλοι οι πόνοι και οι ταλαιπωρία περνούσαν με το που την κοιτούσα, με το που μου έκανε γκριματσούλες μέσα στον ύπνο της... Δεν ξέρω για σας μανούλες, αλλά ο τοκετός όπως κι αν γίνεται, φυσιολογικά, καισαρική, είναι ένα γεγονός σταθμός στη ζωή κάθε γυναίκας. Εύχομαι οι γυναίκες που προσπαθούν να κάνουν μωρό, να τους δείνει ο Θεούλης υπομονή γιατί αξίζει τον κόπο, πραγματικά αξίζει.

[G-D]

Στην πρώτη γέννα πήγα με ραντεβού γιατί είχε περάσει η Π.Η.Τ και μετά από 18 ώρες βαρεμάρας αποφάσισε η κόρη μου να βγεί χωρίς ΚΑΝΕΝΑ πόνο! Δεν κατάλαβα τίποτα.Όλη η εγκυμοσύνη ήταν πολυ καλή χωρις κανένα πρόβλημα. Η δεύτερη εγκυμοσύνη τα είχε σχεδόν όλα.Ξεκίνησα με εμετούς, συνέχισα για λίγο διάστημα στο κρεβάτι γιατί είχα χαμηλό πλακούντα και στον όγδοο έπερνα χάπια γιατι είχα πρόωρες συσπάσεις. Είχα πρόβλημα και με το ζάχαρο ήταν λίγο ανεβασμένο.Μια εβδομάδα πριν την τελική μου αποφασίζω με το γιατρό μου να κάνω καισαρική γιατί ο μπέμπης ήταν μεγάλος(4180) κι εγώ μικροκαμωμένη.Γέννησα μια μέρα πριν το ραντεβού μέσα σε 4 ώρες και φυσιολογικό τοκετό. Ας είναι καλά οι γιατροι του νοσοκομείου στο Ρίο με πρόσεξαν και με στήριξαν πάρα πολύ χωρίς φακελάκι και λέκτορας πανεπιστημίου.

[γιασεμη]

χμ,δυστυχως η δικη μου εμπειρια δεν ηταν οτι καλυτερο,και με "στοιχειωνει"ακομη,γι αυτο θα τη γραψω μπας και το ξεπερασω ποτε.

ηταν να γεννησω στις 21/4/07 ουτως η αλλως με καισαρικη λογω θρομβοφιλιας.στις 14/3 με πιανει φριχτος στομαχοπονος στις 2 το πρωι,τηλ στο γιατρο,παρε λοσεκ,παιρνω τιποτα,κανω εμετο απ το πονο και τηλ sos στον αδελφο μου να ρθει...στις 4 παμε ιασω,ειχα πιεση 17,ε προεκλαμψια,μενω μεσα 3 μερες,παω να φυγω,ακουμε το μωρο...πουθενα το μωρο,ουτε κουνιοτανε ουτε βαρος ειχε παρει,μονο η καρδουλα του χτυπουσε μια χαρα...αλλα μεχρι ποτε;κι ετσι παω για κοψιμο την επομενη(ενω νομιζα οτι θα παω σπιτακι μου)ψυχολογια υπο το μηδεν.ημουν ανησυχη και τρομερα αγχωμενη,με το μου κανουν την επισκληριδιο νιωθω ενα πονο πισω στο κεφαλι αφορητο,να νιωθω χααααλια,θυμαμαι ειχα το βλεμμα μου καρφωμενο στο ρολοι.γενναω,μου βαζει η καλη μου η μαια τη μικρη στο στηθος....δε θυμαμαι πως ενιωσα και αν ενιωσα κατι...

ξαφνικα με πανε αλλου και μαζευονται 5-6 γιατροι απο πανω μου ενω εξακολουθω να νιωθω σκατα και συγχιση και πονο,ενω μου χωνουν υπογλωσσια και μουρμουρανε σιγα...

περασα 4 φριχτες μερες στην εντατικη λογω συνδρομου h.e.e.l.p.τη κορη μου την ειδα στα μουλωχτα μετα απο μια βδομαδα,ευτυχως πηγαινε ο πατερας της καθε μερα,κι επιδη δεν ειχε δυναμη να φαει τη πηραμε σπιτι μετα απο 15 μερες...

πανε ολα τα ονειρα περι φυσιολογικου τοκετου,και κυριως θηλασμου...τεσπα,ωρα ειναι ενα λουκουμακι 13 μηνων και δε τη χορταινουμε!

[Antoinette]

Καλημέρα και από μένα!

 

Η δική μου εμπειρία δεν ήταν πολύ καλή ανάμνηση όχι βέβαια από θέμα υγείας αλλά να κατά την διάρκεια ενός φυσιολογικού τοκετού και ενώ έχεις άγχος για την διαδικασία (βλέπετε πρώτη φορά θα γινόμουν μανούλα) και αγωνία για να πάρεις στα χέρια σου το μωράκι σου γεμάτη συγκίνηση, χρειάζεται μόνο μία στιγμή για να κατεδαφιστούν όλα!!!

 

Ο λόγος;

 

Ο γιατρός μου!!!!!!

 

Την στιγμή λίγο πριν βγει το μωράκι μου και ενώ ήμουν πάρα πολύ συγκινημένη ακούω τον γιατρό μου να λέει: "Σταμάτα πια να χ.....ς"

 

Η ντροπή μου ήταν πολύ μεγάλη , δάκρυσα και την ώρα που γεννούσα γύρισα το κεφάλι μου για να μην φανεί ότι βούρκωσα

 

Το μόνο που μπόρεσα να κάνω είναι να ρωτήσω μία βοηθό του με δάκρυα στα μάτια αν συνεχίζεται να γίνεται γιατί εγώ λόγω της επισκληρηδείου δεν το καταλάβαινα....

 

Αυτά και από μένα...

[yianna]

Καλά τί γιατρός είναι αυτός. Αυτός έπρεπε να ντρέπεται όχι εσύ!!! Τίποτα δεν σέβονται πια ... Καβαλούν το καλάμι με το που περνούν την είσοδο του Πανεπιστημίου. Και συγνώμη για τα λόγια μου δημοσίως.

Στην πρώτη μου γέννα όταν ήρθε η ώρα της εξώθησης νόμιζα ότι θέλω να ... και μου λέει ο γιατρός μου "Κάνε". Τί να πω!

 

Το τρίτο μου το γέννησα με καισαρική λόγω ισχιακής προβολής. Με ολική αναισθησία. Ο καλύτερος ύπνος της ζωής μου, κοιμήθηκα όσο δεν είχα κοιμηθεί 3 χρόνια με τα άλλα 2 ζουζούνια, μέχρι που ξύπνησα κι ένοιωσα μια μικρή ενόχληση χαμηλά. Ρώτησα αν το παιδί είναι καλά γιατί είχα μικροενδείξεις από το Β'επιπέδου και ξαναπέσα, αλλά με ξαναξύπνησαν και μου είπαν οτι δεν πρέπει να κοιμηθώ άλλο. Περπάτησα κάποιες ώρες μετά την επέμβαση.Οι πονοι άρχισαν το βράδυ και διέρκεσαν μέχρι το επόμενο πρωϊ. Μετά τέλος σχεδόν. Όταν είδα την τομή έφριξα, αλλά 2 μήνες μετά καμιά σχέση. Το μόνο όπως όλες ξέρετε οτι σου δένονται τα χέρια για κάποιο διάστημα με βάρη κ.λ.π. Όλα καλά!!!

Το επόμενο με φυσιολογικό!!!

[Antoinette]

Να χαίρεσαι τα παιδάκια σου yianna,

 

Δυστηχώς το τί γιατρός είναι το μαθαίνεις αφού έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία!

 

Πάντως για να ξέρεις έχει τον ιδανικό μου αριθμό στα παιδιά

 

Θέλω δηλαδή άλλα δύο αλλά φυσικά με άλλον γιατρό

[katerina12605]

Η εμπειρία της Antoinette μου θυμίζει ένα περιστατικό που συνέβη σε μένα στην διάρκεια της πρώτης μου γέννας.

Εγώ επρόκειτο να γεννήσω το πρώτο μου παιδί στο "Ελενας" και ήξερα εκ των προτέρων πως θα κάνω καισαρική γιατί είχα μεγάλη μυωπία και δεν επιτρεπόταν ο φυσιολογικός τοκετός. Δύο μέρες πριν το ραντεβού μου, σπάνε τα νερά μου, μέρα μεσημέρι στις 23/2/06 (Τσικνοπέμπτη παρακαλώ!), πανικόβλητη εγώ (και μόνη μου στο σπίτι) τηλεφωνώ στον γιατρό μου, του λέω πως πριν μισή ώρα είχα φάει μια τυρόπιτα και εκείνος μου λέει, καλά έλα να προετοιμαστούμε, αλλά μην περιμένεις να γεννήσεις πριν τις 6-7 το απόγευμα γιατί πρέπει πρώτα να χωνέψεις και μετά να κάνουμε νάρκωση.

Πραγματικά πηγαίνω και στο μεταξύ έχω αρχίσει να έχω πόνους γέννας. Με παραλαμβάνει η προισταμένη όπου βλέπει στα νερά μου "κακάκια" του μωρού, και αυτομάτως με ξαπλώνει, και μου απαγορεύει να ξανασηκωθώ μέχρι τη νάρκωση γιατί δεν έπρεπε λέει να κουνηθώ. Υπακούω φυσικά, και με βάζουν ξαπλωτή στην αίθουσα προετοιμασίας, η οποία στο "Ελενας" είναι μια μεγάλη αίθουσα με 10-15 κρεβάτια στην σειρά όπου χωρίζονται με παραβάν. Εκεί ετοιμάζονται διάφορες γυναίκες, άλλες για γέννα, άλλες για εξετάσεις κλπ. Φυσικά μου κάνουν κλίσμα και μου βάζουν πάπια για να ενεργηθώ στο κρεβάτι (αφού απαγορευόταν να σηκωθώ). Το φοβερό ήταν πως η νοσοκόμα της βάρδιας ερχόταν συνέχεια πάνω από το κεφάλι μου και φώναζε σαν υστερική "εσύ γιατί είσαι ξαπλωμένη και δεν πας στην τουαλέτα? μας βρώμισες! " και άνοιγε τα παράθυρα κλπ. Εγώ είχα καταντραπεί και το μόνο που μπορούσα να της πω ήταν "συγνώμη, αλλά η προισταμένη μου έχει απαγορέψει να σηκωθώ..."

Ευτυχώς αυτό τελείωσε μετά από λίγο, με μετέφεραν σε ένα δωμάτιο με ορό να περιμένω μέχρι να έρθει η ώρα για την νάρκωση (όπου ήμουν μόνη μου για πάνω από 4 ώρες έχοντας πόνους γέννας, και δεν άφησαν ούτε τον άντρα μου να έρθει για 5 λεπτά να με δει), και τελικά στις 8 το βράδυ γέννησα με ολική νάρκωση τον Σταυράκο μου.

Αυτό όμως το γεγονός, και γενικότερα η συμπεριφορά του νοσυλευτικού προσωπικού στο "Ελενας" (προς θεού, όχι του γιατρού μου φυσικά, ο οποίος ήταν καταπληκτικός) με είχε κομπλεξάρει και γι'αυτό αποφάσισα το δεύτερο μωρό μου να το γεννήσω σε ιδιωτικό μαιευτήριο. Είχα ανάγκη μιας πιο προσεχτικής μεταχείρισης, και επίσης ήθελα να γεννήσω με επισκληρίδιο καισαρική για να μπορέσω να ζήσω την εμπειρία της γέννας (στο Ελενας την επισκληρίδιο την σαμποτάρουν μέχρι θανάτου γιατί δεν έχουν πολλούς εξειδικευμένους αναισθησιολόγους, και την κάνουν μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις).

Ετσι στις 11/6/07 γέννησα τον δεύτερο γιό μου, τον Γιάννη μου, και όλα πήγαν τέλεια, με το ραντεβουδάκι μου, χωρίς καμμία ταλαιπωρία, σαν βασίλισσα μπορώ να πω, και έζησα και την φοβερή εμπειρία της γέννας έστω και με επισκληρίδιο. Υπήρχε φυσικά και σε αυτή τη γέννα ένα μικρό επισόδειο γιατί το μωρό μου ήταν τελείως λοξά και όταν με άνοιξαν δεν μπορούσαν να το βγάλουν, δεν τους έδινε ούτε χέρι ούτε πόδι, με αποτέλεσμα να πέσει για 5-10 λεπτά ένας πανικός στο χειρουργείο, να φωνάζουν παιδίατρο, και να σπρώχνουν 5 από πάνω μου για να βγάλουν το μωρό χωρίς να το τραυματίσουν!, αλλά εμένα αυτό εκ των υστέρων (αφού τέλος καλό, όλα καλά) μου φάνηκε απλώς μια αστεία ιστορία που θα έχω να θυμάμαι...

Sorry και εγώ για την έκταση της ιστορίας μου, αλλά όταν με πιάνει το περιγραφικό μου... δεν σταματώ...

[joe]

Κοριτσια συγγνωμη αλλα εχω γινει ΕΞΑΛΛΗ με αυτο που διαβασα για το γιατρο της Antoinette!!! Σοβαρολογεις,σου ειπε τετοιο πραγμα ο παλιομ@#$%*κας; Θα τον πλακωνα ευχαριστως στο ξυλο,το ζωον,που τολμησε να ξεστομισει κατι τετοιο την πιο ιερη στιγμη της ζωης σου!!!

Τα πηρα ασχημα και με τη συμπεριφορα της ηλιθιας νοσοκομας που περιεγραψε η Κατερινα.Μα καλα,ειναι δυνατον τετοιοι ανθρωποι να ασχολουνται με επαγγελματα υγειας,με επαγγελματα που εχουν τοσο αμεση σχεση με τον ανθρωπο; Πωπω,τα 'χω παρει αγρια βρε κοριτσια!!! Το σημαντικο ομως ειναι που φερατε τα παιδακια σας στον κοσμο γερα και δυνατα,κι αυτο καμμια αισχρη συμπεριφορα κανενος αξεστου δεν μπορει να το χαλασει.

Εγω δεν εχω γραψει ακομη τη δικη μου ιστορια τοκετου,θελω πολυ να τη γραψω αλλα ειναι μεγαλη και πρεπει να βρω αρκετο χρονο για να την εξιστορησω.Θα το κανω καποια στιγμη.Παντως σχετικα με αυτο που λετε για τις "αμηχανες" στιγμες της γεννας (με αερια που μπορει να μας ξεφυγουν,τσισακια κ.λ.π.) εμενα μου συνεβη το εξης:το κλυσμα το ειχα κανει απο το σπιτι γιατι δεν ηθελα με τιποτα να μου το κανουν στο μαιευτηριο.Το ειχα κανει εντελως μονη μου παρ' ολο που μου φωναζε η μανα μου εξω απο την τπυαλετα "Να ερθω βρε παιδι μου να σε βοηθησω; Μανα σου ειμαι!!!" "Οχι,ασε με ησυχη!!!" να της φωναζω εγω πεσμενη στα τεσσερα προσπαθωντας να βρω το "στοχο"!!!

Σουρεαλ καταστασεις!!! Την ωρα των ωδινων φοβομουν πολυ μη μου ξεφυγει κατι,παρ' ολο που το κλυσματακι την ειχε κανει τη δουλεια του,κι ο νους μου αντι να ειναι στις αναπνοες που επρεπε να κανω,ηταν στο να μη ρεζιλευτω!!! Σιγα το ρεζιλι δηλαδη,τοσα βλεπουν καθημερινα οι γιατροι και οι μαιες!!! Αυτο που θυμαμαι εντονοτερα ειναι οτι επειδη ηταν κι ο αντρας μου μεσα και τραβουσε και καμερα,φοβομουν μη γινει κανενα τετοιο "ατυχηματακι" μπροστα του και το δει!!!

[Jean]

Αntoimette κοριτσαρα μου, επειδη ουδεν κακον αμιγες καλου... να θυμασαι το εξης: Για την κακια που σου ειπε τον ξεπληρωσες προκαταβολικα... Τον εχ..σες!!!!!!!! Αυτο να θυμασαι!!!

[Antoinette]

Αntoimette κοριτσαρα μου, επειδη ουδεν κακον αμιγες καλου... να θυμασαι το εξης: Για την κακια που σου ειπε τον ξεπληρωσες προκαταβολικα... Τον εχ..σες!!!!!!!! Αυτο να θυμασαι!!!

 

Η αλήθεια είναι ότι δεν το σκέφτηκα έτσι... αλλά έχεις δίκιο!!!

 

Οπότε τα λόγια ήταν περιττά....

[GrimSlayerette]

Συγνωμη αν ειμαι εκτος θεματος αλλα...

 

Εγώ επρόκειτο να γεννήσω το πρώτο μου παιδί στο "Ελενας" και ήξερα εκ των προτέρων πως θα κάνω καισαρική γιατί είχα μεγάλη μυωπία και δεν επιτρεπόταν ο φυσιολογικός τοκετός.

 

Δεν ξέρω πόση μυωπία εχεις. Εγώ έχω 8 και στα δυο μάτια. Γέννησα δυο παιδια 4,150 και 3,900 κιλά με φυσιολογικο τοκετο χωρις επισκληριδιο.

 

Ρωτησα βεβαια (αφου ετσι μου ειπε η γυναικολογος μου) πρωτα τον οφθαλμιατρο μου -ειδικο σε αποκολησεις- που μου ειπε πως δεν εχει σχεση το ενα με το αλλα. Ειναι απλα για να σε πισουν να κανεις καισαρικη. Επισεις εψαξα στο ιντερνετ και καποιοι - λιγοι βεβαια- εκαναν ερευνες και δεν βρηκαν σχεση μεταξυ αποκολησης αμφιβλιστοιδους και τοκετου.

[gp1]

Καλά του έκανε η Antoinnete

Εαν μπορούσα να το κάνω και εγώ στη γιατρό μου στην πρώτη μου γέννα

Η δική μου ιστορία είναι η εξής:

επειδή η μπουμπού μας δεν έλεγε να βγει και είχε πάρει όλο το μήνα κλείσαμε ραντεβού για τεχνητούς πόνους. Μάζεψα τα μπογαλάκια μου και ξεκίνησα για το ιδιωτικό "αίσχος" μαιευτήριο της περιοχής μου. Αφου με ετοιμάσανε οι μαίες ,έκανα και την επισκληρήδιο ήρθε η γιατρός να μου βάλει υπόθετο κολπικό για ξεκινήσει η διαδικασία αλλά ο τράχηλος δεν το δεχόταν και το πετούσε έξω. Τελικά μου περάσαν ενδοφλέβια φάρμακο και από εκεί άρχισαν όλα .πέφτουν οι παλμοί της μικρής δυο φορές , την τρίτη φορά με πήραν σηκωτή και πάνε για καισαρική. Ξέχασα να αναφέρω ότι η γιατρός μου ήταν συγγενικό πρόσωπο . Φωνάζουν και δεύτερο γιατρό για βοήθεια.Μέχρι να με ανοίξουν η μικρή είχε πάρει θέση και είχε κατεβεί , έτσι ο ένα τραβούσε από τα πόδια και ο άλλος έσπρωχνε το κεφάλι του μωρού από τον κόλπο μου προς τα πάνω για να το βγάλουν. Αυτά όλα τα θυμάμαι γιατί είχα ακόμα τις αισθήσεις μου.Τελικά η μπέμπα βγήκε μελανιασμένη από την πίεση , ευτυχώς είχα και τον παιδίατρο μου παρόν στη γέννα , να είναι καλά ο άνθρωπός. Στη συνέχεια αδράνησε η μήτρα μου και με πιάνει ακατάσχετη αιμορραγία δεν μπορούσαν με τιποτα να σταματήσουν το αίμα. δεν είχαν πλάσμα να μου βάλουν ούτε καν αίμα να μου μεταγγίσουν.Τελικά φώναξαν και τρίτο γιατρό και μετά από τρεις ώρες χειρουργείο την γλύτωσα. Αίμα έφεραν ο γονείς από το Νοσοκομείο της περιοχής μου . Αφού συνήλθα μου φέρνουν το παιδί ήταν πολύ όμορφη δεν φαινόταν τι θα ακολούθουσε μετά , παρά μόνο το γεγονός ότι το παιδί ζοριζόταν στην αναπνοή. Το είχαμε συνδυάσει με τη δύσκολη γέννα. Αλλά ο Παιδίατρος κάτι είχε υποψιαστεί και είχε δώσει οδηγίες στο προσωπικό της κλινικής. Την άλλη μέρα εξετάσεις το μωρό στο Νοσοκομείο , διάγνωση Συγγενής Διαφραγματοκήλη. Άμεσα μεταφέρθηκε στο Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης και χειρουργήθηκε 4 ημερών και από εκεί και πέρα ακολουθούν και άλλα που δεν είναι της παρούσης.

Μετά από τρία χρόνια παίρνω απόφαση για δεύτερο παιδί αλλά η μήτρα δεν αντέχει μια εγκυμοσύνη , ΄ετσι αποβάλω .Ξανά προσπαθώ μετά από 4 μήνες τα καταφέρνω αλλά είναι μια δύσκολη εγκυμοσύνη με αποκόλληση, εξάλειψη τραχήλου , περίδεση τραχήλου στον 4 μήνα και συσπάσεις συνέχεια τελικά γέννησα ένα αγοράκι πιο μπροστά φυσικά από την ημερομηνία που είχαμε κανονίσει σε δημόσιο Νοσοκομείο όλα πήγαν καλά.

Ξέχασα να πω ότι δεν είχα κάνει β επιπέδου στο πρώτο παιδί γιατί ήμασταν και εγω και ο σύζυγος κάτω από 30 ετών . Η γιατρός τελικά παραδέχθηκε ότι γνώριζε ότι το παιδί είχε πρόβλημα, μετά από 4 χρόνια. Όλα έγιναν για το χρήμα, να μην χάσει την αμοιβή.

τώρα έχω δυο κουκλιά που είναι όλο υγεία.

σας ευχαριστώ

[gerakina]

πω πωω βρε καλή μου τι πέρασες..

Μα δεν είχαν αίμα??Είναι δυνατόν??Απαράδεκτο!

Να χαίρεσαι τα όμορφα ζουζούνια σου!

[nnm004]

Κουκλα να χαιρεσαι και να σε χαιρονται τα καλα σου τα παιδακια , ευτυχως Ο Θεος σας προστατεψε και ειστε ολοι γεματοι υγεια . Οσο για τους γιατρους σαν την γιατρο σου ? υπαρχει παντα Καποιος που τιμωρει , εσυ κοιτα να εισαι καλα με τα παιδια σου και μην ανυσηχεις Εκεινος ξερει παντα καλα τι κανει .

[gp1]

σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια

 

Ξέχασα να αναφέρω ότι μου είχαν στο πλάι σωληνάκι , παροχέτευση για να τραβάει τα υγρά από τη κοιλιακή χώρα και δεν το τοποθέτησαν σωστά με απότέλεσμα να μην βγαίνει με ένα απλό τράβηγμα και χρειάστηκε να μπω ξανά χειρουργείο. Δύο φορές σε μια εβδομάδα.

Πότε κανένας να μην βιώσει τέτοιες καταστάσεις.

[pegi]

ΑΧ ΒΡΕ ΚΟΠΕΛΙΤΣΑ ΜΟΥ ΤΙ ΠΕΡΑΣΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙΣ ΤΑ ΖΟΥΖΟΥΝΑΚΙΑ ΣΟΥ;;δοξα τον θεο που ειστε καλα τωρα ολοι.να τα χαιρεσαι τα παιδακια σου κι ευχωμαι καποια στιγμη να τα ξεχασεις ολα αυτα αν και ξερω πως ειναι δυσκολο πολυ.....φιλακια στην πανεμορφη ΚΑΒΑΛΑ.

[ΣΤΕΛΙΝΑ]

Γεννησα το πρώτο μου παιδί στις 20-02-2008 και ηταν μια πραγματικά εξαιρετική εμπειρία που φέρνω πολλές φορές στο μυαλό μου.

Είχα μια πολύ χαζή όπως αποδείκτηκε προκατάλαψη σχετικά με την πρόκληση τοκετού που οτάν κλείσαμε το ραντεβού με τον γιατρό για τον τοκετό,αφού είχα κλείσει και τον 9ο,έβαλα τα κλάματα!! τώρα το σκέφτομαι και απορώ πώς έκανα ετσι?

το παίδί ήταν απο νωρίς πολύ χαμηλά στη μήτρα και ο τράχηλος μου είχε γυρίσει έτσι που δεν γινόταν να ξεκινήσει ο τοκετός.αν τα περιγράφω καλα.

στις 8 και αφου μου έγιναν οι καθιερωμένες εξετάσεις έβαλα το υπόθετο και έπειτα άρχισα τις γνωστές βόλτες.είχε πάει 10:30 και ακόμη δεν ένιωθα τίποτα ώσπου την ώρα που με ΄φωναξε η μαια να με δει "έσπασαν τα νερά"

είχα ενθουσιαστεί θυμάμαι!τότε άρχισαν σιγά σιγά να με ετοιμάζουν και στις 11+ άρχισα να πονάω σιγα σιγα,τελικά γέννησα στις 13:50 την κορούλα μου. ο άντρας μου ήταν μαζί μου σε όλη τη διαδικασία και μάλιστα τόσο ψύχραιμος και χρήσιμος που δεν το φανταζόμουν πριν.

τώρα λέω πως ελπίζω έτσι εύκολα να γεννήσω και τα υπόλοιπα παιδιά μου. [/img]

[Antonatou Eva]

Τρια παιδια εκανα και το τελευταιο ηταν πριν 40 ημερες. Απιστευτη εμπειρια. Οταν γεννησα την πρωτη κορη μου ειχα αγχωθει αρκετα μονο και μονο γιατι ο αντρας μου ελειπε στην Ολλανδια και ημουνα μονη μου.

Βεβαια ηταν οι γονεις μου αλλα δεν ειναι το ιδιο αμα δεν ειναι και ο αντρας σου μαζι σου. Η δευτερη εγκθμοσυνη ηταν φανταστικη γιατι σ΄σθτην ηταν εδω ο αντρας μου και ηρθε και μαζι μου και ολα ηταν υπεροχα. Η τριτη γεννα ηταν και αυτη ιδιαιτερη γιατι ημοθνα πια τελειωσ ξεαγχωτη αλλα και επειδη γεννησαμε μαζι με την αδερφη μου στην οποια εχω απιστευτη αδυναμια, και ενω εχουν περασει μονο σαραντα μερες , παλι νιωθω ζηλια οταν βλέπω εγκυους. Τελικα αμα δεν επρεπε να δουλευω και μπορουσα να κατσω σπιτι θα εκανα και αλλο ενα παιδι.

Ευα