Τοκετός: Πείτε την δική σας ιστορία/ιστορίες!

[angela_kgr]

μπράβο gallat

όλα τέλεια θα πάνε

[Αθηνά]

Τελεια νεα!!!!!!!!Με το καλο να ερθει το

[galat]

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλες!!!! Η θετική ενέργεια που πέρνουμε και η στήριξη από το forum είναι ανεκτίμητες!!!!!!!!!!!

 

renia τι ωραίο μηνυματάκι!!!

[Jean]

Ολα ξεκίνησαν μ' εκεινη την υπεροχη ροζ κουκιδούλα στο τεστ εγκυμοσύνης...Δεν το πιστευα!! Θα γινω μαμα!! Μετα απο ενα μόλις μηνα προσπαθειών ο πελαργός μας χτυπούσε την πόρτα!! Τρελαθηκαμε! Η επιβεβαιωση στο ιατρείο, ο πρωτος υπερηχος..."να το εκει ειναι αγαπη μου...αυτο ειναι το φασολακι μας!!" "που ειναι, αυτο που ειναι σαν γαριδα μικρουλα;;" "ναι, ναι, αυτο!!" "α!! Ε βεβαια!! Σ' εμενα μοιαζει!!" Ολα κυλουσαν ωραια!! Μες στην ευτυχια!! 9η εβδομαδα κυησης...καφε κηλιδες... αρχιζουμε τα utrogestan...Ξαπλα ολη μερα, μονο για τσισα σηκωνομουν...10η εβδομαδα...η πρωτη μεγαλη αιμορραγια...9 utrogestan τη μερα και σβαρνα ολα τα φαρμακεια της Αθηνας να βρουμε τα χαπια...τρελλη ελλειψη παντου. 12η εβδομαδα αλλη μια αιμορραγια, ακομη πιο βαρβατη..."Αγαπη μου, ξυπνα να παμε τουαλετα...φοβαμαι μονη μου"...18η εβδομαδα...αιμορραγιες τελος!! Ολα καλα!! Δεν κρατησε πολυ...Στο ιατρειο πιεση 15,5...Ο γιατρος: Απ' τη ζεστη θα ειναι... 19η εβδομαδα πιεση 17 και 12!! Ρνβ στο "ξενοδοχειο" για καρδιογραφημα... Συστηνεται περαιτερω διερευνηση... Ενα κατεβατο εξετασεις...Ο γιατρος στον κοσμο του...ειχε αλλες καϊλες (ενασχοληση με τα κοινα) "Καλησπερα, θα μπορουσα να μιλησω στο γιατρο; Η πιεση μου ειναι 18 και 12.5..."Θα σας παρει αυτος" 3 ωρες μετα ...τιποτα" "Μηπως ειναι εκει ο γιατρος;" "Α, μολις εφυγε για γεννα" Συζυγος: "Γραφτον τον μπιιπ... Παμε νοσοκομειο!!!" Νοσοκομειο Αλεξανδρα, βραδυ στα επειγοντα:Υπερηχος, ολα καλα, πιεση 18 και 12... Εφημερευων ιατρος: Πρεπει να γινει εισαγωγη για αμεση διερευνηση...αλλα δεν εχω κρεβατι!! Ο επιμελητης με τον οποιον μιλησα μου ειπε να ερθεις αυριο το πρωι να τον βρεις..." "Δεν παω πουθενα, να μου βρειτε κρεββατι, ας ειναι και ραντζο..." "Μα ο επιμελητης ειπε δεν υπαρχει τιποτα...Ελα αυριο το πρωι" "Αν μεχρι αυριο το πρωι παθει τιποτα το παιδι μου θα σε κυνηγησω κι εσενα και τον επιμελητη σου μεχρι την ακρη του κοσμου" "Ηρεμησε κοπελια!! Μεχρι αυριο δεν παθαινει αλλα αν η πιεση μεινει αθεραπευτη..η κυηση θα διακοπει απο μονη της"

Αυτοι ηταν εν ταχει οι πρωτοι 4.5 μηνες της εγκυμοσυνης μου... Στην επιστροφη απ'΄το νοσοκομειο εκλαιγα σ' ολη τη διαδρομη. Η φραση "η κυηση θα διακοπει απο μόνη της " μου ροκανιζε την ψυχη... Ο επιμελητης...Ναι καλα!! Θα παω αυριο το πρωι και θα με περιμενει πως και πως...Μλκς...Δημοσια νοσοκομεια... Ξαναπαιρνω το γιατρο μου...η κληση σας προωθειται. Δεν θα γραψω αλλα γι' αυτον τον γιατρο γιατι συγχυζομαι και μονο που τον θυμαμαι... Για την ιστορια...η ενασχοληση του με τα "κοινα" υπηρξε μεγαλο φιασκο και πολυ το ευχαριστηθηκα...

Στις 7 το πρωι ημουν στο Αλεξανδρα... Στη ρεσεψιον: "Θελω να δω τον κυριο ταδε" Βγαζει κινητο και τον παιρνει τηλεφωνο!!! Τρελαθηκα! Περιμενα στην καλυτερη να μου πει:Καπου εδω θα ειναι, ψαξε βρες τον" "Ειναι σε χειρουργειο σε λιγο τελειωνει, περιμενε αν θες εκει" Καθισα και περιμενα...και πως θα τον γνωρισω...τι θα κανω Χριστε μου;; Βλεπω εναν ψηλο κυριο με ιατρικη μπλουζα και μια νοσοκομα πισω του να του φωναζει:"Κυριε χ οι αναλυσεις..." Αυτος ηταν!! Τον πλησιαζω..."Καλημερα, ειμαι η ταδε που ηρθα χθες (σιγα μην θυμαται...) "Ναι παιδι μου, ελα μαζι μου" και με πιανει απ' το χερι...Με περασε μεσα απο πληθος κοσμου, ανοιξαμε 3-4 πορτες και παντα να με κραταει απ' το χερι. Μου παιρνει το ιστορικο, μου παιρνει και την πιεση...εισαγωγη επειγοντως!! Τα κανονιζει ολα. Μου ζηταει συγνωμη που η πτερυγα που θα με βαλει ειναι χαλια αλλα θα μεριμνησει το συντομοτερον να μεταφερθω και θα περασει να με δει" Η ανακουφιση που ενιωσα δεν περιγραφεται!! Ηθελα να τον φιλησω.

 

Η πτερυγα ηταν με μια λεξη ωστοσο κατατοπιστικοτατη...ΚΟΛΑΣΗ. Μες στη βρωμα... Αργοτερα εμαθα οτι εκει στοιβαζουν τσιγγανους, αλλοδαπους ανασφαλιστους και απορους... Διπλα μου μια τσιγγανουλα που μόλις γεννησε και το μωρακι διπλα της (!!!!!) να προσπαθει η κακομοιρα να το φροντισει οπως μπορουσε... Απεναντι μια Αλβανιδα που λογω προβληματος του μωρου αναγκαστηκε σε διακοπη κυησης στον 8ο... Και αλλες 4 με διαφορα προβληματα... Η πρωτη νυχτα ηταν εφιαλτική. Το μωρο να τσιριζει, η απεναντι η φουκαριαρα σιγοκλαιγε ολη νυχτα. Ηθελα να παω κοντα της, να της πω κατι...αλλα πως να παρηγορησεις μια τετοια περιπτωση;;; Κρυφτηκα κατω απ' το σεντονι... Η μαια της βαρδιας μου επαιρνε καθε μια ωρα την πιεση και μου εφερνε το χαπι. Μου λεει: Σε εφεραν σ' αυτη την πτερυγα να σου πεσει η πιεση;

Ευτυχως την αλλη μερα μεταφερθηκα και ολα ηταν καλυτερα. Πηγα στην πτερυγα παθολογιας κυησης σε δικλινο οπου ηταν ασυγκριτα καλυτερα. Ο γιατρος με πηρε να μου ζητησει συγνωμη που δεν ηρθε να με δει γιατι ηταν χωμενος ολη μερα στα χειρουργεια και να με διαβεβαιωσει οτι ενημερωνεται συνεχως για την κατασταση. Μην τα πολυλογω, βγαινω με την πιεση καπως καλυτερη, με 4 χαπια των 500 καθημερινα και με τον νεο μου γιατρο να εχει τα παντα υπο ελεγχο. Β' επιπεδου με εστειλε σε ιδιωτικο μαιευτηριο λογω του οτι δεν εβρισκε ρνβ στο δημοσιο... Εκει αρχιζουν αλλα... Εδειξε οτι το μωρο ηταν μικροτερο κατα 2 εβδομαδες. Πεφτουν απο πανω μου στο ιδιωτικο: Να κανεις αμνιο!! Η υπολειπομενη ενδομητρια αναπτυξη μπορει να σημαινει καποιο συνδρομο... Μην το πολυσκεφτεσαι!! Περναει ο καιρος... σε 2 εβδομαδες το παιδι θα ειναι βιωσιμο...αμαρτια ειναι!! Κλαμα εγω στο αμαξι... Παιρνω το γιατρο μου. "Ελα να σε δω" Μετραει τα παντα στον υπερηχο... Οντως υπολειποταν 2 εβδομαδες. "Δεν θα κανεις αμνιο!! Να πανε να γμθνε!! Υπολειπεται λογω της πιεσης που εχεις!! Στοιχηματιζω το πτυχιο μου, το μωρο ειναι καλα!! 28 χρονων κοπελα με αυχενική 0.70!! Ξεχνα το!! Ηταν η σιγουρια του; Τα ασπρα μαλλια του; Τα πτυχια στον τοιχο πισω του; Η θεση του; Η ηρεμη βαθια γαληνια ματια του; Συμφωνησαμε αμεσως μαζι του! Μου εγραψε αντιπηκτικες ενεσεις, μια τη μερα... 28η εβδομαδα, ξαφνικα πιεση 15 και 11. Τον παιρνω τηλ. Ηταν Σαββατο, το Αλεξ δεν εφημερευε. "Πηγαινε στο νοσοκομειο! Θα παρω τηλ να σε περιμενουν!" Πηγα με την ψυχη στο στομα. Ολοι επι ποδος "Ειναι η κοπελα που μας ειδοποιησε ο χ..." Ξαναμπαινω...καθισα αλλη μια εβδομαδα. Ολοι με ηξεραν πια. "Επ!! Παλι εδω εσυ; Τι κανεις;" Οι μαιες γλυκυτατες!

Βγαινω! Με στελνει στο μεγαλυτερο κεφαλι της μαιευτικης στη χωρα. Οι υπερηχοι θα γινονται πλεον σ' αυτον. Αγωνας δρομου, να κερδισουμε βδομαδες, να αποφυγουμε τον εξαιρετικα προωρο τοκετο. Μετρησεις και κοντρα μετρησεις... Χαπια με τις χουφτες, χορταινα μ' αυτα. 30η εβδομαδα, το παιδι εμεινε αλλες τρεις μερες πισω. Ηταν 900γρ συμφωνα με τον υπερηχο. Ο γιατρος μου μου ζητησε να με δει στο ιατρειο του. Πηγαινοερχοταν στο παρκε σκεφτικος. "Θα μπεις στο νοσοκομειο την Δευτερα" (ηταν Σαββατο) Θα παρω τωρα τηλ στο νοσοκομειο να πας να κανεις μια ενεση κορτιζονης για τους πνευμονες του μωρου μην εχουμε καποιο απροοπτο και θα πας σπιτι. Τη Δευτερα θα μπεις για στενη παρακολουθηση. Εδω θελω να σημειωσω οτι εχω κανει ενεσεις κι ενεσεις αλλα στην κορτιζονη πεθανα!! Ποναει η ατιμη!!

Μπηκα λοιπον στο νοσοκομειο για 3η φορα στις 23 Οκτωβριου για παρακολουθηση. Τα πραγματα δεν πηγαιναν καλά. Το παιδί δεν μεγαλωνε και υπερηχογραφικά ηταν στην 28 εβδομαδα αναπτυξης. Ο γιατρός μου είπε ότι υπάρχει ο κινδυνος ενδομήτριου θανατου κι ετσι ηταν η καλύτερη λυση να κανω NST 3 Φορες τη μερα. Καθε φορα μεχρι να ακουσω την καρδια του μωρου πηγαινα και γυριζα. Διπλα μου (ημουν σε 2κλινο) ηταν μια μαθηματικός από το Αγρινιο με προδρομικό πλακουντα και γενικά τα βρηκαμε και τα λεγαμε καλά. Καποια στιγμη τα ΝΣΤ αρχισαν να μην βγαινουν καλά. Το παιδί δεν κουνιοτανε κι ειχε ταχυκαρδια. Το βραδυ της 30ης Οκτωβριου ειδα το ΝΣΤ να μου βγαζει μια γραμμη χωρις διακυμανσεις. Χτυπησα αμεσως το κουδουνι κι ηρθε η μαια. Το ειδε κι ετρεξε να φωναξει το γιατρο της βαρδιας. Αυτός ηρθε και αφου το ειδε με κοιταζε σκεφτικός. Του λεω μην διανοηθεις να μου κρυψεις κατι γιατί εχω δει πολλα ΝΣΤ και ξερω ποτε κάποιο δεν ειναι καλό. Μου λεει: Όντως δεν μου αρεσει καθόλου η εικόνα του. Θα πάρω το γιατρό σου. Εν τω μεταξυ θελω να φας κατι γλυκό και θα το επαναλάβουμε σε 1 ωρα. Μπορει να κοιμαται. Αν δεν κουνηθει θα δουμε. Τον ακουσα βγαινοντας να λεει στη μαια: Ετοιμασε ορό. Ειπα μεσα μου: Αυτό ειναι. Ευελπιστουσα ότι θα εφτανα στην 34η εβδομαδα. Ημουν 31 και 2 ημερων. Το παιδί ειχε βαρος 1100. με ελουσε κρυος ιδρωτας. 1100γρ με ολους τους κινδυνους της προωροτητας...Τελικά εκεινο το βραδυ κουνηθηκε. Η ταχυκαρδια όμως επεμενε. Το παιδί δυσφορουσε. Την Τριτη 31 Οκτωβριου μπαινει ο γιατρός μου κι εκει που περιμενα να μου πει: Αυριο υπερηχος, μου λεει: Αυριο καισαρική. Του λεω γιατί; Μου λεει: Τα ΝΣΤ δεν ειναι καλά. Δεν θελω να το ρισκάρω. Θα βγαλουμε 1 παιδί προωρο με αρκετες πιθανότητες να τα πάει καλα. Αν περιμενουμε δεν μπορω να σου εγγυηθω για τιποτα. Αυριο στις 10. Κοιτα να κοιμηθεις. Του λεω: Γιατρε θα πανε καλά, ετσι δεν ειναι; Μου λεει: Πιστευω πως ναι.

Πηρα τον άντρα μου. Του λεω: Αυριο αγαπη μου δεν πας δουλεια. Γενναμε. Τον εστειλα. Στη μανα μου δεν τον ειπα. Δεν προλάβαινε να ερθει (μενει σε αλλη χωρα και ειναι και πολυ αρρωστη) και δεν ηθελα να περασει την αγωνια. Μιλησαμε στο τηλ.Της ειπα όλα καλα, περιμενω να μου δωσουν ημερομηνια. Η νυχτα κυλησε πολύ αργα. Δεν κοιμηθηκα καθολου. Η Ε.,η κοπελα διπλα μου, παρόλη την φιλοτιμη προσπάθεια της να μου κρατησει συντροφια, κοιμηθηκε λιγο πριν τις 3. Την ακουσα χαμογελωντας να ψιλοροχαλίζει. Στις 6 ηρθε η αγαπημενη μου μαια. Της λεω: Γενναω. μου λεει: Το ξερω. Ηρθα για το κλυσμα. Βρηκα κουραγιο να κανω και χιουμορ. Γυρισα στο πλαι και της λεω: Να εισαι ευγενική. Αρχισε να γελάει. Ηθελα να κλαψω. Στις 7 ηρθαν για το καθετηρα. Πονεσε λιγακι, τιποτα σπουδαιο. Στις 7:30 ηρθε ο ΄αντρας μου. Μιλουσαμε και ξαφνικα ακουω να φωναζει κάποιος: Η κυρια Σ; Λεω τι συμβαινει; Μπαινει μεσα με φορειο και μου λεει πηδα πάνω. Φυγαμε.Με πηραν τελικά στις 8. Μεσα στο χειρουργειο ηταν καμια 10ρια φοιτητες. Αισθανθηκα ασχημα. Μου βαλανε πιεσομετρο, βεντουζακια και ορο. Μολις η αναισθησιολόγος ετοιμάστηκε μπαινει μεσα κάποιος γιατρος και λεει: Κατεβαστε την, εχουμε επειγουσα καισαρική. Ακουσα το γιατρό μου να βριζει. Εκλεισα τα ματια. Με στριμωξαν όπως ημουν σ΄ενα δωματιο ιματισμου σε κατί κουτες αναμεσα,. Θυμαμαι οτι κρυωνα πολύ. Δεν ξερω ποσο περιμενα. Με ξαναβαλανε στο χειρουργικό τραπεζι. Η αναισθησιολογος που εκανε την επισκληριδιο εκανε ταυτοχρονα μαθημα. Τους ελεγε δειχνοντας καπου: Αν χτυπησεις εδω ο ασθενης μενει παραλυτος. Αρχισα να ανασαινω γρηγορα. Μου λεει μια μαια: Πονάς; Όχι της λεω, αγχωθηκα. Χαμογελασε και μου κρατησε το χερι. Θυμαμαι οτι της το εσφιξα με δυναμη. Οταν με ανοιξαν κλωτσησα. Δεν με ειχε πιασει. Μου χορηγησαν μορφινη. Τα ενιωθα όλα. Δεν πονουσα, αλλα τα ενιωθα. Η πιεση μου εφτασε 17 και 12. Μου χορηγησανε και κατι άλλο που δεν το συγκρατησα. Ξαφνικα ακουσα ενα νιαουρισμα. Ακουσα μια φοιτητρια πισω μου να λεει: Ωχ:: Γιατί ειναι τοσο μικρό; Της λεει μια άλλη: Ειναι προωρο. Ηταν το μωρό μου. Ο γιατρός σκυβει από πάνω μου: Το μωρό ειναι καλό. Τοπ μωρο σου ειναι που κλαιει κοριτσάκι μου. Ακου το. Χαμογελασα. Δεν μου το εδειξαν. Μπηκε κατευθειαν στο οξυγονο.

Η καισαρική μου επεσε βαρια. Στην πρωτη προσπάθεια να σηκωθω λιποθυμησα από τον πονο. Η σκεψη του μωρού όμως με κρατησε. 2 πορτες πιο περα με περιμενε. Οταν το ειδα 1η φορα εκλαψα πολύ. Ακόμη κλαιω καμια φορα όταν το κοιταζω. Οι μετεγχειρητικοί πόνοι αβασταχτοι. Το μωρο στην εντατική παλευε να κρατηθει στη ζωή κι εγω δεν μπορουσα να σηκωθω να παω κοντα του! Εκλαιγα και για τους πονους, εκλαιγα και για το μωρο...Οι επομενοι 2 μηνες ηταν οι πιο δυσκολοι της ζωης μου. Το μωρο πασχιζε να κερδισει το μεγαλυτερο στοιχημα της ζωης του κι εμεις θεατες. Δεν υπαρχει χειροτερο πραγμα απ΄το να θες να βοηθησεις το παιδι σου και να μην μπορεις. Επαθε εγκεφαλική αιμορραγια. Μαςπροετοιμασαν για πολυ ασχημες καταστασεις, για εγχειρησεις για βαλβιδες για για για...Τιποτα απ' ολα αυτα δεν εγινε. Το μωρο με τη βοηθεια του Θεου βγηκε αλωβητο απο ολη αυτη την ταλαιπωρια. Τρεξαμε, κλαψαμε, χασαμε 10 χρονια απ' τη ζωη μας ο καθενας, πηραμε το μεγαλυτερο μαθημα της ζωης μας αλλα ολα καλα!!

Σας κουρασα...

[Rosangel]

Πω πω!Τι τραβηξες βρε Jean μου? Ολοκληρο Γολγοθα μεχρι να ερθει το αγγελουδι σου!

Χαρα στο κουραγιο,την υπομονη και επιμονη σου με ολα αυτα!

Τωρα ομως ολα ειναι μια αναμνηση και η μονη πραγματικοτητα ειναι το αγγελουδι αυτο που κρατας στην αγκαλια σου γερο και δυνατο!Ευχομαι να ειναι παντα καλα!!!

[ΡΟΥΛΑ]

Jean το μόνο που θα σου πω είναι ενα μέγάλο ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!

[felinidoc]

Δεν θα με πιστεψεις αλλά έχω βάλει τα κλάματα.......

 

Εχω μείνει χωρίς λόγια αυτή την στιγμή.

Ευτυχώς που πήγαν όλα καλά.

[kathjem]

Με μια αναπνοή το διάβασα... Δύσκολη περιπέτεια..Ευτυχώς όλα τώρα είναι καλά!

[ΑΡΙΑΔΝΗ]

Δεν έχω λόγια... (και είμαι και βουρκωμένη!) Ουσιαστικά θα επαναλάβω ο, τι είπαν οι προηγούμενοι, αλλά δεν μπορώ και να μην γράψω, γιατί η εμπειρία σου με συνεπήρε.

Μπράβο για το κουράγιο που έκανες από την πρώτη μέχρι και την τελευταία στιγμή. Φαντάζομαι πόσο βασανιστικό θα ήταν να μην μπορείς να δεις το μωρο σου...και να μην ξέρεις πώς είναι, τί του συμβαίνει....Ευτυχώς πήγαν όλα καλά !Και έτσι να είναι πάντα πλέον το παιδάκι σας κι εσείς: υγιείς και ευτυχισμένοι

[ΣΟΦΙΑ]

Τις προάλλες σκεφτόμουν ότι είναι πολύ ατυχής η εκφραση που λένε καμμια φορα οι μαμαδες... τι πέρασα για να σε γεννησω .... εκ του ασφαλούς όμως.. αφου δεν περασα καμμια δοκιμασια.. διαβαζοντας την ιστορια σου και μερικών αλλων κοριτσιών εδω, συνηδειτοποιώ ποση αλήθεια περιέχει αυτή η έκφραση και οχι τοσο για το σωματικό πονο και την ταλαιπωρία όσο για την ψυχολογικό αγώνα που έχετε κανει σε τοσο αντιξοες συνθήκες...

 

Jean τι να πω .... μπράβο που ολα πηγαν καλα, μπραβο που βρηκατε δύναμη, μπραβο στο γιατρό που σας εστειλε ο Θεος ως όφειλε..., μπραβο στο μωρό σας που τα καταφερε στην πολυ δυσκολη μαχη!!

[maria]

Jean, μπράβο κοπέλα μου, είσαι πολύ δυνατή και σε ευχαριστούμε που είπες την ιστορία σου γιατί έτσι δίνεις κουράγιο στις άλλες μέλλουσες μαμάδες, ότι ότι δυσκολίες και να αντιμετωπίσουν υπάρχουν ελπίδες να γεννηθεί ένα υγιές παιδάκι...

 

Εγώ σου εύχομαι να σας πάνε όλα καλά από εδώ και πέρα, και να μην χρειαστέι να ξαναπεράσεις παρόμοια δοκιμασία!

[alvadi]

Δεν έχω λόγια... (και είμαι και βουρκωμένη!) Ουσιαστικά θα επαναλάβω ο, τι είπαν οι προηγούμενοι, αλλά δεν μπορώ και να μην γράψω, γιατί η εμπειρία σου με συνεπήρε.

Μπράβο για το κουράγιο που έκανες από την πρώτη μέχρι και την τελευταία στιγμή. Φαντάζομαι πόσο βασανιστικό θα ήταν να μην μπορείς να δεις το μωρο σου...και να μην ξέρεις πώς είναι, τί του συμβαίνει....Ευτυχώς πήγαν όλα καλά !Και έτσι να είναι πάντα πλέον το παιδάκι σας κι εσείς: υγιείς και ευτυχισμένοι

 

Συμφωνώ με την Αριάδνη!

 

Μπράβο σου! Να είσαι πάντα καλά να χαίρεσαι το παιδάκι σου!

[Vicky M.]

Δεν έχω λόγια για τις δύσκολες στιγμές που διάβασα παραπάνω...

Να είστε όλες καλά και να χαίρεστε τα παιδάκια σας!

 

Ο δικός μου τοκετός ήταν μια πολύ ευχάριστη εμπειρία και τον θυμάμαι με νοσταλγία... Προσπάθησα να είμαι χαλαρή για να μπορώ να θυμάμαι τα πάντα.

 

Ήταν 9 Απριλίου, Σάββατο βράδυ και ήμουν με τον άντρα μου σε μια παιδική χαρά και χαζεύαμε τα άλλα παιδάκια. Ξαφνικά νιώθω έναν πόνο έντονο, όπως στην περίοδο. Ήρθε κι έφυγε... Λίγο αργότερα, άλλος ένας παρόμοιος πόνος. Κάθισα σε ένα παγκάκι. Ήμουν στην 38η εβδομάδα. Μια γιατρός έρχεται κοντά μου και μου λέει ότι ίσως έφτασε η ώρα. Πήρα τηλ. το γιατρό μου και μου λέει να πάω στο Μαιευτήριο να με εξετάσει. Μπαίνω στον καρδιοτοκογράφο και επιβεβαιώνεται η έναρξη του τοκετού. "Είναι νωρίς ακόμη, πήγαινε σπίτι σου να κοιμηθείς και έλα το πρωι", λέει ο γιατρός. Δεν κοιμήθηκα βέβαια, πως να κοιμηθώ άλλωστε που οι πόνοι ήταν ολοένα και πιο συχνοί...

 

Να μην πολυλογώ, 12 ώρες αφού έκανα την εισαγωγή γέννησα. Οι ώρες ήταν πολλές και είχα κουραστεί, αλλά ήθελα πολύ να γεννήσω φυσιολογικά. Και ο καλός μου γιατρός με περίμενε...

 

Όλες αυτές τις ώρες ο άντρας μου ήταν δίπλα μου. Λόγω της μεγάλης αναμονής η κατάσταση ήταν δύσκολη για τους "απέξω". Οι γονείς μου, η αδερφή μου, παππούς και γιαγιά, πεθερικά, κουνιάδα, πέρασαν δύσκολα...

 

Όταν το παιδί ήταν έτοιμο να βγει, ο γιατρός με προέτρεπε να σπρώξω με όλη μου τη δύναμη και με "κορόιδευε" χαριτολογώντας λέγοντας ότι δεν έχω δύναμη αφού δεν έχω κάνει ποτέ κάποια χειρωνακτική εργασία, μόνο διάβασμα και ποτέ κουβάλημα. Εκείνη τη στιγμή δίνω μια δυνατή, βγαίνει το κεφάλι του μωρού και του λέω: "Ξέρεις τι λεξικά έχω κουβαλήσει εγώ;" Ακόμα γελάει... Την ώρα που βγήκε ο μικρός μου, ήταν δίπλα μου ο άντρας και η αδελφή μου.

 

Ανυπομονώ να ξαναζήσω αυτήν την εμπειρία.

[angela_kgr]

jean ειλικρινά με συγκλόνησες, μου είναι πολύ πρόσφατα όλα , ΄και νιώθω τόσο έντονα όλα όσα περιγράφεις, να είσαι πάντα δυνατή και ευτυχισμένη μαζί με την οικογενειά σου.

[galat]

και κλάάάάμα η κυρία....είναι από τις ορμόνες? Δεν ξέρω αλλά ένιωσα τόσο κοντά σου σαν να μιλούσες για τον δικό μου κοριτσάκι...Να είστε όλοι πάντα καλά και ένα τεράστιο μπράβο...

[Jean]

Σας ευχαριστω πολύ για τις ευχες και για τα καλά σας λόγια. Ο λόγος που εγραψα την ιστορία μου είναι γιατι ηθελα να στειλω ενα μηνυμα: Οσο δυσκολη κι αν ειναι μια εγκυμοσύνη, οσο απαισιοδοξοι κι αν ειναι καποιοι γιατροι, οσο κι αν υπαρχουν στιγμες που χανουμε την ελπιδα μας και τα βλεπουμε ολα μαυρα...ΑΝ ΚΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ, ΘΑ ΠΑΕΙ κι ας χτυπιεται ολοκληρη η επιστημονική κοινοτητα για το αντιθετο!! Τον πρωτο λογο τον εχει ο ΘΕΟΣ!

[aggeliki]

Δεν θα με πιστεψεις αλλά έχω βάλει τα κλάματα.......

.

 

πω,πω και εγω τα ιδια ,εχω παθει τωρα ...τρελαθηκα και μονο που τα διαβασα...ευτυχως ολα καλα!

[ilonka19]

Jean με συγκλωνισες. Δεν εχω λόγια να πω κατι αλλο

[dora+stavros]

Jean να είσαι πάντα καλά και να εμπνέεις όλες τις κοπέλες του forum !

Bούρκωσα... να σαι πάντα καλά.

Εύχομαι το μωράκι σου να ναι υγιές και χατούμενο στη ζωούλα του!!!

[μανουλα]

αχ με εκανες να κλαψω και με κοιταει με αποροια η μικρη μου. και λεω κι εγω για 'μενα που ειχα 2-3 αιμορραγιες της πλακας λογω μικρων αποκολλησεων του πλακουντα. φοβαμαι να ξαναμπω στη διαδικασια της εγκυμοσυνης γιατι φοβαμαι τη γεννα. λεω συνεχως σε ολους οτι θα κανω δευτερο μονο αν υποσχεθει ο γιατρος μου οτι θα μου κανει καισαρικη. ο συγκεκριμενος γιατρος στο πανεπιστημιακο της Λαρισας πρεπει να εχεις οντως προβλημα (οπως οι περισσοτεροι γιατροι) για να κανει καισαρικη. να ειναι γερα τα παιδακια μας.

[Αθηνά]

Δεν θα με πιστεψεις αλλά έχω βάλει τα κλάματα.......

 

Εχω μείνει χωρίς λόγια αυτή την στιγμή.

 

Ένα μεγάλο μπράβο για εσάς και το μωρό σας που βγήκατε νικητές!!!

Ευχομαι η ζωη σας να είναι μόνο χαρές απο εδώ και πέρα.

Να χαίρεστε το μωράκι σας!!!

[xazomama]

Jean,

συγχαρητήρια για τη δύναμη της ψυχής σου,

συγχαρητήρια για τη δύναμη της θέλησής σου,

συγχαρητήρια για τη δύναμη της αγάπης σου προς το μωρό σου.

Nομίζω αυτά είναι που σε κράτησαν λογική και ψύχραιμη για να αντέξεις την δοκιμασία αυτή.

Tέλος καλό, OΛA KAΛA!

Nα χαίρεστε το κοριτσάκι σας!

[Elli]

Jean,συγχαρητήρια για το κουράγιο και τη δύναμή σου!

Όσο για το μήνυμα

 

Οσο δυσκολη κι αν ειναι μια

εγκυμοσύνη, οσο απαισιοδοξοι κι αν ειναι καποιοι γιατροι, οσο κι αν υπαρχουν στιγμες που χανουμε την ελπιδα μας και τα βλεπουμε ολα μαυρα...ΑΝ ΚΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ, ΘΑ ΠΑΕΙ κι ας χτυπιεται ολοκληρη η επιστημονική κοινοτητα για το αντιθετο!!

 

το έχουμε ήδη πάρει και σε ευχαριστούμε!

Να χαίρεσαι το μωράκι σου και στο μέλλον να σας συμβαίνουν μόνο ευχάριστα!

[el_dec]

Jean με συγκλόνησες!

Εχεις καρδίσει επάξια τον τίτλο της ΜΑΝΑΣ.

Να είστε πάντα καλά και οι δυο.

[Vaspy]

Jean, (σνιφ!) έχεις απίστευτο κουράγιο και μεγάλη δύναμη.

Χαίρομαι που τελικά όλα πήγαν καλά και απολαμβάνετε το ΔΩΡΟ που σας έστειλε ο Θεός.

 

Καμιά φορά σκέφτομαι τον τοκετό μου, που είχα βαρεθεί να περιμένω μέχρι ν' αρχίσει να κατεβαίνει το μωρό και λέω είναι δυνατόν;

Αν κάνεις δεύτερο (που εύχομαι να περάσεις την εγγυμοσύνη που πέρασα και να παν όλα καλά) εύχομαι να ζήσεις τη μοναδική στιγμή που κρατάς το λερωμένο ακόμα νεογέννητο.