Τοκετός: Πείτε την δική σας ιστορία/ιστορίες!

[matilda38]

Καλα Μπουρμπουρ...σουπερ γρηγορη γεννα και απο οτι καταλαβα σχετικα ανωδυνη... Να πω μακαρι να εχουμε ολες τη γεννα σου????

 

να σου ζησει η μπεμπουλα!!!!

[Μπουρμπουρ1]

Καλα Μπουρμπουρ...σουπερ γρηγορη γεννα και απο οτι καταλαβα σχετικα ανωδυνη... Να πω μακαρι να εχουμε ολες τη γεννα σου????

να σου ζησει η μπεμπουλα!!!!

Ευχαριστω! με το καλο και σε εσας!

Πραγματι ηταν γεννα express!

[matilda38]

Μπουρμπουρ επειδη βλεπω στην υπογραφη σου οτι και εσενα η μικρη σου ειχε σχετικα χαμηλο βαρος για 38 εβδομαδα μπηκε θερμοκοιτιδα? Αν επιτρεπεται σου ειπαν γιατι ηταν λιγο αδυνατουλα?

[Μπουρμπουρ1]

Μπουρμπουρ επειδη βλεπω στην υπογραφη σου οτι και εσενα η μικρη σου ειχε σχετικα χαμηλο βαρος για 38 εβδομαδα μπηκε θερμοκοιτιδα? Αν επιτρεπεται σου ειπαν γιατι ηταν λιγο αδυνατουλα?

εχεις πμ

[ΣΤΕΛΛΙ]

Mπουρμπουρ1¨: Τα περιγραφεις καταπληκτικα!!!!Εχεις συγγραφικη πενα νομιζω!!!!Εγω παντως συγκινηθηκα!!!!Αυριο μπαινω κ γω στην 36η βδομαδα κ ανυπομονω!!!!Μεσα στο συγκινητικο κλιμα, εβαλες κ δοσεις χιουμορ!!!!Να ρωτα η μαια τι θελετε ή το πιεσομετρο να ειναι χαλασμενο????Παντως ολα πηγαν καλα!!!!Εγω τον αντρα μου θα τονεχω μεσα....ειναι βοηθος κτηνιατρου κ δεν τον φοβιζουν τα νοσοκομεια!!!Αλλωστε κ ο γιατρος τον θελει μεσα!!!!!!Να σου ζησει η μπεμπα σου!!!!!

[matilda38]

Αντε βρε ΣΤΕΛΛΙ να δουμε ποτε θα γραψουμε και εμεις εδω την ιστορια μας ε??? Κοντευουμε... Εγω μαλλον για 27 Ιουλιου παω με καισαρικη...

[ΣΤΕΛΛΙ]

Βασικα κ γω ανυπομονω γιατι εχει βαρυνει κ το μωρο κ ολο σπρωχνει κ πιεζει κ το στομαχι...ουτε σε καρεκλα μπορω να κατσω...ειμαι σε στυλ ξαπλωτο στην καρεκλα!!!!Θα θελα κ γω στην 38η βδομαδα να γεννησω....την πεμπτη εχω ραντεβου με τον γιατρο να δουμε τι παιζει!!!Η κοιλια εχει μεγαλωσει πολυ...εκανα ενα σφουγγαρισμα κ ενα ξεσκονισμα κ τα επαιξα!!!!Κοντευουμε!!!!!!!!

[matilda38]

Βασικα κ γω ανυπομονω γιατι εχει βαρυνει κ το μωρο κ ολο σπρωχνει κ πιεζει κ το στομαχι...ουτε σε καρεκλα μπορω να κατσω...ειμαι σε στυλ ξαπλωτο στην καρεκλα!!!!Θα θελα κ γω στην 38η βδομαδα να γεννησω....την πεμπτη εχω ραντεβου με τον γιατρο να δουμε τι παιζει!!!Η κοιλια εχει μεγαλωσει πολυ...εκανα ενα σφουγγαρισμα κ ενα ξεσκονισμα κ τα επαιξα!!!!Κοντευουμε!!!!!!!!

 

 

Αντε παλι συναντιομαστε. Και εγω Πεμπτη εχω καρδιοτογραφημα και βιοφυσικο προφιλ και εκει θα επιβεβαιωσουμε την ημερομηνια τοκετου.

[Μπουρμπουρ1]

Mπουρμπουρ1¨: Τα περιγραφεις καταπληκτικα!!!!Εχεις συγγραφικη πενα νομιζω!!!!Εγω παντως συγκινηθηκα!!!!Αυριο μπαινω κ γω στην 36η βδομαδα κ ανυπομονω!!!!Μεσα στο συγκινητικο κλιμα, εβαλες κ δοσεις χιουμορ!!!!Να ρωτα η μαια τι θελετε ή το πιεσομετρο να ειναι χαλασμενο????Παντως ολα πηγαν καλα!!!!Εγω τον αντρα μου θα τονεχω μεσα....ειναι βοηθος κτηνιατρου κ δεν τον φοβιζουν τα νοσοκομεια!!!Αλλωστε κ ο γιατρος τον θελει μεσα!!!!!!Να σου ζησει η μπεμπα σου!!!!!

Στελλι μου σε ευχαριστω!

Δεν εβαλα χιουμορ, το εζησα με χιουμορ, κι ευχομαι αυτη την πολυτελεια να εχετε κι εσεις, νομιζω ειναι οτι καλυτερο μπορω να σας ευχηθω!

[valentinat]

Μπουρμπουρ να σου ζήσει το μωράκι σου!

Καλη λοχεία και σε σένα...

Τέλεια περιγραφή έχω λυθεί στα γέλια....

[sofi@p]

Μπουρμπουρ, να σου ζήσει το παιδάκι σου. Με την κόρη σου έχουμε την ίδια ημερομηνία γέννησης (ε, με κάτι χρόνια διαφορά )

[smoodah]

Εφτασε η ώρα να μοιραστώ μαζί σας την δική μου ιστορία που μου χάρισε τον υπέροχο γιο μου.

 

Ημέρα Παρασκευή, 39+1 και ξεκινάμε για το μαιευτήριο γιατί έχω περάσει ένα βράδυ χωρίς πολλές κινήσεις του μικρού και έχουμε φρικάρει. Μετά από έναν υπέρηχο και αφου μας διαβεβαιώνει ο γιατρός ότι ο μικρός μας είναι μια χαρά, μας λέει "αργείς ακομα να γεννήσεις, μην ετοιμάζεσαι". Ο άντρας μου ήταν εδώ και εβδομάδες σίγουρος ότι το Σάββατο 11.00 θα τρέχουμε για μαιευτήριο, και μου το είχε βάλει τόσο πού στο μυαλό μου, που με τα λόγια του γιατρού απογοητεύτηκα λιγάκι. Την άλλη μέρα το πρωι ξυπνάω στις 6.00 με πονάκια στη μέση, στις 8.30 σηκώνομαι και συνειδητοποιώ ότι τρέχουν συνέχεια σταγόνες νερού, παίρνω τηλέφωνο την μαία και μου λέει ότι αν σε μία ώρα δεν έχουν σταματήσει ξεκίνα για μαιευτήριο. Περιττό να πω ότι δεν σταμάτησαν, ετοιμαζόμαστε με έναν μικρό πανικό γιατί φυσικά τα περισσότερα τα είχα αφήσει για τελευταία στιγμή, μπαίνουμε στο αυτοκίνητο κοιτάω την ώρα και τι να δω?10.59! "Ε εντάξει" του λέω "είσαι φοβερός". Φτάνουμε στο μαιευτήριο και λεω στη ρεσεπσιόν "νομίζω ότι γεννάω", μπαίνω μέσα με εξετάζουν και τηλεφωνούν στη γιατρό μου. Διαστολή δεν υπήρχε ακόμα, και έτσι μου έκαναν προκληση. Με τα χίλια ζὀρια φτάσαμε σε διαστολή 3 ε και εκεί κολλήσαμε. Να μπαίνει η μια μαία μετά την άλλη, να κοιτάζονται και να λένε "τίποτα ακόμα".Απελπισία εγώ αλλά παραδόχως ψύχραιμη. Κατά τις 21.00 και ενὠ είχαν αρχίσει πονοι, μου λέει η γιατρός μου "Παιδί μου θα σου κάνω επισκληρίδιο, μήπως και προχωρήσουμε". Αντέχω ακόμα της λέω αλλά ότι νομίζετε. Ο άντρας μου δίπλα μου σε ρόλο μαίας να με καθοδηγει και να μου δίνει συμβουλές, να θέλει να με βγάλει φωτογραφίες για να έχουμε να θυμόμαστε κι εγώ να λέω "μα 7 του μηνός μπήκα, 8 θα γεννήσω?απελπισμένη και κουρασμένη πια. Γίνεται η επισκληρίδιος και όντως τα πράγματα άρχισαν να κυλούν πιο γρήγορα. 00.45 ήρθε στον κόσμο το γλυκό μου πλασματάκι. Να σημειώσω ότι η μαία μου στάθηκε λαμπάδα και δεν έφυγε λεπτό από δἰπλα μου και οτι η γιατρός μου θεά, αντιστάθηκε στο προσωπικό του μαιευτηρίου που την πίεζε να μου κάνει καισαρική επειδή καθυστερούσα, αλλά εκέινη βράχος είπε ότι αφού μαμά και παιδί τα πάνε μια χαρά θα περιμένω.

[efffiiiii]

Κοριτσάκια μου να'μαι κι εγώ μετά από 1 μήνα περίπου και αφού έχουμε μπει πλέον σε μια σειρά κι εχώ τον μπεμπούλη μου δίπλα να κοιμάται..ήρθε η ώρα να σας πω και την δική μου ιστορία....

 

Θα έμπαινα 39+5 ημέρα Τρίτη 12/06 με τεχνητούς καθώς το μωράκι είχε περιτύλιξη και ο γιατρός δεν το άφηνε άλλο...περιτό να σας πω την στενοχώρια μου όταν μας το ανακοίνωσε την προηγουμένη καθώς όπως και οι περισσότερες φανταζόμουν πως όλα θα έρθουν απο μόνα τους....το πήρα απόφαση όμως και εφόσον ήταν αυτο το καλύτερο για το μωρό δεν υπήρξε δεύτερη σκέψη....Από το μεσημέρι ξεκίνησαν ετοιμασίες( ψυχολογικές πιο πολύ) με καφεδάκια και συζητήσεις στη βεράντα, αργότερα μπανάκι( το ξύρισμα το είχε φροντίσει η κουμπαρούλα μου 4 μέρες πριν, αισθητικός γαρ....) φωτογραφίες με την κοιλιά για τελευταία φορά...και ύπνος στις 11 το βράδυ, αν και δεν το περίμενα κοιμήθηκα....

 

Ξυπνάμε λοιπόν με τον άντρα μου στις 4 τα ξημερώματα ,καθώς θα έκανα εισαγωγή στις 5μιση,ετοιμαζόμαστε, γέλια στη διαδρομή, φωτό και πάλι σαν τα χαζά, λες και πηγαίναμε εκδρομούλα....

Πηγαίνω λοιπόν με εξετάζουν οι μαίες ,είχα διαστολή 2 ( εδώ και 2 εβδομάδες) ,με βάζουν στον καρδιοτοκογράφο, κλισμα,δίνουν τα προσωπικά μου αντικείμενα στον άντρα μου και με πέρνουν στην αίθουσα ωδινών...ένα μικρό δωματιάκι με ένα κρεβάτι όπου εκεί θα περνούσα τις περισσότερες ώρες.....ήταν 6 κ μισή όταν μπήκα, ο άντρας μου θα έμπαινε μαζί μου στην γέννα με ενημέρωσαν όμως πως θα μπει στς 8 για να μπει με την καινούρια βάρδια ή κάτι τέτοιο...ε εντάξει λέω...

εκεί που ξαπλώνω κ περιεργάζομαι τον χώρο....ακούω ουρλιαχτά κάποιας κοπέλας...κάποια να τις κλείνουν το στόμα...να την ικετεύουν να σταματήσει να ουρλιάζει και να σπρώξει γιατί σκοτώνει το παιδί της:shock:

αυτή να σφαδάζει...εμένα άρχισαν να τρέχουν τα δάκρυα στα μάτια μου χωρίς να μπορώ να το ελέγξω...θεέ μου έλεγα, τι με περιμένει...τι θα μου συμβεί....με βλέπει σε αυτήν την κατάσταση ένας τραυματιοφορέας και μου εξηγεί πως η κοπέλα δεν ήξερε ότι ήταν έγγυος( 8 μηνών) και ήρθε για κάτι ενοχλήσεις και τελικά γεννούσε....σοκαρίστηκα....ευτυχώς γεννησε μέχρι τις 7 και έφυγε.....

Μου βάζουν λοιπόν ορό και στις 8 μπαίνει ο αντρούλης μου με τα πρασινάκια του,όλο χαμόγελο ,μου εξηγεί για την κοπέλα που έξω είχαν μαζευτεί τα σόγια τους και δεν ήξεραν τπτ κλπ....έρχεται και ο γιατρούλης μου μου βάζει ωκυτοκίνη...αρχίζουν κάτι πονάκια περιόδου στις 9μιση με εξετάζει,διαστολή 4-5, πολύ καλά πάμε μου λέει ,θα σου κάνω μια ένεση για τεχνητούς για να προχωρήσει η διαδικασία....ωραία λέω...οι πόνοι ήταν πολύ ανεκτοί κορίτσια μου, υπόψιν δεν έκανα επισκληρίδιο...μετά την ένεση σε 2 ώρες είχα διαστολή 7-8 και στις 12 μιση τελεία...

Σε όλη αυτην την διάρκεια ,μέχρι τις 11 και κάτι μιλούσαμε, έκανα κάτι απίστευτες ερωτήσεις στις 2 μαθητευόμενες μαίες που ήταν μαζί μου καθόλη την διάρκεια και ήταν γλυκήτατες...άλλες μπαινοέβγαιναν...ο γιατρός ήταν συνέχεια εκεί ...καθόταν έξω από την πόρτα με άλλους μαθητευόμενους και τους εξέταζε, έλειψε μόνο για μια καισαρική, ήταν καθησυχαστικότατος, ήρεμος, μου μιλούσε πολύ γλυκά και όμορφα...τι να πω...άψογος...

Ο άνδρας μου....τον λατρεύω...με συγκινεί ακόμη και τώρα η στάση του...σε όλα εκεί...δίπλα μου...να μου κρατάει το χέρι,να μου σκουπίζει τον ιδρώτα, να μου κρατάει το κεσεδάκι για να κάνω εμετό...να μου χαμογελάει...να με χαιδεύει...ακόμη ακούω στα αυτιά μου την φωνή του να μου λέει με τόση αγάπη "μπράβο κοριτσάκι μου,τα πηγαίνεις υπέροχα,μπράβο σου" ...τι κουράγιο , τι δύναμη, τι ανατροφοδότηση...δεν ξέρω αν θα ήταν το ίδιο χωρίς αυτόν...μάλλον είμαι σίγουρη πως δεν θα ήταν...

Επανέρχομαι....εγώ πολύ ήρεμη,δεν ακούστηκε η φωνή μου, έκανα τις αναπνοές μου όπως μου τις είχαν μάθει στα μαθήματα ψυχοπροφυλακτικης(απαραίτητα κατ'εμε)και οι πόνοι που είχαν ξεκινήσει από τις 11 ήταν αρκετά δυνατοί αλλά διαχειρίσιμοι...μου είχε σπάσει τα νερά εντωμεταξύ και ο γιατρός ...στις 12 και κάτι αρχίζω να νιώθω πίεση...γυρισμένη όπως ήμουν στο πλάι ...με τον άνδρα μου να μου κρατάει το οξυγόνο ο γιατρός μου μου λέει με μια γαλήνια φωνή "Ευθυμία παιδί μου φτάνουμε, έχεις τέλεια διαστολή και τώρα θα νιώθεις σε κάθε σύσπαση πίεση, θα κάνουμε 4 τέτοιες συσπάσεις και μετά στο χειρουργείο... Δεν το πίστευα οτι φτάναμε στο τέλος αλλά με το άκουσμα αυτό για μένα ο τοκετός είχε τελειώσει...οι πόνοι ήταν έντονοι πλέον, του λέω εντάξει γιατρέ...έκανα τις αναπνοές μου, ο άνδρας μου εκεί να του ΄σφίγγω το χέρι με απίστευτη δύναμη λέει και να μου κρατά το οξυγόνο...1...2...3...στην ΄4η λέει στον άνδρα μου..έλα να δεις ΄...το βλέπεις αυτό το μαύρο...?το κεφαλάκι του γιου σου είναι....απίστευτο , Έφη μου λέει φαίνεται το κεφαλάκι του...αλήθεια ? μπαίνουμε χειρουργείο μου βάζουν τα πόδια στους ιμάντες , μου κάνει μια τοπική για να μου κάνει την περινεοτομή και τους λέω πείτε μου όταν είναι να σπρώξω...ο άνδρας μου δίπλα μου...δεν χρειάστηκε βέβαια γιατί το καταλαβαίνεις έκανα 1 εξώθηση βγήκε το κεφάλι και στην επόμενη μισή όλο το μωράκι μου...12 και 50 ....το είδα καλλυμένο με μία άσπρη πέτσα...έκλαιγε τόσο δυνατά και τσιριχτά...τον καθάρισαν και μου τον έδειξαν.....

είχε πολλά πολλά μαύρα μαλλιά...ήταν κάτασπρος και τα χείλη του ήταν κατακόκκινα...ένας άγγελος...συγκινηθήκαμε πολύ...ήταν ανεπανάληπτη στιγμή...απίστευτη...

Τον τοκετό μου είδαν τουλάχιστον 15 ακόμη άτομα...ήταν τόσο όμορφος, ήρεμος...φυσιολογικός...οι περισσότεροι στο τέλος έκλαιγαν από συγκίνηση...μια μαία αμέσως μόλις γέννησα με ρωτάει "θα το ξανακάνεις?"

εννοείται της λεω...χωρις δεύτερη σκέψη....Ήταν πραγματικά ένα πανέμορφο ταξίδι....τόσα συναισθήματα ...τόση ανιδιοτελής αγάπη...Αν μου ζητούσαν να χαρακτηρίσω τον τοκετό με μια λέξη θα ήταν "μαγεία"

 

Ευχαριστώ τον γιατρό μου, που ήταν άψογος, όλο το προσωπικό του μαιευτηρίου Έλενα που ήταν απίστευτοι....

αλλά πάνω απο όλα τον άνθρωπο με τον οποίο φέραμε στη ζωή το πλασματάκι αυτό...

[ΣΤΕΛΛΙ]

Καταπληκτικη η ιστορια σου κ εσενα efi!!!!! Και γω θα εχω τον αντρα μου μαζι...τα εχουμε κανονισει απο τωρα κ με τον γιατρο!!!!Ελπιζω να πανε κ σε μας ολα καλα!!!!Σημερα μπηκα στην 36η βδομαδα κ ομολογω ενα αγχος καπως με επιασε!!!Εχω κ την μικρη μου να σπρωχνει κ να τουρλωνεται μεσα στην κοιλια, να μου πιεζει απο την ουρηθρα μεχρι κ το στομαχι κ ανυπομονω κ γω να γεννησω!!!!Βασικα αλλο να τα λεμε κ αλλο να βλεπεις μια ζωη να βγαινει απο μεσα σου, σωστα?????Να χαιρεσαι την οικογενεια σου!!!Οσο για μας τις υπολοιπες....με το καλο τα μπεμπε μας!!!!

[καλλιθεα]

γειά σας μανούλες.

είχα ακούσει οτι μπορείς να φανταστείς αλλά ευτυχως δεν έδωσα καμία σημασία.

γέννησα με φυσιολογικό τοκετό και ήτανε το πιο απλό πράγμα που μου είχε συμβεί.

39 +2 Παρασκευή 09/07/10 στις 16:00 σπάνε τα νερά, κάνω το μπάνιο μου και μιλάω με τον γιατρό. ετοιμάζω κάτι πράγματα και περιμένω τον άντρα μου να κάνει το μπάνιο του για να φύγουμε. μιλάω με τον αδερφό μου και περνάμε να πάρουμε τον κουνιάδο μου.γίνεται η εισαγωγή,κλίσμα και όλα τα σχετικά και 18:15 με ανεβάζουν στην αίθουσα τοκετού, όπου μετά απο δέκα λεπτά ήρθε και ο γιατρός μου.στην αρχή βαριούμουνα γιατί είμουνα μόνη αλλά μετά είχα παρέα τους πόνους οπότε με την επισκληρίδιο ήρθα πάλι στα ίσια μου.στις 21: 20 γέννησα τον παιδαρά μου και όλα μου φάνηκαν τόσα εύκολα σε σχέση με αυτά που μου είχανε πει:p:p:p

τώρα περιμένω την μπουμπού μου και εύχομαι να πάνε όλα καλά όπως στην πρώτη γέννα.

καλή λευτερία σε όλες τις μανούλες και μην φοβάστε τίποτα.

[Helen@]

αντε να παίρνουμε κ εμεις σειρα!!!υπομονή σε λίγες μέρες-το εύχομαι να είναι μέρες κ όχι εβδομάδες γιατί πλεον δεν αντέχω άλλο να περιμένω- θα γράψω κ εγω την δική μου ιστορία!!!!να σας ζήσουν τα μωράκια σας κ υπομονή σε όσες έχουν ακόμα αρκετό καιρό μπροστά τους!!!!!

[*Marou*]

μπουρμπουρ, smoodah, effiiii, καλλιθεα χιλια μπραβο!!!!!!!Τα καταφερατε ολες υπεροχα!!!!!!!!!!!!!!

Να χαιρεστε τα μωρακια σας!!!!!!

Δινετε μεγαλο θαρος σε εμας που ειμαστε η επομενη "σειρα"

[Μπουρμπουρ1]

Μπουρμπουρ να σου ζήσει το μωράκι σου!

Καλη λοχεία και σε σένα...

Τέλεια περιγραφή έχω λυθεί στα γέλια....

Ευχαριστω!

δεν ειχα καταλαβει οτι γεννησες!

να σου ζησει το μωρακι σου!

 

Μπουρμπουρ, να σου ζήσει το παιδάκι σου. Με την κόρη σου έχουμε την ίδια ημερομηνία γέννησης (ε, με κάτι χρόνια διαφορά )

Αληθεια;τι ωραια συμπτωση!

Να χαιρεσαι τα παιδακια σου!

 

Εfiiii ανατριχιασα με την περιγραφη σου!

[Penny Konstantinos]

τι όμορφη που είναι η ιστορία σου... γεννάω σε λίγες μέρες και πραγματικά μου έδωσες πολύ κουράγιο γιατί έχω πολύ άγχος και φοβάμαι πολύ... Να είστε γεροί με τον άντρα σου να χαίρεστε το παιδάκι σας και να κάνετε και άλλα πολλά πολλά...

[lupus_hegemonia]

Εξωσωματική γονιμοποίηση κάναμε, με την πρώτη έπιασε (και κορίτσι, γιες!) - γιατί δεν είχε ΕΚΕΙΝΗ το πρόβλημα αλλά εγώ, έπρεπε να κάνουμε καθημερινά όλες αυτές τις ενέσεις στην κοιλιά της (έχω γίνει εξπέρ σε ενέσεις, περάστε κόσμε!), οπότε αναμέναμε τις μέρες που θα 'λεγε ο γυναικολόγος της να μας πει ότι θα πάμε στο μαιευτήριο...

 

Μας είπε το λοιπόν "παίδες, αύριο είναι η μεγάλη μέρα, το πρωί".

Ε, ετοίμαζε τα πράγματά της η δικιά μου (τα 'χε βασικά ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΠΡΙΝ μαζέψει) κι άρχισε να κάνει κάτι τελευταίες δουλειές για να μην αφήσει "καράβι-να-φύγει" το σπίτι...

Εγώ, εκείνο το βράδυ, είχα τρομερή υπερένταση (για το χειρουργείο) και δεν κοιμήθηκα νωρίς, την έπεσα κατά τις 01:30. Η δικιά μου ήδη κοιμόταν...

Γύρω στις 01:50 (!), μου λέει χαμηλόφωνα ότι είχε αίμα "από κάτω"! ΠΥΡΑΥΛΟΣ εγώ πετάχτηκα και πήρα τον γιατρό, εκείνος μας λέει "βουρ στο μαιευτήριο, τώρα, αμέσως", με πιάνει ένας πανικός, εντομεταξύ εγώ ΔΕΝ ΟΔΗΓΩ ΟΥΤΕ ΠΟΔΗΛΑΤΟ (και λέγαμε να οδηγούσε η δικιά μου, αφού ΚΑΝΟΝΙΣΜΕΝΟ ήταν με ραντεβού, αφού θα κάναμε ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ!), οπότε ξυπνάμε τον πεθερό μου και μας πάει αυτός!

 

Φτάνουμε στο μαιευτήριο, της κάνουν εισαγωγή, εγώ αρχίζω τα τσιγάρα απανωτά έξω απ' τις συρώμενες πόρτες και είπα στις τύπισσες εκεί να μου κάνουν σινιάλο, οπότε λαμβάνω το μήνυμα να πλησιάσω να πάω μέσα να την δω ΠΡΙΝ το χειρουργείο!

Με ντύνουν σαν τον... Ντάστιν Χόφμαν στο έργο "Το Ξέσπασμα" (με τον ιο), πάω μέσα, της κρατώ το χέρι, μιλάμε, μας λένε "ήρθε η ώρα" προχωρούμε... και με σταματούν και μου λένε "φχαριστούμε πολύ, ώξω τώρα από 'κει"!!! Μα τί διάολο με στόλισαν έτσι, για να με βγάλουν έξω;!

 

Βγαίνω έξω, μου τηλεφωνεί στην γραμματεία ο γιατρός από μέσα απ' το χειρουργείο και μου λέει "ξεκινάμε", οπότε του λέω με σοβαρό και ΑΚΡΩΣ αληθινό τρόπο/ύφος "γιατρέ, την γυναίκα μου και τα μάτια σου, αν συμβεί κάτι, θα πάθεις ό,τι πάθαιναν οι Τούρκοι απ' τον... Τσέπες Ντραγκούλ" - τους παλούκωνε!!!

Περνούσαν τα λεπτά, περνούσαν τα λεπτά, μου... τέλειωσε ο καπνός (πρέπει να 'κανα περίπου 20 στριφτά!), ώσπου μου στέλνει μήνυμα ο γιατρός "ηρέμισε ΠΑΤΕΡΑ, όλα πήγαν καλά!"...

Ε, περιμένω κι εγώ ανακουφισμένος, ΒΑΣΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΑ ΜΟΥ (το παιδί ούτε το 'χα καν ακόμα στο νου μου), οπότε κάποια στιγμή που μιλούσα με τον ΗΡΩΑ (πεθερό) που ακόμα ήταν μαζί μου ως τα ξημερώματα (γεννήσαμε στις 04:25, 6 Ιουνίου..., ΑΚΡΙΒΩΣ την ίδια ώρα & μέρα που έγινε η... Απόβαση της Νορμανδίας - και επίσης ΜΕ πανσέληνο, όπως και τότε!!! Φοβερή σύμπτωση, επέτειος!)...

...οπότε κάποια στιγμή, μου λένε "κύριε τάδε, ελάτε από δω να δείτε το μωρό"...! Προχώρησα δισταχτικά προς την πόρτα (τότε ΜΟΛΙΣ κατάλαβα ότι εκτός της γυναίκας μου στο χειρουργείο, ΥΠΗΡΧΕ ΚΙ ΑΛΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ παρέα μας!), πλησιάζω, μπαίνω... ...ΤΗΝ ΒΛΕΠΩ (την κόρη μου)... ...και ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ (ΠΙΘΑΝΟΝ) ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ!!! Έχασα το έδαφος από κάτω μου, νόμισα ότι μας βομβάρδιζαν μετεωρίτες!

Από τότε... έχω χάσει "την μπάλα", που λένε!!!

Ξεχνώ να φάω, δεν είδα σχεδόν ΚΑΘΟΛΟΥ το Euro2012 (που για να έχανα ποδόσφαιρο εγώ, θα 'πρεπε να γινόταν η Συντέλεια του Κόσμου!), μου φέρνουν ταινίες να δούμε και δεν ξέρω καν που τις αφήνουν, πηγαίνω με διαφορετικά παπούτσια στη δουλειά...

...και τέτοια!!! Έχω "μείνει παγωγό" με την ύπαρξη της κόρης μου!

Ποτέ μου δεν πίστευα ότι θα ένιωθα τέτοια ευτυχία...

[Μπουρμπουρ1]

:):) Εισαι φοβερος!!!!!!!!!!!!!!! :):)

[markela35]

Να ειναι πανα γερη δυνατη και τυχερη η κορουλα σου!!καλα λενε οι μπαμπαδες τρελενονται με τις κορες!!!τρομερη περιγραφη

[ΣΤΕΛΛΙ]

Να μαι παλι---ευκαιρια που κοιμαται η μικρη!!!!Ω ναι, γεννησαμε!!!!Στις 37βδομαδες και 2 μερες..μια μικρουλα 2700!!!!Δοξα τω θεω υγιεστατη!!!Δευτερα πρωι βλεπω αρκετα ασπρα διαφανα κολπικα υγρα...τραχηλικη βλεννη λεει ο γιατρος....Τριτη 24-7-12 και ωρα 3.00 τα ξημερωματα ΣΠΑΝΕ ΤΑ ΝΕΡΑ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΟΥ!!!ΕΝΙΩΣΑ ΜΟΝΟ ΠΟΝΟΥΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΠΡΙΝ.....τηλεφωνουμε στους γονεις και αδερφια κ σε 10΄' ειμαστε στο ΡΕΑ....τα κλασικα κλισμα---ξυρισμα ειχα κανει εγω πριν---τη Δευτερα ημουν πανετοιμη απο ενστικτο!!!Παω στο δωματιο οδινων....δεν ειχα πονουσ...μου εκαναν τεχνητους----εμεινα με αναπνοες αρκετες ωρεσ ωσπου μου εκαναν επισκληριδιο λαιτ μορφης να μην ποναω...η μικρη μου ηταν με το κεφαλι προς τα κατω αλλα ψηλα!!!!Εμεινα ετσι απο τις 3.30 τα ξημερωματα ωσ τις 10και το πρωι....ομως το μωρο ενω προσπαθουσε να βγει ειχε κουραστει....ΤΕΛΙΚΑ καναμε καισαρικη!!!Ειχε τυλιχτει ο λωρος στον ωμο του και το καημενο προσπαθουσε να κατεβει κ ειχε κουραστει κ ο γιατρος δεν το διακινδυνευσε να πεφτουν συνεχως οι παλμοι του....ΤΕΛΙΚΑ 10.55 ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ...Η ΜΙΚΡΗ ΜΑΣ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ....Σημερα βγηκαμε απο το μαιευτηριο και ξεκιναμε μια νεα ζωη!!!!!

[ΚΛΑΡΑΜΠΕΛ]

Να μαι παλι---ευκαιρια που κοιμαται η μικρη!!!!Ω ναι, γεννησαμε!!!!Στις 37βδομαδες και 2 μερες..μια μικρουλα 2700!!!!Δοξα τω θεω υγιεστατη!!!Δευτερα πρωι βλεπω αρκετα ασπρα διαφανα κολπικα υγρα...τραχηλικη βλεννη λεει ο γιατρος....Τριτη 24-7-12 και ωρα 3.00 τα ξημερωματα ΣΠΑΝΕ ΤΑ ΝΕΡΑ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΟΥ!!!ΕΝΙΩΣΑ ΜΟΝΟ ΠΟΝΟΥΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΠΡΙΝ.....τηλεφωνουμε στους γονεις και αδερφια κ σε 10΄' ειμαστε στο ΡΕΑ....τα κλασικα κλισμα---ξυρισμα ειχα κανει εγω πριν---τη Δευτερα ημουν πανετοιμη απο ενστικτο!!!Παω στο δωματιο οδινων....δεν ειχα πονουσ...μου εκαναν τεχνητους----εμεινα με αναπνοες αρκετες ωρεσ ωσπου μου εκαναν επισκληριδιο λαιτ μορφης να μην ποναω...η μικρη μου ηταν με το κεφαλι προς τα κατω αλλα ψηλα!!!!Εμεινα ετσι απο τις 3.30 τα ξημερωματα ωσ τις 10και το πρωι....ομως το μωρο ενω προσπαθουσε να βγει ειχε κουραστει....ΤΕΛΙΚΑ καναμε καισαρικη!!!Ειχε τυλιχτει ο λωρος στον ωμο του και το καημενο προσπαθουσε να κατεβει κ ειχε κουραστει κ ο γιατρος δεν το διακινδυνευσε να πεφτουν συνεχως οι παλμοι του....ΤΕΛΙΚΑ 10.55 ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ...Η ΜΙΚΡΗ ΜΑΣ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ....Σημερα βγηκαμε απο το μαιευτηριο και ξεκιναμε μια νεα ζωη!!!!!

 

Να χαίρεστε την μικρούλα σας και πάντα γερή,γελαστή και τυχερή.Ξεκινάει ένα αρχικά κουραστικό αλλά υπέροχο ταξίδι,που κάθε μέρα θα σε γεμίζει η μικρούλα σου με τόση ευτυχία που δεν περιγράφεται σε κανένα forum.Να είστε και τα δυο σας καλά!

[markela35]

Να μαι παλι---ευκαιρια που κοιμαται η μικρη!!!!Ω ναι, γεννησαμε!!!!Στις 37βδομαδες και 2 μερες..μια μικρουλα 2700!!!!Δοξα τω θεω υγιεστατη!!!Δευτερα πρωι βλεπω αρκετα ασπρα διαφανα κολπικα υγρα...τραχηλικη βλεννη λεει ο γιατρος....Τριτη 24-7-12 και ωρα 3.00 τα ξημερωματα ΣΠΑΝΕ ΤΑ ΝΕΡΑ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΟΥ!!!ΕΝΙΩΣΑ ΜΟΝΟ ΠΟΝΟΥΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΠΡΙΝ.....τηλεφωνουμε στους γονεις και αδερφια κ σε 10΄' ειμαστε στο ΡΕΑ....τα κλασικα κλισμα---ξυρισμα ειχα κανει εγω πριν---τη Δευτερα ημουν πανετοιμη απο ενστικτο!!!Παω στο δωματιο οδινων....δεν ειχα πονουσ...μου εκαναν τεχνητους----εμεινα με αναπνοες αρκετες ωρεσ ωσπου μου εκαναν επισκληριδιο λαιτ μορφης να μην ποναω...η μικρη μου ηταν με το κεφαλι προς τα κατω αλλα ψηλα!!!!Εμεινα ετσι απο τις 3.30 τα ξημερωματα ωσ τις 10και το πρωι....ομως το μωρο ενω προσπαθουσε να βγει ειχε κουραστει....ΤΕΛΙΚΑ καναμε καισαρικη!!!Ειχε τυλιχτει ο λωρος στον ωμο του και το καημενο προσπαθουσε να κατεβει κ ειχε κουραστει κ ο γιατρος δεν το διακινδυνευσε να πεφτουν συνεχως οι παλμοι του....ΤΕΛΙΚΑ 10.55 ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ...Η ΜΙΚΡΗ ΜΑΣ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ....Σημερα βγηκαμε απο το μαιευτηριο και ξεκιναμε μια νεα ζωη!!!!!

 

Μπραβο να σας ζησει!!!!