Τοκετός: Πείτε την δική σας ιστορία/ιστορίες!

[Μπουμπουλιθρα]

ΛΟΙΠΟΝ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΕΖΗΣΑ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΘΑ ΣΑΣ ΤΑ ΠΩ ΜΕ ΠΕΡΙΛ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ... ΑΡΧΙΖΩΝΤΑΣ ΜΕ ΔΥΟ ΑΠΟΒΟΛΕΣ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΩ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΟΤΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΤΕΛΙΚΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΕΙΣ ΔΙΠΛΟΥΝ...ΑΠΟ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ,,, Η ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΓΕΝΝΑ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΗ ΕΙΧΑ ΠΗΤ 18 07 06 ΚΑΙ ΕΣΠΑΣΑΝ ΤΑ ΝΕΡΑ ΜΟΥ 06-07-06 2 Η ΩΡΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ ΣΑΝ ΠΡΩΤΑΡΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΦΟΒΟ ΘΕΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΔΙΚΑ ΑΛΛΑ ΜΟΛΙΣ ΕΙΔΑ ΑΙΜΑ ΦΥΓΑΜΕ ΓΡΗΓΟΡΑ ΓΡΗΓΟΡΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΝΑ ΔΥΟ ΧΕΡΙΑ ΚΑΙ ΟΡΛΙΑΚΤΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΤΙΣ 7 ΤΟ ΠΡΩΙ ΜΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΙΠΟΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΣ ΔΥΟ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο ΘΑΝΑΣΑΚΗΣ ΜΟΥ... ΤΟ ΚΛΑΜΑ ΤΟΥ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑ ΕΝΝΙΑ ΜΗΝΕΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΟ ΚΡΑΤΗΣΩ ΖΩΝΤΑΝΟ ΕΝΕΣΕΙΣ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ ΚΛΑΜΑ... ΕΝΑΣ ΜΠΕΜΠΗΣ 2700...

ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΓΚΥΜΟΣΗΝΗ ΠΙΟ ΟΜΑΛΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΑΦΟΥ ΓΝΩΡΙΖΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ ΘΡΟΒΟΦΙΛΙΑ ΑΛΛΑ ΤΟΚΕΤΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΑΦΟΥ ΕΚΑΝΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΙΣΚΕΨΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ ΓΙΑΤΡΟ ΑΚΟΜΑΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑΤΗΝ ΞΕΧΑΣΩ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΟΝΑΣ ΝΑ ΛΕΣ ΟΤΙ ΓΕΝΝΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΝΑ ΣΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΜΕΡΡΕΣ ΑΚΟΜΑ...ΠΑΡΑΤΡΙΧΑ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΑ ΣΤΑ ΘΥΜΑΡΑΚΙΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΕΥΤΥΧΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΘΕΟΣ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΑΝΕΥΘΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΣΕ ΒΛΕΠΟΥΝ ΩΣ ΧΡΗΜΑ...ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΜΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΤΥΧΗ..ΠΑΡΟΛΑΥΤΑ 20-01-09 ΓΕΝΝΗΣΑ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟΥΛΗ ΚΩΝ/ΝΟ 3400 ΜΕ 40 ΠΥΡΕΤΟ ΚΑΙ 3 ΜΕΡΕΣ ΑΥΠΝΗ ΚΑΙ ΑΦΥΔΑΤΟΜΕΝΗ..ΑΣΤΑ ΤΗΝ ΝΑΠΡΩΤΟ ΘΥΜΙΘΩ ΚΑΙ ΤΙ ΝΑΞΕΧΑΣΩ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ.. 6 ΠΑΡΑ ΤΕΤΑΡΤΟ ΓΕΝΝΗΣΑ ΚΑΙ 5 ΚΑΙ ΜΙΣΗ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟ...

[GiovannaXA]

Να σου ζήσουν και τα δύο τα μπουμπουκάκια! Να τα δεις να μεγαλώνουν με υγεία και ευτυχία.

[Μπουμπουλιθρα]

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΕΣΥ ΣΤ ΔΙΚΑ ΣΟΥ

[Bachiemama]

Εγώ πήγα με πρόκληση λόγω παθολογικής καμπύλης σακχάρου την προηγούμενη Παρασκευή το βράδυ. Ήταν πραγματικά το πιο μακρύ βράδυ της ζωής μου!! Ήμουν απίστευτα αγχωμένη και φοβισμένη καθώς είναι το πρώτο μου παιδί. Κατά τις 2 γέννησε η κοπέλα από την διπλανή αίθουσα τοκετού και ήμουν έτοιμη να σηκωθώ να φύγω!!! Η μικρή μου σαν να ήξερε τι θα γίνει κουνιόταν συνεχώς και το ότι άκουγα την καρδούλα της με κρατούσε. Το πρωί και ενώ είχα στο μυαλό μου πως μπορεί να γεννήσω κατά τις 4-5 αν όλα πάνε καλά, ο γιατρός με ενημέρωσε πως είμαστε σε καλό δρόμο (αυτό έγινε κατά τις 8:30 και μου έβαλε τον ορό). Σε 2 ώρες ήμουν έτοιμη να γεννήσω. Η μικρή είχε πάει στην "έξοδο" από μόνη της και περίμενε να σπρώξω για να βγει. Έλα όμως που μου ήταν αδύνατον να ακολουθήσω τις οδηγίες του γιατρού και των μαίων!! Όλο λάθος το έκανα και χρειάστηκε να περάσει μια ώρα και με την απειλή του γιατρού πως δεν γίνεται να περιμένει άλλο και το μωρό άρχισε να στρεσάρεται για να σπρώξω όσο πιο δυνατά μπορούσα και να γεννηθεί το βατραχάκι μου. Αυτό που κατάλαβα είναι πως πραγματικά αυτό που λένε όλες οι μαμάδες πως τα ξεχνάς όλα όταν γεννήσεις ότι και αν έχεις περάσει όσο και αν πονέσεις είναι πέρα για πέρα αλήθεια. Μόλις είδα την κορούλα μου δεν υπήρχε τίποτα άλλο!!!!!

[mariav]

Bachiemama,

να σου ζήσει το μωρούλι σου!!!!!!!!!:p:p

Να' ναι πάντα γερό, ευτυχισμένο και καλότυχο!!!!!

Η δική μου γέννα, ήταν μια προγραμματισμένη καισαρική στήν 38 εβδ.

Λόγω δεύτερης εξωσωματικής, ο γιατρός μου δεν ήθελε να ρισκάρω

κάποιο απρόοπτο σε φυσιολογικό τοκετό.

'Ηταν μια μοναδική εμπειρία!!!!!

Μόλις αντίκρυσα το μωρό μου .......................

δεν περιγράφετε αυτό το συναίσθημα. Πετούσα στα σύννεφα!!!!

Μετά απο 8 χρόνια γάμου ήμουν ΜΑΝΟΥΛΑ!!!!!!!:lol:

[χρυσανθη.γ]

εαν και καινουργια στο σαιτ θα ηθελα να μοιραστω μαζι σας τις δικες μου εμπειριες

λοιπον......28/6/2007 σαββατο πρωι ο αντρας μου ειχε φυγει για δουλεια κατα τις 10 ενιωσα τους πρωτους πονους δεν εδωσα και πολυ σημασια σηκωθηκα πηγα να μαγειρεψω αλλα...... δεν με κρατουσαν τα ποδια μου ξανα επεστρεψα στο κρεββατι.αυτο εγινε τουλαχιστον 10 φορες.κατα τις 1 ηρθε ο αντρας μου του ειπα πως εχουν τα πραγματα πανικοβλημενος πηρε την μητερα μου τηλεφωνο (τυχερη γιατι εμενε στη απεναντι πολυκατοικια)και της λεει η χρυσα ποναει τι να κανω? η μητερα μου γελασε και του λεει παρε το γιατρο μαλλον γεναει.πηρε το γιατρο και του ειπε να παμε στο νοσοκομειο(ελενα)πηγαμε.βεβαια δεν θα κρυψω οτι φοβομουν λιγο αλλα προσπαθουσα να μην το σκεφτομε περιτο να πω οτι απο το φοβο μου μολις περασα την πορτα του νοσοκομειου σταματησαν οι πονοι και ηθελα να φυγω

τελος παντων απο τις 2.30 που ειμουν στο προτοκετο γενησα στις 8.15 ενα υγειεστατο αγορακι ηταν τελεια μετα που ανεβηκα στο δωματιο τα ειχα ξεχασει ολα και τους πονους αλλα και την ταλαιπορια που ειχα τραβηξει

η δευτερη εγκυμοσηνη και γεννα ηταν μια περιπετεια και συνχρονως περιεργη

καθε μηνα πηγενα για ελενχο και υπερηχο στο γιατρο μου (παλι στο ελενα)ειχα πρειστει εκανα αιμοπτυση ειχα μια κοιλια διπλη απο οτι στο πρωτο παιδι ο γιατρο μου ελεγε να μην φοβαμαι και οτι δεν ειναι τιποτα.δεν μπωρουσα να περπατησω και μου ελεγε ο γιατρος οτι απλα ειναι μεγαλο το μωρο.ξεχασα να πω οτι ο υπερηχος εδειχνε παντα ενα παιδι μπρουμητα και μεχρι και την τελευταια εβδομαδα πριν γεννησω δεν ηξερα το φυλο του τελος παντων 8/3/2007 το απογευμα στις 4 σπανε τα νερα σηκωθηκα απο το κρεβατι με το ζορι εφτασα στο αυτοκινητο και ξεκινησα με οι πονοι δεν περιγραφονται....ηταν οχι απλα αφορητοι αλλλα νομιζα οτι θα πεθανω φτανω στο νοσοκομειο με ξυριζουν με πλενουν και με ανε βαζουν αρον αρον στο προτοκετο δυστηχως δεν εκανα καθολου διαστολη στη αρχη τουλαχιστον ερχοταν ο γιατρος με εξεταζε και μου ελεγε απλα να περιμενουμε καπο0ια στιγμη μεσα στους πονους μου βλεπω εναν κυριο και μου λεει ειμαι ο καθυγητης της κλινικης η κατασταση σας ειναι ππολυ δυσκολη το παιδι ειναι τουλαχιστον 5μιση κιλα θα υπογραψω για καισαρικη

εγω μολις το ακουσα αυτο φοβιθηκα πολυ γιατι η μητερα μου γενησε με καισαρικη και ειχε πολυ ασχημη αναρωση και ειχα τρομαξει απο οτι μου ειχε πει

τελος παντων για καλη για κακη μου τυχη γενουσε μια κοπελα εκεινη την ωρα με καισαρικη και απλα περιμεναμε να τελειωσει για να ερθει η σειρα μου οσο περιμενα και σκεφτομουν αυτο που μου ειχε πει ο καθηγητης ισως απο το φοβο μου εκανα διαστολη και εμφανιστηκε το κεφαλακι του μωρου ακουσα την μαια να φοναζει σαν τρελη και με πηγαν στο δωματιο τοκετο μου λεει ο γιατρος μπραβο χρυσα δεν το περιμενα αυτο ηρθε ο δευτερος πονος εσπρωξα και βγηκε το νινι μου απεναντι ακριβως πισω απο το γιατρο καθοταν μια μαια , την ωρα που ετοιμαζοταν ο γιατρος να με πλυνει για να με ραψει και ολα τα υπολοιπα ακουω την μαια και φωναζει γιατρε γιατρε υπαρχει κιαλλο θυλακιο περιμενετε εγινε πανικος ηρθε ο καθηγητης και λεει στο γιατρο τι περιμενεις βγαλτο και αυτο περιττο να πω οτι ειχα μηνει κοκαλο δεν ηξερα τι να πω τι να κανω τα ειχα χασει και βγηκε ακομα ενα αγορι η χαρα μου δεν λεγοταν αλλα και ο φοβος μου που σκεφτομουν τι μπορουσα να ειχα παθει ακομα και την ωρα του τοκετου ειχα τρομοκρατηθει παρα πολυ αυτη ηταν και η δικη μου ιστορια τωρα εχω τρια πανεμορφα αγορια υγειεστατα συγνωμη εαν σας κουρασα και θα ηθελα πολυ να μαθω εαν υπαρχει παρομοια ιστορια με την δικη μου η τελικα ειμαι φενομενο;;;;;

 

μαριος 5 χρονων&11 μηνων

μαρκος και δημητρης 2 χρονων &2 μηνων

[zaharini]

Χρυσάνθη τρομερή η ιστορία σου.... Δεν έχω γεννήσει ακόμη αλλά μόλις το διάβασα θυμήθηκα μια θεία μου που γέννησε πριν από 8 περίπου χρόνια διδυμάκια και το ανακάλυψαν όλοι την ώρα του τοκετού

Νόμιζα ότι ήταν πολύ κουφό αλλά τελικά υπάρχει και άλλη περίπτωση σαν τη δική της....

[july]

Νομίζω ήρθε ο καιρός να γράψω και εγώ την δικιά μου ιστορία!

13/6/2008 ανακαλύπτουμε την εγκυμοσύνη! Παρόλο που δεν την είχαμε προγραμματίσει χαρήκαμε κ οι δυο πάρα πολύ! Το κακό είναι ότι εγώ ένιωθα ότι κάτι δεν πάει καλά!Πόναγα σα να μου ερχόταν περίοδος.Πάω στο γυναικολόγο μου λέει είναι νωρις ακόμα δε βλέπω κάτι είσαι μόλις 2 εβδομάδων θα περιμένουμε!

Μετά από 2 εβδομάδες κ αφού όλες οι εξετάσεις ήταν κάλές βλπέπω αίμα!Ο φόβος μου πολύ μεγάλος νόμιζα ότι το έχασα πριν ακόμα το χαρώ!τελικά αποκόλληση.Έμεινα ξάπλα 3 μήνες!Να φανταστείτε σηκώθηκα 3 Σεπτέμβρη και στις 5 παντευόμουνα με πολίτικο!ίσα που προλαβα να βρω φόρεμα μιας κ η κοιλίτσα είχε κάνει εμφάνιση!

Όλα κυλήσαν ομαλά μέχρι που πήγαμε να κάνουμε την Β επιπέδου!Ήμουν μέσα 1 ώρα!πέρασαν όλοι οι γιατροί ο συζηγος έξω τα είχε παίξει!αφού τελειώσαν βγήκα έξω κ περιμέναμε να μας φωνάξουν!(ο υπέρηχος έγινε στο αλεξάνδρας από μια καταπληκτική γιατρό κ την ευχαριστώ πολύ!)εγώ όση ώρα ήμουν μέσα κατάλαβα ότι κάτι έχει το παιδί μου αλλά βράχος!με το που βγαίνω έξω τρέχω στον άντρα μου και του λέω ξεσπόντας σε κλάματα με λυγμούς κάτι έχει το παιδί κ δεν μου το λένε!καθώς περιμέναμε βλέπω τον γιατρό μου έρχεται μου λέει μην ανυσηχείς θα μιλήσουμε σε λίγο΄!

Όντως σε 15 λεπτά μας φωνάζουν στο γραφείο και ήταν μέσα ο γιατρός μου η γιατρός που έκανε τον υπέρηχο, ο γιατρός που έλενξε την καρδιά του μωρού, ο καθηγητής που επιβεβαίωσε τον υπέρηχο και κάτι μάθητές! Το συμπέρασμα:μονήρης ομφαλική αρτηρία και υδρονέφρωση!πιθανότητες για σύνδρομο down μεγάλες, πιθανότητες να μην ολοκληρωθεί η εγκυμοσύνη 40-60%

καταλαβαίνετε τι πέρασα!έχασα πόσα χρόνια σε μια στιγμή!

Αφού η αμνιοπαρακέντηση ήταν καλή ο γιατρός μου λέει δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι εμείς να βοηθήσουμε το παιδί θα αφήσουμε τη φύση να δουλέψει μόνη της κ θα παρακολουθούμε συχνά (3 φορές την εβδομάδα!!!!!)

Να μην πολυλογώ αφού κόντεψα να το χωνέψω μιας και μπήκα επιτυχώς στον 10!!!μου λέει ο γιατρός δεν μπορώ να σε αφήσω άλλω την δευτερα το βράδυ έρχεσαι για να ξεκινήσουμε προετοιμασία για τεχνητούς!σιγά την προετοιμασία ένα υπόθετο buskopan!τεσπα!

Την Τρίτη 24/2 και ώρα 9.3 έρχεται ο γιατρός μου και μου λέει άντε πάμε να γεννήσουμε!Το πρόγραμμα έχει ώς εξής:10 μπαίνει ο ορός για τους τεχνητούς, 10.40 μου σπάει ο γιατρός τα νερά, 11.30 έρχεται ο γιατρός και εγώ χασκογελούσα με τις μαίες!Μου λέει λοιπόν γυναίκα που γελάει δεν γεννάει θα μας πάρει πολύ ώρα προετοιμάσου!12.30 ξαναέρχεται ο γιατρός κ πλέον δεν γελάω μιας και οι πόνοι έχουν πλέον ξεκινήσει για τα καλά! η αντίδραση του γιατρού η εξής:τώρα πονάς εσύ γελάω εγώ!άντε μου λεει μείνε έτσι σοβαρή και θα στείλω για επισκληρίδιο.

όντως μετά από 10 λεπτά έρχετε μια κοκόνα για την επισκληρίδιο και μίλαγε με τις μάιες! εντωμεταξύ ο γιατρός είχε ενημερώσει έξω ότι έχουμε ακόμα καιρό!

η κοκόνα με το πάσο της χασκογελούσε!κάποια στιγμή την φωνάζω και της λέεω άντε τελείωνε κ μην με ταλαιπωρείς δεν θα προλάβεις θα γεννήσω!απαντάει με υφάκι πως κάνετε έτσι κυρία μου έχουμε καιρό την ξέρω την δουλειά μου!ξεκινάει να κάνει την επισκληρίδιο και τα είδα όλα κάτι πόνοι τρομεροί και΄ήθελα επειγόντως κακά μου! το λέω ότι θέλω κακά μου να μου φέρουν πάπια!το ακούει ένας άλλος γιατρός μπαίνει μέσα με κοιτάει και λέει της βλαμένης άσε την επισκληρίδιο κ φώναξε το γιατρό της η κοπέλα από λεπτό σε λεπτό γεννάει!και όντως σε δευτερόλεπτα ηρθε ο γιατρος τρέχοντας!

πρώτο σπρώξιμο νάσου το κεφαλάκι!δεύτερο σπρώξιμο νασου το παιδάκι!(ακριβώς στη 1 το μεσημέρι μόνο 3 ώρες όλη η διαδικασία!!!)

 

Τίποτα πιο ωραίο από το να κάνεις παιδί!με το που βγήκε σα να μην γέννησα ενα πράγμα ούτε πόνος ούτε τίποτα!αφού όλη την ώρα γέλαγα από ευτυχία!δεν τους έδινα το παιδί να το εξετάσουν ούτε να το βγάλουν να το δει ο μπαμπάς του ήθελα ε΄γω να του το πάω!δεν ήθελα να το αποχωριστώ ούτε λεπτό!τελικά υποχώρησα και τους το έδωσα με την συμφωνία να την έχω πίσω το πολύ σε 1 ώρα!και έτσι έγινε και από τότε είμαστε αχώριστες!

 

Εύχομαι σε όλες τις μέλλουσες μανούλες που δεν γέννησαν όσο διάβαζαν την ιστορία μου(χιχιχι) να γεννήσουν τόσο εύκολα και τόσο γρήγορα που γέννησα εγώ!Η γέννα είναι υπέροχη εμπειρία να το ζήσετε χωρίς επισκληρίδιο χωρίς τίποτα!Πονάει μεν αλλά αξίζει δε!

 

Ευχαριστώ για την υπομονή σας!!!!!

Γιούλη κ Μπέμπα

[madalena]

αχ τι ωραια που τα λες, και γω ετσι ονοιρευομαι τη γεννα μου!!!!

[july]

madalena μου σου εύχομαι να είναι έτσι κ καλύτερη!είναι Θείο δώρο όλη η διαδικασία για τη γυναίκα!Εμπειρία μοναδική και ειλικρινά πριν γεννήσω άλλα έλεγα!

[ΜΑΤΑ]

Καλημέρα, είπα να γράψω κι εγώ τη δική μου εμπειρία.

Είχα κλείσει τους 9 μήνες κι είχα μπει στον δέκατο. Πήγαινα ανά δύο ημέρες στο γιατρό να με παρακολουθεί, όμως τίποτα ο τράχηλος, το παιδί ψηλά. Περπάταγα περπάταγα αλλά τίποτα. Μου έδωσε για δύο ημέρες bouscopan υπόθετα αλλά πάλι τίποτα. Έτσι Τρίτη 28/03/2006 τον παίρνω τηλέφωνο να του πω πως πάω και μου λέει την Πέμπτη μπαίνουμε για τεχνικούς δεν μπορώ να περιμένω άλλο (είχα πάρει μία βδομάδα από τον δέκατο ήδη). Από τη μία χάρηκα γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν αντέχεται αυτή η αναμονή κι όλοι να σε παίρνουν τηλέφωνο τι έγινε γέννησες? Ο 9ος μου φάνηκε ο πιο δύσκολος μήνας από άποψη ψυχολογίας. Τελοσπάντων Τετάρτη βράδυ 12.05 μπαίνω στο Λητώ. Αφού έγιναν οι απαραίτητες διαδικασίες (ξύρισμα, κλίσμα, ιστορικό κ.λπ) μου βάζουν δύο υπόθετα πάλι bouscopan και ανεβαίνω στο δωμάτιο να περιμένω το πρωι 6 η ώρα που θα ξεκινάγαμε τους πόνους. Ο άντρας μου κάτω στο σαλόνι όλη νύχτα αφού δεν τον άφηναν να ανέβει κι εγώ φυσικά με το κινητό στο χέρι να επικονωνώ. Κατά τις 4 αισθάνομαι ένα τσαφ μέσα μου κι αρχίζουν να τρέχουν υγρά. Προς στιγμή τα έχασα. Σημώθηκα να πάω τουαλέτα αλλά έτρεχαν συνέχεια. Χτυπάω το κουδούνι και φωνάζω μία μαία. Μάλλον μου έσπασαν τα νερά της λέω. Ήρθαν αμέσως μέσα μου είπαν ότι όντως είχαν σπάσει. με εξέτασε μ' αυτόν τον απαίσιο τρόπο (χέρι) ακούσαμε και το παιδί, με άλλαξαν γιατί είχαν γίνει όλα χάλια (κρεβάτια, παντόφλες ,ρούχα...) και μου είπε ηρεμία δεν γεννάς θα επικοινωνήσω με τον γιατρό σου. Ήξερα ότι δεν θα το έκανε αφού δεν είχα καθόλου διαστολή γιατί να τον ξυπνάει τον άνθρωπο απλά μου είπε έτσι να με καθυσηχάσει. Στέλνω μήνυμα στον άντρα μου αφού στο δωμάτιο κοιμόντουσαν δύο άλλες κοπέλες και του λέω τα νέα. Αυτός στην αδερφή μου που κι αυτή ξενυχτούσε σπίτι της και τους λέω να μην πάρουν κανέναν άλλο. Το πρωί στις 6 ακριβώς με πήραν για την αίθουσα ωδυνών. Μου έβαλαν ορό και ξεκινήσαμε. Ο άντρας μου δίπλα μου. Κατά τις 8 οι πόνοι άρχισαν να δυναμώνουν έντονα - εντονότατα. Μου είπαν να μου κάνουν επισκληρίδιο αλλά εγώ τους είπα όταν έρθει ο γιατρος μου. 8.15 ήρθε τι ανακούφηση. Ξαφνικά ηρέμησα και είπα τώρα όλα θα πάνω καλά. Μουείπε να μου κάνει επισκληρίδιο γιατί θα αργήσω να γεννήσω και δεν υπάρχει λόγος να υποφέρω. Συμφώνησα μι έτσι κι έγινε. Δεν με πόνεσε η επισκληρίδιος καθόλου. Οι ώρες περνούσαν. Μία με γύριζαν δεξιά, μία αριστερά, μία οκλαδόν αλλά τίποτα. Ανά μία ώρα περίπου που οι πόνοι δυνάμωναν μου έρειχναν κι άλλη δόση. Ο γιατρός μου έτυχε να μην έχει άλλη γέννα ή χειρουργείο κι ήταν συνέχεια δίπλα μου. Κατά τις 15.00 μου λέει ότι οι ωδύνες είναι τόσο μεγάλες που θα έπρεπε να γεννάω αλλά το παιδί είναι πολύ ψηλά, δεν κατεβαίνει. Θα περιμένω λίγο και θα σου πω. Κατά τις 15.45 άρχισαν οι χτύποι του παιδιού να μην είναι τόσο σταθεροί . Πάμε για καισαρική. Υπογραφές με ετοιμάζουν και πάμε για χειρουργείο. Μουεξήγησε από την αρχή ότι παρά την επισκληρίδιο θα καταλαβαίνω τα πάντα απλά δεν θα πονάω. όντως κατάλαβα το άνοιγμα της κοιλιάς .. 16.40 ακούω τον γιατρό να λέει. Πόρε μία γυναικάρα!!! Μουκατεβάζουν το παραβάν και τον βλέπω να την βγάζει από την κοιλιά μου. Απίστευτο συναίσθημα !!!!!!!! Μου τη δίνουν λίγο αγκαλιά και φεύγει για τα σχετικά. Ενώ συνέχιζε η διαδικασία με εμένα έρχεται η μαία και λέει 4.350!!!!!!!!! που να βγει η κακομοίρα. Εγώ ενώ ήμουν σε μία κατάσταση ηρεμίας, πήγαινε να με πάρει ο υπνος αλλά δεν άφηνα τον εαυτό μου πετάγομαι και λέω η δικιά μου. Ναι κοριτσάρα μου μου λέει ο γιατρός. Όλα καλά με την μικρή αλλά λόγω μεγάλου βάρους έπρεπε να την κρατήσουν ένα 24ωρο για παρακολούθηση μήπως έκανε σάκχαρο. Τελικά μου την έφεραν στο δωμάτιο νωρίτερα γιατί πήγαιναν όλα πολύ καλα. Η ανάρρωση μου από την καισαρική πολύ καλή, μόνο που λόγω μεγάλου βάρους του παιδιού μέχρι να σαραντήσω δεν με άφηνε ογιατρός να την σηκώνω. Ολοι στο μαιευτήριο με φώναζαν εσύ με την κοράκλα. Μέχρι και τα ζιπούνια που είχα πάρει μαζί δεν θα της έκαναν και μου έφεραν από το σπίτι το 3-6 μηνών κι όχιτο 0-3 μηνών. Ο άντρας μου απ ότι μου είπε μετά του είχε πει η μαια στην αίθουσα ότι το παιδί είναι πολύ μεγάλο και δύσκολα να γεννήσω φυσιολογικά αλλά δεν μου έλεγαν τίποτα μην αγχωθώ. Θέλω να πω ότι το να έχεις εμπιστοσύνη στο γιατρό σου είναι το πιο σημαντικό. Μου είχε πει αν ήθελα μαια κί εγω του είχα πει εσένα θέλω. Έχουμε πολύ καλή και ανετη σχέση. Και κάτι να μου συμβεί του λέω (κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης) εγώ εσένα θα πάρω όχι τη μαία. Κανένα πρόβλημα μου απάντησε. Είναι πραγματικά απίστευτο το δέσιμο που αποκτά μία γυναίκα με τον γυναικολόγο της.

Ανυπομονώ να ξαναζήσω την εμπειρία της γέννας. Το προσπαθώ αλλά .. μία παλίνδρομη.... μία ενδομητρίωση .... που θα πάει θα τα καταφέρω.

Φιλιά σε όλες

Συγγνώμη αν σας κούρασα

[korina hah]

Να'μαι κι εμενα.....βουρκωμενη και κατασυγκινημενη απο τις προλαλησασες,να περιγραψω και τη δικη μου ιστορια.

Ευχομαι σε ολες τις μελλουσες μανουλες να εχουν μια εγκυμοσυνη σαν και τη δικια μου.Ουτε καταλαβα οτι ημουν εγκυος.Ουτε ναυτιες,ουτε εμετους,ουτε καμια ενοχληση,ουτε τιποτα!Το μονο που ειχα ηταν αυτες οι αναψεις!Χριστε μου....τι ιδρωτα ειχα ρηξει στον ενατο!!!!!!!

Μεχρι να αρχισει να φαινεται η κοιλια μου,ο αντρας μου μου ελεγε ποτε θα αρχισω να ειμαι εγκυος σαν τις αλλες.Βλεπετε,περιμενε γκρινιες,να μου μυριζουν διαφορα παραξενα και γενικα να μαρτυρησει εννεα μηνες.Ευτυχως ομως,τιποτα απ'όλα αυτα.

Τελικη ημερομηνια τοκετου 13/06.

29/05 πεφτω απο τα σκαλοπατια του σπιτιου,ευτυχως δεν χτυπησα στην κοιλια,τα κατεβηκα ομως με τον ποπο και η τρομαρα μου και ο πονος στον κωκυγα....απεριγραπτα.Τρεχοντας παω στο Μητερα γιατι δεν ακουγα το μωρο.Ειχε τρομοκρατηθει κι αυτο και ειχε μεινει ακινητο.Μεχρι να βαλει η μαια το¨"μικροφωνο" και να τον βρουμε.....κοντεψα να πεθανω!

02/06 και ημερα Τριτη αφου κανω το τελευταιο ραντεβου στο ιατρειο(δεν ειχα σταματησει ουτε στιγμη-και μονο στη σκεψη να κατσω σπιτι και να περιμενω να γεννησω....με επιανε καταθλιψη!) ειχα ραντεβου στο γυναικολογο.Με εξεταζει -σημειωση:ειδη μια εβδομαδα ειχα διαστολη 1.5-και μου λεει δε σε πειραζω αλλο γιατι αν το κανω θα γεννησεις αποψε.Να δουμε ποιος αναισθησιολογος ειναι αυριο και μπαινουμε με προκληση.Δεν του αρεσε της Τεταρτης και μου λεει Πεμπτη 7.00 το πρωι θα τα πουμε στο μαιευτηριο.

Εγω με το που ακουσα προκληση,αγχωθηκα καπως,δεν ξερω για ποιο λογο αλλα προσπαθησα να το βγαλω απο το μυαλο μου.

Το βραδυ 2.45 ξυπναω απο ενα ποναλακι στη μεση (μην ξεχναμε βεβαια και τον πονο στον κωκυγα και που δεν μπορουσα να κατσω!Τρελος πονος!) .Λεω...μηπως ηρθε η ωρα να γεννησω?Αλλα παλι..αυτος ειναι πονος γεννας?Πολυ ελαφρυς μου φαινεται.Λες και σε μενα θα αρχιζαν αμεσως πονοι εξωθησεων!

Μετα απο λιγο μου ερχεται να ενεργηθω.Λεω μαλλον false alarm ειναι ολα αυτα κι επειδη ειμαι πρωταρα μου φαινονται προετοιμασια γεννας.Ελα ομως που ο πονος ερχοταν καθε 20 λεπτα.Μετα εγινε πονος περιοδου καθε 15,καθε 10,καθε 8 λεπτα.Και ολο ελεγα:στον επομενο πονο θα ξυπνησω τον αντρα μου.....μεχρι που περασαν ετσι περιπου 2 ωρες με τα ποναλακια να δυναμωνουν σε ενταση.Τελικα κατα τις 5 παρα τον ξυπναω και του λεω μαλλον γενναμε.

Παμε στο μαιευτηριο,με καλωδιονουν,ειδοποιουν το γιατρο μου,λεει εισαγωγη και ερχονται για την περιποιηση (κλισμα και ξυρισμα-απαισια αισθηση!).

Με βλεπουν οι μαιες και μου λενε αν συνεχισεις ετσι,θα ξεμπερδεψουμε γρηγορα.Προχωρουσε καλα η διαστολη,οι πονοι ερχονταν και εφευγαν,ορισμενοι παρα πολυ δυνατοι,και ο γιατρος μου να με ρωταει ποτε να κανουμε επισκληρηδιο μια κι εγω το επαιζα δυνατη και του ελεγα οτι αντεχω ακομη.Στο τελος στο τσακ προλαβαν και μου την εκαναν και στις τελικες εξωθησεις καταλαβαινα τον πονο γιατι δεν προλαβαν να κανουν τη συμπληρωματικη δοση! Εγω περιμενα πολυ δυνατοτερους πονους απο αυτους που ειχα.Ετσι ρωτουσα τις μαιες ποτε ερχονται αυτοι οι περιβοητοι πονοι που περιγραφουν οτι σου ερχεται να πεθανεις!Εκεινη τη στιγμη μου λενε μα εσυ τους εχεις αυτους τους πονους μια και κανεις πονους εξωθησεων! Συγχρονως απο το διπλανο δωματιο ακουμε κατι φωνες...που ξεσηκωσαν ολη την κλινικη!Προσπαθουσαν να βαλουν τον ορο σε μια κοπελα που επισης ετοιμαζοταν να γεννησει.Τελικα φωναξαν αναισθησιολογο να της τον βαλει!

Αφου μου εσπασε τα νερα ο γιατρος μου,μετα απο λιγο μου ερχοταν να ενεργηθω και αφου εβλεπαν το κεφαλακι του μωρου να προβαλει, ερχονται δυο μαιες,σκαρφαλωνουν στην κοιλια μου,εσπρωχναν αυτες,εσπρωχνα κι εγω-τουλαχιστον ετσι νομιζα,προσπαθουσα παντως!-διπλα μου εσπρωχνε κι ο αντρας μου (τι εξωθηση εκανε κι αυτος!!!) ,μου εδινε κουραγιο...........τσουπ....11.36.....βγηκε το ζουζουνακι μου!!!!!!!!

Αυτη η στιγμη ειναι η ωραιοτερη της ζωης μου! Δεν εχω λογια να την περιγραψω.Δεν περιμενα ποτε οτι θα ηταν ετσι! Δε συγκρινεται με τιποτα απο οτι εχω κανει μεχρι τωρα στη ζωη μου! Κλεινω τα ματια μου και το μονο που βλεπω ειναι ενα αθρωπακι το οποιο αγαπω τοσο ...μα τοσο πολυ....... να ξεπροβαλλει!!!!!!!!!!

Ενα μεγαλο ευχαριστω στον αντρα μου που με στηριξε και με βοηθησε τοσο πολυ και κατα τη διαρκεια της εγκυμοσυνης και κατα τη διαρκεια της γεννας.

 

Και το πιο ωραιο:ουτε καταλαβα τιποτα απο γεννα,ραμματα,περινεοτομη και την ολη διαδικασια.Εγω ποναω στον κωκυγα απο το πεσιμο!!!!!!!

Και αναρωτιεμαι και λεω:μηπως γερασα? Μια και λενε οτι οι γεροι ή απο χ....σιμο ή απο πεσιμο θα πανε!!!!!!!!!!!!

[natasa.]

πως καταλάβατε οτι γεννάτε; έγινε κάτι αστείο; ήσασταν αγχωμένες; είναι ωραία να μοιραζόμαστε τέτοιες ιστορίες! οι οποίες θα είναι χαραγμένες στο μυαλό μας ΓΙΑ ΟΛΗ ΜΑΣ ΤΗ ΖΩΗ!!!!!! :D:D

[Mickey]

Εγώ γέννησα με προγραμματισμένη καισαρική , οπότε δεν με έπιασαν πόνοι.

Όμως θυμάμαι ότι μία ημέρα πριν ήμουν πάρα πολύ ήρεμη και χαλαρή και μου φαινόταν αιώνας αυτή η μία ημέρα που είχε μείνει για να γεννήσω. Ανυπονομούσα να περάσουν όσο πιο γρήγορα γίνεται οι ώρες ώστε να κρατησω το αγγελούδι μου στα χέρια μου! Φανταστείτε ότι το πρωί , γύρω στις 6 το πρωί που σηκωθήκαμε με τον άντρα μου να πάμε στο νοσοκομείο εγώ ξεσκόνιζα! Τόσο χαλαρή ήμουν , λες και πήγαινα για καφέ. Θυμάμαι ότι ήμουν πάρα πολύ χαρούμενη και γεμάτη ανυπομονησία. Αν και έφτασα γύρω στις 7 στο νοσοκομείο , με πήραν γύρω στις 09:30. Στις 10:00 είχα ήδη γεννήσει. Ασύγκριτα συναισθήματα!!!!!

[fistikaki]

λεω στη γιατρο μου στο τηλ. "δεν νομιζω οτι ειναι τιποτα, αλλα εχω λιγα υγρα, και μια σταγονα αιμα..."

και μου απανταει "και γω δε νομιζω οτι ειναι τιποτα, αλλα τρεχα γρηγορα στο λητω... γεννας!!!"

[Mickey]

λεω στη γιατρο μου στο τηλ. "δεν νομιζω οτι ειναι τιποτα, αλλα εχω λιγα υγρα, και μια σταγονα αιμα..."

και μου απανταει "και γω δε νομιζω οτι ειναι τιποτα, αλλα τρεχα γρηγορα στο λητω... γεννας!!!"

 

χα, χα, καλό!!!

[μαμαλευτερακι]

Εμένα έσπασαν τα νερά τρίτη απόγευμα πόνους δεν είχα απλά έσπασαν τα νερά …………..

Τηλ την μαία και μετά των γιατρό μου είπαν να ηρεμήσω και να περιμένω τους πόνους.

και όταν έρθουν να πάω νοσοκομείο

έκανα ντους

Γελούσα με των άντρα μου εκείνο το βράδυ περάσαμε φανταστικά κοιμήθηκα νωρίς ξύπνησα την τέταρτη 21 5 2008 αγίου Κωνσταντίνου ντύθηκα πήγα εκκλησιά στον φούρνο όλα αυτά με τα νερά σπασμένα να τρέχουν χιιχχιχι

και στις 12 το μεσημέρι ξανά τηλ στον γιατρό δεν έχω του λέω πόνους αλλά νιώθω τα νερά να τρέχουν .

 

Έλα να σε δω μου λέει

το τρελό και το αστείο είναι ότι πάντα στον γιατρό πήγαινα με ταξί και ερχόταν και ο άντρας μου μετά από την δουλειά …

 

ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΦΟΡΑ ΠΗΓΑ ΜΕ ΤΟ ΑΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΓΙΑ ΒΟΛΤΑ ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧ

[MarcoPolo]

Κοριτσια εσεις που γεννησατε ευκολα ειστε πολυ τυχερες. Να χαιρεστε τα μωρακια σας και να ειστε παντα καλα. Ειναι μεγαλη χαρα να βιωνεις τη γεννα του παιδιου σου χωρις πανικο και αγωνια. Οσο για μας που δεν το περασαμε ηρεμα δεν πειραζει χασαμε μια πανεμορφη εμπειρια αλλα σημασια εχει τα παιδια μας να ειναι καλα. Το αποτελεσμα μετραει.

[GiovannaXA]

Γιατί κορίτσι μου δεν το πέρασες ήρεμα; Θέλεις να μοιραστείς την εμπειρία σου μαζί μας; Όπως και να έχει σημασία έχει που τώρα κρατάς στην αγκαλιά το μικρό σου πρίγκιπα. Να σου ζήσει.

[MarcoPolo]

Μαλλον παιρνω βραβειο χειροτερης γεννας αλλα σημασια εχει οτι το παιδι μου ειναι τωρα καλα.

Σε ευχαριστω που ρωτας λεπτομερειες δεν εχω γραψει ακομα γιατι δεν αντεχω να τα περιγραψω και να τα βιωσω ξανα. Το μονο που ευχομαι σε ολες τις εγκυουλες που διαβαζουν να εχουν μια τελεια γεννα και καμια μανα να μην περασει οτι περασα εγω. Οταν δεν θα πονανε τοσο πολυ ολα αυτα ισως καποτε μπορεσω να τα γραψω.

[χρύσκο]

όταν διαβάζω ιστορίες γέννας μωρών,μέσα μου ξυπνάε πάλι το συνάισθημα που ένιωθα εκείνη τη στιγμη...

είχα μια πολύ καλή εγκυμοσύνη, μόνο με υπνηλίες, απο τις γνωστές "παρενέργειες" και περίμενα με μεγάλη αγωνία να δω το kinder έκπληξη!!! Π.Η.Τ. 19/2/08

εκείνες τις μέρες ήθελε μια φίλη μου να πάρει κουρτίνες παιδικές και με ήθελε οπωσδήποτε μαζί της. Την ημέρα που πήγαμε τελικά (14/2/08), είχα νιώσει έναν πόνο στις 4 το μεσημέρι. Δεν έδωσα σημασία καθώς δεν υπήρξε επόμενος πόνος. Ετσι στις 7:30 βρισκόμασταν στο κατάστημα να διαλέγουμε κουρτίνες!!! Ξαφνικά λοιπόν ένας πόνος μου κόβει την αναπνοή...τότε άρχισα να χαίρομαι γιατί ήξερα οτι επιτέλους η στιγμή πλησιάζει, αλλά παράλληλα ανησυχούσα λίγο για το άγνωστο.Πρασπάθησα να περάσω στο σπίτι τους πιο πολλούς πόνους για να έχω την ηρεμία μου. Ο άντρας μου, μου έκανε μασάζ στην μέση και με ανακούφιζε πολύ αυτό.Πήραμε τηλ. και τον γιατρό να προετοιμάζεται και μας είπε μόλις οι πόνοι έρχονται κάθε 5λεπτά, να ξεκινήσουμε για το Λητω.

Πήγα στο μαιευτήριο στις 1:30 τα ξημερώματα, με 5λεπτους πόνους. Εντωμεταξύ είχε μαθευτεί οτι με είχαν πιάσει πόνοι και οτι πάω να γεννήσω, οπότε φτάνοντας στο μαιευτήριο είχα ήδη 5 άτομα επισκεπτήριο!!!!

Στην αίθουσα ωδινών ήταν και ο άντρας μου στην αρχή και μου κρατούσε το χέρι. μετά απο μια ώρα τον έδιωξε η μαία, για να ξερκουραστεί και τον ξανα φώναξε στον τοκετό.

Γενικά όλα πήγαν ρολόϊ. Βέβαια απο κάποια στιγμή και μετά δεν μπορούσα να αντέξω τους πόνους και ζητούσα επισκληρίδιο. Το μωρό ήταν σε θέση απο τον έκτο μήνα, αλλά το κεφάλι του δεν το είχε μέσα στη λεκάνη...Η μαία ήταν όλη την ώρα δίπλα μου και με ενθάρρυνε, αλλά επισκληρ'ιδιο δεν μου έκανε ακόμα.Μαζίμου όλες τις ώρες ήταν και η ξαδέλφη μου,σπουδάστρια μαιευτηκής, και μου έκανε μασάζ!!!Ο Θεός να την έχει καλά, τέλεια ανακούφιση!Τελικά με κράτησε ως τις 7 το πρωί να πονάω και αφού έφτασε η διαστολή 7 μου έκανε επισκληρίδιο...τέλεια εφεύρεση! Απο κεί και πέρα πραγματικά το απόλαυσα!!!

Δεν ένιωθα τίποτα, και όλη την ώρα συζητάγαμε και γελάγαμε! Στις 7:30 έσπασε ο μπέμπης τα νερά,έβαλε το κεφάλι στη λεκάνη και αρχίσαμε τις εξώθήσεις. Ένιωθα μουδιασμένη και χαμένη. Δεν πίστευα ότι ζούσα την διαδικασία της γέννας...αυτό το θαύμα! Τελικά ο μικρός βγήκε απο το αυγό του στις 8:30.Παρουσία του μπαμπά του. Τον πήρε αγκαλιά μάλιστα!!! ΄Πολύ μεγάλη η συγκίνηση βέβαια,καταλαβαίνετε!!! Ενώ με ράβανε τον είχα αγκαλίτσα και προσπαθούσα να θηλάσω. Ακόμα δεν πίστευα οτι το μωρό αυτό είναι "δικό μου"!Ηταν, για μένα, μια μοναδική εμπειρία ζωής και εύχομαι μέσα απο την ψυχή μου, να την ζήσουν όλες οι γυναίκες (που θέλουν)και ιδιαιτέρως εκείνες που το περιμένουν πολύ καιρό...

Οταν έμεινα μόνη μου, αρχισα να συνηδητοποιώ τι είχα γεννήσει πια και τότε έκλαιγα απο ευγνωμοσύνη στο Θεό, που όλα πήγαν καλά και το μωράκι ήταν υγιέστατο.

Μου κατέβηκε αμέσως το γάλα και όταν μου τον έφερα στο δωμάτιο ήπιε με τόση βουλιμία...τρόμαξα! Υπέροχο πράγμα ο θηλασμός...Τώρα ο μπεμπούλης μου είναι 17 μηνών.

Σε λίγες μέρες θα γεννήσω το δεύτερο αγοράκι μου....ευχομαι όλα να πάνε καλά και αν τα καταφέρω να μην κάνω επισκληρίδιο. Για να δούμε!

[fouskitsa]

λοιπον ας σας διηγηθω και εγω την δικη μου ιστορια.ειχα πητ 25/3.δεν γεννησα οπως καταλαβαινετε μεχρι τοτε και την επομενη μερα μπηκα στο νοσοκομειο για τεχνητους πονους.πηγαινω λοιπον μου παιρνουν αιμα κανω ολες τις εξετασεις και ανεβαινω στο δωματιο μου.με πηγαινουν για να με καθαρισουν απο κατω γιατι τον τελευταιο μηνα δεν μπορουσα να δω για να ξυριστω.κανω και ενα ωραιοτατο κλισμα και ξαπλωνω για να μου βαλουν τον ορο προκλησης ωδινων.αρχιζω στο 30 δεν εχω πονους.μου το βαζει ο γιατρος στο 85 τιποτα.μου το εβγαλε το απογευμα και μου ειπε θα προσπαθουσε το επομενο πρωι.οπως καταλαβαινετε ημουν νυστικη και χωρις νερο.την επομενη μερα επαναλαμβανεται η διαδικασια χωρις αποτελεσμα ωσπου στις 5.30 το απογευμα με πηραν για καισαρικη.εγω φοβηθηκα παρα πολυ αλλα δεν ειπα τιποτα.μου κανουν την επισκληριδιο ξαπλωνω και με το μου φερνουν απο πανω μου τα φωτα επαθα σοκ.ο αναισθησιολογος καταλαβε μαλλον απο τους παλμους μου οτι φοβηθηκα και ηταν συνεχως διπλα μου.απο το φοβο μου η ναρκωση με μουδιασε ολοκληρη και δεν μπορουσα να ανασανω παρολο που μου ειχαν βαλει μασκα οξυγονου.ειχα παθει οως μου ειπε πριν κριση πανικου.5.50 γεννηθηκε το ζουζουνι μου και μετα με οπηγαν στο δωματιο.δεν επρεπε να σηκωσω το κεφαλι μου για καποιες ωρες γιατι θα ειχα πονοκεφαλο.εγω ομως το εκανα και οντως ειχα φοβερες ημικρανιες.αυτο ομως που προσπαθω να ξεχασω ειναι ο πονος μετα.επρεπε να σηκωθω να περπατησω δεν εκανε να φαω η να πιω τιποτα μεχρι να λητουργησει το εντερο μου.και το εντερο λειτουργει με το περπατημα.ηταν οι χειροτερες ωρες τις ζωης μου.δεν θελω να το σκεφτομαι καθολου.υπεφερα αλλα οταν κοιταω το μπεμπη μου τα ξεχναω.αν θα το ξανακανα?με τιποτα.:roll:

[reakon]

ax vre fouskitsa san kai mena en merei kai esi....

eixa ΠΗΤ 3/8/08 kai gennisa 7/8/08 ...espasan ta nera 01:50 ximeromata piga sto nosokomeio kai meta apo to istoriko pou pirane kai kapoies exetaseis me pigane sto domatio ...ekei siga siga arxisan oi ponoi....diastoli omos tipota...sto 2 mexri tis 10 to proi...ego ponaga tipota mou lene akoma ...etsi kapoia stigmi me pairnoun kai me pane sto xeirourgeio...leo kai ego ok tha genniso....siga kale min gennaga etsi eykola...oi ponoi ponoi alla diastoli sto 4...ekana episkliridio pou itan teleia giati den eniotha oyte ponous oyte tipota mexri pou perase i narkosi kai xana pali episkliridio..kai xana kai xana...i ora eixe paei 7 to apogeuma poy eftase telika diastoli 10 alla girise to kefali o mikros sto isxio mou kia den evgaine...to apotelesma ; meta apo 18 ores ekana kaisariki .....mesa se 10 lepta eixa teleiosei mexri pou moy to edosan sto stithos mou...san zobi to koitaza oute milia oyte lalia...oloi mou elegan na soy zisei kai ta sxetika alla ego .....i epomeni mera omos itan xalia..eprepe na sikotho na perpatiso leei..pou na pao kaimeni pou den boro ;;;moy eferes kai tsai ..ti na mou kanei to tsai...;;;alla re koritsia oti kai na pernas ekeini tin ora meta vlepontas ayta ta moytrakia dipla sou ta xexnas ola....i fisi den borei na sou dosei kalitero doro apo ayto....

oso gia to an tha to xanaekana;;;

nai giati einai teleia ebeiria

oxi giati den thelo na xanaperaso tin katathlipsi me tipota......

[Sophia!]

Να πω την αλήθεια δεν δίνετε και πολύ κουράγιο σε εμάς τις υπόλοιπες που περιμένουμε με τις ιστορίες σας αλλά αφού όλα τελείωσαν καλά...

Ας γράψει και καμία που να έζησε όμορφα την εμπειρία του τοκετού παρακαλώ να μας ανεβάσει λίγο το ηθικό...!!!

[dimitraO]

Θα ήθελα να μοιραστώ και εγώ την εμπειρία μου μαζί σας. Στο πρώτο παιδί πήγα με πρόκληση 38 εβδομάδα. Επτά το πρωί ήμουν στο μαιευτήριο, σπάσαμε νερά διαστολή μηδέν μετά απο τρείς δόσεις επισκληρίδιο και επειδή το μωρό είχε σφηνώσει στην πύελο για να μπορώ να σπρώξω δεν μου κάναν έγκαιρα επισκληρίδιο με συνέπεια να νίωσω όλους τους πόνους της γέννας και η επισκληρίδιος να με πιάσει στα ράμματα. Φυσικά το μωρό ούτε που ήθελα να το έχω αγκαλία γιατί φοβόμουν ότι θα μου πέσει όπως τιναζόμουν σε κάθε ράμμα. Ο τοκετός κράτησε εννέα ώρες.

 

Στο μωρό που απέκτησα πρίν λίγες ημέρες τα πραγματα ήταν διαφορετικά. Με το που μπήκα στο μήνα μου 36η εβδομάδα έκανα διαστολή. Εκτάκτως πήγα στο νοσοκομείο με συσπάσεις ανα μισάωρο και το απόγευμα με κατέβασαν στην αίθουσα τοκετών η γιατρός ήρθε μετά απο μία ώρα και εμένα με είχαν πιάσει ήδη πόνοι και συσπάσεις . Αμέσως φωνάξαμε αναισθησιολόγο για την επισκληρίδιο. Αυτη τη φορά κατάλαβα και το μωρό που βγήκε απο την κοιλιά και ήμουν ήρεμη γιατι δεν πονούσα και το πήρα και αγκαλία και ο τοκετός κράτησε τρείς ώρες.