Τοκετός: Πείτε την δική σας ιστορία/ιστορίες!

[cristin]

Και ναι !,ηρθε η ωρα να γραψω κι εγω τη δικη μου ιστορια τοκετου!Στις 4 Ιανουαριου λοιπον γεννηθηκε το μικρο μου το στολιδι!Πρωι πρωι ,ειχα καθιερωμενο ραντεβου με το γιατρο στην κλινικη για να κανουμε καρδιοτοκογραφημα!Την τελευταια εβδομαδα ,καθε μερα σχεδον,καναμε nst,γιατι ειχα αρχισει να πρηζομαι και ο γιατρος ειχε υποψιαστει ταση για προεκλαμψια.Τελικα,εκεινη ηταν και η μερα που γεννησα.Το νστ ,εδειξε πως ειχα συσπασεις καθε 15 λεπτα περιπου κ σε καθε συσπαση ,το μωρο εδειχνε να ζοριζεται.Βγαινουν οι εξετασεις αιματος κ ουρων,και οντως ειχαν ανεβει πανω απο το φυσιολογικο.Περιπου 2 ωρες,με ειχαν στο μηχανημα με τη δικαιολογια πως περιμενουμε το γιατρο να ερθει και να μας πει τη γνωμη του!Μεχρι εκεινη τη στιγμη ,δεν ηξερα τιποτα απο τα παραπανω!Ξαφνικα,εμφανιζεται η μαια μου ,λαχανιασμενη και αναψοκοκκινισμενη ...εγω χαλαρη ,της λεω καλε ηρεμησε ,παρε μια βαθια ανασα και μετα πες μου....νομιζα η χαζη,πως ειχε εκτακτο χειρουργειο ....δεν φανταστηκα ποτε ,οτι εγω ημουν το εκτακτο περιστατικο....!

[fistikaki]

εγω παιρνω τη γιατρο μου τηλ. και της λεω "δε νομιζω να ειναι τιποτα,αλλα εχω λιγα υγρα και λιγο αιμα", και μου απανταει "και γω δε νομιζω να ειναι τιποτα, αλλα ΕΛΑ ΓΡΗΓΟΡΑ ΓΙΑΤΙ ΓΕΝΝΑΣ!!!!"

 

το ιδιο βραδυ ειχα στα χερια μου το φυστικι, με μια ΠΑΝΕΥΚΟΛΗ γεννα....

δε ζοριστηκα καθολου,πονεσα κανενα διωρο μονο (οχι τραγικος πονος... παλευοτανε),και ολα μιαααααα χαρα!!!! 11 η ωρα γεννησα, 3 σηκωθηκα και εκανα ντουζακι!!!

[mariapa]

Θα γεννούσα κανονικά στις 23 Οκτωβρίου.Το πρώτο μας παιδάκι, και καθώς είμαστε και οι δύο αρκετά προσεκτικοί, όλο το καλοκαίρι, ούτε να το διανοηθούμε να φύγουμε έστω και για μια μονοήμερη εκδρομή. Τον 15αύγουστο, οι γονείς, οι συγγενείς και οι φίλοι, επέμεναν, να πάμε έστω για μια εβδομάδα κάπου να ξεσκάσουμε λίγο και να ξεχαστούμε. Μάταια, το χαβά μας εμείς. Στις 21 Αυγούστου, ξημερώματα, νιώθω να πλημμυρίζω υγρά. Ξυπνάω τον άντρα μου και του λέω πως "νομίζω πως έσπασαν τα νερα", μπα, μου λέει εκείνος χαλαρός, πέσε και κοιμήσου, η ιδέα σου είναι. Όπως καταλάβατε όμως, δεν ήταν η ιδέα μου, ο αμνιακός σάκκος είχε σπάσει, κι εμείς τρέξαμε επειγόντως στο μαιευτήριο. Είχα μονόκερο μήτρα, κάτι το οποίο δεν γνώριζα εφόσον δεν είχα πρόβλημα γονιμότητας για να κάνω ανάλογες εξετάσεις και να φανεί. Χρωστάω πολλά στη γιατρό μου,-τη θαυμάζω και την ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου-. Γέννησα στις 23 Αυγούστου με καισαρική, μετά από μια ένεση κορτιζόνης για ενδυνάμωση των πνευμόνων του μωρού η οποία έπρεπε να μείνει για να δράσει ένα τουλάχιστον 24ωρο, ένα υγιέστατο αγοράκι, 1770kg. Μέιναμε στη θερμοκοιτίδα 35 μέρες. Όλα πήγαν κατ'ευχήν κι εμείς δεν χορταίνουμε το αγοράκι μας, το οποίο σήμερα κλείνει τους 5 μήνες!

url=http://www.xarakas.gr][/url]

[κωνκων]

Μετά απο 7 1/2 μήνες αποφάσισα να γράψω και εγώ τη δική μας ιστορία!

 

--- 7 Ιουνίου 2008 ---

 

Ξύπνησα το πρωί και πίνοντας το καφεδάκι μου μπήκα internet γιατί μου είχε καρφωθεί να φάω κορμό και έψαχνα συνταγή. Είχα μπει στον 9ο μήνα μόνο 2 μέρες και ξαφνικά σπάσαν τα νερά! Ο άντρας μου ήταν δίπλα μου και έπαιζε playstation. Λιγάκι πανικοβλήθηκε αλλά εγώ καθόλου. Έλεγα σιγά μη γεννήσω σήμερα, αφού χθές πήγα στον γιατρό και μου είπε οτι θα πάρω όλο τον 9ο μήνα γιατί το μωρό ήταν ψηλά και δεν είχε πάρει θέση. Ξεκινήσαμε για το μαιευτήριο χαλαρά στις 10 το πρωί. Ο γιατρός μου και η μαία ήταν ήδη εκεί. Αφού μου κάναν τις απαραιτητες εξετάσεις περιμέναμε τους πόνους αλλά τίποτα! Το μωρό ήταν πολύ ψηλά, μου βάλαν τεχνιτούς πόνους αλλά και πάλι τίποτα! Ο καλός μου αντρούλης ήταν συνεχώς δίπλα μου και μου έλεγε διάφορα και είχαμε ξεκαρδιστεί στα γέλια! Οι πόνοι ήταν δυνατοί αλλά ανεκτοί. Εν το μεταξύ η μητέρα μου ερχόταν απο το χωριό με λεωφορείο και οι κουνιάδες μου με αεροπλάνο. Ο κουμπάρος μας έτρεχε να τους παραλάβει. Το απόγευμα ήταν όλοι στο μαιευτήριο. Το μωράκι μας ήταν πολύ ψηλά και διαστολή καθόλου. Είχε και κάποιο πρόβλημα στον πνευμονα και τελικά αποφασίσαμε να πάμε για καισαρική. Έκανα επισκληρίδιο και ξεκινήσαμε! Την στιγμή της γέννησης του θα τη θυμάμαι για πάντα! Στις 18.25 άκουσα το κλάμα του και πρίν κόψει ο γιατρός τον ομφάλιο λώρο μου τον έδωσε αγκαλιά! Τα συναισθήματά μου απερίγραπτα! Έκλαιγα απο χαρά και ευτυχία! Τον ετοίμασαν και μου τον έδωσαν. Ενα υπέροχο μικροσκοπικό πλασματάκι ηρέμησε στην αγκαλιά μου! Κρατούσα εναν άγγελο, το αγοράκι μου! Το θαύμα που περίμενα ήταν ολοζώντανο στα χέρια μου!

Συγνώμη που σας κούρασα με την πολυλογία μου! Όλα αυτά μου φαίνονται σαν να ήταν χθές και τώρα ο Κωνσταντινούλης μου με κοιτάει και γελάει! Πάω για αγκαλίτσες, δεν μπορώ να του αντισταθώ!

[nanaki]

Ο μικρός πρίγκηπας... Ημερομηνία γέννησης: 10/11/2008

 

Η δική μας ιστορία δέν έχει κάτι συγκλονιστικό να σας διηγηθώ αφού ήταν προγραμματισμένη καισαρική. Οπότε καταλαβαίνετε: Κυριακή βράδυ ευχές στην κάμερα απο τους μέλλοντες μαμά & μπαμπά και τακτοποίηση της βαλίτσας (άνθρωπος της τελευταίας στιγμής!!!). Δευτέρα πρωί-πρωί ξύπνημα και πόζες στο φακό αφού ήταν οι τελευταίες στιγμές με την κοιλιά μπαλόνι!!!

 

Τα διαδικαστικά πάνω κάτω τα ξέρετε (ιδιαίτερα όσες κοπέλες κάνατε καισαρική). Παρότι το έπαιζα στους δικούς μου γενναία, είχα χ@#τει πάνω μου! Δωματιάκι ωδινων, επισκληρίδιος, γλυκιές ματιές με τον άντρα μου καθώς ακούγαμε τους παλμούς του μικρού που σε λίγο θα είχαμε κοντά μας...

 

Αυτό που θέλω να μοιραστώ μαζί σας είναι το πως ένιωσα την ώρα που αντίκρυσα τον γιό μου.

Μόλις η μαία μου τον ακούμπησε στο στήθος μου και μου είπε "καλώς τον δέχτηκες! Παίδαρος 3600!" άρχισαν τα μάτια μου να τρέχουν δάκρυα. Κι όσο κι αν προσπαθούσα να ηρεμήσω αυτά είχαν αυτονομηθεί και λειτουργούσαν ανεξάρτητα απο εμένα. Κοίταζα το πλάσμα που είχε βγει απο μέσα μου και είχα συγκλονιστεί.

Ο Τάσος (ο καλός μου γυναικολόγος) πήρε τον άντρα μου τηλέφωνο απο το χειρουργείο. Τον ενημέρωσε πως πήγαν όλα καλά και μου έδωσε να του μιλήσω. Το μόνο που κατάφερα να του πω ήταν πόσο όμορφο μωράκι αποκτήσαμε κι ότι ήταν ξανθό (ώριμη μάνα!) Πόσο διήρκησαν τα δάκρυα χαράς?? Περίπου μία εβδομάδα!!! Τον κοίταζα, χαμογέλαγα κι έκλαιγα!!!!

 

Έχουν περάσει δυόμιση μήνες απο εκείνη τη μοναδική μέρα που γίναμε γονείς κι είμαι τρελαμένη! Εννοείται πως θέλω πολύ σύντομα να ξαναπάω στο "Μητέρα" για το αδερφάκι του πρίγκηπά μου...

Να χαίρεστε όλες τα παιδάκια σας, να μας τα έχει η Παναγίτσα καλά!!

[niked]

Λοιπον θα σας γραψω και εγω τις δικες μου ιστοριες.

 

12/12/2002 Η γεννηση της υπέροχης κορουλας μου.

 

Πητ 28/12. Στις 12/12 03.15 με πιανουν οι πονοι. Ξυπναω τον αντρα μου σιγουρη οτι γενναω γιατι με ξυπνουσε απο τις 2.30 ο πονος σε διαστηματα του 15λεπτου. Ο αντρουλης μου ετοιμαζει 2 τσαγακια να πιουμε και βαζει μια ταινια να δει μεχρι να ετοιμαστω. Εγω κανω μπανακι, ξυριζομαι, πιστολακι αφου ηπια το τσαι μου παρακολουθωντας τους πονους. 05.00 τηλεφωνω τον ντοκτορ που μου λεει να παω στο Διαβαλκανικο. 05.30 τηλ.τους γονεις μου να ξεκινησουν.Ειναι 3 ωρες δρομος. 06.30 πηγαινω στο νοσοκομειο με αρκετα εντονο πονο και οι μαιες ειχαν αρχισει να ανησυχουν γιατι τους ειχε τηλ ο γιατρος πολυ ωρα πριν και με περιμεναν. Στις 08.30 ηρθε ο γιατρος μου. Μια βλαμμενη μαια (που δεν την αφηνα να δει τη διαστολη γιατι με τρελανε στον πονο και της αρπαξα το χερι )παραπονεθηκε στον γιατρο ο οποιος της ειπε οτι εσεις οι γυναικες ειστε τελειως αγαρμπες και ηρθε να δει την διαστολη μου χωρις να καταλαβω το παραμικρο.Δυστυχως η διαστολη ηταν μικρη γιατι ο τραχηλος μου δεν ανοιγε ευκολα και ετσι μου εβαλαν επισκληριδιο. Μετα χαλαααρωσα. 10.30 κοιμηθηκα γιατι κουραστηκα. Φοβομουν πολυ να μην δει τπτ και δεν ηθελα τον αντρουλη μου στη γεννα.Μεγααααλη χαζομαρα.καποια στιγμη στις 13.15 ηρθε ο γιατρος και μου λεει ξυπνα γεννας. Λεω αποκλειεται. Μου λεει γεννας. Μα δεν νιωθω. Μη σε νοιαζει μου λεει εγω ειμαι εδω. Εκεινη την ωρα απορησα αλλα μετα ειδα οτι με την βοηθεια του και με 3 σπρωξιματα εβγαλα αβιαστα την ομορφια μου.52 εκατ. και 3.500 κιλα με πολλα πολλα μαλακια. Εκλαιγε απαρηγορητη και μου την εδωσαν μεχρι να τελειωσουν τα ραψιματα. Της μιλουσα συνεχεια και την ηρεμησα. Μολις τελειωσαν και μου την πηραν αρχισε να κλαιει γοερα. Κορουλα μου σε λατρευω ακομα οπως σε λατρεψα την πρωτη στιγμη που σε ειδα.

 

[07/06/08 Η γεννηση του λατρεμενου μικρουλη μας.[]

 

Πητ 23/06. Στις 06/06 εχω ραντεβου με τον ντοκτορ. Εχει παει 10 το βραδυ μεχρι να τελειωσουμε απο το ιατρειο γιατι ειμαι το τελευταιο ραντεβου. Μου λεει σημερα ειναι Παρασκευη. Μεχρι την Κυριακη το πολυ θα εχεις γεννησει. Α του λεω γιατρε οχι σημερα θα παω για τσιπουρο. Ειχα φωναξει και νταντα για την μεγαλη γιατι θα βγαιναμε. Μου λεει δεν ξερω.Ισως και σημερα. Φευγουμε ,ερχεται η νταντα παμε για τσιπουρο. Στην ταβερνα ειμαστε με τον αντρουλη και ενα φιλο με πιανουν πονοι πριν παραγγελουμε αλλα συνεχιζουμε κανονικα μονο που μετραμε ταυτοχρονα. Αφου φαγαμε και το γλυκο ξεκιναμε για το νοσοκομειο. Η ωρα ηταν 00.30. Παιρνω τηλ τον γιατρο και μου λεει πηγαινε. Φτανω στις 01.15 και οι νοσοκομες τηλ στο γιατρο και του λενε οτι ειμαι για γεννα. Φανταστειτε με βαμμενη περιποιημενη χωρις την βαλιτσουλα με ετοιμαζουν για γεννα. Αυτη τη φορα ο αντρας μου θα εμπαινε μεσα. Μου κανουν επισκληριδιο γιατι αρχισα να ποναω πολυ εντονα.Ο αντρουλης μου πηγε να διωξει την νταντα η οποια σοκαριστηκε που τον ειδε μονο του και πηγε την μικρη σε ενα φιλικο ζευγαρι που ειχαμε συνενοηθει. Πινει ενα καφε μετα με τον ντοκ και ερχονται μεσα. Η διαστολη ειναι στο φουλ και στις 04.05 μετα απο τρια σπρωξιματα βγαινει ο μικρουλης μας ολολευκος με το χερακι του στο αυτι του. Τον χαζευαμε και οι δυο με τρελα. Δεν εκλαψε ιδιαιτερα. Περιτο να σας πω οτι δεν τηλεφωνησαμε σε κανενα για να χαρουμε μονοι μας την εμπειρια αυτη. Στις 05 τον εδιωξα να παει να κοιμηθει για να ερθει στις 08 με την βαλιτσουλα και μερικα πραγματα ακομα. Εγω στις 06 σηκωθηκα εκανα μπανιο (ακομα βαμμενη ημουν τοσο πολυ ζοριστηκα στη γεννα !!! )και κατα τις 06.30 τηλεφωνησα στους γονεις μου για να τους ευχηθω να μας ΖΗΣΕΙ!!!!! Σε αγαπω τρελα μικρουλη μου

 

Ευχομαι στα παιδακια μου να ειναι παντα γερα και ευτυχισμενα και να ξερουν οτι χαρη σε αυτα και στον αντρουλη μου εχω σημερα μια υπεροχη οικογενεια...

[marina28]

Niked και οι 2 σου ιστορίες τέλειες αλλά ειδικά με το γιό σου όλα τα λεφτά η εμπειρία! Τον υποδέχτηκες μία κούκλα!

[sardelaki]

κωνκωνάκι μου συγκινήθηκα...και γενικά συγκινήθηκα με όλες τις ιστοριούλες τι ευτυχία! Τι θαύμα...! Τι τέλειο να γίνεσαι μάνα!

Εγώ δεν θυμάμαι αν έγραψα την ιστορία μου...πάω να ψάξω!

[sitsa]

κοριτσια οι ιστοριες σας ειναι φανταστικες ακουστε και την δικη μου στο πρωτο στον γιο μου 24-12-96 Στις 23 του μηνος το βραδυ σαββατο μπανιαριζομαι, στολιζομαι ,βαφομαι , και λεεω στον αντρα μου που μολις ηρθε απο την δουλεια οτι ειμαι ετοιμη να παμε για ενα πτο< εισαι τρελη μου λεει εσυ μπορει να γεννησεις απο ωρα σε ωρα>δεν γενναω του λεω θα βαλω σερβιετα και αν καταλαβω κατι φευγουμε του λεω, με τα πολλα με αφησε σπιτι γιατι μαλωσαμε ελαφρως και πηγε αυτος για ενα ποτο οταν γυρισε ειχα ορεξη για καβγα γιατι ηθελα βρε κοριτσια πολυ να βγω αυτος πηγε για υπνο και αρχισε η κρεβατομουρμουρα μεχρι που κουραστηκα αυτος ροχαλιζε μολις κλεισαν τα ματια μου αισθανθηκα οτι επρεπε να παω τουαλετα πηγα μια φορα παω στο κρεββατι και ξανα εχω την αισθηση α!ωραια ειπα απο τα νευρα μου εχω συχνοουρια την τριτη φορα που γυρισα απο την τουαλετα με το που παω να ξαπλωσω ΠΛΑΤΣ σπασαν τα νερα παταω τσιριδα ξυπναει ο συζυγος τρομαγμενος τι ειναι λεει α! τιποτε του λεεω απλα γενναω κοκκαλο εκεινος μςτα τα μπογαλακια στο νοσοκομειο και ο αρκουδος μου βγηκε στις 2 τα ξημερωματα και πλεον 24-12 κυριακη μερα φυσικα ο συζυγος λιποθυμουσε απο εξω απο τις τσιριδες μου που να εμπαινε και μεσα την αλλη φορα θα γραψω για τις κορες μου που και αυτες επεισοδιακες ηταν

[niked]

Niked και οι 2 σου ιστορίες τέλειες αλλά ειδικά με το γιό σου όλα τα λεφτά η εμπειρία! Τον υποδέχτηκες μία κούκλα!

Σωστα μαρινα μου

Σε ευχαριστω!!

 

sitsa νομιζω οτι ηρθε πλεον η ωρα να πιεις αυτο το ποτο!!!!!!Στο χρωστανε.

[κωνκων]

nanaki να σας ζήσει ο παίδαρος!

niked μου συγκινήθηκα!

 

Με όλες τις ιστορίες συγκινούμε... Είναι υπέροχο να γίνεσαι μανούλα! Είναι ενα θαυμα! Με το καλό να πάμε και στα επόμενα!

[κωνκων]

sitsa να τα χαίρεσαι! Περιμένουμε και τις ιστορίες απο τις κόρες!

[SOULA33]

Να σας πω και εγώ την δική μου ιστορία.

Στις 24 Ιουνίου πήγα στον γιατρό για την καθιερωμένη εξέταση.

ΠΗΤ είχα στις 12/7 . Αφούτ με ξετάζει μου ανακοινώνει ότι η μικρή δεν έχει πάρει καθόλου βάρος τις τελευταίες 20 μέρες ,και ζυγίζει περίπου 2280 kgr.

Με βάζει να κάνω εξέταση λευκώματος 24ώρου γιατί από τον 6ο μήνα είχε ανέβει πολύ και η΄δη είχα κόψει τελείως το αλάτι από τη διατροφή μου αλλά δεν φαινόταν να πέφτει.

Την επόμενη μέρα ε΄κανα την εξέταση και από το μικροβιολογικό επάθαν με την τιμή του λευκώματος. Με ανώτατο όριο το 200έίχα 768!!!!

Πήρα τηλ. το γιατρό και μου λεει έλα να σε δω.

Εκεί λοιπόν μου λεει ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε και θα μπω για καισαρική γιατί κάθε μέρα θα αναρωτιόμαστε αν ζει το μωράκι ή όχι.Καταλαβαίνετε τι πέρασα.

Ετσι Παρασκευή 27/6 στις 7 το απόγευμα πάω στην κλινική με ετοιμάζουν και μπαίνω στο χειρουργείο γύρω στις 9 και μισή.

Στις 10 και 15 άκουσα το πρώτο κλάμα της μικρούλας μου η οποία γεννήθηκε 2500 κιλά και γεμάτη υγεία.

Ηταν πανέμορφη.

Με το που ακούστηκε το κλάμα της άκουσα και τις φωνές των δικών μου που περίμεναν απ,έξω.

Η μικρή ήταν πανέμορφη και το πρώτο πράγμα που μου είπε η παιδίατρος που την εξέτασε ήταν ότι είναι κούκλα.

Το κακό είναι ότι άρχισα να πονάω μέσα στο χειρουργείο γιατί η επισκληρίδιος με έπιασε μόνο χαμηλά.

Μου είπαν να μου κάνουν ολική νάρκωση αλλά κατάφερα να αντέξω. Αφού είχα δει το κοριτσάκι μου πήρα δύναμη.

Μετά από μια ώρα ημουν στο δωμάτιο με την κόρη μου αγκαλιά.

Αυτή ήταν και η δική μου ιστορία.

[marina28]

Σούλα μου αγχώθηκες και ταλαιπωρήθηκες λιγάκι, αλλά το αποτέλεσμα στη φωτογραφία τα λέει όλα: Είναι μία Θεά!

[κωνκων]

Σούλα μου όλα καλά! Να είναι πάντα γερά τα μωράκια μας! Αχ πάλι συγκινήθηκα...

[χριστινα@]

.... και η δικη μου ιστορια! ΠΗΤ 2/12/08 .... ηταν Σαββατο 22-11 το απογευματακι κατα τις 7:00 νιωθω υγρα στο σλιπακι μου, δεν δινω και πολυ σημασια κατα τις 9:00 οταν πηγα για πιπι μου "επεσε" μια μεγαλη σταγονα υγρου την ωρα που κατεβασα το σλιπακι μου ,αρχισα να ανησυχω! πηρα τηλ το γιατρο μου και μου ειπε πως ειναι πιθανον να εχουν σπασει τα νερα και να παω στο μαιευτηριο να μου κανουν ενα τεστ. ξεσηκωνεται το σοι και με παροτρυνει να φυγω αμεσα, εγω χαλαρη, λεω οχι ρε παιδια αποκλειεται! φτανουμε στο μαιευτηριο στις 11:00 το βραδυ και διαπιστωνεται οτι οντως εχουν σπασει τα νερα. γινεται η εισαγωγη μου, με ξυριζουν μου, μου κανουν κλισμα (δεν ηταν τιποτα φοβερο, το ειχα απο φοβο) και μου τηλεφωνησε ο γιατρος μου λεγοντας πως λογικα τωρα πρεπει να αρχισουν οι πονοι, με οδηγησαν στο δωματιο μου και περιμενα τους πονους! η ωρα 7:00 το πρωι. οι πονοι δεν ερχονται με οδηγουν στο δωματιο των ωδινων για προκληση! με καλωδιωνουν για να ακουν το μωρο και με βαζουν σε ορο και καθετηρα. μετα απο λιγες ωρες αρχιζουν οι συσπασεις της μητρας, αρχιζω να ποναω καθε μιση ωρα και παραπανω, ανεκτα ομως. οι ωρες περνανε,ποναω ολο και πιο πολυ καθε μιση ωρα, ο γιατρος βαζει το χερι του για να δει την διαστολη της μητρας (αυτο ποναει παααααααααρα πολυ), διαστολη 0 οι ωρες περνανε, εχει παει 12:00 το μεσημερι (σημ. αναμονη 5 ωρων), διαστολη 0. σε καθε συσπαση της μητρας ποναω ολο και πιο πολυ οι ωρες περνανε, εχει παει 5:00 το απογευμα (σημ. αναμονη 10 ωρων), ποναω, διαστολη 0!!! δεν αντεχω αλλο, υποφερω ο γιατρος μου αποφασιζει πως δεν μπορουμε να περιμενουμε αλλο -απο τη στιγμη που εχουν σπασει τα νερα απο την προηγουμενη μερα- και μο υ ανακοινωνει πως παμε για καισαρικη. ερχεται μια νοσοκομα για να μου κανει επισκληριδιο. με τρυπαει μια, δυο, τρεις, δεν μπορουσε να βρει το σημειο τελικα τα καταφερνει!! με οδηγουν στο χειρουργιο, η αναισθησια ειχε αρχισει να επιδρα. ξεκιναει η διαδικασια, με πιανει ενα τρεμουλο ασταματητο (πως ειναι ο χορος των ποντιων, ετσι ετρεμαν τα χερια μου ασταματητα, λες και με ειχε πιασει επιληψια!!!!!! γεννησα στις 5:45 το απογευμα ενα υγιες κοριτσακι βαρους 3460 κιλων. αξεχαστη εμπειρια.........

[geoste]

ΠΗΤ 12/10/06.στις 02/10/06 ειχε το πρωτο επεισοδιο της δευτερης χρονιας του παραπεντε και το εβλεπα με τον συζυγο οταν ενιωσα εναν εντονο πονοπου το απεδωσα στο γελιο.το πρωι στις 7 ενιωσα παλι εντονο πονο αλλα οταν με ρωτησε ο συζυγος του ειπα να παει στη δουλεια και θα τηλ αργοτερα στο γιατρο.Τηλ και μου ειπε να παω κατα τις 1.Σηκωθηκα εκανα μπανιο ξεσκονισα και περιμενοντας εβλεπα τηλ.Παμε στο γιατρο και αφου με ειδε με εβαλε μεσα γιατι ειχα διαστολη.Εγω χαμπαρι αφου με ετοιμασανε ηρθανε τρεχοντας οι δικοι μου και εγω πηγα περπατωντας στο χειρουργειο.Απο τις 2 που με ετοιμασανε γεννησα στις 9 και ολη την ωρα ζηταγα να μου φερουν γεμιστα γιατι δεν ειχα προλαβει να φαω νομιζοντας οτι θα ξαναγυρνουσα.Η εμπειρια μου ηταν τοσο καλη που ελεγα οτι δεν εχω προβλημα να ξαναγεννησω και μετα απο 18 μηνες πηγα παλι....

 

ΠΗΤ23/03/08.Στις 03/03/08 πηγα για την μηνιαια επισκεψη στον γιατρο.Ειχα πει σε ολους οτι θα γενναγα νωριτερα και εκεινη την ημερα το ελεγα και στον γιατρο.Ξεκουρασου γιατι πρεπει να παρεις αλλη μια εβδομαδα και μη φοβασαι ηταν η απαντηση του.Εμενα κατι με ετρωγε και το επομενο πρωι ειχα εντονους πονους.Παλι ειπα στο συζυγο να παει για δουλεια αλλα ειπα στη μητερα μου να ερθει γιατι δεν μπορουσα να σηκωσω τη μικρη μου οταν θα ξυπναγε.Οι πονοι αρχισαν να γινινται πιο συχνοι και τηλ στο γιατρο που με περιμενε κατα τις 10.Ερχεται η αδελφη μου και μου βαζει κατι φωνες γιατι εγω περιμενα να ερθει η ωρα του ραντεβου και οι πονοι ηταν ανα 5λεπτο σχεδον.Εφυγα με το συζυγο μου που τον ειχε παρει τηλ για το μαιευτηριο και οταν με ειδε η μαια πηρε τηλ τον γιατρο και του λεει εχουμε τελεια εγω δεν καταλαβα και τη ρωτησα ποτε θα με ετοιμασει.Δεν προλαβαινουμε ουτε να σε ξυρισω μου λεει .Μη σας πωοτι πηγαινε συνεχεια να δει αν ερχεται ο γιατρος.Μολις μπηκε μου λεει'ΦΑΓΩΘΗΚΕς ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙς΄΄του λεω θελω να παω τουαλετα σφιξου μου λεει και αμεσως ακουω το κλαμα του μωρου.Γυριζω στο συζυγο και του λεω τωρα γεννησα;;;;δεν το πιστευα.Αφου λεμε αν κανω τριτο να το κανουμε μονοι μας στο σπιτι

[niked]

geoste... καλα επαθα πλακα με την δευτερη γεννα σου...γιατι πηγες νοσοκομειο καλε? Εκει στον καναπε βλεποντας τηλεοραση θα το εκανες.....

 

Σουλα μεγαλο αγχος περασες...Γερη να εισαι να τα θυμασαι.

[cristin]

Και ναι !,ηρθε η ωρα να γραψω κι εγω τη δικη μου ιστορια τοκετου!Στις 4 Ιανουαριου λοιπον γεννηθηκε το μικρο μου το στολιδι!Πρωι πρωι ,ειχα καθιερωμενο ραντεβου με το γιατρο στην κλινικη για να κανουμε καρδιοτοκογραφημα!Την τελευταια εβδομαδα ,καθε μερα σχεδον,καναμε nst,γιατι ειχα αρχισει να πρηζομαι και ο γιατρος ειχε υποψιαστει ταση για προεκλαμψια.Τελικα,εκεινη ηταν και η μερα που γεννησα.Το νστ ,εδειξε πως ειχα συσπασεις καθε 15 λεπτα περιπου κ σε καθε συσπαση ,το μωρο εδειχνε να ζοριζεται.Βγαινουν οι εξετασεις αιματος κ ουρων,και οντως ειχαν ανεβει πανω απο το φυσιολογικο.Περιπου 2 ωρες,με ειχαν στο μηχανημα με τη δικαιολογια πως περιμενουμε το γιατρο να ερθει και να μας πει τη γνωμη του!Μεχρι εκεινη τη στιγμη ,δεν ηξερα τιποτα απο τα παραπανω!Ξαφνικα,εμφανιζεται η μαια μου ,λαχανιασμενη και αναψοκοκκινισμενη ...εγω χαλαρη ,της λεω καλε ηρεμησε ,παρε μια βαθια ανασα και μετα πες μου....νομιζα η χαζη,πως ειχε εκτακτο χειρουργειο ....δεν φανταστηκα ποτε ,οτι εγω ημουν το εκτακτο περιστατικο....!

και συνεχιζω σημερα....

Ξαφνικα λοιπον,μαθαινω πως εγω ημουν το εκτακτο περιστατικο .....Αρχιζω λοιπον που λετε να τρεμω σαν το ψαρι......Τους ζηταω να μου λενε τι ακριβως μου κανουν ,για να μην φοβαμαι.....τι να μην φοβαμαι....?????λεμε τωρα.....λεω της μαιας,πες μου σε παρακαλω πως το μωρακι μου ειναι καλα και πως ολα θα πανε καλα...και μου απαντα πως ολα ειναι τελεια ,να μην φοβαμαι ,απλα θα κοιμηθω και οταν ξυπνησω θα εχω το μωρακι μου αγκαλια!Επισης με διαβεβαιωσε πως δεν θα ξεχειλωσω απο κατω και ολα θα παραμεινουν στη ....θεση τους!Παρηγορια στον αρρωστο που λενε.....Στο διπλανο κρεβατι ,μια κοπελιτσα που ειχε κανει καισαρικη και τωρα ετοιμαζοταν για την 2η,προσπαθουσε να με ηρεμησει ....-δενειναι τιποτα ,μην ανησυχεις ,ειναι πολυ ευκολο-,θυμαμαι λοιπον πως την κοιτουσα ,πως μου μιλουσε ...μου μιλουσε κι εγω δεν ακουγα τιποτα,δεν καταλαβαινα τι μου ελεγε μονο ετρεμα και ενιωθα τα δοντια μου να χτυπανε.....Ερχεται ο αναισθησιολογος,να συνεννοηθουμε για την αναισθησια.....η επισκληριδιος αποκλειστηκε,ετρεμα και σαν το ψαρι ,ασε μην εχουμε και κανα ατυχημα...

Ο αντρας μου ηταν καθοδον.Ολοι περιμεναν να ερθει για να με χαιρετησει ...ολοι εκτος απο μενα.Εγω δεν ηθελα να τον δω ,φοβομουν πω θα αρχισω να κλαιω και θα αποδυναμωθω ακομα περισσοτερο.Τελικα ,κατεβηκαμε στα χειρουργια χωρις τον αντρα μου!Θυμαμαι που ξαπλωσα στο κρεβατι ,θυμαμαι την απαισια αισθηση οταν αποκοιμηθηκα,θυμαμαι το τρεμουλο ,θυμαμαι τη μαια που προσπαθουσε να μου δωσει κουραγιο,θυμαμαι το γιατρο που σιγοτραγουδουσε (για να μου δειξει πως δεν τρεχει τιποτα)και το προσωπικο που λεγανε αστεια μεταξυ τους ,παλι για να νιωσω πως δεν τρεχει τιποτα το σημαντικο.

Ξυπνησα!Θυμαμαι λοιπον πως ελεγα ευχαριστω ,ευχαριστω ,ευχαριστω ,ευχαριστω........μου ειχαν πει ,πως ολα πηγαν καλα!ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΕΦΤΑΝΕ!Mε πηγαν στο δωματιο και ηταν εκει ,κοσμος και κοσμακης.......το μωρο ,ακομα δεν το ειχα δει.....

και ξαφνικα,αντιλαμβανομαι μεσα στην παραζαλη μου ,πως καποιος εφερνε το μωρο.Ηταν η κουνιαδα μου ....Ειδα λοιπον ενα μικρο κεφαλακι ,απο την πισω πλευρα ,δαγκωσα τα χειλη μου ,εβαλα το πρησμενο μου χερι μπροστα στα ματια,γιατι ηταν τοσο ομορφο αυτο που επροκειτο να δω που δεν αντεχα να το δω....Βλεπω μπολικα βουρκωμενα ματια να με κοιτουν ,βλεπω ομως και δυο μικρα ματακια ,ενα μικρο αγγελο να με κοιτα ...........................δεν μπορω με λογια να εκφρασω πως ενιωσα.......καθε μανουλα ξερει!!!!!και καθε μελλουσα μανουλα ....θα μαθει συντομα!!!!δυστυχως δεν ειχα δυναμη να σηκωθω ,η τομη πονουσε πολυ ......ομως τον κοιταζα ,τον κοιταζα ,τον κοιταζα και δεν χορταινα να τον κοιταζω!Ειναι η ζωη μου ,ειναι το παιδακι μου ,ειναι το γλυκο μου το αγορι που ηρθε για να κανει τη ζωη μου ομορφοτερη και νιωθω πως ηδη του οφειλω τοσα μα τοσααααα πολλαααααα!!!!!Ο μπαμπας μας εκλαιγε ......Πολυ κλαμα ο δικος σου.....και πολλα φιλακια εδωσε στη μανουλα.......δεν του εκανα και μικρο δωρο ,η αληθεια ειναι!

Τωρα πια ειμαστε στο σπιτι ,εχω αναρρωσει σχεδον πληρως ,ακομα βεβαια ειμαστε στη φαση της προσαρμογης,αλλα τιποτα δεν συγκρινεται με αυτο το βλεμμα......τιποτα τιποτα τιποτα τιποτα

Κοριτσια ,με το καλο να ερθουν τα παιδακια σας!Υγεια ευχομαι σε ολα τα παιδακια!Τελικα ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ!

[geoste]

geoste... καλα επαθα πλακα με την δευτερη γεννα σου...γιατι πηγες νοσοκομειο καλε? Εκει στον καναπε βλεποντας τηλεοραση θα το εκανες.....

 

Σουλα μεγαλο αγχος περασες...Γερη να εισαι να τα θυμασαι.

 

αφου και ο συζυγος μου αυτο ειπε το τριτο θα το κανουμε στο σπιτι .Το ωραιο το ειπε η γιαγια μου,οταν την πηρε τηλ η αδελφη μου να πει οτι γενναω σε λιγο την πηρε να της πει οτι γεννησα της λεει καλε ουτε κοτα που εκανε αυγο να ητανε επαθε σοκ η γυναικα.

[theodwra]

Πριν ξεκινήσω να σας αφηγούμαι την ιστορία τοκετού μου να σημειώσω ότι είχε γίνει λάθος η ''απονομή'' των ρόλων... Διαβάστε και θα καταλάβαιτε τι εννοώ!

Είχαμε κανονίσει να μπω για καισαρική στις 20 Ιουνιου στην 37η εβδομάδα.Εγώ είχα δει πολύ θετικά το όλο θέμα της καισαρικής γιατί είχα ακούσει κάτι ιστορίες με 16 και 18 ώρες πόνου και είχα φοβηθεί.Ενώ τώρα θα έμπαινα και θα έβγαινα αμέσως.Μου είχε πει λοιπόν ο γυναικολόγος κατά στις 7.30πμ να είμαι στο μαιευτήριο για να κάνουμε τις απαιτούμενες εξετάσεις πριν τον τοκετό.6.10 πμ με ξύπνησε ο άντρας μου κατααγχωμένος.Ετοιμαστήκαμε γρήγορα και κάθε λίγο με ρωτούσε ''πονάς;;;;;''.Φύγαμε σαν τους τρελλούς απο το σπίτι.Στα μισά της διαδρομής προς το μαιευτήριο ανακάλυψα πως δεν είχα μαζί τις παντόφλες μου,που θα τις χρησιμοποιούσα την ίδια κιόλας μέρα.Ξαναγυρίσαμε στο σπίτι και ο άντρας μου ανέβηκε να μου τις φέρει.Μέσα στην ταραχή του(έκανε λες και μου είχαν σπάσει τα νέρα και το μαιευτήριο βρισκόταν στην άλλη άκρη της Αθήνας!)μου έφερε κάτι χειμωνιάτικες παντόφλες(γέννησα Ιούνιο και έκανε φοβερή ζέστη!).Κάποια στιγμή φτάσαμε επιτέλους στο μαιευτήριο.Εγώ κάθησα σε μια καρέκλα περιμένωντας να έρθει η νοσοκόμα και να με πάρει για τις εξετάσεις.Όπως προείπα ήμουνα πολύ χαλαρή.Ο άντρας μου έκανε βόλτες πάνω κάτω στον διάδρομο με έναν καφέ στο χέρι,κοίταζε το ρολόι του και όποια νοσοκόμα περνούσε την ρωτούσε πότε θα με πάρουν.Μπήκα λοιπον να κάνω τις εξετάσεις μου και τον άφησα να με περιμένει στον διαδρομο,και όπως μου είπε μετά εκείνη την ώρα ειδοποίησε γονείς,αδέρφια,κουμπάρους ότι σε λίγο ''γεννάμε'' .Στις 9.30 πμ είχαμε προγραμματίσει την καισαρική.Λίγη ώρα πριν και αφού είχα φορέσει την συμπαθητική μπλε ρόμπα και το σκουφάκι,βγήκα στον διάδρομο.Τον βρήκα να με περιμένει σε μια καρέκλα και όταν με ένα έκπληκτο,αγχωμένο αλλά πολύ χαρούμενο βλέμμα.Με ρώτησε αν θέλω κάτι και μου είπε αν θέλω να είναι μαζί μου στην γέννα,του ειπα όχι,γιατί ξέρω πως δεν θα άντεχε και φαντάστηκα πως οι γιατροί θα άφηναν εμένα για να τον συνεφέρουν χαχα.Λίγο πριν μπω μου ειπε κατι που δεν θα ξεχάσω ποτέ...Μου είπε ότι σήμερα θα του έκανα το μεγαλύτερο δώρο του κόσμου.Ο τοκετός μου ήταν πολύ εύκολος.Μου έκαναν την επισκληρίδιο και μετά απο λίγο χαλάρωσα και δεν ένιωθα την κοιλιά και τα πόδια μου.Μου έβαλαν ένα κομμάτι πράσινο χειρουργικό χαρτί μπροστά μου ώστε να μην βλέπω.Ένιωθα σαν μεθυσμένη...Ήθελα να τραγουδήσω.Άκουγα τους γιατρούς απο κάτω που μιλάγανε για ...αγωνιστικά αυτοκίνητα και ποτε ποτε μιλουσαν και σε εμένα!!! Ξαφνικά την ηρεμία του χειρουργείου έσκισε ένα δυνατό κλάμα!''Κοριτσάκι''άκουσα τον γιατρο να λέει(θέλαμε να κρατήσουμε τα φύλα για έκπληξη στην γέννα).Βούρκωσα αμέσως και ξαφνικά πήγα στον ουρανό!!!Μια νοσοκόμα μου έδωσε να αγκαλιάσω το κοριτσάκι μου και εγώ δεν μπορούσα να το πιστέψω!Δεν είχα δει πιο όμορφο μωρό και άρχισα να κλαίω.Μετά την πήρανε να την πλύνουνε και σχεδόν αμέσως βάλανε στην αγκαλιά μου και την δεύτερη μπουμπού μου Μοιάζανε τόσο πολύ!!!

Όταν με βγάλανε απο το χειρουργείο ήμουνα ακόμα πολύ ζαλισμένη και σκεφτόμουνα μόνο τα μωρά μου.Ο πρώτος που είδα μετά αποτους γιατρούς και τις νοσοκόμες ήταν ο κατασυγκινημένος άντρας μου,που ήρθε και με αγκάλιασε.Συμφωνήσαμε και οι δυο πως τα μωράκια μας ήταν ένας...περίεργος συνδιασμός της μάνας μου και της δικιάς του!

Οι επόμενες 4 μέρες κύλησαν πολύ όμορφα με έμας τους δυο χαμένους στην ευτυχία μας και τα μικρά μας κοριτσάκια να λάμπουν κάτω απο τα φλάς της φωτογραφικής μας μηχανής!

[ΤΙΤΗ]

theodwra τι ωραία που αντιμετώπισες την γέννα σου;;;και ο άντρα σου άψογος και σε αυτόν πρεπει να οφείλετε η ηρεμία που είχες να είσαι καλά και να χαίρεσε τα κοριτσάκια σου

[theodwra]

Τίτη ο άντρας μου είχε άγχος και για τους δυο μας

[irenese]

Nα και οι δικες μου ιστοριες:

2003. ΠΗΤ 27 - 9-2003

Σε ολο τον 9 μηνα - που ηταν και ο δυσκολοτερος- πηγαινα καθε εβδομαδα στον γιατρο να με εξετασει και καθε φορα ακουγα τα ιδια: μεγαλο μωρο, δεν εχει παρει θεση, πολυ αμνιακο υγρο, σκληρος τραχηλος...περιμενουμε! Και περιμενα υπομονετικα παρολα τα 20 κιλα που ειχα παει, τους ΠΟΝΟΥΣ παντου, τα πρηξιματα κτλ.

Τελευταια εξεταση και τελειωνοντας βλεπω τον γιατρο προβληματισμενο, σοβαρο, και δακρυσμενο να μου λεει πως επιβαλεται καισαρικη γιατι το μωρο ειναι ψηλα, εχω πολυ αμν. υγρο, σκληρο τραχηλο και 2 φορες λωρο στον λαιμο της... Παθαινω σοκ γιατι περιμενα να ζησω τον φυσιολογικο τοκετο.....Αφου λοιπον φτιαχνομαι μαλλια, νυχια, πηλικγ να σου ετοιμη πρω πρωι εξω απο το ΙΑΣΩ. Ολο το σοι εξω να περιμενει και εγω αγχωμενη μεν αλλα με την αγνοια του αγνωστου....

Με ετοιμαζουν εξετασουλες, κλισματακι, ξυρισματακι και με πανε στην αιθουσα ωδινων και με καλωδιωνουν. Φωναζουν τον συζυγο για παρεα και περιμενουμε 5 ωρες να αδιασει χειρουργειο. Το τι μλκ ειπαμε και το τι γελιο καναμε δεν περιγραφεται. Εβλεπα και τις αλλες που κοιλοπονουσαν και σκεφτομουν πως εγω θα το γλιτωσω ολο αυτο...ΠΟΥ ΝΑ ΞΕΡΑ!!

Ηρθε λοιπον η σειρα μου και με πανε χειρουργειο. Μου κανουν επισκληριδιο, η οποια πονεσε, με ξαπλωνουν , με δενουν, με καλωδιωνουν ,μου κανουν τα τεστ και ενω τους λεω ποναω, με γραφουν και ξεκινανε. Τοτε αρχισε το σοου.. Τα καταλαβαινα ολα! Με εκοψαν και ενιωσα ενα ζεστο υγρο να τρεχει στα ποδια μου ασταματητα. Αρχισαν να με πιεζουν με ολη τους την δυναμη,εγω φωναζα οτι ποναω και μου απαντουσαν «κανε υπομονη». Μου εβαλαν οξυγονο και ολοι μαζι με πιεζαν πολυ δυνατα ενω ελεγαν «δεν βγαινει το παιδι, ειναι πολυ ψηλα, ειναι κολλημενο» Εκλαιγα απο τον πονο και την αγωνια και τοτε ακουω μια νοσοκομα να λεει «πωπω καλε τι μπουτια ειναι αυτα, τι μαγουλα, ετοιμη να παει σχολειο ειναι αυτη!». Σκεφτομουν τι alien θα δω και τοτε ακουω το κλαμα της!!!! Μου καταβαζουν το παραβαν και την βλεπω: ασπρος ο λωρος και μωβ το κορμακι της. Την ακουμπανε πανω μου και σταματαει αμεσως να κλαιει ενω με κοιταει με το ενα ματι ανοιχτο! Αυτο το βλεμα το τοσο κουρασμενο, με τοση περιεργεια και λατρεια μαζι δεν θα το ξεχασω ποτε!!!

Την παιρνουν, την ζυγιζουν ( 3860 γρ. 52 εκ), την εξεταζουν και την βγαζουν εξω.Εμενα συνεχιζουν να με παιδευουν και αδου επιτελους τελειωνουμε αποφασιζω πως ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να κανω αλλο παιδι. Οταν μου αλλαζαν κρεβατι απο το χειρουργικο στο αλλο και κοιταξα πισω τα αιματα ενιωσα τετιοα ανακουφιση!!!

Οταν με εβγαλαν εξω στους συγγενεις το μονο που ειπα ηταν μην ακουσω για 2 παιδι....

Και το πρωτο βραδυ ηταν μαρτυρικο. Ειχα αποφασιει πως δεν θα κανω αλλο παιδι. Μου εφτανε η μπουμπου μου!!!!!

[irenese]

Και συνεχιζω: Τα χρονια περασαν...Η φουσκιτσα εγινε κοριτσακι, ο πονος δεν ξεχαστηκε, με τον συζυγο χωρισαμε και εγω ξαναπαντρευτηκα.

2008: ΕγΚυος παλι! 9 μηνες δεν κοιμηθηκα απο το αγχος μου.

ΠΗΤ 17- 7-2008

Λογω προγραμματισμενης καισαρικης θα γενουσα στις 38 εβδ.

5-7-2008 Πρωι πρωι στο ΙΑΣΩ ξανα. Φτιαγμενη μαλλια, νυχια, πηλινγκ κτλ. Ψυχολογικα ΧΑΛΙΑ! Με ετοιμαζουν και εγω νοιθω σαν προβατο σε σφαγη! Εξετασουλες, κλισματακι, ξυρισμα ειχα κανει εγω περιποιημενο!

Με πανε στην αιθουσα ωδινων, με καλωδιωνουν και φωναζουν τον συζυγο ο οποιος με καθε τροπο προσπαθουσε να μου φτιαξει το κεφι...αλλα ματαια!

Ειχα κανει συμφωνια με τον γιατρο να με βαλει 1η χειρουργειο να τελειωνω. Οντως με παιρνουν και εγω νοιωθω οτι θα πεθανω και θελω να το βαλω στα ποδια. Με πανε χειρουργειο, ο ευγενεστατος ανιασθησιολογος με προσεξε παρα πολυ, μαζι ο γιατρος να μου κραταει το χερι, ολοι να κανουν πλακα, ωραια μουσικουλα ακουγοταν απο τα ηχεια και εγω ΧΑΛΙΑ! Παραδοξως με παινει η επισκληριδιος - που αυτη τη φορα δεν πονεσε τοσο- νοιωθω το μουδιασμα σε κοιλια και ποδια και μετα τα τεστ που επιβεβειωθηκαμε οτι δεν ποναω, τους λεω «λυποθυμαω, μου επεσε η πιεση!» Με μετρανε και ηταν ολα καλα, ενιωθα ετσι λογω αγχους και κουρασης. Μου βαζουν παραβαν και εγω ενιωθα οτι βυθιζομαι, δεν μπορουσα να κρατησω τα ματια μου ανοιχτα. Καταλαβα μονο τις πιεσεις την ωρα που την ξεκολουσαν - κι εκεινη ηταν πολυ ψηλα- και τοτε μου κατεβαζουν το παραβαν και την βλεπω! Τ ι κουκλα!!!! Εκλαιγε δυνατα και εγω δεν μπορουσα να συγκρατησω τα δακρυα μου απο την ευτυχια.....

Την ακουμπησαν πανω μου με τα ματακια της κλειστα και αυτοματα σταματησε να κλαιει. Ενιωθα τοσο αδυναμη, τοσο κουρασμενη!!!

Με τελειωσαν και την ωρα που με εγβαζαν απο το χειρουργειο και ελεγα ευτυχως Παναγια μου, πηγαν καλα ολα! , μου λενε οτι εσπασε ενα αγγειο στην πλατη μου και πρεπει να βγαλουν το καθετηρακι με την επισκληριδιο γιατι παιρνει αιμα, αλλα θα με κρατανε με μορφινες και παυσιπονα.

ΧΟΧΟΧΟΧΟΧΟ!!! Αρχισε το αλλο σοου!!!

10 λεπτα αργοτερα που εφυγε η επισκληριδιος και ενιωθα το σωμα μου πονουσα ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ!!!! Οι μορφινες δεν με επιαναν, τα παυσιπονα φυσικα οχι. Δεν μπορουσαν να κανουν τιποτα. Ανεπνεα και ποναγα, ο συζυγος τα ειχα δει ολα! Ολη μερα δεν μπορουσα να παρω το μωρο αγκαλια, δεν μπορουσα να μιλησω, να κουνηθω, να αναπνευσω....Οτι και να περιγραψω δεν ειναι αρκετο.......

 

Κι ολα αυτα σου μενουν τοσο βαθεια χαραγμενα μεσα σου.....και σε κανουν να δενεσαι ακομα περισοτερο με τα παιδια σου!!!