Καμία προσαρμογή στον παιδικό μετά από 5,5 ΜΗΝΕΣ - 3 ετών

[gellipa]

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!

ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΑΠΕΛΙΠΙΣΜΕΝΗ ΜΗΤΕΡΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ 3 ΧΡΟΝΩΝ ΠΟΥ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΑΙΔΙΚΟ.

ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΕΙΧΑΜΕ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ, ΜΕ ΚΛΑΜΜΑΤΑ, ΦΩΝΕΣ, ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΝΤΥΘΕΙ ΚΛΠ. ΞΥΠΝΟΥΣΕ ΤΑ ΠΙΟ ΠΟΛΛΑ ΒΡΑΔΥΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ, ΡΩΤΩΝΤΑΣ ΤΙ ΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ, ΑΝ ΕΧΕΙ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΓΚΡΙΝΙΑΖΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ. ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΡΩΤΟΥΣΑΜΕ ΓΙΑΤΙ ΕΛΕΓΕ ΌΤΙ ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ, ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΛΑ, ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ. ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΕΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΕ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΝΑΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΦΟΒΕΡΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΠΩΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΝΑΖΙΑ ΠΡΟΣ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΜΟΛΙΣ ΕΓΩ ΕΦΕΥΓΑ ΗΤΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΤΡΕΛΗ ΧΑΡΑ.

ΜΕΤΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΛΙΓΑΚΙ ΒΕΛΤΙΩΘΗΚΑΝ. ΕΦΑΡΜΟΣΑΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΛΙΧΟΥΔΙΑ, ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΡΩΙ ΠΗΓΑΙΝΕ ΚΑΛΑ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΠΙΑΣΕ ΓΙΑ 15 ΜΕΡΕΣ. ΜΕΤΑ ΠΑΛΙ ΤΑ ΙΔΙΑ...

ΤΩΡΑ ΞΥΠΝΑΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ 6πμ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΝΕΥΡΑ ΚΑΙ ΓΚΡΙΝΙΑΖΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ. ΑΦΟΥ ΠΕΡΑΣΕΙ 1ώρα ΚΑΙ 45λεπτά ΟΠΟΥ ΤΟΥ ΜΙΛΩ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΞΗΓΩ ΣΥΝΕΧΩΣ, ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΑΛΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ. ΑΛΛΑ ΟΣΟ ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ ΒΡΙΣΚΕΙ ΧΙΛΙΑ ΔΥΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΚΑΘΥΣΤΕΡΕΙ (ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΣΙΣΑ, ΘΕΛΕΙ ΚΑΤΙ ΝΑ ΔΕΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ..) ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ ΑΡΧΙΖΕ ΝΑ ΧΤΥΠΙΕΤΑΙ, ΝΑ ΛΕΕΙ "ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ,ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ ΣΠΙΤΙ" ΚΑΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΝΑΣ ΧΑΜΟΣ...

ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΙΣ ΔΑΣΚΑΛΕΣ, ΤΙΣ ΕΧΩ ΠΙΑΣΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΚΑΠΟΙΑ ΜΙΚΡΟΨΕΜΜΑΤΑΚΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ ΚΑΠΩΣ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΜΟΥ... ΚΑΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΚΟΝΤΕΥΕΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΝΑ ΜΕ ΤΡΕΛΑΝΕΙ...

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ... ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΣΤΑΘΕΡΗ ΚΑΙ ΑΝΕΝΔΟΤΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΜΕ ΠΕΙΣΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΕΙ ΠΑΙΔΙΚΟ, ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΕΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ??

ΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΑΝ ΛΑΘΟΣ??

SOS, ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΚΑΤΙ ΑΝΑΛΟΓΟ Ή ΕΧΕΙ ΚΑΤΙ ΝΑ ΜΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΑΣ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ!!

ΕΙΜΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΗ!!

[mamvas]

Εγω θα προσπαθούσα να μάθω περισσότερα από το παιδί, π.χ «ποια είναι η αγαπημένη σου δασκάλα», και μετά «γιατι προτιμάς αυτη»; Ποια παιδάκια είναι φίλοι σου; Τι παιχνίδια παίζετε; Ποιο παιχνίδι σου αρεσει περισσοτερο;

Μετά θα κανόνιζα προσωπική συνάντηση με την δασκάλα ή τις δασκάλες του, και θα ρωτούσα τα ίδια πράγματα για το ποιους φίλους έχει, τι παιχνίδια και τι δραστηριότητες του αρέσουν, σε τι συμμετέχει λιγότερο και σε τι περισσότερο, πότε θυμώνει και πότε χαίρεται, πώς αντιδράει με τα άλλα παιδάκια αν διαπληκτιστεί μαζί τους, αν το βαζουν τιμωρια και ποσο συχνα και για ποιους λογους.

Ισως ετσι καταλαβεις αν ειναι ειλικρινης, αν συμβαδιζουν οσα σου πουν με οσα σου λέει και νιώθει το παιδί σου, που εσυ το ξέρεις καλυτερα από τις δασκάλες σαφώς. Ισως προσπαθησουν να σου παρουσιασουν μια τελειως διαφορετικη εικονα του παιδιου σου. Σιγουρα σε ορισμενα πραγματα θα αντιδραει διαφορετικά από οτι στο σπιτι, αλλα οχι να ειναι ολα ξενα.

Επισης ειναι σημαντικο να νιωσεις αν ενδιαφερονται για το παιδι, και θα φανει απο το ποσα πραγματα γνωριζουν για αυτο, και πως αναφερονται για το παιδι στις απαντησεις τους.

Πιστευω οτι 6 σχεδον μήνες προσαρμογης ειναι παρα πολλοι. Ισως να υπαρχει οντως καποιο προβλημα Δε θελω να σε ανησυχησω, απλα εγω αυτο θα εκανα. Και αν διαπιστωσεις κατι σημαντικο, δεν υπαρχει χειροτερο για το παιδι απο το να παραμεινει εκει που δεν νιωθει καλα. Η αλλαγη παιδικου σταθμου θα με απασχολουσε στην θεση σου.

Ευχομαι να βοηθησα λιγο και ολα να πανε καλα.

[gellipa]

Όταν ρωτάω τον Δημήτρη τί του αρέσει πιο πολύ στο σχολείο μου λέει για μία τραμπάλα κροκόδειλο και για τα τουβλάκια. Μου λέει πως έχει έναν καλύτερο φίλο και παίζει και με τα άλλα παιδιά πολύ (πράγμα που το επιβεβαιώνουν και οι δασκάλες του παιδικού). Άλλα όσον αφορά τις άλλες δραστηριότητες μου λέει πως η κυρία δεν τον αφήνει να κόβει με το ψαλιδάκι, δεν του δίνει την πλάστελίνη και τις χειροτεχνίες τις κάνει μόνη της και τα παιδιά κάθονται και την κοιτάνε. Οι δασκάλες μου λένε πως εκείνος αρνείται να συμμετάσχει και εκείνες δεν τον πιέζουν. Η μητέρα του καλύτερου του φίλου με τον οποίου έχουμε και σχέσεις εκτός σχολείο μου λέει πως και το παιδί της, της λέει το ίδιο πράγμα.

Όσον αφορά την τουαλέτα μου λέει πως φοβάται να πάει γιατί η κυρία τον αφήνει μόνο του και μέχρι να έρθει να του πει να σηκωθεί του πονάνε τα πόδια. Εγώ του είπα να σηκώνετε μόνος του αλλά εκείνος μου απάντησε ότι θα τον μαλώσει η κυρία. Οι δασκάλες του υποστήριξαν ότι αυτό έγινε μία φορά (να τον αφήσουν μόνο του) και πως δεν τον μάλωσαν ποτέ!!!

Έχω χάσει πραγματικά την εμπυστοσύνη μου στον παιδικό σταθμό, αλλά μία αλλαγή τώρα στη μέση της χρονιάς δεν θα ήταν ακόμη πιο δύσκολο για το παιδί γιατί εκεί τουλάχιστον έχει τους φίλους του ??

[Maya]

Kοίτα, εγώ δεν θα το πολυέψαχνα. Δεν έχει και σημασία άλλωστε ποιος κάνει το λάθος εδώ. Το σημαντικό είναι ότι ΑΥΤΟΣ ο παιδικός δεν κατάφερε τόσον καιρό να πείσει ένα φυσιολογικό παιδάκι να πηγαίνει χαρούμενο. Θα έπαιρνα το παιδί αμέσως από εκεί. Θα ανησυχούσα όμως εάν και στον επόμενο παιδικό σταθμό γινόταν το ίδιο (που δεν το νομίζω). Τώρα, να μπω στη διαδικασία, τί έκανε η δασκάλα, τί έκανε ο συμμαθητής κλπ. δεν έχει νόημα.

[Eliza]

Πραγματικά θα με προβλημάτιζε μια τόσο μεγάλη άρνηση για προσαρμογή

Και έχω την τάση να είμαι με το μέρος του παιδιού και να εμπιστεύομαι πολύ περισσότερο τα δικά του λεγόμενα από αυτά που λένε οι δασκάλες...

Τι συστάσεις έχεις για τον συγκεκριμένο σταθμό?

Τι λένε άλλες μαμάδες?

Ίσως να ήταν σκόπιμο να κάνεις ένα καλό ψάξιμο για άλλον παιδικό σταθμό -θυμάμαι ότι κάπου είχα διαβάσει συμβουλές της Μ. Στυλιανάκη για το ψάξιμο.

Νομίζω ότι αν το παιδί σου είναι τόσο δυστυχισμένο με την τωρινή κατάσταση η αλλαγή περιβάλλοντος ίσως θα έπρεπε να είναι το τελευταίο που θα σε απασχολεί. Αλλά είναι πολυ΄σημαντικό ο νέος χώρος που θα βρεθεί να είναι σίγουρα κάτι καλό γι' αυτόν -όχι ένα ακόμα πείραμα.

[christina]

Απο οτι κατάλαβα το παιδί σου μιλάει, οπότε μην βάζεις διάφορα περίεργα με το νου σου. Αν συνέβαινε κατι θα σου ελεγε.

Εγω εστειλα την κορη μου απο 1 1/2 χρονων και για να προσαρμοστει εκανε 7-8 μηνες.

Καθε πρωι εκλαιγε, εκλαιγα κι εγω μαζί της, αλλά γυρνουσε καλά οταν την εβλεπα στο σχολικο. Μετα στο σπίτι, μου εκανε παλι διαφορα ναζια, γκρινιες κτλ...

Τώρα κλαιει οταν ερχεται Σκ ή ειναι άρρωστη, γιατι δεν θα χει σχολειο..

Πως αλλάζουνε τα πράγματα...

 

Ευχομαι να βρεις την ακρη και να ηρεμήσετε κ οι 2 σας

[elenasteraki]

Gellipa ελπίζω να βρεις γρήγορα λύση στο προβλημά σου. Ωστόσο θα συμφωνήσω και εγώ με τις προηγούμενες κοπέλες ότι μάλλον ο σταθμός δεν καλύπτει το παιδί σου. Από τη στιγμή που έχεις διασταυρώσει και με άλλες μαμάδες ότι τα παιδάκια τους λένε τα ίδια, αλλά και η ίδια έχεις πιάσει τη δασκάλα να λέει ψέμματα για μένα έχεις πολύ σοβαρό θέμα. Δεν θα το συγκρίνω με την περίπτωση Christina γιατί το μωράκι της ήταν πολύ μικρό και στην ηλικία αυτή η προσαρμογή κρατάει ενδεχομένως περισσότερο (και μένα το μωράκι πήγε στο σταθμό 14 μηνών, τώρα είναι 19 αλλά τον βλέπω όταν γυρνάει ότι είναι χαρούμενος). Πιστεύω ότι στην ηλικία που είναι και η τόσο μεγάλη άρνηση που εκφράζει κάτι πρέπει να σου λέει. Στην τελική εμπιστεύσου το ένστικτό σου που από ότι καταλαβαίνω δεν τάσσεται υπέρ του σταθμού και ναι ''προβληματίσου'' εάν το παιδί σου συνεχίζει να έχει την ίδια συμπεριφορά και σε άλλο σχολείο. Δυστυχώς θεωρώ ότι γενικά είναι πολύ δύσκολο να βρείς έναν καλό σταθμό να εμπιστευτείς το παιδί σου...Όπως και να έχει πιστεύω ότι ένα παιδάκι 3 χρονών δεν θα έλεγε ψέμματα ότι το πονάνε τα πόδια του από την τουαλέτα. Σου έυχομαι ότι καλύτερο...

[micnat]

Παρόμοια κατάσταση είχαμε κι εμείς την πρώτη χρονιά του παιδικού με τον μεγάλο μου γιό. Κράτησε όλη τη χρονιά το πρόβλημα, όχι με κρίσεις έντονες αλλά γκρίνια τα πρωϊνα, οι ερωτήσεις τί μέρα είναι αύριο, έχουμε σχολείο κλπ. τα παιχνίδια δεν του αρέσουν κλπ.

Οι δασκάλες όπως και σ'εσένα μας έλεγαν πως συμμετέχει, έχει φίλους κλπ. Την επόμενη χρονιά ήταν όλα καλά.

 

Μάλλον έχει να κάνει και με το παιδί. Ακόμα και σήμερα ο γιός μου δε θέλει να πηγαίνει σχολείο, θέλει να κάθεται σπίτι. Είναι πιά 5.5 χρονών, αγαπάει τη δασκάλα του, είναι επιμελής με τις εργασίες του και η δασκάλα του μας λέει τα καλύτερα λόγια, αλλά ο γιός μου προτιμάει να παίζει με τα αυτοκινητάκια του στο σπίτι μαζί με τον παπού. Αυτό...

 

Κι εγώ ζούσα έναν εφιάλτη τότε, έλεγα τί κάνω του παιδιού μου, πώς του φέρονται εκεί, τι του κάνουν και αρρώσταινα... Τσέκαρα όμως τα λεγόμενά του και της δασκάλας του και συμφωνούσαν. Αν δεν νοιώθεις σίγουρη πως αυτά που σου λένε στέκουν, τότε καλύτερα να τον πας κάπου αλλού έστω και στη μέση της χρονιάς. Το καλύτερο θα το εκτιμήσει κι εκείνος..

[gellipa]

Σας ευχαριστώ όλους, βλέπω πως τελικά δεν είμαι και τόσο υπερβολική....

Ηδη άρχισα να ψάχνω για καινούργιο παιδικό (πράγμα που θα γίνει με πολύ προσοχή και συζήτηση...)

Τουλάχιστον αν είμαι σίγουρη για τον παιδικό και μπορώ να εμπιστευτώ τις δασκάλες, έτσι ώστε να υπάρχει μια συνεργασία μεταξύ μας, θα ξέρω πως το πρόβλημα είναι καθαρά στο παιδί μου και θα το αντιμετωπίσω και εγώ πολύ καλύτερα.

[Μαρια Στυλιανακη]

Παράθεση

Το σημαντικό είναι ότι ΑΥΤΟΣ ο παιδικός δεν κατάφερε τόσον καιρό να πείσει ένα φυσιολογικό παιδάκι να πηγαίνει χαρούμενο. ...

..

Τώρα, να μπω στη διαδικασία, τί έκανε η δασκάλα, τί έκανε ο συμμαθητής κλπ. δεν έχει νόημα.

 

είναι πάρα πολύ σωστά αυτά που γράφεις..

το πρόβλημα όμως είναι ότι είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό των παιδικών σταθμών

που ξέρει να κανει, και θελει να κανει τη δουλειά του σωστά, ή έστω με ιδανικά και ας μην τα φτάνει 100%.

Υπάρχουν και οι παιδικοί σταθμοί που θέλουν και έχουν την ζεστασιά, αλλά παίρνουν λάθος αποφάσεις εξαιτίας λάθος γνώσεων.

 

τι φταίει στη συγκεκριμένη περίπτωση μόνο με επι τόπου επίσκεψεις μπορείς να το βρείς ίσως ... εγώ θα άκουγα το παιδί μου πάντως, για τα πάντα - εκτός και αν ήξερα οτι του αρέσει να λέει γενικά ιστορίες.

το κάθε παιδί έχει άλλο τρόπο αντίδρασης και έχω γνωρίσει παιδιά που λένε ιστορίες για να τραβήξουν την προσοχή. Αυτό όμως, συνήθως το γνωρίζει μια μαμά αν συμβαίνει ή όχι - ή το αισθάνεται στο ένστικτό της?.

 

στην ουσία πάντως θα έπρεπε να ισχύει το παραπάνω κείμενο - δεν τα κατάφερε? δεν ξέρει την δουλειά του.

 

Για μένα ισχύει στάνταρ με γνώμωνα την εμπειρία μου τόσα χρόνια σε προσαρμογές και το τι είδα και στην Γερμανία.

το θέμα ΟΜΩΣ εδώ στην Ελλάδα είναι το εξής -

αναγκαστικά διαλέγεις ανάμεσα σε μέτριο και κακό (σε καλή περίπτωση)

Το ιδανικό, δεν υπάρχει ή υπάρχει σε πολύ λίγες πληθυσμιακά περιπτώσεις - δεν ξέρεις όμως ποτέ αν δεν ψάξεις!!!!

 

το να είναι ένα παιδί όλη τη χρονιά μέσα στην άρνηση, μπορεί να σημαίνει ότι παρόλες τις προσπάθειες τους, στον παιδικό αυτό δεν έχουν τις γνώσεις ή την θέληση ή τα άτομα ή τα μέσα. Σίγουρα κάτι σημαίνει! αλλά δεν υπάρχει πάντα η εναλλακτική.

 

τα χουμε πει χιλιες φορές, εδώ στην Ελλάδα είναι οι παιδικοί σταθμοί πίσω 100 χρονια = στην περίοδο της φύλαξης.

 

ένα παιδί δε προκειται να είναι ποτέ ευτυχισμένο σε ένα μέρος όπου υπάρχει μόνο φυλαξη, και δεν υπάρχει διαπαιδαγώγηση.

γιατί πολύ απλά, δεν θα είναι κανένας εκεί να το υπερασπίσει, να το καθοδηγήσει να το ενισχύσει, ή να το οριοθετήσει.

Θα αφήνεται στην μοίρα του σε αυτά τα θέματα.

 

ειδικά κάποιο παιδί πιο ευαίσθητο θα υποφέρει πολύ περισσότερο απο ίσως ένα άλλο παιδί που είναι πιο δυναμικό και δεν "χαμπαριάζει".

Φυσικά και αυτό είναι πολύ άδικο, δεν φταίει σε τίποτα ένα ευαίσθητο παιδί για το τι χαρακτήρα έχει....

όπως έχουμε πει αυτες είναι καταστάσεις ζούγκλας και πολύ ευκολα ένα παιδί θα νιώσει εκτός, θα νιώσει θυμό, και μεγάλη αντίδραση στο να εκτίθεται καθημερινά σε μια τέτοια κατάσταση.

 

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ως επι το πλείστον οι παιδαγωγοί δεν έχουν πάρει γνώσεις σε τέτοια θέματα αλλά και οι συνθήκες δεν τους επιτρέπουν να κάνουν τέτοια χρήση όταν τα παιδιά στοιβάζονται σε μεγάλες τάξεις.

 

κριτηρια επιλογής παιδικού

 

πως πρέπει να επικοινωνεί η παιδαγωγός (......)

 

 

 

 

ΑΝ ΕΧΕΤΕ ΚΑΠΟΙΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ που πιστεύετε οτι θα βελτιωνόταν αν διαβαζε αυτό το κείμενο,

ευχαρίστως να το στείλουμε σαν εταιρεία για να βοηθηθεί η διευθυνση.

Στείλτε εμαιλ στο info(at)parents.gr με το τηλέφωνό τους για να τους στείλουμε το φαξ. Με αυτό το τρόπο γλιτώνετε απο το να μπείτε εσείς σε αντιπαράθεση να τους πείτε πως να κανουν την δουλειά τους,

και εκείνοι παίρνουν κάποιο μάθημα γνωρίζοντας οτι παρακολουθείται η πορεία τους.

 

"Αγαπητή κ. τάδε.

Μετά απο παράπονο/σύσταση ανώνυμου αναγνώστη, σας στέλνουμε κείμενο που θεωρούμε ότι θα βοηθήσει στην καλύτερη ενημέρωσή σας για θέματα συμπεριφοράς των παιδαγωγών που εργάζονται στον χώρο σας.

με εκτίμηση

 

απο την ΕΕΕΓ"

κάτι τέτοιο.

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ στο συνδεσμο ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ πόσο λάθος είναι μια παιδαγωγός η οποία φωνάζει στα παιδιά και δε ξέρει τι σημαίνει επιβράβευση - και ξέρει να οριοθετεί μόνο με τιμωρία πχ.

 

δεν ειναι μονο θεμα λάθους. ειναι κατι ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ, και είναι ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΑΥΡΟ ΣΕ ΑΣΠΡΟ - ξεκάθαρο το ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ μια παιδαγωγός.

 

δυστυχώς όμως πολύ λίγες έχουν ίσως διαβάσει αυτό το κείμενο ή έχουν μάθει / καθοδηγηθεί στο να το καταφέρουν.

 

ας το στείλουμε σε κανέναν παιδικό σταθμό που πιστεύετε ότι μπορεί να το χρειάζεται. ακόμα και αν έχει περάσει καιρός.

[gellipa]

Μαρία Στυλιανάκη, σε ευχαριστώ για την απάντησή σου...

Δυστυχώς αυτό βλέπω κι εγώ με τους παιδικούς σταθμούς εδώ στη Λάρισα. Γνωρίζω μόνο κάποιον΄(της Ρόζυ Γιαννακάκη) που κάνει φανταστική δουλειά, έχουν γνώσεις και ανθρωπιά. Επικοινώνησα μαζί τους, μίλησα για το πρόβλημα του Δημήτρη, συζητήσαμε..., πραγματικά τους παρακάλεσα... αλλά δεν έχουν κενές θέσεις και ούτε θέλουν να πάρουν ένα επιπλέον παιδί αφού είναι πλήρεις...

Αν επιλέξω κάποιον άλλο παιδικό θα είναι και λίγο στην τύχη και με την ελπίδα να ξέρουν τι κάνουν και να εφαρμόζουν αυτό που λένε πραγματικά...

Όλες αυτές τις ημέρες που είμαι στην αναζήτηση παιδικού, ο μικρός μου άλλαξε λίγο στάση : δεν ξυπνάει τα βράδια, ντύνεται εύκολα (έστω καμιά φορά με μικρές αναβολές και παρακάλια) και καθιερώσαμε κάθε πρωί μία μικρή επίσκεψη στον φούρνο για μία λιχουδιά που θα φάει επιστρέφοντας από το σχολείο.

Οπότε... ρωτάω.... μήπως είναι καλύτερο να παραμείνει σε αυτόν τον παιδικό μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς. Μιας που είναι μία κατάσταση που ήδη την γνωρίζει, έχει και τους φίλους του....

Τί μπορεί να φέρει στο παιδί ένα τέτοιο σχολικό περιβάλλον, στο οποίο δεν περνάει καλά (για διάφορους λόγους...), θα έναι τόσο πολύ τραυματικό για το ίδιο???

[Maya]

Εγώ θα ήθελα να σε ρωτήσω σε ποιο στάδιο ομιλίας είναι το παιδάκι σου. Εκφράζει τα βασικά (θέλω, δεν θέλω, πεινάω, διψάω) ή μπορεί να μιλήσει και για τα συναισθήματά του, έστω και με βοήθεια? Αν μπορεί, τότε, αφού μάλιστα δεν έχεις άλλη λύση άμεσα, μπορεί να συζητήσεις μαζί του, ίσως και με τη βοήθεια κάποιου ειδικού, ώστε το παιδί να εκφράσει το φόβο του. Εμένα ο ανηψιός μου δεν ήθελε να έρχεται σπίτι μου, παρόλο που με αγαπούσε πολύ. Μετά από πολλούς μήνες καταλάβαμε ότι τον φόβιζε ένας.... συγκεκριμένος πίνακας στο σαλόνι.

Μήπως είναι κάτι πολύ απλό, εννοώ, που μετά από συζήτηση με τις δασκάλες διορθωθεί κάπως.

[gellipa]

Maya, έγραψες...

 

Εγώ θα ήθελα να σε ρωτήσω σε ποιο στάδιο ομιλίας είναι το παιδάκι σου. Εκφράζει τα βασικά (θέλω, δεν θέλω, πεινάω, διψάω) ή μπορεί να μιλήσει και για τα συναισθήματά του, έστω και με βοήθεια? Αν μπορεί, τότε, αφού μάλιστα δεν έχεις άλλη λύση άμεσα, μπορεί να συζητήσεις μαζί του, ίσως και με τη βοήθεια κάποιου ειδικού, ώστε το παιδί να εκφράσει το φόβο του. Εμένα ο ανηψιός μου δεν ήθελε να έρχεται σπίτι μου, παρόλο που με αγαπούσε πολύ. Μετά από πολλούς μήνες καταλάβαμε ότι τον φόβιζε ένας.... συγκεκριμένος πίνακας στο σαλόνι.

Μήπως είναι κάτι πολύ απλό, εννοώ, που μετά από συζήτηση με τις δασκάλες διορθωθεί κάπως.

 

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΗΤΑΝ ΛΙΓΟ ΑΟΡΙΣΤΟΣ, ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΕΙ...

ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ-ΙΣΩΣ- ΝΑ ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΕ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΗΤΑΝ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΞΕΦΡΑΣΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΠΑΙΖΑΜΕ: ΟΤΙ ΦΟΒΑΤΑΙ ΣΤΗΝ ΤΟΥΑΛΕΤΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΝΑ ΜΕΝΕΙ ΜΟΝΟΣ, ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΟΤΙ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟ ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΚΑΙ ΒΓΑΖΕΙ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΣΑΠΟΥΝΑΔΑ...!!! ΕΓΩ ΤΟΥ ΕΙΠΑ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΦΕΥΓΕΙ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΑΛΕΤΑ Ή ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΑΦΗΝΕΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΦΟΒΑΤΑΙ, ΤΟΤΕ ΕΚΕΙΝΟΣ ΝΑ ΤΗ ΦΩΝΑΖΕΙ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙ...(ΚΑΝΑΜΕ ΚΑΙ ΠΡΟΒΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ, ΜΕ ΕΜΕΝΑ ΝΑ ΠΑΡΙΣΤΑΝΩ ΤΗ ΔΑΣΚΑΛΑ.... ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΡΕΛΑΘΕΙ ΣΤΟ ΓΕΛΙΟ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ...ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΕ ΞΕΛΑΡΥΓΓΙΑΣΤΕΙ!), ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΝΑ ΛΕΕΙ ΠΑΝΤΑ ΟΤΑΝ ΚΑΤΙ ΤΟΝ ΦΟΒΙΖΕΙ.

ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΙΛΗΣΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΟΥ (ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ) ΟΤΙ : Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΟΤΑΝ ΜΕΝΕΙ ΜΟΝΟΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΑΛΕΤΑ, ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΞΑΝΑΦΗΣΟΥΝ ΜΟΝΟ ΤΟΥ!

ΟΤΙ ΕΠΙΣΗΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ ΓΙ΄ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΔΕΙΞΟΥΝ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΣΑΠΟΥΝΑΔΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΟΥ ΒΓΑΙΝΕΙ!

ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΟΤΑΝ ΦΟΒΑΤΑΙ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΚΑΤΙ ΘΑ ΤΟ ΛΕΕΙ ΣΤΗ ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΟΥ ΓΙΑΤΙ ΕΚΕΙΝΗ ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ!!!

Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΟΥ (ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ!) ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕ ΟΤΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΛΙΓΟ, ΤΟΝ ΑΦΗΣΕ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΤΟΥΑΛΕΤΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΧΟΥΝ ΕΝΑ ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ ΠΟΥ ΤΙΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΠΟΤΕ!

(ΣΗΜΕΙΩΣΗ: στο σπίτι μας το πλυντήριο βρίσκεται στην αποθήκη, ο Δημήτρης σπάνια το βλέπει να δουλεύει στο φουλ και δεν βγαζει από πουθενά σαπουνάδα... άρα όλο αυτό το φαντάστηκε??? ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΜΕ ΤΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΕΧΩ ΝΑ ΚΑΝΩ!!)

ΕΣΥ, MAYA, ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ??

ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΒΟΗΘΕΙΑ ΘΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΑΝΙΚΟΣ??

ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΟΛΗ ΤΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΠΡΩΙ ΔΙΑΦΟΡΑ: ΓΙΑΤΙ ΜΑΜΑ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΣΧΟΛΕΙΟ??, ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ- ΕΧΩ ΒΑΡΕΘΕΙ!! ΚΑΙ (ΑΥΤΕΣ ΤΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΜΕΡΕΣ) ΤΟΥ ΠΟΝΟΥΣΕ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ Η ΚΟΙΛΙΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΕΚΑΝΕ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΒΗΧΑ (ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΠΟΛΥ ΨΕΥΤΙΚΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΝΑ ΚΛΑΨΩ Ή ΝΑ ΓΕΛΑΣΩ...ΤΟ ΚΑΗΜΕΝΟ ΚΑΝΕΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ...)

ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ...

[Maya]

Εγώ πιστεύω ότι γενικά πρέπει να βοηθάμε το παιδί να αντιμετωπίζει τους φόβους του. Όμως επίσης πρέπει να υπάρχει συνεργασία ανάμεσα στους γονείς και στους δασκάλους, όχι μόνο γι αυτό αλλά και για όλα τα θέματα του παιδιού. Αν ήταν το δικό μου παιδί θα ανέφερα καταρχήν στη δασκάλα ότι μερικά πράγματα του προκάλεσαν φόβο, και θα περίμενα μία αντίδραση τύπου: 'Ελάτε να το συζητήσουμε για να δούμε τί μπορούμε να κάνουμε.' Θα σου πώ ένα παράδειγμα που μου έκανε εντύπωση. Ο ανηψιός μου φοβόταν το σκοτάδι. Η αδερφή μου το είπε στη διευθύντρια του παιδικού, και μετά από μία εβδομάδα έμαθε ότι έκαναν το εξής παιχνίδι: Πήραν όλα τα παιδάκια φακούς, σκοτείνιασαν το χώρο με τις κουρτίνες και 'έπαιξαν' με το σκοτάδι. Αυτό σημαίνει σχολείο που ενδιαφέρεται για το κάθε παιδάκι χωριστά. Ίσως είπα ενα ακραίο παράδειγμα, αλλά ακόμα και αν το παιδάκι σου φοβήθηκε κάτι, οι δασκάλες πρέπει να το βοηθήσουν όχι να φροντίσουν να πετάξουν την ευθύνη από πάνω τους.