Εκνευρισμός βρέφους 5 μηνών

[Leo22]

Καλημέρα σε όλους. Έχω ένα μωρό 5 μηνών και με απασχολούν κάποια ζητήματα "συμπεριφοράς" (εάν θα μπορούσαμε να πούμε οτι έχει 'συμπεριφορά' ένα βρέφος αυτής της ηλικίας). Έχει ένα συνεχή εκνευρισμό και δεν είναι ικανοποιημένος σε μία θέση για πάνω από λίγα λεπτά. Θέλει συνέχεια εναλλαγές (από το ρελαξ στη κούνια στο πάτωμα κράτημα και περπάτημα όρθιος κλπ) και να είναι κάποιος από πάνω του - και πάλι μπορεί να γκρινιάζει.

Κουνάει συνέχεια χέρια πόδια και τσιρίζει πολύ δυνατά και περνάει από το γέλιο στο κλάμα πολύ εύκολα. Το ξέρω οτι αυτά δεν αφορούν κάποιο ιατρικό θέμα (εκτός από τα ούλα που έχουν αρχίσει να τον ενοχλούν τις τελευταίες μέρες) αλλά ίσως είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας...και ότι τον ενοχλούν οι περιορισμοί του σώματός του σε αυτή τη φάση...πιο πολύ γράφω για να ακούσω εάν άλλα άτομα έχουν παρόμοιες εμπειρίες με τα μωρά τους...και εάν αυτός ο εκνευρισμός οφείλεται στο γεγονός οτι δεν μπορούν να κινηθούν μόνα τους και να κάνουν αυτά που θέλουν..με ενδιαφέρει να ακούσω άλλες εμπειρίες και προτάσεις και πως εξελίχθηκε στην πορεία...θα ηρεμήσει κάπως η κατάσταση όταν καταφέρει να μπουσουλήσει/περπατήσει σε κάποιους μήνες από τώρα και αποκτήσει κάποια 'ανεξαρτησία'; Ο άντρας μου και η μητέρα μου διαφωνούν μαζί μου και με θεωρούν υπερβολική..ίσως έχουν δίκιο σε ένα βαθμό αλλά με έχει φθείρει πολυ ψυχολογικά αυτό καθώς είμαι συνέχεια μαζί του και νιώθω οτι αποτυγχάνω στο να τον κάνω χαρούμενο οτι και να κάνω...ευχαριστώ πολύ

 

[λουκουμαδάκι]

8 ώρες πρίν, Leo22 είπε:

Καλημέρα σε όλους. Έχω ένα μωρό 5 μηνών και με απασχολούν κάποια ζητήματα "συμπεριφοράς" (εάν θα μπορούσαμε να πούμε οτι έχει 'συμπεριφορά' ένα βρέφος αυτής της ηλικίας). Έχει ένα συνεχή εκνευρισμό και δεν είναι ικανοποιημένος σε μία θέση για πάνω από λίγα λεπτά. Θέλει συνέχεια εναλλαγές (από το ρελαξ στη κούνια στο πάτωμα κράτημα και περπάτημα όρθιος κλπ) και να είναι κάποιος από πάνω του - και πάλι μπορεί να γκρινιάζει.

Κουνάει συνέχεια χέρια πόδια και τσιρίζει πολύ δυνατά και περνάει από το γέλιο στο κλάμα πολύ εύκολα. Το ξέρω οτι αυτά δεν αφορούν κάποιο ιατρικό θέμα (εκτός από τα ούλα που έχουν αρχίσει να τον ενοχλούν τις τελευταίες μέρες) αλλά ίσως είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας...και ότι τον ενοχλούν οι περιορισμοί του σώματός του σε αυτή τη φάση...πιο πολύ γράφω για να ακούσω εάν άλλα άτομα έχουν παρόμοιες εμπειρίες με τα μωρά τους...και εάν αυτός ο εκνευρισμός οφείλεται στο γεγονός οτι δεν μπορούν να κινηθούν μόνα τους και να κάνουν αυτά που θέλουν..με ενδιαφέρει να ακούσω άλλες εμπειρίες και προτάσεις και πως εξελίχθηκε στην πορεία...θα ηρεμήσει κάπως η κατάσταση όταν καταφέρει να μπουσουλήσει/περπατήσει σε κάποιους μήνες από τώρα και αποκτήσει κάποια 'ανεξαρτησία'; Ο άντρας μου και η μητέρα μου διαφωνούν μαζί μου και με θεωρούν υπερβολική..ίσως έχουν δίκιο σε ένα βαθμό αλλά με έχει φθείρει πολυ ψυχολογικά αυτό καθώς είμαι συνέχεια μαζί του και νιώθω οτι αποτυγχάνω στο να τον κάνω χαρούμενο οτι και να κάνω...ευχαριστώ πολύ

 

Διάβαζα πρόσφατα ότι ο εγκέφαλος νοητικά εξελίσσεται πολύ πιο γρήγορα από το κινητικό κομμάτι οπότε τα βρέφη έχουν ανάγκη από ερεθίσματα εναλλαγές τοπίου ήχους συζήτηση κλπ πολύ παραπάνω από όσο πιστεύαμε. Ένα μωράκι πέντε μηνών είναι εγκλωβισμένο κινητικά ακόμα αλλά όχι νοητικά. Έτσι έχει ανάγκη πραγματική να εξερευνήσει τον κόσμο γύρω του και όχι να μένει στάσιμο ακόμα και για λίγα λεπτά με ένα παιχνίδι στο χέρι. Πάρε μάρσιπο βάλε να κοιτάζει μπροστά σε ώρες εκνευρισμού άλλαξε περιβάλλον μίλα τραγούδα διάβασε βιβλία περπάτημα παιχνίδια κλπ που είμαι σίγουρη ότι τα κάνεις απλά αύξησε το ρυθμό πλέον μέχρι να μπουσουλίσει και να αρχίσει μόνο του να εξερευνά ότι θέλει και όπως το θέλει. Βάλε λίγο και τα δόντια βάλε και την ιδιοσυγκρασία του βάλε και κανένα άλμα ανάπτυξης ε δε θέλει και πολύ να είναι σε μία μόνιμη κατάσταση εκνευρισμού! Γίνεται σιγά σιγά "ανθρωπάκι"! Υπομονή! 

[Leo22]

Σε ευχαριστώ πολύ για τις προτάσεις λουκουμαδάκι. Μου δίνεις κουράγιο!.. η αλήθεια είναι οτι φαίνεται εγκλωβισμένος από τους περιορισμούς του σώματός του και του δημιουργεί αρκετό ευρισμό... πιο πολύ ήθελα να δω εάν και άλλο/ες έχουν παρόμοιες εμπειρίες ή αν είμαι η μόνη...δεν έχω πολλή βοήθεια και είναι μία δοκιμασία όλο αυτό καθώς νιώθω απομονωμένη..ελπίζω να το ξεπεράσει και να είναι πιο χαρούμενος..

[Mama_Anesti_]

On 19/10/2022 at 11:01 ΠΜ, Leo22 είπε:

από το ρελαξ στη κούνια στο πάτωμα κράτημα και περπάτημα όρθιος κλπ)

Για αυτό ρωτά τον παιδίατρο. Δεν νομιζω να επιτρέπεται στην ηλικία του να περπατά αν ακόμα δεν μπορεί να σταθεί όρθιο με ελάχιστη βοήθεια. 

 

Γενικά συμφωνώ με τις προτάσεις παραπάνω, το μάρσιπο είναι πολύ καλή ιδέα και οι συχνές εναλλαγές.

 

Επίσης βοηθά να κοιμάται πιο συχνά ή σε συγκεκριμένες ώρες ως ρουτινα ώστε να ξεκουράζεται απο τα πολλά ερεθίσματα. 

 

Να σου ζήσει!

[Leo22]

1 hour ago, Mama_Anesti_ said:

Για αυτό ρωτά τον παιδίατρο. Δεν νομιζω να επιτρέπεται στην ηλικία του να περπατά αν ακόμα δεν μπορεί να σταθεί όρθιο με ελάχιστη βοήθεια. 

 

Γενικά συμφωνώ με τις προτάσεις παραπάνω, το μάρσιπο είναι πολύ καλή ιδέα και οι συχνές εναλλαγές.

 

Επίσης βοηθά να κοιμάται πιο συχνά ή σε συγκεκριμένες ώρες ως ρουτινα ώστε να ξεκουράζεται απο τα πολλά ερεθίσματα. 

 

Να σου ζήσει!

εγώ δεν το διατύπωσα σωστά...εννοώ τον κρατάω σε όρθια στάση ώστε να βλέπει γύρω του και περπατάω.. είναι από τα λίγα πράγματα που τον ηρεμούν. δυστυχώς δεν μπορώ να το κάνω για πολύ ώρα γιατί είναι βαρύς..

επίσης ξέχασα να αναφέρω οτι έχει θέμα με παλλινδρόμιση που ίσως δυσκολεύει τα πράγματα και η παιδίατρος μας συνέστησε να αρχίσουμε τις στερεές τροφές νωρίτερα..

 

ευτυχώς κοιμάται καλά -  3 φορές μέσα στην ημέρα και το βράδυ 9-10 ώρες σερί...

σε ευχαριστώ πολύ!

 

[Super.mum]

On 19/10/2022 at 11:01 ΠΜ, Leo22 είπε:

Καλημέρα σε όλους. Έχω ένα μωρό 5 μηνών και με απασχολούν κάποια ζητήματα "συμπεριφοράς" (εάν θα μπορούσαμε να πούμε οτι έχει 'συμπεριφορά' ένα βρέφος αυτής της ηλικίας). Έχει ένα συνεχή εκνευρισμό και δεν είναι ικανοποιημένος σε μία θέση για πάνω από λίγα λεπτά. Θέλει συνέχεια εναλλαγές (από το ρελαξ στη κούνια στο πάτωμα κράτημα και περπάτημα όρθιος κλπ) και να είναι κάποιος από πάνω του - και πάλι μπορεί να γκρινιάζει.

Κουνάει συνέχεια χέρια πόδια και τσιρίζει πολύ δυνατά και περνάει από το γέλιο στο κλάμα πολύ εύκολα. Το ξέρω οτι αυτά δεν αφορούν κάποιο ιατρικό θέμα (εκτός από τα ούλα που έχουν αρχίσει να τον ενοχλούν τις τελευταίες μέρες) αλλά ίσως είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας...και ότι τον ενοχλούν οι περιορισμοί του σώματός του σε αυτή τη φάση...πιο πολύ γράφω για να ακούσω εάν άλλα άτομα έχουν παρόμοιες εμπειρίες με τα μωρά τους...και εάν αυτός ο εκνευρισμός οφείλεται στο γεγονός οτι δεν μπορούν να κινηθούν μόνα τους και να κάνουν αυτά που θέλουν..με ενδιαφέρει να ακούσω άλλες εμπειρίες και προτάσεις και πως εξελίχθηκε στην πορεία...θα ηρεμήσει κάπως η κατάσταση όταν καταφέρει να μπουσουλήσει/περπατήσει σε κάποιους μήνες από τώρα και αποκτήσει κάποια 'ανεξαρτησία'; Ο άντρας μου και η μητέρα μου διαφωνούν μαζί μου και με θεωρούν υπερβολική..ίσως έχουν δίκιο σε ένα βαθμό αλλά με έχει φθείρει πολυ ψυχολογικά αυτό καθώς είμαι συνέχεια μαζί του και νιώθω οτι αποτυγχάνω στο να τον κάνω χαρούμενο οτι και να κάνω...ευχαριστώ πολύ

 

Καλησπέρα και να σου ζήσει το παιδακι σου! Τα πέρασα με τα παιδιά μου και εγώ αυτά που περιγράφεις. Είναι δύσκολη περίοδος αυτή που περνάτε αλλά θα δεις ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα μόλις αρχίσει να μπουσουλάει. Θα μπορεί να εξερευναει μόνος του χωρίς να σε έχει τόση ανάγκη πλέον και θα πάρεις μια ανάσα. Έχει δίκιο το λουκουμαδακι σε αυτά που σου έγραψε ο εγκέφαλος αναπτύσσεται πιο γρήγορα και το μωρό θέλει να πάει από εδώ και από εκεί αλλά έλα που δεν μπορεί. Θα δεις ότι όταν αρχίσει να μπουσουλάει θα εκτονώνει όλη αυτή την ενέργεια που έχει. Υπομονή σε εσένα και όλα καλά , ο πρώτος χρόνος θα είναι δύσκολος. 

[Leo22]

On 10/21/2022 at 9:54 PM, Super.mum said:

Καλησπέρα και να σου ζήσει το παιδακι σου! Τα πέρασα με τα παιδιά μου και εγώ αυτά που περιγράφεις. Είναι δύσκολη περίοδος αυτή που περνάτε αλλά θα δεις ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα μόλις αρχίσει να μπουσουλάει. Θα μπορεί να εξερευναει μόνος του χωρίς να σε έχει τόση ανάγκη πλέον και θα πάρεις μια ανάσα. Έχει δίκιο το λουκουμαδακι σε αυτά που σου έγραψε ο εγκέφαλος αναπτύσσεται πιο γρήγορα και το μωρό θέλει να πάει από εδώ και από εκεί αλλά έλα που δεν μπορεί. Θα δεις ότι όταν αρχίσει να μπουσουλάει θα εκτονώνει όλη αυτή την ενέργεια που έχει. Υπομονή σε εσένα και όλα καλά , ο πρώτος χρόνος θα είναι δύσκολος. 

Σε ευχαριστώ πολύ Super.mum. Παίρνω κουράγιο να ξέρω οτι και άλλοι είχαν παρόμοιες εμπειρίες... Εσένα πότε μπουσούλησαν τα δικά σου; Σκέφτομαι οτι ίσως στους 9-10 μήνες τα πράγματα καλυτερεύσουν κάπως..ώστε να έχω ένα ορόσημο κάτι να περιμένω..οι τελευτέες μέρες ήταν απλά εφιαλτικές και νιώθω πολλές τύψεις που δεν μπορώ να χαρώ στιγμές μαζί του.

[belleblue]

 ..πάντως και εμένα ηρεμούσε μόνο στον μάρσιππο, στο mei tai. ήταν μόνιμα εκεί.   

έκανα μέχρι και βόλτες με μάρσιπο ή μαγείρεμα με μάρσιπο ... 

πρόβλημα απέκτησε η μέση μου βέβαια , τέλος πάντων.  αλλά δεν ημουν γυμνασμένη... :- )

 

θα σου σύστηνα οπωσδήποτε να βρείς μια κοπελίτσα να σου κρατάει το μωράκι σου έστω για μια ώρα να βγαίνεις έξω να παίρνεις μια ανάσα , πχ να κανεις βολτα στο mall κλπ. 

  

εφόσον ήδη νιωθεις τύψεις σημαίνει ότι αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις τις ανάγκες του.  

..που δεν είναι καθόλου περίεργο και το καταλαβαίνω απολύτως 

και ακριβώς για αυτό τον λόγο πρέπει να μειώσεις την δική σου επιβάρυνση για να έχεις τον χρόνο να πάρεις μια ανάσα. 

Δηλαδή για μένα είναι λάθος να προσπαθήσεις να πιέσεις τον εαυτό σου να "αντέξει" κάτι που το σώμα σου σου λέει οτι θέλει ένα διάλλειμα. 

η ενοχή δηλαδή δεν κανει καλό... 

Το γράφω γιατί το έκανα, νομίζωντας οτι αυτό είναι το πιο σημαντικό, να έχει εμένα, αλλά εκ των υστερων θα έλεγα στον εαυτό μου:   

Κάνεις καλό στο μωρό σου με το να του δίνεις μια απόλυτα ευχαριστημένη μαμά, την στιγμή που θα σε ξαναδεί, (πχ αν δεν το δείς 2 ώρες)  από ότι να σε έχει συνέχεια αλλά να μην είσαι τόσο 100% όσο θα ήθελες και να νιώθεις και άσχημα για αυτό αλλά και που είσαι κουρασμένη. 

 

Προσωπικά εμένα ήταν πολύ έντονο αυτό όταν άρχισε να περπατάει. Δηλαδή, κουραζόμουν να κοιτάω την ταχύτητα με την ώρα που ανέβαινε κατέβαινε πολυθρόνες, τα κατάφερνε τελεια και δεν χτύπαγε ποτέ αλλά εγώ ήμουν με μια ψυχή στο στόμα, διαρκώς.  Νομίζω πραγματικά ήταν ένας εφιάλτης γιατί ηταν συνεχόμενο και πολύ αγχωτικό. Εγώ είμαι πολύ αργή και ήρεμη και μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο να παρακολουθώ όλη μέρα με τα μάτια μου και μόνο μη γίνει κάτι,

μιας και τέτοιες ηλικίες πχ 1 έτους δε μπορείς να τα αφήσεις απο τα μάτια σου! ....

έχω ένα βίντεο που είχα ενα καρεκλακι στο τραπεζι και ειδα την ταχύτητα με την οποία ανεβοκατέβαινε, πάνω κάτω πάνω κάτω,....και το θυμήθηκα..... 

Το καρεκλακι το είχε σαν σπόρ. Είχαμε ένα που ανεβοκατεβαινε. Το συστήνωωωωω

Είχαμε ένα χαμηλό  και ένα άλλο που ήταν δετό στην καρέκλα.    

Είχε τεράστια ανάγκη σωματική να κάνει κάτι συνέχεια.  τώρα είναι 9,5, δεν είναι πια έτσι φυσικά αλλά χρειάστηκε να πάει 3-4 ετών...για να πω οτι δεν ειχα πια άγχος. 

..σου συστήνω να το προβλέψεις για τις δικές σου ανάγκες και να προστατέψεις και εσένα  και το παιδί σου από το burnout

 

πχ , όταν αρχισε να περπατάει χρειαζόταν να αγοράσω τον ιμάντα που έχει λουράκι γιατί ήταν τόσο γρήγορες οι κινήσεις, τράβαγε χεράκι στο ντε-τε, οπότε βολτα σε λιμάνι αεροδρόμιο ή πεζοδρομιο οπου ήθελε να περπατάει μόνη της ή τραβιόταν απότομα, διασφάλισε το να είναι η βόλτα ευχάριστη και να ξέρω ότι άν αφήσει το χέρι μου, κ τραβηχτεί απότομα, δεν θα κινδυνέψει, κ δεν ήμουν με τη ψυχή στο στόμα. .... πολύ άγχος. 

... πχ τις στιγμές που το παιδί θέλει να κατέβει απο το καρότσι, και κρατάς καρότσια στο ενα χερι κ το παιδί στο άλλο, αν τρεξει το παιδί, μέσα στον κόσμο τι κάνεις; ή σε κουπαστή καραβιού, κλπ. 

οπότε βοηθησε αυτό.  Εγώ είχα και τη μέση μου οπότε δεν ήταν ότι μπορούσα να την κρατάω στα χέρια μου της απειρες ώρες, όταν μεγάλωσε, για να εξασφαλίσω την διαφυγη... 

Η  reer  έχει καταπληκτικά προιόντα ασφαλείας γενικά! (αυτής της εταιρείας ήταν αυτό το ιμαντάκι). 

 

 

 

[Super.mum]

On 23/10/2022 at 10:53 ΠΜ, Leo22 είπε:

Σε ευχαριστώ πολύ Super.mum. Παίρνω κουράγιο να ξέρω οτι και άλλοι είχαν παρόμοιες εμπειρίες... Εσένα πότε μπουσούλησαν τα δικά σου; Σκέφτομαι οτι ίσως στους 9-10 μήνες τα πράγματα καλυτερεύσουν κάπως..ώστε να έχω ένα ορόσημο κάτι να περιμένω..οι τελευτέες μέρες ήταν απλά εφιαλτικές και νιώθω πολλές τύψεις που δεν μπορώ να χαρώ στιγμές μαζί του.

Όλοι κάποια στιγμή έχουμε νιώσει τύψεις. Μην απελπίζεσαι θα δεις ότι μεγαλώνοντας θα είναι καλύτερα τα πράγματα. Κοιτα εμένα ο ένας στους 10 μήνες μπουσουλησε , ο δεύτερος στους 7 μήνες και ο τρίτος τώρα στους 7 μήνες και αυτός. Από φάση ύπνου πάντως εμείς είμαστε χάλια. Δεν ξέρω αν περνάει άλμα και μαζί άγχος αποχωρισμού , ότι και να είναι είναι αστα τώρα. Θυμάμαι μετά τους 10 μήνες όλα καλυτερεύαν και με τον ύπνο αλλά και άρχιζαν να ασχολούνται με παιχνίδια πιο πολύ και είχα λίγο χρόνο και εγώ. Υπομονή σου εύχομαι δεν είναι εύκολο. Άνθρωπος είναι και έχει και αυτός τις απαιτήσεις του 

[Leo22]

On 10/23/2022 at 3:55 PM, belleblue said:

 ..πάντως και εμένα ηρεμούσε μόνο στον μάρσιππο, στο mei tai. ήταν μόνιμα εκεί.   

έκανα μέχρι και βόλτες με μάρσιπο ή μαγείρεμα με μάρσιπο ... 

πρόβλημα απέκτησε η μέση μου βέβαια , τέλος πάντων.  αλλά δεν ημουν γυμνασμένη... :- )

 

θα σου σύστηνα οπωσδήποτε να βρείς μια κοπελίτσα να σου κρατάει το μωράκι σου έστω για μια ώρα να βγαίνεις έξω να παίρνεις μια ανάσα , πχ να κανεις βολτα στο mall κλπ. 

  

εφόσον ήδη νιωθεις τύψεις σημαίνει ότι αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις τις ανάγκες του.  

..που δεν είναι καθόλου περίεργο και το καταλαβαίνω απολύτως 

και ακριβώς για αυτό τον λόγο πρέπει να μειώσεις την δική σου επιβάρυνση για να έχεις τον χρόνο να πάρεις μια ανάσα. 

Δηλαδή για μένα είναι λάθος να προσπαθήσεις να πιέσεις τον εαυτό σου να "αντέξει" κάτι που το σώμα σου σου λέει οτι θέλει ένα διάλλειμα. 

η ενοχή δηλαδή δεν κανει καλό... 

Το γράφω γιατί το έκανα, νομίζωντας οτι αυτό είναι το πιο σημαντικό, να έχει εμένα, αλλά εκ των υστερων θα έλεγα στον εαυτό μου:   

Κάνεις καλό στο μωρό σου με το να του δίνεις μια απόλυτα ευχαριστημένη μαμά, την στιγμή που θα σε ξαναδεί, (πχ αν δεν το δείς 2 ώρες)  από ότι να σε έχει συνέχεια αλλά να μην είσαι τόσο 100% όσο θα ήθελες και να νιώθεις και άσχημα για αυτό αλλά και που είσαι κουρασμένη. 

 

Προσωπικά εμένα ήταν πολύ έντονο αυτό όταν άρχισε να περπατάει. Δηλαδή, κουραζόμουν να κοιτάω την ταχύτητα με την ώρα που ανέβαινε κατέβαινε πολυθρόνες, τα κατάφερνε τελεια και δεν χτύπαγε ποτέ αλλά εγώ ήμουν με μια ψυχή στο στόμα, διαρκώς.  Νομίζω πραγματικά ήταν ένας εφιάλτης γιατί ηταν συνεχόμενο και πολύ αγχωτικό. Εγώ είμαι πολύ αργή και ήρεμη και μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο να παρακολουθώ όλη μέρα με τα μάτια μου και μόνο μη γίνει κάτι,

μιας και τέτοιες ηλικίες πχ 1 έτους δε μπορείς να τα αφήσεις απο τα μάτια σου! ....

έχω ένα βίντεο που είχα ενα καρεκλακι στο τραπεζι και ειδα την ταχύτητα με την οποία ανεβοκατέβαινε, πάνω κάτω πάνω κάτω,....και το θυμήθηκα..... 

Το καρεκλακι το είχε σαν σπόρ. Είχαμε ένα που ανεβοκατεβαινε. Το συστήνωωωωω

Είχαμε ένα χαμηλό  και ένα άλλο που ήταν δετό στην καρέκλα.    

Είχε τεράστια ανάγκη σωματική να κάνει κάτι συνέχεια.  τώρα είναι 9,5, δεν είναι πια έτσι φυσικά αλλά χρειάστηκε να πάει 3-4 ετών...για να πω οτι δεν ειχα πια άγχος. 

..σου συστήνω να το προβλέψεις για τις δικές σου ανάγκες και να προστατέψεις και εσένα  και το παιδί σου από το burnout

 

πχ , όταν αρχισε να περπατάει χρειαζόταν να αγοράσω τον ιμάντα που έχει λουράκι γιατί ήταν τόσο γρήγορες οι κινήσεις, τράβαγε χεράκι στο ντε-τε, οπότε βολτα σε λιμάνι αεροδρόμιο ή πεζοδρομιο οπου ήθελε να περπατάει μόνη της ή τραβιόταν απότομα, διασφάλισε το να είναι η βόλτα ευχάριστη και να ξέρω ότι άν αφήσει το χέρι μου, κ τραβηχτεί απότομα, δεν θα κινδυνέψει, κ δεν ήμουν με τη ψυχή στο στόμα. .... πολύ άγχος. 

... πχ τις στιγμές που το παιδί θέλει να κατέβει απο το καρότσι, και κρατάς καρότσια στο ενα χερι κ το παιδί στο άλλο, αν τρεξει το παιδί, μέσα στον κόσμο τι κάνεις; ή σε κουπαστή καραβιού, κλπ. 

οπότε βοηθησε αυτό.  Εγώ είχα και τη μέση μου οπότε δεν ήταν ότι μπορούσα να την κρατάω στα χέρια μου της απειρες ώρες, όταν μεγάλωσε, για να εξασφαλίσω την διαφυγη... 

Η  reer  έχει καταπληκτικά προιόντα ασφαλείας γενικά! (αυτής της εταιρείας ήταν αυτό το ιμαντάκι). 

 

 

 

ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές! φαίνεται έχεις περάσει και εσύ παρόμοιες αγχωτικές καταστάσεις... το παίρνω μέρα με τη μέρα..στο τέλος θα μεγαλώσει και θα φαίνονται όλα αυτά μακρινά

Το burnout σίγουρα έχω αρχίσει να το νιώθω και θέλω να βρω κάποιον για βοήθεια έστω κάποιες ώρες την εβδομάδα..ελπίζω να μπορέσω να βρω. έχω μια φοβία ότι δεν θα μπορέσει κάποια να κάτσει εύκολα μαζί του γιατί είναι πιο 'δύσκολος'  

[Leo22]

22 hours ago, Super.mum said:

Όλοι κάποια στιγμή έχουμε νιώσει τύψεις. Μην απελπίζεσαι θα δεις ότι μεγαλώνοντας θα είναι καλύτερα τα πράγματα. Κοιτα εμένα ο ένας στους 10 μήνες μπουσουλησε , ο δεύτερος στους 7 μήνες και ο τρίτος τώρα στους 7 μήνες και αυτός. Από φάση ύπνου πάντως εμείς είμαστε χάλια. Δεν ξέρω αν περνάει άλμα και μαζί άγχος αποχωρισμού , ότι και να είναι είναι αστα τώρα. Θυμάμαι μετά τους 10 μήνες όλα καλυτερεύαν και με τον ύπνο αλλά και άρχιζαν να ασχολούνται με παιχνίδια πιο πολύ και είχα λίγο χρόνο και εγώ. Υπομονή σου εύχομαι δεν είναι εύκολο. Άνθρωπος είναι και έχει και αυτός τις απαιτήσεις του 

Σε ευχαριστώ πολύ Super.mum και να σου ζήσουν!

ελπίζω να φτιάξει το θέμα του ύπνου σύντομα και να έχεις καλύτερες νύχτες!