Ψηφιακή εκπαίδευση

[Chrysoum]

Έχω κατά καιρούς γράψει τον προβληματισμό μου για την ψηφιακή εκπαίδευση στο Δημοτικό. Έχω προσπαθήσει να βρω πηγές/μελέτες και έχω καταλήξει ότι ανάλογα με το ερευνητικό γκρουπ βρίσκεις και τα ανάλογα αποτελέσματα, κάποιοι τάσσονται υπέρ, άλλοι κατά. Μου έκανε κιόλας εντύπωση που ορισμένες μελέτες ήταν εντελώς biased. Εσείς αλήθεια τι γνώμη έχετε;

 

Σημείωση: δεν αναφέρομαι στην χρήση της τεχνολογίας βοηθητικά, αναφέρομαι στην εξολοκλήρου χρήση ipad/οθόνης/υπολογιστή ως μέσο διδασκαλίας σε παιδιά 6-12 ετών

[Deena]

 Δεν είμαι ειδικός, οπότε θα πω μόνο την γνώμη μου ως μητέρα. 

 

Δεν θα ήθελα το παιδιά μου να αρχίζουν σχολειο και να έχουν εξαρχής και αποκλειστικά το υλικό τους σε συσκευή, όχι γιατί τα θεωρώ "του διαβόλου" αλλά νομίζω ότι χρειάζεται σταδιακή μετάβαση. Κοιτάζοντας τα βιβλία και τα τετράδια των παιδιών μου (το ένα τελειώνει την α' δημ. και το άλλο την γ' δημ.) παρατηρώ ότι στην α' τάξη όλα σχεδόν ήταν φύλλο και φτερό, με σημειώσεις, υπογραμμίσεις, η κόρη μου κάνει ακόμα και μικρές καρδούλες δίπλα σε κάθε κείμενο για κάθε ανάγνωση που κάνει. Όσο προχωρούν οι τάξεις, αυτή η "φθορά" μειώνεται, το δικό μου συμπέρασμα είναι ότι είναι κάπως απαραίτητη και χρήσιμη στο παιδικό μυαλό στην αρχή και όσο το παιδί μεγαλώνει την έχει όλο και μικρότερη ανάγκη.

 

Θεωρώ ωστόσο πολύ κρίσιμο η εξοικείωση με την τεχνολογία να αποτελεί εκπαιδευτικό στόχο από την α' δημοτικού κιόλας, να διδάσκεται δηλαδή η πληροφορική σε υψηλό επίπεδο, καθώς η έκθεση των παιδιών στην τεχνολογία και τις συσκευές είναι δεδομένη, άρα πρέπει να εκπαιδευθούν σωστά.

 

Ο γιος μου πλέον χρησιμοποιεί τον υπολογιστή ως μεγάλο βοηθητικό εργαλείο, στο λογικό πλαίσιο της ηλικίας του. Μπορεί δηλαδή να κάνει αναζήτηση και έρευνα για απλές σχολικές εργασίες, να σώζει αρχεία, να γράφει μικρά κείμενα, να φτιάχνει απλές παρουσιάσεις στο power point. 

 

Επίσης, δεν ξέρω αν έχουμε πράξει σωστά (το έφεραν και λίγο οι συνθήκες φέτος λόγω τηλεκπαίδευσης), ο υπολογιστής είναι προς το παρόν μόνο εργαλείο δουλειάς (=μελέτης) και όχι παιχνιδομηχανή, ούτε μέσο επικοινωνίας. Όχι ότι θα μείναι για πάντα έτσι φυσικά.

[vtgian]

Δεν είναι εύκολο να απαντήσει κανείς σε αυτό το ερώτημα, όσο απλό και να ακούγεται.

Στη χώρα που είσαι, καταλαβαίνω ότι αυτό είναι το σύνηθες. Δεν ξέρω πόσα χρόνια γίνεται και τι αποτελέσματα έχουν δει, ούτε με ποιον τρόπο έχουν ενταχθεί τα ηλεκτρονικά μέσα στη ροή του μαθήματος. Ξέρω ωστόσο ότι στην εκπαίδευση επενδύουν (σε αντίθεση με εδώ). 

 

Για να απαντήσει κανείς πρέπει να λάβει πολλά υπόψη του... Ποιος είναι ο χρόνος μελέτης εκτός σχολείου για ένα παιδί που τελειώνει το δημοτικό; Τι άλλα ερεθίσματα δίνει το σχολείο; Πόση επαφή έχει με τη φύση και γενικότερα με χειρωνακτικές εργασίες εντός σχολείου ένα παιδί δημοτικού; Πόση διάδραση υπάρχει εντός της τάξης μεταξύ δασκάλου και μαθητών. Πόσα συνεργατικά project τρέχουν τα παιδιά μόνα τους;

 

Υπό προϋποθέσεις, προσωπικά δεν το βρίσκω αρνητικό.

 

[irin]

πρίν από 37 λεπτά , Deena είπε:

 Δεν είμαι ειδικός, οπότε θα πω μόνο την γνώμη μου ως μητέρα. 

 

Δεν θα ήθελα το παιδιά μου να αρχίζουν σχολειο και να έχουν εξαρχής και αποκλειστικά το υλικό τους σε συσκευή, όχι γιατί τα θεωρώ "του διαβόλου" αλλά νομίζω ότι χρειάζεται σταδιακή μετάβαση. Κοιτάζοντας τα βιβλία και τα τετράδια των παιδιών μου (το ένα τελειώνει την α' δημ. και το άλλο την γ' δημ.) παρατηρώ ότι στην α' τάξη όλα σχεδόν ήταν φύλλο και φτερό, με σημειώσεις, υπογραμμίσεις, η κόρη μου κάνει ακόμα και μικρές καρδούλες δίπλα σε κάθε κείμενο για κάθε ανάγνωση που κάνει. Όσο προχωρούν οι τάξεις, αυτή η "φθορά" μειώνεται, το δικό μου συμπέρασμα είναι ότι είναι κάπως απαραίτητη και χρήσιμη στο παιδικό μυαλό στην αρχή και όσο το παιδί μεγαλώνει την έχει όλο και μικρότερη ανάγκη.

 

Θεωρώ ωστόσο πολύ κρίσιμο η εξοικείωση με την τεχνολογία να αποτελεί εκπαιδευτικό στόχο από την α' δημοτικού κιόλας, να διδάσκεται δηλαδή η πληροφορική σε υψηλό επίπεδο, καθώς η έκθεση των παιδιών στην τεχνολογία και τις συσκευές είναι δεδομένη, άρα πρέπει να εκπαιδευθούν σωστά.

 

Ο γιος μου πλέον χρησιμοποιεί τον υπολογιστή ως μεγάλο βοηθητικό εργαλείο, στο λογικό πλαίσιο της ηλικίας του. Μπορεί δηλαδή να κάνει αναζήτηση και έρευνα για απλές σχολικές εργασίες, να σώζει αρχεία, να γράφει μικρά κείμενα, να φτιάχνει απλές παρουσιάσεις στο power point. 

 

Επίσης, δεν ξέρω αν έχουμε πράξει σωστά (το έφεραν και λίγο οι συνθήκες φέτος λόγω τηλεκπαίδευσης), ο υπολογιστής είναι προς το παρόν μόνο εργαλείο δουλειάς (=μελέτης) και όχι παιχνιδομηχανή, ούτε μέσο επικοινωνίας. Όχι ότι θα μείναι για πάντα έτσι φυσικά.

Kι εμένα δεν μου αρέσει η ιδέα να γίνονται όλα μέσω "οθόνης". Εμείς που μεγαλώσαμε με μολύβι-χαρτί κλπ, και κάποιες φορές νιώθουμε άβολα όταν κρατάμε μολύβι για να γράψουμε... αυτά τα παιδιά δεν θα μάθουν ποτέ να γράφουν χειρόγραφα; Θα μου πεις...χρειάζεται? δεν ξέρω..εγώ το θεωρώ απαραίτητο! και γενικά..να  σκέφτονται, να κάνουν το κείμενο εικόνα στο μυαλό τους... να γυρνάνε σελίδες.. τα έντυπα έχουν άλλη χάρη..

[Annitamik]

πρίν από 52 λεπτά , irin είπε:

Kι εμένα δεν μου αρέσει η ιδέα να γίνονται όλα μέσω "οθόνης". Εμείς που μεγαλώσαμε με μολύβι-χαρτί κλπ, και κάποιες φορές νιώθουμε άβολα όταν κρατάμε μολύβι για να γράψουμε... αυτά τα παιδιά δεν θα μάθουν ποτέ να γράφουν χειρόγραφα; Θα μου πεις...χρειάζεται? δεν ξέρω..εγώ το θεωρώ απαραίτητο! και γενικά..να  σκέφτονται, να κάνουν το κείμενο εικόνα στο μυαλό τους... να γυρνάνε σελίδες.. τα έντυπα έχουν άλλη χάρη..

Είναι απαραίτητο, εξασκούν εκτός της γραφής και τη λεπτή κινητικότητα. Θα μου πείτε γίνεται και με άλλους τρόπους εκτός του μολυβιού. Αλλά γιατί να μη μάθει και να μεταφέρει τη σκέψη του γραπτά το παιδί χρησιμοποιοντας μολύβι. Εγώ είμαι κατά της αποκλειστικής χρήσης της οθόνης. Μόνο επικουρικά θα την ήθελα γιατί πλέον αν δε ξέρει πώς να χειρίζεται είναι " αναλφάβητος"

[Chrysoum]

1 hour ago, vtgian said:

Δεν είναι εύκολο να απαντήσει κανείς σε αυτό το ερώτημα, όσο απλό και να ακούγεται.

Στη χώρα που είσαι, καταλαβαίνω ότι αυτό είναι το σύνηθες. Δεν ξέρω πόσα χρόνια γίνεται και τι αποτελέσματα έχουν δει, ούτε με ποιον τρόπο έχουν ενταχθεί τα ηλεκτρονικά μέσα στη ροή του μαθήματος. Ξέρω ωστόσο ότι στην εκπαίδευση επενδύουν (σε αντίθεση με εδώ). 

 

Για να απαντήσει κανείς πρέπει να λάβει πολλά υπόψη του... Ποιος είναι ο χρόνος μελέτης εκτός σχολείου για ένα παιδί που τελειώνει το δημοτικό; Τι άλλα ερεθίσματα δίνει το σχολείο; Πόση επαφή έχει με τη φύση και γενικότερα με χειρωνακτικές εργασίες εντός σχολείου ένα παιδί δημοτικού; Πόση διάδραση υπάρχει εντός της τάξης μεταξύ δασκάλου και μαθητών. Πόσα συνεργατικά project τρέχουν τα παιδιά μόνα τους;

 

Υπό προϋποθέσεις, προσωπικά δεν το βρίσκω αρνητικό.

 

Συμφωνω εν μέρει. Παρόλα αυτά όταν η διδασκαλία γίνεται καθαρά ψηφιακά, ο χρόνος μελέτης μετά στο σπιτι γίνεται κι αυτός ψηφιακά. Στα υπόλοιπα σύμφωνω. Αν και η εικόνα ενός 6 χρόνου να προσπαθεί να μάθει να γράφει τα γράμματα σωστά στο ipad ενώ δεν έχει πιάσει μολύβι πριν, προσωπικά με ξενίζει. 

[Έσπερος]

πρίν από 16 λεπτά , Chrysoum είπε:

Συμφωνω εν μέρει. Παρόλα αυτά όταν η διδασκαλία γίνεται καθαρά ψηφιακά, ο χρόνος μελέτης μετά στο σπιτι γίνεται κι αυτός ψηφιακά. Στα υπόλοιπα σύμφωνω. Αν και η εικόνα ενός 6 χρόνου να προσπαθεί να μάθει να γράφει τα γράμματα σωστά στο ipad ενώ δεν έχει πιάσει μολύβι πριν, προσωπικά με ξενίζει. 

Κι εμένα με ξενίζει. Μου φαίνεται περίεργο γενικα να εξασθενεί η σχέση μας με τη γραφή. Ακόμα κ η δική μας εξασθενεί, που γράφουμε στον πίνακα κ δυστυχώς κάνουμε κ γραφειοκρατική δουλειά στο χέρι γιατί μας υποχρεώνουν. 

Δεν έχω κάτι εποικοδομητικό να προσθέσω συη συζήτηση παρα μόνο να πω ότι είναι φοβερό δυο χώρες στην ίδια ήπειρο με υποτίθεται ίδιο επίπεδο ανάπτυξης, στη μια ο γονιός να αναρωτιέται για την ψηφιακή εκπαίδευση, κ στην άλλη, σήμερα «κλείναμε» τα βιβλία ύλης με το χέρι, που είναι τρελό ότι υπάρχουν βιβλία ύλης, για να γράφουμε στο χέρι τι κάνουμε, κ στο τέλος το ποιηματάκι «κλείνεται το παρόν βιβλίο ύλης για το έτος τάδε με αύξοντα αριθμό ωρών διδασκαλίας τάδε (αριθμητικών κ ολογράφως φυσικά)». και κρατάμε χειρόγραφα πρακτικέ συνεδριάσεων κ μάλιστα γράφουμε λίστες με τα ονόματα ολου τιυ σχολείου που προάγεται κλπ, ενώ το σύστημα τα βγάζει αυτόματα. μέχρι πριν 3 χρόνια βέβαια, αυτά που έβγαζε αυτόματα το σύστημα έπρεπε να τα περάσουμε κ στις καρτέλες για να ελέγξουμε μετά αν τα περασαμε σωστά διασταυρώνοντας τα με αυτά που είχαμε εξαρχής δώσει στο σύστημα τα οποία διασταυρώνονταν επίσης με τις χειρόγραφες καταστάσεις βαθμολογίας που δίναμε για να περαστούν στο σύστημα. Σας μπέρδεψα; είναι ολόκληρη επιστήμη όλο αυτό!!! μιλάμε για πολιτισμικό χάσμα!!!

[vtgian]

πρίν από 5 λεπτά , Chrysoum είπε:

Συμφωνω εν μέρει. Παρόλα αυτά όταν η διδασκαλία γίνεται καθαρά ψηφιακά, ο χρόνος μελέτης μετά στο σπιτι γίνεται κι αυτός ψηφιακά. Στα υπόλοιπα σύμφωνω. Αν και η εικόνα ενός 6 χρόνου να προσπαθεί να μάθει να γράφει τα γράμματα σωστά στο ipad ενώ δεν έχει πιάσει μολύβι πριν, προσωπικά με ξενίζει. 

 

Δεν έχεις άδικο. Άλλωστε τα οφέλη της διαδικασίας της γραφής είναι τεκμηριωμένα από έρευνες, και ακουμπούν μνήμη, αισθητηριακά και κινητικά θέματα. Ξέρω ότι υπάρχει μεγάλη συζήτηση σχετικά με τη ψηφιοποίηση της εκπαίδευσης σε Νορβηγία και Φινλανδία με πολλές επιστημονικές φωνές να τονίζουν πόσο λάθος είναι να μη γνωρίζουν τα παιδιά να γράφουν. Νομίζω ένα υβριδικό μοντέλο θα ήταν πιο κοντά στις μικρές ηλικίες, γιατί κακά τα ψέματα από την άλλη τα ψηφιακά μέσα μπορούν να κάνουν θαύματα.

[Chrysoum]

14 minutes ago, Έσπερος said:

Κι εμένα με ξενίζει. Μου φαίνεται περίεργο γενικα να εξασθενεί η σχέση μας με τη γραφή. Ακόμα κ η δική μας εξασθενεί, που γράφουμε στον πίνακα κ δυστυχώς κάνουμε κ γραφειοκρατική δουλειά στο χέρι γιατί μας υποχρεώνουν. 

Δεν έχω κάτι εποικοδομητικό να προσθέσω συη συζήτηση παρα μόνο να πω ότι είναι φοβερό δυο χώρες στην ίδια ήπειρο με υποτίθεται ίδιο επίπεδο ανάπτυξης, στη μια ο γονιός να αναρωτιέται για την ψηφιακή εκπαίδευση, κ στην άλλη, σήμερα «κλείναμε» τα βιβλία ύλης με το χέρι, που είναι τρελό ότι υπάρχουν βιβλία ύλης, για να γράφουμε στο χέρι τι κάνουμε, κ στο τέλος το ποιηματάκι «κλείνεται το παρόν βιβλίο ύλης για το έτος τάδε με αύξοντα αριθμό ωρών διδασκαλίας τάδε (αριθμητικών κ ολογράφως φυσικά)». και κρατάμε χειρόγραφα πρακτικέ συνεδριάσεων κ μάλιστα γράφουμε λίστες με τα ονόματα ολου τιυ σχολείου που προάγεται κλπ, ενώ το σύστημα τα βγάζει αυτόματα. μέχρι πριν 3 χρόνια βέβαια, αυτά που έβγαζε αυτόματα το σύστημα έπρεπε να τα περάσουμε κ στις καρτέλες για να ελέγξουμε μετά αν τα περασαμε σωστά διασταυρώνοντας τα με αυτά που είχαμε εξαρχής δώσει στο σύστημα τα οποία διασταυρώνονταν επίσης με τις χειρόγραφες καταστάσεις βαθμολογίας που δίναμε για να περαστούν στο σύστημα. Σας μπέρδεψα; είναι ολόκληρη επιστήμη όλο αυτό!!! μιλάμε για πολιτισμικό χάσμα!!!

Off topic, αλλά το πολιτισμικό χάσμα δεν συναντάται μόνο στην εκπαίδευση δυστυχώς. Φαντάζεσαι το σοκ του άντρα μου όταν πήγαμε να δηλώσουμε στην ελληνική πρεσβεία τον γάμο που είχαμε κάνει εδώ και άνοιξε η υπάλληλος ένα βιβλιάριο και περναγε τα στοιχεία μας στο μητρώο;! Ακόμα και σήμερα μου το λέει. 

 

Τώρα στα της εκπαίδευσης, πολλές φορές προβληματιζομαι εάν όλη αυτή η στροφή στην τεχνολογία γίνεται λιγο επιπόλαια, γιατί "τόσα λεφτά έχουμε ως χώρα, ας πάρει ο κάθε μαθητής από ένα ipad να επιμορφωνεται".

 

17 minutes ago, vtgian said:

 

Δεν έχεις άδικο. Άλλωστε τα οφέλη της διαδικασίας της γραφής είναι τεκμηριωμένα από έρευνες, και ακουμπούν μνήμη, αισθητηριακά και κινητικά θέματα. Ξέρω ότι υπάρχει μεγάλη συζήτηση σχετικά με τη ψηφιοποίηση της εκπαίδευσης σε Νορβηγία και Φινλανδία με πολλές επιστημονικές φωνές να τονίζουν πόσο λάθος είναι να μη γνωρίζουν τα παιδιά να γράφουν. Νομίζω ένα υβριδικό μοντέλο θα ήταν πιο κοντά στις μικρές ηλικίες, γιατί κακά τα ψέματα από την άλλη τα ψηφιακά μέσα μπορούν να κάνουν θαύματα.

Συμφωνώ, όπως επίσης θεωρώ πολύ σημαντικό να μαθαίνουν τα παιδιά να χρησιμοποιούν τα ψηφιακά μέσα σωστά. Να μην μαθαίνουν δηλαδή απλά να κλικαρουν στην οθόνη. Από ότι ξέρω διδάσκονται προγραμματισμό (προσαρμοσμενο για παιδιά υποθέτω) στην πέμπτη δημοτικού και αυτό το θεωρώ σούπερ. Για την Φινλανδία δεν γνωρίζω, νομίζα ότι δεν χρησιμοποιουσαν ψηφιακή διδασκαλία. Ούτε και εδώ χρησιμοποιούν εξολοκλήρου ψηφιακά μέσα σε όλους τους δήμους. Εξαρτάται από τον δήμο, στον δικό μας όμως χρησιμοποιούν μόνο ψηφιακά μέσα και εκεί είναι για μένα το πρόβλημα. Ένα υβριδικό μοντέλο θα λειτουργούσε πολύ καλύτερα. 

[vtgian]

πρίν από 59 λεπτά , Chrysoum είπε:

Off topic, αλλά το πολιτισμικό χάσμα δεν συναντάται μόνο στην εκπαίδευση δυστυχώς. Φαντάζεσαι το σοκ του άντρα μου όταν πήγαμε να δηλώσουμε στην ελληνική πρεσβεία τον γάμο που είχαμε κάνει εδώ και άνοιξε η υπάλληλος ένα βιβλιάριο και περναγε τα στοιχεία μας στο μητρώο;! Ακόμα και σήμερα μου το λέει. 

 

Τώρα στα της εκπαίδευσης, πολλές φορές προβληματιζομαι εάν όλη αυτή η στροφή στην τεχνολογία γίνεται λιγο επιπόλαια, γιατί "τόσα λεφτά έχουμε ως χώρα, ας πάρει ο κάθε μαθητής από ένα ipad να επιμορφωνεται".

 

Συμφωνώ, όπως επίσης θεωρώ πολύ σημαντικό να μαθαίνουν τα παιδιά να χρησιμοποιούν τα ψηφιακά μέσα σωστά. Να μην μαθαίνουν δηλαδή απλά να κλικαρουν στην οθόνη. Από ότι ξέρω διδάσκονται προγραμματισμό (προσαρμοσμενο για παιδιά υποθέτω) στην πέμπτη δημοτικού και αυτό το θεωρώ σούπερ. Για την Φινλανδία δεν γνωρίζω, νομίζα ότι δεν χρησιμοποιουσαν ψηφιακή διδασκαλία. Ούτε και εδώ χρησιμοποιούν εξολοκλήρου ψηφιακά μέσα σε όλους τους δήμους. Εξαρτάται από τον δήμο, στον δικό μας όμως χρησιμοποιούν μόνο ψηφιακά μέσα και εκεί είναι για μένα το πρόβλημα. Ένα υβριδικό μοντέλο θα λειτουργούσε πολύ καλύτερα. 

 

Υπάρχει ένα εξαιρετικό πρόγραμμα για τη νηπιακή ηλικία, σε tablet, το Scratch JR. Τα παιδιά μπορούν να επιλέξουν χαρακτήρες, να φτιάξουν δικές τους ιστορίες, να βάλουν διάδραση και όλα αυτά βασισμένα στις βασικές έννοιες γλώσσας προγραμματισμού. Εδώ το κάνουν σε ιδιωτικά εργαστήρια ρομποτικής.

 

[diane2020]

 Ε διαφωνω φυσικά τα παιδια θέλουν παιδια και διάδραση κ επαφή όλα όσα ήδη ξέρουμε. Όλα τα υπόλοιπα είναι προς μια ρομποτική κατευθυνση