Tι κάνετε εσείς από χόμπυ/ενδιαφέροντα;

[ΑΡΓΚ]

Με αφορμή τα διάφορα θέματα για το τι κάνουν ή θα θέλαμε να κάνουν τα παιδιά μας, εσείς τι κάνετε; Τι χόμπυ και ενδιαφέροντα έχετε; Μπορεί να μάθουμε και κάτι καινούριο

Οκ, όσες έχετε μικρά μωράκια, τι κάνατε πριν τα μωρά! 

[love kids]

Διάβασμα και ταξίδια! Και μέχρι να κάνω το ταξίδι, το οργανώνω. 

Επίσης μου αρέσουν πολύ τα ψώνια αν μετράει για ενδιαφέρον. 

[vtgian]

Πριν το παιδί έφτιαχνα κοσμήματα (κανονικη αργυροχρυσοχοΐα). Θέλει όμως πολύ χρόνο, δεν μπορείς να ασχοληθείς λιγότερο από τετραωρο συνεχόμενο και μετά το παιδί δεν ήταν εφικτό να αφιερώνω τόσο χρόνο. Επίσης έπαιζα μουσική και τελευταία έχω αρχίσει να σκέφτομαι να αγοράσω και πάλι πλήκτρα. Βασικά χρειάζομαι χρόνο, νιώθω ότι δεν προλαβαίνω να κάνω τίποτα! 

[little lamb]

Παραδοσιακούς χορούς και μουσική σε διάφορες δραστηριότητες (μόνη, μικρά σύνολα με φίλους, φιλαρμονική, χορωδία)

[Έσπερος]

Διάβασμα, το οποίο δυστυχώς παραμελώ με το ιντερνετ γιατί συνήθιζα να ρουφάω τα βιβλία κ δεν έχω πλέον δυνατότητα να αφιερώσω τόσες ώρες κ είναι πιο απλός περισπασμός το σερφάρισμα. Ταινίες κ σειρές (στις ταινίες κοιμάμαι όμως...). διαβάζω πολύ για τις σειρές που μ αρέσουν, ιστορικό υπόβαθρο, κριτικές κλπ.  παίζω μουσική καμία φορά, πλήκτρα γιατί δεν έχω το πιάνο μου εδώ. μ αρέσει να ασχολούμαι με τη διακόσμηση του σπιτιου, αν κ ελλείψει χωρων αποθήκευσης δεν μπορώ να έχω πολλά διακοσμητικά, σερβίτσια, ριχτάρια κλπ για να αλλάζω. σχεδον έχει γίνει χομπι η κηπουρική γιατί αν είμαστε στον κήπο κ πέσει το μάτι μου σε κάτι που θέλει ξεκορφισμα ή ξεχορτάριασμα (όχι σκάψιμο κ τετοια), το κάνω. 

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 31 λεπτά , vtgian είπε:

Πριν το παιδί έφτιαχνα κοσμήματα (κανονικη αργυροχρυσοχοΐα). Θέλει όμως πολύ χρόνο, δεν μπορείς να ασχοληθείς λιγότερο από τετραωρο συνεχόμενο και μετά το παιδί δεν ήταν εφικτό να αφιερώνω τόσο χρόνο. Επίσης έπαιζα μουσική και τελευταία έχω αρχίσει να σκέφτομαι να αγοράσω και πάλι πλήκτρα. Βασικά χρειάζομαι χρόνο, νιώθω ότι δεν προλαβαίνω να κάνω τίποτα! 

 

Εγώ ένιωσα ότι απέκτησα λίγο χρόνο όταν το μικρότερο έγινε γύρω στα 3. Δεν εννοώ κανένα τρελό χρόνο, γιατί ήταν και ήδη πολλά τα εξωσχολικά των άλλων, αλλά κάπως μπορούσα να μην έχω 100% την προσοχή μου συνεχώς επάνω του. Για ώρες μαζεμένες, μάλλον μετά τα 9-10.
Ωραία η αργυροσοχοϊα, είχα μια φίλη που το ξεκίνησε σαν χόμπυ να δοκιμάσει μαθήματα τα απογεύματα για να ξεφύγει από τα παιδιά και τελικά άλλαξε επάγγελμα, της άρεσε πολύ περισσότερο από την κανονική της δουλειά και έπιαναν και τα χέρια της.

 

Πριν τα παιδιά ζούσα στο γυμναστήριο, μάλλον με τα χρόνια επανέρχομαι αργά αργά στις παλιές συνήθειες.

Διαβάζω πάρα πολύ, αυτό δεν το σταμάτησα ποτέ ούτε καν με νεογέννητα.

Τρελαίνομαι για ταξίδια, αλλά είναι δύσκολο, είναι στο απωθημένα μου να κάνω σε καμιά δεκαετία λογικά, γιατί πιο πριν δε βλέπω να μειώνονται τα έξοδα  

Έχω επίσης απωθημένο να μπω σε καμία ομάδα δημιουργικής γραφής, θα το είχα ίσως ήδη κάνει γιατί είχα βρει εργαστήριο αλλά μας πρόλαβε ο κορονοϊός. Καλά να είμαστε και αργότερα, όταν θα είναι πάλι ασφαλές να βρεθεί κανείς σε κλειστό χώρο με αγνώστους, είναι από τα πράγματα που με χαλά η ιδέα του εξ αποστάσεως.

Α και μέσω της δουλειάς ανακάλυψα το life coaching που μου φαινόνταν πολύ αστείο σαν ιδέα, και όμως κόλλησα, έκανα και σεμινάρια και άρχισα να το κάνω εθελοντικά! 

 

[love kids]

πρίν από 33 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

 

Εγώ ένιωσα ότι απέκτησα λίγο χρόνο όταν το μικρότερο έγινε γύρω στα 3. Δεν εννοώ κανένα τρελό χρόνο, γιατί ήταν και ήδη πολλά τα εξωσχολικά των άλλων, αλλά κάπως μπορούσα να μην έχω 100% την προσοχή μου συνεχώς επάνω του. Για ώρες μαζεμένες, μάλλον μετά τα 9-10.
Ωραία η αργυροσοχοϊα, είχα μια φίλη που το ξεκίνησε σαν χόμπυ να δοκιμάσει μαθήματα τα απογεύματα για να ξεφύγει από τα παιδιά και τελικά άλλαξε επάγγελμα, της άρεσε πολύ περισσότερο από την κανονική της δουλειά και έπιαναν και τα χέρια της.

 

Πριν τα παιδιά ζούσα στο γυμναστήριο, μάλλον με τα χρόνια επανέρχομαι αργά αργά στις παλιές συνήθειες.

Διαβάζω πάρα πολύ, αυτό δεν το σταμάτησα ποτέ ούτε καν με νεογέννητα.

Τρελαίνομαι για ταξίδια, αλλά είναι δύσκολο, είναι στο απωθημένα μου να κάνω σε καμιά δεκαετία λογικά, γιατί πιο πριν δε βλέπω να μειώνονται τα έξοδα  

Έχω επίσης απωθημένο να μπω σε καμία ομάδα δημιουργικής γραφής, θα το είχα ίσως ήδη κάνει γιατί είχα βρει εργαστήριο αλλά μας πρόλαβε ο κορονοϊός. Καλά να είμαστε και αργότερα, όταν θα είναι πάλι ασφαλές να βρεθεί κανείς σε κλειστό χώρο με αγνώστους, είναι από τα πράγματα που με χαλά η ιδέα του εξ αποστάσεως.

Α και μέσω της δουλειάς ανακάλυψα το life coaching που μου φαινόνταν πολύ αστείο σαν ιδέα, και όμως κόλλησα, έκανα και σεμινάρια και άρχισα να το κάνω εθελοντικά! 

 

Αχ, ναι, το γράψιμο μου αρέσει κι εμένα και γράφω κιόλας. Ελπίζω κάποια μέρα να εκδοθεί ένα βιβλίο μου. 

Θα γραφτώ ξανά γυμναστήριο ή κάτι τέτοιο αλλά από Σεπτέμβρη κι ελπίζω αυτή τη φορά να μην έχουμε καραντίνες κλπ. 

Πάντως τα ταξίδια μπορεί κανείς να τα κάνει Covid επιτρέποντος και με λιγότερα χρήματα από όσα νομίζει αρκεί να το προγραμματίσει από νωρίς ή να είναι ευέλικτος στις ημερομηνίες. Έχω πάει π.χ. 2 φορές Λονδίνο φεύγοντας από Αθήνα Παρασκευή μεσημέρι και γυρνώντας Δευτέρα και τα εισιτήρια τα έκλεισα Τετάρτη που έτυχε να δω ότι είχε χαμηλές τιμές. Μιλάω για κόστος εισιτηρίου €15-20 το άτομο! Φυσικά άλλο να πάνε 3 άτομα κι άλλο μια οικογένεια με 3 παιδιά καθώς το κόστος εισιτηρίων και διαμονής ανεβαίνει πολύ στη δεύτερη περίπτωση.

Υ.Γ. Το ΕΑΠ έχει μεταπτυχιακό Δημιουργικής Γραφής, αν σε ενδιαφέρει, που με χαρά θα έκανα αλλά το να κάνω και τρίτο μεταπτυχιακό μου φαίνεται κάπως. 

[Έσπερος]

Λόγω ανατροφής θεωρούσα ότι τα πρακτικά, αθλητικά κ χειρωνακτικά χομπι είναι ασύμβατα με πανεπιστημιακή μόρφωση. Κομπλεξικός μικροαστισμος που λέει ο άντρας μου. Έπαθα ένα σοκ στην Αγγλία όταν άκουγα διάφορους προφέσορες να έχουν χομπι κηπουρική κ να κάνουν οι ίδιοι τις δουλειές. Μετά γις καιρό δεν έλεγα ότι ασχολούμαστε με τον κήπο για να μην θεωρήσει κανεις ότι ο γάμος με μετάλλαξε κ μου έριξε το επίπεδο. Τώρα ο κήπος αποδείχτηκε εξαιρετική δραστηριότητα για το παιδί οπότε ξεπέρασα λίγο το κόμπλεξ κ το λέω κιόλας ότι κάνουμε κηπουρική! 

[Chrysoum]

Τα αγαπημενα μου χόμπι είναι να μαθαίνω ξένες γλώσσες και τένις. Προ παιδιών έκανα ταξίδια, πλέον δεν παίζει, ούτε και στο κοντινό μέλλον, γιατί ο χρόνος είναι τόσο περιορισμένος που μόνο Ελλάδα θα ερχόμαστε. Α και κάνω και Mountain bike με τον άντρα μου. Το γυμναστήριο δεν το αγαπώ, αλλά το κάνω αναγκαστικά. Και... αυτά βασικά, πολλά χόμπι έχω τρομάρα μου! 

[love kids]

πρίν από 8 λεπτά , Έσπερος είπε:

Λόγω ανατροφής θεωρούσα ότι τα πρακτικά, αθλητικά κ χειρωνακτικά χομπι είναι ασύμβατα με πανεπιστημιακή μόρφωση. Κομπλεξικός μικροαστισμος που λέει ο άντρας μου. Έπαθα ένα σοκ στην Αγγλία όταν άκουγα διάφορους προφέσορες να έχουν χομπι κηπουρική κ να κάνουν οι ίδιοι τις δουλειές. Μετά γις καιρό δεν έλεγα ότι ασχολούμαστε με τον κήπο για να μην θεωρήσει κανεις ότι ο γάμος με μετάλλαξε κ μου έριξε το επίπεδο. Τώρα ο κήπος αποδείχτηκε εξαιρετική δραστηριότητα για το παιδί οπότε ξεπέρασα λίγο το κόμπλεξ κ το λέω κιόλας ότι κάνουμε κηπουρική! 

Χαχα, μου αρέσει όπως τα γράφεις. Εμένα πάντα μου άρεσε ό,τι είχε σχέση με το διάβασμα και τη γνώση και δε με συγκινούσαν τα πρακτικά χόμπι. Τα βαριέμαι είναι η αλήθεια, εκτός κι αν δεν έχω βρει το κατάλληλο για μένα. Όχι όμως ότι τα θεωρούσα ή τα θεωρώ ασύμβατα με την πανεπιστημιακή μόρφωση. Ίσα ίσα που θαυμάζω όσους φτιάχνουν πράγματα με τα χέρια τους. Κήπο δεν έχουμε αλλά αν είχαμε, πιθανόν να ασχολιόμουν. Τώρα αν θα το έκανα με χαρά, δεν ξέρω. 

[ΑΡΓΚ]

H αλήθεια είναι ότι τον κήπο πια τον θεωρώ δουλειά. Πιο μικρή μου άρεσε, πια με  κούρασε.

[Έσπερος]

1 hour ago, love kids είπε:

Χαχα, μου αρέσει όπως τα γράφεις. Εμένα πάντα μου άρεσε ό,τι είχε σχέση με το διάβασμα και τη γνώση και δε με συγκινούσαν τα πρακτικά χόμπι. Τα βαριέμαι είναι η αλήθεια, εκτός κι αν δεν έχω βρει το κατάλληλο για μένα. Όχι όμως ότι τα θεωρούσα ή τα θεωρώ ασύμβατα με την πανεπιστημιακή μόρφωση. Ίσα ίσα που θαυμάζω όσους φτιάχνουν πράγματα με τα χέρια τους. Κήπο δεν έχουμε αλλά αν είχαμε, πιθανόν να ασχολιόμουν. Τώρα αν θα το έκανα με χαρά, δεν ξέρω. 

Εγω τον κήπο τον ξεκίνησα από ανάγκη γιατί κάποια χαζά όπως τα χόρτα παίρνουν ώρα, αν βοηθήσω κ εγω τελειώνει νωρίτερα ο άντρας μου άρα έχει χρόνο κ για κάτι άλλο στο σπίτι ή να πάμε κάπου όλοι μαζί. μετά αν το συνηθίσεις περιποιημένο, σ αρέσει κιόλας κ θες να διατηρείται. Όμως είναι αρκετή δουλειά κ αυτός ο βοηθητικός ρόλος μου είναι υπέρ αρκετός! όμως μια φορά πήρα κ τσάπα για μεγάλα χόρτα κ ήταν εξαιρετική γυμναστική! Ο άντρας μου έχει πολλή δημιουργικότητα κ όλο ψάχνει να φτιάχνει πράγματα με διαφορα υλικά. Τον έχει βολέψει να διοχετεύσει εκεί την ενέργεια του κ επειδή οι σπουδές του είχαν κ πιο πρακτική διάσταση, νιώθει ότι τις αξιοποιεί κ τον ευχαριστεί αυτό, έτσι δεν του λείπουν όσα έκανε παλιά με τις σπουδές. Τον ζηλεύω λίγο γιατί όντως βρήκε κάτι να τον ενδιαφέρει. Εγω δεν μπορώ, κολλάω. Πχ επειδή είμαι πιο συνεσταλμένη στην έκφραση, δεν υπάρχει περίπτωση να γράψω κάτι δικό μου, κι ένας λόγος που δεν συνέχισα την έρευνα, άσχετο αν δεν το παραδέχομαι δημόσια, είναι ότι δεν έχω εμπιστοσύνη στο ότι δεν θα γράψω βλακείες, Αν είχα κι εγω κάτι για να διοχέτευση την πνευματική μου ενέργεια, μάλλον θα μιζέριαζα λιγότερο. Οι περισσότεροι φίλοι μου, άσχετο από το ποσο προχώρησαν ακαδημαϊκά, διοχέτευσαν μέρος της έμπνευσης τους στο γράψιμο λογοτεχνίας. 

 

Καποια στιγμή θα μου άρεσε να ξανακάνω κάτι μουσικό, να πάω σε μια χορωδία. 

[kotsifikos]

Σας διαβάζω και νιώθω λιγο αργόσχολη γιατί εκτός από την γυμναστικη δεν κάνω κάτι άλλο και απορώ εσείς πως τα προλαβαίνετε όλα?? όσο για τον κήπο δεν το συζητώ καν..μπαλκόνι έχω , και κάποτε είχα έναν κάκτο ο οποίος χάλασε..επειδή δεν τον πότιζα ποτέ!!απορούν όλοι πως το έκανα αυτό, και εγώ απορώ. Τώρα έχει φέρει η πεθερά μου ένα άλλο λουλούδι που δεν ξέρω πως λέγεται απλά δεν χρειάζεται πότισμα πέρα από 1-2 φορές την εβδομάδα το οποίο με μεγάλο κόπο έχω καταφέρει να κρατήσω 2-3 χρόνια. @Chrysoum αλήθεια τώρα πως τα προλαβαίνεις αυτά με τρία παιδιά εκ των οποίων τα δύο μωρά?? Κορίτσια πραμγατικά με βάλατε σε μεγάλη σκέψη μήπως κάνω και κάτι άλλο .

[Anna3011]

Προ παιδιού και κορωνοιού (τραγικό να συνδυάζονται αυτά τα 2 στην έλλειψη ενδιαφερόντων μου ) πήγαινα σινεμά στάνταρ μια φορά την εβδομάδα, διάβαζα πολύ και ταξίδευα σε κάθε ευκαιρία. Επειδή ήμουν ανέκαθεν κορίτσι του καναπέ και δύσκολα έβαζα τον εαυτό μου σε σωματική ταλαιπωρία γραφόμουν κατά καιρούς σε γυμναστήρια, το πάλευα κανά 2μηνο και μετά τέλος, έκανα τελικά μόνο περπάτημα, μέχρι που ήρθε στη ζωή μου η γιόγκα και ασχολούμαι καμιά 10ετία. Και αυτό ύστερα από σύσταση του γαστρεντερολόγου μου που από το πολύ στρες στη δουλειά είχα διαλύσει το έντερό μου οποτε μισοαστεία μισοσοβαρά μου είπε να κάνω γιόγκα να ηρεμήσω. Βρήκα λοιπόν ένα γκρουπ με 2-3 άτομα και κάναμε κάτι ατελείωτα μαθήματα με ασκήσεις, αναπνοές, χαλάρωση, συζήτηση τύπου αυτοβελτίωσης και πολύ διαλογισμό, με αποτέλεσμα να γυρνάω μετά από ώρες σπίτι αλοιφή και σε κατάσταση ζεν. Στο έντερο βέβαια βελτίωση δεν είδα, βρήκα όμως κάποιους τρόπους διαχείρισης του στρες. Και επειδή την πολλη ηρεμία δεν την αγάπησε κανείς, τα τελευταία χρόνια διαβάζω μανιωδώς θρίλερ και αστυνομικά μυθιστορήματα, έχω γίνει πλέον ειδική, σε τέτοιο βαθμό εξάσκησης που όταν βλέπουμε αστυνομικές σειρες με τον άντρα μου βρίσκω πολύ γρήγορα το δολοφόνο και τον ξενερώνω. Ως φοιτήτρια αλλά και αργότερα έπαιζα σε φάσεις με τις ώρες video games (ντρέπομαι αλλά δε βαριέσαι ) και τα πρώτα χρόνια που βγαίναμε με τον άντρα μου παίζαμε συχνά μαζί αντίπαλοι στο playstation (πολύ είχε εκτιμήσει αυτή μου τη δραστηριότητα- που καταντήσαμε). Κάποια στιγμη το κόψαμε εντελώς και ξεκινήσαμε μανιωδώς επιτραπέζια (στρατηγικής κυρίως) μόνοι μας τα βράδια, αλλά και με παρέα (είχαμε ένα καλό team φίλων). Αυτά πριν το παιδί, τώρα το βράδυ λιώνουμε στο νετφλιξ και που και που θυμόμαστε τα επιτραπέζια αλλά βαριομαστε μέχρι και να ξαναδιαβάσουμε τους κανόνες να τους θυμηθούμε. Πλέον στα ενδιαφέροντά μου είναι τα playmobil και τα lego και από καλλιτεχνικά οι πλαστελίνες (να σου φτιάξω μπεργκερ με play doh να τρελαθείς) και οι τέμπερες. Ελπίζω σιγά σιγά να επανέλθω σε κάποια έστω από τα βασικά ενδιαφέροντά μου (μόνο το διάβασμα μου έμεινε και το περπάτημα όπου σε κάθε ευκαιρία παίρνω τους δρόμους). Θέλω με την επιστροφή στην κανονικότητα να ξεκινήσω τη γιόγκα και όταν με το καλό μεγαλώσει λίγο η μικρή να μπορέσουμε να κάνουμε κάποια όμορφα ταξίδια. Αυτά.

[Ilaeira]

Πριν το παιδί πολύ διάβασμα, σειρές και το καλοκαίρι κολύμπι - όχι σε κολυμβητήριο, αλλά ήμασταν απ' αυτούς που ξυπνούσαν στις 8, οδηγούσαν μία ώρα και περνούσαν όλη τη μέρα στη θάλασσα. Με τα βιβλία περνάω φάσεις, τώρα έχω ξαναμπεί σε σειρά και διαβάζω περισσότερο. Επίσης πολύ fanfiction, προς μεγάλη θυμηδία του συζύγου που το θεωρεί μεγάλο κάψιμο (και η αλήθεια είναι ότι δυσανάλογα πολλά fandom σε κάνουν να αναφωνείς "get a life"). 

Τώρα το attention span μου έχει μειωθεί κατά πολύ, κι όταν πέφτει για ύπνο το παιδί θέλω απλά να μην σκέφτομαι. Παίζω λίγο Hearthstone, διαβάζω, στο τσακίρ κέφι μπορεί να δούμε καμιά καλή σειρά. 

Μου αρέσουν πολύ τα παζλ και οι γρίφοι, αλλά αρνούμαι πλέον να κατεβάσω οποιαδήποτε εφαρμογή στο κινητό. Πριν το παιδί παίζαμε πολλά επιτραπέζια, γιατί είμαστε τυχεροί κι έχουμε φίλους με την ίδια πετριά. Από κλασικά τύπου Κλουέντο και Risk μέχρι πιο πολύωρα, όπως Eldritch Horror και Mansions of Madness. Ωραίες εποχές... αφού και τώρα λέμε άντε να μεγαλώσουν λίγο τα παιδιά, στη χειρότερη θα παίζουν μαζί μας, στην καλύτερη θα παίζουν όλα μαζί στο παιδικό κι εμείς θα καιγόμαστε με την ησυχία μας.

Των ταξιδιών φοβερά δεν ήμασταν ποτέ δυστυχώς, αλλά μας αρέσουν πολύ μουσεία, μνημεία, αρχαία κλπ, οπότε ανυπομονούμε να μεγαλώσει λίγο το παιδί για να πηγαίνουμε όλοι μαζί. Και ελπίζουμε ειλικρινά να του αρέσει η θάλασσα, γιατί αλλιώς θα περάσει δύσκολα παιδικά χρόνια. 

[MagdaP]

Εμένα μου αρέσει το γυμναστήριο, αλλά λόγω της κατάστασης τώρα προσπαθώ να κάνω μόνη μου σπίτι αλλά δεν τα καταφέρνω όσο συχνά θα ήθελα. Παίζω τένις και μουσική. Μάλιστα, με την επιστροφή μου στην πόλη μου επέστρεψα και στην ορχήστρα που έπαιζα παλιά και είμαι ενθουσιασμένη. Αυτά! Δεν προλαβαίνω και πολλά άλλα... Το διάβασμα δε με συγκινεί (της θετικής βλέπετε), ούτε οι ταινίες. Για να δω ταινία πρέπει να είναι σούπερ ουαου!!! 

[Mamaloulou]

Πριν το παιδί διάβαζα πάρα πολύ,τωρα δυστυχώς ο χρόνος για διάβασμα είναι ελάχιστος.Τα τελευταία χρόνια όμως φτιάχνω διαφορά πράματα όπως λαμπαδες για το Πάσχα,μπομπονιέρες για καμιά βάφτιση η γάμο και διαφορά αλλά τέτοια οχι όμως σε επαγγελματικό επίπεδο είναι απλά το χόμπυ μου.

[Ilaeira]

πρίν από 2 λεπτά , MagdaP είπε:

Το διάβασμα δε με συγκινεί (της θετικής βλέπετε), ούτε οι ταινίες. Για να δω ταινία πρέπει να είναι σούπερ ουαου!!! 

 

Αυτό είναι σταθερό σημείο τριβής με τον σύζυγο, που βλέπει κυριολεκτικά ό,τι κυκλοφορεί. Κι εγώ βλέπω αρκετά, αλλά αφενός δεν αντέχω θρίλερ και gore, αφετέρου με χαλάει φοβερά να δω κακή ταινία. Οπότε κάθε συζήτηση "τι θα δούμε" καταλήγει μ' εμένα να τσεκάρω τα τρέιλερ, να απορρίπτω τις μισές γιατί μου φαίνονται μούφα και στο μεταξύ ο σύζυγος γίνεται έξαλλος γιατί θέλει απλά να δει μια ρημαδοταινία κι εγώ του έχω βγάλει την ψυχούλα. Τις μισές φορές στο τέλος του λέω να δει ό,τι θέλει κι εγώ απλά αράζω δίπλα του μ' ένα βιβλίο, και είμαστε κι οι δυο ευχαριστημένοι. Στο μεταξύ επειδή κοιμάται το παιδί ή που θα βάλουμε ακουστικά ή που θα βλέπουμε με την ένταση στο 6, μαύρη ταινία δηλαδή, αλλά εγώ με τα ακουστικά ξενερώνω γιατί δεν μου αρέσει να βλέπει ο καθένας μόνος του χωρίς να σχολιάζουμε, και γενικά, δεν ξέρω αν έγινε σαφές, αν ρωτήσετε τον σύζυγο θα σας πει καλή, χρυσή, την αγαπάω, αλλά οι βραδιές σινεμά είναι ένας εφιάλτης. 

 

[Anna3011]

πρίν από 16 λεπτά , Ilaeira είπε:

Πριν το παιδί πολύ διάβασμα, σειρές και το καλοκαίρι κολύμπι - όχι σε κολυμβητήριο, αλλά ήμασταν απ' αυτούς που ξυπνούσαν στις 8, οδηγούσαν μία ώρα και περνούσαν όλη τη μέρα στη θάλασσα. Με τα βιβλία περνάω φάσεις, τώρα έχω ξαναμπεί σε σειρά και διαβάζω περισσότερο. Επίσης πολύ fanfiction, προς μεγάλη θυμηδία του συζύγου που το θεωρεί μεγάλο κάψιμο (και η αλήθεια είναι ότι δυσανάλογα πολλά fandom σε κάνουν να αναφωνείς "get a life"). 

Τώρα το attention span μου έχει μειωθεί κατά πολύ, κι όταν πέφτει για ύπνο το παιδί θέλω απλά να μην σκέφτομαι. Παίζω λίγο Hearthstone, διαβάζω, στο τσακίρ κέφι μπορεί να δούμε καμιά καλή σειρά. 

Μου αρέσουν πολύ τα παζλ και οι γρίφοι, αλλά αρνούμαι πλέον να κατεβάσω οποιαδήποτε εφαρμογή στο κινητό. Πριν το παιδί παίζαμε πολλά επιτραπέζια, γιατί είμαστε τυχεροί κι έχουμε φίλους με την ίδια πετριά. Από κλασικά τύπου Κλουέντο και Risk μέχρι πιο πολύωρα, όπως Eldritch Horror και Mansions of Madness. Ωραίες εποχές... αφού και τώρα λέμε άντε να μεγαλώσουν λίγο τα παιδιά, στη χειρότερη θα παίζουν μαζί μας, στην καλύτερη θα παίζουν όλα μαζί στο παιδικό κι εμείς θα καιγόμαστε με την ησυχία μας.

Των ταξιδιών φοβερά δεν ήμασταν ποτέ δυστυχώς, αλλά μας αρέσουν πολύ μουσεία, μνημεία, αρχαία κλπ, οπότε ανυπομονούμε να μεγαλώσει λίγο το παιδί για να πηγαίνουμε όλοι μαζί. Και ελπίζουμε ειλικρινά να του αρέσει η θάλασσα, γιατί αλλιώς θα περάσει δύσκολα παιδικά χρόνια. 

Αχ είσαι φίλη μου εσύ! Ζούμε με το ίδιο όνειρο να μεγαλώσουν τα παιδιά να παίζουμε επιτραπέζια με την ησυχία μας! Και εμάς όλο αυτό το γκρουπ φίλων που παίζαμε μαζί σε αυτή τη φάση έχει παιδιά από 0-5 ετών οπότε δύσκολα τα πράγματα. Προς το παρίν παίζω με τη μικρή το κουνελάκι χοπ χοπ... 

[Ilaeira]

πρίν από 2 λεπτά , Anna3011 είπε:

Αχ είσαι φίλη μου εσύ! Ζούμε με το ίδιο όνειρο να μεγαλώσουν τα παιδιά να παίζουμε επιτραπέζια με την ησυχία μας! Και εμάς όλο αυτό το γκρουπ φίλων που παίζαμε μαζί σε αυτή τη φάση έχει παιδιά από 0-5 ετών οπότε δύσκολα τα πράγματα. Προς το παρίν παίζω με τη μικρή το κουνελάκι χοπ χοπ... 

 

Έτσι ακριβώς, κι εμείς τα κάναμε όλοι μαζί. Εμείς έχουμε ένα, οι υπόλοιποι έχουν ήδη πάει στα δύο. Τώρα οι συναντήσεις είναι στις κούνιες ή στα σπίτια, όπου με λίγη τύχη ανταλλάζουμε και δυο κουβέντες - ή απλά κυνηγάει ο καθένας τα παιδιά του και το νιώθουμε σαν συνάντηση επειδή τα κυνηγάμε στον ίδιο χώρο.

[Anna3011]

πρίν από 14 λεπτά , Ilaeira είπε:

 

Έτσι ακριβώς, κι εμείς τα κάναμε όλοι μαζί. Εμείς έχουμε ένα, οι υπόλοιποι έχουν ήδη πάει στα δύο. Τώρα οι συναντήσεις είναι στις κούνιες ή στα σπίτια, όπου με λίγη τύχη ανταλλάζουμε και δυο κουβέντες - ή απλά κυνηγάει ο καθένας τα παιδιά του και το νιώθουμε σαν συνάντηση επειδή τα κυνηγάμε στον ίδιο χώρο.

Υπομονή και σε λίγο καιρό θα κάνουν μεταξύ τους παρέα και δε θα σας δίνουν ούτε θα τους δινετε σημασία. Μικρούλης είναι ο δικός σου αν θυμάμαι καλά. Η δικιά μου στα 3,5 πλέον δεν πάει πολύς καιρός που παίζει με τα δυο 5χρονα της παρέας (τα μικρότερα δεν τα καταδέχεται, "είναι μωρά μαμά") και μας έχει ελαφρώς γραμμένους. Απλά επειδή ακόμη λόγω covid βλεπόμαστε σε εξωτερικούς χώρους έχω το νου μου συνέχεια. Ζω για τη στιγμή που θα μαζεύονται σε ένα δωμάτιο και θα κάνω τη ζωή μου στο σαλόνι με τους φίλους μας!

[Ilaeira]

πρίν από 4 λεπτά , Anna3011 είπε:

Υπομονή και σε λίγο καιρό θα κάνουν μεταξύ τους παρέα και δε θα σας δίνουν ούτε θα τους δινετε σημασία. Μικρούλης είναι ο δικός σου αν θυμάμαι κακά. Η δικιά μου στα 3,5 πλέον δεν πάει πολύς καιρός που παίζει με τα δυο 5χρονα της παρέας (τα μικρότερα δεν τα καταδέχεται, "είναι μωρά μαμά") και μας έχει ελαφρώς γραμμένους. Απλά επειδή ακόμη λόγω covid βλεπόμαστε σε εξωτερικούς χώρους έχω το νου μου συνέχεια. Ζω για τη στιγμή που θα μαζεύονται σε ένα δωμάτιο και θα κάνω τη ζωή μου στο σαλόνι με τους φίλους μας!

 

Ναι, ο δικός μου είναι 20 μηνών. Το μεγαλύτερο της παρέας είναι σχεδόν 3 και τα μικρότερα 6 μηνών. Έχουμε μέλλον ακόμα. Τα μεγαλύτερα ψιλοπαίζουν μαζί, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μένουν χωρίς επίβλεψη. 

Και αργότερα δηλαδή που θα τα αφήνουμε χωρίς επίβλεψη, νομίζω λίγο θα τρέμει η ψυχή μας. Plot twist: είναι όλα αγόρια... 

[Έσπερος]

Έχουμε κ εμείς ένα ζευγάρι φίλων για επιτραπέζια, έχουμε παίξει δυο τρεις φορές από τότε που γεννήθηκε ο μικρός, βράδυ που είχε κοιμηθεί- όταν κοιμόταν νωρίς, αλλά μέχρι να στήσουμε να δούμε κανόνες κλπ κ λίγη κουβέντα, φεύγανε κατά τις 3 κ μετά ήμασταν λιώμα!!! 

 

οι ταινίες είναι κ γθα μας εφιάλτης γιατί εγω νυστάζω γύρω στο 40λεπτο ο,τι ώρα κ αν αρχίσει η ταινία. αν είναι νωρίς, με πιάνει ένα άγχος αν θα αντέξω κ προσπαθώ να κρατηθώ, αν είναι αργά με ξαποστελνει μόλις αντιληφθεί την κατάσταση. οπότε δεν μ αφήνει να διαλέξω αφιυ θα κοιμηθώ έτσι κ αλλιώς, όπως λέει. κ το φοβερό: αν είναι να δει μόνος του μπορεί να δει κ κανένα die hard ή mission impossible που από τη μουσική κ την ένταση θα μείνω ξύπνια τελικά, αν διαλέξουμε κάτι πολιτικό-δικαστικό-ιστορικό που θα είναι όντως ωραία ταινία, εγω θα κοιμηθώ. Την τελευταία σαιζόν του homeland την ξεκινήσαμε μαζί κ ο καθένας είδε τα μισά επεισόδια μόνος του γιατί εγω κοιμόμουν, δεν μπορούσε να σταματήσει, μετά εγω προσπαθούσα να καλυψω τα κενά το μεσημέρι παίζοντας με τον μικρό, μετά βλέπαμε μαζί ο,τι δεν είχαμε προλάβει κ όταν μπαίναμε σε επεισόδιο καινούργιο κ για τους δυο, εγω κοιμόμουν κοκ... 

[Anna3011]

πρίν από 9 λεπτά , Ilaeira είπε:

 

Ναι, ο δικός μου είναι 20 μηνών. Το μεγαλύτερο της παρέας είναι σχεδόν 3 και τα μικρότερα 6 μηνών. Έχουμε μέλλον ακόμα. Τα μεγαλύτερα ψιλοπαίζουν μαζί, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μένουν χωρίς επίβλεψη. 

Και αργότερα δηλαδή που θα τα αφήνουμε χωρίς επίβλεψη, νομίζω λίγο θα τρέμει η ψυχή μας. Plot twist: είναι όλα αγόρια... 

Οκ ναι, σημαντική η διευκρίνιση . Εμάς είναι μισά μισά. Άλλο παιχνίδι γίνεται με τα κοριτσάκια άλλο όταν μαζεύονται όλα. Στην πρώτη εκδοχή παίζει μόνο πολυλογία (πλέον είμαι πεπεισμένη ότι το πολύ μπλα μπλα βρίσκεται στο dna της γυναίκας), στη δεύτερη ανελέητο σκαρφάλωμα. 

[ΑΡΓΚ]

Nεότερη επίσης έπαιζα πολλά videogames, τώρα που μεγάλωσαν τα παιδιά, το δύσκολο είναι να πάρω σειρά  Οπότε μια φορά στις 15 μέρες τους πετάω με τις κλωτσιές κανένα τρίωρο από την κονσόλα και κάθομαι εγώ. 

Ταινίες πια δύσκολα, συνήθως η τηλεόραση είναι από κάποιον πιασμένη ή είναι αργά και νυστάζω. Σινεμά μου αρέσει πολύ, αλλά λόγω covid, με το ζόρι καμιά σειρά σε  netflix/amazon αλλά κι εκεί, μιλάμε για λίγα πράγματα, να είδα 4-5 σεζόν όλη την καραντίνα.