Δε μαρεσει η φίλη της

[diane2020]

13 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

 

Συμφωνώ με την τοποθέτηση της jellyfishch. Σε ανάλογη περίπτωση θα μιλούσα στο παιδί μου αρχικά, σε δεύτερη φάση στην μαμά κ αν δεν ειχε αποτέλεσμα στο παιδι. 

 

 

 

Αυτό θα κάνω, ήδη μιλήσαμε με το παιδι... Τις άλλες φορές δεν είχα συζητήσει τόσο γιατί τα είχα θεωρήσει μεμονωμένα περιστατικα αλλά τώρα νομίζω ότι είναι συστημα του άλλου παιδιου που πρέπει από κάποιον να κοπεί... 

Just now, Yovanna είπε:

Και αυτό θα με προβλημάτιζε. Το να έχει τελικά τόσα πολλά που δεν την νοιάζει αν της τα πάρουν. Θα κάναμε καιρό να ξαναγοράζουμε παιχνίδι.. Θα της εξηγούσα ότι χαρίζουμε τα παιχνίδια με τα οποία είμαστε πια μεγάλοι για να παίζουμε καιν τα δίνουμε σε μικρότερα παιδάκια. Όχι τα παιχνίδια που μας δώρισαν ή που διάλεξε η ίδια. Συμφωνώ με την τοποθέτηση της Κάντι. Δεν αφήνουμε το παιδί να χαρίζει ανεξέλεγκτα (μου κάνει εντύπωση που κάποιες θα τις χαροποιούσε αυτό), αλλά βάζουμε μέτρο ή προτείνουμε εναλλακτική (όπως του δανεισμού όπως είπε η Κάντι).

Μην είσαι τόσο απόλυτη. Δεν είναι όλοι οι πιεσμένοι οικονομικά άνθρωποι τόσο αξιοπρεπείς ούτε τόσο περήφανοι. Γνωρίζω περισσότερους από έναν, με τη νοοτροπία του" έλα μωρέ  θα τους λείψουν? Τόσα έχουν!" 

Ευχαριστώ

Ναι συμφωνώ γενικά

Επίσης έχω καιρο να αγοράσω αλλα μας τα φέρνουν.. Πηγαμε Μουστάκα τις προαλλες είπα δε μου ζητήσετε τίποτα. Όπως κι εγινε. Δυο στεκες όλες κι όλες.... 

[ΑΡΓΚ]

Eχω μπερδευτει. Ειναι ενα πενταχρονο, που ερχεται σπιτι σας συχνα και παιρνει πραγματα, που ομως το παιδι-οικοδεσποινα με χαρα του δινει, σε στυλ "παρε ο,τι θες". Η μαμα του παιδιου, σε περιστατικο που ηταν παρουσα, ειπε στο παιδι οτι αυτο δεν πρεπει να το κανει. Η μαμα καταλαβαινω ομως οτι δεν ειναι παντα παρουσα. Οποτε γιατι εσυ @diane2020 δεν παρεμβαινεις να προλαβεις τα περιστατικα; Σε αυτη την ηλικια, ειναι πολυ μικρα τα παιδια για να διαχειριστουν περιεργες καταστασεις, και απο τις 2 μεριες. Η κορη σου εχει το στυλ "σκασιλα μου, παρε ο,τι θες", η αλλη μικρη μαλλον το βλεπει και το ακολουθει. Εσυ που σε ενοχλει, η θελεις να θεσεις ορια, γιατι δεν το κανεις, ευγενικα προφανως και ακομη καλυτερα προληπτικα. Δηλαδη να τις παρακολουθεις και να ανακατευθυνεις την προσοχη του παιδιου καπου αλλου αν δεις πως κατι του γυαλιζει; Αν προσεξεις οτι κατι κραταει στο χερι της, μπορεις να της πεις "αχ, βλεπω οτι καταλαθος πηρες αυτο το κουκλακι μαζι. Σου αρεσει και ξεχαστηκες ε; Παμε να το βαλουμε στη θεση του να σε περιμενει να ξαναπαιξετε την αλλη φορα". Η απλα οταν βλεπεις οτι τελειωνουν με ενα παιχνιδι, υπενθυμιζεις να το μαζευουν στη θεση του.  Η αν παει το κοριτσακι να ανοιξει συρταρι, την σταματας ευγενικα και της λες "σε παρακαλω πολυ, μην το ανοιγεις αυτο". Δεν ειναι πραγματα που μπορει σε τοσο μικρη ηλικια να οριοθετησει η κορη σου χωρις εσενα παρουσα να δωσεις το παραδειγμα, ποσο μαλλον αν δεν την νοιαζει κιολας.

[connie08]

14 ώρες πρίν, λουκουμαδάκι είπε:

Μπορείς να ζητήσεις από την άλλη μαμά να έρχεται το παιδί σπίτι με ρούχα χωρίς τσέπες. Έρχεται και καλοκαίρι θα βολεύει. Από Σεπτέμβρη το ξαναβλεπετε. 

 

Χαχαχα ουτε εσυ το πιστευεις το ποστ ετσι; Και εμενα για κλασικο τρολαρισμα μου κανει, καιρο παντως ειχε να τυχει στο φορουμ, μας ελειψαν αυτα

Σουπερ η απαντηση σου λοιπον

[diane2020]

πρίν από 21 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

Eχω μπερδευτει. Ειναι ενα πενταχρονο, που ερχεται σπιτι σας συχνα και παιρνει πραγματα, που ομως το παιδι-οικοδεσποινα με χαρα του δινει, σε στυλ "παρε ο,τι θες". Η μαμα του παιδιου, σε περιστατικο που ηταν παρουσα, ειπε στο παιδι οτι αυτο δεν πρεπει να το κανει. Η μαμα καταλαβαινω ομως οτι δεν ειναι παντα παρουσα. Οποτε γιατι εσυ @diane2020 δεν παρεμβαινεις να προλαβεις τα περιστατικα; Σε αυτη την ηλικια, ειναι πολυ μικρα τα παιδια για να διαχειριστουν περιεργες καταστασεις, και απο τις 2 μεριες. Η κορη σου εχει το στυλ "σκασιλα μου, παρε ο,τι θες", η αλλη μικρη μαλλον το βλεπει και το ακολουθει. Εσυ που σε ενοχλει, η θελεις να θεσεις ορια, γιατι δεν το κανεις, ευγενικα προφανως και ακομη καλυτερα προληπτικα. Δηλαδη να τις παρακολουθεις και να ανακατευθυνεις την προσοχη του παιδιου καπου αλλου αν δεις πως κατι του γυαλιζει; Αν προσεξεις οτι κατι κραταει στο χερι της, μπορεις να της πεις "αχ, βλεπω οτι καταλαθος πηρες αυτο το κουκλακι μαζι. Σου αρεσει και ξεχαστηκες ε; Παμε να το βαλουμε στη θεση του να σε περιμενει να ξαναπαιξετε την αλλη φορα". Η απλα οταν βλεπεις οτι τελειωνουν με ενα παιχνιδι, υπενθυμιζεις να το μαζευουν στη θεση του.  Η αν παει το κοριτσακι να ανοιξει συρταρι, την σταματας ευγενικα και της λες "σε παρακαλω πολυ, μην το ανοιγεις αυτο". Δεν ειναι πραγματα που μπορει σε τοσο μικρη ηλικια να οριοθετησει η κορη σου χωρις εσενα παρουσα να δωσεις το παραδειγμα, ποσο μαλλον αν δεν την νοιαζει κιολας.

Καλά όλα αυτά που γράφεις, ναι η αλήθεια είναι ότι δεν τα ακολουθώ παντα όλα αυτά. Αλλά μου δώσες κάποιες κατευθύνσεις, η αλήθεια είναι ότι κομπλαρω κάποιες φορές κι εγώ. Ειδικά τις πρώτες. Αλλά τώρα ήταν κ η τελευταία και δε θα αφησω να επαναληφθεί. Η αλήθεια είναι ότι τώρα μπαίνω μέσα σε όλα αυτά , δεν ειχε Ξανατυχει κάτι τέτοιο με αλλά παιδακια αν και επιμένω στο καλυτερα εκτός σπιτιου να μην έρχομαι σε δυσκολη θεση

[Έσπερος]

18 ώρες πρίν, diane2020 είπε:

Να τονίσω εδώ πως δεν ταιριάζω κοινωνικά με την οικογένεια, το παιδι είναι στερημένο και βλέπει τα πολλα τα δικά μας και ζήλευει.

Δεν σχολιάζω τίποτα άλλο από τη συζήτηση, αλλά βρε κοπέλα μου κάποιες διατυπώσεις πρέπει λίγο να τις προσεχείς. Σαν πλούσια βραζιλιάνικης σαπουνόπερας ακούγεσαι, όχι από τις κακές αλλά αυτές που τους φτωχούς τους έχουν κάπως σαν αξιοθέατο-αδέσποτο που θέλει ελεημοσύνη κ μιλούν έτσι συγκαταβατικά για όποιον δεν είναι «της τάξης τους».

[student]

Όταν το παιδί επιλέγει για παρέα κάποιον αρκετά διαφορετικό από αυτόν τι θα γινόταν αν αντί να του απαγοτευαμε αυτή την συναναστροφη να μπαίναμε στην διαδικασία να σκεφτόμασταν ΓΙΑ ΠΙΟ ΛΌΓΟ το παιδί μου κάνει αυτή την επιλογή?

 

Σε λίγο μεγαλύτερες ηλικίες τουλάχιστον θεωρώ απαραίτητο να αφήσουμε το παιδί να συνεχίσει (σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο που θα ορίσουμε σε συνεννόηση πάντα μαζί του) να κάνει παρέα ή να έχει φίλαρακι το ιδιαίτερο άλλο παιδι η την κακή επιρροή (για εμάς) γιατί εκεί βρίσκεται η απάντηση σε πολλά. 

 

Τα παιδιά έχουν αναγκη από πλήρη αποδοχή πρώτα από την οικογένεια τους και μετά από τους φίλους που συνανστρεφονται και στην καθημερινότητα. 
Όταν αυτό δεν συμβαίνει η συμβαίνει υπό όρους είναι λογικό και επόμενο το παιδί να προσπαθήσει να ενταχθεί κάπου που θα νιώθει αλλά και θα είναι αποδεκτό! 
Πολλές φορές αφού ενταχθεί θα προσπαθήσει να κάνει την διαφορά για να έχει την πλήρη προσοχή από όλη την παρέα. Η Σταυρούλα και η Ελιζα έχουν τρύπες στα αυτιά, για να κάνει την διαφορά η Κλεοπάτρα θα κάνει τρύπα σε ένα άλλο σημείο πιο ιδιαίτερο για να εντυπωσιασει. Έτσι θα νιώσει ότι είναι κάτι διαφορετικό άρα θα έχει την προσοχή των φίλων της. Αυτό θα έπρεπε να προβληματίζει τους γονείς κυρίως ως προς το γιατί το κάνει και όχι την απόφαση να τρυπισει ένα σημείο του κορμιού της. Μπορώ να γράψω αρκετά παραδείγματα. 
Η ερώτηση είναι πολύ απλή, γιατί θέλεις να κάνεις τρύπα σε αυτό το σημείο? 
Εκεί και τα παιδιά νιωθουν πιο οικεία γιατί ο γονείς πραγματικά ενδιαφέρθηκαν για το τι σκέφτεται και πως νιώθει το παιδί τους. Μπορεί αυτή η συζήτηση να εξελιχθεί και να φέρει πιο κοντά μαμά με παιδί. Το να λες ένα απογορευεται γιατί δεν μου αρέσει αυτός και ο άλλος είναι σαν να απορρίπτεις το ίδιο σου το παιδι και έχει πάντα αντίθετα αποτελέσματα που οι γονείς ΔΕΝ τα βλέπουν γιατί δουλεύουν εντός του παιδιού και δεν είναι πάντα εμφανή. 

 

Γενικά λέμε πολλά όχι εκεί που θα έπρεπε να πούμε ναι. Σκεφτείτε το λιγάκι.. 

 

Σχετικά με τις πιο μικρές ηλικίες πιστεύω ότι αν το παιδί θέλει να κάνει παρέα με ένα άλλο παιδί αλλά δεν ταιριάζεις με τους γονείς κλπ επιδιώκεις συναντήσεις μόνο εκτός σπιτιού σε μέρος που δεν θα είναι απαραίτητο οι γονείς να βρίσκονται συνέχεια μαζί. Παρατηρείς λίγο πιο προσεκτικά πως παίζουν τα παιδιά και γενικότερα το κλίμα ώστε να καταλάβεις για πιο λόγο το δικό σου παιδί επιλέγει αυτή την παρέα. 
Πιο σημαντικό για εμένα είναι αυτό πάρα όλα τα άλλα. Μπορεί το παιδί να είναι τόσο ανοιχτό ως προς τα παιχνίδια επειδή του δίνει χαρά να δίνει και έχει ανάγκη να μοιραστεί με την φίλη της. Αυτό είναι πολύ όμορφο αλλά σε πλαίσιο που θα ορίσετε παρέα. Γενικά καλό είναι να μάθει το παιδί να κρίνει μονο του το τι θα κάνει. Πχ το μοιραζομαστε τα παιχνίδια μας είναι πολύ γενικό, μοιραζόμαστε ΕΆΝ το θέλουμε και όχι επειδή είναι ωραίο να μοιραζομαστε Περνάς άλλο μήνυμα στην μια περίπτωση και άλλο στην άλλη. 

[Έσπερος]

πρίν από 3 λεπτά , student είπε:

Όταν το παιδί επιλέγει για παρέα κάποιον αρκετά διαφορετικό από αυτόν τι θα γινόταν αν αντί να του απαγοτευαμε αυτή την συναναστροφη να μπαίναμε στην διαδικασία να σκεφτόμασταν ΓΙΑ ΠΙΟ ΛΌΓΟ το παιδί μου κάνει αυτή την επιλογή?

πολύ σωστό αυτό. εγω ως ντροπαλό παιδί κ μεγακωμρνο στη γυάλα, έτεινα να κάνω παρέα με παιδιά περιθωριακά. Το παχουλό κοριτσάκι που μυρίζει κ λίγο απλυσιά κ δεν του μιλάει κανεις, το παιδί των παλιννοστούντων που είναι λίγο εκτός τόπου κ χρόνου, το παιδί μιας φτωχής οικογένειας που είναι οριακά αναλφάβητο κλπ. Σε όλο το δημοτικό ήταν έτσι οι παρέες μου. στο γυμνάσιο προσαρμόστηκα πολύ περισσότερο. αλλά κανεις δεν προβληματιζόταν. γιατί όπως γράφω στο άλλο θέμα, αυτές ήταν παρέες μόνο για το διάλειμμα. όχι για εκτός σχολείου.

[Fenia27]

@Yovanna μέχρι τώρα σχεδόν κάθε φορά που έρχονται κάποια παιδάκια κοντινών φίλων αλλά και συμμαθητές δηλαδή "καινούργια" παιδιά και γονείς που τώρα γνωρίζουμε θα χαρίσουμε και θα μας χαρίσουν παιχνίδια, θα μας δανείσουν και θα δανείσουμε... αντίθετα με αρκετά παιδιά , τα δικά μου δεν έχου ν αμέτρητα παιχνίδια παρά επιλεγμένα και τα πιο πολλά τα παίζουν και ξεχωρίζουν και τα αγαπημένα τους τα οποία και τα προσέχουν και εννοείται δεν τα χαρίζουν.. άτυπα σαν κανόνας μέχρι τώρα και δικός μου αλλά και τον υπόλοιπων γονιών είναι ότι δεχόμαστε μονο κάτι που δεν είναι αναντικατάστατο και μεγάλης αξίας... επίσης η ηλικία των παιδιών παίζει ρόλο ας πούμε ο μικρό ς μου που είναι τρία αν τον ρωτήσεις θα μου το δώσεις αυτό θα σου πει ναι...σαν μαμά ξέρω ότι δεν ξεχωρίζει το για λίγο το για πάντα κτλ.. οπότε εκεί θα εξηγήσω στο παιδάκι τον φίλο μας ότι είναι μικρός και θα του λείψει το παιχνίδι του και θα το ψάξει οπότε μπορεί να παίξει αλλά όχι να το πάρει...

 

Μέχρι τώρα δείχνω εμπιστοσύνη στονμεγαλο που ξεκινάει να κάνει φίλους από το σχολείο με την έννοια ότι ο χαρακτήρας του είναι αρκετά σταθερό ς και εκφράζει το αν περάσει καλά η όχι με κάποιο παιδί και για πιο λόγο...οπότε εγώ με την σειρά μου του εξηγώ ότι δεν χρειάζεται να κάνουμε παρέα με άτομα που δεν περνάμε καλά η μας κοροϊδεύουν η μας χτυπάνε...και σίγουρα φροντίζω να αποφύγω την παρέα αφού και εκείνος όταν μια δυο τρεις δεν του φερθεί ένα παιδί καλά δεν μου ζητά να ξανά παίξει... μέχρι τώρα αυτά από εμάς...

 

 

[diane2020]

10 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Δεν σχολιάζω τίποτα άλλο από τη συζήτηση, αλλά βρε κοπέλα μου κάποιες διατυπώσεις πρέπει λίγο να τις προσεχείς. Σαν πλούσια βραζιλιάνικης σαπουνόπερας ακούγεσαι, όχι από τις κακές αλλά αυτές που τους φτωχούς τους έχουν κάπως σαν αξιοθέατο-αδέσποτο που θέλει ελεημοσύνη κ μιλούν έτσι συγκαταβατικά για όποιον δεν είναι «της τάξης τους».

Ναι;

όχι! καμμια επαρση. Ελεος! 

 

6 ώρες πρίν, student είπε:

Όταν το παιδί επιλέγει για παρέα κάποιον αρκετά διαφορετικό από αυτόν τι θα γινόταν αν αντί να του απαγοτευαμε αυτή την συναναστροφη να μπαίναμε στην διαδικασία να σκεφτόμασταν ΓΙΑ ΠΙΟ ΛΌΓΟ το παιδί μου κάνει αυτή την επιλογή?

 

Σε λίγο μεγαλύτερες ηλικίες τουλάχιστον θεωρώ απαραίτητο να αφήσουμε το παιδί να συνεχίσει (σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο που θα ορίσουμε σε συνεννόηση πάντα μαζί του) να κάνει παρέα ή να έχει φίλαρακι το ιδιαίτερο άλλο παιδι η την κακή επιρροή (για εμάς) γιατί εκεί βρίσκεται η απάντηση σε πολλά. 

 

Τα παιδιά έχουν αναγκη από πλήρη αποδοχή πρώτα από την οικογένεια τους και μετά από τους φίλους που συνανστρεφονται και στην καθημερινότητα. 
Όταν αυτό δεν συμβαίνει η συμβαίνει υπό όρους είναι λογικό και επόμενο το παιδί να προσπαθήσει να ενταχθεί κάπου που θα νιώθει αλλά και θα είναι αποδεκτό! 
Πολλές φορές αφού ενταχθεί θα προσπαθήσει να κάνει την διαφορά για να έχει την πλήρη προσοχή από όλη την παρέα. Η Σταυρούλα και η Ελιζα έχουν τρύπες στα αυτιά, για να κάνει την διαφορά η Κλεοπάτρα θα κάνει τρύπα σε ένα άλλο σημείο πιο ιδιαίτερο για να εντυπωσιασει. Έτσι θα νιώσει ότι είναι κάτι διαφορετικό άρα θα έχει την προσοχή των φίλων της. Αυτό θα έπρεπε να προβληματίζει τους γονείς κυρίως ως προς το γιατί το κάνει και όχι την απόφαση να τρυπισει ένα σημείο του κορμιού της. Μπορώ να γράψω αρκετά παραδείγματα. 
Η ερώτηση είναι πολύ απλή, γιατί θέλεις να κάνεις τρύπα σε αυτό το σημείο? 
Εκεί και τα παιδιά νιωθουν πιο οικεία γιατί ο γονείς πραγματικά ενδιαφέρθηκαν για το τι σκέφτεται και πως νιώθει το παιδί τους. Μπορεί αυτή η συζήτηση να εξελιχθεί και να φέρει πιο κοντά μαμά με παιδί. Το να λες ένα απογορευεται γιατί δεν μου αρέσει αυτός και ο άλλος είναι σαν να απορρίπτεις το ίδιο σου το παιδι και έχει πάντα αντίθετα αποτελέσματα που οι γονείς ΔΕΝ τα βλέπουν γιατί δουλεύουν εντός του παιδιού και δεν είναι πάντα εμφανή. 

 

Γενικά λέμε πολλά όχι εκεί που θα έπρεπε να πούμε ναι. Σκεφτείτε το λιγάκι.. 

 

Σχετικά με τις πιο μικρές ηλικίες πιστεύω ότι αν το παιδί θέλει να κάνει παρέα με ένα άλλο παιδί αλλά δεν ταιριάζεις με τους γονείς κλπ επιδιώκεις συναντήσεις μόνο εκτός σπιτιού σε μέρος που δεν θα είναι απαραίτητο οι γονείς να βρίσκονται συνέχεια μαζί. Παρατηρείς λίγο πιο προσεκτικά πως παίζουν τα παιδιά και γενικότερα το κλίμα ώστε να καταλάβεις για πιο λόγο το δικό σου παιδί επιλέγει αυτή την παρέα. 
Πιο σημαντικό για εμένα είναι αυτό πάρα όλα τα άλλα. Μπορεί το παιδί να είναι τόσο ανοιχτό ως προς τα παιχνίδια επειδή του δίνει χαρά να δίνει και έχει ανάγκη να μοιραστεί με την φίλη της. Αυτό είναι πολύ όμορφο αλλά σε πλαίσιο που θα ορίσετε παρέα. Γενικά καλό είναι να μάθει το παιδί να κρίνει μονο του το τι θα κάνει. Πχ το μοιραζομαστε τα παιχνίδια μας είναι πολύ γενικό, μοιραζόμαστε ΕΆΝ το θέλουμε και όχι επειδή είναι ωραίο να μοιραζομαστε Περνάς άλλο μήνυμα στην μια περίπτωση και άλλο στην άλλη. 

Ναι αυτές τις κουβέντες κάναμε και δεν τις είχαμε ξανακάνει γιατί δε μας είχε δοθεί η αφορμή. Ήταν μια καλή αφορμή να συζητήσουμε όμως, το πηρα ως θετικό της ιστορίας, το πιο θετικό! 

 

Σχετικά με το γιατί την κάνει παρέα? Κάνει και με άλλες...Εγώ ήμουν αυτή που προωθησα την παρέα για να έχει την επαφή κ γτ δεν τους γνώριζα καλά. Όμως η πολλη οικειοτητα αν θες, έφερε και το θρασος...

 

εγώ αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι ότι πλεον αρχιζουμε τις πιο σοβαρές κουβέντες με το παιδι μου, προφανως είναι κι ένας λόγος που αναστατώθηκα. Γιατί μέχρι χθες ήταν... ένα μωρό...που ναι μεν μιλουσαμε αλλά γενικά κι αόριστα χωρις αφορμές, χωρίς προβληματα... Για τους αγνωστους, για το σώμα μας, για το ένα για το άλλο...........Σήμερα ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι το μωρό μου μεγαλώνει και θέλει περισσοτερη και άλλου είδους κουβεντα. Γιατί μέχρι 'χθες" οι συζητήσεις μας ήταν γενικές, τώρα όμως για συγκεκριμένα πραγματα με συγκεκριμένα παράδειγματα, το πραγμα γίνεται και πιο συγκεκριμένο... 

 

 

[student]

7 ώρες πρίν, diane2020 είπε:

Ναι;

όχι! καμμια επαρση. Ελεος! 

 

Ναι αυτές τις κουβέντες κάναμε και δεν τις είχαμε ξανακάνει γιατί δε μας είχε δοθεί η αφορμή. Ήταν μια καλή αφορμή να συζητήσουμε όμως, το πηρα ως θετικό της ιστορίας, το πιο θετικό! 

 

Σχετικά με το γιατί την κάνει παρέα? Κάνει και με άλλες...Εγώ ήμουν αυτή που προωθησα την παρέα για να έχει την επαφή κ γτ δεν τους γνώριζα καλά. Όμως η πολλη οικειοτητα αν θες, έφερε και το θρασος...

 

εγώ αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι ότι πλεον αρχιζουμε τις πιο σοβαρές κουβέντες με το παιδι μου, προφανως είναι κι ένας λόγος που αναστατώθηκα. Γιατί μέχρι χθες ήταν... ένα μωρό...που ναι μεν μιλουσαμε αλλά γενικά κι αόριστα χωρις αφορμές, χωρίς προβληματα... Για τους αγνωστους, για το σώμα μας, για το ένα για το άλλο...........Σήμερα ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι το μωρό μου μεγαλώνει και θέλει περισσοτερη και άλλου είδους κουβεντα. Γιατί μέχρι 'χθες" οι συζητήσεις μας ήταν γενικές, τώρα όμως για συγκεκριμένα πραγματα με συγκεκριμένα παράδειγματα, το πραγμα γίνεται και πιο συγκεκριμένο... 

 

 

Το πιο σημαντικό είναι να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου για να είσαι και με το παιδί σου.
Δηλαδή αν βλέπεις ότι κάτι δεν σου κάθεται για τον οποιονδήποτε λογο μην βιαστείς να κανονίσεις το επόμενο ραντεβού με την μαμά της φίλης της. Το παιδί καταλαβαίνει πως νιώθεις και ότι δεν είσαι σίγουρη γι αυτή την συνάντηση στο σπίτι σου. Καταλαβαίνουν τα πάντα και πλέον είμαι 100%σιγουρη γιατί το βλέπω στην καθημερινότητα. Τα συναισθήματα είναι το πρώτο!

Αν καλούσα ένα ξένο παιδάκι σπίτι και συνέβαινε κάτι αντίστοιχο θα το έβρισκα σαν μεγάλη ευκαιρία για ηθικό δίδαγμα προς το παιδί μου.

Όταν πάμε στην παιδική χαρά παίζουν διαφορά περιστατικά. Πραγματικά αυτά με έχουν βοηθήσει πάρα πολύ στο πως να αντιμετωπίζω μια καινούρια πρόκληση.

Τις προάλλες έπαιζε το παιδί μου πολύ ωραία με ένα άλλο παιδάκι. Κάποια στιγμή η μαμά φώναξε το αγοράκι της για να φάει κρουασάν σοκολάτας. Το παιδί μου ακολούθησε το άλλο παιδί που ήταν παρέα και η μαμά αφού με κοίταξε είπε στο παιδί, δώσε στον φίλο σου κρουασάν. Όταν πήγα κοντά διόρθωσε και του ειπς να ρωτήσουμε την μαμά του. Είπα ότι το παιδί μου δεν έχει καταναλώσει ποτε κρουασάν και θα ήταν μια καλή ευκαιρία να δοκιμασει. Η μαμά το κόβει με το χέρι της και με κοίτα μες στα μάτια. Εγώ τότε κάνω την βλακεια και δέχομαι αυτό το κομμάτι να το πάρω και να το δώσω στο παιδί. Η προσέγγιση δεν μου άρεσε καθώς δεν μου άρεσε και η δική μου αντίδραση. Ήταν λοιπόν ένα τέλειο μάθημα για να έχω το θάρρος να στηρίζω αυτό που επιθυμώ η αυτό που δεν επιθυμώ κάθε επόμενη φορά.