Θέματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά στο Γυμνάσιο

[erin0000]

@ΑΡΓΚ, σε τέτοιες περιπτώσεις θα πρέπει να κάνετε καταγγελία στη δευτεροβάθμια και να στραφείτε και κατά του σχολείου που ανέχεται τέτοιες καταστάσεις. Όχι τόσο για την ποιότητα του μαθήματος αλλά για το χάος που επικρατεί στην τάξη.

 

 

[elenip]

On 10/12/2019 at 4:20 PM, ΑΡΓΚ said:

Υπό άλλες συνθήκες, θα συμφωνούσα. Έχοντας δει το βίντεο του τι συνέβαινε πριν στην τάξη, πραγματικα, την καταλαβαίνω τη διευθύντρια, άνθρωπος είναι.

Προσπάθησε να φανταστείς 10 παιδιά όρθια, δύο να παίζουν μπουνιές στο πάτωμα, να ακούγονται ουρλιαχτά και βρισιές τύπου "γα .. ", "που..." κλπ και μία σαρανταπεντάρα, μπορεί και πενηντάρα καθηγήτρια να κάθεται στη μέση με απαθές ύφος και να λέει μονότονα "λίγο πιο ήσυχα παρακαλώ". Σε ερώτηση μάλιστα του γιατί δεν αποβλήθηκε κανείς, η απάντηση της εν λόγω "εκπαιδευτικου" ήταν ότι δεν ξέρει πώς λέγονται τα παιδιά. Η κυρία ήρθε στο σχολείο μέσα Σεπτεμβρίου και διδάσκει αυτή την τάξη 1-2 ώρες κάθε μέρα από την αρχή.

 

 

Aργ, η συγκεκριμένη είναι προφανές ότι είναι ακατάλληλη, εμένα όμως με προβληματίζει και η στάση της διευθύντριας. Πως επιτρέπει στα παιδιά να έχουν τα κινητά και να τραβάνε και να τα χρησιμοποιούν μετά? γιατί σήμερα τραβάνε βίντεο στην τάξη, αύριο θα τραβάνε στις τουαλέτες κλπ κλπ...

Νομίζω πως ούτε στο Γυμνάσιο επιτρέπεται τα παιδιά να έχουν τα κινητά μέσα στην τάξη, αν δεν κάνω λάθος τα αφήνουν στο γραφείο του διευθυντή, όσα έχουν μαζί τους κινητό ή στην τσάντα τους.

Όλα όσα σου είπαν είναι απλώς αστεία, τι πάει να πει δεν ξέρει πως λέγονται τα παιδιά??? δεν νομίζω ότι θα βγάλεις άκρη εκτός εάν πολλοί γονείς μαζί κάνετε καταγγελία γραπτώς στην δευτεροβάθμια. Όχι ότι θα έχει και κανένα φοβερό νόημα αλλά δεν νομίζω ότι μπορείτε να κάνετε και πολλά!

On 10/8/2019 at 5:30 PM, ΑΡΓΚ said:

 

 

Δεν ξέρω τι ηλικία είναι τα παιδιά σου αλλά οι περισσότεροι γονείς έχουν πολύ διαφορετικές αντιλήψεις για το πώς θα είναι η εφηβεία όσο τα παιδιά ακομη μεγαλώνουν. Αν το σκεφτεις λογικά, ένας δεκαοχτάχρονος, θα πάει φαντάρος, πιθανότατα θα μείνει μόνος σε άλλη πόλη ή και χώρα, θα οδηγήσει, θα πιει, θα ψηφίσει, θα κάνει επαφές. Δεν μπορεί το ίδιο παιδί ένα χρόνο πριν να δίνει ανά μισ'η ώρα αναφορά "έλα μαμά, τώρα αγοράζω σουβλάκι". Φυσικά και μπορεί να χτυπησει, όπως μπορεί να χτυπήσει και στα 30 και στα 60.

Η ανεξαρτητοποίηση γίνεται σιγά σιγά, από το πηγαίνουμε παντού κρατημμένοι από το χέρι στο Δημοτικό, στο χαιρετώ το παιδί μου που πάει στο Λονδίνο για σπουδές και κάπου εκεί ανάμεσα, στο Γυμνάσιο είσαι με το παιδί που κυκλοφορεί αρχικά μόνο στη γειτονια, μετά στις γύρω γειτονιές και τελικά σε παίρνει τηλέφωνο στις 12 γιατί πέρασε ο τελευταίος συρμός και αν έχεις την καλοσύνη να πας να τον μαζέψεις από εκεί που ξέμεινε.

Καταλαβαινω μεν την προστατευτικότητα, αλλά να πω την αλήθεια, ενθυμούμενη και τα δικά μου νεανικά χρόνια, δε βγαίνει σε καλό. Υπάρχουν δύο ενδεχόμενα: ή πράγματι το παιδί του Γυμνασίου δεν έχει αποκτήσει βασικές δεξιότητες, όπως να κυκλοφορεί στη γειτονιά και να είναι εκεί που λέει ότι είναι, οπότε πρέπει να δουλευτεί αυτο από το σπίτι, ή υπάρχει θέμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης στην οικογένεια, που και αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί. Το παιδί που θα θελήσει να κάνει κάτι κρυφά, δεν μπορεί να το προστατεύσει το σχολείο, ούτε η συνεχής επιτήρηση από το γονιό. Όσο ωριμάζει, πρέπει να υπάρχει και η αντίστοιχη εμπιστοσύνη λίγο λίγο. Αν δεν εμπιστεύεσαι στα 13 ότι θα σε πάρει τηλέφωνο αν σχολάσει νωρίς, γιατί να εμπιστευτείς ότι δε θα καπνίσει ή δε θα κλέψει; Και πώς κάνεις μετά τη μετάβαση στο να μεταμορφωθεί σιγά σιγά σε ενήλικα; Δεν λέω ότι παίρνεις το παιδί στα 13 και το πετάς μόνο στο πουθενά με 50 ευρώ και τους λες να διασκεδάσει. Αλλά από κάπου πρέπει να αρχίσεις λίγο λίγο να το βοηθάς να κινηθεί αυτόνομα.

 

Για εμένα δεν υπάρχουν μόνο αυτά τα δύο ενδεχόμενα. Εγώ π.χ μπορεί να έχω εμπιστοσύνη στο παιδί μου αλλά δεν έχω εμπιστοσύνη στους άλλους! και μην μου πεις ότι ο έφηβος δεν θα παρασυρθεί. Θα σου φέρω ένα παράδειγμα, εγώ μπορεί να πω π.χ. στο παιδί μου ότι δεν θα μπει πάνω σε μηχανάκι φίλου του, εσύ κόβεις το κεφάλι σου ότι το παιδί σου δεν θα ανέβει? στην πλατεία π.χ μου μαζεύονται έφηβοι με μηχανάκια κλπ και τσιγαράκι παίζει και σε μηχανάκια ανεβαίνουν και σούζες κάνουν και ο ένας ανεβαίνει και μετά από λίγο κατεβαίνει (όλα χωρίς κράνος έτσι?) .. μιλάμε για παρέες!

Εγώ προσωπικά θεωρώ πως εάν ένας γονιός πιστεύει απόλυτα ότι το παιδί του ως έφηβος λόγω της ανεξαρτητοποίησης και της απόλυτης εμπιστοσύνης που του έχει φέρεται όπως θεωρεί ο γονιός ότι φέρεται, μάλλον θα πρέπει να το ξανασκεφτεί ο γονιός

Καλέ τι λέμε τώρα! πριν κανένα μήνα είχαμε πάρτυ Δ' Δημοτικού που πήγαν ασυνόδευτα (για την τάξη μας ήταν το πρώτο πάρτυ που έγινε χωρίς γονείς) και μία μαμά καυχιόταν ότι το παιδί της ούτως ή άλλως τόσα χρόνια το αφήνει μόνο του στα πάρτυ (αυτό το ξέραμε γιατί όντως το συγκεκριμένο παιδί το φέρνει το αφήνει και φεύγει). Κανείς όμως δεν της έχει πει (από ντροπή) ότι ο κανακάρης στα πάρτυ ξεσαλώνει, κάνει ζημιές και ενίοτε ρίχνει και καμία ψιλή!

Εφόσον η μανούλα δεν είναι παρούσα πως μπορεί να έχει εικόνα του τι κάνει το βλαστάρι της??? Λέω εγώ τώρα

[erin0000]

Αυτά τα περί ανεξαρτητοποίησης, δεν τα συμμερίζομαι.  Χωρίς να θέλω να σε θίξω Αργκ, τις περισσότερες φορές που ακούω κάποιους να καυχιούνται πόσο ανεξάρτητα είναι τα παιδιά τους, στην ουσία απλώς τα έχουν παρατημένα και αυτό είναι μια δικαιολογία για να μην ασχολούνται οι ίδιοι.  (δεν το λέω για εσένα, προφανώς εσύ ακολουθείς κάποια μέθοδο με την οποία εγώ δεν συμφωνώ).

Παράδειγμα, γνωρίζω κάποια μαμά που συνηθίζει κιόλας να κοροϊδεύει όσες δεν έχουν φροντίσει να "ανεξαρτητοποιηθούν" τα παιδιά τους. Εκείνη, τι κάνει; τα έχει από πολύ μικρά αφημένα στη μοίρα τους. Τα βάζει να κάνουν δουλειές στο σπίτι, να φτιάχνουν κάτι πρόχειρο να φάνε μόνα τους, πηγαινοέρχονται μόνα τους στο σχολείο και το μεγαλύτερο προσέχει και διαβάζει το μικρότερο και η μανούλα λείπει συνέχεια από το σπίτι και όταν είναι σπίτι ή κοιμάται ή κάνει μποτέ ή κάνει παρατηρήσεις για τις δουλειές που δεν έκαναν σωστά. Ο πατέρας εντελώς απών...

 

Η ανεξαρτητοποίηση που λες εσύ Αργκ, έρχεται σιγά σιγά με το να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες το παιδί και με το να αποκτά σιγά σιγά περισσότερες ελευθερίες (συμφωνούμε σε αυτό). Με επίβλεψη όμως (γιατί ακόμα πρόκειται για παιδιά που ίσως η κρίση τους δεν είναι σωστή ή παρασύρονται από τον ενθουσιασμό τους) και χωρίς να βάζουμε αυστηρά όρια ηλικίας. 

 

Το να κυκλοφορεί στα 13 μόνο του στη γειτονιά, καταρχήν εξαρτάται από τη γειτονιά και τις συνθήκες τις περιοχής (γιατί αλλιώς είναι σε ενα χωριό και αλλιώς σε μια πολυσύχναστη περιοχή της Αθήνας) και εξάρταται και από ένα σωρό άλλους παράγοντες, αλλά και από την ωριμότητα του παιδιού. Γνωρίζω και εγώ 12χρονα που κυκλοφορούν μόνα τους, αλλά βλέπεις ότι δεν είναι ακόμα σε θέση και μόνο από τύχη δεν έχει συμβεί κάτι. Άρα αυτή η ανεξαρτησία δεν εκβιάζεται. Την αποκτάει το παιδί σιγά σιγά όταν είναι έτοιμο. Όχι όταν βολεύει τον γονιό.

 

[Nefeli2014]

On 7/10/2019 at 2:26 ΠΜ, Unpluged είπε:

To ότι αναθέτω το παιδί μου κάπου και θέλω να ξέρω ότι δεν το εποπτεύει, δεν σημαίνει ότι το 'υποβιβάζω' σε φύλαξη. 

Σκεφτείτε ότι έρχονται δύο 13 χρονα σπίτι μου να παίξουν με τον γιο μου και τυχαίνει κάτι και πρέπει να φύγουν από το σπίτι κι εγώ ανοίγω την πόρτα και τα στέλνω σπίτι τους, χωρίς να έχω ενημερώσει τους γονείς τους.

Ή σκεφτείτε να τα στέλνετε τα παιδιά σας φροντιστήριο και να αρρωστήσει η δασκάλα και να τα στείλουν σπίτι χωρίς να ενημερώσουν. 

Και στα δύο παραπάνω παραδείγματα ΔΕΝ είναι φύλαξη, απλά είναι ένας σοβαρός ενήλικας που αναλαμβάνει ένα ανήλικο υπό την εποπτεία του και είναι υπεύθυνος γι αυτό για συγκεκριμένο χρόνο. 

Τέλος πάντων, βλέπω το έχετε συζητήσει εκτενώς, οπότε δεν επιμένω.  

 

Στα ελληνικά γυμνάσια έχει χαθεί εντελώς το νόημα της ευθύνης τους εκπαιδευτικού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο τρόπος που αντιλαμβάνονται οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί τον ρόλο τους στις σχολικές ημερήσιες εκδρομές.  Ήρθε σχολείο - γυμνάσιο- από επαρχία και οι εκπαιδευτικοί τα άφησαν στο ......Θησείο και τους έδωσαν ραντεβού σε δύο ώρες (αυτό είναι πραγματικό παράδειγμα). 

Από την άλλη, ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό.....

 

Α καλά αυτό δεν είναι καινούριο. Εμας θυμάμαι πριν πόσα χρόνια μας είχαν πάει χαρακτηριστικα μια εκδρομή στο Θησείο και μας λένε σε 2 ώρες πίσω. Εμείς πήραμε μέτρο κρυφά και κάναμε βόλτες. Γ γυμνασίου... Μικρά ήμασταν. Φυσικά χαμπάρι δε πήραν ούτε φυσικά το είπαμε ποτέ στους γονείς μας. Αλλά τώρα που μεγάλωσα και σκέφτομαι τι συνέβη, θα μπορούσε να μας είχε συμβεί το οτιδήποτε, οι γονείς μας ανυποψίαστοι και ήσυχοι ότι μας άφησαν σε σχολική εκδρομή και οι καθηγητές... Τι? 

Άστα να πάνε. Καλά κάνουν κι εχουν κινητά από μικρά, κι εγω θα τους έχω στο γυμνάσιο κινητό. Όχι να το χουν στο Σχολείο μέσα. Αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις. Δεν εμπιστεύεσαι πια ρε παιδι μου τι πράγμα κι αυτό. Και τότε ήταν πιο χαλαρά όλα, τώρα γίνεται χαμός από εγκληματικοτητα

Επεξεργάστηκαν 14 Οκτωβρίου,2019 by Nefeli2014

[Έσπερος]

Just now, erin0000 είπε:

Την αποκτάει το παιδί σιγά σιγά όταν είναι έτοιμο. Όχι όταν βολεύει τον γονιό.

Η ανεξαρτησία δεν είναι θέμα αν βολεύει τον γονιό. Δεν νομίζω ότι κάνει κανείς το παιδί του ανεξάρτητο για να μην χρειάζεται να του μαγειρεύει ή για να φεύγει ο γονός το βράδυ για μπαρότσαρκα. Το θέμα είναι ότι τα παιδιά στην εφηβεία θα αρχίσουν να ζητούν ελευθερίες. Αυτές εξαρτώνται από τη γειτονιά, το περιβάλλον, την ευρύτερη περιοχή, την οικονομική δυνατότητα της παρέας, αλλά είναι δεδομένο ότι κάποια στιγμή θα το ζητήσουν. ΜΠορεί να είναι κάτι απλό, όπως να τα αφήσει ο γονιός με το αυτοκίνητο σε ένα mall και να τα παραλάβει από εκεί συγκεκριμένη ώρα. Υποτίθεται ότι υπάρχει η εμπιστοσύνη ότι τα παιδιά θα παραμείνουν σε αυτόν τον χώρο. Για να αποκτήσουν όμως αυτές τις ελευθερίες, θα πρέπει γενικά να έχουν μάθει να λειτουργούν ανεξάρτητα. Να τηρούν κανόνες πχ όταν οι γονείς απουσιάζουν. Το να συνοδεύουν οι γονείς τα παιδιά στα πάρτι σε όλο το δημοτικό δεν είναι λύση. Κάποια στιγμή θα ξεσαλώσουν αργότερα. Το θέμα είναι να μάθουν από νωρίς πώς συμπεριφέρονται και σε τέτοια περιβάλλοντα. Αλλά καταλαβαίνω ότι η συνοδεία στα πάρτι είναι δεδομένη πλέον και μπορώ να πω ότι εντυπωσιάζομαι. Γιατί από την άλλη γνωρίζω ότι τα παιδιά γυμνασίου και λυκείου έχουν αρκετά μεγάλες ελευθερίες στη διασκέδαση σε σχέση με το πώς είχαμε μεγαλώσει εμείς, που όμως ήταν αυτονόητο ότι στα πάρτι ήμασταν μόνοι μας!  Έχω δηλαδή την αίσθηση ότι τα παιδιά του δημοτικού είναι πολύ πιο προστατευμένα και ξαφνικά στο γυμνάσιο βρίσκονται με αρκετά μεγάλη ελευθερία που μάλλον δεν μπορούν να διαχειριστούν. Δεν είναι κάπως αντιφατικό αυτό; 

 

(πέρα από αυτό εγώ καταλαβαίνω την έγνοια του γονιού ότι παραδίδει το παιδί του σε έναν χώρο όπου είναι υπεύθυνοι ενήλικες και είναι λογικό να γνωρίζει για πόσες ώρες θα παραμείνει εκεί υπό την ευθύνη του. κατά τ' άλλα όμως με τις απόψεις της @ΑΡΓΚ σε αυτό το ζήτημα, που έχει διατυπώσει κ αλλού, συμφωνώ απόλυτα)

πρίν από 37 λεπτά , elenip είπε:

Aργ, η συγκεκριμένη είναι προφανές ότι είναι ακατάλληλη, εμένα όμως με προβληματίζει και η στάση της διευθύντριας. Πως επιτρέπει στα παιδιά να έχουν τα κινητά και να τραβάνε και να τα χρησιμοποιούν μετά? γιατί σήμερα τραβάνε βίντεο στην τάξη, αύριο θα τραβάνε στις τουαλέτες κλπ κλπ...

Νομίζω πως ούτε στο Γυμνάσιο επιτρέπεται τα παιδιά να έχουν τα κινητά μέσα στην τάξη, αν δεν κάνω λάθος τα αφήνουν στο γραφείο του διευθυντή, όσα έχουν μαζί τους κινητό ή στην τσάντα τους.

Μα εννοείται, αυτό δεν είναι στάση της διευθύντριας. είναι δική της ευθύνη να διαχειριστεί και τις συνέπειες από την προβληματική συμπεριφορά των καθηγητών. δεν φταίει για την τοποθέτηση της καθηγήτριας, πειθαρχικά η ίδια δεν  μπορεί να της κάνει κάτι πέρα από το να την επιπλήξει, αλλά οφείλει να φροντίσει να υπάρχει υποτυπώδης κοσμιότητα στον χώρο του σχολείου και προφανώς να τηρείται ο νόμος για τα κινητά (που καταχρηστικά παραδίδονται στο γραφείο, κανονικά δεν θα έπρεπε να τα έχουν καν μαζί τους).

[ΑΡΓΚ]

3 ώρες πρίν, elenip είπε:

 

Aργ, η συγκεκριμένη είναι προφανές ότι είναι ακατάλληλη, εμένα όμως με προβληματίζει και η στάση της διευθύντριας. Πως επιτρέπει στα παιδιά να έχουν τα κινητά και να τραβάνε και να τα χρησιμοποιούν μετά? γιατί σήμερα τραβάνε βίντεο στην τάξη, αύριο θα τραβάνε στις τουαλέτες κλπ κλπ...

Νομίζω πως ούτε στο Γυμνάσιο επιτρέπεται τα παιδιά να έχουν τα κινητά μέσα στην τάξη, αν δεν κάνω λάθος τα αφήνουν στο γραφείο του διευθυντή, όσα έχουν μαζί τους κινητό ή στην τσάντα τους.

Όλα όσα σου είπαν είναι απλώς αστεία, τι πάει να πει δεν ξέρει πως λέγονται τα παιδιά??? δεν νομίζω ότι θα βγάλεις άκρη εκτός εάν πολλοί γονείς μαζί κάνετε καταγγελία γραπτώς στην δευτεροβάθμια. Όχι ότι θα έχει και κανένα φοβερό νόημα αλλά δεν νομίζω ότι μπορείτε να κάνετε και πολλά!

 

 

Μάλλον δεν εξήγησα καλά: η καθηγήτρια επέτρεψε να την βιντεοσκοπήσουν και μάλιστα πολλές φορές, γιατί προφανώς δεν πήρε χαμπάρι. Και όταν ερωτήθηκε από τη διευθύντρια στην τάξη ποιοι είναι οι ταραξίες και γιατί τους αφήνει μέσα στο μάθημα, η καθηγήτρια είπε ότι δεν ξέρει τα ονόματά τους ούτε ότι αντιλήφθηκε ότι την βιντεοσκοπούν. Επίσης δεν μπορούσε να πει πιει κάθονται πίσω, από όπου και τραβήχτηκαν τα βίντεο, γιατί η διευθύντρια ήθελε να επιβάλει ποινές. Μετά από αυτό, η διευθύντρια την "στόλισε" δημοσίως. 

[ΑΡΓΚ]

2 ώρες πρίν, erin0000 είπε:

Αυτά τα περί ανεξαρτητοποίησης, δεν τα συμμερίζομαι.  Χωρίς να θέλω να σε θίξω Αργκ, τις περισσότερες φορές που ακούω κάποιους να καυχιούνται πόσο ανεξάρτητα είναι τα παιδιά τους, στην ουσία απλώς τα έχουν παρατημένα και αυτό είναι μια δικαιολογία για να μην ασχολούνται οι ίδιοι.  (δεν το λέω για εσένα, προφανώς εσύ ακολουθείς κάποια μέθοδο με την οποία εγώ δεν συμφωνώ).

Παράδειγμα, γνωρίζω κάποια μαμά που συνηθίζει κιόλας να κοροϊδεύει όσες δεν έχουν φροντίσει να "ανεξαρτητοποιηθούν" τα παιδιά τους. Εκείνη, τι κάνει; τα έχει από πολύ μικρά αφημένα στη μοίρα τους. Τα βάζει να κάνουν δουλειές στο σπίτι, να φτιάχνουν κάτι πρόχειρο να φάνε μόνα τους, πηγαινοέρχονται μόνα τους στο σχολείο και το μεγαλύτερο προσέχει και διαβάζει το μικρότερο και η μανούλα λείπει συνέχεια από το σπίτι και όταν είναι σπίτι ή κοιμάται ή κάνει μποτέ ή κάνει παρατηρήσεις για τις δουλειές που δεν έκαναν σωστά. Ο πατέρας εντελώς απών...

 

Η ανεξαρτητοποίηση που λες εσύ Αργκ, έρχεται σιγά σιγά με το να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες το παιδί και με το να αποκτά σιγά σιγά περισσότερες ελευθερίες (συμφωνούμε σε αυτό). Με επίβλεψη όμως (γιατί ακόμα πρόκειται για παιδιά που ίσως η κρίση τους δεν είναι σωστή ή παρασύρονται από τον ενθουσιασμό τους) και χωρίς να βάζουμε αυστηρά όρια ηλικίας. 

 

Το να κυκλοφορεί στα 13 μόνο του στη γειτονιά, καταρχήν εξαρτάται από τη γειτονιά και τις συνθήκες τις περιοχής (γιατί αλλιώς είναι σε ενα χωριό και αλλιώς σε μια πολυσύχναστη περιοχή της Αθήνας) και εξάρταται και από ένα σωρό άλλους παράγοντες, αλλά και από την ωριμότητα του παιδιού. Γνωρίζω και εγώ 12χρονα που κυκλοφορούν μόνα τους, αλλά βλέπεις ότι δεν είναι ακόμα σε θέση και μόνο από τύχη δεν έχει συμβεί κάτι. Άρα αυτή η ανεξαρτησία δεν εκβιάζεται. Την αποκτάει το παιδί σιγά σιγά όταν είναι έτοιμο. Όχι όταν βολεύει τον γονιό.

 

 

 

Να σου πω, δεν νομίζω ότι επί της αρχής διαφωνώ στο ότι γίνεται σιγά σιγά. Αλλά μάλλον ορίζουμε αλλιώς το σιγά σιγα. Η ζούμε σε πολύ διαφορετικές περιοχές. 

Τα παιδιά μου π.χ. απλώνουν τα ρούχα από 5-6 ετών, στα 12 περιμένω και το σπίτι να μπορούν να σφουγγαρίσουν και την αυλη να καθαρίσουν, και ένα σάντουιτς να ετοιμάσουν. Όχι για να κάνω μποτέ, αλλά γιατί το θεωρώ αδιανόητο να μπορείς να χρησιμοποιήσεις λάπτοπ αλλά όχι το πλυντήριο ή να μπορείς να κάνεις προπόνηση σε ομάδα αλλά να σε πονάει η μέση όταν είναι να πιάσεις τη σφουγγαρίστρα. Πιθανώς άλλος να το βλέπει αλλιώς, εγώ δεν θέλω να στέλνω ταπεράκι στο "παιδί" ετών 25 που σπουδάζει ούτε να μου φέρνει τα άπλυτα μία φορά το μήνα. 

Τώρα στο θέμα της αυτονομίας έξω: προφανώς αν είναι να διασχίσει κανείς την εθνική, μαλλον δεν είναι καλή ιδέα να αφήσει το παιδί μόνο, ούτε αν περνάει από κακόφημα κακοφωτισμένα σοκάκια τη νύχτα. Αλλά σε απόσταση περπατίσημη ή διαδρομή με το λεωφορείο, σε μία μέση συνοικία, δεν καταλαβαίνω γιατί ειδικά το δικό μου παιδί να θέλει συνοδό, όταν εγώ στα 12-13 δεν ήθελα, ούτε και κανένα γειτονάκι θέλει. Τι να πω,  δεν είναι ότι δεν έχουν ξαναβγεί στο δρόμο, σαφώς και πρώτα τα είδα πώς κυκλοφορούν μόνα, μετά πήγαν μέχρι τη γωνία, μετά παρα πέρα. Αλλά νομίζω ότι χωρίς υπερβολή δεν ξέρω ούτε ένα μαθητή Γυμνασίου να μην κυκλοφορεί μόνος. Δεν είναι θέμα βολέματος, είναι προσβλητικό για το ίδιο το παιδί μου να στείλω μία babysitter να το πάρει από το Γυμνασιο, είναι σαν να του λέω ότι δεν πιστεύω ότι είναι ικανο να κάνει ό,τι οι συμμαθητές του. Αν φυσικά είχα ενδείξεις ότι δεν μπορεί όντως να περπατήσει μόνο του στο δρόμο, θα είχα κάποιον να το παίρνει, αλλά αυτό θα το είχαμε ήδη δει νωρίτερα, και θα το είχαμε ψάξει αντίστοιχα με τους κατάλληλους ειδικούς, το γιατί είναι αναπτυξιακά τόσο πιο πίσω από τα συνομήλικα.

[ΑΡΓΚ]

4 ώρες πρίν, elenip είπε:

Για εμένα δεν υπάρχουν μόνο αυτά τα δύο ενδεχόμενα. Εγώ π.χ μπορεί να έχω εμπιστοσύνη στο παιδί μου αλλά δεν έχω εμπιστοσύνη στους άλλους! και μην μου πεις ότι ο έφηβος δεν θα παρασυρθεί. Θα σου φέρω ένα παράδειγμα, εγώ μπορεί να πω π.χ. στο παιδί μου ότι δεν θα μπει πάνω σε μηχανάκι φίλου του, εσύ κόβεις το κεφάλι σου ότι το παιδί σου δεν θα ανέβει? στην πλατεία π.χ μου μαζεύονται έφηβοι με μηχανάκια κλπ και τσιγαράκι παίζει και σε μηχανάκια ανεβαίνουν και σούζες κάνουν και ο ένας ανεβαίνει και μετά από λίγο κατεβαίνει (όλα χωρίς κράνος έτσι?) .. μιλάμε για παρέες!

Εγώ προσωπικά θεωρώ πως εάν ένας γονιός πιστεύει απόλυτα ότι το παιδί του ως έφηβος λόγω της ανεξαρτητοποίησης και της απόλυτης εμπιστοσύνης που του έχει φέρεται όπως θεωρεί ο γονιός ότι φέρεται, μάλλον θα πρέπει να το ξανασκεφτεί ο γονιός

 

Θα σου πω το ανάποδο: αν ο γονιός δεν έχει σχέση εμπιστσύνης με το παιδί, και νομίζει ότι τον έφηβο θα τον περιορίσει δια της παρακολουθήσεως, είναι αφελής. Αν ο έφηβος δεν έχει μάθει να μιλάει με τους γονεις, να μη ντρέπεται να τους πει τι συμβαίνει, και να αποφεύγει το επικίνδυνο, δεν υπάρχει επιτήρηση που θα σώσει το παιδί, εκτός αν ο γονιός το έχει κυριολεκτικά φυλακισμένο. Ποτό και τσιγάρο και όλα τα υπόλοιπα, τα βρίσκει και ενώ είναι στο σπίτι του φίλου ή υποτίθεται σινεμά, και ο γονιός κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Και έγκυος στις τουαλέτες μένει στο σχολείο, και χασίς καπνίζει στον ίδιο χώρο, συμβαίνουν αυτά και έχουν συμβεί. 

Ξέρω ότι τα παιδιά μου είναι σχετικά ασφαλή γιατί έχουν μάθει να συζητάνε μαζί μου, και να μου λένε ότι ο φίλος τους καπνίζει και έχει αρχίσει να τους ενοχλεί αυτό γι αυτό και κόψαν τα πολλά πολλά, ότι έφερε ο γείτονας μπάφο στο πάρτυ του σχολείου και δεν το πήρε κανείς χαμπάρι , ότι το μπουκάλι με το "νερό" μιας φίλης στην πλατεία είχε μέσα βότκα και αυτή έκανε σαν χαζή και τώρα την κοροϊδεύουν οι άλλες συμμαθητριες, μου λένε ότι ο τάδε ζήτησε ημίγυμνες φωτογοραφίες από τη φίλη του κλπ.  Γιατί εκεί στα 14-15 όλα αυτά θα συμβούν σε όλα τα σχολεία και το παιδί θα πρέπει να επιλέξει πώς θα σταθεί, πού θα κρατήσει απόσταση, με ποιους θα κάνει παρέες. Απλά οι μισοί γονείς δε θα το μάθουν ποτέ γιατί δεν υπάρχει η εμπιστοσύνη για να τους ανοιχτεί το παιδί. 

Σκέψου το ανάποδο σε αυτό που λες: έστω ένα σχολείο, π.χ. Γ γυμνασίου, όπου 2 παιδιά στην τάξη έχουν μηχανάκι, άλλοι 5 καπνίζουν, 5 πειραματίζονται με το επαφές, 1 έχει δοκιμάσει ναρκωτικά. Αυτοί είναι οι συμμαθητές του παιδιού σου που τους βλέπει κάθε μέρα και μάλιστα τελικά περισσότερο από όσο βλέπει εσένα. Δεν μπορείς να ελέγξεις τους άλλους, έτσι είναι , σε όποιο σχολείο κι αν είναι το παιδί. Δεν πρέπει το παιδί να μπορεί να κινηθεί ανάμεσά τους; Τι θα κάνει, θα το πλησιάζουν να το ρωτήσουν τι έχουν για διάβασμα αύριο ή τι ώρα είναι και θα λέει "η  μαμά μου είπε να μη σου μιλάω" ; Η θα τους βλέπει και θα τους νομίζει εξωγήινους; Θα γίνει ένα πάρτυ σε σπίτι και θα πας και θα αφήσεις το παιδί, δε θα τους μιλήσει, δε θα τους δει; Η δε θα το αφήσεις ποτέ από τα μάτια του και θα το πηγαίνεις από το χέρι στο σχολείο, θα περιμενεις έξω μην το σκάσει, θα το πηγαίνεις με το χέρι φροντιστήριο και θα φυλάς από έξω τσίλιες, και μετά κάθε Κυριακή θα το βγάζεις να πάρει αέρα στο πάρκο; Αν είναι να μην το έχεις πείσει καθόλου και να σου κρύβει πράγματα, τα κρύβει όποτε δεν το περιμένεις, όχι στη μέση της πλατείας.

Επειδή λοιπόν τελικά θα πάει και στο πάρτυ της κολλητής (που ήταν το καλύτερο παιδί στο δημοτικό, αλλά στα 15 καπνίζει και δεν το ξέρεις) και στο χορό του σχολείου (που θα πέσει και χούφτωμα, και θα περάσει και κάποιος θα φέρει και κλασική κόλα-ρούμι, αντι για κοκα κόλα), καλό είναι να έχεις ξεκινήσει από τα απλά, όπως περπατάω το μεσημέρι μόνος στο δρόμο και πάω στην πλατεία για μπάλα, να μην του ερθει του παιδιού πολιτστικό σοκ. 

 

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 23 λεπτά , Έσπερος είπε:

 Να τηρούν κανόνες πχ όταν οι γονείς απουσιάζουν. Το να συνοδεύουν οι γονείς τα παιδιά στα πάρτι σε όλο το δημοτικό δεν είναι λύση. Κάποια στιγμή θα ξεσαλώσουν αργότερα. Το θέμα είναι να μάθουν από νωρίς πώς συμπεριφέρονται και σε τέτοια περιβάλλοντα. Αλλά καταλαβαίνω ότι η συνοδεία στα πάρτι είναι δεδομένη πλέον και μπορώ να πω ότι εντυπωσιάζομαι. Γιατί από την άλλη γνωρίζω ότι τα παιδιά γυμνασίου και λυκείου έχουν αρκετά μεγάλες ελευθερίες στη διασκέδαση σε σχέση με το πώς είχαμε μεγαλώσει εμείς, που όμως ήταν αυτονόητο ότι στα πάρτι ήμασταν μόνοι μας!  Έχω δηλαδή την αίσθηση ότι τα παιδιά του δημοτικού είναι πολύ πιο προστατευμένα και ξαφνικά στο γυμνάσιο βρίσκονται με αρκετά μεγάλη ελευθερία που μάλλον δεν μπορούν να διαχειριστούν. Δεν είναι κάπως αντιφατικό αυτό; 

 

Συνοδεία σε πάρτυ γενικά εγώ δεν βλέπω μετά την Α άντε Β δημοτικού, εκτός αν είναι δημόσιος χώρος (π.χ. πάρκο, παιδότοπος κλπ). Μάλλον παίζει τεράστιο ρόλο του πού ζει ο καθένας. 

[Έσπερος]

3 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Συνοδεία σε πάρτυ γενικά εγώ δεν βλέπω μετά την Α άντε Β δημοτικού, εκτός αν είναι δημόσιος χώρος (π.χ. πάρκο, παιδότοπος κλπ). Μάλλον παίζει τεράστιο ρόλο του πού ζει ο καθένας. 

Εγώ δεν συχνάζω ακόμα αλλά από συζητήσεις εδώ, μεταξύ άλλων ενδιαφερουσων πληροφοριών για το τι ειναι αναγκαιο σε ενα παρτι, καταλαβα οτι ειναι αυτονόητη η παρουσια οχι μονο της μαμας αλλα κ του μπαμπα κ αδερφιων και μην το προχωρήσουμε κ σε μέλη της ευρύτερης οικογένειας κ επισης οτι πολλοο κύκλοι θεωρουν μεγαλο faux pas να στειλεις παιδι ασυνόδευτο. 

[ΑΡΓΚ]

3 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Εγώ δεν συχνάζω ακόμα αλλά από συζητήσεις εδώ, μεταξύ άλλων ενδιαφερουσων πληροφοριών για το τι ειναι αναγκαιο σε ενα παρτι, καταλαβα οτι ειναι αυτονόητη η παρουσια οχι μονο της μαμας αλλα κ του μπαμπα κ αδερφιων και μην το προχωρήσουμε κ σε μέλη της ευρύτερης οικογένειας κ επισης οτι πολλοο κύκλοι θεωρουν μεγαλο faux pas να στειλεις παιδι ασυνόδευτο. 

 

Εξαρτάται το πάρτυ εδώ στην περιοχή που μένω. Αν καλέσεις δηλαδή γείτονες, προφανώς περιμένεις να έρθουν όλοι. Πιθανόν σε πολύ κυριλέ περιοχές, ετσι κι αλλιώς να το περιμένεις. Αλλά ξέρεις πολλά διαμερίσματα να χωράνε 15 δεκάχρονα και 15 ζευγάρια γονιών; Το διαβάζω κι εγώ εδώ ότι συμβαίνει, αλλά υποθέτω ότι εξαρτάται από τις περιστάσεις πιο πολύ.

[erin0000]

12 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

 

Να σου πω, δεν νομίζω ότι επί της αρχής διαφωνώ στο ότι γίνεται σιγά σιγά. Αλλά μάλλον ορίζουμε αλλιώς το σιγά σιγα. Η ζούμε σε πολύ διαφορετικές περιοχές. 

Τα παιδιά μου π.χ. απλώνουν τα ρούχα από 5-6 ετών, στα 12 περιμένω και το σπίτι να μπορούν να σφουγγαρίσουν και την αυλη να καθαρίσουν, και ένα σάντουιτς να ετοιμάσουν. Όχι για να κάνω μποτέ, αλλά γιατί το θεωρώ αδιανόητο να μπορείς να χρησιμοποιήσεις λάπτοπ αλλά όχι το πλυντήριο ή να μπορείς να κάνεις προπόνηση σε ομάδα αλλά να σε πονάει η μέση όταν είναι να πιάσεις τη σφουγγαρίστρα. Πιθανώς άλλος να το βλέπει αλλιώς, εγώ δεν θέλω να στέλνω ταπεράκι στο "παιδί" ετών 25 που σπουδάζει ούτε να μου φέρνει τα άπλυτα μία φορά το μήνα. 

 

 

Το σφουγγάρισμα, το πλυντήριο κτλ δεν τα θεωρώ δουλειές που πρέπει να κάνει ένα παιδί στις ηλικίες που λες. Ούτε όμως σκοπεύω να στέλνω ταπεράκι στα 25.  Πιστεύω ότι κάνουν εξίσου κακό και οι δύο αυτές περιπτώσεις.

11 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Συνοδεία σε πάρτυ γενικά εγώ δεν βλέπω μετά την Α άντε Β δημοτικού, εκτός αν είναι δημόσιος χώρος (π.χ. πάρκο, παιδότοπος κλπ). Μάλλον παίζει τεράστιο ρόλο του πού ζει ο καθένας. 

 

Νομίζω σε έχει πιάσει ένα άγχος να αυτονομηθούν τα παιδιά.

Φυσικά και χρειάζεται συνοδεία πχ στην Γ δημοτικού και αργότερα, όχι τόσο για να μην φοβηθεί το παιδί που πιθανόν μια χαρά να μπορεί χωρίς τη μαμά, αλλά και για να είσαι εκεί να βάζεις κάποια όρια όταν χρειάζεται, να το προφυλάσσεις από πιθανούς κινδύνους (καθώς σε αυτή την ηλικία δεν νομίζω ότι έχουν αρκετή κρίση ώστε να προφυλάσσονται μόνα τους) και για να νιώθει ότι ανήκει σε μια οικογένεια. Το να πηγαίνει ο καθένας μόνος του κάπου ή να μένει ο καθένας μόνος του και να συναντιούνται τα μέλη της οικογένειας στο σπίτι για ύπνο δεν νομίζω ότι είναι το ιδανικότερο.

Και όλα αυτά δεν θα εμποδίσουν την ανεξαρτητοποίηση του παιδιού.

[elenip]

13 hours ago, ΑΡΓΚ said:

 

Θα σου πω το ανάποδο: αν ο γονιός δεν έχει σχέση εμπιστσύνης με το παιδί, και νομίζει ότι τον έφηβο θα τον περιορίσει δια της παρακολουθήσεως, είναι αφελής. Αν ο έφηβος δεν έχει μάθει να μιλάει με τους γονεις, να μη ντρέπεται να τους πει τι συμβαίνει, και να αποφεύγει το επικίνδυνο, δεν υπάρχει επιτήρηση που θα σώσει το παιδί, εκτός αν ο γονιός το έχει κυριολεκτικά φυλακισμένο. Ποτό και τσιγάρο και όλα τα υπόλοιπα, τα βρίσκει και ενώ είναι στο σπίτι του φίλου ή υποτίθεται σινεμά, και ο γονιός κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Και έγκυος στις τουαλέτες μένει στο σχολείο, και χασίς καπνίζει στον ίδιο χώρο, συμβαίνουν αυτά και έχουν συμβεί. 

Ξέρω ότι τα παιδιά μου είναι σχετικά ασφαλή γιατί έχουν μάθει να συζητάνε μαζί μου, και να μου λένε ότι ο φίλος τους καπνίζει και έχει αρχίσει να τους ενοχλεί αυτό γι αυτό και κόψαν τα πολλά πολλά, ότι έφερε ο γείτονας μπάφο στο πάρτυ του σχολείου και δεν το πήρε κανείς χαμπάρι , ότι το μπουκάλι με το "νερό" μιας φίλης στην πλατεία είχε μέσα βότκα και αυτή έκανε σαν χαζή και τώρα την κοροϊδεύουν οι άλλες συμμαθητριες, μου λένε ότι ο τάδε ζήτησε ημίγυμνες φωτογοραφίες από τη φίλη του κλπ.  Γιατί εκεί στα 14-15 όλα αυτά θα συμβούν σε όλα τα σχολεία και το παιδί θα πρέπει να επιλέξει πώς θα σταθεί, πού θα κρατήσει απόσταση, με ποιους θα κάνει παρέες. Απλά οι μισοί γονείς δε θα το μάθουν ποτέ γιατί δεν υπάρχει η εμπιστοσύνη για να τους ανοιχτεί το παιδί. 

Σκέψου το ανάποδο σε αυτό που λες: έστω ένα σχολείο, π.χ. Γ γυμνασίου, όπου 2 παιδιά στην τάξη έχουν μηχανάκι, άλλοι 5 καπνίζουν, 5 πειραματίζονται με το επαφές, 1 έχει δοκιμάσει ναρκωτικά. Αυτοί είναι οι συμμαθητές του παιδιού σου που τους βλέπει κάθε μέρα και μάλιστα τελικά περισσότερο από όσο βλέπει εσένα. Δεν μπορείς να ελέγξεις τους άλλους, έτσι είναι , σε όποιο σχολείο κι αν είναι το παιδί. Δεν πρέπει το παιδί να μπορεί να κινηθεί ανάμεσά τους; Τι θα κάνει, θα το πλησιάζουν να το ρωτήσουν τι έχουν για διάβασμα αύριο ή τι ώρα είναι και θα λέει "η  μαμά μου είπε να μη σου μιλάω" ; Η θα τους βλέπει και θα τους νομίζει εξωγήινους; Θα γίνει ένα πάρτυ σε σπίτι και θα πας και θα αφήσεις το παιδί, δε θα τους μιλήσει, δε θα τους δει; Η δε θα το αφήσεις ποτέ από τα μάτια του και θα το πηγαίνεις από το χέρι στο σχολείο, θα περιμενεις έξω μην το σκάσει, θα το πηγαίνεις με το χέρι φροντιστήριο και θα φυλάς από έξω τσίλιες, και μετά κάθε Κυριακή θα το βγάζεις να πάρει αέρα στο πάρκο; Αν είναι να μην το έχεις πείσει καθόλου και να σου κρύβει πράγματα, τα κρύβει όποτε δεν το περιμένεις, όχι στη μέση της πλατείας.

Επειδή λοιπόν τελικά θα πάει και στο πάρτυ της κολλητής (που ήταν το καλύτερο παιδί στο δημοτικό, αλλά στα 15 καπνίζει και δεν το ξέρεις) και στο χορό του σχολείου (που θα πέσει και χούφτωμα, και θα περάσει και κάποιος θα φέρει και κλασική κόλα-ρούμι, αντι για κοκα κόλα), καλό είναι να έχεις ξεκινήσει από τα απλά, όπως περπατάω το μεσημέρι μόνος στο δρόμο και πάω στην πλατεία για μπάλα, να μην του ερθει του παιδιού πολιτστικό σοκ. 

 

 

Θα συμφωνήσω μαζί σου στο ότι ως γονείς αισθανόμαστε ότι τα παιδιά μας είναι σχετικά ασφαλή. Δεν υπάρχει όμως μόνο το άσπρο μαύρο, υπάρχει και το γκρι. Δηλαδή εάν π.χ. ένας γονιός θέλει να ξέρει που βρίσκεται το παιδί του όντας Γυμνάσιο δεν σημαίνει ότι το έχει φυλακισμένο και ξαφνικά το αμολάει. Όπως είπε και μία άλλη κοπέλα δίνεις ελευθερίες αναλόγως της ηλικίας του παιδιού. Η ανεξαρτητοποίηση και η ανάληψη ευθυνών δεν σημαίνει μόνο πάω μόνος μου σχολείο ή φεύγω μόνος μου από το σπίτι, είναι και άλλα πολλά! Για τις δουλειές ούτε εγώ θα συμφωνήσω για τις μικρές ηλικίες. Άλλο εισάγω την έννοια της βοήθειας, π.χ. να βοηθάει σε κάποιες δουλειές και άλλο να βάλω ένα 12χρονο να σφουγγαρίσει. Το ότι δεν θα το βάλω από τα 12 δεν συνεπάγεται αυτόματα ότι θα του πάω ταπεράκι στα 25!

13 hours ago, ΑΡΓΚ said:

Συνοδεία σε πάρτυ γενικά εγώ δεν βλέπω μετά την Α άντε Β δημοτικού, εκτός αν είναι δημόσιος χώρος (π.χ. πάρκο, παιδότοπος κλπ). Μάλλον παίζει τεράστιο ρόλο του πού ζει ο καθένας. 

 

Δεν ξέρω σε ποια περιοχή μένεις αλλά στην δική μου περιοχή (ΒΠ) αλλά και στα πέριξ δεν έχω ακούσει να πηγαίνουν μόνα τους στα πάρτυ μετά την Α' Δημοτικού.

7 hours ago, Έσπερος said:

Εγώ δεν συχνάζω ακόμα αλλά από συζητήσεις εδώ, μεταξύ άλλων ενδιαφερουσων πληροφοριών για το τι ειναι αναγκαιο σε ενα παρτι, καταλαβα οτι ειναι αυτονόητη η παρουσια οχι μονο της μαμας αλλα κ του μπαμπα κ αδερφιων και μην το προχωρήσουμε κ σε μέλη της ευρύτερης οικογένειας κ επισης οτι πολλοο κύκλοι θεωρουν μεγαλο faux pas να στειλεις παιδι ασυνόδευτο. 

 

Αναλόγως για τι ηλικίες μιλάμε! Σε εμάς όπως έγραψα και αλλού φέτος που ο γιος πάει Δ' Δημοτικού μας κάλεσαν στο πρώτο πάρτυ χωρίς γονείς. Και εγώ όταν κάνω πάρτυ και όταν με καλούν είναι αυτονόητο ότι αφορά και τους γονείς. Όχι γιατί τα παιδιά είναι ακοινώνητα, φυλακισμένα ή δεν μπορούν χωρίς την επίβλεψη των γονιών αλλά υπάρχει και κάτι βρε κορίτσια που λέγεται στοιχειώδη ευγένεια, εκτός αν είμαι καμία ακοινώνητη

Δηλαδή εγώ στα πάρτυ μας αποκλείω σόγια και καλώ όλη την τάξη και 2 -3 παιδάκια που κάνουν πολύ παρέα εκτός σχολείου από φιλικά ζευγάρια. Καλώ γονείς και παιδιά γιατί θέλω να πούμε και μια κουβέντα, π.χ. φέτος μας ήρθαν 2 νέα παιδιά στην τάξη, να γνωρίσουμε και τους καινούργιους γονείς, να πούμε μια κουβέντα.

Δηλαδή γιορτή είναι, πρέπει να καλέσω μόνο τα παιδάκια για να μην θεωρηθώ οπισθοδρομική? μιλάω για Δημοτικό όχι για Γυμνάσιο!

[erin0000]

Just now, elenip είπε:

Δηλαδή εγώ στα πάρτυ μας αποκλείω σόγια και καλώ όλη την τάξη και 2 -3 παιδάκια που κάνουν πολύ παρέα εκτός σχολείου από φιλικά ζευγάρια. Καλώ γονείς και παιδιά γιατί θέλω να πούμε και μια κουβέντα, π.χ. φέτος μας ήρθαν 2 νέα παιδιά στην τάξη, να γνωρίσουμε και τους καινούργιους γονείς, να πούμε μια κουβέντα.

Δηλαδή γιορτή είναι, πρέπει να καλέσω μόνο τα παιδάκια για να μην θεωρηθώ οπισθοδρομική? μιλάω για Δημοτικό όχι για Γυμνάσιο!

 

Συμφωνώ.

[vvassoula]

Just now, erin0000 said:

 

Συμφωνώ.

 

Ο γιος μου (Ε' Δημοτικού) και μου φαίνεται μεγάλη αγένεια να τον πάω σε πάρτυ, να τον αφήσω και μετά να πάω να τον πάρω.

Σαν να προσβάλω την οικοδέσποινα ένα πράγμα ...

 

[erin0000]

Just now, vvassoula είπε:

 

Ο γιος μου (Ε' Δημοτικού) και μου φαίνεται μεγάλη αγένεια να τον πάω σε πάρτυ, να τον αφήσω και μετά να πάω να τον πάρω.

Σαν να προσβάλω την οικοδέσποινα ένα πράγμα ...

 

 

Και εγώ το ίδιο νιώθω.

[Βερενίκη]

20 ώρες πρίν, erin0000 είπε:

Αυτά τα περί ανεξαρτητοποίησης, δεν τα συμμερίζομαι.  Χωρίς να θέλω να σε θίξω Αργκ, τις περισσότερες φορές που ακούω κάποιους να καυχιούνται πόσο ανεξάρτητα είναι τα παιδιά τους, στην ουσία απλώς τα έχουν παρατημένα και αυτό είναι μια δικαιολογία για να μην ασχολούνται οι ίδιοι.  

 

 

Ναι, είναι πολύ ασαφές το όριο. Εγώ έχω παράδειγμα πολύ δύσκολου παιδιού, κακομαθημένου, δύο γονείς που ποτέ δεν του έβαλαν όρια και τώρα βασανίζονται αλλά παθητικά και μοιρολατρικά χωρίς να έχουν την διάθεση έστω και τώρα να κάνουν κάτι, που λένε και ξαναλένε, ο Βαγγέλης πάντα ήταν ανεξάρτητη προσωπικότητα. 

Τα παρατημένα παιδιά δεν είναι ανεξάρτητα. Είναι παρατημένα και καταλαβαίνεις την διαφορά. Ξέρω οικογένεια με τέσσερα παιδιά που επειδή οι γονείς επιστρέψουν αργά το απόγευμα, διαβάζει το ένα το άλλο. Αλλά οι γονείς έρχονται στις 8 το βράδυ και ελέγχουν τα παιδιά στο διάβασμά τους, περνούν λίγο χρόνο μαζί τους, μιλάνε για το σχολείο (είναι οι πιο ενημερωμένοι γονείς και τα παιδάκια τους πάντα περιποιημένα και φροντισμένα). Η φροντίδα κρύβεται στα μικρά πράγματα και όχι στο ποιο φτιάχνει το πρωινό του παιδιού 

[Nefeli2014]

15 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Μάλλον δεν εξήγησα καλά: η καθηγήτρια επέτρεψε να την βιντεοσκοπήσουν και μάλιστα πολλές φορές, γιατί προφανώς δεν πήρε χαμπάρι. Και όταν ερωτήθηκε από τη διευθύντρια στην τάξη ποιοι είναι οι ταραξίες και γιατί τους αφήνει μέσα στο μάθημα, η καθηγήτρια είπε ότι δεν ξέρει τα ονόματά τους ούτε ότι αντιλήφθηκε ότι την βιντεοσκοπούν. Επίσης δεν μπορούσε να πει πιει κάθονται πίσω, από όπου και τραβήχτηκαν τα βίντεο, γιατί η διευθύντρια ήθελε να επιβάλει ποινές. Μετά από αυτό, η διευθύντρια την "στόλισε" δημοσίως. 

Εγώ πάντως έχω πάρει κινητό από το χέρι μαθητή, τους έχω απαγορέψει να τα φέρνουν και τους έχω απειλήσει ότι θα τα δουν τον Ιούνιο.. Μου λένε δε μπορείτε... Ναι καλά λέω μπορώ και παραμπορω. Δεν ξέρω, βλέπω κινητά στο σχολείο και μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Αλλά ευτυχώς ακούνε. Τα περισσότερα τουλάχιστον. Να αυτός που δεν άκουγε και το βγάλε στην τάξη το είδε την άλλη μέρα. Το ξαναφέρε? Όχι. Και οι γονείς δε μου είπαν τίποτα. Το έκλεισα κιόλας. Γιατί οι δονήσεις από τα μεσεντζερ ήταν απανωτές

Επεξεργάστηκαν 15 Οκτωβρίου,2019 by Nefeli2014

[ΑΡΓΚ]

7 ώρες πρίν, erin0000 είπε:

 

Το σφουγγάρισμα, το πλυντήριο κτλ δεν τα θεωρώ δουλειές που πρέπει να κάνει ένα παιδί στις ηλικίες που λες. Ούτε όμως σκοπεύω να στέλνω ταπεράκι στα 25.  Πιστεύω ότι κάνουν εξίσου κακό και οι δύο αυτές περιπτώσεις.

 

Νομίζω σε έχει πιάσει ένα άγχος να αυτονομηθούν τα παιδιά.

Φυσικά και χρειάζεται συνοδεία πχ στην Γ δημοτικού και αργότερα, όχι τόσο για να μην φοβηθεί το παιδί που πιθανόν μια χαρά να μπορεί χωρίς τη μαμά, αλλά και για να είσαι εκεί να βάζεις κάποια όρια όταν χρειάζεται, να το προφυλάσσεις από πιθανούς κινδύνους (καθώς σε αυτή την ηλικία δεν νομίζω ότι έχουν αρκετή κρίση ώστε να προφυλάσσονται μόνα τους) και για να νιώθει ότι ανήκει σε μια οικογένεια. Το να πηγαίνει ο καθένας μόνος του κάπου ή να μένει ο καθένας μόνος του και να συναντιούνται τα μέλη της οικογένειας στο σπίτι για ύπνο δεν νομίζω ότι είναι το ιδανικότερο.

Και όλα αυτά δεν θα εμποδίσουν την ανεξαρτητοποίηση του παιδιού.

 

Mε παρεξήγηες. Τα παιδιά μου πέρασαν αυτή την ηλικία. Κάνω παράθεση γεγονότων: στα πάρτυ ΔΕΝ υπήρχαν γονείς, ήμουν από τους τελευταιους που πήγαιναν εκεί στη Γ δημοτκού, και απλά μετά το έκοψα κι εγώ. Προφανώς ακόμη και σε μεγαλύτερες τάξεις, μένουμε απέξω  αν είναι π.χ. σε ένα escape room, paintball, κλπ, αλλά όχι σε σπίτια. Δεν αναφέρω άποψη, γεγονός αναφέρω, σε δείγμα τριών παιδιών σε προάστιο μέσης τάξης της Αττικής,

[ΑΡΓΚ]

7 ώρες πρίν, erin0000 είπε:

 

Το σφουγγάρισμα, το πλυντήριο κτλ δεν τα θεωρώ δουλειές που πρέπει να κάνει ένα παιδί στις ηλικίες που λες. Ούτε όμως σκοπεύω να στέλνω ταπεράκι στα 25.  Πιστεύω ότι κάνουν εξίσου κακό και οι δύο αυτές περιπτώσεις.

Οι δουλειές του σπιτιού σε εμάς μοιράζονται από μωρά, ακόμη κι αν είναι να δώσουν το μανταλάκι. Άλλος μπορεί να μην τις κάνει ούτε στα 50 και να έχει υπηρετικό προσωπικό. Εγώ θεωρώ ότι δεν υπάρχει δουλειά που είναι ντροπή, όλοι μαζί φροντίζουμε το σπίτι όπου ζούμε, ο καθένας με βάση τις ικανότητες από τη μία και το χρόνο του από την άλλη. Δεν πιστεύω ότι το παιδί που έχει μάθει ότι η δουλειά είναι αγγαρεία θα αλλάξει άποψη μαγικά στα 18.

[ΑΡΓΚ]

5 ώρες πρίν, elenip είπε:

 

Θα συμφωνήσω μαζί σου στο ότι ως γονείς αισθανόμαστε ότι τα παιδιά μας είναι σχετικά ασφαλή. Δεν υπάρχει όμως μόνο το άσπρο μαύρο, υπάρχει και το γκρι. Δηλαδή εάν π.χ. ένας γονιός θέλει να ξέρει που βρίσκεται το παιδί του όντας Γυμνάσιο δεν σημαίνει ότι το έχει φυλακισμένο και ξαφνικά το αμολάει. Όπως είπε και μία άλλη κοπέλα δίνεις ελευθερίες αναλόγως της ηλικίας του παιδιού. Η ανεξαρτητοποίηση και η ανάληψη ευθυνών δεν σημαίνει μόνο πάω μόνος μου σχολείο ή φεύγω μόνος μου από το σπίτι, είναι και άλλα πολλά! Για τις δουλειές ούτε εγώ θα συμφωνήσω για τις μικρές ηλικίες. Άλλο εισάγω την έννοια της βοήθειας, π.χ. να βοηθάει σε κάποιες δουλειές και άλλο να βάλω ένα 12χρονο να σφουγγαρίσει. Το ότι δεν θα το βάλω από τα 12 δεν συνεπάγεται αυτόματα ότι θα του πάω ταπεράκι στα 25!

 

 

Καταρχήν να πω ότι δεν είπα ότι δεν θέλω να ξέρω πού είναι τα παιδιά μου. Είπα ότι τα εμπιστεύομαι να μου πουν τα ίδια πού είναι. Δεν περιμένω το δεκατριάχρονο γιο μου να τον φυλάξει το σχολείο, που μπορεί να το κάνει, μπορεί και όχι. Περιμένω να μου πει μόνος του πού βρίσκεται ή πού σκοπεύει να πάει. Μέχρι στιγμής βλέπω και από την κόρη μου στο Λύκειο πια εκπληκτική ειλικρίνεια, οπότε προς το παρόν, πιστεύω ότι έχω δίκιο.

Για τις δουλειές, είναι θέμα οπτικής για τη ζωή γενικά.Δεν θα "βάλω" το παιδί να σφουγγαρίσει. Πρέπει το σπίτι να μπει σκούπα, να σφουγγαρίσουμε, να καθαριστεί η βεράντα, να απλωθούν τα ρούχα, να μαγειρευτεί φαγητό. Όλοι μας θα κάνουμε το κομμάτι που μας αντιστοιχεί, αλλιώς ποιος θα το κάνει; Πιθανώς αν ήμουν νοικοκυρά να το έβλεπα αλλιώς γιατί όντως η φροντίδα του σπιτιού θα ήταν δουλειά μου. Σε ένα σπίτι με εργαζόμενους γονείς, δεν καταλαβαίνω γιατί να μην συμμετέχουν όλοι σε όλα. 

[ΑΡΓΚ]

5 ώρες πρίν, vvassoula είπε:

 

Ο γιος μου (Ε' Δημοτικού) και μου φαίνεται μεγάλη αγένεια να τον πάω σε πάρτυ, να τον αφήσω και μετά να πάω να τον πάρω.

Σαν να προσβάλω την οικοδέσποινα ένα πράγμα ...

 

Μάλλον παίζει ρόλο η περιοχή. Έχω νιώσει στο παρελθόν πολύ αμήχανα συνειδητοποιώντας πως για 15 παιδιά, ήμασταν 2 μαμάδες που μείναμε, και μάλλον φέρναμε σε δύσκολη θέση την οικοδέσποινα.

[ΑΡΓΚ]

5 ώρες πρίν, Βερενίκη είπε:

 

Ναι, είναι πολύ ασαφές το όριο. Εγώ έχω παράδειγμα πολύ δύσκολου παιδιού, κακομαθημένου, δύο γονείς που ποτέ δεν του έβαλαν όρια και τώρα βασανίζονται αλλά παθητικά και μοιρολατρικά χωρίς να έχουν την διάθεση έστω και τώρα να κάνουν κάτι, που λένε και ξαναλένε, ο Βαγγέλης πάντα ήταν ανεξάρτητη προσωπικότητα. 

Τα παρατημένα παιδιά δεν είναι ανεξάρτητα. Είναι παρατημένα και καταλαβαίνεις την διαφορά. Ξέρω οικογένεια με τέσσερα παιδιά που επειδή οι γονείς επιστρέψουν αργά το απόγευμα, διαβάζει το ένα το άλλο. Αλλά οι γονείς έρχονται στις 8 το βράδυ και ελέγχουν τα παιδιά στο διάβασμά τους, περνούν λίγο χρόνο μαζί τους, μιλάνε για το σχολείο (είναι οι πιο ενημερωμένοι γονείς και τα παιδάκια τους πάντα περιποιημένα και φροντισμένα). Η φροντίδα κρύβεται στα μικρά πράγματα και όχι στο ποιο φτιάχνει το πρωινό του παιδιού 

Νομίζω ότι εδώ έρχεσαι στα λόγια μου γιατί ο Βαγγέλης το κόβω απίθανο να σφουγγάρισε ποτέ στη ζωή του  

[little lamb]

8 ώρες πρίν, elenip είπε:

Δηλαδή γιορτή είναι, πρέπει να καλέσω μόνο τα παιδάκια για να μην θεωρηθώ οπισθοδρομική? μιλάω για Δημοτικό όχι για Γυμνάσιο!

Μα ίσα ίσα, δεν είναι οπισθοδρομικό το να καλεις γονείς κ μοντερνο το να μην καλεις.Το αντίθετο! Νέα μόδα είναι το να καλούνται οι γονείς,όταν ήμασταν εμείς παιδιά πάντα χωρίς γονείς ήταν τα πάρτυ.

[Fenia27]

Just now, little lamb είπε:

Μα ίσα ίσα, δεν είναι οπισθοδρομικό το να καλεις γονείς κ μοντερνο το να μην καλεις.Το αντίθετο! Νέα μόδα είναι το να καλούνται οι γονείς,όταν ήμασταν εμείς παιδιά πάντα χωρίς γονείς ήταν τα πάρτυ.

 

Οντως τωρα που το λες στα παρτυ σαν παιδι δνε θυμαμαι ποτε μα ποτε να ητανε οι γονεις...μονο παιδια.