Αλλαγή περιβάλλοντος για 6 μήνες - παιδάκι 2 ετών

[Chrysoum]

Just now, magdoulini said:

δεν θελω να σε απογοητευσω, αλλα αν η σκεψη σου ειναι οτι θα ξεκουραστεις, αναθεωρησε...οσο καλη διαθεση και να εχουν οι γονεις σου, τα παιδια θα ειναι κολλημενα επανω σου...και αυτο να μην γινει, ξαφνικα "εισβαλεις" στην ζωη τους για ενα εξαμηνο, προφανως θα εχουν τις συνηθειες τους,εσεις τις δικες σας...πως θα τα ταιριαξετε ολα ωστε εσυ να αισθανθεις διαφορετικα?? μαλλον σε χειροτερη κατασταση θα γυρισεις πισω,παρα σε καλυτερη...εγω πχ θελω την ησυχια μου,την σειρα μου, δεν δεχομαι υποδειξεις...εισαι τοσο σιγουρη οτι ολα αυτα τα εχεις εξασφαλισει??το να ασχολουνται δυο τρεις ωρες με το μικρο,δεν θα σου λυσει το προβλημα της κουρασης που αισθανεσαι...και ειμαι σχεδον σιγουρη, οτι δεν θα ειναι τοσο ευκολα, ουτε το εδω,ουτε το πισω ομως...

 

για τι ηλικιες μιλαμε οι γονεις σου αν δεν γινομαι αδιακριτη??εννοω, εχουν τις αντοχες που απαιτουνται για την φροντιδα δυο τοσο μικρων παιδιων?? σκεφτομαι οτι εχουμε χειμωνα μπροστα μας, κρυο,θα κλειστητε σπιτι...πως θα το χειριστεις αυτο με τα μικρα??

επισης αναφερεις οτι μολις γυρισετε,θα επιστρεψεις στην δουλεια σου...πως θα γινει αυτο οταν στην επιστροφη θα πρεπει να ξαναβρειτε οικογενειακως ρυθμους??δεν ξερω, σου αναφερω τις δικες μου σκεψεις...

Καλά κάνεις και μου λες την άποψη σου, γι αυτό και ρώτησα άλλωστε για να πάρω γνώμες και να δω πλευρές του θέματος που ίσως δεν έχω σκεφτεί. Οι γονείς μου είναι μικροί σε ηλικία, η μητέρα μου κυρίως η οποία προσφέρθηκε να με βοηθήσει, είναι 56. Ο χειμώνας δεν με τρομάζει, είναι χίλιες φορές καλύτερος από τον χειμώνα που έχουμε εδω με 5 μήνες χιόνι. Η μαμά μου δεν παρεμβαίνει και θα κάνει αυτό που θα της πω, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα μαλώνουμε κιόλας και ότι θα δεν θα εκνευρίζει η μια την άλλη. Είναι κάτι που αν αποφασίσω να κάνω θα πρέπει να το δουλέψουμε. Οταν γυρίσουμε θα μείνουμε πρώτα 1,5 μήνα στο σπίτι να ξανά βρούμε τους ρυθμούς μας και μετά θα πάω για δουλειά και οι μικρές παιδικό. 

[Έσπερος]

Just now, magdoulini είπε:

δεν θελω να σε απογοητευσω, αλλα αν η σκεψη σου ειναι οτι θα ξεκουραστεις, αναθεωρησε...οσο καλη διαθεση και να εχουν οι γονεις σου, τα παιδια θα ειναι κολλημενα επανω σου...και αυτο να μην γινει, ξαφνικα "εισβαλεις" στην ζωη τους για ενα εξαμηνο, προφανως θα εχουν τις συνηθειες τους,εσεις τις δικες σας...πως θα τα ταιριαξετε ολα ωστε εσυ να αισθανθεις διαφορετικα?? μαλλον σε χειροτερη κατασταση θα γυρισεις πισω,παρα σε καλυτερη...εγω πχ θελω την ησυχια μου,την σειρα μου, δεν δεχομαι υποδειξεις...εισαι τοσο σιγουρη οτι ολα αυτα τα εχεις εξασφαλισει??το να ασχολουνται δυο τρεις ωρες με το μικρο,δεν θα σου λυσει το προβλημα της κουρασης που αισθανεσαι...και ειμαι σχεδον σιγουρη, οτι δεν θα ειναι τοσο ευκολα, ουτε το εδω,ουτε το πισω ομως...

Πράγματι κι εμένα η διαμονή τους παππούδες ποτέ δεν με έχει ξεκουράσει. Το παιδί δεν αναστατώνεται στη ρουτίνα του, αλλά κολλαει πάνω μου και δεν μπορώ να κάνω τ ι π ο τ α!!! αν παίξουνε θα πρέπει να είμαι δίπλα. δυσκολεύομαι να ντυθώ, να πάω τουαλετα, να ετοιμασω το φαγητο του. δεν το συζητω να κανω οτιδηποτε αλλο. και σε σπιτια που δεν ειναι τσεκαρισμενα οπως το δικο μας, γθα να ειμαστε και στην τσιτα μηπως εχει πέσει κάτω κάτι που μπορεί να πνιγεί ή μήπως έχει μείνει κανένα πολυπριζο χωρίς κάλυμμα κλπ. κι αυτο ενω ολοι ψοφάνε για να παμε, πραγματικα το θελουν, αλλα δεν με βοηθα καθολου η ολη φαση. ζηλευω οσους το καταφέρνουν! 

[MagdaP]

Έσπερος και  συνονόματη magdoulini το ότι εσείς δεν ξεκουράζεστε με τους γονείς σας δε σημαίνει ότι συμβαίνει σε όλους. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι ούτε και οι γονείς μας. Για παράδειγμα όταν είμαι στους δικούς μου ξεκουράζομαι απίστευτα! Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στη μαμά μου με την οποία έχουμε κοινές απόψεις για την ανατροφή του παιδιού. Μάλιστα πολλές φορές δέχομαι και συμβουλές από εκείνη, κάποια πράγματα που μπορεί να μην έχω σκεφτεί. Είμαστε όλοι ευχαριστημένοι: Εγώ ξεκουράζομαι και γιαγιά και εγγονός απολαμβάνουν ο ένας τον άλλον που στερούνται όλο το χρόνο. Με την πεθερά μου δε συμβαίνει το ίδιο. Είναι πολύ μεγαλύτερη, με άλλη εντελώς νοοτροπία, παλιά μυαλά. Όσο ήταν μικρός δεν τον άφηνα σχεδόν καθόλου μόνο μαζί της. Δεν ήθελε κι εκείνη, αισθανόταν ανασφάλεια. Τώρα που είναι 5 χρονών τον αφήνω κάποιες φορές για λίγες ώρες αλλά όχι πολύ. Δεν ξεκουράζομαι ιδιαίτερα όσον αφορά το παιδί, μόνο που δεν κάνω δουλειές. 

[kotsifikos]

Εμένα αυτό που θα με κρατούσε πίσω στο να πάρω τέτοια απόφαση θα ήταν πως θα είναι τα παιδιά τόσους μήνες χωρίς τον πατέρα τους, το ίδιο ισχύει και για την κόρη σου που θα είναι 2 αλλά και για το μωρό, είναι πολύ σημαντικές ηλικίες αυτές για τα παιδιά, αναπτυξιακά κάνουν φοβερά άλματα, δημιουργούν χαρακτήρα και προσωπικότητα και δεν ξέρω πόσο καλό θα τους κάνει η απουσία του πατέρα τους...προσωπικά νομίζω πως δεν θα το έκανα, ακόμα και αυτό σήμαινε πως θα ζοριστώ πολύ τον χειμώνα με δύο μικρά παιδιά στο σπίτι.

Δεν υπάρχει η δυνατότητα να έρθεις κάποιος σε εσάς προκειμένου να σε βοηθήσει?

[Mama_Anesti_]

πρίν από 17 λεπτά , Lenia16 είπε:

έλλειψη προσωπικής ελευθερίας (αν μπορώ να το πω έτσι) κ προσωπικού χρόνου είναι ένας κύριος λόγος που καθυστερω μια δεύτερη εγκυμοσύνη. Μπορεί να πεις κάποιος ότι σκέφτομαι εγωιστικά αλλά ο καθένας ξέρει τις αντοχές του κ ξέρω ότι επιστροφή στην κατάσταση με νεογέννητο (συν μεγαλύτερο πια παιδί) θα έχει μεγάλη επίπτωση στο νευρικό μου σύστημα, που είναι ούτως η άλλως προβληματικό. 

Θα θελα να πω κι εγώ κάποιες σκέψεις μου πάνω σε αυτό μιας και με απασχολεί συχνά πυκνά. Παρ' ότι δεν δουλεύω προς το παρον, σκέφτομαι την ελλειψη χρονου που αναφέρεις, τις ισορροπίες που θα διαταραχθουν, ακόμα και την αποκλειστικοτητα που θα χασει ο γιος μου, την ζήλια που θα βγάλει, δηλώνει αφοπλιστικα πως δεν θέλει αδελφακι. Πολλές φορές δεν ξέρω αν εχω την δύναμη για ένα ακόμη παιδί, ψυχολογικα και οικονομικά, ετσι αποβλέπω σε μία μεγαλύτερη ηλικιακή διαφορά. Αν και κάποιες φορες περνά και απ το μυαλό μου το ενδεχόμενο να μείνει μονοχαπαιδι ο γιος μου, και ζυγιζω τα υπέρ και τα κατά.  Συγνώμη για το οφ τοπικ απλά ήθελα να τα βγάλω απο μέσα μου!

 

Τώρα στο θέμα, έχω την εντύπωση @Chrysoum πως κλινεις προς την αλλαγή περιβάλλοντος έτσι όπως διαβάζω τα ποστς σου. Πιστεύω πως ή σχέση με τον πατέρα είναι εξίσου σημαντικη με της μητέρας και ο αποχωρισμός θα είναι δύσκολος. Απ την άλλη γνωρίζω πολλές περιπτώσεις με μπαμπαδες ναυτικούς που βλέπουν λίγες φορές το χρόνο τα παιδιά τους. Δεν μπορώ να ξέρω τι ακριβώς σχέσεις και συναισθήματα αναπτύσσουν για εκείνους τα παιδιά τους αλλά φαντάζομαι πως οι μητέρες φροντίζουν να αναπληρώνουν τα κενά και να διατηρούν την επαφή και επικοινωνια.

 

Ακόμα ή συμβίωση με τους γονείς είναι ένα μεγάλο κομμάτι. Προσωπικα θα με προβληματιζε αρκετά αυτό γιατί έχω  άλλους ρυθμούς, συνήθειες και οι υποδείξεις με κουράζουν. 

 

[Chrysoum]

Just now, Mama_Anesti_ said:

Θα θελα να πω κι εγώ κάποιες σκέψεις μου πάνω σε αυτό μιας και με απασχολεί συχνά πυκνά. Παρ' ότι δεν δουλεύω προς το παρον, σκέφτομαι την ελλειψη χρονου που αναφέρεις, τις ισορροπίες που θα διαταραχθουν, ακόμα και την αποκλειστικοτητα που θα χασει ο γιος μου, την ζήλια που θα βγάλει, δηλώνει αφοπλιστικα πως δεν θέλει αδελφακι. Πολλές φορές δεν ξέρω αν εχω την δύναμη για ένα ακόμη παιδί, ψυχολογικα και οικονομικά, ετσι αποβλέπω σε μία μεγαλύτερη ηλικιακή διαφορά. Αν και κάποιες φορες περνά και απ το μυαλό μου το ενδεχόμενο να μείνει μονοχαπαιδι ο γιος μου, και ζυγιζω τα υπέρ και τα κατά.  Συγνώμη για το οφ τοπικ απλά ήθελα να τα βγάλω απο μέσα μου!

 

Τώρα στο θέμα, έχω την εντύπωση @Chrysoum πως κλεινεις προς την αλλαγή περιβάλλοντος έτσι όπως διαβάζω τα ποστς σου. Πιστεύω πως ή σχέση με τον πατέρα είναι εξίσου σημαντικη με της μητέρας και ο αποχωρισμός θα είναι δύσκολος. Απ την άλλη γνωρίζω πολλές περιπτώσεις με μπαμπαδες ναυτικούς που βλέπουν λίγες φορές το χρόνο τα παιδιά τους. Δεν μπορώ να ξέρω τι ακριβώς σχέσεις και συναισθήματα αναπτύσσουν για εκείνους τα παιδιά τους αλλά φαντάζομαι πως οι μητέρες φροντίζουν να αναπληρώνουν τα κενά και να διατηρούν την επαφή και επικοινωνια.

 

Ακόμα ή συμβίωση με τους γονείς είναι ένα μεγάλο κομμάτι. Προσωπικα θα με προβληματιζε αρκετά αυτό γιατί έχω  άλλους ρυθμούς, συνήθειες και οι υποδείξεις με κουράζουν. 

 

 Τα πρώτα που λες είναι μεγάλη υπόθεση! Όπως έχω χιλιοαναφερει για εμάς ήταν δύσκολη απόφαση να πάμε για δεύτερο. Τώρα που το κάναμε χαίρομαι πολύ γι αυτό και επικεντρωνομαι στα θετικά, αλλά είναι όντως δύσκολη απόφαση και καταλαβαίνω απόλυτα οποίον διστάζει. 

 

Έτσι νόμιζα και εγω, ότι μάλλον θα πάω, αλλά μετά από οσα διαβάζω που με βάζουν σε σκέψεις (αυτός ήταν και ο λόγος που έκανα την ανάρτηση, να προβληματιστω, να δω αν όντως το θέλω αυτό) λέω τελικά ότι μάλλον είναι καλύτερο για όλους μας να μείνουμε εδώ, να κόψουμε από κάτι άλλο, μάλλον το φαγητό γιατί κάπου αλλού σπατάλες δεν κάνουμε και να πάρουμε βοήθεια εδώ. Να κάνω και εγώ κι άλλη υπομονή και να περάσει αυτός ο χρόνος. Ας πάμε το καλοκαίρι για 1 με 1,5 μήνα απλά για διακοπές στους γονείς μου, να χαρούμε και λίγο ζέστη και θάλασσα και ας επιστρέψουμε με φορτισμενες (ή πεσμενες για εμένα) μπαταρίες, έτοιμοι για την νέα χρονιά και τα νέα δεδομένα στην ζωή μας - επιστροφή στην ενήλικη ζωή για εμενα και παιδικό για τις μικρές! 

[Έσπερος]

@Chrysoum με όλο το θάρρος κ συγγνώμη για την αδιακρισία, θυμάμαι από αλλες συζητησεις οτι τη μητερα σου δεν την εμπιστεύεσαι απολυτα ως φροντιστή κ θυμαμαι ειχες πει οτι σε κουραζει ακομα κ ως φιλοξενούμενη σου. Μου κανει εντυπωση που τωρα σκεφτεσαι ενα τοσο μεγαλο βημα. Δεν χρειαζεται να το σχολιασεις αυτο δημοσίως, απλως το παραθέτω γιατι εξεπλάγην. και γι αυτο κ το συζηταω κιολας γιατι αν το εγραφε μια αλλη κοπελα ισως δν θα ασχολιόμουν.

 

@MagdaPξέρω ότι στους περισσότερους συμβαίνει το αντίθετο απο αυτο που συμβαινει σ εμενα. κ ξερω πολλες κοπελες που στην αδεια τους πηραν τα δυο μωρα κ πήγαν στους δικούς τους. για τόσο μεγάλο διάστημα ομως κ με αλλαγη χωρας μαλιστα, δεν το χω ξανακουσει. αλλα επειδη τα παιδια της κοπελας εχουν μαθει αλλιως, δεν ειναι δεδομενο οτι θα κατσουν με τη γιαγιά. 

[Chrysoum]

Just now, Έσπερος said:

@Chrysoum με όλο το θάρρος κ συγγνώμη για την αδιακρισία, θυμάμαι από αλλες συζητησεις οτι τη μητερα σου δεν την εμπιστεύεσαι απολυτα ως φροντιστή κ θυμαμαι ειχες πει οτι σε κουραζει ακομα κ ως φιλοξενούμενη σου. Μου κανει εντυπωση που τωρα σκεφτεσαι ενα τοσο μεγαλο βημα. Δεν χρειαζεται να το σχολιασεις αυτο δημοσίως, απλως το παραθέτω γιατι εξεπλάγην. και γι αυτο κ το συζηταω κιολας γιατι αν το εγραφε μια αλλη κοπελα ισως δν θα ασχολιόμουν.

 

@MagdaPξέρω

Χαχαχα έτσι είναι ναι, αν μετά από όλα αυτά έχω καταλήξει να το σκέφτομαι ως σενάριο φαντάσου το ψυχολογικο σοκ που έπαθα που πάνω που βρήκαμε ρυθμούς με την πρώτη, έμεινα πάλι στο σπίτι με το μωρό!!!

 

Πραγματικά θαυμάζω όσες μπορούν και μεγαλώνουν 2 παιδιά μαζί στο σπίτι χωρίς καμία βοήθεια. Ηρωίδες απλά! 

[Έσπερος]

Just now, Chrysoum είπε:

Χαχαχα έτσι είναι ναι, αν μετά από όλα αυτά έχω καταλήξει να το σκέφτομαι ως σενάριο φαντάσου το ψυχολογικο σοκ που έπαθα που πάνω που βρήκαμε ρυθμούς με την πρώτη, έμεινα πάλι στο σπίτι με το μωρό!!!

 

Πραγματικά θαυμάζω όσες μπορούν και μεγαλώνουν 2 παιδιά μαζί στο σπίτι χωρίς καμία βοήθεια. Ηρωίδες απλά! 

Ναι εντάξει εχω καταλαβει σε τι φαση εισαι για να πηγαινεις για το απονενοημένο διάβημα!! αλλα ρε παιδι μου κι εσυ στο αλλο ακρο το πηγες. πηγαινετε τωρα κανενα μηνα να συνελθεις μεχρι να ξεπεταχτει λιγο το μωρο. ή φερε τη μαμα σου καλυτερα. 

 

σημερα στο σχολείο ημουν εγω κ μια συναδελφος με λιγο μικροτερο μωρο που μολις γυρισε κι εκεινη κ ειχε ζοριστεί πολυ κι αυτη κ μαλλον ζοριζεται ακομα με υπνο κ φαγητο του μωρου. κ ελεγαν αλλες οτι με δυο παιδια καταλαβαν τι θα πει κουραση κ το ενα ισον κανενα (οχι τοσο άγαρμπα, αλλα αυτο ηταν το νοημα), και κουνούσαμε κ οι δυο το κεφαλι συγκαταβατικά... 

[Chrysoum]

Just now, Έσπερος said:

Ναι εντάξει εχω καταλαβει σε τι φαση εισαι για να πηγαινεις για το απονενοημένο διάβημα!! αλλα ρε παιδι μου κι εσυ στο αλλο ακρο το πηγες. πηγαινετε τωρα κανενα μηνα να συνελθεις μεχρι να ξεπεταχτει λιγο το μωρο. ή φερε τη μαμα σου καλυτερα. 

 

σημερα στο σχολείο ημουν εγω κ μια συναδελφος με λιγο μικροτερο μωρο που μολις γυρισε κι εκεινη κ ειχε ζοριστεί πολυ κι αυτη κ μαλλον ζοριζεται ακομα με υπνο κ φαγητο του μωρου. κ ελεγαν αλλες οτι με δυο παιδια καταλαβαν τι θα πει κουραση κ το ενα ισον κανενα (οχι τοσο άγαρμπα, αλλα αυτο ηταν το νοημα), και κουνούσαμε κ οι δυο το κεφαλι συγκαταβατικά... 

Κοίτα όταν η πρώτη μου κόρη ήταν μωρό ήταν απλά το χάος! Οπότε εγώ δεν υποστηρίζω το ένα ίσον κανένα! Πιο πολύ κουραζομουν τότε που είχα "μόνο" ένα πάρα τώρα που μένω σπίτι όσο η μεγάλη πηγαίνει στον παιδικό. Τα ΣΚ είναι άλλη υπόθεση. Αλλά βρε παιδί μου αυτό το ψυχολογικό πάλι κλεινομαι σπίτι και δεν κάνω τίποτα για ένα χρόνο, πάνω που μπήκαμε σε ρυθμούς είναι που με φθειρει. Αν και όπως είπα δουλεύω τώρα που είμαι σπίτι με το παιδί γιατί είναι ο μόνος τρόπος να είμαι ψυχολογικά υγιής. Θα μου πεις δεν το ήξερες όταν το αποφάσισες για δευτερο τόσο κοντα;! Το ήξερα η αλήθεια είναι και πάλι το ίδιο θα αποφάσιζα τώρα, αλλά ότι δυσκολεύομαι, δυσκολεύομαι! 

[Έσπερος]

Just now, Chrysoum είπε:

Κοίτα όταν η πρώτη μου κόρη ήταν μωρό ήταν απλά το χάος! Οπότε εγώ δεν υποστηρίζω το ένα ίσον κανένα! Πιο πολύ κουραζομουν τότε που είχα "μόνο" ένα πάρα τώρα που μένω σπίτι όσο η μεγάλη πηγαίνει στον παιδικό. Τα ΣΚ είναι άλλη υπόθεση. Αλλά βρε παιδί μου αυτό το ψυχολογικό πάλι κλεινομαι σπίτι και δεν κάνω τίποτα για ένα χρόνο, πάνω που μπήκαμε σε ρυθμούς είναι που με φθειρει. Αν και όπως είπα δουλεύω τώρα που είμαι σπίτι με το παιδί γιατί είναι ο μόνος τρόπος να είμαι ψυχολογικά υγιής. Θα μου πεις δεν το ήξερες όταν το αποφάσισες για δευτερο τόσο κοντα;! Το ήξερα η αλήθεια είναι και πάλι το ίδιο θα αποφάσιζα τώρα, αλλά ότι δυσκολεύομαι, δυσκολεύομαι! 

Σ αυτό σε καταλαβαίνω απόλυτα!! Κι εγω το νιωθω αυτο σαν κλεισιμο, δεν μου παει καθολου και φοβαμαι οτι τωρα που επανήλθαμε σε αλλους ρυθμους θα δυσκολευτώ να το αποφασίσω ξανα... Παντως ποστευω ειναι καλυτερο να βρειτε αμεσα μια λυση για βοηθεια τωρα, και να στήσετε τη ζωή σας σ αυτο, παρα να περιμενεις ενα διαλειμμα που ειναι αμφίβολης αποτελεσματικότητας. 

 

Γενικα παντως επειδη το βλεπω μα κυκλοφορει σαν αποψη, δεν μου αρεσει η λογικη οτι τα παιδια ειναι υποθεση γυναικεια δλδ. της μανας και των γιαγιαδων και ο μπάμιας παρεμπιπτόντως υπαρχει στην οικογενεια. Δηλαδη αυτο το να φευγει η μαμα με το παιδι ετσι για βοηθεια. δεν διαφωνω να φυγουν περιςταςιακα για διακοπες αν ο μπαμπας δουλευει πολυ κ πρεπει να περασουν ενα καλοκαιρι σε μια τσιμεντούπολη. ουτε διαφωνω με το να πανε ενα ταξιδακι στους παππουδες περιςταςιακα. αλλα ο αποχωρισμός για μηνες μου φαινεται καπως. Σαν να καθιστά διακοσμητικό τον πατερα. Δεν εννοω οτι το σκεφτεσαι εσυ ετσι γιατι ξερω τις αποψεις σου. αλλα το λεω γιατι το βλεπω να κυκλοφορει πολυ σαν λυση οταν οι παππουδες ειναι μακρια. 

 

 

[ΑΡΓΚ]

Just now, Chrysoum είπε:

 Τα πρώτα που λες είναι μεγάλη υπόθεση! Όπως έχω χιλιοαναφερει για εμάς ήταν δύσκολη απόφαση να πάμε για δεύτερο. Τώρα που το κάναμε χαίρομαι πολύ γι αυτό και επικεντρωνομαι στα θετικά, αλλά είναι όντως δύσκολη απόφαση και καταλαβαίνω απόλυτα οποίον διστάζει. 

 

Έτσι νόμιζα και εγω, ότι μάλλον θα πάω, αλλά μετά από οσα διαβάζω που με βάζουν σε σκέψεις (αυτός ήταν και ο λόγος που έκανα την ανάρτηση, να προβληματιστω, να δω αν όντως το θέλω αυτό) λέω τελικά ότι μάλλον είναι καλύτερο για όλους μας να μείνουμε εδώ, να κόψουμε από κάτι άλλο, μάλλον το φαγητό γιατί κάπου αλλού σπατάλες δεν κάνουμε και να πάρουμε βοήθεια εδώ. Να κάνω και εγώ κι άλλη υπομονή και να περάσει αυτός ο χρόνος. Ας πάμε το καλοκαίρι για 1 με 1,5 μήνα απλά για διακοπές στους γονείς μου, να χαρούμε και λίγο ζέστη και θάλασσα και ας επιστρέψουμε με φορτισμενες (ή πεσμενες για εμένα) μπαταρίες, έτοιμοι για την νέα χρονιά και τα νέα δεδομένα στην ζωή μας - επιστροφή στην ενήλικη ζωή για εμενα και παιδικό για τις μικρές! 

 

Το θέμα όμως @Chrysoum είναι ότι δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Άλλος μπορεί να έχει χάλια σχέσεις με τους γονείς του, άλλος με τον/την σύζυγο, άλλος να τρελαίνεται για μωράκια και να μη θέλει ούτε να τα πλησιάσει τρίτο πρόσωπο, άλλος να κουράζεται εύκολα, άλλος να μην αντέχει στη σκέψη ότι δεν υπάρχουν ανά πάσα στιγμή ενήλικες στο σπίτι να βοηθήσουν. 100 άτομα να ρωτήσεις, 100 διαφορετικές οικογένειες θα βρεις, 100 διαφορετικές απόψεις για τη βρεφική ηλικία κοκ. Οπότε κάνε αυτό που εσύ και ο άντρας σου νιώθετε πιο καλό για εσάς, και τα υπόλοιπα είναι άνευ σημασίας.

[Mama_Anesti_]

2 ώρες πρίν, Chrysoum είπε:

 Τα πρώτα που λες είναι μεγάλη υπόθεση! Όπως έχω χιλιοαναφερει για εμάς ήταν δύσκολη απόφαση να πάμε για δεύτερο. Τώρα που το κάναμε χαίρομαι πολύ γι αυτό και επικεντρωνομαι στα θετικά, αλλά είναι όντως δύσκολη απόφαση και καταλαβαίνω απόλυτα οποίον διστάζει. 

 

Έτσι νόμιζα και εγω, ότι μάλλον θα πάω, αλλά μετά από οσα διαβάζω που με βάζουν σε σκέψεις (αυτός ήταν και ο λόγος που έκανα την ανάρτηση, να προβληματιστω, να δω αν όντως το θέλω αυτό) λέω τελικά ότι μάλλον είναι καλύτερο για όλους μας να μείνουμε εδώ, να κόψουμε από κάτι άλλο, μάλλον το φαγητό γιατί κάπου αλλού σπατάλες δεν κάνουμε και να πάρουμε βοήθεια εδώ. Να κάνω και εγώ κι άλλη υπομονή και να περάσει αυτός ο χρόνος. Ας πάμε το καλοκαίρι για 1 με 1,5 μήνα απλά για διακοπές στους γονείς μου, να χαρούμε και λίγο ζέστη και θάλασσα και ας επιστρέψουμε με φορτισμενες (ή πεσμενες για εμένα) μπαταρίες, έτοιμοι για την νέα χρονιά και τα νέα δεδομένα στην ζωή μας - επιστροφή στην ενήλικη ζωή για εμενα και παιδικό για τις μικρές! 

Εσύ ξέρεις καλύτερα τι θα ωφελήσει την οικογένεια σου. Είστε ακόμη σε περίοδο προσαρμογής, μόλις ήρθε το τέταρτο μέλος κ οι ισορροπίες θέλουν το χρόνο τους για να ρυθμιστούν ξανα.

 

Ένα εξάμηνο είναι μεγάλο κ μικρό χρονικό διάστημα ανάλογα απ την οπτική που το "κοιτάς". 

 

   Αν τελικά το αποφασισεις, σκεψου και το μετά, την επιστροφή, την προσαρμογή στο περιβάλλον σας. 

 

Αν τελικά μείνεις προσπάθησε να βρεις βοήθεια, συγγενή ή μία κοπέλα για λίγες ώρες, πιστεύω θα σε ξεκουράσει, έστω ψυχολογικά. 

[Lacostaki]

Ωραία ας πούμε ότι έρχεσαι στην Ελλάδα για 6μηνες και έχεις βοήθεια.. Μετά τι; θα γυρίσεις πίσω και πάλι θα είσαι μόνη με δύο παιδιά. Οπότε δεν λύνεται το πρόβλημα.. Εκτός και αν κάθε φορά που νιώθεις πεσμένη παίρνεις τα παιδιά και έρχεσαι για κανένα 6μηνο στην Ελλάδα να φορτώνεις μπαταρίες. Εγώ πιστεύω ότι όχι μόνο δεν θα σου λύσει το πρόβλημα μια τέτοια απόφαση αλλά αντίθετα θα δημιουργήσει και άλλα. Γιατί μην ξεχνάς ότι όχι μόνο θα αποχωριστούν τα παιδιά τον πατέρα τους αλλά θα χωρίστητε και ως ζευγάρι και κάτι τέτοιο όταν δεν γίνεται για πάρα πολύ σοβαρούς λόγους μπορεί να έχει πολύ άσχημα αποτελέσματα για το ζευγάρι 

[Astrien]

Λίγο πολύ και εγώ τα ίδια θα πω.. Δλδ το διάστημα των 6 μηνών όντως μου φαίνεται μεγάλο για να αποχωριστούν τα παιδιά το μπαμπά τους. Επίσης αν τελικά αποφάσιζα αυτό το βήμα σίγουρα δε θα έστελνα τη μικρή παιδικό, καθώς πιστεύω πως θα του πέσουν πολλά μαζί του παιδιού. Καινούριο περιβάλλον και ξένα πρόσωπα, αποχωρισμός από το μπαμπά κτλ. Βέβαια εγώ έχω απ τη μικρή μου και άσχημη εμπειρία με τον παιδικό. Ίσως γι αυτό το βλέπω τόσο αρνητικά.

Όπως πρότεινε και η @Έσπερος θα προτιμούσα να πάω δύο φορές από 2 βδομάδες ως μήνα, ώστε να αλλάξω λίγο παραστάσεις, να ξεκουραστώ όσο γίνεται και να δουν και τα παιδιά τους παππούδες, αντι να δώσω τα λεφτα για βοηθεια στο σπιτι. Το έκανα όταν ήταν η μικρή 15 μηνών και με βοήθησε πολύ καθώς όπως λες ήταν περίοδος που ο άνδρας μου δούλευε ως αργά και εγώ εμένα πολλές ώρες μόνη μου  στο σπίτι με το μωρό χωρίς παρέα. Μόνο που δεν έπρεπε να σκέφτομαι κάθε μέρα τι θα μαγειρέψω ή να πρέπει να καθαρίζω το σπίτι μου έφτανε ακόμα και αν η μικρή ήταν την πρωτη κυρίως εβδομαδα αναστατωμένη και δεν κοιμόταν καλά. Επίσης είδα φίλους, είχα λίγο χρόνο να πάω μόνη μου στο κομμωτήριο και στην αισθητικό, η μικρή το καταευχαριστήθηκε που ειχε τοσο κοσμο να ασχολειται μαζι της ακόμα και αν κουράστηκε πολύ και της έλλειπε ο μπαμπάς της. Έτσι γυρίσαμε και οι 2 με γεμάτες μπαταρίες. Βέβαια αν ρωτήσεις τον άνδρα μου δε θα μας ξαναφηνε να παμε.  Παρόλο που είχε χρόνο να ξεκουραστεί και να δει κάποιους φίλους, του λειψαμε πολύ και δεν μπορούσε να κοιμηθεί χωρίς εμας. Να φανταστείς την έβγαζε στον καναπέ, αντι να απολαύσει το διπλό κρεβάτι μόνος του χωρίς βραδινές επισκέψεις και  κλωτσιές στα μούτρα! Αλλά είναι και έτσι ο χαρακτήρας του. Κάθε οικογένεια είναι διαφορετική και εσείς θα αποφασίσετε από κοινού ότι σας βολεύει καλύτερα. Ίσως να πήγαινες για ένα μήνα χωρίς εισιτήριο για επιστροφή και αναλόγως πως θα σας φανει η δοκιμη πράττετε. 

[Chrysoum]

16 hours ago, Lacostaki said:

Ωραία ας πούμε ότι έρχεσαι στην Ελλάδα για 6μηνες και έχεις βοήθεια.. Μετά τι; θα γυρίσεις πίσω και πάλι θα είσαι μόνη με δύο παιδιά. Οπότε δεν λύνεται το πρόβλημα.. Εκτός και αν κάθε φορά που νιώθεις πεσμένη παίρνεις τα παιδιά και έρχεσαι για κανένα 6μηνο στην Ελλάδα να φορτώνεις μπαταρίες. Εγώ πιστεύω ότι όχι μόνο δεν θα σου λύσει το πρόβλημα μια τέτοια απόφαση αλλά αντίθετα θα δημιουργήσει και άλλα. Γιατί μην ξεχνάς ότι όχι μόνο θα αποχωριστούν τα παιδιά τον πατέρα τους αλλά θα χωρίστητε και ως ζευγάρι και κάτι τέτοιο όταν δεν γίνεται για πάρα πολύ σοβαρούς λόγους μπορεί να έχει πολύ άσχημα αποτελέσματα για το ζευγάρι 

Είχα αναφέρει κάποιο πιο πάνω ότι μετά την επιστροφή μας τα πράγματα αλλάζουν εντελώς. Εγώ επιστρέφω στην δουλειά, η μικρή ξεκινάει παιδικό. Οπότε θα ήταν εντελώς διαφορετικά δεδομένα, ειδικά επειδή εμένα η δουλειά με ξεκουράζει. Επίσης δεν το θεωρώ τόσο δύσκολο να έχεις δύο παιδιά 3,5 και 1 έτους, από το να έχεις ένα 2 και ένα μωρό. Προσωπικά με κουράζει η φάση μωρό, προτιμώ την περίοδο από το έτος και πάνω παρόλο που η κούραση φυσικά συνεχίζεται. Τέλος πάντων ούτως ή άλλως αποφάσισα να μην πάμε, κυρίως γιατί δεν ήθελα να αποχωρήστει η κόρη μου τον μπαμπά της και εγώ το σπίτι μου και τον άντρα μου ίσως πάμε ένα μήνα το καλοκαίρι και ήδη ψάχνω για εξωτερική βοήθεια για μερικές ώρες την εβδομάδα από το νέο έτος

12 hours ago, Astrien said:

Λίγο πολύ και εγώ τα ίδια θα πω.. Δλδ το διάστημα των 6 μηνών όντως μου φαίνεται μεγάλο για να αποχωριστούν τα παιδιά το μπαμπά τους. Επίσης αν τελικά αποφάσιζα αυτό το βήμα σίγουρα δε θα έστελνα τη μικρή παιδικό, καθώς πιστεύω πως θα του πέσουν πολλά μαζί του παιδιού. Καινούριο περιβάλλον και ξένα πρόσωπα, αποχωρισμός από το μπαμπά κτλ. Βέβαια εγώ έχω απ τη μικρή μου και άσχημη εμπειρία με τον παιδικό. Ίσως γι αυτό το βλέπω τόσο αρνητικά.

Όπως πρότεινε και η @Έσπερος θα προτιμούσα να πάω δύο φορές από 2 βδομάδες ως μήνα, ώστε να αλλάξω λίγο παραστάσεις, να ξεκουραστώ όσο γίνεται και να δουν και τα παιδιά τους παππούδες, αντι να δώσω τα λεφτα για βοηθεια στο σπιτι. Το έκανα όταν ήταν η μικρή 15 μηνών και με βοήθησε πολύ καθώς όπως λες ήταν περίοδος που ο άνδρας μου δούλευε ως αργά και εγώ εμένα πολλές ώρες μόνη μου  στο σπίτι με το μωρό χωρίς παρέα. Μόνο που δεν έπρεπε να σκέφτομαι κάθε μέρα τι θα μαγειρέψω ή να πρέπει να καθαρίζω το σπίτι μου έφτανε ακόμα και αν η μικρή ήταν την πρωτη κυρίως εβδομαδα αναστατωμένη και δεν κοιμόταν καλά. Επίσης είδα φίλους, είχα λίγο χρόνο να πάω μόνη μου στο κομμωτήριο και στην αισθητικό, η μικρή το καταευχαριστήθηκε που ειχε τοσο κοσμο να ασχολειται μαζι της ακόμα και αν κουράστηκε πολύ και της έλλειπε ο μπαμπάς της. Έτσι γυρίσαμε και οι 2 με γεμάτες μπαταρίες. Βέβαια αν ρωτήσεις τον άνδρα μου δε θα μας ξαναφηνε να παμε.  Παρόλο που είχε χρόνο να ξεκουραστεί και να δει κάποιους φίλους, του λειψαμε πολύ και δεν μπορούσε να κοιμηθεί χωρίς εμας. Να φανταστείς την έβγαζε στον καναπέ, αντι να απολαύσει το διπλό κρεβάτι μόνος του χωρίς βραδινές επισκέψεις και  κλωτσιές στα μούτρα! Αλλά είναι και έτσι ο χαρακτήρας του. Κάθε οικογένεια είναι διαφορετική και εσείς θα αποφασίσετε από κοινού ότι σας βολεύει καλύτερα. Ίσως να πήγαινες για ένα μήνα χωρίς εισιτήριο για επιστροφή και αναλόγως πως θα σας φανει η δοκιμη πράττετε. 

Σ ευχαριστώ! Έτσι νιώθω και εγώ ότι δεν μπορουμε να αποχωριστουμε την οικογένεια μας εδώ και το σπίτι μας για τόσο καιρό, οπότε δεν θα πάμε! Το να πάω δοκιμαστικα για ένα μήνα δεν βολεύει γιατί θα έπρεπε να ξεγραψω την κόρη μου από τον παιδικό εδώ και μετά είναι δύσκολο να της βρω θέση πάλι πριν τον Αύγουστο. Οπότε είναι ένα ρίσκο που δεν θα ήθελα να πάρω. Θα μείνουμε στο σπίτι μας λοιπόν και ίσως πάμε για ένα μήνα το καλοκαίρι

[Έσπερος]

Just now, Chrysoum είπε:

Είχα αναφέρει κάποιο πιο πάνω ότι μετά την επιστροφή μας τα πράγματα αλλάζουν εντελώς. Εγώ επιστρέφω στην δουλειά, η μικρή ξεκινάει παιδικό. Οπότε θα ήταν εντελώς διαφορετικά δεδομένα, ειδικά επειδή εμένα η δουλειά με ξεκουράζει. Επίσης δεν το θεωρώ τόσο δύσκολο να έχεις δύο παιδιά 3,5 και 1 έτους, από το να έχεις ένα 2 και ένα μωρό. Προσωπικά με κουράζει η φάση μωρό, προτιμώ την περίοδο από το έτος και πάνω παρόλο που η κούραση φυσικά συνεχίζεται. Τέλος πάντων ούτως ή άλλως αποφάσισα να μην πάμε, κυρίως γιατί δεν ήθελα να αποχωρήστει η κόρη μου τον μπαμπά της και εγώ το σπίτι μου και τον άντρα μου ίσως πάμε ένα μήνα το καλοκαίρι και ήδη ψάχνω για εξωτερική βοήθεια για μερικές ώρες την εβδομάδα από το νέο έτος

Καλά θα κάνετε! Σε καταλαβαίνω πάντως πώς το εννοείς για αυτήν την περίοδο. Άσχετο που πιο πάνω ήμουν κάπως αυστηρή. Αλλά έχω καταλάβει ότι ούτε εσένα σου πάει η φάση του μωρού και μάλλον ούτε και του άντρα σου, αν θυμάμαι και από αυτά που έγραφες για το πρώτο μωρό.Είμαι σίγουρη ότι για κάποιες από εμάς αυτή η φάση να είσαι σπίτι με μωρό είναι κάπως σαν μια μαύρη τρύπα στην κανονική ζωή. Κι εγώ νιώθω πολύ διαφορετικά και καλύτερα τώρα που δουλεύω, χωρίς να μας έχει συμβεί κάτι συγκλονιστικό στην καθημερινότητά μας. Έχω και πολύ καλύτερη διάθεση απέναντι στον άντρα μου. Κατά βάθος πιστέυω ότι κι ο ίδιος έχει καλύτερη διάθεση, παρόλο που επισήμως λέει ότι θα ήθελε πολύ να είμαστε μια από τις χώρες που μπορείς να πάρεις άδεια γονική για τρία χρόνια με μειωμένες αποδοχές. Λίγη εξωτερική βοήθεια και λίγη ενίσχυση της κοινωνικής ζωής πιστεύω θα σας βοηθήσει και θα σας οργανώσει καλύτερα άμεσα, παρά να πέσεις στο τέλμα και απλώς να περιμένεις να έρθει η ώρα που θα φύγεις για την Ελλάδα.